Eindelijk... Tandjong Priok Een walsje bij het werk 30 jaar gemeentesecretaris Hr. Ms. Kortenaerkomt aan in Indië Nachtelijke vaart door Straat Soenda Een tentoonstelling groeit. Fittings worden een deviezen-bron J Even peultjes TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WOENSDAG 16 JUNI 1948 Gisteravond en vannacht voer Hr. Ms. torpedojager Kortenaer langs Sumatra's westkust, tw voltooiing van het laatste traject dat het schip nog scheidde van Neder- lanas-Inaië. Er waren geen sterren en het was niét warm. Het was echt kentering-weer, dat zich manifesteerde door regenbuien en later op de avond en de gehele nacht door felle bliksemflitsen die de zee en de nabije kust in vurige gloed zetten. Even tegen mid dernacht ontstond een spook achtig schynsel op de bliksem afleider: het was 't St. Elm- vuur, een ontlading tengevol ge van een door electriciteit overladen atmosfeer. Geduren de geruime tijd bleef dit merk waardige beeld zichtbaar. STRAAT SOENDA Tegen de nacht werd Straat Soenda bereikt. Dit is een vry lastig vaarwater met talrijke er zich in bevindende eilanden en eilandjes. Uur na uur werd dan ook op de brug gewerkt met de radar en de asdick, doch zonder veel „pijn" leid de commandant Van Adrichem Boogaerd, die gedurende deze gehele laatste vaart op de Indisch Journaal door Anthony v. Kampen brug bleef evenals 1ste offi cier Van Grondelle, de Korte naer naar veiliger oorden. Veiliger... ja, want op geen enkel van deze eilanden ziet men, hoewel ze bewoond zyn, ook maar een enkel licht, 'n enkel baken. Roetzwart zijn de eilanden in de nacht, stuk voor stuk gevaarlijke „kei stenen" in de koers van pas serende schepen. Eindelijk passeerde, ook de Kortenaer een schip: de „Gro te Beer", teruggaande naar Holland afgeladen met jongens van het leger die gaan demo biliseren. Een hartelijke groet werd gewisseld, daarna ver zwolg de donkere nacht al spoedig de lichten van beide schepen. DE KRAKATAU De Krakatau was zichtbaar, doch alleen als een vage schim op de achtergrond. Er was Ëeen vuur, er was geen gloed. Ir was alleen maar een bul tig rotsmassief, half verborgen achter regenflarden. Zo verging deze laatste nacht... de nacht die wij goed deels op de brug meemaakten. Soms waren daar ineens scho len dolfijnen, die voor de boeg uitsprongen. Nu niet, zoals overdag in het tintelende zon licht, hel gekleurd, maar grauwe vissen, die nauwelijks hoorbaar door de deining wen telden. Vliegende vissen scheerden over het water, aan beide flanken van de Kortenaer en soms was daar een nachtvo gel, even gevangen in de stra len der navigatielichten. Dan was het alsof die. vogels op gezogen werd in het licht, 'n moment bleef hij hangen, om daarna pijlsnel weg te schieten, in de richting van het nabije land. DE ZON! Toen de zon doorbrak was de Kortenaer omringd door eilanden. Kleine eilanden, gro te eilanden en eilanden die niets meer waren dan een be- 5 roeide keisteen, midden in e volle*' zee. Wélk een ver schil met de eilanden van Afrika! Daar barre klippen, hier altijd dicht begroeide stukken land, met wuivende cocospalmen en met de eerste Terugbetaling van staklngsgelden. In zijn antwoord op vragen van het communistische Twee de Kamerlid Wagenaar heeft minister Vos geantwoord, dat inderdaad door het spoorweg personeel te veel ontvangen stakingsuitkeringen moeten worden terugbetaald. In de meeste gevallen werd een te hoge uitkering ontvangen om dat de betrokkenen tijdens de grote spoorwegstaking zelf hun loon te hoog opgaven. Het zou