Achtergronden van de Berlijnse kwestie Amerikanen mochten in 1945 Berlijn en Praag niet veroveren Offers die Roosevelt bracht om Stalin lid der U.N.O. te maken De Parijzenaar leeft in zorgen Tuchthuis te Middelburg leverde „diners a la carte" TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURAN1 VRIJDAG 20 AUGUSTUS 1948. Twee maanden duurt de koude oorlog om Berlijn nu al en de mensheid ziet met bezorgdheid de verdere ontwikkeling tege moet. Z|) vraagt zich af of de Duitse hoofdstad, die het hoofd doel vormde van de gezamenlijke inspanning der geallieerden in de jongste oorlog, het uitgangspunt zal worden van een nieuw conflict. Ondanks de besprekingen te Moskou is er te Berlijn geen sprake van een „wapenstilstand". De moeilijkheden, welke de voormalige geallieerden elkaar daar in de weg leggen wor den steeds tab^ker en op dit ogenblik is een oplossing niet in zicht. De vraag die overal wordt gesteld is: op welk een wijze zijn de Westelijke geallieerden in zulk een netelige positie geraakt en hoe kwamen de strijdkrachten van de Ver. Staten, Engeland en Frankrijk in de Russische val terecht? Sinds het einde van de oor log, aldus een artikel in het jongste nummer van Readers Digest, zijn er verschillende bizonderheden bekend gewor den over de wijze waarop de Amerikaanse diplomaten de met harde strijd bevochten overwinningen van onze sol daten uit handen gaven. Het is thans mogelijk om aan de hand van deze gegevens dui delijk te maken hoe wij ons aan de genade van de Sow jets hebben overgeleverd. Op het eind van 1944 was het duidelijk dat Duitsland binnen korte tijd als een ruïne aan de voeten van de overwinnaars zou liggen. Wat wilde men met het land doen? In Febr. 1945 beslo ten de geallieerden te Yalta dat zij Duitsland in vier zones-zou den verdelen. Engeland, Frank rijk, Rusland en de Ver. Staten zouden elk een zone bezet hou den totdat er een definitieve regeling zou zijn getroffen. Een maand later had gene raal Eisenhower zijn divisies gereed voor zijn laatste gewel dige aanval in deze oorlog. Het was de grote overtocht over de Rijn. In de nacht van 22 op 23 Maart werd het signaal tot de aanval gegeven. Generaal George Patton brak met zijn troepen het eerst door de Duit se verdediging en binnen enke le dagen stroomde het geweldi ge geallieerde leger over de Rijn en maakte zich gereed voor de laatste etappe met als eindpunt Berlijn, 250 mijl ver der. Op slechts dertig mijl van de ten ondergang gedoemde hoofdstad bevond zich de voor hoede van de Russen. Slechte wegen en ongunstig weer hiel den hun operaties tegen, terwijl bovendien het gros van het Duitse leger stond opgesteld tussen Berlijn en de Russen. De Duitsers wilden een verovering van hun hoofdstad door de Rus sen tot iedere prijs verhinde ren. „ER ZIJN BELANGRIJKER DINGEN TE DOEN Terwijl dus de Russen wer den opgehouden rukten de Wes telijke geallieerden met on weerstaanbare kracht op. Het geweldige offensief doet alle tegenstand wijken, zei indertijd generaal Marshall. De nazi's ga ven zich over bij honderddui zenden tegelijk. Omstreeks half April bevonden de Amerikaanse strijdkrachten zich aan de rivier de Elbe en de voorhoede was op honderd mijl afstand van Berlijn. Op dat ogenblik had het Westen het grootste deel van Duitsland bezet. De Russen hadden nog slechts een smalle strook van Oost-Duitsland in handen. Generaal Eisenhowers marine-adviseur, kapitein Har ry C. Butcher, bezocht hem in die dagen en deelde de gealli eerde opperbevelhebber mede, dat alle soldaten en officieren van de Amerikaanse strijd macht het prettig zouden vin den om tot Berlijn door te sto ten. Eisenhower antwoordde dat dit slechts „show" zou zün. Toen de journalisten op 21 April aan generaal Bedell Smith, chef-staf van het ge allieerde hoofdkwartier, vroe gen of men met volle kracht op Berlijn zouden afgaan, zeide hjj: We gaan geen wed strijd houden met de Russen. Er zyn op het