T
Bier-oproer in het
Lagerhuis
België, duurste land van Europa
t
Britten moeten zich
zittend laven
Ongewone luxe in de winkels
ante Sabine
grijpt in MARIA SAWERSKY
Lezers schrijven
Even peultjes
Het spookbeeld van de Staatstavernen
(Vaai onze correspondent).
Londen. Jan. Zal een Engelsman het recht hebben om
zyn glaasje staatsbier staande op te drinken, indien hij
daar zin in heeft, of kan de regering hem er ook nog
toe dwingen er by te gaan zitten? Ziehier een der ge
sprekken van de dag. veroorzaakt door het jongste
inmiddels aangenomen wetsontwerp, dat de plannen
beschrijft voor de nationalisatie van alle bars, café's,
herbergen en hotels inalle door de staat gebouwde nieu
we steden. De eerste 12 nieuwe 3teden, waarvan er 8 in
Engeland en 4 in Schotland liggen, zyn nu byna voltooid.
In deze, zowel als in de 40 a 50 andere nieuwe steden
die nog op het Labour programma staan, zal de regering
een verkoopsmonopolie van staatsbier invoeren.
Deze be3lissing is het ge
volg van een bittere strijd
tussen de machtige particu
liere brouwerijen om de ver
gunningen voor de nieuwe
steden in handen te krygen.
Bijna alle Engelse bars en
herbergen zijn namelijk het
eigendom van de grote brou
werijen. die daar dan hun
biermonopolie doen gelden.
Om een bieroorlog in de nieu
we steden te voorkomen heeft
ile regering nu maar besloten
om de knoop door te hakken
en zelf te gaan brouwen, zo
dat er daar alleen staatsbier
verkocht zal kunnen worden.
Dit cenheidsbier zal aanmer
kelijk zwakker zijn dan het
merkbiër der particuliere
brouwerijen en een penny per
glas goedkoper»
Het heeft een waar oproer
onder de brouwerijen veroor
zaak', maar niet minder on
der het Engelse publiek. De
opinies over het staatsbier
r.fin nog meer verdeeld dan
die over Bevin's politiek in
Palestina. Het conservatieve
Kamerlid Kolonel Dower rol
de zelfs een monsterton
staatsbier naar binnen in de
lobby van bet Lagerhuis tij
dens* het debat, en daagde
ile Labourleden uit hun eigen
brouwsel te proeven. Deze
namen de uitnodiging wijse
lijk maar niet aan, maar vjjf
Conservatieven probeerden 't
en spraken hun afschuw uit
over liet lage alcoholgehalte!
BIER-BUREAU
CRATIE.
Een der voornaamste oppo
sitie-argumenten, niet alleen
gesteund door alle Conserva
tieven maar ook door vele
Labourleden is het spook
beeld. dat men in de toe-
—komst zijn glaasje zal moe
ten drinken in gestandaardi
seerde staats-drmk-inrichtin-
gen, die een even kille en
onvriendelijke atmosfeer zou
den kragen als de postkanto
ren ep de distributiecentrales.
Bijna* dagelijks verschijnen er
spotprenten in do bladen van
uitgestreken bierambtenaren
achter getraliede loketjes, die
op vertoning van een in drie
voud ingevuld bierformulier
kleine glaasjes waterachtig
vocht uitreiken. Het meeste
is men echter verontwaar
digd over de beslissing, dat
men in do staatsgelegenheden
niet meer rond de bar mag
staan, maar geforceerd wordt
zich zittende te laven. „Wh
zullen deze laatste vrijheid
in ons genationaliseerde leven
t.ot het uiterste verdedigen",
bulderde het oppositie-lid Ma
joor Maxwell Pyfe (Cons.)
in het Lagerhuis. „De huidi
ge regering zit misschien lie
ver aan tafeltjes te borrelen,
maar zij moet begrijpen dat
het Britse volk zich nooit
zal laten commanderen, hoe
het zjjn bier. op moet drin
ken. Een ultimatum om te
gaan zitten of om eruit ge
gooid te worden, gaat te ver
en is een bedreiging van de
menselijke rechten! Wij zul
len de Staalwet (nationali
satie) moeten slikken, maar
wij verzetten ons er tegen
om ook nog staatsbier te
moeten slikken.
