Figaro Antonio is een tovenaar
T
Bij de Parijse jongleur met de schaar
HET STADHUIS VAN HULST
HET PARLEMENT VAN EEN
HEEL ANDERE KANT
i:
ante Sabine
grijpt in
r
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 13 MEI 1949
(Van onze Parijse correspondent)
Even voorbij de hoek van de rue Rabelais, vlak achter de Champs Ely-
sees in de Avenue de Matignon verrijst tussen twee first class restaurants,
een modern flatgebouw. Voor de eerste étage van deze beton- en glascon
structie kan men de naam ANTONIO lezen. Met grote, sierlijke, witte
letters is dit embleem der Haute coiffure op een blauw fond geschilderd.
In de eikenhouten toegangsdeur zit de romantiek van filmsterren, Franse
aristocratie, koninginnen en prinsessen, die hun lokken toevertrouwden
aan de Figarokunstenaar Antonio. Daar komt hij aan. Lang, slank, een
rustige verschijning in een donkerblauw colbertcostuum.
In zijn prlvé-kantoor wordt het geluid van onze stappen gedempt door
een dik groen, gespijkerd tapijt. Gesigneerde foto's van dankbare dames,
wier naam men kent in vijf werelddelen, versieren de wanden. In de hoek,
op een eenvoudige tekentafel, prijken wat schetsen en tekeningen.
„Inderdaad, het is een beetje rom
melig. Ik heb pas een nieuwe creatie
beëindigd voor Jennifer Jones, de
ster uit „DueJ in de Zon".
„Volgende week gaat zij naar Londen
voor de opnamen voor een nieuwe
film. Daarbij draagt zij mijn kapsel.
Herinnert U zich het kapsel nog, dat
ik vorige week demonstreerde?"
Vorige week Zondag had ik een goed
deel van de dag doorgebracht in een
klein, weelderig ingericht zaaltje van
het Ijspaleis. Terwijl door een kier in
de zware gordijnen de Parijse schoon-
rijdsters te bewonderen waren, show
den drie Parijse kappers met als pu
bliek de creme van de Nederlandse,
Begische. Franse. Amerikaanse, Brit
se, Zwitserse, Zweedse, Noorse en
Italiaanse Figaro's hun nieuwste cre
aties voor het komende hoogzomersei-
zoen. Antonio stond op het lage po
dium en met lichte hand sprong hij
luchtig met zijn zilveren scheermes
door de donkere lokken van zijn
charmant modelletje. In ademloze
spanning keken tweehonderd colle
ga's naar iedere beweging van deze
tovenaar. De virtuositeit waarmee hij
enkele minuten later de vier golf-
ijzers hanteert, grenst aan zeer bedre
ven jongleurswerk. Te vlug om het
„bij te kijken" draait hij de lokken om
zijn vingers, een kam er door en
klaar. Een knap kopje met kort ge
knipt haar draait voor de vierhon
derd ogen der bewonderende colle
ga's. „Nostre care colego Antonio",
schreeuwde een kapper uit Rome.
„Our excellent friend Antonio, master
of Art", riep een Londense Figaro.
..Antonio, maitre-coiffeur de Paris",
aldus een Frans kapper. „Dat kapseltje
was simpel, eenvoudig, goedkoop en
mooi. Iedere kapper kan het maken en
iedere vrouw kan zich de kosten van
dat kapsel permitteren", aldus Anto
nio tegen Uw correspondent.
,.0p de stoel waar U nu zit. zat
gister de Hertogin van Windsor, vo
rige week Rita Hayworth en wat lan
ger geleden Ingrid Bergmann". Ik
moet even heen en weer schuiven.
DE LEERSCHOOL.
„Mijn grote leerschool was Antoine",
vervolgt Antonio, onderwijl rondrom-
melend tussen zijn schetsen, „bij hem
leerde ik de kustgrepen, het gevoel
voor de lijn, maar bovenal de liefde
voor mijn vak. De liefde voor het
kappersvak is nu, na twintig jaar, nog
even groot als toen ik als schooiend
boefje door Rome trok en in stille
bewondering de gevels van de kap
perswinkels bewonderde. M'n grootste
genoegen was om er even binntn te
kunnen gluren". Antonio vertelt nog
meer over zijn jeugd, die wel zeer
moeilijk is geweest: doodarme ouders,
de eerste wereldoorlog, zijn aankomst
in Parijs, de moeilijke worsteling als
kappersleerling, bediende, kapper.
