De U.N.O. naar het tweede plan
T
c
Deelnemers aan de Jaarbeurs
zijn tevreden
Canada neemt een realistisch
standpunt in
Zeeuwse Almanak
Een Polderwandeling
ante Sabine
grijpt in MARIA SAWERSKY
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 4 APRIL 1949
Aan de vooravond van de Assemblee
(Van onze correspondent te Lake Success).
„Zolang een fundamentele tegenstelling tussen communisti
sche en niet-Communistische delen der wereld zal blijven be
staan mag men niet al te veel verwachten van de Organi-
®itie der Verenigde Naties voor zover dat betreft het oplossen
van politieke problemen en vraagstukken van internationale
veiligheid door de Veiligheidsraad en de Assemblee....". En
verder: „De essentiële zwakte van de Uno op het huidige ogen
blik schuilt in 't onvermogen van de Veiligheidsraad om tot
beslissingen te komen of doeltreffend op te treden in het ge
val dat een der grote mogendheden betrokken is in een be
dreiging van de vrede, de vrede breekt of een daad van
agressie onderneemt. Teneinde in de2e lacune te voorzien, heb
ben de leden van de Uno hun toevlucht moeten nemen tot
regionale defensieve overeenkomsten
Deze ondubbelzinnige taal
en dat nog wel vlak voor het
begin van de Assemblee op 5
April is afkomstig uit een
officieel rapport van Canada's
minister van buitenlandse za
ken, Lester B. Pearson, waarin
hij een overzicht geeft van wat
de internationale veiligheidsor
ganisatie in het jaar 1943 al en
niet heeft bereikt. Hij is niet
alleen negatief; er zijn inder
daad een aantal functies, waar
van de Uno zich met succes
heeft gekweten of waarin zij
voorzag. Maar de conclusie kon
niet anders dan gereserveerd
zijn. In het huidige stadium is
zelfs de betekenis van de Uno
als een forum, een uitlaatklep,
een internationale debat-gele
genheid al min of meer op het
tweede plan geschoven. Het pu
bliek is immers Lake Success
tamelijk beu.
PRACTIJK BOVEN
THEORIE.
Daarbij komt dan de over
duidelijke aanwijzing, dat drie
der vijf grote mogendheden op
het ogenblik aanzienlijk meer
belangstelling aan de dag leg
gen voor de practische samen
werking, geschapen door mid
del van het Atlantisch Pact,
dan de theorie van Lake Suc
cess. Niet ten onrechte krijgt
men thans, terugkijkend naar
San Francisco, waar in 1945
het Handvest werd opgesteld
en bekrachtigd, sterk de indruk,
dat men toen is begonnen met
het dak van het internationale
huis te bouwen, zortder zich
al te zeer te bekommeren over
de fundering. De onverzoenlij
ke houding van de Russen heeft
de Westerse gaallieerden meer
en meer tot samenwerking ge
dreven. En het gevolg daarvan
is, dat het pact. dat vandaag te
Washington door de Westelijke
ministers van buitenlandse za
ken getekend zal worden de
stoot geeft tot het heijen van
de palen. En of op het bouw
werk, dat men nu gaat oprich
ten het dak van San Francisco-
1945 al dan niet nauwkeurig
zal passen, kan alleen de toe
komst leren.
Er zijn natuurlijk stemmen,
die het betreuren, dat er nu
een Westelijke vleugel en een
Oostelijke vleugel afzonderlijk
zullen worden neergezet. Ook
in de V.S. is de vraag geuit of
het straks mogelijk zal zijn de
ze beide hujzen onder één dak
te brengen zonder dat men
eerst eikaars tuin ruïneert.
Maar het publiek in de Wes
telijke landen blijkt in te zien,
dat de houding, die de Ameri
kanen en West-Europeanen
thans aannemen althans een
zeer realistische is.
KR<ABBEN EN ALIEKRIEKEN
In mijn jeugd schön ist die
Jugendzeitl in mijn jeugd
liep er soms plotseling een
man met een handwagen door
de stille straat, waar wij woon
den en riep luidkeels: Aaalie-
krieke!
