Stalin probeert 100 jaar te worden Zeeuwse Almanak ONZE NIEUWE LANDGENOTEN ZIJN ZEER TEVREDEN 00K BOOGSCHUTTERS NAAR DE OLYMPISCHE SPELEN In December wordt hij 70 jaar Van Vrouw iot Vrouw ZATERDAG 14 MEI 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 HIJ LEEFT VOLGENS EEN STRENG SCHEMA. Do ware dictatoren ïn het Kremlin zijn vandaag aan de dag de dok ters van Stalin. Sedert het eind van de oorlog vindt hjj' zijn gezondheid belangrijker dan dringende staatszaken. HU wordt in December zeventig jaar oud, maar zyn hele streven is er op gericht 80, 90 of als het kan 100 jaar te worden, aldus verzekert George W. Herald in de „Welt- wocho". Toen Elliot Roosevelt in 1947 de Russische dictator bezocht moest hy tien dagen wachten alvorens hij in het Kremlin werd toegelaten. Stalin verontschuldigde zich met de woorden: „Het spijt me, dat ik U moest laten wachten. Ik was met va cantia en myn dokters hadden me bevolen negen pond lichter te worden. Dat was niet zo gemakkelijk als ik gedacht had en daarom moest Ik mijn terugkeer uitstellen." Kort geleden bazuinde hij aan de gehele wereld uit, dat zijn eigen wel zijn hem bijzonder ter harte ging. ,.Ik zou graag naar Washington ko men", semde hij aan Kingsbury Smith, „maar mijn dokters zijn er tegen, dat ik zulke lange zee- of luchtreizen onderneem". BRAVE PATIËNT Tot ieders verbazing is de stren ge dictator een uiterst volgzame pa tiënt. Hij heeft er in toegestemd nog maar zes maanden per jaar in het Kremlin te werken. De rest van het jaar brengt hij door in de palmtuinen van Sochi aan de Zwarte Zee. Gewoonlijk is hij daar van April tot Juni en van October tot Decem ber. Ook' als lijj in Moskou is, over werkt de leider van de Sowjet-Rus. sen zich niet. Hij neemt Donderdags en Zondags vrij om in zijn familiekring te zijn en'uit te rusten in zijn landhuis, dat 50 km. van Moskou ligt. WERKSCHEMA. De vijf wekelijkse arbeidsdagen zijn ingedeeld volgens een werkschema, dat door de dokters is opgesteld. Hoewel men het wel eens anders heeft voorgesteld, houdt Stalln van vroeg op staan. Nadat hjj 'n koud had heeft genomen, maakt hij een ochtendwandeling van 'n half uur door de straten van het Kremlin, waarbij het er weinig toe doet of het regent of sneeuwt. Zijn ontbijt bestaat uit gesmeerde broodjes en thee. De overige maal tijden zijn ook erg sober, want Sta lin heeft niet veel eetlust. Na het middageten volgt gewoonlijk een wandeling van een uur. Dan werkt hij tot 8 of negen uur 's avonds, 's Avonds eet hij meestal alleen en voor twaalf uur gaat hij naar bed. Vroeger was Stalin een wodka drinker van formaat: hij kon bijna alle gasten onder de tafel drinken. Maar vandaag volstaat bij met een glas melk na elke maaltijd. Ook het kettlngroken heeft hij sedert 1946 nagelaten. AC en toe paft hij nog eens een pijp. maar daarbij blijft het. WAAROM Zijn deze oorzorgsmaatregelen werkelijk nodig? En heeft de ge zondheid van Stalin werkelijk ge leden? Zonder twijfel heeft Stalin in de oorlogsjaren, toen hij dagelijks veer tien tot zestien uren werkte, veel energie verbruikt. Direct na de oor log kwam de reactie in de vorm van zware vermoeidheidsverschijnse len. Hij kreeg de eerste verschijnselen van aderverkalking en leed aan asthma en hoge bloeddruk. Zulke verschijnselen zijn echter voor men sen op zijn leeftijd helemaal niet on gewoon en kondigen zeker nog niet een snelle dood aan. Prof. Antonio Giordano, die van POPPENFESTIJN in lange rijen heeft de jeugd en nebben ook de volwassenen de poppen- tentoonstelling in Middelburg be zocht en het ziet er naar uit, dat in de andere Zeeuvjse plaatsen, waar de poppen van H.M. de Koningin en de door Zeeuwse kinderen vervaardigde poppen te zien zullen zijn, de drukte niet minder groot zal zijn. Even wrijf je je ogen echter