Engelands oogmerk:
70.000.000 klanten!
De Kerk in Oost-Europa
Het land van briganti
en gendarmen
Britse handel wordt uit
China weggewerkt
Zeeuwse Almanak
De bezwaarschriften
oorlogsschadevergoeding
Italië heeft een aparte sfeer
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 15 JANUARI 1949
Mogendheden rond Indonesië (11)
Steun aan Djocja uit eigen belang
(Van onze Haagse redacteur)
DEN HAAG, Jan. Het is misschien goed er in dit tijds
bestek aan te herinneren, dat vele Engelse bladen en ook de
B.B.C. drie jaar geleden in Januari 1946, de mening verkon
digden, dat Engeland verloren zou zijn, wanneer het niet de
markten van China en Indonesië zou weten te behouden
en uit te breiden. Engeland stond er vlak na de oorlog finan-
ciëel slecht voor en dat doet het nog. Kortgeleden nog heeft
het zich de verontwaardiging van Frankrijk op de hals ge
haald door een welvaartsplan bekend te maken, dat geba
seerd bleek te zijn op het tegendeel van inter-Europese eco
nomische samenwerking.
Om de markten.
De markten van China en
IndonesiëHoe stond het
en hoe staat het daarmee? En
geland had een reusachtig af
zetgebied in China, maar dat
berustte op afgedwongen pri
vileges. Tussen de beide We
reldoorlogen begon 't Chinese
nationalisme zich hevig te ke
ren tegen dit Engelse handels-
imperialisme. Pas na 1937
luwde dat wat, omdat de
vreemdelingenhaat kon
worden afgereageerd tegen
Japan. Onderlussen verleen
den de V.S. dollarhulp aan
Tsjang, Kai Sjek met het ge
volg, dat'Engeland na 1945 in
China met een sterke Ameri
kaanse concurrentie te maken
had. De Chinese markt was
derhalve ten dele reeds verlo
ren, maar er waren nog twee
factoren, die zich voor Enge
land ongunstig ontwikkelden:
de verwachting was, dat öf
China zich industrieel zou
gaan ontwikkelen (met een
Aziatisch loonpeil, waartegen
niet te concurreren zou zijn)
of onder communistische in
vloed zou geraken. De onrust
in het land houdt op het ogen
blik de industrialisatie nog te
gen, maar de rode invloeds
sfeer, die ontoegankelijk is
voor de Engelse handelaar,
breidt zich uit als een olie
vlek. In elk geval brokkelt
Engelands Chinese markt af.
In Indonesië ontwikkelden
de zaken zich anders. Tenge
volge van een verandering in
de verdeling van het Oost-
Aziatische commando vlak
voor de capitulatie van Japan
werd Indonesië Brits militair
operatiegebied. Daar Neder
land aanvankelijk onvoldoen
de troepen bij de hand had om
onder Brits oppercommando
de zaken in eigen gebied op
te knappen, kwam er een
Britse „bezetting" op Java,
die niet de minste bescher
ming bood aan de Nederlan
ders en het Nederlandse be
zit. Zij wi'de niet krachtda
dig optreden tegen de Repu
bliek.
Britse speculaties.
Waarom niet? De Engel
sen, overwegende dat Indo
nesië evenmin als Malakka
ZONDAG
De mens is een eigenzinnig
wezen. Ware dat niet zo, waar
om zou hij de week laten be
ginnen met de dag, waarmee zij
eindigt?
Zes dagen zult gij werken, de
zevende rusten, beval de Schep
per. En het was daarmee duide
lijk: de Zondag is de laatste dag
der week.
Nee, zegt de eigenwijze
mens, die van nature tot luieren
geneigd is en een zalig niets
doen verheven heeft tot hoogste
aards genieten, nee, waarom
met werken beginnen? Laat de
aanvang liever rusten zijn, het
is veel aangenamer
Of is het toch niet zo ge
gaan?
Er steekt een schone symbo
liek in het rustdag zijn van de
eerste weekdag. Het is goed om
de week te beginnen met de
kerkgang, met hel samenzijn
van het ganse gezin, met een
nadenken over andere dingen
dan hoe de was op tijd gedaan
kan worden en de klant op tijd
bediend. De Zondag is de dag
des Heren en in Zeeland is hij
dat gelukkig nog veel meer dan
elders.
