Op zoek naar mijn Contactman
President worden is niet
eenvoudig
Middelburg staat weer in
het teken van de „Pee"
Joan en Emory, zeven jaar
radiopraatjes over
Nederland
Dwaaltochten door Brussel;
plattegrond in boekwinkel
brengt uitkomst
En dan in het huis van een
woedende oude vrouw....
Vele mogelijkheden voor
2 November
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 8 OCTOBER 1948
Ik was geheim agent in oorlogstijd (VII)
Levenslang geëist te-gen
Schiedamse hulpagent
De advocaat-fiscaal bij de
Rotterdamse kamer van het
Haagse bijzonder gerechtshof
eiste Maandag levenslange ge
vangenisstraf tegen de 41-ja-
rige .A. C. J. M., tijdens de
bezetting hulpagent te Schie
dam. Hem was ten laste ge
legd 131 Joden, Jodenbegunsti-
fers, illegalen, onderduikers en
ezitters van clandestiene ra
diotoestellen te hebben gear
resteerd en twaalf Schiedamse
politieagenten aan de S.D. te
hebben verraden omdat zij
luisterden naar de Engelse zen
der op het hoofdbureau van
politie. Allen kwamen in ^Duit
se gevangenschap om het le
ven.
met nog steeds vijandige stem.
„Waar komt U eigenlijk van
daan?"
„Ik kan U op het ogenblik
niets vertellen. Maar uw zoon
zal alles verklaren als hij thuis
komt. Alles wat ik U vraag is
hier te mogen blijven tot hy
thuis komt."
Ze kakelt maar door en
schuifelt opgewonden van de
kamer naar de keuken en weer
terug. Ik laat haar woorden
over me heen gaan als iemand,
die onder een stortbad staat.
Ik steek mijn laatste sigaret
op en vraag, of zy iets voor me
te drinken heeft.
„Ik heb niets," zegt zij uit
dagend.
„Heeft U geen glas water?
Alstublieft!"
„Neen." Ze is niet te ver
murwen.
Nu sta ik dan in Brussel, maar ik kan me met geen moge
lijkheid dc tramlijn herinneren, die ik moet nemen om naar
mijn contactadres te rijden. Ik vraag een tramconducteur
naar een groot park nabij de straat waar ik heen wil, maar
hy weet het niet. In ratelend Brussels Frans probeert hij me
iets uit te leggen, maar als hij merkt, dat hy zyn energie
verspilt, zegt hy: „Vraag het die politieagent maar eens!"
Ik probeer zijn hoogst ongewenst aanbod af te slaan,
maar hij ziet mijn bezwaren als een bewys van myn gebrek
kige kennis der Franse taal, neemt me bij de arm en duwt
me naar de politieman. De agent is vriendelijk, haalt een
boekje uit zijn zak, bladert er in en zegt dan: „Lijn vijf en
twintig, die naar links gaat."
Ik heb neiging om een tram
in tegengestelde richting te
pakken, maar bedenk, dat hij
het waarschijnlijk bij het goede
eind heeft en volg zijn aanwij
zing op. Tot overmaat van
ramp vertelt de conducteur me,
dat hy die plaats héél goed
kent, maar als hy me waar
schuwt, dat ik moet uitstap
pen sta ik in een drukke
hoofdsti-aat. En daar moet ik
helemaal niet zijn. Ik loop de
ene straat'in, de andere uit in
de hoop eindelijk een bekende
naam te ontdekken, maar te
vergeefs. Ik vraag het aan
een postbode, maar die heeft
nooit van die naam gehoord.
Niemand weet het. noch de
melkboer, noch de glazenwas
ser, noch de priester, die ik
aanhoud.
Ik ben koud en hongerig en
doodop. Ik loop daar maar te
slenteren zonder te weten waar
ik naar toe ga. Ik sta stil voor
een boekwinkel en daar hangt
een grote plattegrond van de
stad voor het raam, precies
zo één als we in Londen ge
bruikten. Dat is de Voorzie
nigheid, die me te hulp komt:
Het vinden van de straat is nu
slechts kinderspel. Vol ver
trouwen ga ik mijns weegs
en stap van de ene tram op
de andere alsof ik me over
niets ter wereld .zorgen be
hoef te maken.
