Koffiedik en kaarten doen het niet.... Kinderen in een sampan... Pavilion d' Or 1948: Terneuzen startplaats Eens kanonneerboot in de Scheldemond.... MAAR KUNNEN EEN BIZONDERE ROL SPELEN .r Hr. Ms. R.P. 133 kan ook anders dan jagen op smokkelaars Jachthonden van de Archipel Officiële ontvangst op 24 Juli TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 17 JULI 1948 Geloof niet lichtvaardig in voorspellingen (Van onze eigen redacteur) Er bestaat een klassek geworden verhaal over de helder ziende, die slechts kon werken, wanneer zy het wit van een ei had van een zwarte kip. Maar toch staat deze juffrouw eigenlijk niet alleen. Want kan het er bij vele helderzienden niet geheimzinnig aan toe gaan, zo we denken aan het kof fiedik, de befaamde kristallen bol of de kaarten? Om over de zwarte kat en de krassende kraai het zwijgen maar te doen. Zodat ik dr. Tenhaeff de vraag stelde: Welke rol spe len al deze attributen? Laat ik U de geschiedenis vertellen van de grootvader, die zijn kleinkinderen iedere avond met een sprookje gelukkig maakte, kreeg ik ten antwoord. Voor dat hij echter begon, stopte hij met zorg zijn lange Goudse pijp en deed daarna een paar ferme halen. Maar op een avond brak de pijp. En toen kon grootvader niet vertellen. Al deze attributen, zoals U ze noemt, aldus mijn zegsman, hebben tot doel, de helderzienden in een toestand te bren gen, welke hun paragnostische vermogens stimuleert. Het gaat hier, vernam ik verder, om het brengen van zichzelf in een auto-nypnoti- sche toestand, een passieve toestand, een toestand van de verlaging van het bewust zijn, waardoor een begunsti gende voorwaarde wordt ge schapen voor het zich openba ren van tot dusverre latent gebleven paragnostische ver mogens. Nu kan men een der gelijke toestand in het leven roepen door „zichzelf te hyp notiseren", wanneer men op een glazen bol het zogenaam de magische spiegelbeeld staart, hetgeen in de grijze oudheid reeds plaats vond. of wanneer men een variëteit van het magisch spiegelbeeld als het koffiedik of het wit van een ei gebruikt. Maar, zo merkte" dr. Ten haeff op, het behoeft heus geen wit van een ei van een zwarte kip te zijn. En al die helderzienden, die voor geld werken en doen voorkomen, alsof z\j door hun speciale at tributen heel bijzonder zijn, z\jn om deze attributen alleen helemaal niet bijzonder. Wat de kaarten betreft, merkte myn zegsman op, dat ook deze kunnen dienen, om een helderziende in een be paalde sfeer te brengen, meestentijds door het mani puleren. dat hy met de kaar ten doet. Soms kan het ook gebeuren, dat de helderziende 'n bepaalde indruk aan 'n be paalde kaart verbindt, bij voorbeeld een ongeluk aan 'n zwarte vrouw. Door zo te schudden, dat die zwarte vrouw boven komt te liggen, zal hij deze kaart als eerste op tafel leggen en zeggen: „zie er komt ongeluk in uw leven". Ook het kijken in de Onwaarschijnlijke Waarheden II hand kunnen we vergelijken met het gebruik van koffie dik, ajdus dr. Tenhaeff. En om deze bewering te staven haalde hij het volgende geval aan: Een bekende handlynkundige uit Amsterdam kreeg enige tijd geleden oezoek van een heer, die zich sterk had inge leefd in een kennis die in In- dië verbleef. Toen de hand Jynkundige zijn bezoeker het een en ander van zijn leven vertelde, bleek dit de geschie denis te zijn van die Indische kennis. Dit was een kennelijk geval van telepathie (gedach- •tenlezen). Hoe denkt u, zo vroeg ik voorts, over de grafologie? Er is geen twijfel aan, kreeg ik ten antwoord, dat erj een zuiver wetenschappelijke grafologie bestaat. Toen u vroeger Aimarden' Karl May las, hebt u de cow-boys en Indianen leren kennen, die uit de sporen op de grond van alles