Het Parlement van een andere kant
Kan het dorpsleven
aantrekkelijker worden?
Ook zonder zicht kunnen
vliegtuigen veilig landen
tweede blad
provinciale zeeuwse courant
maandag 17 januari 1949
De onzichtbare vangarmen van
de „Ground Controlled Approach"
Zeeuwse Almanak
Van Vrouw tot Vrouw
"y
„Ik praat U binnen"
Ergens naast de landingsbaan van een Engels vlieg
veld staat een zware legertruck met er achter een
grote, roo'd-wit geblokte aanhangwagen; op het dak van
deze aanhangwagen staat een tweetal torens en twee
korte antennes priemen loodrecht de lucht in. Binnen in
de wagen is het donker en temidden van een wirwar
van draden, knoppen en schakelaars ritten er vijf man
nen ingespannen te turen opeen aantal schermen, waar
op een helgroen lichtpuntje zich langzaam verplaatst Elk
van hen heeft een koptelefoon opgezet waardoor hy van
tyd tot tjjd instructies geeft, die voor een onzichtbare
ontvanger bestemd zijn. De schermen met groene licht
puntjes hébben waarschijnlijk iets te maken met die nieu
we uitvinding, die in de oorlogsjaren naar voren ts ge
komen en toen zo buitenge ewoon van zich heeft doen
spreken: Radar.
DE LOODS OP HET
VLIEGVELD.
Inderdaad, wat hierin die
wagen gebeurt heeft Iets met
Radar te maken. Het groe
ne lichtende puntje, dat zich
over de schermen beweegt,
is de echo van een vliegtuig,
dat buiten, ergens in de dik
ke wattage wolkenmassa,
rondvliegt, en door de gol-
venbundel van de ronddraai
ende Radar-antenne is opge
spoord; het zal nu door raid
del van Radar van de grond
af veilig worden biimenge-
loodsd, ondanks het feit, dat
de vlieger in de cockpit geen
grondzicht heeft. De vijf
mannen in de wagen staan
in verbinding met de vlieger
en door het geven van in
structies laten zij hem een
volkomen veilige landing uit
voeren.
Deze vjjf mannen bedienen
een systeem, dat bekend
staat als Ground Controlled
Approach (van de grond af
gecontroleerde landing)kort
weg GCA genoemd; bet is
tijdens de oorlog ontwikkeld
door de Amerikaanse lucht
macht om de bommenwerpers
en transportvliegtuigen by
elke weersgesteldheid veilig
te lrrmnen binnenloodsen; te
gen het einde van de oorlog
waren ongeveer 30 van deze
installaties in gebruik op de
diverse Amerikaanse vliegba-
ses en na de grote strjjd
werd het systeem ook voor
de burgerluchtvaart beschik
baar ges leid.
Enkele grote Engelse vlieg
velden, zoals bv. London Air-
port, zijn. met dit systeem
uitgerust en regelmatig gaat
er een KLM-vliegtuig heen
om de vliegers met dit nieu
we systeem bekend te ma
ken.
ONZICHTBARE
VANGARMEN.
De KLM-lesmachine hangt
ergens tussen de wolken en
de antenne op de wagen naast
de startbaan van het Engel
se vliegveld draait rond en
zoekt tastend de horizon af;
plotseling ziet een van de
twee buitenste mannen, die
samen „GCA-Approach" vor
men. op het scherm voor
zich een lichtend stipje ver
schenen, de machine bevindt
zich binnen de straal van de
zoekende radarbundel, die 'n
reikwijdte heeft van 50 kilo
meter, en nu hoort de man
van GCA-Approach in zijn
microfoon de stem van de
K.L.M.-vlieger:
Hallo GCA, hier K.L.
M. Baker King, wilt U mij
binnenbrengen Over.
Hallo Baker King, hier
GCA. Begrepen. Geef my U
hoogte, koers en positie.
Over.
Hier Baker King hoog
te 1200 m, koers 190, ten
GR/EP
De man tegenover mij was
een miezerig mannetje gewor
den. Toen hij op zijn bureau
kwam was hij nog een bloeien
de bloem., echt wat men noemt
een „mooie man". Als bij to
verslag verdorde, verschrom
pelde hij. Hij werd eerst wit en
nam kinine. Toen werd hij
rood en begon te rillen.
