Gronderosie in Amerika
Middelburg roept de wereld aan
Voorzitters vertoeven soms
in hoger sferen
Kamerpresident neemt niet aan
beraadslagingen deel
jr
jT
Het parlement van een andere kant (Vlli)
Eerste Kamer houdt „presentiegeld
vergaderingen".
(Van onze parlementaire redacteur.)
Uet i* een liut om te alen, hoe sommige Kamerleden zich op het
^•preekgettoelte uitsloven om de andere afgevaardigden, maar vooral
de minister achter de groene regeringstafel, met een Keur van argu
menten en gegevens van hun gelijk te overtuigen. De een na de an
der spuit zijn wijsheid en uren lang zit de president in zijn voorzlt-
tersstoel en laat de woordenstroom gelaten en geduldig over zijn
hoofd komen.
Is het wonder, dat niet alles tot hem doordringt, dat bij zich vaak
onledig houdt met het lezen van stukken, met het vullen van o-tjes,
met het bekijken van de plaatjes in de nieuwe aanwinsten voor de
Kamerbibliotbeek of een praatje maakt met een afgevaardigde, die
vertrouwelijk naast zijn imposante stoel is komen staan?
Als een lid uitgesproken is, richt zijn afgeleide geest zich plotse
ling weer op zijn bijzondere taak, hij zoekt ijlings naar het spre
kerslijstje en zegt: „Het woord is aan.... is aan.... eliis aan de
lieer Hoogcurspel", want het kost hem niet zelden enige tijd, voordat
hij dc naam gevonden heeft.
Dat gaat niet alleen zo met de
Tweede Kamer-president dr. Kor
tenhorst; dat was het geval met
'alrijke voorzitters vóór hem. Daar
is een niet onaardige geschiedenis
over tc vertellen.
Ken vroegere voorzitter, wiens
gedachten zJch tijdens de debat-
1en menigmaal bezig hielden met
geheel andere zaken dan met het
vervelende wetsontwerp, dat in
bespreking was. vertrouwde, als
er iets bijzonders gebeurde, geheel
op zijn oplettende griffier. Deze
liad de gewoonte om de president,
zodra een lid uitgesproken was.
toe te voegen: „Hij zit". Waarop
de voorzitter, weer geheel in stijl,
zei: „Het woord is aan
Toen een spreker eens een zeer
rake opmerking maakte, riep het
toenmalige Kamerlid mr. Duys:
..Die zit". Deze bekende klanken
drongen door tot de soezende pre
sident.. die aanstonds zijn lijstje
raadpleegde en zei: „Het woord is
aanhetgeen begrijpelijk veel
vrolükhcid verwekte.
Zeker, het gebeurt vaak. dat de
voorzitter met levendige belang
stelling de beraadslagingen volgt
on ongetwijfeld zou ook h(J over
het onderwerp graag eens het zij
ne zeggen. Doch het is gewoonte
in ons parlement, dat de presi
dent zijn strikte onpartijdigheid
handhaaft zowel dr. Korten-
horst in de Tweede Kamer als
prof. Kranenburg in de Eerste
slaagt daarin wonderwel en
zich niet in de debatten mengt.
Verboden is het niet. De beide
voorzitters zijn lid van de Ka
mer.
Voordat zij tot hun gewichtige
functie geroepen werden, maak
ten zij als gewoon lid normaal
deel uit van hun fracties. dr.
Kortenhorst van de K.VJ». cn
prof. Kranenburg van de P.v.d.A.
Toen traden zij meermalen als
spreker op cn het is dus begrijpe
lijk. dat zij ook thans nog wel
eens van hun zienswijze blijk zou
den willen geven.
VOORZITTER EN LID.
Bij hoge uitzondering heeft
prof. Kranenburg, st' "risrechtsgc-
ieerde van naam, dat bij de be
handeling van ccn staatsrechtelij
ke kwestie enige tijd geleden ge
presteerd. Hij kon dat echter niet
doen in zijn kwaliteit van voor
zitter. Daartegen verzet zich het
Reglement van Orde van dc
Eerste Kamer. Toen hij zich in t
debat mengde, moest h(j de voor-
zittersstoel verlaten. Eerst na be
ëindiging van zijn redevoering
mocht hij daarop terugkeren. In
die tussentijd werd dc leiding van
de vergadering In handen gegeven
van het op dat ogenblik aanwezi
ge. oudst in Jaren zijnde lid.