Dan haalde mijn moeder
haar beurs uit haar schortzak
en gaf me een cent. En als ze
in 'n zeer royale bui was, maar
dat gebeurde niet vaak, want
een cent was toen een cent,
kreeg ik er drie. En daarmee
holde ik dan naar buiten, naar
de aliekriekenman. Was het
een cent, dan kocht ik aliekrie-
ken, haalde een speld en peuter
de de zeeslakken zorgvuldig
uit het slakkenhuisje. Waren
het er drie geweest, dan kocht
ik krabbetjes, dronk het vocht
uit de schalen en kauwde op
de scharen en de pootjes
Ze kwamen uit Zeeland, die
aliekrieken en die krabbetjes.
Dat is me tenminste altijd
verteld. Maar op een gege
ven moment zijn de aliekrieken
en de krabben eensklaps uit
mijn leven verdwenen. Zijn de
aliekrieken uitgestorven? Of de
aliekriekenventers? Of is de
smaak van de mensen veran
derd en lust niemand krabbe
tjes en aliekrieken meer? Se
dert ons welvaartspeil zo ont
stellend is gestegen, dat we
alleen nog maar met guldens
en niet meer met centen reke
nen
Ik weet het niet. Maar ik wou
dat er in onze straat eens een
man verscheen, die luidkeels
Aaaaliekrieke! riep. Ik zou
mijn dochters een kwartje ge
ven en ze aliekrieken en krab
betjes laten halen.
Misschien zouden ze me niet
meer smaken en zou ik dus
weer een heimwee en een illu
sie armer zijn.
Maar mijn dochters zouden
smullen en wie weet, misschien
zouden ze later ook terugver
langen naar krabbetjes en ali-
krieken.
En naar een zorgeloze jeugd,
waarin het kleine zo groot was
en het grote zo klein.
GEZOND VERSTAND.
Door de gehele, korte, ge
schiedenis van de Verenigde
Naties kan men de Canadezen
identificeren met het standpunt
van het gezond verstand. Gaan
de Amerikanen nog wel eens
overstag en trachten de Britten
zich nog wel eens uit actuele
problemen los te wurmen door
de oplossing te verschuiven
naar de toekomst, Canada heeft
steeds getracht en herhaal
delijk met succes ogenschijn
lijk onverenigbare standpunten
nader tot elkaar te brengen.
Canada's minister van buiten
landse zaken, die in zijn jon
gere jaren een voetbaltrainer
is geweest, is ook de juiste, re
alistische figuur om in te zien
van uit welke positie men een
doelpunt kan maken en onder
welke omstandigheden men 'er
verstandig aan doet zich in de
fensief spel terug te trekken.
Hij acht dit ogenblik thans aan
gekomen en hij zegt het zonder
er doekjes om te winden.
De Amerikanen zwijgen er
over, maar laten het de goede
verstaander ondubbelzinnig
merken. President Truman, die
immers op 10 April de eerste
steen had zullen leggen voor
het nieuwe gebouw der Uno in
het hartje van New York, heeft
zich tengevolge van zijn drukke
ambtsbezigheden met Amcrika's
binnenlandse politiek daarvan
teruggetrokken. Met andere
woorden: de eerste steen van
de Uno is niet zo belangrijk
als de a.s. debatten in het Con
gres over de burgerrechten en
de arbeidswetgeving.
De Secretaris-Generaal, Tryg-
ve Lie, heeft ijlings de datum
van de steenlegging verschoven
en de hoop uitgesproken, dat
president Truman op een nader
te bepalen tijdstip wel tijd zal
kunnen maken. Doch dat zal
voor een groot deel afhankelijk
zijn van de toon der debatten
in de a.s. Assemblee en de re
sultaten, die er bereikt zullen
worden.
Tegelijkertijd is het weinigen
ontgaan, dat Trygve Lie bij
verschillende recente gelegen
heden heeft doen doorscheme
ren, dat het niet de taak der
internationale organisatie is om
geschillen uit de wereld te hel
pen door een beslissing op te
leggen, maar door medewer
king te verlenen de strijdende
partijen met elkaar te verzoe
nen. Het is onmiskenbaar, dat
dit de leidraad is die in Pales
tina en mogelijk in Indone
sië tot resultaten leidt.
