Stalin probeert 100 jaar te worden
Zeeuwse Almanak
ONZE NIEUWE LANDGENOTEN
ZIJN ZEER TEVREDEN
00K BOOGSCHUTTERS NAAR DE
OLYMPISCHE SPELEN
In December wordt hij 70 jaar
Van Vrouw iot Vrouw
ZATERDAG 14 MEI 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
HIJ LEEFT VOLGENS EEN STRENG SCHEMA.
Do ware dictatoren ïn het Kremlin zijn vandaag aan de dag de dok
ters van Stalin. Sedert het eind van de oorlog vindt hjj' zijn gezondheid
belangrijker dan dringende staatszaken. HU wordt in December zeventig
jaar oud, maar zyn hele streven is er op gericht 80, 90 of als het kan
100 jaar te worden, aldus verzekert George W. Herald in de „Welt-
wocho".
Toen Elliot Roosevelt in 1947 de
Russische dictator bezocht moest hy
tien dagen wachten alvorens hij in
het Kremlin werd toegelaten.
Stalin verontschuldigde zich met
de woorden:
„Het spijt me, dat ik U moest
laten wachten. Ik was met va
cantia en myn dokters hadden
me bevolen negen pond lichter
te worden.
Dat was niet zo gemakkelijk als
ik gedacht had en daarom moest
Ik mijn terugkeer uitstellen."
Kort geleden bazuinde hij aan de
gehele wereld uit, dat zijn eigen wel
zijn hem bijzonder ter harte ging.
,.Ik zou graag naar Washington ko
men", semde hij aan Kingsbury
Smith, „maar mijn dokters zijn er
tegen, dat ik zulke lange zee- of
luchtreizen onderneem".
BRAVE PATIËNT
Tot ieders verbazing is de stren
ge dictator een uiterst volgzame pa
tiënt. Hij heeft er in toegestemd nog
maar zes maanden per jaar in het
Kremlin te werken.
De rest van het jaar brengt hij
door in de palmtuinen van Sochi aan
de Zwarte Zee.
Gewoonlijk is hij daar van April
tot Juni en van October tot Decem
ber.
Ook' als lijj in Moskou is, over
werkt de leider van de Sowjet-Rus.
sen zich niet.
Hij neemt Donderdags en Zondags
vrij om in zijn familiekring te zijn
en'uit te rusten in zijn landhuis, dat
50 km. van Moskou ligt.
WERKSCHEMA.
De vijf wekelijkse arbeidsdagen zijn
ingedeeld volgens een werkschema,
dat door de dokters is opgesteld.
Hoewel men het wel eens anders
heeft voorgesteld, houdt Stalln
van vroeg op staan. Nadat hjj 'n
koud had heeft genomen, maakt
hij een ochtendwandeling van 'n
half uur door de straten van het
Kremlin, waarbij het er weinig
toe doet of het regent of
sneeuwt.
Zijn ontbijt bestaat uit gesmeerde
broodjes en thee. De overige maal
tijden zijn ook erg sober, want Sta
lin heeft niet veel eetlust. Na
het middageten volgt gewoonlijk
een wandeling van een uur. Dan
werkt hij tot 8 of negen uur
's avonds, 's Avonds eet hij meestal
alleen en voor twaalf uur gaat hij
naar bed.
Vroeger was Stalin een wodka
drinker van formaat: hij kon bijna
alle gasten onder de tafel drinken.
Maar vandaag volstaat bij met een
glas melk na elke maaltijd. Ook het
kettlngroken heeft hij sedert 1946
nagelaten.
AC en toe paft hij nog eens een
pijp. maar daarbij blijft het.
WAAROM
Zijn deze oorzorgsmaatregelen
werkelijk nodig? En heeft de ge
zondheid van Stalin werkelijk ge
leden?
Zonder twijfel heeft Stalin in de
oorlogsjaren, toen hij dagelijks veer
tien tot zestien uren werkte, veel
energie verbruikt. Direct na de oor
log kwam de reactie in de vorm
van zware vermoeidheidsverschijnse
len.
