T
De handboogschutterij
„Willem Teil"
De beste auto staat op stal
c
In Duitstand leven
nog 103.000 joden
Militaire dienstplicht in
Tsjecho Slowakije.
Zeeuwse Almanak
Amerikaanse wijsheid
faalde in Den Haag
ante Sabine
grijpt in MARIA SAWERSKY
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 7 MAART 1949
Preston Tucker: genie of
oplichter?
Amerika in opschudding
(Van onze correspondent).
New York, Maart Aan hot eind van deze week zal Pres
ton Tucker, ontwerper van de „best doordachte auto ter
wereld" voor een gerechtshof te Chicago moeten verschij
nen om te bewijzen, dat hy niet failliet verklaard moet
worden, geen oplichting heeft gepleegd en binnen afzien
bare tjjd zjjn vermaarde anto aan de lopend© band zal kun
nen produceren. En terwijl duizenden aandeelhouders van
de Tucker Corporation zich er mee vergenoegen (voorzover
het woord genoogen er by hen nog aan te pas komt) de
verslagen van de zitting In de avondbladen te lezen, aan
gezien z(j him belegging al lang hebben afgeschreven, dra
gen postbeambten drie keer per dag zware zakken met
fan-mail binnen in het hoofdkantoor van de verlaten Tuc
ker fabriek aan de Cicero Avenue in Chicago, waaruit blijkt,
dat een groot deel van het (niet-aandeelhoudend) publiek
In Trucker gelooft als ware hij èen verguisde profeet. Hun
brieven bevatten dollar-biljetten. lapjes van 1 tot 50 dol
lar en aanmoedigingen om de strijd vooral niet op te geven.
aan de man te
Preston Tucker is een boe
renzoon, thans 48 jaar oud,
die op zijn 6e jaar door een
Eu ck van die dagen werd aan
gereden. Terwijl leder ander
kind hierdoor een heilige af
keer van alles, dat met auto
mobielen te maken had, zou
hebben gekregen, had deze ge
beurtenis op Preston een mag
netische uitwerking. Op zijn
13e jaar werd hy loopjongen
bij de Cadillac-fabriek, kwam
bij, de motorpolitie op zijn 17e
jaar (waarbij hy alleen twee
gewapende bandieten voor zijn
rekening nam) en was inrij-
der voor S'udebaker op zijn
23e jaar, 3.00 per dag.
Het was een gevaarlijk en
weinig lucratief baantje, en
de eerste daad van zijn vrouw
na hun huwelijk was hem aan
te sporen een veiliger bestaan
tegen een hogere inkomste
te beginnen. Een tijd lang
werkte hij in een bierbrouwe
rij, maar zijn hart dreef hem
•terug naar het automobielbe
drijf. Hij kon er zich naar
hartelust aan wijden toen
Harry Miller, een beroemd
ontwerper van raceauto's, hem
uitnodigde gezamenlijk de
technische problemen van de
baby-racewagens, d'e in dit
land met grote regelmaat op
auto-renbanen uitkomen, op
te lossen. Tot Miller's dood
in 1942 bleef de band tussen
hen bestaan en ln 14 van de
16 grote wedstrijden waaraan
hun modellen deelnamen ver
overden zij de eerste prijs.
EEN GENIAAL PLAN
Gedurende die tyd rijpte in
Tucker's bre:n 'n geniaal plan:
hy wilde de best doordachte
auto, die nog ooit gebouwd
was aan de man brengen voor
een prijs, die aanzienlijk bene
den die van de standaard mo
dellen lag. „Het bloed van de
renbaan heeft niet tevergeefs
gevloeid: het heeft de Tucker-
duto helpen ontstaan", is een
van Tuckers geliefkoosde uit
latingen. In 1946 zette hij zijn
grote actie op touw. Hy woon
de toen in Indianopolis en
dankte zijn faam voornamelijk
aan zijn constructiewerk aan
renwagens. Maar zijn konink
lijke woning plus zwembad
dankte hij aan zijn ..bijnaam":
hoofdvertegenwoordiger in het
district voor de Packard. En
dat Tucker een goede verkoper
was, daaraan twijfelde nie
mand. Zelfs in de depressie
jaren was hij er in geslaagd
zijn auto's
brengen.
