De Veiligheidsraad heeft een steen doorgeslikt „Zeeduivel" in Amerika Nederlanders in Londen krijgen hun kerk terug De Indonesische resolutie in perspectief Lake Success en de Raad van Europa Zeeuwse Almanak Van Vrouw lof Vrouw TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 5 FEBRUARI 1949 (Van onze correspondent te Lake Success) Het is merkwaardig te zien, hoe het perspectief van een willekeurig plan verschilt voor en na het door een wereld forum als dat in Lake Success is bediscussieerd en bekrach tigd. Dit geldt ook voor de z.g. viermogendheden-resolutie betreffende Indonesië. Toen het document werd opgesteld had het duidelijk het karakter van een „motie van wantrouwen" aan het adres van Den Haag. Daarbij getuigde de Veilighe dsraad opnieuw van een grote mate van theoretische sympathie tegenover de Republiek. Thans zijn we een stap verder. De resolude is aanvaard. De Republiek is er maar matig door bevred'gd en heeft alle voorbehoud gemaakt voorzover betreft haar medewe king aan de verwezelijking van de in het document genoemde plannen. Nederland heeft evenmin zijn oordeel over het ontwerp onder stoelen of banken gestoken. En na en ge dagen van overdenking, in het licht van de nieuwste gebeurtenissen In West-Europa, is men te Lake Success tot conclusies gekomen, die aanz.enlyk afwijken van de geest van de onderha ge resolutie. „De Veiligheidsraad heeft een steen doorgeslikt, die moeliyk te verteren zal blij ken", aldus merkte men n gematigde en by het conflict niet betrokken kringen op. Als „motie van wantrouwen" laat de resolutie geen twijfel. Maar in werkelijkhe'd is he; een onding, waarover men hier nog maanden in theorie kan verder pra'en, zonder tot de kern van de zaak de competen'ie-kwestie door te dringen. In feite heeft de re solutie alle aanleiding gegeven tot iets, dat het S ate Depart ment tot elke prijs heeft fetracht te voorkomen: een iepergaand meningsverschil ine., de landen van het Aziati sche blok in oprichting. By een vorige gelegenheid hebben wy reeds opgemerkt, dat de V.S. er naar streven hun morele leiderschap niet te beperken tot Europa, maar ui te strekken tot Azië. De re 's tydens de oorlog ontwik kelde gedachte, dat de zetel van de V.N. op Amerikaans grondgebied moest staan, ge- tu'gt daarvan. Het nieuwe programma van Truman voor een „world fair deal", een steunverlening aan de m:nder_ ontwikkelde volkeren (voorna melijk in Azië) is er een lo gisch gevolg van. Maar door kruist de Indonesische reso lutie dit pad niet? WAT ZAL ER GEBEUREN? In theorie zeer zeker niet, Maar in verschillende kampen hebben wij de vrees horen uit spreken, dat het in de prac- tijk d't wel zal doen. Er zal well cht binnen de e.k. weken 'n aantal landen zyn, die uit sympathie voor de Aziatische volkeren zullen trachten by de eerste gelegenheid de Vei ligheidsraad opnieuw bijeen te roepen over de Indonesische kwestie. Men zal dan vermoe delijk wijzen vop een aantal punten van de resolutie, die Nederland In die korte tijd niet heeft ingewilligd; als ge volg daarvan zal men wellicht om sancties jegens ons land vragen, of althans trachten pressie op Washing'on uit te oefenen om de Marshall-hulp aan ons land te beperken. Men kan dergelijke stappen verwachten van Egypte, Cuba, of de beide Russische landen in de Veiligheidsraad. Deze landen en zeker de beide laatsten zullen te GEZEGEND LAND. Er gaat geen dag voorbij, zon der dat de kranten melding ma ken van het een oj andere mis drijf in Amsterdam. En toch klagen de Amsterdamse bladen, dat slechts 15 pet. van de mis drijven in de