Ge moet naar de dorpen gaan
op Walcheren en de Bevelan-
den, op Schouwen en in
Zeeuwsch-Vlaanderen, om te
zien hoe zeer de dag des Heren
daar inderdaad „des Heren is.
In groepen komen zij over de
dijken, de boeren, de boerinnen,
de kinderen naast en achter
hen. De wind giert aan over de
wijde, open vlakten en wie een
pas gesteven Zeeuwse kap
draagt, die zet, al is het droog,
de paraplu op. Op hun Zondags
schrijden ze ter kerke, dat wil
zeggen: op hun best.
Zo begint de mens de week.
Op zijn best. Hij stelt op de
eerste plaats wat het belang
rijkste is en zijn leven bepaalt
en inhoud geeft.
Het werk is voor de week dag
Eigenwijs en eigenzinnig, dit
vc.it de laatste dag de eerste ma
ken. Maar het is goed en schoon.
voldoende ontwikkeld was
voor een vérgaand zelf
bestuur en nog minder voor
zelfstandigheid, speculeerden
op twee dingen. In de eerste
plaats wilden zij good-will
kweken bil de machthebbers
van Djocja om daardoor ge
makkelijk de markt in handen
te krijgen. En in de tweede
plaats wisten zij,, dat èen vrije
republiek Indonesië financi
eel en technisch niet in staat
zou zijn een eigen industrie
op te bouwen. Daar het rode
gevaar er hier minder drei
gend uitzag dan in China was
er de Engelsen dus veel aan
gelegên, deze markt 70 mil-
lioen klanten aan zich te
binden. Singapore was via de
smokkelhandel al aardig op
weg. Maar zou datzelfde dan
niet gelden voor een vrij fe
deraal democratisch Indone
sië. dat er nu zal komen? In
veel mindere mate. Een land
met een parlementair bestuur
kan elk ogenblik besluiten ne
men, die ongunstig zijn voor
buitenlanders. Dat zou derhal
ve het risico vergroten. Daar
om steunde het democratische
Engeland de niet-democrati-
sche Republiek.
Handelsimperialisme.
Het handelsimperialisme
van Londen gaat langzaam
aan verloren in China, hetzij
aan de Russen, hetzij aan de
Amerikanen, hetzij aan de
Chinezen zelf. Het heeft ge
faald in Indonesië. Dat is
zuur. Ondertussen heeft men
in de Britse hoofdstad bin
nenskamers een grote bewon
dering voor' de overburen aan
de Noordzee, omdat wij in on
ze overzeese gebiedsdelen
beter varen dan de Engelsen
in de hunne. Maar dat zegt
men niet hardop, met het oog
op India, Pakistan, de Arabi
sche staten, Egypte. Al deze
dingen grijpen in elkaar.
Het supporten van de Repu
bliek heeft overigens thans
geen zin meer, omdat de mo
gelijkheid van een hegemonie
uit Diocja afgesneden is. 't Is
derhalve wel te verwachten,
dat Engeland het zoetjes aan
over een andere boeg zal gooi
en, om te trachten via de Ne
derlanders en de federalisten
toch nog iets van die Indone
sische markt tot zich te trek
ken.
(.Nadruk verboden)
Worden als vervallen beschouwd
Nieuwe regeling
gewenst
Op grond van de eerste uit.
voerimgsbeschikfeing op het
besluit op de Materiële Oor
logsschade 1945, daterend 2
Januari 1945, had een ieder
het recht tegen de beslissing
van de Schade-enquète-com-
missie in beroep gaan. Velen
heJbben hiervan gebruik ge.
maakt. Talrijke beroepschrif.
ten zijn al twee jaren of
nog langer in zee, zonder dat
een beslissing volgde.
Thans ontvingen sommige
apellanten tot hun verbazing
de volgende mededeling:
„Een aanvullende regeling
voor de huisraadschade
ontworpen, welke voor de w
troffenen meer bevredigende
uitkeringen ten gevolge zal
kunnen hebben." Tot zover
dus verblijdend nieuws, doch
nu komt het ongelooflijke,
want letterlijk vervolgt de me
dedeling: ,.In verband met het
bovenstaande wordt in af
wachting van bedoelde aan
vullende regeling uw beroep
schrift als vervallen be
schouwd."
