Bij de Koning van Rieux
Wereldraad der kerken
Nederlandse vlassers
vonden in St. Mesmes een
nieuw bestaan
De vliegende boer
fi
i 1
Paleis de Chaillot ontvangt
de Verenigde Naties
Kroniek der
Zeuen Oïïuzen
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 21 AUGUSTUS 1948
Zeeuwen in Frankrijk (IV)
(Van een eigen verslaggever).
Ik vertelde het U al eerder: ze zitten niet alleen aan de Yonne
de Nederlandse immigranten in Frankrijk. Ze zitten eigenlijk
overal. In het Noorden zo goed als in het Zuiden, waar de Kath.
Ned. Boeren- en Tuindersbond in het departement Lot et Ga
ronne, pas een opleidingscentrum heeft gesticht. In de streek
rond Parijs èn op de moerassige gronden bij Bordeaux.
Ja, eigenlijk is het zelfs zó, dat men de Nederlanders, gewend
als ze nu eenmaal zijn om te vechten voor een goed stuk grond,
in de eerste plaats daar aantreft, waar de goede grond maar
niet voor het grijpen lag, waar gezwoegd en geploeterd moest
worden om er wat van te maken.
Zo was het in de arme, kalk
achtige Champagne Pouilleuse,
het land van de Yonne en Aube,
maar zo was het en is het nóg
ten Zuid-Westen van Bor
deaux, waar Nederlanders
o.a. de Playsiers sedert enige
jaren bezig zijn met de ontgin
ning van moeras-gronden. Dat
heeft eerst heel wat voeten in
de aarde gehad. Of liever in het
water. Want men kan de water
afvloeiing van zijn eigen grond
nu wel kunstmatig regelen,
maar dan komen de eigenaren
van de lager gelegen terreinen
in verzet, zodat er ten slotte
heel wat kostbare kunstwerken
nodig zijn om een goed stuk
grond te verkrijgen en toch niet
met de Code Civil in botsing te
komen.
Natuurlijk moet op deze ter
reinen een hoogwaardig pro
duct geteeld worden, omdat an
ders de opbrengsten de kosten
nooit zouden kunnen goedma
ken, maar dat is aan de Neder
landers best toevertrouwd. De
Playsiers kweken fijne groenten
en bloembollen vooral de gla
diolen en dat gaat best.
Voor wie aanpakken wil, lig
gen hier nog voldoende gronden
braak....
AAN DE OISE.
Heel anders is de toestand ten
Noorden van Parijs, op de
vruchtbare heuvels langs de Oi-
se, waar de Franse boeren in
het algemeen reeds zeer voor
uitstrevend zijn.
Beste grond, zegt Louis
Lannoye, die al twintig jaar ge
leden uit Aardenburg naar dit
deel van Frankrijk trok. Dat
hadden de Belgen al eerder be
keken dan wij. Eigenlijk zijn die
ons Hollanders voor geweest,
want zeker de helft van de boe
ren bij ons in de buurt zijn Bel
gen en nu is er hier niet veel
bijzonders meer te krijgen.
De heer Lannoye zelf is in elk
geval niet te laat gekomen. Hij
was trouwens nog maar 22 en
zijn vrouw 21 toen zij zich in
1927 als pachters vestigden op
de kapitale boerderij, welke zij
nu hun eigendom mogen noe
men. En die nu bovendien nog
heel wat fraaier is dan toén.
De boerderij ligt in Rieux, 'n
dorpje aan de Oise en aan de
grote lijn van Nederland naar
Parijs, tussen Compiègne en de
Franse hoofdstad, 't Is maar een
klein dorp nog geen duizend
zielen maar het ligt te mid
den van een prachtig landschap
van golvende korenvelden, zacht
glooiende akkers met suikerbie
ten, afgewisseld door vrolijk be
boste heuvels. Eikenbossen na
tuurlijk, want naaldbossen kent
men in dit deel van Frankrijk
niet.
KONING VAN RIEUX.
Lannoye wordt in de streek
wel „de koning van Rieux" ge
noemd. Dat heeft hij me natuur
lijk niet zelf verteld, maar dat
hoorde ik van burgemeester Jef
van Dongen van Aardenburg,
die juist op de dag, dat ik de
gast van de ongekroonde koning
mocht zijn, ook in Rieux kwam
om deze oud-Aardenburger op
te zoeken.
