Om de Maasbruggen is
fel gevochten
Finale van een Koningsdrama
Devaluatie weer aan de orde
tweede blad
Zeeuwse Almanak
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 31 MAART 1949
Onvoldoende voorbereide Nederlandse
troepen leverden kranig werk
Duitsers konden zich niet in
de stad verspreiden
(Van onze parlementaire redacteur).
Een van de belangrijkste punten in de vesting Holland,
waarop de Duitsers in de oohtend van de 10e Mei 1940 hun
aanvallen uit de lucht hebben gericht, la de stad Rotterdam
geweest. De aanval op de bruggen kan beschouwd worden
als een voornaam onderdeel van de poging om de vesting
Holland en speciaal het regeringscentrum bij verrassing te
nemen. Achteraf is gebleken, dat de Duitsers met een pant
serdivisie via de Moerdijkbruggen, die spoedig in hun handen
gevallen waren en vla het eiland van Dordrecht, naar Rot
terdam wilden oprukken. Er was de vijand dus veel aan ge
legen de Maasbruggen te veroveren. Vandaar dat hij een deel
van de troepen, die tussen 5.13 uur en 6 uur op Waalhaven
waren geland, tegen de bruggen inzette. Na gevechten in Rot
terdam-Zuid nestelden deze Duitsers zich op het Noorder
eiland, waar zij het Zuidelijk bruggenhoofd vast in handen
kregen.
Een uur na het begin van de
aanval op het vliegveld Waal
haven, dus om ongeveer 4.55
uur, daalde een twaalftal Duit
se watervliegtuigen op de Nieu
we Maas aan weerszijden van
de Maasbruggen. Met rubber
bootjes landden de bemannin
gen van deze vliegtuigen op de
Noord- en Zuidoever der rivier.
Van hieruit trachtten zij ver
der in de stad door te dringen.
Het na de oorlog gaande ge
rucht, dat er in een schip on
der Zweedse vlag reeds enige
tijd vóór het uitbreken van de
oorlog Duitsers met wapens
en andere voorraden in de ha
ven van Rotterdam lagen, is
niet bevestigd.
Waarschijnlijk is dit verhaal
in de wereld gekomen, door
dat de vijandelijke soldaten, die
met de vliegtuigen op de Nieu
we Maas zijn gedaald, via de
aan de wal gemeerde schepen
aan land zijn gekomen. Wel is
het niet onmogelijk, dat de
Duitsers benodigdheden als
transitogoed naar Rotterdam
hebben gezonden, welke in een
douaneloods waren opgeslagen.
Op deze wijze zouden de para
chutisten hun voorraden gedu
rende deze dagen hebben kun
nen aanvullen.
6000 MAN.
Intussen was men op het bu
reau van de kantonnements-
commandant de verdediging zo
goed en zo kwaad als het ging
gaan organiseren. In Rotterdam
lagen naar schatting ongeveer
6000 man, waarvan echter
slechts ongeveer 600 als combat
tanten beschouwd konden wor
den. Rotterdam werd meer be
schouwd als een stapelplaats,
waar enorme voorraden voor
de gehele landmacht waren op
geslagen. terwijl bovendien ver
schillende depóts aldaar waren
gevestigd. Verder waren er be
wakingstroepen voor de opge
slagen goederen, terwijl er bo
vendien een aantal compagniën
intendance-troepen werkzaam
was.
Het is duidelijk, dat deze af
delingen voor het grootste ge
deelte geen gevechtswaardige
eenheden waren. Zij lagen over
de gehele stad verspreid en haar
opstelling was dan ook niet zo
danig, dat zij paraat waren
voor de verdediging van Rot
terdam.
De commandant van Rotter
dam was voorts niet voorzien
van een staf, welke met het
oog op de oorlogvoering was
samengesteld. Deze kan tonne-
mentscommandant beschikte
slechts over een kapitein, plaat
selijk adjudant en een reserve
tweede luitenant. Hij heeft zijn
staf, toen de aanval loskwam,
moeten improviseren uit offi
cieren, die krachtens hun po-
VLAG.
