Nederland numero één in Antwerpse haven Tegenstelling tussen Londen en Parijs Breskens werd tweemaal door de zee verzwolgen Minister Mansholt wikt, maar... de boer beschikt Zeeuwse Ananak Teveel naiionaal egoisme bij Bevin TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT MAANDAG 3 JANUARI 1949 Belgische criiiek op Nederland Antwerpen-Rijn verbinding opnieuw in studie r (Van onze correspondent). BRUSSEL, Dec. Uit de pas gepubliceerde statistie ken van November 1948 bïykt, dat de zeeschepen, varend onder Nederlandse vlag, in deze maand de eerste plaats hebben veroverd if, het havenverkeer te Antwerpen, met 304.000 netto tonnenmaat. Groot-Brittannië volgde met 274.000 ton, Noorwegen met 195.000, de Verenigde Sta- ten met 155.000 en Zweden met 133.000. Het is de eer ste maal, dat de Nederlandse vlag primus is in de gro te Scheldehaven! van alle havens van Frankrijk samen! Welnu, Antwerpen, in tegenstelling tot de meeste an dere havens, stelt zijn kaden en installaties open voor ieder een." „Kunt u misschien ook be paalde wensen formuleren?" „Wel, de Antwerpse reders en zakenlui zouden in de eer ste plaats wensen, dat de Ne derlanders onze haven, in Be- nelux-verband, als één van hun havens zouden beschou wen, er dezelfde belangstel ling voor zouden tonen als voor Rotterdam of Amster dam. De Nederlandse minister van Verkeer, de heer Spitzen, heeft zich dezer dagen in een interview op dezelfde wijze uitgelaten Er is meer en zeg alsje blieft aan uw Nederlandse le zers, dat deze suggestie pre cies zo oprecht is, omdat ze van een goed vriend van „de Nederlanders" komt: de Ne derlandse reders zouden naar onze mening betere psycho logen moeten zyn. Willen de lui van over de Moerdijk sym pathie veroveren te Antwer pen dan moeten zij. méér dan tot nogtoe het geval was, een beroep doen, op de specifiek Antwerpse instellingen en on- Dit in België Antwer. pen uitgezonderd weinig opgemerkte feit verdient even te worden aangestreept, vooral met het oog op de Benelux-problemen en de bij zonder belangrijke rol, welke de Benelux-havens, en spe ciaal Antwerpen, hierbij heb- bgn te vervullen. Naar aanleiding van deze Nederlandse doorbraak werd echter in de „maritieme" kringen nogmaals uiting ge geven aan vrij „gemengde gevoelens" zoals men dit di plomatiek pleegt te noemen. Deze gevoelens werden voor het eerst nogal onzacht ge. formuleerd tijdens de recente algemene statutaire vergade ring van de Zeevaart-Fede ratie van Antwerpen. De niet-ingewijde aanwezigen hebben daar velen met verbazing en onbehagen moeten constateren dat men in dit milieu lang niet mals meer is voor Benelux: terwijl men er in 1945 en '46 nog sympathiek tegenover stond, was men in 1947 vrij scep tisch geworden, en wordt r er in '48 duchtig critick op uit geoefend, althans op de wijze waarop de verwezenlijking van 'Benelux voortschrijdt, want over het principe van samenwerking is men het nog steeds volkomen eens met de regeringen. „Onze nationale leuze „EendracJit maakt Macht", aldus voorzitter Pe tersen. lijkt in Yet raam van Benelux wel te worden „Macht maakt Emheld"... By onze Noorderbuen betekent gelijkheid blijkbar overheen, sing van hun blangen" En zo ging het og een hele tijd door. OEN VOOR IEEREEN. Wjj hebben bij deze woor den onwillekurig redacht aan de legendarische neiging tot overdrijven van d Antwerpe naar, vooral wanner hy zich zelf hoort sprekenen wij heb ben ons gewend tc een ander volbloedig Antwerenaar. Ren ner van de haver, en..., over