Bij de Koning van Rieux Wereldraad der kerken Nederlandse vlassers vonden in St. Mesmes een nieuw bestaan De vliegende boer fi i 1 Paleis de Chaillot ontvangt de Verenigde Naties Kroniek der Zeuen Oïïuzen TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 21 AUGUSTUS 1948 Zeeuwen in Frankrijk (IV) (Van een eigen verslaggever). Ik vertelde het U al eerder: ze zitten niet alleen aan de Yonne de Nederlandse immigranten in Frankrijk. Ze zitten eigenlijk overal. In het Noorden zo goed als in het Zuiden, waar de Kath. Ned. Boeren- en Tuindersbond in het departement Lot et Ga ronne, pas een opleidingscentrum heeft gesticht. In de streek rond Parijs èn op de moerassige gronden bij Bordeaux. Ja, eigenlijk is het zelfs zó, dat men de Nederlanders, gewend als ze nu eenmaal zijn om te vechten voor een goed stuk grond, in de eerste plaats daar aantreft, waar de goede grond maar niet voor het grijpen lag, waar gezwoegd en geploeterd moest worden om er wat van te maken. Zo was het in de arme, kalk achtige Champagne Pouilleuse, het land van de Yonne en Aube, maar zo was het en is het nóg ten Zuid-Westen van Bor deaux, waar Nederlanders o.a. de Playsiers sedert enige jaren bezig zijn met de ontgin ning van moeras-gronden. Dat heeft eerst heel wat voeten in de aarde gehad. Of liever in het water. Want men kan de water afvloeiing van zijn eigen grond nu wel kunstmatig regelen, maar dan komen de eigenaren van de lager gelegen terreinen in verzet, zodat er ten slotte heel wat kostbare kunstwerken nodig zijn om een goed stuk grond te verkrijgen en toch niet met de Code Civil in botsing te komen. Natuurlijk moet op deze ter reinen een hoogwaardig pro duct geteeld worden, omdat an ders de opbrengsten de kosten nooit zouden kunnen goedma ken, maar dat is aan de Neder landers best toevertrouwd. De Playsiers kweken fijne groenten en bloembollen vooral de gla diolen en dat gaat best. Voor wie aanpakken wil, lig gen hier nog voldoende gronden braak.... AAN DE OISE. Heel anders is de toestand ten Noorden van Parijs, op de vruchtbare heuvels langs de Oi- se, waar de Franse boeren in het algemeen reeds zeer voor uitstrevend zijn. Beste grond, zegt Louis Lannoye, die al twintig jaar ge leden uit Aardenburg naar dit deel van Frankrijk trok. Dat hadden de Belgen al eerder be keken dan wij. Eigenlijk zijn die ons Hollanders voor geweest, want zeker de helft van de boe ren bij ons in de buurt zijn Bel gen en nu is er hier niet veel bijzonders meer te krijgen. De heer Lannoye zelf is in elk geval niet te laat gekomen. Hij was trouwens nog maar 22 en zijn vrouw 21 toen zij zich in 1927 als pachters vestigden op de kapitale boerderij, welke zij nu hun eigendom mogen noe men. En die nu bovendien nog heel wat fraaier is dan toén. De boerderij ligt in Rieux, 'n dorpje aan de Oise en aan de grote lijn van Nederland naar Parijs, tussen Compiègne en de Franse hoofdstad, 't Is maar een klein dorp nog geen duizend zielen maar het ligt te mid den van een prachtig landschap van golvende korenvelden, zacht glooiende akkers met suikerbie ten, afgewisseld door vrolijk be boste heuvels. Eikenbossen na tuurlijk, want naaldbossen kent men in dit deel van Frankrijk niet. KONING VAN RIEUX. Lannoye wordt in de streek wel „de koning van Rieux" ge noemd. Dat heeft hij me natuur lijk niet zelf verteld, maar dat hoorde ik van burgemeester Jef van Dongen van Aardenburg, die juist op de dag, dat ik de gast van de ongekroonde koning mocht zijn, ook in Rieux kwam om deze oud-Aardenburger op te zoeken. En als ik er dan verder naar vraag, hoor ik, dat de heer Lan- Het gevolg van Prinses Margaret Rose. Prinses Margaret Rose zal bij haar bezoek aan Amsterdam ter gelegenheid van de inhuldiging van Prinses Juliana, vergezeld worden door de hertog van Beaufort, de gravin van Halifax, Lady Margaret Egerton en Wing-Commander Townsend. Zaterdag 5 September zal het gezelschap per vliegtuig naar Nederland vertrekken. De her tog van Beaufort is „master of the