opmaakten omtrent de personen, die zij achtervolg den. Wanneer de rechtervoet- afdruk van de paardendief dieper in de grond stond, dan de linker, wisten zij, dat de man mank liep. Was het struikgewas beschadigd, dan leidden zij uit de hoogte van de beschadiging af, dat de dief klein was. Zo doet in ze kere zin de wetenschappelijke grafoloog ook met het hand schrift. Hy volgt het spoor van de pen en kan daaruit zuiver verstandelijk alles af leiden. Maar nu ga ik naar een helderziende, vervolgde mijn zegsman. Hij gebruikt dit handschrift als inductor (het voorwerp, dat hij betast). Dit is, wat wij noemen intuïtieve grafolgie. Daar tussen in ligt een deels wetenschappelijke, deels intuï tieve grafologie. Ik betwijfel, of er een wetenschappelijke handlijnkunde bestaat, zei dr. Tenhaeff nog. Zo kan men ook onderscheid maken tussen we tenschappelijke astrologie en intuïtieve astrologie. De we tenschappelijke astroloog be weert, dat hij uit de stand der planeten het een en ander kan afleiden met betrekking tot 't lot van de geborene. Ik weet niet of er inderdaad een we tenschappelijke astrologie is, maar ik weet wel{ dat er een intuïtieve astrologie is en dat er helderzienden zijn, die het manipuleren met horoscoopfi guren nodig hebben, om hun paragnostische activeren. vermogens te Een waarschuwing Met ernst waarschuwde dr. Tenhaeff aan het eind van dit tweede gesprek, tegen de me ning, dat men zien door hel derzienden zou kunnen laten leiden. Hy vertelde van een vooraanstaand illegaal strijder, die in het begin van de oor log naar een te goeder naam en faam bekende helderziende was gegaan. „U zult uw kin deren volwassen zien worden", zei deze helderziende tot de verzetsman. Enige maanden later werd fle laatste door de Duitsers gearresteerd en gefu silleerd. Hij was door de woor den van de helderziende van mening dat hem geen ongeluk zou kunneil overkomen en roe keloos geworden. Ook wees myn zegsman nog op de mogelykheid, dat helderzienden wel 'n juist „visioen" kunnen hebben, maar dt onjuist interpre teren. Dit overkwam een dame, die vroeg, of zy nog eens zou trouwen. De door haar ge- raadpleede helderziende ver telde haar, dat zij een man zou ontmoeten, die veel .in haar nabijheid zou zyn en m%t wie zy zou trouwen. Inder daad ontmoette de dame de man, wiens uiterlijk volkomen overeenstemde met hetgeen de helderziende van hem had gezegd. Deze man trouwde echter met de zuster van ge noemde dameIn zoverre had de helderziende dus de waarheid gesproken, dat haar cliënte inderdaad de bewuste man ontmoette en veel in zyn nabijheid zou zijn, ook omdat hij haar zwager werd. Maar het belangrijke detail van het huwelijk zag zij anders dan de toekomst in werkelijkheid uitewees. (Nadruk verboden) De tiaak van de Kon. Marine is veel omvattend. Hier geeft Ltz. Dankelman, commandant van de R.P. 133, me dische verzorging aan enige kleine Indonesiërtjes. Daarna vóóraan bij de heetste kustgevechten. Nu rader-instructieschip. Maximum prijs nieuw schilderwerk. Naast de prijzenbeschikking voor de schilderswerkzaamheden welke de prijzen regelt op basis van het aantal gewerkte uren. is met ingang van 20 Juli 1948 voor nieuw schilderwerk, in het bijzonder bij de woningnieuw- bouw, een regeling per vierkan te meter getroffen. Voor buiten schilderwerk is de prijs 2.60 per m2, voor binnenschilder- werk 2.70 per m2, beide inclu sief materiaal. De wijze van opmeten van 't aantal vierkante meters is nauw keurig omschreven. Een oud-gediende van de Zeehwse wateren is Woens dag voor korte tyd daarin teruggekeerd. Hy is gewond geweest in de oorlog en zyn plicht voor het vaderland hpeft hij ten volle vervuld. Wij bedoelen het schip „Soemba" van H.M.'s