hoofdstad wordt - opgehelderd, hetgeen wel be wijst, dat wie aan de boorden van Amstel en IJ de wet over treedt, het op sluwe wijze doet. Neen, dan Zeeland. Hebt ge er wel eens aandacht aan ge schonken,- hoe blijmoedig de Zeeuwse politiemannen er uit zien? Hoe gezond en stralend? Dat kunnen geen mensen zijn, wier nachtrust verstoord wordt door onopgeloste misdaadpro blemen. En hebt ge er wel eens over nagedacht, hoe oninteres sant in Zeeland de rechtbank verslagen zijn? Dat is geen ge volg van het feit, dat de recht bank geen „show" maakt. Het spruit voort uit de omstandig heid, dat practisch alleen de Jcleine misdaad" in Zeeland wordt aangetroffen. Klein goed bij de kantonrechter, klein goed bij de arrondissementsrecht bank. Géén rechtbankverslagge ver kan in Zeeland carrière ma ken! Gezegend land! Alleen de tuchtrechter voor de prijzen en de C.C.D. en de grensbewakers slaan hier wel eens een goede slag. Maar met een beetje goede wil kun je de tuchtrechter en de C.C.D. als vrijheidsbeperkingen beschou wen. waaraan een Nederlander moeilijk went. En wat het smok kelen betreft, we wonen in Grensland, En de gelegenheid maakt de dief. eerder geneigd zyn hiertoe over te gaan, omdat zy van te voren weten, dat Amerika noch voor sancties noch voor he afsnijden van de Marshall hulp ook maar en germate ge porteerd is. Washington kan het al niet doen, omdat het hier een bondgenoot geldt in de nieuwe Europese constella tie en een a.s. deelgenoot ia het Noord-A', lantische pact- Van de Amerikaanse delegatie in de Veiligheidsraad kan men derhalve slechts verwachten, dat zij een spoedige vergade- r ng over Indonesië zal trach ten te verhinderen. Of het lukt? De moeilijkheden worden nog vergroot door het feit, dat het voorzitterschap van de Raad bij wie de uiteindelij ke beslissing ligt omtrent de datum, waarop de bijeen komst plaats vindt gedu rende Februari in handen is van de Chinese vertegenwoor- d'ger, die gezien de pol'tieke toestand in eigen land aan tal van invloeden bloot staat. Er is in vele delen des lands sterke oppositie tegen 't zg. Noord-Atlandtische pact het voorgestelde defensief ver bond van de V.S. en Canada met de West-Europese lan den. Clark M. E'chelberger, een voormalig adviseur van het State Department en een voormalig lid van het se cretariaat van de Volkenbond in Genève, die in de V.S. be schouwd wordt als een der voorvechters van een wereld beweging (maar zelden in een onpractisch ideal'sme daarover vervalt) heeft aan deze gevoe lens uiting gegeven in een in- terv ew met de New York Times. „De V.S.", aldus was de kern van zijn betoog, „ge ven hierdoor blijk u tsluitend bezorgd te zyn over de bevei liging van Westelijk Europa en het Westelijk Halfrond althans in aanzienlijker mate dan over een beveil'ging van Amerika van het Oosten uit. Voor de volkeren van Azië betekent dit, dat wij ze min of meer in de steek laten." Op deze gronden heeft Eichelberger's organ satie .Het Amerikaans Verbond voor de V.N." zich op eenzelf de standpunt gesteld. „Een overeenkomst als het Noord- Atlantisch pact zal in de praktylc de Sowjet-Unie toe dryven haar invloedssfeer uit te bre'den tot die Aziati sche staten. Daardoor werken wij er derhalve zelf toe mee, de splitsing van onze wereld in twee vijandrge kampen met alle gevolgen van dien te verscherpen." Prec'es het tegendeel, derhalve, van wat men wil bereiken. OOK VREUGDE Er is vreugde ook, omdat men in het gebouw van een wereldregering nu werkelijk enig schot ziet komen. De V.N. waren, evenals de Volkenbond, in haar huidige opzet een structuur van een bouwwerk, waarbij men van het dak naar heneden werkt. Dat men al. thans in West Europa een begin heeft gemaakt met het leggen van de fundering van het gebouw, geeft aan de ge hele structuur van internatio nale samenwerking een veel hechtere grondslag. Men koestert echter voorals nog de vrees, dat een intensie ve b'okvorm'ng van het Wes ten. juist in de huidige phase, een pracMsche samenwerking der betrokken landen met niet Doodstraf geëist tegen Nederlandse S-D.