onbillijk zijn tegenover hen, die wel 'n juiste opgaven verstrekten, wanneer het al dus te veel ontvangen bedrag niet werd teruggevorderd. De meeste en ook de grootste bedragen werden bovendien teruggevorderd van niet sta kers en van hen, die tijdens de staking voor andere Duit se instanties dan de Duitse spoorwegen hebben gewerkt. De terugvordering is ovcri- fens soepel geregeld. De tijds- uur is in het algemeen op drie jaar, voor sommige ge vallen zelfs op 5 6 jaar ge steld. Naar „Het Laatste Nieuws" bericht, zijn in Bel gië grote zwermen colorado kevers tot het binnenland doorgedrongen. kamponghuisjes, gebouwd langs de stille stranden. Er hing een wondere zoet-weeë geur in de morgen. De geu ren van het land, van de pal men, de vegetatie en de kam pongs. Indië lag voor ons... vlak bij, grijpbaar haast! En dan vaart Hr. Ms. tor pedojager Kortenaer het ei landje Edam langs en voor ons ligt een brede strook land: Java. En op die strook staan huizen, loodsen, vemen. Er liggen ook schepen, tien tallen. Dat is de haven van Tandjong Priok. En daar moe ten wy zyn. Het land komt naderbij, prauwen scheren langs ons, boomstronken drijven voorbij en van de wal af komt een snelle motorboot van de Ma rine aanjagen. Aan boord be vindt zich de oudst aan we zend zeeofficier van Tandjong Pri ok, de luitenant ter zee 1ste kl. D. v. d. Star. Via de sta tietrap komt hij aan boord en vaart mee tot de Korte naer ligplaats heeft gekozen. IN DE HAVEN Voor in de haven ligt een groot wrak. En dat wrak is niet het enige bewijs dat hier, in deze haven, iets gebeurd is, dat nauwelijks enkele ja ren achter ons ligt. We varen de haven in en dan is er plotseling een groot schip, de Kota Baroe van de Rotterdam se Lloyd en daarop ziet het zwart van de jongens van het leger, die net even voor ons aankwamen. Honderden han den worden gezwaaid en over en weer klinken de groeten. En dan wacht ons een schit terende verrassing, want op het dek van dat schip staat de Marinekapel der Koninklij ke Marine opgesteld, en het korps speelt een mars zo pit tig, zo daverend enthousiast, dat het een lieve lust is er naar te luisteren. Het klinkt ontroerend Hollands! Langzaam drijft de Korte naer naar de steiger Zó langzaam, dat je zou denken dat dit goede zeeschip einde lijk moe geworden was. DE ONTVANGST Terstond na het meren stapt de Chef Staf van de Commandant Zeemacht Neder- lands-Indië aan boord, Kolonel de Booy, in gezelschap van 'n aantal zeeofficieren; 't gezel schap begeeft zich naar de Commandant, teneinde deze te verwelkomen. En daarna komt de grote drukte over het schip, die kenmerkend is voor ieder schip uit Holland. Het is warm en nog warmer omdat iedereen zich druk maakt. Alleen de Kortenaer ligt rus tig aan de trossen, even uit blazend van die duizenden en duizenden mijlen die zo ze juist afgeploegd heeft. Tandjong Priok... wat kaal. nogal heet... blakerend in de felle zonneschijn... droog en grauw. Indische jongens lopen en zitten op de kade, en kijken belangstellend naar dit grij ze oorlogsschip, met de hel der rood-wit-blauwe vlag ach terop. NIEUWE BASIS De Kortenaer heeft zyn doel bereikt. Of nee... dat is on juist. Het schip bl\jft slechts twee dagen liggen. Overmor gen zal de Commandant Zee macht Nederlands-Indië, vice- admiraal Pinke, schip en be manning inspecteren en na de middag van die zelfde dag vertrekt de Jager naar Soera- baja, de voorlopige basis. En als er die dag op de Kortenaer wordt losgegooid, voor en achter, dan zullen er 200 man min één aanwezig