Slachtoffers vliegramp
ter aarde besteld
Handelsbelemmeringen
op Java en Sumatra
Uitbundige geestdrift... en
adspirant-verstekelingen
NIEUWE BOEKEN
Kranslegging op de Erevelden
Regen en nog eens regen
Hysterie
Prinsengracht
Kleine boerenbedrijven
in de N.O.-Polder?
DE JAGERS OP AMBON
Als twee grijze jachthonden, magnifiek in klelllnie varend,
zfln Hr. Ms. „Van Galen" en Hr. Ms. „Tjerk Hiddesz" de
baai van Ambon binnengelopen. Het was zwart van het volk
op en bö de steiger en er was zon. Dat laatste is belangrijk,
want ik geloof dat de regentyd hier twaalf maanden duurt...
Men krijgt het gevoel een Nederlandse haven binnengelopen
te zfln, hier op Ambon. Heel het eiland heeft zich al dagen
voorbereid op de komst van het eskader. En dit .bezoek is het
eerste grote vlagvertoon van de Koninklijke Marine in de
Molukken.
Het mocht dan regenen ho
zen. de wolken mochten dan
breken, de eerste avond hield
de fanfare van het KNIL een
taptoe op de steiger dat de
stukken er af vlogen. 450 Of-
icieren
ficieren .onderofficieren, korpo
raals en manschappen stonden
aan de reling van belde sche
pen en verbaasden er zich over
dat dit orkest zo daverend
goed speelde. Ondanks de re
gen, die neerzeeg, de spelers
doorweekte tot op hun lijf en
van de steiger een smerige
modderpoel maakte
Het werden een paar dagen
die noch Ambon, noch het es
kader zal vergeten. Ze waren
vol gebeurtenissen: Voetbal
wedstrijden, instuiven, bezoe
ken aan de omliggende nego
rijen (dorpen), bezoeken aan
boord van honderden en hon
derden Ambonneesjes. krans-
leggingen op de beide Erevel
den, dansavondenen wat
al niet meer. De vloot was bin
nen en Ambon liet zien hoe
het dit op prjjs stelde.
ONTZAG.
Ik zag de jongens van dit
eiland over de „Van Galen"
lopen. Stil van ontzag, met de
vingers in de mond, zuchtend
over zó iets geweldigs als 'n
moderne torpedojager. En ik
zag twee onderofficieren die
letterlek met de „sterke arm"
twee Ambonnese jongens van
boord moesten werken. Ze wil
den niet meer terugze
moesten mee! Daarna is het
consigné gegeven speciaal te
letten op Ambonnese adspi-
rant-stowaways
Het was alles heel genoeg
lijk, heel ongedwongen en ik
herhaal: Het was alsof de vloot
ergens in een Nederlandse
thuishaven lag. Alsof de sche
pen thuis waren gekomen, na
jaren van afwezigheid. Zelden
zag ik zoveel bewondering en
sympathie voor onze schepen
als in deze dagen op Ambon.
De tweede dag vond een so
bere plechtigheid plaat». Door
de Groepscommandant de ka
pitein-luitenant ter zee S. A.
Cox en de Commandant van
Hr. Ms. „Tjerk Hiddesz", de
luitenant ter zee der eerste
klasse W. A. 3ïontanus, werd
zowel op het Hollandse als Ge
allieerde Ereveld een krans ge
legd namens de Koninklijk©
Marine. Zeer sober zonder
enig vertoon van militaire
Sraal. Daar waren alleen bel-
a commandanten, met 4 on
derofficieren, 4 korporaals, 4
manschappen, benevens enkele
officieren.
HJn daar waren de kransen:
Met de witte en gele bloemen
van dit eiland, met rood-wit
blauwe linten en een oranje
strik. Aan de voet van de vlag,
die over beide Erevelden uit
woei .werden deze kransen ge
legd. Daarna een saluut... een
moment stilte, en in dat mo
ment denkt men in flitsen aan
de Japanse furie, die hier over
dit goede eiland raasde. Over
de Hollanders, Ambonnezen en
alle andere mannen die vielen
voor de zaak van Indië en Ne
derland beide.