Ik ga niet naar bed. zei hij
manmoedig. En meende het. Hij
begon te hoesten en streek met
zijn hand langs zijn voorhoofd
en constateerde afwezig, dat
km"kkelwvnters r...whiters zijn.
Maar naar bed ga ik niet,
ik loop er wel mee door, zei
het hoopje ellende.
Even later merkte hij op, dat
hij, hoewel het klaarlichte dag
was, sterretjes zag en zijn aan
gezicht was groen. Ik glim
lachte toegeeflik. Maar weer
een kwartier daarna vertelde
hij, dat hij zich voelde als in
een mallemolen en de mallemo
len werd al spoedig een losge
slagen brulboei en nog weer
wat later een wentelende ra-
ketbom. Maar naar béd ging hij
niet.
Aan het eind con de middag
heb ik hem thuis gebracht.
Ik ga onder de wol, steun
de hij, maar morgen ben ik er
weer.
Het is nu morgen.
En toe liggen allebei in bed
Twéé hoopjes ellende.
Radar is voor velen
nog altijd een geheim
zinnig toverwoord, maar
voor zeelui en vlieg
tuigpiloten betekent t,
dat ook onder zeer
moeilyke omstandighe
den vaak volkomen vei
lig gemanoevreerd kan
worden. Het „Ground
Controlled Approach
System" is ook bij het
openbare onderzoek in
zake de Prestwick-ramp
meermalen ter sprake
gekomen. Voor hen, die
hierover nog niet veel
meer weten, dan dat
het iets met „stralen en
zo" te maken heeft,
geven wy hierby gaar
ne een populaire en vlot
geschreven uiteenzet
ting, welke ons van
volkomen deskundige^
zijde vefstrekt werd.
NW van het vliegveld.
- Hier GCA, daal tot 900
en zet hoogtemeter op
761 mm.
De vlieger is inmiddels ge
daald tot 900 m en heeft
zijn hoogtemeter bijgesteld,
zodat die de hoogte boven
het vliegveld aangeeft.
Hier GCA, welk type
vliegt U?
Hier Baking King, type
DC-3. Over.
- Hallo Baker King, daal
tot 4.50 meter, koers 115.
Koers 115, gedaald tot
450 meter.
Hier GCA, ik zie U nu
op 6 km NO van het vlieg
veld met wind achter.
Hier Baker King, op 6
km N.O. van het vliegveld
met wind achter.
Hallo Baker King, Uw
landingsbaan is 29, maak U
gereed voor de landing. Over.
- Landingsbaan 29, gereed
om te dalen.
Bij deze woorden Iaat de
vlieger zijn wielen neer en zijn
landingskleppen half tfit.
Hallo Baker King, wacht
U even, ik geef U over aan
no. 2.
Op dit moment geeft de
eerste man van GCA-Appro
ach het K.L.M.-vliegtuig over
aan zijn collega om zelf naar
een volgend vliegtuig te gaan
speuren. Hy doet dit als
volgt:
Baker King op 10 km,
rechts beneden op het scherm,
hoogte 800, koers 110.
No. 2 neemt dan de Baker
King over en meldt zich:
Hallo Baker King, hier
GCA-Approach no. 2. Ont
vangt U mij goed Over.
Hier Baker King. Ik
ontvang U op sterkte 5. Over.
Hallo Baker King, U
hebt nu zijwind en zit op 11
km van het vliegveld, daal
naar 350 meter.
Zijwind, 350 meter.
Over.
Stuur nu naar rechts,
koers 200.
Naar rechts, koers 200
„IK PRAAT U BINNEN."
Nu is de K.L.M.-machine
gekomen binnen de gerichte
golven van de tweede radar-
zender; deze zendt twee bun
dels uit, een horizontale en
een verticale. Op de scher
men in de wagen, zien de
cïrie mannen in het midden
het beeld van het vliegtuig
als een groen lichtpunt ver
schijnen en de twee buiten
ste mannen meten regelma
tig de afstand die het groe-Ivlak bij de baan..
ne puntje verwijderd is van
de lijn, die de juiste landings
baan aangeeft. Wanneer de
vlieger goed binnenkomt moet
het precies op de het op het
scherm aangegeven lijn rit- j
ten. De ene man controleert
de horizontale richting en de j
andere de verticale; beLtie
geven regelmatig hun bevin-
dingen door aan de middel
ste man, die in verbinding
staat met de vlieger in de
cockpit. Hy „praat" de ma
chine binnen
Halla Baker King, hier
GCA-Talk-Down. Ik praat U
binnen. Stuurt U naar rechts,
koers 290.
