Noodsprong van Trygve Lie?
Vlaamse steden voerden een
hopeloze strijd tegen het zand
Structuurveranderingen
in Nederland
Organisatiemoeilijkheden
bij Olympische Spelen
Ons
pad gaat niet
over rozen
Ambonnezen, Menadonezen
en Timorezen willen het
Nederlanderschap
Douanen dachten aan een extra'tje
Opkomst, bloei en
ondergang van Brugge,
Damme en Sluis
Interessante tentoonstelling over de
geschiedenis van het
Zwin te Brugge
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 27 MEI 1948
Grondslagen van ons beslaan
ondergraven
Onze minister van land
bouw heeft zich de vorige
week in zeer pessimistische
bewoordingen uitgelaten over
de mogelijkheid van boterex-
Sort: onze kostprijs ligt zo
oog, dat het uiterst moeilijk
is tegen de N. Zeelandse en
Deense concurrentie op te
roeien. Hierdoor is practisch
een eind gemaakt aan Neer-
lands roem als boter-exporte-
rend land. Ter vergelijking
diene, dat in 1939 66-434.000
Kg. boter geëxporteerd werd
voort'f 46.233.000 en in 1947
slechts 552-000v K-G. voor
f 3.516.000.
Het is echter de zuivelboer
niet alleen, die zich na de
oorlog plotseling gesteld ziet
voor een volkomen omme.
keer van sedert tientallen ja
ren langzaam gegroeide ver-
houdingen en toestanden
waarmee hU zich zo ver
trouwd had gemaakt. Door
de oorlog zijn er namelijk zul
ke demonische krachten los
?:ekomen, dat verscheidene
evensaderen van het sedert
1870 door ons met bekwaam
heid en energie opgebouwde
economische organisme zijn
afgesneden en dat wij met
recht kunnen zeggen, dat de
grondslagen van Neerlands
bestaan tenzij wij tijdig de
bakens verzetten dreigen
te worden ondergraven.
TOEN EN NU....
Wat bedoelen wij nu met
deze structurele veranderin
gen? Niet dat er zo vele ma
chines e d. door de oorlog
zijn vernield, noch dat er zo
weinig gespaard wordt en dat
er zulke begrotings tekorten
zijn, of dat onze arbeids-pro-
ductiviteit zo gering is. Neen,
wij zoeken het dieper. Vóór
1940 was het zo, dat onze in
voer veel groter was dan on
ze uitvoer, welke luxe wij ons
konden permitteren doordat
wij veel geld ontvingen door
onze beleggingen in Amerika
en elders, door onze investe
ringen in Indië en door onze
scheepvaart- en andere dien.
sten aan het buitenland be-
Prof. Tammes over
Internationale politiek.
Prof. mr, A. J. P. Tammes,
hoogleraar in de internatio
nale betrekkingen te Rotter
dam en voormalig schrijver
van de buitenlandse overzich
ten in de N.R.C., hield Maan
dagavond in de bovenzaal van
de Schouwburg te Middelburg
een lezing voor de Maatschap
pij voor Nijverheid en Handel
over „De internationale poli
tiek".
Prof. Tammes poogde, zoals
lr. M. de Vink het na de le
zing "uitdrukte, de stukjes van
de legpuzzle, die de kranten
lezer bij het volgen van de
stroom van feiten en gebeurte
nissen voor ogen krijgt, aan
een te voegen tot een enigs
zins samenhangend beeld. Dat
beeld was uiteraard vrij som
ber.
In zijn diagnose van de hui
dige crisistoestand weet prof.
Tammes de spanningen aan
drie belangrijke factoren. De
eerste is het gebrek aan fun
damentele overeenstemming
tussen de voornaamste partij'
en,"dat voortdurend tot uiting
komt op conferenties en in
de conflicten over procedure-
kwesties.
Dan is er, wat prof. Tam-
mes noemde, de polaire
machtsvorming, het ontstaan
van twee super-mogendheden,
die tegenover elkaar staan.
De oude constellatie van
machtsevenwicht tussen drie
of meer grote mogendheden is
weggevaagd.
