Nederland numero één
in Antwerpse haven
Tegenstelling tussen
Londen en Parijs
Breskens werd tweemaal
door de zee verzwolgen
Minister Mansholt wikt,
maar... de boer beschikt
Zeeuwse Ananak
Teveel naiionaal egoisme
bij Bevin
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 3 JANUARI 1949
Belgische criiiek op Nederland
Antwerpen-Rijn verbinding
opnieuw in studie
r (Van onze correspondent).
BRUSSEL, Dec. Uit de pas gepubliceerde statistie
ken van November 1948 bïykt, dat de zeeschepen, varend
onder Nederlandse vlag, in deze maand de eerste plaats
hebben veroverd if, het havenverkeer te Antwerpen, met
304.000 netto tonnenmaat. Groot-Brittannië volgde met
274.000 ton, Noorwegen met 195.000, de Verenigde Sta-
ten met 155.000 en Zweden met 133.000. Het is de eer
ste maal, dat de Nederlandse vlag primus is in de gro
te Scheldehaven!
van alle havens van Frankrijk
samen! Welnu, Antwerpen, in
tegenstelling tot de meeste an
dere havens, stelt zijn kaden
en installaties open voor ieder
een."
„Kunt u misschien ook be
paalde wensen formuleren?"
„Wel, de Antwerpse reders
en zakenlui zouden in de eer
ste plaats wensen, dat de Ne
derlanders onze haven, in Be-
nelux-verband, als één van
hun havens zouden beschou
wen, er dezelfde belangstel
ling voor zouden tonen als
voor Rotterdam of Amster
dam. De Nederlandse minister
van Verkeer, de heer Spitzen,
heeft zich dezer dagen in een
interview op dezelfde wijze
uitgelaten
Er is meer en zeg alsje
blieft aan uw Nederlandse le
zers, dat deze suggestie pre
cies zo oprecht is, omdat ze
van een goed vriend van „de
Nederlanders" komt: de Ne
derlandse reders zouden naar
onze mening betere psycho
logen moeten zyn. Willen de
lui van over de Moerdijk sym
pathie veroveren te Antwer
pen dan moeten zij. méér dan
tot nogtoe het geval was, een
beroep doen, op de specifiek
Antwerpse instellingen en on-
Dit in België Antwer.
pen uitgezonderd weinig
opgemerkte feit verdient even
te worden aangestreept,
vooral met het oog op de
Benelux-problemen en de bij
zonder belangrijke rol, welke
de Benelux-havens, en spe
ciaal Antwerpen, hierbij heb-
bgn te vervullen.
Naar aanleiding van deze
Nederlandse doorbraak werd
echter in de „maritieme"
kringen nogmaals uiting ge
geven aan vrij „gemengde
gevoelens" zoals men dit di
plomatiek pleegt te noemen.
Deze gevoelens werden voor
het eerst nogal onzacht ge.
formuleerd tijdens de recente
algemene statutaire vergade
ring van de Zeevaart-Fede
ratie van Antwerpen. De
niet-ingewijde aanwezigen
hebben daar velen met
verbazing en onbehagen
moeten constateren dat men
in dit milieu lang niet mals
meer is voor Benelux: terwijl
men er in 1945 en '46 nog
sympathiek tegenover stond,
was men in 1947 vrij scep
tisch geworden, en wordt r er
in '48 duchtig critick op uit
geoefend, althans op de wijze
waarop de verwezenlijking
van 'Benelux voortschrijdt,
want over het principe van
samenwerking is men het nog
steeds volkomen eens met de
regeringen. „Onze nationale
leuze „EendracJit maakt
Macht", aldus voorzitter Pe
tersen. lijkt in Yet raam van
Benelux wel te worden
„Macht maakt Emheld"... By
onze Noorderbuen betekent
gelijkheid blijkbar overheen,
sing van hun blangen"
En zo ging het og een hele
tijd door.
OEN VOOR
IEEREEN.
Wjj hebben bij deze woor
den onwillekurig redacht aan
de legendarische neiging tot
overdrijven van d Antwerpe
naar, vooral wanner hy zich
zelf hoort sprekenen wij heb
ben ons gewend tc een ander
volbloedig Antwerenaar. Ren
ner van de haver, en..., over
tuigd Beneluxijn.