Wy willen het recht hebben
om ons eigen bier uit te zoe
ken en het staande op te
drinken."
ZITTEN OF ERIIT
Het voorschrift, dat men in
de nieuwe steden die wel
dra in totaal tussen de 2 a 3
millioen mensen zullen omvat
ten niet rond de bar mag
staan, is echter niet uit de
lucht gegrepen. Het is het re
sultaat van een regc^ingscx-
periment in Carlisle, daterende
van 1916. Gedurende de eerste
wereldoorlog veroorzaakt "n
15.000 aldaar ingekwartierde,
hoogbetaalde munitiewerkers
zoveel dronkenschap, dat dc
toenmalige coalitie-regering
prompt alle 321 bars en 5
brouwerijen in Carlisle ont
eigende en nationaliseerde.
Als eerste maatregel om de
dronkenschap te verminderen
werd het bier verzwakt en
vervolgens kwam men tot de
ontdekking dat zittende klan
ten langzamer drinken
dan zij die aan de bar
staan. Dus werd het aantal
stoqjen en tafels in Carlisle's
staatsbars verdriedubbeld en
het bevel uitgevaardigd, dat
niet-zltters op straat gezet
zouden worden. Deze drasti
sche maatregelen halveerden
in korte tijd de dronkenschap
in Carlisle en deze stad drinkt
tot op haden staatsbier. Het is
op grond van deze ervaring,
en mede om zich enigszins te
wapenen tegen de aanvallen
der geheelonthoudersbond, die
de regering er reeds van heeft
beschuldigd het bierverbruik
in de hand te werken, dat de
Staat besloten heeft, dat de
burgers der nieuwe steden hun
biertje zittende moeten "op
drinken. Maar toch schijnt het
dat er enige waarheid schuil
de in de voorspelling van wy_
len Lloyd George, dat iedere
ragering, die zich met het
alcoholvraagstuk zou bemoeien
haar vingers zou branden.
(Nadruk verboden)
Hij hoorde driemaal
de doodstraf éisen.
De 28-Jarigc Amsterdammer
J. v. d. Vorst hoorde Woens
dag voor de derde maal in zijn
leven de doodstraf tegen zich
ci3en. De eerste maal gebeur
de dit voo:- een Duits gerecht
wegens desertie uit de Waffen,
de -tweede maal voor het Am
sterdamse Brjz. Gerechtshof,
waarna zijn zaak werd uitge
steld en Woensdag andermaal
in Amsterdam.
Van der Vorst heeft enige
illegalen, die hem uit de Sche-
venlngse gevangenis bevrijd
den, verraden aan dc- S.D.,
waardoor een van deze de dood
vond. La'ter trad hij op a!s
V-man, waarby hij de illegali
teit, die hem .wilde liquideren,
poogde te misleiden door zich
als zjjn buurman voor te doen.
Voor hetzelfde Hof werd
levenslang geëist tegen de
Duitser Hinrichsen, bjjgenaamd
„Scheermes", die onderduikers
opspoorde en arresteerde en
Nederlanders op laffe wijze
vermoordde.
Slagers protesteren.
De hoogste besturen van de
vakgroep slagerij, de Alg. Ne
derlandse Slagershond en de
Ned. Kathi Slagershond, heb
ben een telegram gezonden
aan de ministers van Land
bouw, Visserij en Voedselvoor
ziening en van Economische
Zaken. Hierin spreken zij hun
diepe teleurstelling uit over
de verlaging van het vlees
rantsoen, waardoor het pu
bliek cn slagersbedryf gevoe
lig getroffen worden. Zij ver
zoeken dringend, op korte ter
mijn in audiëntie te worden
ontvangen ter bespreking van
mogelijke maatregelen tot ver
betering van de vleesvoorzie
ning en ter onmiddellijke ver
lichting van de noodtoestand
in het slagersbedrijf..