Wanneer dr. Kortenhorst in de
Tweede Kamer over een in behan
deling zijnd wetsontwerp zou wil-
on de leiding van de vergadering
moeten overgeven aan de vice-
president. dat is mr. Donker van
de P.v.d.A.t of als deze niet aan
wezig is, aan de derde voorzitter,
mr. Terpstra van dc A.-R. partij-
Hij zou zijn zetel pas weer mogen
innemen als dc beraadslagingen
over het wetsontwerp geheel zijn
beëindigd.
Het is verstandig, dat dc Ka
merpresident zich buiten de de
batten houdt. want sprekende,
moet hU partij kiezen en kleur be
kennen, hetgeen voor iemand, die
hoven de partijen behoort te staan,
zeker niet aanbevelenswaardig is.
Neen. de heren doen er goed
aan zich als schoenmakers b(J hun
leest te houden. Dan hebben zij
trouwens al om heel wat dingen
tc denken. Hun plichten bestaan
voornamelijk in: het leiden van de
werkzaamheden der Kamer, het
handhaven van dc orde bij de be
raadslagingen; het zorgen, dat
geen spreker In zijn rede ge
stoord wordt; het tot dc orde roe
pen van een spreker, die beledi
gende uitdrukkingen gebruikt; het
tot de behandeling van het onder
werp terugroepen van een spre
ker, die daarvan afwijkt: het
nauwgezet in acht nemen en doen
naleven van het Reglement van
Orde.
Dat is al heel wat! Maar we zijn
er nog niet: het verlenen van het
woord aan hen. die het verlangen;
het juist stellen der door de Ka
mer te beslissen vraagpunten; het
aankondigen van de uitkomst der
stemmingen en het uitvoeren der
besluiten, die door de Kamer zijn
genomen-
Een aantal van zijn werkzaam
heden speelt zich dus af achter de
schermen. In de openbaarheid is
z(Jn taak in de regel niet moei
lijk, omdat ook de Kamerleden de
gang van zaken doorgaans uitste
kend kennen en weten, wat wel
en wat niet geoorloofd is.
BEHANDELING,
De toevallige, belangstellende
leek. die een openbare vergadering
bezoekt, staat soms raar te kijken,
als hij de president bezig ziet.
Niet alleen in de Tweede Kamer,
maar ook in de Eerste Kamer. Het
kan hem overkomen, dat de agen
da een aantal wetsontwerpen ver
meldt, waarover alle leden het
roerend eens zijn en dus niet het
woord gevoerd wordt. In de Eerste
Kamer gebeurt het meermalen,
dat prof. Kranenburg begint:
„Ann de orde is het wetsontwerp
tot naturalisatie van E. Wolff en
twintig anderen. Ik open de be
raadslagingen. Verlangt iemand 't
woord? Zo nier, dan worden de
beraadslagingen gesloten. Ver
langt iemand hoofdelijke stem
ming? Zo niet, dan is het wetsont
werp zonder hoofdelijke stemming
aangenomen".
Dadelijk daarop klinkt het „Aan
de orde is het wetsontwerp tot
goedkeuring van dc op 25 Sep
tember 1948 te Londen gesloten
Internationale Overeenkomst in
zake wecrobservatiestations op de
Noordelijke Atlantische Oceaan,
met Slotprotocol en Bijlagen (we
noemen maar een willekeurig
voorbeeld). Ik open de beraadsla
gingen. Verlangt iemand het
woord? Zo nietOpnieuw draait
prof. Kranenburg zonder haperen
het hele verhaaltje 3f. Zo gaat 't
een enkele maal. steeds met een
ander wetsontwerp, tot over de
tien keer toe. Eentonig, als een
zich herhalende gramofoonplaat.