Met deze erkenning echter,
is tegelijkertijd gezegd, dat dc
grondslag, die men in 1945
schiep in de hoop dat een sa
menwerking van Amerikanen
en Russen tot internationale
overeenstemming en vergroting
van nationale veiligheid en le
vensgeluk der wereldburgerij
zou leiden, voor het ogenblik
althans in de practijk niet lan
ger bestaat.
De secundaire rol die de Uno
nu verplicht is op zich te ne
men, wil echter geenszins zeg
gen, dat men nu wel kan in
pakken. De Verenigde Naties
hebben, als een gezamenlijke
organisatie, een aantal hoogdra
vende idealen moeten laten va
ren. Doch dit wil geenszins zeg
gen, dat die op de lange duur
niet via een meer realistische
weg bereikt kunnen worden.
Het Atlantisch Pact. en moge
lijk een Oost-Aziatisch pact op
een zelfde grondslag, kan de
positie van de Uno zelfs op de
duur versterken. En het is niet
ondenkbaar, dat in verloop van
jaren een keten van soortgelij
ke defensieve overeenkomsten
tal van volkeren nader tot eik-
zal brengen binnen het
raam van de Uno.
Voor het ogenblik staat het
Atlantisch Pact in het centrum
der belangstelling. En al zal
het Oost-West-geschil geduren
de de Assemblee opnieuw hoog
oplaaien, de wereld zal er dit
maal minder van schrikken.
(Nadruk verboden).
Bij de aankomst van de „Queen Mary", die de ministers van Buitenlandse Zaken van Engeland
en de Benelux-landen naar Amerika bracht voor de ondertekening van het Noord-Atlantische
Pact. werd op de kade een felle demonstratie tegen Ernest Bcvin gehouden. Toen hij in dc gereed
staande auto wilde stappen, werd hij bekogeld met eieren en tomaten. Rechts een vrouw, die juist
een ei naar Bcvin's auto wil gooien. Links zijn haar kameraden slaags geraakt met de politie.
Drie personen werden gearresteerd.
De natuur is vol leven in de Maart-maand.
Om van de natuur te genieten behoeft men niet altyd ver
van huis te gaan.
Men kan vanuit zijn venster de mussen de dorre sprieten
uit de graspollen zien trekken of ze capriolen zien maken
rondom een wakkelend veertje van een zo juist voorbijgevlo
gen duif.
Men kan de roodborstjes met eigenwijze snuitjes door de se
ring zien wippen en de merels laten zich bespieden, wanneer
ze zich schrap zettend een reuzenworm uit de grond optakelen.
De Chef van de Generale Staf, Lt.-
derdagochtend op het voorterrein
Utrecht tien hoofdofficieren en
die onlangs bij de Nationale Reser
legeronderdeel de functie van
toegevoegd zullen worden.
held.
Gen. Mr. H. J. Kruis, heeft Don-
van de Kromhoutkazerne te
een sulbaterne officier beëdigd,
ve werden benoemd en die in dit
Districtscommandant resp. officier
Een overzicht tijdens de plechtig-
Betere resultaten dan een
half jaar geleden
(Van onze
speciale verslaggever).
Gematigd-optimistisch is de
stemming tijdens de eerste
dagen van de 52ste Jaarbeurs
geweest. In tegenstelling tot
de vorige, toen de sfeer ge
deprimeerd en de effectieve
resultaten stellig onbevredi
gend waren, is men nu alom
blij-verrast met de „kwali
teit" van de bezoekers. De
standhouders zijn zelf ver
baasd over de verbetering van
de koopkracht.
Op de eerste verdieping van
het hoofdgebouw pronkt een
Nederlandse uitvinding, nl. een
verrassend-mooie rijwielhulp-
motor, die de concurrentie met
de Italiaanse en de Franse best
aan zal kunnen; de constructie
is solide, terwijl behalve het
voordeel van een verend voor
wiel ook de lage prijs een be
langrijke rol zal spelen. Na
vele experimenten is de
constructeur tevreden met zijn
eindproduct: verschillende
proefmotortjes zijn tot bijna in
het oneindige aan harde en
lang-durende testen onderwor
pen. Octrooi is aangevraagd en
met de productie is men reeds
begonnen. In Augustus van dit
jaar zal de fabriek volledig
gaan draaien en men denkt in
1949 er reeds 6000 te kunnen
vervaardigen. Zij lopen 1 op
80.
