Veenhuizen viert triest jubileum Washington zit zonder schouwburg 125 jaar geleden werd uit ellende een kolonie geboren Bevolking van armlastigen en bedelaars Kruiswoord:puzzle Strijd tussen cultuur en conventie Van Vrouw ioi Vrouw De naam Veenhuizen klinkt velen niet bijster aangenaam in de oren. Begrijpelijk, want dit plaatsje in Drente is een strafkolonie voor misdadigers van zeer uiteenlopend gehalte. Daarvoor was het rijksinrichting voor bedelaars, die er ook vrijwillig onderdak konden vinden en nog eerder een kolonie voor wezen, armlastige vondelingen enz. Dit jaar is het 125 jaar geleden, dat Veenhuizen werd ge bouwd. Dit trieste jubileum gaf dr. R. D. Mulder een artikel in de pen, dat verscheen in de Provinciale Drentsche en As ser Courant en handelde over de troosteloze geschiedenis van de uit ellende geboren kolonie. De jaren na 1815 dus na de Franse overheersing waren in ons land een periode van economische achteruitgang en sterk toenemende armoede. De bevolking van wees- en ar menhuizen nam steeds toe. In 1818 werd de Mij. van Welda digheid opgericht, welke zich ten doel stelde aan „oppassen de armen" werk te verschaffen. Productief werk, bijvoorbeeld het ontginnen van het woeste heidegebied tussen Steenbergen en Groningen. Daartoe voor de kolonisatie van wezen en amrlastigen werd Veenhui zen gebouwd. In het voorjaar van 1823 ging de Maatschappij van Weldadig heid over tot aankoop van 3000 morgen heidegrond te Veenhui zen. toen een klein buurschap, voor de som van 68.000. Reeds op 10 Mei 1823 werd de bouw van het eerste gesticht aanbe steed en midden Augustus was het al voltooid. In November 1823 kwamen de eerste huisgezinnen en een groot aantal kinderen aan. Het land was toen reeds gedeelte lijk ontgonnen en men vond er al 80 bunder geploegd en met winterkoren ingezaaid. PROMPTE LEVERING. Veenhuizen beloofde een suc ces te worden. De zaak werd trouwens bepaald „energiek" georganiseerd. Het ministerie van binnen landse zaken sloot een contract met de Mij. voor de „levering" van 4000 vondelingen, 500 arm lastige gezinnen en 1500 bede laars. Het gaf de gesubsidieer de gemeentelijke en kerkelijke inrichtingen van weldadigheid bevel de aan hen toevertrouw de stumpers naar Vccnhuitfen op te zenden. Dat ging niet steeds even vlot. De bijna volwassen en valide wezen, die bij parti culieren tewerk gesteld waren, vormden vaak een belangrijke bron van inkomsten, die de re genten zich niet graag zagen ontgaan. Die van het weeshuis in Am sterdam traden uit protest af en de kinderen werden 's nachts daar men relletjes vreesde naar Veenhuizen verscheept. Hoewel de Mij .uitsluitend valide krachten kon gebruiken, zonden de stedelijke instellin gen bij voorkeur de lichamelijk minst volwaardigen: Am sterdam leverde b.v. in 1824 een groep van 6 a 700 „dwergen", „bleek, mager, schandelijk ver waarloosd, een groot aantal der jongens in meisjeskleren, bijna allen hadden schurft", aldus het verslag van de Mij. over deze „zending". GEZONDE OMGEVING. Ziekte en sterfte waren in de Veenhuizer gestichten onder de kinderen verbazend groot; de arts Schuurman uit Steenwijk bood aan de ongelukkige pa tiëntjes gratis in te enten en in 1827 kreeg Veenhuizen een eigen gesalarieerde dokter en in 1833 een tweede. Tussen 1830 en 1840 bedroeg de gemiddelde jaarlijkse sterfte onder de kin deren niet minder dan 4 in het eerste en 2.7 in het derde gesticht. Van beide gestichten samen werden er in 1836 meer dan 3000 ziektegevallen gerap porteerd. Het grootste deel der overle denen bereikte nog niet de leeftijd van 12 jaren. De kin deren sliepen er in zalen, waar hangmatten in dubbele rijen boven elkaar hingen. Ook ditmaal geven wij onze abonné's wederom een kruis- woordpuzzle ter oplossing. Er zijn weer twaalf prijzen be