Zweden heeft ondergrondse vliegtuigfabrieken Parijs: nog altijd stad der mode ■Wiüih Actie tegen de krooibazen van West-Brabant Engeland is ons vóór Karei de Grote rijdt op de Veer se weg Entre-deux-tjes - Bom- en gasvrije, ideale bedrijven Productie in hoofdzaak niilitair De korie rokken weer in zwang? FRANKRIJK HEEFT DEVIEZEN NODIG EN DUS TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 24 JUNI 1948 (Van on ze speciale verslaggever) STOKHOLM, Juni. Zweden heeft ondergrondse vliegtuigfabrieken! Zij bevin den zich te Linköping en maken deel uit van de S.A.A.B., de Zweedse Vliegtuigindustrie aldaar. Hardo noodzaak heeft de Zweden er toe gebracht tot het bonwen van dit onder grondse bedryf over te gaan, omdat geen oorlogsindustrie in de tegenwoordige tyd nog veilig is voor de lange af- stands bommenwerpers. Maar by een bezoek aan deze fa briek is van oorlogsgrimmigheid niets te bespeuren. De bezoeker valt er van de ene verrassing in de andere! Met Am© Krabbe, de public relations maneger van de S. AA.B., wandel ik van de han gars op 't fabrieksvliegveld naar 'n lage heuvel in de on middellijke nabijheid. Daar moet de „ondergrondse' zich bevinden. W(j passeren een lantaren paal... en eensklaps sta ik doodstil! De lantarenpaal is geen lantarenpaal, maar een onderdeel van een uiterst doel treffende beveiligingsgordel rondom het bedrijf. Onzichtba re lampen zenden onzichtba re stralen uit en wie deze stralerr doorbreekt, brengt on middellijk een luidsprekersy- steèm in werking. Een meta len stem vraagt wie wij zijn en wat wij komen doen en 't was die stem, die ons plotse ling stil deed staan, omdat honderden meters in de om trek geen levend wezen te be kennen viel en de stem niette min weerklonk.... Met zijn gezicht naar de paal beantwoordde mr. 'Krab be de vragen en even later klonk toestemming om verder te gaan. En weer een paar seconden later waande ik mij in het modernste deel van de Lon- dense „Underground'1 AQUARIUMS, WAND SCHILDERINGEN, KUNSTMATIGE ZON In een brede tunnel met voorbeeldige indirecte verlich ting leiden roltrappen omlaag en omhoog en men behoeft niet deskundig te zijn om te zien, dat het via dit roltrap- pensysteem mogelijk is om in korte tijd duizenden werk krachten naar boven of be neden t© transporteren. WU glijden omlaag en ik verbaas me opnieuw. Geen ogenblik kan ik me realise ren, dat ik m© 30, 40, 50 me ter beneden het aardopper vlak bevind. Ik zie eetzalen, waarvan de wanden gedeco reerd zijn met wandschilde ringen van de grootste Zweed se schilders, waarvan de pla fonds een stralend daglicht verspreiden, waarin de meu bels, licht van kleur, de be- bezoeker het idee geven, dat hij zich in een zonnige loggia bevindt inplaats van in een „vliegtuigmijn". „Meteorologische klokken" geven aan, hoe de weersom standigheden „boven" zijn, of dat het regent, ofndd dgos de zon schijnt, of dat het re gent, of het vriest of dooit, of het stormt of kalm weer is Maar nauwelijks kijkt* iemand ernaar. Enorme aquariums met tropische vissen beletten al weer, dat men zich „be graven" voelt. Zelfs als men de ontvangst en recreatiezalen verlaten heeft en de eigenlijke onder grondse fabrieken heeft betre den, is het moeilijk te wen nen aan de gedachte, dat men zich onder de grond bevindt. Ook hier ruimte, „daglicht", modern comfort, een frisse Atmosfeer, kortom een ideale bedrijfsruimte. WAAROM ONDER DE GROND? Voordat de Tweede Wereld oorlog uitbrak, zo vertelt Hu- go Bertler, de bedrijfsleider van de S.A.A.B., als ik met hem het ontstaan van deze ondergrondse fabriek be spreek, meende men zijn oor logsindustrie in alle opzichten veilig té kunnen stellen als men de bedrijven maar ver genoeg Van de grenzen ver wijderd hield. IJdele waan! D© moderne