In de cel is men alléén met
zichzelf, barrevoets en naakt
Asfalt voor dijkbekleding
Eet mosselen!
Gemaskerd en geboeid
naar de cellenbarakken
in Scheveningen
Een proef met het
havenhoofd te Harlingen
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WOENSDAG 8 DECEMBER 1948
Ik was geheim agent in oorlogstijd (XXV)
HET SPEL IS UIT
Om half tien 's avonds, ais Joseph Schreieder mijn volledige
bekentenis na een verhoor van 76 uur in keurig Duits op pa
pier heeft staan, gaat er een nieuw bedrijf beginnen. Ik word
geboeid en men bindt me een lang masker over het hoofd. In
liet masker zitten gaten voor mijn ogen en myn mond. Aldus
uitgedost word ik uit het hoofdkwartier van de S D. geleid en
onder bewaking van drie ruwe kerels in een auto gestopt.
Mijn volgende pleisterplaats blijken de cellenbarakken in
Scheveningen te zijn. Ook dadr weer die zenuwachtige bedrij
vigheid, zodra ik binnen de poort ben. Ze beschouwen me als
zeer gevaarlijk of als zeer belangrijk. Er loopt vrijwel niemand
in de gangen, behalve een paar S.D.-ers; de weinige gevan
genen, die er toevallig zjjn, worden snel met hun gezichten
tegen de muur gegooid en ik word ijlings naar vleugel F. ge
bracht.
Eenzame opsluiting! Alléén in
een cel! Niemand mag de deur
van mijn grafkelder openen dan
de wachtcommandant persoon'
lijk. Het is een S.S.-onderoffi-
cier, een ruw uitziende Duit
ser. Hij bekijkt me nieuwsgie
rig van onder tot boven, zoals
men een nieuwe aanwinst van
de dierentuin bekijkt. Hij zegt
me, dat ik mijn gemak moet
houden en dan fatsoenlijk be
handeld zal worden. Daarop ne
men mijn geleiders me de
handboeien af. Ze waarschu
wen me zoals ook Schreie
der al gedaan heeft om te
gen niemand de reden van
mijn aanwezigheid hier te noe
men Dan gaan ze de gang weer
in.
„We vertrouwen hem aan
jou toe!" zeggen ze tot de
wacht.
„Gul! We zullen op hem let
ten!" Er wordt even gelachen.
Dan slaat de deur toe, twee
grendels worden er voor ge
schoven, een sleutel wordt in
het slot omgedraaid. Voetstap
pen weerklinken in de gang,
steeds verder weg en dan
stilte!
het spel is uit.
Ik ben duizelig en huiverig.
Het is akelig, weerzinwekkend.
Indrukken zijn er niet. Ik kjjk
niet zoals helden plegen te
doen mijn cel rond om een
kUne tafel, een houten bank-
je,en een houten krib met een
stnmatras te zien. Eerst drie
dajen later kijk ik om me
heen. wanneer ik voldoende
gekalmeerd ben om vatbaar te
worden voor die vreselijke
marteling, die het vooruitzicht
op een spoedige dood veroor
zaakt in de ziel van een mens,
die léven wil.
Ik lig op mijn krib, geheel
gekleed, mijn knieën tegen mijn
kin, onder een smerige deken.
Ik hen niet in staat te denken
of te slapen en te eten of te
drinken. Precies als een zieke
hond. Ik heb de instructies aan
de muur niet gezien en achter
af vind ik het nog steeds
vreemd, dat de wacht, die zo
wat ieder uur door het kijk
gaatje gluurde, nooit heeft ge
reageerd op mijn overtreding
van het gevangeuisvoorschrift,
waarbij het streng verboden is
overdag op bed te liggen. De
man opent op de uren der
maaltijden een klein luikje in
de deur en geeft me een bak
eten. Zwijgend. Ik neem de
bak aan en keer hem prompt
in de ton om. Ik kan zelfs het
gezicht van eten niet verdra
gen.
