Nog altijd duistere vragen rond
het England-Spiel
In de duintjes
van Kamperland
Zeeuwse Almanak
Leon Jolson,
de „man van de week"
Internationale samenwerking
in de landbouw
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 17 FEBRUARI 1949
Ik was geheim agent in oorlogstijd (Slot)
Een paar aantekeningen op
bet verhaal van Brutus
Schreieder weet meer dan hij zegt
„Ik was geheim agent in
oorlogstijd." Dat was het ver
haal van de geheime agent
„Brutus", zoals hij het heeft
opgeschreven nadat hij nit
Duitsland in Nederland was
teruggekeerd. Dat is nu al
meer dan drie jaren geleden.
Drie jaren woont hy, met zijn
Engelse vrouw en zijn twee
schatten van kinderen, al
weer in het Gooi. Een man,
die door veel ellende is ge
gaan en die daardoor ouder
lijkt dan hij is. Maar het her
wonnen geluk heeft een wel
dadige rust gebracht over het
leven van deze nauwelijks
dertigjarige Nederlander, die
zijn land heeft gediend op een
der meest gevaarlijke posten.
Brutus heeft geluk gehad.
Hij is een der zeer weinige
nog in leven zijnde agenien,
die gedropt werden in de tijd,
dat Joseph bcnxeieder en
Hermann Giskes hlln England-
Spiel speelden over zestien
radiozenders, twintig maan
den lang. Zestig van zijn mak
kers, die, evenals hij, hun op
leiding in Londen kregen,
liggen in de massagraven.
Slachtoffers van Londense
domheid, van Duitse geslepen
heid en van grof verraad. Ver
raad van schurken als George
Ridderhof, Leo Poos, Anton
van der Waals en van zovele
anderen. Enigen dier boeven
zijn terechtgesteld, anderen
zijn ter dood veroordeeld en
wachten op de kogel of op
gratieverlening. In zijn cel te
Rotterdam zit, tien maanden
nadat hij in cassatie ging van
het doodvonnis, nog altijd An
ton van der Waals; via zijn:
verdediger mr. Van der Starp
zendt hij verhalen de wereld
in over zijn „werk voor de
Engelse geheime dienst" en
over zijn samenwerking met
een geheimzinnige dubbel
ganger. En de behandeling
van zijn schanddaden voor de
bijzondere raad van cassatie
laat maar op zich wachten.
Intussen is Hermann Giskes
stillekens over de grens ge
werkt; Joseph Schreieder,
tweemaal onschuldig ver
klaard, zal hem spoedig in de
Heimat kunnen opzoeken om
opnieuw de vraag aan de orde
te stellen, die hun beider
leven beheerst: aan wie de
„eer" van het gruwelijk Eng-
land-Spiel toekomt.
Er is over dat England-
Spiel veel geschreven. Veel
daarvan is onzin en fantasie.
Wat Schreieder er van zegt, is
in het algemeen juist. Maar
wy zijn er van overtuigd, dat
hij niet alles zegt. Wij zijn
er van overtuigd, dat Schreie
der niet alles kan en niet
alles durft zeggen. Toen hij
vorig jaar een korte poos in
vrijheid was heb ik urenlang
met hem gesproken over tal
van duistere punten. Het is
Sluizer, die daarheen was uit
geweken. Dit portretje was de
introductie geweest van de
agent Dessing, die inmiddels,
omdat hij geen verbinding
met Londen kon krijgen, via
Frankrijk en Spanje naar En
geland was teruggekeerd. De
vraag, hoe Anton van der
Waals aan een afdruk van dit
portretje is gekomen, moet,
naar mijn stellige overtuiging,
gerekend worden tot de kern-
VELE WEKEN LANG
heeft de voormalige Ne
derlandse geheime agent
„Brutus" u zijn avonturen
verteld. Het waren bele
venissen van een man,
die, na eerst zijn land als
officier te hebben ge
diend, naar Engeland uit
week, daar werd opge
leid voor het zeldzaam
moeilijke en riskante
werk van de inlichtin
gendienst en toen (in
1943) bpven België zou
Worden geparachuteerd
om vervolgens naar Ne
derland te komen. Het
liep, omdat het RAF-toe-
stel bij Brussel in brand
werd geschoten allemaal
aanvankelijk wat anders
maar toch volgens de
.Duitse plannen. Want
„Brutus" kwam direct in
handen van Schreieders
medewerker George Rid
derhof en werd 't slacht
offer van een zo geraffi
neerd spel der Duitse
contra-spionnage als men
nauwelijks voor mogelijk
zou hebben gehouden.