schikbaar. zoals steeds uitslui tend voor abonné's op de Pro vinciale Zeeuwse Courant en voor zover mogelijk, gelijkelijk verdeeld over onze vier ver- sehijningsgebieden: Walcheren, Zuid- en Noord-Beveland, Zeeuwsch-Vlaanderen en Noord Zeeland. Oplossingen moeten onder vermelding van het woord „Kruiswoordpuzzle" op de en veloppe of op de adreszijde van de briefkaart, uiterlijk Maan dag 20 December in het bezit zijn van onze redactie te Vlis- singen. Horizontaal: 1 Kwaad 3 Deel van een magneet 5 Slede 6 Opgave 9 In orde 11 Laag water 13 Voorzetsel 14 Bekend getal uit de wiskunde 16 Hert 17 Deel van eén fornuis 18 Zangnoot 20 Persoonlijk vnw. 21 Spil 22 Blos 25 Eetbare wortel 27 Azijn 28 Juwelenkistje (Frans) 29 Titel 30 Klasse (afk.) 31 Rund 33 Deel van de voet 34 Soort bouwland 36 Voegwoord 37 In het jaar onzes Heren 39 Bijwoord 40 Godsdienst 42 Hoogachten 44 Laatst leden (afk.) 45 Gemeen 46 Tiran uit de 80-jarige oorlog Verticaal: 1 Bruto (afk.) 2 Heilige 3 Eenheid van arbeidsvermo gen 4 Soort onderwijs 5 Karaktèr 7 Eerste en laatste letter van het Griekse alfabet 8 Tropische razernij 10 Zuivelproduct 11 Bijbelwoord 12 Tot een bepaald doel komen 14 Schoudermantel 15 Voorzetsel 19 Kleur 20 Titel 21 In het jaar 23 Godc zij lof (afk.) 24 Klein kind 25 Tot rouwbeklag (afk.) 26 Pluimveeproduct 28 Lengtemaat 29 Behoort bij een bout 30 Gierigaard 32 Paardenverblijf 33 Voorzetsel 35 Zweedse munt (afk.) 38 Lidwoord 41 Klasse (afk.) 42 Landbouwwerktuig 43 Volgend op 44 Vormt met Hor. 18 een grote sext DRENTENAREN NIET GEESTDRIFTIG. Hoe stond de Drentse bevol king tegenover deze geheel nieuwe en merkwaardige kolo nisatie binnen de grenzen van het geweest? De voordelen werden aanlok kelijk opgesomd: De provincie zou in aanzien winnen, vaarten en kanalen zouden gegraven worden, betere afwatering tot stand gebracht, moderne land bouwmethoden toegepast, die de Drentse boer als voorbeeld konden dienen. Maar wat indien de Mij. van Weldadigheid deze schone doel einden niet zou bereiken? „Drenthe zou opgevuld zijn met een grote menigte arm en misschien slecht volk, zonder hulp of voorzorg". Neen, de Drentenaren waren .toen evenals thans er al lerminst op gesteld Hollandse a-socialen in hun midden op te nemen. In latere .jaren heeft de Mij., nadat zij met de exploitatie geen al te beste ervaringen had opgedaan, Veenhuizen in be heer en eigendom over gedaan aan het Rijk, dat in 1869 de wezenverzorging beëindigde. Van het kolonisatie-experi ment is niet veel terechtgeko men. De Sowjet-radio in de Britse sector. Britse autoriteiten tc Ber lijn willen geen commentaar geven op het bericht, dat de Russen is verzocht de stu dio's van radio-Berlijn te ver laten. Deze studio's liggen in de Britse sector. Zes maanden geleden heeft het Britse militaire bestuur de Sovjets aangezegd de ge bouwen te verlaten. Deze weigerden echter en sinds dien hebben de Britten de zaak laten rusten. De Sovjets hebben inmid dels een nieuwe poging ge daan de bepalingen voor het geallieerd luchtverkeer te be perken. De geallieerden werd voor gesteld dat in het vervolg geen toestel lager dan 1000 m. mag vliegen boven Groot Berlijn, behalve bij de lan ding. Dit voorstel zal ongetwij feld worden verworpen. Tweede Kamerleden over P.T.T.-begroting. Verschenen is het voorlopig ver slag der Tweede Kamer over de P.T.T.