Op de morgen van de derde
dag wordt' mijn celdeur voor
de eerste maal geopend. De S.
S.-wacht komt binnen en kijkt
mijn cel rond, bijna vriende
lijk gestemd. Ik ben uit mijn
bed gekomen en kijk hem aan.
„U zult hieraan moeten wen
nen", zegt hij. „Kniezen heeft
geen zin. Het is het beste om
in gewoonten te vervallen. Op
staan bij de reveille, wassen,
cel reinigen, eten halen, eten
en de tijd doodslaan.
Overdag niet slapen. Dat is ver
boden en een slapeloze dag is
in ieder geval beter dan een
slapeloze nacht. U moet tegen
Even peultjes
UTOPIA.
De bemanning van de
109 ton metende „Miena",
dat dezer dagen te Syd
ney arriveerde, verklaar
de een „Utopia" te heb
ben ontdekt, waar men
nog niet eens wist, dat
er een tweede wereldoor
log was geweest. Het was
het eiland Tikoteia, on
geveer 650 kilomter ten
Zuid-Oosten van de Sa-
lomons-eilanden.
Dit eiland is vijf kilo
meter lang en twee ki
lometer breed. Het wordt
bewoond door een ne
genhonderd mensen, die,
aldus de zegslieden, geen
weet hebben van poli
tiek, inflatie, belastingen
en „ismes".
De vrouwen op dit
eiland dragen het haar
kort, de mannen laten
het lang en.bleken
het.
de bewakers Herr Wachtmeister
zeggen", vervolgt hij. „Sommi
gen letten daar speciaal op.
Wilt u een boek hebben?"
Ik zeg. dat ik dat wil. Hij
verdwijnt, komt even later
met een lijvig werk te
rug en vertrekt zonder een
woord te spreken. Ik ben uit
mijn verdoving ontwaakt. Ik
word me bewust van de dingen
om me heen en van de grootte
van mijn cel, de stenen muren,
het hoge witte plafond en de
koude tegels op de vloer. Ik
begin te voelen, dat ik een ge
vangene ben in een cel met
een gegrendelde deur. Mijn spel
is voor goed uit. Slechts door
een wonder kan ik gered wor
den. Ik moet de feiten onder
ogen zien: de dood! Komedie?
Ik denk van niet! De kogel is
immers de normale straf!
Als een vreselijke nachtmer
rie gaat mijn verleden voorbij:
elk feit ondragelijk duidelijk,
meedogenloos weigerend zich
door verklaring of veront
schuldiging te laten verdrijven.
De gewaarwording is verplet
terend. Alle eigendunk, alle
eigengerechtigdheid, alle even
wicht en opgeblazenheid ver
dwijnt in de cel, in het aange
zicht van de dood. Er is im
mers geen publiek, waarvoor
men toneel kan spelen? Men is
alleen met zichzelf, barrevoets
en naakt.
VERHOREN.
De cel is zeven passen lang,
drie passen breed. Mijn aanpas
singsvermogen werkt weer nor
maal en zodoende word ik door
mijn boek en de enkele verho
ren, die ik moet ondergaan, van
het piekeren afgehouden. De
verhoren vinden plaats in een
aparte barak. Ze zijn niet al te
pleizierig, maar schijnen toch
de vaste lijn, zoals die op het
S.D.-hoofdkwartier gevolgd
werd, te missen. Men wil inlich
tingen over mijn opleiding in
Engeland en over de mensen
met wie ik in de ondergrondse
gewerkt heb. Het eerste weiger
ik als soldaat, en ik maak hen
duidelijk, dat zij volgens de
conventie van Genève niet het
recht hebben dergelijke vragen
te stellen. Geen verontschuldi
ging zou hen er van terughou
den mij die inlichtingen af te
persen, wanneer zü ze werkelijk
nodig hadden en daarom is
mijn verontschuldiging even
goed als elke andere. Ik ont
ken iets over de verblijfplaat
sen van mijn vrienden te we
ten.
