Engelands oogmerk: 70.000.000 klanten! De Kerk in Oost-Europa Het land van briganti en gendarmen Britse handel wordt uit China weggewerkt Zeeuwse Almanak De bezwaarschriften oorlogsschadevergoeding Italië heeft een aparte sfeer TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 15 JANUARI 1949 Mogendheden rond Indonesië (11) Steun aan Djocja uit eigen belang (Van onze Haagse redacteur) DEN HAAG, Jan. Het is misschien goed er in dit tijds bestek aan te herinneren, dat vele Engelse bladen en ook de B.B.C. drie jaar geleden in Januari 1946, de mening verkon digden, dat Engeland verloren zou zijn, wanneer het niet de markten van China en Indonesië zou weten te behouden en uit te breiden. Engeland stond er vlak na de oorlog finan- ciëel slecht voor en dat doet het nog. Kortgeleden nog heeft het zich de verontwaardiging van Frankrijk op de hals ge haald door een welvaartsplan bekend te maken, dat geba seerd bleek te zijn op het tegendeel van inter-Europese eco nomische samenwerking. Om de markten. De markten van China en IndonesiëHoe stond het en hoe staat het daarmee? En geland had een reusachtig af zetgebied in China, maar dat berustte op afgedwongen pri vileges. Tussen de beide We reldoorlogen begon 't Chinese nationalisme zich hevig te ke ren tegen dit Engelse handels- imperialisme. Pas na 1937 luwde dat wat, omdat de vreemdelingenhaat kon worden afgereageerd tegen Japan. Onderlussen verleen den de V.S. dollarhulp aan Tsjang, Kai Sjek met het ge volg, dat'Engeland na 1945 in China met een sterke Ameri kaanse concurrentie te maken had. De Chinese markt was derhalve ten dele reeds verlo ren, maar er waren nog twee factoren, die zich voor Enge land ongunstig ontwikkelden: de verwachting was, dat öf China zich industrieel zou gaan ontwikkelen (met een Aziatisch loonpeil, waartegen niet te concurreren zou zijn) of onder communistische in vloed zou geraken. De onrust in het land houdt op het ogen blik de industrialisatie nog te gen, maar de rode invloeds sfeer, die ontoegankelijk is voor de Engelse handelaar, breidt zich uit als een olie vlek. In elk geval brokkelt Engelands Chinese markt af. In Indonesië ontwikkelden de zaken zich anders. Tenge volge van een verandering in de verdeling van het Oost- Aziatische commando vlak voor de capitulatie van Japan werd Indonesië Brits militair operatiegebied. Daar Neder land aanvankelijk onvoldoen de troepen bij de hand had om onder Brits oppercommando de zaken in eigen gebied op te knappen, kwam er een Britse „bezetting" op Java, die niet de minste bescher ming bood aan de Nederlan ders en het Nederlandse be zit. Zij wi'de niet krachtda dig optreden tegen de Repu bliek. Britse speculaties. Waarom niet? De Engel sen, overwegende dat Indo nesië evenmin als Malakka ZONDAG De mens is een eigenzinnig wezen. Ware dat niet zo, waar om zou hij de week laten be ginnen met de dag, waarmee zij eindigt? Zes dagen zult gij werken, de zevende rusten, beval de Schep per. En het was daarmee duide lijk: de Zondag is de laatste dag der week. Nee, zegt de eigenwijze mens, die van nature tot luieren geneigd is en een zalig niets doen verheven heeft tot hoogste aards genieten, nee, waarom met werken beginnen? Laat de aanvang liever rusten zijn, het is veel aangenamer Of is het toch niet zo ge gaan? Er steekt een schone symbo liek in het rustdag zijn van de eerste weekdag. Het is goed om de week te beginnen met de kerkgang, met hel samenzijn van het ganse gezin, met een nadenken over andere dingen dan hoe de was op tijd