-man. De p ocureur fiscaal by *t Bijz. Gerechtshof te Amster- iam eiste de doodstraf te gen de 35-jar ge SD-er A. V. Egmond uit Amsterdam. De verdachte was van '41 tot Jul' 1943 als ambtenaar van politie werkzaam ge weest bij de. Duitse Sicher- heitspolizei en de S.D. Hij had zich voornamelijk bezig gehouden met het verrichten van huiszoekingen by illega le werkers en onderduikers. Ook nam hij vaak deel aan het arresteren van Nederlan ders, die de Duitse voorschrif ten n'et nakwamen of wei gerden na te komen. leden van het Mok zal bemoei, lyke. Want terwijl onze maat- schappy aan de ene kant be hoefte heeft aan een geogra fische groepering in het Wes ten, die een zo machtige een heid vormt dat agressie van buiten niet meer lopend is (waardoor de wereldvrede wordt bevorderd)koestert men toch nog enige angst, dat een te eyge groepering op korte termijn een wereldbrand kan verhaasten, indien die landen, die geen deelgenoten aan het nieuwe blok zyn, te bruusk worden afgestoten en zich van de weeromstuit gaan veren'gen. Er is te Lake Success alle erkenning, dat de vrees voor dit laatste het eerste niet kan en mag vertragen. De vele positieve gedachten, die aan een Raad van Europa ten grondslag liggen, maken de instelling van dit lichaam tot een historische gebeurtenis van de eerste orde. Daarover klinkt de juichkreet van Lake Success tot ver over de Ocea nen. (Nadruk verboden) Het belang van de Koninklijke Marine. ..Nederland, extra-uitgave'' blad. De Vereniging van Marine-Offi cieren heeft een aantal artikelen uitgegeven om de aandacht te ves tigen op het streven van de Kon. Marine, om, met inachtneming van de wens van land- en legerlucht- macht om hun potentieel op te voeren, de daarvoor nodige extra inspanning niet ten koste te bren gen van de toch reeds zo terug gebrachte opbouw van de vloot. Eenzijdigheid in deze, die de ma rine onherstelbare schade zal toe brengen is volstrekt in strijd met het landsbelang, aldus het be stuur. De finanoiële en personele offers, die ons volk thans moet brengen, moeten doelmatig wor den aangewend. Nadat een opgave is gegeven van het Nederlandse vlootbezit. volgt een artikel van lt.-admiraal b.d. C. E. L. Helfrich over de Kon. Ma rine en de West-Europese Unie. Kap.t.z. H: W. Hettema zet de be tekenis van de Marine op duide lijke wijze uiteen. vlieger le klasse G. F. Rijnders schreef over taak en organisatie van de Ma rine-luchtvaartdienst. Enkele an dere artikelen en een serie foto's vormen de verdere inhoud van dit zeer lezenswaardig boekje. De vereniging voor de effec tenhandel is overgegaan tot dc oprichting van een comité tot be hartiging van d'e belangen van de Nederlandse houders van Duitse fondsen. Bij het algemeen stembureau zijn de candidatenlijsten ingediend voor de Statenverkiezingen van 17 Maart in de Ned. Antillen. Rijkssieun in bouwkosten yan ziekenhuizen De heer Mol, lid van de Tweede Kamer, heeft aan de minister van Financ:ën vra gen gesteld in verband met 't uitblijven van de December jl. toegezegde Ryksregeling tot het verlenen van steun ln het onrendabele deel van