En als ik er dan verder naar
vraag, hoor ik, dat de heer Lan-
Het gevolg van Prinses
Margaret Rose.
Prinses Margaret Rose zal bij
haar bezoek aan Amsterdam ter
gelegenheid van de inhuldiging
van Prinses Juliana, vergezeld
worden door de hertog van
Beaufort, de gravin van Halifax,
Lady Margaret Egerton en
Wing-Commander Townsend.
Zaterdag 5 September zal het
gezelschap per vliegtuig naar
Nederland vertrekken. De her
tog van Beaufort is „master of
the kings horses".
Gravin van Halifax, echtge
note van de vroegere Britse am
bassadeur te Washington, is „la
dy of the bedchamber to the
queen".
Lady Egerton is een der hof
dames van prinses Elizabeth en
Wing-Commander Townsend
begeleidde de Engelse Konink
lijke familie op hun reis naar
Zuid-Afrika.
De Amerikaanse ambassadeur
in Den Haag, Herman Baruch,
mevr. Eleanor Wilson-Msadoc,
dochter van de vroegere presi
dent der V.S. en de industrieel
Thomas Watson zullen de V.S.
bij de jubilumfeesten vertegen
woordigen.
noye eigenaar is van heel vc 1
gronden in de buurt van Rieux.
Dat hij winkels in het dorp liet
bouwen en een zwembad aan de
rivier. Dat hij ook eigenaar is
van het aardige kasteeltje, dat
even voorbij zijn boerderij ligt.
Verscholen achter en in een
klein eikenbos
Dat verscholen kasteeltje
heeft goede diensten bewezen
in de bezettingstijd. Niemand
heeft waarschijnlijk de tel bijge
houden, maar het zijn heel wat
geallieerde soldaten geweest, die
daar een veilige schuilplaats
vonden. Neergekomen vliegers
en ontsnapte krijgsgevangenen.
Lannoye zelf ging ze ophalen in
zijn auto, tientallen kilome
ters ver en op het kasteeltje van
Rieux waren ze veilig tot gele
genheid was gevonden om ze
verder te transporteren.
Met 23 Fransen heeft hij dan
ook van de Franse regering de
onderscheiding van de „Recon
naissance de l'Etat frangais"
gekregen, van de Engelsen het
erelidmaatschap van de R.A.F.
en een dankbetuiging getekend
door Generaal Eisenhower uit
naam van de Amerikaanse pre
sident.
Maar Lannoye is niet alleen
koning op zijn domein. Hij zoekt
het ook hoger. Al vóór de oor
log had hü zijn brevet als sport
vlieger en nu bezit hij een eigen
sportvliegtuig, waarmede hij
naar Knocke vliegt wanneer hij
de familie in Aardenburg eens
wil opzoeken....
LIEFST GEEN VOOR
RECHTEN.
De heer Lannoye is het niet op
alle punten eens met hetgeen in
Parijs voor de Nederlandse boe
ren gedaan wordt, 't Is Avaar:
de emigratie-attaché en de
Nederlandse Boerenbond heb
ben voor de Nederlandse boeren
enkele voorrechten weten te
bereiken. Maar is dat nu wel
zo goed?
De Nederlanders kregen bijv.
poot- en zaaigoed uit Holland,
dat overigens alleen maar voor
de Franse selecteurs ingevoerd
mocht worden. Dat maakte de
Franse boeren jaloers en dit
acht de heer Lannoye in elk
geval niet gewenst.
Laten we gelijk zijn met de
Fransen, ons zoveel mogelijk bij
hen aanpassen en dan toch ech
te Nederlanders blijven, is zijn
oordeel.
En dan ten slotte nog een
waarschuwing. Er is verleden
jaar door Nederland slecht poot-
goed geleverd. Misschien buiten
de schuld van de Nederlandse
selecteurs en exporteurs, maar
het was slecht. De Fransen
kochten voorheen graag in Ne
derland, maar enkelen zijn nu
zelf reeds begonnen met selecte
ren en dergelijke inferieure le
veranties zijn alles behalve be
vorderlijk voor de Nederlandse
export. Laat Nederland toch
vooral goed materiaal blijven
leveren. Dat zijn ze hier van ons
gewend!