Alles is op afbetaling te koop
(Van onze correspondent).
Brussel, Jan. De Belgen staan op het ogenblik iede
re week voor nieuwe verrassingen. De vorige week zjjn,
zonder dat daaraan enigeruchtbaarheid was voorafge
gaan. alle tramtarieven met maar liefst 25 pet. ver
hoogd. Op 31 Januari zullen de prijzen van gas en clec-,
triciteit de hoogte ingaan; in Februari volgt een flinke
verhoging van telefoontarieven en zeer binnenkort wordt
ook het reizen per trein belangrjjk duurder dan het nu
reeds is.
Met dat al is België hard
bezig zjjn reputatie als duur
ste land van Europa te be
vestigen. De prijzen- voor le
vensmiddelen bijvoorbeeld zijn
hier hoger dan in de Ve:e-'
nigde Staten, waar men er
toch ook een behoorlijke duit
voor neertelt.
Oordeelt u zelf: voor een
pond soepvlees, de goedkoop
ste vleessoort, betaalt men
hier, omgerekend in Neder
lands geld, drie gulden; een
pond biefstuk komt op vijf
gulden; geïmporteerde boter
mag verkocht worden voor
vier gulden per pond, inland
se boter voor vyf. Voor een
melkbroodje telt men vijfen
zeventig cent neer en voor
een bescheiden struikje andij
vie zestig cent. De kleine
man betaalt voor zijn con-
fectiepakkie van niet aj te
inferieure kwaliteit toch gauw
tweehonderd tot tweehonderd
vjjftig gulden, een overhemd
komt hem op een slordige
twintig gulden te staan en
voor een paar schoenen mag
hij ook nog eens dertig tot
vjjftig gulden neerleggen.
Is het een wonder, dat de
winkels angstwekkend leeg
blijven? Wanneer de huur be
taald is ook al bedragen
waarvan u de haren te berge
zouden rijzen en de belas
tingen cn andeje vaste on
kosten, blijft er* heus niet
veel meer over om mee te
gaan winkelen. Neem dan
bovendien nog het snel stij
gend aantal werklozen
300.000 of ongeveer 10 pet.
van de werkende bevolking,
die alleen of met een 'gezin
moeten rondkomen van een
toelage van 54 francs per
dag en het valt te begrij
pen, dat winkels, restaurants
en vermoaksgeleganheden
steeds leger worden en dat
het voor de eigenaren steeds
moeilijker wordt, om de eind-
FEUILLETON
39
Irene verveelde zich tijdens
deze wandeling gruwelijk, maar
Beate interesseerde alles. Als
boekenwurm was ze vrij aar
dig op de hoogte, van de ge
schiedenis van het stadie, ze
l.cndc de verschillende bouw
stijlen en zou er zeker wel wat
over hebben kunnen vertellen,
wanneei' ze zich niet zo gedre-
primeerd had gevoeld. Nu liet
zc zich zwijgend alles verkla
ren.
la-ene daarentegen praatte
over alle mogelijke dingen. Ze
plaagde haar Oom. maakte grap
jes met hem en trachtte op al
le mogelijke manieren bij hem
ir. het gevlei te komen, zó, dat
Mengelberg tenslotte zelf tot de
i.onclusie kwam: Beate is niet
."Heen lelijk, maar ook saai*en
vervelend.
Daarna gingen ze naar huis.
Het middagmaal werd een
ervolg op het onverzorgde ont
bijt De tafel was slecht gedekt
en de savoye kool met schapen
vlees. die Peter als feestgerecht
opdiende, was met even weinig
zorg toebereid. Beate at er van
met de eetlust van een jong
meisje, dat lange tijd een gere
gelde maaltijd heeft ontbeerd.