Bokowsky, die hier de hoofd
ondervrager is, blijft vriend
schappelijk en vol begrip. Hoe
wel dit geen beletsel voor hem
vormt om in ongelooflijke uit
barstingen van woede te verval
len of zijn toevlucht te nemen
tot de grofste beledigingen.
Toch wil hij de indruk vesti
gen, dat zij niet zo kwaad zijn
als ze afgeschilderd worden.
Hij laat me van zijn eigen siga
retten roken, laat koffie
extra eten halen en is er op
uit mijn vertrouwen te winnen.
Dat lukt niet.
Sport en internationale
verhoudingen.
De heer Eddie Eagan, voor
zitter van de athletiek commis
sie van de Staat New York,
heeft te New York een plei
dooi gehouden voor het orga
niseren van atletiekwedstrij
den tussen Amerika en Rus
land als middel om de inter
nationale verstandhouding te
verbeteren. In een bijeenkomst
van de Amerikaanse amateur
athletiek unie zei hij dat hem
tijdens een bezoek aan Rusland
in 1934 was opgevallen hoe ver
zot de Russen op sport waren.
„Maar wanneer de sport dooi
de regering gecontroleerd
wordt", verklaarde hij verder,
„dan wordt er als het ware
„the kiss of death" op gedrukt.
Indien wij gedaan konden krij
gen dat de Russen deelnamen
aan de een of andere athletiek-
competitie, waarbij wij dan
desnoods hun spelen zouden
spelen als zij de onze niet
machtig zijn, zou dit een grote
stap betekenen in de richting
van een betere internationale
verstandhouding'.
Japan en Duitsland naar de
Olympische Spelen?
Avery Brundage, president
van het Amerikaans Olympisch
Comité, heeft in een interview
verklaard, dat de mogelijkheid
bestaat, dat Japan zal worden
uitgenodigd tot deelneming aan
de Olympische Spelen, welke in
1952 te Helsinki worden gehou
den. Veel hangt af, aldus Brun
dage, van generaal Mc Arthur,
de geallieerde militaire autori
teit in Japan.
Brundage werd ook gevraagd
wat hij dacht van een soortge
lijke stap ten aanzien van
Duitsland, waarop hij antwoord
de dat hij het niet wist. Verder
kon hij evenmin voorspellen
wat Rusland in de toekomst
ten'aanzien van de internatio
nale athletiek zou doen.
Haags advocaat liquideerde
politieke partijen.
Op de grote wintertentoonstelling in Toronto (Canada) trok de Nederlandse
inzending van tuinbouwproducten zeer de aandacht. De Canadese boeren wer
den het meest getroffen door de uniform e kwaliteit der geëxposeerde kool, in
het bijzonder van de bloemkool. Affiches rond de stand wekten de bezoekers op
tot „Kopen in Holland", het enige land dat op deze tentoonstelling het buiten
land vertegenwoordigde.
Zinkstukken van asfalt
In aansluiting op het A.N.P.
verslag van de rechtzitting,
waarin mr. dr. M. H. M. Frans-
sen, de liquidateur van de Ne
derlandse politieke partijen tij
dens het Duitse bewind Werd
berecht, meldt het- A.N.P. na
der:
Mr. H. Kolfschoten, burge
meester van Eindhoven, als ge
tuige gehoord, kon talrijke bij
zonderheden en details over de In de loop van deze zomer
naar zijn oordeel weerzinwek- dan moest begonnen worden
kende houding van verdachte met de aanleg van een nieuw
zijn noodlottig samenspel havenhoofd buitengaats', een
met de Duitsers aan het licht 1 werkje van ongeveer twee jaar.
brengen. Maar toen wij er dezer dagen
(Van onze reizende redacteur)
Van heinde en verre komen buitenlandse Ingenieurs naar het
10.000 zielen tellende Friese havenstadje Harlingen om er
kennis te maken met de jongste uitvinding op het gebied' van
het maken van dykeu, die geboren is op het kantoor van ir.
