Potsdam: zinnebeeld
van vergane
glo
ne
W. Zeeuws-Vlaamse zeewering
werd zwaar geteisterd
Zeeuwse Almanak
Wapenstilstand in
Amsterdams kunstwereld
Zonder stoppen in
94 uur de wereld rond
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 4 MAART 1949
Residentie van Frederik de Grote
nu garnizoen van het Rode leger
„HIER BEN IK DE BAAS"
(Van onze correspondent).
Berlijn, Febr. Potsdam is met de Duitse geschiedenis on
afscheidelijk verbonden. De naam van deze stad, waar Barok
en Rococo een eigen „Pruisische" stijl kregen, wekt ook he
den nog bij vele Duitsers weemoedige herinneringen op aan
de glorietijd van het „Rijk" Zij zullen U vertellen van de
„soldatenkoning" Frederik Willem I en zijn „lange kerels",
van Frederik de Grote en diens roemrijke veldtochten, van
Sanssouci, de Garnizoenskerk met het beroemde carillon, van
schitterende garde-regimenten.
timatie heeft bestudeerd. Hij
doet het uitermate grondig en
nauwgezet en stelt een paar
vragen, die heel onschuldig
klinken, maar waarvan men de
eigenlijke bedoeling niet zo
gauw begrijpt. Maar dan geeft
hij het papiertje ter^ig, met een
kort knikje, en men mag door
lopen.
Bij de tramhalte een ge
drang van jewelste. Ruw ba
nen zich Russische officieren
en militairen een weg door de
menigte om als eerste in te
stappen. De zitplaatsen zijn
voor hen en hun vrouwen ge
reserveerd. De oude aristocra
tische freule, wier vader nog
aan het Hof is geweest en die
zich ook nu nog een waardige
houding tracht te geven, staat
op het achterbalcon tussen tien-
Potsdam was de residentie
van de Pruisische koningen
uit het Huis van Hohenzollërn.
de bakermat van het Pruisische
militarisme en van het Der
de Rijk. Immers op 31 Maart
1933 opende Hitler in de Gar
nizoenskerk voor de graftombe
van Frederik de Grote en in
bijzijn van rijkspresident Hin
denburg de eétste Rijksdag.
Wat toen voor de Duitsers het
begin van een nieuw bloeitijd
perk scheen, dat vervuld zou
zijn van de „Geest van Pots
dam", bleek naderhand het be
gin van het einde, dat zich ma
nifesteerde in het Verdrag van
Potsdam, dat in de zomer van
1945 door de Grote Drie werd
gesloten.
Van het oude Potsdam is
niets meer overgebleven. Het
is weggevaagd als het Dui
zendjarige Rijk. En toch is er
in zeker opzicht iets van het
oorspronkelijke karakter van
de stad behouden. Potsdam,
vanouds de stad van militairen
en ambtenaren, herbergt ook
nu weer militairen en ambte
naren. Het grijs en het „ko
ninklijk-Pruisisch blauw" heelt
echter plaats moeten maken
voor het khaikibruin van het
Rode Leger, bovendien is Pots
dam de zetel van de commu
nistische regering en de Sow-
jet-militaire administratie van
het land Brandenburg.
CONTRÖLE.
Dat in de deftige residentie
van Frederik de Grote nu de
communisten en de Sow jets
het heft in handen hebben,
wordt iemand onmiddellijk ge
waar, als hij het station wil
verlaten. Om de vijf meter
staat op het perron een Rus
sisch soldaat met de bajonet
op zijn geweer, die de reizi
gers scherp onderzoekend aan
kijkt, zodat deze zich benauwd
afvragen wat er nu weer aan
de hand is. Met het akelig ge
voel, dat er iets boven hun
hoofd hangt, lopen zij aarze
lend door en ademen pas ver
ruimd, als zij ongehinderd de
controle gepasseerd zijn en op
straat staan. Het blijkt, dat
het deze keer niet gemunt is
op de reizigers, die uit Berlijn
komen, maar op degenen ,die
naar Berlijn wensen te gaan.
