Eindelijk... Tandjong Priok
Een walsje bij het werk
30 jaar
gemeentesecretaris
Hr. Ms. Kortenaerkomt
aan in Indië
Nachtelijke vaart door
Straat Soenda
Een tentoonstelling
groeit.
Fittings worden een
deviezen-bron
J
Even peultjes
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WOENSDAG 16 JUNI 1948
Gisteravond en vannacht
voer Hr. Ms. torpedojager
Kortenaer langs Sumatra's
westkust, tw voltooiing van
het laatste traject dat het
schip nog scheidde van Neder-
lanas-Inaië. Er waren geen
sterren en het was niét warm.
Het was echt kentering-weer,
dat zich manifesteerde door
regenbuien en later op de
avond en de gehele nacht door
felle bliksemflitsen die de zee
en de nabije kust in vurige
gloed zetten. Even tegen mid
dernacht ontstond een spook
achtig schynsel op de bliksem
afleider: het was 't St. Elm-
vuur, een ontlading tengevol
ge van een door electriciteit
overladen atmosfeer. Geduren
de geruime tijd bleef dit merk
waardige beeld zichtbaar.
STRAAT SOENDA
Tegen de nacht werd Straat
Soenda bereikt. Dit is een vry
lastig vaarwater met talrijke
er zich in bevindende eilanden
en eilandjes. Uur na uur werd
dan ook op de brug gewerkt
met de radar en de asdick,
doch zonder veel „pijn" leid
de commandant Van Adrichem
Boogaerd, die gedurende deze
gehele laatste vaart op de
Indisch Journaal
door
Anthony v. Kampen
brug bleef evenals 1ste offi
cier Van Grondelle, de Korte
naer naar veiliger oorden.
Veiliger... ja, want op geen
enkel van deze eilanden ziet
men, hoewel ze bewoond zyn,
ook maar een enkel licht, 'n
enkel baken. Roetzwart zijn
de eilanden in de nacht, stuk
voor stuk gevaarlijke „kei
stenen" in de koers van pas
serende schepen.
Eindelijk passeerde, ook de
Kortenaer een schip: de „Gro
te Beer", teruggaande naar
Holland afgeladen met jongens
van het leger die gaan demo
biliseren. Een hartelijke groet
werd gewisseld, daarna ver
zwolg de donkere nacht al
spoedig de lichten van beide
schepen.
DE KRAKATAU
De Krakatau was zichtbaar,
doch alleen als een vage schim
op de achtergrond. Er was
Ëeen vuur, er was geen gloed.
Ir was alleen maar een bul
tig rotsmassief, half verborgen
achter regenflarden.
Zo verging deze laatste
nacht... de nacht die wij goed
deels op de brug meemaakten.
Soms waren daar ineens scho
len dolfijnen, die voor de boeg
uitsprongen. Nu niet, zoals
overdag in het tintelende zon
licht, hel gekleurd, maar
grauwe vissen, die nauwelijks
hoorbaar door de deining wen
telden.
Vliegende vissen scheerden
over het water, aan beide
flanken van de Kortenaer en
soms was daar een nachtvo
gel, even gevangen in de stra
len der navigatielichten. Dan
was het alsof die. vogels op
gezogen werd in het licht,
'n moment bleef hij hangen,
om daarna pijlsnel weg te
schieten, in de richting van
het nabije land.
DE ZON!
Toen de zon doorbrak was
de Kortenaer omringd door
eilanden. Kleine eilanden, gro
te eilanden en eilanden die
niets meer waren dan een be-
5 roeide keisteen, midden in
e volle*' zee. Wélk een ver
schil met de eilanden van
Afrika! Daar barre klippen,
hier altijd dicht begroeide
stukken land, met wuivende
cocospalmen en met de eerste
Terugbetaling van
staklngsgelden.
In zijn antwoord op vragen
van het communistische Twee
de Kamerlid Wagenaar heeft
minister Vos geantwoord, dat
inderdaad door het spoorweg
personeel te veel ontvangen
stakingsuitkeringen moeten
worden terugbetaald. In de
meeste gevallen werd een te
hoge uitkering ontvangen om
dat de betrokkenen tijdens de
grote spoorwegstaking zelf
hun loon te hoog opgaven. Het
zou onbillijk zijn tegenover
hen, die wel 'n juiste opgaven
verstrekten, wanneer het al
dus te veel ontvangen bedrag
niet werd teruggevorderd. De
meeste en ook de grootste
bedragen werden bovendien
teruggevorderd van niet sta
kers en van hen, die tijdens
de staking voor andere Duit
se instanties dan de Duitse
spoorwegen hebben gewerkt.