mari ne, een schip, dat heel lang op de Zeeuwse stromen heeft dienst gedaan sinds het in 1925 te water werd gelaten. Een beetje triest was dit korte bezoek van de „Soemba" aan Vlissingen toch wel. want het schip is van zijn kanonnen ontdaan en het vaart nu voor de radar-instructie. Het lijkt hoewel commandant J. G. Stegeman het nooit zal toege ven op een oud cavalerie- paard, dat naar de vracht- dienst is verwezen. We hebben het schip, dat zo lange jaren de Scheldemond bewaakte, in zijn nieuwe ge daante bekeken. Op het dek waar eens de ka nonnen donderden, die Duitse batterijen op Sicilië, bij Anzio en in Normandië vernietigden, staan nu de radar-hulpmidde len. Slechts een koperen gedenk plaatje bij de brug. waar com mandant J. J. M. Sterkenburg voor Sicilië dodelyk werd ge troffen, herinnert aan de oude glorie. Overigens hebben de kanon nen op de „Soemba" hun plicht wel gedaan. Dé eerste serie van 15 c.M. stukken werd volledig op-geschoten. Toen kwam er een tweede serie, die zo gron dig werd gebruikt, dat ze eveneens voor oud roest ver kocht moest worden. Daarna werd de „Soemba" radar-schip. DE RADAR. Zoals ieder wel weet worden moderne zeeslagen voor een goed deel met radar-verken ning uitgevochten. Deze apparaten maken het mogelijk onder alle omstandig heden dus ook des nachts en by mist doelen te ont dekken, kustlijnen in grote trekken te volgen en zeege vechten vrij volledig in teke ning te brengen. Aan boord van de „Soemba", welk schip met een totaal be manning van 160 personen vaart, bevinden zich regelma tig een aantal radio-afstand peilers, die voor de Nederland se marine in opleiding zyn. Ook voor de Belgische mari ne is aan boord van de „Soem ba" reeds een groep Belgisch marine-personeel opgeleid. Woensdag heeft de „Soem ba" in de Scheldemond een aantal radar-oefeningen uitge voerd, waarbij persmensen uit het Zuidelijk deel van Neder land een kykje vóór de scher men mochten nemen. Voor de radar-schermen wel te verstaan. Zij hebben gezien hoe op deze schermen in groen- blinkende lynen de kust van Walcheren en Zeeuwsch Vlaan deren opschitterde en wegzakte al naar de radar-antenne draai de. Hoe schepen en wrakken en de metaalmassa van Vlissin- gen's industrie lichtvlekken produceerden en tenslotte za gen ze hoe de radio-afstand peilers een „plot" dat is een eenvoudige kaart maakten van de capriolen, welke een vliegtuig in de lucht beschreef boven en nabij de „Soemba". Dat vliegtuig werd radio-te lefonisch gedirigeerd door de luit. ter zee I. De Blocq van Kuffeler, die op het dek van de „Soemba" stond. WEL-GEOEFEND. Alles verliep vlot en prettige een indruk wekkend van wel geoefendheid, zoals we dat van de Nederlandse marine gewoon Het oezit van dit radar schip gerandeert aan de ver nieuwde en straks vergrote Nederlandse marine de be schikking over een toereikend aantal radiopeilers en mon teurs, die onmisbaar zijn voor de gevechtsinformatiedienst, welke bij dc hedendaagse oor logvoering ter zee zo'n over wegende rol speelt. Tenslotte hebben de pers mensen nog een rondgang ge maakt over het schip, de ver blijven, de machinekamer enz. bekeken, waarbij wel bleek, dat alles beknopt en lichtelijk verouderd is, maar zeer doel matig wordt gebruikt. Men heeft gewoekerd met de ruimte. Te half vyf des middags meerde de „Soemba" weer in de haven van Vlissingen, die zij te tien uur des ochtends had verlaten. Aan de Marine voorlichtingsdienst en officie ren en bemanning van de „Soemba" een woord van dank voor de prettige wijze, waarop zij de pers ontvingen! Comm. Dankelman als toean dokter We houden vandaag nogal wat tongkangs aan. Zeiltong- kangs en motortongkangs. In allerlei maten en kwali teiten. Soms zijn