Deze worden aangehouden en
als zij niet kunnen aantonen,
dat zij aardappelen, die zij in
hun koffertje bij zich hebben
„eerlijk en door handenarbeid"
hebben verworven, moeten zij
mee naar de politiepost.
Maar ook de reiziger uit Ber
lijn blijft niet lang ongemoeid.
Hij wandelt het" stationsplein
op en schrikt hevig, want hij
wordt staande gehouden door
een Duitse politieagent, die
zijn persoonsbewijs wenst te
zien. Nu is die wel volgens
voorschrift met een „B" afge
stempeld, maar men kan nooit
weten. Het duurt ook ongeloof
lijk lang, tot de agent de legi-
tallen passagiers ingeklemd. Zij
is niet meer in tel, niemand,
die plaats voor haar maakt.
Feitelijk is heel de oude socië-
ty van Potsdam, zijn de oudin
gezetene adelijke officieren en
noge ambtenaren verdwenen.
GESLOOPT.
Verdwenen zijn ook de ge
tuigen van een groot verleden.
Het beroemde Palais Barberi-
na, het „Stadtschloss", de ko
ninklijke residentie meewa
rige puinhopen tussen puin.
Het hoofdbureau van politie is
echter weer opgelapt, in de
buurt ervan staat de „Bauhof",
een groot gebouw, waar alle
historische monumenten, met
roest overtrokken klokken en
hekken, de hele rommel van
Sanssouci en de andere kaste
len bijeen is gebracht om te
worden gesloopt. Drie honderd
arbeiders hebben daar voorlo-j
pig volop werk. Het gebou'
was eertijds de kazerne van
het vermaarde eerste Gardere
giment
Verderop staat nog een groot
gebouw, dat ongeschonden
blijkt te zijn; de militaire ge
vangenis van het Rode Leger.
Aan het einde van de straat
staat een poort, het „Jagertor".
Hier is de zwarte markt, waar
onder de ogen van de Duitse
politie en de Russische militai
ren een drukke handel wordt
gedreven. Af en toe grijpt men
er een in de nek; dat is dan het
risico. Maar tenslotte gaat niets
in Potsdam, in de gehele Rus
sische zóne, zonder risico. En
men moet toch eten.
te me
rd fr:
Q-Jpc
WH?;
VERGANE GLORIE.
Aan een laan, waar links en
rechts ervan uien en kool wor
den gekweekt, staat het witte
paleis van de familie von Mac-
kensen. Hier woont nu een
Russisch generaal, maar hij
moet het huis delen met tal
van andere Russische gezinnen.
De oude deftige meubelen zijn
er nog, maar aan de muren
hangen naast goedkope repro
ducties portretten van Stalin,
die er uitzien als aanplakbil
jetten voor een verkiezings
campagne. De kamers zijn vies
en vuil en vol tabaksrook. Be
neden in een -klein, bedompt
kelderhokje huist de eigenaar
van het witte paleis, een oud
heertje, telg van het oude ge
slacht. Hij is aangewezen om
het huis te onderhouden. Hij
mag daarvoor als beloning in
de kelder blijven wonen. Het
paleis heeft echter vele grote
kamers. Deze schoon te maken
gaat ver boven zijn kracht. Hij
is zwaar -ondervoed. Het vuil
hoopt zich overal op, maar de
Russen trekken zich er* niets
van aan. Zij laten de oude man
ongemoeid.
Op weg naar het station ko-
len wij langs de „Hollandse
"ijk". In de 16e eeuw, toen
'otsdam nog een vissersdorp
gingen zich hier Neder
landse vissers vestigen, die hun
woningen in goed vaderlandse
trant bouwden.
De S-trein naar Berlijn staat
op het punt van vertrek. De
stationschef geeft reeds het
sein, als een hoge Russische
officier hem toeschreeuwt, dat
hij de trein nog tenminste drie
minuten moet laten wachten.