Niemand luistert, niemand heeft
Interesse! Prof. Kranenburg blijft
formeel èn in de gelegenheid, die
hij telkens weer biedt om over het
wetsontwerp het woord te voeren
èn in zijn conclusie, dat het zon
der hoofdelijke stemming is aan
genomen.
Na tien minuten zijn de wijze
heren door de agenda heen en de
vergadering wordt gesloten. Had
men deze punten niet kunnen uit
stellen tot een openbare bijeen
komst. waarin naar men verwach-
Rijst-injecile.
In Tegal werd by een
massa-injectie aan ieder
een, die reeds ingespoten
was, een rijstkaart ver
strekt. De belangstelling
voor de injecties was
groot.
Iemand uit de dessa
Pagongan zag zelfs kans
om vier injecties te ha
len. en dus ook vier rijst-
kaarten te krijgen. Enige
uren na zijn thuiskomst
^is hij echter overleden.
ten kon. wel enige uren door de
afgevaardigden gesproken zal
worden, een vergadering dus.
waarin gewichtige zaken aan de
orde komen? vraagt menigeen zich
af.
PRESENTIEGELD.
Natuurlijk kon dat! Maar als
men de convocatie voor zo'n korte
vergadering goed bekijkt, ontdekt
men. dat de leden na afloop van
de openbare bijeenkomst in de
afdelingen gaan vergaderen. Zij
moesten dus toch in Den Haag zijn
en dan pikt men voor zijn moeite
graag een graantje uit staatstrog
mee! Voor de openbare vergade
ring krijgen de leden namelijk
een presentiegeld van f 30.. Een
vaste jaarlijkse vergoeding, zoals
de Tweede Kamexledcn, ontvan
gen onze Senatoren niet. Maar ook
zij komen graag aan hun trek.
„Een presentiegeldvergadering",
zeggen de parlementaire redactcu-
ren. als zij plichtsgetrouw
toch even naar het Eerste Kamer
gebouw stappen om acte de pre
sence te geven
(Nadruk verboden).
Een laag sneeuw heeft aan de haven van de Zuid-Italiaanse haven
stad Bari een ongewone rust en helderheid verleend. Het was dc
eerste sneeuwval in dit gebied sedert 30 Jaar en de zwaarste van
de laatste halve eeuw. De luidruchtige eigenaars van de watertaxies
werden door deze halve meter koude watten en de begeleidende vorst
hun huizen binnengejaagd.
Museum Boymans
bestaat 100 jaar.
Op 3 Juli a.s. zal het 100 jaar
geleden zijn. dat het Museum Boy
mans. toen gehuisvest in het voor
malige gemeenlandshuis van Schie-
land. zijn deuren opende voor het
publiek, nadat in 1847 de gemeente
Rotterdam in het bezit was geko
men van de verzamelingen van
Frans Jacob Otto Boy-mans.
Ter viering van deze gebeurtenis
zal een van de meest bekende
hedendaagse verzamelaars, de oud-
Rotterdammer O. G. van Beunin-
gen, zijn wereldvermaarde collec
tie gedurende de zomermaanden in
bruikleen afstaan.
De collectie van de heer van
Beuningen is in de loop der jaren
uitgegroeid tot een van de belang
rijkste particuliere verzamelingen
van deze tijd. Vooral op het ge
bied van de Nederlandse primi
tieven is deze verzameling onge
ëvenaard. De enige van Eyck in
ons land en de enige van Eyck.
die niet in openbaar bezit is, be
vindt zich in deze verzameling. De
veelzijdigheid der collectie blijkt
uit het feit. dat hier werken ver
enigd zijn van Pieter Brueghei de
oude het enige schilderij van
deze meester in ons land de
Maitre d'Aix. Titiaan, Tintoretto.
Grcco, Jan Steen. Hercules Seghers
Franse meesters van de 19e eeuw.
Vincent van Gogh. een reeks Ita
liaanse bronzen, tekeningen van
Dürer, enz.
Aan de Doetinchemse colon
ne van de afdeling „De Oude
IJsel" van het Nederlandse Rode
Kruis werd het gouden kruis van
verdienste, de hoogste onderschei
ding welke het Rode Kruis kent,
uitgereikt.
