De Veiligheidsraad heeft een
steen doorgeslikt
„Zeeduivel" in Amerika
Nederlanders in Londen
krijgen hun kerk terug
De Indonesische resolutie
in perspectief
Lake Success en de Raad van Europa
Zeeuwse Almanak
Van Vrouw lof Vrouw
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 5 FEBRUARI 1949
(Van onze correspondent te Lake Success)
Het is merkwaardig te zien, hoe het perspectief van een
willekeurig plan verschilt voor en na het door een wereld
forum als dat in Lake Success is bediscussieerd en bekrach
tigd. Dit geldt ook voor de z.g. viermogendheden-resolutie
betreffende Indonesië.
Toen het document werd opgesteld had het duidelijk het
karakter van een „motie van wantrouwen" aan het adres
van Den Haag. Daarbij getuigde de Veilighe dsraad opnieuw
van een grote mate van theoretische sympathie tegenover
de Republiek. Thans zijn we een stap verder. De resolude is
aanvaard. De Republiek is er maar matig door bevred'gd
en heeft alle voorbehoud gemaakt voorzover betreft haar
medewe king aan de verwezelijking van de in het document
genoemde plannen. Nederland heeft evenmin zijn oordeel
over het ontwerp onder stoelen of banken gestoken. En na
en ge dagen van overdenking, in het licht van de nieuwste
gebeurtenissen In West-Europa, is men te Lake Success tot
conclusies gekomen, die aanz.enlyk afwijken van de geest
van de onderha ge resolutie.
„De Veiligheidsraad heeft
een steen doorgeslikt, die
moeliyk te verteren zal blij
ken", aldus merkte men n
gematigde en by het conflict
niet betrokken kringen op.
Als „motie van wantrouwen"
laat de resolutie geen twijfel.
Maar in werkelijkhe'd is he;
een onding, waarover men
hier nog maanden in theorie
kan verder pra'en, zonder tot
de kern van de zaak de
competen'ie-kwestie door te
dringen. In feite heeft de re
solutie alle aanleiding gegeven
tot iets, dat het S ate Depart
ment tot elke prijs heeft
fetracht te voorkomen: een
iepergaand meningsverschil
ine., de landen van het Aziati
sche blok in oprichting.
By een vorige gelegenheid
hebben wy reeds opgemerkt,
dat de V.S. er naar streven
hun morele leiderschap niet
te beperken tot Europa, maar
ui te strekken tot Azië. De
re 's tydens de oorlog ontwik
kelde gedachte, dat de zetel
van de V.N. op Amerikaans
grondgebied moest staan, ge-
tu'gt daarvan. Het nieuwe
programma van Truman voor
een „world fair deal", een
steunverlening aan de m:nder_
ontwikkelde volkeren (voorna
melijk in Azië) is er een lo
gisch gevolg van. Maar door
kruist de Indonesische reso
lutie dit pad niet?
WAT ZAL ER GEBEUREN?
In theorie zeer zeker niet,
Maar in verschillende kampen
hebben wij de vrees horen uit
spreken, dat het in de prac-
tijk d't wel zal doen. Er zal
well cht binnen de e.k. weken
'n aantal landen zyn, die uit
sympathie voor de Aziatische
volkeren zullen trachten by
de eerste gelegenheid de Vei
ligheidsraad opnieuw bijeen
te roepen over de Indonesische
kwestie. Men zal dan vermoe
delijk wijzen vop een aantal
punten van de resolutie, die
Nederland In die korte tijd
niet heeft ingewilligd; als ge
volg daarvan zal men wellicht
om sancties jegens ons land
vragen, of althans trachten
pressie op Washing'on uit te
oefenen om de Marshall-hulp
aan ons land te beperken.
Men kan dergelijke stappen
verwachten van Egypte, Cuba,
of de beide Russische landen
in de Veiligheidsraad.
Deze landen en zeker de
beide laatsten zullen te
GEZEGEND LAND.
Er gaat geen dag voorbij, zon
der dat de kranten melding ma
ken van het een oj andere mis
drijf in Amsterdam. En toch
klagen de Amsterdamse bladen,
dat slechts 15 pet. van de mis
drijven in de hoofdstad wordt
- opgehelderd, hetgeen wel be
wijst, dat wie aan de boorden
van Amstel en IJ de wet over
treedt, het op sluwe wijze doet.