A. Burge, hoofdingenieur van de Rijkswaterstaat, belast met
de verbetering der Friese kanalen. Die uitvinding heet in de
wandeling de ,,asfaltdeken".
ZE ZIJN BIJZONDER VOEDZAAM.
Enkele recepten.
leppen
RUIL.
Advertentie in een Franse
krant: „Ik bied dengeen, die
voor mij een flat in Parijs kan
vinden, een baan in Amerika
aan".
(La Bataille).
LEVENSDOEL.
Iedereen kan zich nuttig ma
ken in het leven, al is het al
leen maar om te dienen als
afschrikwekkend voorbeeld.
(New York Journal American).
VEILIG VERKEER.
Vraag op een verkeersexamen:
„Wat is een oversteekplaats voor
voetgangers?" Zesjarig knaapje:
„Een plaats, waar een voetgan
ger kan oversteken en veilig
gedood worden".
(Rochester Democrat and
Chronicle).
IN DE TREIN
Je hebt rare dingen. Gis
teren zat ik in een tweede
klas-roken van een electri-
sobe trein UtrechtDen Haag
en daar stond op een asbak
met grote letters „Verboden
te roken." Daar kan een ge
woon mens geen wijs uit
worden.
(Haagse Courant).
Vrijheid.
Het woord „vrijheid" betekent
evenveel voor de naar rijst hon
gerende Chinezen als een stof
zuiger voor een huisvrouw zon-
Verstandhouding.
„Voor dc goede verstandhou
ding willen ze dit jaar de elf
stedentocht in Indonesië hou
den". (Vrij Nederland).
Het voorlichtingsbureau van
de voedingsraad schrijft ons
het volgende:
De mosselentijd is weer aan
gebroken. Liefhebbers kunnen
hun hart ophalen en men
behoeft niet speciaal een
Zeeuw te zijn om een hart te
hebben, dat voor mosselen
sneller klopt. Ook degenen die
de mossel nog niet kennen of
er wat huiverig voor zijn
kunnen liefhebbers worden.
Hun raden wij aan: begin eens
met ze „verstopt" te eten.
Misschien wordt het een aan
gename verrassing voor U!
Vindt U ze lekker, bak ze
dan eens. En bent U er hele
maal aan gewend, richt dan
een gekookte mosselen-festijn
aan, zoals de echte mosselen
eters dat doen.
voedzaam
Wij raden U het gebruik van
mosselen niet alleen aan, om
dat ze zo lekker smaken,
maar ook, omdat ze zo voed
zaam zijn. In lJ/2 ons mosse
lenvlees (dat is 1 y2 kg mosse
len in de schelp) komt even
veel eiwit voor als in 1 ons
vlees. Bovendien bevatten zij
vitaminen, vooral vitamine a,
hetgeen van belang is omdat
juist in de winter melk en
boter arm zijn aan deze on
misbare voedingsstof en wei
nig groenten ons dit vitamine
dan kunnen leveren.
Tenslotte zijn mosselen nog
rijk aan kalk fosfor- en ijzer-
zouten, die vooral voor het nog
groeiende kinderlichaam van
waarde zijn.
Leer daarom Uw kinderen
al jong mosselen eten het
zal hun ten goede komen, ook
omdat de mosselen een der
goedkoopste eiwitbronnen vor
men. waarover wij kunnen be
schikken.
uitzoeken
Wat mosselenvergiftiging
betreft: mits U zorgt, dat er
zich in de uitgezochte schel
pen geen dode dieren bevinden,
de kans hierop vrijwel uit
gesloten. Hoe kunnen wij we.
ten, of een mossel dood is
Een gezonde, levende mossel
houdt zijn schelp met zijn spie
ren krampachtig gesloten, als
men probeert, die van elkan
der te schuiven. Ook die, wel
ke opengesperd, maar zich
bij aanraking snel sluiten, zyn
goed. Maar de exemplaren, die
open blijven of zich zeer traag
sluiten moeten verwijderd wor
den.
