Koffiedik en kaarten
doen het niet....
Kinderen in een sampan...
Pavilion d' Or 1948:
Terneuzen startplaats
Eens kanonneerboot
in de Scheldemond....
MAAR KUNNEN EEN
BIZONDERE ROL SPELEN
.r
Hr. Ms. R.P. 133 kan ook
anders dan jagen op
smokkelaars
Jachthonden
van de Archipel
Officiële ontvangst op 24 Juli
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 17 JULI 1948
Geloof niet lichtvaardig in
voorspellingen
(Van onze eigen redacteur)
Er bestaat een klassek geworden verhaal over de helder
ziende, die slechts kon werken, wanneer zy het wit van een
ei had van een zwarte kip. Maar toch staat deze juffrouw
eigenlijk niet alleen. Want kan het er bij vele helderzienden
niet geheimzinnig aan toe gaan, zo we denken aan het kof
fiedik, de befaamde kristallen bol of de kaarten? Om over
de zwarte kat en de krassende kraai het zwijgen maar te
doen. Zodat ik dr. Tenhaeff de vraag stelde: Welke rol spe
len al deze attributen? Laat ik U de geschiedenis vertellen
van de grootvader, die zijn kleinkinderen iedere avond met
een sprookje gelukkig maakte, kreeg ik ten antwoord. Voor
dat hij echter begon, stopte hij met zorg zijn lange Goudse
pijp en deed daarna een paar ferme halen. Maar op een
avond brak de pijp. En toen kon grootvader niet vertellen.
Al deze attributen, zoals U ze noemt, aldus mijn zegsman,
hebben tot doel, de helderzienden in een toestand te bren
gen, welke hun paragnostische vermogens stimuleert.
Het gaat hier, vernam ik
verder, om het brengen van
zichzelf in een auto-nypnoti-
sche toestand, een passieve
toestand, een toestand van
de verlaging van het bewust
zijn, waardoor een begunsti
gende voorwaarde wordt ge
schapen voor het zich openba
ren van tot dusverre latent
gebleven paragnostische ver
mogens. Nu kan men een der
gelijke toestand in het leven
roepen door „zichzelf te hyp
notiseren", wanneer men op
een glazen bol het zogenaam
de magische spiegelbeeld
staart, hetgeen in de grijze
oudheid reeds plaats vond. of
wanneer men een variëteit
van het magisch spiegelbeeld
als het koffiedik of het wit
van een ei gebruikt.
Maar, zo merkte" dr. Ten
haeff op, het behoeft heus
geen wit van een ei van een
zwarte kip te zijn. En al die
helderzienden, die voor geld
werken en doen voorkomen,
alsof z\j door hun speciale at
tributen heel bijzonder zijn,
z\jn om deze attributen alleen
helemaal niet bijzonder.
Wat de kaarten betreft,
merkte myn zegsman op, dat
ook deze kunnen dienen, om
een helderziende in een be
paalde sfeer te brengen,
meestentijds door het mani
puleren. dat hy met de kaar
ten doet. Soms kan het ook
gebeuren, dat de helderziende
'n bepaalde indruk aan 'n be
paalde kaart verbindt, bij
voorbeeld een ongeluk aan 'n
zwarte vrouw. Door zo te
schudden, dat die zwarte
vrouw boven komt te liggen,
zal hij deze kaart als eerste
op tafel leggen en zeggen:
„zie er komt ongeluk in uw
leven". Ook het kijken in de
Onwaarschijnlijke
Waarheden II
hand kunnen we vergelijken
met het gebruik van koffie
dik, ajdus dr. Tenhaeff. En
om deze bewering te staven
haalde hij het volgende geval
aan:
Een bekende handlynkundige
uit Amsterdam kreeg enige
tijd geleden oezoek van een
heer, die zich sterk had inge
leefd in een kennis die in In-
dië verbleef. Toen de hand
Jynkundige zijn bezoeker het
een en ander van zijn leven
vertelde, bleek dit de geschie
denis te zijn van die Indische
kennis. Dit was een kennelijk
geval van telepathie (gedach-
•tenlezen).
