Figaro Antonio is een tovenaar T Bij de Parijse jongleur met de schaar HET STADHUIS VAN HULST HET PARLEMENT VAN EEN HEEL ANDERE KANT i: ante Sabine grijpt in r PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT VRIJDAG 13 MEI 1949 (Van onze Parijse correspondent) Even voorbij de hoek van de rue Rabelais, vlak achter de Champs Ely- sees in de Avenue de Matignon verrijst tussen twee first class restaurants, een modern flatgebouw. Voor de eerste étage van deze beton- en glascon structie kan men de naam ANTONIO lezen. Met grote, sierlijke, witte letters is dit embleem der Haute coiffure op een blauw fond geschilderd. In de eikenhouten toegangsdeur zit de romantiek van filmsterren, Franse aristocratie, koninginnen en prinsessen, die hun lokken toevertrouwden aan de Figarokunstenaar Antonio. Daar komt hij aan. Lang, slank, een rustige verschijning in een donkerblauw colbertcostuum. In zijn prlvé-kantoor wordt het geluid van onze stappen gedempt door een dik groen, gespijkerd tapijt. Gesigneerde foto's van dankbare dames, wier naam men kent in vijf werelddelen, versieren de wanden. In de hoek, op een eenvoudige tekentafel, prijken wat schetsen en tekeningen. „Inderdaad, het is een beetje rom melig. Ik heb pas een nieuwe creatie beëindigd voor Jennifer Jones, de ster uit „DueJ in de Zon". „Volgende week gaat zij naar Londen voor de opnamen voor een nieuwe film. Daarbij draagt zij mijn kapsel. Herinnert U zich het kapsel nog, dat ik vorige week demonstreerde?" Vorige week Zondag had ik een goed deel van de dag doorgebracht in een klein, weelderig ingericht zaaltje van het Ijspaleis. Terwijl door een kier in de zware gordijnen de Parijse schoon- rijdsters te bewonderen waren, show den drie Parijse kappers met als pu bliek de creme van de Nederlandse, Begische. Franse. Amerikaanse, Brit se, Zwitserse, Zweedse, Noorse en Italiaanse Figaro's hun nieuwste cre aties voor het komende hoogzomersei- zoen. Antonio stond op het lage po dium en met lichte hand sprong hij luchtig met zijn zilveren scheermes door de donkere lokken van zijn charmant modelletje. In ademloze spanning keken tweehonderd colle ga's naar iedere beweging van deze tovenaar. De virtuositeit waarmee hij enkele minuten later de vier golf- ijzers hanteert, grenst aan zeer bedre ven jongleurswerk. Te vlug om het „bij te kijken" draait hij de lokken om zijn vingers, een kam er door en klaar. Een knap kopje met kort ge knipt haar draait voor de vierhon derd ogen der bewonderende colle ga's. „Nostre care colego Antonio", schreeuwde een kapper uit Rome. „Our excellent friend Antonio, master of Art", riep een Londense Figaro. ..Antonio, maitre-coiffeur de Paris", aldus een Frans kapper. „Dat kapseltje was simpel, eenvoudig, goedkoop en mooi. Iedere kapper kan het maken en iedere vrouw kan zich de kosten van dat kapsel permitteren", aldus Anto nio tegen Uw correspondent. ,.0p de stoel waar U nu zit. zat gister de Hertogin van Windsor, vo rige week Rita Hayworth en wat lan ger geleden Ingrid Bergmann". Ik moet even heen en weer schuiven. DE LEERSCHOOL. „Mijn grote leerschool was Antoine", vervolgt Antonio, onderwijl rondrom- melend tussen zijn schetsen, „bij hem leerde ik de kustgrepen, het gevoel voor de lijn, maar bovenal de liefde voor mijn vak. De liefde voor het kappersvak is nu, na twintig jaar, nog even groot als toen ik als schooiend boefje door Rome trok en in stille bewondering de gevels van de kap perswinkels bewonderde. M'n grootste genoegen was om er even binntn te kunnen gluren". Antonio vertelt nog meer over zijn jeugd, die wel zeer moeilijk is geweest: doodarme ouders, de eerste