ogenblik be langrijker dingen te doen. Stalin vond echter dat Ber lijn het belangrijkste was. Zün Nederlandse zeeman in Engeland veroordeeld. Eduard Heilbron, een Neder landse zeeman, is in Engeland tot twee maanden gevangenis straf veroordeeld, wegens lan den in Groot-Brittannië zon der toestemming van een im migratieambtenaar. Er werd geadviseerd tot deportatie. De politie verklaarde, dat de man op een Hollands schip, dat Glasgow aandeed, werd vermist nadat hem in Man chester toestemming tot lan den werd geweigerd. Volgens de politie Is hjj een ongewenste vreemdeling en heeft hij geen blanco strafregister. Heilbron zeide zijn Engelse vrouw mede te willen nemen naar Holland. generaals zonden- twee legers vooruit om een geconcen treerde aanval op Berlün te doen met het doel de stad te omsingelen. Zij moesten echter vechten te gen een geweldige tegenstand. Maar voor ons had de weg naar Berlijn slechts weinig hinder nissen. Reeds op 20 April was Hitier een gebroken man. Met Eva Braun, Goebbels en een kleine troep fanatici zat hij in de schuilkelder van de Rijks kanselarij. Goebbels zei: Er is geen sprake van vechten op dit ogenblik. We hebben niets meer om mee te vechten. Hetgeen is overgebleven van de Wehr- macht is tegen de Russen in het vuur gegooid. Hitier zei dat hij omringd was met verraders: Himmler en Göring waren aan het samenzweren op welke wij ze zij Hitier zouden kunnen op volgen en hoé zij zich aan Ge neraal Eisenhower konden overgeven. Een paar dagen la ter op 26 April zond Himmler door middel van een Zweedse afgezant aan Ameri kanen en Engelsen een aanbod tot onvoorwaardelijke overgave, doch dit had alleen betrekking op het Westelijk front, inclu sief Noorwegen en Denemar ken. President Truman wei gerde. Hij zeide dat hij slechts overgave aan alle fronten kon accepteren. Uit dit alles blijkt dat de weg naar Berlijn open lag voor de Amerikanen. RUSSISCHE BEZORGD HEID. Tien dagen tevoren had gene raal Eisenhower een boodschap gestuurd aan generaal John R. Deane, het hoofd van de Ame rikaanse militaire missie ir Moskou, waarin hij dezen ver zocht aan het Russische opper bevel voor te stellen dat „gedu rende de tijd dat de vijande lijkheden aan beide fronten (waar Amerikanen en Russen vochten) voortduurden, het aan beide strijdmachten vrij zou worden gelaten voorwaarts te gaan tot op het ogenblik dat er contact kon worden gemaakt. Daarna zouden de grenzen tus sen de legers worden getrok ken. De zones, die de Ameri kanen en Russen na de Duitse overgave zouden betrekken waren tevoren reeds vastge steld. Ons leger was reeds diep in de Russische zóne. Generaal Deane rapporteerde dat het voorstel van generaal Eisenhower bezorgdheid had ge wekt bij generaal A. E. Anto- nov, de Russische plaats vervangende stafchef. Hij was bang dat wij te diep in de Russische zóne zouden door stoten. Antonov hield voet bij stuk en na enige tijd liet ge neraal Eisenhower hem weten dat de Brits-Amerikaanse op mars niet verder zou gaan dan de Westelijke oever van de El be. Eenheden van het Ameri kaanse leger die de Elbe reeds waren overgestoken werden te ruggetrokken. Zij bleven daar tot het einde. Zij waren 100 mijl van Berlijn verwijderd. PATTON MOEST VOOR PRAAG HALT HOUDEN Intussen hadden de Russen ongeveer de helft van Tsecho- Slowakije veroverd. De Ameri kaanse generaal Patton werd opgedragen om zijn geweldige tankarmee te laten opmarche ren tot de lijn Pilsen-Karlsbad Budejovice, even over de Tsje- sche grens. Hij kreeg opdracht om daar halt te houden. Zijn patrouilles waren echter al in de buitenwijken van Praag. Eisenhower stelde An tonov voor dat Patton verder zou oprukken, maar Antonov protesteerde opnieuw. Op dat ogenblik schreef ge neraal Deane „Hier kon men de hand bespeuren van het Rus sische ministerie van Buiten landse Zaken. Tsjecho-Slowa- kije moest in de Russische sfeer liggen en het komt de Russen slecht uit dat de Tsjechen