Veenhuizen viert
triest jubileum
Washington zit zonder
schouwburg
125 jaar geleden werd uit
ellende een kolonie geboren
Bevolking van armlastigen en
bedelaars
Kruiswoord:puzzle
Strijd tussen
cultuur en conventie
Van Vrouw ioi Vrouw
De naam Veenhuizen klinkt velen niet bijster aangenaam
in de oren. Begrijpelijk, want dit plaatsje in Drente is een
strafkolonie voor misdadigers van zeer uiteenlopend gehalte.
Daarvoor was het rijksinrichting voor bedelaars, die er ook
vrijwillig onderdak konden vinden en nog eerder een kolonie
voor wezen, armlastige vondelingen enz.
Dit jaar is het 125 jaar geleden, dat Veenhuizen werd ge
bouwd. Dit trieste jubileum gaf dr. R. D. Mulder een artikel
in de pen, dat verscheen in de Provinciale Drentsche en As
ser Courant en handelde over de troosteloze geschiedenis van
de uit ellende geboren kolonie.
De jaren na 1815 dus
na de Franse overheersing
waren in ons land een periode
van economische achteruitgang
en sterk toenemende armoede.
De bevolking van wees- en ar
menhuizen nam steeds toe. In
1818 werd de Mij. van Welda
digheid opgericht, welke zich
ten doel stelde aan „oppassen
de armen" werk te verschaffen.
Productief werk, bijvoorbeeld
het ontginnen van het woeste
heidegebied tussen Steenbergen
en Groningen. Daartoe voor
de kolonisatie van wezen en
amrlastigen werd Veenhui
zen gebouwd.
In het voorjaar van 1823 ging
de Maatschappij van Weldadig
heid over tot aankoop van 3000
morgen heidegrond te Veenhui
zen. toen een klein buurschap,
voor de som van 68.000. Reeds
op 10 Mei 1823 werd de bouw
van het eerste gesticht aanbe
steed en midden Augustus was
het al voltooid.
In November 1823 kwamen
de eerste huisgezinnen en een
groot aantal kinderen aan. Het
land was toen reeds gedeelte
lijk ontgonnen en men vond er
al 80 bunder geploegd en met
winterkoren ingezaaid.
PROMPTE LEVERING.
Veenhuizen beloofde een suc
ces te worden. De zaak werd
trouwens bepaald „energiek"
georganiseerd.
Het ministerie van binnen
landse zaken sloot een contract
met de Mij. voor de „levering"
van 4000 vondelingen, 500 arm
lastige gezinnen en 1500 bede
laars. Het gaf de gesubsidieer
de gemeentelijke en kerkelijke
inrichtingen van weldadigheid
bevel de aan hen toevertrouw
de stumpers naar Vccnhuitfen
op te zenden.
Dat ging niet steeds even
vlot. De bijna volwassen
en valide wezen, die bij parti
culieren tewerk gesteld waren,
vormden vaak een belangrijke
bron van inkomsten, die de re
genten zich niet graag zagen
ontgaan.
Die van het weeshuis in Am
sterdam traden uit protest af
en de kinderen werden 's nachts
daar men relletjes vreesde
naar Veenhuizen verscheept.
Hoewel de Mij .uitsluitend
valide krachten kon gebruiken,
zonden de stedelijke instellin
gen bij voorkeur de lichamelijk
minst volwaardigen: Am
sterdam leverde b.v. in 1824 een
groep van 6 a 700 „dwergen",
„bleek, mager, schandelijk ver
waarloosd, een groot aantal der
jongens in meisjeskleren, bijna
allen hadden schurft", aldus
het verslag van de Mij. over
deze „zending".
GEZONDE OMGEVING.