Die Zeeuwse vlag, die heeft
mijn hart gestolen! Een fleurig
dundoek: het zal een blij ogen
blik zijn, als we het voor het
eerst zien waaien, breeduit, bo
ven het wijde Zeeuwse water en
het wijde Zeeuwse land!
Vlaggen maken een mens blij.
Textiel aan een stok! zeggen de
nuchterlingen smalend. En
daarmede is de zaak voor hen
afgedaan. Maar voor mijn ge
voel zijn vlaggen symbolen, die
de dagen van vreugde en droef
heid markeren. Als na nationale
hoogtijdagen de vlaggen weer
zijn ingehaald, gaat het u dan
ook als mij en zijt ge ontnuch
terd, omdat de huizen en de
straten er weer zo hopeloos-al
ledaags uitzien? En fleurt uw
hart op, als ge ergens vlaggen
ziet wapperen in de zonook al
weet ge niet waarom?
Zeeland had geen vlag. En ik
ben wel eens jaloers geweest
op de Friezen, die zo'n feeste
lijk dundoek lieten waaien bo
ven hun meren, als ik er des
zomers zeilde. Aan de vlag was
te zien, of de bewoners der zo
merhuisjes er waren of niet.
In sommige landen steekt
men de vlag uit als men buiten
gasten heeft. Zover zullen de
Nederlanders nooit gaan. Maar
al zullen wij daarom ook in Zee
land een spaarzaam gebruik
maken van onze Zeeuwse vlag,
toch hoop ik haar vaak en in
groten getale te zien waaien.
Omdat zij de frisheid heeft, die
Zeeland eigen is, omdat zij mooi
ts om te aanschouwen, omdat Zh
majesteit heeft en met haar
kleuren en haar wapen zowel
de glorie van weleer, als de
moeizame worsteling voor een
goede toekomst in het heden,
volmaakt symboliseert.
sitie bij bovengenoemde onder
delen over het algemeen niet
in de eerste plaats in aanmer
king kwamen stafwerk te ver
richten.
Niettegenstaande dat, is het
de Nederlandse troepen, nadat
zij versterking hadden gekre
gen, door gedurfde ondememin-
San gelukt te voorkomen, dat
e Duitsers zich over de stad
verspreidden. Dat men met bij
zondere moeilijkheden te kam
pen had, moge o.a. blijken uit
het feit, dat steeds meer alarm
erende berichten per telefoon
de commandopost van de kan-
tonnemeptscommandant van
Rotterdam bereikten. Zo ont
ving men daar telkenmale te
lefonische berichten van de
politiepost Sandelingenplein op
de Linker Maasoever. Deze be
richten waren over het alge
meen slechts loos alarm. Ach-
terdaf is gebleken, dat één van
de Duitse officieren daar
van op de hoogte was. Aangeno
men moet worden, dat de vij
and bij het doorgeven van deze
berichten, hetgeen in het Ne
derlands geschiedde, gebruik
heeft gemaakt van handlangers.
Tevens is komen vast te staan,
dat de gevangengenomen para
chutisten schetsjes bij zich had
den, die betrekking hadden op
een gebied van 200 bij 200 me
ter. Daarin stonden bepaalde
merktekens, aangevende de
plaats, waar zij zich konden
meldden. De gevolgtrekking
ligt voor de hand ,dat deze pa
rachutisten zich bijv. in verbin
ding moesten stellen met Duit
sers, die vóór de oorlog in Rot
terdam gastvrijheid hadden ge
noten.
ONVOORBEREID.