gedaan kan worden en de klant op tijd bediend. De Zondag is de dag des Heren en in Zeeland is hij dat gelukkig nog veel meer dan elders. Ge moet naar de dorpen gaan op Walcheren en de Bevelan- den, op Schouwen en in Zeeuwsch-Vlaanderen, om te zien hoe zeer de dag des Heren daar inderdaad „des Heren is. In groepen komen zij over de dijken, de boeren, de boerinnen, de kinderen naast en achter hen. De wind giert aan over de wijde, open vlakten en wie een pas gesteven Zeeuwse kap draagt, die zet, al is het droog, de paraplu op. Op hun Zondags schrijden ze ter kerke, dat wil zeggen: op hun best. Zo begint de mens de week. Op zijn best. Hij stelt op de eerste plaats wat het belang rijkste is en zijn leven bepaalt en inhoud geeft. Het werk is voor de week dag Eigenwijs en eigenzinnig, dit vc.it de laatste dag de eerste ma ken. Maar het is goed en schoon. voldoende ontwikkeld was voor een vérgaand zelf bestuur en nog minder voor zelfstandigheid, speculeerden op twee dingen. In de eerste plaats wilden zij good-will kweken bil de machthebbers van Djocja om daardoor ge makkelijk de markt in handen te krijgen. En in de tweede plaats wisten zij,, dat èen vrije republiek Indonesië financi eel en technisch niet in staat zou zijn een eigen industrie op te bouwen. Daar het rode gevaar er hier minder drei gend uitzag dan in China was er de Engelsen dus veel aan gelegên, deze markt 70 mil- lioen klanten aan zich te binden. Singapore was via de smokkelhandel al aardig op weg. Maar zou datzelfde dan niet gelden voor een vrij fe deraal democratisch Indone sië. dat er nu zal komen? In veel mindere mate. Een land met een parlementair bestuur kan elk ogenblik besluiten ne men, die ongunstig zijn voor buitenlanders. Dat zou derhal ve het risico vergroten. Daar om steunde het democratische Engeland de niet-democrati- sche Republiek. Handelsimperialisme. Het handelsimperialisme van Londen gaat langzaam aan verloren in China, hetzij aan de Russen, hetzij aan de Amerikanen, hetzij aan de Chinezen zelf. Het heeft ge faald in Indonesië. Dat is zuur. Ondertussen heeft men in de Britse hoofdstad bin nenskamers een grote bewon dering voor' de overburen aan de Noordzee, omdat wij in on ze overzeese gebiedsdelen beter varen dan de Engelsen in de hunne. Maar dat zegt men niet hardop, met het oog op India, Pakistan, de Arabi sche staten, Egypte. Al deze dingen grijpen in elkaar. Het supporten van de Repu bliek heeft overigens thans geen zin meer, omdat de mo gelijkheid van een hegemonie uit Diocja afgesneden is. 't Is derhalve wel te verwachten, dat Engeland het zoetjes aan over een andere boeg zal gooi en, om te trachten via de Ne derlanders en de federalisten toch nog iets van die Indone sische markt tot zich te trek ken. (.Nadruk verboden) Worden als vervallen beschouwd Nieuwe regeling gewenst Op grond van de eerste uit. voerimgsbeschikfeing op het besluit op de Materiële Oor logsschade 1945, daterend 2 Januari 1945, had een ieder het recht tegen de beslissing van de Schade-enquète-com- missie in beroep gaan. Velen heJbben hiervan gebruik ge. maakt. Talrijke beroepschrif. ten zijn al twee jaren of nog langer in zee, zonder dat een beslissing volgde. Thans ontvingen sommige apellanten tot hun verbazing de volgende mededeling: „Een aanvullende regeling voor de huisraadschade ontworpen, welke voor de w troffenen meer bevredigende uitkeringen ten gevolge zal kunnen hebben." Tot zover dus verblijdend nieuws, doch nu komt het ongelooflijke, want letterlijk vervolgt de me dedeling: ,.In