De plechtigheid in de
Nieuwe Kerk
Julkxna-triomftocht
door Amsterdam
De Vorstelijke stoet
145 Kamerleden legden
de eed of de belofte af
DE EEDSAFLEGGING.
Jubelende ovaties op de
Dam.
Weergaloos schouwspel werd
gadegeslagen door
honderdduizenden
Sprookje werd werkelijkheid
Groots Kroningsspel in
ongekende kleur en pracht
Daverend enthousiasme op
het Damplein.
Bij de ingang der kerk werd
H.M. de Koningin ontvangen
door de commissie van in- en
uitgeleide. Bij het binnentreden
van de koninklijke stoet zetten
orgel en bazuinen een prelu
dium van het Wilhelmus in.
gevolgd door het zingen van
drie coupletten van dit volks
lied door het, tussen het koor
hek en het graf van De Ruy-
ter opgestelde, Amsterdamse
Toonkunstkoor onder leiding
van Eduard van Beinum.
Langzaam begaf de stoet
zich naar het troonplatform,
waar de Koningin en Prins
Bernhard zich nederzetten,
terwijl de hofhouding zich ach
ter de troonzetels schaarde.
Nadat Hare Majesteit de
Koningin haar zetel had inge
nomen, hield zij een korte toe
spraak. (Zie elders in dit num
mer). Toen was het plechtige
ogenblik daar. Koningin Julia
na verhief zich van haar zetel,
hief de rechterarm met twee
uitgestrekte vingers omhoog
en sprak, ten aanhore van de
aanwezigen, die tegelijk met
de Koningin van hun plaatsen
opgestaan waren, de b|j de
Grondwet vastgelegde eedsfor
mule uit (art. 58):
„Ik zweer aan het Neder-
landschc volk, dat ik de
Grondwet steeds zal onder
houden en handhaven.
Ik zweer dat ik de onaf
hankelijkheid en het grond
gebied van den staat met al
mijn vermogen zal verdedi
gen en bewaren; dat ik de
algemene en bijzondere vrij
heid en de rechten van alle
mijne onderdanen zal be
schermen, en tot instand
houding en bevordering van
de algemcene en bijzondere
welvaart alle middelen zal
aanwenden, welke de wetten
te mijner beschikking stel
len, zooals een goed koning
schuldig is te doen; zoo
waarlijk helpe mij God al
machtig."
REDE VAN PROF.
KRANENBURG.
Na het afleggen van deze
eed nam H.M. haar plaats
weer in en zetten ook de aan
wezigen zich. De voorzitter der
verenigde zitting van de Sta-
tcn-Generaal, prof. dr. R. Kra
nenburg, hield een korte rede,
waarin hij getuigde van de al
gemene ontroering bij het af
sluiten van de 60-jarige rege
ringsperiode van H.M. Konin
gin Wilhelmina. Een tijdperk
is afgesloten en een nieuw is
aangevangen. Het Nederlandse
volk treedt H.M. Koningin Ju
liana met vertrouwen en met
warme genegenheid tegemoet.
Het weet, dat znn welzijn haar
na aan het hart ligt, dat zijn
staatsinstellingen in haar han
den veilig zijn en dat de vrij
heid haar even dierbaar is als
aan het Nederlandse volk zelf.
Eensgezind staat dit volk daar
om om de troon met in het
hart de bede, dat Gods zegen
op haar regering moge rusten.
Na deze rede, legde ook prof.
Kranenburg, staande tussen
het troonplatform en de cre
denstafel, zijn plechtige ver
klaring af.
„Wij ontvangen en huldi
gen, in naam van het Neder
landse volk en krachtens de
Grondwet, u als koning; wij
zweren (beloven), dat wij
uwe onschendbaarheid en de
rechten uwer kroon zullen
handhaven; wij zweren (be
loven) alles te zullen doen
wat goede en getrouwe Sta-
ten-Generaal schuldig zijn te
den.
Zoo waarlijk helpe ons
God almachtig" („dat belo
ven wij.")