de Amerikanen moeten bedanken voor de bevrijding van hun hoofdstad". Patton moest dus „Op de plaats rust" maken en de eer van de bevrijding van Praag aan de communisten overlaten. Patton schreef in zün dagboek: „Ik voelde en voel me bedroefd omdat ik meende en meen dat we tot de Moldau hadden moe ten gaan. En als de Russen het niet goed hadden gevonden, dan wens ik ze naar de hel". En op deze manier namen wij Berlijn evenmin. Wij bevrijd den Tsjecho-Slowakije noch Praag. Waarom gaven onze ge neraals zo gemakkelijk toe aan de wensen van de Russen. Het antwoord daarop is: Yalta. Elliot Roosevelt ('n zoon van Roosevelt, die zün vader verge zelde naar de conferentie der Grote Drie) vertelt dat zijn va der het niet prettig vond, dat Duitsland in vier zones werd verdeeld, maar dit werd hem aangepraat. De president had zich tot doel gesteld om Stalin Er is iets vreemds in deze foto: er staan twee paar tweelingen op. De 11-jarige Ann en Peter C'oomber te Hayse in het Engelse graafschap Middlesex, gaan uit rijden met de 14 maanden oude Michael en Mary C'oom ber. De moeder van het viertal, mevr. Coomber, zal wel blij zün in deze vacantietyd de beide paren tweelingen te kunnen wegzenden, want zy heeft nog twee paar twee lingen van 15 en 17 jaar en nog een zoontje van 6 jaar. Negen kinderen, van wie vier stel tweelingen dus! hij bereid hem in alles toe te geven. Echter, niet alleen Duitsland werd in vieren gedeeld, ook Berlijn zou dit lot ondergaan. Iedere geallieerde kreeg een zóne. De grote moeilijkheid was dat Berlijn in de Russische zóne lag. Ten vervolge op deze over eenkomst, maakte president Roosevelt nog een aantal ge heime afspraken. Een er van was dat de president in een ge sprek onder vier ogen met Sta lin aan de laatste toestond om Berlijn te bezetten. CHURCHILL PROTESTEERT Van Churchill wordt beweerd dat hij tegen deze beslissing heeft geprotesteerd. Juist in de dagen dat de Amerikaanse sol daten vroegen om een gecon centreerde opmars naar Ber lijn, bombardeerde Churchill de regering der Ver. Staten met verzoeken om het Amerikaan se leger te laten opmarcheren. Zelf deed hy een verzoek aan lid te maken van de Verenigde generaal Eisenhower om Berlijn Naties. Om dit te bereiken was1 te nemen voordat de Russen het konden doen. Op 2 Mei, twee dagen nadat Hitier en Eva Braun waren ge storven en de macht over het overgebleven Duitsland in han den van Dönitz rustte, kwamen de Russen Berlijn binnen en op 7 Mei capituleerde Duitsland. Maar het duurde nog twee maanden, namelijk op 3 Juli, voordat Stalin de Amerikanen en Britten toestond om beperk te garnizoenen te leggen in be paalde gedeelten van Berlijn. De laatsten mochten voorts over één spoorweg, één Auto bahn en één luchtcorridor van 20 myl breed beschikken. In April van dit jaar sneed Stalin deze verbindingen door en slechts de weg door de lucht bleef over. Het besluit van pre sident Roosevelt om de opmars van de Amerikaanse legers te staken, totdat de Russen Oost- Duitsland en Berlijn konden veroveren is misschien een noodlottige fout die mogelijk zijn terugslag zal hebben in de bladzijden der historie, die nog geschreven moeten worden. Boter, koffie, suiker en kaas zijn haast niette krijgen. (Van onze correspondent) Het leven van de Fransman gaat niet over rozen. Vier jaar na de bevrijding toont zün land nog diepe, gapende wonden, heel wat püniyker dan die in Nederland- Steden, zoals Brest liggen volledig in puin en de wederopbouw stag neert nog erger dan in Nederland. Ook de voedselvoorzie ning laat veel te wensen over en de rasechte Porüzenaar geeft een mopperpartijtje weg, waarop de Hollandse kanke raar jaloers mag zjjn: hoort hem over zyn 275 gram brood per dag, dat Inderdaad van bar slechte kwaliteit is, of over de 100 gram boter per maand! Inderdaad het is een schjjn- tje. Koffie drinken we zwart, want het beetje mek is voor kinderen en ouden van dagen. Koffie, vet, suiker