„Kamerad komen!" Maar de
stationschef trekt er zich niets
van aan: „Hier ben ik de baas,
meneer!" De Rus vloekt en
tiert, maar de trein vertrekt
naar Berlijn, dat vrij is, al
zucht het onder de blokkade
(Nadruk verboden).
DUIVENSTORM.
Na de storm van gisteren een
andere storm. De duivenlief-
hebbers zijn verbolgen en hun
brieven dwarrelen over mijn
schrijftafel. AL zij kannibalen
waren, zouden ze me roosteren
en met huid en haar verslinden.
In ijskoude bewoordingen con
stateren zij, dat ik van duiven
geen verstand heb, noch weet,
wat de duivenhouders zo al we
ten te presterenHoe is het
mogelijk, meneer de redacteur,
dat ge schrijft, dat een Gezond
heidsdienst voor Postduiven
eigenlijk overbodig is, zolang
er nog zoveel zieken zijn, die
geholpen moeten worden?
Ik buig mij nederig in het stof
en blader nu dl meer dan'n half
uur in een stapel nummers van
Jteerlands Postduiven Orgaan"
en ieder nummer doet mij- het
schaamrood naar de kaken stij
gen
Dertienduizend postduiven
verenigde de Rotterdamse Bond
in een enkel concours ten bate
van de kankerbestrijding, Ber
gen op Zoom liet de duiven
vliegen ten bate van de kinder
voeding, de Missie, de Niwin,
het Thuisfront, Leiden vloog
Poor de T.b.e.-bestrijding, even
als Uden en ook in Zeeland zijn
ze niet mis, de duivenhouders
en zij brengen aardig wat bijeen
voor goede doeleinden.
Helaas, ge zult moeten toege
ven, dat een journalist ook niet
alles kan weten. En wat mij
aangaat, het doet mijn Zeeuwse
hart deugd, dat de duivenhou
ders eerst het goede doel na
streven en om ait des te beter
te kunnen doen,- geheel uit
eigen middelen hun Gezond
heidsdienst voor Postduiven
stichten!
Oude verenigingen kunnen weer exposeren in
het kleine Museum Fodor.
Stedelijk Museum is voor de
abstracten.
Van onze réizende redacteur
De drie statige patriciërs
huizen, die de Hongaarse
kolenhandelaar C. J. Fodor nu
ruim een halve eeuw geleden
met de gehele kunstzmnige in
ventaris aan de gemeente Am
sterdam naliet, zijn nu weer
open. Volgens bepalingen in
de nalatenschap van hem en
enige anderen, die eveneens
hun kunstbezit aan de hoofd
stad nalieten, was er jaren
lang een permanente tentoon
stelling van werken uit drie
verzamelingen, die langza
merhand geen enkele belang
stelling meer trokken, zodat
de stadsbestuurders zonder
veel - gewetenswroeging in
1939 de luchtbeschermings
dienst in deze gebouwen on
derbrachten. Nadien voelden zij
er niets voor de oude orde te
herstellen, maar wij waren
daartoe verplicht tenzij de
Hoge Raad der Nederlanden
bereid zou worden gevonden
de onderhavige testamenten
te wijzigen. Dat is dan nu na
veel vijven en zessen gebeurd.
Er is nu om de vier weken
een andere tentoonstelling, die
telkens drie weken duurt. Alle
Amsterdamse schildersvereni
gingen de hoofdstad telt
volgens de wethouder voor de
kunstzaken ongeveer 600 beel
dende kunstenaars zullen
bij toerbeurt de beschikking
krijgen over de zalen aan de
Keizersgracht in de huizen-
Fodor. -Vroeger exposeerden
de .schilders in het Stedelijk
Museum, waarvan de inrich
ting tien maal beter en tien
maal groter is. Na de oorlog
zijn aile vooroorlogse vereni
gingen daaruit verbannen. Ge
ruime tijd merkte njen niets
van het bestaan van deze ge
zelschappen. Er scheen alleen
de Federatie van Nederlandse
Beroepskunstenaarsverenigin
gen te bestaan, een sterk een
zijdig gezelschap met een
sterke voorkeur naar het ab
stracte in de kunst en naar
ultra-links in de politiek.