tuigd Beneluxijn. Onze zegsman Aderstreepte in de eerste plaatsiet feit, dat Nederland, dank j zijn zake lijk inzicht en docEettingsver- mogen, er in ges'agd is met zijn koopvaardflyot een be nijdenswaardige p'ats te ver overen sinds de jotste oorlog, zij het ook, dade concur rentie zich zal jen gelden- Te Antwerpen helen de Ne derlanders een cste-rangs- postie veroverd. „1 dit is nu precies een zeer gte troef in hun handen, omd£ de Belgi sche eerste haven e export haven van het Ween is, bijv. bijna 3/5 van de woervracht Nieuw jir Het staat daar y zo par mantig en jong'f Nieuwe Jaar! Zo stralend wit, met al de onbevangenhevan klare kinderogen. En meniets van de rimpels van zc, die het oude jaar had. Hoe fd en wel dadig is het om eenieuw jaar te beginnen! Vermoedelijk het niemand het nieuwe jaar ziekomen in Zeeland. Want het hier pre cies als elders: op udejaars avond gaat men' ieg naar huis. De straten zijmeral leeg en stil. In de uren 5 aan de klok van twaalf <orafgaan maakt men balans ornn goed en van kwaad, van 1. en van wee. En men eet blie's en oliebollen en als Nieuwe Jaar komt, begint m Nieuw jaar te wensen. Mentseft pas dat het er is, als het eenmaal De Nieuwjaarsdag er een van wenseit en dron, voor het bouwen van lucastelen. Wij maken duizend pnen. En al wat er minder fraivas aan u en aan mij, en ontüg om aan te denken, het ie jaar heeft het meegenomHet is alsof wij herbeginneviet een schone lei. Iedere dagn goe de daad, minstens, nen wij ons voor. De dagen zullen gacde we ken, twaalf lange voviaan- den. Gans een jaar! Efeeste- lijk vooruitzicht is da 1 Maar als ook dit jaaid is hoe zal het dan gegaaijn met onze wensen luchxtélen? Zullen al die goede voemens en illusies afval zijn girden? Neen, zeggen wij idaag. Iets moet er tocli te wezen lijken zijn! dernemingen; dan moeten zy ook niet steeds bevoorrechte tarieven vragen, de arbeids- methodes van Antwerpen wil len wijzigen, of een soort van monopolie opeisen ten nadele van andere buitenlandse cliën ten. En ten derde verwachten de Antwerpse havenmilieu's dat aan het Nederlandse volk een beter begrip van de betekenis van onze haven wordt bijge bracht". GOEDE WIL „Maar heeft minister Spit zen niet onlangs het voorne men geuit, te onderzoeken of het Nederlandse publiek ge noegzaam is geëvolueerd om de kwestie van de Antwerpen- Rijn-verbinding opnieuw ter studie te nemen? Dit wijst toch op goede wil „Zeker, en wy verheugen ons daarover, evenals over andere recente bewijzen van toenade ring. Maar die verklaring heeft ons toch ook enigszins verwonderd. Wij zouden willen vragen, wat men reeds heeft gedaan om het Nederlandse volk te doen begrijpen, welke, diensten door Antwerpen wor den bewezen aan de Neder landse economie, hoeveel be lang bv. moet worden ge hecht aan de vracht, door Bel gische exporteurs betaald aan Nederlandse scheepvaartmaat schappijen, omdat deze uitga ven de Nederlandse betalings balans ten goede komen? Wij hopen, dat men het volk van over onze Noordergrens duidelijk zal maken, dat Ant werpen lang niet uitsluitend een concurrent is voor Rot terdam, maar een zeer be langrijke factor voor zijn eigen voorspoed". „Wordt met dit alles reke ning gehouden, te 's Graven- hage èèn te Brussel, dan kan Benelux op het terrein van de haven een succes worden. maar er mag niet mee getalmd worden". (Nadruk verboden). De Urkers drinken vanouds regenwater, want het product van het gemeentelyk waterleidingbedryf is voor menselijke consumptie ongeschikt.' Het