Hij kreeg de eerste verschijnselen
van aderverkalking en leed aan
asthma en hoge bloeddruk. Zulke
verschijnselen zijn echter voor men
sen op zijn leeftijd helemaal niet on
gewoon en kondigen zeker nog niet
een snelle dood aan.
Prof. Antonio Giordano, die van
POPPENFESTIJN
in lange rijen heeft de jeugd en
nebben ook de volwassenen de poppen-
tentoonstelling in Middelburg be
zocht en het ziet er naar uit, dat in
de andere Zeeuvjse plaatsen, waar de
poppen van H.M. de Koningin en de
door Zeeuwse kinderen vervaardigde
poppen te zien zullen zijn, de drukte
niet minder groot zal zijn.
Even wrijf je je ogen echter toch
•Vn a's 'ees^» dat er meer dan
3000 bezoekers zijn geweest in twee
dagen lijd. Het wereldberoemde werk
van Van Gogh haalde ze nauwelijks
in drie weken.... Nu is het natuur-
mjn, dat Van Gogh 75 cent entree
Rosfte en de poppen maar een dub
beltje. Maar toch: jammer, dat het by
van Gogh niet zo storm heeft gelo
pen.
Wal overige ns die poppen betreft,
mijn drie dochters zijn er tweemaal
heen geweest en ze hebben beide ke
ren urenlang over niets anders ge
praat. En in ieder zinnetje, dat ze
zeiden, schemerde het verlangen door
t.zon prachtcollectie te bezitten.
Als volwassene loop je een beetje
schutterig een poppententoonstelling
outnen. Een mens vindt zoiets een
u e,Jbeneden zijn vermeende waar
digheid. Ten onrechte natuurlijk.
want je ziet er dingen, die je lang
oujven boeien. Die poppen bijvoor-
oeeid, die op Zonneveld gemaakt zijn,
kinderen, die het zo moeilijk
€n- 20 hunkeren naar herstel,
daar kun je lang bij staan peinzen.
P°PP,enhuizen, die toveren je
menig luchtkasteel van vroeger on-
TnHkeUTX9 .wecr voor °Odn. En hebt
Seweten, dat het mogelijk was
WPenschoonmakers een com-
dierentuin te maken? De ver-
vaardxgster van die dierenreeks heeft
knap, artistiek werk geleverd!
tv u gaan de poppen naar Vlissingen
en naar Oostburg, naar Goes en Zie-
rlkzee. En ook daar zal het druk zijn!
1931 tot 1944 lijfarts van Stalin
was, verklaarde kort geleden in een
interview:
„Stalin's constitutie is uitnemend.
Ik heb zelden een zo gezond en
evenwichtig lichaam gezien. Zelfs
in de donkerste dagen van uc
oorlog bleef li\j naar physieke
maatstaven ongewoon jong en
zijn gezondheid was zo robust
als maar mogelijk «-as."
Mensen, die de dictator op 1
April '49 ontmoetten bij het diner,
dat in het Kremlin werd gegeven
ter ere van de Albanese president
Hoxha, vonden hem niet veranderd
en „klaarblijkelijk in goede gezond
heid".
LANG LEVEN
Geallieerde diplomaten in Mos
kou beweren, dat de enige reden
waarom Stalin zich zelf zo goed
verzorgt, is: zijn heftige verlan
gen naar een lang leven.
Het liefst zou deze man de na
tuurwetten omverwerpen. Reeds in
het jaar 1937 dacht hij daaraan,
want toen zond hij prof. Alex Bogo-
moletz met zijn arts dr. Nicolai Spe-
ranski naar Abkaslë aan de Zwarte
Zee, waar meer dan 4000 honderdja
rigen leefden. De beide onderzoekers
hadden tot opdracht het geheim te
ontdekken van de hoge leeftijd dezer
mensen.
Bogomoletz kwam tot de conclu
sie, dat de mens hoofdzakelijk ver
oudert doordat de verbindingsweef
sels van het lichaam opgebruikt
worden. Hij maakte een serum uit
menselijk beendermerg, dat afkom
stig was van lijken, die niet langer
dan tien uur dood mochten zijn.