-begroting 1949. Door ver scheidene leden werd er over ge klaagd. dat zij geen duidelijk in zicht hebben kunnen krijgen in inkomsten en uitgaven. Bij vele belangrijke posten werd slechts 'n nietszeggende toelichting gegeven. Ook over het personeelsbeleid is in de stukken weinig te vinden. Men verbaasde zich over het snelle v loop van personeel bij P.T.T. Vele leden zouden het betreuren, wanneer een verhoging van de ta rieven voor het interlocale tele foonverkeer, die in overweging is, zou worden doorgevoerd. Vandaag viert de arbeiderszangvereniging „De Volksstem" te Middelburg- haar 50-jarig bestaan met een receptie in het Schuttershof en een feestconcert In de Concertzaal. Het koor met in het midden van de zittende leden de direc teur, de heer A. Hollaers. Haring naar Duitsland. Er is dfen contract afge sloten voor de levering van 3 millioen kg. verse haring naar de Brits-Amerikaanse zane van Duitsland. In Frank fort worden onderhandelingen gevoerd over levering van 75.000 vaten gezouten haring naar deze zane. Voorts is te verwachten, dat 26.500 vaten naar de Russische zane wor den gezonden. Wilden geïnterneerden de boel in brand steken Opnieuw is een overigens mislukte poging tot brand stichting ontdekt in een der ba rakken van het internerings kamp te Laren. Enkele gedeti neerden hadden tussen de eter- niet kachelpijp en de schoor steen van deze barak een hoe veelheid kapok gestopt, hetgeen echter tijdig werd ontdekt. Tijdens het politie-onderzoek bekenden twee gedetineerden dit gedaan te hebben. Zij voer den aan, dat de schoorsteen toch slecht trok en dat de ka pok alleen zou schroeien en niet tot ontbranding zou ko men. Beiden zijn in de cellen barak opgesloten en er is pro- ces-verbaal tegen hen opge maakt. De oud-luitenant-G.G., dr. H. J. van Mook, heeft zich voorlopig voor 6 weken met zijn gezin in een hotel te Amersfoort gevestigd. De neger een derderangs burger (Van onze correspondent) De politieke hoofstad van de V-S., Washington, is tegelijker tijd de meest en minst Europese stad van het Westelijk half rond. Het stadsbeeld wordt niet door wolkenkrabbers over heerst; de villawijken zijn aanzienlijk uitgestrekter dan de betrekkelijke compacte stadsgedeelten waar de regeringsge bouwen zijn gevestigd. En evenals in andere centra van inter nationale diplomatie worden de belangrijkste vraagstukken eerder in de buitenwijken besproken, dan in de formele atmos feer der departementen. Buitenstaanders spreken wel eens met een tikje afgunst over Washington's cocktail- parties-cultuur. Maar dat wil allerminst zeggen, dat Wash ington op aesthetisch gebied niets te bieden heft. De An drew Mellon collectie in het National Museum is een ver rukking, en speciaal de oude Nederlandse meesters trekken er de aandacht. De bibliotheek van het Cohgres i3 een dorado voor verzamelaars en weetgie- rigen. Maar de schouwburg is er pot-dicht. Voor Washington is Sartre even dood als Shake speare. De oorzaak daarvan ig zeker niet de concentratie van Ame- rika's bestuurstalenten en de influx van alle buitenlands in tellect in deze stad. De wer kelijke oorzaak is de mentali teit van de gewone burgerij een gemeenschap zonder .lei ding. Washington wordt be stuurd door een commissie uit het Congres. Maar een waar gemeentebestuur is er niet. De stad ïs gevestigd in een, men zou bijna zeggen, extra- territoriaaldistrict. De inwoner van Washington heeft daar door geen stemrecht, tenzij hij zich in een van de aangrenzen de staten daarvoor speciaal laat inschrijven. EILAND VAN REACTIE Terwijl overal in het land grote vordering wordt ge maakt op het gebied van ver draagzaamheid tussen blanken en negers, blijft Washington een eiland van reactie. Het heeft er veel van of men er met zulke geweldige interna tionale problemen te kampen heeft, dat er geen tijd overblijft voor kwe3tie3 van plaatselijke aard. De mentaliteit van de regeringsstad is daardoor op een peil a's in de meest reac- tionnaire steden in het Zuiden des lands. De neger is er in scherp contrast tot New York een derdc-rangs burger. Voor hem zijn de grote hotels taboa. Kleingeestige machthebbers zijn bereid veel op te offeren teneinde dit rassen-onderscheid te laten voortbestaan. En de enige