de bouwkosten voor verpleeg- en behandël-inrichtingen. Gezien de achterstand ln de ziekenhuis-vernieuwing en het tekort aan verplecgruimte, acht het kamerlid dit uitblij ven niet verantwoord en hy vraagt de minister te bevorde ren dat bedoelde regeling thans op zeer korte termijn itand 'WÊÊIÈÊÊÊ tot Stt komt. Decentralisatie-probleem in Friesland. De Commissaris der Koningin in Friesland, mr. J. Linthorst Homan, heeft te Leeuwarden de provinci ale Adviescommissie voor het de centralisatie-vraagstuk geïnstal leerd. Ged. Staten dezer provincie nemen aan. dat de vraag omtrent de wenselijkheid en de mogelijk heid van een herziening der taak verdeling tussen Rijk, Provincie en Gemeente (waarover de zgn. Staatscommissie-Oud zich thans beraadt) binnenkort formeel aan de orde zal worden gesteld. Ten einde dan goed gedocumenteerd naar voren te kunnen brengen, we'ke mogelijkheden in Friesland aanwezig worden geacht, is deze commissie ingesteld. Graal Luckner staat weer op de brug. (Van onze correspondent). HAMBURG, Jan. Graaf Felix Luckncr, uit de eerste wereldoorlog bekend als de „zeeduivel", doet weer van zich spreken. Hij is enkele weken geleden in Amerika aan gekomen, waar hy op een voordrachtournee door vrij gekomen, waar hij op een voordrachttournee door vrij- motto „Zeeduivel verovert Amerika" gaat houden. Om maar met dat ,fleen" te beginnemdurven wij moe ders 't tegenwoordig wel ge noeg tegen onze kinderen te zeggen? Wie zo dag in dag uit kranten entijdschriften doorleest, wie ogen en oren de kost geeft op straat en in de winkels, die gaat aan het ouderlijke „Neen" grondig twijfelen. Het begint er wer kelijk op te lijken, dat het jonge goed, van dat het nau welijks dribbelen kan totdat 't in plusfours en Newlook de wereld i?t de zak heeft alsof deze hope des vader lands tegenwoordig thuis het heft in handen heeft. Zij snoepen, zij roken, zij drin ken dat iemand de haren te berge rijzen. En Pappa en Mamma schijnen zelfs niet eens meer een aarzelend- „Dat gaat toch eigenlijk niet" aan te durven. Als hier ie mand boos wordt en mij toe roept, dat ik schromelijk overdrijf, dat de oudelui van daag de dag nigt onderdoen voor de jongelui, dan zeg ik: Misschien wel. Tienduizenden kilo's brood per week naar de schille- boer, dat is een schandalige vermorsing, die niemand an ders dan moeder-de-vrouw op haar geweten heeft. En dat er in de gezinnen te veel gesnoept en gedronken wordt kunnen de „snoepwinkeliers" getuigen. Maar is dat eigen lijk ook niet een kwestie van: Moeder kan niet goed meer: Nee zeggen. In de al lereerste plaats niet meer tegen zichzelf: als je toch zonder meer, zonder bonnen, zonder inlevering, taartjes en chocolade en zuurtjes en caramels en al die lang ge miste zaligheden kunt ko pen (vraag niet wat 't kost, maar ja, als je 't niet op maakt gaat 't toch maar naar de belasting) dan moet je toch wel vast in je schoenen staan om niet even een zakje van dit en zes stuks van dat mee te nemen voor bij de thee. En de kinderen och, die stakkers hebben vijf jaar lang zoveel moeten missen, nooit een snoepje of een aardigheidje toen ze klein waren, laat ze nu maar eens een beetje genieten. En het is zo hard voor ze als andere kinderen wél alles krijgen en zij hebben het toekijken. Jawel. Ik blader in een schoolkrantje, zo'n genoeg lijk gestencild, dingetje, dat het hoofd van een U.L.O.