Deze verklaring werd door
alle aanwezige leden der Sta-
ten-Generaal beurtelings, vol
gens een bij loting vastgestelde
volgorde der Eerste en Twee
de Kamerleden dooreen, be
vestigd met de woorden „Zoo
waarlijk helpe mij God almach
tig" of „Dat beloof ik".
25 Leden beantwoordden de
oproep met „Dat beloof ik".
Verkondiging van de
inhuldiging.
Nauwelijks had het laatste
Kamerlid zijn plechtige verkla
ring afgelegd of de oudste ko
ning van wapenen, kolonel
de Ruyter van Steveninck,
zwaaide zijn scepter en riep
met luider stemme: „Hare
Majesteit Koningin Juliana is
Ingehuldigd", en driemaal „Le
ve de Koningin". Tegelijkertijd
begaven de herauten van wa
penen zich, voorafgegaan door
hun trompetters naar buiten,
openden de ban en de oudste
wapenheraut verkondigde ook
hier. dat de inhuldiging van
Koningin Juliana was geschied,
gevolgd door een driewerf
„Leve de Koningin". Hierop
werd de ban gesloten en keer
den allen naar hun plaatsen in
de kerk terug. Daar werd, on
der het spelen van koraalmu-
ziek, de stoet opnieuw gefor
meerd.
In dezelfde volgorde als bij
aankomst begaf het cortege
zich naar de Dam-uitgang,
waar de commissie van ont
vangst Hare Majesteit uitge
leide deed. Door de pergola
schreed de koninklijke stoet
naar het Paleis en toen was
het .ogenblik gekomen, dat,
door trompetgeschal, aange.
kondigd door de herauten van
wapenen, Koningin Juliana op
het balcon de hulde van de op
de Dam toegestroomde menig
te in ontvangst nam.
Er ging een heftige bewe
ging door de menigte toen
om enkele minuten voor
twaalf de balcondeuren open
gingen en men stellig ver
wachtte, de Koningin en de
Prins op het balcon te zien
verschijnen. Het waren ech
ter de herauten, die met luid
trompetgeschal de komst van
het Koninklijk gezelschap
aankondigden.
Doch het 'gejuich barstte
echt los toen de jonge Ko
ningin op het balcon kwam.
Eerst lieten echter de twee
oudste Prinsesjes, Beatrix
en Irene, beiden in het licht-
Amsterdam te klein
voor de duizenden.
Nog nimmer heeft
Amsterdam zulk een
enorme schare van niet-
Amsterdammers geher
bergd, als ditmaal op
de Inhuldigingsdag.
Honderdduizenden ver
drongen zich op deze
dag van de vroege mor
gen tot de late avond in
de straten en talrijke
malen was er zelfs voor
hen, die over „doorlaat-
bewgzen" beschikten,
geen doorkomen aan. De
drukte op de InhuMi-
gingsdag heeft alles in
de schaduw gesteld.
blauw gekleed, zich schroom
vallig op het grote balcon
zien en weldra kwam ook
Margriet in een rose jurkje
by haar zusjes naar bulten.
De Koningin en de Prins
voegden zich bij de kinderen
en luid weerklonk het geju
bel van de menigte, die eerst
nu de vorstin goed kon zien.
Weldra werd ook het jongste
Prinsesje, Marijke, op het
balcon gebracht en hoog hief
de Koningin haar jongste
telg op om ook haar te
doen delen in de warme ova
tie, die de velen uit Neder
land. die hier saamgestroomd
waren, hun vorstin brachten.
Aan het raam links van
het balcon kon men een glimp
ontwaren van enkele der vor
stelijke gasten, even zag men
Prinses Margaret Rose, die
in een oesterkleurig toilet
met rose weerschyn gehuld
was.
De leden van de Staten-Ge-
neraal waren tijdens de jubel
nog niet in het Paleis aan
gekomen. Zij verlieten de
rode loper en kwamen onder
de pergola vandaan om met
het volk hun Koningin toe
te juichen.
De nieuwe Koningin der Nederlanden houdt een korte toespraak, alvorens de eed op de
Grondwet af te leggen.