verband met het bovenstaande wordt in af wachting van bedoelde aan vullende regeling uw beroep schrift als vervallen be schouwd." Dus na vier jaren geduldbe- oefening wordt hier met één ambtelijke handomdraai het beroep uitgeschakeld. BRIEF AAN MINISTER De landelijke federatie van ■stichtingen voor oorlogsgetrof fenen heeft daarom een adres aan de minister van Financiën gericht, waarin er op wordt gewezen dat deze mededeling veel onrust heeft verwekt bij belanghebbenden, omdat daar aan niet is toegevoegd op welke wijze nu recht zal wor den gedaan of op welke wijze thans lean worden gerecla meerd. Het beroepschrift toch steunde op een door de minis ter gegeven voorschrift. De landelijke federatie is echter de mening toegedaan, dat nu in beroep kan worden gegaan op grond van een in de wet op de materiële oor logsschade, waarvan het ont werp is aangeboden, alsnog op te nemen bepaling, rege lende het beroepsrecht. Boven dien zijn zeer vele oorlogsge dupeerden, hoewel zij zich niet konden verenigen met de beslissing van' de sohade-en- quéte-commissie, toch niet in beroep gegaan, omdat zij van oordeel waren dat een be zwaarschrift betreffende deze aangelegenheid pas effect kon sorteren, indien het was ge baseerd op de dn uitzicht ge stelde wet aangaande deze materie. Deze mening werd door vele juristen en ook door de organisatie gestimuleerd. NIET IN DE WET Voor de betrokkenen is het een zeer bittere teleurstelling te moeten constateren, dat in het wetsontwerp, dit beroeps- recht niet stond opgenomen. Woensdagmiddag heeft de voorzitter van de Middenstands- raad, mr. A. I. M. J. baron van Wijnbergen, afscheid genomen als zodanig en is zijn opvolger, prof. dr. F. l». van Muiswinkel, ge- Indien de meer genoemde wet het recht van beroep niet zou verlenen, worden duizenden en duizenden oorlogsgetroffenen, geheel buiten hun schuld; andermaal in erge mate gedupSerd en zeer in 1 hun rechtsgevoel aan getast. Dit dient te worden gecoupeerd, opdat de ontevre denheid niet toeneemt, redènen waarom de landelijke federa tie aan de minister heeft ver zicht haar te willen inlichten omtrent de volgende vragen: a. Mag uit de hier gememo reerde mededeling van het commissariaat voor oorlogs schade worden afgeleid dat, nadat de wet op de materiële oorlogsschade in het Staats blad zal zijn verschenen, de door de schade-enquéte-com- mlssie reeds vastgestelde, het zij voorlopig, hetzü definitief, vergoedingsbedragen opnieuw i worden vastgesteld; b. mag' worden aangenomen, dat in de gereleveerde in het leven te roepen wet de be roepsmogelijkheid opnieuw wordt geregeld, waardoor aan het verlangen der gedupeer den wordt tegemoet geko men? Jeugdige dievenbende gevat. De Venlose politie stond ge durende do laatste weken voor een raadselachtige serie in braken, waarbij vooral scholen en werkplaatsen het doelwit waren. Behalve kleine geldbe dragen werden de meest uit eenlopende zaken ontvreemd. Het gelukte de politie een spoor te vinden, dat tot de ontdekking van een jeugdige dievenbende leidde, waarvan de oudste jongen 17, de jong ste 12 jaar was. De club be stond uit vijf man en hield er in de bossen in de omge ving van Venlo een hol op na. Het geld was grotendeels aan snoepgoed besteed. Franse regering wil prijzen in de hand houden. De Franse ministerraad heeft twee decreten goedge keurd, één inzake de prijs der industrieproducten en éen in zake die der landbouwproduc ten. In de industriesector wor den de prjjzen teruggebracht op een peil, dat maximaal overeenkomt met het