De Parlementaire Enquête-
Commissie, die in haar rapport
een overzicht van de strijd op
de Maasbruggen geeft, heeft
van de krijgsverrichtingen de
indruk gekregen, dat, hoewel
het commando van Rotterdam
geheel onvoorbereid was op de
verdediging het bericht, dat
de aanval op ons land in de
nacht van de 9e op de 10e Mei
zou beginnen was niet aan Rot
terdam doorgegeven men
kans heeft gezien deze op een
uitstekende wijze te voeren.
De commandant van Rotter
dam heeft voor de commissie
zijn bewondering uitgesproken
over de recruten, die, hoewel
slechts veertien dagen onder
de wapenen, zich volledig aan
de hun opgedragen taak heb
ben gegeven. Het moreel van
de troepen is over het alge
meen uitstekend geweest. Op
het laatste vestigt de commis
sie wel in het bijzonder de aan
dacht; immers, hieruit blijkt,
dat onze troepen, ofschoon zij
nog slechts korte tijd getraind
waren of tot de oudste lichtin
gen of tot onderdelen behoorden,
welke niet onmiddellijk opge
leid werden voor gevechtshan
delingen, getoond hebben, niet
tegenstaande deze tegenwer
kende omstandigheden, ook in
een aanvankelijk verwarde si
tuatie, als die te Rotterdam,
goed werk te kunnen leveren.
Tevens merkt de commissie
op, dat de staf van het com
mando Rotterdam welke op
wel zeer geïmproviseerde en
onvoldoende wijze was samen
gesteld, er toch In is geslaagd
binnen het raam van de weini
ge mogelijkheden een dusdani
ge leiding te geven, dat de
Duitsers geen kans hebben ge
zien over de Maasbruggen te
trekken en zich in het centrum
van de stad te nestelen.
De vijand heeft de capitula
tie van Rotterdam dan ook
slechts kunnen afdwingen door
het uitvoeren van het bekende
bombardement van de 14de
Mei.
Klokken van Bergen op
Zoom hebben zwaar
geleden.
Een onderdeel van de restauratie
van de door oorlogsgeweld be
schadigde „Peperbus" te Bergen
op Zoom vormt het herstellen van
het eveneens beschadigde stadsca-
rillon. Dezer dagen stonden alle
klokken. 27 in getal, op de begane
grond om onderzocht te worden
door de commissie van deskundi
gen. bestaande uit de heren Tim
mermans, beiaardier te Rotterdam,
van der 121st, secretaris van de
nationale adviescommissie inzake
klokken, en J. Wagenaar. oud-bei
aardier van de Dom te Utrecht.
De commissie kwam tot de niet
zeer aangename conclusie, dat
slechts de grootste klok, Juliana
geheten, niet was beschadigd. De
overige 26 vertoonden barsten,
scheuren en gaten en hadden een
goed deel van hun vroegere geluld
verloren.
Bij Neuruppin. 40 km ten
Noorden van Berlijn in de Sowjet-
zóne gelegen, is een ammunitiefa
briek weder in gebruik genomen,
aldus „des Abend".
Ter gelegenheid van de opening van de Jaarbeurs heeft Dinsdag n.K.H. Prinses Beatrix ln de nieuwe Beatrixhal een gedenkplaat
onthuld. Overzicht van de onthullingspleclitigheid. Links onderaan n. M. Koningin Juliana en H.K.H. Prinses Irene. In het midden 11.
H. Prinses Beatrix. Schuin achter haar de heer Dr. P. H. Fentener van VUssingen, voor*, van het Alg. Bestuur van de Kon. Jaarbeur*,
Voorlopig ongewenst en onuitvoerbaar.
(Van onze economische medewerker).
Het devaluatieduiveltje komt weer uit zijn doosje te voor
schijn. O neen, bjjkans nog niet in ons land, maar wel
in het buitenland, waar een herziening van de waarde
van de Europese geldeenheden als het ware in de lucht
zit. Ten minste, dat denken de Amerikanen.