Onze zegsman Aderstreepte
in de eerste plaatsiet feit, dat
Nederland, dank j zijn zake
lijk inzicht en docEettingsver-
mogen, er in ges'agd is met
zijn koopvaardflyot een be
nijdenswaardige p'ats te ver
overen sinds de jotste oorlog,
zij het ook, dade concur
rentie zich zal jen gelden-
Te Antwerpen helen de Ne
derlanders een cste-rangs-
postie veroverd. „1 dit is nu
precies een zeer gte troef in
hun handen, omd£ de Belgi
sche eerste haven e export
haven van het Ween is, bijv.
bijna 3/5 van de woervracht
Nieuw jir
Het staat daar y zo par
mantig en jong'f Nieuwe
Jaar! Zo stralend wit, met
al de onbevangenhevan klare
kinderogen. En meniets van
de rimpels van zc, die het
oude jaar had. Hoe fd en wel
dadig is het om eenieuw jaar
te beginnen!
Vermoedelijk het niemand
het nieuwe jaar ziekomen in
Zeeland. Want het hier pre
cies als elders: op udejaars
avond gaat men' ieg naar
huis. De straten zijmeral leeg
en stil. In de uren 5 aan de
klok van twaalf <orafgaan
maakt men balans ornn goed
en van kwaad, van 1. en van
wee. En men eet blie's en
oliebollen en als Nieuwe
Jaar komt, begint m Nieuw
jaar te wensen. Mentseft pas
dat het er is, als het eenmaal
De Nieuwjaarsdag er een
van wenseit en dron, voor
het bouwen van lucastelen.
Wij maken duizend pnen. En
al wat er minder fraivas aan
u en aan mij, en ontüg om
aan te denken, het ie jaar
heeft het meegenomHet is
alsof wij herbeginneviet een
schone lei. Iedere dagn goe
de daad, minstens, nen wij
ons voor.
De dagen zullen gacde we
ken, twaalf lange voviaan-
den. Gans een jaar! Efeeste-
lijk vooruitzicht is da 1
Maar als ook dit jaaid is
hoe zal het dan gegaaijn met
onze wensen luchxtélen?
Zullen al die goede voemens
en illusies afval zijn girden?
Neen, zeggen wij idaag.
Iets moet er tocli te wezen
lijken zijn!
dernemingen; dan moeten zy
ook niet steeds bevoorrechte
tarieven vragen, de arbeids-
methodes van Antwerpen wil
len wijzigen, of een soort van
monopolie opeisen ten nadele
van andere buitenlandse cliën
ten.
En ten derde verwachten de
Antwerpse havenmilieu's dat
aan het Nederlandse volk een
beter begrip van de betekenis
van onze haven wordt bijge
bracht".
GOEDE WIL
„Maar heeft minister Spit
zen niet onlangs het voorne
men geuit, te onderzoeken of
het Nederlandse publiek ge
noegzaam is geëvolueerd om
de kwestie van de Antwerpen-
Rijn-verbinding opnieuw ter
studie te nemen? Dit wijst
toch op goede wil
„Zeker, en wy verheugen ons
daarover, evenals over andere
recente bewijzen van toenade
ring. Maar die verklaring
heeft ons toch ook enigszins
verwonderd. Wij zouden willen
vragen, wat men reeds heeft
gedaan om het Nederlandse
volk te doen begrijpen, welke,
diensten door Antwerpen wor
den bewezen aan de Neder
landse economie, hoeveel be
lang bv. moet worden ge
hecht aan de vracht, door Bel
gische exporteurs betaald aan
Nederlandse scheepvaartmaat
schappijen, omdat deze uitga
ven de Nederlandse betalings
balans ten goede komen?
Wij hopen, dat men het volk
van over onze Noordergrens
duidelijk zal maken, dat Ant
werpen lang niet uitsluitend
een concurrent is voor Rot
terdam, maar een zeer be
langrijke factor voor zijn eigen
voorspoed".
„Wordt met dit alles reke
ning gehouden, te 's Graven-
hage èèn te Brussel, dan kan
Benelux op het terrein van de
haven een succes worden.
maar er mag niet mee getalmd
worden".
(Nadruk verboden).