Trots toont hij me nu een prachtig
bewerkt gouden doosje, waarin op
zacht rood velours een gouden ton
deuse. een gouden schaar, een gouden
scheermes en enkele andere in goud
uitgevoerde kappersgereedschappén
prijken.
„Dit kreeg ik van juwelier Lecomte
ten geschenke toen ik in 1940 te New
York het korte kapsel lanceerde en
doorreisde naar Hollywood voor het
geven van demonstraties. Trouwens
toen ik het kapsel l'Aiglon (adelaars
jong) lanceerde, begon mijn grootste
tijd".
Mijn oog valt op een speldje, een
zilveren schaartje door een gouden
A. Voor ik iets heb kunnen vragen
vertelt Antonio weer:
„Dit kreeg ik van een collega. Drie
jaar geleden wandelde ik met hem
over een boerenerf in de buurt van
Cannes, waar we beiden met vacan-
tie waren. Voor ons uit waggelde een
eend. Maak nu eens een kapsel Vol
gens die eendenstaart, schertste mijn
collega. Het gevolg was een wedden
schap. De inzet was een lunch. Het
kapsel, dat eendenstaart werd ge
doopt, werd een enorm succes. In de
States kreeg ik als bijnaam „De Een
denstaart". M|jn Holly woodcliënten
spraken over me als „De Eendenstaart
met het gouden doosje".
De Eendenstaart met het gouden
doosje laat me persoonlijk uit. Even
loopt hij mee de straat op, bekijkt
zijn wand en zegt me: „Het is wel
ijdel, maar na vijftien jaar kijk ik
nog met evenveel plezier naar mijn i
eigen naam als de eerste dag".
Waaruit weer eens blijkt, dat alle
mensen in grote trekken gelijk zijn.
Historie van op- en nedergang
Straks in nieuwe glorie.
De 2de Juli van het jaar 1484 was
voor Hulst een kwade dag .Een ben
de Engels krijgsvolk drong de stad
binnen en doodde ieder, die zich te
gen hen verzette. Spoedig leek het
dan ook. of „die Ingelsen de stad ver-
meesterd en hadden", maar op het
doordringend gelui van de alarmklok
kwamen de burgers in de wapenen en
velen spoedden zich naar het toiïeel
van de strijd. Toen keerde de kans en
om het vege lijf te redden, vluchtte
het restant van de Engelse invallers
het stadhuis binnen waar zij zich ver
schansten. Hiertegen pasten de Hui-
Na besprekingen, die 8 maandenduurden. is in Bonn met 53 stem
men vóór en 12 stemmen tegen, de nieuwe grondwet voor West-
Duit siand aangenomen. Dr. Theophil Kaufmann (rechts) en dr. Ro
bert Lehr, beiden leden van de Christelijk Democratische Partij,
stemden vóór.
stenaars echter een probaat middel
toe: zij staken het gebouw in brand
en met hun stadhuis verbrandden al
de soldaten.
DE HERBOUW.
Hoewel dus deze aanval met goed
gevolg was afgeslagen, had toch de
stad een zwaar verlies geleden, want
in die tijden waren een stadhuis en
een belfort de uiterlijke tekenen van
welstand voor een Vlaamse stad. Men
poogde nog in datzelfde jaar tot her
bouw van het verloren gegane te ko
men, maar hoewel de nodige toestem
mingen vlot werden verleend, moet
er toch iets tussenbeide zijn gekomen,
want in het verslag van het bezoek,
dat Karei V in 1517 aan Hulst bracht
staat o.a. ook te lezen, dat men nog
niet begonnen was met de uitvoering
van de reeds lang goedgekeurde plan
nen. Het werd 1529, voordat de kap
van de toren kon worden aanbesteed
en 1539 eer Hulst weer als vanouds
over een waardig stadhuis met belfort
kon beschikken. Ten bewijze, dat
Hulst een keizerlijke stad was, prijk
te boven op het belfort de gekroonde
adelaar!
HET VERVAL.
Bijna vier eeuwen lang bleven raad
huis en belfort vrijwel ongerept staan,
maar in 1808 lieten de alomtegen
woordige Fransen er hun oog op val
len, en nadat de torén een stukje was
ingekort, werd er een telegraaftoestel
op geplaatst.