Eigenlijk kom je met een man
als Lannoye niet uitgepraat. Hij
zou nog zoveel over het leven
in Frankrijk kunnen vertellen.
Hij zou ook nog- zoveel van
Frankrijk kunnen laten zien.
Je moet terugkomen, dan
gaan we er eens met de auto
op uit en als je er zin in hebt
ook in m'n vliegmachien
De heer Lannoye is een prettig
en gul gastheer en zijn vrouw
en zijn dochters a'erstaan de
kunst het de gasten aangenaam
te maken. De belofte volgend
jaar terug te komen wordt dus
graag gegeven!
BIJ DE VLASSERS.
Dertig kilometer ten Oosten
van Parijs ligt St. Mesmes, een
dorpje nóg kleiner dan Rieux:
250 inwoners. Maar ook daar
hebben zich Nederlanders ge
vestigd, die me met Nederland
se hartelijkheid hebben ont
vangen: de familie van Nes.
Geen Zeeuwen, maar toch met
familie op Beveland en daar
door ook in Zeeland wél be
kend.
Vader en moeder van Nes
kwamen van Rijsoord. Groot
geworden in het vlassersbedrijf,
trokken ze eerst naar Brabant
en toen daar in de beruchte cri
sisjaren rond '35 geen droge bo
terham meer te verdienen viel,
werd de sprong gewaagd. Een
sprong in het duister misschien,
maar in het A'aderland was er
geen enkel uitzicht meer, zeker
niet voor de vier jongens. Het
fabriekje in St. Mesmes stond vaderland.
al vüf jaar leeg. Hopeloos ver
waarloosd....
Ze hebben zelf aangepakt. Zelf
gebouwd en verbouwd. Zelf de
machines opgeknapt en verbe
terd. En toen de fabriek eenmaal
draaide, óók het huis. Eerst va
der alleen met de jongens, la
ter met een paar knechts er bij.
Maar het ging en van het over
gespaarde geld werd het bedrijf
telkens een beetje uitgebreid.
En nu de jongens groot gewor
den zijn, staat een tweede fa
briek op stapel. Vader heeft dat
helaas niet meer mogen bele
ven, maar moeder en de kinde
ren slaan er zich nog steeds
flink door en wat in Nederland
niet meer mogelijk was, hebben
ze hier door hard werken be
reikt: een boterham voor alle
maal. En nog wat er op ook!
De van Nessen verbouwen zelf
geen vlas. Ze maken een con
tract met verschillende boeren,
Franse en Nederlandse. Vlakbij
St. Mesmes, maar ook honderd
en meer kilometers weg. Zelf
leveren ze dan het zaad en de
mest, maar de boer de grond en
het paardenwerk en de zorg tot
het vlas rijp is. En dan komen
ze het zelf weer halen met de
knechts. Twintig, dertig man op
een „camion" er in alle vroegte
naar toe en dan 's avonds als het
kan nog terug.
Zo komt het vlas op de fa
briek, waar het na de oorlogs
tijd volgens de regels van de
kunst bewerkt wordt: geroot,
gehekeld en gezAvingeld tot
prachtig zacht vlaslint, dat door
de fabrieken van Rijssel graag
wordt gekocht. Want de Hol
landse vlassers a'erstaan hun
vak. Ook in Frankrijk!
Zo leven en werken in Frank
rijk Nederlandse families. Niet
enkele, maar vele tientallen. En
ze zouden geen van alle meer
terugwillen. Tenminste niet
voor goed.
Wie zich door de eerste moei
lijke jaren heeft wetgn te slaan,
heeft het hier immers best en
waarom zou je dan? Bovendien:
het leven is hier veel Arijer en
het zou voor de emigranten on
mogelijk zijn zich weer thuis te
gaan voelen in onze doolhof van
ambtelijke voorschriften en ver
boden. Dat kennen ze hier in
Frankrijk ten minste niet.