- school op geregelde tijden zijn leerlingen mee naar huis geeft. Er staan de ge wone schoolse zaken in, die :en buitenstaander maar matig interesseren. Over examens en schoolreizen en ouderavonden, en dat Annie JA EN NEEN Jansen al zo lang ziek is en Piet Pietersen toch nog kans gezien heeft dat tikdiploma. in de wacht te slepen. Maar dan aha! dat is geen zui ver plaatselijke aangelegen heid meer. De bovenmees ter zet er een streep onder: „Er wordt zoveel geld onno dig weggegooid. Ik denk aan het overdreven gesnoep, dat we telkens weer opmerken. Het is een dagelijks terug kerende reden tot ergernis, als men ziet, hoe smerig de omgeving van de school door die snoepgoedpapiertjes is. Verder vraag ik me af, of onze leerlingen inderdaad voor dit nutteloos gekoop zoveel geld krijgen. Geeft uw kinderen iets in de mond, als ze naar school gaan, bést. Maar geeft ze niets mee naar school. Geeft ze. geen. geld mee om te ver snoepen. Leert uw kind van geld afstand doen, als het voor een goed doel is. Leert ze anderzijds zich te bedwin gen, als het om het kopen van lekkers gaat. Hoe zullen ze zich anders als volwasse nen leren bedwingenHelpt hen een wil te vormen, waardoor ze op hun tijd in het leven „neen" kunnen zeggen." v Een mens naar mijn hart, deze bovenmeester. Nee, zijn school staat niet in 't hartje van een der grote steden. Hij schrijft dit voor de vaders en moeders in een rustig Ach- terhoeksstadje. Ook daar ligt de straal na de bel van negenen bezaaid met ulevel papiertjes. Veeg al die pa piertjes van alle schoolstra ten in één dag op een grote hoop bij elkaar, en reken eens uit, hoeveel duizenden guldens daar liggen wegge smeten, alleen doordat moe der geen „Neen" durfde zeggen En dan schud ik verdrie tig het hoofd tegen de drin gende oproepvan hét Indo nesische Rode Kruis, die ik niet dan met een bitter ge voel van schaamte kan le zen. Stuur acabididol voor de schurftpatiënten, stuur alarphine voor de framboe- sia-lijders, stuur geconden seerde melk voor de t.b.c.- slachtoffers en voor de kin deren! Voor één rijksdaal der kunt u een framboesia- patiënt genezen Eén rijks daalder dat is maar een kilo zuurtjes. Veeg al die dwarrenle papiertjes bij elk aar, zeg ik nog eens en poog dan te becijferen hoeveel alasphine-injecties daar op straat liggen. Wie vat de koe bij de horens? Wie neemt het initiatief tot een één- week-snoepactie? Als alle moedërs één week lang ,jNeen" zeggen, en de snoep- trommels leeg laten, om het uitgespaarde geld, botje bij| botje, op-giro 8540 te stor ten wat een daverend en triomfantelijk Ja! zou dan het Rode Kruis in de oren klinken- En misschien, wie weet, ving de Veiligheids raad er wel een lichte echo van op. SASKIA. Een historisch bouwwerk ging verloren. (Van onze correspondent) In 1950 begint de wederopbouw. LONDEN, Jan. „In 1950, gedurende het vierde eeuw feest der Nederlands Her vormde Kerk te Londen, ho pen wil een aanvang te maken met de wederopbouw van onze in 1940 totaal verwoeste kerk te Austin Friars", ver telde ons dezer dagen ds. R. H. van Apeldoorn, de predikant der Nederlandse gemeente hier. Welk een stuk historie schuilt er achter deze verheu gende mededeling. De geschie denis van de Nederlandse Hervormde Kerk te Austin i)i iars, die '.n de nacht van 16 October 1940 door een Duitse luchtmyn met de grond gelijk gemaakt werd, is uniek in onze kerkelijke annalen. Zrj dateert van 24 Juli 1550, toen de Engelse „boy king" Ed ward VI het schip van de Austin Friars kloosterkerk in de City van Londen krachtens Koninklijk Charter ter be schikking stelde van de hon derden naar Engeland uitge weken geloofsvluchtelingen uit Nederland, België en Frankrijk, waaronder vele Hugenoten. Het kerkgebouw zelf was reeds in 1253 gesticht door de Augustinian Friars, een