Duitse jeugd zocht zijn weg In Bayeux begon de zege Het Vlissingse badseizoen in 1948 Ontreddering leidt tot nihilisme en nationalisme Tragiek van hei ontwortelde gezinsleven Indonesische intelligent bij Moskou in de leer Minder baders, minder ongevallen, minder kwallen enminder strand Bijna geen Belgen TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 16 SEPTEMBER 1948 De drukkende last van het verleden, de herinnering aan alles wat wij van het Duitse buurvolk hebben ondervonden maakt voor ons Nederlanders het contact met personen en groepen in Duitsland niet gemakkelijk. Indien men zich echter niet wil beperken tot een beschrijving van uiterlijke levensomstandigheden, doch wil doordringen tot de geeste lijke nood van- degenen, die men aanvankelijk met enig wan trouwen tegemoet treedt, moet men dit wel met de nodige onbevangenheid doen. Uit eigen ervaring is mij bekend, dat men daarin het best slaagt bij ontmoetingen met de Duitse jeugd. De bewering, dat de toe komst van een volk wordt be heerst door de levenshouding van het opgroeiende geslacht, is een gemeenplaats geworden. Voor Duitsland feitelijk Moor geheel Europa springt de betekenis van het jeugd- vraagstuk echter wel duidelijk in het oog. Een groot rijk ging ten gronde; er werden geduch te bressen geschoten in de ge neraties, die de macht van Hitler's staat ten top wilden voeren. Een wereld van puin en desorganisatie, van wan hoop en verbittering bleef over. Door dat puin heen zoekt een nieuw geslacht zijn weg. De tijd gaat snel. Kinderen, die in 1945 op het moment van de nederlaag vijf of zes jaar waren, zijn nu alweer acht of negen jaar oud. De middelbare scholen worden in de lagere klassen bevolkt door jongens en meisjes, die nooit enige re latie hadden met de Hitlerju- gend. Slechts de oudere jeugd, leerlingen van hogere klassen en vooral de studenten onder gingen de invloed van het Na zisme. Gedurende de maanden, waarin ik mij met onderzoek in West-Duitsland bezig hield, heeft geen vraag mij zo ge boeid als het probleem van de Duitse jeugd. Daarbij denk ik in de eerste plaats aan de kleuters, die, hoewel soms wat bleek en verwaarloosd, het voordeel hebben zich geen be tere omstandigheden te herin neren. Zij waren gedwongen van jongsaf met de meest be scheiden ruimte genoegen te nemen. Er zijn vele lekkernijen, die zij nooit hebben geproefd (een stukje chocolade wordt soms geweigerd) en ook in hun spel stellen zij geen hoge eisen. Trouwens, waar speelt men prettiger dan in modder of zand tussen de puinhopen, waar brokstukken voor het maken van grillige kinder bouwwerken voor het grijpen liggen? GEZINSLEVEN AAN GETAST De tragiek van het kinder leven begint eerst met het zich bewust worden van de ontred dering der samenleving. Dit pijnigend bewustzijn komt voor het kind het eerst in het ge zinsleven tot uiting. En het ge zin staat in het huidige Duits land aan vele stormen bloot. In enige millioenen gezinnen keerden de mannen niet terug en waar zij hun vroegere plaats innamen, deden zich meestal ernstige huwelyksconflicten voor. Veel moeders zyn te vermoeid en 'te ondervoed om de nodige zorg aan de kinde ren te besteden. De nerveuze spanningen nemen toe, vooral in de overbevolkte huizen utfar het samenwonen van talrijke gezinnen de intimiteit van het gezinsleven aantast. Over menig kindergezicht ligt een zorgelijke trek. Wan neer leerlingen van een volks school, bijvoorbeeld in opstel len iets over hun huiselijke omstandigheden meedelen en dit gebeurt soms met alle naïviteit van elf- of twaalf-ja rigen spreekt daaruit heel wat leed. Op middelbare scho len. komt het telkens voor, dat meisjes enige dagen de school verzuimen om bij ziekte van de