Naar rechts, koers 290.
Over.
Hallo Baker King, blijf
nu op deze hoogte.
OK, ik blijf op deze hoog
te.
Antwoord U mij nu niet I
meer, alleen maar luisteren, j
ir bent nu in de richting i
van de landingsbaanj
stuur naaf* iinks 285U j
bent op 10 km van de lan-
dingsbaankoers is in or
dedaal nu met 2 meter
per minuutstuur naar
rechts 2908 km... van
de landingsbaan20 me
ter te hoogdaal snel
ler10 meter te hoog
koers in orde6 km van
de landingsbaanwind
Noord-West, 15 km per
uur5 meter te laag
langzamer dalenzyn Uw
wielen uit en gezekerd... koers
in ordenog 3 km
nog 1 y2 kmeen beetje
naar rechts15 meter te
hoogsneller dalennu
nog 800 meterU bent
hoogte
A^nes Kamuiegaya (links) en Aga Lubinga. twee verpleeg
sters, die uit Oost-Afrika zijn gekomen om in het grote tekort
aan verplegend personeel waarmee men ook in Engeland te
kampen heeft, te helpen voorzien. Hier verzorgen zy een klein
patiëntje in het Moxley ziekenhuis bij Wenesbury
(Staffordshire).
goedU moet de baan nu
kunnen zienU kunt lan
den.
&Jit de wolkenbrei schiet
dé KLM-Douglas te voor-
sehyn, precies op de baan.
Dank zij GCA heeft de vlie
ger zijn machine volkomen
veilig binnengeloodsd.
A/s Sch$ps of Romme spreken
zwoegen de stenografen
Ministers zitten als op een
volle voetbaltribune
(Van onze parlementaire redacteur.)
Een hamerslag en de vergadering is geopend. De Tweede
Kamerleden drommen om de lessenaar van de voorzitter, die
aan zijn rechterhand de griffier heeft zitten en aan zijn lin
kerhand de beide commiezen-griffier. De president neust in
zijn papieren en leest een serie mededelingen voor over ingeko
men adressen, over ontvangen b oekwerken die in de biblio
theek van de Kamer opgenome n zullen worden over de sa
menstelling van de agenda en over een aantal andere zaken.
Met rustige, doch eentonige stem kwijt hij zich van zijn for
mele plichten. De Kamerleden, die op hun plaatsen zitten,
verstaan hem niet. Ook de ministers ontgaat, wat hij aan de
openbaarheid prijs geeft. En de toehoorders op de gereserveer
de en publieke tribune zitten een beetje onthutst te kijken,
omdat zij van dat vreemde "gedoe niets begrijpen.
nooit een vergadering van dit
hoge college van staat hebben
bijgewoond, zich voorstellen.
Meestal valt het de leek bitier
tegen, wat, hij to zien en te ho
ren krijgt. Hij meent, zoals in
zijn eigen vergaderingen, die
hij nu en dan bezoekt, een zaal
met aandachtig luisterende
mensen aan te treffen, doch
ontdekt tot zijn ^verwondering,
dat het in ons parlement heel
anders toegaat, dan hij gedacht
had.
Laat ik er daarom wat van
vertellen.
DE STENOGRAFEN.
Recht tegenover de voorzitter
De voorzitter heeft toch een
microfoon voor zich en overal
in de kamer zijn luidsprekers
aangebracht; waarom maakt
men daar geen gebruik van?
Waarom moeten zovelen versto
ken blijven van wat de presi
dent aan de afgevaardigden
heeft te zeggen? Waarom dwingt
hij de leden zich rondom hem
te scharen als zij iets van zijn
gemurmel willen opvangen?
Waarom zitten alle leden niet
netjes op hun plaatsen en waar
om wordt geen eerbiedige stil
te betracht en voor ieder ver
staanbaar gesproken?
