Nog altijd duistere vragen rond het England-Spiel In de duintjes van Kamperland Zeeuwse Almanak Leon Jolson, de „man van de week" Internationale samenwerking in de landbouw TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 17 FEBRUARI 1949 Ik was geheim agent in oorlogstijd (Slot) Een paar aantekeningen op bet verhaal van Brutus Schreieder weet meer dan hij zegt „Ik was geheim agent in oorlogstijd." Dat was het ver haal van de geheime agent „Brutus", zoals hij het heeft opgeschreven nadat hij nit Duitsland in Nederland was teruggekeerd. Dat is nu al meer dan drie jaren geleden. Drie jaren woont hy, met zijn Engelse vrouw en zijn twee schatten van kinderen, al weer in het Gooi. Een man, die door veel ellende is ge gaan en die daardoor ouder lijkt dan hij is. Maar het her wonnen geluk heeft een wel dadige rust gebracht over het leven van deze nauwelijks dertigjarige Nederlander, die zijn land heeft gediend op een der meest gevaarlijke posten. Brutus heeft geluk gehad. Hij is een der zeer weinige nog in leven zijnde agenien, die gedropt werden in de tijd, dat Joseph bcnxeieder en Hermann Giskes hlln England- Spiel speelden over zestien radiozenders, twintig maan den lang. Zestig van zijn mak kers, die, evenals hij, hun op leiding in Londen kregen, liggen in de massagraven. Slachtoffers van Londense domheid, van Duitse geslepen heid en van grof verraad. Ver raad van schurken als George Ridderhof, Leo Poos, Anton van der Waals en van zovele anderen. Enigen dier boeven zijn terechtgesteld, anderen zijn ter dood veroordeeld en wachten op de kogel of op gratieverlening. In zijn cel te Rotterdam zit, tien maanden nadat hij in cassatie ging van het doodvonnis, nog altijd An ton van der Waals; via zijn: verdediger mr. Van der Starp zendt hij verhalen de wereld in over zijn „werk voor de Engelse geheime dienst" en over zijn samenwerking met een geheimzinnige dubbel ganger. En de behandeling van zijn schanddaden voor de bijzondere raad van cassatie laat maar op zich wachten. Intussen is Hermann Giskes stillekens over de grens ge werkt; Joseph Schreieder, tweemaal onschuldig ver klaard, zal hem spoedig in de Heimat kunnen opzoeken om opnieuw de vraag aan de orde te stellen, die hun beider leven beheerst: aan wie de „eer" van het gruwelijk Eng- land-Spiel toekomt. Er is over dat England- Spiel veel geschreven. Veel daarvan is onzin en fantasie. Wat Schreieder er van zegt, is in het algemeen juist. Maar wy zijn er van overtuigd, dat hij niet alles zegt. Wij zijn er van overtuigd, dat Schreie der niet alles kan en niet alles durft zeggen. Toen hij vorig jaar een korte poos in vrijheid was heb ik urenlang met hem gesproken over tal van duistere punten. Het is Sluizer, die daarheen was uit geweken. Dit portretje was de introductie geweest van de agent Dessing, die inmiddels, omdat hij geen verbinding met Londen kon krijgen, via Frankrijk en Spanje naar En geland was teruggekeerd. De vraag, hoe Anton van der Waals aan een afdruk van dit portretje is gekomen, moet, naar mijn stellige overtuiging, gerekend worden tot de kern- VELE WEKEN LANG heeft de voormalige Ne derlandse geheime agent „Brutus" u zijn avonturen verteld. Het waren bele venissen van een man, die, na eerst zijn land als officier te hebben ge diend, naar Engeland uit week, daar werd opge leid voor het zeldzaam moeilijke en riskante werk van de inlichtin gendienst en toen (in 1943) bpven België zou Worden geparachuteerd om vervolgens naar Ne derland te komen. Het liep, omdat het RAF-toe- stel bij Brussel in brand werd geschoten allemaal aanvankelijk wat anders maar toch volgens de .Duitse plannen. Want „Brutus" kwam direct in handen van Schreieders medewerker George Rid derhof en werd 't slacht offer van een zo geraffi neerd spel der Duitse contra-spionnage als men nauwelijks voor