Ook moet men nog letten
op de zogenaamde slijkmosse
len, waarvan de schelp gevuld
is met slijk, inplaats van met
mossel. Deze zijn te herkennen
aan hun gewicht.
Heeft men de mosselen zo
uitgezocht, dan verwijdere men
de „spinsels" (door trekken of
met een mesje) en borstelt
de schelpen schoon. Vervolgens
zet men ze weg in ruim water
met zout (30 gram per liter),
waarin ze zich kunnen schoon-
spoelen.
HET KOKEN
De mosselen opzetten met
zo weinig water, dat het net
genoeg is om de panbodem te
gen droogkoken te beschermen
De mosselen laten zelf water
los, zodra zij boven het vuur
komen en in dat water moeten
zij gekookt worden. Wanneer
driemaal „overgekookt"
zijn, dat is na 10 k 15 minu
ten, zijn ze gaar. Men rekent
1 k iy2 kg mosselen per per
soon. Aan tafel haalt men een
voor een de mosselen uit de
schelp en doopt ze naar ver
kiezing nog in een sausje van
peper, mosterd en azijn.
Friederich Ebert (met de bril), de pas gekozen burgemeester
van Berlijn en lid van de gemeenteraad. Ebert is een zoon
van de voormalige president van Duitsland.
HET BAKKEN
De gekookte mosselen uit
- schelp halen, ze laten uit
lekken, even door bloem wen
telen en dan snel in de koe-
kepan in een weinig boter, olie
of margarine bakken. Men kan
enige gesnipperde uien mee-
Jten. Dit gerecht smaakt
zeer goed bij hutspot, rode
kool, bietjes en andere win-
tergerechten.
200 gram gekookte uit de
schelp gehaalde mosselen, wat
water en bloem, olie of marga
rine, prikkers of witte luci
fers.
De mosselen bij de drie te
gelijk op een prikker of afge
slepen lucifer steken. Een pap.
je maken van water en bloem,
zo dik, dat het op de boven
kant van een lepel blijft lig
gen. De mosselen door het
papje halen en ze vervolgens
door paneermeel wentelen een
klein pannetje olie of marga
rine heet maken en hierin de
mosselen bruin bakken.
Dit gerecht kan ook dienst
doen als hartig hapje op een
gezellige avond.
mosselex-hache
300 gram gekookte mosselen,
wat boter of margarine,
1 ui, 50 gram (bgna 6 eetle
pels) bloem, y. liter water,
y2 bouillonblokje, 2 kruidna
gels, 2 laurierbladeren, 2 eet
lepels azijn, wat zout.
De ui snipperen en in de
boter of margarine fruiten,
de bloem toevoegen en onder
roeren de massa lichtbruin
laten worden onder voortdu
rend roeren de bouillon, de
azjjn en de kruiden toevoegen,
de saus laten doorkoken en de
mosselen hier enige tgd in
stoven. Voor het opdienen de
kruiden verwijderen.
Fraaie prestatie van Charité.
