Potsdam: zinnebeeld van vergane glo ne W. Zeeuws-Vlaamse zeewering werd zwaar geteisterd Zeeuwse Almanak Wapenstilstand in Amsterdams kunstwereld Zonder stoppen in 94 uur de wereld rond TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT VRIJDAG 4 MAART 1949 Residentie van Frederik de Grote nu garnizoen van het Rode leger „HIER BEN IK DE BAAS" (Van onze correspondent). Berlijn, Febr. Potsdam is met de Duitse geschiedenis on afscheidelijk verbonden. De naam van deze stad, waar Barok en Rococo een eigen „Pruisische" stijl kregen, wekt ook he den nog bij vele Duitsers weemoedige herinneringen op aan de glorietijd van het „Rijk" Zij zullen U vertellen van de „soldatenkoning" Frederik Willem I en zijn „lange kerels", van Frederik de Grote en diens roemrijke veldtochten, van Sanssouci, de Garnizoenskerk met het beroemde carillon, van schitterende garde-regimenten. timatie heeft bestudeerd. Hij doet het uitermate grondig en nauwgezet en stelt een paar vragen, die heel onschuldig klinken, maar waarvan men de eigenlijke bedoeling niet zo gauw begrijpt. Maar dan geeft hij het papiertje ter^ig, met een kort knikje, en men mag door lopen. Bij de tramhalte een ge drang van jewelste. Ruw ba nen zich Russische officieren en militairen een weg door de menigte om als eerste in te stappen. De zitplaatsen zijn voor hen en hun vrouwen ge reserveerd. De oude aristocra tische freule, wier vader nog aan het Hof is geweest en die zich ook nu nog een waardige houding tracht te geven, staat op het achterbalcon tussen tien- Potsdam was de residentie van de Pruisische koningen uit het Huis van Hohenzollërn. de bakermat van het Pruisische militarisme en van het Der de Rijk. Immers op 31 Maart 1933 opende Hitler in de Gar nizoenskerk voor de graftombe van Frederik de Grote en in bijzijn van rijkspresident Hin denburg de eétste Rijksdag. Wat toen voor de Duitsers het begin van een nieuw bloeitijd perk scheen, dat vervuld zou zijn van de „Geest van Pots dam", bleek naderhand het be gin van het einde, dat zich ma nifesteerde in het Verdrag van Potsdam, dat in de zomer van 1945 door de Grote Drie werd gesloten. Van het oude Potsdam is niets meer overgebleven. Het is weggevaagd als het Dui zendjarige Rijk. En toch is er in zeker opzicht iets van het oorspronkelijke karakter van de stad behouden. Potsdam, vanouds de stad van militairen en ambtenaren, herbergt ook nu weer militairen en ambte naren. Het grijs en het „ko ninklijk-Pruisisch blauw" heelt echter plaats moeten maken voor het khaikibruin van het Rode Leger, bovendien is Pots dam de zetel van de commu nistische regering en de Sow- jet-militaire administratie van het land Brandenburg. CONTRÖLE. Dat in de deftige residentie van Frederik de Grote nu de communisten en de Sow jets het heft in handen hebben, wordt iemand onmiddellijk ge waar, als hij het station wil verlaten. Om de vijf meter staat op het perron een Rus sisch soldaat met de bajonet op zijn geweer, die de reizi gers scherp onderzoekend aan kijkt, zodat deze zich benauwd afvragen wat er nu weer aan de hand is. Met het akelig ge voel, dat er iets boven hun hoofd hangt, lopen zij aarze lend door en ademen pas ver ruimd, als zij ongehinderd de controle gepasseerd zijn en op straat staan. Het blijkt, dat het deze keer niet gemunt is op de reizigers, die uit Berlijn komen, maar op degenen ,die naar Berlijn wensen te gaan. Deze worden aangehouden en als zij niet kunnen aantonen, dat zij aardappelen, die zij in hun koffertje bij zich hebben „eerlijk en door handenarbeid" hebben verworven, moeten zij mee naar de politiepost. Maar ook de reiziger uit Ber lijn blijft niet lang ongemoeid. Hij wandelt het" stationsplein op en schrikt hevig, want hij wordt staande gehouden door een Duitse politieagent, die zijn persoonsbewijs wenst te zien. Nu is die wel