Het Parlement van een andere kant Kan het dorpsleven aantrekkelijker worden? Ook zonder zicht kunnen vliegtuigen veilig landen tweede blad provinciale zeeuwse courant maandag 17 januari 1949 De onzichtbare vangarmen van de „Ground Controlled Approach" Zeeuwse Almanak Van Vrouw tot Vrouw "y „Ik praat U binnen" Ergens naast de landingsbaan van een Engels vlieg veld staat een zware legertruck met er achter een grote, roo'd-wit geblokte aanhangwagen; op het dak van deze aanhangwagen staat een tweetal torens en twee korte antennes priemen loodrecht de lucht in. Binnen in de wagen is het donker en temidden van een wirwar van draden, knoppen en schakelaars ritten er vijf man nen ingespannen te turen opeen aantal schermen, waar op een helgroen lichtpuntje zich langzaam verplaatst Elk van hen heeft een koptelefoon opgezet waardoor hy van tyd tot tjjd instructies geeft, die voor een onzichtbare ontvanger bestemd zijn. De schermen met groene licht puntjes hébben waarschijnlijk iets te maken met die nieu we uitvinding, die in de oorlogsjaren naar voren ts ge komen en toen zo buitenge ewoon van zich heeft doen spreken: Radar. DE LOODS OP HET VLIEGVELD. Inderdaad, wat hierin die wagen gebeurt heeft Iets met Radar te maken. Het groe ne lichtende puntje, dat zich over de schermen beweegt, is de echo van een vliegtuig, dat buiten, ergens in de dik ke wattage wolkenmassa, rondvliegt, en door de gol- venbundel van de ronddraai ende Radar-antenne is opge spoord; het zal nu door raid del van Radar van de grond af veilig worden biimenge- loodsd, ondanks het feit, dat de vlieger in de cockpit geen grondzicht heeft. De vijf mannen in de wagen staan in verbinding met de vlieger en door het geven van in structies laten zij hem een volkomen veilige landing uit voeren. Deze vjjf mannen bedienen een systeem, dat bekend staat als Ground Controlled Approach (van de grond af gecontroleerde landing)kort weg GCA genoemd; bet is tijdens de oorlog ontwikkeld door de Amerikaanse lucht macht om de bommenwerpers en transportvliegtuigen by elke weersgesteldheid veilig te lrrmnen binnenloodsen; te gen het einde van de oorlog waren ongeveer 30 van deze installaties in gebruik op de diverse Amerikaanse vliegba- ses en na de grote strjjd werd het systeem ook voor de burgerluchtvaart beschik baar ges leid. Enkele grote Engelse vlieg velden, zoals bv. London Air- port, zijn. met dit systeem uitgerust en regelmatig gaat er een KLM-vliegtuig heen om de vliegers met dit nieu we systeem bekend te ma ken. ONZICHTBARE VANGARMEN. De KLM-lesmachine hangt ergens tussen de wolken en de antenne op de wagen naast de startbaan van het Engel se vliegveld draait rond en zoekt tastend de horizon af; plotseling ziet een van de twee buitenste mannen, die samen „GCA-Approach" vor men. op het scherm voor zich een lichtend stipje ver schenen, de machine bevindt zich binnen de straal van de zoekende radarbundel, die 'n reikwijdte heeft van 50 kilo meter, en nu hoort de man van GCA-Approach in zijn microfoon de stem van de K.L.M.