Dus na vier jaren geduldbe-
oefening wordt hier met één
ambtelijke handomdraai het
beroep uitgeschakeld.
BRIEF AAN MINISTER
De landelijke federatie van
■stichtingen voor oorlogsgetrof
fenen heeft daarom een adres
aan de minister van Financiën
gericht, waarin er op wordt
gewezen dat deze mededeling
veel onrust heeft verwekt bij
belanghebbenden, omdat daar
aan niet is toegevoegd op
welke wijze nu recht zal wor
den gedaan of op welke wijze
thans lean worden gerecla
meerd. Het beroepschrift toch
steunde op een door de minis
ter gegeven voorschrift.
De landelijke federatie is
echter de mening toegedaan,
dat nu in beroep kan worden
gegaan op grond van een in
de wet op de materiële oor
logsschade, waarvan het ont
werp is aangeboden, alsnog
op te nemen bepaling, rege
lende het beroepsrecht. Boven
dien zijn zeer vele oorlogsge
dupeerden, hoewel zij zich
niet konden verenigen met de
beslissing van' de sohade-en-
quéte-commissie, toch niet in
beroep gegaan, omdat zij van
oordeel waren dat een be
zwaarschrift betreffende deze
aangelegenheid pas effect kon
sorteren, indien het was ge
baseerd op de dn uitzicht ge
stelde wet aangaande deze
materie. Deze mening werd
door vele juristen en ook door
de organisatie gestimuleerd.
NIET IN DE WET
Voor de betrokkenen is het
een zeer bittere teleurstelling
te moeten constateren, dat in
het wetsontwerp, dit beroeps-
recht niet stond opgenomen.
Woensdagmiddag heeft de
voorzitter van de Middenstands-
raad, mr. A. I. M. J. baron van
Wijnbergen, afscheid genomen als
zodanig en is zijn opvolger, prof.
dr. F. l». van Muiswinkel, ge-
Indien de meer genoemde
wet het recht van beroep
niet zou verlenen, worden
duizenden en duizenden
oorlogsgetroffenen, geheel
buiten hun schuld; andermaal
in erge mate gedupSerd en
zeer in 1 hun rechtsgevoel aan
getast. Dit dient te worden
gecoupeerd, opdat de ontevre
denheid niet toeneemt, redènen
waarom de landelijke federa
tie aan de minister heeft ver
zicht haar te willen inlichten
omtrent de volgende vragen:
a. Mag uit de hier gememo
reerde mededeling van het
commissariaat voor oorlogs
schade worden afgeleid dat,
nadat de wet op de materiële
oorlogsschade in het Staats
blad zal zijn verschenen, de
door de schade-enquéte-com-
mlssie reeds vastgestelde, het
zij voorlopig, hetzü definitief,
vergoedingsbedragen opnieuw i
worden vastgesteld;
b. mag' worden aangenomen,
dat in de gereleveerde in het
leven te roepen wet de be
roepsmogelijkheid opnieuw
wordt geregeld, waardoor aan
het verlangen der gedupeer
den wordt tegemoet geko
men?
Jeugdige dievenbende
gevat.
De Venlose politie stond ge
durende do laatste weken voor
een raadselachtige serie in
braken, waarbij vooral scholen
en werkplaatsen het doelwit
waren. Behalve kleine geldbe
dragen werden de meest uit
eenlopende zaken ontvreemd.
Het gelukte de politie een
spoor te vinden, dat tot de
ontdekking van een jeugdige
dievenbende leidde, waarvan
de oudste jongen 17, de jong
ste 12 jaar was. De club be
stond uit vijf man en hield
er in de bossen in de omge
ving van Venlo een hol op na.
Het geld was grotendeels
aan snoepgoed besteed.
Franse regering wil prijzen
in de hand houden.
De Franse ministerraad
heeft twee decreten goedge
keurd, één inzake de prijs der
industrieproducten en éen in
zake die der landbouwproduc
ten. In de industriesector wor
den de prjjzen teruggebracht
op een peil, dat maximaal
overeenkomt met het niveau
van 31 December 1948.