Neen, dan Zeeland. Hebt ge
er wel eens aandacht aan ge
schonken,- hoe blijmoedig de
Zeeuwse politiemannen er uit
zien? Hoe gezond en stralend?
Dat kunnen geen mensen zijn,
wier nachtrust verstoord wordt
door onopgeloste misdaadpro
blemen. En hebt ge er wel eens
over nagedacht, hoe oninteres
sant in Zeeland de rechtbank
verslagen zijn? Dat is geen ge
volg van het feit, dat de recht
bank geen „show" maakt. Het
spruit voort uit de omstandig
heid, dat practisch alleen de
Jcleine misdaad" in Zeeland
wordt aangetroffen. Klein goed
bij de kantonrechter, klein goed
bij de arrondissementsrecht
bank. Géén rechtbankverslagge
ver kan in Zeeland carrière ma
ken!
Gezegend land!
Alleen de tuchtrechter voor
de prijzen en de C.C.D. en de
grensbewakers slaan hier wel
eens een goede slag. Maar met
een beetje goede wil kun je de
tuchtrechter en de C.C.D. als
vrijheidsbeperkingen beschou
wen. waaraan een Nederlander
moeilijk went. En wat het smok
kelen betreft, we wonen in
Grensland, En de gelegenheid
maakt de dief.
eerder geneigd zyn hiertoe
over te gaan, omdat zy van
te voren weten, dat Amerika
noch voor sancties noch voor
he afsnijden van de Marshall
hulp ook maar en germate ge
porteerd is. Washington kan
het al niet doen, omdat het
hier een bondgenoot geldt in
de nieuwe Europese constella
tie en een a.s. deelgenoot ia
het Noord-A', lantische pact-
Van de Amerikaanse delegatie
in de Veiligheidsraad kan men
derhalve slechts verwachten,
dat zij een spoedige vergade-
r ng over Indonesië zal trach
ten te verhinderen. Of het
lukt? De moeilijkheden worden
nog vergroot door het feit, dat
het voorzitterschap van de
Raad bij wie de uiteindelij
ke beslissing ligt omtrent
de datum, waarop de bijeen
komst plaats vindt gedu
rende Februari in handen is
van de Chinese vertegenwoor-
d'ger, die gezien de pol'tieke
toestand in eigen land aan
tal van invloeden bloot staat.
Er is in vele delen des
lands sterke oppositie tegen
't zg. Noord-Atlandtische pact
het voorgestelde defensief ver
bond van de V.S. en Canada
met de West-Europese lan
den. Clark M. E'chelberger,
een voormalig adviseur van
het State Department en
een voormalig lid van het se
cretariaat van de Volkenbond
in Genève, die in de V.S. be
schouwd wordt als een der
voorvechters van een wereld
beweging (maar zelden in een
onpractisch ideal'sme daarover
vervalt) heeft aan deze gevoe
lens uiting gegeven in een in-
terv ew met de New York
Times. „De V.S.", aldus was
de kern van zijn betoog, „ge
ven hierdoor blijk u tsluitend
bezorgd te zyn over de bevei
liging van Westelijk Europa
en het Westelijk Halfrond
althans in aanzienlijker mate
dan over een beveil'ging van
Amerika van het Oosten uit.
Voor de volkeren van Azië
betekent dit, dat wij ze min
of meer in de steek laten."
Op deze gronden heeft
Eichelberger's organ satie
.Het Amerikaans Verbond
voor de V.N." zich op eenzelf
de standpunt gesteld. „Een
overeenkomst als het Noord-
Atlantisch pact zal in de
praktylc de Sowjet-Unie
toe dryven haar invloedssfeer
uit te bre'den tot die Aziati
sche staten. Daardoor werken
wij er derhalve zelf toe mee,
de splitsing van onze wereld
in twee vijandrge kampen
met alle gevolgen van dien
te verscherpen." Prec'es het
tegendeel, derhalve, van wat
men wil bereiken.
OOK VREUGDE
Er is vreugde ook, omdat
men in het gebouw van een
wereldregering nu werkelijk
enig schot ziet komen. De V.N.
waren, evenals de Volkenbond,
in haar huidige opzet een
structuur van een bouwwerk,
waarbij men van het dak naar
heneden werkt. Dat men al.
thans in West Europa een
begin heeft gemaakt met het
leggen van de fundering van
het gebouw, geeft aan de ge
hele structuur van internatio
nale samenwerking een veel
hechtere grondslag.