wil op het voormalige eiland echter al sinds weken niet meer regenen en de 4700 be woners worden thans van water voorzien door een tank boot uit Lemmer. Het water wordt gestort in de grote regenbak bij de Gereformeerde Kerk. Met emmers putten de Urkers het kostbare vfccht uit de put. DE ARBEID VAN PA VAN* DER STEUR. Voor de arbeid van Pa van der Steur, te Magelang. die zich de zorg aantrok over de Indo-Euro- pese jeugd, is ook ln Nederland steeds belangstelling geweest. Veler, zullen zich afvragen, wat van zijn arbeid is geworden. Na zijn internering is Pa van der Steur temidden zijnei pupillen in de „Oranje Nassau-Stichting" te Ma gelang overleden. Korte tijd daar na is Magelang gaan behoren tot het gebied der Republiek, en sinds dien werden de berichten schaar ser. Een deel der pupillen werd geëvacueerd en ondergebracht in Bandoeng. Talloze pogingen zijn aangewend om ook 't restant naar federaal gebied te doen verhuizen. Tot nu toe was een en ander on danks de medewerking van het In ternationale Rode Kruis, tever geefs. Middelerwijl worden de gebou wen van het Soekaboemische Op voedingsgesticht in gereedheid ge bracht om hen te ontvangen. In samenwerking me» de Bond van Oud-Steurtjes worden de pogingen voortgezet om de pupillen van Pa van der Steur over de demarcatie lijn te krijgen Frankrijk voor de Nederlandse grenscorrecties (Van onze correspondent). PARUS, Dec. Voor het eerst sedert de bevrijding is er weer sprake van een controverse tussen Londen en Parys. Voorlopig laat zich nog maar gissen, waartoe dit op de duur zal leiden, hoewel de Gaulle al op ondubbel zinnige wijze verklaard heeft, dat hij tegen de huidige West-Europese Unie is, waarin naar zyn mening Londen te sterk domineert. De controverse meende men handig te Camoufleren door de Franse legerautoriteiten ruime zeggingschap te geven in het opperbevel der gemeenschap pelijke legers, doch de thans aangesneden Roerkwestie heeft bij de Fransen weer oud zeer veroorzaakt. Men zou te ver gaan, in dien men hetgeen sommi gen doen een anti-Britse stroming wilde constateren ln de buitenlandse politiek van Parijs, doch wel bestaan er sterke belangenverschillen tussen Parys en Londen en deze veroorzaken, dat de ge wone Parijzenaar, doch ook Franse regeringskringen En geland maar al te graag zien als het enfant terrible der Europese samenwerking. In vele opzichten staan Brussel en Den Haag dichter bij Pa rijs dan bij Londen, dat im mers geen Duitse bezetting heeft gekend en bovendien van Europa gescheiden is door een brede sloot. De meningsverschillentus sen Londen en Parys zyn le gio. Men is het nog slechts ten dele eens over de defen sie van Europa, over de uit voering van het Marshall plan. Lynrecht staat men tegenover elkaar inzake de toekomstige bestemming van de Roer-industrie, inzake de erkenning van Israël. Niet eens is men het over de be stemming der Italiaanse ko loniën, over de invloed van Rome op het Europese we reldgebeuren, over de functie van Spanje in de Europese defensie, over de annexatie- eisen der Beneluxlanden. Grote moeilijkheden zyn er momenteel over de beperking der Britse invoer van luxe Franse en Italiaanse produc ten en ai deze feiten bij elk aar genomen helpen er niet aan mede om de basis der West-Europese Unie zo stevig mogelijk te maken. TE EGOCENTRISCH. In Franse regeringskringen meent men, dat de Bevin- Eolitiek te egocentrisch op 't elang van Londen en de do minions is gericht, waardoor de economische wederopbouw