EXPERIMENTELE BIOLOGIE
Met dat serum heeft Bogomoletz
op verzoek van Stalln geëxperimen
teerd. Later bewerkte Stalin de op
richting van het instituut voor ex
perimentele biologie en pathologie
te Kiew ea hjj maakte Bogomoletz
leider van dat instituut.
In de volgende jaren kregen meer
dan 10.000 Russen inspuitingen met
het serum van Bogomoletz. De
meeste patiënten voelden zich na de
serum-kuur zo fris van lichaam en
geest alsof ze dertig jaar jonger
waren. Toen Stalin deze resultaten
zag (ook In het instituut Pasteur te
Parijs heeft men met soortgelijk ex-
Kerimenten succes gehad) besloot
ij zichzelf aan de kuur te onder
werpen. Zijn eerste injectie kreeg
hjj in 1945 na het einde van de oor
log. De behandeling heeft hem veel
baat gegeven tegen zijn asthma en
bovendien werd zijn geestelijk opne
mingsvermogen gestimuleerd. Stalin
gaat niet zover als Prof. Bogolometz,
die meent, dat bij een juiste toepas
sing van zijn serum de leeftijd van
de mensen tot 150 jaar opgevoerd
kan worden. Wel is Stalln er eerlijk
van overtuigd, dat hij wanneer
er niets bijzonders gebeurt znn
levenswerk nog twintig of dertig
jaar kan voortzetten.
ONGEDULD
Hij zou zijn dokters verzekerd
hebben, dat hij vastbesloten is lan
ger te leven dan bepaalde lieden, die
nu ai met ongeduld op zijn sterfdag
wachten.
Daaronder zijn ook een paar men
sen uit zijn directe omgeving. Mis
schien zal de niet te stuiten levens
drang van Stalin uiteindelijk nog aan
de mensheid ten goede komen. Ver
klaarde niet een diplomaat, die kort
geleden in een gezelschap vertoefde
waar deze vraag aan de orde kwam:
„Hoe ouder een man wordt, des
te afkeriger wordt liU van oorlog.
Als Stalin 100 jaar wordt, kan
dat vrede betekenen voor een ge
hele generatie van mensen."
(Nadruk verboden)
Met een speciale rit per versierde trein, waarin zlcli vele autoriteiten en een Kroot
aantal genodigden bevonden, is heden de geëlectrlficeerde spoorlijn P.imlhoven
MaastrichtHeerlen officieel in gebruik genomen. Op de verschillende stations
langs deze lijn werd de trein met het gezelschap enthousiast verwelkomd. De druk
te bJj de ontvangst op het station Lutterade. Aan dc president der Ned. Spoorwe
gen, ir. F. Q. den Hollander, werden herinneringsborden aangeboden.
Nederlandse autoriteiten minder
enthousiast
Zaterdag a.s. is het al weer drie
weken geleden, dat de grens op
ongeveer twintig plaatsen naar het
Oosten werd verschoven. Een ver
slaggever van het A.N.P. heeft de
diverse gebieden bezocht om de
Ook moderne soldaten gebruiken de boog.
Oude sport in ere hersteld
(Van onze correspondent).
STOCKHOLM, Mei. Het kan
thans met enige zekerheid worden
gezegd, dat aan de komende Olym
piade tc Helsinki voor het eerst
boogschutters zullen deelnemen.
Hiermede wordt een oude sport,
die ook in Nederland vele beoefe
naars vindt, in ere hersteld.
Inderdaad, het schieten met pijl
boog is een oude liefhebberij,
die thans door meer dan honderd
duizend mensen geregeld beoefend
wordt; alleen al in Tsjecho-Slowa-
fcüe z\jn meer dan 40.000 aanhan
gers van deze sport. Maar het is
een feit, dat; de boogschutters der
twintigste eeuw nog- lang niet de
volmaaktheid van him voorgangers
hebben bereikt. Het wereldrecord
vèrschieten b.v. werd eeuwen gele
den gevestigd door een Turk.
wiens pül 1400 meter ver vloog!