Vandaag, nu wij deze ar
tikelenserie afsluiten, is
niet meer „Brutus" aan
het woord, maar een spe
ciale medewerker, die
enige niet mis te versta
ne opmerkingen maakt
over het schier onont
warbare complex van
vragen, die nog altijd
rond het beruchte Eng-
land-Spiel blijven opdoe
men.
vragen van het probleem.
„Hebt u Van der Waals dit
portretje gegeven?" vroeg ik
Schreieder.
„JawohL"
„Hoe was het in uw bezit
gekomen?"
„Het was uit Londen mee
gebracht door een der agen
ten, die ik in het kader van
het England-Spiel bij de
dropping kon laten opvan
gen."
„Welke agent was dat?"
En dan komt het merkwaar
dige: Schreieder, die een
fabelachtig geheugen heeft
van wra.. ,s ,?!}e
merkwaardis te zien, hoe deze plaatsen en 'alten, zegt stot-
rnan, die zeff zulk een gerou-'"rend dat h„ het r.eh „,et
tineerde verhoorder js, plotse
ling in de war kan raken bij
een onverwachte vraag, die
kernpunten raakt van het af
grijselijke drama, waarin hij
ae hoofdrol speelde.
Men herinnert zich. dat op
1 April 1943 het gehele Na
tionale Comité (vooraanstaan
de politici, oud-ministers,
hoogleraren enz.) en de ver
zetsgroep van de heer K. Vor-
rink werden opgerold. Dat
was voor een groot deel het
werk van Anton van der
Waals, die tot de groep-Vor-
rink was doorgedrongen via
de journalist Van Looij, aan
wie hij een portretje toonde,
dat in Londen gemaakt was
van de kinderen van Meijer
KINDERMOND.
Zij stapte door Goes in haar
spiksplinternieuwe bontjas en
deed denken aan een fregat
schip met volle zeilen. Zó voel
de zij zich in haar glanzende
dierenhuid, dat haar manier van
lopen opvallend was: zij dein
de, eigenlijk liep zij i 'et, zij
schrééd
En achter haar liep in een
veel eenvoudiger mantel een
moeder met haar 10-jarige zoon.
Kijk haar daar eens pron
ken in haar nieuwe bontjas! zei
de moeder. Ze loopt er hele
maal naar...
De zoon keek. En zijn ant-
woo was subliem.
Ja, zei hij, ze is 'm zeker
aan het inrijden...
De moeder kreeg een glim
lach.
De bontjas glansde.
De eigenaresse schreed...
terend, dat hii het zich niet
kan herinneren.
En zulke dingen zijn
meer.
Zij geven met elkaar aan
ieder, die de feiten kent en ze
weet te combineren, het on
aangename gevoel, dat waar
schijnlijk niet alle schuldigen
aan het verraad-drama, dat
England-Spiel heet, vervolgd
zijn geworden. Het is ook lang
niet zeker, dat alle schuldigen
nog in Nederland zyn. En het
zou kunnen zün, dat men in
bepaalde kringen de naam
noemt van een der figuren,
die hierin een rol hebben ge
speeld, zonder dat men tot
arrestatie en vervolging over
gaat. Het zou kuunen zijn, dat
men te bevoegder plaatse heel
goed en heel nauwkeurig
weet, welke voormalige
N.S.B.-er door een hoogge
plaatst Londens ambtenaar in
het geheime werk geplaatst is.
