Wat waren de vliegende schijven?
DOKTERS-ASSISTENTE
Was het verschijnsel mythe
of werkelijkheid
LEVENSMIDDELENBEDRIJVEN
IN DE BENELUX-LANDEN
ZEEUWS DAMKAMPIOENSCHAP
Anderson en Blom eindigden gelijk
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 20 MEI 194f>
De mening van de Amerikaanse luchtmacht.
ii
Het mysterie was nog steeds niet opgelost, integendeel, er was cr
één bijgekomen.
Wat had Man teil de dood Ingejaagd?
Shalett meent uit zijn onderzoekingen te moeten opmaken dat de
piloot misleid Is óf door de planeet Venus, óf door een geweldige
plastic ballon, die losgeslagen was van een a vy-omlerzoe kings ter
rein voor kosmische stralen by Minneapolis.
In Mantells geval zou de Venus-
theorie wel eens kunnen kloppen.
Dr. Hynek, professor ln de astro
nomie, mede belast met het on
derzoek naar de vreemde luchtver
schijnselen, meent beslist, dat 25
pet. van alle vlicgende-schyven-ge
vallen te wyten zijn aan de gril
len van planeten, kometen, vallen
de sterren en dergelijke. Venus is
wel de ergste bedriegster. Gedu-
rnde de wereldoorlog zyn honder
den kisten afweerprojectielen ver
knoeid op Venus, ln de tyd dat
deze byzonder dicht bij de aarde
stond en zonnestralen opving. Op
de dag van Mantells dood stond
Venus weer ln zo'n positie. Toen
later nog eens zo'n vliegende schyf
werd gezien, raadpleegde men voor
af een astronoom, voordat jagers
de lucht in werden gestuurd: wéér
stond Venus zo dicht bij de aarde!
Maar op de dag van Mantells dood
was er ook zo'n reuzen plastic bal
lon in de buurt van het vliegveld.
Wat is het nu geweest?
MONSTERBALLONNEN.
Goed, er kan dan 35 pet. der se
rieuze waarnemingen geboekt wor
den op het debet der planeten
enz. wat met de overige gevallen?
Een aanzienlijk deel komt voor re
kening van ballonnen voor de
weerkundige dienst en de zg. radar
doelen. *Ien gebruikt in de V.S.
reusachtige ballonnen, die onwaar
schijnlijk hoog kunnen stijgen. Som
migen hebben een vast licht, an
deren flikkerend licht, weer ande
ren slechts reflectors, en zij heb
ben verschillende vormen. Zü zijn
soms zó monsterachtig, dat men
er zonder schaamte aoor beangst
kan worden. Bv. door de zg. RA-
WIN (radar-wind) ballonnen. Meest
al" zijn zij witachtig; en op 12
18 km. hoogte, waar zij gebruikt
worden, kan men ze van de grond
af niet meer zien. Aan elke ballon
hangt een zeshoekig aluminium
voorwerp, het radardoel. Deze
voorwerpen slingeren en dwarrelen
in de wind. de zon schijnt er op
en men houdt ze gewoonlijk voor
de vliegende schoteltjes. Foto's
hiervan tonen Inderdaad schijfvor
mige voorwerpen aan.
En net in de tijd, dat de vlie-
;ende schotels een rage werden,
lad de luchtmacht duizenden van
die ballonnen over heel het land
in de lucht. Men had de ballonnen
soms aan elkaar bevestigd: de
reeks schoteltjes!
Er werden verder nog voor an
dere doeleinden óók in die tijd
trossen reuzenballonnen ge
bruikt. En de Navy hield juist
nieuwe proefnemingen. zelfs van
vliegdekschepen; plastic ballonnen
van enorme hoogte, met een door
schijnende staart, kon men tot op
30.000 meter hoogte laten stijgen.
Soms nog hoger. Deze gevaarten
zwollen in de stratosfeer op tot
een 50 meter lengte en bijna 30
meter doorsnee. Zij dreven soms
3000 kilometer van hun basis af.
Na enige tjjd barstten zij en de
stukken dwarrelden, glinsterend en
reflecterend, omlaag. Men'geen
kreeg dan de schrik te pakken, als
hij het zag: vliegende schoteltjes!