Eerst werd over dit delicate onderwerp nog alleen maar
heimelijk gefluisterd, maar toen kort geleden de Ameri
kaanse minister van Financiën openlijk verklaarde, dat
de tijd gekomen is, dat de regeringen geheime besprekin
gen gaan voeren om tot een herwaardering van de wis
selkoersen te komen, toen was het hek van de dam.
Spreekt men dus in het bui
tenland thans al openlijk over
de mogelijkheid en wenselijk
heid van devaluatie, in Ne
derland wordt hierover angst
vallig gezwegen. Dat is jam
mer, want zo wordt voet ge
geven aan oncontroleerbare ge
ruchten. We zullen daarom
het gordjjn van het devalua
tie-toneel maar eens ophalen.
Willen wij naar België, Frank
rijk of b.v. de Ver. Staten,
dan moeten wij (na verkre
gen vergunning van De Ne
derlandse Bank) bij de devie-
zenbank Belgische of Franse
francs of dollars kopen en
wel tegen de vastgestelde prijs
of wisselkoers. Zo kosten 100
Belg. francs 6.06, 100 Fran
se francs 1 en 1 dollar
2.65. De grote moeilijkheid
zit nu in het vaststellen van
die omrekeningskoers op het
juiste bedrag.
Zou men b.v. de dollar
waarde bepalen op b.v. 2.
dan maken we deze uullar
voor ons dus goedkoper. Alles
wat wij in Amerika kopen,
wordt dan veel voordeliger
Een dergelijke maatregel zou
dus de invoer vergroten.
Umberto en Marie-José
van Savoye bedierven al hun kansen
Nu leven zij gescheiden in ballingschap.
Ieder, die tegenwoordig door Italië reist zal opmerken,
hoe volkomen het Huis van Savoye uit de gedachten van de
bewoners is verdwenen. Zelfs Mussolini is eigenlijk als
figuur meer blijven leven in de herinnering dan de in
Portugal wonende koning, van wie men alleen toevallig
iets verneemt, wanneer een van zijn afgezanten weer eens
in Rome opduikt. Men treft in dit land noch een theoretisch
gesteunde koningspartij aan, zoals eens in Franrjjk door
Maurras en Daudet werd vertegenwoordigd, noch een
levende koningsgezindheid, zoals bij de Spanjaarden is te
bespeuren.
Sommige psychologen be
weren, dat een mens in feite
alleen dat overkomt, wat hij
zelf wenst, dat geschiedt.
Merkwaardig is het optreden
van het laatste Italiaanse ko
ningspaar, dat alles heeft ge
daan om de ondergang van
het Huis van Savoye onver
mijdelijk te maken.
Koning Umberto was van
huis uit een logisch denkend,
intelligent en sportief man,
zoals men zich de moderne
koning graag voorstelt. Zijn
gemalin. Marie-José. noemt
Die Weltwoche een mooie,
elegante vrouw, doch niet
frivool, een echt vorstelijke
verschijning, verstandig, poli
tiek geïnteresseerd. Zij aan
schouwde het licht der wereld
als dochter van de grote Bel
gische koning Albert II en een
Beierse prinses, beide stam
mend uit de oudste vorsten
geslachten.
Umberto en Marie-José
zij zijn niet onder een geluk
kig gesternte geboren. De
koningin te zakelijk, mis
schien wat te weinig vrouwe
lijk. de koning zonder vol
doende innerlijke zekerheid
en zelfvertrouwen.
Zij was het, die sterker
van wil de jonge kroon
prins huwde. Dat verzwakte
reeds van het begin af haar
positie en maakte het haar
onmogelijk de nodige energie
op te brengen om te bereiken,
wat zij zelve onder beslissende
omstandigheden wenste: de
scheiding van het koningshuis
van het fascisme. Maar ook
hierin was zij niet consequent,
want toen Mussolini zijn
kleine koning het imperium
en de Abessijnse keizerskroon
aanbood was niemand hier
over zó geestdriftig als de
anders zo koele Belgische
prinses.