En dat deze ingeschoven ge
wezen nationaal-socialist bij
Schreieder .de code en het
zendplan van de Nederlandse
geheime dienst op tafel heeft
gelegd is een feit, dat ook te
bevoegder plaatse bekend mag
worden verondersteld. Zo niet
dan weet men het thans!
Misschien minder bekend in
bevoegde kringen is de zon
derlinge ervaring, die de
Duitser Hermann Giskes in
Juli 1945 te Londen opdeed
toen hij daar verhoord werd.
Twee Engelse officieren toon
den hem de telegrammen, die
tijdens het England-Spiel tus
sen Engeland en Nederland
zijn gewisseld. (In Engeland
zat, zoals men weet, de ge
heime dienst achter de toe
stellen en in Nederland de
Duitse contra-spionnage). De
Engelse ondervragers ver
klaarden ronduit tegenover
Giskes, dat de Nederlandse
geheime agent Lauwers, toen
hij als gevangene van de
Duitsers moest seinen, po
gingen heeft ondernomen om
Engeland te waarschuwen
voor het verraad. Lauwers
was een der eerste gevange
nen van het England-Spiel.
Na zijn met doodsverachting
geseinde waarschuwingen is
men in Engeland rustig door
gegaan met het doen para
chuteren van meer dan 50
agenten, die alley een zekere
dood tegemoet gingen.
Er is na de bevrijding voor
al binnenskamers veel ge
twist over de vraag, wie de
verantwoordelijkheid, voor dit
alles draagt. Totdusver is er
niemand voor vervolgd, zodat
men moet aannemen dat er
geen verantwoordelijkheid is
vastgesteld. Het is echter een
onomstotelijk feit. dat tijdens
het England-Spiel de uitzen
ding van onze agenten ge
schiedde door de Militaire In
lichtingendienst (M.I.D.), die
een onderafdeling was van het
bureau M.V.T. (Militaire
Voorbereiding Terugkeer). En
evenzeer is het een vaststaand
feit, dat in een vroeger sta
dium toen de ellende begon
in Londen een soort „Ne
derlandse Intelligence" be
stond. die beheerd werd door
de justitieambtenaar mr. R. P.
J. Derksema.
De namen van de slachtof
fers. die in het lugubere Eng-
land-Spiel in de dood werden
gedreven, zijn, behalve bij
hun verwanten, alweer ver
geten. Wij leven snel en er
zijn veel dingen, die onze aan
dacht opeisen.
Daarom is het goed geweest,
dat in dit dagblad gepubli
ceerd werd wat - „Brutus"
heeft doorleefd. Hij is de
woordvoerder geweèst voor
zijn gevallen kameraden, die
ons allen een voorbeeld ziin
geweest van vaderlandsliefde
en trouw en waarvan zelfs
een man als Schreieder pu
bliekelijk erkennen moest:
„Het waren stuk voor stuk
Drachtkerels, stuk voor stuk
moedige mensen."
Dat slechts enkelen dezer
dapperen posthuum werden
geëerd met de verlening van
een onderscheiding is een der
zwartste bladzijden uit dit
boek met zijn donkere historie.
Van Duits vluchteling tot welgesteld zakenman
(Van ónze correspondent).
New-York, Febr. De man van de week" in de Ver.
Staten is thans Leon Jolson. Twee jaar geleden heette hij
nog Leon Joselzön en woonde in een benarde barak van
het ontheemden-kamp te Neu Freimann in Duitsland. Doch
zelfs die nauwe barak had de allures van een paleis voor
iemand, die met zyn vrouw dlrie jaar lang door de Duit
sers in concentratiekampen Poniatow en Najdanki in Po
len had moeten huizen. Daarna hadden andere Duitsers
voormalige zakenrelaties in Polen hem en zyn vrouw
helpen ontsnappen. Een jaar lang hadden zij geleefd in 'n
kolenhok en toen de oorlog eindelijk over was, moesten
Leon en Anne opnieuw leren lopenZe hadden ver
leerd hun benen te strekken.