En wat te zeggen van de proef
nemingen met Vliegende bommen,
supersonische toestellen en dergelij
ke monsters: leken moésten wel
aan geheimzinnige vliegende schij
ven gaan denken. Het is zelfs zo
sterk, dat een expert op raketge
bied. in alle ernst beweert dat de
schoteltjes afkomstig zijn van
Mars.
In de hogere kringen van de
luchtmacht der V.S. gelooft men
niet aan vliegende schoteltjes. Men
weet er precies wat voor soort
proeven er genomen worden met al
of niet. bestuurbare projectielen en
dergelijke. Men weet het van eigen
bod«m. men weet het ook van bv.
de Soviet-Unie. En zij weten ook
dat zelfs ervaren vliegers gefont
kunnen worden door grillen van de
zon. sterren, planeten en de zin
tuigen ln het onmetelijke blauw
van de hemel. Generaal Hovt S.
Vandenberg. stafchef bij de lucht
macht. zag zelfs tijdens een vlucht
zo'n vliegende discus. Twijfelaar als
hd was. ging hii wat exnerlmen-
ter«n, draaide zijn hoofd links,
rechts, omhoog, omlaag en merkte
al gauw. dat hij het vliegende scho
teltje kon zien onder een benaal-
de gezichtshoek. Tenslotte, bleek
het de weerkaatsing te zijn van
grondllcht op zijn vleugel!
Het Is ook eigenaardig, dat er
nog nóó't een vliegend schoteltle
Is neergestort. Bij de luchtmacht
weet men het maar al te goed:
veel waarnemingen moeten „lurht-
medlseh" verklaard worden. Men
kent bn de vliegers de duizeling,
een lichte graad van bewusteloos
heid, veroorzaakt door vliegen on
gro*e hoogte of met hoge snelheid.
En men kent er zelf-hvnnose, zelfs
bij de beste piloten. Dat komt o.a.
Kinderpostzegels op Curasao.
Voor de eerste keer in de historie
van Curacao is een serie kinderpost
zegels uitgegeven. Het is een serie
van zes zegels, waarvan de kopjes
gemaakt zijn naar foto's van de drie
typen, die in de Nederlandse Antillen
het meest vertegenwoordigd zijn: de
neger, de blanke en de Indiaan. De
gehele serie heeft inclusief een toe
dag van 1.35 (cur. courant) een
waarde van 2,23(cur. courant).
Deze toeslag komt ten goede aan een
nieuw tehuis voor lichamelijk ge
brekkige kinderen van alle Neder
landse Antillen.
voor als de vliegtuigbestuurder
lang op één punt blijft staren, zo
dat hij een Don Quichotte-gevecht
gaat voeren tegen de sterren of
frondlichten voor passerende vlieg-
uigen houdt, otvliegende
schoteltjes ziet. Hallucinaties! Het
is zo sterk, dat een piloot, die zo'n
onbewuste duizeling mee
maakt. zelfs precies kan vertellen
hoeveel klinknagels er aan het
(nooit) gepasseerde vliegtuig za
ten.
Zoiets heeft ook een heel nuch
tere vlieger, Gorman uit North Da
kota, blijkbaar meegemaakt. In zyn
snelle P 51-jager ging hij op een
avond naar een voetbalwedstrijd in
een verlicht stadion kijken. Vijf
minuten lang. Toen hy wilde te
rugkeren ny was misschien 1500
meter hoog zag hij beneden hem
een lichtbal over het voetbalveld
scheren. Tot zijn eigen verbazing
zag hy geen kans net voorwerp
te overlappen. Het ging sneller,
als hy vol gas gaf, het ging lang
zamer, als hij zijn eigen snelheid
verminderde. Toen steeg het met
Gortman op zijn hielen tot 4000
meter hoogte. Zonder zuurstof durf
de hy het echter niet verder dan
ruim 5000 meter hoogte te volgen.
Het voorwerp verdween toen.
Men heeft eens een proef met
een ballon genomen. Een vlieger
moest wat rond het gevaarte ma
noeuvreren. De ervaringen waren
frappant: de stuurloze ballan „zwenk
te' als de piloot een bocht nam
en soms leelc zy sneller voort te
bewegen dan de jager.