Deze neergang zette zich ook nog
voort na de Franse tijd en tenslotte
verviel het gebouw zo erg, dat het
onbruikbaar werd voor stadhuis en
werd ingericht als kazerne en mili
tair magazijn.
Evenals hun voorouders namen de
Hulstenaars echter geen genoegen met
deze gang van zaken, want op 9 Mei
1844 werd het herstel van gebouw en
toren aanHoctoed voor 15 000. 15 Mei
1846 werd de eerste raadsvergadering
in *et gerestaureerde stadhuis gehou
den.
DE HERHALING.
De geschiedenis echter herhaalt
zich! Een tiental jaren geleden was
de toestand van de toren weer zoda
nig geworden, dat herstel dringend
nodig was. De keizerlijke adelaar, die
Handelsaccoord Nederland
Tsjecho-Slowakije.
Dinsdag is in Den Haag een nieuw
handelsaccoord tussen Nederland en
Tsjecho Slowakije tot stand geko
men lopende tot 1 Mei 1950. Het
handelsvolume met inbegrip van goe
deren én diensten bedraagt aan hei
de zijden rond 100 millioen gulden.
Aan belangrijke Tsjechoslowaakse
export naar Nederland kam worden
genoemd: stalen buizen en platen,
machines voor diverse doele'nden,
hard en zacht hout, diverse chemi
sche producten, kamgaren, ruwe
zakken enz.
Moede-r-poes en eekhoorn-kind.
Enige jongens in Steenwijk vonden
op het landgoed „De Eese" een door
eksters uitgeplunderd eekhoornnest
in ccn boom. Twee jonge eekhoorntjes
die de oogjes nog niet open konden
doen, lagen aan de voet van dien
boom en de jongens ontfermden zich
over deze diertjes. Een zoontje van
de heer Houwer kreeg de diertjes van
een vriendje over. Het voedingspro
bleem leverde echter moeilijkheden
op, de familie had echter een poes,
en zij nam de eekhoorntjes even lief
derijk tot zich als haar eigen kroost.
De familie Houwer heeft alle hoop,
dat de eekhoorntjes even voorspoedig
zullen opgroeien als de jonge katten.
Pauselijke critiek op
overmatige staatsbemoeiïenis.
De Paus heeft in een toespraak
tot de leden van het internationale
congres van katholieke werkgevers,
critiek uitgeoefend op „overmatige
bemoeienis" door de staat met het
particuliere bedrijfsleven.
De Paus verklaarde dat de kerk
„binnen zekere grenzen" erkent, dat
de staat het recht heeft bepaald in
dustrieën te nationaliseren, „doch 't
maken van een dergelijke nationall-
satiepolitiek tot een bijna normale
gang van zaken bij het vaststellen
van de economische richtlijnen, zou
een omverwerpen van de natuurlijke
gang van zaken betekenen".
„Hollend hert" op Schiphol.
Het was wel een zeer ongewoon schouw
spel toen chief Oskenonton, het opper
hoofd van de Mohawk-Indianen uit Brits
Columbia, Woensdagochtend na aankomst
op het vliegveld Schiphol, in vol ornaat
van arendsveren en berenklauwen, de
dagblad- en radioreporters te woord
stond en zich vriendelijk knikkend liet
fotograferen onder het nuttigen van een
kop koffie.
Het opperhoofd zijn naam betekent
„hollend hert" blijft drie dagen in
Nederland. Hij is de gast van de heer J.
van Hessen, oen Amsterdams zakenman,
die hem in Londen heeft leren kennen
tijdens de „British industrie fair". Aan
het eind van de week keert hij terug naar
Londen, waar hij met een koor van 1000
indianen Longfellow's „song of hiawathe"
in de Empress Hall ten gehore zal bren
gen.
nog steeds op het topje prijkte, bezat
nog slechts één vleugel en zich op
houden in de buurt van de toren was
levenspf^'a^rliik geworden door de
neervallende stukken "zandsteen, die
uit de muren loskwamen. Weer was
dus een restauratie aan de orde. maar,
voordat hierrflede kon worden begon
nen, moest er nogal één en ander ge
regeld worden. Monumentenzorg stel
de zijn eisen en de gemeente Hulst
was natuurlijk niet in staat alleen de
geraamde kosten van ca. 60.000 te
dragen. Ook de oorlog werkte van
zei fso'-^-end vertragend. Tenslotte
verleende het Rijk een subsidie van
50 en droeg de Provincie een be
drag van 4425.— bij. Het restant
n«.m Huist voor eigen rekening en wie
dan ook momenteel de oude veste
Hulst bezoekt, zal de toren in de
steigers zien staan. Hoe lang dit kar
wei zal duren, valt niet te zeggen,
ook al. omdat, toen men eenmaal aan
het breken ging, het verval groter
bleek, dan men eerst had gedacht.
