Achtergronden van de
Berlijnse kwestie
Amerikanen mochten in 1945
Berlijn en Praag niet veroveren
Offers die Roosevelt bracht om
Stalin lid der U.N.O. te maken
De Parijzenaar leeft
in zorgen
Tuchthuis te Middelburg
leverde „diners a la carte"
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURAN1
VRIJDAG 20 AUGUSTUS 1948.
Twee maanden duurt de koude oorlog om Berlijn nu al en de
mensheid ziet met bezorgdheid de verdere ontwikkeling tege
moet. Z|) vraagt zich af of de Duitse hoofdstad, die het hoofd
doel vormde van de gezamenlijke inspanning der geallieerden
in de jongste oorlog, het uitgangspunt zal worden van een nieuw
conflict. Ondanks de besprekingen te Moskou is er te Berlijn
geen sprake van een „wapenstilstand". De moeilijkheden, welke
de voormalige geallieerden elkaar daar in de weg leggen wor
den steeds tab^ker en op dit ogenblik is een oplossing niet in
zicht.
De vraag die overal wordt gesteld is: op welk een wijze zijn
de Westelijke geallieerden in zulk een netelige positie geraakt
en hoe kwamen de strijdkrachten van de Ver. Staten, Engeland
en Frankrijk in de Russische val terecht?
Sinds het einde van de oor
log, aldus een artikel in het
jongste nummer van Readers
Digest, zijn er verschillende
bizonderheden bekend gewor
den over de wijze waarop de
Amerikaanse diplomaten de
met harde strijd bevochten
overwinningen van onze sol
daten uit handen gaven. Het
is thans mogelijk om aan de
hand van deze gegevens dui
delijk te maken hoe wij ons
aan de genade van de Sow jets
hebben overgeleverd.
Op het eind van 1944 was het
duidelijk dat Duitsland binnen
korte tijd als een ruïne aan de
voeten van de overwinnaars zou
liggen. Wat wilde men met het
land doen? In Febr. 1945 beslo
ten de geallieerden te Yalta dat
zij Duitsland in vier zones-zou
den verdelen. Engeland, Frank
rijk, Rusland en de Ver. Staten
zouden elk een zone bezet hou
den totdat er een definitieve
regeling zou zijn getroffen.
Een maand later had gene
raal Eisenhower zijn divisies
gereed voor zijn laatste gewel
dige aanval in deze oorlog. Het
was de grote overtocht over de
Rijn. In de nacht van 22 op
23 Maart werd het signaal tot
de aanval gegeven. Generaal
George Patton brak met zijn
troepen het eerst door de Duit
se verdediging en binnen enke
le dagen stroomde het geweldi
ge geallieerde leger over de
Rijn en maakte zich gereed
voor de laatste etappe met als
eindpunt Berlijn, 250 mijl ver
der. Op slechts dertig mijl van
de ten ondergang gedoemde
hoofdstad bevond zich de voor
hoede van de Russen. Slechte
wegen en ongunstig weer hiel
den hun operaties tegen, terwijl
bovendien het gros van het
Duitse leger stond opgesteld
tussen Berlijn en de Russen. De
Duitsers wilden een verovering
van hun hoofdstad door de Rus
sen tot iedere prijs verhinde
ren.
„ER ZIJN BELANGRIJKER
DINGEN TE DOEN
Terwijl dus de Russen wer
den opgehouden rukten de Wes
telijke geallieerden met on
weerstaanbare kracht op. Het
geweldige offensief doet alle
tegenstand wijken, zei indertijd
generaal Marshall. De nazi's ga
ven zich over bij honderddui
zenden tegelijk. Omstreeks half
April bevonden de Amerikaanse
strijdkrachten zich aan de rivier
de Elbe en de voorhoede was
op honderd mijl afstand van
Berlijn.
Op dat ogenblik had het
Westen het grootste deel van
Duitsland bezet. De Russen
hadden nog slechts een smalle
strook van Oost-Duitsland in
handen. Generaal Eisenhowers
marine-adviseur, kapitein Har
ry C. Butcher, bezocht hem in
die dagen en deelde de gealli
eerde opperbevelhebber mede,
dat alle soldaten en officieren
van de Amerikaanse strijd
macht het prettig zouden vin
den om tot Berlijn door te sto
ten.