PRESTIGE
VERBRIJZELD.
Umberto is geen vriend ge
weest van de Duce en diens
beweging. Zo schrijft Ciano
in zijn mémoires, dat hü. in-
plaats van zich te verheugen
over de Albaanse koningstitel,
gereserveerd verklaarde, dat
de Italianen zich op de duur
nooit in Albanië zouden kun
nen handhaven. Maar zijn
tegenstand was zwak en
bloedarm. Ondanks het feit,
dat Umberto duidelijk voor
zag. dat deelname van zijn
land aan de oorlog tot een
catastrophe moest leiden en
hfj veel beter dan de dictator
over de zwakheid van Italië
en het leger geïnformeerd
was, vond hij niet de moed en
de kracht om zich te verzet
ten. Wel circuleerden bittere
f;rapjes over de Duce, kenne-
ijk afkomstig van de kroon
prins en zijn omgeving, door
het land, wel bleef zijn vrouw
demonstratief weg van feesten
ter ere van de dictatuur en
bezocht zii even demonstratief
een optreden van Toscanini in
Luzern toen deze dirigent als
een „vijand van de staat" was
gedoodverfd, maar wat haalde
dit uit? Toen Mussolini de
kroonprins het opperbevel
toevertrouwde over het leger,
dat Frankrijk moest aanval-
lep, was diens prestige finaal
naar de maan.
DE LAATSTE KANS.
Pas de nederlaag gaf ko
ning Victor Emanuel de moed
zich door een staatsgreep van
zijn verderfelijke „huisbe
waarder" te ontdoen. Maar
deze daad kwam veel te laat.,
het volk was er niet mee te
vreden en stelde zijn koning
verantwoordelijk voor veel,
waaraan hij niets had kunnen
veranderen.
Mussolini had nog de kracht
de monarchie een beslissende
slag toe te brengen, toen hij
in Noord-Italië zijn fascisti
sche republiek stichtte. Deze
was sterk genoeg om de mo
narchistische tradities in het
stamland van het vorstelijk
Huis te vergiftigen.
Toch waren er nog kansen!
Niemand, óók de communisten
niet, was na dc capitulatie
eigenlijk voor afschaffing van
de monarchie. Men meende
de troon te kunnen overlaten
aan het kroonprinselijke paar,
dat zich weinig gecompromit
teerd had. Niet het volk, maar
de innerlijke onzekere Um
berto zélf verlangde hierover
echter een plebisciet. Dit zou
voor hem een victorie zijn ge
worden, als het paar niet weer
zelf alle kansen bij voorbaat
had bedorven. De kroonprins
genoot in die dagen een vrij
grote populariteit bij de mas
sa. Het feit echter, dat Um
berto en Marie-José geschei
den van elkaar leefden, ver
minderde deze sympathie
ziender ogen, want voor de
doorsnee-Italiaan is het huwe
lijk en meer nog het huis
gezin een heilige zaak.
CONFLICT.
Het lot had gewild, dat
Marie-José tegen het einde
van de oorlog, door de Duit
sers vervolgd, naar Zwitser
land vluchtte en zich tc Gé-
nève vestigde. Zii gedroeg
zich daar even waai dig als
moedig en zij moest zelfs van
Zwitserse zijde worden aan
gespoord wat voorzichtiger te
worden, omdat gevreesd werd,
dat een of andere fanatieke
ling haar kinderen zou kid
nappen. met alle gevolgen
van dien.
De jonge vorstin wilde of
kon evenwel niet naar haar
man terugkeren. Tegen vrien
den zeide zij: „Ik kan toch
Wordt daarentegen de dollar
gewaardeerd op b.v. 3,50,
dan wordt hjj veel duurder
voor ons. Wjj voeren dus niet
zo gemakkelijk in. Maar als
wij uitvoeren naar Amerika,
dan krijgen wjj voor alle ver
kochte producten meer Neder
landse guldens: een duurder
maken van de dollar heeft
dus de tendens de uitvoer te
vergroten. Dit duurder ma
ken van de dollar betekent
voor de gulden devaluatie.