toch •Vn a's 'ees^» dat er meer dan 3000 bezoekers zijn geweest in twee dagen lijd. Het wereldberoemde werk van Van Gogh haalde ze nauwelijks in drie weken.... Nu is het natuur- mjn, dat Van Gogh 75 cent entree Rosfte en de poppen maar een dub beltje. Maar toch: jammer, dat het by van Gogh niet zo storm heeft gelo pen. Wal overige ns die poppen betreft, mijn drie dochters zijn er tweemaal heen geweest en ze hebben beide ke ren urenlang over niets anders ge praat. En in ieder zinnetje, dat ze zeiden, schemerde het verlangen door t.zon prachtcollectie te bezitten. Als volwassene loop je een beetje schutterig een poppententoonstelling outnen. Een mens vindt zoiets een u e,Jbeneden zijn vermeende waar digheid. Ten onrechte natuurlijk. want je ziet er dingen, die je lang oujven boeien. Die poppen bijvoor- oeeid, die op Zonneveld gemaakt zijn, kinderen, die het zo moeilijk €n- 20 hunkeren naar herstel, daar kun je lang bij staan peinzen. P°PP,enhuizen, die toveren je menig luchtkasteel van vroeger on- TnHkeUTX9 .wecr voor °Odn. En hebt Seweten, dat het mogelijk was WPenschoonmakers een com- dierentuin te maken? De ver- vaardxgster van die dierenreeks heeft knap, artistiek werk geleverd! tv u gaan de poppen naar Vlissingen en naar Oostburg, naar Goes en Zie- rlkzee. En ook daar zal het druk zijn! 1931 tot 1944 lijfarts van Stalin was, verklaarde kort geleden in een interview: „Stalin's constitutie is uitnemend. Ik heb zelden een zo gezond en evenwichtig lichaam gezien. Zelfs in de donkerste dagen van uc oorlog bleef li\j naar physieke maatstaven ongewoon jong en zijn gezondheid was zo robust als maar mogelijk «-as." Mensen, die de dictator op 1 April '49 ontmoetten bij het diner, dat in het Kremlin werd gegeven ter ere van de Albanese president Hoxha, vonden hem niet veranderd en „klaarblijkelijk in goede gezond heid". LANG LEVEN Geallieerde diplomaten in Mos kou beweren, dat de enige reden waarom Stalin zich zelf zo goed verzorgt, is: zijn heftige verlan gen naar een lang leven. Het liefst zou deze man de na tuurwetten omverwerpen. Reeds in het jaar 1937 dacht hij daaraan, want toen zond hij prof. Alex Bogo- moletz met zijn arts dr. Nicolai Spe- ranski naar Abkaslë aan de Zwarte Zee, waar meer dan 4000 honderdja rigen leefden. De beide onderzoekers hadden tot opdracht het geheim te ontdekken van de hoge leeftijd dezer mensen. Bogomoletz kwam tot de conclu sie, dat de mens hoofdzakelijk ver oudert doordat de verbindingsweef sels van het lichaam opgebruikt worden. Hij maakte een serum uit menselijk beendermerg, dat afkom stig was van lijken, die niet langer dan tien uur dood mochten zijn. EXPERIMENTELE BIOLOGIE Met dat serum heeft Bogomoletz op verzoek van Stalln geëxperimen teerd. Later bewerkte Stalin de op richting van het instituut voor ex perimentele biologie en pathologie te Kiew ea hjj maakte Bogomoletz leider van dat instituut. In de volgende jaren kregen meer dan 10.000 Russen inspuitingen met het serum van Bogomoletz. De meeste patiënten voelden zich na de serum-kuur zo fris van lichaam en geest alsof ze dertig jaar jonger waren. Toen Stalin deze resultaten zag (ook In het instituut Pasteur te Parijs heeft men met soortgelijk ex- Kerimenten succes gehad) besloot ij zichzelf aan de kuur te onder werpen. Zijn eerste injectie kreeg hjj in 1945 na het einde van de oor log. De behandeling heeft hem veel baat gegeven tegen zijn asthma en bovendien werd zijn geestelijk opne mingsvermogen gestimuleerd. Stalin gaat niet zover als Prof. Bogolometz, die meent, dat bij een juiste toepas sing van zijn serum de leeftijd van de mensen tot 150 jaar opgevoerd kan worden. Wel is Stalln er eerlijk van overtuigd, dat hij wanneer er niets bijzonders gebeurt znn levenswerk nog twintig of dertig jaar kan