ZWENDEL EN
Zwendel ln vliegende schoteltjes
kwam ook al voor. In Wisconsin
was een slimmerd op de gdachte
gekomen om een „vliegend schotel
tje" te exposeren. Hy had al aar
dig wat aan deze bezienswaardig
heid verdiend, toen de politie hem
in zyn kraag greep. Ergens in het
Zuiden was zo'n vliegende discus
op straat terecht gekomen. Het
voorwerp was van aluminium, met
wat radiolampen, condensatoren,
schroeven en koperdraden. Het bleek
al gauw dat een nijdige kantoor
klerk het uit de dakgoot van een
fabriek had geworpen om zijn baas
de stuipen op hei. lijf te jagen.
Men neeft verklaringen te over
om de verschijnselen te herleiden
tot alles behalve de mythe der vlie
gende schoteltjes. Zo denkt de
i Amerikaanse luchtmacht, nog
steeds belast met het onderzoek,
er over. Het is geen grapje, maar
werkelyk waar: de officieren, die
de vliegende schoteltjes-historie
moeten ontraadselen, hebben al de
werken doorgeworsteld van wijlen
Charles Fort, een schrijver uit
Bronx (New York), die zijn hele
leven heeft besteed aan het ver
zamelen van gegevens over won-
derlyke verschynselen.
En nu zeggen zij: er is niets
I nieuws onder de zon. Want Fort
J schreef ook al over hagelstenen zo
groot als een olifant, sneeuwviok-
ken als schotels, over „vliegende"
voorwerpen als runderen, bloed,
boter, kool, zout* zwart poeder,
bijlen, klinkers, stenen, vuurballen,
menselyke wezens, vissen, kikkers,
padden, slangen, mieren, wormen
en zelfs hooimijten. Met authen
tieke verklaringen!
Wat zou men zich dan druk ma
ken over vliegende schoteltjes?
Samenwerking van de groothandel
(Van onze Haagse redacteur)
Den Haag, Mei De regeringen van de drie Beneluxjanden mogen ln
verschillende conferenties reeds opvallende resultaten voor de toekom
stige samenwerking en voor het met elkaar ln overeenstemming bren
gen van de economische maatregelen in België. Nederland en Luxemburg
bereikt hebben, het is een verheugend verschijnsel, dat daarnaast het
bedrijfsleven zelf alles in het werk stelt om het op zo kort mogelijke
termijn eens te worden over regelingen, die gezamenlijke toepassing ver
dienen.
dat het stelsel, zoals dat in 1933 in
Nederland werd Ingevoerd, de voor
keur verdient boven welk ander stel
sel dan ook. De eenmalige heffing
bij de-bron met vrijstelling van de
overige schakels is de beste oplos
sing. omdat zij een volledige, doel
treffende en eenvoudige contröle
verzekert.
Wat de wyze van inning aangaat,
meende het congres de voorkeur te
moeten geven aan het stelsel van
de driemaandelijkse betaling, ge
paard gaande met de verplichte
aangifte.
ORGANISATIE
In de conclusie over de bedryfs-
organisatte wordt de wenselijkheid
uitgesproken, dat de overheid by de
uitwerking van de wetten en rege
lingen betreffende de publiekrechle-
lyke bedrijfsorganisatie voortbouwt
op vrije, uit het bedrijfsleven zelf
voortkomende organisaties en dat
deze vrije organisaties, mits zy re
presentatief zijn, worden belast met
de daarmede gepaard gaande, ad
viserende en uitvoerende werkzaam
heden.
TOELATING
In een volgende conclusie kwamen
de delegaties overeen, dat het nood
zakelijk is de toelating tot het be
drijf niet open te stellen dan voor
Zo is op het einde van de vorige
week in Brussel een congres gehou
den door de vakorganisaties op het
gebied van de groothandel in levens
middelen. Dit congres werd bezocht
door ongeveer driehonderd deelne
mers en werd ook in regeringskrin
gen van het uiterste gewicht ge
acht, hetgeen blijken moge uit de
aanwezigheid van de Belgische mi
nisters van Landbouw en van Econo
mische Zaken.
De vergadering hield zich bezig
met vier hoofdonderwerpen, nl. de
omzetbelasting de reglementering
van het bedrijt, de publiekrechtelyke
bedrijfsorganisatie en de vesti
gingsregelingen. Nadat in sectie ver
gaderingen over elk punt door een
spreker van ieder der deelnemende
landen een inleiding was gehouden,
zijn in de plenaire zitting enige re
soluties aangenomen, die aan ae re
geringen zullen worden voorgelegd
en die als leidraad kunnen dienen
voor overheids-maatregelen.