De Urkers drinken vanouds regenwater, want het product
van het gemeentelyk waterleidingbedryf is voor menselijke
consumptie ongeschikt.' Het wil op het voormalige eiland
echter al sinds weken niet meer regenen en de 4700 be
woners worden thans van water voorzien door een tank
boot uit Lemmer. Het water wordt gestort in de grote
regenbak bij de Gereformeerde Kerk. Met emmers putten
de Urkers het kostbare vfccht uit de put.
DE ARBEID VAN
PA VAN* DER STEUR.
Voor de arbeid van Pa van der
Steur, te Magelang. die zich de
zorg aantrok over de Indo-Euro-
pese jeugd, is ook ln Nederland
steeds belangstelling geweest.
Veler, zullen zich afvragen, wat
van zijn arbeid is geworden. Na
zijn internering is Pa van der Steur
temidden zijnei pupillen in de
„Oranje Nassau-Stichting" te Ma
gelang overleden. Korte tijd daar
na is Magelang gaan behoren tot
het gebied der Republiek, en sinds
dien werden de berichten schaar
ser. Een deel der pupillen werd
geëvacueerd en ondergebracht in
Bandoeng. Talloze pogingen zijn
aangewend om ook 't restant naar
federaal gebied te doen verhuizen.
Tot nu toe was een en ander on
danks de medewerking van het In
ternationale Rode Kruis, tever
geefs.
Middelerwijl worden de gebou
wen van het Soekaboemische Op
voedingsgesticht in gereedheid ge
bracht om hen te ontvangen. In
samenwerking me» de Bond van
Oud-Steurtjes worden de pogingen
voortgezet om de pupillen van Pa
van der Steur over de demarcatie
lijn te krijgen
Frankrijk voor de Nederlandse
grenscorrecties
(Van onze correspondent).
PARUS, Dec. Voor het eerst sedert de bevrijding is
er weer sprake van een controverse tussen Londen en
Parys. Voorlopig laat zich nog maar gissen, waartoe dit
op de duur zal leiden, hoewel de Gaulle al op ondubbel
zinnige wijze verklaard heeft, dat hij tegen de huidige
West-Europese Unie is, waarin naar zyn mening Londen
te sterk domineert. De controverse meende men handig
te Camoufleren door de Franse legerautoriteiten ruime
zeggingschap te geven in het opperbevel der gemeenschap
pelijke legers, doch de thans aangesneden Roerkwestie
heeft bij de Fransen weer oud zeer veroorzaakt.
Men zou te ver gaan, in
dien men hetgeen sommi
gen doen een anti-Britse
stroming wilde constateren
ln de buitenlandse politiek
van Parijs, doch wel bestaan
er sterke belangenverschillen
tussen Parys en Londen en
deze veroorzaken, dat de ge
wone Parijzenaar, doch ook
Franse regeringskringen En
geland maar al te graag zien
als het enfant terrible der
Europese samenwerking. In
vele opzichten staan Brussel
en Den Haag dichter bij Pa
rijs dan bij Londen, dat im
mers geen Duitse bezetting
heeft gekend en bovendien
van Europa gescheiden is
door een brede sloot.
De meningsverschillentus
sen Londen en Parys zyn le
gio. Men is het nog slechts
ten dele eens over de defen
sie van Europa, over de uit
voering van het Marshall
plan. Lynrecht staat men
tegenover elkaar inzake de
toekomstige bestemming van
de Roer-industrie, inzake de
erkenning van Israël. Niet
eens is men het over de be
stemming der Italiaanse ko
loniën, over de invloed van
Rome op het Europese we
reldgebeuren, over de functie
van Spanje in de Europese
defensie, over de annexatie-
eisen der Beneluxlanden.
Grote moeilijkheden zyn er
momenteel over de beperking
der Britse invoer van luxe
Franse en Italiaanse produc
ten en ai deze feiten bij elk
aar genomen helpen er niet
aan mede om de basis der
West-Europese Unie zo stevig
mogelijk te maken.
TE EGOCENTRISCH.