voortzetten. ONGEDULD Hij zou zijn dokters verzekerd hebben, dat hij vastbesloten is lan ger te leven dan bepaalde lieden, die nu ai met ongeduld op zijn sterfdag wachten. Daaronder zijn ook een paar men sen uit zijn directe omgeving. Mis schien zal de niet te stuiten levens drang van Stalin uiteindelijk nog aan de mensheid ten goede komen. Ver klaarde niet een diplomaat, die kort geleden in een gezelschap vertoefde waar deze vraag aan de orde kwam: „Hoe ouder een man wordt, des te afkeriger wordt liU van oorlog. Als Stalin 100 jaar wordt, kan dat vrede betekenen voor een ge hele generatie van mensen." (Nadruk verboden) Met een speciale rit per versierde trein, waarin zlcli vele autoriteiten en een Kroot aantal genodigden bevonden, is heden de geëlectrlficeerde spoorlijn P.imlhoven MaastrichtHeerlen officieel in gebruik genomen. Op de verschillende stations langs deze lijn werd de trein met het gezelschap enthousiast verwelkomd. De druk te bJj de ontvangst op het station Lutterade. Aan dc president der Ned. Spoorwe gen, ir. F. Q. den Hollander, werden herinneringsborden aangeboden. Nederlandse autoriteiten minder enthousiast Zaterdag a.s. is het al weer drie weken geleden, dat de grens op ongeveer twintig plaatsen naar het Oosten werd verschoven. Een ver slaggever van het A.N.P. heeft de diverse gebieden bezocht om de Ook moderne soldaten gebruiken de boog. Oude sport in ere hersteld (Van onze correspondent). STOCKHOLM, Mei. Het kan thans met enige zekerheid worden gezegd, dat aan de komende Olym piade tc Helsinki voor het eerst boogschutters zullen deelnemen. Hiermede wordt een oude sport, die ook in Nederland vele beoefe naars vindt, in ere hersteld. Inderdaad, het schieten met pijl boog is een oude liefhebberij, die thans door meer dan honderd duizend mensen geregeld beoefend wordt; alleen al in Tsjecho-Slowa- fcüe z\jn meer dan 40.000 aanhan gers van deze sport. Maar het is een feit, dat; de boogschutters der twintigste eeuw nog- lang niet de volmaaktheid van him voorgangers hebben bereikt. Het wereldrecord vèrschieten b.v. werd eeuwen gele den gevestigd door een Turk. wiens pül 1400 meter ver vloog! Zijn toenmalige tegenstanders la gen niet ver acher hem. Een af stand van 1000 meter was voor de Turkse boogschutters niets buitengewoons. Heden ten dage daarentegen mogen de schoten bo. ven de 350 meter heten. al een prestatie Hoe komt dat, vroegen wy de heer G. Spieker te Stockholm, die zijn boterham met het maken van bogen verdient. Dat zal voorlopig nog wel een geheim blijven, antwoordde hij met een zucht. We weten, dat deze bogen uit drie substanties beston den, die aan elkaar werden ge lijmd: de achilles-pees van 'n gems, hout en hoorn. We weten ook, dat het vervaardigen van een Turkse boog liefst tien jaar duurde en dat de lijm wel een jaar moest drogen. Bovendien waren de pijlen lichter dan de heden gebruikelijke-. Maar dit alles verklaart toch nog niet dit reusachtige verschil. Daar zou ik geen antwoord op weten. Het waren echter niet alleen de Turken, die goede bogen wisten te maken. In de Middeleeuwen had men in Engeland pijlen, die door 't harnas en de drager heen vlogen. PIJL EN BOOG ALS MODERNE WAPENS. De boog heeft trouwens nog steeds niet als wapen afgedaan. Officieel is toegegeven, dat aan de invasie speciale troepen hebben deelgenomen, die met pijl en boog waren uitgerust. Hun taak was vooral het geluidloos overweldigen van posten. Ook de partisanen hebben van bogen gebruik ge maakt. Al lykt het dan een anachronis me, een feit is, dat in de schaduw van de atoombom door militairen met pijl en boog wordt geoefend. Van deze troepen mag worden ver ondersteld, dat zy iemand op een afstand van 75 meter dodelijk kunnen treffen. ONGELOOFLIJKE KRACHT In het algemeen wordt de kracht