Hoe denkt u, zo vroeg ik
voorts, over de grafologie?
Er is geen twijfel aan,
kreeg ik ten antwoord, dat erj
een zuiver wetenschappelijke
grafologie bestaat. Toen u
vroeger Aimarden' Karl May
las, hebt u de cow-boys en
Indianen leren kennen, die uit
de sporen op de grond van
alles opmaakten omtrent de
personen, die zij achtervolg
den. Wanneer de rechtervoet-
afdruk van de paardendief
dieper in de grond stond, dan
de linker, wisten zij, dat de
man mank liep. Was het
struikgewas beschadigd, dan
leidden zij uit de hoogte van
de beschadiging af, dat de
dief klein was. Zo doet in ze
kere zin de wetenschappelijke
grafoloog ook met het hand
schrift. Hy volgt het spoor
van de pen en kan daaruit
zuiver verstandelijk alles af
leiden.
Maar nu ga ik naar een
helderziende, vervolgde mijn
zegsman. Hij gebruikt dit
handschrift als inductor (het
voorwerp, dat hij betast). Dit
is, wat wij noemen intuïtieve
grafolgie.
Daar tussen in ligt een deels
wetenschappelijke, deels intuï
tieve grafologie. Ik betwijfel,
of er een wetenschappelijke
handlijnkunde bestaat, zei dr.
Tenhaeff nog. Zo kan men ook
onderscheid maken tussen we
tenschappelijke astrologie en
intuïtieve astrologie. De we
tenschappelijke astroloog be
weert, dat hij uit de stand der
planeten het een en ander kan
afleiden met betrekking tot 't
lot van de geborene. Ik weet
niet of er inderdaad een we
tenschappelijke astrologie is,
maar ik weet wel{ dat er een
intuïtieve astrologie is en dat
er helderzienden zijn, die het
manipuleren met horoscoopfi
guren nodig hebben, om hun
paragnostische
activeren.
vermogens te
Een waarschuwing
Met ernst waarschuwde dr.
Tenhaeff aan het eind van dit
tweede gesprek, tegen de me
ning, dat men zien door hel
derzienden zou kunnen laten
leiden. Hy vertelde van een
vooraanstaand illegaal strijder,
die in het begin van de oor
log naar een te goeder naam
en faam bekende helderziende
was gegaan. „U zult uw kin
deren volwassen zien worden",
zei deze helderziende tot de
verzetsman. Enige maanden
later werd fle laatste door de
Duitsers gearresteerd en gefu
silleerd. Hij was door de woor
den van de helderziende van
mening dat hem geen ongeluk
zou kunneil overkomen en roe
keloos geworden.
Ook wees myn zegsman
nog op de mogelykheid, dat
helderzienden wel 'n juist
„visioen" kunnen hebben,
maar dt onjuist interpre
teren.
Dit overkwam een dame,
die vroeg, of zy nog eens
zou trouwen. De door haar ge-
raadpleede helderziende ver
telde haar, dat zij een man
zou ontmoeten, die veel .in
haar nabijheid zou zyn en m%t
wie zy zou trouwen. Inder
daad ontmoette de dame de
man, wiens uiterlijk volkomen
overeenstemde met hetgeen
de helderziende van hem had
gezegd. Deze man trouwde
echter met de zuster van ge
noemde dameIn zoverre
had de helderziende dus de
waarheid gesproken, dat haar
cliënte inderdaad de bewuste
man ontmoette en veel in zyn
nabijheid zou zijn, ook omdat
hij haar zwager werd. Maar
het belangrijke detail van het
huwelijk zag zij anders dan
de toekomst in werkelijkheid
uitewees.