Overtredingen zullen als
woekerpractyken -beschouwd
en dienovereenkomstig ge
straft worden. In de landbouw
sector zjjn maatregelen geno
men, die beogen de verbruiks-
prijzen en de productieprijzen
aan te passen. Ook hier wor
den bq overtreding straffen
toegepast.
FILM OVER DIABETES.
Door samenwerking van de he
ren dr. J. J. C. P. A. Roovers, in
ternist te Amsterdam en dr. den
Hartog, inspecteur der volksge
zondheid en voorzitter van het
voorlichtingsbureau van de Voe
dingsraad Den Haag en de Neder
landse Onderwijsfilm is een film
tot stand gekomen, welke bedoeld
is als een voorlichting van diabeti
ci. De film geeft een beeld van het
leven van de suikerpatiënt en
toont aan hoe deze een In alle op
zichten volwaardig mens kan zijn.
mits hij de hem voorgeschreven
le-fwijze nauwkeurig opvolgt.
Deze film wordt a.s. Dinsdag
voor de eerste keer vertoond te
Amsterdam.
DE WEDEROPBOUW VAN DE
KEULSE DOM.
Het zal pl.m. 25 jaar duren om
de Dom te Keulen, die. in Augustus
1948 ter gelegenheid van het 700-
jarig bestaan der kerk met grote
feestelijkheden weer werd inge
wijd, volledig te herstellen. Men
schat de kosten hiervan op 25 mil-
lioen mark. Momenteel schijnen al
le oecumenische bronnen te zijn
uitgeput; het werk dreigt nu eni
ge tijd stil te moeten liggen, en
men vreest voor grote schade,
daar de muren niet staande kun
nen blijven zonder krachtige
Steunsels en dringende reparaties.
Dinsdag had in de Statenhal van het koninkiyk paleis te Stockholm de plech
tige opening plaats van de Zweedse Rijksdag. Tijdens de rede van de negen
tigjarige Koning Gustaaf. Op de voorgrond links: Minister-President Tage
Erlander en rechts de minister van Buitenlandse Zaken Osten Unden.
James E. Webb. de nieuwe
onder-minister van Buiten
landse Zaken van de Ver.
Staten.
Scelba schiep een betrouwbaar
politiecorps
Al mag Italië op 't ogenblik terecht een „Westerse demo
cratie" heten, de aard der Italianen wordt toch miskend door
te ver doorgetrokken vergelijking met landen als Frank
rijk en Nederland.
Italië is nog altijd de staat van de briganti en de gendar
men. Het aantal dienaren van de openbare orde wordt-
slechts overtroffen door het aantal belagers ervan. Het Zwit
serse blad „die Weltwoche" wijdde er vorige week een be
langwekkende beschouwing aan.
De Carabinieri, die men nog
maar zelden in hun oude pitto
reske uniformen ziet, vormen
de élite van het Italiaanse po
litiecorps. het Ai-ma beneme-
rita, met een sterke monarchis
tische inslag, maar bij gebrek
aan een monarchie ook trouw
aan de Republiek. Dan zijn er
de „agenten van de openbare
veiligheid", een grotendeels ge
militariseerde en gemotoriseer
de politiemacht, die vlak na de
oorlog onder communistische
invloed kwam, maar thans een
betrouwbaar instrument van de
sjaat is. Verder heeft elke ge
meente een eigen politie. In
Rome worden deze agenten fa
miliair „Pizardoni" genoemd,
naar de pizarda, die zij vroe
ger droegen.
SCELBA
De schepper van dit indruk
wekkende politiecorps is de
Christelijk-democratische mi
nister van binnenlandse zaken,
Scelba de béte noir van de
communisten en de benjamin
van alle ordelievende lieden
een kleine Siciliaan met een
schrander gelaat, die enigszins
aan de vroegere vermaarde po-
litieprefect van Parijs, de Cor-
sicaan Chiappe, doet denken. In
tegenstelling tot deze neemt
Scelba echter geen Napoleon
tische allures aan en koestert
evenmin dictatoriale aspiraties,
hoewel hij door velen als de
„coming man" wordt be
schouwd.