mogelijk zou hebben gehouden. Vandaag, nu wij deze ar tikelenserie afsluiten, is niet meer „Brutus" aan het woord, maar een spe ciale medewerker, die enige niet mis te versta ne opmerkingen maakt over het schier onont warbare complex van vragen, die nog altijd rond het beruchte Eng- land-Spiel blijven opdoe men. vragen van het probleem. „Hebt u Van der Waals dit portretje gegeven?" vroeg ik Schreieder. „JawohL" „Hoe was het in uw bezit gekomen?" „Het was uit Londen mee gebracht door een der agen ten, die ik in het kader van het England-Spiel bij de dropping kon laten opvan gen." „Welke agent was dat?" En dan komt het merkwaar dige: Schreieder, die een fabelachtig geheugen heeft van wra.. ,s ,?!}e merkwaardis te zien, hoe deze plaatsen en 'alten, zegt stot- rnan, die zeff zulk een gerou-'"rend dat h„ het r.eh „,et tineerde verhoorder js, plotse ling in de war kan raken bij een onverwachte vraag, die kernpunten raakt van het af grijselijke drama, waarin hij ae hoofdrol speelde. Men herinnert zich. dat op 1 April 1943 het gehele Na tionale Comité (vooraanstaan de politici, oud-ministers, hoogleraren enz.) en de ver zetsgroep van de heer K. Vor- rink werden opgerold. Dat was voor een groot deel het werk van Anton van der Waals, die tot de groep-Vor- rink was doorgedrongen via de journalist Van Looij, aan wie hij een portretje toonde, dat in Londen gemaakt was van de kinderen van Meijer KINDERMOND. Zij stapte door Goes in haar spiksplinternieuwe bontjas en deed denken aan een fregat schip met volle zeilen. Zó voel de zij zich in haar glanzende dierenhuid, dat haar manier van lopen opvallend was: zij dein de, eigenlijk liep zij i 'et, zij schrééd En achter haar liep in een veel eenvoudiger mantel een moeder met haar 10-jarige zoon. Kijk haar daar eens pron ken in haar nieuwe bontjas! zei de moeder. Ze loopt er hele maal naar... De zoon keek. En zijn ant- woo was subliem. Ja, zei hij, ze is 'm zeker aan het inrijden... De moeder kreeg een glim lach. De bontjas glansde. De eigenaresse schreed... terend, dat hii het zich niet kan herinneren. En zulke dingen zijn meer. Zij geven met elkaar aan ieder, die de feiten kent en ze weet te combineren, het on aangename gevoel, dat waar schijnlijk niet alle schuldigen aan het verraad-drama, dat England-Spiel heet, vervolgd zijn geworden. Het is ook lang niet zeker, dat alle schuldigen nog in Nederland zyn. En het zou kunnen zün, dat men in bepaalde kringen de naam noemt van een der figuren, die hierin een rol hebben ge speeld, zonder dat men tot arrestatie en vervolging over gaat. Het zou kuunen zijn, dat men te bevoegder plaatse heel goed en heel nauwkeurig weet, welke voormalige N.S.B.-er door een hoogge plaatst Londens ambtenaar in het geheime werk geplaatst is. En dat deze ingeschoven ge wezen nationaal-socialist bij Schreieder .de code en het zendplan van de Nederlandse geheime dienst op tafel heeft gelegd is een feit, dat ook te bevoegder plaatse bekend mag worden verondersteld. Zo niet dan weet men het thans! Misschien minder bekend in bevoegde kringen is de zon derlinge ervaring, die de Duitser Hermann Giskes in Juli 1945 te Londen opdeed toen hij daar verhoord werd. Twee Engelse officieren toon den hem de telegrammen, die tijdens het England-Spiel tus sen Engeland en Nederland zijn gewisseld. (In Engeland zat, zoals men weet, de ge heime dienst achter de toe stellen en in Nederland de Duitse contra-spionnage). De Engelse ondervragers ver klaarden ronduit tegenover Giskes, dat de Nederlandse geheime agent Lauwers, toen hij als gevangene van de Duitsers moest seinen, po gingen heeft ondernomen om Engeland te waarschuwen voor het verraad. Lauwers was een der eerste gevange nen van het England-Spiel. Na zijn met doodsverachting geseinde waarschuwingen is men in Engeland rustig door gegaan met het