niveau van 31 December 1948. Overtredingen zullen als woekerpractyken -beschouwd en dienovereenkomstig ge straft worden. In de landbouw sector zjjn maatregelen geno men, die beogen de verbruiks- prijzen en de productieprijzen aan te passen. Ook hier wor den bq overtreding straffen toegepast. FILM OVER DIABETES. Door samenwerking van de he ren dr. J. J. C. P. A. Roovers, in ternist te Amsterdam en dr. den Hartog, inspecteur der volksge zondheid en voorzitter van het voorlichtingsbureau van de Voe dingsraad Den Haag en de Neder landse Onderwijsfilm is een film tot stand gekomen, welke bedoeld is als een voorlichting van diabeti ci. De film geeft een beeld van het leven van de suikerpatiënt en toont aan hoe deze een In alle op zichten volwaardig mens kan zijn. mits hij de hem voorgeschreven le-fwijze nauwkeurig opvolgt. Deze film wordt a.s. Dinsdag voor de eerste keer vertoond te Amsterdam. DE WEDEROPBOUW VAN DE KEULSE DOM. Het zal pl.m. 25 jaar duren om de Dom te Keulen, die. in Augustus 1948 ter gelegenheid van het 700- jarig bestaan der kerk met grote feestelijkheden weer werd inge wijd, volledig te herstellen. Men schat de kosten hiervan op 25 mil- lioen mark. Momenteel schijnen al le oecumenische bronnen te zijn uitgeput; het werk dreigt nu eni ge tijd stil te moeten liggen, en men vreest voor grote schade, daar de muren niet staande kun nen blijven zonder krachtige Steunsels en dringende reparaties. Dinsdag had in de Statenhal van het koninkiyk paleis te Stockholm de plech tige opening plaats van de Zweedse Rijksdag. Tijdens de rede van de negen tigjarige Koning Gustaaf. Op de voorgrond links: Minister-President Tage Erlander en rechts de minister van Buitenlandse Zaken Osten Unden. James E. Webb. de nieuwe onder-minister van Buiten landse Zaken van de Ver. Staten. Scelba schiep een betrouwbaar politiecorps Al mag Italië op 't ogenblik terecht een „Westerse demo cratie" heten, de aard der Italianen wordt toch miskend door te ver doorgetrokken vergelijking met landen als Frank rijk en Nederland. Italië is nog altijd de staat van de briganti en de gendar men. Het aantal dienaren van de openbare orde wordt- slechts overtroffen door het aantal belagers ervan. Het Zwit serse blad „die Weltwoche" wijdde er vorige week een be langwekkende beschouwing aan. De Carabinieri, die men nog maar zelden in hun oude pitto reske uniformen ziet, vormen de élite van het Italiaanse po litiecorps. het Ai-ma beneme- rita, met een sterke monarchis tische inslag, maar bij gebrek aan een monarchie ook trouw aan de Republiek. Dan zijn er de „agenten van de openbare veiligheid", een grotendeels ge militariseerde en gemotoriseer de politiemacht, die vlak na de oorlog onder communistische invloed kwam, maar thans een betrouwbaar instrument van de sjaat is. Verder heeft elke ge meente een eigen politie. In Rome worden deze agenten fa miliair „Pizardoni" genoemd, naar de pizarda, die zij vroe ger droegen. SCELBA De schepper van dit indruk wekkende politiecorps is de Christelijk-democratische mi nister van binnenlandse zaken, Scelba de béte noir van de communisten en de benjamin van alle ordelievende lieden een kleine Siciliaan met een schrander gelaat, die enigszins aan de vroegere vermaarde po- litieprefect van Parijs, de Cor- sicaan Chiappe, doet denken. In tegenstelling tot deze neemt Scelba echter geen Napoleon tische allures aan en koestert evenmin dictatoriale aspiraties, hoewel hij door velen als de „coming man" wordt be schouwd. AGENTEN Wie een wandeling maakt