Koningin Juliana droeg de
traditionele Kronings
mantel
(Vervolg van pag. 1).
de Koningin op haar gang Voor
de belangrijkste staatkundige
ceremonie, de plechtige eeds
aflegging. Voor deze gebeurte
nis was het Koningschap in
al zyn glans vertegenwoordigd.
De symbolen van het ryk wer
den meegedragen, de hoogste
vertegenwoordigers van de tra
ditionele hof-functies waren
aanwezig en de legervaandels
werden meegevoerd.
Vooraf gingen de herauten
van wapenen met hun trom
petters: De ritmeester G. A.
van Borssum Buisman en mr.
Th. Graaf van Lynden van
Sandenburg, wiens vader een
zelfde functie uitoefende bg de
inhuldiging van Koningin Wil
helmina.
Achter de herauten van wa
penen volgden de koningen
van wapenen, wier functie het
is in de kerk de inhuldiging
der nieuwe Koningin te pro
clameren, zoals de herauten
dat daarna buiten de kerk zul
len doen. Het waren de kolo
nel A. C. de Ruyter van Ste
veninck en de reserve-kolonel
jhr. P. J. Six.
Achter de genoemde func
tionarissen schreed de cere
moniemeester van Hare Ma
jesteit de Koningin, jhr. D. G.
de Graeff, gekleed in de zwar
te galahof tenue met zw
goud borduursel op jas
mouwen, steek met struisveren
en statiedegen. In de hand
droeg hij een bewerkte staf.
Hem volgden de kamerheren
der Koningin, drie aan drie.
Voor zover zg niet in militair
ceremonieel tenue waren droe
gen zij gala ambtscostuum met
het teken hunner waardigheid,
de sleutel, achter op de rok.
De kamerheren werden
volgd door de hoofden der
partementen van de Koninklij
ke hofhouding,- eveneens drie
aan drie gaande en de groot
officieren van de Kroon.
Plechtig naderde de drager
van het ontblote Rijkszwaard.
Dit symbool van het wereld
lijk gezag werd gevoerd door
de chef van de generale staf,
lt.-generaal Kruis.
Onmiddellyk achter het
Rijkszwaard werd het andere
symbool van het Koninkrijk
gedragen: De Rijksstandaard.
Deze standaard, in 1840 bg
gelegenheid van de inhuldiging
van Koning Willem II vervaar
digd, voert op een witte moiré
zijden, met franjes en kwas
ten van goud en nassaus blauw,
achtergrond het oude Neder
landse wapen. De luitenant-
admiraal bevelhebber der zee-
strijdkrachten, C. E. L. Hel-
frich, was de drager van deze
Rijksstandaard.
Hierachter volgden de regi
ments vaanels,
De vaandels werden gevolgd
door de opper-ceremoniemees-
ter van de Koningin, mr. G.
C. D. Baron van Hardenbroek,
dragende het teken zyner
waardigheid: De lange cere
monie-staf, waarmede bg
plechtige gelegenheden de
komst der Koningin wordt
aangekondigd.
H. M. DE KONINGIN.
En dan: Het middelpunt van
deze statie, schreed daar, ver-
gezeld door haar gemaal, Z. K.
Prins Bernhard, Prins der
Nederkmden, in 't uniform van
luitenant-generaal van het gar
de-regiment der Grenadiers,
onze nieuwe vorstin, Hare Ma
jesteit Koningin Juliana der
Nederlanden. De Koningin wtes
gekleed in een statig gewaad
van bleu-royal bezet met paar-
len en edelstenen. Over de ja
pon droeg Hare Majesteit het
smalle lint van de Militaire
Willemsorde. In het haar droeg
Koningin Jultena geen dia
deem, maar een geheel met
juwelen bestikt nauwsluitend
kapje. Prachtig afstekend te
gen het blauwe gewaad golf
de de rood fluwelen kronings
mantel, bestikt met gouden
leeuwen en met hermelgn ge
voerd en omzoomd, die reeds
drie Oranjes by hun inhuldi
ging gedragen hebben, van de
schouders. Adjudanten droegen
de teige~sleep.
Onmiddellyk achter Hare
Majesteit schreed haar gevolg.
