T
De fruitteelt in
Zeeuwsch-Vlaanderen
ante Sabine
grijpt in
m
„Een geweldige verrassing!''
herhaalde haar dochter sar
castisch. ,,Ja, ja, daar staat u
van te kijken, wat? Reuder is
als een totaal onbekende ver
trokken en lees nü maar eens
wat hier staat. Hij wordt bijna
alg een held vereerd. Een be
langwekkende film heeft hij
opgenomen, hij werkt aan een
boek over zijn belevenissen,
binnenkort hoopt hij lezingen
te gaan houden, enzovoorts. Hij
is, in één woord, beroemd ge
worden en gaat nu een hoop
geld verdienen. En ik. heb hem
destijds eenvoudig de bons ge
geven. Op jouw aanraden, ma
ma, omdat jij het wilde..."
„Maar Irene, dat verwijt 'ver
dien ik toch werkelijk niet. Ik
heb het immers goed rfiet je
gemeend. Reuder heeft je des
tijds weliswaar ernstig het hof
gemaakt, maar hij was niets
en bankier Marlow gcheen ern
stige bedoelingen te hebben.
Hij was tot over z'n oren ver
liefd op je..."
„Zó verliefd, dat hij met een
ander trouwde!" viel Irene
haar moeder scherp in de rede-
„Dat kon ik toch niet voor
uit weten!" trachtte deze zich
te verdedigen. „Ik dacht ver
standig te handelen".
„In i£der geval heb ik door
al die verstandigheid twee
kostelijke jaren voorbij laten
gaan", antwoordde Irene bit
ter. ..Ik ga nog altijd naar ver
velende visite's. Ik moet aan
alle kanten bezuinigen om een
paar fatsoenlijke japonnen te
kunnen kopen en er althans
enigszins behoorlijk uit te zien
En tot dusver heeft, dat alles
niet het minste resultaat opge
leverd. M'n vriendinnen zijn
allemaal getrouwd, maar ik...
ik word binnenkort dertig".
„Dat zal niemand willen ge
loven, die je ziet, meisje", vlei
de mevrouw Larsen.
Haar dochter echter negeer
de het compliment en zei hef
tig: „Als ik destijds niet naar
U geluisterd had. dan zou ik
nu mevrouw Reuder zijn ge
weest. Aan de zijde van een zo
beroemd man zou ik overal
met open armen zijn ontvan
gen en zou ik een schitterende
toekomst voor me hebben ge
had. U hebt dat alles vernie
tigd. mama. want ik heb wer
kelijk van Felix Reuder gehou
den".
(Wordt vervolgd)
Koppelverkoop mag
belangen cliënt niet schaden
Naar aanleiding van een mede
deling van het directoraat-generaal
van de prijzen, dat in den vervol
ge tegen koppelverkoop met meer
gestrengheid zal worden opgetre
den, is enige onzekerheid ontstaan
omtrent hetgeen onder stra.bare
koppelverkoop moet worden ver
staan.
Het beginsel dat aan het verbod
van koppelverkoop ten grondslag
ligt is, dat de belangen van de
koper niet mogen worden ge
schaad. Aan de hand hiervan zal
men voor ieder geval afzonderlijk
moeten uitmaken, of hiervan spra
ke is. Indien het dus duidelijk de
bedoeling van de leverancier is,
zijn klanten zo eerlijk mogelijk te
bedienen en te zorgen dat ieder
'een redelijke portie krijgt, zal het
door hem toegepaste systeem in
het algemeen geen aanleiding ge
ven tot het opmaken van proces
verbaal. Gaat het hem er evenwel
om.' bepaalde goederen door kop
peling aan veel begeerde artikelen
aan het publiek op te dringen, dan
zal hier wél aanleiding toe zijn.
In gevallen waarin de winkelier
niet op betrekkelijk eenvoudige
wijze kan vaststellen, wie zijn
vaste klanten zijn. is ook een cas-
sabon- of puntensysteem aanvaard
baar. mits dit op juiste wijze
wordt toegepast.
Sowjets contra Sartre.
Het officiële Russische blad
„TagUche Rundschau" heeft
een aanval gedaan op de Fran
se toneelschrijver Jean Paul
Sartre, wiens laatste toneelstuk
„Les Mains Sales", begin 1949
in een West-Berlij'nse schouw
burg zal worden opgevoerd.