Zijn toenmalige tegenstanders la
gen niet ver acher hem. Een af
stand van 1000 meter was voor
de Turkse boogschutters niets
buitengewoons. Heden ten dage
daarentegen mogen de schoten bo.
ven de 350 meter
heten.
al een prestatie
Hoe komt dat, vroegen wy de
heer G. Spieker te Stockholm, die
zijn boterham met het maken van
bogen verdient.
Dat zal voorlopig nog wel een
geheim blijven, antwoordde hij met
een zucht. We weten, dat deze
bogen uit drie substanties beston
den, die aan elkaar werden ge
lijmd: de achilles-pees van 'n gems,
hout en hoorn. We weten ook, dat
het vervaardigen van een Turkse
boog liefst tien jaar duurde en
dat de lijm wel een jaar moest
drogen. Bovendien waren de pijlen
lichter dan de heden gebruikelijke-.
Maar dit alles verklaart toch nog
niet dit reusachtige verschil. Daar
zou ik geen antwoord op weten.
Het waren echter niet alleen de
Turken, die goede bogen wisten te
maken. In de Middeleeuwen had
men in Engeland pijlen, die door 't
harnas en de drager heen vlogen.
PIJL EN BOOG ALS
MODERNE WAPENS.
De boog heeft trouwens nog
steeds niet als wapen afgedaan.
Officieel is toegegeven, dat aan de
invasie speciale troepen hebben
deelgenomen, die met pijl en boog
waren uitgerust. Hun taak was
vooral het geluidloos overweldigen
van posten. Ook de partisanen
hebben van bogen gebruik ge
maakt.
Al lykt het dan een anachronis
me, een feit is, dat in de schaduw
van de atoombom door militairen
met pijl en boog wordt geoefend.
Van deze troepen mag worden ver
ondersteld, dat zy iemand op een
afstand van 75 meter dodelijk
kunnen treffen.
ONGELOOFLIJKE KRACHT
In het algemeen wordt de kracht
die achter de pijl zit, onderschat.
Wanneer men met een geweer en
een boog op een kist schiet, die
met zaagsel is gevuld, dan blijkt,
dat de pijl aanzienlijk dieper is
doorgedrongen. Met pyl en boog
kan men ook op vissen jagen en
zelfs tot een diepte van 4 tot 5
meter nog zijn doel bereiken, ter
wijl men dit met een geweer of
revoler niet eens behoeft te probe
ren.
In Amerika, het land der sport-
shows, werd eens de kracht van de
pül op de volgende wijze gedemon
streerd. Twee .zware" jongens wer
den door een politic-auto achterna
Sezeten. Eén der lieden leunde uit
e wagen en sohoot zijn hele rna-
gazUn tegen de> voorruit van de
politie-auto leeg, hetgeen een over
dreven lachsalvo Aan de agenten
tengevolge had, want. het glas was
daartegen bestand. Twee minuten
later dezelfde scène. Nu echter
leunde dezelfde man met pül en
boog uit de auto. Weldra stopten
do achtervolgers en men zag twee
agenten met opgestoken armen
uitstappen.
De pijl zou inderdaad door de
voorruit heen gegaan zijn. Zo'n
pijl dringt ook in de huid van de
dikste dikhuiden en slaat zelfs
door zijn dikste beenderen heen en
kijkt er dan nog een heel stuk
aan de andere kant uit. Dergelijke
staaltjes ziet men herhaaldelijk af
gebeeld in hef tijdschrift der Ame
rikaanse boogschutters.
BOOG EN JACnT.
In de meeste Europese landen is
het schieten met pijl en boog op
dieren verboden. Voor vele beoefe
naars van deze sport is dit niet
duidelijk. Zij vinden, dat een z.g.
jacht-pijl met een geslepen drie
hoekige punt als het ware door 't
dier heen snydt. Het dier zou dan
de pijn hebben, die ook wij voelen,
wanneer wij ons snyden en dood
bloeden. Een kogel daarentegen
slaat, op zijn lichaam, wat, aldus
enkele Zweden, aanzienlyk erger is.