Dat Nederlandse Ereveld
ligt lieflijk aan de brede baai.
De palmen zfln uitgedund en
over die palmen suist de wind
die uit zee komt. Wat krekels
zitten te' blazen en dat !s het
enige wat hoorbaar is. Een
oord van rust, vrede en bezin-
ife jongens van de schepen
zien Ambon. Er wordt ge-
De bestrijding van de
Coloradokever.
DJ OCTOBER
CONFERENTIE TE
GENèVE
Engeland zal alle landen van
Europa uitnodigen om deel
te nemen aan een conferentie
voor de bestrijding van de co
loradokever in October te Ge-
nève.
Een functionaris van. het
Britse ministerie van Land
bouw heeft medegedeeld, dat
deskundigen van de betrokken
landen een reis van acht da
gen gemaakt hebben als be-
gin-poging om het vraagstuk
op internationale basis op te
lossen. Langs de Oost-grenzen
van Nederland. België, Luxem
burg en Frankrijk was een
millioen acres aardappelland
bestoven met arsenicum- en
D.D T.-preparaten.
In Nederland, aldus deze
woordvoerder, waren meer
dan 500 contróleure doende
geweest om de plaag te be
strijden. In Frankrijk en Bel
gië wordt
thans intensieve
propaganda gevoerd, terwijl
de houding aanvankelijk zeer
i b
zwommen en gepick-nickt. Er
wordt gewandeld en gedanst.
Ambon is 3 dagen min of meer
in rep en roer en geen bestuur
der, of hfl is al die dagen in
touw. Dat geldt voor de Resi
dent, de assistent-Resident,
voor de regenten van het ei
land en voor de militairen van
het leger, vooraan de Troepen-
commandant der Molukken,
majoor Schulze van het XXIe
Bataljon Infanterie KNIL. En
niet te vergeten burgemeester
Pieter, die met zijn sympa
thieke echtgenote op iedere
bijeenkomst aanwezig was.
Ja, het waren drukke dagen.
Druk voor de officieren, die
het leeuwenaandeel van het
vlagvertoon t moesten verrich
ten, druk voor de jongens in
de motorsloepen, die in einde
loze opeenvolging steeds op
nieuw voeren van schip naar
steiger. Na het olie- en water
bunkeren, waren de jagers na
melijk op de ree gaan liggen,
hetgeen betekende, ddt de ver
binding met de wal per motor
sloepen moest worden onder
houden.
FEEST
De grote feestavond voor de
Jannen die de tweede avond
zou plaats vinden, viel letter
lijk in het water; dat mocht
trouwens geen regenen meer
hetenhet was een bandjir,
een zondvloed. Er waren 2
meisjes opgekomen, te weinig
voor de de regen getrot
seerd hebbende Jannen.
We hebben allemaal, de of
ficieren, de onderofficieren en
de Jannen, geprobeerd ons wit
te goed wit te houden, hetgeen
by zoveel regen en zoveel mod
der geen kleinigheid was. Ik
heb de jongens wat bewonderd
die er steeds opnieuw, als ze
uit passagieren gingen, weer
kraakhelder uitzagen, zo hel
der, zo schoon, dat alle Am
bonnese meisjes, van diverse
leeftijdsgroepen, met bewon
dering naar hen opzagen. En
dit, met de niet te blussen
geestdrift van cje jeugdige Am
bonnezen, is stellig niet het
minst belangrijke deel van dit
maritieme vlagvertoon.
Dit was dus het eerste gro
te officiële bezoek van de Ko-
ninkiyke Marine aan de Moluk
ken. De stemming: Achttien
karaat op Ambon! Nogmaals,
het was, alsof het eskader, na
vele omzwervingen, eindelijk
was thuisgevaren. Eindelijk de
thuishaven had bereikt.