der oudste ordes van klooster broeders in Engeland. De in drukwekkende architectuur verschafte het gebouw toen reeds de bijnaam van „de Westminster Abbey van de City". Aan het eind der 16e eeuw kregen de Franse vluch telingen hun eigen kerk in de naby gelegen Threadneedle- Street en sindsdien bleef de Austin Friarskerk het bezit der Nederlandse Hervormde kolonie. In 1666 ontkwam zij als door een wonder aan de grote brand van Londen, die het grootste gedeelte der Citv in de as legde, maar in 1862 werd zij geteisterd door een felle brand, die het dak, de kerkbanken en het orgel ver nielde. Verzekering dekte ech ter de schade en de kerk werd geheel gerepareerd. IN 1940 VERWOEST. Meer nog dan ooit te voren werd zij het middelpunt der Nederlandse kolonie na de in vasie van het vaderland in 1940. Ten tweede male werd zij het toevluchtsoord voor hen die uit Nederland moes ten vluchten. Hechter nog werd de band, toen op 31 Mei van dat jaar Prinses Irene werd ingeschreven in het doopboek van de kerk. Tijdens de donkere dagen van de „battle of Britain" in het na jaar van 1940? werden de godsdienstoefeningen des Zon dags geregeld bijgewoond door H.M. de Koningin. Nog her inneren wij ons hoe de toen malige predikant ds. J. van Dorp zyn stem moest verhef fen om zich boven het voort durende geloei der lucht alarm sirenes verstaanbaar le maken. De dienst werd nim mer ges'aakt en de kerk was voller dan ooit. Biina uitda gend weerklonk ons volkslied aan het einde van elke dienst. Groot was dan ook de versla genheid in de kolonie toen in de ochtend van 16 October 1940 slechts smeulende puin hopen de plek aanduidden van dit stukje Nederland. DE HERBOUW PLANNEN. Reeds in hetzelfde jaar be gon men aan de herbouw- Slannen. Voor dit doel werd et Prinses Irene comité, ge vormd, waarin o.m. ook de in Londen aanwezige ministers zitting hadden. Bescherm vrouwe was H.M. de Ko ningin. Dose plannen moesten echter gestaakt worden we gens de ernstige oorlogstoe stand. Pas in het najaar van 1946 Men had lange tijd mets meer gehoord van deze oude zeerot. Velen dachten zelfs, dat hy al dood was. Na de laatste oorlog had Luckner echter zijn intrek genomen bü familie van zijn Zweedse vrouw, die in de buurt van Malmö woont. Het einde van de oorlog had hy nog te Halle a.d. Saaie meegemaakt, waar hy terelfder ure door Hitier per telegram ter dood werd veroordeeld, omdat hy zich daadkrachtig tegen nodeloos bloedvergieten verzette en stappen deed om de stad zon der strijd aan de Amerikanen over te geven. De Nazi's hadden toch al weinig op met Graaf Luckner, die zich steeds a's wereld burger beschouwde en wei gerde zijn naam. die ook in het buitenland een grote repu tatie had. voor de propaganda van de Nazi's te lenen. Zij lieten he* oude kasteel van de graven Luckner te Dresden s'open. De broer van Felix Luckner. Ferdinand, stierf aan mishandelingen, die hij in een concentratiekamp had onder gaan en het beroemde schip van Graaf Luckner, de „Zee duivel" werd door een ge heimzinnige brand verwoest. Aardappel-leveranties in de hongerwinter. WERDEN REEDS BETAALD. Enige tijd geleden heeft het Tweede Kamerlid, de heer J. de Ruiter, aan minister Mansholt vragen gesteld over in het tijdvak van 1 October 1944 tot 1 Mei 1945 gedane aardappel-leveranties aan de V.B.N.A., waarvoor nog steeds geen betaling zou zijn ontvangen. Minister Mansholt heeft thans op deze vragen geantwoord en daar bij gewezen op de moeilijke om standigheden van bedoelde perio de. Eï werden soms geen alle ve ringsbriefjes bij dc aardappelen ingeleverd, terwijl