Het congres besloot om door mid
del van de beroepsorganisaties con
tact te biyven houden en een nauwe
en onmisbare samenwerking tot
stand te brengen.
BELASTING
Wat de belasting op de koopwaar
betreft, concludeerde het congres
hen, die kunnen aantonen de nodige
handelskennis en vakbekwaamheid
te bezitten. Zij waren van mening
dat er aanleiding is zekere onmis
bare voorwaarden te stellen aan de
installatie en de technische inrich
ting van het bedryf, daar waar dit
nodig is en spraken de wens uit.
dat net initiatief in deze materie
moet worden overgelaten aan het
georganiseerde bedrijfsleven. De taak
van de overheid zal moeten worden
beperkt tot het sanctlonneren van de
voorgestelde regelingen en het hou
den van toezicht op een rechtvaar- j
dlge uitvoering door de erkende be-
roepsorganisaties.
GELIJK NIVEAU
Wel was het congres van mening,
dat in het kader van de Benelux, de
betreffende regelingen niet noodza-
kely dezelfde behoeven te zyn in de
partnerslanden en dat het voldoende
is te streven naar een gelyk weder
zijds niveau door permanente sa
menwerking.
Teneinde aan de consument in de
drie landen goede producten tegen
zo laag mogelijke pry zen te waar
borgen, zonder voor de handel on
dragelijke verplichtingen of lasten
te scheppen, achtte men het ge
wenst om gemeenschappeiyke nor
men vast te stellen, te zorgen voor
een bevoegd contröle-apparaat en de
daarmede verband houdende wetten
en regelingen voor te bereiden door
een gemengde commissie van ambte
naren en bedrijfsgenoten.
De prijzen moeten gebaseerd zyn,
zo meende men, op de wet van
vraag en aanbod. De gemeenschap
pelijke economische politiek moet
lelden tot 't gelyk maken in de drie
landen van de regelingen ten op
zichte van in- en uitvoer en de ver-
voerstarieven van de Spoorwegen
dienen met elkaar in overeenstem
ming te worden gebracht.
De Nederlandse delegatie stond
onder leiding van de heer C. A. van
Donselaar, voorzitter van de vak
groep Groothandel in Kruiden5 erswa-
ren. Vooral de vestigingsregeling
werd door de Belgen zeer enthou
siast ontvangen.
Twents echtpaar erft van
Amerikaanse oud-tante.
De familie Riesewyk. bestaande uit
man. vrouw en twaalf kinderen,
kreeg dezer dagen van het gemeen
tehuis te Losser bericht, dat zij eer
lang een erfenis uit Amerika kon
verwachten. Een oud-tante is in
de leeftijd van 92 jaar te New-York
overleden, een erfenis van ongeveer
3 millioen dollar nalatend.
De erfenis was bestemd voor haar
acht neven en nichten, van wie ech
ter de mees ten reeds zijn overleden,
zodat de nalatenschap aan hun kin
deren komt. De overleden moeder
van mevrouw Riesewyk had dus
recht op een achtste deel dat nu
onder haar zeven kinderen wordt
verdeeld, van wie er één in België,
één in Nederland en vijf in Duits
land wonen.
De familie Riesewyk, waarvan de
man en zes kinderen op een textiel,
fabriek in Enschede werken, ziet nu
met belangstelling naar de verdere
berichten uit Amerika uit.
Tot nn toe was de vrouw van rijpere leeftijd het stiefkind van de
mode. Het is echter 'n verheugend teken, dat onlangs tijdens een
televisie-show in Engeland verscheidene modellen voor oudere dames
door oudere dames werden getoond. De japon links boven is van ge
bloemde zijden jersey. Het model is zeer eenvoudig; een strak lyfje
met punthais en aangeknipte mouw, terwjil de nauwe rok onder de
taille een weinig is gedrapeerd. Gecompliceerder is de creatie van
Lanvln rechts boven. Over de nauwe rok vallen twee van links naar
rechts oplopende schootjes. De knopen aan de rechter kant suggereren
daar een sluiting. Het materiaal bestaat uit gryze zijde met ingewerk
te nop. De ontwerper van de donkerrode wollen huispyama links
onder, heeft zijn model „Volendam" genoemd, er. niet ten onrechte.