AGENTEN
Wie een wandeling maakt
door het centrum van Rome,
moet al gauw de poging om het
aantal politieagenten te bepa
len, opgeven. Bij de ingang van
de Galleria Colonna staan twee
Pizardoni, die enkel met pi
stolen bewapend zijn, binnen de
Galleria slenteren twee agen
ten, die reeds geweren hebben
en verderop staan twee ge
helmde Carabinieri met machi
nepistolen op wacht. Verderop,
op de Piazza Colonna, staan
soms 3 jeeps van de „Celere".
de gemotoriseerde politie, op
elk waarvan zes man zitten,
natuurlijk met stalen helmen
en machinepistolen uitgerust.
Een van de jeeps heeft een kor
tegolf-zendertje. Bij de zij
ingang van het Palazzo Chigi,
de zetel van het ministerie van
buitenlandse zaken, staan twee
gewone agenten en twee Cara
binieri en een paar stappen ver
der twee Pizardoni's. Dat gaat
zo door.
Zijn dan demonstraties en rel
letjes te vrezen? Dat niet di
rect. Wellicht wordt in de pro
vincie hier en daar gestaakt,
maar in Rome is het volstrekt
rustig. Alle agenten doen nor
maal dienst.
Waarom dan zo'n enorm poli
tieapparaat in Rome en trou
wens in geheel Italië? Van
wege de briganti!
Niet vanwege de romanti
sche briganti, de struikrovers.
Dit soort briganti komt heden
ten dage nog slechts voor op
Sicilië, dat eeq reservaat vormt
voor struikrovers, zoals Ame
rika een reservaat voor rood
huiden heeft. In de zwakkere,
STEMMEN UIT DE KERKEN
Meer mogelijkheid van organisatie.
Maar de overheid boven het numistische partij aan de re
gering is en waar langzamer-
Evangelie gesteld.
Uit Rusland bereiken ons
niet veel kerkelijke berichten
en als er officieel nog komen,
zijn ze heengegaan door de
censuur van de Sowjet-bu-
reaux. Het is dan datgene
wat de regering wil dat in het
buitenland geweten zal wor
den. Ook de vorm waarin het
jepubliceerd wordt, zal wel
niet van de Russische Kerk
zelf afkomstig zyn, maar van
een staatsbureau. Zo nu en
dan druppelen dr wel eens
niet-officièle berichtendoor.
Ze zyn echter oncontroleer
baar. Hoe gretig er ook naar
gegrepen wordt, het blijft al
tijd nodig ze met reserve te
lezen.
Heet enige wat met zeker
heid kan worden gezegd is,
dat er sinds de oorlog voor
de Russische Kerk meer mo
gelijkheid van organisatie
schijnt te zijn. Officieel is er
weer een hoofd van de Russi
sche Kerk en deze zomer is
er een Synodale vergadering
gehouden. Het is wel niet te
denken dat dit alles buiten
de strenge contróle van het
daar heersende systeem
staat, maar In eik geval schij
nen er voor de Kerk meer
mogelijkheden tot ontplooiing
van haarr werkzaamheden te
zy'n.
Meerdere berichten komen
er uit die Oost-Europese lan
den, die sterk onder Russische
invloed staan, waar de com-
hand alles wordt gelijkgescha
keld. Dit geeft in al die lan
den conflicten met de kerken
die daar zijn. Gedeeltelijk be
horen deze tot de Oostiers-
Orthodoxe Kerk, maar voor
een groot gedeelte zijn ze ook
van een andere belijdenis. In
Polen heeft de Rooms Katho
lieke Kerk steeds een over
heersende positie ingenomen.
Daar zijn er allerlei moeilijk
heden. In Hongarije was er
naast de R.K. Kerk een Ge
reformeerde Kerk en een Lu-
terse Kerk. Eerst is de Lu
therse bisschop van Budapest
en daarna de kardinaal-pri
maat van Hongarije gevangen
genomen, beide beschuldigd
van misdaad jegens de vei
ligheid van de Republiek.
OP DE BALKAN
In de Balkan-landen kende
men de z.g.n. geünieerde
kerken. Dit zijn kerken, die
zich gesteld hebben onder het
gezag van de Paus te Rome,
maar die een ere-dienst heb
ben, geheel en al gelijk aan
die van de Oosters-Orthodoxe
Kerk. De kerk-taal is hier niet
het latijn, maar de taal van 't
land. In Rome heeft men aan
deze kerken, waartoe enige
mtllioenen gelovigen behoor
den, steeds grote aandacht
besteed.