Greppels in cirkels en productie-
wisselinq bieden uilkomsi
Kweken van regenwormen.
(Van onze corx-espondent)
New York, Febr. Het heeft jaren geduurd voor de Ame
rikaanse boer bereid was zich te laten doordringen van het
nut der grondbcscherming. Als er ooit van roofbouw sprake
is geweest, was het wel in de V.S. Landbouwers en hun ge
zinnen mergelden de grond uit, tot er nauwelijks meer iets
op wilde groeien en trokken dan verder naar het Westen, om
clders hun geluk te beproeven. Dat was nog niet zo heel
lang geleden. De gevolgen ervan waren dan ook ontstellend
in menig opzicht. In bijzonder korte tijd hebben het ministe
rie van landbouw en de geaffilieerde Farm Bureaux, waar
over wij al eerder schreven, de boer in een andere richting
weten op te voeden.
Nu de vorst achter de rug is, worden de aardappelkuilen
oncn gemaakt en de inhoud gecontrö'eerd. De aangetaste
piepers worden in manden apart gehouden, terwyl de gave
knollen via de sorteermachine in balen worden verpakt
en gereed gemaakt voor verzending.
De problemen van erosie in
de V.S. zijn tegengesteld aan
die, waarmee Nederlanders te
kampen hebben: hier treedt
nl. als voornaamste factor op
het gebrek aan water. Er zijn
hier jaren van abnormale
droogte geweest, jaren, waarin
de vruchtbare corn-belt in het
Midden Westen met recht in
een dust-bowl (zanderij) werd
omgetoverd. Die droogte woed
de en er is geen boer, die
het zich niet levendig herin
nert in felle mate van 1930-
1938. En indien de weersom
standigheden tijdens de oor
logsjaren even ongunstig zou
den zijn geweest, dan zou
de proviandering der ge
allieerde legers en burgerbe
volking vanuit de Verenigde
Staten er heel wat minder gun
stig voor hebben gestaan -
met alle militaire gevolgen van
dien.
Maar juist gedurende de oor
log raakte de Amerikaan door
drongen van de waarde van
zijn grond. En in tal van sta
ten, waar de oogst ieder jaar
opnieuw door de weersomstan
digheden bedreigd wordt, heeft
men getracht de risico's zoveel
mogelijk te beperken, door de
grond te behandelen als
een kasplantje. De pamfletten,
die de Farm Bureaux uitsturen
stimuleren deze bezorgdheid.
„In de vlakte zullen er, altijd
droogten, mislukte oogsten en
zandstormen zijn'' zeggen vlam
mende letters op de omslag.
„Bereid u voor en laat de foto
van deze verzande boerderij
een baken op het land zijn".
ZANDSTORMEN.
De zandstormen, waarmee de
Amerikaanse boer te kampen
heeft, zijn niet alleen het gevolg
van droogte en hoge windsnel
heden. Losse grond is een veel
vaker voorkomende oorzaak.
Radio-amaieurs maken contact
met de uiteinden der aarde
Ecu jong en veelbelovend
Engels fimsterretje 1» Diana
Dors, dlo wtj hier afbeelden
in een even elegante als war
me mantel. Van achteren is
hU een weinig klokkend, van
voren eveneens schuin ge
knipt, met één knoop slui
tend. De grote zak Is opge
stikt. Wanneer het waait
draagt Diana haar shawl om
het hoofd en anders wordt
deze vlot onder dc kraag ge
knoopt. Het voordeel van
deze mantel is, dat dit model
te allen tijde kan worden ge
dragen.
Klokgebeier van Oostkerk in donker Afrika.
Da-di-da. Dit is «een nieuwe uiting van swingwoede, noch
een toverformule van Tahiti, maar een symptoom van de
hardnekkigste koorts, die een mens kan overvallen: de radio-
koorts. Niet de bezitters van mooie radiotoestellen, die op
hun gemak in een iuie stoel hun wensen geluid geven door
de naald af te stellen op Beethoven of Bonte Trein, lijden
aan die zonderlinge ziekte, maar het kleine, selecte legertje,
dat niets liever doet dan aethercontactcn leggen, technische
kennis verdiepen, radiowetenschap verder helpen en vriend
schapsbanden over dc aardbol spannen. „Da-di-da" is een van
de wachtwoorden der internationale broederschap van zend
amateurs.
leurstellingen slikken. Maar
soms: eureka!