zyn. Die éne, die niet mee gaat, is schrijver dezes en hij weet maar weinig dingen die hem méér aan het hart gaan. Hoewel... er gerede hoop is dat hij dit goede schip, Hr. Ms. Kortenaer, in de komende maanden opnieuw zal ontmoe ten. Hopenlijk dan met dezelfde commandant, dezelfde le offi cier en dezelfde machineka mer... kortom, compleet met allen die er thans op varen! Goede reis Kortenaer... goe de vaart... en vooral: behou den vaart! Montgomery onthulde te Portsmouth een D-Day gedenk teken. Tweede ZETO verrijst uit chaos van planken. Bouw van de stands 15 mlllloen gulden voor nieuwe fabriek te Deventer. Volgend jaar in productie. (Van onze special© verslaggever). Over de hele wereld en in het bijzonder in Neder land bestaat een grote be hoefte aan tyddraadfit- tings en rijwielfitdngs. Per jaar worden in ons land ongeveer 1800 ton fittings ingevoerd. Dit be tekent vanzelfsprekend 'n belangrijk bedrag aan de viezen. Begin September van het vorig jaar werd in Neder land opgericht de N.V. Ne derlands Amerikaanse Fit ting Fabriek, met een maat schappelijk kapitaal van 15 millioen gulden. Een nauwe samenwerking kwam tot stand tussen enige Neder landse industriëlen en het Brits-Amerikaanse Crane concern, een groot bedrijf met tai van enorme fabrie ken in Amerika en Engeland (alleen in de fabriek in Chi cago werken 16.000 man), dat behalve fittings ook ra diatoren, badkuipen, afslui ters, enz, enz. fabriceert. Besloten werd een modern geoutilleerde fabriek in De venter te bouwen. Men hoopt nog dit jaar het fabriekscom plex gereed te hebben, zodat midden 1949 met de afleve ring van de eerste fittings kan worden begonnen. De fittings, welke zullen worden gefabriceerd, zyn in de eerste plaats zgn. tfld- draadfittings, dat zijn de verbindingsstukken tussen de buizen aan de rijwielfra mes. De fabriek te Deventer wordt gebouwd voor een pro ductie van ca. 3600 ton fit tings per jaar. WERK VOOR 500 MAN. De fabriek wordt met de modernste machines uitge rust. De inrichting wordt door de toepassing van lo pende banden, rolbanen, luchtsporen enz. hoog geme chaniseerd. Geschat wordt, dat bij volle productie onge veer 500 personen te werk kunnen worden gesteld. Dit aantal lykt niet zo groot, maar dit is een gevolg van de mechanisatie en de 'toe te passen technische snufjes. De arbeiders van Cockerill hebben zich met 1414 tegen 68 stemmen en 310 onthou dingen voor staking uitge sproken. Deze zal, indien de eisen niet worden ingewilligd op 19 Juni a-s. ingaan. De installaties zijn reeds in Amerika, België, Zwitserland, Noorwegen en ook in ons land besteld. Hiermee is meer dan 5 millioen gulden gemoeid. Wanneer de nieuwe Neder landse fittingfabriek begin 1949 zal gaan produceren, hoopt men in staat te zijn op korte termijn in de Ne derlandse behoefte te voor zien en winneer dan spoedig daarna de volle productie capaciteit zal worden be reikt, zal daarenboven door export van de fittings een belangrijk bedrag voor de verbetering van de deviezen- positie van ons land kunnen worden geleverd. vordert goed. Wanneer de architecten Kcl- dermans, de scheppers van 't stadhuis op de Markt te Mid delburg, op dit moment nog weer eens door hun geteister de, maar reeds voor een groot deel gerestaureerde bouw werk gouden kunnen dwalen, zouden zy zich zeker de ogen uitwrijven van verbazing.De opbouw van de tweede Z.E.T. O., waaraan thans met man en macht wordt gewerkt, vormt dan ook wel een zon derling contrast met de go- thische sfeer, die ondanks al le vcrnielingén