wereldoorlog, zijn aankomst in Parijs, de moeilijke worsteling als kappersleerling, bediende, kapper. Trots toont hij me nu een prachtig bewerkt gouden doosje, waarin op zacht rood velours een gouden ton deuse. een gouden schaar, een gouden scheermes en enkele andere in goud uitgevoerde kappersgereedschappén prijken. „Dit kreeg ik van juwelier Lecomte ten geschenke toen ik in 1940 te New York het korte kapsel lanceerde en doorreisde naar Hollywood voor het geven van demonstraties. Trouwens toen ik het kapsel l'Aiglon (adelaars jong) lanceerde, begon mijn grootste tijd". Mijn oog valt op een speldje, een zilveren schaartje door een gouden A. Voor ik iets heb kunnen vragen vertelt Antonio weer: „Dit kreeg ik van een collega. Drie jaar geleden wandelde ik met hem over een boerenerf in de buurt van Cannes, waar we beiden met vacan- tie waren. Voor ons uit waggelde een eend. Maak nu eens een kapsel Vol gens die eendenstaart, schertste mijn collega. Het gevolg was een wedden schap. De inzet was een lunch. Het kapsel, dat eendenstaart werd ge doopt, werd een enorm succes. In de States kreeg ik als bijnaam „De Een denstaart". M|jn Holly woodcliënten spraken over me als „De Eendenstaart met het gouden doosje". De Eendenstaart met het gouden doosje laat me persoonlijk uit. Even loopt hij mee de straat op, bekijkt zijn wand en zegt me: „Het is wel ijdel, maar na vijftien jaar kijk ik nog met evenveel plezier naar mijn i eigen naam als de eerste dag". Waaruit weer eens blijkt, dat alle mensen in grote trekken gelijk zijn. Historie van op- en nedergang Straks in nieuwe glorie. De 2de Juli van het jaar 1484 was voor Hulst een kwade dag .Een ben de Engels krijgsvolk drong de stad binnen en doodde ieder, die zich te gen hen verzette. Spoedig leek het dan ook. of „die Ingelsen de stad ver- meesterd en hadden", maar op het doordringend gelui van de alarmklok kwamen de burgers in de wapenen en velen spoedden zich naar het toiïeel van de strijd. Toen keerde de kans en om het vege lijf te redden, vluchtte het restant van de Engelse invallers het stadhuis binnen waar zij zich ver schansten. Hiertegen pasten de Hui- Na besprekingen, die 8 maandenduurden. is in Bonn met 53 stem men vóór en 12 stemmen tegen, de nieuwe grondwet voor West- Duit siand aangenomen. Dr. Theophil Kaufmann (rechts) en dr. Ro bert Lehr, beiden leden van de Christelijk Democratische Partij, stemden vóór. stenaars echter een probaat middel toe: zij staken het gebouw in brand en met hun stadhuis verbrandden al de soldaten. DE HERBOUW. Hoewel dus deze aanval met goed gevolg was afgeslagen, had toch de stad een zwaar verlies geleden, want in die tijden waren een stadhuis en een belfort de uiterlijke tekenen van welstand voor een Vlaamse stad. Men poogde nog in datzelfde jaar tot her bouw van het verloren gegane te ko men, maar hoewel de nodige toestem mingen vlot werden verleend, moet er toch iets tussenbeide zijn gekomen, want in het verslag van het bezoek, dat Karei V in 1517 aan Hulst bracht staat o.a. ook te lezen, dat men nog niet begonnen was met de uitvoering van de reeds lang goedgekeurde plan nen. Het werd 1529, voordat de kap van de toren kon worden aanbesteed en 1539 eer Hulst weer als vanouds over een waardig stadhuis met belfort kon beschikken. Ten bewijze, dat Hulst een keizerlijke stad was, prijk te boven op het belfort de gekroonde adelaar! HET VERVAL. Bijna vier eeuwen lang bleven raad huis en belfort vrijwel ongerept staan, maar in 1808 lieten de alomtegen woordige Fransen er hun oog op val len, en nadat de torén een stukje was ingekort, werd er een telegraaftoestel op geplaatst. Deze neergang zette zich ook nog voort na de Franse tijd en tenslotte verviel het gebouw zo erg, dat het onbruikbaar werd voor stadhuis en werd ingericht als kazerne en mili tair magazijn. Evenals hun voorouders namen de Hulstenaars echter geen genoegen met deze gang van zaken, want op 9 Mei 1844 werd het herstel van gebouw en toren aanHoctoed voor 15 000. 