moeders het huishouden te doen. Er zijn gezinnen waar drie kinderen samen één paar schoenen bezitten; ook hierin .kan een oorzaak van school verzuim liggen. Het gebeurt, vooral in gezinnen van vluch telingen uit Oost-Duitsland, dat meisjes van zestien, zeven tien jaar 's zomers en 's win ters op een planken vloer sla pen. Een meisje vertelde na haar eindexamen, dat zij met haar ouders en zusjes in een kleine vrijwel ongemeubileerde kamer woonde en dat zij maan den lang vrijwel al haar huis werk op haar schoot had ge schreven! Ik laat het lot van uit el kander geraakte vluchtelingen gezinnen en van de misdadige jeugd men schat het aantal zwervende kinderen in West- Duitsland op 15.000 nog, Kunstschilders in de wolken. De Nederlandse federatie van beeldende kunstenaars verenigingen heeft contact met 'de K.LM. opgenomen om voor haar leden, die zich in staat achten him indruk ken van uit een vliegtuig weer te kunnen geven, de gelegenheid te scheppen, vliegtochten boven ons land te maken- De K.L.M. heeft hier in toegestemd. buiten beschouwing. Evenzo het andere uiterste: de platte landsgezinnen, die voltallig zijn gebleven, al hun bezittin gen Behielden en weinig van voedselgebrek hadden te Iflden. „NORMALE" ELLENDE. „Normairi" is helaas een el lende, die vooral in de steden heeft aangenomen, dat men zich afvraagt waar nog uitwe gen zjjn te vinden. En dit is juist de vraag, die velen bezig houdt, ook waar onverschillig heid wordt voorgewend. Hier ligt de bron van tragische con flicten. Het is my uit vele gesprek ken gebleken, dat speciaal de oudere jeugd steeds meer de neiging vertoont het verleden Prof. L. J. Bouman, thans hoogleraar in de sociologie aan de Gro ninger Universiteit, is in Zeeland een bekende figuur. Jarenlang was hij leraar in de geschie denis aan de R.H.B.S. te Middelburg en vele leerlingen zullen zich nof zijn prettige en leerzame lessen herin neren. Prof. Bouman heeft deze zomev een studie-bezoek gebracht aan West-Duitsland. In het weekblad „De Stem van Nederland" vatte h\j in een artikel een deel van zijn ervarin gen samen. te idealiseren. Ieder betoog over de verweroelykheid van het verdwenen régime stuit af op de vraag wat het heden en de toekomst dan wel hebben te bieden. Naarmate de huidige misère toeneemt, krijgen her inneringen uit het verleden meer glans. Is het zo verwon derlijk, dat jongens en meisjes uit de hoogste klassen van middelbare scholen, die nog enige tijd in de Hitlerjugend hebben doorgebracht, met een zekere weemoed terugdenken aan dagen van sport en zang, kampeertochten en wedstrij den? „De mooiste tyd van mjjn leven" verzuchtte een meisjes studente, die mij hiervan ver telde. Antwoordt men, dat de te genwoordige verwarring juist moet worden toegeschreven aan fouten uit het verleden, dan heeft de jeugd tegenwer pingen genoeg: „Doet men het nu zoveel beter?" „Wie zyn het, die ons nu de les lezen?" „Tonen de overwinnaars in hün machtspolitiek zoveel ze- del jjker normen dan de mannen van het Derde Ryk?" Met een zekere hoon critiseert men wat door „de democratie" in bin nen- en buitenland wordt ge presteerd. Tegenover de demo cratische beginselen staat men innerlijk vreemd, bestuursfou- ten en corruptie neemt men des te scherper waar. Gevoe lens van wantrouwen doen al le obiectivitetit verloren gaan. Een leeraar beklaagde zich bij mij over moeilijkheden bij het geschiedenisonderwijs: hij ver telde, dat bp de behandeling van sommige onderwerpen soms een onzichtbaar gordijn scheen te zakken tussen hem en zijn leerlingen. IDEALISERING VAN HET VERLEDEN. Hoewel velen beseffen, dat zij eigenlyk tegenover het in eengestorte Derde Rjjk een even critische houding zouden moeten aannemen, kunnen