schouwburg van Wash ington toch al geen over dreven luxe werd er voor gesloten. Deze toestand was velen al lang een doorn in het oog- Twee jaar geleden waren het toneelspelers die de kat de bel durfden aanbinden. Zij protes teerden, dat het negerpubliek de toegang tot de schouwburg werd geweigerd. Hun vakver eniging gaf de schouwburg een jaar bedenktijd de eis in te willigen: of de negers In de zaal of alle toneelspelers van het toneel. De eigenaar van Washing ton's „National Theater" be tuigde zijn sympathie met d't streven, maar verklaarde daar bij, dat hij er niet aan dacht om in dit geshil als proefko nijn te dienen. „Als elders in Washington de beperkende be palingen tegen de negers wor den opgeheven, dan zal ik mij daarbij gaarne en onmiddellijk aansluiten. Maar ik weiger de kat de bel aan te binden". En om eventuele problemen radi caal te omzeilen stuurde hg vast de invitaties uit naar de beau monde van Washington om de opening bij te woner. van... de eerste filmvoorstel ling in het „National Thea ter". Hg had zijn schouwburg tot bioscoop laten verbouwen. Daarmee was dug alle toneel van het toneel. EEN PLAN Een groep zakenlieden, wier goede burgerzin niet in' twij fel getrokken kon worden en die tevens de exploitatie van een schouwburg een .rendabel project achtten, kwam toen op de proppen met een plan. Zij benaderden een architect, die juist opdracht had gekregen niet ver van het centrum van de stad.een reeks woningcom plexen neer te zetten. Zg had den niet veel moeite de archi tect ervan te overtuigen, dat het ontwerpen van 'n schouw burg voor hem persoonlijk een unieke kans betekende. De fi nanciers van het woningpro ject zagen ook in, dat de „stand" van de buurt door de aanwezigheid van een schouw burg aanziénlgk verbeterd zou worden. Zij zegden gaarne toe, dat aan de kassa de dol lars van biank en bruin zonder enig onderscheid gehonoreerd zouden worden. Anders zouden er immers geen spelers komen opdagen. De zakenlieden waren bereid zelf alle bouwkosten te dragen mits op korte termijn een ervaren schouwburg-direc tie de exploitatie op zich zou nemen. Toen kwam de kink in de kabel. Wanneer in de V.S. een to neelgezelschap een tournee door de binnenlanden aanvangt dreigen hun tegenstander met dan geschiedt dit onder auspi ciën van een bureau, de United Booking Office, dat de schouw, burgen huurt, de reisroutes vaststelt en in algemene zin als impressario optreedt. Pre sident van United Booking Of fice is de eigenaar van het „National Theater" in Wash ington. Dat zgn enthousiasme om gezelschappen te doen optre den in een concurrerende schouwburg nu niet bepaald erg groot was, i9 alleszins ver klaarbaar. Op dat punt echter besloten de zakenlieden hem te polsen; zijn tegenwerking zou immers hun gehele plan op los se schroeven zetten. Dug kwa men zg bij hem met een con creet voorstel om nu reeds contracten te tekenen voor de bespeling van de nieuwe schouwburg. Daarbij ontstond een discussie, die hoe men de zaak ook keerde of wendde in dezelfde groeve bleef ronddraaien. POKERSPEL W\j zijn bereid een garantie som te betalen, zeiden de za kenlieden, wanneer wij ervan op aan kunnen, dat wij een ge zelschap krggen toegewezen. Ik sluit geen contract met een schouwburg, die niet meer dan een potloodlijn op het te kenpapier is, kregen zij ten antwoord. Kunt u ons verzekeren, dat onze schouwburg inderdaad bespeeld zal worden. Ik garandeer nets aan een nog niet bestaande organisatie Maar als... Bouwt u maar eerst, dan zullen we verder zien. Dit pokerspel wordt nog steeds gespeeld. Geen van bei de partijen heeft het bijltje er bij neergelegd. De zakenlieden Als de volgende regelen wat slaperig uitvallen moet u mij maar vergeven. De zaak is namelijk deze, dat leen is. Daarom worden schram men en