in de ruime, statige zalen is blijven heer sen. Maar ook in de tegen stellingen kan dikwijls een ze kere eenheid worden gevon den: het oude, de ruwe, dik ke muren, de eikenhouten pla fonds ontmoet hier het nieu we, de handel en industrie van ons gewest en beide spre ken van doortastendheid, vak manschap en ondernemings lust. Het is wat voorbarig om nu reeds, terwijl nog maar enke- TIJDSCHRIFTEN „De Wandelaar", Groot Nederlands maandschrift voor de Levende Ntuur. Uitgegeven door A. G. Schoonderbeek, Laren. Bij de uitgeversmaatschappij A. G. Schoonderbeek te Laren verschijnt thans weer het voor de oorlog reeds zo bekende tijdschrift „De Wandelaar", een maandschrift voor de le vende natuur. Het is een genot om in dit blad te lezen. Niet alleen om dat de inhoud verantwoord en degelijk is, maar ook omdat dit tijdschrift zo buitengewoon keurig is verzorgd. Prachtige foto's en goede tekeningen, sa mengevoegd met overwogen bijdragen, maken dit maand blad tot een der mooiste op dit gebied, le stands vrijwel gereed zijn en de meeste andere slechts in het eerste stadium van op bouw verkeren, te verklaren, dat de handel en industrie hier voortreffelijk voor dc dag komen. Dit neemt niet weg, dat de eerste indrukken een belofte inhouden, èen duidelij ke aanwijzing, dat de stand houders kosten noch moeite hebben gespaard om hun pro ducten, of het nu een koel kast is of een brandverzeke ringspolis, zo aantrekkelijk mo gelijk aan het publiek voor te stellen, een aanwijzing te vens, dat deze tweede Zeeuwse expositie van handel en indu strie zal slagen. GROTE ACTIVITEIT De activiteit. die momen teel zowel in het Stadhuis als in de zalen van het Schut tershof valt waar te nemen, is zo inspirerend, dat de toe schouwer met beschaamde ka ken staat en een aandrang in zich voelt om ook een hamer te vatten en aan het timmer werk mee te helpen. De vele mannen, die hier aan de slag zijn, verdoen huri tijd niet, hetgeen maar gelukkig is. want de openingsdatum na dert met rasse schreden en er moet nog veel werk worden verzet. Een cacophonie van hamergeklop, gezaag, luide geschreeuwde aanwijzingen, begeleidt hun arbeid Elec- •trische draden vliegen door de ruimte als waren het lasso's planken worden opgestapeld, fragmenten van stands be werkt en in elkaar gepast, kostbare Vitrite-machines met zorg opgesteld. Voorzichtig draagt een aantal mannen 'n prachtige maquette van Mid- delburg's industrieterrein naar de gemeentelijke stand; een groot bord vertelt in gespoten letters, dat in de Zeeuwse hoofdstad 80.000 m2 grond de industriëlen wacht. LAMPEN GEÏNSTALLEERD Eletricsch licht was uiter Muziek verhoogt arbeidsprestaties. Stijging van 5 (Van onze correspondent), Het is bekend, dat de ar beidsprestatie van de mensen, vooral by de handarbeiders, in de loop van een werkweek aan dalingen en stijgingen on derhevig Is. In bijna alle be drijven geldt dan ook de Maandag als luie dag. De menselijke „motor" die Zondag buiten werking was, loopt dan nog niet op volle toeren. Op Dinsdag en Woensdag neemt de prestatie-capaciteit steeds toe en Donderdag bereikt het zijn hoogtepunt, om dan Vrij dag, tengevolge van vermoeie nis en het vooruitzicht van 't week-end weer op het peil van Dinsdag terug te vallen. Maar ook in het verloop van een enkele werkdag iijn er tijden waarop de menselijke arbeidsprestatie minder wordt. D© eerste periode valt tussen tien en elf uur 's-morgens, wanneer zich de eerste tekenen van honger voordoen, en de tweede 's, middags ongeveer om drie uur wanneer 