Preston Tucker, in 1946 een
man in bonis, kon derhalve
met grote zwier optreden toen
hij de verlaten oorlogsproduc
tie-werkplaats van Dodge in
Chicago van de regering wil
de huren voor zyn nieuwe on
derneming. Andere autofabrie-
ken waren evenzeer in dit
pand geïnteresseerd. maar
noopten de rentevoet van het
complex, waarvan de waarde
werd geschat oi* 171 mil-
lioen aanzienlijk naar bene„
den te krijgen. Tucker, die
met dollarbiljetten smeet,
maakte geen bezwaar tegen
de huurprijs en kreeg het der
halve.
De volgende stap was het
publiek kond doen van de
grote weldaad, die eerlang de
Amerikaanse autobezitters te
beurt zou vallen de Tucker
au1 o „The Car of The Future'
Het kon onmogelijk worden
volgehouden, dat Preston Tuc
ker in de phase van zijn on
derneming met veel tact, of
zelfs omzichtighe'd optrad. Hij
plaatste advertenties in de
bladen, waarin htj zijn con
currenten uitschold voor idio
ten en alle andere termen,
waarin men collega's nog juist
straffeloos kan uitfoeteren.
Zij kenden hun vak niet, liet
Tucker in vette letters adver
teren; zii onthielden het pu-
bl'ek datgene, waar iedere
Amerikaan recht op had.
producenten uit Detroit de
koppen bijeenstaken om te
trachten deze nieuwlichter zo
veel mogelijk te nekken. Men
realiseerde zich, dat indien
Tucker's plannen inderdaad
verwezenlijkt zouden kunnen
worden, het autobedrijf voor
zware concurrentie gesteld
zou worden. Tucker gebruikte
de radio om de stryd tegen
deze concurrenten uit te vech
ten. Iedere Zondagmiddag gaf
hij een half uur muziek, een
wedstrijd (met een Tucker
auto als inzet) en een persoon
lijke toespraak tot het publiek.
Hij beloofde, zoals wij zouden
zeggen. Hólland en Brabant.
En zelfs nu (terwijl nog geen
der prijswinnaars een Tucker-
auto van nabij heeft gezien)
zijn er nog tallozen die hem
geloven.
Kenmerkend voor zijp optre
den is zijn antwoord aan de
Regeringscommissie, die hem
kort voor de beslissing om
trent het huurcontract van
de voormalige Dodge-fabriek
was gevallen, ontbood tene'nde
te onderzoeken of de Tucker-
organisatie inderdaad over de
nodige voorraden ijzererts be
schikte, die voor de autopro
ductie vereist zijn.
„Mijne Heren", was het on-
voorwaarlijke antwoord van
Tucker „ik heb de beschikking
over 50 schepen die wij kun
nen laten ombouwen om ijzer
erts te vervoeren". Dit ant
woord imponeerde de heren
zodan'g, dat men niet alleen
geen verdere vragen stelde,
maar nimmer een onderzoek
naar de vijftig schepen instel
de. Had men dit gedaan, dan
was het resultaat geweest,
dat men er niet één gevonden-
zou hebben.
TWAALF AUTO'S
Tucker wiens salaris ge
schat wordt op 55.000 dollar
per jaar benevens een onkos
ten vergoeding van 10 dollar
per dag is 'n enthousiast
sportvl eger. Niet lahg gele
den vloog hij een paar hon
derd mijl naar een stad in de
staat New York om er per
soonlek een technicus een
contract te gaan aanb eden.