doen para chuteren van meer dan 50 agenten, die alley een zekere dood tegemoet gingen. Er is na de bevrijding voor al binnenskamers veel ge twist over de vraag, wie de verantwoordelijkheid, voor dit alles draagt. Totdusver is er niemand voor vervolgd, zodat men moet aannemen dat er geen verantwoordelijkheid is vastgesteld. Het is echter een onomstotelijk feit. dat tijdens het England-Spiel de uitzen ding van onze agenten ge schiedde door de Militaire In lichtingendienst (M.I.D.), die een onderafdeling was van het bureau M.V.T. (Militaire Voorbereiding Terugkeer). En evenzeer is het een vaststaand feit, dat in een vroeger sta dium toen de ellende begon in Londen een soort „Ne derlandse Intelligence" be stond. die beheerd werd door de justitieambtenaar mr. R. P. J. Derksema. De namen van de slachtof fers. die in het lugubere Eng- land-Spiel in de dood werden gedreven, zijn, behalve bij hun verwanten, alweer ver geten. Wij leven snel en er zijn veel dingen, die onze aan dacht opeisen. Daarom is het goed geweest, dat in dit dagblad gepubli ceerd werd wat - „Brutus" heeft doorleefd. Hij is de woordvoerder geweèst voor zijn gevallen kameraden, die ons allen een voorbeeld ziin geweest van vaderlandsliefde en trouw en waarvan zelfs een man als Schreieder pu bliekelijk erkennen moest: „Het waren stuk voor stuk Drachtkerels, stuk voor stuk moedige mensen." Dat slechts enkelen dezer dapperen posthuum werden geëerd met de verlening van een onderscheiding is een der zwartste bladzijden uit dit boek met zijn donkere historie. Van Duits vluchteling tot welgesteld zakenman (Van ónze correspondent). New-York, Febr. De man van de week" in de Ver. Staten is thans Leon Jolson. Twee jaar geleden heette hij nog Leon Joselzön en woonde in een benarde barak van het ontheemden-kamp te Neu Freimann in Duitsland. Doch zelfs die nauwe barak had de allures van een paleis voor iemand, die met zyn vrouw dlrie jaar lang door de Duit sers in concentratiekampen Poniatow en Najdanki in Po len had moeten huizen. Daarna hadden andere Duitsers voormalige zakenrelaties in Polen hem en zyn vrouw helpen ontsnappen. Een jaar lang hadden zij geleefd in 'n kolenhok en toen de oorlog eindelijk over was, moesten Leon en Anne opnieuw leren lopenZe hadden ver leerd hun benen te strekken. Vandaag is alle leed ach ter de rug; maar niet verge ten. Leon Jolson „hit the headlines", zoals wij hier zeg gen, toen hij gisteren een gift van een slordige 1000 3750,overmaakte aan de organisatie, die hem zijn grote kans in dit leven heeft geboden, de United Service for New Americans,* die de taak op zich heeft genomen emigranten in de nieuwe we reld voqruit te helpen. Jolson woonde voor de oor- Landbouwvoorlichting moet ontwikkeld worden, Een belangrijke vergadering in Parijs. (Van onze Haagse redacteur). Het streven naar internationale samenwerking op velerlei gebied is een van de weinig goede dingen uit de erfenis, die de tweede we reldoorlog ons heeft nagelaten. Ook op agrarisch gebied pogen de landen meer en meer hun belangen in goede onderlinge verstandhou ding te regelen.» Dezer dagen hield de Commissie voor het Europees Herstel Pro- am, die verleden jaar door de Ia.'.A.P. is ingesteld, in Parijs haar tweede vergadering. In deze com missie z(jn vertegenwoordigd de landbouworganisaties van België. Denemarken, Frakrijk, Groot Brit- tannië, Ieriand, Luxemburg, Ne derland. Noorwegen. West-Duits- land en Zweden. Ook de West- Duitse landbouworganisaties zijn dus voor het eerst in dit West-Europees overleg betrokken. Namens de Stichting voor de Landbouw heeft in deze commissie zitting mr J. Linthorst Homan, die in de eerste vergadering in October van het vorig Jaar tot permanent voorzitter werd geko zen. VIER-JARENPROGRAMMA'S. In de vergadering kwamen ter sprake de vier-jarenprogramma's die