De terugvordering is ovcri-
fens soepel geregeld. De tijds-
uur is in het algemeen op
drie jaar, voor sommige ge
vallen zelfs op 5 6 jaar ge
steld.
Naar „Het Laatste
Nieuws" bericht, zijn in Bel
gië grote zwermen colorado
kevers tot het binnenland
doorgedrongen.
kamponghuisjes, gebouwd
langs de stille stranden. Er
hing een wondere zoet-weeë
geur in de morgen. De geu
ren van het land, van de pal
men, de vegetatie en de kam
pongs. Indië lag voor ons...
vlak bij, grijpbaar haast!
En dan vaart Hr. Ms. tor
pedojager Kortenaer het ei
landje Edam langs en voor
ons ligt een brede strook
land: Java. En op die strook
staan huizen, loodsen, vemen.
Er liggen ook schepen, tien
tallen. Dat is de haven van
Tandjong Priok. En daar moe
ten wy zyn.
Het land komt naderbij,
prauwen scheren langs ons,
boomstronken drijven voorbij
en van de wal af komt een
snelle motorboot van de Ma
rine aanjagen. Aan boord be
vindt zich de oudst aan we zend
zeeofficier van Tandjong Pri
ok, de luitenant ter zee 1ste
kl. D. v. d. Star. Via de sta
tietrap komt hij aan boord
en vaart mee tot de Korte
naer ligplaats heeft gekozen.
IN DE HAVEN
Voor in de haven ligt een
groot wrak. En dat wrak is
niet het enige bewijs dat hier,
in deze haven, iets gebeurd
is, dat nauwelijks enkele ja
ren achter ons ligt. We varen
de haven in en dan is er
plotseling een groot schip, de
Kota Baroe van de Rotterdam
se Lloyd en daarop ziet het
zwart van de jongens van het
leger, die net even voor ons
aankwamen. Honderden han
den worden gezwaaid en over
en weer klinken de groeten.
En dan wacht ons een schit
terende verrassing, want op
het dek van dat schip staat
de Marinekapel der Koninklij
ke Marine opgesteld, en het
korps speelt een mars zo pit
tig, zo daverend enthousiast,
dat het een lieve lust is er
naar te luisteren. Het klinkt
ontroerend Hollands!
Langzaam drijft de Korte
naer naar de steiger Zó
langzaam, dat je zou denken
dat dit goede zeeschip einde
lijk moe geworden was.
DE ONTVANGST
Terstond na het meren
stapt de Chef Staf van de
Commandant Zeemacht Neder-
lands-Indië aan boord, Kolonel
de Booy, in gezelschap van 'n
aantal zeeofficieren; 't gezel
schap begeeft zich naar de
Commandant, teneinde deze te
verwelkomen.
En daarna komt de grote
drukte over het schip, die
kenmerkend is voor ieder
schip uit Holland. Het is
warm en nog warmer omdat
iedereen zich druk maakt.
Alleen de Kortenaer ligt rus
tig aan de trossen, even uit
blazend van die duizenden en
duizenden mijlen die zo ze
juist afgeploegd heeft.
Tandjong Priok... wat kaal.
nogal heet... blakerend in de
felle zonneschijn... droog en
grauw.
Indische jongens lopen en
zitten op de kade, en kijken
belangstellend naar dit grij
ze oorlogsschip, met de hel
der rood-wit-blauwe vlag ach
terop.
NIEUWE BASIS
De Kortenaer heeft zyn doel
bereikt. Of nee... dat is on
juist. Het schip bl\jft slechts
twee dagen liggen. Overmor
gen zal de Commandant Zee
macht Nederlands-Indië, vice-
admiraal Pinke, schip en be
manning inspecteren en na de
middag van die zelfde dag
vertrekt de Jager naar Soera-
baja, de voorlopige basis.
En als er die dag op de
Kortenaer wordt losgegooid,
voor en achter, dan zullen er
200 man min één aanwezig
zyn. Die éne, die niet mee
gaat, is schrijver dezes en hij
weet maar weinig dingen die
hem méér aan het hart gaan.