Vlag- en opperofficieren, ge
kleed in de verschillende uni
formen van alle Nederiandse
wapens, vormden het einde
van de stoet.
(Van onze speciale verslaggever)
De tienduizenden zjjn tot honderdduizenden aangezwollen
langs de straten van Amsterdam! Koningin Juliana trekt
voor het eerst in de gouden koets door de straten van de
hoofdstad! De zon scheurt het wolkendek aan flarden als
precies om drie uur de Konlnkl'Jke stoet zich in beweging
stelt. En welk een stoet!
Nog nooit in m\jn leven heb Ik een stoet aanschouwd, die
de vergeiyking kon doorstaan met deze majestueuze tocht
van Neerlands nieuwe Koningin door de straten der stralen
de hoofdstad. Een sprookje? Maar dan een sprookje, dat
een volk als geheel meebeleeft en als werkelijkheid ervaart,
voor de radio, of langs de straten.
Motorpolitie opent de stoet. Dan steigeren de paarden
van de bereden politie. De burgemeester van Amsterdam
rijdt in een open rijtuig voorbü en dan komen de herauten
en de Koningen van Wapenen. En dan het Nederlandse leger!
het gewicht van het ogenblik
en geboeid door het schouw
spel volgden zjj deze pleiade
van kleur en beweging. Prinses
Er is hier en daar de vraag
gesteld, voor de inhuldigings
plechtigheden, of het nu nodig
was om zoveel uniformvertoon
in deze stoet te lassen.
Maar het waren de unifor
men met hun veelkleurigheid,
die deze stoet het sprookjes
achtige karakter verleenden.
Het waren de uniformen, die
kleur en leven brachten in deze
stoet zonder weerga.
Een korps tamboers en de
koninklijke militaire kapel
openden de stoet en daarach
ter marcheerden de matrozen
en de grenadiers. Prachtig
was dit muziekkorps, prachtig
waren de manschappen met
hun hoge beren-mutsen, maar
de grenadiers deden er in hun
felrode uniformjassen met
zwarte helmen en witte broe
ken ook niet voor onder. Nooit
heeft een Nederlander gewe
ten, hoe voortreffeiyk Neder
landse troepen marcheren kun
nen en hoe schoon Nederland
se uniformen kunnen zgn!
Ik stond op het Muntplein,
daar waar de vorstelijke bui
tenlandse gasten de stoet ga
desloegen. Aangegrepen door
Margaret Rose was met ge
juich der menigte begroet, toen
zjj, terwjjl de stoet reeds na
derde, haar plaats innam naast
de andere koninklijke gasten.
En daar marcheerden zg nu
voorbij, de Nederlandse troe
pen, de garderegimenten, de
grenadiers, de jagers, de ma
trozen, de mariniers, de Irene
brigade. Fonkelnieuw, al die
uniformen, gedragen met ge-
rechtmatigde trots.
De honderdduizenden juich
ten. Men hóórde het naderen
van de stoet reeds van verre.
Het gejuich zwol aan naarma
te hy naderde en Inderdaad:
die Gouden Koets, met Konin
gin Juliana verdiende het da
verend applaus, het laaiende
enthousiasme der menigte!
Stapvoets trokken zes schim
mels het Koninkiyke rytuig.
Eu duidelijk kon het publiek
daarin de Koningin, de Prins
en de jonge Prinsesjes herken
nen.
Was het wonder, dat de dui
zenden telkens en telkens weer
opnieuw de afzettingen dreig
den te doorbreken, dat zg on
weerstaanbaar naar voren
drongen en juichend en wui
vend de gouden koets wensten
te omringen!
Biy en gelukkig wuifde Ju
liana haar onderdanen toe, blij
en gelukkig wuifden ook de
kleine prinsesjse naar de me
nigte. Die gouden koets, zg was
het mooiste uit deze optocht!
En daarna opnieuw de schit
tering der uniformen, de weel
de van kleuren en de fonke
ling der onderscheidingsteke
nen.
De luchtstrgdkrachten sloten
de stoet.