Ziet U, dat zijn de ware ama
teurs. Pionierswerk hebben zij
al verricht beneden de 200 me
ter, pionierswerk verrichten zij
thans beneden de 10 meter (het
normaal amateursverkeer ge
bruikt dc 80, 40. 20 en 10 m.-
banden). De radio-omroep heeft
heel veel aan deze mensen te
danken, dc radar niet minder.
Radio, televisie, radar, zij staan
nog in de kinderschoenen. Maar
zij zullen bü hun ontwikkeling
onmisbare steun ondervinden
van dc amateurs.
Neve behoort tot het gilde
der pioniers. Hij is een van de
kopstukken in Europa op het
gebied van het amateurisme,
omdat hij, door de radioweten-
schap op amateurbasis te stel
len cn jarenlang rusteloos te
zoeken naar de mérites van de
zeer hoge frequenties, belang
rijke resultaten heeft bereikt
Overal op onze oude wereld
zitten ze achter hun apparaten
en waarom zouden er dan in
Zeeland geen lijders aan radio-
phitus wonen? In Zeeuwsch
Vlaanderen zijn er geregeld
zes in de lucht en op Walche
ren zeven. Een van deze laat-
sten, de heer C. A. Kunst, voor
zitter van de bloeiende afde
ling Walcheren der VERON, dc
vereniging voor experimenteel
radio-onderzoek, hebben wij in
zijn „shack" in Middelburg op
gezocht en wij hadden het ge
luk daar ook de heer P. Neve
(zegt U maar PN) aan te tref
fen. Beide zijn oude rotten op
dit terrein; Neve experimen
teert al tientallen jaren en
kreeg reeds in 1933 zijn zend
vergunning. Ja. vergunning,
want bezit men een zender
zonder licentie, heeft men dus
geen examen afgelegd, dan is
men niets meer dan een ordi
naire aetherpiraat.
Er zijn amateurs en amateurs.
Zij. die het alleen maar leuk
vinden kletspraatjes door de
lucht te strooien, zijn niet de
ware. Een échte amateur stelt
als eerste doel: het experiment.
Doordacht proberen, vólhou-
den, trachten tc vinden. De
practijk aan de theorie toetsen.
Liever de morsesleutel hante
ren dan de microfoon (vroeger
waren de Zeeuwen zó afkerig
van de „mike", dat men hun
spottend ..sleutelridders" noem
de). Naar iets bijzonders zoe
ken. Dc mogelijkheden van de
golflengten (hoge frequentie, ja
zelfs ultra hoge frequentie)
door eindeloos proberen te we
ten te komen en aantonen. Tc-
GEHEIMTAALTJE.
Alle shacks ter wereld (U en
ik zouden „kamertje" zeggen,
maar de amateurs hebben hun
eigen geheimtaaltje) hebben dit
gemeen, dat de wanden bedekt
zijn met kaarten, die uit alle
hoeken van de wereld komen.
Zij zijn als het ware regu's, die
de amateurs elkaar zenden,
wanneer zij elkaar voor de eer
ste maal „gewerkt" hebben, d.
w.z. verbinding hebben gehad.
Het zijn dus „bewijsstukken"
(die ook goed te pas komen
voor het benalen van interna
tionale certificaten) en tevens
luisterrapporten. Bestudering
van deze wanden is een ver
rassende bezigheid, want men
ontdekt dan al dadelijk, dat het
voor een goede amateur een
koud kunstje blijkt te zijn con
tact te maken met Yokohama,
Californië, Perzië, Alaska, Zuid-
Afrika, Rio de Janeiro of
Shanghai. QSL-kaarten worden
deze regu's genoemd, want af
kortingen en lettercombinaties
voor veel voorkomende termen
zijn bij het amateurisme opge
legd pandoer. Zelfs is er een
code voor „love and kisses"
(vrouwelijke amateurs!) name
lijk 88 en voor een lach (Hl).