Regenja, die was er in
aanzleniyke mate. Maar alle
regen van Ambon (welks naam
tenslote „nevelland" betekent...
zeer terecht!) was niet in
staat de hartelijkheid en spon
taniteit te doven die betoond
werden van de zijde van deze
mannen en vrouwen, die zich
mede-Nederlanders voelen.
ANTHONY VAN KAMPEN.
In den Helder kwam H.M.'s Van Kins bergen binnen, met
aan boord van 't stoffelük overschot van de by 't vlieg
ongeluk met de Mitchellbommenwerper in Schotland om
gekomen bemanning.
Met militaire eer
begraven.
Onder zeer grote belangstel-
lng zijn Maandag de slachtof
fers van de ramp met de „Mit
chell" ter aarde besteld. Te *s-
Gravenhage werden de stoffe
lijke overschotten van de offi
cier-vlieger D. H. Gentis, de of
ficier-waarnemer F. Grimmon en
de sergeant-vliegtuigtelegrafist
C. L. Swens met militaire eer
begraven. Officieren en onder
officieren der marine-lucht
vaartdienst fungeerden als slip-
pendragers. Op de begraafplaats
waren o.m. aanwezig luitenant
admiraal C. E. L. Hellfrich en
de commandant van het vlieg
kamp Valkenburg, H. L. J.
Swaab.
Nadat het vuurpeloton boven
de naast elkaar gelegen graven
een laatste eresaluut gebracht
had, richtte de vlootpredikant,
luitent. t z. ds. Koers, woorden
„Onze Spoorwegen*
door K- Obdam.
In samenwerking tussen de
Ned. Spoorwegen en de N-V.
Erven P. Noordhoff te Gro
ningen, verscheen een aardig
„leesboekje voor school
huis" over „Onze Spoorwe
gen". De schrijver K. Obdam,
vertelt in dit vlot geïllustreer
de boekje voor de jeugd al
lerlei wetenswaardige dingen
uit het spoorwegbedrijf. Voor
de jeugd en ook voor me
nige oudere prettige er
leerzame lectuur
Halbo C. Kool: Een roos
In het knoopsgat. Uitg. A.
W. Bruna en Zoon, Utrecht,
Antwerpen. (Serie Het Boek
Een eskader van de Amerikaanse luchtmacht is op het R.A-F.-vliegveld te Odiham in En
geland aangekomen. De Amerikaanse „Shooting stars" op het Odiham-vliegveld.
HET
VAN DE
FEUILLETON
fjaerd Adema
106
,Zeg aan meneer Dupois",
zei hij, zich tot de kellner
richtend, „dat ik er priis op
stel, dat meneers oom en de
knecht hier aanwezig zijn,
omdat ik het noodzakelijk
acht, dat er vanavond nie
mand zal ontbreken. Als die
oude heer niet tegen de bui
tenlucht kan moeten ze hem
maar extra inpakken. En
vraag of meneer Dupois als
jeblieft direct wil komen,
want we zitten te wachten".
De kellner knikte en hield
de deur open om de familie
Van Beveren binnen te laten.
De dominé zei vriendelijk
„goeien avond" en ziin vrouw
keek enigszins verbaasd naar
het sombere gezelschap. Ma-
riétje liet haar oog vlug over
de aanwezigen gaan en knik
te glimlachend naar de in
specteur, die ongeduldig op
haar komst gewacht had.
De heer De Wit liet tante
Marianne binnen, die zich
enigszins geagiteerd tot haar
gasten wendde.
„Neem me niét kwalijk",
zei ze, „dat ik U nu pas kom
begroeten. Ik moest noodza
kelijk even in de keuken.."
Zii keek om zich heen en
_jg niets dan strakke ge
zichten.