Vandaag is alle leed ach
ter de rug; maar niet verge
ten. Leon Jolson „hit the
headlines", zoals wij hier zeg
gen, toen hij gisteren een gift
van een slordige 1000
3750,overmaakte aan
de organisatie, die hem zijn
grote kans in dit leven heeft
geboden, de United Service
for New Americans,* die de
taak op zich heeft genomen
emigranten in de nieuwe we
reld voqruit te helpen.
Jolson woonde voor de oor-
Landbouwvoorlichting moet ontwikkeld worden,
Een belangrijke vergadering
in Parijs.
(Van onze Haagse redacteur).
Het streven naar internationale
samenwerking op velerlei gebied
is een van de weinig goede dingen
uit de erfenis, die de tweede we
reldoorlog ons heeft nagelaten.
Ook op agrarisch gebied pogen de
landen meer en meer hun belangen
in goede onderlinge verstandhou
ding te regelen.»
Dezer dagen hield de Commissie
voor het Europees Herstel Pro-
am, die verleden jaar door de
Ia.'.A.P. is ingesteld, in Parijs haar
tweede vergadering. In deze com
missie z(jn vertegenwoordigd de
landbouworganisaties van België.
Denemarken, Frakrijk, Groot Brit-
tannië, Ieriand, Luxemburg, Ne
derland. Noorwegen. West-Duits-
land en Zweden. Ook de West-
Duitse landbouworganisaties zijn
dus voor het eerst in dit
West-Europees overleg betrokken.
Namens de Stichting voor de
Landbouw heeft in deze commissie
zitting mr J. Linthorst Homan,
die in de eerste vergadering in
October van het vorig Jaar tot
permanent voorzitter werd geko
zen.
VIER-JARENPROGRAMMA'S.
In de vergadering kwamen ter
sprake de vier-jarenprogramma's
die de West-Europese landen bij
de organisatie voor Europese eco
nomische samenwerking (OEEC)
te Parijs hebb ingediend en het
belangwekkende tuusentijdse rap
port van de OEEC. waarin de
moeilijkheden voor coördinatie
van deze nationale plannen wor
den geanalyseerd. Deze moeilijk
heden liggen ook in de agrarische
sector en raken vooral de afzet
van de agrarische producten in
West-Europa: met name wijdde
de commissie aandacht aan de po
sitie van de tuinbouw in West-
Europa. Zij constateerde, dat het
groenten- en fruitareaai in som
mige landen aanzienlijk is uitge
breid en dat er blijkens recente
rapporten van de FAO en de OEEC
ambitieuze plannen voor verdere
uitbreiding van het tuinbouw»
areaal bestaan. De commissie
achtte het wenselijk, dat op zeer
korte termijn een tuinbouwconfe-
rentie wordt gehouden, waaraan
de producenten-organisaties van
de Benelux-landen. Engeland,
Frankrijk en West-Dultslarid zou
den moeten deelnemen.
COÖRDINATIE DER VOOR
LICHTING.
Men achtte het voorts gevaarlijk
de grote vraagstukken van de W.
Europese landbouw slechts tech
nisch te bezien. Wel werd ook aan
dacht gewijd aan het technische
aspect van de landbouw. Een ver
hoging en intensivering van de
agrarische productie in West-Euro
pa is naar het oordeel van de com
missie slechts mogdtjk, indien in
de daarvoor In aanmerking ko
mende Wcst-Europese landen de
landbouwvoorlichting tot verdere
ontwikkeling wordt gebracht.
Daarvoor achtte men een coördi
natie van de landbouw-voorlich-
ting in West-Europa en een uit
wisseling van gegevens noodzake
lijk. De commissie drong er bij de
nationale regeringen op aan deze
coördinatie met kracht te bevor
deren.
De Paus zal Zondag voor de
radio zich tot de wereld richten
na een mis in de St. Pieter te
hebben opgedragen te 12.00 uur
des middags „als eerherstel voor
het vonnis dat tegen kardinaal
Mindszenty werd uitgesproken."
log in Polen, maar was een
Duitser. Hij had een bloei
end bedryf in naaimachines,
dat ai enige generaties van
vader op zoon was overge
gaan. „Ik was een behoorlijk
vakman", zei Jolson met een
glimlach. Van de zeven kin
deren uit het gezin zijn nu
nog Leon en zijn broer, die
in Israël werkt, als enigen
over. Twee andere broers,
drie zusters en de moeder
stierven in concentratiekam
pen.