Eisenhower antwoordde dat
dit slechts „show" zou zün.
Toen de journalisten op 21
April aan generaal Bedell
Smith, chef-staf van het ge
allieerde hoofdkwartier, vroe
gen of men met volle kracht
op Berlijn zouden afgaan,
zeide hjj: We gaan geen wed
strijd houden met de Russen.
Er zyn op het ogenblik be
langrijker dingen te doen.
Stalin vond echter dat Ber
lijn het belangrijkste was. Zün
Nederlandse zeeman in
Engeland veroordeeld.
Eduard Heilbron, een Neder
landse zeeman, is in Engeland
tot twee maanden gevangenis
straf veroordeeld, wegens lan
den in Groot-Brittannië zon
der toestemming van een im
migratieambtenaar. Er werd
geadviseerd tot deportatie.
De politie verklaarde, dat de
man op een Hollands schip,
dat Glasgow aandeed, werd
vermist nadat hem in Man
chester toestemming tot lan
den werd geweigerd. Volgens
de politie Is hjj een ongewenste
vreemdeling en heeft hij geen
blanco strafregister.
Heilbron zeide zijn Engelse
vrouw mede te willen nemen
naar Holland.
generaals zonden- twee legers
vooruit om een geconcen
treerde aanval op Berlün te
doen met het doel de stad te
omsingelen.
Zij moesten echter vechten te
gen een geweldige tegenstand.
Maar voor ons had de weg naar
Berlijn slechts weinig hinder
nissen. Reeds op 20 April was
Hitier een gebroken man. Met
Eva Braun, Goebbels en een
kleine troep fanatici zat hij in
de schuilkelder van de Rijks
kanselarij. Goebbels zei: Er is
geen sprake van vechten op dit
ogenblik. We hebben niets meer
om mee te vechten. Hetgeen is
overgebleven van de Wehr-
macht is tegen de Russen in het
vuur gegooid. Hitier zei dat hij
omringd was met verraders:
Himmler en Göring waren aan
het samenzweren op welke wij
ze zij Hitier zouden kunnen op
volgen en hoé zij zich aan Ge
neraal Eisenhower konden
overgeven. Een paar dagen la
ter op 26 April zond
Himmler door middel van een
Zweedse afgezant aan Ameri
kanen en Engelsen een aanbod
tot onvoorwaardelijke overgave,
doch dit had alleen betrekking
op het Westelijk front, inclu
sief Noorwegen en Denemar
ken. President Truman wei
gerde. Hij zeide dat hij slechts
overgave aan alle fronten kon
accepteren. Uit dit alles blijkt
dat de weg naar Berlijn open
lag voor de Amerikanen.
RUSSISCHE BEZORGD
HEID.
Tien dagen tevoren had gene
raal Eisenhower een boodschap
gestuurd aan generaal John R.
Deane, het hoofd van de Ame
rikaanse militaire missie ir
Moskou, waarin hij dezen ver
zocht aan het Russische opper
bevel voor te stellen dat „gedu
rende de tijd dat de vijande
lijkheden aan beide fronten
(waar Amerikanen en Russen
vochten) voortduurden, het aan
beide strijdmachten vrij zou
worden gelaten voorwaarts te
gaan tot op het ogenblik dat er
contact kon worden gemaakt.
Daarna zouden de grenzen tus
sen de legers worden getrok
ken. De zones, die de Ameri
kanen en Russen na de Duitse
overgave zouden betrekken
waren tevoren reeds vastge
steld. Ons leger was reeds diep
in de Russische zóne.