„Zal ik een kopje thee
schenken?" vroeg tante Mari
anne, zich tot de heer Feen-
stra wendend. „Of wilt U nog
even wachten?"
,U kunt beter nog even
wachten, juffrouw De Wit",
zei de rechter-commissaris-
.,Uw gasten ziin nog niet al
len present, geloof ik".
De kellner deed de deur
voor meneer Van Heerde
open, die enigszins verschrikt
naar de autoriteiten keek,
maar daarna op de gast
vrouw afstevende en haar
hartelijk begroette.
„Ik bèn een beetje leat", zei
hii, zich verontschuldigend.
„M'n waegen wou niet veur-
uit Ik haa vergeten benzine
bii te laeden,,.
Degastheer knikte begrij
pend. „Zqpk maar een stoel
zei hii en steek een sigaret
op".
„Ef staan hier ook sigaren,
heren", waarschuwde de gast
heer-
„Hoor eens!" riep mevrouw
Jaarsma- ,,'t Regent Daar
moeten ze nu met die oude
stakker doorheen".
„Heb je die japon gezien,
Sophie?" fluisterde de apo
thekersvrouw. „Ze heeft ci'r
oudste spullen aangetrokken.
Zeker bang. dat ze d'r mee
tussen 't spinrag
„Ssssst", fluisterde de vrouw
van de advocaat met een
snelle blik naar de dominé,
die naast haar zat-
De hoofdinspecteur keek
belangstellend de kring rond.
Al deze mensen waren hier
niet voor hun genoegen en
voelden hun bezoek als een
onaangename plicht- Ze ver
moedden dat de moordenaar
iemand uit hun kring zou zijn
en alleen het feit dat zii al
leen voor zichzelf en hun
naaste verwanten de zeker
heid der onschuld hadden,
schiep een sfeer van achter
docht en gereserveerdheid.
Men was blijkbaar bereid
zonder enige reserve, zelfs
zondere enige verwondering
de schuld van ieder ander te
accepteren en de onzeker
heid van wat hen wachtte
hield allen in een somber
zwijgen bijeen.
De kellner bracht een tele
gram binnen en aller ogen
waren op de rechter-commis
saris gevestigd, toen hii het
open maakte.
Hij liet geen verwondering
blijken, toonde het de officier
en de griffier en gaf het daar
na aan de politie-autoriteiten-
De commissaris gaf de
hoofdinspecteur een duwtje
met zijn knie.
„Zie je wel", fluisterde hij
tevreden.
De heer Comelissen knikte.
„Ik heb er geen ogenblik
aan getwijfeld", zei hij-
De kellner deed de deur
wijd open en de knecht van
meneer Dupois stond met het
invalidewagentje voor de
drempel-
Inspecteur Beekman stond
haastig op en maakte een'
plaatsje vrij naast de com
missaris-
„Zet U 't hier maar neer",
zei hii tegen de knecht.
„Voorzichtigvoorzich
tig". waarschuwde meneer
Dupois bezorgd, toen de klei
ne wielen over de drempel
reden. „Ga jij maar naar de
keuken, Herman. Als ik je
nodig heb zal ik je wel laten
roepen".
Hij keek verbaasd naar al
die officiële bezoekers-
„Neem me niet kwalijk,
mijnheer, dat we een beetje
laat zijn", zei hii, zich tot de
rechter - commissaris wen
dend- „M'n oom voelt zich
niet goed en we hebben hem
extra dik moeten kleden. Ik
begrijp eigenlijk niet
enfin".
Hii haalde berustend de
schouders op en schikte zorg
vol de natte plaid over de be
nen van de invalide, die met
het hoofd op de borst met
opengezakte mond naar het
tapiit staarde.
Coi
Commissaris Vonkenberg
keek ongeduldig op ziin hor
loge en wisselde een blik van
verstandhouding met mr.
Feenstra-
De rechter - commissaris
drukte het stompje van ziin
sigaret in een asbakje en trok
met een nerveus gebaar zijn
das recht.