't ver teringsproces ten einde is. Deze verschijnselen zijn vol komen natuurlijk. De mens kan eenvoudig geen volle acht uur achter elkaar met een constante arbeidsprestatie door werken In ieder geval niet, zolang hem geen zekere afleiding geboden wordt. „DODE PUNTEN" In hun streven zo veel mo gelijk gebruik te maken van de menselijke arbeidskracht, en de „dode punten" van hun arbei ders zoveel mogelijk te over winnen, hebben Amerikaanse industriëlen al enige tijd gele den naar 'n middel gegrepen dat, naar de statistieken ons doen geloven, werkelijk gevol- fen heeft: zij bieden hun ar- eiders „werkmuziek" als af leidingsmiddel. Men heeft nam. vastgesteld dat een juist uitgezocht stuk muziek, dat de arbeidende mens tijdens zijn werk hoort, hem niet al leen afleiding bezorgt, maar daartegenover zyn arbeids kracht en daarmee, zonder vermoeienis te bewerkstelligen, zijn prestatie, zeer merkbaar opvoert. Ook in Frankrijk hebben sinds enige maanden enkele ondernemingen deze methode in hun bedrijf ingevoerd, en daarmee opmerkelijke resulta ten, tot een prestatie-verho- aard in de Stadhuiszalen niet aanwezig. Thans prijken ech ter overal grote lampen, die straks een zee van licht over het geëxposeerde en de be zoekers zullen werpen. Tevens zijn luidsprekers aangebracht. In het Schuttershof worden de grote zaal mét het toneel, de groene zaal en de voor zaal daarvan als tentoon stellingsruimte ingericht. De Vlas markt is niet zon der reden met oranje vaantjes versierd: deze straat vormt, evenals in de wiskunde de rechte lyn, de kortste verbin ding tussen twee punten, het Stadhuis en het Schuttershof, die gedurende tien dagen het Centrum zullen vormen van Zeeland. Mogen tienduizenden, niet alleen uit Middelburg, maar uit de gehele provincie en ook daarbuiten, van 17 t/m 26 Juni de weg daarheen vinden tot voldoening van de organisatoren der Tweede Z E.T.O., do exposanten en niet in do laatste plaats van hun zelf! De heer J. I. van Ballegoyen de Jong over de groei van Goes. Donderdag a.s. Is het 30 jaar geleden dat de heer J. I. van Ballegoyen 3e Jong werd geïnstal leerd als secretaris der gemeente Goes. Naar aanleiding hier van mochten wy een onderhoud hebben met de heer van Ballegoyen de Jong, waarin hy ons Interessante mededelin gen deed over de groei van Goes in de dertig jaren, waarin hy zijn beste krachten aan deze gemeente gaf. Van 7600 tot 13.000. inwoners. Dertig jaar gemeentesecre taris van Goes. Dat is officieel geen jubi leum, maar wanneer men be denkt, dat het zilveren jubi leum onopgemerkt voorbijging, daar de heer van Ballegoyen de Jong toen in een gijzelaars kamp verbleef, is er thans alle reden een ogenblik stil te staan bij dit zesde Zeeuwse „kroon jaar" en in het kort het vele, steeds in omvang groeiende werk te memoreren, dat hy in het belang van de gemeente Goes verrichtte. Geboortig uit Dieren, had hij zijn opleiding te Eist geno ten, werd daarna eerste amb tenaar te Weisch in de Ach terhoek en kwam in 1911 als commies naar Goes. In 1913 volgde daarop zijn benoeming tot secretaris van de gemeen te Schoonhoven. Tegen het va cant komen van het ambt van gemeentesecretaris, werd hy aangezocht om te solliciteren. De heer van Ballegoyen de Jong deed dit en de benoeming geschiedde met algemene stemmen. GROTE VERANDERINGEN VOLTROKKEN ZICH. Sedert zyn komst groeide de bevolking van 7600 tot bij na 13.000 inwoners. De toena me van het aantal secretarie ambtenaren was groot. Dit aantal steeg n.l. van 6 tot 16. terwijl de werktijden