Generaal Deane rapporteerde
dat het voorstel van generaal
Eisenhower bezorgdheid had ge
wekt bij generaal A. E. Anto-
nov, de Russische plaats
vervangende stafchef. Hij
was bang dat wij te diep in de
Russische zóne zouden door
stoten. Antonov hield voet bij
stuk en na enige tijd liet ge
neraal Eisenhower hem weten
dat de Brits-Amerikaanse op
mars niet verder zou gaan dan
de Westelijke oever van de El
be. Eenheden van het Ameri
kaanse leger die de Elbe reeds
waren overgestoken werden te
ruggetrokken. Zij bleven daar
tot het einde. Zij waren 100
mijl van Berlijn verwijderd.
PATTON MOEST VOOR
PRAAG HALT HOUDEN
Intussen hadden de Russen
ongeveer de helft van Tsecho-
Slowakije veroverd. De Ameri
kaanse generaal Patton werd
opgedragen om zijn geweldige
tankarmee te laten opmarche
ren tot de lijn Pilsen-Karlsbad
Budejovice, even over de Tsje-
sche grens. Hij kreeg opdracht
om daar halt te houden.
Zijn patrouilles waren echter
al in de buitenwijken van
Praag. Eisenhower stelde An
tonov voor dat Patton verder
zou oprukken, maar Antonov
protesteerde opnieuw.
Op dat ogenblik schreef ge
neraal Deane „Hier kon men
de hand bespeuren van het Rus
sische ministerie van Buiten
landse Zaken. Tsjecho-Slowa-
kije moest in de Russische sfeer
liggen en het komt de Russen
slecht uit dat de Tsjechen de
Amerikanen moeten bedanken
voor de bevrijding van hun
hoofdstad".
Patton moest dus „Op de
plaats rust" maken en de eer
van de bevrijding van Praag
aan de communisten overlaten.
Patton schreef in zün dagboek:
„Ik voelde en voel me bedroefd
omdat ik meende en meen dat
we tot de Moldau hadden moe
ten gaan. En als de Russen het
niet goed hadden gevonden, dan
wens ik ze naar de hel".
En op deze manier namen wij
Berlijn evenmin. Wij bevrijd
den Tsjecho-Slowakije noch
Praag. Waarom gaven onze ge
neraals zo gemakkelijk toe aan
de wensen van de Russen. Het
antwoord daarop is: Yalta.
Elliot Roosevelt ('n zoon van
Roosevelt, die zün vader verge
zelde naar de conferentie der
Grote Drie) vertelt dat zijn va
der het niet prettig vond, dat
Duitsland in vier zones werd
verdeeld, maar dit werd hem
aangepraat. De president had
zich tot doel gesteld om Stalin
Er is iets vreemds in deze foto: er staan twee paar
tweelingen op. De 11-jarige Ann en Peter C'oomber te
Hayse in het Engelse graafschap Middlesex, gaan uit
rijden met de 14 maanden oude Michael en Mary C'oom
ber. De moeder van het viertal, mevr. Coomber, zal wel
blij zün in deze vacantietyd de beide paren tweelingen
te kunnen wegzenden, want zy heeft nog twee paar twee
lingen van 15 en 17 jaar en nog een zoontje van 6 jaar.
Negen kinderen, van wie vier stel tweelingen dus!
hij bereid hem in alles toe te
geven.
Echter, niet alleen Duitsland
werd in vieren gedeeld, ook
Berlijn zou dit lot ondergaan.
Iedere geallieerde kreeg een
zóne. De grote moeilijkheid was
dat Berlijn in de Russische zóne
lag. Ten vervolge op deze over
eenkomst, maakte president
Roosevelt nog een aantal ge
heime afspraken. Een er van
was dat de president in een ge
sprek onder vier ogen met Sta
lin aan de laatste toestond om
Berlijn te bezetten.
CHURCHILL PROTESTEERT
Van Churchill wordt beweerd
dat hij tegen deze beslissing
heeft geprotesteerd. Juist in de
dagen dat de Amerikaanse sol
daten vroegen om een gecon
centreerde opmars naar Ber
lijn, bombardeerde Churchill de
regering der Ver. Staten met
verzoeken om het Amerikaan
se leger te laten opmarcheren.
Zelf deed hy een verzoek aan
lid te maken van de Verenigde generaal Eisenhower om Berlijn
Naties. Om dit te bereiken was1 te nemen voordat de Russen het
konden doen.