Ik rijd één te ver mee en
wandel voorzichtig terug om
me er van te overtuigen, dat
niemand mij volgt. Ik ben
voorzichtiger dan ooit in de
stille straat met de grote, ou
derwetse huizen. Dan trek ik
op nummer 35 aan de bel en
bid, dat er snel opengedaan
zal worden.
De deur wordt door een oude
vrouw op een kiertje geopend.
„M'sleur?"
„Monsieur Claessen est-il
te?"
„Neen, m'sieur, myn zoon
komt pas om één uur thuis".
Zou zij weten waarvoor ik
hier ben?
Ik moet het er op wagen.
„Vöus comprenez, madame.
Mon nom est Jean." Ik zeg
mijn kenwoord opzettelijk lang
zaam. „Je cherche le vendeur
du sucre".
Maar ze wordt- kwaad, ze
overstelpt me met veront
waardigde uitroepen: haar
zoon hééft geen verbindingen
met dergelijk soort zaken.
„Kijk," zeg ik, met een ge
voel van uitputting, „ik kan
U alles verklaren, maar laat
me in vredesnaam binnen."
„Ik ken U niet," snauwt ze.
,.U kunt wel een inbreker zijn.
U spreekt ook geen Vlaams
als een Belg!" Ik kan nog net
myn. voet tussen de deur zet
ten. „Kom om. één uur nog
maar eens terug. dan is mijn
zoon er!" zegt ze boos.
„Ik kan niet op straat wach
ten,',, pleit ik en duw plotse
ling de deur open. Ik sta bin
nen en doe de deur achter me
dicht.
Vóór me hoor ik vluchtende
voetstappen.
De. oude vrouw is woedend.
Langzaam gaat. ze de trap op.
Ik. volg haar en kom in een
kamer, ogenschijnlyk de huis
kamer. Zy negeert mijn ver
zoek om tc mogen gaan zitten,
dus neem ik uit eigen beweging
een stoel en val neer.
De oude vrouw kijkt naar mijn
besmeurde kleren en handen,
myn ongeschoren kin. Ze ziet,
dat ik volkomen uitgeput ben.
„Bent U ziek?" vraagt ze
Dan word ilc plotseling op
standig en enigszins onzinnig
zeg ik: „Kijk me eens goed
aan! Kijk naar mijn gezicht!
Zie ik er uit als een Duitser?
Heb ik werkelijk zo'n smoel?
Zie ik er uit als een inbreker,
als een dief? En als U zich
over myn accent verwondert,
dan wil ik U wel zeggen, dat
het een Hollands accent is".
De oude vrouw zegt niets
meer. Ze gaat naar de keuken
en komt terug met een kop
koffie. Ik glimlach dankbaar
en ze begint een beetje by tc
daaien, maar blijft zeer op
een afstand.
„Myn zoon kan ieder ogen
blik komen. Hij komt thuis
voor de lunch. Hij heeft me
niet verteld, dat hy een vriend
verwachtte. Had hij het - me
maai- gezegd. Maar hij ver
telt me nooit iets van zyn za
ken".
Ze babbelt door, terwijl ik
soezend met een half oor luis
ter en de grootste moeite heb
om niet in slaap te vallen.
Dan gaat ten langen leste de
bel; drie maal kort en één
maal lang.
„Ddar is Charles," zegt de
vrouw en ze haast zich naar
de deur. Het volgende ogenblik
hoor ik gestommel van voeten
op de trap. Mijn langverbeide
contactman komt binnen.
Den Haag wil industrieflals
gaan bouwen.
Indien de voornemens werke
lijkheid worden, zal de zeer
nijpende ruimte voor kleine
bedrijven in Den Haag binnen
enkele jaren aanzienlijk zijn
uitgebreid. Op initiatief van
de gemeente wordt getracht
tot oprichting van enige com
plexen indusjrieflats en indu
strieparken tc komen, ge
meenschappelijke bedrijfsge
bouwen dus, die qua oprich-
tings- en exploitatiekosten
voordeliger gebouwd kunnen
worden dan afzonderlijke ge
bouwen.