builen altijd met 'n gaasje en een gekkigheidje mijn kleine dochter de ma- afgedaan, en wat het leeg- zelen heeft. O nee, heele- maal niet ernstig, dank u. We hebben de kwaadste dag achter de ruq, ze ziet zo mooi bont als een kievitsei eten van borden betreft, daarin ben ik zo onverbid delijk als de beul. Maar voor haar vragende stem metje bezwijkt steevast mijn en kan alweer aardig wat onvermurwbaarheid. Moe der, hoor es even. En ik hoor maar weer, en geef ant- veren van haar lip blazen. Maar haar moeder zit met eeti soezerig hoofd en zwa re oogleden achter haar de nacht, blocnote. Want ik behoef er J* wel, dat u niets van te vertellen: van ren zij zich vaak buitenshuis, of hebben nachtdienst. O nee, de Zweedse kinderen komen niets te kort. Zij wor den voortreffelijk verzorgd en keurig opgevoed in scholen, vacantiehuizen en crèches. Maar: Moeder, hoor es even is uit hun woor denboek geschrapt. Maar zover zijn we hier toch nog niet? Ach nee nóg niet. Las ik evenwel woord, al is het midden in niet onlangs een serieus ar tikel van een geleerd man, het die betoogde, dat de Neder landse vrouwen, of ze wïl- ut... schrikkelijk ouderwets opstaan tot naar bed gaan, en Je inoet 0een slavin van je len of niet, haar ouderwetse nog menig keer daarna, staan hinderen worden, zei een idee van de één-gezinswo- - heel zakelijke, heel moderne ning wél zouden afleren op mijn oren gespitst op het stemmetje van een vijfjari ge dictator. Een stemmetje, dat klagend of vleiend of dwingend dezelfde vraag blijft herhalen: Moeder, hoor es even. Ik zet er de stofzuiger en de naaimachine voor stil, ik laat er de telefoon voor bel len en desnoods de melk voor overkoken; ik houd er één oor voor open, terwijl ik slaap: Moeder, hoor es even. Ik heb toch zo'n dorst. Wan neer kom je nou bij me zit ten? Meg ik nog niet op staan? Er liggen allemaal kruimels in mijn bed. Kom je straks voorlezen van Wol- lewitje? Ik wou zo graag be schuitpap. Nou zit het laken alweer zo gek Het is toch al geen klei nigheid om een enige doch ter groot te brengen. Een moeder van zeven heeft het Moeder hoor es even de dnur? Wij zijn immers onherroepelijk op weg naar de flatblokken met centrale verwarming, centrale was serij, centrale keuken, cen trale baby-crêche? Ach ja. De tijd is misschien niet ver meer, dat het hele moederschap wordt teruggebracht tot een jonge vrouw onlangs tot mij. Ik heb er mijn tweetal al gegarandeerde pijnloze vroeg aan gewend, dat ze het aangelegenheid best zonder mij kunnen stel len. Je moet ze een beetje harden zal ze in het leven leven, te pas komen. En zo kan het gebeuren, van enige uren. Ik hoop het nimmer te be ven. Ik blijf hondermaal liever een hopeloze antiqui teit. Omdat ik mij één ding als iemand haar niet laat afstrijden: Dat, als 's avonds opbelt, het slaperig het op rechten aankomt, mijn stemmetje van haar zeven- dochter de oudste heeft. Het jarige zoon correct ant woordt. Dat Mamma pas laat thuis komt en dat hij op het huis en zijn zusje past. eeuwenoude recht op één mens, die altijd en onvoor waardelijk tijd voor haar heeft. Tijd om haar voor- Moeder, hoor es even. Er zichtig een drinkje te geven zijn heel wat kinderen deze tijd, die al heel jong als ze dorst heeft. Om plooien uit haar laken vrij wat gemakkelijker. Die geleerd hebben die vraag i?i strijken en uitentreuren de heeft tenminste één Benja min die zij een beetje ver troetelen mag. Maar de moe der van één dochter moet altijd een beetje aan de te slikken. In Zweden, dat paradijs van de vrouw, is men al een heel eind in die richting gevorderd. Men heeft daar practisch geen ge- Spartaanse kant blijven, zinnen meer; men heeft Want de buitenwacht is er ouders, die gezinnen hou- direct als de kippen bij om te constaieren: je kunt toch goed merken dat ze