Van hier uit hoopte men
de gehele Oosterse Christen
heid onder het gezag van de
Paus te kunnen terug bren
gen.
Het is te begrijpen dat deze
geünieerde kerken het zwaar
te verduren zouden krijgen.
De leuze: Rome of Moskou,
heeft hen in een uiterst moei
lijk parket gebracht. Blijkens
de berichten van het vorige
jaar heeft men in Roemenië
"op deze kerken grote druk uit
geoefend. Bisschoppen en
priesters zyn gevangen geno
men. Processen wegens hoog
verraad zyn er geweest. Het
gevolg is geweest dat de ge
hele geünieerde Kerk van
Roemenië gecapituleerd schijnt
te zijn. Zij heeft zich los ge
maakt van Rome en zich ge
steld onder het kerkelijk ge
zag van Moskou. Er zal wel
niemand zyn die gelooft dat
dit een vrije beslissing is ge
weest.
DE OOSTERS.
ORTHODOXE KERK
Maar ook de Oosters-Ortho-
doxe Kerk in dit land is aan
banden gelegd. Van oudsher
was zij een staats-kerk. Dat
benoemingen van bisschoppen
en priesters bekrachtigd moes
ten worden door de Nationale
Vergadering, doet ons mis
schien vreemd aan, maar dit
is altijd zo geweest. Nu echter
is er een besluit gevallen dat
allen, die werkzaam zyn in
kerkelijke betrekkingen, van
a «rts-bisschop af tot admini
strateur toe, een eed van
trouw moeten afleggen. ,.Als
dienaar van God en als
staats-burger. zweer ik trouw
te zijn aan het volk en de
Roemeense Volksrepubliek te
gen binnen- en buitenlandse
vijanden te verdedigen." Zy
moeten zweren de wetten te
zullen eerbiedigen en er voor
te staan dat hun onderdanen
dit eveneens doen. „Ut zweer
dat ik mijn onderdanen niet
zal toestaan deel te nemen
aan enige actie, die er op ge
richt is de openbare orde en
de onaantastbaarheid van de
Roemeense Volksrepubliek te
verstoren. Ook zelf zal ik aan
dergelijke actie nimmer deel:
nemen. Zo waarlijk helpe mij
God."
Door deze eed is de geeste
lijkheid van de Roemeense
Kerk in een moeilijke en op
den duur onhoudbare positie
gebracht, als dienares van
God en van de Kerk tenminste.
Dit zal ook wel de bedoeling
zyn van deze eed.
Hoe kan een geestelijke,
ooit instaan voor hetgeen zij,
over wie hij geestelijk gezag
uitoefent, doen? Toch moeten
zy er voor instaan als die
naars van God nog wel dat
niemand van htm bisdom of
gemeente de onaantastbaar
heid van de Roemeense Volks
republiek verstoort. Hiermee
is de Kerk aan banden ge
legd, ook al begint de eed
met de woorden: ,.als dienaar
van God."
Zo kan een Kerk nooit wor
den gebonden, zonder dat zij
haar roeping verloochent. Van
elke Kerk mag worden ver
wacht dat zU de overheid er
kent als een macht van God
ingesteld. Z\\ is Gods dienares,
ons ten goede. Maar boven het
gezag aan de overheid gaat
de gehoorzaamheid die wij
aan God zelf schuldig zijn.
Men moet Gode meer gehoor
zamen dan de mensen. Zonder
deze reserve kan geen Kerk
instemmen met de overheid.
En deze reserve ontbreekt hier
geheel en al. Een Kerk ls al
lereerst dienaresse van het
Evangelie en kan als zodanig
geroepen zjjn tegen de over
heid te getuigen, In Roemenië
wordt het dienaar zjjn van de
staat gesteld boven de gehoor
zaamheid aan het Evangelie.
Roemenië ligt ver weg.
Maar toch kunnen de gebeur-
niseen daar ons duidelijk ma
ken wat van een Kerk niet
en wat van haar wel mag
worden verwacht. H.
verwaterde èn moderne vorm
is de briganti een meer alge
mene verschijning, in het bij
zonder op het land.