ook veel langer zijn geworden. Konden vroeger alle wetboeken in een klein kastje worden geborgen, thans beslaan alleen de wet ten, waarmee men ter secreta rie rechtstreeks te maken heeft, reeds een lange boeken plank! Noemen wij slechts de vele bemoeiingen met het on derwijs. de veranderingen in het kiesstelsel vroeger 2 stembureaux. thans 8 en in de toekomst zelfs 10 de vele sociale wetten, de ingewikkel de financiële verhouding tussen Rijk en gemeente en de enorm uitgebreide begrotingen. Gaf JUIWUW bijv. de begroting van 1918 een ging en thans voorzitter, voorts totaalcijfer van ca. 427.0001 was hy secretaris-penningmees- i te zien, die van '48 sluit thans met een bedrag van 1.839.195 voor de gewone dienst en van 3.693.564 voor de kapitaal- dienst. Toen de heer van Ballegoy en de Jong in Goes kwam, was er alleen een gasbedrijf, doch in de loop der jaren kwam daarbij de Keuringsdienst van Waren, de Vleeskeuringsdienst, een Slachthuis, een Grondbe drijf enz. Grote veranderingen vonden ook plaats in het stadsbeeld. Dertig jaar geleden was de be bouwde kom practisch geheel binnen de vesten gelegen. En alhoewel de huizenbouw, de wegenaanleg enz. in de voor oorlogse jaren ongetwijfeld ge makkelijker ging. alles bracht toch zijn administratieve be slommeringen met zich mede, zodat het aandeel van de ge meente-secretaris in al deze verbeteringen niet gering is geweest. EEN MOEILIJKE TIJD. Voor de heer van Ballegoyen de Jong, die onder drie burge meesters diende, 'n.l. de heren Hajenius, van Dusseldorp en ten Kate, zyn de bezettingsja ren niet van de gemakkelijkste geweest. In Mei '42 werd hy in gyzeling genomen tot '44. Daarna twee maanden thuis moest hy Zeeland wederom als „staatsgevaarlijk" verlaten, doch na een zwerftocht langs verschillende onderduikadres sen keerde hij tegelijk met de bevrijders in Goes terug. Tot October 1950 hoopt hij deze gemeente, waarin hy steeds met genoegen arbeidde, nog te blyven dienen. Naast zyn druk ambtelijk leven, vond de heer van Balle goyen de Jong ttfd daadwerke lijk deel te nemen aan het ver enigingsleven in zijn woonstad. Zo is hij reeds van '23 af be stuurslid van de Oranjevereni- ter van de Burgerwacht, ter wijl hij tevens hoofdbestuurslid van de Bond van gemeente ambtenaren en voorzitter van dc afd. Zeeland is. Ook mevr. van Ballegoyen de Jong neemt actief deel aan het verenigings leven. Zo is zij o.m. bestuurs lid van de Ambachtsschool, op richtster van de Ver. van Vrijz. Godsdienstigen te Goes, terwijl zij in vroeger jaren meermalen haar medewerking aan concer ten verleehde. In 1937 mocht de heer van Ballegoyen de Jong Koninklijke waardering voor zijn werk ontvangen door zijn benoeming tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Samenvattend mogen wij dus zeggen dat de heer van Balle goyen dc Jong een groot aan deel heeft gehad in de opbouw van Goes tot wat het thans is: een groeiende en bloeiende ge meente. By dit jubileum komt hem hiervoor uit naam van de bur- gery zeker de hartelijke dank toe! ging van 5 pet. bereikt. Dat echter deze methode in het ge heel niet nieuw is, is misschien minder bekend. Merkwaardiger wijze werd de eerste prac- tische poging, muziek als be geleiding bij de arbeid te februiken, al in 1873 gedaan... oen nl. liet een Paryse thea terdirecteur de facade van zijn theater nieuw beschilderen. En toen hy vaststelde, dat de schilders in de maat schilder den. zong hy hen operette aria's voor, waarby hij op merkte dat zij, alnaarmate 't karakter van de muziek opge wekt of slepend was, sneller en langzamer werkten. WETENSCHAPPELIJK ONDERZOEK Wat toen de Paryse schouw burg-directeur geheel toeval lig ontdekte, is intussen door voortdurende beschouwing en grondige onderzoekingen be vestigd, en methodisch in de practyk gebracht. Zo zijn ook de voorstanders van arbeids- muziek het thans volkomen eens over de waarde van klas sieke en jazz-muziek, in ver band met de door hen beoog de prestatie-verhoging De klassieke muziek zou.