Een verdieping hoger toont
men een meesterwerkje van de
techniek: het wekker-horloge.
Al wandelende kan men door
een helder belgeluld eensklaps
worden gewaarschuwd: t ls
ty"d om verder te gaan.
Voorts wordt naar Amerikaans
voorbeeld gedemonstreerd met
„gebak'garnituren". Een pakje
van dit goedje maakt het mo
gelijk snel cakes, zandgebak,
kletskoppen e,d, te maken,
zonder dat het noodzakelijk is
zelf de ingrediënten in zoveel
en zoveel grammen af te we
gen. In de meeste gevallen is
geen oven voor het klaarmaken
meer nodig.
Een Amsterdamse firma heeft
iets voor de dames: een geheel
nieuw soort strijkpatroon. Men
kan hiermede een patroon 5 tot
10 maal afstrijken.. Voor de he
ren is er daarentegen het dun
ste scheermesje, dat tot dusver
gemaakt is. Dit mesje is 0,06
milimeter dik, dat is even dun
als een vel papier: 166 mesjes
zijn nog geen centimeter dik.
Behalve de verwarmde-electri-
sche deken is er nu ook de
electrisch-verwarmde matras.
Het zich in de matras bevin
dende element kan nimmer ge
vaar opleveren.
Tot zover de rondgang langs
het nieuws. Rest mij nog te
vertellen, dat ook het bezoek
na de eerste twee „exportda-
gen" zeer goed is en dat de op
timistische verwachtingen om
trent de resultaten van deze
Jaarbeurs gewettigd worden
door de orders, die genoteerd
worden.
De Marshall-hulp wordt
niet verminderd.
De Amerikaanse Senaat ver
wierp met 68 tegen 14 stem
men een voorstel van Kenneth
Wherry om de gelden voor het
Mas hallplan met 15 te ver
minderen. Thans zal nog een
voorstel in behandeling komen
voor een aftrek van 10
cnaar waarnemers verwachten,
dat ook dit voorstel verworpen
zal worden.
Dat kan zijn voordeel hebben
op buiige dagen, maar zo gauw
het weer het toelaat, wil men
er toch liever op uit. Een fiets
tocht, van te voren gedoemd
om „in 't water te vallen",
wordt dan later op de dag ver
vangen door een wandeling in
de polder.
Onder de hoge, wijde hemel
van de polder, nog gesierd met
de nu prachtig verlichte wol
kenmassa's, waaruit zoëven de
regen en de hagel neersloeg, is
toch altijd meer te zien dan
thuis.
De eerste de beste slootrand
verwelkomt ons al met het nog
fijne groen van de fluitekruid-
planten, dat al brede stroken
van de dorre grashelling verle
vendigt.
De landweg slingert sterk, de
sloot slingert mee en er is dui
delijk verschil in de ontwikke
ling der planten te zien. naar
mate de sloothelling meer op
het Zuiden of tegen" het Oosten
of Westen ligt.
Onder een meidoornhaag,
waaraan nog honderden rode
vruchtjes van de zachte winter
getuigen, steken de veldkers en
het look-zonder-look al weer
hun kopjes op tussen de brand-
netelspruïten. die nog in de
toestand verkeren, waarin som
mige mensen ze graag als vroe
ge groente nuttigen.
Een rijtje vergeten spruit-
koolplanten staan zich als bui-
lennissigheden op de rand van
een akker in 't water te spiege
len en ik moet eens even het
mijne hebben van het dierenle
ven in dit slootje.
IN HET WATER.
In de eerste week van Maart
heb ik daar schooltjes stekel
baarsjes onder het glasheldere
ijs zien zwemmen. Niets bijzon
ders waarschijnlijk, maar aardig
om zo iets eens zelf te kunnen
waarnemen.
Nu zie ik er weer. Soms komt
zo'n schooltje een ogenblik in
verwarring. Enkele der visjes
gaan op de kop staan en maken
verwoede trilbewegingen met
hun lichaam, waarbij ze zo nu
en dan zijdelings uitschieten.
Het voortplantingsinstinct wordt
vaardig over hen, de mannetjes
krjjgen neiging aan waterplan
ten te rukken en tevens hun
concurrenten te bedreigen.