Zo is de Tweede Kamer. An
ders dan de velen, die nog
Als we de plaat nog eens
even omkeren? Wé waren
juist zo mooi bezig met onze
schoonheid, en het zou toch
jammer zijn om halverwege
op te houden. Met de ge
zondheid als eerste voor
waarde waren we wel zowat
klaar. Tien minuten gym
nastiek, een fikse kuier, een
flinke nachtrust, weinig
snoepen en zomaar gewoon
ordinair tarwebrood dat-
zijn schoonheidsmiddeltjes
die niets komma niemendal
kosten en overal te krijgen
zijn. Het klinkt wel niet zo
chique en verleidelijk als
Crème au lait d'orange, maar
de uitwerking is prima, dat
geef ik U op een brie/je.
Maar als we een paar
maanden, met dat verstandig
lopen-, slapen-, eten aan de
gang zijn laten we ons
dan eens afvragen waar we
precies heen willen. Wat
bedoelen we eigenlijk met
„een mooie vrouw?" Laten
we nu eens heel eerlijk zijn
en bekennen, dat we dan
onmiddellijk één of ander
verleidelijk filmsterretje
voor ons geestesoog zien op
dagen. Zo'n standaardge
zichtje met potloodstreepjes
in plaats van wenkbrauwen
liefst een étage hoger
een harde geverfde mond en
een kapsel van krullen en
golven waarmee niemand
ook maar de straat zou dur
ven overwippen.
Maar wie heeft er in ons
verpoverde Westen nu ein
delijk eens de moed om een
kruistocht tegen die gelakte
onnatuur te beginnen, en te
rug te keren tot onze oude
wijze goede Moeder Natuur?
Wie propageert, om eens iefs
te noemen, weer het lange
glanzende vrouwenhaar,
waarop die lieve meisje uit
India en Ceylon en Java mij
zo jaloers kunnen maken?
Waarom moeten wij alle
maal beslist met een hoofd
vol droge uitgekookte krul
letjes rondlopen? Wat zeg
ik uit Parijs komen al
weer allerlei alarmerende
berichten aanwaaien van een
kapsel a la Napoleon. Kort
geknipt, en dan alles van de
kruin af naar voren gebor
steld. Ik kan nu al kreunen
als ik denk aan de gezellige
tantes met twee onderkin
nen die zich zoiets zullen
laten aanpraten
Het gaat de verkeerde
kant met ons uit, wij laten
ons maar bedillen en rin
geloren, en het resultaat is
dat wij er allemaal bij lo
pen alsof we zojuist afgele
verd zijn door een fabriek
die maar één soort etalage
poppen maakt. Laten toe toch
asjeblieft de moed hebben
om zomaar gewoon onszelf
te zijn maar dan (hier
moet ik Veronica Dengel ge
lijk geven„ons beste zelf".
We gaan vastberaden voor
de spiegel staan, in de aller-
Wat maakt u van
uw uiterlijk?
ongenadigste belichting, en
bekijken onszelf van tap tot
teen met de onbarmhartige
ogen van een wildvreemde.
Wat zijn onze goede pun
ten, wat onze slechte? Is ons
voorhoofd laag laten we
dan het haar in een flinke
kuif dragen, en vooral geen
pony aanmeten, ook al staat
het Claudette Colbert nog zo
aardig.
Hebben we een breed ge
zicht weg met die flad
derende krullen aan weers
zijden van onze oren. Zijn
we gecharmeerd van een
glad kapsel met een schei
ding in het midden, als de
beroemde Cioconda? Alles
goed en wel, maar dan moe
ten roe er ook zo'n fraai glad
regelmatig gezichtje bij be
stellen.
Hebben we de uier kruisjes
abhter de rug? Dan geen
kwiek bosje krullen Ui de
nek met een Mozart-strikje,
zoals onze zeventienjarige
nicht. Maar dat zelfde nichtje
moet nog minstens tien jaar
zvachten eer zij zich aan
glad omhoog geborsteld ach
terhaar mag wagen.
Met de garderobe gaat
hel al precies zo. Een kort
dikkertje moet er alles op
zetten, langer te schijnen.