(Nadruk verboden)
De tiaak van de Kon. Marine is veel omvattend. Hier
geeft Ltz. Dankelman, commandant van de R.P. 133, me
dische verzorging aan enige kleine Indonesiërtjes.
Daarna vóóraan bij de heetste kustgevechten.
Nu rader-instructieschip.
Maximum prijs nieuw
schilderwerk.
Naast de prijzenbeschikking
voor de schilderswerkzaamheden
welke de prijzen regelt op basis
van het aantal gewerkte uren.
is met ingang van 20 Juli 1948
voor nieuw schilderwerk, in het
bijzonder bij de woningnieuw-
bouw, een regeling per vierkan
te meter getroffen. Voor buiten
schilderwerk is de prijs 2.60
per m2, voor binnenschilder-
werk 2.70 per m2, beide inclu
sief materiaal.
De wijze van opmeten van 't
aantal vierkante meters is nauw
keurig omschreven.
Een oud-gediende van de
Zeehwse wateren is Woens
dag voor korte tyd daarin
teruggekeerd. Hy is gewond
geweest in de oorlog en zyn
plicht voor het vaderland
hpeft hij ten volle vervuld.
Wij bedoelen het schip
„Soemba" van H.M.'s mari
ne, een schip, dat heel lang
op de Zeeuwse stromen heeft
dienst gedaan sinds het in
1925 te water werd gelaten.
Een beetje triest was dit
korte bezoek van de „Soemba"
aan Vlissingen toch wel. want
het schip is van zijn kanonnen
ontdaan en het vaart nu voor
de radar-instructie. Het lijkt
hoewel commandant J. G.
Stegeman het nooit zal toege
ven op een oud cavalerie-
paard, dat naar de vracht-
dienst is verwezen.
We hebben het schip, dat zo
lange jaren de Scheldemond
bewaakte, in zijn nieuwe ge
daante bekeken.
Op het dek waar eens de ka
nonnen donderden, die Duitse
batterijen op Sicilië, bij Anzio
en in Normandië vernietigden,
staan nu de radar-hulpmidde
len.
Slechts een koperen gedenk
plaatje bij de brug. waar com
mandant J. J. M. Sterkenburg
voor Sicilië dodelyk werd ge
troffen, herinnert aan de oude
glorie.
Overigens hebben de kanon
nen op de „Soemba" hun plicht
wel gedaan. Dé eerste serie van
15 c.M. stukken werd volledig
op-geschoten. Toen kwam er
een tweede serie, die zo gron
dig werd gebruikt, dat ze
eveneens voor oud roest ver
kocht moest worden. Daarna
werd de „Soemba" radar-schip.
DE RADAR.
Zoals ieder wel weet worden
moderne zeeslagen voor een
goed deel met radar-verken
ning uitgevochten.
Deze apparaten maken het
mogelijk onder alle omstandig
heden dus ook des nachts
en by mist doelen te ont
dekken, kustlijnen in grote
trekken te volgen en zeege
vechten vrij volledig in teke
ning te brengen.
Aan boord van de „Soemba",
welk schip met een totaal be
manning van 160 personen
vaart, bevinden zich regelma
tig een aantal radio-afstand
peilers, die voor de Nederland
se marine in opleiding zyn.
Ook voor de Belgische mari
ne is aan boord van de „Soem
ba" reeds een groep Belgisch
marine-personeel opgeleid.
Woensdag heeft de „Soem
ba" in de Scheldemond een
aantal radar-oefeningen uitge
voerd, waarbij persmensen uit
het Zuidelijk deel van Neder
land een kykje vóór de scher
men mochten nemen.
Voor de radar-schermen wel
te verstaan. Zij hebben gezien
hoe op deze schermen in groen-
blinkende lynen de kust van
Walcheren en Zeeuwsch Vlaan
deren opschitterde en wegzakte
al naar de radar-antenne draai
de. Hoe schepen en wrakken en
de metaalmassa van Vlissin-
gen's industrie lichtvlekken
produceerden en tenslotte za
gen ze hoe de radio-afstand
peilers een „plot" dat is een
eenvoudige kaart maakten
van de capriolen, welke een
vliegtuig in de lucht beschreef
boven en nabij de „Soemba".