Bij een Zaterdagavond j.l. te
Tiel gehouden invitatiewed
strijd. uitgeschreven door
„Achilles", heeft onze Neder
landse kampioen zwaargewicht
Bram Charité een uitmuntende
prestatie geleverd door met
drukken een gewicht van 130
kg. te halen, dat is 2% kg.
meer dan zijn eigen Nederlands
record, gevestigd tijdens de
Olympische Spelen in Londen
waar hij, zoals bekend, de bron
zen medaille in zijn klasse ver
wierf. Alhoewel te Tiel drie
kamprechters aanwezig waren
is het toch twijfelachtig of
Charité's jongste verrichting
als record lean worden erkend:
een recordpoging moet namelijk
vooraf worden aangevraagd, en
dit was niet geschied.
een kijkje kwamen nemen was
de dijk al gereed: binnen vier
maanden had men het klaar
fespeeld. „En het heeft niet
én dollar aan deviezen ge
kost", vertelde de heer Burger
er welvoldaan bij. Het was ter
nauwernood te geloven. Ha
venhoofden zijn zeedijken van
het zwaarste type; zij moeten
immers volkomen zeewaardig
zijn en hebben aan beide kan
ten bijna evenveel te lijden.
Havenhoofden maken is moei
lijk, zwaar en ondankbaar
werk; immers, in het beste ge
val (als ze het houden)
praat men er nooit meer over.
de oude werkwijze
I Dijken werden vroeger ge
maakt van de ter plaatse voor
handen zijnde grond. Pas na
verloop van eeuwen ontdekte
men, dat het verstandiger was
voor het dijkslichaam zand te
gebruiken, ook al moest men
het ver weg halen. Nog beter
was dat zand met Wei of zwar
te aarde af te dekken en dat
dek in te zaaien; zulks bleek
verstuivingen te voorkomen.
Pas in het midden van de ne
gentiende eeuw paste men
voor het eerst het zinkstuk toe
een grote mat van wilgen
teen, verzwaard met grote ste
nen ter bescherming van de
dijk voet onder water. Men
t kende toen al de toepassing
van bazalt ter bekleding van
de buitenzijde van zeedijken.
(Het in elkaar voegen van de
.in regelmatige zeskantige blok
ken is een moeizaam werk,
j dat grote vakkennis vereist!)
I Nog veel later, toen men be
gon met de afsluiting van de
Zuiderzee, ontdekte men bij
toeval de grote bruikbaarheid
j van de taaie keileem, die ter
plaatse werd aangetroffen. liet
hele werkplan werd ervoor ver
anderd. Bij de Noordoostpol
der heeft men de bruikbaar
heid van betonbekleding (met
goed gevolg) voor het eerst
beproefd.
Toen speelde men al met het
denkbeeld het bazalt te ver
vangen: het is duur, kost de
viezen (Noorse kronen) en het
steenzetten is zeer tijdrovend.
Nu wegen deze argumenten
nog veel zwaarder. Ir. Burger
echter heeft een radicale op
lossing gevonden.
Kjjk, zeide hij, staande op
„zijn" havenhoofd, wij hebben
Terreur op Sumatra.
Het huis van de Wedana van
Lahat (Zuid-Sumatra) is Zater
dagochtend door een bomex
plosie vernield. De Wedana zelf
was niet thuis, maar zijn echt
genote werd ernstig gewond en
zijn zoontje is aan de verwon
dingen overleden. Terroristen
hadden een blik vol spring-
op de gebruikelijke manier een
zandlichaam gemaakt en dat
afgedekt met een mengsel van
95 pet. zand en 5 pet. asfalt
yan de olieraffinaderij te Per-
nis. Daarover is een dunne
laag pure asfalt aangebracht
en daarover tenslotte weer een
laag schelpen om een harde
huid te verkrijgen".
Wij stonden op de schelpen-
dijk en keken naar het geval:
een merkwaardig „gladde" dijk.
En onder water? vroegen
wij, de gebruikelijke rotsblok
ken missend.
Ik zal het u laten zien, zei
hij.
Zo zaten wij even later over
de foto's gebogen en zagen hoe
in de werkplaats grote ..de
kens" van zand en asfalt wer
den gemaakt, hoe die door een
drijvende bok werden opgetild,
vervoerd en neergevlijd aan de
voet van de dyk, onder water.
Zij braken niet.