Figaro koning.
Van 26 tot 31 Oct. zal
in het grote R.A.I.-ge-
bouw te Amsterdam Fi
garo koninig zyn en te-
gelykertyd dienaar van
schoonheid en charme.
Op die dagen zal na-
melyk een tentoonstel
ling worden gehouden
van alle mogelijke soor
ten schoonheidsmiddelen
en kappersartikelen, va
riërend van een eenvou
dig flesje parfum tot de
nieuwste nagellak, en de
vernuftigste permanent
toestellen. Tegeiykertjjd
worden kapconcoursen
gehouden, demonstraties
van maJke-up, haarver
ven, permanenten en wat
dies meer zij.
Een hoogtepunt van
het programma is de
verkiezing van een
„schoonheidskoningin",
die voor 19481949 de
titel zal dragen van
„Miss Nederland". De
keus zal niet alleen ge
daan worden uit de mo
dellen. maar ook uit het
publiek.
Een uitgebreide jury,
waaronder een beeld
houwster, een journalis
te, een ai-chitect en een
kapper is hiervoor sa
mengesteld.
Van het uitgebreide
Ere-Comité is de burge
meester van Amsterdam
mr. A. d'Ailly voorzit
ter.
PROT. CHR. WERK
GEMEENSCHAP.
In de tc Amsterdam gehou
den tweede Algemene Verga
dering van de Prot. Chr. Werk.
gemeenschap in de Party v. d.
Arbeid, aan welke een getui
genis-avond voorafging, sprak
mr. J. E. van Walsum, burge
meester van Delft, over „De
uitslag van de verkiezing en
de vorming van het ministerie
Drees", waarna de party-voor
zitter J. J Voirink, op ver
zoek, de nationale- en interna
tionale politieke situatie uit
voerig belichtte.
Als lid van het definitieve
hoofdbestuur werd o.m. jhr.
mr. T. A. J. W. Schorer te
Middelburg gekozeh.
Op 6 Oct. is op Schiphol een nieuwe start- en landingsbaan in gebruik gesteld. De nieuws
Z.O.-NAV. baan is 1800 m. lang en 60 m. breed en loopt, ever'As de overige banon van
Schiphol, vry van de bebouwing. Langs de baan zyn 2 ryen vlakke lichten ingebouwd
op 60 m. uit elkaar in de baan rand en op onderlinge afstand van 50 m. Deze haanver
lichting bestaat uit totaal 78 lichten. Op de laatste 450 m. van de baan, d.w.z. aan bei
de uiteinden, zyn de lichten voorzien van een geel filter, zodat de piloot bU do landing
kan Zien dat hy het einde der baan nadert.
Amerikaans radio-echtpaar, waarvan de een
de ander interviewt.
Negentien jaar van hechte
samenwerking.
(Van onze reizende redacteur)
HILVERSUM, Oct. Ra
dio Nederland, dat is de korte-
polfomroep PCJ, die uitslui
tend voor het buitenland
Zelfs wie de meeste stemmen
krijgt is nog niet klaar....
(Van onze correspondent).
New-York, October. Dat de candidaat, die op 2 Novem
ber de meeste stemmen van het volk op zich verenigt ook
de bewoner van het Witte Huis zal worden, is wel waar
schijnlijk; maar met absolute zekerheid staat het niet vast.
In de laatste 5(h jaar is het immers al twee mqal voorgeko
men, dat de man met de meeste stemmen tenslotte als amb
teloos burger naar huis terug moest keren
Ernstig houdt men rekening met het feit, dat, wanneer
tegen middernacht op 2 November alle stemmen geteld zijn,
geen van de candidaten de vereiste meerderheid behaald,
heeft. Zelfs indien in dat geval Truman een kleine voor
sprong op Dewey mocht hebben, dan staat het toch vast,
dat laatstgenoemde met de overwinning gaat strijken, zo
als wij hieronder uiteen zullen zetten.