In Februari 1947 arriveerden
de twee Jolsons in de Ver.
Staten ronder een cent. Het
enige waarover Jolson na zijn
jaren in het concentratiekamp
nog kon beschikken was zijn
vakmanschap en zyn zaken
relaties in het buitenland.
Ieder stuk brood, dat hij of
zijn vrouw aten, was betaald
met geleend .geld. De oude
zakenrelaties hadden hem ge
lukkig niet vergeten. Een
Italiaan stelde hem aan als
vertegenwoordiger van een
nieuwe naaimachine, die niet
alleen de gebruikelijke mani
pulaties kon verrichten, maar
zeer eenvoudig was om te stel
len voor het aannaaien van
knopen, maken van knoops
gaten of het maken van ma
chine-borduurwerken.
Op die gronden wist Jol
son van de U.S.N.A. een le
ning te krijgen van S 2000
een bedrag, dat aanzienlijk
hoger was dan deze organi-
sateie gewoonlijk wil beste
den. Er is niemand, die spijt
heeft gehad van deze trans
actie. Een eerste termijnbeta
ling volgde reeds na enkele
maanden, nadat Jolson een
partij naalden naar Italië had.
verkocht en daarvan natuur
lijk zijn provisie had gekre
gen. Inmiddels had hü vol
doende kapitaal bijeen om 'n
klein kantoor op te zetten.
SUCCES.
precies twee ja
- 'V.
Thans,
na zijn aankomst in de
is het een groot kantoor ge
worden. En Jolson, een 36-
jarige grijsaard riet een met
lijnen doorgroefd gezicht, dat
geen twijfel laat aan het vele,
dat hij heeft doorleefd, ver
telde mij vandaag, dat hij nu
25 man personeel heeft cn
aan verdere uitbreiding denkt.
Gedurende het laatste jaar
heeft Jolsoris bedrijf, bij een
totale omzet van ruim
1.000.000 aan hem zelf
25.000 opgeleverd, ruim-
Dii .a iiioucru.Mc bovjei-Kussische slagschip van de Sovicfsky Sojus-klasse. I)e tckeniiu
is gemaakt in overeenstemming met inlichtingen, die door het IJzeren Gordijn zijn gekomen.
De Sovietsky Sojus-klasse heeft twee eenheden van meer dan 35.000 ton. waarvan in ieder
geval één reeds in dienst is gesteld. De bewapening omvatte oorspronkelijk 9 kanons van
40.6 cm, opgesteld in drlclingstorens, maar zou thans bestaan uit 6 kanons van 10.6 cm plus
twee catapults voor het afvuren van draadloos bestuurde., luchttorpedo'.s. Verder beeft het
schip een groot aantal 13 cm kanons en 3.7 cm automatisch geschut. Deze slagschepen zijn
bovendien uitgerust met raketten voor diverse doeleinden en enige radarstations. Dc lengte
bedraagt 242 meter bij een breedte van 36 meter.
STRIJD TUSSEN LENTE EN WINTER.
Wie zal het winnen?
Als ik uitrijd staan de kinde
ren op de sloot te dansen; ze
proberen of ze door 't ijs kun
nen zakken, maar het lukt ze
niet. Tenminste nog niet.
Op de dorre grashalmen pin
kelt de rijm; de bennen, waar
in ze groeiden, bieden een fan
tastische aanblik. De rijm ver
andert trouwens alles onherken
baar. Zelfs een hoop mest op
het land wordt opeens een be
langrijk geval nu schitterende
ijskristalletjes elk strootje be
dekken. Zo vlak naast een even
eens „veredeld" halfrot brugge
tje, zou het geval een foto
waard zijn. En vergeten we
niet de rietpluimen langs de
sloten, op zichzelf al zo mooi,
maar nu een schitterend decor.