Irene echter vermocht haar af
keer niet verbergen, wat kapi
tein Mengelberg niet ontging
„Smaakt het je niet, Irene?"
informeerde hij, met een ge
richt als een donderwolk. „Je
schijnt me nogal tot de fijn
proevers te behoren, klopt dat?"
„Helemaal niet oom, raaar de
wandeling door de stad heeft
nogal wat van me gevergd. We
hebben zoveel moois en belang
wekkends gezien, dat ik zelfs
niet aan eten gedacht heb. Dat
gaat me altijd zo, als ik zoveel
nieuwe indrukken op doe u
moet dal vooral niet verkeerd
uitleggen".
Irene zei het zo overtuigend,
dat het werkelijk geloofwaardig
klonk.
Na tafel trok het gezelschap
zich voor een siësta in de ver
schillende vertrekken terug.
Irene kwam op de kamer bü
Beate.
„Wat zeg je in hemelsnaam
wel van dat afschuwelijke voc9,
dat oom Jules ons laat voor
zetten?" klaagde ze. „Ik heb
er vrijwel geen hap van uoor
rn'n keel kunnen Krijgen en
daarom zoeven maar de rest
van de biscuits, die ik nog
ia m'n koffer had, opgegeten.
Het vlees was zo taai als
leer en die kool ln deze tijd
van het jaar
„Ach, mij heeft het behoor
lijk gesmaakt", bekende Bea
te.
„Nou, dan heb je een maag
als een struisvogel", luidde
het antwoord.
„Wie weet". t
Er scheen met Beate nu
eenmaal niet te praten te
zijn en daarom trok Irene
Larsen zich maar op haar
eigen kamer terug, waar zy
zich geërgerd begon af te
vragen, hoe ze de middag
in het vervelende Hasselfeur-
de zou kunnen doorbrengen.
Dat was eigenlyk overbo
dig, want juffrouw Sabine
Reuder had daarvoor allang
een plan opgemaakt. Terwijl
daar allen rustten, had ze 'n
invitatie voor de thee aan 't
huis van haar buurman laten
bezorgen, waarmee ze zich
erkentelijk hoopte te kunnen
tonen voor het maal van de
vorige avond. Nu stond zy in
de keuken en instrueerde
Emma.
,4>enk er om, dat we er
eer mee moeten inleggen",
bond ze haar gedienstige op
het hart. „Doe dus eens ex
tra je best!"
„Bah!" zei Emma minach
tend. „t Is nogal een kunst
om Pater en z'n kokerij te
overtreffen. Na dat maal,
zoals u 't me geschilderd
hebt, juffrouw, verwondert
me maar één ding: dat u nog
in leven bent."
By dc herinnering aan de
uitgedroogde' ham, de harde
worst en, de beschimmelde
kaas trok Sabine nóg haar
neus op: ze onthield zich
echter van verdere critiek.
„De kapitein wil me met z'n
nichten de loef afsteken", zei
ze lachend, „maar ik zal het
met m'n keuken doen en hem
met verscheidene lengten
slaan. Zolang die .Peter hier
naast vjtookt en ik jou heb,
zullen we het wel winnen,
nietwaar?"
„Rekent u daar maar op!"
verzekerde Emma, die haar
ontslagaanvrage alweer ver
geten was.
„En om de kapitein te la
ten zien. dat ik niet alleen
op hem en z'n nichten ben
aangewezen, zal ik ook dr.
Kruger en diens zuster invi
teren. Wie zouden we nog
meer kunnen vragen?"
„Dat weet ik niet, juf
frouw."
„Enfin, Kruger en z'n zus
ter zijn voorlopig genoeg",
besloot juffrouw Reuder. „Men
moet niet al zjjn kruit op
eens verschieten."
(Wordt vervolgd)
jes aan elkaar te 'knopen.