Hoewel... er gerede hoop
is dat hij dit goede schip, Hr.
Ms. Kortenaer, in de komende
maanden opnieuw zal ontmoe
ten.
Hopenlijk dan met dezelfde
commandant, dezelfde le offi
cier en dezelfde machineka
mer... kortom, compleet met
allen die er thans op varen!
Goede reis Kortenaer... goe
de vaart... en vooral: behou
den vaart!
Montgomery onthulde te Portsmouth een D-Day
gedenk teken.
Tweede ZETO verrijst uit chaos van planken.
Bouw van de stands
15 mlllloen gulden voor nieuwe fabriek
te Deventer.
Volgend jaar in productie.
(Van onze special©
verslaggever).
Over de hele wereld en
in het bijzonder in Neder
land bestaat een grote be
hoefte aan tyddraadfit-
tings en rijwielfitdngs.
Per jaar worden in ons
land ongeveer 1800 ton
fittings ingevoerd. Dit be
tekent vanzelfsprekend 'n
belangrijk bedrag aan de
viezen.
Begin September van het
vorig jaar werd in Neder
land opgericht de N.V. Ne
derlands Amerikaanse Fit
ting Fabriek, met een maat
schappelijk kapitaal van 15
millioen gulden. Een nauwe
samenwerking kwam tot
stand tussen enige Neder
landse industriëlen en het
Brits-Amerikaanse Crane
concern, een groot bedrijf
met tai van enorme fabrie
ken in Amerika en Engeland
(alleen in de fabriek in Chi
cago werken 16.000 man),
dat behalve fittings ook ra
diatoren, badkuipen, afslui
ters, enz, enz. fabriceert.
Besloten werd een modern
geoutilleerde fabriek in De
venter te bouwen. Men hoopt
nog dit jaar het fabriekscom
plex gereed te hebben, zodat
midden 1949 met de afleve
ring van de eerste fittings
kan worden begonnen.
De fittings, welke zullen
worden gefabriceerd, zyn in
de eerste plaats zgn. tfld-
draadfittings, dat zijn de
verbindingsstukken tussen
de buizen aan de rijwielfra
mes.
De fabriek te Deventer
wordt gebouwd voor een pro
ductie van ca. 3600 ton fit
tings per jaar.
WERK VOOR 500 MAN.
De fabriek wordt met de
modernste machines uitge
rust. De inrichting wordt
door de toepassing van lo
pende banden, rolbanen,
luchtsporen enz. hoog geme
chaniseerd. Geschat wordt,
dat bij volle productie onge
veer 500 personen te werk
kunnen worden gesteld. Dit
aantal lykt niet zo groot,
maar dit is een gevolg van
de mechanisatie en de 'toe
te passen technische snufjes.
De arbeiders van Cockerill
hebben zich met 1414 tegen
68 stemmen en 310 onthou
dingen voor staking uitge
sproken. Deze zal, indien de
eisen niet worden ingewilligd
op 19 Juni a-s. ingaan.
De installaties zijn reeds in
Amerika, België, Zwitserland,
Noorwegen en ook in ons
land besteld. Hiermee is
meer dan 5 millioen gulden
gemoeid.
Wanneer de nieuwe Neder
landse fittingfabriek begin
1949 zal gaan produceren,
hoopt men in staat te zijn
op korte termijn in de Ne
derlandse behoefte te voor
zien en winneer dan spoedig
daarna de volle productie
capaciteit zal worden be
reikt, zal daarenboven door
export van de fittings een
belangrijk bedrag voor de
verbetering van de deviezen-
positie van ons land kunnen
worden geleverd.
vordert goed.
Wanneer de architecten Kcl-
dermans, de scheppers van 't
stadhuis op de Markt te Mid
delburg, op dit moment nog
weer eens door hun geteister
de, maar reeds voor een groot
deel gerestaureerde bouw
werk gouden kunnen dwalen,
zouden zy zich zeker de ogen
uitwrijven van verbazing.De
opbouw van de tweede Z.E.T.