En laat ons eerlg'k zgn: de
ze tocht op de middag van de
inhuldigingsdag was waard,
dat men er eindeloze uren op
had staan wachten, deze stoet
vormde het hoogtepunt van de
ze dag. Zy werd tot een zege
tocht, tot een triomftocht.
Niets heeft de hoofdstad
van Nederland ooit aan
schouwd, wat een vergelgking
met deze stoet kan doorstaan
Het was de bekroning van een
luL.'rryke dag!
ERE-AFZETTIN GEN
Overal langs de route, die
via Rokin, Muntplein, Wete
ringschans, Leidse Plein, Over
toom, Rozengracht, N.Z. Voor
burgwal terug naar de Dam
liep stonden ere-fronten opge
steld, fronten bestaande uit
militairen van allerlei onder
delen, van de marine, van
marva's, van mariniers en
adelborsten en van oorlogsin
validen, maar ook van het
Zeeuwse garnizoen, de CA.O.
A.K.
Zg vormden een waardige
omlgsting van deze triomf
tocht.
Later zag ik de stoet weer
op de Dam terugkomen.
Duizenden hadden zich ook
hier verzameld en om vier
uur precies, eerder dan v§r*
wacht was, was de stoet weer
voor het paleis. Even nog
kwam de Koninkiyke Familie
op het balcon en het was
Prinses Beatrix, die nu haar
kleine zusje op de arm had
en hoog boven haar macht
tilde. Luid gejuich en het
Wilhelmus van het politiemu-
ziekcorps, dat krachtig werd
meegezongen, besloot dit
fantastische schouwspel, dat
dank zij de zon, die vanaf het
moment, dat de Koningin in
de gouden koets stapte, tot
dat zg het paleis weer binnen
ging, Amsterdam in stralend
licht deed baden, nog aan
glans en rijkdom had gewon
nen.
Gala-diner ten Paleize.
De vorstelijke gasten, de
speciale missies, de ministers,
de Raad van State en de leden
van de Eerste Kamer der Sta-
ten-generaal en een aantal
hofdignitarissen hebben Maan
dagavond aangezeten aan een
groot gala-diner, waartoe het
Koninklijk paar 270 gasten
gisteravond ten paleize heeft
doen uitnodigen.
Record voor het
Amsterdams Centraal
station.
Nimmer in de historie van
het Centraal Station te Am
sterdam is de stroom van on
afgebroken reizigers, zowel
aankomende als vertrekkende
zo groot geweest als op 6
September. Het aantal aanko
menden bedroeg tot de avond
uren toe 160.083, maar het
aantal vertrekkenden was
eens zo groot. Hoe groot het
aantal precies was, kon men
op het C.S, niet mededelen.
De grote drukte na de
plechtigheden in de Nieuwe
Kerk en de tocht met de gou
den koets was zo geweldig,
dat stagnatie bg de treinen
onvermijdelijk was. Ongeluk
ken deden zich echter niet
voor.
Prinses Wilhelmina's
bezittingen verhuisd.
Terwgl om half tien Maan
dag de leden van de Staten-
Generaal, de ministers, leden
van de Raad van State en
vertegenwoordigers van Oost
en West aan de achterzbde
't paleis binnentraden, werden
door personeel van het paleis
persoonlijke bezittingen van
Prinses Wilhelmina door de
zelfde ingang naar buiten ge
dragen en in een daar gereed
staande auto geladen. Het wa
ren alle voorwerpen, waaraan
zij bijzonder is gehecht. Daar
onder bevonden zich dageiyk-
se gebruiksvoorwerpen als
hanglampen, stoeltjes, koffers,
als ook enkele antieke voor
werpen.
Zij worden in de auto over
gebracht naar het toekomstig
voorlopig verbiyf van Prinses
Wilhelmina, de Ruygenhoek.
Vorstelijke
bagage-perikelen.
Toen de bejaarde Prins Ge
orge van Griekenland eergiste
ren met de Pullman uit Den
Haag op het Centraal Station
aankwam, bestond zijn bagage
alleen uit een koffertje van
zeer geringe afmetingen.