De manchetten en brede ceintuur z(jn van angorawol. Met de klomp
muiltjes vormt de pyama een exotisch geheel. Hollands, en tóch niet
Hollands. Niet alleen het mannelijke Volendamse costuum inspireerde
de mode-ontwerper, ook het costuum van de vrouwelijke inwoners
van Volendam trok zijn aandacht. Bij de donkerblauwe wollen cock
tail jurk, met het zo populair geworden schouder decolleté, behoort
een kapje, van hetzelfde kant waarmee ook de japon is afgebet.
SENSATIONEEL SLOT DER LAATSTE RONDE
De van weerszijden scherp op
winst ingestelde party tussen de
Jonge en Blom, was reeds in re
mise geëindigd.
Anderson was nog doende zjjn
na 514 uur spelen volkomen
gewonnen stelling tegen Vink de
finitief in winst om te zetten,
waarmede hij de kampioenstitel
weer voor een jaar de zijne zou
mogen noemen.
De belangstellenden gingen voor
een gedeelte huiswaarts, omdat de
beslissing practisch reeds gevallen
was.
Zo was de situatie, toen plotseling
het meest onverwachte geburde...
Anderson raakte by de laatste
zet van zyn party en tevens van
de gehele wedstrijd even uit zyn
concentratie, speelde de verkeerde
schyf en het werd remise!
Eén voor de omstanders volko-
1 men onbegrijpelijke wending. die
Anderson de meest teleurstellende
ervaring uit zijn dammersloop
baan bezorgde.
Eén van die mysterieuze krach
ten in de sport, welke zowel ten
goede als ten kwade kunnen wer
ken, deed op dat moment zyn in
vloed gelden.
De voor de bezetting van de 6e
plaats van belang zynae party tus
sen Rijkse en Strooband Jr. ein
digde eveneens in remise, zodat de
volledige eindstand luidt (allen 11
partijen gespeeld).
1. en 2. Anderson en Blom 16 p.;
3. de Jonge 15 p.; 4. en 5. Bran
denburg en Heydra 12 p.; 6, 7 en
8. Lente, Rijkse en Sinke 10 p.; 9.
Strooband Jr. 9 p.; 10. Vink 8 p.;
11. en 12. Boogaard en de Smet
Üvenals vorig jaar zullen dus
FEUILLETON
„Nu zie je waarom ik zei, dat het
niet lang kon wachten". Het gezicht
van Mildred Hilary plooide zich in
een glimlach. „Het wachten heeft zo
al genoeg geduurd". Daarna sprak ze
met zacht verwijt: „Wel, zeg je niets,
Janice-lief?'
Haar moeder had haar wel eens kun
nen waarschuwen dat er bezoek was.
Iemand, die haar vaag bekend voor
kwam maar dat kon haast niet
en toch was het.... „O, Bengy!" De
oude bijnaam kwam vanzelf, terwijl
Janice een stap naar voren deed en
haar gezicht opklaarde.
„Maar dat is onmogelijk! Wanneer
bed je terug gekomen? We dachten
allemaal, dat het veel langer zou du
ren, je komt van zo geweldig ver en
we hoorden in tijden niets van je.
Maar je bent het toch heus, in het
niet, Ben?"
„In eigen persoon," antwoordde de
jonge man, die zo lang en recht ach
ter de kleine gestalte van Janice's
moeder stond. Hij ging nu naast me
vrouw Hilary staan en sloeg een arm
om haar stevige middel. Hij bukte
zich en gaf haar een klinkende zoen
op haar zachte wang. Terwijl hij zich
oprichtte, glinsterden zijn ogen van
ondeugd.
„Dat was de wyze waarop je moe
der me begroette, een gepaste ont
vangst voor de held, die terugkeert
uit de oorlog. Ik veronderstel niet"
zijn toon werd spottend verwijtend
„dat ik zo'n hartelijke en toepasselij
ke ontvangst van haar dochter kan
verwachten."
„Behalve wanneer je op je num-
door
ADELAIDE HUMPHRIES
mer gezet wenst te worden", gaf Ja
nice terug, maar haar snel uitgesto
ken hand was in tegenspraak tot haar
woorden. „Je bent nog precies dezelf
de Benjamin Early Archer een gro
te oude plaaggeest, zelfs al ben je dan
in de oorlog geweest, gedurende drie
jaar was het werkelijk zolang? Je
bent geen sikkepit veranderd, ten
minste niet zichtbaar".