Toen stond hij op en liep
naar het midden van de ka
mer, waar hij, met een hand
op de vleugel steunend, de
kring rond keek-
HOOFDSTUK XXIX.
Schuld en boete-
„Dames en heren", zei de
rechter-commissaris, „op mii
rust de taak U allen dank te
zeggen voor Uwe tegenwoor
digheid en in het bijzonder
een woord van dank te spre
ken tot onze gastvrouw en de
heer De Wit, die zo welwil
lend ziin geweest hun woning
voor deze bijeenkomst be
schikbaar te stellen".
Hij zag hoe aller gezichten
naar hem waren opgeheven
en bedacht tegelijkertijd, dat
er van enige dank eigenlijk
geen sprake kon zijn, omdat
allen zich slechts naar ziin
wil gevoegd hadden, maar er
was onder deze apathische
toehoorders niemand, die de
moeite nam dit onder woor
den te brengen.
„Ik behoef U niet te herin
neren", zo vervolgde hii, „aan
de droeve gebeurtenis, welke
zich nog zó kort geleden in
deze woning heeft afgespeeld
Onze gedachten gaan op dit
ogenblik uit naar de veelbe
lovende jongeman, die toen in
Uw midden was en wiens af
schuwelijke dood ik U niet in
bijzonderheden wil beschrij
ven. Naast medelijden met
het slachtoffer moet er in on
ze harten het verlangen naar
recht zijn- Er is geen samen
leving denkbaar, waar men
de hoogste wet: „Gii zult niet
doden", straffeloos kan over
treden.-Wij hebben de .plicht
samen te werken als het cr
om gaat de man of de vrouw
op te sporen, die zich ver
grepen heeft aan het leven
van anderen".
.(Wordt vervolgd)
van de Maand) Psalmen, op
nieuw naar het Hebreeuws
bewerkt op de oorspronkelij
ke melodiën der Reformatie
(herziening van de berij
ming 1934). Aanvr. Geeste
lijke Liederen, Postbus 333,
Den Haag.
Kapitein Marryt „Peter
Simpel". Bewerking E.
A. Cameron. Uitgave De
Sleutel, Haarlem-Ant-
werpen.
In dit boek lezen wij de le
vensgeschiedenis van Peter
Simpel, een jongen, die door
zijn ouders voor de domste van
hun kinderen wordt aangezien,
zodat hij naar zee wordt ge
zonden. Hier beginnen de
avonturen van deze jonge zee
man Achteraf blijkt de hoofd
figuur allerminst een onnozele
dwaas te zyn. Aan het slot be.
kleedt hij zelfs de rang van
officier, trouwt met een doch
ter van een generaal, die hij in
Frankrijk tijdens zijn gevan
genschap heeft leren kennen,
en erft tevens het lordschap
van zijn oom.
Of de tegenwoordige jeugd
dergelijke verhalen nog op
prijs stelt, menen wij te moe
ten betwijfelen. Niettemin is
het vlot geschreven. Vooral de
avonturen op zee zullen de jon
gens gretig lezen.
Jack London: Koning Alco
hol, vert. Jac- v- d- Ster. Uitg.
Rep. der Letteren, Amster-
(Zebraserie).
Harold Venninga: Het Ge
heim van de granieten kust.
Uitg.: Republiek der Lette
ren, Amsterdam, (Zebrase-
rie).
Theun de Vries: De Friese
Postkoets. Uitg.: Republiek
der Letteren, Amscterdam.
(Zebraserie).
F. R. Eckman: Een linker
been gezocht. Uitg.: Repu
bliek der Letteren, Amster
dam, (Zebraserie).
Charles Morgan: Spï
broke, vertaald door H. Foe-
ken en M. FoekenVisser.
Uitg. Mij- Contant, Amster
dam.