Carlo Revi schrijft hierover
in zijn boek „Christus kwam
slechts tot Eboli", dat het klas
sieke roverwezen zoals het in
het bijzonder in de eerste de
cennia na de stichting van de
eenheidsstaat bloeide, de Ita
liaanse vorm van boerenoorlog
was. Deze jaquerie gaat in
Italië verder. Elk, loonconflict,
elke agitatie wegens te hoge
pachten of belastingen, elke de
monstratie van werkloze land
arbeiders krijgt gemakkelijk
een wild, destructief en anar
chistisch karakter. Ontaard in
bloedige plaatselijke opstanden,
die meestal gericht zijn tegen
de organen van de staat, vaak
zelfs tegen het gekozen ge
meentebestuur en leidt soms tot
moord, doodslag en brandstich
ting.
IN DE MILLIOENEN
In deze zin loopt het aantal
briganti in Italië in de millioe-
nen. Het communisme in be
paalde gebieden is in wezen
een moderne vorm van het
blgantaggio.
De anarchistische uitbarstin
gen zijn ten dele het gevolg
van de agrarische verhoudingen
in Italië en het grootgrondbe
zit. Economische nood, honger
naar land en culturele achter
lijkheid voor een voedingsbo
dem voor wilde opstanden. De
neiging tot anarchie heeft ook
psychologische drijfveren.
Als men een briganti in ze
kere zin een anarchist kan
noemen, steekt in elke Italiaan
iets van de* briganti. Alle Ita
lianen hebben diep in hun hart
een geheim verlangen naar
wetteloosheid en verachting
voor orde en autoriteit.
Neem bijvoorbeeld de arbei
dersbeweging in Italië. Ze tooit
zich met marxistische, lenin
istische en stalinistische leu
zen, maar in wezen is ze anar-
cho-syndicalistisch. De tactiek
van de communisten is een af
gietsel van de methoden van
Bakunin en Sorel: directe actie,
sabotage, aanslagen en op
standjes, die eenmaal per jaar
in een algemene staking een
hoogtepunt vinden.
Het gevoel van vijandschap
ten opzichte van de staat, van
haat ten opzichte van de go-
vermento ladro, de dievenrege-
ring. is in de massa diep ge
worteld. De staat, de i-egering.
van welke samenstelling of
kleur ook, zjjn de enige vijan
den tegen wie de Italiaan graag
oorlog voert, met geweld als
het gaat, maar in het algemeen
met list.
SYMPATHIE
De briganti kan er daarom op
rekenen, dat hem een zekere
sympathie ten deel valt. Dat
weet ook maarschalk Graziani,
die kort geleden terecht stond
wegens zijn aandeel in het Mus-
solini-regime.
Ook hij poseerde als de
briganti uit het melodrama, die
uit de edelste motieven zijn da
den bedreef en nu door de
boze machthebbers achtervolgd
wordt! Het is merkwaardig, hoe
snel in het rover- en gendar-
menspel de rollen verwisselen.
Tenslotte begon ook Musolini
als briganti, en werd aan het
eind van zijn carrière als gen
darme door andere briganti ter
dood gebracht. Als de omstan
digheden iets anders waren ge
weest, waren deze briganti op
hun beurt gendarmen gewor
den, Alle briganti zijn eigenlijk
aspirant-gendarmen. Het klinkt
paradoxaal, maar de geschiede
nis leert het.
De Italiaanse Briganti hebben
nooit de zaal? van de vrijheid
gediend. Ook als zij daarvoor
meenden te strijden, waren zij
steeds werktuigen van de
zwartste reactie. De klassieke
briganti in de vorige eeuw
werden door de Bourbons en
de feodale kaste gebruikt om
het liberalisme en de jonge een
heidsstaat te bestrijden.
De hedendaagse brigantaggio
van de communisten heeft ten
doel de democratische republiek
ten val te brengen. Wee de Ita
lianen, als de goedgedrilde Kp-
minformbriganten gendarmen
ven een volksdemocratie zullen
worden.
De meeste Italianen zien altijd
nog honderd keer liever de bra
ve Carabinierie. van Scelba op
het Plazzo Colonna staan.