Uiterlyk valt er echter nog
niets van al die narigheid te
zien. De mensen gaan byna
zonder uitzondering goed
gekleed en het aantal grote,
glanzende wagens, dat in de
straten van Brussel rond rijdt,
is nog steeds verbijsterend.
Kleine auto'tjes of tweede
hands-wagens zijn slechts uit
zondering in de verblinden
de reeks van salons op wie
len. die dagelijks langs de
boulevards schuift.
OVERDAAD AAN
WEELDE.
De étalages stellen een
overdaad en een weelde ten
toon, die men zelfs in voor
oorlogse dagen in ons land
amper kende. En al heeft zo
pas de heer Spaak tijdens
de Kamerdebatten opnieuw
betoogd, dut het niet aan
gaat, dat een klein land in
dergelijke omstandigheden
zo'n overvloed heeft, die luxe
en overvloed blijven en de
bevolking klaagt cn monkelt.
Ondertussen probeert men
van alles om het publiek
maar tot kopen te bewegen.
Heb afbetalingssysteem, dat
ook voor dc ooriog beneden
de Moerdjjk altijd een grote
re toepassing gevonden heeft
dan in het Noorden, is op
nieuw in zijn oude, verfoei
lijke „glorie" hersteld, op
grotere schaal nog dan vroe
ger. Met een paar «tientjes
op zak kan men thans in
België overal de duurste za
ken kopen: de een voor de
andere beijvert zich om de
betalingsvoorwaarden zo ge
makkelijk mogelijk te maken.
Een der grootste magazij
nen in het centrum van Brus
sel geeft bonboekjes uit ter
waarde van 2000 francs,
welke in tien of meer termij
nen betaald kunnen worden.
Zodra men dit boekje in zjjn
bezit heeft, na de eerste ter
mijn gestort te hebben, kan
men alle bonnen besteden en
ai dadelijk voor de volle 2000
francs kopen wat men wil.
Grote firma's, vooral in
meubelen en huishoudelijke
artikelen, wijden in hun ad
vertenties een hele alinea
aan het vertrouwen, dat zij
op het ptmt van betalen in
hun klanten stellen; men be
hoeft niet eens bezorgd te
zijn, dat er een quitantielo-
per aan de deur zal Komen,
en de discretie wordt niet
extra berekend!
HET EINDE DRAAGT
DE LASTEN.
Een paar schoenen van 400
francs mag men in vier keer
betalen en voor 2000 francs
per maand kan men, na stor
ting van de eerste termijn,
Scheuring Ln fractie in
«O'-Indonesiscn parlement. 1
De scheuring in de progres
sieve fractie in het Oost-Indo
nesische parlement, die reed.,
enige 'tijd dreigde, is thans een
feit geworden door het uittre
den van een aantal leden. Dit
conflict houdt verband met ö-
keuze van candidatan van deze
fractie bij dc jongste kabinets
formatie.
GEEN SCHEERING, MAAR....
Naai* aanleiding van dit bericht
deelt het bestuur van de progres
sieve fractie het volgende mede.
In verband met de omstandigheid,
dat hun voorstellen ten aanzien
van de candidaatstelling voor het
nieuwe kabinet welke candi-
daatstelling door hen als prlncipi-
ecl beschouwd wordt niet door
de fractie werden verwezenlijkt., j
traden de heren H. M. Luthfi en I
H. A. Sewang Daeng Muntu uit de i
progressieve fvactie. Beiden ver-
klaarden zich principieel te blij-
ven baseren op de politieke be-
ginselen van de fractie. Het frac
tiebestuur meent op grond hier
van, dat niet kan worden ge
sproken van een scheuring.
S.S.-er overviel bankloper.
In Februari 1947 werd te
Amsterdam een overval ge
pleegd op de 60-jarige banklo
per A. P. M. van de Kasvereni-
ging te Amsterdam, waarby de
overvallers 25.000 en enige
chèques op de Nederlandse
Bank in handen viel. Een van
de daders, de 40-jarige SS-er
Harmen B. werd thans door het
Gerechtshof veroordeeld Jot 8
jaar met aftrek. Op 21 Januari
jl. werd hem bovendien voor
zijn dienstneming bij de S.S. en
dc Grüne Polizei een gevange
nisstraf opgelegd van 6 jaar.