O., waaraan thans met man
en macht wordt gewerkt,
vormt dan ook wel een zon
derling contrast met de go-
thische sfeer, die ondanks al
le vcrnielingén in de ruime,
statige zalen is blijven heer
sen. Maar ook in de tegen
stellingen kan dikwijls een ze
kere eenheid worden gevon
den: het oude, de ruwe, dik
ke muren, de eikenhouten pla
fonds ontmoet hier het nieu
we, de handel en industrie
van ons gewest en beide spre
ken van doortastendheid, vak
manschap en ondernemings
lust.
Het is wat voorbarig om nu
reeds, terwijl nog maar enke-
TIJDSCHRIFTEN
„De Wandelaar", Groot
Nederlands maandschrift
voor de Levende Ntuur.
Uitgegeven door A. G.
Schoonderbeek, Laren.
Bij de uitgeversmaatschappij
A. G. Schoonderbeek te Laren
verschijnt thans weer het voor
de oorlog reeds zo bekende
tijdschrift „De Wandelaar",
een maandschrift voor de le
vende natuur.
Het is een genot om in dit
blad te lezen. Niet alleen om
dat de inhoud verantwoord en
degelijk is, maar ook omdat
dit tijdschrift zo buitengewoon
keurig is verzorgd. Prachtige
foto's en goede tekeningen, sa
mengevoegd met overwogen
bijdragen, maken dit maand
blad tot een der mooiste op dit
gebied,
le stands vrijwel gereed zijn
en de meeste andere slechts
in het eerste stadium van op
bouw verkeren, te verklaren,
dat de handel en industrie
hier voortreffelijk voor dc dag
komen. Dit neemt niet weg,
dat de eerste indrukken een
belofte inhouden, èen duidelij
ke aanwijzing, dat de stand
houders kosten noch moeite
hebben gespaard om hun pro
ducten, of het nu een koel
kast is of een brandverzeke
ringspolis, zo aantrekkelijk mo
gelijk aan het publiek voor
te stellen, een aanwijzing te
vens, dat deze tweede Zeeuwse
expositie van handel en indu
strie zal slagen.
GROTE ACTIVITEIT
De activiteit. die momen
teel zowel in het Stadhuis als
in de zalen van het Schut
tershof valt waar te nemen,
is zo inspirerend, dat de toe
schouwer met beschaamde ka
ken staat en een aandrang in
zich voelt om ook een hamer
te vatten en aan het timmer
werk mee te helpen. De vele
mannen, die hier aan de slag
zijn, verdoen huri tijd niet,
hetgeen maar gelukkig is.
want de openingsdatum na
dert met rasse schreden en er
moet nog veel werk worden
verzet. Een cacophonie van
hamergeklop, gezaag, luide
geschreeuwde aanwijzingen,
begeleidt hun arbeid Elec-
•trische draden vliegen door de
ruimte als waren het lasso's
planken worden opgestapeld,
fragmenten van stands be
werkt en in elkaar gepast,
kostbare Vitrite-machines met
zorg opgesteld. Voorzichtig
draagt een aantal mannen 'n
prachtige maquette van Mid-
delburg's industrieterrein naar
de gemeentelijke stand; een
groot bord vertelt in gespoten
letters, dat in de Zeeuwse
hoofdstad 80.000 m2 grond
de industriëlen wacht.
LAMPEN
GEÏNSTALLEERD
Eletricsch licht was uiter
Muziek verhoogt arbeidsprestaties.
Stijging van 5
(Van onze correspondent),
Het is bekend, dat de ar
beidsprestatie van de mensen,
vooral by de handarbeiders,
in de loop van een werkweek
aan dalingen en stijgingen on
derhevig Is. In bijna alle be
drijven geldt dan ook de
Maandag als luie dag. De
menselijke „motor" die Zondag
buiten werking was, loopt dan
nog niet op volle toeren. Op
Dinsdag en Woensdag neemt
de prestatie-capaciteit steeds
toe en Donderdag bereikt het
zijn hoogtepunt, om dan Vrij
dag, tengevolge van vermoeie
nis en het vooruitzicht van 't
week-end weer op het peil
van Dinsdag terug te vallen.
Maar ook in het verloop van
een enkele werkdag iijn er
tijden waarop de menselijke
arbeidsprestatie minder wordt.
D© eerste periode valt tussen
tien en elf uur 's-morgens,
wanneer zich de eerste tekenen
van honger voordoen, en de
tweede 's, middags ongeveer
om drie uur wanneer 't ver
teringsproces ten einde is.