QSO duidt de verbinding aan
en CQ zijn de groepletters van
de vrije zenders, die iedereen
mag beluisteren. Op sommige
tijden zijn er zoveel CQ's in de
lucht, dat een schrikwekkende
cacophonie onLr^caj,«were
amateur heeft ook eigen
kenletters: mijn gastheren heet
ten PAOWZ en PAOPN; PA
geeft de nationaliteit aan, dc
nul betekent „amateur" en dc
laatste twee letters zijn de
identiteit van het station.
IK WORD COSMOPOLIET.
WZ schakelde zijn onvangtoe-
stel (zelf gebouwd, want een
rasamateur kóópt die spullen
niet) in en binnen 10 minuten
had ik geluisterd naar een
Zwitser in New York. een Ar
gentijn. een Italiaan en een Sy
riër. alsof zij naast mij aan de
tafel zaten. Ik moet zeggen, dat
ik nogal onder de indruk was,
maar WZ en PN vonden de
oogst niet overvloedig en ver
telden mij liever iets van hun
aardige ervaringen. Soms spre
ken zij met de mannen op de
eenzame buitenposten van de
aarde, zoals de politicpatrouil
les in het hoge Noorden van
Canada. WZ had vorige week
een Australiër, die met een ex
peditie aan de Zuidpool ver
blijft, te pakken. Postverbin
dingen waren er niet en dus
kon nog geen QSL-kaart ver
zonden worden
PN had voor de oorlog een
wekelijks praatje met een Ne
derlander in Indonesië, die nog
in Middelburg school had ge
gaan. Het was een treffend mo
ment toen hij hem in 1946 weer
„werkte". De man was toen pas
binding met hem in Australië,
in Californië en in Texas en
onlangs weer in Indonesië!
Alweer door een toeval werd
laatst contact gemaakt met een
inwoner van Detroit, die plot
seling Hollands begon te spre
ken. Wat bleek? De man had
als kind enige tijd in België ge
woond en bezocht toen vele
malen dc Zeeuwse hoofdstad.
Ongetwijfeld de grappigste
ervaring had PN met een En
gelsman in Tanganjika. Het was
Zondagmorgen en voor de aar
digheid hield h(j even de mi
crofoon buiten het raam om
het klokgebeier van de Oost-
kerk tc laten horen. „Hé!"
merkte de Brit in donker Afri
ka op, „die klokken ken ik!"
En inderdaad: het bleek, dat hij
vroeger eens in Middelburg
was geweest.
Op Zondagmorgens plegen de
Walcherse amateurs elkaar aan
te roepen om ervaringen uit te
wisselen. Dit zijn dan complete
draadloze vergaderingen!
„Radioamateurs zijn allemaal
een beetje rare mensen", meent
PN. Misschien heeft hij gelijk,
maar ik oen meer geneigd be
wondering voor hen te koeste
ren. Deze internationale aether-
verbroedering, nee. daar kun
nen zelfs de diplomaten niet
tegenop! Da-di-da!
Modeshow per
televisie.
"V
In Eindhoven hebben
voor Philip's experimen
tele televisie vijf man
nequins de nieuwste
voorjaarsmodellen aan
duizenden kijkers ge
toond. Dit was de twee
de maal, dat in Neder
land een modeshow per
televisie werd uitgezon
den. Zelfs uit Ede (G.)
kwamen berichten van
een goede ontvangst
binnen. De conferences
bij de modeshow wer
den verzorgd door me
vrouw H. Smit. Erie
Bouché en Wim de
Vries zorgden voor de
muzikale omlijsting.
Uit zeer betrouwbare bron
'is S;
uit een kamp gekomen. Sinds- tussen de besturer. van de nati-
dien is hij in Nederland ge- onale voikspartü - Dn Costa Go-
weest en bezoekt diverse olie- mez) en dc Arubaanse Volkspar-
velden. PN kreeg, steeds voor tij lEman) over'politieke san
toeval) achtereenvolgens ver-'werking tussen belde partijen.