Men koestert echter voorals
nog de vrees, dat een intensie
ve b'okvorm'ng van het Wes
ten. juist in de huidige phase,
een pracMsche samenwerking
der betrokken landen met niet
Doodstraf geëist tegen
Nederlandse S-D.-man.
De p ocureur fiscaal by *t
Bijz. Gerechtshof te Amster-
iam eiste de doodstraf te
gen de 35-jar ge SD-er A. V.
Egmond uit Amsterdam.
De verdachte was van '41
tot Jul' 1943 als ambtenaar
van politie werkzaam ge
weest bij de. Duitse Sicher-
heitspolizei en de S.D. Hij
had zich voornamelijk bezig
gehouden met het verrichten
van huiszoekingen by illega
le werkers en onderduikers.
Ook nam hij vaak deel aan
het arresteren van Nederlan
ders, die de Duitse voorschrif
ten n'et nakwamen of wei
gerden na te komen.
leden van het Mok zal bemoei,
lyke. Want terwijl onze maat-
schappy aan de ene kant be
hoefte heeft aan een geogra
fische groepering in het Wes
ten, die een zo machtige een
heid vormt dat agressie van
buiten niet meer lopend is
(waardoor de wereldvrede
wordt bevorderd)koestert
men toch nog enige angst, dat
een te eyge groepering op
korte termijn een wereldbrand
kan verhaasten, indien die
landen, die geen deelgenoten
aan het nieuwe blok zyn, te
bruusk worden afgestoten en
zich van de weeromstuit gaan
veren'gen.
Er is te Lake Success alle
erkenning, dat de vrees voor
dit laatste het eerste niet kan
en mag vertragen. De vele
positieve gedachten, die aan
een Raad van Europa ten
grondslag liggen, maken de
instelling van dit lichaam tot
een historische gebeurtenis
van de eerste orde. Daarover
klinkt de juichkreet van Lake
Success tot ver over de Ocea
nen.
(Nadruk verboden)
Het belang van de
Koninklijke Marine.
..Nederland,
extra-uitgave''
blad.
De Vereniging van Marine-Offi
cieren heeft een aantal artikelen
uitgegeven om de aandacht te ves
tigen op het streven van de Kon.
Marine, om, met inachtneming van
de wens van land- en legerlucht-
macht om hun potentieel op te
voeren, de daarvoor nodige extra
inspanning niet ten koste te bren
gen van de toch reeds zo terug
gebrachte opbouw van de vloot.
Eenzijdigheid in deze, die de ma
rine onherstelbare schade zal toe
brengen is volstrekt in strijd met
het landsbelang, aldus het be
stuur. De finanoiële en personele
offers, die ons volk thans moet
brengen, moeten doelmatig wor
den aangewend.
Nadat een opgave is gegeven van
het Nederlandse vlootbezit. volgt
een artikel van lt.-admiraal b.d.
C. E. L. Helfrich over de Kon. Ma
rine en de West-Europese Unie.
Kap.t.z. H: W. Hettema zet de be
tekenis van de Marine op duide
lijke wijze uiteen. vlieger le
klasse G. F. Rijnders schreef over
taak en organisatie van de Ma
rine-luchtvaartdienst. Enkele an
dere artikelen en een serie foto's
vormen de verdere inhoud van dit
zeer lezenswaardig boekje.
De vereniging voor de effec
tenhandel is overgegaan tot dc
oprichting van een comité tot be
hartiging van d'e belangen van de
Nederlandse houders van Duitse
fondsen.
Bij het algemeen stembureau
zijn de candidatenlijsten ingediend
voor de Statenverkiezingen van 17
Maart in de Ned. Antillen.
Rijkssieun in bouwkosten
yan ziekenhuizen
De heer Mol, lid van de
Tweede Kamer, heeft aan de
minister van Financ:ën vra
gen gesteld in verband met 't
uitblijven van de December jl.
toegezegde Ryksregeling tot
het verlenen van steun ln het
onrendabele deel van de
bouwkosten voor verpleeg- en
behandël-inrichtingen.