Maar dat alles neemt niet
weg, dat ze de band met het va
derland gaarne bewaren, dat ze
meeleven met alles, wat zich in
Nederland voordoet en dat ze
het prettig vinden zo nu en dan
eens een Nederlander te kun
nen ontvangen in hun nieuwe
De militaire politie In Palestina heeft gedurende twee maan
den een zeer zware training gehad. Aan het einde van de
training een parade In Tel Aviv.
■MBBilIl
I" S S 3 >11 X JB t f
3 s a r au!i m U r
li s :i i
De volgende maand komt de voltallige vergadering van de Ver
enigde Naties te Parijs büeen. In de onmiddellijke nabijheid van
het Palals Chaillot, waar de vergaderingen zullen Avorden gehou
den, wordt thans een groot gebouw opgetrokken, dat als restau
rant voor de gedelegeerden zal dienen.
Franse regering maakte stukje Parijs tot
intemationa al gebied.
(Van een eigen redacteur)
Op de avond van de veertiende Juli de vermaarde
Quatorze Juillet. FYankrjjks Nationale Feestdag stond
ik op de eerste étage van de Eiffeltoren en keek neer
op het Palais de Chaillot, dat sedert het in 1937, toen
het als monumentaal toegangscomplex tot de Wereldten
toonstelling werd gebouwd, de plaats van het oude Tro-
cadero ipneemt. Gebouwd tegen een kleine heuvel, welke
het met zyn beide vleugels als het ware omvat, ligt dit
paleis, dat eigenlijk museum en theater is. wel bijzonder
schilderachtig aan de Seine-oever recht over de Tour
Eiffel, die 60 jaar geleden ter gelegenheid van een an
dere Wereldtentoonstelling werd opgericht.
Maar op zo'n feestavond
als van de 14de Juli. ziet
alles er nog veel feestelijker
uit. Dan klateren en spuiten
de fonteinen, dan glinsteren
en fonkelen de mil li arden
opspattende waterdruppeltjes
m het licht van de schijn
werpers, die heel dit geel-
blanke paleis in een stralen
de gloed zetten.. De vijvers,
de trappen, de rankè colon
nades van de beide vleugels
van Chaillot, de strak-groe-
ne gazons en de bloemen en
struiken, alles baadt in een
zee van licht en ziet er fees
telijker uit dan ooit
In dit feestpaleis, daartoe
ter beschikking gesteld door
de Franse regering, zal in
September de derde algemene
vergadering der Verenigde
Naties bijeenkomen Zal het
dan ook zo feestelijk zgn?
O, ongetwijfeld zullen ook
daar de fonteinen der Avel-
sprekendheid klateren. ook
zullen dan de schijnwerpers
der wereld op dit paleis ge
richt zijn, maar zal de stem
ming in de vergaderzaal even
feestelijk zjjn als die der
duizenden Fransen, die op 14
Juli over de trappen en ter
rassen van Chaillot schuifel
den?
Laten we niet tè somber
zijn.
STEMMEN UIT DE KERKEN
Vele vraagstukken van alle terreinen des levens
zullen in Amsterdam aan de orde komen.
Gerechtigheid, liefde en
barmhartighéid.
De wereld is klein gewor
den- Als er tegenwoordig iets
belangrijks gebeurt, is het
direct van internationaal for
maat. Zo is het met de poli
tieke conferenties- Deze zijp
niet meer bepaald tot .enkele
landen en zelfs niet meer tot
een der werelddelen, hoe af
zonderlijk zijn ligging ook
moge ziin.
Zo is het met de sportfees-
ten- Het gaat terstond om niet
minder dan een wereldtitel.