Bij 't veer naar N.-Bcvcland
glijden de auto's (meer dan ze
rijden) de boot op. Slechts de
spits van de Kortgeeuse toren
steekt zichtbaar boven 'n mist
bank uit.
RUSTIG.
;t Is er wel èrg rustig: een
enkele wulp laat zijn roep ho
ren, maar er zijn weinig vogels
te zien. Een paar zilvermeeu
wen zwemmen om de boot.
maarals een der boot-
knechten een paar brokken
brood in 't water werpt, we
melt het opeens rondom van
krijsende vogels, zodat ik het
ene driftig duikende dodaarsje
bijna uit het oog verlies.
Eenmaal aan de overkant
doet de zon zijn kracht steeds
meer gevoelen, tot bitter ver
driet van de rijm. die in tranen
versmelt. Als ik dicht bij de
Kamperlander duintjes ben ge
komen, begint alles al weer te
groenen om me heen.
De dijk op. Op een bordje:
Verboden zand te halen, zit een
roodborstje me autoritair aan
te kijken. Ik beduid de vogel,
dat ik geen zand weg ga slepen,
maar hij vliegt op, zeker om de
dykbaas te waarschuwen. De
dijk over en voor me ligt de
drooggelopen vlakte, die me
van de -duintjes scheidt. Achter
de dijk ligt alles nog dik in de
rijm, ook de vloedlijn. Deson
danks biedt deze een exotische
aanblik, 't Ligt er vol met bas
ten van kokosnoten, klaarblijke
lijk behorende tot de aanspoe
ling. waarvan in de kranten
melding werd gemaakt. Nu
heeft de rijm zich tot in hei
binnenste van de basten weten
te nestelen. Vreemde tegenstel
ling!!
WEINIG LEVEN.
In de duintjes heerst schijn
baar weinig leven. Alleen de
duindoorn daar, ruig van de
knoppen en de korstmossen blij
ken het bijzonder naar hun zin
te hebben op de vlieren. Ook
enkele mosgroepjes schieten hun
groene pluimpjes op. Plenty
sporen van konijntjes en zelfs
hier en daar een hermelijnen-
prent, duiden or kortgeleden
gepasseerd gedierte.
Overigens is het hier merk
waardig rustig. Geen vogeltje
laat zich zien of horen in de
vele met duinroosjes doorvloch-
schoots voldoende om zijn ge
zin in een aantrekkelijke om
geving te huisvesten. En nu
er een Jolson Jr. op komst
is voelt Leon, zoals hij het
zelf zei „dat ik in de voet
sporen van mijn vader treed.
Als het een jongen is, behoe
ven wij ons hier voor zijn
toekomst niet bezorgd te ma
ken."
„Ik ben nu eindelijk over
al mjjn angsten heeri', voegt
hij eraan toe. „In Duits
land maakte ik mij onmiddel
lijk uit de voeten ook na
de bezetting door de Ameri
kanen wanneer er maar
een geüniformeerde man van
de militaire politie in zicht
was. Ik ben hier eindelijk tot
rust gekomen. In die twee
jaar ben ik hier volkomen
geaard."
Wij vroegen hem nog waar
mee hij zich in zyn vrije tijd
amuseert.
„Ach", zei hy, „wij hebben
thuis een televisie-toestel, en
dat is natuurlijk een onge
kende luxe. Het is ook wel
leuk om te hebben. Maar ik
amuseer mij door te leven
dit is mijn eigen leven en
iedere minuut van de dag is
een verrukking."
(Nadruk verboden.)1
ten vlierstruiken en duindoorns.
En toch is de temperatuur nu
zo heerlijk- Is het nog slechts
vier uur geleden, dat de rijm
dik aan de elzen hing en mijn
vingers tintelend het stuur om
klemden? Het schijnt wel volop
lente.
SPINNEN.
Op een randduin peuzel ik
mijn twaalfuurtje op en be
spied intussen de onmiddellijke
omgeving. Op de zonnige hel
ling zig-zagt een spinnetje over
het zand. Die rekent al op
prooi? Volgens een oud axioma
moet, wanneer de natuur een
dier doet ontwaken, ook voed
sel voor dat dier aanwezig zijn.