Dr. J. Verkuyl: Het raadsel
van de Dood: serie Evangelie
en Wereld. Uitg.: N-V. J. H-
Kok, Kampen.
James Fenimore Cooper,
Hertendoder, Nederlands van
J. Leclée. Uitgave: De Sleu
tel. Antwerpen.
Een oude bekende, die nog altijd
vat heeft op de jeugd! Cooper
schreef zijn boelcen voor de over
grootvaders en de grootvaders van
Je huidige jeugd, maar hij schreef
ze goed en ze zijn ook nu nog zo
spannend, dat Jeugdige lezers de
soms wat breed uitgesponnen dialo
op de koop toenemen. „De
atel" zorgde voor een keurige
uitgave.
Bert Honsclaar, De zwarte
duivels van Rotterdam. Uit
gave: Wijt, Rotterdam.
Er is heel wat romantiek gewe
ven om de actie, die de mariniers
en andere marine-mensen te Rot
terdam uitvoerden in de dagen van
Mei 1940.
De luit. ter zee, Bert Honselaar,
heeft nu een betrouwbaar en zake
lijk overzicht gegeven van deze ac
tie. In bepaalde opzichten werkt zo
iets ontnuchterend. De gevechts
handelingen nemen kleinere pro
porties aan, de legende verdwijnt
en de zorgen van enkelingen en
van strijdende groepjes treden op
de voorgrond.
Toch is het goed dat Bert Hon
selaar dit boek heeft geschreven.
Hij toont ons de werkelijkheid en
daarbij de uitzonderlijke dap
perheid van kleine groepen man
nen, die in de dagen van 1940 be
zield waren met de strijdbare geest,
weike elk volk nodig heeft, wil het
blijven bestaan. Dc legende-vor
ming rond deze mannen wijst er
op, dat het Nederlandse vólk zich
geestelijk aan hen heeft vastge
klampt.
Na de lezing van dit uitvoerig
stuk krijgsgeschiedenis is er maar
één conclusie: dat geestelijk hou
vast was inderdaad aanwezig!
„Ship-a-day" Helfrich schreef
voor het boek een warme aanbe
veling en terecht!
van troost tot de nabestaanden.
Na het gebed sprak de com
mandant van het vliegveld Val
kenburg.
TE AMSTERDAM.
Op de begraafplaats Zorg-
vlied te Amsterdam werd het
stoffelijk overschot van de kor
poraal M. N. A. Brouwer, me
canicien aan boord van de Mit-
cellbommenwerper, ten grave
gedragen.
De commandant zeemacht,
schout-bij-nacht J. J. L. Willin-
ge, woonde persoonlijk de be
grafenis bij.
In de aula van de begraaf
plaats voerde schout-bij-nacht
Willinge het woord.
Onder de tonen van het Wil
helmus werd de baar naar het
graf gedragen.
TE DORDRECHT.
Wijlen sergeant-vliegtuig-tele
grafist H. A. Bolleurs werd op
de algemene begraafplaats te
Dordrecht met militaire eer ter
aarde besteld.
Pastoor L. Rinkel, emeritus
voorganger van de oud Katho
lieke kerk te Dordrecht, hield
een toespraak, waarin hij cr op
wees, dat de familie Bolleurs
wel heel hard geslagen is. Im
mers, nauwelijks bekomen van
de verbijsterende tijding, dat de
jongste zoon Jan in Indië als
vermist was opgegeven en dat
men geen hoop meer moest heb
ben, volgde het niet te geloven
bericht van het vliegongeval in
Schotland.
De plechtigheid werd bijge
woond door een vertegenwoor
diger van de ministers van ma
rine en de bevelhebber der zee-
strijdkrachten.
Te Zwolle is het stoffelijk
overschot van de sergeant
vlieger J. ten Donkelaar naar
zijn laatste rustplaats gedra
gen. Een detachement van 50
matrozen van het marine-op
leidingskamp te Loosdrecnt
begeleidde het stoffelijk over
schot naar de begraafplaats
„De Kranenburg" te Zwolle.