In Franse regeringskringen
meent men, dat de Bevin-
Eolitiek te egocentrisch op 't
elang van Londen en de do
minions is gericht, waardoor
de economische wederopbouw
van Europa in aanzienlijke
mate wordt vertraagd. Vooral
in de Londense handelspoli
tiek der laatste jareh komt
dit volgens Parijs duidelijk
tot uitdrukking. Het is ons
bekend, dat in kringen der
Amerikaanse diplomaten de
controverse Londen'Parijs
wordt gezien als één der
grootste struikelblokken, en
het is dan ook niet onwaar
schijnlijk, dat er verband be
staat tussen deze opvatting
en Schuman's verlangen de
buitenlandse politiek der Vijf
landen te uniformeren.
De thans geëindigde zitting
van de Assemblee der Vere
nigde Naties is ook vele ma
len getuige geweest Van deze
tegenstelling en het behoeft
geen verwondering te wek
ken, dat de communistische
pers de meningsverschillen
heeft uitgebuit.
Ongetwijfeld ligt inderdaad
de schuld voor een niet on
aanzienlijk deel te Londen.
Toen immers de kwestie der
erkenning van Israël aan de
orde kwam, oefende Bevin
druk uit op Parys, Brussel
en Den Haag, met als resul
taat, dat de West-Europese
Unie als blok de erkenning
van Israël uitstelde, hoewel
het duidelijk was, dat Frank
rijk. België, Luxemburg en
Nederland aanvankelijk een
grote geneigdheid demon
streerden om tot erkenning
over te gaan. Wie dacht, dat
dit het begin zou zijn van
een gemeenschappelijke bui
tenlandse politiek, heeft zich
vergist* Londen vond de ges
te schijnbaar vanzelfsprekend
en achtte zich niet geroepen
zioh ook maar enigszins aan
te passen aan de Franse po
litiek ten aanzien van de
Roer, om nog maar niet te
spreken van de dubbelzinnige
Londense houding in de In
donesische kwestie. Dezelfde
controverse kwam tot uit
drukking tijdens de bespre
kingen in Ltonden, waar o.m.
de Benelux-aanspraken op
grenscorrecties aan de orde
kwamen. eW weten thans, dat
Frankrijk zich te Londen voor
de Nederlandse grenscorrec
ties uitsprak, terwijl Wash
ington eveneens volledig be
grip had voor de Nederland
se eisen.
TEGEN ANNEXATIE.
Londen daarentegen bleef
zich halsstarrig tegen annex
atie keren. Als motief werd
aangevoerd, dat de door Ne
derland verlangde stroken
gronds in de Britse zóne la
gen en dat het onverant
woordelijk zou zijn om onder
de huidige omstandigheden
de bevolking van de Britse
zone extra reden tot erger
nis te geven.
Dat gaat toch wel iets te
ver. We klappen niet uit de
school, indien we verklaren,
dat de egocentrische politiek
van Downingstreet niet alleen
in Parijs, doch zeker ook te
Brussel en Den Haag wre
vel heeft veroorzaakt om
Nieuwjaarswens
per televisie.
Ir. V. P. F. S. Otten, voorzit
ter van het praesidium van de
raad van bestuur der N.V. Phi
lips' Gloeilampenfabrieken,
heeft van de televisie gebruik
gemaakt voor het uitspreken
van zyn nieuwjaarswens. Daar
in memoreerde ir. Otten welk
een belangrijke taak de televi
sie in de toekomst zal kunnen
vervullen bij de volksontwik
keling en voorlichting. Het zal
daarbij van de samenstelling
der programma's afhangen, of
inderdaad de bijdrage tot de
volksontwikkeling zo groot zal
zijn, als werkelijk met televisie
kan worden bereikt.
Ondanks vele voorrechten, had de plaats in
1580 nog maar 300 inwoners.
Iets uit geschiedenis.
Hoewel geleerden het over
de juiste ouderdom van Bres
kens niet eens zijn, zijn ze
wel eenstemmig van oordeel,
dat deze plaats reeds zeer
oud is. Dit oordeel wordt
vooral gebaseerd op enkele
bij Breskens gevonden Ro
meinse gedenkpenningen,
waaruit wordt geconcludeerd
dat zo om en bij het begin
onzer jaartelling zich daar
Romeinen zouden hebben
neergezet. Vast staat in ieder
geval, dat deze wereldver
overaars der Oudheid op
Walcheren en in Aardenburg
versterkte plaatsen hebben
gehad en de weg van Aar
denburg naar Walcheren kan
ook reeds toen over Breskens
hebben geleid.