Ziekte en sterfte waren in de
Veenhuizer gestichten onder de
kinderen verbazend groot; de
arts Schuurman uit Steenwijk
bood aan de ongelukkige pa
tiëntjes gratis in te enten en
in 1827 kreeg Veenhuizen een
eigen gesalarieerde dokter en
in 1833 een tweede. Tussen 1830
en 1840 bedroeg de gemiddelde
jaarlijkse sterfte onder de kin
deren niet minder dan 4 in
het eerste en 2.7 in het derde
gesticht. Van beide gestichten
samen werden er in 1836 meer
dan 3000 ziektegevallen gerap
porteerd.
Het grootste deel der overle
denen bereikte nog niet de
leeftijd van 12 jaren. De kin
deren sliepen er in zalen, waar
hangmatten in dubbele rijen
boven elkaar hingen.
Ook ditmaal geven wij onze
abonné's wederom een kruis-
woordpuzzle ter oplossing. Er
zijn weer twaalf prijzen be
schikbaar. zoals steeds uitslui
tend voor abonné's op de Pro
vinciale Zeeuwse Courant en
voor zover mogelijk, gelijkelijk
verdeeld over onze vier ver-
sehijningsgebieden: Walcheren,
Zuid- en Noord-Beveland,
Zeeuwsch-Vlaanderen en Noord
Zeeland.
Oplossingen moeten onder
vermelding van het woord
„Kruiswoordpuzzle" op de en
veloppe of op de adreszijde van
de briefkaart, uiterlijk Maan
dag 20 December in het bezit
zijn van onze redactie te Vlis-
singen.
Horizontaal:
1 Kwaad
3 Deel van een magneet
5 Slede
6 Opgave
9 In orde
11 Laag water
13 Voorzetsel
14 Bekend getal uit de wiskunde
16 Hert
17 Deel van eén fornuis
18 Zangnoot
20 Persoonlijk vnw.
21 Spil
22 Blos
25 Eetbare wortel
27 Azijn
28 Juwelenkistje (Frans)
29 Titel
30 Klasse (afk.)
31 Rund
33 Deel van de voet
34 Soort bouwland
36 Voegwoord
37 In het jaar onzes Heren
39 Bijwoord
40 Godsdienst
42 Hoogachten
44 Laatst leden (afk.)
45 Gemeen
46 Tiran uit de 80-jarige oorlog
Verticaal:
1 Bruto (afk.)
2 Heilige
3 Eenheid van arbeidsvermo
gen
4 Soort onderwijs
5 Karaktèr
7 Eerste en laatste letter van
het Griekse alfabet
8 Tropische razernij
10 Zuivelproduct
11 Bijbelwoord
12 Tot een bepaald doel komen
14 Schoudermantel
15 Voorzetsel
19 Kleur
20 Titel
21 In het jaar
23 Godc zij lof (afk.)
24 Klein kind
25 Tot rouwbeklag (afk.)
26 Pluimveeproduct
28 Lengtemaat
29 Behoort bij een bout
30 Gierigaard
32 Paardenverblijf
33 Voorzetsel
35 Zweedse munt (afk.)
38 Lidwoord
41 Klasse (afk.)
42 Landbouwwerktuig
43 Volgend op
44 Vormt met Hor. 18 een
grote sext
DRENTENAREN NIET
GEESTDRIFTIG.
Hoe stond de Drentse bevol
king tegenover deze geheel
nieuwe en merkwaardige kolo
nisatie binnen de grenzen van
het geweest?
De voordelen werden aanlok
kelijk opgesomd: De provincie
zou in aanzien winnen, vaarten
en kanalen zouden gegraven
worden, betere afwatering tot
stand gebracht, moderne land
bouwmethoden toegepast, die
de Drentse boer als voorbeeld
konden dienen.
Maar wat indien de Mij. van
Weldadigheid deze schone doel
einden niet zou bereiken?
„Drenthe zou opgevuld zijn
met een grote menigte arm en
misschien slecht volk, zonder
hulp of voorzorg".
Neen, de Drentenaren waren
.toen evenals thans er al
lerminst op gesteld Hollandse
a-socialen in hun midden op te
nemen.