maar al- den. Vader en moeder zijn overdag beiden naar hun werk, en 's avonds amuse- Bibelabonte berg voor haar op te zeggen. Om altijd maar weer te luisteren, óók als ze groter wordt en die thema is zo moeilijk of'die aardige jongen, u weet wel, met wie ze een paar keer gefietst heeft, die heeft haar ge vraagd nou ja. SASKIA. een onderzoek naar zijn „mo nopolie". Maar zolang hun schouwburg er niet staat, zal het moeilijk te bewijzen zijn, dat zij door die monopolie-po sitie benadeeld worden. De vraag: wat komt eerst, de schouwburg of de acteurs zal voorlopig nog wel onopge lost blg'ven. En wanneer de le den van het corps diplomati que naar de schouwburg willen gaan, zullen zij nog steeds een uur moeten vliegen of vier uur moeten sporen naar New York. Tot dusver heeft William Sha kespeare het in Washington althanstegen Rita Hayworth lelijk moeten afleggen. En Washington heeft al té veel problemen aan het hoofd om zich hierover ernstig op te winden. (Nadruk verboden) Waarde van land- en tuinbouwproductie. Blijkens cijfers van het cen traal bureau voor de statistiek bedroeg de totale waarde van de land- én tuinbouwproductie in het oogstjaar 1947/1948 (Juli 1947—Juli 1948) ca. 2 milliard en in het hieraan voor afgaande oogstjaar 1946/1947 ongeveer 1900 millioen. De totale waarde der land bouwproductie bedroeg in eerstgenoemd oogstjaar rond 1600 millioen. Hiervan lever de de dierlijke productie met ca. 1140 millioen de grootste bijdrage, terwijl de waarde Van de akkerbouwproductie onge veer 470 millioen bedroeg. De strenge winter van 1946/1947 en de daarop volgende langdu rige droge zomer hadden over het algemeen een nadeiige in vloed op de productie in 1947. Slechts de opbrengstwaarde van de aardappelen nam ten opzichte van het oogstjaar 1946/1947 aanzienlijk toe, in tegenstelling met die van de meeste overige gewassen. De waarde van de tuinbouw productie bedroeg in 1947 ruim 450 millioen. Hiervan nam de fruitoogst ruim 130 milli oen voor zijn rekening. On danks het feit, dat het fruit in laatstgenoemd jaar overvloedig was, bedroeg de totale waarde als gevolg van een veel lager prijspeil bijna 10 millioen minder dan in 1946. Genocide-conventie goedgekeurd. De algemene vergadering van de V.N. heeft de conventie inzake genocide, het uitroeien van natio nale, sociale en religieuze groepen, met algemene stemmen goedge keurd. De conventie, die genocide straf baar stelt, werd na lange debatten opgesteld in de juridische commis sie. De Nederlandse afgevaardigde, dr. de Beus, hield opnieuw een pleidooi voor de wenselijkheid om tot de instelling van een interna tionaal gerechtshof te geraken, dat een oordeel over genocide-misdrij ven zou moeten vellen. Dr. de Beus stelde voor een internatio nale gerechtelijke commissie in te stellen, welke tot taak zou hebben de oprichting van een dergelijk gerechtshof tot stand te brengen. Volgens dr. de Beus was de be antwoording van de vraag, of het instellen van een dergelijke con ventie een belangrijk element in de ontwikkeling van de interna tionale wetgeving zou worden, in hoge mate afhankelijk van de mo gelijkheid om een onpartijdige be straffing te verkrijgen van perso nen, die zich aan genocide hadden schuldig gemaakt. Zijn resolutie in die zin werd aangenomen met het Sowjet-blok tegen. Friese zuivelbereiders vergaderden. Te Leeuwarden werd Donderdag een bijeenkomst gehouden van de Bond van coöp. zuivelfabrieken in Friesland. Hierin werd na stem ming besloten een voorstel aan te nemen, waardoor het thans moge lijk is via bindende besluiten, die een meerderheid van 4/5 gedeelten van het aantal geldige uitgebrachte de voorzitter heeft heel zuivelbe- reidend Nederland met spanning op deze beslissing gewacht.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 4