Maar dan voegt het schooltje
zich weer samen en zwemt rus
tig verder.
Salamanders (dit is een echt
salamanderslootje) laten zich
nog niet zien en ook de kik
kers hebben vandaag geen zin
te voorschijn te komen, al vond
ik reeds een dode pad op de
weg, als teken, dat ook deze
diergfoep weer op 't punt staat
actief aan 't voorjaarsleven deel
te nemen.
DE BLOEMEN.
Weer een bocht in de sloot.
Daar kijken de madeliefjes ons
aan met wijd-geopende geel-ge-
pupilde ogen, men ziet dat ze
het toch beter naar hun zin
hebben, dan de Januari-bloem-
pjes. die ik achter mijn woning
ontdekte.
Voor een boerdery slaat een
rij narcissen te bloeien, dat het
een lieve lust is. Voor wie er
op let, valt telkens weer op,
hoe deze sierbloemen zo tussen
de hagelbuien en de vrieswin
den van Maart door, geweldig
actief hun bladeren en bloei-
stengels strekken. Dan staan ze
nog voor we er erg in hebben
in bloei; we hebben weer „eigen
teelt" voor de bloementafel en
het voorjaar in huis. Als we de
sneeuwklokjes en de zilveren
gesloten katjes niet meereke
nen, voor de éérste maal.
Dat in spanning uitzien naar
..de eerste" hier en „het eerste"
daar behoort tot de fijne bele
venissen. die de lange weg door
onze (toch vrij kille) lente
naar de zomer opvrolijken.
Ik denk er nu weer aan, hoe
ik vanmorgen genoot van een
bloeiende kornoeljetrui k en
niet minder verrast de eerste
pruimebloesera a«*hter een oude
eens gauw naar de sleedoorns
gaan kijken, want ook de bloe
semknoppen van de peren los
sen hun beschermende schub
ben.
DE VOGELS.
Over een bruggetje gaat het
nu langs een wei. In een paar
meidoornstruiken zie ik enkele
vogels zitten. Een paar hout
duiven en vlak daarnaast een
vrij grote vogel. Een kraai? De
kijker er bij. 't Lijkt wel een
buizerd, maar dat schijnt toch
een beetje al te vredig schouw
spel, zo vlak naast een paar
lekkere boutjes. Maardaar
gaat hij omhoog en begint
prachtige bogen te beschrijven,
de kop naar de grond gericht.
De vleugeltekening wijst uit,
dat de kijker mij goed inlicht
te, 't is wel degelijk de grote
muizenjager, die zo'n slechte
naam heeft bij de jagers, maar
die door ccn Engels schrijver
wordt aangeduid als een „lam
in wolfskleren". De duiven had
den hem blijkbaar door en lie
ten zich niet door hem veront
rusten.
Waar is de buizerd nu? Daar
hangt hij juist boven me en
zweeft weer in sierlijke lussen
over de wereld.
Maar niet alleen, een kleine
roofvogel een weinig hoger nog
volgt zijn grote soortgenoot in
die bewegingen. Wat moet dat
nu weer betekenen?
Tot antwoord op de onuitge
sproken vraag klinkt een on
welluidend hatelijk gekras uit
de hoge en dunne luchtlaag tot
me door. De kijker vliegt snel
voor de ogen. Jawel, als imita-
teur van de zweefkunstenaar
treedt niemand anders op dan
eenbrutale roek, duidelijk
te herkennen aan de witte sna-
velhoeken.
SPIEGELGEVECHT.
Hoe de buizerd (die zich ove
rigens niet veel van de zwart
rok schijnt aan te trekken) zich
ook wendt, welke fraaie bogen
hij beschrijft, links, rechts, op
of neer, de roek zorgt er voor
boven hem te blijven, 't Schijnt
het spiegelgevecht van een ja
ger en een bommenwerper-
zonder-wapenen, waarbij het
gekras van de roek een serie
snelle mitrailleurstoten van de
jager kan voorstellen.
Minutenlang bekijk ik geïnte
resseerd dit prachtige „spel"
der vogels, waarvan me de be
tekenis ontgaat. Totplotse
ling de bommenwerper schijnt
getroffen; met schitterende
zweefvlucht in snelle vaart uit
de lucht valt en rakelings over
het weiland scherend achter
De oogsthulp.