kings horses". Gravin van Halifax, echtge note van de vroegere Britse am bassadeur te Washington, is „la dy of the bedchamber to the queen". Lady Egerton is een der hof dames van prinses Elizabeth en Wing-Commander Townsend begeleidde de Engelse Konink lijke familie op hun reis naar Zuid-Afrika. De Amerikaanse ambassadeur in Den Haag, Herman Baruch, mevr. Eleanor Wilson-Msadoc, dochter van de vroegere presi dent der V.S. en de industrieel Thomas Watson zullen de V.S. bij de jubilumfeesten vertegen woordigen. noye eigenaar is van heel vc 1 gronden in de buurt van Rieux. Dat hij winkels in het dorp liet bouwen en een zwembad aan de rivier. Dat hij ook eigenaar is van het aardige kasteeltje, dat even voorbij zijn boerderij ligt. Verscholen achter en in een klein eikenbos Dat verscholen kasteeltje heeft goede diensten bewezen in de bezettingstijd. Niemand heeft waarschijnlijk de tel bijge houden, maar het zijn heel wat geallieerde soldaten geweest, die daar een veilige schuilplaats vonden. Neergekomen vliegers en ontsnapte krijgsgevangenen. Lannoye zelf ging ze ophalen in zijn auto, tientallen kilome ters ver en op het kasteeltje van Rieux waren ze veilig tot gele genheid was gevonden om ze verder te transporteren. Met 23 Fransen heeft hij dan ook van de Franse regering de onderscheiding van de „Recon naissance de l'Etat frangais" gekregen, van de Engelsen het erelidmaatschap van de R.A.F. en een dankbetuiging getekend door Generaal Eisenhower uit naam van de Amerikaanse pre sident. Maar Lannoye is niet alleen koning op zijn domein. Hij zoekt het ook hoger. Al vóór de oor log had hü zijn brevet als sport vlieger en nu bezit hij een eigen sportvliegtuig, waarmede hij naar Knocke vliegt wanneer hij de familie in Aardenburg eens wil opzoeken.... LIEFST GEEN VOOR RECHTEN. De heer Lannoye is het niet op alle punten eens met hetgeen in Parijs voor de Nederlandse boe ren gedaan wordt, 't Is Avaar: de emigratie-attaché en de Nederlandse Boerenbond heb ben voor de Nederlandse boeren enkele voorrechten weten te bereiken. Maar is dat nu wel zo goed? De Nederlanders kregen bijv. poot- en zaaigoed uit Holland, dat overigens alleen maar voor de Franse selecteurs ingevoerd mocht worden. Dat maakte de Franse boeren jaloers en dit acht de heer Lannoye in elk geval niet gewenst. Laten we gelijk zijn met de Fransen, ons zoveel mogelijk bij hen aanpassen en dan toch ech te Nederlanders blijven, is zijn oordeel. En dan ten slotte nog een waarschuwing. Er is verleden jaar door Nederland slecht poot- goed geleverd. Misschien buiten de schuld van de Nederlandse selecteurs en exporteurs, maar het was slecht. De Fransen kochten voorheen graag in Ne derland, maar enkelen zijn nu zelf reeds begonnen met selecte ren en dergelijke inferieure le veranties zijn alles behalve be vorderlijk voor de Nederlandse export. Laat Nederland toch vooral goed materiaal blijven leveren. Dat zijn ze hier van ons gewend! Eigenlijk kom je met een man als Lannoye niet uitgepraat. Hij zou nog zoveel over het leven in Frankrijk kunnen vertellen. Hij zou ook nog- zoveel van Frankrijk kunnen laten zien. Je moet terugkomen, dan gaan we er eens met de auto op uit en als je er zin in hebt ook in m'n vliegmachien De heer Lannoye is een prettig en gul gastheer en zijn vrouw en zijn dochters a'erstaan de kunst het de gasten aangenaam te maken. De belofte volgend jaar terug te komen wordt dus graag gegeven! BIJ DE VLASSERS. Dertig kilometer ten Oosten van Parijs ligt St. Mesmes, een dorpje nóg kleiner dan Rieux: 250 inwoners. Maar ook daar hebben zich Nederlanders ge vestigd, die me met Nederland se hartelijkheid hebben ont vangen: de familie van Nes. Geen Zeeuwen, maar toch met familie op Beveland en daar door ook in Zeeland wél be kend. Vader en moeder van Nes kwamen van Rijsoord. Groot geworden in het vlassersbedrijf, trokken ze eerst naar Brabant en toen daar in de beruchte cri sisjaren rond '35 geen droge bo terham meer te verdienen viel, werd de