Gezien de achterstand ln de
ziekenhuis-vernieuwing en het
tekort aan verplecgruimte,
acht het kamerlid dit uitblij
ven niet verantwoord en hy
vraagt de minister te bevorde
ren dat bedoelde regeling
thans op zeer korte termijn
itand 'WÊÊIÈÊÊÊ
tot Stt
komt.
Decentralisatie-probleem
in Friesland.
De Commissaris der Koningin in
Friesland, mr. J. Linthorst Homan,
heeft te Leeuwarden de provinci
ale Adviescommissie voor het de
centralisatie-vraagstuk geïnstal
leerd. Ged. Staten dezer provincie
nemen aan. dat de vraag omtrent
de wenselijkheid en de mogelijk
heid van een herziening der taak
verdeling tussen Rijk, Provincie
en Gemeente (waarover de zgn.
Staatscommissie-Oud zich thans
beraadt) binnenkort formeel aan
de orde zal worden gesteld. Ten
einde dan goed gedocumenteerd
naar voren te kunnen brengen,
we'ke mogelijkheden in Friesland
aanwezig worden geacht, is deze
commissie ingesteld.
Graal Luckner staat weer op de brug.
(Van onze correspondent).
HAMBURG, Jan. Graaf Felix Luckncr, uit de eerste
wereldoorlog bekend als de „zeeduivel", doet weer van zich
spreken. Hij is enkele weken geleden in Amerika aan
gekomen, waar hy op een voordrachtournee door vrij
gekomen, waar hij op een voordrachttournee door vrij-
motto „Zeeduivel verovert Amerika" gaat houden.
Om maar met dat ,fleen"
te beginnemdurven wij moe
ders 't tegenwoordig wel ge
noeg tegen onze kinderen te
zeggen? Wie zo dag in dag
uit kranten entijdschriften
doorleest, wie ogen en oren
de kost geeft op straat en in
de winkels, die gaat aan het
ouderlijke „Neen" grondig
twijfelen. Het begint er wer
kelijk op te lijken, dat het
jonge goed, van dat het nau
welijks dribbelen kan totdat
't in plusfours en Newlook de
wereld i?t de zak heeft
alsof deze hope des vader
lands tegenwoordig thuis het
heft in handen heeft. Zij
snoepen, zij roken, zij drin
ken dat iemand de haren te
berge rijzen. En Pappa en
Mamma schijnen zelfs niet
eens meer een aarzelend-
„Dat gaat toch eigenlijk niet"
aan te durven. Als hier ie
mand boos wordt en mij toe
roept, dat ik schromelijk
overdrijf, dat de oudelui van
daag de dag nigt onderdoen
voor de jongelui, dan zeg ik:
Misschien wel.
Tienduizenden kilo's brood
per week naar de schille-
boer, dat is een schandalige
vermorsing, die niemand an
ders dan moeder-de-vrouw
op haar geweten heeft. En
dat er in de gezinnen te veel
gesnoept en gedronken wordt
kunnen de „snoepwinkeliers"
getuigen. Maar is dat eigen
lijk ook niet een kwestie
van: Moeder kan niet goed
meer: Nee zeggen. In de al
lereerste plaats niet meer
tegen zichzelf: als je toch
zonder meer, zonder bonnen,
zonder inlevering, taartjes
en chocolade en zuurtjes en
caramels en al die lang ge
miste zaligheden kunt ko
pen (vraag niet wat 't kost,
maar ja, als je 't niet op
maakt gaat 't toch maar naar
de belasting) dan moet je
toch wel vast in je schoenen
staan om niet even een zakje
van dit en zes stuks van dat
mee te nemen voor bij de
thee. En de kinderen och,
die stakkers hebben vijf jaar
lang zoveel moeten missen,
nooit een snoepje of een
aardigheidje toen ze klein
waren, laat ze nu maar eens
een beetje genieten. En het
is zo hard voor ze als andere
kinderen wél alles krijgen
en zij hebben het toekijken.
Jawel. Ik blader in een
schoolkrantje, zo'n genoeg
lijk gestencild, dingetje, dat
het hoofd van een U.L.O.-
school op geregelde tijden
zijn leerlingen mee naar
huis geeft. Er staan de ge
wone schoolse zaken in, die
:en buitenstaander maar
matig interesseren. Over
examens en schoolreizen en
ouderavonden, en dat Annie
JA EN NEEN
Jansen al zo lang ziek is en
Piet Pietersen toch nog kans
gezien heeft dat tikdiploma.
in de wacht te slepen. Maar
dan aha! dat is geen zui
ver plaatselijke aangelegen
heid meer. De bovenmees
ter zet er een streep onder:
„Er wordt zoveel geld onno
dig weggegooid. Ik denk aan
het overdreven gesnoep, dat
we telkens weer opmerken.