Een oude overlevering weet
zelfs nog te vertellen, dat Wal
cheren en Vlaanderen in die da
gen nog aan elkaar waren ver
bonden en er van een Wester-
Schelde toen nog geen sprake
was. Dezelfde bron vermeldt,
dat een zekere Duitse keizer Ot
to de duinen liet doorsteken en
'n gracht graven van Breskens
naar Vlissingen. Bij beide plaat
sen liet hij sluizen bouwen, die
met een raderwerk werden be
diend en deze wielsluizen zou
den de naam Wielingen in de
Vier Duitse trawlers
voor Nederland.
De Nederlandse regering
heeft vier grote nog arende
Duitse stoomtrawlers als her
stelbetaling toegewezen gekre
gen. Het zijn de „Lofoten",
„Vorwaarts", „Thetis" en Foc-
kert Hubert", elk met een bruto
inhoud van 600 ton.
Ouze zaai-aardappelen
voor het volgende jaar
worden met zorg be-
waaiyL Te Kolhorn, na
bij Scliagen, is een «Ier
modernste poter-bewaar
plaatsen van ons lantl,
gebouwd door samenwer
king van grote tuinbou
wers uit de Waard- eif
Groetpolder. Deze be
waarplaatsen hebben
dubbele glazen wanden,
tussen welke warme
lucht stroomt.
In de/.<* bewaarplaat
sen wordt hard gewerkt;
de aardappelen moeten
op gezette tijden „omge
zet" en gecontroleerd
worden, daar de poters
niet mogen uitlopen.
maar geen ander woord te
gebruiken.
Samenwerking eist altijd
offers, maar deze moeten niet
steeds van dezelfde kant ko
men. Dat verlangt zelfs
Washington niet.
Inmiddels beschikken wy
over feiten die erop wijzen,
dat het Initiatief van Schu-
man om de buitenlandse po
litiek der West-Europese Unie
te uniformeren ook in Ame
rika met veel belangstelling
is ontvangen.
(Nadruk verboden)
Nederland zal 8.5 millioen
pond aan Australië betalen-
Chifley. de Australische minister
president, heeft bekend gemaakt,
dat een overeenkomst is bereikt
over het bedrag, dat Nederland
aan Australië zal betalen voor aan
de Nederlandse strijdkrachten ge
leverde goederen en diensten ge
durende cn onmiddellijk na de
oorlog.
In officiële kringen te Canberra
verklaarde men. dat Nederland
bereid is 8.500.000 pond sterling te
betalen, waarschijnlijk in termij
nen.
De productie van voedermiddelen voor vee.
Meer vrijheid, maar ook
meer risico.
iVan onze economische
medewerker).
„Ongeveer een derde ge
deelte van de voor-oorlogse
invoer van voedermiddelen
voor het vee zal moeten wor
den vervangen door een ver
hoogde binnenlandse voeder-
productie". Deze uitspraak
van minister Mansholt in zyn
Memorie van Antwoord op de
Landbouwbegroting voor 1949
is begrypelijke taal voor allen,
die op het platteland zijn ge
boren of getogen. Minder dui
delijk is die uitspraak voor de
stedeling, vooral als wij er bij
vertellen, dat het nog lang zo
zeker niet is. dat de heer
Mansholt in zijn plannen zal
slagen.
De landbouw en veeteelt vor
men de basis van onze voedsel
voorziening, hetgeen duidelijk
wordt als wij weten, dat wij ons
voor ongeveer twee derden uit
eigen productie kunnen redden.
Bovendien is de landbouw als
deviezenopbrenger van niet te
onderschatten betekenis; ruw
geschat omvat de uitvoer van
landbouw- en landbouwin
dustrie-producten 45 a 50 pet.
van onze totale export.
VÓÓR DE OORLOG.
Een ander kenmerk van de
vooroorlogse landbouw en vee
teelt was de onbelemmerde in
voer van veevoeder tegen lage
prijzen, die het de veeboeren
mogelijk maékte zich te speci
aliseren op de productie van
veredelde artikelen. Het is ech
ter juist in dit wiel, dat de oor
log eén grote spaak heeft ge
stoken: de invoer van- voeder
middelen, waarop die grote ge
specialiseerde uitvoer geba
seerd was, is behoorlijk gedaald.