Op 2 Mei, twee dagen nadat
Hitier en Eva Braun waren ge
storven en de macht over het
overgebleven Duitsland in han
den van Dönitz rustte, kwamen
de Russen Berlijn binnen en op
7 Mei capituleerde Duitsland.
Maar het duurde nog twee
maanden, namelijk op 3 Juli,
voordat Stalin de Amerikanen
en Britten toestond om beperk
te garnizoenen te leggen in be
paalde gedeelten van Berlijn.
De laatsten mochten voorts
over één spoorweg, één Auto
bahn en één luchtcorridor van
20 myl breed beschikken. In
April van dit jaar sneed Stalin
deze verbindingen door en
slechts de weg door de lucht
bleef over. Het besluit van pre
sident Roosevelt om de opmars
van de Amerikaanse legers te
staken, totdat de Russen Oost-
Duitsland en Berlijn konden
veroveren is misschien een
noodlottige fout die mogelijk
zijn terugslag zal hebben in de
bladzijden der historie, die nog
geschreven moeten worden.
Boter, koffie, suiker en kaas zijn haast
niette krijgen.
(Van onze correspondent)
Het leven van de Fransman gaat niet over rozen. Vier
jaar na de bevrijding toont zün land nog diepe, gapende
wonden, heel wat püniyker dan die in Nederland- Steden,
zoals Brest liggen volledig in puin en de wederopbouw stag
neert nog erger dan in Nederland. Ook de voedselvoorzie
ning laat veel te wensen over en de rasechte Porüzenaar
geeft een mopperpartijtje weg, waarop de Hollandse kanke
raar jaloers mag zjjn: hoort hem over zyn 275 gram brood
per dag, dat Inderdaad van bar slechte kwaliteit is, of over
de 100 gram boter per maand! Inderdaad het is een schjjn-
tje. Koffie drinken we zwart, want het beetje mek is voor
kinderen en ouden van dagen. Koffie, vet, suiker en kaas
zyn op ..tickets", zodat de zwarte handel welig tiert. Si
garetten, aardappelen, groenten en vlees zün vry van bon,
evenals textiel, doch de prijzen zjjn voor de Fransman niet
te betalen.
Amerikanen moeten dollars
brengen.
Frankrijk worstelt om zijn
bestaan en de Fransman wor
stelt mee. Overdag in de fa
briek of op het kantoor en
's avonds in zijn bidstro ach
ter zijn blanc of rouge.
Op andere terreinen heeft
de schijnwelvaart zijn intrede
fedaan. De modemagazijnen
angen stampvol met cos-
tuums en jassen, japonnen en
mantels, overhemden, lingerie
en hoeden, merendeels van
uitstekende kwaliteit. Een
goed kamgaren costuum kost
gemiddeld 12.000 frs., dat is
een dik maandloon van een
typiste. Eenvoudige, katoenen
jurkjes eisen ongeveer 40.
En meer nog dan onze Ne
derlandse meisjes drukt de
Parisienne haar neusje plat
tegen de winkelruit en droomt
van de rijkste prins. Maar
omdat sprookjes ook in Parijs
sprookjes blijven. èoekt ze
thuis in haar lappenmandje
naar een strook bruikbare
stof. Een schaar, een naald,
wat garen plus een slapeloze
nacht en de andere ochtend
komt zij op kantoor in de new
look.
De winkels staan vol met
radio's en meubelen, doch de
prijzen, die ongeveer even
hoog zijn als in Nederland,
schikken de Parijzenaars niet.
Zeelands hoofdstad had in de 17e eeuw model-
gevangenis.
Uitgebroken gevangene
wilde graag terug.
Vergeleken we gevangenis
sen van vroeger en nu, dan
valt deze vergelyking wel zeer
ten gunste der tegenwoordige
uit. Voor onze begrippen zyn
de sombere oude gebouwen,
waarin in vroegere tyden de
overtreders van wet en orde
werden opgesloten, geheel on
waardig om als verblyfplaats
voor mensen te kunnen dienen,
zielfs al waren dit misdadigers.