En zo is het ook wanneer
men bijeen komt voor de ker
ken- De einden der aai'de
zijn er dan bii betrokken- En
zeker is dat nu het geval, nu
de Wereldraad der Kerken
zijn vergadering houdt in Am
sterdam-
Van alle werelddelen uit
zal men met grote belangstel
ling luisteren naar hetgeen
daar besproken wordt. In het
bijzonder zullen natuurlijk de
Kerken, ook die, welke er
niet door een officiële dele
gatie vertegenwoordigd ziin,
acht slaan op hetgeen er in de
hoofdstad van ons land plaats
vindt-
Er mogen veel punten van
overeenstemming ziin met
andere internationale samen
komsten en deze, welke van
wege de Kerken wordt geor
ganiseerd, er is ook veel ver
schil. In de wereld-politiek
spreekt het eigen belang nog
steeds het belangrijkste woord
Welke voorstellen er ook ge
daan zijn om dit anders te
maken, het is nog steeds niet
anders geworden- Een Kerk.
waar ter wereld ook. heeft
een, boodschap die niet van
deze wereld is. Er mogen na
tionale Kerken ziin. die zeer
moeilijk het nationale kunnen
verloochenen, toch zou een
Kerk geen Kerk zijn. als men
niet Avist dat in het Evange-
die een boodschap gegeven
is, die boven het rumoer der
volkeren uitgaat. Het is een
verheugend feit. dat in de
laatste wereldoorlog de ker
ken der verschillende landen
niet zo maar ziin meegezogen
in de haat die losbreekt, wan
neer de volken met de Ava-
pens tegenover elkaar staan.
ER BLIJVEN VELE WEGEN
Hiermee willen we niet
zeggen dat Kerkelijk alles
geweest is zoals het moest
zijn en dat men hier altijd
klaar en duidelijk heeft ge
zien de boodschap welke de
wereld zo broodnodig heeft.
Er zijn nog vele vragen en
zorgen en er is nog veel on
zekerheid en benauwenis-
Evenmin is het zo dat men
een weg weet uit de doolhof
van moeilijkheden, die er te
genwoordig zijn: maar wan
neer men samenkomt is het
in het diepe besef van ver
antwoordelijkheid, dat men
gezamenlijk een uitweg moet
zoeken. Ook voor de wereld-
van-nu heeft de kerk een
boodschap die zij moet uit
dragen-
Niet alleen van kerkelijke
zijde, zal men acht slaan op
hetgeen er in de vergaderin
gen van de Wereldraad der
Kerken gebeurt; ook de niet-
kerkelijke Avereld zal met be
langstelling luisteren naar wat
de Kerken te zeggen hebben,
en Avelk woord zij vanuit Am
sterdam de wereid zullen in
zenden- Nu politiek alles ho
peloos uitéén valt, is er een
stil vermoeden dat de Kerken
een vastheid hebben, waar
naar de volkeren hunkeren
en dat zij gedreven zullen
Avorden door een Geest die
uit een andere wereld is- Zul
len de Kerken, od grond van
het Evangelie dat zii dienen,
dat andere Woord kunnen
spreken, zodat de volken der
aarde oyertuigd worden dat
er hier eqn eenheid is, die zij
tevergeefs zoeken?
Dit is wel het belangrijkste
van de komende vergaderin
gen. Gezien hetgeen er reeds
vooraf geschreven is, hoopt
men overal op zulk een woord
dat richting-gevend is voor
de toekomst, niet alleen van
de Kerken, maar van de ge
hele wereld-
Hitier wilde dat de Kerk
zich zou beperken tot haar ei
gen terrein. HU meende dat
dit was de zorg voor het zie-
leheil. Meer dan iemand an
ders heeft hü de Kerk wak
ker geschud. Sindsdien weet
men weer in breder kringen,
dat er geen enkel levenster
rein is. waarmee de Kerk niet
te maken heeft. Hele réeksen
van vraagstukken komen dan
ook in Amsterdam ter sprake,
waaruit duidelijk blijkt dat
men gezamenliik wil staan
midden in de spanningen van
deze tijd. De studie-commis
sies ter voorbereiding van de
grote vergadering hebben
reeds rapporten opgesteld-
Het zal ook gaan over de te
genstelling tussen Rusland en
Amerika. Aan de toekomst
van Duitsland en Palestina
zal men aandacht moeten
schenken. Het koloniale vraag
stuk zal men niet kunnen
ontgaan. Er zal menig woord
gesproken worden over de
Verenigde Naties en men zal
zijn gedachten laten gaan
over de rechten van de mens-
De droevige werkelijkheid van
volken en rassen, van poli
tiek en oeconomie zal men
niet kunnen ontwijken- Niet
dat men als in de U-N-O. naar
een oplossing zoekt, maar de
ze problemen zullen behan
deld worden op een wijze:
vanuit een ander gezichts
punt en op een ander vlak,
n.l. vanuit het Evangelie, dat
zij allen hebben te verkondi
gen onder de volken waartoe
zij behoren. De Bijbelse bood
schap tot Amerika en Rus
land, tot Indonesië en Neder
land kan geen verschillende
zijn- Waar of wanneer ook de
Kerk spreekt, zal zij moeten
spreken van gerechtigheid en
barmhartigheid, van liefde
tot God en liefde tot de naas
te.