Tenslotte: op 2 November wordt de presidentniet
gekozen, men stemt niet op Truman, Dewey of een der an
dere candidaten, maar op nagenoeg onbekenden, wier na
men zelfs door de Amerikaanse pers nauwelijks gedrukt
worden
Ziehier drie paradoxen van
de Amerikaanse verkiezingen.
Zij treffen vooral de Euro
peaan, die aan een zoveel een
voudiger stelsel gewend is. Bi.i
ons immers worat er op een
partij gestemd, en het totaal
aantal stemmen dat zij be
haalt, gedeeld door de kies
deler. levert in eerste instan
tie al de overgrote meerder
heid van haar parlementaire
zetels op. De partij met de
meeste stemmen krijgt dus
van zelf de sterkste positie in
de Kamer.
GETRAPT SYSTEEM.
De presidentsverkiezingen
in de V.S. verlopen volgens
een* getrapt systeem. In ieder
van de 48 staten stemt de
burgerij op de kiesmannen,
die in feite de vertegenwoor
digers van de candidaten zijn;
men stemt daar dus niet op
Dewey, maar op zijn plaatse
lijke Republikeinse vertegen
woordiger. Elke partij heeft in
iedere staat haar eigen kies
mannen. Winnen bv. de Repu
blikeinen de meerderheid in
één der staten, al is het Slechts
met 1 stem verschil, dan be
tekent dit dat alle kiesman
nen, die deze staat naar het
College van Kiesmannen af
vaardigt, verplicht ziin op de
Republikeinse candidaat voor
het presidenstchap te stem
men. Daarmee is tegelijkertijd
van een evenredige vertegen
woordiging, zoals wij die in
Europa kennen, geen sprake
meer.
Dichtheid van de bevolking
is de maatstaf voor het be
palen van het aantal kiesman
nen, dat iedere staat naar bo
vengenoemd College afvaar
digt, op dezelfde wijze als het
aantal zetels in het Huis van
Afgevaardigden is verdeeld.
Iedere staat heeft evenveel
kiesmannen als Afgevaardig
den en Senatoren samen. Aan
gezien elke staat door twee
Senatoren vertegenwoordigd
wordt, is het gemakkelijk uit
te rekenen, dat New-York
(mei zijn 45 Afgevaardigden
in het Huis) 47 kiesmannen
heeft. De kleinste staten, zoals
Wyoming, Nevada en Dele-
ware, hebben een afgevaar
digde en dus drie kiesmannen.
Het totaal aantal leden van
het College van Kiesmannen
bedraagt 531 (er zijn 435 Af
gevaardigden en 96 Sena
toren). Teneinde zeker te zijn
van de overwinning der pre
sident! ëële strijd moet een der
candidaten de absolute meer
derheid in het College der
Kiesmannen behalen of 266
van de 531: de Constitutie
schrijft dit voor.
MEER STEMMEN,
TOCH GESLAGEN.
Het is derhalve vanzelfspre
kend, dat het veel belang
rijker is voor een candidaat
om in New-York of Californië
(met 25 kiesmannen) de over
winning te behalen dan in
Wyoming. Dit büikt o.a. uit
het feit, dat in 1876 de Demo
cratische candidaat over het
gehele land 250.000 stemmen
meer verkreeg dan zijn Repu
blikeinse tegenstander Wil
liam A. Wheeler. Volgens onze
begrippen had hij dus de pre
sident moeten worden. Zijn
volksmeerderheid had hij ech
ter veroverd in kleine staten,
die hem dus weinig kiesman
nen opleverde. In de grote
steden had Wheeler soms
maar een kleine meerderheid ten wel van het land.
van 15 a 20 stemmen behaald;
maar deze 15 stemmen lever
den echter meer kiesmannen
op dan de duizenden stemmen
meerderheid, die de Demo
craat had behaald in de kleine
staten. En tenslotte was het
Wheeler die in het College
van Kiesmannen met de vol
strekte meerderheid êing strij
ken, al was het een benauwde;
185184 stemmen.
In 1888 verkrege de Demo
craat Grover Cleveland 100.000
stemmen meer dan zijn tegen
stander Benjamin Harrison.