De derde factor is die van
de militaire instabiliteit. Door
de snelle vorderingen van tech
niek en wetenschap) hebben de
aanvalswapens 'n voorsprong
gekregen op de verdedigings
wapens. Geen land kan zich
meer veilig voelen vooï agres
sie, ieder wil beslist sterker
zijn dan de ander en dat leidt
tot een steeds snellere bewa
peningswedloop. Hand in hand
gaat een toenemende invloed
van de militairen.
Een voorzichtige prognose
is deze: Op de duur moet het
tot een acute crisis komen,
waarbh hetzy de ene partij zijn
wil oplegt aan de andere, het
zij ee nvoorlopig compromis
tot stand komt. Daarbij moet
rekening worden gehouden
met geweld, beperkt of op
grote schaal.
Mogelijk kan dit vermeden
Worden door een plotselinge
verandering b(j een der partij
en.
Een therapie is moeittjk.
Wellicht kan op de duur een
derde macht gevormd worden,
,,'n geestelijke macht", die de
tegenstellingen kan verzachten
en de al te grote emotionali
teit er aan kan ontnemen.
Dat kan een gedeeltelijke op
lossing op lange termijn zijn.
Voor 't ogenblik rest ons
slechts duidelijk partij te
kiezen.
wezen- Deze inkomsten wa
ren ah-w. de kurk waarop
onze hoge levensstandaard
dreef, zij vormden de vaste
muren van ons economische
gebouw.
En thans Aan onze bui
tenlandse beleggingen wordt
steeds meer geknabbelt. Door
verkoop van Amerikaanse ef
fecten er is juist deze week
bekend gemaakt, dat obliga
ties en preferente aandelen ge
vorderd zullen worden ont
vangen wij ter. leniging van
de directe nood dollars, doch
wij slachten ook de kip die
gouden eieren legt: in 1938
b.v. 175 millioen-
GEEN BALEN UIT INDIE
De kapitalen, die in Indië
in plantages en fabrieken zijn
belegd, leveren door de enorme
verwoestingen in de afgelo
pen jaren geen baten meer op.
(In 1938 nog 117 millioen).
Wij ziji integendeel verplicht
nieuwe kapitalen te lenen, ten
einde de ondernemingen in
Indië in staat te stellen haar
bedrijven we>er op te bouwen.
De tabaksmaatschappijen Deli
en Arendsburg doen thans als
eerste een beroep op de markt,
doch 't ziet er niet naar uit dat
de beleggers erg happig zyn
de gevraagde 18% millioen
te verschaffen.
Onze uitvoer bedroeg vóór
de oorlog nog altijd c.a. 70 pet.
van de invoer. In 1947 is dit
slechts ca. 42 pet. Gedeelte
lijk komt dit doordat onze in
voer wegens de enorme be
hoeften en zo is achteruitgelo
pen, doch in niet mindere
mate doordat onze uitvoer
naar onze vaste buitenlandse
afnemers voor een min
of meer belangrijk deel
is verlamd. Wij exporteerden
in 1937 voor 15,4- pet van on
ze totale uitvoer naar Duits
land en voor 21,7 pet. naar
Engeland. In 1947 bedroegen
deze percentages slechts 3,1 en
12,9. Met onze, grotendeels
agrarische export naar Duits
land kochten wjj waardevolle
grondstoffen, machines en ge-
Duitsland kan deze echter niet
meer leveren en wjj moeten
di artikelen dus elders kopen,
vooral in de Ver. Staten,
Maar wij kunnen die nieuwe
leveranciers niet ofslechts
zeer ten dele betalen met onze
edele agrarische producten om
de doodeenvoudige reden, dat
zjj ze zelf voortbrengen of dat
onze producten (boter!) te
duur zijn. Hier komt nog bjj,
dat vele vooroorlogse afnemers
(Z. Amerika, India en Paki
stan) een eigen industrie heb
ben opgebouwd en bijgevolg
onze geijkte industriële goe
deren niet meer van node
hebben.
DE BEVOLKING GROEIT!