Wij mogen in ons land, met
zijn vele kerkelijke verdeeld
heid, deze zeer bijzondere ver
gadering ontvangen- Laten we
hopen dat er. afgezien van
„resultaten" die men bereikt,
die belangstelling is voor Am
sterdam. die vruchtbaar kan
zijn ook voor kerkelijk Ne
derland-
HALSSNOER VAN CLEO
PATRA GESTOLEN.
Het beroemde amberen
halssnoer, dat aan Cleopatra
zou hebben toebehoord, is,
naar de dagbladen te MUaan
melden, gestolen. Het hals
snoer Avas het eigendom van
de Prinses van Holstein Sak
sen Weimar.
Volgens de legende ver
leende het halssnoer eeuwige
aan degene die het
Frankrjjk ontvangt het We-
reldparlement in een van de
mooiste moderne gebouwen
van zijn hoofdstad. Ja, het
staat zelfs toe, dat het Pa
lais de Chaillot tijdelijk „in
ternationaal gebied" wordt,
ten beAvijze waarvan reeds 'n
gouden sleutel namens Pre
sident Auriol aan een verte
genwoordiger der Verenigde
Naties werd overhandigd. De
beste wensen ook van het
Nederlandse volk vergezellen
straks de afgevaardigden van
bijkans zestig naties tijdens
hun beraadslagingen, welke
van zo grote bètekenis zijn
voor het lot van de wereld,
niet het minst van het oude
Europa, dat thans voor de
tweede maal de U.N.O. ont
vangt.
Ook Oost-lndonesië bereidt
jubileumfeesten voor.
Zoals bekend, is in Mei jl.
in Oost-lndonesië opgericht
een ere-comité in verband
met de feestelijkheden ter
gelegenheid van het rege
ringsjubileum en de inhuldi
ging van Prinses Juliana.
President Soekawati en de
commissaris van de Kroon in
Oost-lndonesië, J. Mendelaar,
zijn beschermheren van het
comité. Allerwegen worden
in de staat plaatselijke co-
mité's opgericht, die zich be
zig houden met de voorbe
reidingen voor de feestelijk
heden.
Voorts bestaat het plan
om namens de staat Oost-ln
donesië een huldeblijk aan
te bieden aan Hare Majes
teit de Koningin. De verza
melde gelden zullen worden
besteed ten behoeve van de
volksgezondheid.
KLOKKE ROELAND
IN REPARATIE.
De beroemde in 1314
gegoten grote luidklok
van Gent, klokke Roe
land, die 5405 kg.
weegt, is uit de toren
van het Belfort ge
haald om gerepareerd
te worden.
Klokke Roeland heeft
voor het laatst geluid
toen de oorlog in Au
gustus 1914 uitbrak.
Op 12 December '14
gaven de Duitsers be
vel de klok te doen
luiden ter gelegenheid
van hun overwinning
nabij Tannenberg, in
Oost-Prui3en. Van de
eerste slag af is Klok
ke Roeland echter ge
barsten en sedertdien
heeft ze niet meer ge
luld
GELDMOEILIJKHEDEN IN
REPUBLIEK WORDEN
OPGELOST.
De Republikeinse regering
zal binnenkort een verorde
ning uitvaardigen, die de ge
west el yke besturen gelegen
heid zal geven de moeilik-
heden, wegens gebrek aan
klédngeld, te boven te kun-
nail komen. zy mogen met
goedkeuring van de minis-
tef van financiën bonnetjes
drukken en in circulatie
brengen, indien dit noodza
kelijk wordt geacht.