De vraag, of men op een afstand
van 50 of zelfs 100 meter nog
enigszins zuiver kan treffen, zagen
wn in de nabyheid van het Stock-
holmse stadion beantwoord, waar
de wereldkampioen boogschieten,
Hans Deutgen, en leden van zijn
vereniging oefenden. Zn schoten 'n
z.g. „kleine ronde", a.w.z. steeds
dertig keer op een afstand van
resp. 25. 35 en 50 meter. En het
was voor een leek nauwelijks te
geloven, dat de pijlen zelden meer
dan -10 cm. van net centrum van
de schijf waren verwijderd. Op dc
„grote ronde" (50. 70 en 90 m.)
werd eveneens vrij zuiver gescho
ten.
KRACHT GEVRAAGD.
De lichamelijke inspanning van
een dergelijke match mag men niet
onderschatten. De boog moet met
een kracht van 40 tot 50 pond
worden gespannen. En dat dus der
tig keer. Bovendien moeten de
schutters na iedere drie schoten
zelf hun pijlen halen, dus moet by
een grote ronde een afstand van
4.2 km. worden afgelegd. Men re
kent er dan ook mee. dat de boog
schutters. die in 1952 te Helsinki
voor het eerst aan een Olympiade
zullen deelnemen, vier dagen no
dig zullen hebben om de kampioen
aan te wijzen. Slechts de laatste
ronde van de finale zal dan in het
Stadion kunnen worden geschoten.
Maar wij zijn er zeker van. dat de
tienduizenden toeschouwers deze
wedstrijd met belangstelling zullen
volgen.
(Nadruk verboden).
Evenals vorige jaren zal de Wage-
nin^se VW ook deze zomer wederom de
capitulatiezaal van hotel „De Wereld"
exploiteren.
meningen van de verschillende be
trokkenen op te tekenen.
In het kort is zijn conclusie: onze
nieuwe landgenoten zijn stuk voor
stuk zeer tevreden, maar de Neder
landse autoriteiten in tal van gebie
den zeker niet. De z.g. vaste com
missie. welke tot taak heeft op de
correcties, correc'ties aan te brengen
en die dezer dagen met haar arbeid is
begonnen, zal voorlopig nog wel het
een en ander te doen hebben.
Van een vijandige of afwijzende
houding van de bewoners der correc
tie-gebieden is nergens meer een
spoor te vinden. Iedereen werkt me
de, sabotagedaden hebben zich niet
voorgedaan en overal blijkt, dat men
het volste vertrouwen stelt in de Ne
derlandse autoriteiten. Voor een niet
gering deel is hiervan de oorzaak het
optreden van deze autoriteiten en
van de douane en de marechaussee.
De rustige, correcte en welwillende
houding, men mag welhaast zeggen
het gemoedelijke optreden, van de
Nederlandse gezagsdragers, zo heel
anders dan men van hun ..Duitse"
collega's gewend was, heeft niet nage
laten grote indruk te maken.
Maar belangrijker waarschijnlijk
nog is het feit. dat de economische
verhoudingen in Nederland zoveel
beter zijn, dan in Duitsland en dat
onze nieuwe langenoten daarvan on
middellijk het volle profijt kunnen
trekken. Allereerst zijn in Duitsland
nog heel wat artikelen gedistribueerd
en dan mondjesmaat en de artikelen,
die vrij zijn, zoals textiel en tabak,
zijn over het algemeen zo duur. dat
de mensen ze niet of nauwelijks kon
den kopen.
Zeer belangrijk is ook. dat in het al
gemeen de Nederlandse prijzen lager
zijn en de lonen hoger. In goederen
uitgedrukt is de marki ongeveer 55
cent waard. Een arbeider verdient
voor hetzelfde werk in Duitsland
evenveel marken als hij in Nederland
guldens verdient. Een arbeider uit de
Zelfkant of uit Elten, die op een Duit
se fabriek werkte en thans in Neder
land werk heeft gevonden is dus fei
telijk tweemaal zoveel gaan verdienen.