Zo is dan het Nooderhaven-
hoofd van Harlingen tot stand
gekamen in een-vierde van de
beraamde tijd, zonder deviezen
voor bazalt en voor steenzet
tersionen, zonder kosten voor
zinkstukken. kortom op een
veel goedkopere wijze dan men
had beraamd.
Er zijn nu al mensen ge
weest uit Engeland, uit Frank
rijk, maar ook uit de V.S., uit
Pakistan en uit Paraguay. En
allen zijn even geestdriftig. Dit
alles, dat laat zich begrijpen,
doet den Burger deugd.
(Nadruk verboden).
Zeeuwen in de Oost
Van de Engelse voetbal-
markt.
Eén van de hoogste trans
fer-bedragen in dc geschiede
nis van de voetbalsport,,
nl. 20,000, is door Sheffield
Wednesday betaald voor de
rechtsbuiten van Bury Ed
mund, Kilshaw. Dit is slechts
50 minder dan de record-
som welke Sunderland voor
Ernie Schackleton aan New
Catsle uitkeerde.
De 27-jarige Kilshaw is
geen international, maar hij
heeft een grote reputatie en
in de laatste jaren had Bury
hoge aanbiedingen voor hem
geweigerd.
Anderzijds zijn de onderhan
delingen voor de overdracht
van Mannion tussen Middles
brough en Oldham Athletic
voorlopig afgebroken. Oldham
ziet geen kans om zijn bod
van 15.000 te verhogen, ter-
- .wyi Middlesbrough 25.000
stoffen onder he thuis van de eist en weigert daar iets van
Wedana geplaatst. |te laten vallen.
Loos alarm.
Loos alarm komt overal
voor en zo ook bij de jongens
in de Oost. Onlangs onder
vond dat Jan Visser uit Wil-
helminadorp.
Hg had de wacht ergens aan
de Status Quolijn en het was
een pik donkere nacht. Voor
de gezelligheid nog een echt
tropisch onweersbuitje op de
koop toe, dus alles was vol
maakt.
Vlak bij hem zat een ge
vangen pelopper die door de
jongens betrapt was toen hij
de lijn stiekum wilde passeren.
Uiterste waakzaamheid was
dan ook gewenst, want het
kon best gebeuren dat de
vrienden van de gevangene,
i>robercui zouden hem te ver
ossen. Plots zag hij aan de
kali een verdacht lichtje. Een
kameraad die net terg
kwam van een inspectie vond
het ook verdacht.
Jan riep: „Berenti" (halt)
i ja hoor in de verte hoor
de hii een stem iets onver
staanbaars terug roepen.
Hun wantrouwen was ge
wekt en- in een minimum van
tijd was de hele ploeg wakker
gemaakt en kwamen ze uit
de barak naar buiten, de een
in pyama, de ander half aan
gekleed, maar gereed om hun
plicht te doen.
Ondertussen was Jan er
op uit gegaan om te zien
waar het lichtje ongeveer
moest zgn geweest.
Plots zag hij iets bewegen
en riep weer halt, de jongens
die ook naderbij waren geko
men beschenen toen met hun
lantaarns de gestalte van een
inlander.
Tot hun verwondering bleek
het hun eigen koelie te zgn
en bg hun vraag wat hij bij
de kali moest doen op zo'n
ongewoon uur, vertelde de koe-
li dat hij „sedikt sakit" was
en daardoor naar dc kali
moest, om op de Inlandse wij
ze zijn behoefte te doen.
Dit bracht bjj de jongens
natuurlijk enige vrolijkheid te
weeg, maar ook van opluch
ting omdat het 'loos alarm
was geweest.
Jan kreeg de volle laag van
de jongens. omdat zij door
hem uit het land der dromen
waren gehaald voor nieman-
dal.
Voor de zoveelste maal werd
weer eens bewezen dat de
Hollandse soldaat overal in
Indië paraat is.
Jan hoopt spoedig weer ln
Holland terug te zijn en groet
ouders, familie en kennissen.