Majoor Alexander Dym-
schitz, een Russisch theaterof
ficier schrijft in het blad:
„Sartre heeft voor een scho
tel linzenmoes z(jn laatste
beetje fatsoen en eer aan de
Amerikanen verkocht.
De K.L.M- in 1948.
Het luchtnet van de K.L.M.
breidde zich in 1948 tot een
lengte van meer dan honderd
duizend kilometer uit. Er wer
den meer passagiers en vracht
vervoerd dan in voorgaande
jaren. Het aantal employé's in
dienst der K.L.M. steeg tot
13.500, waarvan ruim 1100 tot
het vliegend personeel behoren.
De belangrijkste en langste
route der K.L.M., het traject
AmsterdamBatavia, werd in
1948 sterk uitgebreid.
Van Januari tot en met Octo
ber werden 618 vluchten uitge
voerd, 27.100 betalende passa
giers, 589.636 kg. post, 531741
kg .vracht en overbagage ver
voerd.
Van Januari tot en met Octo-
berwerden honderd retour-
vulchten gemaakt tussen Ne
derland en Zuid-Afrika, waar
door een afstand van twee mil-
lioen kilometer werd gevlogen,
of vijftig maai de omtrek van
de aarde.
FKUILi ETON
Roman van
MARIA SAWERSKY
12
„Jij begrjjpt nu eenmaal over
het algemeen maar een ake
lig beetje van de inwendige
mens, beste Felix", klaagde
Kareitje. „Maar dat zeg ik je:
alg ik nog eens trouw, dan wil
ik alleen een vrouw, die goed
koken en in het bijzonder ca-
ramelcrême maken kan. En
waar gaan we nu van hier
naar toe? Naar een of andere
gezellige gelegenheid om ons
afscheid van de vrijheid te-vie
ren?"
„We gaan naar bed om ons
op een serieuze levenswandel
voor te bereiden", besloot Reu
der.
Kareitje was door al die
plannen van zijn vriend dusda
nig in de war gebracht, dat hij
er zich zonder een woord van
protest bij neerlegde. Op een
ongewoon vroeg uur lag hij on
der de wol. Daar hij de slaap
echter niet direct vatten,
bekeek hy nogmaals de foto in
het avondblad, dat zijn vriend
op straat had gekocht.
Ik zie er inderdaad verschrik
kelijk uit, constateerde hij bij
zichzelf. M'n neus zit scheef en
m'n gezicht en m'n oren staan
zó ver van m'n hoofd als de
oren van een soepterrine. M'n
hemel, ik weet waarachtig
wel, dat ik geen schoonheid
ben dat doet er bij een man
trouwens minder toe maar
zó lelijk als die fotograaf me
gemaakt heeft, ben ik nu toch
ook weer niet.
Kareitje Schucji zou het liefst
zijn opgestaan om zich in de
spiegel van de waarheid van
zijn alleenspraak te overtuigen,
maar daarvoor was hij na de
goede maaltijd toch te lui.
Hij keerde zich naar de muur
en liet zich in Morpheus' armen
glijden. Vijf minuten later
«lurkte hij.
Ongeveer op hetzelfde tijd
stip keerden twee dames terug
<n de vi"a, welke enige uren
tevoren bij dr. Felix Reuder
zulke pijnlijke herinneringen
had wakker geroepen. Het wa
ren mevrouw Ottilie Larsen, de
weduwe van een reder en haar
dochter Irene. Laatstgenoemde
geeuwde naar hartelust.
„Wat was dat weer een on
gelooflijk vervelende avond bij
die mevrouw Harting", zei ze,
slecht gehumeurd. „En dat.
koude buffet was wel zo karig
verzorgd..."
„Mevrouw Harting leeft nu
eenmaal onder karige omstan
digheden", luidde het ant
woord.
„Nou, dan zou ze beter doen
geen mensen uit te nodigen,
die het ook niet al te breed
hebben, zoals wij bijvoorbeeld.
Ik hoop, dat Mina tenminste
nog wat voor ons heeft klaar
gezet".
Inderdaad bleek het verlang
de in de eetkamer op tafel te
staan; het bestond uit een paar
lichtelijk oudbakken broodjes
met ham en een pot thee. Het
avondblad lag er naast.