bommenwerpers komen overal. Geen afstand kan hen weerhouden. Kyk maar naar de ruines van de Duitse oorlogindustrie! Reeds tydens de oorlog ver plaatsten daarom enkele strij dende mogendheden hun oor- logsfabrieken naar mynen. Het voldeed niet natuurlijk omdat een mijn een mijn en geen fabriek is, maar het denkbeeeld was goed. Men moet alleen de ondergrondse fabrieken bouwen in vredes- tyd, want alleen dan kan men volledige doelmatigheid be trachten en de meest geschik te vestigingsplaatsen kiezen. SOLIDE CONSTRUCTIE De S.A.A.B, deed dat. En deze ondergrondse vliegtuig fabrieken zijn dan ook on kwetsbaar voor bombardemen ten, ondanks het feit, dat zij dat je achter glas niet bruin- branden kan in de zon... UITSLUITEND MILITAIRE PRODUCTIE Duizenden werkkrachten onder de grond, duizenden bo ven de grond. Maar in tegen stelling tot de bovengrondse, werkt de ondergrondse fabriek in Linköping vrijwel uitslui tend voor de productie van militaire toestellen. Jammer, denk ik, dat zo veel menselijk vernuft in hoofdzaak weer de oorlog dient. Maar als ik dat zeg, kijkt Hugo Bertler naar het Oosten, waar Rusland ligt. De toekomst is onzeker, zegt hy, en hier produceren we ten minste in volle veiligheid En inderdaad; ook dat is belangrijk. (Nadruk verboden) De „Oranje" met musici naar de Oost vertrokken. Dinsdagavond is het m-s. „Oranje"- met ruim 800 opva renden naar Indonesië ver trokken. Aan boord bevon den zich o-a. een aantal musi ci, dat in de Oost o-l-v. Yvon Baarspul, het Radio Sympho- nisch Orkest zal vormen. Door een felle uitslaan de brand is te 's-Gravenland een wasserij totaal verwoest- Zapotocky. de nieuwe mi nister-president van Tsje- eho-Slowakije. Schematische voorstelling van de Zweedse ondergrondse vhegtul g fabrieken. zich in de onmiddellijke na bijheid bevinden van de bo vengrondse bedrijven. Ten de le zijn zij zelfs onder het fa brieksvliegveld gelegen. Con structiezalen, tekenzalen, enor me magazijnen. badlokalen, keukens, vergaderzalen, zelfs hangars en garages vindt men er. Vrachtauto's kunnen door brede tunnels de over twee verdiepingen verdeelde fabrieksruimten bereiken, vliegtuigen kunnen gemakke lijk de ondergrondse fabriek in en uit komen. Alles is even goed doordacht en solide ge construeerd. VEILIG VOOR GIFGAS ENGEZOND! Dat er voor uitstekende luchtverversing zorg wordt gedragen spreekt wel vanzelf. Bij de aanleg van dit verver singssysteem bedacht men trouwens, dat men in oorlogs tijd ook tegen gifgas beveiligd moet zyn en geen gifgas kan de ondergrondse fabnek bin nendringen. De lucht behoudt het juiste vochtgehalte, de temperatuur wordt zo gehouden, dat de mens zich volkomen behaag lijk voelt en dit alles leidde ten slotte tot een merkwaar dige ontdekking. In beide fabrieken, de bo vengrondse en de onderaardse, werken enige duizenden ar beiders en arbeidsters. Welnu: het aantal ziektegevallen en ongelukken in de ondergrondse is geringer, dan op de begane grond. Het«is beneden gezon der! Mist men de zon, de vita minen producerende ultra-vio- let!.e stralen? Natuurlijk, maar men trekt er in de boven grondse fabrieken ook geen profijt van. Onze voorouders haddn gelijk als zij beweerden, Overzicht vaö de montagehal van de vliegtuigfabrieken van de 8. A. A. B. Kota Baroe op 30 Juni in Rotterdam. Begin Juli zal de A-V.R- O- haar zilveren bestaans- feest vieren met een reeks van feestelijkheden en een jubileumprogramma in de aether- In de textielfabriek van Gebr. van Heek te Enschedé zijn twee droogkamers uitge brand. Er kan enige stagnatie ontstaan in de aflevering der goederen. De woningnood .Het pakte de montagebouw beter aan. (Van onze Haagse redacteur). Engeland bouwt thans meer dan 240000 hulzen per jaar en zal zijn