sprong gewaagd. Een sprong in het duister misschien, maar in het A'aderland was er geen enkel uitzicht meer, zeker niet voor de vier jongens. Het fabriekje in St. Mesmes stond vaderland. al vüf jaar leeg. Hopeloos ver waarloosd.... Ze hebben zelf aangepakt. Zelf gebouwd en verbouwd. Zelf de machines opgeknapt en verbe terd. En toen de fabriek eenmaal draaide, óók het huis. Eerst va der alleen met de jongens, la ter met een paar knechts er bij. Maar het ging en van het over gespaarde geld werd het bedrijf telkens een beetje uitgebreid. En nu de jongens groot gewor den zijn, staat een tweede fa briek op stapel. Vader heeft dat helaas niet meer mogen bele ven, maar moeder en de kinde ren slaan er zich nog steeds flink door en wat in Nederland niet meer mogelijk was, hebben ze hier door hard werken be reikt: een boterham voor alle maal. En nog wat er op ook! De van Nessen verbouwen zelf geen vlas. Ze maken een con tract met verschillende boeren, Franse en Nederlandse. Vlakbij St. Mesmes, maar ook honderd en meer kilometers weg. Zelf leveren ze dan het zaad en de mest, maar de boer de grond en het paardenwerk en de zorg tot het vlas rijp is. En dan komen ze het zelf weer halen met de knechts. Twintig, dertig man op een „camion" er in alle vroegte naar toe en dan 's avonds als het kan nog terug. Zo komt het vlas op de fa briek, waar het na de oorlogs tijd volgens de regels van de kunst bewerkt wordt: geroot, gehekeld en gezAvingeld tot prachtig zacht vlaslint, dat door de fabrieken van Rijssel graag wordt gekocht. Want de Hol landse vlassers a'erstaan hun vak. Ook in Frankrijk! Zo leven en werken in Frank rijk Nederlandse families. Niet enkele, maar vele tientallen. En ze zouden geen van alle meer terugwillen. Tenminste niet voor goed. Wie zich door de eerste moei lijke jaren heeft wetgn te slaan, heeft het hier immers best en waarom zou je dan? Bovendien: het leven is hier veel Arijer en het zou voor de emigranten on mogelijk zijn zich weer thuis te gaan voelen in onze doolhof van ambtelijke voorschriften en ver boden. Dat kennen ze hier in Frankrijk ten minste niet. Maar dat alles neemt niet weg, dat ze de band met het va derland gaarne bewaren, dat ze meeleven met alles, wat zich in Nederland voordoet en dat ze het prettig vinden zo nu en dan eens een Nederlander te kun nen ontvangen in hun nieuwe De militaire politie In Palestina heeft gedurende twee maan den een zeer zware training gehad. Aan het einde van de training een parade In Tel Aviv. ■MBBilIl I" S S 3 >11 X JB t f 3 s a r au!i m U r li s :i i De volgende maand komt de voltallige vergadering van de Ver enigde Naties te Parijs büeen. In de onmiddellijke nabijheid van het Palals Chaillot, waar de vergaderingen zullen Avorden gehou den, wordt thans een groot gebouw opgetrokken, dat als restau rant voor de gedelegeerden zal dienen. Franse regering maakte stukje Parijs tot intemationa al gebied. (Van een eigen redacteur) Op de avond van de veertiende Juli de vermaarde Quatorze Juillet. FYankrjjks Nationale Feestdag stond ik op de eerste étage van de Eiffeltoren en keek neer op het Palais de Chaillot, dat sedert het in 1937, toen het als monumentaal toegangscomplex tot de Wereldten toonstelling werd gebouwd, de plaats van het oude Tro- cadero ipneemt. Gebouwd tegen een kleine heuvel, welke het met zyn beide vleugels als het ware omvat, ligt dit paleis, dat eigenlijk museum en theater is. wel bijzonder schilderachtig aan de Seine-oever recht over de Tour Eiffel, die 60 jaar geleden ter gelegenheid van een an dere Wereldtentoonstelling werd opgericht. Maar op zo'n feestavond als van de 14de Juli. ziet alles er nog veel feestelijker uit. Dan klateren en spuiten de fonteinen, dan glinsteren en fonkelen de mil li arden opspattende waterdruppeltjes m het licht van de schijn werpers, die heel dit geel- blanke paleis in een stralen de gloed zetten.. De vijvers, de trappen, de rankè colon nades van de beide vleugels van Chaillot, de strak-groe- ne