die achter de pijl zit, onderschat. Wanneer men met een geweer en een boog op een kist schiet, die met zaagsel is gevuld, dan blijkt, dat de pijl aanzienlijk dieper is doorgedrongen. Met pyl en boog kan men ook op vissen jagen en zelfs tot een diepte van 4 tot 5 meter nog zijn doel bereiken, ter wijl men dit met een geweer of revoler niet eens behoeft te probe ren. In Amerika, het land der sport- shows, werd eens de kracht van de pül op de volgende wijze gedemon streerd. Twee .zware" jongens wer den door een politic-auto achterna Sezeten. Eén der lieden leunde uit e wagen en sohoot zijn hele rna- gazUn tegen de> voorruit van de politie-auto leeg, hetgeen een over dreven lachsalvo Aan de agenten tengevolge had, want. het glas was daartegen bestand. Twee minuten later dezelfde scène. Nu echter leunde dezelfde man met pül en boog uit de auto. Weldra stopten do achtervolgers en men zag twee agenten met opgestoken armen uitstappen. De pijl zou inderdaad door de voorruit heen gegaan zijn. Zo'n pijl dringt ook in de huid van de dikste dikhuiden en slaat zelfs door zijn dikste beenderen heen en kijkt er dan nog een heel stuk aan de andere kant uit. Dergelijke staaltjes ziet men herhaaldelijk af gebeeld in hef tijdschrift der Ame rikaanse boogschutters. BOOG EN JACnT. In de meeste Europese landen is het schieten met pijl en boog op dieren verboden. Voor vele beoefe naars van deze sport is dit niet duidelijk. Zij vinden, dat een z.g. jacht-pijl met een geslepen drie hoekige punt als het ware door 't dier heen snydt. Het dier zou dan de pijn hebben, die ook wij voelen, wanneer wij ons snyden en dood bloeden. Een kogel daarentegen slaat, op zijn lichaam, wat, aldus enkele Zweden, aanzienlyk erger is. De vraag, of men op een afstand van 50 of zelfs 100 meter nog enigszins zuiver kan treffen, zagen wn in de nabyheid van het Stock- holmse stadion beantwoord, waar de wereldkampioen boogschieten, Hans Deutgen, en leden van zijn vereniging oefenden. Zn schoten 'n z.g. „kleine ronde", a.w.z. steeds dertig keer op een afstand van resp. 25. 35 en 50 meter. En het was voor een leek nauwelijks te geloven, dat de pijlen zelden meer dan -10 cm. van net centrum van de schijf waren verwijderd. Op dc „grote ronde" (50. 70 en 90 m.) werd eveneens vrij zuiver gescho ten. KRACHT GEVRAAGD. De lichamelijke inspanning van een dergelijke match mag men niet onderschatten. De boog moet met een kracht van 40 tot 50 pond worden gespannen. En dat dus der tig keer. Bovendien moeten de schutters na iedere drie schoten zelf hun pijlen halen, dus moet by een grote ronde een afstand van 4.2 km. worden afgelegd. Men re kent er dan ook mee. dat de boog schutters. die in 1952 te Helsinki voor het eerst aan een Olympiade zullen deelnemen, vier dagen no dig zullen hebben om de kampioen aan te wijzen. Slechts de laatste ronde van de finale zal dan in het Stadion kunnen worden geschoten. Maar wij zijn er zeker van. dat de tienduizenden toeschouwers deze wedstrijd met belangstelling zullen volgen. (Nadruk verboden). Evenals vorige jaren zal de Wage- nin^se VW ook deze zomer wederom de capitulatiezaal van hotel „De Wereld" exploiteren. meningen van de verschillende be trokkenen op te tekenen. In het kort is zijn conclusie: onze nieuwe landgenoten zijn stuk voor stuk zeer tevreden, maar de Neder landse autoriteiten in tal van gebie den zeker niet. De z.g. vaste com missie. welke tot taak heeft op de correcties, correc'ties aan te brengen en die dezer dagen met haar arbeid is begonnen, zal voorlopig nog wel het een en ander te doen hebben. Van een vijandige of afwijzende houding van de bewoners der correc tie-gebieden is nergens meer een spoor te vinden. Iedereen werkt me de, sabotagedaden hebben zich niet voorgedaan en overal blijkt, dat