Jane Grey?
Zo voedt men de
S.S.-jeugd op
Met de „R.P. 4" op
bewakingsdi enst
Onze Kruiswoord-puzzle
Zonderlinge toestanden
in Huize Offem
SPEURTOCHT OVER
ZEEUWSE WATEREN
Regelmatige controle nodig
Waar is
Duitse liederen, miniatuur-tanks
en „Schone Kriegserinnerungen"
(Van een bijzondere medewerker).
Zondagmorgen in Noordwjjk. Stille straatjes verlaten pleinen,
dommelend in het licht van de nieuwe herfstdag. De snelle stap van
een late kerkganger en het zenuwachtig gekakel van een troepje druk-
doenerige kippen. Verder niets dat de stilte verstoort
„Niéts", zei u? Maar wat is dat dan voor gezang dat daar vaag tot
ons doordringt en herinneringen wakker roept aan dreunende laarzen
en grauwe uniformen? Hoor maar eens! „Und nach dem Krieg, falde-
rie, falderaI" Geen twijfel mogelijk: Duitse soldatenliederen.
Feestelijk gehoor is dat! Zouden die mensen niets anders kunnen?
Het schijnt uit die grote witte villa te komen. Maar is dat niet
Ja. „Huize Offem". het heropvoedingsgesticht voor jeugdige politieke
delinquenten. Zonderlinge ideeën over heropvoeding hebben ze daar..
Inderdaad, zonderlinge ideeën!
Of om het juister uit te drukken:
helemaal geen ideeën, want het
punt heropvoeding komt in Huize
Offem practisch nooit ter sprake.
Ruim veertig jongens van 21 tot
25 jaar zijn hier ondergebracht
allen gewezen SS-ers of vrijwilli
gers in het Duitse leger. Hun straf
fen veriëren van één tot drie jaar
en bestaan in hoofdzaak hieruit,
dat de jongens 's avonds om zeven
uur binnen moeten zijn. Nu ja. het
wordt ook wel eens negen uur.
maar zo precies kijkt men in
„Huize Offem" niet.
Waarom ook? De jongens werken
de gehele dag op kantoor, fabriek
of werkplaats en dan moet men
wel eens iets door de vingers zien.
Men ziet zelfs vrij véél door de
vingers. Daar zijn om te beginnen
de Duitse liedjes, die bij de kna
pen* nog steeds erg .in trek zijn.
Heide Marie, Monika en hoe al die
andere blonde MSdél met hun
blauwe ogen ook mogen heten, le
ven nog steeds in de harten van
deze „jeugdgevallen", en er is
blijkbaar geen mens. die het nodig
acht ze hier uit te bannen. Zeker,
een enkele maal wordt er wel eens
iets van gezegd maar daar storen
de jongens zich al bitter weinig
aan.
De jeugdleiders twee broers
zijn beste, brave lieden, maar in
het minst niet opgewassen tegen
de zware taak om deze van
kinds af aan in verkeerde banden
geleide jeugd tot weldenkende
mensen om te vormen. En het ge
volg is dan ook, dat ruim drie
vierde van de in Huize Offem on
dergebrachte delinquenten nog
steeds in hart en nieren de natio-
naal-socialistische gedachte is toe
gedaan.
UITGAANSAVOND.
Twee maal in de week hebben
ze zgn. uitgangsayond. maar de
overige avonden hangen ze maar
wat rond in het gebouw, spelen n
partijtje bridge of biljart, luisteren
naar de radio (vooral Duitse mars
muziek is zeer in trek) en pra
tensteeds maar weer praten,...
Ze verhalen elkaar, hoe de „da-
mals" aan het Oostfront de Russen
te lijf gingen of hoe dapper ze
stand hielden bij Boedapest. Ach,
wie schön war das!