Doodstraf voor
oud-inspecteur van politie.
Uiterlijk onbewogen hoorde gis
teren de 35-jarige Hans Eugène de
Gruyter. een vroegere inspecteur
van politie, die tijdens de oorlog
dienst deed bij het bureau inlich
tingendienst te Amsterdam, hoe de
president van het Amsterdams Bijz.
Gerechtshof conform de els het
doodvonnis over hem uitsprak.
De veroordeelde heeft zich
schuldig gemaakt aan talloze huis
zoekingen. arrestaties, verhoren
e.d., waarvan vele anti-Duitse Ne
derlanders het slachtoffer waren
geworden. Enkelen verloren hier
door het leVen.
De heer T. van Houwelingen. directeur-generaal der P.T.T..
zal op 1 Februari het bedrijf met pensioen verlaten. Op 29
Januari neemt hjj in een bijeenkomst afscheid van het P.T.T.-
personeeh De heer L. Nehcr zal dan opnieuw met de functie
van directeur-generaal worden belast. Alvorens zijn functie ie
aanvaarden, neemt dc heer Neher (links) samen met de schei
dende directeur-generaal de stukken door.
Lord Beaverbrook. de Engelse
krantenkoning, die na een sa
menwerking van meer dan 40
jaar uit de Conservatieve Party
is getreden.
eigenaar van een glanzende
auto worden.
Vulpenhouders en bontjas
sen, ondergoed en Ijskasten,
radio's en armbandhorloges,
er is niets, wat niet a raison
van een naar guldens onmid
dellijk binnen ieders bereik
ligt. De misère komt er dan
later gratis by. Er z\jn men
sen, die op die manier hun
hele huishouden inrichten en
dan eens per half jaar ver
huizen om te trachten hun
leveranciers het spoor bijster
te doen worden.
Doch deze laatsten draaien
slechts zelden voor de scha
de op; of het slachtoffer
wordt langs gerechtelyke weg
gedwongen aan zfjn verplich
ting te voldoen, of 'de lever
ancier stelt zich opnieuw in
het bezit van de goederen,
waarop dan al een aardig
winstje is gemaakt en die
met een beetje handigheid
gemakkelijk' nog eens ver-
Kocht kunnen worden.
Wanneer men ervaart, hoe
diep dit euvel in België zich
reeds heeft ingevreten, vraagt
men zich verwonderd af, wan
neer eindelijk de overheid zal
ingrijpen tegen een kwaad,
dat de mensen voortdurend
verder op de helling schuift
en waarvan de terugslag uit
eindelijk ook hen zal treffen,
die er thans van profiteren.
(Nadruk verboden).
Aan het einde van de
driedaagse kermis in het
Noordlimburgse dorpje
Broekhuizervorst trek
ken de vrijgezellen
van dit 360 zielen tel
lende plaatsje langs de
vijf cafe's aldaar. Zij
voeren een pop mede,
die later ter ere van St.
Xeunls wordt verbrand
als teken, dat de kermis
ten einde is. Na afloop
komen dc vrijgezellen
samen voor het zgn.
..gclt-otcn", waarbij zij
zich te goed doen aan
borden dampende aard
appelen cn kommen vet
geitenvlees. I)e pop
wordt door dc geilen-
rnni-xiss'e op een wagen
door het dorp gevoerd.
PREDIKANTEN NAAR
INDONESIA.
Naar aanleiding van het in
gezonden stuk van 20 Jan. ge
schreven door ds. Penning van
Axel, zou ik willen opmerken,
dat men maar al te vaak het
eigen wel en wee hoger acht.
dan de geestelijke verzorging
van de jongens daarginds. Wij
weten, dat maar al te vaak de
„principiële bezwaren" zijn: ge
zin. gemeente, familie, dorp of
stad en de knusse grote pasto
rie, waar men veilig denkt te
zitten.