Want kunst en politiek blijven
in de (rode) hoofdstad des
lands helaas niet van elkaar
gescheiden.
WEER VREDE.
Maar nu is er dan weer
vrede in de Amsterdamse
kunstenaarswereld. De niet-
abstracte en niet-linkse ver
enigingen worden officieel er
kend en gekend en zij krijgen
weer op zeer bescheiden
schaal! gelegenheid van ge
meentewege te exposeren.
Kortgeleden, toen het nog niet
zover was, had ik hierover een
gesprek met de Groningse
portretschilder Bart Peizel,
wonend aan de Prirtsengracht
te Amsterdam, waar hij op en
d'op Amsterdammer is gewor
den. Hij vertelde mij uitvoerig
over de oude verenigingen St.
Lucas (waarvan hij voorzitter
is). De Onafhankelijken, Hol
landse Kunstenaarskringt Arti
et Amicitia en enige kleinere,
die voor de oorlog leiding
gaven aan de beeldende kunst
te Amsterdam, op cultureel
gebied onbetwist de hoofdstad
des lands, die getracht hebben
zo goed en zo kwaad het ging
de bezettingsjaren door te ko
men en dientengevolge na de
bevrijding allerlei zuiverings
moeilijkheden ondervonden.
Dit is indertijd als motief
aangegrepen om deze instel
lingen naar de achtergrond te
dringen ten gunste van een
andere groep.
NIET GELUKT.
„Is dat gelukt?" was mijn
vraag.
..Gedeeltelijk. De toestand is
op het ogenblik zo, dat de
leden voor verre weg het
merendeel de gewraakte be
sturen ovgr het algemeen
trouw zijn gebleven en de
verenigingen hebben bij het
publiek geen slechte naam ge
kregen. De opzet.om haar te
laten verdwijnen ft totaal mis
lukt. De openbare mening legt
nu eenmaal haar eigen maat
staven aan
Y „Wat is er dan wel ge
beurd?"
„Ten aanzien van de kunste
naarswereld is de oprichting
bevorderd van de Federatie
van Nederlandse Beroepskun
stenaarsverenigingen. die alle
kunstenaars onder haar hoede
zou nemen. De leiding van
deze organisatie werd toever
trouwd aan jhr. W. J. H. B.
Sandberg, directeur van het
Stedelijk Museum te Amster
dam. Afgezien nu van deze
federatie, die ten aanzien van
de schilders haar doel niet
heeft bereikt, heeft de heer
Sandberg. gerugsteund door
de wethouder voor de kunst
zaken en de linkse fracties
van de gemeenteraad, de zalen
van het Stedelijk Museum ge
sloten voor de oude vereni
gingen."
„Wie exposeren daar dan
nu wel?"
„Het Stedelijk Museum
wordt nu, wat de hedendaagse
kunst betreft, alleen openge
steld voor de z.g. abstracten.
zoals Picasso en zijn vele vol
gelingen."
ONBESCHEIDEN.
De practijk Is dus thans, dat
de Amsterdamse abstracten,
Inspectietocht
met ir I. van Sandick
Toestand op sommige plaatsen
kritiek geworden
Enkele maanden terug heb
ben wij de aandacht geves
tigd op de desolate toestand
waarin de zeewering van
West Zeeuwsch Vlaanderen
verkeerde. Wjj hebben toen
o.a. gewezen op het afbrok
kelen van de duinen in Cad-
zand.
Het was te verwachten dat
de hevige storm van Dinsdag
j.l. speciaal voor deze duinen
funest zou zijn, maar dat de
toestand zo kritiek zou wor
den. als deze thans ls, dat
hadden zelfs wij niet kunnen
vermoeden.
Doch niet alleen in Cad-
zand dreigen er gevaren,
practisch langs de gehele
kust is een enorme schade
aangericht, een schade die ln
snel tempo hersteld zal moe
ten woraen, wil deze geen
catastrophale gevolgen heb
ben.