Steeds weer opnieuw blijkt dat
deze jongens in hun hart nog al
tijd vervuld zijn van het oude ide
aal: soldaatje spelen! De een knut
selt in zijn vrije tijd minatuur
tanks en levert hiermede hele
veldslagen: een ander vei-vaardigt
een natuurgetrouw model van het
Duitse slagschip Gneisenau en een
derde fabriceert van een oud stuk
buis een soort granaatwerper,
waarmee echter granaatjes tot op
een afstand van dertig veertig
meter kunnen worden weggeslin
gerd.
Levenslang voor landwachter
Het Bijzonder Gerechtshof
te Assen veroordeelde de voort
vluchtige E. Brinkman uit
Dalen (Dr.) overeenkomstig
de eis tot levenslange gevange
nisstraf. Brinkman was een der
weest gevaarlijke 1 andwachters
uit Zuid-Drenthe.
MOLENAARSCURSUS
Het aantal leerlingen van
de vereniging „Station voor
Maalderij en bakkerij" te Wa
peningen bedraagt thans 80
bakkers en 10 molenaars. Het
bestuur besloot de molenaars
cursus dit jaar nog te laten
doorgaan. Indien het onmoge
lijk blijkt, tot een lonende ex
ploitatierekening te komen,
overweegt het bestuur, deze
cursus het vogende jaar op te
heffen.
„GEDETINEERDEN".
Van gedetineerden kan men
moeilijk spreken.
's Morgens vroeg verlaten de
„gasten" hun pension om er niet
voor 's avonds zeven uur in terug
te keren. Ieder gaat zijn eigen weg.
De een werkt in Leiden op een
metaalfabriek, de ander is opti
cien in Den Haag. een derde heeft
het beroep van kleermaker geko
zen en een vierde maakt bereke
ningen op een architectenbureau.
Zelfs is er een onder hen. die bü
zijn eigen vader in de zaak helpt!
Die geeft 's avonds zijn papa een
handje, neemt de bus naar Noord-
wijk, brengt de avond door onder
zijn vroegere strijdmakkers en
keert de volgende morgen weer
vrolijk in de familiekring terug.
En dat noemen ze dan straf....
Eens in de zes weken mogen dc
jongens een week-end naar huis
officieel tenminste maar meestal
wordt dit uitgebreid tot eens in
de vier weken en er zijn zelfs jon
gens die iedere veertien dagen met
verlof gaan. Dat kan trouwns he
lemaal geen kwaad, want op de
Zondags vrij hebben en "s avonds
mogen en dus hun vertier in
Noordwijk moeten zoeken, weten
ze helemaal met hun tijd geen
raad.
OFFICIEEL BEZOEK.
Soms komen ook officiële perso
nen eens een kijkje nemen in dit
heropvoedingstehuis. In allerijl
worden dan de ramen gezeemd, de
vloeren geschrobd en de blikken
bordjes, waar de jongens gewoon
lijk van eten, weggeborgen en de
bezoekers ontwaren slechts vrolijk
gedekte tafels, waarop een keurig
eetservies prijkt. De jeugdige de
linquenten worden tussen de gas
ten geplant en onder genoeglijke
kout verloopt de maaltijd. Zo ook
laatst toen een aantal Belgische
rechtsgeleerden een bezoek aan 't
tehuis bracht. De soep was juist
het keelgat door toen een der be
zoekers onopvallend vroeg: „Maar
als jullie nu de gehele dag werken.
Zondags v (Jrhebben en 's avonds
jullie eigen gang gaan. wanneer
worden jullie dan eigenlijk hér-op
gevoed?"
Kijk. en dat is nu juist wat wij
ook wel eens zouden willen weten.
Hoe men deze knapen eigenlijk tot
andere gedachten denkt te bren
gen. Want daar is het tenslotte
toch om1 begonnen. Het is geen
kunst om hen gedurende één, twee
of drie jaar. elke avond braaf om
en uur te laten thuiskomen,
ir wel is het kunst om hen na
die straftijd af te leveren als jon
ge mensen die een betere en ge
zondere kijk op het leven hebben
gekregen en die verlost zijn van
hun vroegere waan-ideeën.
(Nadruk verboden).