Nu kan men eventueel niet
willekeurig zo'n koers vast
stellen. Zou men dit goed wil
len doen, dan moet rekening
worden gehouden met de prij
zen van de artikelen in beide
landen, dus met de koop
kracht van het geld. Dit is
echter momenteel, nu de prij
zen op de grote markten nog
zo veranderen, een volkomen
onuitvoerbare taak. Daaruit
vloeit voort, dat een herzie
ning van de koersen binnen
afzienbare tijd nog niet aan
de orde kan zijn. Eerst als de
prijsverhoudingen gestabili
seerd zijn, zo in 1952, tegen
het einde van het Marshall
plan, is de tijd hiervoor eco
nomisch rijp- Dan pas kan
worden bekeken óf de prijs
verhoudingen tot een wijzi
ging dwingen en zo ja, in
welke mate.
Sommige vooraanstaande
Amerikanen, die de gangma
kers zijn voor een spoedige
devaluatie en die zich kenne
lijk weinig zorgen maken of
de wisselkoersen, ondanks 't
ontbreken van normale prijs
verhoudingen, wel op de juis
te wijze vastgesteld kunnen
worden, denken dat een deva
luatie Europa uit de put zou
kunnen helpen.
DE GULDEN TE
HOO.i.
Volgens hen is de gulden
te hoog gewaardeerd (over
gewaardeerd), men betaalt
m.a.w. te weinig guldens voor
een dollar. Het gevolg hier
van is: wij voeren gemakke
lijk in (dus te veel kopen in
Amerika) en tc weinig uit
(te weinig verkopen in Ame
rika). Devalueer, zo zeggen
zij, maak de dollar duurder
(b.v. 3,50 in plaats van
2,65) en uw uitvoeren wor
den groter, terwijl uw invoe
ren zullen dalen. Ge hebt, zo
vervolgen zij, dan minder
dollars te betalen en ontvangt
daarentegen meer dollars.
Het klinkt aardig. Maar
Personeel van „De Tela» r
graaf" nam resolutie aan*
Dezer dagen kwam het persoj
neel van de dagbladen „De Tel*,
graaf" en „De Courant-Het
Nieuws van den Dag" in vergade»
ring bijeen. Tijdens deze vergaf
dering werd met algemene stem»
men een resolutie aangenomen»
waar on aan de bevoegde autorite»
ten verzocht wordt aan het ven»
langen te voldoen om localiteiten
in het Telegraaf gebouw beschik
baar te stellen ten behoeve van db
redactie, administratie en explol*
tatLe van „De Telegraaf" en „D«
Courant het Nieuwa van den Dag"»
De verzekering wordt gegeven,
dat het personeel bij hervcrschij»
ning van „De Telegraaf" en ,.D«
Courant Het Nieuws van den
dag" op dezelfde wijze als tot nu
toe zijn medewerking zal blijven
verlenen aan de vervaardiging
van de gastbladen. Deze resolutie
werd o.a. gezonden aan de mi
nister van onderwijs, kunsten en
wetenschappen en de voorzitter
van de persraad.
Een goede koop!
Groot was de verbazing van
een inwoonster van Wilder»
vaak, toen zy,terugkerende
uit Groningen, een zakje met
in deze stad gekochte eierkoe
ken opende en ontdekte, dat
erbankbiljetten tot een
totaal van 900 inzaten! Bjj
ondarzoek bleek de kas van
de koekwinkel te kloppen,
maar men ontdekte, dat een
chauffeur het gevonden be
drag had moeten meenemen
naar het hoofdkantoor van de
zaak. Voor het gemak was
het geld in een normaal win
kelzakje verpakt en dat was
tussen de zakjes eierkoeken
geraakt.
laten wij niet vergeten, dat.
zolang onze invoer uit de
Ver. Staten nog zo enorm
groot is (in 1948 invoer ca.