volgens voorschrift met een „B" afge stempeld, maar men kan nooit weten. Het duurt ook ongeloof lijk lang, tot de agent de legi- tallen passagiers ingeklemd. Zij is niet meer in tel, niemand, die plaats voor haar maakt. Feitelijk is heel de oude socië- ty van Potsdam, zijn de oudin gezetene adelijke officieren en noge ambtenaren verdwenen. GESLOOPT. Verdwenen zijn ook de ge tuigen van een groot verleden. Het beroemde Palais Barberi- na, het „Stadtschloss", de ko ninklijke residentie meewa rige puinhopen tussen puin. Het hoofdbureau van politie is echter weer opgelapt, in de buurt ervan staat de „Bauhof", een groot gebouw, waar alle historische monumenten, met roest overtrokken klokken en hekken, de hele rommel van Sanssouci en de andere kaste len bijeen is gebracht om te worden gesloopt. Drie honderd arbeiders hebben daar voorlo-j pig volop werk. Het gebou' was eertijds de kazerne van het vermaarde eerste Gardere giment Verderop staat nog een groot gebouw, dat ongeschonden blijkt te zijn; de militaire ge vangenis van het Rode Leger. Aan het einde van de straat staat een poort, het „Jagertor". Hier is de zwarte markt, waar onder de ogen van de Duitse politie en de Russische militai ren een drukke handel wordt gedreven. Af en toe grijpt men er een in de nek; dat is dan het risico. Maar tenslotte gaat niets in Potsdam, in de gehele Rus sische zóne, zonder risico. En men moet toch eten. te me rd fr: Q-Jpc WH?; VERGANE GLORIE. Aan een laan, waar links en rechts ervan uien en kool wor den gekweekt, staat het witte paleis van de familie von Mac- kensen. Hier woont nu een Russisch generaal, maar hij moet het huis delen met tal van andere Russische gezinnen. De oude deftige meubelen zijn er nog, maar aan de muren hangen naast goedkope repro ducties portretten van Stalin, die er uitzien als aanplakbil jetten voor een verkiezings campagne. De kamers zijn vies en vuil en vol tabaksrook. Be neden in een -klein, bedompt kelderhokje huist de eigenaar van het witte paleis, een oud heertje, telg van het oude ge slacht. Hij is aangewezen om het huis te onderhouden. Hij mag daarvoor als beloning in de kelder blijven wonen. Het paleis heeft echter vele grote kamers. Deze schoon te maken gaat ver boven zijn kracht. Hij is zwaar -ondervoed. Het vuil hoopt zich overal op, maar de Russen trekken zich er* niets van aan. Zij laten de oude man ongemoeid. Op weg naar het station ko- len wij langs de „Hollandse "ijk". In de 16e eeuw, toen 'otsdam nog een vissersdorp gingen zich hier Neder landse vissers vestigen, die hun woningen in goed vaderlandse trant bouwden. De S-trein naar Berlijn staat op het punt van vertrek. De stationschef geeft reeds het sein, als een hoge Russische officier hem toeschreeuwt, dat hij de trein nog tenminste drie minuten moet laten wachten. „Kamerad komen!" Maar de stationschef trekt er zich niets van aan: „Hier ben ik de baas, meneer!" De Rus vloekt en tiert, maar de trein vertrekt naar Berlijn, dat vrij is, al zucht het onder de blokkade (Nadruk verboden). DUIVENSTORM. Na de storm van gisteren een andere storm. De duivenlief- hebbers zijn verbolgen en hun brieven dwarrelen over mijn schrijftafel. AL zij kannibalen waren, zouden ze me roosteren en met huid en haar verslinden. In ijskoude bewoordingen con stateren zij, dat ik van duiven geen verstand heb, noch weet, wat de duivenhouders zo al we ten te presterenHoe is het mogelijk, meneer de redacteur, dat ge schrijft, dat een Gezond heidsdienst voor Postduiven eigenlijk overbodig is, zolang er nog zoveel zieken zijn, die geholpen moeten worden? Ik buig mij nederig in het stof en blader nu dl meer dan'n half uur in een stapel nummers van Jteerlands Postduiven Orgaan" en ieder nummer doet mij- het schaamrood naar de kaken stij gen Dertienduizend postduiven verenigde de Rotterdamse Bond in een enkel concours ten bate van de kankerbestrijding, Ber gen op Zoom liet de duiven vliegen ten bate van de kinder voeding, de Missie, de Niwin, het Thuisfront, Leiden vloog Poor de T.b.e.