Grond, die organisch gebonden
is, of beschermd door wat er
vap een oogst bleef liggen, door
helm of zelfs onproductief
riet, waait niet weg. Zelfs op
het ogenschijnlijk dorste stuk
land kan de grond bijeengehou
den worden. Water is echter
een veel belangrijker factor.
In het Midden-Westen het
aardrijkskundige hart van de
V.S. is men er nu toe over
gegaan om in de normale, voch
tige jaren, een reserve aan vee
voer te kweken, ten behoeve
van de magere jaren. Wanneer
de droogte aanbreekt is het
mogelijk het vee te laten gra
zen. zonder dat het de laatste
pollen uittrekt hoe vaak
hebben wij het niet in films
kunnen zien sterft en het
land voor de komende jaren
onbruikbaar maakt.
AFLOPEND WATER.
Voor de landbouw geldt het
zelfde: men tracht in de goede
jaren door behoorlijke irriga
tie te verhinderen dat het wa
ter, na een behoorlijke regen
val, in stromen van het veld
afloopt, vaak nog kostbare top-
In onze artikelen over
de eerste symptomen van
woestijnvorming in Ne
derland en elders in Eu
ropa maakten wij gewag
van hetgeen in de Ver
enigde Staten gaande is.
Onze correspondent te
New York schreef op ons
verzoek bijgaand inte
ressant artikel.
grond met zich mee sleurend.
Men zint op middelen om de
grond meer met water te door
drenken, om evaporatie van het
water te voorkomen en zeker
te verhinderen, dat een groot
deel van het grondvocht wordt
opgeslorpt door onkruiden. Om
het aflopen van het water te
verhinderen is men er toe over
gegaan dezelfde methodes in
te voeren met de noodza
kelijke detailwijzigingen na
tuurlijk die de landbouwers
van het Verre Oosten reeds
voor mensenheugenis kenden.
Men kan hier door het land
reizen en goed akkerland vin
den, dat is uitgegraven in de
vorm van terrassen. Contour
bebouwing waarbij de voren
niet louter recht-toe-recht-aan
geploegd zijn, maar in een ring
om het stuk land heeft ge
toond grote voordelen te bie
den voor het bewaren van het
water. Er spoelt niets weg en
het land wordt met de hoogste
intensiteit doordrenkt.
Er wordt dan ook voortdu
rend op gehamerd, dat geen en
kel stuk oogstland een tijd lang
onbedekt mag blijven. In Ne
derland waar de gemiddelde
regenval afstuiving doeltref
fend verhindert zou dit ze
ker niet in die mate nodig zijn.
De moderne Amerikaanse boer
zal zijn kostbare grond bedek
ken met stronken, stro of wor
tels, Een bomenrij wordt even
eens gebruikt om erosie ten
gevolge van felle windvlagen
te voorkomen. Men spreekt in
de Great Plains van „bomen-
gordels" en men heeft deze
even zorgvuldig gekweekt en
tegen het vee beschermd als
men in Nederland het struik
gewas, dat voor Walcheren be
stemd is, zal doen groeien.
Is de droogte dan eenmaal
aangebroken en heeft de land
bouwer de verstandige politiek
gevolgd zijn land niet uit te
mergelen, zijn grasland niet te
laten grazen door meer vee,
dan het kan voeden, zijn oogst
land behoorlijk verzorgd
dan nog zijn er kwade kansen.
De droogte kan seizoenen ach
tereen aanhouden. Nog kan de
topgrond losraken. Er is dan
maar één ding, dat hij nog kan
doen. De schade is reeds groot
en zijn oogst zal hij niet kun
nen redden. Hij moet dan trach
ten het dorre land te beplanten
met een snel groeiend product,
om althans verdere erosie te
gen te gaan. Die snelle oogst
zal hem geen cent opbrengen.
Maar het zal wel zijn land voor
de toekomst zo veel mogelijk
beschermen. Wie toch tarwe of
koren gaat zaaien komt stee
vast bedrogen uit. Het was
juist het zaaien van tarwe in
de droge done grond, dat mede
verantwoordelijk was voor de
dust-bowl van de dertiger ja
ren.
AARDWORMEN.
De Amerikaan is daarbij ook
overtuigd geraakt van het nut
van aardwormen. In dit ver
band mag nog wel eens herin
nerd worden aan de nobele po
gingen van een Brits journalist.