Irene Larsen keek met ge
fronst voorhoofd naar het be
scheiden souper, maar beet ten
slotte toch in een der oude
broodjes. Daarbij viel haar oog
op de krant en op hetzelfde
ogenblik liet ztf een kreet van
verbazing horen.
„M'n hemel, Irene, wat is er
aan de hand? Je kunt werke
lijk af en toe iemand de stui-
en op het 19* jagen..."
„Mama, Reuder is van zfln
expeditie naar Afrika terug
gekeerd! Hier in de krant staat
zijn foto en een uitvoerig arti
kel over hem".
Mevrouw Larsen trad haas
tig op haar dochter toe en
boog zich over het blad.
„Maar dat is Reuder toch
niet, kind!"
„Nee, dat mormel met die
afstaande oren ig 't natuuriyk
niet. maar die man daar op de
achtergrond."
„O ja, nu herken ik hem
Wat een verrassing, Irene!"
Nooit in mijn leven zal ik
die merkwaardige nacht ver
geten vertelde my een sol
daat op Sumatra. Ik was
ruim een half jaar in Indo
nesië, met een troepenschip
er heen gekomen. Ze hadden
ons naar de hoogvlakte gedi
rigeerd, ergens op Sumatra,
waar het ae eerste tyd bij
zonder stil en rustig was. We
waren verbaasd en onder de
indruk van de prachtige,
grootse natuur: de violette
kammen van de reusachtige
bergketens begroeid met
dicht oerwoud, en het uitge
strekte heuvelgebied, geheel
overdekt met wuivende groe
ne lalang een hoog scherp
gras,/ waarin z'ch vaak tij
gers verbergen. Maar de
meeste tijgers zijn schuw en
lopen weg wanneer ze men
sen In de nabijheid ruiken. De
terroristische "benden, van de
andere zijde der status quo
lijn geïnfiltreerd, waren veel
gevaarlijker, en maakten een
even gretig gebruik van de
natuurlijke dekking die hen
het lalang-gras bood. Ze slo
pen er urenlang doorheen en
bevonden zich vlak in je na
bijheid zonder dat je 't merk
te. Dan sprongen ze plotse
ling te voorschijn, en na een
b'.tter gevecht verdwenen ze
weer. onzichtbaar en onvind
baar: cr viel nauwelijks een
bijzondere golving in het hoge
dorre gras tc zien
Hij zweeg even, wreef zich
over de ogen, cn vervolgde:
Maar dat is eigenlijk een
ander verhaal. Hoewel
Enfin, ik zou jullie vertellen
van die ene merkwaard'ge
nacht. De nacht van het won
der. noem ik hem altijd. Je
zult het misschien dwaas vin
den. Of onbelangrijk. Voor
my was dat niet het geval.
Het heeft iets in me veran
derd. Zoals lk al zei was het
in het begin rustig op die
hoogvlakte, waar onze post
zich genesteld had. Vorige
troepen hadden die streek, tij
dens de politionele act'e van
1917, bezet zonder veel te
genstand.
De bevolking verwelkomde
onze jongens als de ware be
vrijders. De zon speelde bla
der langs de bergkammen en
door net vruchtbare dal.
Maar het winnen van de rijst
oogst, die sinds jaren niet zo
weelderig was geweest, en de
terugkeer naar een zekere
welvaart in deze streek,
maakte de lieden aan de an
dere kant van de status quo
lyn, waar armoede en honger
heersten, onrustig. De terro
risten. die er over de wape
nen beschikten, begonnen
langzaam maar zeker te in
filtreren, ontvoerden kam
pongbewoners. stalen hun rijst
en nun vee en veroorzaakten
overal angst en schrik. Wij
trachtten het gebied zo snel
mogelijk weer te zuiveren en
joegen de kwaadwilligen te
rug, naar hun eigen gebied,
maar er waren hardnekkige
kerels onder, ep speciaal één
grote, gevaarlijke bende raak
ten wij niet gemakkelijk
kwijt. Die kerels trokken zich
van onze acties weinig aan
en probeerden zo nu en dan
zelfs onze militaire post te
belagen. Ze waren grenzen-
loos brutaal en glad als een
aal. Er waren goede schut
ters onder. Ze beschikten zelfs
over een Vickers-mitrailleur.
Het was juist in de tyd.
dat die bende zich weer bij
zonder actief toonde, dat ik
op een nacht bij een smalle
pas de wacht kreeg. Men had
my bijzondere waakzaamheid
op het hart gedrukt. Er wa
ren des daags een paar ver
lachte kerels in de omgeving
gesignaleerd.