-vlieger: Hallo GCA, hier K.L. M. Baker King, wilt U mij binnenbrengen Over. Hallo Baker King, hier GCA. Begrepen. Geef my U hoogte, koers en positie. Over. Hier Baker King hoog te 1200 m, koers 190, ten GR/EP De man tegenover mij was een miezerig mannetje gewor den. Toen hij op zijn bureau kwam was hij nog een bloeien de bloem., echt wat men noemt een „mooie man". Als bij to verslag verdorde, verschrom pelde hij. Hij werd eerst wit en nam kinine. Toen werd hij rood en begon te rillen. Ik ga niet naar bed. zei hij manmoedig. En meende het. Hij begon te hoesten en streek met zijn hand langs zijn voorhoofd en constateerde afwezig, dat km"kkelwvnters r...whiters zijn. Maar naar bed ga ik niet, ik loop er wel mee door, zei het hoopje ellende. Even later merkte hij op, dat hij, hoewel het klaarlichte dag was, sterretjes zag en zijn aan gezicht was groen. Ik glim lachte toegeeflik. Maar weer een kwartier daarna vertelde hij, dat hij zich voelde als in een mallemolen en de mallemo len werd al spoedig een losge slagen brulboei en nog weer wat later een wentelende ra- ketbom. Maar naar béd ging hij niet. Aan het eind con de middag heb ik hem thuis gebracht. Ik ga onder de wol, steun de hij, maar morgen ben ik er weer. Het is nu morgen. En toe liggen allebei in bed Twéé hoopjes ellende. Radar is voor velen nog altijd een geheim zinnig toverwoord, maar voor zeelui en vlieg tuigpiloten betekent t, dat ook onder zeer moeilyke omstandighe den vaak volkomen vei lig gemanoevreerd kan worden. Het „Ground Controlled Approach System" is ook bij het openbare onderzoek in zake de Prestwick-ramp meermalen ter sprake gekomen. Voor hen, die hierover nog niet veel meer weten, dan dat het iets met „stralen en zo" te maken heeft, geven wy hierby gaar ne een populaire en vlot geschreven uiteenzet ting, welke ons van volkomen deskundige^ zijde vefstrekt werd. NW van het vliegveld. - Hier GCA, daal tot 900 en zet hoogtemeter op 761 mm. De vlieger is inmiddels ge daald tot 900 m en heeft zijn hoogtemeter bijgesteld, zodat die de hoogte boven het vliegveld aangeeft. Hier GCA, welk type vliegt U? Hier Baking King, type DC-3. Over. - Hallo Baker King, daal tot 4.50 meter, koers 115. Koers 115, gedaald tot 450 meter. Hier GCA, ik zie U nu op 6 km NO van het vlieg veld met wind achter. Hier Baker King, op 6 km N.O. van het vliegveld met wind achter. Hallo Baker King, Uw landingsbaan is 29, maak U gereed voor de landing. Over. - Landingsbaan 29, gereed om te dalen. Bij deze woorden Iaat de vlieger zijn wielen neer en zijn landingskleppen half tfit. Hallo Baker King, wacht U even, ik geef U over aan no. 2. Op dit moment geeft de eerste man van GCA-Appro ach het K.L.M.-vliegtuig over aan zijn collega om zelf naar een volgend vliegtuig te gaan speuren. Hy doet dit als volgt: Baker King op 10 km, rechts beneden op het scherm, hoogte 800, koers 110. No. 2 neemt dan de Baker King over en meldt zich: Hallo Baker King, hier GCA-Approach no. 2. Ont vangt U mij goed Over. Hier Baker King. Ik ontvang U op sterkte 5. Over. Hallo Baker King, U hebt nu zijwind en zit op 11 km van het vliegveld, daal naar 350 meter. Zijwind, 350 meter. Over. Stuur nu naar rechts, koers 200. Naar rechts, koers 200 „IK PRAAT U BINNEN." Nu is de K.L.M.-machine gekomen binnen de gerichte golven van de tweede radar- zender; deze zendt twee bun dels uit, een horizontale en een verticale. Op de scher men in de wagen, zien de cïrie mannen in het midden het beeld van het vliegtuig als een groen lichtpunt ver schijnen en de twee buiten ste mannen meten regelma tig de afstand die het groe-Ivlak bij de baan.. ne puntje verwijderd is van de lijn, die de juiste landings baan aangeeft. Wanneer de vlieger goed binnenkomt moet het precies op de het op het scherm aangegeven lijn rit- j ten. De ene man controleert de