Het is een dagelijks terug
kerende reden tot ergernis,
als men ziet, hoe smerig de
omgeving van de school door
die snoepgoedpapiertjes is.
Verder vraag ik me af, of
onze leerlingen inderdaad
voor dit nutteloos gekoop
zoveel geld krijgen. Geeft
uw kinderen iets in de
mond, als ze naar school
gaan, bést. Maar geeft ze
niets mee naar school. Geeft
ze. geen. geld mee om te ver
snoepen. Leert uw kind van
geld afstand doen, als het
voor een goed doel is. Leert
ze anderzijds zich te bedwin
gen, als het om het kopen
van lekkers gaat. Hoe zullen
ze zich anders als volwasse
nen leren bedwingenHelpt
hen een wil te vormen,
waardoor ze op hun tijd in
het leven „neen" kunnen
zeggen." v
Een mens naar mijn hart,
deze bovenmeester. Nee, zijn
school staat niet in 't hartje
van een der grote steden. Hij
schrijft dit voor de vaders en
moeders in een rustig Ach-
terhoeksstadje. Ook daar
ligt de straal na de bel van
negenen bezaaid met ulevel
papiertjes. Veeg al die pa
piertjes van alle schoolstra
ten in één dag op een grote
hoop bij elkaar, en reken
eens uit, hoeveel duizenden
guldens daar liggen wegge
smeten, alleen doordat moe
der geen „Neen" durfde
zeggen
En dan schud ik verdrie
tig het hoofd tegen de drin
gende oproepvan hét Indo
nesische Rode Kruis, die ik
niet dan met een bitter ge
voel van schaamte kan le
zen. Stuur acabididol voor
de schurftpatiënten, stuur
alarphine voor de framboe-
sia-lijders, stuur geconden
seerde melk voor de t.b.c.-
slachtoffers en voor de kin
deren! Voor één rijksdaal
der kunt u een framboesia-
patiënt genezen Eén rijks
daalder dat is maar een
kilo zuurtjes. Veeg al die
dwarrenle papiertjes bij elk
aar, zeg ik nog eens en poog
dan te becijferen hoeveel
alasphine-injecties daar op
straat liggen. Wie vat de koe
bij de horens? Wie neemt
het initiatief tot een één-
week-snoepactie? Als alle
moedërs één week lang
,jNeen" zeggen, en de snoep-
trommels leeg laten, om het
uitgespaarde geld, botje bij|
botje, op-giro 8540 te stor
ten wat een daverend en
triomfantelijk Ja! zou dan
het Rode Kruis in de oren
klinken- En misschien, wie
weet, ving de Veiligheids
raad er wel een lichte echo
van op. SASKIA.
Een historisch bouwwerk ging verloren.
(Van onze correspondent)
In 1950 begint de
wederopbouw.
LONDEN, Jan. „In 1950,
gedurende het vierde eeuw
feest der Nederlands Her
vormde Kerk te Londen, ho
pen wil een aanvang te maken
met de wederopbouw van
onze in 1940 totaal verwoeste
kerk te Austin Friars", ver
telde ons dezer dagen ds. R. H.
van Apeldoorn, de predikant
der Nederlandse gemeente
hier. Welk een stuk historie
schuilt er achter deze verheu
gende mededeling. De geschie
denis van de Nederlandse
Hervormde Kerk te Austin
i)i iars, die '.n de nacht van 16
October 1940 door een Duitse
luchtmyn met de grond gelijk
gemaakt werd, is uniek in
onze kerkelijke annalen. Zrj
dateert van 24 Juli 1550, toen
de Engelse „boy king" Ed
ward VI het schip van de
Austin Friars kloosterkerk in
de City van Londen krachtens
Koninklijk Charter ter be
schikking stelde van de hon
derden naar Engeland uitge
weken geloofsvluchtelingen
uit Nederland, België en
Frankrijk, waaronder vele
Hugenoten.