Dat vliegtuig werd radio-te
lefonisch gedirigeerd door de
luit. ter zee I. De Blocq van
Kuffeler, die op het dek van
de „Soemba" stond.
WEL-GEOEFEND.
Alles verliep vlot en prettige
een indruk wekkend van wel
geoefendheid, zoals we dat van
de Nederlandse marine gewoon
Het oezit van dit radar
schip gerandeert aan de ver
nieuwde en straks vergrote
Nederlandse marine de be
schikking over een toereikend
aantal radiopeilers en mon
teurs, die onmisbaar zijn voor
de gevechtsinformatiedienst,
welke bij dc hedendaagse oor
logvoering ter zee zo'n over
wegende rol speelt.
Tenslotte hebben de pers
mensen nog een rondgang ge
maakt over het schip, de ver
blijven, de machinekamer enz.
bekeken, waarbij wel bleek,
dat alles beknopt en lichtelijk
verouderd is, maar zeer doel
matig wordt gebruikt.
Men heeft gewoekerd met de
ruimte.
Te half vyf des middags
meerde de „Soemba" weer in
de haven van Vlissingen, die
zij te tien uur des ochtends
had verlaten. Aan de Marine
voorlichtingsdienst en officie
ren en bemanning van de
„Soemba" een woord van dank
voor de prettige wijze, waarop
zij de pers ontvingen!
Comm. Dankelman als toean dokter
We houden vandaag nogal
wat tongkangs aan. Zeiltong-
kangs en motortongkangs.
In allerlei maten en kwali
teiten. Soms zijn deze Chi
nese prauwen met veel meer
dan een stel verrotte plan
ken en balken, door 't een
of ander mirakel bij elkaar
gehouden. Ik heb tongkangs
gezien, die zeker al voeren
in de dagen van Noach's
ark, zó oud, zó tot op de
draad versleten. Met lappen
zeil aan de masten, grauw
van ouderdom. Maar oud of
versleten, ze véren. Je treft
ze aan in baaien, op de ri
vieren en aan Sumatra's
Oostkust waar deze niet al
te ver van Singapore af ligt.
Oud of versletener valt
te verdienen. Rtfbber en co
pra van Sumatra tegen wa
pens, radio-artikelen en mu
nitie uit Singapore. Drie
vier reizen mogen mislukken
als de vijfde slaagt zijn alle
vijf goedgemaakt!
Maar de tongkangs die we
aanhouden hebben papieren.
In vuile schriftjes en stin
kende boekjes staat 'n Hol
landse handtekening door 'n
Hollands stempel en dat be
tekent dat de tongkang on
gehinderd kan doorzeilen of
doorstomen.
DE EERSTE SAMPON.
Dan duikt opeens een sam
pan op, een klein miserabel
geval, met een atap-dakje er
over voor de moordende hit
te.
De RP 133 vaart er even
heenje kunt nooit we
ten, want zowel Sumatranen
als Chinezen zyn sterk inde
kunst van het camoufleren,
't Zou waarachtig niet dé
eerste maal zijn, dat zo'n el
lendig sampannetje een la
ding wapens en munitie ver
borg. Wapens cn munitie,
heus niet bestemd om mee
op de zwijnenjacht te gaan...
Ik hang over het hekje
van de RP 133 en kyk in de
sampan. Ik zie een paar Su
matranen, dire of vier en
achterin twee vrouwen. Een
oude, gerimpelde vrouw en
een jonge vrouw, hoog op 20
jaar. Tussen de twee vrou
wen scharrelen kinderen.