15 Mei 1846 werd de eerste raadsvergadering in *et gerestaureerde stadhuis gehou den. DE HERHALING. De geschiedenis echter herhaalt zich! Een tiental jaren geleden was de toestand van de toren weer zoda nig geworden, dat herstel dringend nodig was. De keizerlijke adelaar, die Handelsaccoord Nederland Tsjecho-Slowakije. Dinsdag is in Den Haag een nieuw handelsaccoord tussen Nederland en Tsjecho Slowakije tot stand geko men lopende tot 1 Mei 1950. Het handelsvolume met inbegrip van goe deren én diensten bedraagt aan hei de zijden rond 100 millioen gulden. Aan belangrijke Tsjechoslowaakse export naar Nederland kam worden genoemd: stalen buizen en platen, machines voor diverse doele'nden, hard en zacht hout, diverse chemi sche producten, kamgaren, ruwe zakken enz. Moede-r-poes en eekhoorn-kind. Enige jongens in Steenwijk vonden op het landgoed „De Eese" een door eksters uitgeplunderd eekhoornnest in ccn boom. Twee jonge eekhoorntjes die de oogjes nog niet open konden doen, lagen aan de voet van dien boom en de jongens ontfermden zich over deze diertjes. Een zoontje van de heer Houwer kreeg de diertjes van een vriendje over. Het voedingspro bleem leverde echter moeilijkheden op, de familie had echter een poes, en zij nam de eekhoorntjes even lief derijk tot zich als haar eigen kroost. De familie Houwer heeft alle hoop, dat de eekhoorntjes even voorspoedig zullen opgroeien als de jonge katten. Pauselijke critiek op overmatige staatsbemoeiïenis. De Paus heeft in een toespraak tot de leden van het internationale congres van katholieke werkgevers, critiek uitgeoefend op „overmatige bemoeienis" door de staat met het particuliere bedrijfsleven. De Paus verklaarde dat de kerk „binnen zekere grenzen" erkent, dat de staat het recht heeft bepaald in dustrieën te nationaliseren, „doch 't maken van een dergelijke nationall- satiepolitiek tot een bijna normale gang van zaken bij het vaststellen van de economische richtlijnen, zou een omverwerpen van de natuurlijke gang van zaken betekenen". „Hollend hert" op Schiphol. Het was wel een zeer ongewoon schouw spel toen chief Oskenonton, het opper hoofd van de Mohawk-Indianen uit Brits Columbia, Woensdagochtend na aankomst op het vliegveld Schiphol, in vol ornaat van arendsveren en berenklauwen, de dagblad- en radioreporters te woord stond en zich vriendelijk knikkend liet fotograferen onder het nuttigen van een kop koffie. Het opperhoofd zijn naam betekent „hollend hert" blijft drie dagen in Nederland. Hij is de gast van de heer J. van Hessen, oen Amsterdams zakenman, die hem in Londen heeft leren kennen tijdens de „British industrie fair". Aan het eind van de week keert hij terug naar Londen, waar hij met een koor van 1000 indianen Longfellow's „song of hiawathe" in de Empress Hall ten gehore zal bren gen. nog steeds op het topje prijkte, bezat nog slechts één vleugel en zich op houden in de buurt van de toren was levenspf^'a^rliik geworden door de neervallende stukken "zandsteen, die uit de muren loskwamen. Weer was dus een restauratie aan de orde. maar, voordat hierrflede kon worden begon nen, moest er nogal één en ander ge regeld worden. Monumentenzorg stel de zijn eisen en de gemeente Hulst was natuurlijk niet in staat alleen de geraamde kosten van ca. 60.000 te dragen. Ook de oorlog werkte van zei fso'-^-end vertragend. Tenslotte verleende het Rijk een subsidie van 50 en droeg de Provincie een be drag van 4425.