In latere .jaren heeft de Mij.,
nadat zij met de exploitatie
geen al te beste ervaringen had
opgedaan, Veenhuizen in be
heer en eigendom over gedaan
aan het Rijk, dat in 1869 de
wezenverzorging beëindigde.
Van het kolonisatie-experi
ment is niet veel terechtgeko
men.
De Sowjet-radio in de
Britse sector.
Britse autoriteiten tc Ber
lijn willen geen commentaar
geven op het bericht, dat de
Russen is verzocht de stu
dio's van radio-Berlijn te ver
laten. Deze studio's liggen
in de Britse sector.
Zes maanden geleden heeft
het Britse militaire bestuur
de Sovjets aangezegd de ge
bouwen te verlaten. Deze
weigerden echter en sinds
dien hebben de Britten de
zaak laten rusten.
De Sovjets hebben inmid
dels een nieuwe poging ge
daan de bepalingen voor het
geallieerd luchtverkeer te be
perken.
De geallieerden werd voor
gesteld dat in het vervolg
geen toestel lager dan 1000
m. mag vliegen boven Groot
Berlijn, behalve bij de lan
ding.
Dit voorstel zal ongetwij
feld worden verworpen.
Tweede Kamerleden over
P.T.T.-begroting.
Verschenen is het voorlopig ver
slag der Tweede Kamer over de
P.T.T.-begroting 1949. Door ver
scheidene leden werd er over ge
klaagd. dat zij geen duidelijk in
zicht hebben kunnen krijgen in
inkomsten en uitgaven. Bij vele
belangrijke posten werd slechts 'n
nietszeggende toelichting gegeven.
Ook over het personeelsbeleid is in
de stukken weinig te vinden. Men
verbaasde zich over het snelle v
loop van personeel bij P.T.T.
Vele leden zouden het betreuren,
wanneer een verhoging van de ta
rieven voor het interlocale tele
foonverkeer, die in overweging is,
zou worden doorgevoerd.
Vandaag viert de arbeiderszangvereniging „De Volksstem" te Middelburg- haar
50-jarig bestaan met een receptie in het Schuttershof en een feestconcert In
de Concertzaal. Het koor met in het midden van de zittende leden de direc
teur, de heer A. Hollaers.
Haring naar Duitsland.
Er is dfen contract afge
sloten voor de levering van
3 millioen kg. verse haring
naar de Brits-Amerikaanse
zane van Duitsland. In Frank
fort worden onderhandelingen
gevoerd over levering van
75.000 vaten gezouten haring
naar deze zane. Voorts is te
verwachten, dat 26.500 vaten
naar de Russische zane wor
den gezonden.
Wilden geïnterneerden de
boel in brand steken
Opnieuw is een overigens
mislukte poging tot brand
stichting ontdekt in een der ba
rakken van het internerings
kamp te Laren. Enkele gedeti
neerden hadden tussen de eter-
niet kachelpijp en de schoor
steen van deze barak een hoe
veelheid kapok gestopt, hetgeen
echter tijdig werd ontdekt.
Tijdens het politie-onderzoek
bekenden twee gedetineerden
dit gedaan te hebben. Zij voer
den aan, dat de schoorsteen
toch slecht trok en dat de ka
pok alleen zou schroeien en
niet tot ontbranding zou ko
men. Beiden zijn in de cellen
barak opgesloten en er is pro-
ces-verbaal tegen hen opge
maakt.
De oud-luitenant-G.G., dr. H.
J. van Mook, heeft zich voorlopig
voor 6 weken met zijn gezin in
een hotel te Amersfoort gevestigd.
De neger een derderangs burger
(Van onze correspondent)
De politieke hoofstad van de V-S., Washington, is tegelijker
tijd de meest en minst Europese stad van het Westelijk half
rond. Het stadsbeeld wordt niet door wolkenkrabbers over
heerst; de villawijken zijn aanzienlijk uitgestrekter dan de
betrekkelijke compacte stadsgedeelten waar de regeringsge
bouwen zijn gevestigd. En evenals in andere centra van inter
nationale diplomatie worden de belangrijkste vraagstukken
eerder in de buitenwijken besproken, dan in de formele atmos
feer der departementen.