By zyn terugkeer werd hem
gevraagd, wanneer de man in
dienst zou komen. „O nee, zei
Tucker, „ik ben niet naar hem
toe geweest. Maar toen ik op
het vliegveld kwam vertelde
men mij, dat er een motoren
fabriek te koop \*ns. Die heb
ik gekocht voor 1.800.000 dol
lar.
Preston Tucker is een man,
die verzot is op dramatische
ontknopingen. Toen hy enige
maanden geleden voor het ge
recht gedaagd werd, kwamen
hy en zyn getuigen aanryden
in 12 van de 49 met de hand
gemaakte Tucker auto's, die
tot dusver bestaan.
Tot twee keer toe heeft hy
twee maanden uitstel gekregen
om te trachten nieuwe midde
len te vinden om zyn bedrijf
voort te zetten. Tenslotte, I
geen van de aandeelhouders
is er by gebaat dat Tucker een
aantal jaren moet zitten";
als er van het bedrijf nog wat
te brengen is, hebben zy al
thans nog een kans iets van
hun» geld terug te krijgen. De
laatste weken is Tucker er
opnieuw in zijn vl'egtuig op
uitgetrokken om te trachten
nieuwe financiers te vinden.
Tot dusver echter zonder re-
sultaat. Natuuriyk azen de
concurrenten er op tegen een
zacht prijsje en zonder
Tucker de plannen en ont
werpen van de nieuwe maat
schappij to kunnen kopen. De
aandeelhouders zou dit zelfs
welkom zyn. Maar Preston
Tucker, aangemoedigd door
de brieven van het publiek,
heeft de stryd nog niet opge
geven.
(Nadruk verboden)
Er is geen Joodse jeugd meer.
Binnen enkele weken zal de eerste Israëlische consul zijn
werkzaamheden beginnen in de Britse zóne van Duitsland.
De tweede voorzitter van het Centrale Comité van Be-
vryde Joden ln do Britse zóne heeft enkele mededelingen
gedaan over de huidige positie der Joden van Duitsland.
Op het ogenblik leven er
in Duitsland 103.000 Joden,
aldus de gegevens van liet
Centrale Comité voor Bevrijde
Joden, ongeveer 75.000 in ba
rakken en 28.000 in de Joodse
gemeenten van de vier bezet
tingszones.
In 100 Duitse steden zyn
Joodse gemeenten geregi
streerd. De Joodse gemeente
in Beriy'n telt 8.000 leden.
De volle omgang van de
tragedie van de Joden in I
Duitsland kan niet in^enkele
dien weer naar Israël kunnen
emigreren. In de jaren 1946
en 19-17 mochten ongeveer
7000 Joden met behulp van de
Operation Grand National uit
Duitsland naar Palestina ver
trekken.
Bergen-Belsen is aangewe
zen als Translt-Camp voor de
emigranten. Het eerste trapa-
port, dat nog deze maand zal
vertrekken, omvat waarschijn-
lyk 1000 personèn. Verdere
transporten zullen geregeld
volgen. Wollheim noemt een
aantal motieven voor deze
woorden gepeild worden. In emigratie. Onder andere voe-
1933 leefden ln Duitsland len de Joden zich ln Du'ts-
600.000 Joden. Bij het begin land onwennig en innerlijk
van de oorlog was dit aantal vreemd. Zy staan nog altijd
tot de helft teruggelopen. Van sceptisch tegenover de gewij
de 28.000 Joden, die zich thans ««.n-
in Duitse steden bevinden,
zijn er ongeveer 18.000, die
vroeger de Duitse nationali
teit nadden.
Volgens de opgave van het
Centraal Comité zyn h:ervan
ongeveer 4500 afkomstig uit
Duitse concentratiekampen in
het Oosten van Duitsland. De
Joodse gemeenten zyn er niet
meer toe gekomen om eigen
scholen te. stichten, omdat er
in Duitsland vrijwel geen
Joodse jeugd meer bestaat.
De gemiddelde leeftyd in de
Joodse gemeente te Hamburg
varieert van 55 tot 60 jaar.