Twee dienstweigeraars tot
3 jaar veroordeeld.
Wederom heeft de krijgsraad
te Assen een tweetal gevallen
van dienstweigering te behan
delen gekregen. De boeren
knecht Ekke van den B. te
Heerenveen weigerde dienst,
omdat zijn geweten hem ver
bood, alduc. verklaarde hij, zijn
medemens te doden.
De .krijgsraad veroordeelde
hem tot 3 jaar met aftrek, door
te brengen in de bijzondere
strafgevangenis te Zutphen.
De eis was 2 jaaar en 3 maan
den met aftrek.
De tweede dienstweigeraar
was de 20-jarige Jakob D. uit
Doom, wiens gewetensbezwa
ren niet waren erkend, ook al
niet omdat hij tijdens de bezet
ting munitie voor de Duitsers
had geladen. Ook hij werd tot
3 jaar met aftrek veroordeeld.
Donderdag werd bij een com
plex proefwoningen aan de Fa
zantstraat in Rotterdam-Zuid een
gedenkplaat onthuld. ter gele
genheid van het beëindigen der
bouwperiode. Bij de plechtigheid
waren tegenwoordig de minister
van wederopbouw en volkshuis
vesting. mr. dr. J. in 't Veld. de
burgemeester van Rotterdam, mr.
P. J. Oud. en tal van andere
autoriteiten uit het gehele land.
Met portrei.en van Zdanöf, Stalin en Togliatti marcheren de
Italiaanse communisten door de straten van Rome.
Complot van clandestiene
slachters opgerold.
Na veel moeite is het de
rijkspolitie te 2e Exloërmond
en Valthermond in samenwer
king met ambtenaren van de
C.C.D. gelukt een complot
van clandestiene slachters te
ontmaskeren.
Het spoor leidde naar een
klein schuurtje te 2e Exloër
mond, waar het vee, dat ge
stolen werd. is geslacht. De
huiden werdien in een nabij
gelegen beerput gedeponeerd.
Een gedeelte van het vlees,
Wegvervoerders bijeen.
Donderdag werd in het ge
bouw „Diligentia" te Den
Haag een algemene ledenver
gadering gehouden van de N.
I.W.O. de Ned. Internationale
Wegvervoer Organisatie.
Op deze vergadering, door
de directie van de N.I.W.O.
uitgeschreven om de leden in
de gelegenheid te stellen him
mening kenbaar te maken
over de reorganisatie van de
N.I.W.O.werd scherpe critick
uitgeoefend op het beleid van
deze organisatie en op de po
sitie welke de A.T.O. daarin
inneemt.
Deze week geven wij weer eens een kruiswoord-puzzle,
iwaarop onze abonné's hun krachten kunnen beproeven. Op
lossingen moeten uiterlijk Maandag 1 November in het bezit
zijn van onze redactie te Vlissingen. Op de enveloppe ver
melden „Kruiswoord-puzzle".
Zoals gewoonlijk stellen wij twaalf fraaie prijzen ter be
schikking.
„•Ja, gooit 'm mau'r los!", klinkt het gemoedelijke commando.
Langzaam schuift de ,,R.P. 4", het vaartuig van do „Rijks
politie te water", de sluizen van Wemeldlnge uit en even later
jagen de 100 paarden van de trouwe Kromhout ons niet een
vaartje de Ooster Schelde op. De surveillancedienst van 36 uur
is begonnen.
Het is prachtig najaarsweert je. Het morgenzonnetje spiegelt
op het met dauw bedekte voordek en de blauwe geus klappert
vrolijk in de Zuidenwind.
„Het is net goed weer om
de dienst naar behoren te kun
nen uitoefenen", zegt de boots
commandant, Schipper Bout.
„De Bilt heeft matige tot
krachtige wind voorspeld,
maar dat loopt wel los. Zeker,
er hangen donkere wolken in
het Zuidwesten, maar er zit
geen wind achter". Voor de
landrot aan boord, die zijn
weerstandskracht tegen zee
ziekte eens wil meten, een min
of meer teleurstellende opmer
king.