EEN INSPECTIE
TOCHT.
Woensdag hebben wij, in
gezelschap van ir. I. van
Sandick ingenieur van het
waterschap „Het Vrije van
Sluis"„ een inspectietocht
langs de kust gemaakt. Ons
eerste doel was Cadzand. Aan
de zeesluis was men druk
aan het werk, omdat een
grote muur was ingestort. De
sluis heeft het gelukkig ge
houden. ondanks de enorme
druk die er op heeft gestaan.
Het water was zo hoog ge
komen, dat de golven over
de sluis heensloegen. Op en
kele plaatsen waren de dui
nen aan do binnenzijde aan
getast door het water dat in
het haventje buiten haar
oevers was getreden. De pa
len aan de ingang van het
haventje, waren echter losge
slagen en op de wal gewor
pen. De prikkeldraadversper
ring, in de bezettingstijd aan
deze palen aangebracht, bleek
de palen bijeen gehouden te
hebben, zodat de gehele mas
sa tegelijk op het straatje,
dat toegang geeft tot het
hotel ,De Wielingen", werd
teruggevonden.
OP HET STRAND.
Wanneer wij op het strand
zjjn aangekomen en lopen in
de richting van het Zwin.
treft on. een troosteloze aan
blik. De mooie duinen zijn
op de meeste plaatsen over
een breedte van 15 a 20 me
ter weggesleurd door de woe
dende zee. Slechts steile hel
lingen zien wij, terwijl zwa
re bunkers geheel zijn losge
werkt en thans op het strand
liggen, geheel uit elkaar ge
slagen en verworden tot gro
te blokken beton.
De bewoners van het op
het duin staande hotel „Noord
zee", hebben angstige uren
doorgemaakt. Het water sloeg
over de duinen heen, met
steeds verder de duinen weg.
De zware trap, gemaakt van
betonpalen, die leidde van 't
hotel naar het strand, is fi
naal weggeslagen, slechts 'n
gapende afgrond is overge
bleven. Gelukkig zijn hier de
duinen flink breed, zodat er
van onmiddellijk gevaar geen
sprake is.
Wij stuiten dan op een bre
de, sterke stroom, die het
water vfeer terugvoert uit 't
Zwin. dat Dinsdagmiddag één
zee was. Het water was zelfs
doorgedrongen tot aan de
villa van Koning Leopold van
België. Zover het oog reikt,
afgebrokkelde duinen. Men
ziet de afscheiding van de
plaats tot waar de duinen
eerst kwamen en constateert
dan, dat het strand plm. 20
meter breder is geworden.
Helaas ten koste van de dui
nen. Opvallend is hét. dat de
nieuwe duinenrij, komende
van België, practisch intact
is gebleven.
Wanneer wij zyn terugge
keerd en vanaf het polder
huis de duinen volgen tot *t
badhuis, wacht ons een ang
stige gewaarwording. Tot
paalhoofd 34 gaat het goed.
hier is alles intact gebleven,
•doch dan wordt het mis.
Daar waar de paalhoofden
ontbreken, dus bjj 35-36-37,
is het duin dermate geteis
terd, dat de kruin op som
mige plaatsen nog slechts 3
tot zelfs 1 meter breed is.
Hier is de situatie angstig,
een ander woord is cr niet
voor te vinden.
Men mag nu al beweren
dat het 40 jaar is geleden
dat er zo'n hoge waterstand
was, dus wijzen op het
abnormale, doch dit abnorma
le kan zich even "goed spoe
dig herhalen en zelfs dit is
niet nodig om een doorbraak
te krijgen, daar bij iedere
hoge waterstand de duinen
worden ondermijnd.
IN GROEDE.
Wjj hebben vervolgens een
kijkje genomen aan de kust
van Groede, Nieuwvliet en
Nieuwe Sluis, waar eveneens
enorme schade is aangericht.