Financieel was dit een tegenvaller,
want de totale kosten worden nu ge
schat op ca. 70.000!
Vast staat. ;rt elk geval, dat binnen
afzienbare tijd de eeuwenoude Hul-
sterse stadstoren weer in volle luister
het marktplein zal sieren en dat voor
de stad daarmede een historisch
bouwerk van de eerste rang behou
den blyft.
Op 17 Mei a.s. zullen de Nederlands® vissersschepen weer het ruime
sop ldezen voor de haringvangst Aan dit evenement gaan elk jaar
de nodige voorbereidingen vooraf. In en naby de vissershaven is het
een drukte van belang. Ook de vrouwen laten zich niet onbetuigd en
leveren haar aandeel in het voorbereidend werk. Scheveningse vissers-
vrouwtjes in haar traditionele klederdracht bezig met net opslaan
der nieuwe netten.
Studenten als kamerleden, professoren als ministers.
(Van onze parlementaire redacteur).
„De belangstelling voor ons parlement en voor de Nederlandse parlemen
taire zeden en gebruiken neemt toe", meent de voorzitter van de Tweede
Kamer, dr. L. G. Kortenhorst, als wij een ongedwongen praatje met hem
maken. Wij, spraken hem op de receptie, die op 22 Aprü na de bijzondere
vergadering van de Adviescommissie van het Europese Herstelprogram in
de zogenaamde Rolzaal een van de vertrekken van de Ridderzaal in Den
Haag gehouden werd.
Maar dr. Kortenhorst blijft
president.
Die verhoogde interesse deed hem
kennelijk genoegen. En wel, omdat
uit dit medeleven van de burgerij met
wat in de Staten-Generaal besproken
wordt, blijkt, dat een van onze meest
democratische staatsinstellingen diep
in ons volk verankerd is. Dr. Korten
horst is in hart en nieren parlementa
riër en een voortreffelijk president en
niets zal hij nalaten om de Kamer een
grotere bekendheid te verschaffen.
AANTREKKELIJK PLAN.
Daarom vertrouwt hij ons toe, dat
er een aantrekkelijk plan bestaat om
de jeugd, in dit geval de studenten,
nader tot de parlementaire arbeid te
brengen. Men zal namelijk een Ka
mervergadering beleggen, waarbij de
studenten van verschillende univer
siteiten als leden zullen optreden,
enige professors in het staatsrecht als
ministers zullen fungeren en mr.
Kortenhorst zelf als voorzitter zal op
treden.
„Het is nog maar een plan", zei dr.
Kortenhorst. „Er moet nog het een en
ander uitgewerkt en geregeld worden
en in de universitaire kringen zal men
zoveel enthousiasme moeten tonen
voor deze bijzondere vorm van „aan
schouwelijk onderwijs", dat de on
derneming zeker slagen zal".
Doch aan dat enthousiasme twijfelt
dr. Kortenhorst niet. Enige tijd gele
den heeft men op een Amsterdams
Lyceum „parlementje" gespeeld. Prof.
C. W. de Vries was er voorzitter en
de leerlingen hebben er uit eigen er
varing heel wat kennis van de parle
mentaire verrichtingen opgedaan. In
Nijmegen is eveneens de Tweede Ka
mer onder voorzitterschap van mr
M. F. F. A. de Nerée tot Babberich.
commies-griffier van de Tweedfe Ka
mer bcdriegelijk nagebootst. En
met succes!
Ook een grootscheeps opgezet stu-
dentenparlement zal ongetwijfeld sla
gen en er veel toe bijdragen begrip
en waardering voor onze Staten-Ge
neraal te wekken en de kennis daar-
FHUILI ETON
Roman van
MARIA SAWERSKY
96
Het meisje liet hem passeren en
deed de deur achter hem dicht.
Reuder nam haar b(j de arm en
trok haar zachtjes mee naar de
woonkamer.
„Ik ben zo juist aangekomen,
Beate", zei hij, ietwas hees. „Mijn
eerste gang was naar jou. Ik heb
je iets te zeggen".