Buitenstaanders spreken wel
eens met een tikje afgunst
over Washington's cocktail-
parties-cultuur. Maar dat wil
allerminst zeggen, dat Wash
ington op aesthetisch gebied
niets te bieden heft. De An
drew Mellon collectie in het
National Museum is een ver
rukking, en speciaal de oude
Nederlandse meesters trekken
er de aandacht. De bibliotheek
van het Cohgres i3 een dorado
voor verzamelaars en weetgie-
rigen. Maar de schouwburg is
er pot-dicht. Voor Washington
is Sartre even dood als Shake
speare.
De oorzaak daarvan ig zeker
niet de concentratie van Ame-
rika's bestuurstalenten en de
influx van alle buitenlands in
tellect in deze stad. De wer
kelijke oorzaak is de mentali
teit van de gewone burgerij
een gemeenschap zonder .lei
ding. Washington wordt be
stuurd door een commissie
uit het Congres. Maar een
waar gemeentebestuur is er
niet.
De stad ïs gevestigd in een,
men zou bijna zeggen, extra-
territoriaaldistrict. De inwoner
van Washington heeft daar
door geen stemrecht, tenzij hij
zich in een van de aangrenzen
de staten daarvoor speciaal
laat inschrijven.
EILAND VAN REACTIE
Terwijl overal in het land
grote vordering wordt ge
maakt op het gebied van ver
draagzaamheid tussen blanken
en negers, blijft Washington
een eiland van reactie. Het
heeft er veel van of men er
met zulke geweldige interna
tionale problemen te kampen
heeft, dat er geen tijd overblijft
voor kwe3tie3 van plaatselijke
aard. De mentaliteit van de
regeringsstad is daardoor op
een peil a's in de meest reac-
tionnaire steden in het Zuiden
des lands.
De neger is er in scherp
contrast tot New York een
derdc-rangs burger. Voor hem
zijn de grote hotels taboa.
Kleingeestige machthebbers
zijn bereid veel op te offeren
teneinde dit rassen-onderscheid
te laten voortbestaan. En de
enige schouwburg van Wash
ington toch al geen over
dreven luxe werd er voor
gesloten.
Deze toestand was velen al
lang een doorn in het oog-
Twee jaar geleden waren het
toneelspelers die de kat de bel
durfden aanbinden. Zij protes
teerden, dat het negerpubliek
de toegang tot de schouwburg
werd geweigerd. Hun vakver
eniging gaf de schouwburg
een jaar bedenktijd de eis in te
willigen: of de negers In de
zaal of alle toneelspelers
van het toneel.
De eigenaar van Washing
ton's „National Theater" be
tuigde zijn sympathie met d't
streven, maar verklaarde daar
bij, dat hij er niet aan dacht
om in dit geshil als proefko
nijn te dienen. „Als elders in
Washington de beperkende be
palingen tegen de negers wor
den opgeheven, dan zal ik mij
daarbij gaarne en onmiddellijk
aansluiten. Maar ik weiger de
kat de bel aan te binden". En
om eventuele problemen radi
caal te omzeilen stuurde hg
vast de invitaties uit naar de
beau monde van Washington
om de opening bij te woner.
van... de eerste filmvoorstel
ling in het „National Thea
ter". Hg had zijn schouwburg
tot bioscoop laten verbouwen.
Daarmee was dug alle toneel
van het toneel.