1.000.000.000 tegen ca.
50.000.000 uitvoer) elke
devaluateie voor ons in gul
dens een behoorlijke aderla
ting betekent. Eerst als vrjj
niet meer zo zfln aangewe
zen op Amerika voor grond»
stoffen en nieuwe machines,
als onze Europese leveran
ciers weer volop aan de markt
komen, dan worden de prijs
verhoudingen rustiger en dan
kunnen ook beter en de wis
selkoersen onderling èn dia
t.o.v. de dollar onder de eco
nomische loupe gelegd wor
den.
(Nadruk verboden).
niet naar hem teruggaan zo
lang hij mij niet terugroept
of een sein geeft, dat hij mij
bij zijn strijd bij zich wil heb
ben!" Eerst veei te laat volgde
een ogenschijnlijke verzoe
ning, over de waarachtig
heid waarvan geen Italiaan
zich echter illusies maakte.
Een plebisciet onder zó on
gunstige omstandigheden
durfden de politici van Vati
caanstad nauwelijks te steu
nen, terwijl Gaspari en de
Christen-democraten hoog
stens een welwillende neutra
liteit in acht namen. Zo stond
in het voorjaar van 1946
eigenlijk niemand meer vast
besloten achter de koning.
Zelfs leden van de Romeinse
adel steunden hem nog slechts
pro forma.
Houdt men met al deze
feiten rekening, dan is het
verbazingwekkend, dat Um
berto nog bijna 50 van de
stemmen kreeg. Dat was ze
ker minder te danken aan zijn
persoonlijk prestige dan aan
het feit, dat nog velen in het
zuiden van het land voorstan-
ders waren van een mo
narchie.
Blijkbaar was de uitslag
*'an het plebisciet voor de
triomferende republikeinen
zodanig, dat men vreesde de
koning deze niet te zullen1
zien erkennen. Men nam al
thans een weinig elegant mid
del te baat om dit bij voor
baat onmogelijk te maken: de
republikeinen lieten de mo
narch door een geallieerd
generaal op een banket uit
nodigen. vanwaar hij niet
naar zijn woning kon terug
keren. omdat de paleisgron-
den door bewapende striid-
krachten waren afgezet. De
ïonge koningin schijnt al vóórj
de verkiezing alle hoop te j
hebben opgegeven. Zelfs gaat
het nraatje. dat zii uit louter
verbittering ten gunste van de
republikeinen zou hebben ge
stemd.
Na het plebisciet scheidde
het paar spoedig van elkaar,
Marie-José ging naar Zwitser-1
land terug, waar zij zich treu
rig en gedesillusioneerd ging
toeleggen op de opvoeding
van haar kinderen. De koning
daarentegen vestigde zich in
Portugal, waar hg het nutte
loze leven leidt van een ont
troonde monarch, die golt' üet olifantondressuurstation Gauga Ia .na Bodio in het district L'ele
speelt. naar cocktailpartics (Belgische Congo) is de enige inrichting in Afrika, waar men cr In
gaat en naar diners, waar i geslaagd is wilde olifanten te vangen en af te richten. Sedert 1947
men aan één tafel met twee 1 worden alle gevangen olifanten overgebracht naar het Jachtkamp
of drie onttroonde koningen Aru, km meer Oostwaarts teneinde uitputting van de weidelanden
kan zitten, mits men rijk ge-voorkomen. Enkele zeer jeugdige gevangenen in hun bad in dc
noeg is om het eten te be- i Uungurivler, onder toezicht van een temmer. Alleen dieren van mln-
talen cn romantisch genoeg I dcr da" l-50 meter schofihougte rao<?en zich vrij bewegen, lie oudere
om aan zulke belevenissen Olifanten worden steeds stevig bevestigd aan de flanken van een
waarde te hechten. reeds afgericht exemplaar.