Nu Israël door Engeland de_
facto's is erkend, zullen do Jo-
De regering van Tsjecho-Slowa-
k(je heeft by. het parlement een
nieuw wetsvoorstel ingediend tot
Invoering van de dienstplicht.
Volgens dtt wetsvoorstel is elke
Tsjecho-Slowaakse burger, onver
schillig van welk geslacht, die phy-
siek geschikt wordt bevonden,
dienstplichtig en wel van 1 Januari
af van het jaar waarin hij. re
spectievelijk zij. de leeftijd van 17
jaar bereikt. De dienstplicht duurt
tot 60-JarIge leeftijd. In vredestijd
is iedere mannelijks staatsburger
die 20 jaar geworden is. verplicht
op te komen. Als zich in geval
van nood niet voldoende vrouwen
vrijwillig bij dc militaire dienst
hebben gemeld, kan de regering
bü de wet ook vrouwen oproepen.
De eerste oproep duurt twee jaar.
Bovendien zijn herhalingsoefenin
gen van een totale duur van vijf
maanden geprojecteerd. In de aan-
vuUingsrcserve worden personen op
eigen verzoek of op grond van een
ambtelijke wijziging opgenomen.
De nieuwe dienstplichtwet zal op
1 October 1949 ln werking treden.
Tot nu toe werden onderofficie
ren uit het kader van de oudge
dienden gekozen. Thans worden
tot het onderofficierskorps slechts
militairen toegelaten, di^ zich ge
durende hun diensttijd bijzonder
hebben onderscheiden of een spe
ciale opleidingsschool hebben
doorlopen.
Me* het hoofd tussen een
zigde politieke houding van de draaiWpur
Duitsers, temeer omdat zy araaiaeur.
ondervinden hoe de politieke In het sport ;*>nJsenbad te
zuivering mislukt, hoe zich Haarlem kwam een 5-jarig
bepaalde kringen nog altyd jongetje met zijn hoofd tus-
als anti-semiet gedragen sen een draaideur beklemd te
'en hun moeilijkheden in de zitten. Het knaapje werd naar
weg worden gelegd om aan het het ziekenhuis gebracht, waar
economische leven deel te het aan een schedelbasisirao-
nemen. tuur overleden is.
KINDERVERJAARDAG.
Ach, wekenlang had mijn
jongste dochter, die Zondag vier
geworden is, al gezegd: Als
ik jarig benEn we hadden
haar dan ook gouden betgen
beloofd, zodat het geen won
der was, dat ze in spanning ge
raakte. En naar onze grote
mensen-begrippen was het voor
de kleine blaag een schone dag.
Er was een kleine plastic-auto
en er was een wollig speelgoed
hondje en er was een pop, die
slapen kon en er waren pren
tenboeken en kleurkrijtjes en
er was kauwgom en een for
nuisje en natuurlijk was er ook
snoepgoed. En alle vriendinne
tjes van de kersverse vierjarige
en alle echte en onechte tantes
rukten aan en mijn vrouw
strooide kioistig met koffie' en
koekjes en we bliezen mijn
veertiendaagse tabaksrantsoen
vrolijk de lucht in en het kind
kon alsmaar nieuwe cadeautjes
incasseren. En dan werd ze ge
knuffeld en op schoot genomen
en.juist als ze dan met een van
haar nieuwe schatten wou gaan
spelen, had natuurlijk een
vriendinnetje dat stukje speel
goed in haar knuistjes, of kwam
er weer een nieuwe tante aan...
Tot vijf uur ging alles goed.
Maar toen zeien wij, grote men-
ten, plotseling tegen elkaar:
Waar zit onze Eef toch?
We vonden de jarige in een
«til hoekje. Met dikke tranen
op haar rode wangen. Met
schoudert, die zachtjes schok
ten van verdriet.
Maar wat hebben we daar
nou? vroeg haar moeder.