eerst© opzet van een kwart mlllloen in October bereiken. Elke mauind worden 27.000 gezinnen weer van een woning yoorzicn. „Geen enkel land In de wereld zelfs het rijkste niet is tot een dergelijke prestatie in staat. Wy lossen ons wo ningprobleem radicaler op dan welk land ook. En wat meer zegt: wy bouwen goede hulzen", aldus heeft de Britse mi nister van Gezondheid A. Bevan dezer dagen verklaard. Dit zijn verheugende mede delingen... voor dc Engelsen. Hier te lande gaat het niet zo van een leien dakje. Men zou jaloers worden, als men van 't Engelse opbouwprogramma en van het tempo, waarin het wordt uitgevoerd, kennis neemt, vooral als men er de Nederlandse cijfers naast legt.. De laatst bekend geworden gegevens over de wederop bouw in Engeland tonen aan, dat het aantal permanente wo ningen, afgebouwd gedurende April, het op één na hoogste maandelijkse aantal was sinds de oorlog. Het totale aantal nieuwe huizen, dat tot dusver gereed gekomen is, bedraagt Oefeningen voor de historische optocht te Middelburg in volle gang. Rijlessen voor de deelnemers. Het troepenschip „Kota Baroe" wordt omstreeks 30 Juni te Rotterdam verwacht. Aan boord bevinden zich cir ca 1400 demobiliserenden en verlofgangers van de Kon- Marine, de Kon- Landmacht I Geen wonder- Hoe lang is het en het K-N.I-L. b.v- al weer niet geleden, dal Op het terrein bij de mo len aan de Veerse weg te Middelburg kan men V Maandagsavonds een door luchtig gezelschap aantreffen. Anna van Borssele rijdt er paard in gezelschap van ko ning Willem de Eerste en Karei de Grote, vergezeld van leden van hun gevolg- Streng incognito vanzelfspre kend. Hunne Hoogheden ko men dan ook niet in gala Karei de Grote verschijnt in de uniform van soldaat van het Nederlandse leger, hij heeft zich namelijk laten - in schrijven als leerling van de C-A.O-K., Willem I draagt 'n gleuf hoed en een leren jas, Anna van Borssele een een voudig riicostuiTm. In gala verschijnen zij eerst, wanneer de grote historische optocht, die door „Uit het VolkVoor het Volk" te Middelburg ter ge legenheid van de jubileum feesten wordt georganiseerd door de straten zal trekken. Dan pas zal Anna van Bors sele een prachtig rijkleed dragen, Karei dc Grote de keizerlijke mantel en Willem I e^n schitterend generaals uniform- Zo ver is het echter nog niet. Voordien moet er nog heel wat gebeuren. Zo moe ten deze vorstelijke personen eerst weer leren paardrijden- Ze zijn het namelijk verleerd- Karei de Grote op een paard zat? Minstens 1100 jaar. Sport moet bijgehouden worden, training is dus wel noodzake lijk INSTRUCTIE. Onder leiding van de in structeur van de rijschool, de heer A. Spruiit, wordt er ge oefend. In totaal rri neten er 43 paarden in de stoet mee rijden. Goede voorbereiding is dus wel nodig- Niet ieder een zit makkelijk op een Daardenrug- De heer Spruijt laat zijn zweep knallen, de paarden galopDeren. sommi ge ruiters trekken angstige gezichten De broekspijp van een der historische groten is naar boven geschoven- Het blijkt dat deze vorst uit het verre verleden twintig-eéuw- se sokophouders draagt Al doende leert men ech ter, de resultaten worden steeds beter De deelnemers van de optocht ziin enthousi ast Zij zullen er voor zorgen dat de stoet een groot su.cces wordt. Een kleurrijke op tocht met schitterende oude gewaden zal door de histori sche straten van Middelburg trekken Minister Gielen reikt de J.A.P.I.