Deze verschijnselen zijn vol
komen natuurlijk. De mens
kan eenvoudig geen volle acht
uur achter elkaar met een
constante arbeidsprestatie
door werken In ieder geval
niet, zolang hem geen zekere
afleiding geboden wordt.
„DODE PUNTEN"
In hun streven zo veel mo
gelijk gebruik te maken van de
menselijke arbeidskracht, en de
„dode punten" van hun arbei
ders zoveel mogelijk te over
winnen, hebben Amerikaanse
industriëlen al enige tijd gele
den naar 'n middel gegrepen
dat, naar de statistieken ons
doen geloven, werkelijk gevol-
fen heeft: zij bieden hun ar-
eiders „werkmuziek" als af
leidingsmiddel. Men heeft
nam. vastgesteld dat een
juist uitgezocht stuk muziek,
dat de arbeidende mens tijdens
zijn werk hoort, hem niet al
leen afleiding bezorgt, maar
daartegenover zyn arbeids
kracht en daarmee, zonder
vermoeienis te bewerkstelligen,
zijn prestatie, zeer merkbaar
opvoert.
Ook in Frankrijk hebben
sinds enige maanden enkele
ondernemingen deze methode
in hun bedrijf ingevoerd, en
daarmee opmerkelijke resulta
ten, tot een prestatie-verho-
aard in de Stadhuiszalen niet
aanwezig. Thans prijken ech
ter overal grote lampen, die
straks een zee van licht over
het geëxposeerde en de be
zoekers zullen werpen. Tevens
zijn luidsprekers aangebracht.
In het Schuttershof worden
de grote zaal mét het toneel,
de groene zaal en de voor
zaal daarvan als tentoon
stellingsruimte ingericht.
De Vlas markt is niet zon
der reden met oranje vaantjes
versierd: deze straat vormt,
evenals in de wiskunde de
rechte lyn, de kortste verbin
ding tussen twee punten, het
Stadhuis en het Schuttershof,
die gedurende tien dagen het
Centrum zullen vormen van
Zeeland. Mogen tienduizenden,
niet alleen uit Middelburg,
maar uit de gehele provincie
en ook daarbuiten, van 17
t/m 26 Juni de weg daarheen
vinden tot voldoening van de
organisatoren der Tweede
Z E.T.O., do exposanten en
niet in do laatste plaats van
hun zelf!
De heer J. I. van Ballegoyen de Jong over de
groei van Goes.
Donderdag a.s. Is het
30 jaar geleden dat de
heer J. I. van Ballegoyen
3e Jong werd geïnstal
leerd als secretaris der
gemeente Goes.
Naar aanleiding hier
van mochten wy een
onderhoud hebben met
de heer van Ballegoyen
de Jong, waarin hy ons
Interessante mededelin
gen deed over de groei
van Goes in de dertig
jaren, waarin hy zijn
beste krachten aan deze
gemeente gaf.
Van 7600 tot 13.000.
inwoners.
Dertig jaar gemeentesecre
taris van Goes.
Dat is officieel geen jubi
leum, maar wanneer men be
denkt, dat het zilveren jubi
leum onopgemerkt voorbijging,
daar de heer van Ballegoyen
de Jong toen in een gijzelaars
kamp verbleef, is er thans alle
reden een ogenblik stil te staan
bij dit zesde Zeeuwse „kroon
jaar" en in het kort het vele,
steeds in omvang groeiende
werk te memoreren, dat hy in
het belang van de gemeente
Goes verrichtte.
Geboortig uit Dieren, had
hij zijn opleiding te Eist geno
ten, werd daarna eerste amb
tenaar te Weisch in de Ach
terhoek en kwam in 1911 als
commies naar Goes. In 1913
volgde daarop zijn benoeming
tot secretaris van de gemeen
te Schoonhoven. Tegen het va
cant komen van het ambt van
gemeentesecretaris, werd hy
aangezocht om te solliciteren.
De heer van Ballegoyen de
Jong deed dit en de benoeming
geschiedde met algemene
stemmen.
GROTE VERANDERINGEN
VOLTROKKEN ZICH.