Er was een bloemstuk van
J. P. Strjjbos, de bekende na
tuurkenner die de overledene
tijdens de walvisvaart met de
Willem Barendsz heeft leren
kennen. Aan de groeve werd
proken door ds. Wyminga,
veldprediker bij het marineop
leidingskamp te Hilversum.
Comm. v. Goede Diensten staat voor bijna
hopeloze taak
Rapport aan Veiligheidsraad
In het rapport van de
Commissie van Goede Dien
sten aan de Veiligheidsraad
over de handelsbeperkingen
in Indië en het uitstel van
de tenuitvoerleggmg van ar
tikel 6 der bestandsovereen
komst betreffende het her
stel van de handel, wordt er
op gewezen dat de toene
ming van het handelsverkeer
te land zich in hoofdzaak
beperkt tot de bestandslijn.
Wat betreft de handelsbe
lemmeringen ter zee zegt 't
rapport, dat de Ned. voor
schriften dienaangaande lei
den tot een volledige con
trole op de handel, zowel
tussen de Repub. gebieden
onderling als tussen deze en
daarbuiten gelegen gebieden.
Met betreking tot de coh-
tröle op de import verklaart
het rapport, dat het Ned.
besluit no. 22 van 28 Janu
ari 1947 „de mogeiykheid
schier algehele
van invoer in
schept tot
verhindering
Repub. gebieden."
Het rapport geeft vervol
gens een overzicht van de
uitvoercontröle en de beper
kingen, toegepast op de Re
pub. scheepvaart.
Het derde deel van het
rapport houdt zich bezig met
de vertraging in de uitvoe
ring van artikel 6. De C. V.
G. D. verklaart hierin o.m.
„De Ned. Ind. regering is in
het algemeen niet bereid, de
vigerende bepalingen op te
heffen."
De „status" van de Indon.
Republiek is niet te definië
ren, maar in feite heeft de
Republiek een autonoom ge
bied met een eigen, onafhan
kelijke regering. De Repu
bliek riep haar onafhanke
lijkheid uit op 17 Aug. 1945
en heeft deze verklaring
nimmer herroepen. Met het
aanvaarden van de Ned. sou-
vereiniteit als één der grond-
Verzet bij het departement
van financiën.
(Van onze Haagse redacteur)
Naar wij vernemen is er bij
het ministerie van Financiën
verzet gerezen tegen het plan
om in de Noord Oost Polder
een aantal boerenbedrijven van
12 H.A. te vestigen. Men gaat
hierbij op het ministerie van
de overweging uit, dat de
bouwkosten van een boerderij
voor het kleine bedrijf per
H.A. te hoog zijn en dat daar
door de kansen op een renda
bele bedrijfsvoering teniet go-
daan worden,
In landbouwkringen is men
echter van mening, dat men
op andere dingen en andere
waarden moet letten dan al
leen op de rekensom. De be
langhebbende boeren zijn dan
ook voornemens pogingen In
het werk te stellen om toch
tot de stichting van kleine
bedrijven in de Noord Oost
Polder te komen.
slagen voor politieke onder
handelingen was de Repu
bliek, naar het schijnt, niet
bereid haar onafhankelijkheid
prijs te geven.
Nederland is van mening,
dat de Republiek geen rech
ten kan doen gelden op een
afzonderlijke status, verschil
lend van die der andere deel
staten.
De C. V. G. D. conclu
deert: „Onder deze om
standigheden is het een
b|jna hopeloze taak, om
een gemeenschappelijk po
litiek uitgangspunt te vin
den met betrekking tot
het vraagstuk van de Re
pub. econ. betrekkingen
met andere gebieden."
Te Bandoeng vergaderen vertegenwoordigers van de Federale Gebieden ter voorbereiding
van de Verenigde Staten van Indonesië.