Enkele eeuwen geleden echter
waren diezelfde „huizen van
tuchte en beteringhe" een be-
wys van vooruitgaande be
schaving, terwyl de bewoners
dier instellingen, althans te
Middelburg, hst nog niet zo
slécht hadden.
Tot in het begin der 17de
eeuw kende men geen straf
gevangenissen, enkel huizen
van bewaring, waarin dus ver
dachten werden opgesloten,
totdat in hun zaak een uit
spraak was gedaan. Als straf
fen kende men in hoofdzaak
slechts de doodstraf, de ver-
De nieuwste staat in
Azië in het tot nu toe
door de American en be
zette deel van Korea.
Zondag werd Zuid-
Korea tot een onaf
hankelijke Republiek
uitgeroepen, welke in
middels door de Ver.
Staten ende U.N.O.
de facto is erkend, 't
Noordelijk deel, bezet
door de Russen, valt
buiten de nieuwe ont
wikkeling.
Zuid-Korea heeft
14.565.000 inwoners,
waaronder 500.000
Christenen.
De oppervlakte is
byna iy2 maal die
van de Benelux-landen.
De taal, die er gespro
ken wordt, is Mon
gools-Tartaars of Ja
pans. De bronnen van
bestaan zyn voorname,
lyk landbouw en vee
teelt.
KOREA DE NIEUWE STAAT IN AZIË
banning en de geldboete. Werd
iemand verbannen, dan werd
hij veelal tevoren gegeseld of
gebrandmerkt, of b.v. een vin
ger of een oor afgesneden, op
dat iedereen ten allen tijde
zou kunnen zien, dat hij met
een gestrafte te doen had. Dat
een misdadiger nog wel eens
voor verbetering vatbaar kan
zijn, maar door deze vermin
king hem vrywel elke kans op
een nieuw leven werd ontno
men, interesseerde onze voor
ouders niet!
ZACHTERE GEVOELENS.
Met het toenemen der be
schaving werden echter ook
de gevoelens zachter. Velen
vonden, dat het toch eigenlijk
onmenselijk was, om ieder, die
maar even de grenzen van een
boete had overschreden, zon
der meer te doden, of te ver
bannen. Vrijheidsberoving als
straf was hiervan het resul
taat.
Ook in Middelburg waren
ongeveer in de eerste helft der
17de eeuw de geesten rijp voor
deze nieuwe straf. Het huis,
waarin men tot nu toe de mis
dadigers preventief had opge
sloten, het Gravensteen, eer
tijds gelegen aan de Lange
Burgt, voldeed echter niet aan
zijn nieuwe bestemming en zo
doende begon men aan het
bouwen van een nieuwe ge
vangenis te denken. Voorbeel
den hiervan had men echter
in Zeeland niet en daarom
werd in 1628 zekere Joos
Linthout naar Holland gezon
den, om daar de inrichting,
enz., van een dergelijke instel
ling te gaan bestuderen. Ver
der dan dit en een raming der
kosten kwam men echter niet!
Pas in 1641 kwam deze
kwestie weer in de belangstel
ling der Overheid te staan,
omdat in dat jaar een onbe
kende particulier de stad
1200.aanbood als bijdrage
in de bouwkosten. Dit aanbod
werd aangenomen en op 28
Maaart 1643 was men zover,
dat men een naar de eisen des
tjjds ingericht tuchthuis kon
openen.
LEDIGHEID
Ook onze voorouders wisten
reeds, dat ledigheid des dui
vels oorkussen is en daar
men in een tuchthuis toch
reeds genoeg met de werken
des duivels te maken kreeg,
werden de gestraften van het
begin af aan de arbeid gezet.
De mannen moesten het z.g.
Brazielhout raspen dit werd
gebruikt voor de bereiding
van verfstoffen terwyl de
vrouwen belast werden met
naaiwerk ten behoeve van het
huis. Ook werd een linnen-
Ijsbergen, die van Groenland komen, zyn in (le Atlantische
Oceaan een groot gevaar. Patrouilles zijn steeds in de weer
de positie der ijsbergen op te sporen.
weverij en een „fabriek" voor
het maken van baai- en zeil
doek in opgericht. Met het
toezicht op het werk en de re
geling der gehele huishouding
werd een z.g. „binnenvader'1
belast.