zy geen weerstand bieden aan de idealisering van het verleden. Wie echter de kracht heeft het verleden wel van de hand te wijzen, bewijst daarmee nog niet, dat hij bereid is enige verantwoordelijkheid voor de toegkomst te dragen. De tragiek van de Duitse jeugd openbaart zich het dui delijkst in de onzekerheid van de jonge mensen, die de grens der volwassenheid naderen, Maar deze aanvaarden de aan sprakelijkheid voor hun nega tieve houding slechts gedeelte lijk. Ik heb bittere discussies meegemaakt tussen vertegen woordigers van de jonge gene ratie en volwassenen, die van de jongeren het verwijt kregen te horen, dat zij de jeugd in de steek lieten. Inderdaad, de ou deren krabbelen terug naar ge loofsuitingen en politieke denk beelden uit de jaren vóór 1933. De jeugd kan hen daarin niet volgen. En al kon zij het, dan zou zjj het nog niet willen want het is de natuurlijke functie van de jeugd aan haar toekomst te bouwen. Wie zich echter van het verleden los maakt zonder verantwoorde lijkheid voor de toekomst te aanvaarden, glijdt af naar een noodlottig nihilisme. Dit is het lot van velen tegenwoordig. Men heeft hier te lande te veel de gewoonte in Neder landsDuitse studentenby- eenkomsten geleidelijk komt weer enig contact tot stand direct de schuldvraag aan de orde te stellen. Het is mo gelijk, dat enkele Duitse stu denten, onder de indruk van hun verblijf 1" het buitenland en uit een zekere welwillend heid jegens hun gvistheren, spoedig de verlangde schuld bekentenis afleggen. Wie ech ter in Duitsland enige tyd te midden van studenten leeft, behoeft niet veel psychologisch inzicht te bezitten om te be grijpen. waarom de schuld vraag de Duitse jeugd niet be zighoudt. De onweerstaanbare neiging het verleden te ideali seren, de afschuw van het he den, vooral onder de indruk van de d-Jigelijkse zorgen en de sterk nihilistische inslag in het denken van al deze teleurge- stelden, leiden tot een bewust zijnsvernauwing die schuldbe sef buitensluit of naar het on derbewustzijn verbant. Eerder kan men een nieuwe uitbar sting van politiek fanatisme verwachten; Cile voorwaarden voor een nationalistisch réveil zijn aanwezig. DE STUDENTEN. Dit is het duidelijkst zichtbaar bij de Duitse studenten. De meèsten van hen hebben enige jaren militaire dienst achter de rug. Velen studeren van overgespaard geld. Men ziet aan de universiteiten een grote verscheidenheid van typen: oudofficeren, die hun militaire allures hebben behouden, ande re oud-militairen, die een toon tje lager zingen, ijverige meis jesstudenten, jonge idealisten, stille werkers en luidruchtige lieden, blinden. die door vrienden of vriendinnen naar de collegebanken worden ge bracht, verminkten, o.a. jonge mannen zonder handen, die eveneens op hulp van anderen zijn aangewezen, maar allen hebben met elkander gemeen dat zy onder de onzekerheid van deze tijd lijden en dat zij hun wanhoop en verbittering als een psychische kwelling on dergaan. Noodlottig vooral is, dat de jonge generatie, voor zover zij reeds niet buitenkerkelijk was, geheel of gedeeltelijk uit de bindingen van het geloof is losgeslagen. De totalitaire op voeding heeft ook wat dit be treft haar sporen duidelijk na gelaten. Weliswaar trachten de kerken het verloren terrein te rug te winnen, doch zy troffen nog niet de toon om de jeugd diep te beroeren. Zo gapen aan alle kanten afgronden van twijfel, zelfs in het geloofsle ven. Buitenlanders, die het Duit se volk voor de huidige chaos aansprakelijk stellen, zullen voor de jeugd een andere maatstaf moeten aanleggen. Misschien, dat men bij nader inzicht zelfs tot de conclusie komt, dat men beter doet het oordeel op te schorten tot men. met begrijpend