Dit wekte enige verwonde
ring, temeer omdat oolc in het
Amstelhotel nog generlei ba-
fage was gearriveerd. Een on-
erzoek bracht aan het licht,
dat de koffers enige dagen ge
leden reeds uit Parijs waren
opgezonden, doch hoe men ook
zocht, de reisbagage van Prins
George bleef onvindbaar. Ein-
deiyk werd het raadsel opge
lost. Bij de verzending uit Pa
rijs had men vergeten op de
koffers te vermelden, dat het
hier diplomatieke bagage be
trof. Nu stonden ze verzegeld
en wel by de douane opgesla
gen. De douane werd overtuigd
en Prins George was uit de
nood.
Prinses Margaret
Grootkruis
Nederlandse Leeuw.
Na afloop van de lunch,
waaraan na de inhuldigings
plechtigheid o.m. Hare Maje
steit Koningin Juliana had
aangezeten, heeft onze vor
stin de 18-jarige prinses Mar
garet Rose van Engeland de
hoge onderscheiding verleend
van het grootkruis van de Ne
derlandse leeuw.
Vijftigduizend toeschouwers genoten van
het prachtige schouwspel,
DE KROON TERUG IN
HET STADION.
Maandagavond 6 uur verliet
de kroon zyn ere-plaats op 't
Damplantsoen. Gedragen door
leden der verschillende jeugd
organisaties is het symbool
der souvereiniteit in de glans
van de ondergaande zon,
plechtig naar het Olympisch
stadion teruggebracht..
De belangstelling was vooral
in het centrum, waar tiendui
zenden langs de weg stónden-
geschaard, bgzonder groot.
In het stadion zelf waren
inmiddels 50.000 toeschouwers
bijeen, die van 9 uur af wacht
ten op het grote moment dat
Koningin Juliana haar intrede
zou doen. Inmiddels arriveer
de de een na de ander der
buitenlandse gasten. Eerst 't
Deense kroonprinselijk paar,
daarna Prinses Margaret Rose,
die in gezelschap was van de
Graaf en Gravin van Athlone
en die door het eivolle sta
dion langdurig werd toege
juicht.
Nog even werd het geduld
op de proef gesteld en toen
reden motorpolitie, de hoofd
commissaris in zyn bekend
geworden lichtgrijze Evach en
direct daarop de elegante Car
dilLac, waarin Koningin Juli
ana, Z.K.H. Prins Bernhard
en Hare doorluchtige Hoogheid
Prinses Armgard de rit naar
het stadion maakten.
Nadat het Wilhelmus was
gespeeld, meegezongen door
het gehele stadion, nam het
huldigingsspel een aanvang.
Een vlaggenparade, gevolgd
door wapenschouw van de di
verse stadswapens opende het
spel.
Een optocht van fakkels, die
zich, evenals de stadswapens
langs de rand van het stadion
verspreidde, vormde de en
tree voor de kapel en de trom
melslagers van het garderegi
ment grenadiers.
De kapel stelde zich op voor
de koninklijke loge en voor de
ogen van de enthousiaste toe
schouwers ontrolde zich een
militair schouwspel in dezelfde
kleur en pracht als de garde
van de koninkiyke stoet, die
door de Amsterdamse straten
trok.
Hierna droegen verpleeg
sters van het Rode Kruis als
hulde aan hun oud-voorzitster
de kroon, die door de jeugd
naar het stadion was gebrach.t
binnen en brachten Oost en
West hun groet van eerbied
en hulde aan de jonge vorstin.
Een groot feest op het mid
denterrein, ingeleid door een
vuurwerk, besloot dit spel, dat
een waardig symbool was van
enerzyds de ernst en ander-
zgds de vreugde, waarmede
de nieuwe vorstin der Neder
landen door haar volk is ont
vangen. Het spel stond onder
algemene artistieke leiding
van Karei Briels, De muziek
was geschreven door Max
Vredenburg. Ben Stroman ver
zorgde de tekst.
Op het balcon van het Paleis op de Dam neemt H. M. Koningin Juliana met Prins Bern
hard en de drie oudste prinsesjes de toejuichingen van het duizendkoppige publick op de
Dam in ontvangst.