EEN PLAN
Een groep zakenlieden, wier
goede burgerzin niet in' twij
fel getrokken kon worden en
die tevens de exploitatie van
een schouwburg een .rendabel
project achtten, kwam toen
op de proppen met een plan. Zij
benaderden een architect, die
juist opdracht had gekregen
niet ver van het centrum van
de stad.een reeks woningcom
plexen neer te zetten. Zg had
den niet veel moeite de archi
tect ervan te overtuigen, dat
het ontwerpen van 'n schouw
burg voor hem persoonlijk een
unieke kans betekende. De fi
nanciers van het woningpro
ject zagen ook in, dat de
„stand" van de buurt door de
aanwezigheid van een schouw
burg aanziénlgk verbeterd
zou worden. Zij zegden gaarne
toe, dat aan de kassa de dol
lars van biank en bruin zonder
enig onderscheid gehonoreerd
zouden worden. Anders zouden
er immers geen spelers komen
opdagen. De zakenlieden waren
bereid zelf alle bouwkosten te
dragen mits op korte termijn
een ervaren schouwburg-direc
tie de exploitatie op zich zou
nemen.
Toen kwam de kink in de
kabel.
Wanneer in de V.S. een to
neelgezelschap een tournee
door de binnenlanden aanvangt dreigen hun tegenstander met
dan geschiedt dit onder auspi
ciën van een bureau, de United
Booking Office, dat de schouw,
burgen huurt, de reisroutes
vaststelt en in algemene zin
als impressario optreedt. Pre
sident van United Booking Of
fice is de eigenaar van het
„National Theater" in Wash
ington.
Dat zgn enthousiasme om
gezelschappen te doen optre
den in een concurrerende
schouwburg nu niet bepaald
erg groot was, i9 alleszins ver
klaarbaar. Op dat punt echter
besloten de zakenlieden hem te
polsen; zijn tegenwerking zou
immers hun gehele plan op los
se schroeven zetten. Dug kwa
men zg bij hem met een con
creet voorstel om nu reeds
contracten te tekenen voor de
bespeling van de nieuwe
schouwburg. Daarbij ontstond
een discussie, die hoe men
de zaak ook keerde of wendde
in dezelfde groeve bleef
ronddraaien.
POKERSPEL
W\j zijn bereid een garantie
som te betalen, zeiden de za
kenlieden, wanneer wij ervan
op aan kunnen, dat wij een ge
zelschap krggen toegewezen.
Ik sluit geen contract met
een schouwburg, die niet meer
dan een potloodlijn op het te
kenpapier is, kregen zij ten
antwoord.
Kunt u ons verzekeren, dat
onze schouwburg inderdaad
bespeeld zal worden.
Ik garandeer nets aan een
nog niet bestaande organisatie
Maar als...
Bouwt u maar eerst, dan
zullen we verder zien.
Dit pokerspel wordt nog
steeds gespeeld. Geen van bei
de partijen heeft het bijltje er
bij neergelegd. De zakenlieden
Als de volgende regelen
wat slaperig uitvallen moet
u mij maar vergeven. De
zaak is namelijk deze, dat
leen is.
Daarom worden schram
men en builen altijd met 'n
gaasje en een gekkigheidje
mijn kleine dochter de ma- afgedaan, en wat het leeg-
zelen heeft. O nee, heele-
maal niet ernstig, dank u.
We hebben de kwaadste dag
achter de ruq, ze ziet zo
mooi bont als een kievitsei
eten van borden betreft,
daarin ben ik zo onverbid
delijk als de beul. Maar
voor haar vragende stem
metje bezwijkt steevast mijn
en kan alweer aardig wat onvermurwbaarheid. Moe
der, hoor es even. En ik
hoor maar weer, en geef ant-
veren van haar lip blazen.
Maar haar moeder zit met
eeti soezerig hoofd en zwa
re oogleden achter haar de nacht,
blocnote. Want ik behoef er J* wel, dat
u niets van te vertellen: van
ren zij zich vaak buitenshuis,
of hebben nachtdienst. O
nee, de Zweedse kinderen
komen niets te kort. Zij wor
den voortreffelijk verzorgd
en keurig opgevoed in
scholen, vacantiehuizen en
crèches. Maar: Moeder, hoor
es even is uit hun woor
denboek geschrapt.