en kaas zyn op ..tickets", zodat de zwarte handel welig tiert. Si garetten, aardappelen, groenten en vlees zün vry van bon, evenals textiel, doch de prijzen zjjn voor de Fransman niet te betalen. Amerikanen moeten dollars brengen. Frankrijk worstelt om zijn bestaan en de Fransman wor stelt mee. Overdag in de fa briek of op het kantoor en 's avonds in zijn bidstro ach ter zijn blanc of rouge. Op andere terreinen heeft de schijnwelvaart zijn intrede fedaan. De modemagazijnen angen stampvol met cos- tuums en jassen, japonnen en mantels, overhemden, lingerie en hoeden, merendeels van uitstekende kwaliteit. Een goed kamgaren costuum kost gemiddeld 12.000 frs., dat is een dik maandloon van een typiste. Eenvoudige, katoenen jurkjes eisen ongeveer 40. En meer nog dan onze Ne derlandse meisjes drukt de Parisienne haar neusje plat tegen de winkelruit en droomt van de rijkste prins. Maar omdat sprookjes ook in Parijs sprookjes blijven. èoekt ze thuis in haar lappenmandje naar een strook bruikbare stof. Een schaar, een naald, wat garen plus een slapeloze nacht en de andere ochtend komt zij op kantoor in de new look. De winkels staan vol met radio's en meubelen, doch de prijzen, die ongeveer even hoog zijn als in Nederland, schikken de Parijzenaars niet. Zeelands hoofdstad had in de 17e eeuw model- gevangenis. Uitgebroken gevangene wilde graag terug. Vergeleken we gevangenis sen van vroeger en nu, dan valt deze vergelyking wel zeer ten gunste der tegenwoordige uit. Voor onze begrippen zyn de sombere oude gebouwen, waarin in vroegere tyden de overtreders van wet en orde werden opgesloten, geheel on waardig om als verblyfplaats voor mensen te kunnen dienen, zielfs al waren dit misdadigers. Enkele eeuwen geleden echter waren diezelfde „huizen van tuchte en beteringhe" een be- wys van vooruitgaande be schaving, terwyl de bewoners dier instellingen, althans te Middelburg, hst nog niet zo slécht hadden. Tot in het begin der 17de eeuw kende men geen straf gevangenissen, enkel huizen van bewaring, waarin dus ver dachten werden opgesloten, totdat in hun zaak een uit spraak was gedaan. Als straf fen kende men in hoofdzaak slechts de doodstraf, de ver- De nieuwste staat in Azië in het tot nu toe door de American en be zette deel van Korea. Zondag werd Zuid- Korea tot een onaf hankelijke Republiek uitgeroepen, welke in middels door de Ver. Staten ende U.N.O. de facto is erkend, 't Noordelijk deel, bezet door de Russen, valt buiten de nieuwe ont wikkeling. Zuid-Korea heeft 14.565.000 inwoners, waaronder 500.000 Christenen. De oppervlakte is byna iy2 maal die van de Benelux-landen. De taal, die er gespro ken wordt, is Mon gools-Tartaars of Ja pans. De bronnen van bestaan zyn voorname, lyk landbouw en vee teelt. KOREA DE NIEUWE STAAT IN AZIË banning en de geldboete. Werd iemand verbannen, dan werd hij veelal tevoren gegeseld of gebrandmerkt, of b.v. een vin ger of een oor afgesneden, op dat iedereen ten allen tijde zou kunnen zien, dat hij met een gestrafte te doen had. Dat een misdadiger nog wel eens voor verbetering vatbaar kan zijn, maar door deze vermin king hem vrywel elke kans op een nieuw leven werd ontno men, interesseerde onze voor ouders niet! ZACHTERE GEVOELENS. Met het toenemen der be schaving werden echter ook de gevoelens zachter. Velen vonden, dat het toch eigenlijk onmenselijk was, om ieder, die maar even de grenzen van een boete had overschreden, zon der meer te doden, of te ver bannen. Vrijheidsberoving als straf was hiervan het resul taat. Ook in Middelburg waren ongeveer in de eerste helft der 17de eeuw de geesten rijp voor deze nieuwe straf. Het huis, waarin men tot nu toe de mis dadigers preventief had opge sloten, het Gravensteen, eer tijds gelegen aan de Lange Burgt, voldeed echter niet aan zijn nieuwe bestemming en zo doende begon men aan het bouwen van een nieuwe ge vangenis te denken. Voorbeel den hiervan had men echter in