horizontale richting en de j andere de verticale; beLtie geven regelmatig hun bevin- dingen door aan de middel ste man, die in verbinding staat met de vlieger in de cockpit. Hy „praat" de ma chine binnen Halla Baker King, hier GCA-Talk-Down. Ik praat U binnen. Stuurt U naar rechts, koers 290. Naar rechts, koers 290. Over. Hallo Baker King, blijf nu op deze hoogte. OK, ik blijf op deze hoog te. Antwoord U mij nu niet I meer, alleen maar luisteren, j ir bent nu in de richting i van de landingsbaanj stuur naaf* iinks 285U j bent op 10 km van de lan- dingsbaankoers is in or dedaal nu met 2 meter per minuutstuur naar rechts 2908 km... van de landingsbaan20 me ter te hoogdaal snel ler10 meter te hoog koers in orde6 km van de landingsbaanwind Noord-West, 15 km per uur5 meter te laag langzamer dalenzyn Uw wielen uit en gezekerd... koers in ordenog 3 km nog 1 y2 kmeen beetje naar rechts15 meter te hoogsneller dalennu nog 800 meterU bent hoogte A^nes Kamuiegaya (links) en Aga Lubinga. twee verpleeg sters, die uit Oost-Afrika zijn gekomen om in het grote tekort aan verplegend personeel waarmee men ook in Engeland te kampen heeft, te helpen voorzien. Hier verzorgen zy een klein patiëntje in het Moxley ziekenhuis bij Wenesbury (Staffordshire). goedU moet de baan nu kunnen zienU kunt lan den. &Jit de wolkenbrei schiet dé KLM-Douglas te voor- sehyn, precies op de baan. Dank zij GCA heeft de vlie ger zijn machine volkomen veilig binnengeloodsd. A/s Sch$ps of Romme spreken zwoegen de stenografen Ministers zitten als op een volle voetbaltribune (Van onze parlementaire redacteur.) Een hamerslag en de vergadering is geopend. De Tweede Kamerleden drommen om de lessenaar van de voorzitter, die aan zijn rechterhand de griffier heeft zitten en aan zijn lin kerhand de beide commiezen-griffier. De president neust in zijn papieren en leest een serie mededelingen voor over ingeko men adressen, over ontvangen b oekwerken die in de biblio theek van de Kamer opgenome n zullen worden over de sa menstelling van de agenda en over een aantal andere zaken. Met rustige, doch eentonige stem kwijt hij zich van zijn for mele plichten. De Kamerleden, die op hun plaatsen zitten, verstaan hem niet. Ook de ministers ontgaat, wat hij aan de openbaarheid prijs geeft. En de toehoorders op de gereserveer de en publieke tribune zitten een beetje onthutst te kijken, omdat zij van dat vreemde "gedoe niets begrijpen. nooit een vergadering van dit hoge college van staat hebben bijgewoond, zich voorstellen. Meestal valt het de leek bitier tegen, wat, hij to zien en te ho ren krijgt. Hij meent, zoals in zijn eigen vergaderingen, die hij nu en dan bezoekt, een zaal met aandachtig luisterende mensen aan te treffen, doch ontdekt tot zijn ^verwondering, dat het in ons parlement heel anders toegaat, dan hij gedacht had. Laat ik er daarom wat van vertellen. DE STENOGRAFEN. Recht tegenover de voorzitter De voorzitter heeft toch een microfoon voor zich en overal in de kamer zijn luidsprekers aangebracht; waarom maakt men daar geen gebruik van? Waarom moeten zovelen versto ken blijven van wat de presi dent aan de afgevaardigden heeft te zeggen? Waarom dwingt hij de leden zich rondom hem te scharen als zij iets van zijn gemurmel willen opvangen? Waarom zitten alle leden niet netjes op hun plaatsen en waar om wordt geen eerbiedige stil te betracht en voor ieder ver staanbaar gesproken? Zo is de Tweede Kamer. An ders