„Ja
„Ik heb nog eens met de direc
tie van de filmmaatschappij on
derhandeld. Ze hadden me geschre
ven en nieuwe voorstellen gedaan.
Ze wilden, dat Ik in het aanstaan
de voorjaar naar Zuid-Amerika zou
vertrekken."
Het enige antwoord was een
lichte zucht, waarin iets smarte
lijks doorklonk.
,.Ik heb het van de hand gewe
zen", ging Reuder voort. „Ik heb
hem gezegd, dat ik voorlopig met
weg kan, omdatwel, om iou.
Beate. Ik ben van je gaan houden.
Ik kan je eenvoudig met over een
paar maanden alweer verlaten. Ik
wi)ik woum'n hemel, zeg
toch eens 'n enkel woord, Beate.
eHt was Beate, of een onzicht
bare hand haar faeel dicht kneep.
Ze vermocht geen woord uit te
brengen.
Eindelijk stamelde ze: „Het
het is medelijden, Felix
„Maar Beate, hoe kan je zoiets
"55
„Het is stellig alleen maar me
delijden met de lelijke Beate, niet
waar?"
„Het Is liefde, die tilt het diepst
van mijn hart komt. meisje! Be
grijp je dat niet? Voel je dat dan
niet? Ik weet. dat ik lang geaar
zeld heb, maar ik kon immers met
spreken, zolang m'n toekomst niet
duidelijk voor me stond. Hoe zou
ik me aan je kunnen binden met
het dreigende vooruitzicht je toch
binnenkort weer te zullen moeten
verlaten? Nu is dat gevaar afge
wend. De eerste iaren zal ik hier
kunnen blijven. Ik heb met m'n
boek een geweldig succes gehad.
De uitgever heeft me een nieuwe
opdracht gegeven: een verzameling
van Afrikaanse sagen en novellen.
Daarmee is mijn inkomen voorlopig
verzekerd
„O, Felix, ik kan het allemaal
niet geloven", kwam het aarzelend
over Beate's lippen. „Ik kan me
niet indenken, dat je me werkelijk
lief hebt."
„Alleen, doordat ik je al te lang
omtrent mijn gevoelens In het on
zekere heb gelaten. Ik was in ons
vacantieoord al van plan je myn
liefde te bekennen, maar de nieuwe
expeditie, die lk reeds half en half
had toy;ezegd, hield me daarvan
terug. Ik kon Je toch niet mee
naar het oerwoud slepen, meisje.
En je alleen achter laten, wilde
ik in geen geval."
„Ik zou je immers toch gevolgd
zijn, waar je ook heen was ge
gaan
„Zóveel houd je van me?"
,.Ik houd dol veel van je, Felix.
Beate kon haar gevoelens niet
verder onder woorden brengen,
want een hartstochtelijke kus sloot
haar resoluut de mond.
„Nou. vandaag schijnt hij toch
niet meer te komen, Emma", zei
juffrouw Sabine verdrietig. „De
trein is natuurlijk allang binnen.
Nu kan ik alleen eten. Dat zal
een akelig vervelende avond wor
den."
Het werd echter integendeel voor
tante Sabine een onvergetelijke
avond, toen even later plotsekling
Felix en Beate verschenen, arm in
arm, stralend van blijdschap, als
verloofd paar.
„Eindelijk!" liet tante Sabine zich
met een zucht van verlichting ontval
len en men vroeg zich af, of zij daar
mee Felix' vertraagde aankomst dan
wel de nog zo onverwachts tot stand
gekomen verloving bedoelde.
„Eindelijk, maar jullie hebben me
wel verschrikkelijk lang laten wach
ten. Emma. haal eens gauw een paar
flessen wijn uit de kelder en breng
meteen die goede glazen uit de vitrine
mee. We zullen deze verrassende ge
beurtenis de nodige luister bijzetten".
Tante Sabine toonde zich in alle op
zichten in de wolken. Telkens weer
gaf zij blijk van haar buitengewone
ingenomenheid met deze stap van
haar neef. die haar geduld zo lang op
de proef had gesteld en het enige, dat
zij betreurde, was, dat haar oude
vriend, de kapitein, dit niet meer had
mogen beleven.
Het was reeds lang na middernacht,
toen het intieme verlovingsfeest werd
afgebroken en Felix zijn aanstaande
vrouw naar haar woning bracht, die
nu binnenkort ook de zijne zou wor
den.