medele ven, enig inzicht neeft verwor ven in de tragisch conflicten, die de stemming van het op groeiend geslacht in Duits land tot een gevaar maken voor Europa. Gemeente-ambtenaren van Berlijn ontslagen. De waarnemend burgemees ter van Berlijn, dr. Ferdi nand Friedensburg. heeft medegedeeld, dat 348 ge meente-ambtenaren uit de Sovjet-sector sinds begin Au gustus op bevel van de Sov jets zijn ontslagen. „Dit is de laatste ontwikkeling in de actie om pressie uit te oefenen op de stad", zo zei- de Friedensburg. Deense stap te Moskou. Het Deense ministerie van buitenlandse zaken heeft de Deense zaakgelastigde te Moskou opdraent gegeven, de aandacht van de Sovjet-auto riteiten te vestigen op de voorschriften betreffende het vliegen over het Deense eiland Bornholm. Onlangs werd melding ge maakt van activiteit van Rus sische vliegtuigen boven het eiland. Protest in V.N.-commissie. De Belgische. Franse en Britse afgevaardigden hebben de vergadering van de 16 lan- dencommissie der V.N. voor de gebieden zonder zelfbestuur verlaten uit protest tegen een redevoering van de Sowjetaf- gevaardigde. Zy keerden terug, toen deze zijn rede over de po litiek van de koloniale mo gendheden had beëindigd. De fakkelloop van de Normandische ikust naar Eindhoven. Een ongehavend stadje in een geschonden streek. (Van onze reizende redacteur). Met grotere luister dan ooit tevoren gaat deze derde keer de plechtigheid gepaard, waarmee de bevrijding van Eindhoven, de grootste stad in het Zuiden des lands, zal worden gevierd. Dank z(j de oorspronkelijke wjjze, waarop de Zuiderlingen de viering plegen aan te pakked, groeit zij langzamerhand uit tot "n feest, dat geacht kan wor den de vrijmaking van ge- De bemanning van het slagschip ..Vanguard" ziet met span ning uit naar de reis, die het Engelse koningspaar volgend jaar naar Australië zal maken. Het oorlogsschip, dat thans in de haven van Weymouth ligt, maakt nog een trip paar Gibraltar en Malta om vanduar terug te keren naar Devon- port, w aar de grote reis begint. Het dek krijgt een goede beurt. Praag, Djocja, de methoden zijn hetzelfde. Een Indonesische volksdemocratie door BOB SCHRIJVERS. De fusie van de vier linkse partyen in de Republiek en de verklaring van Sjarifoeddin, dat hy reeds jaren communist is. hebben nogal wat beroering gebracht in Nederland. Voor diegenen, die vasthouden jcan dc rykseenheid, was het een aardeding om te zeggen. „Zie je welzy, die het rege ringsbeleid inzake Indonesië voorstaan, zyn er door veront- rusi. Het Is overdreven de Re publiek nu reeds als een toe komstige olksdemocratie te zien de meerderheid in de Republiek is zeker niet com munistisch maar aan de andere kant is het gevoel van onbehagen niet geheel ten on rechte. Immers, de gebeurtenissen in de Oost-Europese staten, die culmineerden m de „stunt" in Praag, hebben aangetoond, hoe de werkwyze der commu nisten is. Het begint met een legale oppositie, daarna wor den de partijen van de linker vleugel zo lang met schone leuzen bewerkt, dat zij er toe overgaan, zich met de com munisten te verbinden en ten slotte grijpen de communisten, die zich intussen al van de sleutelposities in de staat heb ben meester gemaakt, naar de macht. Uitvoering van de volkswil heet dat. In geen van de Oost-Europese staten is dit spel mislukt; de heren die het speelden waren goed geïnstru eerd in Moskou. OMSTANDIGHEDEN ANDERS. Uiteraard zijn de omstandig heden in Indonesië anders dan Het begint weer te winteren langs de Zeeuwse kust. In Vlissingen is dit maar al te goed te merken. De hotelter rassen zyn verlaten, de golvende manen van de grimmige leeuwen by de boulevardtrappen glimmen in de najaarsre gen en het gemeentelyk badbedryf