Tussen de directie van de
landbouw van het ministerie
van landbouw, de Stichting
voor de Landbouw en het
Rijksarbeidsbureau is onlangs
uitvoerig overleg gepleegd
over de organisatie van de
arbeidsvoorziening in dc land
bouw voor het komende sei
zoen. Genoemde instanties zijn
eenstemmig tot de conclusie
gekomen, dat de desbetreffen
de regeling van 1 Maart '48
dient te worden gehandhaafd.
Evenals vorig jaar moeten
landbouwers aanvragen voor
oogsthulp indienen by de
plaatselijke commissies van
de Stichting voor de land
bouw. Om voor oogsthulp in
aanmerking te komen, dienen
de betrokken bedrijven, zoal»
reeds is aangekondigd, de be
schikking te hebben over een
redelijke vaste kern van ar
beiders. dit ter beoordeling
van genoemde commissies.
Wanneer een dergelijke kern
ontbreekt, zullen, behoudens
in geval van overmacht, aan
vragen worden afgewezen.
Voorts zal de betrokken
ondernemer een verantwoord
bouwplan moeten hebben, bij
de opstelling waarvan hfl
mede aandacht dient te schen
ken aan de mogelijkheden,
die de arbeidsvoorziening
biedt.
een groepje meidoorns ver
dwijnt.
De roek, tevreden met zijn
succes (ofonbekwaam de
vervolging voort te zetten),
verdwijnt in tegengestelde rich
ting. Ik kan in die richting ner
gens een boom ontdekken hoog
genoeg, om als nestplaats van
de roek te kunnen dienen en
blijf dus in 't onzekere omtrent
de oorzaak van mijn waarne
ming. Een afreageren van zijn
verdedigingsinstincten zonder
meer?
GRIJZE WADE.
Een naderende zware bul
dwingt me wat later een schuil
plaats te zoeken. Als die voor
bij is ligt een hSgellaagje over
de akkers en zien de voren er
weer even winters uit. Maar
het zonnetje brengt ze weer
gauw op kleur. Dat het reeds
kracht heeft bewijzen korte tijd
later de dampen, die uit de
zwarte aarde opstijgen en na 't
opnieuw wegschuilen van de
zon overal de akkers als met
een grijze deken overdekken;
een lichte, levende wade. waar
tussen de onbedekte weiden als
frisse groene vlekken liggen.
Een prachtig verschijnsel, dat
ik in die mate nimmer zag.
Thuisgekomen vind ik het
roodborstje nog steeds bezig
tussen de heesters, terwijl de
merel schetterend uit de maho-
nia schiet, 'k Ben blij ze weer
te zien, maar heel dankbaar,
dat het vooruitzicht op een
buitje me niet heeft afgehouden
van mijn wandeling door de
polder.
BAREND ZWERFMANS.
FEUILLETON
94
„Ik heb u sinds de tragische
gebeurtenissen in Hasselfeurde
nog niet gezien", begon hij ein
delijk. „Ik zou u zo graag wil
len zeggen, hoezeer mij dat al
les getroffen heeft, juffrouw
Mengelberg. Tante Sabine ver
telde me, dat u ziek bent ge
weest.
„Ja, ja, maar nu is ze weer
heiemaal beter en vóór alles
zou ze graag willen, dat je niet
7.o stijf tegen haar doet", viel
de oude dame hem ongeduldig
in de rede. „Je kunt Beate rus
tig bij haar voornaam noemen,
Felix, want ze heeft mij giste
ren als haar tante aangenomen,
nietwaar kind?"
Het was helemaal niet waar,
maar onder de bevelende blik
van de oude dame knikte het
meisje gehoorzaam.
„De geadopteerde nichtjes van
mijn tante zijn logischerwijs
ook mijn nichtjes", lachte dr.
Reuder. „Hopenlijk heb je geen
overwegende bezwaren tegen
deze familierelatie, Beate?"
..O. nee. helemaal niet",
fluiterde het meisje, blozend.
Tante Sabine verbrak haas
tig de ietwat pijnlijke pauze,
die hierop volgde. „En hoe gaat
het met m'n geadopteerde neef
Karei?" vroeg ze.