deze Chi nese prauwen met veel meer dan een stel verrotte plan ken en balken, door 't een of ander mirakel bij elkaar gehouden. Ik heb tongkangs gezien, die zeker al voeren in de dagen van Noach's ark, zó oud, zó tot op de draad versleten. Met lappen zeil aan de masten, grauw van ouderdom. Maar oud of versleten, ze véren. Je treft ze aan in baaien, op de ri vieren en aan Sumatra's Oostkust waar deze niet al te ver van Singapore af ligt. Oud of versletener valt te verdienen. Rtfbber en co pra van Sumatra tegen wa pens, radio-artikelen en mu nitie uit Singapore. Drie vier reizen mogen mislukken als de vijfde slaagt zijn alle vijf goedgemaakt! Maar de tongkangs die we aanhouden hebben papieren. In vuile schriftjes en stin kende boekjes staat 'n Hol landse handtekening door 'n Hollands stempel en dat be tekent dat de tongkang on gehinderd kan doorzeilen of doorstomen. DE EERSTE SAMPON. Dan duikt opeens een sam pan op, een klein miserabel geval, met een atap-dakje er over voor de moordende hit te. De RP 133 vaart er even heenje kunt nooit we ten, want zowel Sumatranen als Chinezen zyn sterk inde kunst van het camoufleren, 't Zou waarachtig niet dé eerste maal zijn, dat zo'n el lendig sampannetje een la ding wapens en munitie ver borg. Wapens cn munitie, heus niet bestemd om mee op de zwijnenjacht te gaan... Ik hang over het hekje van de RP 133 en kyk in de sampan. Ik zie een paar Su matranen, dire of vier en achterin twee vrouwen. Een oude, gerimpelde vrouw en een jonge vrouw, hoog op 20 jaar. Tussen de twee vrou wen scharrelen kinderen. Vier of vijf. Het zijn naakt'e bruine kinderen, en om de hoofdjes van twee ervan hangt zoiets als een zwart doorschijnend doekje. Als ik door Anthony v. Kampen de kwartiermeester vraag wat die doekjes betekenen, kijkt hy me aan en zegt: „Dat zijn geen doekjes, dat zijn vliegen, die kinderen hebben zieke hoofden." Dan komen we langszij, en we doen het heel voorzich- Internationaal gezelschap motorjachten naar Zeeuwsch Vlaanderen Op Zaterdag 24 Juli krygt Terneuzen wederom bezoek van een groot aantal motorjachten uit Nederland, België, Frankrijk, Engeland en wellicht Amerika. Op deze dag vindt namelijk de start p&ats van de Pavilion d'Or, een internatio nale tocht voor motorjachten, die sedert 1935 ieder jaar gehouden wordt, een tocht waarmede Terneuzen zich nauw verbonden voelt. Terneuzen heeft namelijk by de verschillende „Pavil ions d'Or" steeds een grote rol gespeeld, hetgeen cerst- stens een gevolg is van zijn gunstige ligging voor de aankomst uit zee en het ver der doorvaren naar het Noor den cn ten tweede omdat dé heer M. Pauwaert, algemeen secretaris van de Union In ternational Motonautique en neef van de bekende Terneu- zense hotelier P. F. Stan- daert, vele aangename jeugd herinneringen aan Terneuzen heeft. En poging dezer bei de heren, om reeds de eerste Pavilion d'Or naar Terneuzen te krijgen gelukte. De route was toen OstendeTerneuzen Brussel. De jachten meer den alle 'in de Nieuwe Sluis en er waren 23 deelnemers, meest Engelsen. In 1936 kon door omstan digheden de tocht niet door- villon d'Or naar Parijs ter gelegenheid van de grote wereldtentoonstelling, die toen aldaar werd gehouden en aan gezien de startplaats Le Ha vre was, werd over Terneu zen niet gesproken. In 1938 werd evenals dit jaar de tocht georganiseerd door de Nederlandse Motor bootclub. Voor vele Neder landers was in die tijd Zeeuwsch-Vlaanderen nog on bekend gebied en er werd toen niet in Terneuzen, maar in Vlissingen gestart. De tocht ging naar Amsterdam en er namen 51 jachten aan deel. In 1939 was de route Ost endeTerneuzenAntwer penLuik. Door het storm achtige weer konden de jach ten de tocht