Palen zjjn als lucifershoutjes
afgeknapt en over de dijk
geworpen. "Zware ijzeren drie-
palen, indertijd door de Duit
sers als versperring op het
strand geplaatst, zijn' door de
zee opgenomen en achter de
dijk geworpen. Grote basalU
stukken uit de zeewering, zjjn
eveneens losgerukt en ver
weggeslingerd. In de buurt
van de „verklikker" was
Dinsdagmiddag groot alarm,
omdat men vreesde dat de
dijk zou doorbreken. Met man
en macht is er gewerkt om
de gaten provisorisch te dich
ten met pakken stro. Men
heeft een doorbraak weten te
voorkomen. Op onze inspectie
tocht kwamen wij echter tot
de ontdekking, dat enige hon
derden meters verder, even
eens zware gaten in de dijk
waren geslagen, wellicht nog
erger als het geval waarvoor
groot alarm was geslagen. De
gehele duinenrij heeft ook
daar ontzettend geleden, ook
daar zjjn zware bunkers ge
heel ondermjjnd en weggesla
gen. H:-er is de toestand dan
ook bijzonder ernstig, daar het
overblijvende duin slechts van
geringe hoogte is. Daarachter
ligt een dal. dat begrenst
wordt door de Waterdijk.
Deze Waterdijk is echter
ook laag en daarbij van een
slechte kwaliteit. Wanneer de
ze doorbreekt, zal het leed
niet te overzien zrjn. Het is
daarom een eerste eis, dat
hier onmiddellijk maatregelen
worden getroffen om de zee
wering te versterken.
NAAR BRESKENS
In Breskens, waar men
Dinsdag enorm veel water
heeft gehad en waar het wa
ter zelfs in de dorpsstraat
stond, is eveneens schade aan
de zeewering ontstaan. Wjj
hebben dat mogen constateren
op een wandeling vanaf de
haven tot het Duivelshoekje.
Gelukkig bleek- hier de scha
de niet zo ernstig en bleef de
ze beperkt tot gaten in de ste
nen bintwering en kleine gaten
in de dijk. Wanneer hier
spoedig tot herstel wordt over
gegaan, kunnen grotere ver
nielingen worden voorkomen.
Na ook nog even aan „Num
mer Een" een kijkje te hebben
genomen, waar alles gelukkig
intact was, volgde een bezoek
aan
BIERVLIET
Hier bleek Dinsdagmiddag
een gat geslagen te zjjn in
de djjk van de Paullnapolder,
of liever in het dijkje, dat de
afscheiding vormt met het ha
ventje.
Gevaarlijk is deze doorbraak
echter geenszins. Meer gevaar
was er bij een verzakking in
de inlaagdjjk van de Clarapol-
der, waardoor het water reeds
sijpelde. Men heeft deze ver
zakking echter tijdig weten
te dichten. Intussen is geble
ken dat deze dijk op nog
twee plaatsen is verzakt, ver
moedelijk doordat er ter plaat
se mitrailleurnesten zjjn ge
weest. Ook' hier heeft men on
middellijk maatregeen geno
men.
Een woord van hulde komt
zeker toe aani de opzichters
van „Het Vrije van Sluis" en
aan de arbeiders, die zich tot
het uiterste hebben ingespan
nen om dreigende gevaren te
keren. Zij hebben daarvoor
dag en-nacht gewerkt.
KRITIEK
Wij willen onze reportage
besluiten met er nogmaals op
te Mijzen dat de toestand
waarin de zeewering van West
Zeeuwsch Vlaanderen zich be
vindt, speciaal wat betreft
Cadzand en Groede, uiterst
precair is.
Hier moet worden ingegre
pen, daar zulks een belang is,
niet alleen voor geheel West
Zeeuwsch Vlaanderen. doch
voor geheel ons land.
Actie voor Israël*
Op 1 Maart is over de ge
hele wereld en ook in Neder
land een actie gestart voor Is
raël. Men wil namelijk gelden
bijeen brengen om de jonge
Joodse staat, die onder zo gro
te moeilijkheden het leven zag
in staat te stellen allerlei
dringend sociaal werk te en
tameren.