door het centrum van Rome, moet al gauw de poging om het aantal politieagenten te bepa len, opgeven. Bij de ingang van de Galleria Colonna staan twee Pizardoni, die enkel met pi stolen bewapend zijn, binnen de Galleria slenteren twee agen ten, die reeds geweren hebben en verderop staan twee ge helmde Carabinieri met machi nepistolen op wacht. Verderop, op de Piazza Colonna, staan soms 3 jeeps van de „Celere". de gemotoriseerde politie, op elk waarvan zes man zitten, natuurlijk met stalen helmen en machinepistolen uitgerust. Een van de jeeps heeft een kor tegolf-zendertje. Bij de zij ingang van het Palazzo Chigi, de zetel van het ministerie van buitenlandse zaken, staan twee gewone agenten en twee Cara binieri en een paar stappen ver der twee Pizardoni's. Dat gaat zo door. Zijn dan demonstraties en rel letjes te vrezen? Dat niet di rect. Wellicht wordt in de pro vincie hier en daar gestaakt, maar in Rome is het volstrekt rustig. Alle agenten doen nor maal dienst. Waarom dan zo'n enorm poli tieapparaat in Rome en trou wens in geheel Italië? Van wege de briganti! Niet vanwege de romanti sche briganti, de struikrovers. Dit soort briganti komt heden ten dage nog slechts voor op Sicilië, dat eeq reservaat vormt voor struikrovers, zoals Ame rika een reservaat voor rood huiden heeft. In de zwakkere, STEMMEN UIT DE KERKEN Meer mogelijkheid van organisatie. Maar de overheid boven het numistische partij aan de re gering is en waar langzamer- Evangelie gesteld. Uit Rusland bereiken ons niet veel kerkelijke berichten en als er officieel nog komen, zijn ze heengegaan door de censuur van de Sowjet-bu- reaux. Het is dan datgene wat de regering wil dat in het buitenland geweten zal wor den. Ook de vorm waarin het jepubliceerd wordt, zal wel niet van de Russische Kerk zelf afkomstig zyn, maar van een staatsbureau. Zo nu en dan druppelen dr wel eens niet-officièle berichtendoor. Ze zyn echter oncontroleer baar. Hoe gretig er ook naar gegrepen wordt, het blijft al tijd nodig ze met reserve te lezen. Heet enige wat met zeker heid kan worden gezegd is, dat er sinds de oorlog voor de Russische Kerk meer mo gelijkheid van organisatie schijnt te zijn. Officieel is er weer een hoofd van de Russi sche Kerk en deze zomer is er een Synodale vergadering gehouden. Het is wel niet te denken dat dit alles buiten de strenge contróle van het daar heersende systeem staat, maar In eik geval schij nen er voor de Kerk meer mogelijkheden tot ontplooiing van haarr werkzaamheden te zy'n. Meerdere berichten komen er uit die Oost-Europese lan den, die sterk onder Russische invloed staan, waar de com- hand alles wordt gelijkgescha keld. Dit geeft in al die lan den conflicten met de kerken die daar zijn. Gedeeltelijk be horen deze tot de Oostiers- Orthodoxe Kerk, maar voor een groot gedeelte zijn ze ook van een andere belijdenis. In Polen heeft de Rooms Katho lieke Kerk steeds een over heersende positie ingenomen. Daar zijn er allerlei moeilijk heden. In Hongarije was er naast de R.K. Kerk een Ge reformeerde Kerk en een Lu- terse Kerk. Eerst is de Lu therse bisschop van Budapest en daarna de kardinaal-pri maat van Hongarije gevangen genomen, beide beschuldigd van misdaad jegens de vei ligheid van de Republiek. OP DE BALKAN In de Balkan-landen kende men de z.g.n. geünieerde kerken. Dit zijn kerken, die zich gesteld hebben onder het gezag van de Paus te Rome, maar die een ere-dienst heb ben, geheel en al gelijk aan die van de Oosters-Orthodoxe Kerk. De kerk-taal is hier niet het