HET WERK BEGINT.
„Eerst de arbeidslijsten op
die zandzuiger maar eens con
troleren", zegt de bootscom
mandant. Wij komen langszij
behendig springen boots
man Kamp en adspirant-boots-
man Wagenaar op het juiste
moment over. Alleg is in orde
dan zetten we koers naar
de kust van Schouwen. Uw
verslaggever vlast erop dat
men, zoals enkele maanden ge
leden, eens een scheepje met
smokkelvee of iets dergelijks
zal kunnen pikken, doch deze
reis zal het er niet bij zgn.
Zo'n slag sla je niet iedere
j. Wanneer de politieman
nen ervan vertellen, likken ze
figuurlijk nog hun baard af.
Zilt wel geloven, dat we
Een schouwspel, dat kleur en romantiek gaf aan de grijze
herfststemmlng In Londen, was de jaarlijkse processie van
leden van dc Engelse rechterlijke macht op St. Michael
law Sittings. In hun kleurige toga's en lange pruiken trok
ken dc rechters na de speciale dienst in de Westminster
Abdij naar het paleis.
in het eerst onze ogen niet
durfden te geloven, toen we in
het ruim keken en daar een
dertigtal van de mooiste koe
beesten zagen staan?".
We varen verder richting
zee. Het surveillancegebied
strekt zich uit tot 5 km. bui
ten de kust. De contouren van
de Schouwse kust beginnen te
vervagen. Aan stuurboord ligt
nog een mijnenveld; daar moe
ten we niet zijn. Schipper Bout
kent echter de vaarwaters als
de inhoud van zijn broekzak.
Voor het Veeregat gooien we
„de smid ervoor". We gaan
even ten anker om te eten.
Elk zorgt voor zijn eigen kost
je en hoewel de mannen dik
wijls 36 uur achter elkaar
dienst doen, vallen zij bg de
distributie niet onder de cate
gorie van hen die een toeslag-
kaart ontvangen.
BIJ WESTKAPELLE.
Na dit korte intermezzo gaan
we, voor eventuele zeeziekte
met volle magen toegerust, op
Westkapelle aan. Hier kan het
behoorlijk spoken. We krijgen
er een voorproefje van. De
„R.P. 4" begint te rollen,
steeikt af en toe de kop eens
flink in de golven, waarbij het
water als een stofregen tegen
de stuurhut klettert.
Schipper Bout krijgt echter
gelijk: er zit geen wind ach
ter en slecht weer blijft uit.
Soms drijft er een mistbank
over het water, welke vrij
spoedig oplost. De politieman
nen speuren rond: geen ver
dachte scheepjes te bekennen.
De wetenschap dat de water-
politie op alle uren van de
dag en de nacht op de onmo
gelijkste plaatsen Kan opdui
ken, zit de smokkelaars zeker
niet lekker!
Buiten Westkapelle wordt
een sleep waargenomen. Het
vermoeden blijkt juist: geen
der schepen heeft een certifi
caat van zeewaardigheid. Hier
moet worden ingegrepen. In
het belang van de opvarenden
zelf, want zou er een man
overboord slaan, dan kan de
kapitein dood door schuld ten
lasxe worden gelegd.
DE AVOND VALT.
Langzamerhand begint de
avond te vallen. Ons wereldj^
wordt klein. De kustlijnen zijn
moeilijk meer te onderscheiden.
Het enige wat we zien is wa
ter en nog eens water, afge
wisseld door het flikkerlicht
van een lichtboei, welke bo
vendien door een eentonig ge
loei reeds van verre haar aan
wezigheid meldt.
We gaan de bewoonde we
reld weer opzoeken. Op de
vaarroute door de Zandkreek
en op de Oosterschelda zal
wellicht meer te beleven zijn.
Want het zijn niet alleen smok
kelaars waarop de waterpoli-
tie moet letten. Verre van dat.
dat gretig aftrek vond, kon
in beslag genomen worden.