gaat zijn matjes voor dit jaar weer oprollen. Men is druk bezig de cabines voor de laatste maal te reinigen, de loopplanken op het strand worden opgeborgen, de strandstoelen zyn al weg en aan het opruimen van de versperringen wordt gewerkt. Badseizoen 1948 is gesloten. Langzamerhand verdwynen de zwembroek jes en badpakken weer in de linnenkast. Er wordt nog wel gezwommen af en toe loopt er over het verlaten strand een rillende zwementhousiast maar voor de „ge wone man" is het te koud geworden. Wat het Vlissingse strand betreft, was het dit jaar in vergelijking met 1947 met al les minder. Het begon al met het weer< veel mooie dagen waren er niet en vanzelfspre kend was <!it ook aan het be zoekersaantal te merken. In 1947 werden 61.765 baden ge nomen en 21.500 stoelen ver huurd. Dit jaar waren er slechts 40.377 baders en 11.810 „stoelenmensen". Er waren ook minder onge lukken dit jaar. In tegenstel ling tot 1947 is de boot geen enkele maal uitgeweest om roekeloze zwemmers op te ha len. Er moest wel eens „ge blazen" worden er zijn im mers altyd. zwemmers, die zich te ver in zee wagen maar was er eenmaal flink „getoe terd", dan maakte de roekelo ze dame of meneer rechtsom keert en de badmeester was weer gerustgesteld. WEINIG GEVONDEN Zelfs met de gevonden voor werpen was het slecht Het vorig seizoen leverde ten minste nog een aantal kunst gebitten op, maar 1948 be perkte zich tot schopjes en emmertjes, die meestal heel spoedig door een huilende kleu ter met bijbehorende papa of mama werden opgeëist. Wel verspeelden enkele baders rin gen e.d., die niet werden te ruggevonden. GEEN BELGEN. Het eigenaardige van dit seizoen was, dat het strand bijna niet door Belgen bezocht werd. Men zou juist het tegen deel verwacht hebben. Elke dag stroomden immers auto bussen vol Zuiderburen Vlis singen binnen en 's Zondags zag men niet anders dan witte borden en rode nummers. Het Het Vlissingse strand trok hen blijkbaar niet aan. Voor de oorlog was dit anders. Toen kon het gebeuren dat er 's morgens een leider van een Belgisch reisgezelschap bfl het strandbedrtjf kwam aanzetten met de vraag of het mogelyk was dat 's middags een paar honderd Belgen kwamen baden. Die tyd schynt voorbij, in ieder geval heeft het strand dit jaar niet van het Belgisch bezoek aan ons land geprofiteerd. Misschien hadden de Zuiderbu ren het te druk met kopen voor him „goedkope gulden". DE KWALLEN Er was nog een soort „gas ten", die zich veel minder dan vorig jaar liet zien, nl. de kwamen. Nu was dit niet zo heel erg, deze vieze, slijmerig zeedieren zijn allesbehalve graag geziene gasten. In 1947 was er bijna geen ammoniak genoeg om de „gestraalde" slachtoffers te behandelen, ter- wyl er dit seizoen betrekkelijk weinig werd gebruikt. Dan was er nog iets min der dan het vorige seizoen, nameiyk het strand zelf. Het Vlissingse strand on dergaat nog steeds een ver mageringskuur. Op ver scheidene plaatsen komt de kleilaag te voorschyn en waar de klei voor de dag komt is het zand verdwe nen. Het strand wordt smaller en smaller. Dit ge beurt evenwel niet alleen in Vlissingen, In geheel Zee land valt er een versmal ling van de stranden te constateren. Het is niet te zeggen of dit nog verder zal doorgaan, of niet. Er zyn altyd perioden van aanwas en afname. Ver moedelijk zal in Vlissingen de afname wel minder worden als het uitbaggeren van de vaar geul vóór het strand gereed is. De stroom schuurt dan niet meer zo dicht langs de kust. HET ONDERHOUD. Het onderhoud van het strand kon. dit jaar geregel der gebeuren dan in 1947, het publiek werkte ook mee: Het maakte gebruik van de papier manden, de cabines bleven zindelijk, kortom het perso neel van het badbedrijf behoef