— bij. Het restant n«.m Huist voor eigen rekening en wie dan ook momenteel de oude veste Hulst bezoekt, zal de toren in de steigers zien staan. Hoe lang dit kar wei zal duren, valt niet te zeggen, ook al. omdat, toen men eenmaal aan het breken ging, het verval groter bleek, dan men eerst had gedacht. Financieel was dit een tegenvaller, want de totale kosten worden nu ge schat op ca. 70.000! Vast staat. ;rt elk geval, dat binnen afzienbare tijd de eeuwenoude Hul- sterse stadstoren weer in volle luister het marktplein zal sieren en dat voor de stad daarmede een historisch bouwerk van de eerste rang behou den blyft. Op 17 Mei a.s. zullen de Nederlands® vissersschepen weer het ruime sop ldezen voor de haringvangst Aan dit evenement gaan elk jaar de nodige voorbereidingen vooraf. In en naby de vissershaven is het een drukte van belang. Ook de vrouwen laten zich niet onbetuigd en leveren haar aandeel in het voorbereidend werk. Scheveningse vissers- vrouwtjes in haar traditionele klederdracht bezig met net opslaan der nieuwe netten. Studenten als kamerleden, professoren als ministers. (Van onze parlementaire redacteur). „De belangstelling voor ons parlement en voor de Nederlandse parlemen taire zeden en gebruiken neemt toe", meent de voorzitter van de Tweede Kamer, dr. L. G. Kortenhorst, als wij een ongedwongen praatje met hem maken. Wij, spraken hem op de receptie, die op 22 Aprü na de bijzondere vergadering van de Adviescommissie van het Europese Herstelprogram in de zogenaamde Rolzaal een van de vertrekken van de Ridderzaal in Den Haag gehouden werd. Maar dr. Kortenhorst blijft president. Die verhoogde interesse deed hem kennelijk genoegen. En wel, omdat uit dit medeleven van de burgerij met wat in de Staten-Generaal besproken wordt, blijkt, dat een van onze meest democratische staatsinstellingen diep in ons volk verankerd is. Dr. Korten horst is in hart en nieren parlementa riër en een voortreffelijk president en niets zal hij nalaten om de Kamer een grotere bekendheid te verschaffen. AANTREKKELIJK PLAN. Daarom vertrouwt hij ons toe, dat er een aantrekkelijk plan bestaat om de jeugd, in dit geval de studenten, nader tot de parlementaire arbeid te brengen. Men zal namelijk een Ka mervergadering beleggen, waarbij de studenten van verschillende univer siteiten als leden zullen optreden, enige professors in het staatsrecht als ministers zullen fungeren en mr. Kortenhorst zelf als voorzitter zal op treden. „Het is nog maar een plan", zei dr. Kortenhorst. „Er moet nog het een en ander uitgewerkt en geregeld worden en in de universitaire kringen zal men zoveel enthousiasme moeten tonen voor deze bijzondere vorm van „aan schouwelijk onderwijs", dat de on derneming zeker slagen zal". Doch aan dat enthousiasme twijfelt dr. Kortenhorst niet. Enige tijd gele den heeft men op een Amsterdams Lyceum „parlementje" gespeeld. Prof. C. W. de Vries was er voorzitter en de leerlingen hebben er uit eigen er varing heel wat kennis van de parle mentaire verrichtingen opgedaan. In Nijmegen is eveneens de Tweede Ka mer onder voorzitterschap van mr M. F. F. A. de Nerée tot Babberich. commies-griffier van de Tweedfe Ka mer bcdriegelijk nagebootst. En met succes! Ook een grootscheeps opgezet stu- dentenparlement zal ongetwijfeld sla gen en er veel toe bijdragen begrip en waardering voor onze Staten-Ge neraal te wekken en de kennis daar- FHUILI ETON Roman van MARIA SAWERSKY 96 Het meisje liet hem passeren en deed de deur achter hem dicht. Reuder