De belangstelling voor de
vocale muziek van de Neder
landse componisten uit de Mid
deleeuwen komt de laatste ja
ren tot opmerkelijke ontplooi
ing. Daarnaast bestaat er
grote belangstelling \'oor het
"Volkslied. Over het algemeen
kan gezegd worden, dat er in
Nederland weer interesse is
voor composities van eigen
bodem. Teneinde de kennis
van de Nederlandse koormu
ziek te vergroten en de heden
daagse Nederlandse componis
ten te stimuleren tot het
schrijven van goede vocale
composities, organiseert het
muziektijdschrift „Koor en
Kunstleven" in December a s.
een groot zangfestival. Ver
schillende bonden van zang
verenigingen, die 'samen meer
dan 20.000 leden tellen, heb
ben hun medewerking toege
zegd. Verder ziin prominente
componisten uitgenodigd het
festival als adviseur bij te wo
nen. Een jury onder presidium
van de muziékpublicist G. van
Ravenzwaaij, met als leden
Henk Badings, Eduard Flipse
en dr. Rudolf Mengelberg zal
de prestaties beoordelen. Aan
het festival zal worden deelge
nomen door gemengde- en
mannenkoren, alsmede kwar
tetten en dubbelkwartetten.
Sedert enige tijd is de. Ne
derlandse componist Robert
de Roos als cultureel attaché
verbonden aa.n de Nederland
se ambassade te Parijs. H\j is
speciaal belast met de bevor
dering van culturele uitwisse
ling tussen Frankrjjk en Ne
derland. Er werd op dit gebied
reeds veel tot stand gebracht.
Parijs had vorig jaar een van
Gogh-tentoonstelling, die
100.000 bezoekers trok, in Ju
ni van dit jaar werd er een
kunstny verheidstentoonstelling
gehouden en momenteel expo
seert de Hollandse Aquarcllis-
tenkring in de Franse hoofd
stad. Dank zij de bemoeiingen
van de heer de Roos zal er in
Frankrijk een Vondel-vertaling
verschijnen. Het werk van de
Amsterdamse dichter zal dus
voor het eerst in het buiten
land verschijnen. Evenals de
Nederlanders zullen de Fran
sen nu een lijvig boekdeel in
hun boekenkast kunnen zetten,
dat er niet meer uit behoeft.
Ook zal er wat modern Avcrk
worden vertaald. Simon Vest-
dQk staat nameiyk ook op het
vertalingslijstje.
Twintig Parijse studenten
blijken belangstelling te heb
ben voor de Nederlandse taal,-
tenminste zij bezoeken regel
matig de voordrachten die de
lector in de Nederlandse taal
en geschiedenis aan de Sorbon-
ne houdt. Op de duur zal uit
deze studenten een professor
moeten voortkomen, want de
Franse wet laat geen buiten
landse hoogleraren toe. Het
lectoraat wordt dan profes
soraat.
In Zwitserland bestonden er
tot nu toe vier filmmaatschap
pijen. Men is echter tot de
ontdekking gekomen, dat het
beter zou z\jn alles in één
hand te hebben. Daarom heb
ben de producenten besloten
hun maatschappüen te combi
neren tot een grote filmunie,
n.l. de „Union der Schweizeri-
schen filmwirtschaftlichen Ver
bande". In Hongarije is men
ook aan het combineren ge
gaan, maar op andere wijze.
Daar is een Staatsfilmburoau
ingesteld, dat de hele filmin
dustrie zal contróleren. De
schaduw van vadertje Stalin
zal hier wel over het Avitte
doek rondwaren.
De Nederlandse sprookjes
film „Myrthe en de demonen",
geschreven door Paul Schrei-
ber, is in Engeland gesynchro
niseerd. De muziek Averd ge
componeerd door Marlnus
Adam, de dirigent van de
Haarlemse Orkestvereniging.
Arthur Rank woonde persoon
lijk het proefdraaien van de
film by. Hy liet zich waarde
rend over deze Nederlandse
rolprent uit.
Dinsdag zullen de burgers van
Pontianak voor de eerste maal in
de geschiedenis van de stad ter
stembus trekken voor de gemeen
teraadsverkiezingen.