Onze bevolking groeit Jp
zulk een angstwekkend tempo,
dat ln 1952 456.000 mensen
meer dan in 1938 aan het
werk gezet moeten worden.
Werk echter dat grotend*
in de industriële sector be vin
den is en dat daarom onze
economische leiders voor het
aantrekken van extra onderne
mer», gebouwen, machines,
grondstoffen nog zeer veel
Hoofdbrekens zal kosten.
WH hebben dit „long run"
probleem, dl» vraagstuk van
de komende 10 a 20 jaar,
slechts met enkele woorden
kunnen aanstippen. YV'M meen
den echter toch tot deze schets
gerechtigd te zHn, omdat wH
door de moeilijkheden van het
ogenblik maar al te zeer ge
neigd zjjn de minstens even
grote moeilijkheden, waarvoor
wjj ln de toekomst gesteld
zullen worden, over'het hoofd
te zien.
De
Spaanse
nieuw benoemde
ezant in Neder
land, EmÏÏio Navasquez,
Maandag op Schiphol
kfmen.
Dr. Ozinga van de R.V.D. verbood
het Wilhelmus
(Van een bijzondere
medewerker).
BATAVIA, Mei. In deze
brief willen vrij het hebben
over de heren Trygve Lie, L.
Polhaupessy en dr. Ozinga,
zo op het oog wij gevèn
het gaarne toe een eigen
aardige combinatie.
Trygve Lie is, dat weet 'n
ieder, secretaris-generaal van
de Organisatie der Vere
nigde Naties. Hoe het met
deze tweede Volkenbond is
gesteld, weet men ook. Het
kraakte in dit huis eerder en
het kraakt er harder dan in
Identiteitskaarten
ontworpen
Tot de vele moeilijkheden,
welke het Olympische organi
satie comité moet overwinnen,
alvoréns de spelen een aan
vang kunnen nemen, behoren
ook de in- en uitvoer van al
lerhande soorten materiaal
als kleren, voedsel
jachten, vuurwapens, pols
stokken enz. enz,, waarvan de
deelnemers zich tijdens de
wedstrijden zulllen bedienen
en die ze na afloop, voorzo
ver nog in bruikbare staat,
ook weer graag mee terug
wilen nemen naar hun land.
Het schijnt,dat de Engelse be
lasting en douane auto
riteiten, die een extraatje
zeer goed kunnen gebruiken,
in alle enist van plan zijn ge
weest om de gebruikelijke in
voerrechten op al dit materi
aal ie heffen. Het organisa
tie comité deelt tenminste met
grote voldoening mede, da na
onderhandelingen met de di
verse departementen een rege
ling is getroffen, welke de
belangen van de Engelse
schatkist waarborgt, maar te
vens de deelnemers vrijstelt
van de verplichting om be
dragen van vele duizenden
reedschappen. Het verarmde ponden aan belastingen te
storten by de invoer van dit
Olympisch materiaal, hangende
de weder-uitvoer na het ein
de der spelen.
Dat het hier om grote som
men gaat, kan bljjken uit het
feit, da. volgens een schatting
tot de bagage van de vier
k vijfduizend deelnemers onder
meer zullen behoren ruim
tweehonderd paarden, honderd
roeiboten, vijftig zeiljachten,
talloze pistolen en andere
vuurwapens, honderden degens,
sabels en floretten en onge
veer vierhonderd rijwielen, al
met al een belasting-object
vormend, waarop de betrokken
autoriteiten reeds bij voor
baat een begerig oog hadden
geslagen.- Als gezegd zullen
nu, dank zij de bemoeiingen
van het ijverige organisatie
comité, geen fiscale barrières
worden opgeworpen. Het co
mité neemt alle nodige maat
regelen voor zijn rekening en
de .verschillende landenploegen
van overzee zullen met een
gerust hart hun paarden, jach
ten enz. kunnen invoeren,
zonder dat ze een waarborg
som behoeven te storten, om
dit materiaal later ook weer
uit te voeren.
Teneinde misbruik van de
uit te reiken vergunningen te
voorkomen zijn voor de deel-
mers en officials speciale
Olympische identiteitskaarten
ontworpen, die recht geven op
halve tarieven voor de spoor
wegen.