Maar zover zijn we hier
toch nog niet? Ach nee
nóg niet. Las ik evenwel
woord, al is het midden in niet onlangs een serieus ar
tikel van een geleerd man,
het die betoogde, dat de Neder
landse vrouwen, of ze wïl-
ut... schrikkelijk ouderwets
opstaan tot naar bed gaan, en Je inoet 0een slavin van je len of niet, haar ouderwetse
nog menig keer daarna, staan hinderen worden, zei een idee van de één-gezinswo-
- heel zakelijke, heel moderne ning wél zouden afleren op
mijn oren gespitst op het
stemmetje van een vijfjari
ge dictator. Een stemmetje,
dat klagend of vleiend of
dwingend dezelfde vraag
blijft herhalen: Moeder,
hoor es even.
Ik zet er de stofzuiger en
de naaimachine voor stil, ik
laat er de telefoon voor bel
len en desnoods de melk
voor overkoken; ik houd er
één oor voor open, terwijl ik
slaap: Moeder, hoor es even.
Ik heb toch zo'n dorst. Wan
neer kom je nou bij me zit
ten? Meg ik nog niet op
staan? Er liggen allemaal
kruimels in mijn bed. Kom
je straks voorlezen van Wol-
lewitje? Ik wou zo graag be
schuitpap. Nou zit het laken
alweer zo gek
Het is toch al geen klei
nigheid om een enige doch
ter groot te brengen. Een
moeder van zeven heeft het
Moeder hoor
es even
de dnur? Wij zijn immers
onherroepelijk op weg naar
de flatblokken met centrale
verwarming, centrale was
serij, centrale keuken, cen
trale baby-crêche? Ach ja.
De tijd is misschien
niet ver meer, dat
het hele moederschap
wordt teruggebracht tot een
jonge vrouw onlangs tot mij.
Ik heb er mijn tweetal al gegarandeerde pijnloze
vroeg aan gewend, dat ze het aangelegenheid
best zonder mij kunnen stel
len. Je moet ze een beetje
harden zal ze in het leven leven,
te pas komen.
En zo kan het gebeuren,
van enige
uren.
Ik hoop het nimmer te be
ven. Ik blijf hondermaal
liever een hopeloze antiqui
teit. Omdat ik mij één ding
als iemand haar niet laat afstrijden: Dat, als
's avonds opbelt, het slaperig het op rechten aankomt, mijn
stemmetje van haar zeven- dochter de oudste heeft. Het
jarige zoon correct ant
woordt. Dat Mamma pas laat
thuis komt en dat hij op het
huis en zijn zusje past.
eeuwenoude recht op één
mens, die altijd en onvoor
waardelijk tijd voor haar
heeft. Tijd om haar voor-
Moeder, hoor es even. Er zichtig een drinkje te geven
zijn heel wat kinderen
deze tijd, die al heel jong
als ze dorst heeft. Om
plooien uit haar laken
vrij wat gemakkelijker. Die geleerd hebben die vraag i?i strijken en uitentreuren de
heeft tenminste één Benja
min die zij een beetje ver
troetelen mag. Maar de moe
der van één dochter moet
altijd een beetje aan de
te slikken. In Zweden, dat
paradijs van de vrouw, is
men al een heel eind in die
richting gevorderd. Men
heeft daar practisch geen ge-
Spartaanse kant blijven, zinnen meer; men heeft
Want de buitenwacht is er ouders, die gezinnen hou-
direct als de kippen bij om
te constaieren: je kunt toch
goed merken dat ze maar al-
den. Vader en moeder zijn
overdag beiden naar hun
werk, en 's avonds amuse-
Bibelabonte berg voor haar
op te zeggen. Om altijd maar
weer te luisteren, óók als ze
groter wordt en die thema is
zo moeilijk of'die aardige
jongen, u weet wel, met wie
ze een paar keer gefietst
heeft, die heeft haar ge
vraagd nou ja.