men het volste vertrouwen stelt in de Ne derlandse autoriteiten. Voor een niet gering deel is hiervan de oorzaak het optreden van deze autoriteiten en van de douane en de marechaussee. De rustige, correcte en welwillende houding, men mag welhaast zeggen het gemoedelijke optreden, van de Nederlandse gezagsdragers, zo heel anders dan men van hun ..Duitse" collega's gewend was, heeft niet nage laten grote indruk te maken. Maar belangrijker waarschijnlijk nog is het feit. dat de economische verhoudingen in Nederland zoveel beter zijn, dan in Duitsland en dat onze nieuwe langenoten daarvan on middellijk het volle profijt kunnen trekken. Allereerst zijn in Duitsland nog heel wat artikelen gedistribueerd en dan mondjesmaat en de artikelen, die vrij zijn, zoals textiel en tabak, zijn over het algemeen zo duur. dat de mensen ze niet of nauwelijks kon den kopen. Zeer belangrijk is ook. dat in het al gemeen de Nederlandse prijzen lager zijn en de lonen hoger. In goederen uitgedrukt is de marki ongeveer 55 cent waard. Een arbeider verdient voor hetzelfde werk in Duitsland evenveel marken als hij in Nederland guldens verdient. Een arbeider uit de Zelfkant of uit Elten, die op een Duit se fabriek werkte en thans in Neder land werk heeft gevonden is dus fei telijk tweemaal zoveel gaan verdienen. Er is dus alle reden voor tevreden heid bij onze nieuwe landgenoten. HALFSLACHTIG. Minder enthousiast zijn tal van Ne derlandse autoriteiten. Het verwijt, dat men steeds weer uit de mond hoort is: de correcties zijn halfslach tig. Een typisch voorbeeld hiervan is dc correctie bij Beek bij Nijmegen, in de gemeente Ubbergcn, De grens is hier ongeveer drie en een halve kilo meter naar het Oosten opgeschoven, waardoor het prachtige bosland bij Nederland werd getrokken. Zowel van Beek uit als van Berg en Dal uit loopt er een weg dit gebied in. Deze twee wegen ontmoeten elkaar, zodat men van Beek uit naar Berg en Dal zou kunnen gaan via deze wegen. Zou kunnen gaanWant de grenf ligt 500 meter teveel westelijk. Dit voor alle touristcn zeer aanlok kelijke gebied is hierdoor veel min der aantrekkelijk, tenzij men van Ne derlandse zijde een verbindingsweg wil aanlegen, het geen evenwel een kostbare geschiedenis zal worden. Bovendien biedt de grens dwars dooi de bossen heen de smokkelaars een onverwachte kans. Tot slot nog een enkel woord over het effect van de grenscorrecties ten aanzien van de smokkelarij. Onmid dellijk nadat de grenscorrecties een feit 'waren is van Noord naar Zuid de smokkel opgehouden. „Er is te veel dak op het huis" is de verklaring hiervoor van een douanebeambte. In hoeverre de correcties dus werkelijk een douanetechnischc verbetering zijn. zal later moeten blijken. Een feit is echter, dat tal van lastige hoe ken en weggetjes nu onder Nederland se controle zijn gekomen en dat is zonder twijfel een belangrijke verbe tering. De vlaggen zijn inge haald, de bloemen liggen verdord aan de voet van de monumenten. De drie gedenkwaardige Meida gen zijn achter de rug; cle doden, de bevrijding en de inval zijn herdacht. Het was in vele opzich ten, meer dan in de voorafgaande jaren, een voudig en indrukwek kend. En toch Ik sprak een oud-ille gaal, die terug kwam van een sobere plechtig heid op een klein kerk hof. Hij had staan luis teren naar een toespraak en een krans zien neer leggen, in die vreemde droomtoestand van: Hier sla ik nog, en zij liggen onder een houten kruis... toen hij opschrikte van een halfluide stem naast zich. De spreker had juist zijn rede beëindigd: hij had vele warme en dankbare woorden van hulde gewijd aan de een voudige jongens die hier begraven lagen. Toen zei die toonloze vrou wenstem, zonder tranen, maar met een koppige ra deloosheid, zo maar voor zich heen: Dat is nou al lemaal heel