Aanvankelijk bekostigde het
tuchthuis zichzelf, daar al het
gefabriceerde baal- en zeil
doek tegen een behoorlijke
prüs aan de Oost-Indische
Compagnie kon worden gele
verd. Ook de gevangenen pro
fiteerden van deze gunstige
toestand en kregen een tame-
lyk royale vergoeding voor
hun arbeid. In een rapport uit
die dagen staat; te lezen, „dat
elk der tuchtelingen afzonder-
lyk werd bediend van spijze
naar zyne verkiezing 't welk.
liem dan van zjjn weekgeld
werd afgetrokken." In feite
bestond er in deze gevangenis
dus een mogelijkheid tot het
bestellen van diners a la carte!
Ook was er volop wijn en bier
verkrijgbaar'!
Het kan ons dan ook niet
verbazen, dat in 1757 de bin
nenvader de volgende brief
ontving: „Mijnen gelieven va
der ende moeder, ick laat u
weten alsdat ick hier ben Jan
Bartolomeus dien hier is uyt-
gebroken verleden jaar ende
ick ben alle dagen siek ende
ick weet niet waer blijven, ick
wenste als dat ick weder bey
vader ende 'moeder was, ick
soude vor mijn schuit wereken
ende ick en soude noyt de ge
dachten hebben van noch hel
per. breken; als de vader be
lieft soo goed te syn van mij
weder aan te nemen, soo sal
ick in stilte medegaen; mynen
seer lieven vader en sent de
dienders om mij niet, ik wens
te als dat ick den vader eens
mocht spreken want bey mijn
vrinden oft bij mjjn ouders en
kan ick niet blijven, sieck 'sün
ende niet weten waer blijven
als gaan schooien ende in de
boerenschuren te bevriesen,
ick ben liever bey de vader en
de moeder, als de vader be
lieft my weder aan te nemen
soo bidde ick als dat de ge
vangenen niet en weten als
dat ick van selff ben werom
gekomen, ick sal eenen goeden
gevangen syn vor de vader;
ick en sal noyt breken vordat
de heer van middelborgh mij
met vreden ontslagen, ick bit
de vader en de moeder als dat
ick den vader eens mag spre
ken oft dat de vader belieft
soo goet te wesen van my
antwort te senden wat ick
doen oft laten moet."
Deze uitgebroken gevangene
wilde blijkbaar maar wat
graag weer naar zyn vetpotten
terug! Zyn wens is ook ver
hoord, want één der inkom-
briefjes vermeldt, dat op 25
October 1757 binnen het tucht
huis is gebracht „Jan Bartlo-
meywes, die uitgebroken is in
1756".
SLECHTE FINANCIËN.
Langzamerhand werd echter
de finantiële toestand van 't
gesticht slechter. Tenslotte
werd het tekort zo groot,
dat men in 1945 in ernst
voorstelde het tuchthuis maar
op te heffen, omdat het voor
de stad te duur begon te
worden! Men ging toen nog
van het standpunt uit, dat
een gevangenis zichzelf moest
kurfhen bedruipen en de ge
meenschap niets mooht kos
ten.
Tot opheffing is het echter
niet gekomen, wel is in de
Franse tjjd de binnenvader
vervangen door een „concier-
en werden tucht en or-
veel verbeterd. Ook na
dat ons land van de Franse
overheersing was bevryd, zijn
de meeste door hen aange
brachte wijzigingen blijven
bestaan en is op de duur uit
dit oude tuchthuis een voor
onze begrippen normale ge
vangenis gegroeid. Het ge
bouw zelf, dat op het einde
van de Cousteensendjjk stond,
is in 1874 afgebroken.
De afstand tussen het te ont
vangen loon en het voor nor
maal levensonderhoud noodza
kelijke bedrag is aanmerke
lijk groter dan in Nederland,
met alle gevolgen van dien.