OstendeTer neuzen niet buitenom maken. Zij moesten via Brugge— Gent naar Terneuzen, het gaan. In 1937 liep de Pa- geen een vertraging van een dag meebracht. De organisa tie had hierop niet gerekend en van een verblijf te Ter neuzen kon niets komen. De jachten vertrokken direct na dat zij geschut waren. Ter gelegenheid van deze tocht had het Comité te Terneuzen voor ieder deelnemend jacht een speciaal ontworpen tegel in Delfts blauw laten ver vaardigen, welke buitenge woon in de smaak viel. Aan deze tocht namen 81 jachten deel. Na de wereldoorlog werd weer voor het eerst in 1947 een „Pavilion d'Or" georga niseerd en wel door de R. S. C. te Gent. Het traject was toen OstendeBrugge GentTerneuzen. Deze tocht is een groot succes gewor den. Er waren niet minder dan 120 inschrijvingen, maar door het stormachtige weer enige dagen voor de start, konden niet alle Engelse deel nemers het Kanaal overste ken en werd het aantal deel nemers 89, waaronder toch nog 42 Engelsen. Vele Ter- neuze-naren zullen zich de aankomst van deze mooie vloot nog wel herinneren. Zo iets had men nog nooit ge zien! De organisatie van de „Pa vilion d'Or 1948" is weer op gedragen aan dc Koninklijke Nederlandse Motorbootclub. Aanvankelijk werd weer Vlis singen als startplaats over wogen, doch de „Jachthaven" Terneuzen was in de water sportwereld beter bekend ge worden en de Hollandse jach ten, die in 1947 met de Pa vilion d'Or Terneuzen hadden bezocht, hadden zulke goede herinneringen mede genomen, tig, zo voorzichtig als was die sampan van porcelein. En wat de breekbaarheid er van betreft scheelt dat ook niet veel. TWEE ZIEKEN. Twee kinderen zijn ziek. Hun hoofdjes zyn één grote zweer, één bruin-zwart plak kaat van etterende korsten. Daarop en daaromheen schar relen en lopen vliegen. De vliegen en horzels zijn groot in dit land, lezers, en ze kenmerken zich door een vastberaden hardnekkigheid waar het hun prooi betreft. De kleine, bruine handen, die graaien en wrijven over de zieke hoofdjes, kunnen niet voorkomen dat de mar teling minder wordt. De commandant van de 133 gaat over. Niet met een revolver, niet met een kara bijn. En er ligt ook geen Bren over de railingHij neemt wel iets anders mee: om de Rode Kruis-trommels. Twee moeders duwen hun kinderen naar voren. Vreemd is datis men niet bang voor de Blanda hier? Dit zijn Sumatranen, zij komen van Republikeins gebiedof zou het zrjn dat hier een toe an dokter isGeen ster veling, nóch op de 133 nóch in die ellendige sampan, denkt natuurlijk aan politiek. Hier zijn zieke kinderen eri ze worden geholpen. Zeker, ze worden maar stuntelig geholpen, want RP-boten heb ben slechts een heel beschei den verbandtrommetje. Be stemd voor eigen gebruik. Maar dat „eigen gebruik" strekt zich bijkbaar ook uit over zieke Sumatranen. Ik krijg een schok als ik de kinderen goed kan waar nemen. Niet alleen de hoofd jes zijn aangetast, ook de oren, de ogen en vooral de dijen en dc bibs^ Het is gru welijk te zien, dit daar onder me en ik moet me geweld aandoen niet weg te gaan. Dankelman is dan al bezig, Een tongkang vaart voorbij, een rpmantisch beeld uit weinig romantische tijd. pakjes sigaretten van schip verwisselen. Niemand zegt de jongens dit te doen. Nie mand heeft het er over ge had en ze zitten waarachtig niet zo dik in de bullen hier. De commandant houdt er maar mee op. hij haalt de schouders op met een gebaar van machteloosheid cn klimt weer aan boord van de 133 „Hopeloos geval!", zegt hij... „helemaal hopeloos, die kin deren hebben framboesia en ze moeten injecties hebben. Ik kan ze die niet geven." AFSCHEID We varen weg, maar niet zonder dat de mannen op de sampan een paar kammen, bananen en 5 ananassen op het