Het kerkgebouw zelf was
reeds in 1253 gesticht door de
Augustinian Friars, een der
oudste ordes van klooster
broeders in Engeland. De in
drukwekkende architectuur
verschafte het gebouw toen
reeds de bijnaam van „de
Westminster Abbey van de
City". Aan het eind der 16e
eeuw kregen de Franse vluch
telingen hun eigen kerk in de
naby gelegen Threadneedle-
Street en sindsdien bleef de
Austin Friarskerk het bezit
der Nederlandse Hervormde
kolonie. In 1666 ontkwam zij
als door een wonder aan de
grote brand van Londen, die
het grootste gedeelte der Citv
in de as legde, maar in 1862
werd zij geteisterd door een
felle brand, die het dak, de
kerkbanken en het orgel ver
nielde. Verzekering dekte ech
ter de schade en de kerk werd
geheel gerepareerd.
IN 1940 VERWOEST.
Meer nog dan ooit te voren
werd zij het middelpunt der
Nederlandse kolonie na de in
vasie van het vaderland in
1940. Ten tweede male werd
zij het toevluchtsoord voor
hen die uit Nederland moes
ten vluchten. Hechter nog
werd de band, toen op 31 Mei
van dat jaar Prinses Irene
werd ingeschreven in het
doopboek van de kerk. Tijdens
de donkere dagen van de
„battle of Britain" in het na
jaar van 1940? werden de
godsdienstoefeningen des Zon
dags geregeld bijgewoond door
H.M. de Koningin. Nog her
inneren wij ons hoe de toen
malige predikant ds. J. van
Dorp zyn stem moest verhef
fen om zich boven het voort
durende geloei der lucht
alarm sirenes verstaanbaar le
maken. De dienst werd nim
mer ges'aakt en de kerk was
voller dan ooit. Biina uitda
gend weerklonk ons volkslied
aan het einde van elke dienst.
Groot was dan ook de versla
genheid in de kolonie toen in
de ochtend van 16 October
1940 slechts smeulende puin
hopen de plek aanduidden
van dit stukje Nederland.
DE HERBOUW
PLANNEN.
Reeds in hetzelfde jaar be
gon men aan de herbouw-
Slannen. Voor dit doel werd
et Prinses Irene comité, ge
vormd, waarin o.m. ook de in
Londen aanwezige ministers
zitting hadden. Bescherm
vrouwe was H.M. de Ko
ningin. Dose plannen moesten
echter gestaakt worden we
gens de ernstige oorlogstoe
stand.
Pas in het najaar van 1946
Men had lange tijd mets
meer gehoord van deze oude
zeerot. Velen dachten zelfs,
dat hy al dood was. Na de
laatste oorlog had Luckner
echter zijn intrek genomen bü
familie van zijn Zweedse
vrouw, die in de buurt van
Malmö woont. Het einde van
de oorlog had hy nog te Halle
a.d. Saaie meegemaakt, waar
hy terelfder ure door Hitier
per telegram ter dood werd
veroordeeld, omdat hy zich
daadkrachtig tegen nodeloos
bloedvergieten verzette en
stappen deed om de stad zon
der strijd aan de Amerikanen
over te geven.
De Nazi's hadden toch al
weinig op met Graaf Luckner,
die zich steeds a's wereld
burger beschouwde en wei
gerde zijn naam. die ook in
het buitenland een grote repu
tatie had. voor de propaganda
van de Nazi's te lenen. Zij
lieten he* oude kasteel van de
graven Luckner te Dresden
s'open. De broer van Felix
Luckner. Ferdinand, stierf aan
mishandelingen, die hij in een
concentratiekamp had onder
gaan en het beroemde schip
van Graaf Luckner, de „Zee
duivel" werd door een ge
heimzinnige brand verwoest.
Aardappel-leveranties in de
hongerwinter.
WERDEN REEDS BETAALD.
Enige tijd geleden heeft het
Tweede Kamerlid, de heer J. de
Ruiter, aan minister Mansholt
vragen gesteld over in het tijdvak
van 1 October 1944 tot 1 Mei 1945
gedane aardappel-leveranties aan
de V.B.N.A., waarvoor nog steeds
geen betaling zou zijn ontvangen.