Toen braken de waterlanders
los en het stemmetje, dat mijn
vrouw en ik vier jaar geleden
als altereer sten op de wereld
voor de allereerste keer hoor
den, snikte:
Moet ik nou nog langer
■Jarig zijn, Mammief
BELOFTEN
En inderdaad, de Tucker-
auto beloofde een aantal ver
beteringen, die zeer zeker re-
volutionnair waren. De minste
van de verbeteringen was nog
het verplaatsen van de motor
naar het bagagerek en omge
keerd, of de periscoop op het
dak, waardoor jnen van de
achterbank van de gesloten
wagen een volmaakt uitzicht
naar alle kanten kon krygen.
Maar wat inderdaad van
groot belang was; de nieuwe
de chauffeur, by een aanrij
ding, niet langer gevaar liep
het stuur tegen zyn maag ge
duwd te krijgen, terwijl de man
naast hem onmogéiyk met zyn
hoofd tegen het windscherm
zou kunnen botsen. In die geest
waren er tal van essentiële
verbeteringen. En het was al
leszins verklaarbaar, dat in
een paar weken tyd voor 15
millioen dollar aan aandelen
van de nieuwe maatschappy
door het publiek werden ge
kocht, terwijl nog andere mil-
Hoenen bedragen ter beschik-
k'ng van Tucker werden ge
steld.
DE CONCURRENTEN
Daartegenover stond natuur
lijk, dat de gezamenlijke auto-
„Vrlj-Nederland"-affaire*
Het Arnhemse bijzonder gerechts
hof heeft Vrijdag vrijwel de gehe
le dag besteed aan de behandeling
van de zaak tegen de vroegere il
legale werkers de gebroeders Loh-
man uit Haarlem, die ervan wor
den beschuldigd ertoe te hebben
bijgedragen, dat ln November 1943
eesi groot aantal verspreiders en
medewerkers van het illegale blad
„Vry Nederland" werden gearres
teerd. Achttien hunner kwamen in
concentratiekampen om en tien
tallen moesten lange of korte tyd
in gevangenschap doorbrengen.
Toen de vader der beide ver
dachten werd gearresteerd viel de
Haarlemse politie de l(jst in han
den van verspreiders en lezers van
„Vry Nederland". Rechercheur
Willenden behandelde deze zaak
en hy beloofde iets voor de vader
te zullen doen als de zoons hem
hielpen de topleiding van „Vry
Nederland" in handen te krijgen.
De zoons werden daarna ln vrij
heid gesteld. De vader kwam la
ter in het concentratiekamp om
het leven.
De procureur-fiscaal mr. Hu__.
wees in zyn requisitoir tegen Jan
op de zeer ernstige gevolgen
van deze zaak. De ere-raad der
illegaliteit vraagt ln haar uitvoerig
rapport begrip voor de moeilijke
positie van deze verdachte hetgeen
volgens mr'. Huber Inhoudt, dat
ook de ere-raad alle beschuldigin
gen Juist acht. Verdachte heeft,
hoewel niet bewust, laakbare fei
ten gepleegd. Hy heeft zijn vader
willen beschermen. Mr. Huber zou
een onvoorwaardeiyke straf heb
ben geëist, ware het niet, dat er
geen sprake ls van kwade Inten
tie. De eis luidde één jaar voor
waardelijke gevangenisstraf met
een proeftyd van drie jaren.
De zaak tegen Tom L. werd we
gens het ver gevorderde uur ver
daagd tot a.s. Dinsdag.
Bestaat straks 100 jaar.
Baron Collot D' Escury
is beschermheer-
De Slameese politie heeft drie
vroegere ministers en een vroe
ger parlementslid doodgeschoten
„toen zy trachtten te ontsnappen"
aldus werd te Bangkok bekend ge
maakt.
Het was op 31 Augustus
1849, dat te Kloosterzande, ge
meente Hontenisse. "werd opge
richt de handboogsocieteit
.Willem Teil", zulks onder
voorzitterschap van de heer
F. A. Kegelaer.
Aanvankeiyk traden 28 leden
toe, waarvan 26 hun handteke
ning op het reglement plaat
sten en waarbij verder wordt
vermeld, dat Adriaan van Sik
kelerus en Ludovicus Willems
verklaarden niet te kunnen
schryven.