de West-Europese landen bij de organisatie voor Europese eco nomische samenwerking (OEEC) te Parijs hebb ingediend en het belangwekkende tuusentijdse rap port van de OEEC. waarin de moeilijkheden voor coördinatie van deze nationale plannen wor den geanalyseerd. Deze moeilijk heden liggen ook in de agrarische sector en raken vooral de afzet van de agrarische producten in West-Europa: met name wijdde de commissie aandacht aan de po sitie van de tuinbouw in West- Europa. Zij constateerde, dat het groenten- en fruitareaai in som mige landen aanzienlijk is uitge breid en dat er blijkens recente rapporten van de FAO en de OEEC ambitieuze plannen voor verdere uitbreiding van het tuinbouw» areaal bestaan. De commissie achtte het wenselijk, dat op zeer korte termijn een tuinbouwconfe- rentie wordt gehouden, waaraan de producenten-organisaties van de Benelux-landen. Engeland, Frankrijk en West-Dultslarid zou den moeten deelnemen. COÖRDINATIE DER VOOR LICHTING. Men achtte het voorts gevaarlijk de grote vraagstukken van de W. Europese landbouw slechts tech nisch te bezien. Wel werd ook aan dacht gewijd aan het technische aspect van de landbouw. Een ver hoging en intensivering van de agrarische productie in West-Euro pa is naar het oordeel van de com missie slechts mogdtjk, indien in de daarvoor In aanmerking ko mende Wcst-Europese landen de landbouwvoorlichting tot verdere ontwikkeling wordt gebracht. Daarvoor achtte men een coördi natie van de landbouw-voorlich- ting in West-Europa en een uit wisseling van gegevens noodzake lijk. De commissie drong er bij de nationale regeringen op aan deze coördinatie met kracht te bevor deren. De Paus zal Zondag voor de radio zich tot de wereld richten na een mis in de St. Pieter te hebben opgedragen te 12.00 uur des middags „als eerherstel voor het vonnis dat tegen kardinaal Mindszenty werd uitgesproken." log in Polen, maar was een Duitser. Hij had een bloei end bedryf in naaimachines, dat ai enige generaties van vader op zoon was overge gaan. „Ik was een behoorlijk vakman", zei Jolson met een glimlach. Van de zeven kin deren uit het gezin zijn nu nog Leon en zijn broer, die in Israël werkt, als enigen over. Twee andere broers, drie zusters en de moeder stierven in concentratiekam pen. In Februari 1947 arriveerden de twee Jolsons in de Ver. Staten ronder een cent. Het enige waarover Jolson na zijn jaren in het concentratiekamp nog kon beschikken was zijn vakmanschap en zyn zaken relaties in het buitenland. Ieder stuk brood, dat hij of zijn vrouw aten, was betaald met geleend .geld. De oude zakenrelaties hadden hem ge lukkig niet vergeten. Een Italiaan stelde hem aan als vertegenwoordiger van een nieuwe naaimachine, die niet alleen de gebruikelijke mani pulaties kon verrichten, maar zeer eenvoudig was om te stel len voor het aannaaien van knopen, maken van knoops gaten of het maken van ma chine-borduurwerken. Op die gronden wist Jol son van de U.S.N.A. een le ning te krijgen van S 2000 een bedrag, dat aanzienlijk hoger was dan deze organi- sateie gewoonlijk wil beste den. Er is niemand, die spijt heeft gehad van deze trans actie. Een eerste termijnbeta ling volgde reeds na enkele maanden, nadat Jolson een partij naalden naar Italië had. verkocht en daarvan natuur lijk zijn provisie had gekre gen. Inmiddels had hü vol doende kapitaal bijeen om 'n klein kantoor op te zetten. SUCCES. precies twee ja - 'V. Thans, na zijn aankomst in de is het een groot kantoor ge worden. En Jolson, een 36- jarige grijsaard riet een met lijnen doorgroefd gezicht, dat geen twijfel laat aan het vele, dat hij heeft doorleefd, ver telde mij vandaag, dat hij nu 25 man personeel heeft cn aan verdere uitbreiding denkt. Gedurende het laatste jaar heeft Jolsoris bedrijf, bij een totale omzet van ruim 1.000.000 aan hem zelf 25.000 