Een vrouwelijk officier (ha-
dassah) uit het Joodse leger,
mej. van Vriesland is uit Pa
lestina naar Nederland geko
men om deze inzameling te lei
den.
Amerikaanse bommenwerper werd in de lucht
t getankt.
Een Amerilcaanse superfort bommeniverperheeïtrfe eerste
non-stopvlucht om1 de wereld in de gescliiedenls volbracht.
Het vliegtuig, dat een bemanning van 14 koppen had
en van forf Worth in Texas was vertrokken, heeft de.
tocht in .vier dagen volbracht. Op vier punten langs de
37.000 kilometer lange route werd in de lucht benzine ge
tankt, n.I. boven de Azoren, Saoedie-Arabië, de Phllippij-
nen en Hawaii. De gemiddelde snelheid bedroeg 382 km.
Afrika naar Khartoem en
vandaar naar Dharhan in de
Arabische woestjjn, waar het
opnieuw-in de lucht zjjn tanks
vulde.
Begeleid door het gestadi
ge geronk van zijn vier moto
ren van 3.500 paardekracht,
zette de bommenwerper daar
op koers naar het hart van
India, scheerde langs de Zui
delijke punt van Birma en
vervolgde zijn weg over Indo-
Chtna naar de Phüippjjncn.
Hier werd opnieuw brand
stof ingenomen door leidingen,'
die uit de benzine-tanks hin
gen en hier was do moeilij
ke operatie van het meeste
belang, daar het langste tra
ject de 9.500 kilometers
over de Oceaan naar Hawaii
- voor de boeg lag.
Voor de laatste maal werd
boven Hawaii bijgetankt en
daarop koerste de B-50 recht
op het Amerikaanse vaste
land aan, waar het op Fort
Worth in Texas voor het
eerst sinds 94 uur en één
minuut zijn wielen weer aan
de grond zette.
Functionarissen van dc Ame
rilcaanse luchtmacht verwel
komden deze gebeurtenis als
een bewijs, dat z\j in staat
zQn elk punt van de aarde
te bombarderen van bases,
dlc aan dc Amerikaanse
luchtmacht ter beschikking
staan.
Na Zaterdag van Fort
Worth te zijn opgestegen, zet
te het vliegtuig koers in
Oostelijke richting, op de Azo
ren aan.
Aan het einde van de
eerste 6000 kilometer, steeg
van de Azoren de eerste groep
„vliegende tankers" speci
aal herbouwde B-29 bommen
werpers op, het vliegtuig
tegemoet.
Zondag vloog de B-50, die
geheel „tot de strijd uitge
rust" werd genoemd, hoog
over Gibraltar en Noord
die een ldeine minderheid
vormen, over een overdadige
expositieruimte beschikken,
terwijl al de anderen het mi-
niateur-museum Fodor moe
ten delen met elkaar en
met diezelfde abstracten, die
hier ook mee rouleren. Dat
onbescheidenheid hun niet
vreemd is blijkt wel uit het
feit, dat de eerste tentoonstel
ling in het nieuwe Fodor er
een is vande abstracten!
(Nadruk verboden.)
Een witte blouse vormt het
onmisbaar onderdeel van elke
damesgarderobe. In de R.K.O.
Radiofilm „Good Sam" draagt
Joan Loring een gekleed mo
del, dat zeer geschikt is voor
schouwburg- en theaterbezoek
en zelfs op een eenvoudige
zwarte avondrok met succes
gedragen worden. De blouse
is gemaakt van witte zijde.
De garnering wordt gevormd
door met de hand uitgevoerd,
open borduurwerk.
Boekeninzameling voor
militairen.
Ten bate van de militairen
in Indonesië zal de Niwin in
Maart' een extra inzameling
houden van boeken en tijd
schriften. Lectuurzendingen tot
een maximumgewicht van twee
kg. kunnen bovendien portvrij
worrden opgezonden aan de
BA.R.K. in Den Haag.