Vier of vijf. Het zijn naakt'e
bruine kinderen, en om de
hoofdjes van twee ervan
hangt zoiets als een zwart
doorschijnend doekje. Als ik
door
Anthony v. Kampen
de kwartiermeester vraag
wat die doekjes betekenen,
kijkt hy me aan en zegt:
„Dat zijn geen doekjes, dat
zijn vliegen, die kinderen
hebben zieke hoofden."
Dan komen we langszij, en
we doen het heel voorzich-
Internationaal gezelschap
motorjachten naar
Zeeuwsch Vlaanderen
Op Zaterdag 24 Juli krygt Terneuzen wederom bezoek
van een groot aantal motorjachten uit Nederland, België,
Frankrijk, Engeland en wellicht Amerika. Op deze dag vindt
namelijk de start p&ats van de Pavilion d'Or, een internatio
nale tocht voor motorjachten, die sedert 1935 ieder jaar
gehouden wordt, een tocht waarmede Terneuzen zich nauw
verbonden voelt.
Terneuzen heeft namelijk
by de verschillende „Pavil
ions d'Or" steeds een grote
rol gespeeld, hetgeen cerst-
stens een gevolg is van zijn
gunstige ligging voor de
aankomst uit zee en het ver
der doorvaren naar het Noor
den cn ten tweede omdat dé
heer M. Pauwaert, algemeen
secretaris van de Union In
ternational Motonautique en
neef van de bekende Terneu-
zense hotelier P. F. Stan-
daert, vele aangename jeugd
herinneringen aan Terneuzen
heeft. En poging dezer bei
de heren, om reeds de eerste
Pavilion d'Or naar Terneuzen
te krijgen gelukte. De route
was toen OstendeTerneuzen
Brussel. De jachten meer
den alle 'in de Nieuwe Sluis
en er waren 23 deelnemers,
meest Engelsen.
In 1936 kon door omstan
digheden de tocht niet door-
villon d'Or naar Parijs ter
gelegenheid van de grote
wereldtentoonstelling, die toen
aldaar werd gehouden en aan
gezien de startplaats Le Ha
vre was, werd over Terneu
zen niet gesproken.
In 1938 werd evenals dit
jaar de tocht georganiseerd
door de Nederlandse Motor
bootclub. Voor vele Neder
landers was in die tijd
Zeeuwsch-Vlaanderen nog on
bekend gebied en er werd
toen niet in Terneuzen, maar
in Vlissingen gestart. De
tocht ging naar Amsterdam
en er namen 51 jachten aan
deel.
In 1939 was de route Ost
endeTerneuzenAntwer
penLuik. Door het storm
achtige weer konden de jach
ten de tocht OstendeTer
neuzen niet buitenom maken.
Zij moesten via Brugge—
Gent naar Terneuzen, het
gaan. In 1937 liep de Pa- geen een vertraging van een
dag meebracht. De organisa
tie had hierop niet gerekend
en van een verblijf te Ter
neuzen kon niets komen. De
jachten vertrokken direct na
dat zij geschut waren. Ter
gelegenheid van deze tocht
had het Comité te Terneuzen
voor ieder deelnemend jacht
een speciaal ontworpen tegel
in Delfts blauw laten ver
vaardigen, welke buitenge
woon in de smaak viel. Aan
deze tocht namen 81 jachten
deel.
Na de wereldoorlog werd
weer voor het eerst in 1947
een „Pavilion d'Or" georga
niseerd en wel door de R.
S. C. te Gent. Het traject
was toen OstendeBrugge
GentTerneuzen. Deze tocht
is een groot succes gewor
den. Er waren niet minder
dan 120 inschrijvingen, maar
door het stormachtige weer
enige dagen voor de start,
konden niet alle Engelse deel
nemers het Kanaal overste
ken en werd het aantal deel
nemers 89, waaronder toch
nog 42 Engelsen. Vele Ter-
neuze-naren zullen zich de
aankomst van deze mooie
vloot nog wel herinneren. Zo
iets had men nog nooit ge
zien!