gazons en de bloemen en struiken, alles baadt in een zee van licht en ziet er fees telijker uit dan ooit In dit feestpaleis, daartoe ter beschikking gesteld door de Franse regering, zal in September de derde algemene vergadering der Verenigde Naties bijeenkomen Zal het dan ook zo feestelijk zgn? O, ongetwijfeld zullen ook daar de fonteinen der Avel- sprekendheid klateren. ook zullen dan de schijnwerpers der wereld op dit paleis ge richt zijn, maar zal de stem ming in de vergaderzaal even feestelijk zjjn als die der duizenden Fransen, die op 14 Juli over de trappen en ter rassen van Chaillot schuifel den? Laten we niet tè somber zijn. STEMMEN UIT DE KERKEN Vele vraagstukken van alle terreinen des levens zullen in Amsterdam aan de orde komen. Gerechtigheid, liefde en barmhartighéid. De wereld is klein gewor den- Als er tegenwoordig iets belangrijks gebeurt, is het direct van internationaal for maat. Zo is het met de poli tieke conferenties- Deze zijp niet meer bepaald tot .enkele landen en zelfs niet meer tot een der werelddelen, hoe af zonderlijk zijn ligging ook moge ziin. Zo is het met de sportfees- ten- Het gaat terstond om niet minder dan een wereldtitel. En zo is het ook wanneer men bijeen komt voor de ker ken- De einden der aai'de zijn er dan bii betrokken- En zeker is dat nu het geval, nu de Wereldraad der Kerken zijn vergadering houdt in Am sterdam- Van alle werelddelen uit zal men met grote belangstel ling luisteren naar hetgeen daar besproken wordt. In het bijzonder zullen natuurlijk de Kerken, ook die, welke er niet door een officiële dele gatie vertegenwoordigd ziin, acht slaan op hetgeen er in de hoofdstad van ons land plaats vindt- Er mogen veel punten van overeenstemming ziin met andere internationale samen komsten en deze, welke van wege de Kerken wordt geor ganiseerd, er is ook veel ver schil. In de wereld-politiek spreekt het eigen belang nog steeds het belangrijkste woord Welke voorstellen er ook ge daan zijn om dit anders te maken, het is nog steeds niet anders geworden- Een Kerk. waar ter wereld ook. heeft een, boodschap die niet van deze wereld is. Er mogen na tionale Kerken ziin. die zeer moeilijk het nationale kunnen verloochenen, toch zou een Kerk geen Kerk zijn. als men niet Avist dat in het Evange- die een boodschap gegeven is, die boven het rumoer der volkeren uitgaat. Het is een verheugend feit. dat in de laatste wereldoorlog de ker ken der verschillende landen niet zo maar ziin meegezogen in de haat die losbreekt, wan neer de volken met de Ava- pens tegenover elkaar staan. ER BLIJVEN VELE WEGEN Hiermee willen we niet zeggen dat Kerkelijk alles geweest is zoals het moest zijn en dat men hier altijd klaar en duidelijk heeft ge zien de boodschap welke de wereld zo broodnodig heeft. Er zijn nog vele vragen en zorgen en er is nog veel on zekerheid en benauwenis- Evenmin is het zo dat men een weg weet uit de doolhof van moeilijkheden, die er te genwoordig zijn: maar wan neer men samenkomt is het in het diepe besef van ver antwoordelijkheid, dat men gezamenlijk een uitweg moet zoeken. Ook voor de wereld- van-nu heeft de kerk een boodschap die zij moet uit dragen- Niet alleen van kerkelijke zijde, zal men acht slaan op hetgeen er in de vergaderin gen van de Wereldraad der Kerken gebeurt; ook de niet- kerkelijke Avereld zal met be langstelling luisteren naar wat de Kerken te zeggen hebben, en Avelk woord zij vanuit Am sterdam de wereid zullen in zenden- Nu politiek alles ho peloos uitéén valt, is er een stil vermoeden dat de Kerken een vastheid hebben, waar naar de volkeren hunkeren en dat zij gedreven zullen Avorden door een Geest die uit een andere wereld is- Zul len de Kerken, od grond van het Evangelie dat zii dienen, dat andere Woord kunnen spreken, zodat de volken der aarde oyertuigd worden dat er hier eqn eenheid is, die zij tevergeefs zoeken? Dit is wel het belangrijkste van de komende vergaderin gen. Gezien hetgeen er reeds vooraf geschreven is, hoopt men