Zeeland niet en daarom werd in 1628 zekere Joos Linthout naar Holland gezon den, om daar de inrichting, enz., van een dergelijke instel ling te gaan bestuderen. Ver der dan dit en een raming der kosten kwam men echter niet! Pas in 1641 kwam deze kwestie weer in de belangstel ling der Overheid te staan, omdat in dat jaar een onbe kende particulier de stad 1200.aanbood als bijdrage in de bouwkosten. Dit aanbod werd aangenomen en op 28 Maaart 1643 was men zover, dat men een naar de eisen des tjjds ingericht tuchthuis kon openen. LEDIGHEID Ook onze voorouders wisten reeds, dat ledigheid des dui vels oorkussen is en daar men in een tuchthuis toch reeds genoeg met de werken des duivels te maken kreeg, werden de gestraften van het begin af aan de arbeid gezet. De mannen moesten het z.g. Brazielhout raspen dit werd gebruikt voor de bereiding van verfstoffen terwyl de vrouwen belast werden met naaiwerk ten behoeve van het huis. Ook werd een linnen- Ijsbergen, die van Groenland komen, zyn in (le Atlantische Oceaan een groot gevaar. Patrouilles zijn steeds in de weer de positie der ijsbergen op te sporen. weverij en een „fabriek" voor het maken van baai- en zeil doek in opgericht. Met het toezicht op het werk en de re geling der gehele huishouding werd een z.g. „binnenvader'1 belast. Aanvankelijk bekostigde het tuchthuis zichzelf, daar al het gefabriceerde baal- en zeil doek tegen een behoorlijke prüs aan de Oost-Indische Compagnie kon worden gele verd. Ook de gevangenen pro fiteerden van deze gunstige toestand en kregen een tame- lyk royale vergoeding voor hun arbeid. In een rapport uit die dagen staat; te lezen, „dat elk der tuchtelingen afzonder- lyk werd bediend van spijze naar zyne verkiezing 't welk. liem dan van zjjn weekgeld werd afgetrokken." In feite bestond er in deze gevangenis dus een mogelijkheid tot het bestellen van diners a la carte! Ook was er volop wijn en bier verkrijgbaar'! Het kan ons dan ook niet verbazen, dat in 1757 de bin nenvader de volgende brief ontving: „Mijnen gelieven va der ende moeder, ick laat u weten alsdat ick hier ben Jan Bartolomeus dien hier is uyt- gebroken verleden jaar ende ick ben alle dagen siek ende ick weet niet waer blijven, ick wenste als dat ick weder bey vader ende 'moeder was, ick soude vor mijn schuit wereken ende ick en soude noyt de ge dachten hebben van noch hel per. breken; als de vader be lieft soo goed te syn van mij weder aan te nemen, soo sal ick in stilte medegaen; mynen seer lieven vader en sent de dienders om mij niet, ik wens te als dat ick den vader eens mocht spreken want bey mijn vrinden oft bij mjjn ouders en kan ick niet blijven, sieck 'sün ende niet weten waer blijven als gaan schooien ende in de boerenschuren te bevriesen, ick ben liever bey de vader en de moeder, als de vader be lieft my weder aan te nemen soo bidde ick als dat de ge vangenen niet en weten als dat ick van selff ben werom gekomen, ick sal eenen goeden gevangen syn vor de vader; ick en sal noyt breken vordat de heer van middelborgh mij met vreden ontslagen, ick bit de vader en de moeder als dat ick den vader eens mag spre ken oft dat de vader belieft soo goet te wesen van my antwort te senden wat ick doen oft laten moet." Deze uitgebroken gevangene wilde blijkbaar maar wat graag weer naar zyn vetpotten terug! Zyn wens is ook ver hoord, want één der inkom- briefjes vermeldt, dat op 25 October 1757 binnen het tucht huis is gebracht „Jan Bartlo- meywes, die uitgebroken is in 1756". SLECHTE FINANCIËN. Langzamerhand werd echter de finantiële toestand van 't gesticht slechter. Tenslotte werd het tekort zo groot, dat men in 1945 in ernst voorstelde het tuchthuis maar op te heffen, omdat het voor de stad te duur begon te worden! Men ging toen nog van het standpunt uit, dat een gevangenis zichzelf moest kurfhen bedruipen en de ge meenschap niets mooht kos ten. Tot opheffing is het echter niet gekomen, wel is