De organisatie van de „Pa
vilion d'Or 1948" is weer op
gedragen aan dc Koninklijke
Nederlandse Motorbootclub.
Aanvankelijk werd weer Vlis
singen als startplaats over
wogen, doch de „Jachthaven"
Terneuzen was in de water
sportwereld beter bekend ge
worden en de Hollandse jach
ten, die in 1947 met de Pa
vilion d'Or Terneuzen hadden
bezocht, hadden zulke goede
herinneringen mede genomen,
tig, zo voorzichtig als was
die sampan van porcelein.
En wat de breekbaarheid er
van betreft scheelt dat ook
niet veel.
TWEE ZIEKEN.
Twee kinderen zijn ziek.
Hun hoofdjes zyn één grote
zweer, één bruin-zwart plak
kaat van etterende korsten.
Daarop en daaromheen schar
relen en lopen vliegen. De
vliegen en horzels zijn groot
in dit land, lezers, en ze
kenmerken zich door een
vastberaden hardnekkigheid
waar het hun prooi betreft.
De kleine, bruine handen,
die graaien en wrijven over
de zieke hoofdjes, kunnen
niet voorkomen dat de mar
teling minder wordt.
De commandant van de
133 gaat over. Niet met een
revolver, niet met een kara
bijn. En er ligt ook geen
Bren over de railingHij
neemt wel iets anders mee:
om de Rode Kruis-trommels.
Twee moeders duwen hun
kinderen naar voren. Vreemd
is datis men niet bang
voor de Blanda hier? Dit zijn
Sumatranen, zij komen van
Republikeins gebiedof
zou het zrjn dat hier een toe
an dokter isGeen ster
veling, nóch op de 133 nóch
in die ellendige sampan,
denkt natuurlijk aan politiek.
Hier zijn zieke kinderen eri
ze worden geholpen. Zeker,
ze worden maar stuntelig
geholpen, want RP-boten heb
ben slechts een heel beschei
den verbandtrommetje. Be
stemd voor eigen gebruik.
Maar dat „eigen gebruik"
strekt zich bijkbaar ook uit
over zieke Sumatranen.
Ik krijg een schok als ik
de kinderen goed kan waar
nemen. Niet alleen de hoofd
jes zijn aangetast, ook de
oren, de ogen en vooral de
dijen en dc bibs^ Het is gru
welijk te zien, dit daar onder
me en ik moet me geweld
aandoen niet weg te gaan.
Dankelman is dan al bezig,
Een tongkang vaart voorbij,
een rpmantisch beeld uit
weinig romantische tijd.
pakjes sigaretten van schip
verwisselen. Niemand zegt
de jongens dit te doen. Nie
mand heeft het er over ge
had en ze zitten waarachtig
niet zo dik in de bullen hier.
De commandant houdt er
maar mee op. hij haalt de
schouders op met een gebaar
van machteloosheid cn klimt
weer aan boord van de 133
„Hopeloos geval!", zegt hij...
„helemaal hopeloos, die kin
deren hebben framboesia en
ze moeten injecties hebben.
Ik kan ze die niet geven."
AFSCHEID
We varen weg, maar niet
zonder dat de mannen op de
sampan een paar kammen,
bananen en 5 ananassen op
het dek van de RP 133 heb
ben gegooid. Ook dét onge
vraagd
Niemand die het voor
schrijft, maar geen RP-boot
die doorvaart zonder iets te
doen. Dan is er geen Repu
bliek, dan is er geen bestand,
zijn er geen smokkelaars...
dan zijn er zieken en een
ongeschreven wet zegt, dat
die zieken geholpen moeten
worden.