Er is dus alle reden voor tevreden
heid bij onze nieuwe landgenoten.
HALFSLACHTIG.
Minder enthousiast zijn tal van Ne
derlandse autoriteiten. Het verwijt,
dat men steeds weer uit de mond
hoort is: de correcties zijn halfslach
tig.
Een typisch voorbeeld hiervan is dc
correctie bij Beek bij Nijmegen, in
de gemeente Ubbergcn, De grens is
hier ongeveer drie en een halve kilo
meter naar het Oosten opgeschoven,
waardoor het prachtige bosland bij
Nederland werd getrokken. Zowel van
Beek uit als van Berg en Dal uit
loopt er een weg dit gebied in. Deze
twee wegen ontmoeten elkaar, zodat
men van Beek uit naar Berg en Dal
zou kunnen gaan via deze wegen.
Zou kunnen gaanWant de grenf
ligt 500 meter teveel westelijk.
Dit voor alle touristcn zeer aanlok
kelijke gebied is hierdoor veel min
der aantrekkelijk, tenzij men van Ne
derlandse zijde een verbindingsweg
wil aanlegen, het geen evenwel een
kostbare geschiedenis zal worden.
Bovendien biedt de grens dwars dooi
de bossen heen de smokkelaars een
onverwachte kans.
Tot slot nog een enkel woord over
het effect van de grenscorrecties ten
aanzien van de smokkelarij. Onmid
dellijk nadat de grenscorrecties een
feit 'waren is van Noord naar Zuid de
smokkel opgehouden. „Er is te veel
dak op het huis" is de verklaring
hiervoor van een douanebeambte. In
hoeverre de correcties dus werkelijk
een douanetechnischc verbetering
zijn. zal later moeten blijken. Een
feit is echter, dat tal van lastige hoe
ken en weggetjes nu onder Nederland
se controle zijn gekomen en dat is
zonder twijfel een belangrijke verbe
tering.
De vlaggen zijn inge
haald, de bloemen liggen
verdord aan de voet van
de monumenten. De drie
gedenkwaardige Meida
gen zijn achter de rug;
cle doden, de bevrijding
en de inval zijn herdacht.
Het was in vele opzich
ten, meer dan in de
voorafgaande jaren, een
voudig en indrukwek
kend. En toch
Ik sprak een oud-ille
gaal, die terug kwam
van een sobere plechtig
heid op een klein kerk
hof. Hij had staan luis
teren naar een toespraak
en een krans zien neer
leggen, in die vreemde
droomtoestand van: Hier
sla ik nog, en zij liggen
onder een houten kruis...
toen hij opschrikte van
een halfluide stem naast
zich. De spreker had
juist zijn rede beëindigd:
hij had vele warme en
dankbare woorden van
hulde gewijd aan de een
voudige jongens die hier
begraven lagen. Toen
zei die toonloze vrou
wenstem, zonder tranen,
maar met een koppige ra
deloosheid, zo maar voor
zich heen: Dat is nou al
lemaal heel mooi maar
mijn jongen is dood.
Kijk, zei myn zegsman,
daar sta je dan met je
mond vol tanden. Want
ivat moet je op zoiets nu
zeggen? Het is allemaal
heel mooi, zoals we daar
staan te herdenken en
te kransleggen het zou
een schandaal zijn als
we 't niet deden, dat
wéét ik wel maar het
is voor ons, die nog le
ven en onderwijl tiaar
een bloeiende boom mo
gen kijken, maar drom
mels gemakkelijk. Tróóst
nu zo'n moeder maar
eens. Ja ne,e, ik zeg
tróósten, en niet een paar
mooie algemeenheden-
prevelen over de dank
van 't vaderland en 'n of
fer dat niet tevergeefs
je weet wel. Daar is
eenvoudig geen troost
voor.
Ik zit achter mijn pa
pier, en ik moet hem ge
lijk geven. Ik denk aan
al die huizen in Neder
land, waar op de schoor
steenmantel een foto van
een jongen staat. Zo'n
heel gewone jongen in
zijn beste confectie-pak,
die op zijn persoonsbe
wijs een heel gewoon be
roep met een goed-Hol-
landse naam had staan:
Postbode, Letterzetter,
Gardenier.