dan de velen, die nog Als we de plaat nog eens even omkeren? Wé waren juist zo mooi bezig met onze schoonheid, en het zou toch jammer zijn om halverwege op te houden. Met de ge zondheid als eerste voor waarde waren we wel zowat klaar. Tien minuten gym nastiek, een fikse kuier, een flinke nachtrust, weinig snoepen en zomaar gewoon ordinair tarwebrood dat- zijn schoonheidsmiddeltjes die niets komma niemendal kosten en overal te krijgen zijn. Het klinkt wel niet zo chique en verleidelijk als Crème au lait d'orange, maar de uitwerking is prima, dat geef ik U op een brie/je. Maar als we een paar maanden, met dat verstandig lopen-, slapen-, eten aan de gang zijn laten we ons dan eens afvragen waar we precies heen willen. Wat bedoelen we eigenlijk met „een mooie vrouw?" Laten we nu eens heel eerlijk zijn en bekennen, dat we dan onmiddellijk één of ander verleidelijk filmsterretje voor ons geestesoog zien op dagen. Zo'n standaardge zichtje met potloodstreepjes in plaats van wenkbrauwen liefst een étage hoger een harde geverfde mond en een kapsel van krullen en golven waarmee niemand ook maar de straat zou dur ven overwippen. Maar wie heeft er in ons verpoverde Westen nu ein delijk eens de moed om een kruistocht tegen die gelakte onnatuur te beginnen, en te rug te keren tot onze oude wijze goede Moeder Natuur? Wie propageert, om eens iefs te noemen, weer het lange glanzende vrouwenhaar, waarop die lieve meisje uit India en Ceylon en Java mij zo jaloers kunnen maken? Waarom moeten wij alle maal beslist met een hoofd vol droge uitgekookte krul letjes rondlopen? Wat zeg ik uit Parijs komen al weer allerlei alarmerende berichten aanwaaien van een kapsel a la Napoleon. Kort geknipt, en dan alles van de kruin af naar voren gebor steld. Ik kan nu al kreunen als ik denk aan de gezellige tantes met twee onderkin nen die zich zoiets zullen laten aanpraten Het gaat de verkeerde kant met ons uit, wij laten ons maar bedillen en rin geloren, en het resultaat is dat wij er allemaal bij lo pen alsof we zojuist afgele verd zijn door een fabriek die maar één soort etalage poppen maakt. Laten toe toch asjeblieft de moed hebben om zomaar gewoon onszelf te zijn maar dan (hier moet ik Veronica Dengel ge lijk geven„ons beste zelf". We gaan vastberaden voor de spiegel staan, in de aller- Wat maakt u van uw uiterlijk? ongenadigste belichting, en bekijken onszelf van tap tot teen met de onbarmhartige ogen van een wildvreemde. Wat zijn onze goede pun ten, wat onze slechte? Is ons voorhoofd laag laten we dan het haar in een flinke kuif dragen, en vooral geen pony aanmeten, ook al staat het Claudette Colbert nog zo aardig. Hebben we een breed ge zicht weg met die flad derende krullen aan weers zijden van onze oren. Zijn we gecharmeerd van een glad kapsel met een schei ding in het midden, als de beroemde Cioconda? Alles goed en wel, maar dan moe ten roe er ook zo'n fraai glad regelmatig gezichtje bij be stellen. Hebben we de uier kruisjes abhter de rug? Dan geen kwiek bosje krullen Ui de nek met een Mozart-strikje, zoals onze zeventienjarige nicht. Maar dat zelfde nichtje moet nog minstens tien jaar zvachten eer zij zich aan glad omhoog geborsteld ach terhaar mag wagen. Met de garderobe gaat hel al precies zo. Een kort dikkertje moet er alles op zetten, langer te schijnen. Voor habr de gladde japon nen, langer rokken en hoge hakken. De zuster van Prikke- been mag zich daarentegen rustig