-bestrijding, even als Uden en ook in Zeeland zijn ze niet mis, de duivenhouders en zij brengen aardig wat bijeen voor goede doeleinden. Helaas, ge zult moeten toege ven, dat een journalist ook niet alles kan weten. En wat mij aangaat, het doet mijn Zeeuwse hart deugd, dat de duivenhou ders eerst het goede doel na streven en om ait des te beter te kunnen doen,- geheel uit eigen middelen hun Gezond heidsdienst voor Postduiven stichten! Oude verenigingen kunnen weer exposeren in het kleine Museum Fodor. Stedelijk Museum is voor de abstracten. Van onze réizende redacteur De drie statige patriciërs huizen, die de Hongaarse kolenhandelaar C. J. Fodor nu ruim een halve eeuw geleden met de gehele kunstzmnige in ventaris aan de gemeente Am sterdam naliet, zijn nu weer open. Volgens bepalingen in de nalatenschap van hem en enige anderen, die eveneens hun kunstbezit aan de hoofd stad nalieten, was er jaren lang een permanente tentoon stelling van werken uit drie verzamelingen, die langza merhand geen enkele belang stelling meer trokken, zodat de stadsbestuurders zonder veel - gewetenswroeging in 1939 de luchtbeschermings dienst in deze gebouwen on derbrachten. Nadien voelden zij er niets voor de oude orde te herstellen, maar wij waren daartoe verplicht tenzij de Hoge Raad der Nederlanden bereid zou worden gevonden de onderhavige testamenten te wijzigen. Dat is dan nu na veel vijven en zessen gebeurd. Er is nu om de vier weken een andere tentoonstelling, die telkens drie weken duurt. Alle Amsterdamse schildersvereni gingen de hoofdstad telt volgens de wethouder voor de kunstzaken ongeveer 600 beel dende kunstenaars zullen bij toerbeurt de beschikking krijgen over de zalen aan de Keizersgracht in de huizen- Fodor. -Vroeger exposeerden de .schilders in het Stedelijk Museum, waarvan de inrich ting tien maal beter en tien maal groter is. Na de oorlog zijn aile vooroorlogse vereni gingen daaruit verbannen. Ge ruime tijd merkte njen niets van het bestaan van deze ge zelschappen. Er scheen alleen de Federatie van Nederlandse Beroepskunstenaarsverenigin gen te bestaan, een sterk een zijdig gezelschap met een sterke voorkeur naar het ab stracte in de kunst en naar ultra-links in de politiek. Want kunst en politiek blijven in de (rode) hoofdstad des lands helaas niet van elkaar gescheiden. WEER VREDE. Maar nu is er dan weer vrede in de Amsterdamse kunstenaarswereld. De niet- abstracte en niet-linkse ver enigingen worden officieel er kend en gekend en zij krijgen weer op zeer bescheiden schaal! gelegenheid van ge meentewege te exposeren. Kortgeleden, toen het nog niet zover was, had ik hierover een gesprek met de Groningse portretschilder Bart Peizel, wonend aan de Prirtsengracht te Amsterdam, waar hij op en d'op Amsterdammer is gewor den. Hij vertelde mij uitvoerig over de oude verenigingen St. Lucas (waarvan hij voorzitter is). De Onafhankelijken, Hol landse Kunstenaarskringt Arti et Amicitia en enige kleinere, die voor de oorlog leiding gaven aan de beeldende kunst te Amsterdam, op cultureel gebied onbetwist de hoofdstad des lands, die getracht hebben zo goed en zo kwaad het ging de bezettingsjaren door te ko men en dientengevolge na de bevrijding allerlei zuiverings moeilijkheden ondervonden. Dit is indertijd als motief aangegrepen om deze instel lingen naar de achtergrond te dringen ten gunste van een andere groep. NIET GELUKT. „Is dat gelukt?" was mijn vraag. ..Gedeeltelijk. De toestand is op het ogenblik zo, dat de leden voor verre weg het merendeel de gewraakte be sturen ovgr het algemeen trouw zijn gebleven en de verenigingen hebben bij het publiek geen