Sedert zyn komst groeide
de bevolking van 7600 tot bij
na 13.000 inwoners. De toena
me van het aantal secretarie
ambtenaren was groot. Dit
aantal steeg n.l. van 6 tot 16.
terwijl de werktijden ook veel
langer zijn geworden. Konden
vroeger alle wetboeken in een
klein kastje worden geborgen,
thans beslaan alleen de wet
ten, waarmee men ter secreta
rie rechtstreeks te maken
heeft, reeds een lange boeken
plank! Noemen wij slechts de
vele bemoeiingen met het on
derwijs. de veranderingen in
het kiesstelsel vroeger 2
stembureaux. thans 8 en in de
toekomst zelfs 10 de vele
sociale wetten, de ingewikkel
de financiële verhouding tussen
Rijk en gemeente en de enorm
uitgebreide begrotingen. Gaf JUIWUW
bijv. de begroting van 1918 een ging en thans voorzitter, voorts
totaalcijfer van ca. 427.0001 was hy secretaris-penningmees- i
te zien, die van '48 sluit thans
met een bedrag van 1.839.195
voor de gewone dienst en van
3.693.564 voor de kapitaal-
dienst.
Toen de heer van Ballegoy
en de Jong in Goes kwam,
was er alleen een gasbedrijf,
doch in de loop der jaren kwam
daarbij de Keuringsdienst van
Waren, de Vleeskeuringsdienst,
een Slachthuis, een Grondbe
drijf enz.
Grote veranderingen vonden
ook plaats in het stadsbeeld.
Dertig jaar geleden was de be
bouwde kom practisch geheel
binnen de vesten gelegen. En
alhoewel de huizenbouw, de
wegenaanleg enz. in de voor
oorlogse jaren ongetwijfeld ge
makkelijker ging. alles bracht
toch zijn administratieve be
slommeringen met zich mede,
zodat het aandeel van de ge
meente-secretaris in al deze
verbeteringen niet gering is
geweest.
EEN MOEILIJKE TIJD.
Voor de heer van Ballegoyen
de Jong, die onder drie burge
meesters diende, 'n.l. de heren
Hajenius, van Dusseldorp en
ten Kate, zyn de bezettingsja
ren niet van de gemakkelijkste
geweest. In Mei '42 werd hy
in gyzeling genomen tot '44.
Daarna twee maanden thuis
moest hy Zeeland wederom als
„staatsgevaarlijk" verlaten,
doch na een zwerftocht langs
verschillende onderduikadres
sen keerde hij tegelijk met de
bevrijders in Goes terug. Tot
October 1950 hoopt hij deze
gemeente, waarin hy steeds
met genoegen arbeidde, nog te
blyven dienen.
Naast zyn druk ambtelijk
leven, vond de heer van Balle
goyen de Jong ttfd daadwerke
lijk deel te nemen aan het ver
enigingsleven in zijn woonstad.
Zo is hij reeds van '23 af be
stuurslid van de Oranjevereni-
ter van de Burgerwacht, ter
wijl hij tevens hoofdbestuurslid
van de Bond van gemeente
ambtenaren en voorzitter van
dc afd. Zeeland is. Ook mevr.
van Ballegoyen de Jong neemt
actief deel aan het verenigings
leven. Zo is zij o.m. bestuurs
lid van de Ambachtsschool, op
richtster van de Ver. van Vrijz.
Godsdienstigen te Goes, terwijl
zij in vroeger jaren meermalen
haar medewerking aan concer
ten verleehde.
In 1937 mocht de heer van
Ballegoyen de Jong Koninklijke
waardering voor zijn werk
ontvangen door zijn benoeming
tot Ridder in de Orde van
Oranje Nassau.
Samenvattend mogen wij dus
zeggen dat de heer van Balle
goyen dc Jong een groot aan
deel heeft gehad in de opbouw
van Goes tot wat het thans is:
een groeiende en bloeiende ge
meente.
By dit jubileum komt hem
hiervoor uit naam van de bur-
gery zeker de hartelijke dank
toe!
ging van 5 pet. bereikt. Dat
echter deze methode in het ge
heel niet nieuw is, is misschien
minder bekend. Merkwaardiger
wijze werd de eerste prac-
tische poging, muziek als be
geleiding bij de arbeid te
februiken, al in 1873 gedaan...
oen nl. liet een Paryse thea
terdirecteur de facade van zijn
theater nieuw beschilderen.
En toen hy vaststelde, dat de
schilders in de maat schilder
den. zong hy hen operette
aria's voor, waarby hij op
merkte dat zij, alnaarmate 't
karakter van de muziek opge
wekt of slepend was, sneller
en langzamer werkten.