Voor habr de gladde japon
nen, langer rokken en hoge
hakken.
De zuster van Prikke-
been mag zich daarentegen
rustig wat breder maken
met schoentjes, strookjes,
ruime blouses en wijde rok
ken. Een korte hals is geen
schande, maar een hoogge
sloten jurk met een enorme
broche daarbij wèl. Grote
voeten komen in de beste
families voor, maar wie ver
standig is vestigt er niet ex
tra de aandacht op met
platte hakken en vierkante
neuzen.
En tenslotte: laten we toch
het allerbeste schoonheids
middel niet vergeten: een
opgewekt en stralend hu
meur. Het is de geest, die
zich het lichaam bouwt,
heeft Schiller gezegd, en dat
is een spreuk om boven on
ze toilettafel te hangen. Een
vrouw met een sterke geest,
een rijk gemoedsleven, een
bruisende vitaliteit is altijd
vanzelf „het aankijken
waard" al was ze van na
ture zo lelijk als de arme
Middeleeuwse hertogin van
Tirol. SASKIA.
is in de betrekkelijk kleine
zaal, die vroeger als balzaal
heeft dienst gedaan en waar
eens de paren op de zacht rui
sende muziek zwierige menu
etten dansten, een vierkante
ruimte door middel van een
hekje afgeperkt. Daarin staan
de tafeltjes van de stenografen
die elk woord, dat de voorzit
ter, een Kamerlid of een mi
nister spreekt, naarstig opteke
nen. In de regel zijn bij een
vergadering een stuk of vier,
vijf stenografen in touw, die
om de beurt tien minuten ste
nograferen en dan raar hun
eigen appartement vertrekken
om hun stenogram uit te wer
ken. Dat heeft het grote voor-
Velen kennen het par
lement slechts als het ge
wichtige college, waarin
voorname heren 's Lands
zaken behartigen. Zij
kennen het door de ver
slagen van de Kamerzit
tingen in de krant, doch
zij hebben er nimmer een
kijkje kunnen nemen en
weten niet hoe de wet
gevende molen maalt, hoe
de ministers en afgevaar
digden zich in de Ka
mers gedragen, wat zich
daar afspeelt en welke
gewoonten er ingebur
gerd zijn.
Het parlement heeft
ook een andere kant dan
die welke gewoonlijk
naar buiten getoond
wordt. Het is een inte
ressante zijde, waarop
wel eens het licht der
openbaarheid geworpen
mag worden.
In enige artikelen zal
onze parlementaire re
dacteur onze lezers iets
van die andere kant la
ten zien.
deel, dat bij het uittikken van
de redevoeringen het gesproke
ne nog vers in hun geheugen
ligt en dat maakt tevens mo
gelijk, dat het verslag onmid
dellijk naar- de Landsdrukkerij
gestuurd kan worden, waar het
wordt gedrukt en reeds onge
veer twee dagen later onder de
naam van „Handelingen" wordt
afgeleverd.
Als minister Lieftinck spreekt,
hebben de stenografen, wat men
populair noemt „een makkie",
want de bewindsman, die op de
geldbuidel van de Staat zit,
spreekt traag en bedachtzaam
en tussen zijn woorden valt
nog wel eens een pauze, als hij
zoekt naar de beste formulering
van zijn gedachten. Doch als
bijvoorbeeld de socialistische
afgevaardigde Scheps het woord
voert, of de leider van de Ka
tholieke Kamerfractie, prof.
Romme, vooral wanneer deze
een beperkte spreektijd heeft,
dan vallen de woorden als een
stortvloed in de zaal, dan houdt
de toehoorder zijn hart vast,
dat zij over hun eigen woorden
struikelen. De arme stenografen
schrijven, dat zij er kramp van
in hun vingers krijgen. Doch
als men later „de Handelingen"
onder de ogen krygt, dan blijkt,
dat zij toch maar precies heb
ben bijgehouden, wat zo rap
over de lippen van de welspre
kende afgevaardigden vloeide.,
AAN DE REGERINGSTAFEL.
Dat zijn dus de stenografen.
Achter hen, langs de wand
recht tegenover de zetel van de
voorzitter, staat de regeringsta
fel, waaraan de ministers plaats
nemen. Vroeger, toen het aantal
bewindslieden zich nog om de
tien bewoog, was hij kleiner.