„Hoe vindt u dat nou?" De jonge
man verwijderde zijn arm van me
vrouw Hilary's middel en trok een
treurig gezicht, voordat hij zich om
wendde om de uitgestrekte hand van
haar dochter te drukken. „Was het
werkelijk zolang? terwyl ik dacht,
dat ze zou zeggen dat het eeuwen ge
weest waren. En niet zichtbaar veran
derd, terwijl je als man toch genoeg
hebt doorgemaakt om het stempel
daarvan te dragen, of je zou als man
niet veel waard zijn geweest. Geen
begroeting zoals voor een verloren
zoon past, geen krans om zyn nek,
geen zachte liefkozing. Eigenlijk moest
ik je geen hand geven, Janice, maar
gezien het feit dat ik een heer ben en
welopgevoed, en bovendien een terug
gekeerd overwinnaar, zal ik het toch
maar doen."
Hij nam haar hand vast in de zijne
en hield die lange tijd vast. Zijn vro
lijke ogen verrieden niets van de din
gen, die een zeeman moest hebben
meegemaakt gedurende drie eindeloze
oorlogsjaren en gleden langzaam over
haar gezicht als hadden ze lang ge
hongerd naar dit ogenblik.
„Het spijt me, als 't zo klonk", zei
Janice. Ze zou haar hand hebben te
ruggetrokken als hij haar niet zo ste
vig had vastgehouden.... „Ik ben ge
weldig blij, dat je weer terug bent,
Ben".
Ze was biy, maar toch kwam
deze verrassing te plotseling om
haar de wat gedrukte stemming,
waarin ze was thuisgekomen, he
lemaal te doen vergeten.
„Het klinkt overweldigend". Zyn
aardige, edelmoedige mond trok
weer een grimas. Hy was niet
knap, maar hij zag er uit zoals de
gemiddelde, gezonde normale jonge
Amerikaan er behoort uit te zien:
ruim één meter negentig lang, met
brede schouders en smalle heupen;
hij droeg zyn kleren nonchalant,
haast slordig, maar toch met een
zekere zwier; zijn blonde haar ver
toonde een krul, die zich niet in
een scheiding liet dwingen; zijn
oren en mond waren Iets te groot,
de neus lichtelijk krom door jeug
dig contact met een base-ball
tenviil zyn ogen blauw en open en
eerlüK waren.
„ik ben overweldigd. Dat is 't
precies." Janice trok nu haar hand,
naar zy hoopte, ongemerkt terug.
O, hemeltje, hy was niets veran
derd! En ze had zo gehoopt, dat
dit wel het geval zou ziin. Drie
lange jaren! Zo vele. vele mylen
van elkaar. En ze had haar brie
ven nog wei al tyd zo zorgvuldig
vriendschappelyk gehouden. Niets
meer dan dat en ze waren niet
meer zo talryk geweest in de loop
der tyden. totdat zy ze deze laat
ste maanden totaal had laten op
houden. En toch stond hij hier, in
de keuken van haar moeder, nog
altjjd precies dezelfde.
„Natuurlyk is ze dat!" zei haar
moeder nu, haar als steeds de hel
pende hand toestekend. ,Jk was
ook overweldigd. Je zou me met
ie pink tegen de grond hebben
kunnen slaan, toen ik de deur
open deed en Ben daar stond. Hy
is nog precies dezelfde, alleen mis
schien wat langer en forser. Ik
hoopte zo, dat fe dezelfde zou biy-
ven. Ben, als je eens wist hoe ik
dat gewenst heb!" Ze draaide zich
om, om hem voor te gaan naar ae
keuken, misschien om met te to
nen hoeveel het voor haar beteken
de dat hy nog dezelfde was. Want
Ben Archer was haast een zoon
voor de Hilary's. Hd had bij hen
in de buurt gewoond van de tyd,
dat hij een Kleine jongen was
totdat zijn vader stierf en net bru-n
stenen huis van de Archer's werd
gesloopt. Mevrouw Hilary wist wel
waarom Ben steeds door de jaren
heen naar deze buurt en het huis
van de Hilary's was teruggekeerd
waarom hun huis het laatste was
geweest, dat hij bezocht had voor
dat hy onder dienst ging en net
eerste, waarin hij terugkeerde na
zyn tehuiskomst en ontslag.
Janice wist dit natuurlyk ook wel.
En die wetenschap was een groot
verdriet in plaats van vreugde.