HUISVESTINGS
PROBLEEM
Een andere kwestie, die de
organisatoren nog altijd veel
hoofdbreken kost, is de huis
vesting van de deelnemers en
de officials Er is ruimte ge
noeg besch'ikbaar. Het komt
er nu slechts op aan de be
trokkenen zodanig onderdak
te brengen, dat ze ook alle
maal tevreden zijn. Dit kan
echter niet gebeuren voordat
men precies weet, hoeveel
mensen er komen, en het defi
nitieve aantal zal pas be
kend zijn bij het sluiten van
de insenryfdatum half Juni.
Intussen komt de eerste
ploeg van overzee, en wel
de Nieuw Zeelandse, al op 1
Juni in Engeland aan. De
Nieuw-Zeelanders zullen 'waar
schijnlijk naar Richmond Park
gaan, totdat het voor hen be
stemde kamp geopend wordt.
In de loop van Juni verwacht
men ook de meeste leden van
het Australische team, die de
reis in drie vliegtuigen ma
ken. Ook zij worden tijdelijk
in Richmond Park onderge
bracht.
r
Joodse soldaten achter een barricade in Jaffa.
Brugge - Damms Sluis. Drie Vlaamse steden met
een glorieus verleden. Belangrijke centra van handel en
verkeer in tl» middeleeuwen,nu verstild, dromend van die
oude glorie, aantrekkelijk voor toeristen uit binnen- en
buitenland.
Nog altyd Is Brugge een nyver centrum voor YVest-
Vlaanderen, ma3r haar inwonertal liep tocli terug van
200.000 in de bloeiperiode tot een kleine 70.000 ln onze
dagen. Eu van Sluis kan na de laatste wereldoorlog he
laas niet eens meer gezegd worden, dat het vreemdelin
gen trekt, Of het moest zynom de puinhopen te gaar
zien
Waaraan hadden deze ste
den toch hun grote bloei te
danken en hoe komt het, dat
zij na de middeleeuwen die
bloei snel verloren
Wie een antwoord op deze
vragen wil hebben, kan daar
over veel vinden in de tal
rijke boeken en tijdschriftar
tikelen, welke ovèr deze
streek zijn geschreven. Maar
hy kan óók een bezoek bren
gen al Is dat in onze da
gen van schaarse frankjes
niet zo heel gemakkelijk
aan de interessante tentoon
stelling, welke op het ogen
blik in Brugge is ingericht
over de geschiedenis van het
Zwin.
Want met het Zwin zijn
Brugge, Damme èn Sluis op-
-ekomen enweer ten on
er gegaan. Alleen dezé
machtige zee-arm, welke zich
in zijn goede dagen uitstrek
te van Cadzand tot Brugge,
langs Sluis en St. Anna ter
Muiden langs Damme en
Monnikerede, ja met behoor
lijke zij-armen zelfs tot Aar
denburg en het Vlaamse Mid
delburg. maakte het de koop
vaarders mogelijk hun goede
ren in deze rijke Vlaamse
koopsteden af te leveren.
ONTSTAAN VAN 'T
ZWIN.
Het Zwin is er niet altijd
geweest. Het ontstond zelfs
pas ln de vijfde eeuw onzer
jaartelling, toen grote over
stromingen in deze Vlaamse
kuststreek enorme verande
ringen te weeg brachten, 't
Was een overstroming, welke
zich slechts langzaam vol
trok en vooral bij elk spring-
tg weer vorderingen maak
te, en het Zwin groeide zo
als een stelsel van geulen,
dat de stad Brugge 'n prach
tige uitweg gaf naar de wa
tervlakte tussen Knocke,
Cadzand en Sluis.
Op de tentoonstelling,
welke in het museum Tul-
pinckRoerich te Brugge
wordt gehouden, ziet men 'n
prachtige maquette van de
toestand, zoals deze in de ja
ren 1150 tot 1350 moet zijn
geweest: West Zeeuwsen-
Vlaanderen als een gebied van
vier eilanden, gescheiden
door de armen van het Zwin,
dat zich als een brede wa
terstroom uitstrekte onge
veer tot Damme. Het oude
Zwin, dat slechts 1 k 2 km.