Tante Sabine keek het tweetal na
en bij al haar innerlijke blijdschap
voelde ze zich als een moeder, die op
het punt stond haar beide kinderen
tegelijkertijd te verliezen.
Kareltje Schuch en Irene vierden
hun bruiloft.
Het huis-was vol gasten en het jon
ge paar werd op de gebruikelijke wij
ze gefêteerd. Irene zag er zeer be
koorlijk uit in haar witte bruidsjapon
en haar verliefde jonge echtgenoot
kon geen oog van haar afhouden. Van
zijn mannelijk overwicht viel deze
dag weinig te bespeuren, want hij
scheen er slechts op uit Irene elke
wens van de lippen te lezen.
Tante Sabine zat aan tafel tegen
over het bruidspaar en zij lachte ge-
Vandaag plaatsen wij de
laatste aflevering van het feuil
leton „Tante Sabine" en wij
prijzen ons gelukkig daarbij te
kunnen aankondigen, dat wij
er in zijn geslaagd voor het
volgende feuilleton de publica
tierechten te verwerven van
een bijzonder aantrekkelijke
roman van de Engelse schrijf
ster Adelaide Humphries.
„DOKTERSASSISTENTE"
is een prettig, levendig verhaal,
spannend van het begin tot het
einde. Men zal het ongetwijfeld
met veel genoegen lezen.
heimzinnig,'want ze had nog een klei
ne verrassing in petto.
Beate was getuige geweest, had haar
nichtje hartelijk gelukgewenst en haar
een prachtige armband geschonken,
want zij wist hoezeer Irene mooie
sieraden op prijs stelde.
De gebruikelijke toespraken wer
den gehouden en reeds begon het
feestmaal zijn einde te naderen, toen
tante Sabine tegen haar glas tikte en
om stilte verzocht.
„Nu zou ik nog graag wat willen
zeggen", begon ze haar toespraak, die
min of meer van de gebruikelijke
toon afweek en voornamelijk op be
knoptheid bleek te zijn ingesteld. „In
de eerste plaats spreekt het vanzelf,
dat ik mijn pleegzoon Kareltje en zijn
jonge vrouw een huwelijksgeluk toe
wens, zoals ik me dat zelf gedacht zou
hebben, wanneer ik getrouwd ware
geweest. Dat zegt misschien niet veel,
want men zal mij natuurlijk verwij
ten, dat ik niet uit ervaring spreek.
Maar er zijn hier toch mensen in dit
gezelschap, die zullen moeten toege
ven, dat tante Sabine niet helemaal
een vreemdelinge in het Jeruzalem
der liefde is, hm
De oude dame wierp een ondeu
gende blik in de richting van de brui
degom, die haar dankbaar toelachte
en vervolgde: „Hoe 't ook zij, ik ver
heug me in dit jonge geluk en ik ben
op deze dag te dankbaarder gestemd,
omdat ik weet, dat dit huwelijk bin
nenkort zal worden gevolgd door een
tweede, dat mij nog meer persoonlijk
zal raken.."
Tante Sabine pauzeerde een ogen
blik om het effect van haar onthul
ling nog wat te vergroten. Mevrouw
Larsen staarde haar verbaasd aan en
maakte van de stilte gebruik om te
vragen: „Wel, wel, juffrouw Reuder,
u bent toch zelf niet van plan.
Maar de oude dame draaide deze
dwaze veronderstelling onmiddellijk
de nek om.
„Ik zal wel wijzer wezen, maar
hier. Felix, meent het goede voor
beeld van zijn trouwe vriend en met
gezel zo spoedig mogelijk te moeten
volg. Hij heeft zich dezer dagen in
Haselfeurde verloofd! Dames en he
ren, ik verzoek u met mij een dronk
te willen wijden aan het toekomstige
bruidspaar: Felix Reuder en Beate
Mengelberg!,,
„Hoera lang zullen zij leven!"
riepen de aanwezigen.
Irene keek de diep blozende Beate
over de tafel heen aan. Daarna nam
zij haar glas en trad op het meisje
toe.
„Ik wens je van harte alle goeds.
Beate", zei ze zacht, maar met een on
gekend warme klank in haar stem
„Alle goeds ook jou, Felix Reu
der!"
EINDE
over te verbreden en te verdiepen.