Want nu zag ze Ben volkomen on
veranderd terug, na een afwezig
heid, die juist die verandering had
moeten brengen, waarop ze had
gehoopt.
..Misschien had ik myn baard
moeten laten staan", zei Ben, ter
wyl hy als een ruiter te paard
op één van de rechte keukenstoe
len ging zitten en zyn lange benen
om de poten sloeg alsof hij die
liever wilde steunen dan zyn ge
wicht laten dragen. „Ik had een
pracht van een baard." Hy streelde
een denkbeeldig gewas met tedere
aandacht. „Je zou me er nooit
van hebben kunnen beschuldigen,
dat lk er nog precies eender uitzag,
als ik die voor jou had bewaard?
„De hemel zy dank, dat je dat
niet deed!"
Janice ging tegenover hem zit
ten, achter de eettafel Ze dacht
wel niet, dat Ben er overheen zou
springen ora de begroeting op te
eisen, die ze hem had geweigerd,
maar hy zag er naar uit, dat hy
niet zou terugdeinzen voor een
veel geduchter hindernis.
(Wordt vervolgd).
Blom en Anderson.^^^Jjeslissings-
partijen moeten spelen. Het is ons
intussen een raadsel, waarom het
reglement niet 1, inplaats van 3
partijen voorschryft. Overigens be
looft het een wel zeer spannende
krachtmeting te worden tussen
deze twee vrijwel gelykwaardige en
ongetwijfeld beste Zeeuwse spelers.
Bovendien is deze match in zoverre
„billijk" te noemen, daar hy als
revanche kan gelden voor dezelfde
match van verleden jaar. die toen
door Blom werd verloren.
Door het gelijk eindigen van
Sinke, Lente en Rijkse moeten
ook deze spelers een beslissings-
toumooi spelen voor de 6e plaats,
wy zyn geneigd hiervoor Sinke de
beste kansen toe te kennen.
GOEDE PRESTATIE VAN
DE JONGE.
Aandacht verdient nog de pres
tatie van de Jonge, d!e heeft be
wezen slechts een nuance in kracht
te verschillen van de leiders. Be
halve deze was hij ook degene, die
in dit toumooi ongeslagen bleef.
Brandenburg en Heydra zyn ver
naar boven opgerukt, al is dit
zonder aan him keurige verrichtin
gen ook maar iets te kort te wil
len doen wellicht voor een ge
deelte mede toe te schrijven aan
het faden van Sinke en Strooband
Jr. Deze toch speelden ver bene
den hun normale kunnen en zijn
beide voor een 5 punten onder hun
gebruikelijke score gebleven. In
iets mindere mate geldt dit ook
voor Lente. Rijkse blijkt steeds
weer uit het góede hout gesneden
te zijn en zijn leeftijd ln aanmer
king genomen, is hij een speler,
waarvan men nog zeer goede din
gen mag verwachten. Vink mist
o.i. voldoende kennis van de zui
vere theorie van het spel en dit
brengt hem tegen gerout'neerde
en theoretisch onderlegde spelers
te dikwijls in het nadeel. Boogaard
en de Smet blazen hun partijtje
al jaren mee en doen dit telken
jare met wisselend succes. Ditmaal
dragen ze broederlijk de rode lan
taarn. Belde zyn het echter spe
lers, die wanneer ze er speciaal
voor gaan „zitten" de meest
verrassende resultaten tegen de
sterkste spelers kunnen bereiken.
En wat misschien nog meer zegt,
spelers, die men om hun prettige
houding in geen enkel Zeeuws
kampioenschap zou willen missen.
Gezamenlijke houding van
het Westen in China.
De Amerikaanse en Britse regering
zijn overeengekomen hun politiek in
China op elkaar af te stellen, aldus
een Londense correspondent van de
New York Times. Beide regeringen
zullen trachten in deze zaak over
eenkomst te bereiken 'met andere lan
den van het Atlantisch Pact, die be
langen hebben in het Verre Oosten,
in het bijzonder Frankrijk en Neder
land en met „enkele vrije anti-com
munistische Aziatische landen".
Volgens de correspondent ligt het
niet in het voornemen de erkenning
van de Chinese nationalistische rege
ring in te trekken, doch de overtui
ging, dat het eind van deze regering
nog slechts een kwestie van tyd is,
neemt hand over hand toe.