SASKIA.
een onderzoek naar zijn „mo
nopolie". Maar zolang hun
schouwburg er niet staat, zal
het moeilijk te bewijzen zijn,
dat zij door die monopolie-po
sitie benadeeld worden.
De vraag: wat komt eerst,
de schouwburg of de acteurs
zal voorlopig nog wel onopge
lost blg'ven. En wanneer de le
den van het corps diplomati
que naar de schouwburg willen
gaan, zullen zij nog steeds een
uur moeten vliegen of vier uur
moeten sporen naar New York.
Tot dusver heeft William Sha
kespeare het in Washington
althanstegen Rita Hayworth
lelijk moeten afleggen. En
Washington heeft al té veel
problemen aan het hoofd om
zich hierover ernstig op te
winden.
(Nadruk verboden)
Waarde van land- en
tuinbouwproductie.
Blijkens cijfers van het cen
traal bureau voor de statistiek
bedroeg de totale waarde van
de land- én tuinbouwproductie
in het oogstjaar 1947/1948
(Juli 1947—Juli 1948) ca. 2
milliard en in het hieraan voor
afgaande oogstjaar 1946/1947
ongeveer 1900 millioen.
De totale waarde der land
bouwproductie bedroeg in
eerstgenoemd oogstjaar rond
1600 millioen. Hiervan lever
de de dierlijke productie met
ca. 1140 millioen de grootste
bijdrage, terwijl de waarde Van
de akkerbouwproductie onge
veer 470 millioen bedroeg. De
strenge winter van 1946/1947
en de daarop volgende langdu
rige droge zomer hadden over
het algemeen een nadeiige in
vloed op de productie in 1947.
Slechts de opbrengstwaarde
van de aardappelen nam
ten opzichte van het oogstjaar
1946/1947 aanzienlijk toe, in
tegenstelling met die van de
meeste overige gewassen.
De waarde van de tuinbouw
productie bedroeg in 1947 ruim
450 millioen. Hiervan nam
de fruitoogst ruim 130 milli
oen voor zijn rekening. On
danks het feit, dat het fruit in
laatstgenoemd jaar overvloedig
was, bedroeg de totale waarde
als gevolg van een veel lager
prijspeil bijna 10 millioen
minder dan in 1946.
Genocide-conventie
goedgekeurd.
De algemene vergadering van de
V.N. heeft de conventie inzake
genocide, het uitroeien van natio
nale, sociale en religieuze groepen,
met algemene stemmen goedge
keurd.
De conventie, die genocide straf
baar stelt, werd na lange debatten
opgesteld in de juridische commis
sie.
De Nederlandse afgevaardigde,
dr. de Beus, hield opnieuw een
pleidooi voor de wenselijkheid om
tot de instelling van een interna
tionaal gerechtshof te geraken, dat
een oordeel over genocide-misdrij
ven zou moeten vellen. Dr. de
Beus stelde voor een internatio
nale gerechtelijke commissie in te
stellen, welke tot taak zou hebben
de oprichting van een dergelijk
gerechtshof tot stand te brengen.
Volgens dr. de Beus was de be
antwoording van de vraag, of het
instellen van een dergelijke con
ventie een belangrijk element in
de ontwikkeling van de interna
tionale wetgeving zou worden, in
hoge mate afhankelijk van de mo
gelijkheid om een onpartijdige be
straffing te verkrijgen van perso
nen, die zich aan genocide hadden
schuldig gemaakt. Zijn resolutie in
die zin werd aangenomen met het
Sowjet-blok tegen.
Friese zuivelbereiders
vergaderden.
Te Leeuwarden werd Donderdag
een bijeenkomst gehouden van de
Bond van coöp. zuivelfabrieken in
Friesland. Hierin werd na stem
ming besloten een voorstel aan te
nemen, waardoor het thans moge
lijk is via bindende besluiten, die
een meerderheid van 4/5 gedeelten
van het aantal geldige uitgebrachte
de voorzitter heeft heel zuivelbe-
reidend Nederland met spanning
op deze beslissing gewacht.