Westelijker had gelopen, was
toen reeds vrijwel verzand en
ook met de Reie, die Damme
met Brugge verbond, kregen
de Bruggenaren, die alle
moeite deden om de verbin
ding open te houden, reeds
narigheid. Ze bouwden zelfs
een sluis fn Damme, maar
ook dat mocht niet baten en
tegen het einde van de 12de
eeuw was de toestand door
de steeds verder gaande ver
zanding al zo, dat de groot
ste zeeschepen niet verder
dan Damme konden komen,
waar hun goederen dan in
kleine boten moesten worden
overgeladen.
DAMME EN SLUIS.
Deze situatie bracht tevens
mede, dat Damme binnen
weinig jaren van voorhaven
van Brugge uitgroeide tot
een van de belangrijkste
handelscentra van West-Eu
ropa. Vie nu door de nauwe
vervallen straatjes van het
stadje loopt kan zich dit
nauwelijks voorstellen.
En eigenlijk is het Sluis
precies zo vergaan. Gesticht
kort na 1250, nam het om
streeks het midden van de
14de eeuw de taak van Dam
me over toen ook die stad
niet meer voor zeeschepen
bereikbaar bleek. En ook
Sluis zou het op den duur
niet houden al duurde de
bloei hier toch nog tot na
1600.
STRIJD TEGEN
HET ZAND,
De hele zestiende eeuw
werd een eeuw van strijd
van Brugge tot behoud van
zyn uitweg naar zee. Een strjjd
tegen net zand!
Van alles is er geprobeerd.
Van Sluis liep in N.-O. rich
ting het zg. Zwarte Gat, een
oude Zwinarm, welke tussen
Oostburg, Cadzand en Groe-
de door een polder was af
gesloten. In 1470 opende men
buiten zou stromen en zo het
zand zou meevoeren. Maar
liep anders uit: er kwam nog
meer zand binnen en vijftien
jaar later moest men cr wel
toe overgaan de polder weer
te sluiten.
In d eerste jaren na de
troonsbestijging van Karei V
tussen 1515 en 1520 dus,
volgde een andere groot
scheepse poging: de aanleg
van het Kanaal, van Oost
burg, dat het Zwin bij Sluis
moest verbinden met
Schelde bij Bieiwliet. In 1520
werd dit kanaal geopend.
Maar weer zonder het ver
wachte resultaat. Het Zwin
verzandde steeds verder en
zyn geschiedenis werd,
een Belgische historicus het
veel later eens heeft uitge
drukt, de geschiedenis van
zijn Verdwijning.
De buitenlandse kooplieden
bleven van het Zwin weg en
vestigden zich in Antwerpen,
dat de taak van Brugge als
Vlaamse koopstad overnam.
Wel trachtten de Bruggena
ren nog door de aanleg van
een- kanaal van Sluis naar
hun stad met twee grote
zeesluizen by Sluis (voltooid
in 1566) hun zaak te redden,
maar dit kanaal heeft slechts
in de eerste jaren van zijn
bestaan het nog mogelijk
gemaakt, dat kleinere zee
schepen naar Brugge kwa
men. Later was het alleen
nog maar geschikt voor de
binnenvaart en deze taak is
het blijven vervullen tot Na-
Êoleon de vaart Brugge
»ammeSluis liet graven.
KANAAL NAAR
BRESKENS?
Aanleiding tot dit keizerlijk
besluit was een tocht, welke
Napoleon op 23 September
1811 over het Zwin moest ma
ken. De keizerlijke boot was
deze polder in de (hoop, dat door de zandbanken gedwon-
het binnenkomende water bij gen een geweldige omweg te
laag tij door het Zwin naar maken en weinig dagen
Een kaartje, ontleend aan Dr. Antolne de Smet',
schiedenis van het Zwin", dat de toestand tussen
en 1850 weergeeft.