WETENSCHAPPELIJK
ONDERZOEK
Wat toen de Paryse schouw
burg-directeur geheel toeval
lig ontdekte, is intussen door
voortdurende beschouwing en
grondige onderzoekingen be
vestigd, en methodisch in de
practyk gebracht. Zo zijn ook
de voorstanders van arbeids-
muziek het thans volkomen
eens over de waarde van klas
sieke en jazz-muziek, in ver
band met de door hen beoog
de prestatie-verhoging
De klassieke muziek zou.-
naar zij zeggen, op zyn best
de kunstzin van de scheppen
de mens, doch niet zijn presta
tie kunnen beïnvloeden.
Jazz daarentegen zou wel het
beoogde resultaat kunnen be
reiken. En zelfs daarin zyn
nog verschillen. Tango en
slowfox vallen vanwege hun
langzaam tempo natuurlijk uit,
op zijn hoogst laat zich nog
de Paso-doble gebruiken. Be
ter nog zou echter de foxtrot
zijn, en het allerbest de Wener
wals. Deze is onovertroffen,
als het er om gaat arbeids
vreugde en prestatie van de
scheppende mens te verhogen.
(Nadruk verboden)
Vijftig jaren kampwerk
N.C.S.V.
Deze zomer is het 50 jaar
geleden, dat de Nederlandse
Cchristen-Studentenvereniging
haar eerste kamp te Hattem
(Gld.) hield. Hiermede intro
duceerde zij als eerste vereni
ging het kamperen hier te
lande. In die ty'd, waarin het
slapen in tenten zonderling en
ongezond werd geacht durfden
enige leden der 3 jaar tevoren
opgerichte N.C.S.V. het aan,
kampen te organiseren voor
jongensleerlingen van middel
bare scholen, de vrouwelijke
leden ondernamen deze stap 5
jaren later en hielden hun eer-
ste kamp voor meisjesleerlin
gen te Brummen.
Het uiteindelijk doel van de
ze kampen, geleld door stu
denten en pas afgestudeerden,
is nog steeds de scholieren op
een voor hen verstaanbare wy-
ze in aanraking te brengen
met het Evangelie.
Ter gelegenheid van het 50e
jaar der jongenskampen en 45e
jaar der meisjeskampen orga
niseren de kampcommissies
resp. een jubileumkamp aan
„de Waskolk" te Nunspeet ge
durende 2628 Juni en een
lustrumreunie op „Woudscho-
ten" te Zeist van 12—13 Juli.
Duitsers spreken hun veto uit
De Duitse Statenraad in de
Amerikaanse zóne heeft voor
de eerste maal gebruik ge
maakt van zijn recht van veto
tegen de Duitse economische
raad. Het veto betrof het
wetsontwerp betreffende de
voorlopige inrichting van het
economisch bestuur in de
Brits-Amerikaanse zóne. De
economische raad kan dit veto
binnen 14 dagen overstemmen.
In een radiorede heeft
Felix Gaillard, Frans onder
staatssecretaris van economi
sche zaken, o.m. medegedeeld,
dat de regering besloten heeft
verscheidene prijzen te verla
gen.
J. I. van Ballegoyen de Jong>
gem. secretaris van Gom.
deppen
Liefde.
Nachtclubhouder in „De
Groene": „Liefde is als ze lie
ver walsen dan steppen".
Het blosje.
Vrouwen blozen niet uit ver
legenheid, zegt een medewer
ker van de Times Pictorial. Ze
blozen als ze het land in heb
ben of op de een of andere ma
nier betrapt worden.
Voorzichtig man.
Jef Mermans, de midvoor
van het Belgische elftal, dat in
Engeland moest spelen, durfde
de reis niet per vliegtuig te
maken
De nieuwe mode.
Weet U waarom men de
nieuwe mode de „new look"
noemt? Omdat die mode zo
oud is!
Troost.
Het bedr ij f stii dschrif t Steen -
kool' komt met een woord
van troost voor de mijnwer
kers. Men heeft namelijk be
weert, dat een mijnwerker
ongeveer tien jaar korter
leeft dan arbeiders in andere
bedrijven. ..Steenkool" deelt
nu mede, dat de mijnwerker
gemiddeld twee jaar en an
der halve maand korter leeft.