van Europa in aanzienlijke mate wordt vertraagd. Vooral in de Londense handelspoli tiek der laatste jareh komt dit volgens Parijs duidelijk tot uitdrukking. Het is ons bekend, dat in kringen der Amerikaanse diplomaten de controverse Londen'Parijs wordt gezien als één der grootste struikelblokken, en het is dan ook niet onwaar schijnlijk, dat er verband be staat tussen deze opvatting en Schuman's verlangen de buitenlandse politiek der Vijf landen te uniformeren. De thans geëindigde zitting van de Assemblee der Vere nigde Naties is ook vele ma len getuige geweest Van deze tegenstelling en het behoeft geen verwondering te wek ken, dat de communistische pers de meningsverschillen heeft uitgebuit. Ongetwijfeld ligt inderdaad de schuld voor een niet on aanzienlijk deel te Londen. Toen immers de kwestie der erkenning van Israël aan de orde kwam, oefende Bevin druk uit op Parys, Brussel en Den Haag, met als resul taat, dat de West-Europese Unie als blok de erkenning van Israël uitstelde, hoewel het duidelijk was, dat Frank rijk. België, Luxemburg en Nederland aanvankelijk een grote geneigdheid demon streerden om tot erkenning over te gaan. Wie dacht, dat dit het begin zou zijn van een gemeenschappelijke bui tenlandse politiek, heeft zich vergist* Londen vond de ges te schijnbaar vanzelfsprekend en achtte zich niet geroepen zioh ook maar enigszins aan te passen aan de Franse po litiek ten aanzien van de Roer, om nog maar niet te spreken van de dubbelzinnige Londense houding in de In donesische kwestie. Dezelfde controverse kwam tot uit drukking tijdens de bespre kingen in Ltonden, waar o.m. de Benelux-aanspraken op grenscorrecties aan de orde kwamen. eW weten thans, dat Frankrijk zich te Londen voor de Nederlandse grenscorrec ties uitsprak, terwijl Wash ington eveneens volledig be grip had voor de Nederland se eisen. TEGEN ANNEXATIE. Londen daarentegen bleef zich halsstarrig tegen annex atie keren. Als motief werd aangevoerd, dat de door Ne derland verlangde stroken gronds in de Britse zóne la gen en dat het onverant woordelijk zou zijn om onder de huidige omstandigheden de bevolking van de Britse zone extra reden tot erger nis te geven. Dat gaat toch wel iets te ver. We klappen niet uit de school, indien we verklaren, dat de egocentrische politiek van Downingstreet niet alleen in Parijs, doch zeker ook te Brussel en Den Haag wre vel heeft veroorzaakt om Nieuwjaarswens per televisie. Ir. V. P. F. S. Otten, voorzit ter van het praesidium van de raad van bestuur der N.V. Phi lips' Gloeilampenfabrieken, heeft van de televisie gebruik gemaakt voor het uitspreken van zyn nieuwjaarswens. Daar in memoreerde ir. Otten welk een belangrijke taak de televi sie in de toekomst zal kunnen vervullen bij de volksontwik keling en voorlichting. Het zal daarbij van de samenstelling der programma's afhangen, of inderdaad de bijdrage tot de volksontwikkeling zo groot zal zijn, als werkelijk met televisie kan worden bereikt. Ondanks vele voorrechten, had de plaats in 1580 nog maar 300 inwoners. Iets uit geschiedenis. Hoewel geleerden het over de juiste ouderdom van Bres kens niet eens zijn, zijn ze wel eenstemmig van oordeel, dat deze plaats reeds zeer oud is. Dit oordeel wordt vooral gebaseerd op enkele bij Breskens gevonden Ro meinse gedenkpenningen, waaruit wordt geconcludeerd dat zo om en bij het begin onzer jaartelling zich daar Romeinen zouden hebben neergezet. Vast staat in ieder geval, dat deze wereldver overaars der Oudheid op