nam haar b(j de arm en trok haar zachtjes mee naar de woonkamer. „Ik ben zo juist aangekomen, Beate", zei hij, ietwas hees. „Mijn eerste gang was naar jou. Ik heb je iets te zeggen". „Ja „Ik heb nog eens met de direc tie van de filmmaatschappij on derhandeld. Ze hadden me geschre ven en nieuwe voorstellen gedaan. Ze wilden, dat Ik in het aanstaan de voorjaar naar Zuid-Amerika zou vertrekken." Het enige antwoord was een lichte zucht, waarin iets smarte lijks doorklonk. ,.Ik heb het van de hand gewe zen", ging Reuder voort. „Ik heb hem gezegd, dat ik voorlopig met weg kan, omdatwel, om iou. Beate. Ik ben van je gaan houden. Ik kan je eenvoudig met over een paar maanden alweer verlaten. Ik wi)ik woum'n hemel, zeg toch eens 'n enkel woord, Beate. eHt was Beate, of een onzicht bare hand haar faeel dicht kneep. Ze vermocht geen woord uit te brengen. Eindelijk stamelde ze: „Het het is medelijden, Felix „Maar Beate, hoe kan je zoiets "55 „Het is stellig alleen maar me delijden met de lelijke Beate, niet waar?" „Het Is liefde, die tilt het diepst van mijn hart komt. meisje! Be grijp je dat niet? Voel je dat dan niet? Ik weet. dat ik lang geaar zeld heb, maar ik kon immers met spreken, zolang m'n toekomst niet duidelijk voor me stond. Hoe zou ik me aan je kunnen binden met het dreigende vooruitzicht je toch binnenkort weer te zullen moeten verlaten? Nu is dat gevaar afge wend. De eerste iaren zal ik hier kunnen blijven. Ik heb met m'n boek een geweldig succes gehad. De uitgever heeft me een nieuwe opdracht gegeven: een verzameling van Afrikaanse sagen en novellen. Daarmee is mijn inkomen voorlopig verzekerd „O, Felix, ik kan het allemaal niet geloven", kwam het aarzelend over Beate's lippen. „Ik kan me niet indenken, dat je me werkelijk lief hebt." „Alleen, doordat ik je al te lang omtrent mijn gevoelens In het on zekere heb gelaten. Ik was in ons vacantieoord al van plan je myn liefde te bekennen, maar de nieuwe expeditie, die lk reeds half en half had toy;ezegd, hield me daarvan terug. Ik kon Je toch niet mee naar het oerwoud slepen, meisje. En je alleen achter laten, wilde ik in geen geval." „Ik zou je immers toch gevolgd zijn, waar je ook heen was ge gaan „Zóveel houd je van me?" ,.Ik houd dol veel van je, Felix. Beate kon haar gevoelens niet verder onder woorden brengen, want een hartstochtelijke kus sloot haar resoluut de mond. „Nou. vandaag schijnt hij toch niet meer te komen, Emma", zei juffrouw Sabine verdrietig. „De trein is natuurlijk allang binnen. Nu kan ik alleen eten. Dat zal een akelig vervelende avond wor den." Het werd echter integendeel voor tante Sabine een onvergetelijke avond, toen even later plotsekling Felix en Beate verschenen, arm in arm, stralend van blijdschap, als verloofd paar. „Eindelijk!" liet tante Sabine zich met een zucht van verlichting ontval len en men vroeg zich af, of zij daar mee Felix' vertraagde aankomst dan wel de nog zo onverwachts tot stand gekomen verloving bedoelde. „Eindelijk, maar jullie hebben me wel verschrikkelijk lang laten wach ten. Emma. haal eens gauw een paar flessen wijn uit de kelder en breng meteen die goede glazen uit de vitrine mee. We zullen deze verrassende ge beurtenis de nodige luister bijzetten". Tante Sabine toonde zich in alle op zichten in de wolken. Telkens weer gaf zij blijk van haar buitengewone ingenomenheid met deze stap van haar neef. die haar geduld zo lang op de proef had gesteld en het enige, dat zij betreurde, was, dat haar oude vriend, de kapitein, dit niet meer had mogen beleven. Het was reeds lang na middernacht, toen het intieme verlovingsfeest werd afgebroken en Felix