Men schuwt de harde werke-
lykheid en neemt' geen risico
voor eigen leven.
Wanneer iemand van over de
zestig dat alles loslaat, dan is
hij een van de weinigen! Leven
als Jan Soldaat, ploeteren door
het moeras en vaak ontberin
gen op verre posten, dat is niets
voor een dominédat is sol
daten werk!
Laten de predikanten met
principiële bezwaren zich toch
eens het voorbeeld van de Kat-
tholieke geestelyken voor ogen
stellen, Christus had ook geen
principiëële bezwaren. Er is
voor dienstknechten Gods maar
een bevel: „Verkondig het
Evangelie aan alle creaturen".
Dus ook aan de soldaten en ook
aan de Indonesiërs. Een ieder
nemen een voorbeeld aan ds.
de Vey Mestdagh van Rotter
dam, die vele principieel be
zwaarde predikanten beschaamd
maakt!
VAN HAM, Souburg.
ANTWOORD VAN
Ds. P. J. PENNINGS
Geachte Redactie,
Achtereenvolgens bracht de
post mij 10 brieven, die rea
geerden op mijn opmerking in
uw blad; voor en tegenstan
ders; de eindstand is precies
5:5, wat ik niet venvacht had.
Eén van degenen die het niet
met me eens waren, ging als
een verpletterende oorlogstank
over me heen.
Wel zou ik graag nog enke
le opmerkingên maken.
Dat er ten aanzien van het
uitgaan van predikanten, in
derdaad „Zondagschristendom"
bestaat heb ik stellig erkend;
maar naast deze ergenis is er
voor mjj dé andere dat niet
erkend wordt, dat -er« in dit
opzicht ook zeer ernstige
christenen zyn, waaronder ook
'n zeker percentage predikanten,
die in oprechtheid principiële
bezwaren hebben hetzij tegen
de militaire dienst als zodanig,
hetzij tegen de militairedienst
speciaal in verband met het
Indonesische probleem. Er zijn
mensen die God ingeslikt heb
ben en dan is alles af! Maar
ik voor mij heb niet de moed
om te denken, dat de overtui
ging van anderen beslist min
derwaardig zou zyn. Daarom,
zyn er onder degenen, die té
gen mij schrijven wier inzicht
ik eerbiedigen moet, ai houd
ik tegenover hen aan mijn me
ning vast.
Persóónlijk acht ik het niet
onmogelijk, dat iemand met
genoemde bezwaren als veld
prediker uitgaat. Dat leger-
autorlteiten gaarne tot uit
zending van zulke personen
overgaan acht ik onwaar
schijnlijk. Er zijn er ook, die
't veldpredikerschap met voor
noemde bezwaren onverenig
baar achten. („Dienstweige
ring" is een bij de wet er
kende mogelijkheid, al zijn
deze mensen na de oorlog 'n
tijd lang zeer onheus behan
deld). Wèt betreft die afge
zaagde opmerking dat een
predikant „alléén maar het
"Evangelie te brengen heeft",
vraag ik me af hoe hij dat
zal moeten doen, zonder juist
dcor het Evangelie „in volle
mede verantwoordelijkheid,
midden in het leven en z>Jn
vragen geplaatst te woeden.
(„Politiek is m.i. niets an-
ciers dan de vorm waarin de
menselijke samenleving tot
uitdrukking komt).
Mijn eigen standpunt inza
ke Indonesië is in sterke
mate bepaald door de zen
ding. In deze arbeid stond
mijn familie niet een paér
jaar bóven, maar haar' halve
léven naast de kleurlingen,
waarbij helaas de inlander de
blanke zendeling in verband
bracht met het blanke impe-
rial'sms» van het Westen.