slechte naam ge kregen. De opzet.om haar te laten verdwijnen ft totaal mis lukt. De openbare mening legt nu eenmaal haar eigen maat staven aan Y „Wat is er dan wel ge beurd?" „Ten aanzien van de kunste naarswereld is de oprichting bevorderd van de Federatie van Nederlandse Beroepskun stenaarsverenigingen. die alle kunstenaars onder haar hoede zou nemen. De leiding van deze organisatie werd toever trouwd aan jhr. W. J. H. B. Sandberg, directeur van het Stedelijk Museum te Amster dam. Afgezien nu van deze federatie, die ten aanzien van de schilders haar doel niet heeft bereikt, heeft de heer Sandberg. gerugsteund door de wethouder voor de kunst zaken en de linkse fracties van de gemeenteraad, de zalen van het Stedelijk Museum ge sloten voor de oude vereni gingen." „Wie exposeren daar dan nu wel?" „Het Stedelijk Museum wordt nu, wat de hedendaagse kunst betreft, alleen openge steld voor de z.g. abstracten. zoals Picasso en zijn vele vol gelingen." ONBESCHEIDEN. De practijk Is dus thans, dat de Amsterdamse abstracten, Inspectietocht met ir I. van Sandick Toestand op sommige plaatsen kritiek geworden Enkele maanden terug heb ben wij de aandacht geves tigd op de desolate toestand waarin de zeewering van West Zeeuwsch Vlaanderen verkeerde. Wjj hebben toen o.a. gewezen op het afbrok kelen van de duinen in Cad- zand. Het was te verwachten dat de hevige storm van Dinsdag j.l. speciaal voor deze duinen funest zou zijn, maar dat de toestand zo kritiek zou wor den. als deze thans ls, dat hadden zelfs wij niet kunnen vermoeden. Doch niet alleen in Cad- zand dreigen er gevaren, practisch langs de gehele kust is een enorme schade aangericht, een schade die ln snel tempo hersteld zal moe ten woraen, wil deze geen catastrophale gevolgen heb ben. EEN INSPECTIE TOCHT. Woensdag hebben wij, in gezelschap van ir. I. van Sandick ingenieur van het waterschap „Het Vrije van Sluis"„ een inspectietocht langs de kust gemaakt. Ons eerste doel was Cadzand. Aan de zeesluis was men druk aan het werk, omdat een grote muur was ingestort. De sluis heeft het gelukkig ge houden. ondanks de enorme druk die er op heeft gestaan. Het water was zo hoog ge komen, dat de golven over de sluis heensloegen. Op en kele plaatsen waren de dui nen aan do binnenzijde aan getast door het water dat in het haventje buiten haar oevers was getreden. De pa len aan de ingang van het haventje, waren echter losge slagen en op de wal gewor pen. De prikkeldraadversper ring, in de bezettingstijd aan deze palen aangebracht, bleek de palen bijeen gehouden te hebben, zodat de gehele mas sa tegelijk op het straatje, dat toegang geeft tot het hotel ,De Wielingen", werd teruggevonden. OP HET STRAND. Wanneer wij op het strand zjjn aangekomen en lopen in de richting van het Zwin. treft on. een troosteloze aan blik. De mooie duinen zijn op de meeste plaatsen over een breedte van 15 a 20 me ter weggesleurd door de woe dende zee. Slechts steile hel lingen zien wij, terwijl zwa re bunkers geheel zijn losge werkt en thans op het strand liggen, geheel uit elkaar ge slagen en verworden tot gro te blokken beton. De bewoners van het op het duin staande hotel „Noord zee", hebben angstige uren doorgemaakt. Het water sloeg over de duinen heen, met steeds verder de duinen weg. De zware trap, gemaakt van betonpalen, die leidde van 't hotel naar het strand, is fi naal weggeslagen, slechts 'n gapende afgrond is overge bleven. Gelukkig zijn hier de duinen flink breed, zodat er van onmiddellijk gevaar geen sprake is. Wij stuiten dan op een bre de, sterke stroom, die het water vfeer terugvoert uit 't Zwin. dat Dinsdagmiddag één zee was. Het water was zelfs doorgedrongen tot aan de villa van Koning Leopold van België. Zover het oog reikt, afgebrokkelde duinen. Men ziet de afscheiding van de plaats tot waar de duinen eerst