Merkwaardig: naarma
te de jaren verstrijken,
wordt dat gezicht steeds
jonger. Er i**èén dag in
het jaar, dat de vader
's avonds de pijp uit de
mond neemt en zegt: Hoe
oud zou hij nu geweest
zijn? En de moeder ant
woordt, zonder van haar
stopwerk op te zien, met
een getal dat dwaas
hoog lijkt tegenover dat
lachende jongensgezicht.
Dat is olies. Ergens in
een kast hangt nog een
pak van hem, en zijn
oude regenjas. Maar hij
komt «ooit terug. Daar
valt niets te troosten.
Wat botert kransen en
een naam op een gedenk
steen voor een wond, die
nooit sluiten wil? Mijn
jongen is dood zeg
daar eens wat op
Bestaat er eigenlijk zo
iets als troost? Mensen
zijn moeilijke vertroos
ters, zegt het oude Boek,
en hoe beschamend waar
is dat Want woorden
zijn zo gemakkelijk voor
wie zelf niet de bittere
as van de rouw heeft ge
proefd.
Wie deze twee wil
troosten, tegenover dat
glimlachende jongensge
zicht op de schoorsteen
mantel, moet dieper grij
pen dan een paar goed
bedoelde algemeenheden.
Is er ook niet een
troost, die bestaat in
bervustwording?
Er is één dingdat u
nooit vergeten moet, ou
ders zoals die beiden. Uw
jongen, aan wie niemand
Maar mijn
jongen is dood
iets bijzonders vond
heeft zich verzat. Waar
om hij zich verzet heeft
wat doet het ertoe?
Misschien eenvoudig weg.
omdat hij een Joodse
vrouw met haar zuigeling
in een goederenwagen
zag stompen. Misschien
omdat hij, zoals de dage
lijkse burger smalend
zegt, niet anders dan 'n
avonturier was. (Alsof
dat op zichzelf al niet 'n
eretitel is). Misschien
omdat hij rechtschapen
was, of ongemakkelijk
driftig, of enkel maar
weerbarstig.
Hij heeft zich verzet
r— dat is genoeg. De be
schaving, de geestelijke
grootheid, de levens
kracht van een volk zijn
altijd gedragen door de
morele moed van enke
lingen, die zich verzetten.
Het zijn alleen de wer
kelijk levenden, die dat
doen; en het is juist dc
doem van onze tijd, dat
de mens zich meer en
meer zonder nadenken
laat inschakelen als een
nummer in een monsler-
lijk, demonisch massa-
verband. Hij stond, op die
kleine plek van zijn re
bellerend gevoel van ei
genwaarde, en zei neen.
Dat is zijn grootheid, zijn
onsterfelijke verdienste.
En dat hij zo gestaan
heeft in al zijn eenvou
digheid tegenover een
grauwe oppermachtige
horde: dat was uw werk.
Er moet iets geweest
zijn: in de sfeer van uw
gezin, in de gesprekken
aan uw tafel, in de giet
vorm van uw karakter,
dat hem gedreven heeft
lot dat vanzelfsprekend
neen.
Maar mijn jongen is
dood. Dat is waar: hard
en onherstelbaar. Besef
echter bij zijn vroegtijdig
graf: U hebt aan een ge
lijkgeschakelde wereld
een vrij mens 'geschon
ken.
Ik weet niet, of dit voor
u een troost betekent. In
elk geval is het een on
vergankelijke glorie.
SAfiKIA
Het Wereldgebeuren.
De babies
van Nippon
Japan, juist het zo rustige ln
alle stilte door generaal Mac Ar
thur geregeerde Japan, is bezig
het zorgenKind van dc Amerikaan
se politiek te worden.