Eerstens omdat wij niet vol-
dende deviezen hebben om vol
op te kopen tegen prijzen, die
bovendien nog opgelopen wa
ren, tweedens omdat ook het
buitenland niet meer zoveel
kan leveren als vroeger.
HET ROER MOET OM.
Om nu uit deze moeilijkheid
te geraken wil onze regering
het roer omgooien; de boeren
moeten op andere wijze hun be
drijven gaan exploiteren: meer
voedergewassen en minder ver
edelde producten. Het voordeel
hiervan is, dat minder deviezen
worden uitgegeven en dat toch
een veestapel van voldoende
omvang in stand kan worden
gehouden. Wat zullen de land
bouwers hier zelf van denken?
Zij zullen, zo vermoeden wij,
hoogstwaarschijnlijk net zo re
deneren als hun collega's in de
industrie: zij zullen diè exploi-
tatiewijze kiezen, die hun de
grootste voordelen oplevert. M.
a.w. de boer zal alleen dan over
schakelen, als hij van mening
is. dat de te verwachten prijzen
van het vee. het veevoer en de
zuivelproducten gunstig zijn cn
een overschot van baten boven
kosten zullen laten.
In dit verband is de nieuwe
prijspolitiek van de regering
van groot belang. In en na de
oorlog zorgden de garantie- en
richtprijzen er voor, dat elke
landbouwer, uitgaande van een
gemiddelde oogst, zijn winst
min of meer kon berekenen. Nu
echter, gelukkig maar. ook in
de'agrarische sector de deur is
opengezet voor wat meer vrij
heid, nu alleen nog maar voor
enkele producten (melk. vlees,
eieren, bloem, voedergranen,
aardappelmeel, koolzaad ga
rantieprijzen blijven bestaan,
zullen deze berekeningen niet
meer met zoveel zekerheid op
gesteld kunnen worden. De
boer zal dus enerzijds bij zijn
inkopen het oog gericht moeten
houden op de garantieprijs, die
hij voor zijn eindproduct of
veredeld product zal maken, hij
zal evenwel anderzijds gaan re
kenen waar en wat hij 't voor
deligste kan inkopen en welke
bedrijfsvoering het meest eco
nomisch is: o.m. dus ook of hy
wel of niet meer voedergranen
verbouwen zal.
RISICO.
Deze grotere vrijheid brengt
echter ook haar onafscheidelij
ke metgezel mee naar huis: het
risico. En dat die een hartig
woordje mee kan spreken, blijkt
wel uit het recente aardappel
voorbeeld. Op aandringen van
de regering zijn er het afgelo
pen voorjaar veel aardappels
verbouwd; de oogst was dan ook
groot, maar tegen de verwach
tingen in was de prijs zeer ma
tig. hetgeen voor de boeren een
grote teleurstelling was.
Momenteel zijn de veevoeder-
prijzen tamelijk hoog, dit zou
dus een aansporing zijn om zelf
veevoer te verbouwen, temeer
daar ook de eindproducten
(vlees, spek. eieren, melk, kaas
en boter) nog vrij gunstig in
prijs zijn. Even anders ligt het
natuurlijk weer voor die boer,
die niet voldoende vee heeft
voor al dat zelf geproduceerde
wereld hebben gebracht. Op een
ongelukkig moment moeten de
ze sluizen het hebben begeven
en is de zee het vakke land daar
achter binnengestroomd.
Bewijzen om deze overleve
ringen te staven-zijn er weinig
of helemaal niet, zodat niet met
zekerheid kan worden gezegd,
of Breskens inderdaad al deze
dingen heeft beleefd. Onmoge
lijk is het echter zeker niet. De
eeuwig vretende en woelende
Noordzee heeft wel meer dingen
van die aard op haar geweten!
BRESKENSZAND.