kwamen en constateert dan, dat het strand plm. 20 meter breder is geworden. Helaas ten koste van de dui nen. Opvallend is hét. dat de nieuwe duinenrij, komende van België, practisch intact is gebleven. Wanneer wij zyn terugge keerd en vanaf het polder huis de duinen volgen tot *t badhuis, wacht ons een ang stige gewaarwording. Tot paalhoofd 34 gaat het goed. hier is alles intact gebleven, •doch dan wordt het mis. Daar waar de paalhoofden ontbreken, dus bjj 35-36-37, is het duin dermate geteis terd, dat de kruin op som mige plaatsen nog slechts 3 tot zelfs 1 meter breed is. Hier is de situatie angstig, een ander woord is cr niet voor te vinden. Men mag nu al beweren dat het 40 jaar is geleden dat er zo'n hoge waterstand was, dus wijzen op het abnormale, doch dit abnorma le kan zich even "goed spoe dig herhalen en zelfs dit is niet nodig om een doorbraak te krijgen, daar bij iedere hoge waterstand de duinen worden ondermijnd. IN GROEDE. Wjj hebben vervolgens een kijkje genomen aan de kust van Groede, Nieuwvliet en Nieuwe Sluis, waar eveneens enorme schade is aangericht. Palen zjjn als lucifershoutjes afgeknapt en over de dijk geworpen. "Zware ijzeren drie- palen, indertijd door de Duit sers als versperring op het strand geplaatst, zijn' door de zee opgenomen en achter de dijk geworpen. Grote basalU stukken uit de zeewering, zjjn eveneens losgerukt en ver weggeslingerd. In de buurt van de „verklikker" was Dinsdagmiddag groot alarm, omdat men vreesde dat de dijk zou doorbreken. Met man en macht is er gewerkt om de gaten provisorisch te dich ten met pakken stro. Men heeft een doorbraak weten te voorkomen. Op onze inspectie tocht kwamen wij echter tot de ontdekking, dat enige hon derden meters verder, even eens zware gaten in de dijk waren geslagen, wellicht nog erger als het geval waarvoor groot alarm was geslagen. De gehele duinenrij heeft ook daar ontzettend geleden, ook daar zjjn zware bunkers ge heel ondermjjnd en weggesla gen. H:-er is de toestand dan ook bijzonder ernstig, daar het overblijvende duin slechts van geringe hoogte is. Daarachter ligt een dal. dat begrenst wordt door de Waterdijk. Deze Waterdijk is echter ook laag en daarbij van een slechte kwaliteit. Wanneer de ze doorbreekt, zal het leed niet te overzien zrjn. Het is daarom een eerste eis, dat hier onmiddellijk maatregelen worden getroffen om de zee wering te versterken. NAAR BRESKENS In Breskens, waar men Dinsdag enorm veel water heeft gehad en waar het wa ter zelfs in de dorpsstraat stond, is eveneens schade aan de zeewering ontstaan. Wjj hebben dat mogen constateren op een wandeling vanaf de haven tot het Duivelshoekje. Gelukkig bleek- hier de scha de niet zo ernstig en bleef de ze beperkt tot gaten in de ste nen bintwering en kleine gaten in de dijk. Wanneer hier spoedig tot herstel wordt over gegaan, kunnen grotere ver nielingen worden voorkomen. Na ook nog even aan „Num mer Een" een kijkje te hebben genomen, waar alles gelukkig intact was, volgde een bezoek aan BIERVLIET Hier bleek Dinsdagmiddag een gat geslagen te zjjn in de djjk van de Paullnapolder, of liever in het dijkje, dat de afscheiding vormt met het ha ventje. Gevaarlijk is deze doorbraak echter geenszins. Meer gevaar was er bij een verzakking in de inlaagdjjk van de Clarapol- der, waardoor het water reeds sijpelde. Men heeft deze ver zakking echter tijdig weten te dichten. Intussen is geble ken dat deze dijk op nog twee plaatsen is verzakt, ver moedelijk doordat er ter plaat se mitrailleurnesten zjjn ge weest. Ook' hier heeft men on middellijk maatregeen geno men. Een woord van hulde komt zeker toe aani de opzichters van „Het Vrije van Sluis" en aan de arbeiders, die zich tot het uiterste hebben ingespan nen om dreigende gevaren te keren. Zij hebben daarvoor dag en-nacht gewerkt. KRITIEK Wij willen onze