opgeleverd, ruim- Dii .a iiioucru.Mc bovjei-Kussische slagschip van de Sovicfsky Sojus-klasse. I)e tckeniiu is gemaakt in overeenstemming met inlichtingen, die door het IJzeren Gordijn zijn gekomen. De Sovietsky Sojus-klasse heeft twee eenheden van meer dan 35.000 ton. waarvan in ieder geval één reeds in dienst is gesteld. De bewapening omvatte oorspronkelijk 9 kanons van 40.6 cm, opgesteld in drlclingstorens, maar zou thans bestaan uit 6 kanons van 10.6 cm plus twee catapults voor het afvuren van draadloos bestuurde., luchttorpedo'.s. Verder beeft het schip een groot aantal 13 cm kanons en 3.7 cm automatisch geschut. Deze slagschepen zijn bovendien uitgerust met raketten voor diverse doeleinden en enige radarstations. Dc lengte bedraagt 242 meter bij een breedte van 36 meter. STRIJD TUSSEN LENTE EN WINTER. Wie zal het winnen? Als ik uitrijd staan de kinde ren op de sloot te dansen; ze proberen of ze door 't ijs kun nen zakken, maar het lukt ze niet. Tenminste nog niet. Op de dorre grashalmen pin kelt de rijm; de bennen, waar in ze groeiden, bieden een fan tastische aanblik. De rijm ver andert trouwens alles onherken baar. Zelfs een hoop mest op het land wordt opeens een be langrijk geval nu schitterende ijskristalletjes elk strootje be dekken. Zo vlak naast een even eens „veredeld" halfrot brugge tje, zou het geval een foto waard zijn. En vergeten we niet de rietpluimen langs de sloten, op zichzelf al zo mooi, maar nu een schitterend decor. Bij 't veer naar N.-Bcvcland glijden de auto's (meer dan ze rijden) de boot op. Slechts de spits van de Kortgeeuse toren steekt zichtbaar boven 'n mist bank uit. RUSTIG. ;t Is er wel èrg rustig: een enkele wulp laat zijn roep ho ren, maar er zijn weinig vogels te zien. Een paar zilvermeeu wen zwemmen om de boot. maarals een der boot- knechten een paar brokken brood in 't water werpt, we melt het opeens rondom van krijsende vogels, zodat ik het ene driftig duikende dodaarsje bijna uit het oog verlies. Eenmaal aan de overkant doet de zon zijn kracht steeds meer gevoelen, tot bitter ver driet van de rijm. die in tranen versmelt. Als ik dicht bij de Kamperlander duintjes ben ge komen, begint alles al weer te groenen om me heen. De dijk op. Op een bordje: Verboden zand te halen, zit een roodborstje me autoritair aan te kijken. Ik beduid de vogel, dat ik geen zand weg ga slepen, maar hij vliegt op, zeker om de dykbaas te waarschuwen. De dijk over en voor me ligt de drooggelopen vlakte, die me van de -duintjes scheidt. Achter de dijk ligt alles nog dik in de rijm, ook de vloedlijn. Deson danks biedt deze een exotische aanblik, 't Ligt er vol met bas ten van kokosnoten, klaarblijke lijk behorende tot de aanspoe ling. waarvan in de kranten melding werd gemaakt. Nu heeft de rijm zich tot in hei binnenste van de basten weten te nestelen. Vreemde tegenstel ling!! WEINIG LEVEN. In de duintjes heerst schijn baar weinig leven. Alleen de duindoorn daar, ruig van de knoppen en de korstmossen blij ken het bijzonder naar hun zin te hebben op de vlieren. Ook enkele mosgroepjes schieten hun groene pluimpjes op. Plenty sporen van konijntjes en zelfs hier en daar een hermelijnen- prent, duiden or kortgeleden gepasseerd gedierte. Overigens is het hier merk waardig rustig. Geen vogeltje laat zich zien of horen in de vele met duinroosjes doorvloch- schoots voldoende om zijn ge zin in een aantrekkelijke om geving te huisvesten. En nu er een Jolson Jr. op komst is voelt Leon, zoals hij het zelf zei „dat ik in de voet sporen van mijn vader treed. Als het een jongen is, behoe ven wij ons hier voor zijn toekomst niet bezorgd te ma ken." „Ik ben nu eindelijk over al mjjn angsten heeri', voegt hij eraan toe. „In Duits land maakte ik mij onmiddel lijk uit de voeten ook na de bezetting door de Ameri kanen wanneer er maar een geüniformeerde