Hoevele malen wordeh ern
stige zieken niet geholpen,
met poeders en aspirine, in
de ellendige sero's (vissers
huisjes op palen, midden in'
zee), hoeveel malen helpt
men een lQder aan de een of
Een tongkang wordt onderzocht. De commandant van de
R.P. 133 stapt aan boord, terwyl (le jongens gewapend
met een mitrailleur een oogje in het zeil houden.
hy smeert de zieke plekken
vol met sulfa dyasine, een
middel voor open wonden,
plakt er zwachtels overheen,
legt de vrouwen uit dat die
zwachtels er op moeten blij
ven. Een der kinderen wil
er namelijk al aan beginnen
te zuigen.
De vrouwen zien doodstil,
gebiologeerd toe wat toean
dokter bezig is te doen. De
mannen staan op het atap-
dakje, roken van de gekre
gen Capstan-sigaretten en
zwijgen.
De vliegen dansen en zoe
men en loeien om de sam
pan, verbaasd dat voor even
hun prooi ontnomen is.
Straks zullen ze terugkomen.
PEPERMUNTJES.
Guus Weimar, bijgenaamd
de Bolle, matroos 3de klasse
uit Ede. schiet naar beneden
en komt terug met twee rol
letjes pepermunt. Voor de
zieke kinderen, waarvan een
de hele rol tegelijk naar de
mond brengt. Iem Ruige,
de telegrafist van Terschel
ling, zit te fopteren in zijn
baardje en gooit ook wat
over. En ik zie verscheidene
dat met grote meerderheid
Terneuzen als startplaats
werd aangewezen.
Het aantal jachten in aan
merking nemende, dat nu
reeds is ingeschreven, mag
gerekend worden op ca. 75
deelnemers Ware, de brand-
stoffenpositie in Engeland
niet zo critiek, dan zouden
ongetwijfeld meer dan 100
jachten deelnemen.
Ten einde de traditie trouw
te blijven, werd onder leiding
van burgemeester Teilegen
wederom een comité samen
gesteld om de deelnemers 'n
goede ontvangst te bereiden,
en als op Zaterdag 24 Juli
de jachten te Terneuzen zul
len arriveren, vindt om 6 uur
de officiële ontvangst door 't
gemeentebestuur plaats in
net Luxor Theater.
andere huidziekte, aan fram
boesia of scabies, niet voor
enkele uren aan verlichting
van zijn misère?
GEVREESD!
Hr. Ms. Patrouilleboot 133
is gevreesd aan Sumatra's
Oostkust door alles wat
smokkelt. Men weet, dat er
vuurstralen kunnen spuiten
uit dit kleine grijze motor
bootje
Hr. Ms. Patrouilleboot is
niet gevreesd by de moeders,
die het schip ontmoetten en
de toean dokter bezig zagen
mei hun kinderen.
We zitten een half uur Ia-
ter achter een motor-tong
kan g aan, die probeert de
wal in te lopen. Hij maakt
een verdachte indruk en de
133 gaat er op volle toeren
achterkant. De Lancasters lig
gen klaar en Lewis-mitrafi-
ïeurs zijn tot gebruik ge
reed.
Ik heb er maar betrekkelijk
weinig aandacht voor. Ik
moet steeds denken aan twee
kinderen, want zó zyn er
honderdduizenden achter de
groene wallen, achter het
Soene gordijn van Suma-
i'si kust en niemand weet
wat daar geleden wordt, ont
beerd en gemarteld.
De blanda is daar* weg, dit
is terrein van de Republiek.
Ik hoop uit de grond van
myn hart, dat er vele Indo
nesische dokters zijn, maar
meer dan hoop is dat niet.
Daar is geen enkele zeker
heid.
Men zegt wel eens. bij
ons in Holland, dat kinderen
door engelen worden be
waard.
Mogen er vele, vele enge
len zyn achter de ondoor
dringbare, wuivende palm-
wildemissen van Sumatra's
Oostkust en mogen het de
liefste, barmhartigste enge
len z(jn, die daar ooit waren
tussen hemel en aarde.
Alleen terwille van de kin
deren van dit land, die zé
bitter lyden.