latijn, maar de taal van 't land. In Rome heeft men aan deze kerken, waartoe enige mtllioenen gelovigen behoor den, steeds grote aandacht besteed. Van hier uit hoopte men de gehele Oosterse Christen heid onder het gezag van de Paus te kunnen terug bren gen. Het is te begrijpen dat deze geünieerde kerken het zwaar te verduren zouden krijgen. De leuze: Rome of Moskou, heeft hen in een uiterst moei lijk parket gebracht. Blijkens de berichten van het vorige jaar heeft men in Roemenië "op deze kerken grote druk uit geoefend. Bisschoppen en priesters zyn gevangen geno men. Processen wegens hoog verraad zyn er geweest. Het gevolg is geweest dat de ge hele geünieerde Kerk van Roemenië gecapituleerd schijnt te zijn. Zij heeft zich los ge maakt van Rome en zich ge steld onder het kerkelijk ge zag van Moskou. Er zal wel niemand zyn die gelooft dat dit een vrije beslissing is ge weest. DE OOSTERS. ORTHODOXE KERK Maar ook de Oosters-Ortho- doxe Kerk in dit land is aan banden gelegd. Van oudsher was zij een staats-kerk. Dat benoemingen van bisschoppen en priesters bekrachtigd moes ten worden door de Nationale Vergadering, doet ons mis schien vreemd aan, maar dit is altijd zo geweest. Nu echter is er een besluit gevallen dat allen, die werkzaam zyn in kerkelijke betrekkingen, van a «rts-bisschop af tot admini strateur toe, een eed van trouw moeten afleggen. ,.Als dienaar van God en als staats-burger. zweer ik trouw te zijn aan het volk en de Roemeense Volksrepubliek te gen binnen- en buitenlandse vijanden te verdedigen." Zy moeten zweren de wetten te zullen eerbiedigen en er voor te staan dat hun onderdanen dit eveneens doen. „Ut zweer dat ik mijn onderdanen niet zal toestaan deel te nemen aan enige actie, die er op ge richt is de openbare orde en de onaantastbaarheid van de Roemeense Volksrepubliek te verstoren. Ook zelf zal ik aan dergelijke actie nimmer deel: nemen. Zo waarlijk helpe mij God." Door deze eed is de geeste lijkheid van de Roemeense Kerk in een moeilijke en op den duur onhoudbare positie gebracht, als dienares van God en van de Kerk tenminste. Dit zal ook wel de bedoeling zyn van deze eed. Hoe kan een geestelijke, ooit instaan voor hetgeen zij, over wie hij geestelijk gezag uitoefent, doen? Toch moeten zy er voor instaan als die naars van God nog wel dat niemand van htm bisdom of gemeente de onaantastbaar heid van de Roemeense Volks republiek verstoort. Hiermee is de Kerk aan banden ge legd, ook al begint de eed met de woorden: ,.als dienaar van God." Zo kan een Kerk nooit wor den gebonden, zonder dat zij haar roeping verloochent. Van elke Kerk mag worden ver wacht dat zU de overheid er kent als een macht van God ingesteld. Z\\ is Gods dienares, ons ten goede. Maar boven het gezag aan de overheid gaat de gehoorzaamheid die wij aan God zelf schuldig zijn. Men moet Gode meer gehoor zamen dan de mensen. Zonder deze reserve kan geen Kerk instemmen met de overheid. En deze reserve ontbreekt hier geheel en al. Een Kerk ls al lereerst dienaresse van het Evangelie en kan als zodanig geroepen zjjn tegen de over heid te getuigen, In Roemenië wordt het dienaar zjjn van de staat gesteld boven de gehoor zaamheid aan het Evangelie. Roemenië ligt ver weg. Maar toch kunnen de gebeur- niseen daar ons duidelijk ma ken wat van een Kerk niet en wat van haar wel mag worden verwacht. H. verwaterde èn moderne vorm is de briganti een meer alge mene verschijning, in het bij zonder op het land. Carlo Revi schrijft hierover in zijn boek „Christus kwam slechts tot Eboli", dat