man van de militaire politie in zicht was. Ik ben hier eindelijk tot rust gekomen. In die twee jaar ben ik hier volkomen geaard." Wij vroegen hem nog waar mee hij zich in zyn vrije tijd amuseert. „Ach", zei hy, „wij hebben thuis een televisie-toestel, en dat is natuurlijk een onge kende luxe. Het is ook wel leuk om te hebben. Maar ik amuseer mij door te leven dit is mijn eigen leven en iedere minuut van de dag is een verrukking." (Nadruk verboden.)1 ten vlierstruiken en duindoorns. En toch is de temperatuur nu zo heerlijk- Is het nog slechts vier uur geleden, dat de rijm dik aan de elzen hing en mijn vingers tintelend het stuur om klemden? Het schijnt wel volop lente. SPINNEN. Op een randduin peuzel ik mijn twaalfuurtje op en be spied intussen de onmiddellijke omgeving. Op de zonnige hel ling zig-zagt een spinnetje over het zand. Die rekent al op prooi? Volgens een oud axioma moet, wanneer de natuur een dier doet ontwaken, ook voed sel voor dat dier aanwezig zijn. Hier dus ook vliegen? En ja wel, even later zie ik een klein insect zich neerlaten op het zand. Weg! Maar dat kan daar toch zo maar niet verdwijnen? Na heel scherp turen ontdek ik het diertje. Een hoogpotig vlieg je, dat doodstil vlak bij een donker stukje hout zit. Enfin, daar spinnen echte hongerkun stenaars zijn, zoutfook deze spin het zonder voedsel nog wel even uithouden. DE ZEE. Met de kijker bespied ik dan de zee. Ginds ver weg aan het strand is meer leven. Daar we melt het van vogels, waaronder veel eenden. Meer zee in duikt telkens een bruinvis op. vangt de zon op zijn witte buik en tuimelt weer onder water. Zo wit is het wit. dat ik even aan een dolfijn denk, maar daarvoor is de „vis" wel wat klein en gedrongen. Op de terugweg rijd ik langs de eendentrcep. Meest tafeleen den. smienten en een paar zon netjes. Maar die daar, wat ver der in zee, behoren beslist tot een andere soort. De kijker nog wat scherper gesteld, dan ver raden ze hun identiteit. Het zijn eiöereenden. Een soort, die in ons land heeft gebroed (zuide lijkste grens) en hier 's winters verblijft. Ik zie ze echter eerst voor de tweede keer en nu ze wat dichterbij komen heel dui delijk. Het velo wit van de mannetjes, de afgeronde ruggen en later zelfs de eigenaardig gevormde bekken laten geen twijfeL SLACHTOFFERS. Op het strand liggen gelukkig weinig stookolie-slachtoffers. Twee slechts. Een Jan van Gent en een onherkenbaar ver minkte vogel met gelobde zwemvoet, dat is al. Een ver dwaalde meerkoet? De daders behoeven we niet ver te zoe ken. Vast bonte kraaien, waar van er ginds enkele parmantig over het strand stappen. Ver weg naar de kant van Vrouwenpolder een blinkend- witte streep. De kijker zegt ijs. schuimijs, dat het warme zon netje nog niet heeft kunnen smelten. Ja, tot mijn grote ver bazing blijkt in sommige hoek jes van het duin. waai- de zon nog niet kon doordringen, de rijm nog steeds aan de halmen van de helm te kleven. Wonderlijke dag, demonstre rend de zo felle strijd tussen lente en winter! Men zou haast denken, dat de vogels ook in de war zijn geraakt. De vlucht „vries"-gan- zen (grauwe), die me aan 't veer passeert, durven blijkbaar geen „V" te vormen. En waarom ook. als zelfs het K.N.M.I. in De Bilt zich bij het voorspellen van zeer voorzich tig gestelde bewoordingen be dient? BAREND ZWERFMANS. Natasja is haar naam en zij was een echte Russische prinses. Daar zij haar levensonderhoud moest verdienen als portier en later als dienstbode, nam zij een minder opvallende naam aan en noemde zich Marceline Mlchille. Zii trouw de met een rijke industrieel uit Rouen, Grounier. Deze vrouw van 54 jaar, een buitengewone schoon heid die niemand meer dan 40 jaar zou geven, leerde een 22-ja- rige student in de medicijnen kennen. Hij was een boerenjongen en beschikte slechts over 1000 francs