wat breder maken met schoentjes, strookjes, ruime blouses en wijde rok ken. Een korte hals is geen schande, maar een hoogge sloten jurk met een enorme broche daarbij wèl. Grote voeten komen in de beste families voor, maar wie ver standig is vestigt er niet ex tra de aandacht op met platte hakken en vierkante neuzen. En tenslotte: laten we toch het allerbeste schoonheids middel niet vergeten: een opgewekt en stralend hu meur. Het is de geest, die zich het lichaam bouwt, heeft Schiller gezegd, en dat is een spreuk om boven on ze toilettafel te hangen. Een vrouw met een sterke geest, een rijk gemoedsleven, een bruisende vitaliteit is altijd vanzelf „het aankijken waard" al was ze van na ture zo lelijk als de arme Middeleeuwse hertogin van Tirol. SASKIA. is in de betrekkelijk kleine zaal, die vroeger als balzaal heeft dienst gedaan en waar eens de paren op de zacht rui sende muziek zwierige menu etten dansten, een vierkante ruimte door middel van een hekje afgeperkt. Daarin staan de tafeltjes van de stenografen die elk woord, dat de voorzit ter, een Kamerlid of een mi nister spreekt, naarstig opteke nen. In de regel zijn bij een vergadering een stuk of vier, vijf stenografen in touw, die om de beurt tien minuten ste nograferen en dan raar hun eigen appartement vertrekken om hun stenogram uit te wer ken. Dat heeft het grote voor- Velen kennen het par lement slechts als het ge wichtige college, waarin voorname heren 's Lands zaken behartigen. Zij kennen het door de ver slagen van de Kamerzit tingen in de krant, doch zij hebben er nimmer een kijkje kunnen nemen en weten niet hoe de wet gevende molen maalt, hoe de ministers en afgevaar digden zich in de Ka mers gedragen, wat zich daar afspeelt en welke gewoonten er ingebur gerd zijn. Het parlement heeft ook een andere kant dan die welke gewoonlijk naar buiten getoond wordt. Het is een inte ressante zijde, waarop wel eens het licht der openbaarheid geworpen mag worden. In enige artikelen zal onze parlementaire re dacteur onze lezers iets van die andere kant la ten zien. deel, dat bij het uittikken van de redevoeringen het gesproke ne nog vers in hun geheugen ligt en dat maakt tevens mo gelijk, dat het verslag onmid dellijk naar- de Landsdrukkerij gestuurd kan worden, waar het wordt gedrukt en reeds onge veer twee dagen later onder de naam van „Handelingen" wordt afgeleverd. Als minister Lieftinck spreekt, hebben de stenografen, wat men populair noemt „een makkie", want de bewindsman, die op de geldbuidel van de Staat zit, spreekt traag en bedachtzaam en tussen zijn woorden valt nog wel eens een pauze, als hij zoekt naar de beste formulering van zijn gedachten. Doch als bijvoorbeeld de socialistische afgevaardigde Scheps het woord voert, of de leider van de Ka tholieke Kamerfractie, prof. Romme, vooral wanneer deze een beperkte spreektijd heeft, dan vallen de woorden als een stortvloed in de zaal, dan houdt de toehoorder zijn hart vast, dat zij over hun eigen woorden struikelen. De arme stenografen schrijven, dat zij er kramp van in hun vingers krijgen. Doch als men later „de Handelingen" onder de ogen krygt, dan blijkt, dat zij toch maar precies heb ben bijgehouden, wat zo rap over de lippen van de welspre kende afgevaardigden vloeide., AAN DE REGERINGSTAFEL. Dat zijn dus de stenografen. Achter hen, langs de wand recht tegenover de zetel van de voorzitter, staat de regeringsta fel, waaraan de ministers plaats nemen. Vroeger, toen het aantal bewindslieden zich nog om de tien bewoog, was hij kleiner. Maar sinds het aantal raadge vers van de Kroon is uitgebreid tot veertien of vijftien, is de tafel aan weerszijden verlengd met naar de zaal toe omgebo gen stukken, zodat nu het ge hele kabinet er een plaatsje aan kan vinden, al zitten de heren op elkaar gedrongen als de toeschouwers op een over volle voetbaltribune. Als alle mminers bij bijzon- .4-v gelec;o:-;h--'-.