mooi maar mijn jongen is dood. Kijk, zei myn zegsman, daar sta je dan met je mond vol tanden. Want ivat moet je op zoiets nu zeggen? Het is allemaal heel mooi, zoals we daar staan te herdenken en te kransleggen het zou een schandaal zijn als we 't niet deden, dat wéét ik wel maar het is voor ons, die nog le ven en onderwijl tiaar een bloeiende boom mo gen kijken, maar drom mels gemakkelijk. Tróóst nu zo'n moeder maar eens. Ja ne,e, ik zeg tróósten, en niet een paar mooie algemeenheden- prevelen over de dank van 't vaderland en 'n of fer dat niet tevergeefs je weet wel. Daar is eenvoudig geen troost voor. Ik zit achter mijn pa pier, en ik moet hem ge lijk geven. Ik denk aan al die huizen in Neder land, waar op de schoor steenmantel een foto van een jongen staat. Zo'n heel gewone jongen in zijn beste confectie-pak, die op zijn persoonsbe wijs een heel gewoon be roep met een goed-Hol- landse naam had staan: Postbode, Letterzetter, Gardenier. Merkwaardig: naarma te de jaren verstrijken, wordt dat gezicht steeds jonger. Er i**èén dag in het jaar, dat de vader 's avonds de pijp uit de mond neemt en zegt: Hoe oud zou hij nu geweest zijn? En de moeder ant woordt, zonder van haar stopwerk op te zien, met een getal dat dwaas hoog lijkt tegenover dat lachende jongensgezicht. Dat is olies. Ergens in een kast hangt nog een pak van hem, en zijn oude regenjas. Maar hij komt «ooit terug. Daar valt niets te troosten. Wat botert kransen en een naam op een gedenk steen voor een wond, die nooit sluiten wil? Mijn jongen is dood zeg daar eens wat op Bestaat er eigenlijk zo iets als troost? Mensen zijn moeilijke vertroos ters, zegt het oude Boek, en hoe beschamend waar is dat Want woorden zijn zo gemakkelijk voor wie zelf niet de bittere as van de rouw heeft ge proefd. Wie deze twee wil troosten, tegenover dat glimlachende jongensge zicht op de schoorsteen mantel, moet dieper grij pen dan een paar goed bedoelde algemeenheden. Is er ook niet een troost, die bestaat in bervustwording? Er is één dingdat u nooit vergeten moet, ou ders zoals die beiden. Uw jongen, aan wie niemand Maar mijn jongen is dood iets bijzonders vond heeft zich verzat. Waar om hij zich verzet heeft wat doet het ertoe? Misschien eenvoudig weg. omdat hij een Joodse vrouw met haar zuigeling in een goederenwagen zag stompen. Misschien omdat hij, zoals de dage lijkse burger smalend zegt, niet anders dan 'n avonturier was. (Alsof dat op zichzelf al niet 'n eretitel is). Misschien omdat hij rechtschapen was, of ongemakkelijk driftig, of enkel maar weerbarstig. Hij heeft zich verzet r— dat is genoeg. De be schaving, de geestelijke grootheid, de levens kracht van een volk zijn altijd gedragen door de morele moed van enke lingen, die zich verzetten. Het zijn alleen de wer kelijk levenden, die dat doen; en het is juist dc doem van onze tijd, dat de mens zich meer en meer zonder nadenken laat inschakelen als een nummer in een monsler- lijk, demonisch massa- verband. Hij stond, op die kleine plek van zijn re bellerend gevoel van ei genwaarde, en zei neen. Dat is zijn grootheid, zijn onsterfelijke verdienste. En dat hij zo gestaan heeft in al zijn eenvou digheid tegenover een grauwe oppermachtige horde: dat was uw werk. Er moet iets geweest zijn: in de sfeer van uw gezin, in de gesprekken aan uw tafel, in de giet vorm van uw karakter, dat hem gedreven heeft lot dat vanzelfsprekend neen. Maar mijn jongen is dood. Dat is waar: hard en onherstelbaar. Besef echter bij zijn vroegtijdig graf: U hebt aan een ge lijkgeschakelde wereld een vrij mens 'geschon ken. Ik weet niet, of dit voor u een troost betekent. In elk geval is het een on vergankelijke glorie. SAfiKIA Het Wereldgebeuren. De babies van Nippon Japan, juist het zo rustige ln alle stilte door generaal