Het was een afschuwelijke
nacht. Er woei een koude,
ijzige wind door de pas. Jullie
denkt m'sschien, dat het in
de tropen altijd heet is, maar
dan heb je het mis. In het
gebergte, op de hoogvlakte,
kan het des nachts ijskoud
zijn, de temperatuur daalt wel
eens beneden het vriespunt,
een enkele keer valt er zelfs
hagel. Je bent daar in Indo-
nesë meestal niet zo goed
op gekleed en het is trouwens
alsof je er in de tropen niet
zo goed tegen kunt als in
Nederland. Ik rilde dus over
al mijn leden. Maar, eerlijk
gezegd, niet alleen van de
kou. Ik was bang. Doodsbang.
Ik wist dat elk ogenblik uit
het donker plotseling schadu
wen konden opduiken uit het
veld. Vanachter die rots?
en danrekketekketekke-
ték.... Er stonden er al zo
veel van ons op de verlies
lostIk re&l'seerde me
niet goed welke datum het
was, of liever gezegd: ik
trachtte het me vergeefs te
realiseren. In gedachten stel
de ik mijn overlijdensbericht
al op. „In de nacht van..."
Ja wat voor nacht?
Je moet niet vergeten: we
zaten daar met weinig man
op een heel eenzame post, we
hadden weinig contact met
de buitenwereld en zware
diensten. Het .leven ging ei
genlijk voort als een vreem
de droom, als een roes. Alle
dagen waren hetzelfde. Het
werd nooit Zondag, nooit zo
mer en winter en herfst en
najaar. Je sjokte maar door.
Het was een zeer donkere
nacht on ik stond daar heel
alleen, hoewel ik wist dat op
een vijft'g meter afstand nog
een kameraad op wacht was.
Ik kon hem niet onderschei
den. Ik staarde met blinde
ogen in het zwart van de
nacht.
Het zal zowat het midder
nachtelijk uur zijn geweest,
toen myn oog plotsel'ng door
een vreemd lichtschijnsel ge
trokken werd. Eerst dacht ik,
dat het vuurvliegjes waren,
die komen daar nog al eens
voor. Maar het licht werd
steeds groter en duidelijker.
Brandde iemand daar een
vuur? Nee, het was geen
vuur. Het was licht. Stralend
licht.
Ik wreef over mijn ogen en
stampte op de grond, om er
zeker van té zijn, dat ik niet
droomde. Ik was klaarwak
ker. Ik vóelde de ruwe stam
van de boom hard en ver
trouwd in mijn rug. Ik sper
de mijn ogen wijd open. Het
licht in de verte neen, het
scheen toch heel dichtbij nu
was groot en glanzend,
stralend en zacht. Het maak-
te geen alarmerende indruk.
Maar het was Iets vreemds
daar, in die eenzaamheid van
de rimboe, en in dat nachte
lijk uur. Was ik krankz'nnig
geworden? Leed ik aan waan
voorstellingen? Ik keek naar
het licht en het licht blééf
groot cn glanzend en stralend
en zacht.
Regering dankbaar
voor de Marshall-hulp.
EERSTE VERSLAG
UITGEBRACHT.
De Nederlandse regering
heeft haar eerste verslag ge
publiceerd aangaande de wer
king van het Europees her
stel programma, behandelen
de de periode April tot en
met September 1948.
Dit verslag' is via de E. C.
A.-mlssie In Nederland bij de
E.C.A. te Washington inge
diend.
In de inleiding wordt er
op gewezen, dat het Europe
se horstel programma ln zeer
aanzienlijke mate heeft bij
gedragen tot de voortzetting
van het gestadige herstel dat
sinds de bevrijding in de zo
zeer geschokte Nederlandse
economische toestand is inge
treden. Nederland is dienten
gevolge grote dank verschul
digd voor de edelmoedigheid
van het Amerikaanse volk en
het staatsmanschap zijner re
gering. welke de totstandko
ming van het Europese her
stel programma hebben mo
gelijk gemaakt.
Een ideaal
Nogmaals overwoog ik om
in de richting van het licht
te gaan, tegen de helling op,
om te kunnen nagaan wat
dit zonderling natuurver
schijnsel te betekenen had.