Maar sinds het aantal raadge
vers van de Kroon is uitgebreid
tot veertien of vijftien, is de
tafel aan weerszijden verlengd
met naar de zaal toe omgebo
gen stukken, zodat nu het ge
hele kabinet er een plaatsje
aan kan vinden, al zitten de
heren op elkaar gedrongen als
de toeschouwers op een over
volle voetbaltribune.
Als alle mminers bij bijzon-
.4-v gelec;o:-;h--'-.>Ji-,-)-nv.' igzijn
zit de roi'-''"- 'vut in .het
Bevin stelt anti-Kominform"
conferentie voor.
Volgens het weekblad
..Newsweek" heeft Emest
Bevin d'e V.S. en de Dominions
de bijeen roeping van een
„anti-kominformconfererutie
voor het Verre Oosten" voor
gesteld. De conferentie zou
beogen een strategie be bepa
len t.a.v. communistische plan
nen voor de buitenlandse han
del van China.
Amsterdamse havenstaking
duurt voort.
Op een Donderdagavond
Ln Frascati te Amsterdam
gehouden vergadering van
havenarbeiders werd besloten
de gestelde eisen te hand
haven en dè staking voort
te zetten. Eengroot aantal
der vergaderden drong op
uitbreiding van de staking
aan.
Deining om Carnaval
in Maastricht.
Voor Kerstmis besloot de Maas-
tritse gemeenteraad het openbaar
i iaskeren ter gelegenheid van de
eamavalviering dit jaar in Maas
tricht niet toe te staan. Kort daar
op kwam een uitvoerig manifest
van de Maastrichtse Carnavals-ver
eniging „De Tempeleers" met het
voorstel om gezien de moeilijke
tijdsomstandigheden in verband
met Indonesia nog verder te
gaan dan dit raadsbesluit en de
hele carnaval-viering dit jaar t«
verbieden. Nog een week later
kwamen ..Dc Tempeleers" echter
op dit verzoek terug; zich er op
beroepende, dat de toestand in
Indonesië intussen veel minder
zorgelijk was geworden, drongen
zij erop aan de carnaval-viering
mèt openbare maskerade weer wel
toe te staan.
Mogelijk zal dit verzoek, dat van
verschillende zijden gesteund
werd. Dinsdag a.s. aanleiding wor
den tot een nieuw-carnaval-debat,
Haagse studenten zagen
film over atoomsplitsing.
(Van onze Haagse redacteur).
Onder auspiciën van de Haag
se Studenten Film Organisatie is
dezer dagen in besloten kring, on
der leiding van de voorzitter, de
heer V. Lysell, in de grote zaal
van de Haagse Kunstkring, een uil
vijf delen bestaande hoogst belang
wekkende film van J. Arthur Rank
.Atomic Physics", op heldere wfj-
7,e toegelicht door Drs. W. P. J.
Lignac uit Den Haag. vertoond.
De film werpt een duidelijk
licht op de geschiedenis van het
atoom-onderzoek van Dalton tot
Einstein en behandelt achtereen
volgens de atoom-theorie. de
atoom-straling, de atoom-kern
structuur, de atoom- of liever:
kern-splitsing en de ontdekking
van het neutron, en tenslotte het
uranium-onderzoek met een uit
gebreide behandeling van het
atoom-onderzoek zowel in Cam
bridge als in Tennessee.
Na afloop der film-voorstelling
werd het woord gevoerd door de
Amerikaanse atoom-deskundige
Dr. R. D. Ewell, bekend door zijn
radiolezingen in de Ver. Staten,
welke expert in ons land verblijf
houdt, gedetacheerd als hij is bjj
de Bataafse Petroleum Maatschap
pij.
De voorstelling was uitsluitend
toegankelijk voor ingenieurs en
studenten, waaronder t3l van re
serve-officieren van de Kon. Ma
rine en de Kon. Landmacht.
(Nadruk verboden).
H.M. Koningin Juliana heeft
het beschermvrouwschap van de
Kon. Zangvereniging. „Mastreech-
ter Staar" aanvaard.
Prof. Bouman meent van wel
Sport en onderwijs.