Walcheren en in Aardenburg versterkte plaatsen hebben gehad en de weg van Aar denburg naar Walcheren kan ook reeds toen over Breskens hebben geleid. Een oude overlevering weet zelfs nog te vertellen, dat Wal cheren en Vlaanderen in die da gen nog aan elkaar waren ver bonden en er van een Wester- Schelde toen nog geen sprake was. Dezelfde bron vermeldt, dat een zekere Duitse keizer Ot to de duinen liet doorsteken en 'n gracht graven van Breskens naar Vlissingen. Bij beide plaat sen liet hij sluizen bouwen, die met een raderwerk werden be diend en deze wielsluizen zou den de naam Wielingen in de Vier Duitse trawlers voor Nederland. De Nederlandse regering heeft vier grote nog arende Duitse stoomtrawlers als her stelbetaling toegewezen gekre gen. Het zijn de „Lofoten", „Vorwaarts", „Thetis" en Foc- kert Hubert", elk met een bruto inhoud van 600 ton. Ouze zaai-aardappelen voor het volgende jaar worden met zorg be- waaiyL Te Kolhorn, na bij Scliagen, is een «Ier modernste poter-bewaar plaatsen van ons lantl, gebouwd door samenwer king van grote tuinbou wers uit de Waard- eif Groetpolder. Deze be waarplaatsen hebben dubbele glazen wanden, tussen welke warme lucht stroomt. In de/.<* bewaarplaat sen wordt hard gewerkt; de aardappelen moeten op gezette tijden „omge zet" en gecontroleerd worden, daar de poters niet mogen uitlopen. maar geen ander woord te gebruiken. Samenwerking eist altijd offers, maar deze moeten niet steeds van dezelfde kant ko men. Dat verlangt zelfs Washington niet. Inmiddels beschikken wy over feiten die erop wijzen, dat het Initiatief van Schu- man om de buitenlandse po litiek der West-Europese Unie te uniformeren ook in Ame rika met veel belangstelling is ontvangen. (Nadruk verboden) Nederland zal 8.5 millioen pond aan Australië betalen- Chifley. de Australische minister president, heeft bekend gemaakt, dat een overeenkomst is bereikt over het bedrag, dat Nederland aan Australië zal betalen voor aan de Nederlandse strijdkrachten ge leverde goederen en diensten ge durende cn onmiddellijk na de oorlog. In officiële kringen te Canberra verklaarde men. dat Nederland bereid is 8.500.000 pond sterling te betalen, waarschijnlijk in termij nen. De productie van voedermiddelen voor vee. Meer vrijheid, maar ook meer risico. iVan onze economische medewerker). „Ongeveer een derde ge deelte van de voor-oorlogse invoer van voedermiddelen voor het vee zal moeten wor den vervangen door een ver hoogde binnenlandse voeder- productie". Deze uitspraak van minister Mansholt in zyn Memorie van Antwoord op de Landbouwbegroting voor 1949 is begrypelijke taal voor allen, die op het platteland zijn ge boren of getogen. Minder dui delijk is die uitspraak voor de stedeling, vooral als wij er bij vertellen, dat het nog lang zo zeker niet is. dat de heer Mansholt in zijn plannen zal slagen. De landbouw en veeteelt vor men de basis van onze voedsel voorziening, hetgeen duidelijk wordt als wij weten, dat wij ons voor ongeveer twee derden uit eigen productie kunnen redden. Bovendien is de landbouw als deviezenopbrenger van niet te onderschatten betekenis; ruw geschat omvat de uitvoer van landbouw- en landbouwin dustrie-producten 45 a 50 pet. van onze totale export. VÓÓR DE OORLOG. Een ander kenmerk van de vooroorlogse landbouw en vee teelt was de onbelemmerde in voer van veevoeder tegen lage prijzen, die het de veeboeren mogelijk maékte zich te speci aliseren op de productie van veredelde artikelen. Het is ech ter juist in dit