Maar weer was het alsof ik
aan de grond genageld stond
en aan de boom was geke
tend.
Het lijkt mij achteraf of 't
uren geduurd heeft, maar 't
zal misschien maar een kwar
tier geweest zijn. Toen ge
beurde er weer iets vreemds.
Ik hoorde een zacht geruis.
Een geruis als van zingen en
muziek. Zingen en muziek
Was ikwas ik... dood,
en was dit de hemel? De
meest zonderlinge gedachten
drongen zich aan mij op. Ik
hield de adem in en lu'sterde.
Ik herkende de muziek de
zang: het waren Kerstliede
ren, Kerstliederen zoals ik
zelf gezongen had, onder de
Kerstboom thuis, en in de
kerk van ons dorp.
De zoete muziek, de tere
herinnering, scheen de boei
en, waarin ik mij geketend
voelde, te verbreken. Ik voel
de mij los raken van de boom.
Ik liep langzaam naar voren.
Liep ik? Het was alsof een
hand mij plotseling geleidde.
Alsof ik niet liep, maar
zweefde. Ja, ik zweefde van
die boom opwaarts naar de
kleine heli ng vóór mij. Ik
herinner my niet meer, dat
mijn voeten de grond raak
ten. Ik voelde mijn geweer
niet. Ik voelde mijzelf niet.
Iets leidde mij van de boom
naar voren, tot ik op de hel
ling stond en over de vlakte
keek. Het licht was veel gro
ter nu. warmer en meer
dichtby. Ik hoorde het zingen
en de muziek vlak bij mij...
Hy zweeg even, keek onze
kring rond, maar waar nie
mand de lippen bewoog of
zelfs maar glimlachte ging
hy verder:
Terwyl ik daar zo opgeno
men stond, tussen aarde en
hemel, weerklonk plotseling 't
gekraak van een schot. Alsof
onverhoeds ergens de bliksem
insloeg. Ik hoorde het, maar
ik reageerde niet, zoals onder
normale omstandigheden het
geval geweest zou zyn. Ik
zocht niet eens dekking, ik
bleef staan. Meer verbaasd
dan verschrikt. Er volgden
meer schoten. Lichte kreten
en geruis ln het veld. Toen
een Vicekers de rekketekke-
tekketék werd leeggeschoten.
Ze schoten als gekken. Ik
bleef staan.SHet licht was er
nog. Het zingen duurde voort.
De kogels floten om my heen.
Ze gingen mij niet aan. De
beschieting duurde maar kort,
want er was op de post, ver-
der-weg, reeds alarm ge
maakt en er werd een zoek
licht ontstoken, en er rukte
een patrouille uit, die de ben
de verdreef. Toen de comman
dant op de plaats kwam,
waar ik wacht hield, stond
ik nog steeds op de helling,
op een paar meter afstand
van de boom.
Geen verwonding? vroeg
hy snel.
Kyk eens naar dat licht,
antwoordde ik, kijk eens naar
dat licht. Ziet u wat? Hoort
u niets?
Hij keek mij vreemd aan.
Ik zag het in het maanlicht,
dat nu doorgebroken was, en
glimlachte:
Het is toch Kerstnacht,
jongen, zeide hij. Kijk ln dat
kerkje van de missie of van
de zending, -dat weet ik niet
en wat doet het er toe
viert de bevolking Kerstfeest-
Het zijn toch Christenen hier
voor het merendeel ten
minste.
Ik liep langzaam terug
naar de boom, die mij had
vastgehouden. Plotseling zag
ik dat de stam op de plek,
waar ik er tegen aan had
geleund, met kogelgaten door
zeefd was.
WILLEM BRANDT.
(Nadruk verboden).
Recepten voor
Kerst, Oud en
Nieuw
KERSTTULBAND.
350 g (5 kopjes) bloem. 30 g.
gist. 2/-. dl melk. 50 a 75 g bo
ter of margarine. 60 g (»/2 kopje)
basterdsuiker, 100 a 250 g rozij
nen of in stukken gesneden
ruimen of abrikozen, kaneel,
'/2 g (3,i eetlepel) zout.