Laatstgenoemde had eveneens
in de belangrijke staten meer
overwinningen behaald, het
geen weerspiegeld werd in
het College van Kiesmannen,
waar hij met 233168 stem
men tot President gekozen
werd.
WAT DIT JAAR
MOGELIJK IS.
Dit jaar doet zich een bij
zondere mogelijkheid voor.
Aangezien er vier candidaten
van enige betekenis in de
strijd .zijn (afgezien van de 7.
die kansloos geacht mogen
worden) is het niet uitgeslo
ten dat noch Truman, noch
Dewey de bij 'de Constitutie
vereiste volstrekte meerder
heid in het College van Kies
mannen behaalt. Wallace en
Strom Thurmond (die thans
naar betrouwbare schattingen
6 van het aantal stemmen
zouden verwerven) zullen
vermoedelijk in een aantal
staten een overwinning beha
len en dus kiesmannen naar
het College kannen afvaar
digen. Dit College komt ove
rigens geimime tyd na 2 No
vember vermoedelijk pas
in December bijeen. Het is
dit College dat officieel de
President kiest.
Gesteld dat noch de Demo
craat, noch de Republikein in
eerste instantie de vereiste 266
stemmen der Kiesmannen be
haalt, dan zal het College
geen anders keus hebben
dan de pi'esidentsverkiezing
over te dragen aan het Huis
van Afgevaardigden.
DEWEYS KANSEN.
Als het zover komt, dan
stemmen de Afgevaardigden
niet individueel (er zijn 246
Republikeinen tegen 188
Democraten en 1 Onafhanke
lijk Huis). Elke staat mag
slechts 1 stem uitbrengen en
een der candidaten moet de
volstrekte meerderheid (25
van de 48) behalen. Dit jaar
zou onder deze omstandig
heden Dewey van de over
winning verzekerd zijn. Im
mers op de basis van 1 stem
ner staat hebben de Republi
keinen in het Huis van Afge
vaardigden een meerderheid
van 2917 stemmen, terwijl
twee staten „blanco" zouden
moeten stemmen, omdat zij
door evenveel Democraten als
Republikeinen in het Huis
vertegenwoordigd zijn.
Theoretisch is er dan nog de
mogelijkheid doch zeker
niet dit jaar dat geen der
werkt, heeft op het ogenblik
een paar gasten op bezoek, die
de belangstelling èn de waar
dering van het gehele Neder
landse volk verdienen. PCJ
die dag in dag uit om van
de nachten maar niet te spre
ken in het geweer is om
de wereld te vertellen wat
Nederland is en doet en be
tekent te midden van al die
andere landen; PCJ, die vele
vreemde talen spreekt om ver
binding tot stand te brengen
met vele vreemde volkeren;
PCJ kan het alleen niet af,
want er is heel veel volhar
ding en doorzettingsvermogen
voor nodig om de wereld dui-
deliik te maken dat wij hier
nog heel wat anders uitspoken
dan boerendansjes op klom
pen maken in visserscostuum.
Vandaar dan die gasten.
TWEE AMERIKANEN.
Het zijn Joan en Emory
Ellis, twee Amerikaanse ra
dio-reporters een zij en een
hij die negentien jaar ge
leden ergens in Californië met
elkaar getrouwd zijn. Zij was
candidaten in het Huis van
Afgevaardigden de volstrekte
meerderheid verkrijgt. In dat
geval, zegt de Constitutie, be
trekt de vice-president het
Witte Huistenminste als
er een vice-president gekozen
is. Het is echter hoogst on
waarschijnlijk, dat. wanneer
de candidaat voor het presi
dentschap geen meerderheid
in resp. Colleges kon verkrij
gen, zyn partijgenoot voor het
vice-presidentschap daarin
wel geslaagd zou zijn. In dat
uiterste geval kiest de Senaat
een vice-president, die dan
meteen als president optreedt.
Op 20 Januari om precies 12
uur in de namiddag betreedt
de nieuwe president het Witte
Huis. En dan begint in Ame
rika het nationale gezelschaps
spel opnieuw en vraagt ieder
een zich af: Wie zal de vol
gende president zijn, in 1952?
(Nadruk verboden).