-prijzen uit. De minister Gielen zal op 30 Juni te Scheveningen per soonlijk de prijzen uitreiken aan de deputaties van 31 scholen, die tijdens de J-A- P-I. (Jeugd-Actie Papier In zameling de beste presta ties hebben geleverd- 417.739. Het aantal gezinnen, dat door dit na-oorlogse op bouwprogramma weer gehuis vest kan worden, is reeds tot meer dan 680.000 gestegen. NIET MOPPEREN? Toch mogen ook wy, in aan merking genomen de grote moeilijkheden, waarmede ons land te kampen heeft, zoals materialenschaarste en gebrek aan arbeidskrachten, niet mop peren. Dat wil zeggen: we mo gen niet mopperen, als de mooie plannen, ook inderdaad tot uitvoering komen. Voor '48 heeft men zich nog moeten be perken tot een bouwvolume van 30.000 woningen. Wanneer dit volume werkelijk bereikt wordt, kan niet gesproken worden van een' verdere achteruitgang van de woningpositie, daar een gedeelte hiervan voor dubbele bewoning wordt ingericht, ter wijl daarnaast door splitsing van bestaande en herstel van beschadigde panden, enige dui zenden woningen aan de wo ningvoorraad zullen worden toegevoegd. Maar we zyn er nog lang niet! Het huidige tekort be draagt in Nederland ruim 250.000 woningen. Liefst zou den we het maar zo gauw mo gelijk hebben aangevuld, brj- voorbeeld in tien jaar. Dit zou dan betekenen, dat een jaar lijkse productie van 60.000 -70.000 woningen noodzakelijk zou zyn. Want er moet niet alleen rekening gehouden wor- ilen met het bestaande tekort, maar ook met de jaarlijks toe nemende behoefte aan Hulzen. We zullen er wel' langer over doen dan tien jaar om weer „bjj te komen". In 1949 wil men proberen in elk geval 37.500 nieuwe huizen te bouwen. Dat zijn er nog lang geen 60.000 of 70.000. Engeland mag er ruim 400.000 permanente woningen bij ge kregen hebben, in ons land zijn er sedert de bevrydlng 15.000 verrezen. Doch bovendien wer den 13.000 noodwoningen en noodboerderijen gebouwd en werden 36.000 zwaar bescha digde huizen hersteld. MONTAGEBOUW. Nederland is voorts een klei ne 300 montage woningen rUk en het hoopt in 1949 op een totaal van 10.000. In Engeland is de montagebouw wel heel krachtig aangepakt. Er zyn er reeds meer dan 151.000 ver rezen van de 156.000. waarin de Engelse noodwoning-cam pagne zal voorzien. De laatste noodwoning van het na-oor logse wederopbouwprogram zal er deze zomer gereed komen. Inderdaadzo Tang in Neder land nog mensen erbarmelijk gehuisvest zijn, om ialoers op de Engelsen te worden. Maar niet om ons te laten ontmoedi gen. Ook in ons land zal met kracht naar een spoedige op lossing van het nijpende wo ning-vraagstuk gestreefd moe ten worden. Excessen moeten worden voorkomen. In West-Brabant, waar nog veel in kroöiverband wordt gewerkt d.w.z. dat mannen, vrouwen, jongens en meisjes, waaronder vaak leerplichtige kindeven, in de oogsttijd geza menlijk op het land werken hebben gemeentebesturen en vakorganisaties vorig jaar een actie ingezet om het werk in krooiverband meer te ordenen en excessen tegen te gaan. Richtlijnen werden opgesteld, die bepaalden dat het vèrvoer naar het werk van mannen en vrouwen gescheiden zou ge schieden, evenals het werk zelf, dat de gehuwde vrouw zoveel mogelijk van het werk zou worden geweerd; dat leer plichtige kinderen geen arbeid in loondienst zouden mogen verrichten; dat ontslag zou volgen bij herhaald onbehoor lijk gedrag; dat men op het veld geen alcoholische dran ken mocht hebben; dat onbe hoorlijke kleding zou worden geweerd; dat er toezicht zou zijn tijdens werk en schafttijd, terwijl ook een strengere se lectie van de krooibazen ge wenst werd geacht. Omdat vorig jaar het sei zoen reeds te ver was gevor derd, om de actie tot het ge wenste resultaat te doen leiden, zijn-thans opnieuw besprekin gen gehouden, om de gestelde richtlijnen nader uit te werken. ACTIE VAN DE OVERHEID. Inmiddels is ook van over heidswege actie tegen de krooi bazen gevoerd, omdat het krooibazensysteem een onwet tige 4 arbeidsbemiddeling is. Verschillende krooibazen zijn geverbaliseerd en ook veroor deeld' omdat zij niet in het bezit waren van