Maar. wat de zee neemt, geeft
ze ook wel eens terug. Het eens
verzwolgen land was op het
eind der 15e eeuw weer zover
aangeslibd, dat er een groot
schor. „Breskenszand" was ont
staan. In 1487 schonk Maximi-
liaan van Oostenrijk deze
„schorren en aanwerpen" aan *n
zekere Philips van Kleef, met
het recht deze te bedijken. Te
gelijk kreeg deze Philips alle
rechtsgezag. het tiendrecht op
koren en vee en wol en andere
producten, benevens de malerij,
visserij en vogelarij in het te
bedijken gebied.
Om het vestigen in de
nieuw te vormen landen aan
te moedigen, kregen zij. „die
zullen wonen en verblijven
ter bovengenoemde plaatsen
den tijd termijn van twin
tig achtereenvolgende jaren,
te rekenen van de dag, dat
gezegde plaatsen bebouwd
zullen worden, vrijheid, ont
heffing en ontslag van alle
belastigen, beden en onder-
standsgelden, die gedurende
dien tijd loop zullen hebben
in Vlaanderen: bovendien
zullen zij in dien tijd vrijge-
houden worden in lijf en
goed. zonder daar vervolgd
te kunnen worden voor
schulden elders door hen ge
maakt, alsmede zal al hun
koren, gewassen, eetwaren
en goederen aldaar gemaakt
öf verbouwd 0} voor hun ge
bruik aangevoerd, vrü, ont
slagen, ontheven en bevrijd
zijn van alle tollen in Vlaan
deren, Brabant, Hollant en
Zeelant. Daareboven zal als
er daat ene parochiekerk zal
zijn gebouwd, daarin eene
jaarmarkt ingesteld mogen
ivorden."
De Heerlijkheid Breskens was
dus met vele voorrechten, zij het
voorlopig nog op papier, ge
vormd. Van de droogmaking zelf
weten wij weinig of niets, maar
dat deze wel wat meer voeten
in de aarde gehad zal hebben,
kunnen we zo wel aannemen!
Wel is bekend, dax in het jaar
1580 de „stede" Breskens slechts
een 30-tal woningen telde met
ca. 300 inwoners.
Ondanks alle aangeboden
voordelen, was er dus van een
voorspoedige groei niets geko
men. De reden hiervan zal wel
geweest zijn. dat gedurende de
rumoerige tijden van de oorlog
tegen Spanje onze voorouders
het wonen in een onbeschermd
plattelandsdorp in een laag ge
legen polder te gevaarlijk von
den!
WEER ONDER WATER.
Dit gevaar blijkt dan ook wel
degelijk tc hebben bestaan, want
in 1583 werd het plaatsje ver
woest en de polders blank ge
zet. Waarschijnlijk dus voor de
tweede maal was Breskens in
zee verdwenen, maar ditmaal
echter niet lang. want bij octrooi
van 1609 werd toestemming ge
geven Breskenszand opnieuw te
bedijken en langzaam maar ze
ker werden in de daarop vol
gende jaren alle polders weer
drooggelegd. Nadien is de strijd
tegen de zee soms wel zwaar
geweest, maar verdronken is
Breskens niet meer.
Van de vijftig naar het
millioen.
Umberto Mazzine uit
Rome had niet meer dan
vijftig lire. Hij was wer
keloos en kon nergens
een baantje vinden. En
wat doe je met vijftig
lire? Niets immers,
want het leven in Italië
i3 ontzettend duur en je
kunt voor een dergelijk
klein bedragje nog niet
eens goed eten. Dus...
Umberto vond het maar
het beste zijn vijftig lires
aan voetbalpool te be
steden.
Toen hy een paar da
gen later met een hon
gerige maag door Rome
slenterde cn eens ging
informeren of hy soms
wat gewonnen had, be
taalde men hem op het
kantoor van de „voel-
balpoolmaatschappy"
een millioen lire uit....
voeder: hij zal het voeder moe
ten verkopen en moeten af
wachten, wat hij er voor kan
maken.
De conclusie ligt dus voor de
hand: de door de regering be
oogde politiek om fneer veevoe
der zelf te verbouwen is uit de-
viezenoogpunt alleszins begrij
pelijk. Het zal evenwel van de
door de boer te verwachten re
sultaten afhangen, of hij inder
daad de weg zal inslaan, die
minister Mansholt hem aan
wijst.
(Nadruk verboden).