Bij Veere mag de motor, die
zonder onderbreken reeds meer
dan het klokje rond heeft ge
draaid, een ogenblik uitblazen.
En dan komen de jongeren
met de studieboeken op tafel,
lijvige boekdelen met duizend
en-een wetsartikelen, die ook
de gewone politieman moet
kennen. Daarbij heeft de poli
tie te water nog de vele voor
schriften voor het waterver
keer, terwijl hij ook op-en-top
varensman moet zijn. Meestal
zijn deze mannen daarom van
de zee- of binnenvaart afkom
stig.
NACHTELIJKE
SURVEILLANCE.
„Kom, jongeng we gaan weer
eens verder", beslist de com
mandant Yia een half uurtje.
Do machinist, Schipper Polder
vaart, daalt weer af in zijn
heiligdom en brengt de motor
zo keurig onderhouden dat
je er als het ware van zou
kunnen eten op gang. En
dan glijdt de „R.P. 4" de nacht
in.
Fris, maar prachtig weer.
Het kabbelende water van de
Zandkreek, beschenen door een
helder maantje, is als een zil
veren kleed. Een beeld, voor
een lyrische dichter om van te
smullen.
Het varen, vooral 's nachts,
laat echter geen tijd voor zoe
te overpeinzingen. Het is dan
goed uitkijken. In de donkere
stuurhut tuurt de stuurman
ingespannen over het water
naar de lichtboeien, die hem
veilig langs de verraderlijke
zandbanken moeten leiden. En
de politiemannen letten boven
dien nauwkeurig op de vaar-
lichten van de passerende bin
nenschepen, die voortjakkeren
door de nacht, profiterend van
de eb die er nog loopt. Aan die
vaarlichten wil noga! eens wat
mankeren.
VOOR ANKER.
broken. Al surveillerend komen
we zo terug in Wemeldinge,
waar de parlevinkers eens
worden gecontroleerd op ver
gunningen, prijsaanduidingen
e.d.
Als wij afscheid nemen, heb
ben wij een politioneel weinig
bewogen reis achter de rug,
doch wij hebben een indruk ge
kregen van het veelomvattende
en bij ongunstig weer dikwijls
zware werk van een dienst,
waarvan men „aan de wal"
weinig of niets afweet.
„Kijk, die daar ginds ligt
voor anker". Wij zien alleen
zijn top- en heklicht. Als wij
dichterbij komen, blijkt het
schip toch te varen, zonder
stuur- en bakboordlichten. Dat
klopt niet.
„Bijdraaien", klinkt het com
mando. Het schip blijkt een
..opduwer" met volledige sleep
bootverlichting langszij te heb
ben. Voldoende lichten dus,
maar verkeerd opgesteld. De
schipper wordt aan zijn ver
stand gebracht dat dit zo niet
*aat. Nachtvaart is goed doen
lijk, doch dan moeten ook alle
veiligheidsvoorschriften worden
nageleefd. Dikwijls loopt het
zo met een waarschuwing af.
„Je moet als politieman nu
eenmaal geen boeman van je
maken. Van je optreden kan
ook dikwijls een goede preven
tieve werking uitgaan".
Tegen tweeën is de grootste
drukte op het water voorbn.
Iedere schipper wil toch ook
nog een enkel uurtje slapen.
Op een kruispunt van enkele
vaarwaters gooien we de „R.P.
4" neer. Om beurten houden
de politiemannen de wacht en
de anderen kruipen even in de
kooi. Met herinneringen aan
de echommclwicg uit onze
prille jeugd, wiegen wij ons op
de golven in slaap.
Om half vijf worden we
reeds gewekt door het ophalen
van het anker. De dag Ig voor
de politiemannen weer aange-
Krijgsraad behandelde
dodelijk ongeval.