Als eerste secretaris, „The
saurier van den Koning'' te
kent hy. trad op de heer A. J.
van Waterschoot toenmaals
gemeente-secretaris van Hon
tenisse.
FEEST!
„Willem Teil" bestaat dus
dit jaar honderd jaar en naar
aanleiding van dit feit is in de
vergadering van dc sociëteit
eenstemmig besloten, om op
Zaterdag 27 Augustus a.s. dit
honderdjarig jubileum luister-
ryk te vieren.
Naar aanleiding van dit ju
bileum hadden wy een onder
houd met de heer P. F. Voet,
reeds 42 jaar lid van „Tgillem
Teil", waarvan de laatste 27
jaar secretaris. Ah bladerende
in de notulen bleek, dat zelfs
Koning Willem m, zich toen-
dertyd voor de handboogsport
interesseerde, daar Z. M. in
1851 het opper-beschermheer-
schap van „Willem Teil"
aanvaardde.
Het beschermheerschap van
„Willem Teil' is steeds uitge
oefend door de rentmeester
van het kroondomein en ook
thans is de tegenwoordige
rentmeester-, de bekende heer
baron Collot D'Escury, be
schermheer sinds 1931, als op-
volger van wyien zyn vader,
welke laatste weer zyn vader
opvolgde, die in 1868 bescherm
heer werd.
BLOEIENDE VERENIGING?,
De handboogsport is in Zw.
Vlaanderen steeds zeer' popu
lair geweest, waardoor „Willem
Tell,r een bloeiende vereniging
was. In 1850 was het ledenaan
tal reeds 50, waarom het be
stuur toen besloot, dit aantal
als maximum te stellen, daar
de schietingen anders te veel
tyd zouden vergen. Door de
oorlogsjaren is de belangstel
ling voor deze sport heel wat
minder geworden en speciaal
de jongere generatie blykt
weinig interesse te hebben.
Het is daardoor dat „Willem
Teil" thans nog slechts 14 le#
den telt, waarvan de meesten
rees tientallen jaren lid zyn.
Zo is de tegenwoordige voorzit
ter, de heer Jos Buisroggev.
Jole, 80 jaar.
DE SCHIFTINGEN.
Er wordt échter nog regel
matig aan schietingen deelge
nomen, want ieder jaar wor
den in Kloosterzande en omge
ving een 10-tal schietingen ge
organiseerd, waaraan dan door
de leden van de verschillende
sociteiten wordt deelgenomen. 1
Ieder jaar in September is
er de Koningschleting. De
waardigheid van Koning wordt
hem toegekend, die op de daar
toe bestemde dag het koning
schot heeft gedaan. Hy zal de
ze waardigheid blyven behou
den, totdat door een ander lid
het koningschot is gedaan. De
schutterskoning wordt meteen
bestuurslid en volgt onmiddel
lijk op de beschermheer en
hoofdman. By afwezigheid van
laatstgenoemde treedt hy op
als voorzitter in de vergadering
en geniet daarby gelijke rech
ten.
KEIZER.
Hy die driemaal achtereen
koning is, wordt tod: keizer ge
kozen, een titel die hy bljjft
behouden.
De titel van keizer blykt
heel zeldzaam te zijn, want in
de geschiedenis van „Willem
Teil" komen slechts drie kei
zers voor, waarvan er 2 nog ln
leven zyn, nl. de heer Julius
Cornelis Petrus Verveecken. ge
boren in 1885 en nog een trouw
lid, die in 1936 keizer werd en
de thans 71-jarige heer Petrus
Augustins Stallaert, die in
1941 tot keizer werd gekozen.
De heer Voet, die reeds van
1907 lid is, vertelde ons lachend,
dat hy het zelfs nooit tot ko
ning had kunnen brengen.