Hier dus ook vliegen? En ja
wel, even later zie ik een klein
insect zich neerlaten op het
zand. Weg! Maar dat kan daar
toch zo maar niet verdwijnen?
Na heel scherp turen ontdek ik
het diertje. Een hoogpotig vlieg
je, dat doodstil vlak bij een
donker stukje hout zit. Enfin,
daar spinnen echte hongerkun
stenaars zijn, zoutfook deze spin
het zonder voedsel nog wel
even uithouden.
DE ZEE.
Met de kijker bespied ik dan
de zee. Ginds ver weg aan het
strand is meer leven. Daar we
melt het van vogels, waaronder
veel eenden. Meer zee in duikt
telkens een bruinvis op. vangt
de zon op zijn witte buik en
tuimelt weer onder water. Zo
wit is het wit. dat ik even aan
een dolfijn denk, maar daarvoor
is de „vis" wel wat klein en
gedrongen.
Op de terugweg rijd ik langs
de eendentrcep. Meest tafeleen
den. smienten en een paar zon
netjes. Maar die daar, wat ver
der in zee, behoren beslist tot
een andere soort. De kijker nog
wat scherper gesteld, dan ver
raden ze hun identiteit. Het zijn
eiöereenden. Een soort, die in
ons land heeft gebroed (zuide
lijkste grens) en hier 's winters
verblijft. Ik zie ze echter eerst
voor de tweede keer en nu ze
wat dichterbij komen heel dui
delijk. Het velo wit van de
mannetjes, de afgeronde ruggen
en later zelfs de eigenaardig
gevormde bekken laten geen
twijfeL
SLACHTOFFERS.
Op het strand liggen gelukkig
weinig stookolie-slachtoffers.
Twee slechts. Een Jan van
Gent en een onherkenbaar ver
minkte vogel met gelobde
zwemvoet, dat is al. Een ver
dwaalde meerkoet? De daders
behoeven we niet ver te zoe
ken. Vast bonte kraaien, waar
van er ginds enkele parmantig
over het strand stappen.
Ver weg naar de kant van
Vrouwenpolder een blinkend-
witte streep. De kijker zegt ijs.
schuimijs, dat het warme zon
netje nog niet heeft kunnen
smelten. Ja, tot mijn grote ver
bazing blijkt in sommige hoek
jes van het duin. waai- de zon
nog niet kon doordringen, de
rijm nog steeds aan de halmen
van de helm te kleven.
Wonderlijke dag, demonstre
rend de zo felle strijd tussen
lente en winter!
Men zou haast denken, dat
de vogels ook in de war zijn
geraakt. De vlucht „vries"-gan-
zen (grauwe), die me aan 't
veer passeert, durven blijkbaar
geen „V" te vormen.
En waarom ook. als zelfs het
K.N.M.I. in De Bilt zich bij het
voorspellen van zeer voorzich
tig gestelde bewoordingen be
dient?
BAREND ZWERFMANS.
Natasja is haar naam en zij was
een echte Russische prinses. Daar
zij haar levensonderhoud moest
verdienen als portier en later als
dienstbode, nam zij een minder
opvallende naam aan en noemde
zich Marceline Mlchille. Zii trouw
de met een rijke industrieel uit
Rouen, Grounier. Deze vrouw van
54 jaar, een buitengewone schoon
heid die niemand meer dan 40
jaar zou geven, leerde een 22-ja-
rige student in de medicijnen
kennen. Hij was een boerenjongen
en beschikte slechts over 1000
francs per maand, niet voldoende
om in Parijs van te leven. Aan
vankelijk steunde Natasja hem
met kleine bedragen, maar lang
zamerhand begon hy zich zo bij
haar thuis te voelen, dat hij zelf
over haar portemonnaie ging. Hij
overdreef enigszins, want op een
goede dag miste de vroegere prfh-
ses liefst 18 millioen francs aan
geld en bovendien juwelen en an
dere waarde artikelen. Onder be
schuldiging van diefstal werd de
jongeman voor de politie geleid
en met Natasja geconfronteerd.