Minister Mansholt heeft thans op
deze vragen geantwoord en daar
bij gewezen op de moeilijke om
standigheden van bedoelde perio
de. Eï werden soms geen alle ve
ringsbriefjes bij dc aardappelen
ingeleverd, terwijl ook wei aan
andere instellingen is geleverd,
zoals centrale keukens, strijd
krachten e.cj. Ondanks deze en
andere moeilijkheden, kon een
2antal gevallen tot klaarheid wor
den gebracht. Het -is inderdaad
voorgekomen, dat geen betaling
heeft plaats gehad, maar óók, dat
telers voor één partij tweemaal
betaling kregen. Ook in Gelder
land, waar volgens de vragenstel
ler ongeveer 400 boeren geen be
taling zouden hebben gekregen, is
het één zowel als het ander vóór
gekomen.
In Groningen door de aardappel
meelfabrieken verwerkte aardap
pelen, welke eerst voor de con
sumptie waren gereserveerd
(oogst 1945) zijn inmiddels be
taald. met uitzondering van vier
gevallen, waarin door de telers
geen verklaring omtrent de uit
eindelijke bestemming werd over
gelegd.
Scheveningse vissers naar
Zuid-Afrika vertrokken.
..Hier die kerels syn dapoer om
met so een klein skip uit te vaar",
zei de heer G. L. Dickerson, hoofd
van de emigratleraad voor Zuid-
Afrika. Met deze waarderende
woorden drukte hij het algemeen
gevoelen uit ten opzichte van de
zeven man. die Donderdagmorgen
vroeg met de Sch 55 „De Meeuw"
een kotter van ruim 67 ton. d
haven van Scheveningen verlieten
om de lange reis naftr Zuid-Afrika
te beginnen.
De Sch. 55 is een van de 14
schepen van de Zuidelijke Visse
rij-maatschappij, die het initiatief
genomen heeft om in de wateren
om Zuid-Afrika te gaan vissen.
Het plan is. zoals bekend, de ge-
toen hij in 1935 weer wilde
uitzeilen en weigerde onder
weg propaganda voor het
Derde Rijk te maken.
Graaf Luckner is nu by na
70 jaar oud, maar hy is blijk
baar onvermurwbaar. Met
jeugdige zwier spreekt hij
over zijn plannen. Hy wenst
het zijne by te dragen om het
contact tussen zyn vaderland
en de zeevarende naties te
herstellen. Hij vertrouwt erop,
dat hij daarin zal slagen.
EREBURGER.
„Het is maar goed," aldus
vertelde hij by zyn aankomst
in de V.S., „dat ik in myn
trampdagen ook eens deur
knoppen in het hotel Majestic
te New Ycfrk heb .gepoetst
Misschien lukt het my nu
weer om het koperroest, dat
gedurende de afgelopen 15
jaar is gaan aanzetten, af te
krabben en oude vriendschap
pen te herstellen."
De „Zeeduivel" is in 1926
voor het eerst na de vorige
wereldoorlog in Amerika ge
weest. Hij wilde oorspronke
lijk slechts zes maanden blij
ven, maar hij bleef hangen en
keerde pas zeven jaar later
naar' Duitsland terug. Nu wil
hij weer zes maanden blijven.
Maar gezien de hartelijke ont
vangst, die hem in Amerika
werd bereid, bestaat er alle
kans op, dat hy weer langer
zal blijven. Hii is trouwens
ereburger van San Francisco,
Miami en Minot (Noord-Ds-
co'a) en hy verheugt zich op
het weerzien met deze steden.
„Niemand beter dan de zee
man kan tot vrede en volken
verzoening meewerken," zo
zeide hij eens tegen ons, toen
wij jaren geleden met hem in
Rotterdam een praatje gingen
maken, „immers de sterren
boven de oceaan helpen alle
zeevarenden ter oriëntering,
en ook onze taal kent geen
politieke grenzen. Ons SOS
richt zich tot alle schepen,
onverschillig van welke natio
naliteit en het wordt door
iedereen begreüen
(Nadruk verboden).
Voor dat doel is reeds een kleine
fabriek in Zuid-Afrika aange
kocht. Een grotere wordt thans
gebouwd. Nederland zal het voor
naamste afzetgebied voor de pro
ducten worden, waardoor men een
belangrijke deviezenbesparing
hoopt te bewerken.
De Saldamha-baai. 80 mijl ten
Noord-Westen van Kaapstad, zal
het voornaamste viswater van de
Sch 55 zijn.