Doch dat is geen enkel be
zwaar, men beoefent de hand
boogsport uit llefhebbery en
New Yórks dagbladdirecteur in het nauw.
(Van onze Haagse redacteur).
DEN HAAG, Februari. De heer William H. Wise, Euro
pees directeur van de „New York Herald Tribune", een der
beste dagbladen van de Verenigde Staten, maakt op het
ogenblik een reis door Nederland om hier zaken te doen.
Hij doet dat zo op zyn eigen manier. Af en toe pleegt det
Europese editie met een extra-nummer uit te komen, gewijd'
aan een actueel onderwerp der Europese politiek, dat soms
maanden van voorbereiding kost Zo is er op het ogenblik
een Indonesië-nummer in de maak. Het zakelijke doel is
natuurlijk: advertenties. Vandaar, dat de heer Wise zich
laat vergezellen door een redacteur en twee acquisiteurs.
Hijzelf zoekt contact met directeuren van grote bedrijven,
zijn redacteur houdt vraaggesprekken en zijn acquisiteurs
moeten zorgen voor advertentie-contracten.
van grote bedrijven. Het doel
van dit genootschap is nog
niet erg duidelijk en de nood
zaak van de oprichting nog
minder gezien het feit, dat
er sinds lang ccn vereniging
van voorlichters bestaat, die
zeer actief is maar hoe het
zij, de heer Wise trad dan op
als gast van deze instelling
voor een gezelschap van lei
ders van grote bedrijven,
voorlichters en journalisten.
Hij sprak over de pers in
Amerika en vertelde, dat die
zo voortreffelijk is. Er ver
schijnen 1800 dagbladen in de
Verenigde Staten en er is ab
solute vrijheid van menings
uiting. Dat was niets nieuws
voor zijn gehoor, dat lichtelijk
teleurgesteld was. By de dis
cussie na de pauze werd de
heer Wise echter danig in de
hoek gedreven.
Behalve dit alles houdt de
heer Wise ook lezingen om
overeenkomstig zijn naam
Amerikaanse wijsheid in Ne
derland te spuien. Over Ame
rika, zijn politiek, zijn kranten i
en ook over Indonesië waarop
hy zo zijn eigen (Amerikaan
se) kyk heeft. Hoe die kijk is
weten wij nu zo langzamer
hand wel. Dezer dagen, hield
hij een-lezing in de 700-jarige
Rolzaal in Den Haag op uit
nodiging van het Genootschap
voor Openbaar Contact, een
zeer exclusieve vereniging
met maar veertien leden, on
der voorzitterschap van de
heer Hans Hermans, secretaris
van de minister-president,
maar verder uitsluitend be
staande uit voorlichtingschefs
voor de onderlinge gezellig
heid. Geheelonthouders treft
men onder de schutters niet
aan, wat echter geenszins wil
zeggen, dat men zich aan
drank tebuiten gaat. Daarop
staat nl. boete, evenals op on-
betameiyk gedrag.
Het zal in Augustus a.s.
feest zijn in Kloosterzande, er
zullen schutters komen uit ge
heel Zw. Vlaanderen en uit
het Goese land. Er zal een offi
ciële ontvangst zyn op het ge
meentehuls, er zal muziek zyn,
een feestschieüng met fraaie
prijzen en.een feestmaal-
tyd Men wèet in Kloosterzande
wat feestvieren is.
FEUILI ETON
70
Maar de kapitein was in
werkelijkheid toch veel zieker
dam hij vermoedde. Hij had, te
gen het uitdrukkelijk advies
van dr. Kruger in, zijn bed
verlaten en Beate was er niet
in geslaagd hem te weerhou
den. Het opstaan was hem
slecht bekoihen. 's Avonds liep
zijn temperatuur op en be
reikte een bedenkelijke hoogte.