Zijn houding prikkelde haar zoda
nig. dat zij plotseling een revol
ver uit haar tas te voorschijn
haalde en haar minnaar voor de
ogen «van de rechter van instruc
tie neerschoot.
Natasja heeft verschrikkelijk
berouw over haar daad, huilt zon
der ophouden en herhaalt voortdu
rend: „Ik heb de man gedood, die
ik boven alles ter wereld lief had".
Zij is veroordeeld tot 7 jaar ge
vangenisstraf.
Olieveld van Schoone-
beek wordt groter.
Van de N.V. Ned. Aardolie-Mij.
vernemen wij, dat in de boring
Dalen I in Drente oy een diepte
van 865 meter oliehoudend zand
werd aangetroffen. De productie-
proeven. welke op het ogenblik
worden uitgevoerd, hebben reeds
bewezen, dat door deze boring het
aantal producenten van het Schoo-
nebeek-veld met één is vermeer
derd. De boring is gelegen in de
gemeente Dalen aan het Stieltjes-
kanaal op een afstand van onge
veer twee en een halve kilometer
van dc meest nabijgelegen produ
cerende boring van het Schoone-
beek-lerrein. Het aantreffen van
olie in bovengenoemde boring be
tekent geenszins de vondst van
een nieuw olieveld, doch slechts
een uitbreiding van Schoonebeek.
In de naaste toekomst zullen in dit
gebied i\og meer boringen worden
gemaakt, om de grootte van het
producerende gebied vast te stel
len.
De productie van het Schoonei
beek-terrein is in 1948 belangrijk
I toegenomen en bedroeg 495.539 ton
(in 1947: 212.693 ton).
Ook op andere plaatsen wordt
Het booronderzoek intensief voort
gezet. Zo werd o.a. onder Emmer-
chans, nabij Enimen, de boring
■:mmen beëindigd zonder resulta
ten te hebben bereikt. Thans
■vordt nabij Bargev-Oosterveld 'n
tweede boring geslagen. Zodra de-"
-e gereed gekomen is, zal nabij
Roswinkel een derde boring wor
den gemaakt.
Daders van roofovervallen
achter slot.
Vijf mannen, die het vorig jaar
drie roofovervallen hebben ge
pleegd in respectievelijk Flerin-
gen-Albergen. Hengelo en Dwin-
gelo, zijn door de recherche te
Almelo in samenwerking met de
Rijkspolitie gearresteerd. Deze
arrestatie is een gevolg van dc in
Januari gepleegde overval op de
1 boerenleenbank te Ypelo—Rectum.
Twee van de daders N. en Th.
komen uit Almelo, drie L.. B.
cn L. uit Vriezenveen. Allen
hebben een volledige bekentenis
afgelegd.
In Fleringen—Albefgen en Hen
gelo drongen de daders, gemas
kerd cn met revolvers gewapend,
een café binnen cn dwongen de
caféhouder zijn geld uit de kas
a£ te geven. Zij maakten enkele
honderden guldens buit. In Dwln-
gelo mislukte hun overval op een
boerderij, omdat de vrouw van
de boer terugkerende feestvier
ders het gebeurde in de feest-
week van September wist 'te al
armeren en de mannen-ijlings de
vlucht moesten nemen.
Electrische stroom wordt ook
in Brabant duurder.
De Prov. Noord-Brabantse
Electriciteitsmij. heeft het tarief
voor licht verhoogd tot 24 ct.
per kwh.. zulks mede in ver
band met de verhoogde prijs
voor steenkolen. De kwu-prijs
behorende bij het vastrechtta
rief zal voortaan 5 ct. bedragen
en het klein krachttarief is ver
hoogd tot 12 ct. per kwu. De
verhoging treedt in werking
van 1 Januari jL af.
Reuter verwacht, dat Britse
toeristen dit jaar 50 pond sterling
per hoofd zullen mogen besteden
voor vacantics op het vasteland.
In Athene is bericht, dat ge
neraal Eisenhower in de tweede
helft von Maart een bezoek zal
brengen aan Griekenland.