H. G. Franks, thans correspon
dent van Reuter te Den Haag.
die kort na een bezoek aan
Walcheren in 1945 in Engeland
heeft getracht een campagne
van „aardwormen voor Nedei--
land" te organiseren.
De deskundigen zijn het over
het nut der aardwormen niet
eens. Maar tuinlieden en land
bouwers zullen eenstemmig
erkennen, dat de aardworm,
door zijn graven, de grond po
reus houdt en wegen baant
waardoor lucht en regenwater
gemakkelijk kunnen doordrin
gen. Bovendien brengen de
wormen minerale elementen
naar boven, bevorderen, de be
mesting, en helpen de onder
grond „levend" houden.
WORMENKWEKERS.
Het kweken van aardwormen
is hier een levendig bedrijf ge
worden, met een afzetgebied
ver over de grenzen. Er zijn
enkele honderden arbeiders-in
dit bedrijf. Een hunner, Law
rence Lemmons, een'tuin-archi-
tect, begon er enkele jaren ge
leden mee op een lapje grond
van 33 bij 15 meter. Tuiniers,
vissers en boeren behoren
thans tot zijn regelmatige af
nemers. Lemmons en zijn
vrouw begonnen met 1800
aardwormen (eisenia foetida).
elke ongeveer 10 cm. lang. Zij
kweken deze aardwormen zo
wel buitenshuis, als binnen in
houten bakken.
Mocht u er behoefte aan
hebben; de Lemmons verkopen
ze per liter, twee liter en vier
liter, en hebben ze reeds ette
lijke malen per luchtpost naar
Europa verzonden, waar de
lieve diertjes veilig in moeder
aarde zijnondergedoken.
De prijs voor vier liter be
draagt 10, plus vracht.
WISSELBOUW.
Het afwisselen van bebou
wingen, de z.g. wisselbouw,
wordt eveneens van het hoog
ste belang geacht om erosie te
gen te gaan. Dit is hier van
nog meer betekenis dan in Ne
derland, waar men over het
algemeen met vlak land te
doen heeft. Maar het Ameri
kaanse landschap is grillig,
met hellingen en heuvels, die
vaak verschillende grondstof
fen bevatten. De boerderij van
Chris Jensen nabij Audubon
Iowa, is daarvan een typisch
voorbeeld. Hij kocht de grond
in 1935, en begon die onmiddel
lijk te bebouwen overeenkom
stig een van te voren opgesteld
grondbeschermingsplan. Hij
groef terrassen, liet stroken
gras staan tussen twee ver
schillende gewassen, ging con
sequent te werk volgens het
contour-bebouwingsprincipe en
liet hen, die hem uitlachten
om zijn „lappendeken" rustig
lachen. Chris Jensen is de man
die nu lacht. Want zijn op
brengst aan mais (als veevoer)
is aanzienlijk groter geworden;
zijn grasland werd rijker aan
voedzame grassen, hetgeen zich
weerspiegelt in het gewicht
van zijn varkens en koeien, en
de melkproductie.
De opbrengst van het land.
vandaag is 50 a 60 pet. meer
dan hetzelfde land in 1935
kon produceren. Niettemin is
er van uitmergeling niet al
leen geen sprake, maar het
land is zelden in betere con
ditie geweest. Jensen werkt
volgens een vijf-jaar-plan. Op
een stuk land zal hy twee
jaar mais bouwen, het derde
jaar haver (onmiddellijk na
de oogst gevolgd door alfalfa
zaad), daarna twee jaar al-
fafa alvorens weer een nieu
we oogst mais voor te be
reiden.
Zeer in het kort zijn dit de
elementen, die de Amerikaan
se boer in de strijd tegen de
erosie heeft leren waarderen.
Het heeft wellicht lang ge
duurd voor men heeft inge
zien, dat een kortzichtige be-
bouwingspolitiek schadelijk is.
maar de Amerikaanse boer
beseft nu dat het niet lan-
fer gaat om de oogst van
lt jaar. maar die van de
komende seizoenen.
(Nadruk verboden).