Het vertrek van de kotter, oor
spronkelijk een Duitse voorposten
boot, trok veel belangstelling,
vooral uit vlsaerijkringen.
over te nemen, dat sinds 1940
aan de gemeente in bruikleen
is afgestaan.
Geschat wordt dat de bouw
der nieuwe kerk tussen de 50
en 60 duizend pond zal kosten.
besloot de Kerkeraad om de Tijdens het jubileumjaar 1950
plannen weer ter hand te ne-1 zal dan een begin gemaakt
men en deze zelf uit te
voeren. Besloten werd, dat de
kerk weer op iezelfde histo
rische plek zou worden opge
bouwd en zo de eeuwenoude
traditie te handhaven. Om die
reden wees men het aanbod
af om het Engelse St. Mary's
kerkje in de Bourdon Street
worden met de eigenlijke op
bouw.
Men rekent, dat de bouw
der nieuyre kerk 10 jaar zal
duren. De Kerkeraad heeft tot
op heden nog geen materiaal-
+oewyzing ontvangen, maar de
bouwvergunning is reeds aan
wezig.
Een kQkje In de kerk Austin Friars.
De oogst in 1948.
In het statistisch bulletin van het
centraal bureau voor de statistiek
zijn de gegevens gepubliceerd be
treffende de definitieve oogstra-
ming 1948.
Hoewel in het algemeen van be
vredigende opbrengsten kan wor
den gesproken, waren er verschil
lende producten, wier opbrengst
beneden het, vooroorlogse gemid
delde bleef. Als gevoln van een
minder gunstige weersgesteldheid
tijdens de groei rijpten de graan
gewassen in 1048 te snel af. In de
maanden Juli cm Augustus werd
een periode van nat weer gevolgd
door een periode van grote hitte.
Hoewel de stand van het gewas
goed werd beoordeeld, bleek toch.
dat deze weersgesteldheid de op
brengst nadelig had beïnvloed,
mede. doordat de korrel te klein
bleef.
De ontwikkeling van het erwten-
gewas stelde ernstig teleur en de
veldbonen vertoonden maar een
matige groei. Stambonen leverden
in de verschillende tecltgebieden 'n
ongelijke opbrengst, de natte zo
mer en het tekort aan zon had
een nadelige invloed oo de vrucht
zetting, terwijl bovendien ziekten
het gewas aantastten.
Met betrekking tot de oogst der
handelsgewassen kan worden op
gemerkt. dat het koolzaad niet
heeft teleurgesteld. Hoewel de op
brengst van het kanariezaad goed
mag worden genoemd, bleef ze
toch beneden de verwachtingen.
Ook van mosterdzaad viel de op
brengst lager uit dan men had
verwacht. De opbrengst van bleuw-
maandzaad was vrijwel overeen
komstig de laag gespannen ver
wachting.
De wortel- en knolgewassen ver
toonden gedurende het groeisei
zoen een uitmuntende ontwikkling
en leverden dan ook een zeer be
vredigende opbrengst.
Indonesische vrouw mocht
niet in Australië blijven-
Het Tweede Kamerlid dl'.
Bruins Slot heeft vragen ge
steld aan minister St'kker in
verband met het bevel van de
Australische minister van im
migratie aan de Indonesische
vrouw met acht kinderen, die
gehuwd was met een Austra
liër, om Australië te verlaten.
De eerste man van deze
vrouw, een Nederlander, is
tijdens de laatste oorlog ge
sneuveld. De heer Bruins Slot
vraagt thans aan min'ster
Stikker zich tot de Australi
sche regering tc wenden met
het verzoek deze beslissing,
welke z.i. op naar Westerse
begrippen ongeoorloofde ras
discriminatie berust, ongedaan
te maken.
Britse commissie tegen
corruptie.
Minister-president Attlee
heeft in het Lagerhuis de
vorming van een commissie
aangekondigd, die een onder
zoek zal instellen naar de
activiteit van „contactman
nen" tussen burgers en rege
ringsinstanties.
„Ministers moeten geen
kloosterleven leiden, doch ook
geen gastvryhe'.d aanvaarden
van een persoon, aan wie zij
geen verplichtingen willen
hebben" zei Attlee.
John Belcher, op wie tij
dens het, onlangs gevoerde
proces blaam werd geworpen,
heeft inmiddels zyn ontslag
ingediend als lid van het La
gerhuis.