in de Franse tjjd de binnenvader vervangen door een „concier- en werden tucht en or- veel verbeterd. Ook na dat ons land van de Franse overheersing was bevryd, zijn de meeste door hen aange brachte wijzigingen blijven bestaan en is op de duur uit dit oude tuchthuis een voor onze begrippen normale ge vangenis gegroeid. Het ge bouw zelf, dat op het einde van de Cousteensendjjk stond, is in 1874 afgebroken. De afstand tussen het te ont vangen loon en het voor nor maal levensonderhoud noodza kelijke bedrag is aanmerke lijk groter dan in Nederland, met alle gevolgen van dien. AFBETALING Noodgedwongen keert het gehate afbetalingssysteem te- terug. aangezien de winkeliers anders geen klanten krijgen. Radio's, fietsen, bontjassen en meubelen koopt mén weer voor zo- en zoveel per maand. Met de hoge kamerhuren en de zware belastingen souperen de termijnen een aanzienlijk deel van de toch al geringe inkomsten op. Het restant is ten enenmale onvoldoende, men moet schulden maken, kan zyn maandelijkse afbeta lingen niet meer nakomen ende mooie meubeltjes worden weer terug gehaald. Vrijwel dagelijks eist het af betalingssysteem weer zyn slachtoffers. WAARDERING VOOR VOOR HET GOEDE De Paryzenaar ontmoet veel doornen op zyn weg. Maar ondanks de pijn is hy gevoelig voor de rozen. Hij waardeert zijn goede, bonvrye sigaret, hij waardeert zijn fles rode Bordeaux raison van 70 Hollandse centen, hij waar deert zijn metro. Het lachen is hij nog niet verleerd. Trouwens. hij kent het spreekwoord: als de nood het hoogst is. is de redding het meest nabij. En dat geldt dit jaar speciaal voor de hotel houders, die, nadat sommigen hun poorten al hadden ge sloten, thans een uitstekend seizoen maken. Parijs wemelt nl. van vreem delingen vooral Amerikanen. Ook de winkeliers n de tou- ristencentra kunnen weer lachen. Hun zaken lopen zo goed, dat ze zelfs weigeren om met vacantie te gaan. Frankrijk heeft sedert en kele dagen een „tweede Mar shall-plannetje gekregen, door dat de Amerikaanse douane voortaan toestaat, dat de van vacantie uit Frankrijk terug kerende Amerikanen voor maximum 300 dollars souve nirs meebrengen. Dat is geen beetje. Dat geeft moed! Want ook costuums, radio's, fietsen zjjn...souvenirs. De duizenden Nederlanders, die in Frankrijk vertoeven voor hun vacantie, zijn inmid dels minder gelukkig: zij vol staan in dit opzicht met een IJffeltorentje van 100 fr. Wantonze gulden is zacht, bar zacht. En dat we ten de Paryzenaars maar al te goed. Zo leeft Parijs in hoop en vrees Vrees voor Thorez, vrees voor De Gaulle, vrees voor de armoede. Hoop op beter brood, wat meer bo ter en vooral op... veel Ame rikaanse touristen. Chr. Bouwarbeidersbond bestaat 40 jaar. De tweede dag van de zes tiende jaarvergadering van de Ned. Chr. Bouwarbeidersbond, tevens de herdenking van het veertigjarig bestaan, bracht o.a. de aanbieding van het geschenk van de leden aan het hoofdbestuur: Een bibli otheek in zes kasten, bevatten de 13.000 boeken, handelend over vaktechnische en sociale onderwerpen. Met vreugde vernam de ver gadering dat inmiddels vast staat, dat het vooroorlogse maximale aantal leden reeds werd overschreden, doordat het juiste ledental thans 16.358 bedraagt. Het huidige bestuur werd geheel herkozen. Een telegram van trouw en erkentelijkheid werd gezonden aan H.M. de Koningin en aan de Prinses- regentes. Na goedkeuring van de jaarverslagen en na de be stuursverkiezing volgde de be handeling van de verschillen- lende afdelingsvoorstellen. Mr. dr. A. A. van Rhyn sprak namens het ministerie van sociale zaken, waar by hy de gelukwensen van de rege ring overbracht. Wethouder Tak sprak namens het Arn hemse gemeentebestuur, de heer Rik Vass uit België over de noodzaak van de internatio nale samenwerking en de heer Charles Girod namens het „Schweizerische Verband Evan gelisch er Arbeiter und Ange- etellter".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 5