- naar zij zeggen, op zyn best de kunstzin van de scheppen de mens, doch niet zijn presta tie kunnen beïnvloeden. Jazz daarentegen zou wel het beoogde resultaat kunnen be reiken. En zelfs daarin zyn nog verschillen. Tango en slowfox vallen vanwege hun langzaam tempo natuurlijk uit, op zijn hoogst laat zich nog de Paso-doble gebruiken. Be ter nog zou echter de foxtrot zijn, en het allerbest de Wener wals. Deze is onovertroffen, als het er om gaat arbeids vreugde en prestatie van de scheppende mens te verhogen. (Nadruk verboden) Vijftig jaren kampwerk N.C.S.V. Deze zomer is het 50 jaar geleden, dat de Nederlandse Cchristen-Studentenvereniging haar eerste kamp te Hattem (Gld.) hield. Hiermede intro duceerde zij als eerste vereni ging het kamperen hier te lande. In die ty'd, waarin het slapen in tenten zonderling en ongezond werd geacht durfden enige leden der 3 jaar tevoren opgerichte N.C.S.V. het aan, kampen te organiseren voor jongensleerlingen van middel bare scholen, de vrouwelijke leden ondernamen deze stap 5 jaren later en hielden hun eer- ste kamp voor meisjesleerlin gen te Brummen. Het uiteindelijk doel van de ze kampen, geleld door stu denten en pas afgestudeerden, is nog steeds de scholieren op een voor hen verstaanbare wy- ze in aanraking te brengen met het Evangelie. Ter gelegenheid van het 50e jaar der jongenskampen en 45e jaar der meisjeskampen orga niseren de kampcommissies resp. een jubileumkamp aan „de Waskolk" te Nunspeet ge durende 2628 Juni en een lustrumreunie op „Woudscho- ten" te Zeist van 12—13 Juli. Duitsers spreken hun veto uit De Duitse Statenraad in de Amerikaanse zóne heeft voor de eerste maal gebruik ge maakt van zijn recht van veto tegen de Duitse economische raad. Het veto betrof het wetsontwerp betreffende de voorlopige inrichting van het economisch bestuur in de Brits-Amerikaanse zóne. De economische raad kan dit veto binnen 14 dagen overstemmen. In een radiorede heeft Felix Gaillard, Frans onder staatssecretaris van economi sche zaken, o.m. medegedeeld, dat de regering besloten heeft verscheidene prijzen te verla gen. J. I. van Ballegoyen de Jong> gem. secretaris van Gom. deppen Liefde. Nachtclubhouder in „De Groene": „Liefde is als ze lie ver walsen dan steppen". Het blosje. Vrouwen blozen niet uit ver legenheid, zegt een medewer ker van de Times Pictorial. Ze blozen als ze het land in heb ben of op de een of andere ma nier betrapt worden. Voorzichtig man. Jef Mermans, de midvoor van het Belgische elftal, dat in Engeland moest spelen, durfde de reis niet per vliegtuig te maken De nieuwe mode. Weet U waarom men de nieuwe mode de „new look" noemt? Omdat die mode zo oud is! Troost. Het bedr ij f stii dschrif t Steen - kool' komt met een woord van troost voor de mijnwer kers. Men heeft namelijk be weert, dat een mijnwerker ongeveer tien jaar korter leeft dan arbeiders in andere bedrijven. ..Steenkool" deelt nu mede, dat de mijnwerker gemiddeld twee jaar en an der halve maand korter leeft.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 5