Trouwens: de jeugdparlementen zijn
niet nieuw. In het buitenland, met na
me in Engeland en Zwitserland, ko
men zij meermalen bijeen en met een
bewonderenswaardige ijver en een
aanstekelijk animo kwijten de deelne
mers zich er van hun taak als pseu-
do-volksvertegen woordigerW aarom
zou in Nederland een studentenparle-
ment niet slagen?
Men weet nu reeds heel precies, hoe
men de zaak zal organiseren. Toen dr.
Kortenhorst ons enkele weken gele
den in vertrouwen van de plannen
op de hoogte bracht, moest er nog te
veel voorbereid worden. Als voor
zichtig man verzocht hij ons er nog
niet over te schrijven. Maar thans
staat wel vast, dat wij over enige tijd
het unicum zullen beleven, dat de
vergaderzaal van de Tweede Kamer
niet bevolkt zal zijn met „echte" geach
te afgevaardigden, die in 'n verbitter
de verkiezingsstrijd gekozen zyn,
maar met honderd studenten, die zich
toegewijd van hun hoge en verant
woordelijke taak zullen kwijten
Het gebouw van de Tweede Kamer
zal voor dit experiment beschikbaar
gesteld worden. In alle opzichten zal
deze vergadering een zo getrouw mo
gelijke kopie zijn van een normale
bijeenkomst. Als te behandelen on
derwerp kiest men een gewoon wets
ontwerp, waarvan men verwachten
mag, dat de studenten er belangstel
ling voor hebben. In eigen kring zal
het „onderzocht" worden, zoals ook
de Kamerafdelingen dat doen. Er
komt een „Voorlopig Verslag" en een
„Memorie van Antwoord" van de
pseudo-minister en tijdens de open
bare behandeling zal ieder er het
zijne over kunnen zeggen.
FRACTIES.
Evenals de echte Kamer verdeeld is
in fracties, zal ook de Studentenka
mer groepen „leden" kennen, die
overeenkomst vertonen met de K.y .P„
de P.v.d.A., de A.R., de C.H., de
V.V.D., enz., zodat men van warme
debatten verzekerd kan zijn. Aan
interrupties zal het wel niet ontbre
ken en zelfs is het niet uitgesloten
dat de een of andere fractie zich ge
drongen voelt obstructie te gaan voe
ren. De stemmingen worden gehou- -
den op dezelfde wijze als in de gewo
ne Kamer en moties en amendemen
ten kunnen worden ingediend en
behandeld. De voorzitter zal zich
streng houden aan het reglement van
Orde. Studentenpubliek zal de tribu
nes bevolken en op de plaatsen van
de parlementaire redacteuren komen
de verslaggevers van de Studenten
bladen.
ONDER ONS
„U zult uw plaats moeten afstaan,"
zegt dr. Kortenhorst. „Wij houden al
les onder ons".
Meermalen komen studenten en
ook wel klassen van middelbare scho
len en gymnasia onder leiding van
een leraar tijdens een vergadering
van de Kamer een kijkje nemen. Zij
zitten dan wel even vreemd te kij
ken, omdat het in een Tweede Ka
mervergadering meestal anders toe
gaat, dan zij zich voorgesteld hadden.
Het Kamerwerk lijkt niet zo moeilijk.
Als de studenten zelf achter de groe
ne lessenaars zitten, zal hun blijken,
dat het toch geen sinecure is een
goed volksvertegenwoordiger te zijn.
om 's lands zaken op een gedegen ma
niet te behartigen, om niet te verval
len in eindeloze haarkloverijen. De
eerbied voor onze democratische Sta
ten Generaal zal er bij de jongeren,
op wier schouders in de toekomst de
verantwoordelijkheid komt te rusten
voor een doelbewust bestuur van de
Staat, door stijgen. En daarmede is
dan veel gewonnen!
(Nadruk verboden).
WEGEN BIJ ELTEN ZIJN SLECHT
De K.N.A.C. deelt mede, dat de
wegen in het gebied rondom Elten,
dat tengevolge van de grenscorrec
ties Nederlands is geworden, in 't
algemeen smal zijn en zich in
slechte staat bevinden.
Met de herstelwerkzaamheden is
echter al begonnen. Behalve op de
Elterberg. waar hoog Elten ligt,
bev'nden de bossen zich in vrywel
or.gesch'-,'ion staat. De hotelacom-
inodatie is nog gering.