wiel, dat de oor log eén grote spaak heeft ge stoken: de invoer van- voeder middelen, waarop die grote ge specialiseerde uitvoer geba seerd was, is behoorlijk gedaald. Eerstens omdat wij niet vol- dende deviezen hebben om vol op te kopen tegen prijzen, die bovendien nog opgelopen wa ren, tweedens omdat ook het buitenland niet meer zoveel kan leveren als vroeger. HET ROER MOET OM. Om nu uit deze moeilijkheid te geraken wil onze regering het roer omgooien; de boeren moeten op andere wijze hun be drijven gaan exploiteren: meer voedergewassen en minder ver edelde producten. Het voordeel hiervan is, dat minder deviezen worden uitgegeven en dat toch een veestapel van voldoende omvang in stand kan worden gehouden. Wat zullen de land bouwers hier zelf van denken? Zij zullen, zo vermoeden wij, hoogstwaarschijnlijk net zo re deneren als hun collega's in de industrie: zij zullen diè exploi- tatiewijze kiezen, die hun de grootste voordelen oplevert. M. a.w. de boer zal alleen dan over schakelen, als hij van mening is. dat de te verwachten prijzen van het vee. het veevoer en de zuivelproducten gunstig zijn cn een overschot van baten boven kosten zullen laten. In dit verband is de nieuwe prijspolitiek van de regering van groot belang. In en na de oorlog zorgden de garantie- en richtprijzen er voor, dat elke landbouwer, uitgaande van een gemiddelde oogst, zijn winst min of meer kon berekenen. Nu echter, gelukkig maar. ook in de'agrarische sector de deur is opengezet voor wat meer vrij heid, nu alleen nog maar voor enkele producten (melk. vlees, eieren, bloem, voedergranen, aardappelmeel, koolzaad ga rantieprijzen blijven bestaan, zullen deze berekeningen niet meer met zoveel zekerheid op gesteld kunnen worden. De boer zal dus enerzijds bij zijn inkopen het oog gericht moeten houden op de garantieprijs, die hij voor zijn eindproduct of veredeld product zal maken, hij zal evenwel anderzijds gaan re kenen waar en wat hij 't voor deligste kan inkopen en welke bedrijfsvoering het meest eco nomisch is: o.m. dus ook of hy wel of niet meer voedergranen verbouwen zal. RISICO. Deze grotere vrijheid brengt echter ook haar onafscheidelij ke metgezel mee naar huis: het risico. En dat die een hartig woordje mee kan spreken, blijkt wel uit het recente aardappel voorbeeld. Op aandringen van de regering zijn er het afgelo pen voorjaar veel aardappels verbouwd; de oogst was dan ook groot, maar tegen de verwach tingen in was de prijs zeer ma tig. hetgeen voor de boeren een grote teleurstelling was. Momenteel zijn de veevoeder- prijzen tamelijk hoog, dit zou dus een aansporing zijn om zelf veevoer te verbouwen, temeer daar ook de eindproducten (vlees, spek. eieren, melk, kaas en boter) nog vrij gunstig in prijs zijn. Even anders ligt het natuurlijk weer voor die boer, die niet voldoende vee heeft voor al dat zelf geproduceerde wereld hebben gebracht. Op een ongelukkig moment moeten de ze sluizen het hebben begeven en is de zee het vakke land daar achter binnengestroomd. Bewijzen om deze overleve ringen te staven-zijn er weinig of helemaal niet, zodat niet met zekerheid kan worden gezegd, of Breskens inderdaad al deze dingen heeft beleefd. Onmoge lijk is het echter zeker niet. De eeuwig vretende en woelende Noordzee heeft wel meer dingen van die aard op haar geweten! BRESKENSZAND. Maar. wat de zee neemt, geeft ze ook wel eens terug. Het eens verzwolgen land was op het eind der 15e eeuw weer zover aangeslibd, dat er een groot schor. „Breskenszand" was