>Ji-,-)-nv.' igzijn zit de roi'-''"- 'vut in .het Bevin stelt anti-Kominform" conferentie voor. Volgens het weekblad ..Newsweek" heeft Emest Bevin d'e V.S. en de Dominions de bijeen roeping van een „anti-kominformconfererutie voor het Verre Oosten" voor gesteld. De conferentie zou beogen een strategie be bepa len t.a.v. communistische plan nen voor de buitenlandse han del van China. Amsterdamse havenstaking duurt voort. Op een Donderdagavond Ln Frascati te Amsterdam gehouden vergadering van havenarbeiders werd besloten de gestelde eisen te hand haven en dè staking voort te zetten. Eengroot aantal der vergaderden drong op uitbreiding van de staking aan. Deining om Carnaval in Maastricht. Voor Kerstmis besloot de Maas- tritse gemeenteraad het openbaar i iaskeren ter gelegenheid van de eamavalviering dit jaar in Maas tricht niet toe te staan. Kort daar op kwam een uitvoerig manifest van de Maastrichtse Carnavals-ver eniging „De Tempeleers" met het voorstel om gezien de moeilijke tijdsomstandigheden in verband met Indonesia nog verder te gaan dan dit raadsbesluit en de hele carnaval-viering dit jaar t« verbieden. Nog een week later kwamen ..Dc Tempeleers" echter op dit verzoek terug; zich er op beroepende, dat de toestand in Indonesië intussen veel minder zorgelijk was geworden, drongen zij erop aan de carnaval-viering mèt openbare maskerade weer wel toe te staan. Mogelijk zal dit verzoek, dat van verschillende zijden gesteund werd. Dinsdag a.s. aanleiding wor den tot een nieuw-carnaval-debat, Haagse studenten zagen film over atoomsplitsing. (Van onze Haagse redacteur). Onder auspiciën van de Haag se Studenten Film Organisatie is dezer dagen in besloten kring, on der leiding van de voorzitter, de heer V. Lysell, in de grote zaal van de Haagse Kunstkring, een uil vijf delen bestaande hoogst belang wekkende film van J. Arthur Rank .Atomic Physics", op heldere wfj- 7,e toegelicht door Drs. W. P. J. Lignac uit Den Haag. vertoond. De film werpt een duidelijk licht op de geschiedenis van het atoom-onderzoek van Dalton tot Einstein en behandelt achtereen volgens de atoom-theorie. de atoom-straling, de atoom-kern structuur, de atoom- of liever: kern-splitsing en de ontdekking van het neutron, en tenslotte het uranium-onderzoek met een uit gebreide behandeling van het atoom-onderzoek zowel in Cam bridge als in Tennessee. Na afloop der film-voorstelling werd het woord gevoerd door de Amerikaanse atoom-deskundige Dr. R. D. Ewell, bekend door zijn radiolezingen in de Ver. Staten, welke expert in ons land verblijf houdt, gedetacheerd als hij is bjj de Bataafse Petroleum Maatschap pij. De voorstelling was uitsluitend toegankelijk voor ingenieurs en studenten, waaronder t3l van re serve-officieren van de Kon. Ma rine en de Kon. Landmacht. (Nadruk verboden). H.M. Koningin Juliana heeft het beschermvrouwschap van de Kon. Zangvereniging. „Mastreech- ter Staar" aanvaard. Prof. Bouman meent van wel Sport en