Op 23 Juni reed een colonne
van 9 militaire motorrijders,
onder wie 4 instructeurs en 5
leerlingen, die 14 dagen in op
leiding waren, met razende
snelheid over de Steendijk te
Assen. Even buiten, de bebouw
de köm vloog een der rijders
door de grote snelheid uit de
bocht tegen een boom en over
leed de volgende dag aan de
bekomen zware verwondingen.
Als verantwoordelijk com
mandant stond voor de krijgs
raad te Assen terecht de 23-
jarige reserve-2e lui tenant die
aan het hoofd van de colonne
had gereden.
De krijgsraad veroordeelde
hem tot een voorwaardelijke
hechtenis van drie weken met
3 jaar proeftijd, een geldboete
van f 100 of 50 dagen hechte
nis en ontzette hem uit de
rijbevoegdheid voor de tijd van
1 jaar.
HORIZONTAAL: 1. Deel van
Noord-Holland; 11. reeds; 12.
filmatelier; 13. bijbelse land
streek; 14. buiging; 16. vissen;
17. militaire onderwijsinrich
ting (afk.); 18. snelle loop; 19.
nachtvogel; 20. ontkenning; 22.
beitel; 25. bekende voetbalclub;
27. meisjesnaam; 28 Engelse
ontkenning; 29. een ogenblik;
30. modegek; 31. cirkelvor
mig; 33. zijtak van de
■Donau; 34. zijtak van de Do-
nau; 35. hert; 36. metaal; 38.
feestgewaad; 41. wiel; 43. en
dergelijke (afk.) 44. uitgezocht;
46. andere schrijfwijze voor a;
47. Goed- of kwaadschiks (La
tijn).
VERTICAAL: 1. Germaanse
volksstam uit de oudheid; 2.
profeet; 3. Nederlandse ver
voersorganisatie (afk.); 4.
Zuid-Frans strandmeer; 5.
droog, onsamenhangend; 6.
zie hor. 34; 7. jongensnaam; 8.
onderwijs (afk.); 9. een der
'bijbelboeken (afk.); 10. dwang-
bekeringen onder Lodewijk
XIV; 15. zuidvruchten, 17.
toetsenbord; 21. tijdrekening;
23. de nieuwe volkenbond; 24.
vat; 26. naaldboom; 31. neer
slag; 32. ontwerper der Dra
conische wetten; 37. wereld
taal; 39. indien; 40. Bulgaarse
munt; 42. voorzetsel; 44.
scheikundig symbool voor Sele
nium; 45. ten laatste (afk.).
Feuilleton^)
Romantisch verhaal
van H. Morgan
64
„Je gehele gedrag in Chi
cagoen daarvoor in Den
ver ook al! Je optreden hier
in Cheyenne en tenslotte dan
nog diit hier!"
Robby grabbelde de foto,
welke hij van zijn collega van
de „Chicago Tribune" had
gekregen, uit zijn zak en
duwde het de ander onder
de neus.
„Wie is dat?" vroeg Brown,
kwasi zonder een zweem van
belangstelling.
„Wie dat is? Dat is de
echte detective Al Brown,
wiens naam jij je ten onrechte
hebt toegeëigend en jij
bent niets meer of minder
dan een bedrieger, een op..."
„Een ogenblik!" sneed de
ander hem het woord af en
zgn stem had plotseling zo'n
vreemde, scherpe klank, dat
de journalist onmiddellijk
zweeg.
„Voor je de mensen in hun
eer en goede naam aantast,
beste Walter, dien je toch
eerst volkomen georiënteerd
te zgn! Vooral jij, die toch
een zekere invloed uitoefent
op de openbare mening,
moest het je tot een plicht
maken je te vergewissen, of
eventuele beschuldigingen wel
volkomen gemotiveerd zijn!"
„Je zult toch tegenover die
vele feiten niet willen bewe
ren
,,Ik beweer alleen maar,
dat een mens, die om de een
of andere reden wantrouwend
is in elke handelwgze van de
ander een misdaad ziet! En
voorts ben ik zo vrg te be
weren, dat deze foto van de
„Chicago Tribune" niet al
leen
„Hoe weet je, dat ik die
foto van de „Chicago Tribu
ne" heb gekregen?"