ont staan. In 1487 schonk Maximi- liaan van Oostenrijk deze „schorren en aanwerpen" aan *n zekere Philips van Kleef, met het recht deze te bedijken. Te gelijk kreeg deze Philips alle rechtsgezag. het tiendrecht op koren en vee en wol en andere producten, benevens de malerij, visserij en vogelarij in het te bedijken gebied. Om het vestigen in de nieuw te vormen landen aan te moedigen, kregen zij. „die zullen wonen en verblijven ter bovengenoemde plaatsen den tijd termijn van twin tig achtereenvolgende jaren, te rekenen van de dag, dat gezegde plaatsen bebouwd zullen worden, vrijheid, ont heffing en ontslag van alle belastigen, beden en onder- standsgelden, die gedurende dien tijd loop zullen hebben in Vlaanderen: bovendien zullen zij in dien tijd vrijge- houden worden in lijf en goed. zonder daar vervolgd te kunnen worden voor schulden elders door hen ge maakt, alsmede zal al hun koren, gewassen, eetwaren en goederen aldaar gemaakt öf verbouwd 0} voor hun ge bruik aangevoerd, vrü, ont slagen, ontheven en bevrijd zijn van alle tollen in Vlaan deren, Brabant, Hollant en Zeelant. Daareboven zal als er daat ene parochiekerk zal zijn gebouwd, daarin eene jaarmarkt ingesteld mogen ivorden." De Heerlijkheid Breskens was dus met vele voorrechten, zij het voorlopig nog op papier, ge vormd. Van de droogmaking zelf weten wij weinig of niets, maar dat deze wel wat meer voeten in de aarde gehad zal hebben, kunnen we zo wel aannemen! Wel is bekend, dax in het jaar 1580 de „stede" Breskens slechts een 30-tal woningen telde met ca. 300 inwoners. Ondanks alle aangeboden voordelen, was er dus van een voorspoedige groei niets geko men. De reden hiervan zal wel geweest zijn. dat gedurende de rumoerige tijden van de oorlog tegen Spanje onze voorouders het wonen in een onbeschermd plattelandsdorp in een laag ge legen polder te gevaarlijk von den! WEER ONDER WATER. Dit gevaar blijkt dan ook wel degelijk tc hebben bestaan, want in 1583 werd het plaatsje ver woest en de polders blank ge zet. Waarschijnlijk dus voor de tweede maal was Breskens in zee verdwenen, maar ditmaal echter niet lang. want bij octrooi van 1609 werd toestemming ge geven Breskenszand opnieuw te bedijken en langzaam maar ze ker werden in de daarop vol gende jaren alle polders weer drooggelegd. Nadien is de strijd tegen de zee soms wel zwaar geweest, maar verdronken is Breskens niet meer. Van de vijftig naar het millioen. Umberto Mazzine uit Rome had niet meer dan vijftig lire. Hij was wer keloos en kon nergens een baantje vinden. En wat doe je met vijftig lire? Niets immers, want het leven in Italië i3 ontzettend duur en je kunt voor een dergelijk klein bedragje nog niet eens goed eten. Dus... Umberto vond het maar het beste zijn vijftig lires aan voetbalpool te be steden. Toen hy een paar da gen later met een hon gerige maag door Rome slenterde cn eens ging informeren of hy soms wat gewonnen had, be taalde men hem op het kantoor van de „voel- balpoolmaatschappy" een millioen lire uit.... voeder: hij zal het voeder moe ten verkopen en moeten af wachten, wat hij er voor kan maken. De conclusie ligt dus voor de hand: de door de regering be oogde politiek om fneer veevoe der zelf te verbouwen is uit de- viezenoogpunt alleszins begrij pelijk. Het zal evenwel van de door de boer te verwachten re sultaten afhangen, of hij inder daad de weg zal inslaan, die minister Mansholt hem aan wijst. (Nadruk verboden).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3