het klas sieke roverwezen zoals het in het bijzonder in de eerste de cennia na de stichting van de eenheidsstaat bloeide, de Ita liaanse vorm van boerenoorlog was. Deze jaquerie gaat in Italië verder. Elk, loonconflict, elke agitatie wegens te hoge pachten of belastingen, elke de monstratie van werkloze land arbeiders krijgt gemakkelijk een wild, destructief en anar chistisch karakter. Ontaard in bloedige plaatselijke opstanden, die meestal gericht zijn tegen de organen van de staat, vaak zelfs tegen het gekozen ge meentebestuur en leidt soms tot moord, doodslag en brandstich ting. IN DE MILLIOENEN In deze zin loopt het aantal briganti in Italië in de millioe- nen. Het communisme in be paalde gebieden is in wezen een moderne vorm van het blgantaggio. De anarchistische uitbarstin gen zijn ten dele het gevolg van de agrarische verhoudingen in Italië en het grootgrondbe zit. Economische nood, honger naar land en culturele achter lijkheid voor een voedingsbo dem voor wilde opstanden. De neiging tot anarchie heeft ook psychologische drijfveren. Als men een briganti in ze kere zin een anarchist kan noemen, steekt in elke Italiaan iets van de* briganti. Alle Ita lianen hebben diep in hun hart een geheim verlangen naar wetteloosheid en verachting voor orde en autoriteit. Neem bijvoorbeeld de arbei dersbeweging in Italië. Ze tooit zich met marxistische, lenin istische en stalinistische leu zen, maar in wezen is ze anar- cho-syndicalistisch. De tactiek van de communisten is een af gietsel van de methoden van Bakunin en Sorel: directe actie, sabotage, aanslagen en op standjes, die eenmaal per jaar in een algemene staking een hoogtepunt vinden. Het gevoel van vijandschap ten opzichte van de staat, van haat ten opzichte van de go- vermento ladro, de dievenrege- ring. is in de massa diep ge worteld. De staat, de i-egering. van welke samenstelling of kleur ook, zjjn de enige vijan den tegen wie de Italiaan graag oorlog voert, met geweld als het gaat, maar in het algemeen met list. SYMPATHIE De briganti kan er daarom op rekenen, dat hem een zekere sympathie ten deel valt. Dat weet ook maarschalk Graziani, die kort geleden terecht stond wegens zijn aandeel in het Mus- solini-regime. Ook hij poseerde als de briganti uit het melodrama, die uit de edelste motieven zijn da den bedreef en nu door de boze machthebbers achtervolgd wordt! Het is merkwaardig, hoe snel in het rover- en gendar- menspel de rollen verwisselen. Tenslotte begon ook Musolini als briganti, en werd aan het eind van zijn carrière als gen darme door andere briganti ter dood gebracht. Als de omstan digheden iets anders waren ge weest, waren deze briganti op hun beurt gendarmen gewor den, Alle briganti zijn eigenlijk aspirant-gendarmen. Het klinkt paradoxaal, maar de geschiede nis leert het. De Italiaanse Briganti hebben nooit de zaal? van de vrijheid gediend. Ook als zij daarvoor meenden te strijden, waren zij steeds werktuigen van de zwartste reactie. De klassieke briganti in de vorige eeuw werden door de Bourbons en de feodale kaste gebruikt om het liberalisme en de jonge een heidsstaat te bestrijden. De hedendaagse brigantaggio van de communisten heeft ten doel de democratische republiek ten val te brengen. Wee de Ita lianen, als de goedgedrilde Kp- minformbriganten gendarmen ven een volksdemocratie zullen worden. De meeste Italianen zien altijd nog honderd keer liever de bra ve Carabinierie. van Scelba op het Plazzo Colonna staan.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 5