ter werd reeds het bevel ge
geven tot het graven van
Napoleon-kanaal van Brugge
over Damme naar Sluis, dat
volgens de oorspronkelijke
bedoelingen zelfs tot Breskens
had moeten worden doorge
trokken. Maar zover is Napo
leon nooit gekomen! Misschien
komt het er in onze dagen
nog eens van, wanneer de
plannen, welke de laatste ja
ren weieens over een kanaal
door West Zeeuwsch-Vlaan-
deren zijn geopperd, verwezen
lijkt zouden worden. Maar erg
waarschijnlijk lijkt ons di?
niet
TENTOONSTELLING
TE BRUGGE
Dit alles wordt op bijzonder
interessante wijze geïllusteerd
door de merkwaardige
historfëch ook zeer belan;
ke kaarten uit verschillem
iaamse archieven, welke op
bedoelde tentoonstelling geëx
poseerd zijn, zoas de bekende
van Pourbus uit 1578, een
van Lanceloot Blondeel uit
1546 en een nog veel primi-
tiver kaart uit 1450. Ook is
er een bijzonder fraai exem
plaar van de beroemde Blaau-
atlas, welke opengeslagen ligt
by de kaart van Vlaanderen
(1664). MMi
Maar er is meer te zieh. Er
zijn prachtige scheepsmodellen,
trotse Zeekastelen zowel als
aardige trekschuiten, welke
eertijds de verbinding van
Brugge met Gent en Oostende
onderhiQlden, de laatste speci-
ngericht om de relzig
voor Engeland te vervoeren
Er zyn ook oude charters, ze
gels van de Vlaamse steden,
een kostbare collectie gouden
en zilveren munten en ten
slotte een natuur historische
afdeling, welke ons duidelijk
maakt hoeveel fraais er nog
te bewonderen valt op de
schorren en slikken, welke er
in de 20-ste eeuw als laatste
herinnering aan de machtige
zeearm zijn overgebleven.
De haven van Sluis, waar
van de rol eigenlijk al om
streeks 1550 uitgespeeld was.
is blijven bestaan tot 1864 toen
de Zwinpolder werd aangelegd.
En twee kleine armen van het
oude Zwin verdwenen in 1872
toen krachtens een overeen
komst tussen België en Ne
derland de bekende Interna
tionale dijk werd gebouwd
een jaar later gevolgd door
een verbfndingsdijk naar de
duinen van het Zoute.
De nor altijd glorieuze
schoonheid van Brugge, de
ruïnes van Sluis, de stille
straatjes van Damme de ou
de vuurtoren van St. Anna
ter Muiden dat op de Wes
telijke oever van het Zwin
lag en de ln Juni zo prach
tig paars bloeiende scnorren
tussen Cadzand en Knocke,
de eerste gemeenschappelijke
organisatie der volkeren.
ONTDEKKING.
Er is dus weinig reden tot
vreugde voor de neer Tryg
ve IJe en daarom zal hij ge
dacht hebben: „Als je jezelf
niet eens kietelt, lach Je
nooit". Toen heeft hij plotse
ling ontdekt, dat de Vere
nigde Naties „zeventig milli
oen Inwoners van Indonesië
gered hebben van een ver
schrikkelijke burgeroorlog,
waarin zy dreigden te' wor
den meegesleept."
Men houdt «ven dc adem in
van verbazing en veront
waardiging als men een
dergeliike uitspraak leest. Uit
onkunde spruit zij niet voort.
Men mag aannemen, dat de
secretaris-generaal der U. N.
O. weet wat er, waar 09k
ter wereld, aan de hand is.
Hij weet dus ook, dat er in
Indonesië geen sprake was
van een verschrikkelijke bur
geroorlog, die zeventig mil
lioen mensen dreigde niee to
sleuren. Hy moet weten, dat
de republiek, waarmee Ne
derland in conflict is, slechts
een betrekkelijk klein deel
van Indië uitmaakt, zowel
naar oppervlakte als inwo
nertal. Wij kunnen de uit
spraak van d© heer Trygve
Lie dan ook niet anders
zien als een domme
noodsprong, als het zich
vastklampen aan een stroo-
halm denk aan Palestina!
nu de grond onder de voe
ten wegzinkt.