Vooral hervormde figuren als
Kraemcr en Verdoorn, gere
formeerde theologen als Ba-
vinck en Verkuyl hadden mij
wat- te zeggen. Het verwon
dert mij telkens weer hoe
christelijke en kerkelijke men
sen het woord van onze ge
loofsbroeders daarginds ver
onachtzamen, die in dc dienst
der zending of in dö „ge
kleurde kerk" deze proble
men van naby en langdurig
ontmoet hebben.
En wanneer U, redactie,
my in de gelegenheid stelt,
dit nog in uw blad naar vo
ren te brengen, dan dank ik
u daarvoor vriendelijk en sluit
met de opmerking dat de
geestelyke verzorging „de ge-
vechtswaarde van het leger
verhoogt"; iets, wat te den
ken geeft. Wellicht is hier
ook de verklaring van die
ónevenredige verhouding tus
sen de kerkelijke belangstel
ling bij de legerleiding en de
aandrang, waarmee om veld
predikers wordt gevraagd.
Axeir P. J. Pennings.
X'aschrift der Redacteie:
De laatsje opmerking van de
geachte schrijver doet ons
pynliik #aan. Of de legerlei
ding belangstelling heeft voor t
kerkelijke dingen, wat heeft"
dat te maken met de be
hoefte, die onze jongens heb
ben aan de steun en de troost
van hun dominé?
Eelle brand te Wilderyank.
Donderdagmiddag om twee uur
brak brand uit in het stationskof
fiehuis te Wildervank. Een ge
deelte van dit gebouw, nl. de aan-
febouwde zaal was verhuurd aan
h in gebruik bij de groothandel in
edroogde groenten Wolvrl. De
brand is ontstaan in het magazijn
van gedroogde groenten, waar een
zeer grote voorraad lag opgesla
gen. In korte tijd stond het ma
gazijn in lichter laaie.
Het bij Wolvri in gebruik zijnde
gedeelte van het gebouw brandde
geheel uit. Het woongedeelte en
het restaurant konden behouden
blijven. Van de inventaris van
Wolvri kon niets gered worden
dan de boekhouding.
Een party groenten ter waarde
van f 20.000, die buiten de verze
kering viel en die men voor een
afnemer in opslag had, verbrand
de eveneens.
Twee broers mishandelden
huri derde broer.
De officier van justitie bij
de Grpninger rechtbank eiste
twee jaar gevangenisstraf te
gen de 32-jarige boomkwe
kersknecht Hendrik H. en de
30_jarige schoenmaker Albert
H. Op 11 Augustus van het
vorige jaar hadden drie broers
een familietwist, die ontaardde
in een hooglopende ruzie. Bei
de verdachten sloegen hun
broer met een dikke stok,
waardoor deze een schedcl-
basisfractuur opliep en over
leed.
deppen
VERjiOOPTACTIEK.
„Wc weten geen raad met de
rommel: haal toch als
jeblieft, alsjeblieft de spullen
wegGeheel wollen swca_
ters we hadden het lef om
daar 3 dollar 95 voor te vra
gen; enfin, vragen kon geen
kwaadEen zootje douche-
gordynen, en reken maar b^er,
dat 't een zootje is!Be
drukte kunstzyden jersey
benoem uzelf tot Miss Zak-en-
As 1949 en zes snertpatronen
naar keuze aldus een Ame
rikaanse uitverkoop_adverten-
tic.
(DE Groene.)
VERKOUDEN MUMMIE.
Het is 3000 jaar geleden,
dat Arek, de roodharige Egyp_
tische vizier van de XXe dy
nastie, stierf. Toch heeft zijn
mummie in een museum te
Derby een fikse verkoud
heid en een lopende neus.
Men zegt, dat condenSering
de oorzaak is. Maar museum
bezoekers hebben steeds de nei
ging hun zakdoek te pakken
en de druppel aan Areks
neustopje af te vegen. Met die
Italiaanse griepde arme
man zou het misschien niet
overleven
(Sunday Express.)