De blo em met het zout en de
suiker ln een kom doen. Een kuil
tje in de bloem maken, hierin de
met lauwe melk aangemengde gist
doen en ook de gesmolten boter of
margarine en de rest van de lauwe
melk. Met een lepel vanuit het
midden van de kom het deeg door
een mengen. Daarna de massa met
de hand verder kneden, totdat een
soepel deeg ontstaan is. De Zuid
vruchten wassen en drogen (in
stukjes snijden) en vex-mengen met
wat bloem. Ze daarna door het
deeg kneden. Het deeg overdoen
in een tulbandvorm. Het deeg
hierin dichtgedekt op een warme
plaats zetten of het in een bak met
warm water laten rijzen (pl.m. 1
uur). De tulband in pl.m. 40 minu
ten in een hete oven gaar laten
worden. De tulband uit de vorm
laten glijden. Wanneer hij koud is.
kan men hem met poedersuiker
bestrooien.
WARME BESSENSAPDRANK.
1 flesje bessensap, 5 dl wa
ter, 60 70 g kopje) sui
ker. iets zout, 2 kruidnagelen,
een stukje pijpkaneel, een stuk
je gedroogde sinaasappelschil
de schil van 2 appelen.
Het water Va uur laten trekken
met de kruidnagelen, de pijpka
neel, de sinaasappelschil, de appel
schillen en iets zout. Dan het geu
rige vocht zeven, het bessensap
toevoegen, het geheel goed warm
laten worden, van het vuur nemen
en de suiker er in oplossen. De
drank heet opdienen.
APPELBEIGNETS.
Ongeveer 4 zure appelen, 125
gr. (bijna 2 kopjes) bloem en
3 g. bakpoeder of 125 g. zelf
rijzend bakmeel, lVz dl (1 kopje
meik of water, zout. margarine
of olie. (poeder)suiker.
De appelen boren, schillen en in
schijven snijden. Van bloem, bak
poeder of zeilfrijzend bakmeel,
zout en water of melk een glad
beslag maken. De schijven hierin
juist even onderdompelen, zodat
ze geheel bedekt zijn met beslag
maar er in het midden nog een
opening overblijft, de beignets met
een breinaald of ork uit het be
slag halen en in een koekenpan
in hete olie of margarine snel aan
weerskanten bruin bakken.
De beignets met suiker bestrooien
en warm opdoen.
Ie drie nieuwe gr
affen in de Amster-
"itnse Dierentuin be-
:jken nieuwsgierig
ui nieuwe omgeving
PHILIPPINE EN HOEK VOORAAN.
Spreekt men in Zeeuwsch-Vlaanderen over fruitteelt, dan denkt men
allereerst aan Philippine, waar het fruitteltproelbedrxJf is gevestigd.
En daar is reden voor, omdat Philippine wel het belangrijkste fruit-
centrum is van dit gewest. De resultaten zijn zo veelbelovend, dat
steeds meer grond wordt bestemd voor deze cultuur. Is er momen
teel te Philippine pl.m. 60 H.A. in bewerking, dit oppervlak zal
in 1949 ongeveer 70 tot 75 H.A. zijn.
Belangstelling voor de
cursussen.
Daar zyn reeds bedrijven bij van
een 30 gemet, dus bedrijven, waar
van de eigenaars zich geheel op
de fruitteelt hebben toegelegd en
daarvan hun hoofdbedrijf hebben
gemaakt. Niet alleen in Philippine
is er belangstelling voor de fruit
teelt. men ziet deze verschijnse
len door het gehele gewest, zo ook
in Hoek, waar steeds meer jonge
boeren hun toekomst in deze cul
tuur zoeken. Daarvoot zijn ver
schillende redenen. Eerstens is er
het gebrek aan grond, waardoor
tal van boerenzoons geen kans
krijgen een eigen landbouwbedrijf
te beginnen. Voor de fruitteelt kan
men volstaan met slechts enkele
H.A. grond per bedrijf, zodat veel
meer boerenzoons in de gelegen
heid zijn daarin hun toekomst te
vinden. Daar komt bij dat de
grond in Zw.-Vlaandcren uitste
kend geschikt is voor de fruitteelt.
KWALITEIT.
Het hier geteelde fruit munt
dan ook uit door kwaliteit en
smaak, zo zelfs dat de handel een
grote belangstelling daarvoor
koestert. Het is dit jaar al voor
gekomen dat handelaren uit Hol
land in Zw.-Vlaanderen fruit, kwa
men kopen, welk fruit geëxpor
teerd werd naar Zweden. De Zui
delijke ligging blijkt een gunsti
ge invloed op de kwaliteit te heb
ben. Doch deze ligging heeft nog
andere voordelen en dan denken
wij aan de Benelux, die wel zeer
gunstige perspectieven opent voor
export naar België, omdat de
fx-uitteelt in België weinig inten
sief is en men daar vo'doende vraat
heeft naar goed fruit.