een vergun ning om hun bemiddelingsar- bcid uit te voeren. Zy mogen alleen nog bemiddelen by erwten- en bonenpluk, en dan uitsluitend voor jongens en meisjes beneden 16 jaar. De boeren zullen hierdoor vanzelf via de arbeidsbureaux hun krachten moeten werven. De boer blijft dan zelf werk gever, hetgeen tot nu toe de commissionnair was. Dit zal ook de contróle vergemakke lijken. Hierdoor, en door de toene mende mechanisatie, welke het aanwerven van losse krachten op de duur overbodig maakt, zal het krooibazensysteem mettertijd wellicht geheel ver dwijnen. Inmiddels wordt de actie voortgezet en zullen de opgestelde richtiynen van kracht blijven. Er loopt een juffrouw voorby met een beige pakje, een biljart-groene tas, biljart-groene schoenen en handschoe nen en een beige hoed als 'n wagenwiel met langs de rand duizend deinende veertjes. De juffrouw heeft 'n middeltje als 'n mier, de gang van 'n ree en alles by elkaar doet zij ons ons glaasje druivensap vergeten en onze geruite rok verachten. De juffrouw is zo uit een der laatste afleveringen van Vogue de Champs Elysées gestapt, zij demonstreert wat 'n Parisienne kan doen met de new look en wat 'n niet-Pa- risienne vooral moet laten. Niet dat we naar Parys zijn gekomen voor de „new look". We zyn eerlijk gezegd 'n beet je misselijk van de new look, vooral nadat onze zomerjurken niet allemaal zomen van een halve meter bleken te bevat ten Maar we behoren ook niet tot de cultuurdragers, die zich vanaf het Gare du Nord llnea recta naar het Petit Palais spoeden om daar de aller laatste tentoonstelling te zien, nóch al hun historische kennis omtrent de schone Franse Stad ogenblikkelijk willen gaan bewijzen, door naar gevelste nen te staan knikken op lage practische hakken en omgord door een camera. We staan niet boven de etalages der Rue Royale en hoewel het stemmetje van binnen er op wijst, dat alles maar dan ook alles ijdelheid is, kü- ken wy met onverbloemd wel gevallen naar de cadans der paraderende Parisiennes. Wy houden vooral van die Parisiennes voor wie de thee in de Ritz te duur is en een model van Lanvin onbereik baar. We houden van de stu dentjes, die met boeken en tassen langs de linker Seine- oever slenterén, van de win kelmeisjes die vóór negenen de Place Vendöme op een hol letje oversteken, van de voor bijsnellende vrouwen, die na kantoortijd haastig huiswaarts gaan. Zy zyn Parijs. De beige en groene diva zou ook m Buenos Aires kunnen lopen of in St. Moritz het meissie in het sobere donkerblauwe jurkje met de hagelwitte styf- gesteven piqué revers en de blauwe schoentjes alleen maar in Parys. Er is er geen een onder hen die de „new-look" in optima forma zou kunnen betalen. Ze hebben allen langere rokken o veel langer© rokken en soms zijn die rokken nog wijd en deinend en er komen blote benen onder uit; want men ziet in Parys. geen kousen meer. Men draagt nylons of men draagt een zongebrande huid. WEINIG HOEDEN Zo draagt men in Parys ook weinig hoeden. Men 'draagt kort krullend haar of trossen, als vogelnestjes op dc schedel gestapeld, of chignons achter in de nek, strak met 'n keurig netje. De Parisienrie heeft tè veel smaak om zich af te geven met één der le- lyke grove producten, die op dc hocdenafdelingcn der wa renhuizen liggen opgestapeld. En voor de andero hoeden hebben zij geen geld. Het le ven is duur, ademsnoerend duur en het wordt steeds duurder ondanks de beloften der regering van een drasti sche „baisse". Men zingt in alle cabarets spotliedjes over de „baisse" en ondertussen krijgt men geen druppel melk bij de koffie. De „andere" hoeden, de hoeden b.v. zoals de beige juffrouw er één droeg, zijn schoon en wild. Er zitten fluwelen strikken op en zijde bloemen, er hangen kostbare