overal op zulk een woord dat richting-gevend is voor de toekomst, niet alleen van de Kerken, maar van de ge hele wereld- Hitier wilde dat de Kerk zich zou beperken tot haar ei gen terrein. HU meende dat dit was de zorg voor het zie- leheil. Meer dan iemand an ders heeft hü de Kerk wak ker geschud. Sindsdien weet men weer in breder kringen, dat er geen enkel levenster rein is. waarmee de Kerk niet te maken heeft. Hele réeksen van vraagstukken komen dan ook in Amsterdam ter sprake, waaruit duidelijk blijkt dat men gezamenliik wil staan midden in de spanningen van deze tijd. De studie-commis sies ter voorbereiding van de grote vergadering hebben reeds rapporten opgesteld- Het zal ook gaan over de te genstelling tussen Rusland en Amerika. Aan de toekomst van Duitsland en Palestina zal men aandacht moeten schenken. Het koloniale vraag stuk zal men niet kunnen ontgaan. Er zal menig woord gesproken worden over de Verenigde Naties en men zal zijn gedachten laten gaan over de rechten van de mens- De droevige werkelijkheid van volken en rassen, van poli tiek en oeconomie zal men niet kunnen ontwijken- Niet dat men als in de U-N-O. naar een oplossing zoekt, maar de ze problemen zullen behan deld worden op een wijze: vanuit een ander gezichts punt en op een ander vlak, n.l. vanuit het Evangelie, dat zij allen hebben te verkondi gen onder de volken waartoe zij behoren. De Bijbelse bood schap tot Amerika en Rus land, tot Indonesië en Neder land kan geen verschillende zijn- Waar of wanneer ook de Kerk spreekt, zal zij moeten spreken van gerechtigheid en barmhartigheid, van liefde tot God en liefde tot de naas te. Wij mogen in ons land, met zijn vele kerkelijke verdeeld heid, deze zeer bijzondere ver gadering ontvangen- Laten we hopen dat er. afgezien van „resultaten" die men bereikt, die belangstelling is voor Am sterdam. die vruchtbaar kan zijn ook voor kerkelijk Ne derland- HALSSNOER VAN CLEO PATRA GESTOLEN. Het beroemde amberen halssnoer, dat aan Cleopatra zou hebben toebehoord, is, naar de dagbladen te MUaan melden, gestolen. Het hals snoer Avas het eigendom van de Prinses van Holstein Sak sen Weimar. Volgens de legende ver leende het halssnoer eeuwige aan degene die het Frankrjjk ontvangt het We- reldparlement in een van de mooiste moderne gebouwen van zijn hoofdstad. Ja, het staat zelfs toe, dat het Pa lais de Chaillot tijdelijk „in ternationaal gebied" wordt, ten beAvijze waarvan reeds 'n gouden sleutel namens Pre sident Auriol aan een verte genwoordiger der Verenigde Naties werd overhandigd. De beste wensen ook van het Nederlandse volk vergezellen straks de afgevaardigden van bijkans zestig naties tijdens hun beraadslagingen, welke van zo grote bètekenis zijn voor het lot van de wereld, niet het minst van het oude Europa, dat thans voor de tweede maal de U.N.O. ont vangt. Ook Oost-lndonesië bereidt jubileumfeesten voor. Zoals bekend, is in Mei jl. in Oost-lndonesië opgericht een ere-comité in verband met de feestelijkheden ter gelegenheid van het rege ringsjubileum en de inhuldi ging van Prinses Juliana. President Soekawati en de commissaris van de Kroon in Oost-lndonesië, J. Mendelaar, zijn beschermheren van het comité. Allerwegen worden in de staat plaatselijke co- mité's opgericht, die zich be zig houden met de voorbe reidingen voor de feestelijk heden. Voorts bestaat het plan om namens de staat Oost-ln donesië een huldeblijk aan te bieden aan Hare Majes teit de Koningin. De verza melde gelden zullen worden besteed ten behoeve van de volksgezondheid. KLOKKE ROELAND IN REPARATIE. De beroemde in 1314 gegoten grote luidklok van Gent, klokke Roe land, die 5405 kg. weegt, is uit de toren van het Belfort ge haald om gerepareerd te worden. Klokke Roeland heeft voor het laatst geluid toen de oorlog in Au gustus 1914 uitbrak. Op 12 December '14 gaven de Duitsers be vel de klok te doen luiden ter gelegenheid van hun overwinning nabij Tannenberg, in Oost-Prui3en. Van de eerste slag af is Klok ke Roeland