Mac Ar thur geregeerde Japan, is bezig het zorgenKind van dc Amerikaan se politiek te worden. Donderdag is vanuit Washington een bevel uitgevaardigd, dat by eerste lezing nogal verrassend is en onder de Westerse bondgeno ten trouwens met gemengde gevoe lens is ontvangen. Met onmiddellij ke ingang zal het weghalen van Installaties uit Japanse fabrieken, welke voor herstelbetaling zijn be stemd, worden stopgezet. Zelfs fabrieken, die van belang zijn voor wapenproductie vallen daaronder. De landen, die nog her stelbetalingen tegoed hadden China, de Philippijnen. Nederland en Engeland kunnen dus him vorderingen voorgoed op de balk schrjjven. Washington heeft voorts besloten de kosten van de bezetting- van Japan volledig ten laste te doen komen van de Amerikaanse schatkist en tenslotte zijn alle besprekingen, die tot nu toe aan dc Japanse productie voor vredes doeleinden waren opgelegd, ge schrapt. Deze voor Nippon zo gunstige maatregelen kwamen vlak na een noodkreet, die de Japanse premier Joshida Het horen tegenover een gezelschap buitenlandse journalisten. Japan kan niet eeuwig afhankelijk blijven, zei de premier, en evenmin voortdurend op de rand van de economische ondergang blijven le ven. Wij moeten de kans krijgen onze productie op te voeren ten einde op de wereldmarkt te kun nen concurreren. De 'meeste landen zullen er wei nig op gesteld zyn de markt weer overstroomd te zien door de goed kope Japanse rommelproducten. Toch is de klacht van Joshida niet geheel ongerechtvaardigd. De eco nomische positie van Japan ziet er vooral wat de toekomst betreft, al lesbehalve rooskleurig- uit. Het grootste probleem is wel dit: dc bevolking groeit te hard, er worden teveel kleine Japanners geboren. Reeds nu met 80 millioen inwo ners kan de Japanse aarde slechts twee-derde van de bevolking voeden. Indien de huidige bevol kingsaanwas in hetzelfde tempo voortgaat, zal Japan tegen het jaar 1975 wellicht 115 millioen zielen tellen. Geboortebeperking de morele overwegingen terzyde gelaten -r- is een welhaast onvermijdelijke remedie waartoe in Japan steeds meer stem men opgaan. Het zou niet voor de eerste keer zijn. dat Japan van overheidswege de bevolking ging be perken. In net grijze verleden tij dens het bewind van de Shoguns, werd het bevolkingscijfer constant neergedrukt tot 28 millioen door middel van een even primitieve als gruwelijke maatregel. Vrouwelijke ambtenaren hadden tot taak babies die het toegestane quantum te bo ven gingen, aan de moeder te ont nemen. Thans worden minder verschrikke lijke en meer practischc methoden voorgestaan om het bevolkingscijfer in de hand te houden. Maar zelfs Indien dit zou gelukken bljjft voor Japan economische expan sie een levensvoorwaarde. De invasie in China voor de oor log. de mislukte avonturen van dc militalristen, ze zy'n' voor 'n deel tc verklaren uit de behoefte vaste af zetmarkten en grondstofbronnen tc vinden en de overtollige bevolking te kunnen spuien. Voorlopig en wel- Ucht voorgoed is aan deze agressieve manier om de moeilijkheden op te lossen een eind gemaakt. Dat neemt niet weg, dat Japan Noord-China en Z.O. Azië als afzetmarkten niet kan missen, wil het geen behoeftige kolonie van Amerika worden, per manent door dollar-injecties op de been gehouden. Dit is de reden, waarom Washing ton op advies van Mac-Arthur zich inspant het economisch herstel van Japan binnen de korst mogelykc tijd tot stand te brengen. Er is nog een reden. Nu China naar het communis me is overgeheld is Japan overge bleven als enige conservatieve en anti-communistische burcht in het Verre Oosten. Vergroting van de Japanse eco nomische macht kan een goed Ame rikaans tegenwicht vormen. Maar dat ia een hoofdstuk op sdci»el£.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3