veren aan en trossen fruit. Men ziet die hoeden tegen énen in de buurt van de dure restaurants en 's avonds te gen achten. Men ziet ze op de shows der maisons de coutu- v.vv„ re, die onafgebroken hun man-ene gewaagde waanzin na de rijs heeft de mode nodig, zo als Holland de bollen. Toen Christian Dior te elf der ure met zyn „new look" te voorschijn kwam, bracht dit zijn land tientallen millioe- nen dollars in de schatkist. Nu moet men acht dagen van te voren een plaats reserve ren op één van de •hows, die vier maal per dag in zijn huis worden gehouden. Twintig mannequins zijn in vaste dienst, WEER KORTE ROKKEN? Men mompelt in Parijs, dat Dior voor de winter weer kortere rokken zal lanceren. Hij zal in elk geval niet lan ger voortgaan met zyn „new- loolc". Hij moet iets nieuws verzinnen om de vrouwen uit Amerika en Chili, uit Zweden en Brazilië te dwingen ander maal de armzalige schatkist van Frankrijk te vullen met deugdelyke duiten. Ondertussen drentelen de meisjesstudenten langs de rive gauche en zien er met hun vochtig kort haar en hun gebloemde rokken nog altijd aantrekkelijker uit dan de cv- perse luxe poezen, die in sa tijnen fauteuils de new-look in al haar finesses achterna jagen. En Dior, die tenslotte een Fransman is, creëert de nequins in de nieuwste crea ties op het steeds weer geïm poneerde publiek los laten. OOK „MODE" IS EEN INDUSTRIE. De mode is voor Frankrijk wat dc zuivel voor ons is niets dan een industrie. Elke japon, door een Amerikaanse of Argentijnse aangeschaft betekent deviezen. Alle geur tjes, alle fluwelen stoeltjes en vergulde tafeltjes er om heen is verkooptechniek. Pa- andere en stopt middenin de rij van ongehoorde ontwer pen 'n streng, strak, zwart tailleur, een tailleur waar men na tien jaar nog altijd perfect in is gekleed. De naam van dit toilet is het een sarcastisch glim lachje van Dior voor alle dol larprinsessen met hun dernier cris is „Paris" In elk van Dior's collecties is een dergelyk mantelpak aanwezig, symbool van de ware eenvoud en de werke lijke chic, die zich zelf kan permitteren niet buiten adem de mode achterna te hijgen. De hijgers hebben nu korte jasjes en rokken met kleine bierbuikjes, waar ze een jaar geleden nog pure citroen te gen dronken. Ze dragen schoentjes met ragfijne riem pjes tot hoog boven de énkel, ze hebben hun ranke nekjes in zware paarlen ketenen ge vat, vier, vijf, zes ryen dik en kanten ruches en reticule- vormige tasjes. Verdwenen zijn de sportschoenen met dik ke zolen, verdwenen de schou dertas en de kofferachtige ge vaarten, die een jaar geleden nog het summun waren verdwenen is het sluike spor tieve meisjesfiguur er voor in de plaats trippelen broze wijfjes, die eruit zien of ze flauw zullen vallen by een spionnage-film en hulpe loos om steun vragen als zy een stoel moeten verzetten. PARADE OP DE CHAMPS ELYSéES... Een vermiljoen wollen jas en een hoed van bruine kroe zige zyden kwastjes. Een don kerblauwe deux-pièce met 'n zo nauwe rok, dat de draag ster sprongetjes moet nemen om haar vege lijf aan een botsing met een groene Buick te onttrekken. Een parelgrijs plissé toiletje, een zyden har- monica-tje zo wijd, zo soepel, zo licht hoge hakjes, tere geurtjes, glanzende hoogopge- kamde haren Ertussen wandelt waardig 'n kleine Chinese vrouw Een pauw-blauwe tuniek valt* over een wit zyden rok. Strak, glimmend zwart ligt het haar om het ovalen gezichtje. Zwart haar, dat altyd zwart was en wezen zal. De tuniek dracht van haar over- cn betovergrootmoeders Voor haar, uit 'het wyze oer-oude Oosten, geen ncw- look. maar dezelfde duizend voudig herhaalde snit van eeuwig vrouwelyke, eeuwig voortgezette ingetogenheid. INA VAN DE BEUGEL.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 5