Dit jaar worden 60 millioen kilo verzonden.
Bietenbergen op de Loskade
Middelburg leeft weer met
de bietencampagne mee. Van
's morgens vroeg af ryden
hoogopgeladen vrachtauto's
en boerenkarren door de stad
naar de Loskade, die ouder
gewoonte veranderd is in één
iiolossale bietenopslagplaats.
Daar worden de bieten in de
schepen van dc Ver. Coop.
Suikerfabrieken geladen. Men
rekent op een aanvoer van
60 millioen kg., dat wil zeg
gen ongeveer het dubbele van
het gewicht aan peeën, dat
vorig jaar werd geladen, toen
de hooggespannen verwach
tingen wat teleurgesteld wer
den.
Lang niet alle boeren bren
gen zelf hun vrachtjes naar
de laadplaats. Velen geven
er de voorkeur aan de bieten
naar een punt te brengen,
waar zij geladen worden op
vrachtauto's. Het eiland kent
nog de zogenaamde bieten -
stations, die dateren uit de
tijd, dat de stoomtram langs
menig dorp pufte. Nog steeds
brengen talryke boeren
hun oogst naar deze
„stations", maar de auto
heeft de tram vervangen. De
vrachtauto haalt ook de'bie-
De suikerfabrieken hebben
er belang bij, dat ook in de
eerste weken van de campag
ne een behoorlijke aanvoer
komt. Daarom worden pre
mie's uitgeloofd voor vroege
levering. Meestal is er ln de
eerste dagen maar een mini
male aanvoer. Dat was even
wel dit iaar anders Toen vo
rige week Maandag de eerste
leveringsweek begon, verdron
gen de boeren zich op de
Loskade om hun vracht te
kunnen lossen. Karavanen
van wagens en auto's arri
veerden ook de volgende da
gen bij de laadplaats, zodat
er zelfs drie agenten aan te
pas moesten komen om het
verkeer in het gareel te hou
den. Het was zo enorm druk,
dat een insider tegenover ons
verklaarde het nog nooit zo
meegemaakt te hebben.
BETERE OUTILLAGE.
Overigens is de laadoutil-
lage vergeleken bij vorige ja
ren veel verbeterd, zodat er
sneller gewerkt kan worden.
Moest men vorig jaar laden
met twee kleinere kranen,
thans heeft men de beschik
king over drie lopende kra
nen en een vaste laadbrug.
Vele wagens vervoeren de
bleten in grote netten, die
nadat men onder de brug is
gereden, worden gegrepen en
in het schip* worden leegge
stort. Deze methode is effi
ciënt eneconomisch. Twin
tig jaar geleden moest men
zich met kruiwagens behel
pen; geen wonder dat het
toen wel eens Nieuwjaar werd
voordat de Walcherse oogst
verzonden was
Het ligt in de bedoeling da-
felrjks twee schepen van 400
500 ton geladen te laten
vertrekken Momenteel is dat
•er nog maar één, maar hier
in zal spoedig verandering
komen. Er wordt veel last
ondervonden van de lage wa
terstand en van het feit, dat
de Loskade thans voor de
aanvoer van zovele producten
dienst moet doen.
De havenmeester, de heer
N. C. van Oost, slaagt er
echter steeds in ruimte te
vinden voor de bietenbergen
en voor het verhalen v^n de
schepen. De samensmelting
van de suikerfabrieken bete
kent voor hem een groot
voordeel, want dit vergemak
kelijkt zijn werk.
Nu de campagne een week
oud ls, gaat het laden en
lossen zo vlot, dat vrijwel geen
aanvoerder meer behoeft te
wachten om aan de beurt te
komen.
Middelburg is niet de enige
laadplaats voor de Walcher
se bletenoogst; ook van Vee-
re worden bieten vervoerd
Er doen zich daar echter
moeilijkheden voor als gevolg
van de vernieuwing der kade.