Kareltje ging het voortreffe
lijk. Hij ontmoette op ditzelfde
ogenblik heel toevallig de da
mes Larsen, die dit handig we
ten te bewerkstelligen. Irene
en haar moeder begroetten hem
allerhartelijkst en eerstgenoem
de verzekerde: „Ik heb uw ze
getocht van het begin af in de
kranten gevolgd, meneer
Schuch en ik ben bepaald trots
op u!"
Kareltje voelde zich buiten
gewoon vereerd, maar nog juist
op tijd bedenkend, dat hij,
overeenkomstig tante Sabine's
advies, als ..man" tot enige
terughoudendheid verplicht was
bepaalde hij zich tot een stijve
buiging.
„Heel vriendelijk van u. juf
frouw Irene. Mag ik u beiden
misschien naar de eetzaal ge
leiden"?
„Maar natuurlijk, 't Zal ons
een bijzondere eer zijn!" haast
te mama Larsen zich hem te
verzekeren en Kareltje boog
opnieuw.
Er viel niet aan te ontko
men. dat het gezelschap zich
aaneen sloot. Met het oog op
schuur ontd»*4* Vr moet weer Kareltje en diens gevoelens
voor Irene kon tante Sabine de
dames Larsen niet meer ver
mijden. Mevrouw Olafsen werd
eveneens in de kring betrok
ken. Zij werd door mevrouw,
Larsen cn haar dochter welis
waar niet bepaald hartelijk
ontvangen, maar daar stoorde
ze zich niet aan. Ze was een le
vendige, oude dame, die zich in
het gezelschap van jonge men
sen nog uitstekend thuis voelde
en ze kon buitengewoon onder
houdend vertellen, zodat er
tenslotte nog een zeer prettige
stemming heerste.
Na de maaltijd inviteerde
Kareltje allen op een tochtje
in zijn prachtige wagen. Zo
ver ging zijn terughoudend
heid nu toch ook weer niet. dat
hij er toe kon besluiten dit kos
telijk bezit voorlopig onge
bruikt in de garage te laten
staan.
De dames Larsen namen zijn
voorstel enthousiast aan, maar
tante Sabine meende zich te
moeten excuseren, wat Karei
nogal ergerde, omdat hij ook
bij haar met zijn nieuwe aan
winst zo graag enige indruk
zou hebben gemaakt.
„Morgen mag je mij. Beate
en Felix eens een poosje rond
rijden, beste jongen", trachtte
ze hem te troosten.
Terwijl mevrouw Olafsen
zich onopvallend terug trok,
maakten Sabine Reuder. Felix
en Beate zich gereed voor het
avondconcert.
Beate had, op aandringen
van juffrouw Reuder. opnieuw
van toilet veranderd. Zij droeg
nu een blauw fluwelen japon,
een zomerbontmantel en een
aardig hoedje, dat haar bijzon
der goed stond.
Terwijl zij gedrieën naar dc
plaats wandelden, waar het
concert zou worden gegeven,
dwaalde Reuders blik steeds
weer naar het meisje naast
hem. Maar al te graag zou hij
wat met Beate hebben gebab
beld, maar ze was buitenge
woon zwijgzaam. Sabine Reu
der was daarentegen des te
spraakzamer.
„Ik ben echt blij, dat je nu
toch eindelijk gekomen bent,
Felix", begon ze, toen ze een
poosje zwijgend naar de mu
ziek hadden geluisterd. „Nu
zullen we samen nog een paar
genoeglijke "weken doorbren
gen. Beate en ik zijn er nog
bijna niet uit geweest. Jij moet
nu voortaan maar voor de da
gelijkse programma's zorgen en
ons het nodige laten zien".
„Heel graag!" verzekerde dr.
Reuder. ..Waar zullen we, om
te beginnen, morgen heen gaan.
Beate?"
„Ik., o.. ik weet 't heus
niet. 't Is mij hetzelfde.."
(Wordt vervolgd).
Op een vergadering van het
comité Rijkseenheid heeft de heer
Weiter de partijen van de tegen
woordige en vroegere oppositie op
geroepen front te maken tegen de
regering.
DE NIEUWE POLDERS BEZUIDEN DE SLOEDAM
NIEUWE POLDERS