per maand, niet voldoende om in Parijs van te leven. Aan vankelijk steunde Natasja hem met kleine bedragen, maar lang zamerhand begon hy zich zo bij haar thuis te voelen, dat hij zelf over haar portemonnaie ging. Hij overdreef enigszins, want op een goede dag miste de vroegere prfh- ses liefst 18 millioen francs aan geld en bovendien juwelen en an dere waarde artikelen. Onder be schuldiging van diefstal werd de jongeman voor de politie geleid en met Natasja geconfronteerd. Zijn houding prikkelde haar zoda nig. dat zij plotseling een revol ver uit haar tas te voorschijn haalde en haar minnaar voor de ogen «van de rechter van instruc tie neerschoot. Natasja heeft verschrikkelijk berouw over haar daad, huilt zon der ophouden en herhaalt voortdu rend: „Ik heb de man gedood, die ik boven alles ter wereld lief had". Zij is veroordeeld tot 7 jaar ge vangenisstraf. Olieveld van Schoone- beek wordt groter. Van de N.V. Ned. Aardolie-Mij. vernemen wij, dat in de boring Dalen I in Drente oy een diepte van 865 meter oliehoudend zand werd aangetroffen. De productie- proeven. welke op het ogenblik worden uitgevoerd, hebben reeds bewezen, dat door deze boring het aantal producenten van het Schoo- nebeek-veld met één is vermeer derd. De boring is gelegen in de gemeente Dalen aan het Stieltjes- kanaal op een afstand van onge veer twee en een halve kilometer van dc meest nabijgelegen produ cerende boring van het Schoone- beek-lerrein. Het aantreffen van olie in bovengenoemde boring be tekent geenszins de vondst van een nieuw olieveld, doch slechts een uitbreiding van Schoonebeek. In de naaste toekomst zullen in dit gebied i\og meer boringen worden gemaakt, om de grootte van het producerende gebied vast te stel len. De productie van het Schoonei beek-terrein is in 1948 belangrijk I toegenomen en bedroeg 495.539 ton (in 1947: 212.693 ton). Ook op andere plaatsen wordt Het booronderzoek intensief voort gezet. Zo werd o.a. onder Emmer- chans, nabij Enimen, de boring ■:mmen beëindigd zonder resulta ten te hebben bereikt. Thans ■vordt nabij Bargev-Oosterveld 'n tweede boring geslagen. Zodra de-" -e gereed gekomen is, zal nabij Roswinkel een derde boring wor den gemaakt. Daders van roofovervallen achter slot. Vijf mannen, die het vorig jaar drie roofovervallen hebben ge pleegd in respectievelijk Flerin- gen-Albergen. Hengelo en Dwin- gelo, zijn door de recherche te Almelo in samenwerking met de Rijkspolitie gearresteerd. Deze arrestatie is een gevolg van dc in Januari gepleegde overval op de 1 boerenleenbank te Ypelo—Rectum. Twee van de daders N. en Th. komen uit Almelo, drie L.. B. cn L. uit Vriezenveen. Allen hebben een volledige bekentenis afgelegd. In Fleringen—Albefgen en Hen gelo drongen de daders, gemas kerd cn met revolvers gewapend, een café binnen cn dwongen de caféhouder zijn geld uit de kas a£ te geven. Zij maakten enkele honderden guldens buit. In Dwln- gelo mislukte hun overval op een boerderij, omdat de vrouw van de boer terugkerende feestvier ders het gebeurde in de feest- week van September wist 'te al armeren en de mannen-ijlings de vlucht moesten nemen. Electrische stroom wordt ook in Brabant duurder. De Prov. Noord-Brabantse Electriciteitsmij. heeft het tarief voor licht verhoogd tot 24 ct. per kwh.. zulks mede in ver band met de verhoogde prijs voor steenkolen. De kwu-prijs behorende bij het vastrechtta rief zal voortaan 5 ct. bedragen en het klein krachttarief is ver hoogd tot 12 ct. per kwu. De verhoging treedt in werking van 1 Januari jL af. Reuter verwacht, dat Britse toeristen dit jaar 50 pond sterling per hoofd zullen mogen besteden voor vacantics op het vasteland. In Athene is bericht, dat ge neraal Eisenhower in de tweede helft von Maart een bezoek zal brengen aan Griekenland.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3