reportage besluiten met er nogmaals op te Mijzen dat de toestand waarin de zeewering van West Zeeuwsch Vlaanderen zich be vindt, speciaal wat betreft Cadzand en Groede, uiterst precair is. Hier moet worden ingegre pen, daar zulks een belang is, niet alleen voor geheel West Zeeuwsch Vlaanderen. doch voor geheel ons land. Actie voor Israël* Op 1 Maart is over de ge hele wereld en ook in Neder land een actie gestart voor Is raël. Men wil namelijk gelden bijeen brengen om de jonge Joodse staat, die onder zo gro te moeilijkheden het leven zag in staat te stellen allerlei dringend sociaal werk te en tameren. Een vrouwelijk officier (ha- dassah) uit het Joodse leger, mej. van Vriesland is uit Pa lestina naar Nederland geko men om deze inzameling te lei den. Amerikaanse bommenwerper werd in de lucht t getankt. Een Amerilcaanse superfort bommeniverperheeïtrfe eerste non-stopvlucht om1 de wereld in de gescliiedenls volbracht. Het vliegtuig, dat een bemanning van 14 koppen had en van forf Worth in Texas was vertrokken, heeft de. tocht in .vier dagen volbracht. Op vier punten langs de 37.000 kilometer lange route werd in de lucht benzine ge tankt, n.I. boven de Azoren, Saoedie-Arabië, de Phllippij- nen en Hawaii. De gemiddelde snelheid bedroeg 382 km. Afrika naar Khartoem en vandaar naar Dharhan in de Arabische woestjjn, waar het opnieuw-in de lucht zjjn tanks vulde. Begeleid door het gestadi ge geronk van zijn vier moto ren van 3.500 paardekracht, zette de bommenwerper daar op koers naar het hart van India, scheerde langs de Zui delijke punt van Birma en vervolgde zijn weg over Indo- Chtna naar de Phüippjjncn. Hier werd opnieuw brand stof ingenomen door leidingen,' die uit de benzine-tanks hin gen en hier was do moeilij ke operatie van het meeste belang, daar het langste tra ject de 9.500 kilometers over de Oceaan naar Hawaii - voor de boeg lag. Voor de laatste maal werd boven Hawaii bijgetankt en daarop koerste de B-50 recht op het Amerikaanse vaste land aan, waar het op Fort Worth in Texas voor het eerst sinds 94 uur en één minuut zijn wielen weer aan de grond zette. Functionarissen van dc Ame rilcaanse luchtmacht verwel komden deze gebeurtenis als een bewijs, dat z\j in staat zQn elk punt van de aarde te bombarderen van bases, dlc aan dc Amerikaanse luchtmacht ter beschikking staan. Na Zaterdag van Fort Worth te zijn opgestegen, zet te het vliegtuig koers in Oostelijke richting, op de Azo ren aan. Aan het einde van de eerste 6000 kilometer, steeg van de Azoren de eerste groep „vliegende tankers" speci aal herbouwde B-29 bommen werpers op, het vliegtuig tegemoet. Zondag vloog de B-50, die geheel „tot de strijd uitge rust" werd genoemd, hoog over Gibraltar en Noord die een ldeine minderheid vormen, over een overdadige expositieruimte beschikken, terwijl al de anderen het mi- niateur-museum Fodor moe ten delen met elkaar en met diezelfde abstracten, die hier ook mee rouleren. Dat onbescheidenheid hun niet vreemd is blijkt wel uit het feit, dat de eerste tentoonstel ling in het nieuwe Fodor er een is vande abstracten! (Nadruk verboden.) Een witte blouse vormt het onmisbaar onderdeel van elke damesgarderobe. In de R.K.O. Radiofilm „Good Sam" draagt Joan Loring een gekleed mo del, dat zeer geschikt is voor schouwburg- en theaterbezoek en zelfs op een eenvoudige zwarte avondrok met succes gedragen worden. De blouse is gemaakt van witte zijde. De garnering wordt gevormd door met de hand uitgevoerd, open borduurwerk. Boekeninzameling voor militairen. Ten bate van de militairen in Indonesië zal de Niwin in Maart' een extra inzameling houden van boeken en tijd schriften. Lectuurzendingen tot een maximumgewicht van twee kg. kunnen bovendien portvrij worrden opgezonden aan de BA.R.K. in Den Haag.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 5