zijn aanstaande vrouw naar haar woning bracht, die nu binnenkort ook de zijne zou wor den. Tante Sabine keek het tweetal na en bij al haar innerlijke blijdschap voelde ze zich als een moeder, die op het punt stond haar beide kinderen tegelijkertijd te verliezen. Kareltje Schuch en Irene vierden hun bruiloft. Het huis-was vol gasten en het jon ge paar werd op de gebruikelijke wij ze gefêteerd. Irene zag er zeer be koorlijk uit in haar witte bruidsjapon en haar verliefde jonge echtgenoot kon geen oog van haar afhouden. Van zijn mannelijk overwicht viel deze dag weinig te bespeuren, want hij scheen er slechts op uit Irene elke wens van de lippen te lezen. Tante Sabine zat aan tafel tegen over het bruidspaar en zij lachte ge- Vandaag plaatsen wij de laatste aflevering van het feuil leton „Tante Sabine" en wij prijzen ons gelukkig daarbij te kunnen aankondigen, dat wij er in zijn geslaagd voor het volgende feuilleton de publica tierechten te verwerven van een bijzonder aantrekkelijke roman van de Engelse schrijf ster Adelaide Humphries. „DOKTERSASSISTENTE" is een prettig, levendig verhaal, spannend van het begin tot het einde. Men zal het ongetwijfeld met veel genoegen lezen. heimzinnig,'want ze had nog een klei ne verrassing in petto. Beate was getuige geweest, had haar nichtje hartelijk gelukgewenst en haar een prachtige armband geschonken, want zij wist hoezeer Irene mooie sieraden op prijs stelde. De gebruikelijke toespraken wer den gehouden en reeds begon het feestmaal zijn einde te naderen, toen tante Sabine tegen haar glas tikte en om stilte verzocht. „Nu zou ik nog graag wat willen zeggen", begon ze haar toespraak, die min of meer van de gebruikelijke toon afweek en voornamelijk op be knoptheid bleek te zijn ingesteld. „In de eerste plaats spreekt het vanzelf, dat ik mijn pleegzoon Kareltje en zijn jonge vrouw een huwelijksgeluk toe wens, zoals ik me dat zelf gedacht zou hebben, wanneer ik getrouwd ware geweest. Dat zegt misschien niet veel, want men zal mij natuurlijk verwij ten, dat ik niet uit ervaring spreek. Maar er zijn hier toch mensen in dit gezelschap, die zullen moeten toege ven, dat tante Sabine niet helemaal een vreemdelinge in het Jeruzalem der liefde is, hm De oude dame wierp een ondeu gende blik in de richting van de brui degom, die haar dankbaar toelachte en vervolgde: „Hoe 't ook zij, ik ver heug me in dit jonge geluk en ik ben op deze dag te dankbaarder gestemd, omdat ik weet, dat dit huwelijk bin nenkort zal worden gevolgd door een tweede, dat mij nog meer persoonlijk zal raken.." Tante Sabine pauzeerde een ogen blik om het effect van haar onthul ling nog wat te vergroten. Mevrouw Larsen staarde haar verbaasd aan en maakte van de stilte gebruik om te vragen: „Wel, wel, juffrouw Reuder, u bent toch zelf niet van plan. Maar de oude dame draaide deze dwaze veronderstelling onmiddellijk de nek om. „Ik zal wel wijzer wezen, maar hier. Felix, meent het goede voor beeld van zijn trouwe vriend en met gezel zo spoedig mogelijk te moeten volg. Hij heeft zich dezer dagen in Haselfeurde verloofd! Dames en he ren, ik verzoek u met mij een dronk te willen wijden aan het toekomstige bruidspaar: Felix Reuder en Beate Mengelberg!,, „Hoera lang zullen zij leven!" riepen de aanwezigen. Irene keek de diep blozende Beate over de tafel heen aan. Daarna nam zij haar glas en trad op het meisje toe. „Ik wens je van harte alle goeds. Beate", zei ze zacht, maar met een on gekend warme klank in haar stem „Alle goeds ook jou, Felix Reu der!" EINDE over te verbreden en te verdiepen. Trouwens: de jeugdparlementen zijn niet nieuw. In het buitenland, met na me