de geen onnodig werk te doen. Alleen de jeugd was soms een beetje uitgelaten, er waren b. v. kleine snuiters, die het een buitengewoon genoegen von den de inhoud van de papier manden over het strand te verspreiden. En dat was niet de bedoeling, in Oost-Europa. Rusland is hier geen machtsfactor waar mee men nolens volens uit economische en strategische oogpunten rekening moet hou den. een factor die de mani pulaties in Oost-Europa zeer begunstigde Aan de andere kant zijn dc sociale omstan digheden in de Republiek zeer slecht en de practyk (Frank rijk, Italië) heeft geleerd, dat de communisten dit weten te gebruiken, Bovendien is de macht van de regering te Djocja niet zo erg groot. Verschillende figuren uit de P.K.I. zijn goed voorbereid: Zij. kregen hun opleiding in Mos kou en na de omwenteling in Praag. Niet enkele, maar tientallen lieden uit Z.O. Azië heb ik daar ontmoet. Zij leven daar op kosten van het minis terie van Informatie, dat voor de opleiding zorgt. Het ont breekt deze mensen aan wei nig en misschien daardoor misschien ook door hun voor ingenomenheid dringt hun blik niet door tot de achter grond van het communisme, maar aanvaarden zij de werke lijkheid om hen heen als de enig juiste manier van rege ren. Tegen ieder die het horen wil, oefenen zy critiek uit op de vroegere koloniale gouver nementen. Maar zelf blijven zij de intelligentia, die iets voor het volk doen kunnen werkeloos in Praag rondhan gen, om bij hun terugkomst de leugenachtige doctrines van het communisme te verkondi gen. Dezer dagen sprak ik met een lid van de Indonesische de putatie bij de troonswisseling. Het was een Soendanees, hoofdredacteur van een Indo nesisch. dagblad. Hij verklaar, de, dat het weldenkende deel der volkeren van Indonesië heus niet op de zegeningen van het communisme wacht. Bij het betrekkelijk lage ont wikkelingspeil van brede lagen der bevolking, de sociale nood, en de revolutionnaire sfeer, die er thans noodzakelijk moet heersen, kan het communisme op een zekere steun rekenen. Als de communistische agen ten een handig gebruik maken van de interne chaos, achtte myn collega een staatsj met als gevolg een vol mocratisch bewind niet onmo gelijk. MOEILIJK „Als Nederland daarop rea geerde met een politieke actie, wat zou u daarvan denken?" vroeg ik na zyn verklaring. „Voor de communisten zou het een welkome gelegenheid zijn om te bewijzen wat een lelijke imperialisten jullie zijn, en voor onsvoor ons zou het moeilijk zyn, erg moeilyk", luidde zijn antwoord. Intussen is in de Republiek de volksdemocratie nog niet uitgeroepen en Hatta heeft zij het dan voorzichtig te kennen gegeven, dat hij er niet zo veel voor voelt. Met grote nauwgeletheid zal men de ont wikkeling der interne politieke situatie in Indonesië moeten gade slaan, maar tevens zal men alles moeten vermijden, wat koren op de molen der communisten is. Het spel van Moskou wordt niet alleen ge speeld in Oost-Europa en Ber- lynl (Nadruk verboden). heel Neder/and bezuiden de Moerdijk te verzinnebeelden. Anders dan voor in het Noorden viel de grote dag voor Eindhoven in het najaar van 1944, op de 18e September. Die datum blijft daar van grotere betekenis dan de officiële herdenkings datum voor het gehele land, de 5e Mei, Men kan de ge schiedenis nu eenmaal met forceren. Hoe gaarne men zich in het Zuiden met ons verheugde over de dag. waar op de honger-provincies uit de kluister werden geslagen, het begin van de eigen vry- heid maakte een te diepe in druk dan dat men de dag, waarop dat gebeurde stil zwijgend zou kunnen voorbij gaan. Die dag zelf, nu vier jaar gejeden, was er alleen de spontaan opgewelde vreugde, de hartelijke begroeting der bevrijders, do