AFBETALING
Noodgedwongen keert het
gehate afbetalingssysteem te-
terug. aangezien de winkeliers
anders geen klanten krijgen.
Radio's, fietsen, bontjassen
en meubelen koopt mén weer
voor zo- en zoveel per maand.
Met de hoge kamerhuren en
de zware belastingen souperen
de termijnen een aanzienlijk
deel van de toch al geringe
inkomsten op. Het restant is
ten enenmale onvoldoende,
men moet schulden maken,
kan zyn maandelijkse afbeta
lingen niet meer nakomen
ende mooie meubeltjes
worden weer terug gehaald.
Vrijwel dagelijks eist het af
betalingssysteem weer zyn
slachtoffers.
WAARDERING VOOR
VOOR HET GOEDE
De Paryzenaar ontmoet
veel doornen op zyn weg.
Maar ondanks de pijn is hy
gevoelig voor de rozen. Hij
waardeert zijn goede, bonvrye
sigaret, hij waardeert zijn fles
rode Bordeaux raison van
70 Hollandse centen, hij waar
deert zijn metro. Het lachen
is hij nog niet verleerd.
Trouwens. hij kent het
spreekwoord: als de nood het
hoogst is. is de redding het
meest nabij. En dat geldt dit
jaar speciaal voor de hotel
houders, die, nadat sommigen
hun poorten al hadden ge
sloten, thans een uitstekend
seizoen maken.
Parijs wemelt nl. van vreem
delingen vooral Amerikanen.
Ook de winkeliers n de tou-
ristencentra kunnen weer
lachen. Hun zaken lopen zo
goed, dat ze zelfs weigeren
om met vacantie te gaan.
Frankrijk heeft sedert en
kele dagen een „tweede Mar
shall-plannetje gekregen, door
dat de Amerikaanse douane
voortaan toestaat, dat de van
vacantie uit Frankrijk terug
kerende Amerikanen voor
maximum 300 dollars souve
nirs meebrengen. Dat is geen
beetje. Dat geeft moed! Want
ook costuums, radio's, fietsen
zjjn...souvenirs.
De duizenden Nederlanders,
die in Frankrijk vertoeven
voor hun vacantie, zijn inmid
dels minder gelukkig: zij vol
staan in dit opzicht met een
IJffeltorentje van 100 fr.
Wantonze gulden is
zacht, bar zacht. En dat we
ten de Paryzenaars maar al
te goed. Zo leeft Parijs in
hoop en vrees Vrees voor
Thorez, vrees voor De Gaulle,
vrees voor de armoede. Hoop
op beter brood, wat meer bo
ter en vooral op... veel Ame
rikaanse touristen.
Chr. Bouwarbeidersbond
bestaat 40 jaar.
De tweede dag van de zes
tiende jaarvergadering van de
Ned. Chr. Bouwarbeidersbond,
tevens de herdenking van het
veertigjarig bestaan, bracht
o.a. de aanbieding van het
geschenk van de leden aan
het hoofdbestuur: Een bibli
otheek in zes kasten, bevatten
de 13.000 boeken, handelend
over vaktechnische en sociale
onderwerpen.
Met vreugde vernam de ver
gadering dat inmiddels vast
staat, dat het vooroorlogse
maximale aantal leden reeds
werd overschreden, doordat
het juiste ledental thans
16.358 bedraagt.
Het huidige bestuur werd
geheel herkozen. Een telegram
van trouw en erkentelijkheid
werd gezonden aan H.M. de
Koningin en aan de Prinses-
regentes. Na goedkeuring van
de jaarverslagen en na de be
stuursverkiezing volgde de be
handeling van de verschillen-
lende afdelingsvoorstellen.
Mr. dr. A. A. van Rhyn
sprak namens het ministerie
van sociale zaken, waar by hy
de gelukwensen van de rege
ring overbracht. Wethouder
Tak sprak namens het Arn
hemse gemeentebestuur, de
heer Rik Vass uit België over
de noodzaak van de internatio
nale samenwerking en de heer
Charles Girod namens het
„Schweizerische Verband Evan
gelisch er Arbeiter und Ange-
etellter".