onderwijs. Trof. Dr. P. J. Bouman te Groningen, die als oud- Middelburger geen onbe kende is in Zeekind. heeft zich als hoogleraar in de sociologie te Groningen vr|j veel bezig gehouden met de studie van de so ciale verschijnselen op 't platteland. In een gesprek, dat hy voerde met een verslag gever van het Alg. Hbld., wees liy op de grote dram;, die hij goede land arbeiders bes'aat om het landleven vaarwel te zeg gen. Velen willen ook, dat hun' zoon persé iets anders wordt. Hierin schuilt een gevaar voor de toeikomst en prof. Bouman achtte het van be lang. dat de landbouw wordt gemechaniseerd, want op die manier kunnen j"onge landar beiders. die ..motorminded" zyn, bewogen worden aan het land trouw te blijven. WEINIG ONDERWIJS. Om de jongens, waar „iets in" rit, op het land te hou den het land, dat hen zo hard nodig heeft zijn ver schillende dingen nodig. Het leven in hef dorp kan aan trekkelijker worden gemaakt. midden. Wanneer een van hen het woord moet voeren, neemt hij echter de plaats van Dr. Drees in. Niet vanwege het ge wicht, dat aan een sprekende minister dient te worden toege kend, doch om de prozaïsche reden, dat hij dan precies voor de microfoon staat. In de rechter en linker helft van de zaal zitten de afgevaar digden op hun bankjes achter hun lessenaars. De rijen, die naar achteren schuin oplopen, zijn rechthoekig op de lesse naar van de voorzitter en de ministerstafel geplaatst, zodat de rechterzijde dus naar de lin ker kijkt en omgekeerd. (Nadruk verboden) Er zyn veel te weinig am bachtsscholen. waar dc man nelijke jeugd ten platteland© haar dorst naar het „geme chaniseerde leven" kan les sen. Wil de boerenjongen vooruit, dan moet hij altijd naar een grotere plaats. Som mige Groningse dorpen als Warffum cn Ter Apel bezit ten een hogere burgerschool, maarer heerst gebrek aan leerkrachten, omdat lera ren in een stad meer kun nen verdienen. De dorpen bieden te weinig comfort, te weinig vertier, te weinig cul turele mogelijkheden. Er zijn geen goede sportterreinen. De ..dorpshuizen" zijn niet, zoals dat in Enigeland hot geval is, voorzien van gymnastiek- en toneelzalen. In menige plaats is de behoefte daaraan zeer groot. ER MOET IETS GE BEUREN. Sedert enige tijd hebben de landarbeiders in Gronin gen hun vrije Zaterdagmid dag. Deze middagen worden echter meestal in ledigheid en nietsnutterij doorgebracht. De mannen leunen urenlang tegen buffet of een biljart, hangen over brugleuningen om kringetjes te spuwen en voeren allerlei baldadigheden uit. Het gebrek aan goede sport- en jeugdleiders doet zich sterk gevoelen; meestal een kwestie van geld, want zulk werk eist bezoldiging wil het naar behoren worden verricht. Veel kan een dorps- ondorwijzer bereiken doch lang niet alle dorpsonderwijzers zijn daartoe in staat. Prof. Bouman is van oor deel. dat er spoedig iets in grote styl moet worden ge daan om de jeugd op het platteland te helpen. Deug delijk onderwijs en goede sportieve leiding in de dor pen, ziedaar twee vereisten voor een gefconde Nederland se toekomst. De geldkwestie mag daarby geen rol vervul len. Dit is mevr. Lepoutre, die in Juni 1948 met haar man uit Geffen (Gld.) naar Canada is gekomen in het kader van het gemeenschap pelijk Canadees—Ne derlandse vestigings schema voor landbou wers, Hier onderwerpt mevr. Lepoutre een reuzen kalabas aan een onderzoek, da( blijkbaar nogal goed uitvalt.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 5