ook wei aan andere instellingen is geleverd, zoals centrale keukens, strijd krachten e.cj. Ondanks deze en andere moeilijkheden, kon een 2antal gevallen tot klaarheid wor den gebracht. Het -is inderdaad voorgekomen, dat geen betaling heeft plaats gehad, maar óók, dat telers voor één partij tweemaal betaling kregen. Ook in Gelder land, waar volgens de vragenstel ler ongeveer 400 boeren geen be taling zouden hebben gekregen, is het één zowel als het ander vóór gekomen. In Groningen door de aardappel meelfabrieken verwerkte aardap pelen, welke eerst voor de con sumptie waren gereserveerd (oogst 1945) zijn inmiddels be taald. met uitzondering van vier gevallen, waarin door de telers geen verklaring omtrent de uit eindelijke bestemming werd over gelegd. Scheveningse vissers naar Zuid-Afrika vertrokken. ..Hier die kerels syn dapoer om met so een klein skip uit te vaar", zei de heer G. L. Dickerson, hoofd van de emigratleraad voor Zuid- Afrika. Met deze waarderende woorden drukte hij het algemeen gevoelen uit ten opzichte van de zeven man. die Donderdagmorgen vroeg met de Sch 55 „De Meeuw" een kotter van ruim 67 ton. d haven van Scheveningen verlieten om de lange reis naftr Zuid-Afrika te beginnen. De Sch. 55 is een van de 14 schepen van de Zuidelijke Visse rij-maatschappij, die het initiatief genomen heeft om in de wateren om Zuid-Afrika te gaan vissen. Het plan is. zoals bekend, de ge- toen hij in 1935 weer wilde uitzeilen en weigerde onder weg propaganda voor het Derde Rijk te maken. Graaf Luckner is nu by na 70 jaar oud, maar hy is blijk baar onvermurwbaar. Met jeugdige zwier spreekt hij over zijn plannen. Hy wenst het zijne by te dragen om het contact tussen zyn vaderland en de zeevarende naties te herstellen. Hij vertrouwt erop, dat hij daarin zal slagen. EREBURGER. „Het is maar goed," aldus vertelde hij by zyn aankomst in de V.S., „dat ik in myn trampdagen ook eens deur knoppen in het hotel Majestic te New Ycfrk heb .gepoetst Misschien lukt het my nu weer om het koperroest, dat gedurende de afgelopen 15 jaar is gaan aanzetten, af te krabben en oude vriendschap pen te herstellen." De „Zeeduivel" is in 1926 voor het eerst na de vorige wereldoorlog in Amerika ge weest. Hij wilde oorspronke lijk slechts zes maanden blij ven, maar hij bleef hangen en keerde pas zeven jaar later naar' Duitsland terug. Nu wil hij weer zes maanden blijven. Maar gezien de hartelijke ont vangst, die hem in Amerika werd bereid, bestaat er alle kans op, dat hy weer langer zal blijven. Hii is trouwens ereburger van San Francisco, Miami en Minot (Noord-Ds- co'a) en hy verheugt zich op het weerzien met deze steden. „Niemand beter dan de zee man kan tot vrede en volken verzoening meewerken," zo zeide hij eens tegen ons, toen wij jaren geleden met hem in Rotterdam een praatje gingen maken, „immers de sterren boven de oceaan helpen alle zeevarenden ter oriëntering, en ook onze taal kent geen politieke grenzen. Ons SOS richt zich tot alle schepen, onverschillig van welke natio naliteit en het wordt door iedereen begreüen (Nadruk verboden). Voor dat doel is reeds een kleine fabriek in Zuid-Afrika aange kocht. Een grotere wordt thans gebouwd. Nederland zal het voor naamste afzetgebied voor de pro ducten worden, waardoor men een belangrijke deviezenbesparing hoopt te bewerken. De Saldamha-baai. 80 mijl ten Noord-Westen van Kaapstad, zal het voornaamste viswater van de Sch 55 zijn. Het vertrek van de kotter, oor spronkelijk een Duitse voorposten boot, trok veel belangstelling, vooral uit vlsaerijkringen. over te nemen, dat