echter ge barsten en sedertdien heeft ze niet meer ge luld GELDMOEILIJKHEDEN IN REPUBLIEK WORDEN OPGELOST. De Republikeinse regering zal binnenkort een verorde ning uitvaardigen, die de ge west el yke besturen gelegen heid zal geven de moeilik- heden, wegens gebrek aan klédngeld, te boven te kun- nail komen. zy mogen met goedkeuring van de minis- tef van financiën bonnetjes drukken en in circulatie brengen, indien dit noodza kelijk wordt geacht. De belangstelling voor de vocale muziek van de Neder landse componisten uit de Mid deleeuwen komt de laatste ja ren tot opmerkelijke ontplooi ing. Daarnaast bestaat er grote belangstelling \'oor het "Volkslied. Over het algemeen kan gezegd worden, dat er in Nederland weer interesse is voor composities van eigen bodem. Teneinde de kennis van de Nederlandse koormu ziek te vergroten en de heden daagse Nederlandse componis ten te stimuleren tot het schrijven van goede vocale composities, organiseert het muziektijdschrift „Koor en Kunstleven" in December a s. een groot zangfestival. Ver schillende bonden van zang verenigingen, die 'samen meer dan 20.000 leden tellen, heb ben hun medewerking toege zegd. Verder ziin prominente componisten uitgenodigd het festival als adviseur bij te wo nen. Een jury onder presidium van de muziékpublicist G. van Ravenzwaaij, met als leden Henk Badings, Eduard Flipse en dr. Rudolf Mengelberg zal de prestaties beoordelen. Aan het festival zal worden deelge nomen door gemengde- en mannenkoren, alsmede kwar tetten en dubbelkwartetten. Sedert enige tijd is de. Ne derlandse componist Robert de Roos als cultureel attaché verbonden aa.n de Nederland se ambassade te Parijs. H\j is speciaal belast met de bevor dering van culturele uitwisse ling tussen Frankrjjk en Ne derland. Er werd op dit gebied reeds veel tot stand gebracht. Parijs had vorig jaar een van Gogh-tentoonstelling, die 100.000 bezoekers trok, in Ju ni van dit jaar werd er een kunstny verheidstentoonstelling gehouden en momenteel expo seert de Hollandse Aquarcllis- tenkring in de Franse hoofd stad. Dank zij de bemoeiingen van de heer de Roos zal er in Frankrijk een Vondel-vertaling verschijnen. Het werk van de Amsterdamse dichter zal dus voor het eerst in het buiten land verschijnen. Evenals de Nederlanders zullen de Fran sen nu een lijvig boekdeel in hun boekenkast kunnen zetten, dat er niet meer uit behoeft. Ook zal er wat modern Avcrk worden vertaald. Simon Vest- dQk staat nameiyk ook op het vertalingslijstje. Twintig Parijse studenten blijken belangstelling te heb ben voor de Nederlandse taal,- tenminste zij bezoeken regel matig de voordrachten die de lector in de Nederlandse taal en geschiedenis aan de Sorbon- ne houdt. Op de duur zal uit deze studenten een professor moeten voortkomen, want de Franse wet laat geen buiten landse hoogleraren toe. Het lectoraat wordt dan profes soraat. In Zwitserland bestonden er tot nu toe vier filmmaatschap pijen. Men is echter tot de ontdekking gekomen, dat het beter zou z\jn alles in één hand te hebben. Daarom heb ben de producenten besloten hun maatschappüen te combi neren tot een grote filmunie, n.l. de „Union der Schweizeri- schen filmwirtschaftlichen Ver bande". In Hongarije is men ook aan het combineren ge gaan, maar op andere wijze. Daar is een Staatsfilmburoau ingesteld, dat de hele filmin dustrie zal contróleren. De schaduw van vadertje Stalin zal hier wel over het Avitte doek rondwaren. De Nederlandse sprookjes film „Myrthe en de demonen", geschreven door Paul Schrei- ber, is in Engeland gesynchro niseerd. De muziek Averd ge componeerd door Marlnus Adam, de dirigent van de Haarlemse Orkestvereniging. Arthur Rank woonde persoon lijk het proefdraaien van de film by. Hy liet zich waarde rend over deze Nederlandse rolprent uit. Dinsdag zullen de burgers van Pontianak voor de eerste maal in de geschiedenis van de stad ter stembus trekken voor de gemeen teraadsverkiezingen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 5