Beate stuurde de oude Peter
verschrikt naar de dokter, die
onmiddellijk meeging. Hij on
derzocht de patiënt nogmaals
en trok een bedenkelijk ge
zicht. Physiek scheen de oude
heer niet tegen de hardnekki
ge ziekte opgewassen. Hij had
hoge koorts en was zeer on
rustig.
„Ik moet morgen met Beate
naar de hoofdstad'., fluisterde
Mengelberg. „Ik heb t haar
beloofd".
„Geduld, kapitein", suste de
medicus, „we zullen zien". Bui
ten de ziekenkamer nam hy
Beate apart.
„Er is natuurlijk geen sprake
van, dat uw oom morgen op
reis zou kunnen gaan, juf
frouw Beate", zei hy ernstig.
.Dat begrijp ik, dokter".
„Ik zal u voor vannacht m"n
zuster sturen om op te pas
sen. U bent de gehele dag al
op de been geweest".
„Dat is niet nodig...."
Dr. Kruger legde haar met
een gebaar het zwygert op.
Beate's tenger figuurtje en haar
bleek gelaat vormden voor
hem voldoende bewijs, dat zij
zelf niet in staat was om de
verpleging van een ernstige
zieke op zich te nemen."
„Mijn zuster komt daar
valt verder niet over te pra
ten, juffrouw Beate. Laat Lie
segang dit recept nog even in
de apotheek laten klaar ma
ken. Wanneer er zich compli
caties mochten voordoen,
stuurt u Peter dan direct naar
my toe. Morgenvroeg ben ik
weer hier. Goeden avond".
Aan zyn woorden, zowel als
aan zyn handdruk bemerkte
Beate, dat de toestand van
haar oom ernstig was. Het
werd haar bang om het hart
Laura Kruger verscheen met
een handkoffertje en in een
kwasi opgewekte stemming, zo
als een verpleegster, die reeds
aan menig ziek- en sterfbed
heeft gezeten, die ten toon
spreidt.
IN HET NAUW.
„Ik heb pas een boek ge
lezen," zo zei een der aanwe
zigen, „geschreven door een
groep Amerikaanse journalis
ten, die daarin vertellen hoe
men eigenlijk een goede krant
zou moeten maken. Moet ik
daaruit afleiden, dat de pers
in Amerika toqh niet zo erg
goed is?"
„Is dat nog een vraag?"
riposteerde de heer Wise, die
er verder maar liever niet op
inging.
„In de afgelopen jaren," al
dus een ander, „zyn talrijke
Amerikaanse journalisten in
Indonesië aan het werk ge
weest. Nu wordt er verteld,
dat verscheidene hunner niet
schreven wat zü met hun
eigen ogen zagen, maar wat
de uitgevers van hun bladen
wensten dat zjj schreven. Is
dat juist? En is dat dan nog
vrijheid van meningsuiting?"
„Dat euvel heeft zich vroe
ger veel voorgedaan, maar het
wordt minder." zei hy. Hij
ontkende het verschynsel
niet.
Zo werd zijn betoog door de
vragen der toehoorders by
stukjes en beetjes er wer
den verscheidene scherpe op
merkingen gemaakt afge
broken tot er niet veel meer
van over was. Tenslotte deed
de voorzitter helemaal de
dicht Hu vertelde:
..Toen ik onlangs in Washing
ton was ging ik met een
vnend mee. die een nieuw pak
wilde kopen. Welke kleur?
yïPe£ de winkelier. Blauw, ze«
hy. Doe -het blauwe licht aan.
zei de winkelier tegen da
longste bediende. Welnu, hit
kreeg een blauw pak. zelfs
blauwer dan blauw! Ik ge
loof, zei hij. „dat wij uw be
toog m dit blauwe licht moe
ten zien.
Wy geloven, dat de heer
,dezaal verlaten heeft
met de indruk, dat het niet
eenvoudig is de Nederlanders
Amerikaanse wijsheid bij te
brengen, zélfs als men....
Wise heet.
(Wordt vervolgd) d»VuuSiï