Geen wonder dus dat tal var
jonge boeren tot de fruitteel
worden aangetrokken en dat ook
ouderen, die thans de fruitteelt ah
nevenbedrijf uitoefenen. steeds
meer grond daarvoor aanwenden
Het spreekt vanzelf dat vooi
deze cultuur een gbede voorlich
ting nodig is. De tijd is voorbij da
een fruitboom 20 jaar moest staar
alvorens een volle productie te
leveren. Momenteel geeft een
boom na 4 a 5 jaar reeds een volle
opbrengst, mits geplant en ver
zorgd met vakmanschap. Aar
voorlichting mankeert het geluk
kig niet, daar zorgt de heer P
Klaassen, assistent bij de rijks
landbouwvooriichtingsdienst ei
woonachtig in Hoek wel voor. D<
heer Klaassen is terecht de vraag
baak voor allen en niet alleen d
nan van het fruitteeltproefbedrij
doch hij geeft nog talrije ander
cursussen en houdt geregeld lezin
gen door geheel Zw.-Vlaanderen.
Wanneer men bedenkt dat de
heer Klaassen 266 leerlingen heeft,
verdeeld over verschillende cur
sussen, dan spreekt dit boekdelen.
De meeste jonge boeren beginnen
met een tuinbouwcux'sus, volgen
daarna de fruitteeltschool in Phi
lippine, de tuinbouwschool in Ter-
neuzen en komen dan voor de
practijk in het fruitteeltproefbe
drijf. Voeg daarbij de cursus in
sorteren en verpakken, die in
Terneuzen wordt gehouden, dan
wordt er heel wat geleerd.
Iix de winter begint dan weer
de snoeicursus. waarbij de cursis
ten mtdden in de practijk geplaatst
worden.
De jonge boeren uit Hoek to
nen voor dit alles een .goede be
langstelling, temeer omdat hun
woonplaats zo bijzonder gunstig
is gelegen, tussen Terneuzen en
Philippine.
Want ook de fruitteelt eist het
gehele jaar werk. 's Winters be
gint het snoeien, ir\ Januari de
bespuiting en vroeg in het voor
jaar de bemesting. De fruitteelt
heeft het voordeel dat slechts één
maal bemest moet worden met een
organische meststof. Het liefst met
stalmest, maar dit laatste wordt
nogal vaak nagelaten, omdat een
kixnstmestbehandeling zoveel een
voudiger is. Toch is stalmest beter
voor de bomen.
OOK MEER TUINBOUW.
Staat de fruitteelt dus in het
middelpunt van de belangstelling,
ook de tuinbouw wordt steeds
meer beoefend. De cursussen, die
in Hoek reeds vóór de oorlog wer
den gehouden, doch tijdens de
oorlogsjaren waren opgehouden,
zijn weer hervat, omdat ook de
tuinbouw gunstige perspectieven
heeft, waarbij speciaal gedacht
wordt aan de teelt van aardbeien.
Vele jongeren, die eerst plannen
hadden tot emigratie, zien thans 'n
toekomst in de fruitteelt of de
tuinbouw. De heer Klaassen, met
wie wij dezer dagen een onder
houd mochten hebben, vertelde
ons nog van de plannen om in
Terneuzexx een nieuw veilingsge
bouw en een nieuw koelhuis te
bouwen, waaruit wel blijkt dat
de fruitteelt in Zw.-Vlaanderen
een goede toekomst tegemoet
gaat.
diagmiddag wordt de
ververbinding te Via-
Donderda;
vaste oeververbinding; te
nen in de groie verkeersweg
Utrecht-Den Bosch hersteld.
De grote boogbrug over de
Lek, die in de oorlogsjaren
vernield werd, is zover her
steld, dat over de midden-ge-
deel e tijdelyk een Baileybrug
gelegd kon worden. Terwijl 't
verkeer, dat sinds de oorlog
weer over de schipbrug geleld
werd, over deze Baileybrug
zal gaan. wordt de gijpte brug
verder afgebouwd.