Vroeger was ook Nieuwland
nog een centrum van bietexx-
transport,. maar de haven al
daar ls thans onbruikbaar
voor dit doel.
toen net in dienst getreden bij
een plaatselijk radiostation,
waar hij sedert vier jaar om-
roepleider was. Sedertdien
zijn ZÜ niet van eikaars zijde
geweken. Men vindt hen niet
alleen thuis samen, maar ook
bij de werkzaamheden, want
zij hebben een eigen werk
wijze ontworpen, die hierop
neerkomt, dat zij overal geza
menlijk naar toe gaan en dan
elkaar zo'n beetje „intervie
wen" over wat zij zien. Het is
prettig er naar te luisteren:
afwisselend de1 stem van een
vrouw en die van een man,
een gesprek in huiselijken
trant tussen twee mensen, die
elkaar bij de voornaam noe
men en de gave hebben' de
dingen telkens weer zo te zien
en zo te zeggen alsof zij er
zo juist op een prettige ma
nier door verrast werden. Zij
missen (gelukkig) de gebla
seerdheid van zo menige bet
weterige Amerikaan, die naar
Europa oversteekt om het
eens even te vertellen. Joan
en Emory Ellis zijn trouwens
niet naar Nederland gekomen
om ons iets te vertellen; zij
hebben tot taak millioenen
Amerikanen en nog vele an
deren het een en ander te
vertellen over ons.
HOE ZIJ ONTDEKT
WERDEN.
Ja. over ons, Nederlanders.
In 1941 zijn zij „ontdekt" door
de Nederlandse regering te
Londen. Er moge dan al wei
nig goeds te vertellen zijn
over de „Londenaren", dat zij
twee Amerikanen in dienst
hebben genomen is een prij
zenswaardige daad geweest.
Zo werken zij nu al zeven
jaar in Nederlandse dienst, of
ficieel verbonden aan het
Netherlands Information Bu
reau te New York. De hele
oorlog door hebben zij de
goede naam van Nederland in
de Verenigde Staten hoog ge
houden door elke week een
kwartier lang het een en an
der te vertellen over telkens
een ander Nederlands onder
werp. Tot op èekere hoogte
was dat niet gemakkelijk,
want zij waren geen van beide
ooit in ons land geweest: al
leen Emory had ergens een
verre Nederlandse stamvader.
Kort na de oorlog kwamen zii
echter naar het land. waar
over zü al jarenlang zoveel
hadden verteld, in de eerste
plaats om eens te controleren
of zü al die tijd geen onzin
hadden verteld via de micro
foon en verder om nieuwe in-
drukken op te doen. Zij leg
den 12.000 km af in ons land,
leerden het beter kennen dan
menig Nederlander en gingen
terug met 39 gesprekken kant
en klaar, in hoofdzaak over
het Nederlandse bedrijfsleven.
Nu zijn zij hier voor de twee
de keer met eenreisschema
van 8000 km: deze keer be
handelen zij vooral toeris
tisch*» onderwerpen, maar na-
tuurïük waren zii ook bii de
inhuldiging van de Koningin,
de opening van de Staten-
Generaal en tal van andere
fTAheurtenissen van de jongste
tijd. Straks gaan zij terug met
weer 39 reportages.
De gesprekken van Joan
en Emory worden uitgezon
den over 240 Amerikaanse
renders, henevens door zen
ders in Mexico, de Parama-
zóne. op Curacao. In Zuid-
Afrika, te Jeruzalem en te
Singapore, on de Phüinpvinen
en in Australië. De betekenis
van het werk dezer ..good
will-ambassadors" is "dan ook
zeer groot.
(Nadruk verboden.)
VERMISTE PERSONEN.
(Van onze parlementaire
redacteur) 4
Het werk van de Missie
tot opsporing van vermiste
personen uit de bezettingstijd
begint langzamerhand af te
lopen. Zoals zoveel instellingen
uit de periode vlak na de
oorlog zal de Missie, die
veel en nuttig werk heeft ver
richt en ook op het ogenblik
nog in binnen- en buitenland
haar onderzdektngen voortzet,
haar arbeid binnen afzienbare
tijd beëndigen. Met ingang van
1 Januari 1949 zal het perso
neel worden ingekrompen en
op 1 Juli 1949 zal de Missie
zo verwacht de regering
het althans geheel geliqui
deerd kunnen worden.