Donderdag is vanuit Washington
een bevel uitgevaardigd, dat by
eerste lezing nogal verrassend is
en onder de Westerse bondgeno
ten trouwens met gemengde gevoe
lens is ontvangen. Met onmiddellij
ke ingang zal het weghalen van
Installaties uit Japanse fabrieken,
welke voor herstelbetaling zijn be
stemd, worden stopgezet.
Zelfs fabrieken, die van belang
zijn voor wapenproductie vallen
daaronder. De landen, die nog her
stelbetalingen tegoed hadden
China, de Philippijnen. Nederland
en Engeland kunnen dus him
vorderingen voorgoed op de balk
schrjjven. Washington heeft voorts
besloten de kosten van de bezetting-
van Japan volledig ten laste te
doen komen van de Amerikaanse
schatkist en tenslotte zijn alle
besprekingen, die tot nu toe aan dc
Japanse productie voor vredes
doeleinden waren opgelegd, ge
schrapt.
Deze voor Nippon zo gunstige
maatregelen kwamen vlak na een
noodkreet, die de Japanse premier
Joshida Het horen tegenover een
gezelschap buitenlandse journalisten.
Japan kan niet eeuwig afhankelijk
blijven, zei de premier, en evenmin
voortdurend op de rand van de
economische ondergang blijven le
ven. Wij moeten de kans krijgen
onze productie op te voeren ten
einde op de wereldmarkt te kun
nen concurreren.
De 'meeste landen zullen er wei
nig op gesteld zyn de markt weer
overstroomd te zien door de goed
kope Japanse rommelproducten.
Toch is de klacht van Joshida niet
geheel ongerechtvaardigd. De eco
nomische positie van Japan ziet er
vooral wat de toekomst betreft, al
lesbehalve rooskleurig- uit. Het
grootste probleem is wel dit: dc
bevolking groeit te hard, er worden
teveel kleine Japanners geboren.
Reeds nu met 80 millioen inwo
ners kan de Japanse aarde
slechts twee-derde van de bevolking
voeden. Indien de huidige bevol
kingsaanwas in hetzelfde tempo
voortgaat, zal Japan tegen het jaar
1975 wellicht 115 millioen zielen
tellen.
Geboortebeperking de morele
overwegingen terzyde gelaten -r- is
een welhaast onvermijdelijke remedie
waartoe in Japan steeds meer stem
men opgaan. Het zou niet voor de
eerste keer zijn. dat Japan van
overheidswege de bevolking ging be
perken. In net grijze verleden tij
dens het bewind van de Shoguns,
werd het bevolkingscijfer constant
neergedrukt tot 28 millioen door
middel van een even primitieve als
gruwelijke maatregel. Vrouwelijke
ambtenaren hadden tot taak babies
die het toegestane quantum te bo
ven gingen, aan de moeder te ont
nemen.
Thans worden minder verschrikke
lijke en meer practischc methoden
voorgestaan om het bevolkingscijfer
in de hand te houden.
Maar zelfs Indien dit zou gelukken
bljjft voor Japan economische expan
sie een levensvoorwaarde.
De invasie in China voor de oor
log. de mislukte avonturen van dc
militalristen, ze zy'n' voor 'n deel tc
verklaren uit de behoefte vaste af
zetmarkten en grondstofbronnen tc
vinden en de overtollige bevolking
te kunnen spuien. Voorlopig en wel-
Ucht voorgoed is aan deze agressieve
manier om de moeilijkheden op te
lossen een eind gemaakt. Dat neemt
niet weg, dat Japan Noord-China
en Z.O. Azië als afzetmarkten niet
kan missen, wil het geen behoeftige
kolonie van Amerika worden, per
manent door dollar-injecties op de
been gehouden.
Dit is de reden, waarom Washing
ton op advies van Mac-Arthur zich
inspant het economisch herstel van
Japan binnen de korst mogelykc tijd
tot stand te brengen. Er is nog een
reden. Nu China naar het communis
me is overgeheld is Japan overge
bleven als enige conservatieve en
anti-communistische burcht in het
Verre Oosten.
Vergroting van de Japanse eco
nomische macht kan een goed Ame
rikaans tegenwicht vormen. Maar
dat ia een hoofdstuk op sdci»el£.