dek van de RP 133 heb ben gegooid. Ook dét onge vraagd Niemand die het voor schrijft, maar geen RP-boot die doorvaart zonder iets te doen. Dan is er geen Repu bliek, dan is er geen bestand, zijn er geen smokkelaars... dan zijn er zieken en een ongeschreven wet zegt, dat die zieken geholpen moeten worden. Hoevele malen wordeh ern stige zieken niet geholpen, met poeders en aspirine, in de ellendige sero's (vissers huisjes op palen, midden in' zee), hoeveel malen helpt men een lQder aan de een of Een tongkang wordt onderzocht. De commandant van de R.P. 133 stapt aan boord, terwyl (le jongens gewapend met een mitrailleur een oogje in het zeil houden. hy smeert de zieke plekken vol met sulfa dyasine, een middel voor open wonden, plakt er zwachtels overheen, legt de vrouwen uit dat die zwachtels er op moeten blij ven. Een der kinderen wil er namelijk al aan beginnen te zuigen. De vrouwen zien doodstil, gebiologeerd toe wat toean dokter bezig is te doen. De mannen staan op het atap- dakje, roken van de gekre gen Capstan-sigaretten en zwijgen. De vliegen dansen en zoe men en loeien om de sam pan, verbaasd dat voor even hun prooi ontnomen is. Straks zullen ze terugkomen. PEPERMUNTJES. Guus Weimar, bijgenaamd de Bolle, matroos 3de klasse uit Ede. schiet naar beneden en komt terug met twee rol letjes pepermunt. Voor de zieke kinderen, waarvan een de hele rol tegelijk naar de mond brengt. Iem Ruige, de telegrafist van Terschel ling, zit te fopteren in zijn baardje en gooit ook wat over. En ik zie verscheidene dat met grote meerderheid Terneuzen als startplaats werd aangewezen. Het aantal jachten in aan merking nemende, dat nu reeds is ingeschreven, mag gerekend worden op ca. 75 deelnemers Ware, de brand- stoffenpositie in Engeland niet zo critiek, dan zouden ongetwijfeld meer dan 100 jachten deelnemen. Ten einde de traditie trouw te blijven, werd onder leiding van burgemeester Teilegen wederom een comité samen gesteld om de deelnemers 'n goede ontvangst te bereiden, en als op Zaterdag 24 Juli de jachten te Terneuzen zul len arriveren, vindt om 6 uur de officiële ontvangst door 't gemeentebestuur plaats in net Luxor Theater. andere huidziekte, aan fram boesia of scabies, niet voor enkele uren aan verlichting van zijn misère? GEVREESD! Hr. Ms. Patrouilleboot 133 is gevreesd aan Sumatra's Oostkust door alles wat smokkelt. Men weet, dat er vuurstralen kunnen spuiten uit dit kleine grijze motor bootje Hr. Ms. Patrouilleboot is niet gevreesd by de moeders, die het schip ontmoetten en de toean dokter bezig zagen mei hun kinderen. We zitten een half uur Ia- ter achter een motor-tong kan g aan, die probeert de wal in te lopen. Hij maakt een verdachte indruk en de 133 gaat er op volle toeren achterkant. De Lancasters lig gen klaar en Lewis-mitrafi- ïeurs zijn tot gebruik ge reed. Ik heb er maar betrekkelijk weinig aandacht voor. Ik moet steeds denken aan twee kinderen, want zó zyn er honderdduizenden achter de groene wallen, achter het Soene gordijn van Suma- i'si kust en niemand weet wat daar geleden wordt, ont beerd en gemarteld. De blanda is daar* weg, dit is terrein van de Republiek. Ik hoop uit de grond van myn hart, dat er vele Indo nesische dokters zijn, maar meer dan hoop is dat niet. Daar is geen enkele zeker heid. Men zegt wel eens. bij ons in Holland, dat kinderen door engelen worden be waard. Mogen er vele, vele enge len zyn achter de ondoor dringbare, wuivende palm- wildemissen van Sumatra's Oostkust en mogen het de liefste, barmhartigste enge len z(jn, die daar ooit waren tussen hemel en aarde. Alleen terwille van de kin deren van dit land, die zé bitter lyden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 3