uitbundige uitingen der verheugenis over het einde der onderdrukking. Een jaar later werd het, zij het zonder de eigenlijke wel doeners, nog eens overge daan. En in 1946. toen al het soldatenvolk allang weer thuis was, moest men er wat an ders op vinden. Toen kwam de jeugdige Eindhovenaar T. K. Hoensveld op het denk beeld de bevrijding te sym boliseren door 'n toorts van licht, een brandende fakkel, en die te doen overbrengen van de plaats waar de be vrijding van Europa's vaste land op 6 Juni 1944 was be gonnen naar de plaats der feestviering. Die plek was de Noordkust van Normandië, de vruchtbare landstreek, die door de eigen inwoners Cal vados wordt genoemd. Men zocht verbinding met het be stuur der 8000 inwoners tel lende stad Bayeux, de eerste die het jicht der vryheid zag gloren. Dat ging destijds zo snel in zijn werk, dat er zelfs geen vensterruit gesneuveld is in dit oude stadje, be roemd niet slechts vanwege de Tapisserie de la Reine Mathilde, maar ook om zijn pittige appelengenever, nu liggend als een pronkjuweel van schoonheid temidden van een deerjijk gehavend land schap, dat vervuld is van bitter na-schrijnend leed. NIEUWE LANDING Dinsdagochtend naderde 'n kleine oorlogsbodem van de Britse Marine, de M. L. 223, wederom de Normandische kust om tè meren in de sluis van Riva Bella, de ha ven van Auistreharn. Zij bracht ons die geweldige vloot van invasie-vaartuigen in herinnering die vier jaar geleden was losgestormd op deze stranden. Nu kwam dit scheepje dan alleen, maar ge heel Riva Bella was uitgelo pen om er getuige van te zijn en er waren autoriteiten: de burgemeester van Auistre harn, een vertegenwoordiger van de préfectuur, de Engel se Marine-attaché uit Parijs Onder de dorpelingen wa ren er vier, die als lid van een vrije Franse brigade het bevrijden van Eindhoven heb ben meegemaakt. Ook trof ik er een Nederlands kleer maker, die al twintig jaar te Bayeux woont en een Franse tandarts, gevestigd te Riva Bella, die van Nederlandse afstamming bleek te zyn en de taal der vaderen nog voor treffelijk beheerste. Het plaatselijk harmoniege zelschap zette het Engelse volkslied in, toen luitenant K. Charles, commandant van de bodem, de brandende toorts aan land bracht, die de vorige dag door veldmaar schalk lord R, Montgomery, eens de leider der Europa verlossende legers, te Ports mouth was ontstoken in het bijzijn van Eindhovens bur gervader, mr. H. A. M. T. Kolfschoten en van mr. H. E. J. Botje namens het be vrijdingscomité, welke laatste met het vaartuig was mee gekomen. Hij verklaarde, dat een sergeant van de Britse luchtlandingstroepen, die de bevrijding van Eindhoven hebben bewerkstelligd.de fak kel aan boord had gebracht. Nu nam burgemeester J. Eloy hem in ontvangst en hield een ontroerende toe spraak. waarin hn de lof van het licht der vrijheid bezong. De harmonie speelde vervol gens het Wilhelmus en daar na de Marsaillaise, waarna de heer Eloy de fakkel over gaf aan een peloton wielren ners, die hem overbrachten naair Bayeux. Daar nam lo co-burgemeester Paul Petcllc het vuur in ontvangst, plech tig belovend het te zullen bewaken tot het verder ge dragen zal worden naar Ne derland. Er was een vertrek van het oude raadhuis, ver sierd met vlaggen en bloe men, voor ingericht. Daa»r wachtte nu de vlam oni ver der gedragen te worden naar ons land. T.B.C.-BESTRIJDING. Evenals vorig jaar houdt de Spoorwegtnberculoscvcreniging op 17 September de herdenkingsdag van het begin der spoorwegsta king in 1944 haar jaarlijkse col lecte. Die dag zal in de omgeving van en op de stations een speldje te koop worden aangeboden aan de reizigers en het personeel der N.S.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 5