in Engeland en Zwitserland, ko men zij meermalen bijeen en met een bewonderenswaardige ijver en een aanstekelijk animo kwijten de deelne mers zich er van hun taak als pseu- do-volksvertegen woordigerW aarom zou in Nederland een studentenparle- ment niet slagen? Men weet nu reeds heel precies, hoe men de zaak zal organiseren. Toen dr. Kortenhorst ons enkele weken gele den in vertrouwen van de plannen op de hoogte bracht, moest er nog te veel voorbereid worden. Als voor zichtig man verzocht hij ons er nog niet over te schrijven. Maar thans staat wel vast, dat wij over enige tijd het unicum zullen beleven, dat de vergaderzaal van de Tweede Kamer niet bevolkt zal zijn met „echte" geach te afgevaardigden, die in 'n verbitter de verkiezingsstrijd gekozen zyn, maar met honderd studenten, die zich toegewijd van hun hoge en verant woordelijke taak zullen kwijten Het gebouw van de Tweede Kamer zal voor dit experiment beschikbaar gesteld worden. In alle opzichten zal deze vergadering een zo getrouw mo gelijke kopie zijn van een normale bijeenkomst. Als te behandelen on derwerp kiest men een gewoon wets ontwerp, waarvan men verwachten mag, dat de studenten er belangstel ling voor hebben. In eigen kring zal het „onderzocht" worden, zoals ook de Kamerafdelingen dat doen. Er komt een „Voorlopig Verslag" en een „Memorie van Antwoord" van de pseudo-minister en tijdens de open bare behandeling zal ieder er het zijne over kunnen zeggen. FRACTIES. Evenals de echte Kamer verdeeld is in fracties, zal ook de Studentenka mer groepen „leden" kennen, die overeenkomst vertonen met de K.y .P„ de P.v.d.A., de A.R., de C.H., de V.V.D., enz., zodat men van warme debatten verzekerd kan zijn. Aan interrupties zal het wel niet ontbre ken en zelfs is het niet uitgesloten dat de een of andere fractie zich ge drongen voelt obstructie te gaan voe ren. De stemmingen worden gehou- - den op dezelfde wijze als in de gewo ne Kamer en moties en amendemen ten kunnen worden ingediend en behandeld. De voorzitter zal zich streng houden aan het reglement van Orde. Studentenpubliek zal de tribu nes bevolken en op de plaatsen van de parlementaire redacteuren komen de verslaggevers van de Studenten bladen. ONDER ONS „U zult uw plaats moeten afstaan," zegt dr. Kortenhorst. „Wij houden al les onder ons". Meermalen komen studenten en ook wel klassen van middelbare scho len en gymnasia onder leiding van een leraar tijdens een vergadering van de Kamer een kijkje nemen. Zij zitten dan wel even vreemd te kij ken, omdat het in een Tweede Ka mervergadering meestal anders toe gaat, dan zij zich voorgesteld hadden. Het Kamerwerk lijkt niet zo moeilijk. Als de studenten zelf achter de groe ne lessenaars zitten, zal hun blijken, dat het toch geen sinecure is een goed volksvertegenwoordiger te zijn. om 's lands zaken op een gedegen ma niet te behartigen, om niet te verval len in eindeloze haarkloverijen. De eerbied voor onze democratische Sta ten Generaal zal er bij de jongeren, op wier schouders in de toekomst de verantwoordelijkheid komt te rusten voor een doelbewust bestuur van de Staat, door stijgen. En daarmede is dan veel gewonnen! (Nadruk verboden). WEGEN BIJ ELTEN ZIJN SLECHT De K.N.A.C. deelt mede, dat de wegen in het gebied rondom Elten, dat tengevolge van de grenscorrec ties Nederlands is geworden, in 't algemeen smal zijn en zich in slechte staat bevinden. Met de herstelwerkzaamheden is echter al begonnen. Behalve op de Elterberg. waar hoog Elten ligt, bev'nden de bossen zich in vrywel or.gesch'-,'ion staat. De hotelacom- inodatie is nog gering.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 4