sinds 1940 aan de gemeente in bruikleen is afgestaan. Geschat wordt dat de bouw der nieuwe kerk tussen de 50 en 60 duizend pond zal kosten. besloot de Kerkeraad om de Tijdens het jubileumjaar 1950 plannen weer ter hand te ne-1 zal dan een begin gemaakt men en deze zelf uit te voeren. Besloten werd, dat de kerk weer op iezelfde histo rische plek zou worden opge bouwd en zo de eeuwenoude traditie te handhaven. Om die reden wees men het aanbod af om het Engelse St. Mary's kerkje in de Bourdon Street worden met de eigenlijke op bouw. Men rekent, dat de bouw der nieuyre kerk 10 jaar zal duren. De Kerkeraad heeft tot op heden nog geen materiaal- +oewyzing ontvangen, maar de bouwvergunning is reeds aan wezig. Een kQkje In de kerk Austin Friars. De oogst in 1948. In het statistisch bulletin van het centraal bureau voor de statistiek zijn de gegevens gepubliceerd be treffende de definitieve oogstra- ming 1948. Hoewel in het algemeen van be vredigende opbrengsten kan wor den gesproken, waren er verschil lende producten, wier opbrengst beneden het, vooroorlogse gemid delde bleef. Als gevoln van een minder gunstige weersgesteldheid tijdens de groei rijpten de graan gewassen in 1048 te snel af. In de maanden Juli cm Augustus werd een periode van nat weer gevolgd door een periode van grote hitte. Hoewel de stand van het gewas goed werd beoordeeld, bleek toch. dat deze weersgesteldheid de op brengst nadelig had beïnvloed, mede. doordat de korrel te klein bleef. De ontwikkeling van het erwten- gewas stelde ernstig teleur en de veldbonen vertoonden maar een matige groei. Stambonen leverden in de verschillende tecltgebieden 'n ongelijke opbrengst, de natte zo mer en het tekort aan zon had een nadelige invloed oo de vrucht zetting, terwijl bovendien ziekten het gewas aantastten. Met betrekking tot de oogst der handelsgewassen kan worden op gemerkt. dat het koolzaad niet heeft teleurgesteld. Hoewel de op brengst van het kanariezaad goed mag worden genoemd, bleef ze toch beneden de verwachtingen. Ook van mosterdzaad viel de op brengst lager uit dan men had verwacht. De opbrengst van bleuw- maandzaad was vrijwel overeen komstig de laag gespannen ver wachting. De wortel- en knolgewassen ver toonden gedurende het groeisei zoen een uitmuntende ontwikkling en leverden dan ook een zeer be vredigende opbrengst. Indonesische vrouw mocht niet in Australië blijven- Het Tweede Kamerlid dl'. Bruins Slot heeft vragen ge steld aan minister St'kker in verband met het bevel van de Australische minister van im migratie aan de Indonesische vrouw met acht kinderen, die gehuwd was met een Austra liër, om Australië te verlaten. De eerste man van deze vrouw, een Nederlander, is tijdens de laatste oorlog ge sneuveld. De heer Bruins Slot vraagt thans aan min'ster Stikker zich tot de Australi sche regering tc wenden met het verzoek deze beslissing, welke z.i. op naar Westerse begrippen ongeoorloofde ras discriminatie berust, ongedaan te maken. Britse commissie tegen corruptie. Minister-president Attlee heeft in het Lagerhuis de vorming van een commissie aangekondigd, die een onder zoek zal instellen naar de activiteit van „contactman nen" tussen burgers en rege ringsinstanties. „Ministers moeten geen kloosterleven leiden, doch ook geen gastvryhe'.d aanvaarden van een persoon, aan wie zij geen verplichtingen willen hebben" zei Attlee. John Belcher, op wie tij dens het, onlangs gevoerde proces blaam werd geworpen, heeft inmiddels zyn ontslag ingediend als lid van het La gerhuis.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3