Brown glimlachte en zei
weer op zijn gewone droge
manier: „Als je over een of
andere kwestie moet telefo
neren, let er dan vooral goed
op, dat zich niemand ln de
aangrenzende kamer bevindt,
die het gesprek kan afluis
teren! Daardoor is reeds me
nige „coup" mislukt! Je vol
komen ongemotiveerd wan
trouwen tegenover mij deed
me besluiten je een lesje te
geven. Ik liet me daarom
onmiddellijk nadat jij had ge
sproken, met de „Chicago
Tribune" verbinden, waar ik
nog een oude kennis heb zit
ten, de politiereporter Lingle,
wie ik in 't kort een uiteen
zetting gaf van de situatie,
waarna ik hem verzocht zgn
collega Walter maar een of
andere willekeurige foto te
zenden. Alfred Lingle bleek
direct 'bereid zgn medewer
king te verlenen en daardoor
onze jacht op Jane Grey
wat interessanter te maken.
Daar ik evenwel zag aanko
men, wat zich in deze minu
ten heeft afgespeeld, liet ik
mij door Lingle een schrifte
lijke bevestiging van de ver
wisseling geven. Alsjeblieft,
hier is ze!"
Brown overhandigde de
journalist een brief van de
„Chicago Tribune."
Deze zag het epistel vluch
tig door, gaf het terug en
zei, na een korte pauze, wat
kleintjes
„Tja, dan blgft me niet
veel anders over dan m'n ex
cuus aan te bieden, Brown!
Iedereen kan zich vergissen,
nietwaarentenslotte
ben jg aan deze vergissing
van mijn kant niet helemaal
onschuldig!"
„Dat geef ik onmiddellijk
toe. Maar 't trucje was no
dig om je voor eens en voor
altijd van je wantrouwen te
handelwgze wel anders beoor
delen en cr vermoedelijk niet
meer aan twijfelen, dat alles
wat ik doe, in je eigen be
lang gebeurt!"
.Je zult toch ook moeten
.erkennen, Brown, dat je je
meermalen zeer eigenaardig
hebt gedragen. Je hebt op
dracht een voortvluchtige op-
lichtster te a«rresteren en ten
slotte geef je haar telkens
weer een kans om te ontko
men.
Als dat iemands wantrou
wen niet opwekt..."
„Ik heb opdracht jou be
hulpzaam te zijn!
Mijn principaal, William
Sucket, heeft mij te dien aan
zien zeer nauwkeurige aan
wijzingen gegeven.
(Wordt vervolgd).
Journalist hielp
Kattenburg.
Een Amsterdams corres
pondent van een aantal
Limburgse bladAi schreef
voor zijn kranten een serie
artikelen waarin hij zijn le
zers vertelde van de vaak
zorgelijke omstandigheden
waarin de bewoners van 't
Amsterdamse Kattenburg
verkeren.
Deze arti'.-.ten hadden 'n
onverwacht succes. Drie
Limburgse verpleegsters
hielden in hun omgeving in
zamelingen en Dinsdagmor
gen verschenen zij met een
grote vrachtwagen vol met
kleren, etenswaren, snoep
goed en levertraan bij het
politiebureau Kattenburg.
Onder leiding van de po
litieagent „Ome Frits", die
in Kattenburg grote bekend-
hreid heeft, werden de goe
deren uitgedeeld.
Een moeder van een groot
gezin in een Limburgs
plaatsje, stuurde een gul
den met het volgende brief
je: „Ik kan maar heel wei
nig missen, maar deze gul
den kan er altijd nog wel
af."
Terwijl de bewoners afwezig
waren, brak brand uit in het ach
terste gedeelte van de grote boer
derij van de heer R. Landman te
Abbega (Fr.). De brandweer kon
w_ niet voorkomen dat de boerderij
genezen. Voortaan zul je mijn tot de grond toe afbrandde.