Trof. Dr. P. J. Bouman
te Groningen, die als oud-
Middelburger geen onbe
kende is in Zeekind. heeft
zich als hoogleraar in de
sociologie te Groningen
vr|j veel bezig gehouden
met de studie van de so
ciale verschijnselen op 't
platteland.
In een gesprek, dat hy
voerde met een verslag
gever van het Alg. Hbld.,
wees liy op de grote
dram;, die hij goede land
arbeiders bes'aat om het
landleven vaarwel te zeg
gen.
Velen willen ook, dat hun'
zoon persé iets anders wordt.
Hierin schuilt een gevaar
voor de toeikomst en prof.
Bouman achtte het van be
lang. dat de landbouw wordt
gemechaniseerd, want op die
manier kunnen j"onge landar
beiders. die ..motorminded"
zyn, bewogen worden aan het
land trouw te blijven.
WEINIG ONDERWIJS.
Om de jongens, waar „iets
in" rit, op het land te hou
den het land, dat hen zo
hard nodig heeft zijn ver
schillende dingen nodig. Het
leven in hef dorp kan aan
trekkelijker worden gemaakt.
midden. Wanneer een van hen
het woord moet voeren, neemt
hij echter de plaats van Dr.
Drees in. Niet vanwege het ge
wicht, dat aan een sprekende
minister dient te worden toege
kend, doch om de prozaïsche
reden, dat hij dan precies voor
de microfoon staat.
In de rechter en linker helft
van de zaal zitten de afgevaar
digden op hun bankjes achter
hun lessenaars. De rijen, die
naar achteren schuin oplopen,
zijn rechthoekig op de lesse
naar van de voorzitter en de
ministerstafel geplaatst, zodat
de rechterzijde dus naar de lin
ker kijkt en omgekeerd.
(Nadruk verboden)
Er zyn veel te weinig am
bachtsscholen. waar dc man
nelijke jeugd ten platteland©
haar dorst naar het „geme
chaniseerde leven" kan les
sen. Wil de boerenjongen
vooruit, dan moet hij altijd
naar een grotere plaats. Som
mige Groningse dorpen als
Warffum cn Ter Apel bezit
ten een hogere burgerschool,
maarer heerst gebrek
aan leerkrachten, omdat lera
ren in een stad meer kun
nen verdienen. De dorpen
bieden te weinig comfort, te
weinig vertier, te weinig cul
turele mogelijkheden. Er zijn
geen goede sportterreinen. De
..dorpshuizen" zijn niet, zoals
dat in Enigeland hot geval
is, voorzien van gymnastiek-
en toneelzalen. In menige
plaats is de behoefte daaraan
zeer groot.
ER MOET IETS GE
BEUREN.
Sedert enige tijd hebben
de landarbeiders in Gronin
gen hun vrije Zaterdagmid
dag. Deze middagen worden
echter meestal in ledigheid
en nietsnutterij doorgebracht.
De mannen leunen urenlang
tegen buffet of een biljart,
hangen over brugleuningen
om kringetjes te spuwen en
voeren allerlei baldadigheden
uit. Het gebrek aan goede
sport- en jeugdleiders doet
zich sterk gevoelen; meestal
een kwestie van geld, want
zulk werk eist bezoldiging
wil het naar behoren worden
verricht. Veel kan een dorps-
ondorwijzer bereiken doch lang
niet alle dorpsonderwijzers
zijn daartoe in staat.
Prof. Bouman is van oor
deel. dat er spoedig iets in
grote styl moet worden ge
daan om de jeugd op het
platteland te helpen. Deug
delijk onderwijs en goede
sportieve leiding in de dor
pen, ziedaar twee vereisten
voor een gefconde Nederland
se toekomst. De geldkwestie
mag daarby geen rol vervul
len.
Dit is mevr. Lepoutre,
die in Juni 1948 met
haar man uit Geffen
(Gld.) naar Canada is
gekomen in het kader
van het gemeenschap
pelijk Canadees—Ne
derlandse vestigings
schema voor landbou
wers, Hier onderwerpt
mevr. Lepoutre een
reuzen kalabas aan
een onderzoek, da(
blijkbaar nogal goed
uitvalt.