POLHAUPESSY
WIL NEDERLAN
DER ZIJN!
Schrijvende over die ze
ventig millioen inwoners van
Indonesië van meneer Lie ko
men wy vanzelf tot de heer
Polhaupessy, die men in Ne
derland niet kent, maar die
wij hier voorstellen als de
zeer militante, geestdriftige
welbespraakte voorzitter
van de Yersatoean Timoer
Besar, de vereniging van
Ambonezen, Menadonezen en
Timorezen. Deze vereniging
heeft kort geleden haar twee
jarig bestaan gevierd en zij
deed dat met een vergade
ring, waarin een groot aan
tal sprekers geestdriftig ge
tuigden van hun trouw aan...
Nederland.
Een trouw, een gevoel van
verbondenheid, die zich zover
nitstrekt, dat deze Indonesi
ërs niet in een Unie met Ne
derland verenigd wensen te
zijn. maar dat zjj het Neder
landerschap, zoals ook u en
de bewoners van Suriname
en Curasao dat bezitten, voor
zich opeisen. En zy menen,
dat met recht te kunnen
doen op grond van de offers
ook de hoogste - die. zjj
voor de gemeenschappelijke
zaak, de vrijheid, hebben ge
bracht.
Helaas getuigden dé rede
voeringen ook van de teleur
stelling, die zy tot dusver
hebben ondervonden. De Ne
derlandse regering en het
Nederlandse volk! staan
onverschillig tegenover dit
diepgewortelde verlangen van
de bewoners van de Grote
Oost en te weinig aandacht
wordt er aan hun wensen ge
schonken. Laat men er zich
in Nederland voor hoeden,
dat men om der wille van
„de politiek" deze mensen
van zich afstoot.
DR. OZINGA EN
HET WILHELMUS.
Het podium was, tijdens de
vergadering der Persatoean
T. B. rykelijk versierd met
rood-wit-blauwe vlaggen en
achter de bestuurstafel hing
een portret van H. M. de
Konipgin. En van deze uitin
gen van verknochtheid aan
Nederland, van deze Indone
siërs komen we dan op de
heer Ozinga.
De heer Oringa is hoofd
van de Regeringsvoorlich
tingsdienst en daardoor ook
van de Radio-omroep, die re
gelmatig het omroeporkest
verhuurt aan militaire en
burgerlijke Welfare-organisa
ties voor de door deze geor
ganiseerde Zondagavondcon
certen.
Reeds enige tijd was er
verschil van mening tussen
R.V.D. en Welfare over het
feit, dat deze concerten met
het „Wilhelmus" werden ge
opend. Tot een conflict kwam
het toen de R.V.D. aan de
verhuur de voorwaarde ver
bond, dat het „Wilhelmus"
niet mocht worden gespeeld.
De R.V.D. stelde zich op het
standpunt, dat het volkslied
ten eerste alleen bij bijzon
dere gebeurtenissen moet ten
gehore worden gebracht
en ten tweedeachtte men 't
onjuist, in deze Indonesische
samenleving alleen het Wil
helmus te spelen niet het
Indonesische volkslied. Voor
de ten eerste genoemde me
ning valt natuurlijk iets te
zeggen. Het volkslied ver
liest zyn waarde als men het
te onpas laat spelen, maar
de vraag is of het tactisch
juist nu deze zaak zo
scherp te stellen. Want Hel
conflict dreigde grote vor
men aan te nemen. Welfare
besloot het concert niet te
laten doorgaan en daarmee
zouden niet alleen honderden
regelmatige concertbezoekers
^^"Pcerd, zijn, maar ook ,,'t
Wilhelmus" een twistpunt ge
worden zijn. Gelukkig heeft
ae lt. gouverneur-generaal
^Jgrepen en bopaald| dat
„het Wilhelmus" wèl gespeeld
fi?kki£2 Maar ten on&e"
vormen "sledT* terinnTri^en vaï^dc Svd Vandrhet0i|oSfd
aan 'n periode, waarin in deze blijft It H?' „iaf0zinga'
hoek van Vlaanderen het hart eellfk rfïf 5» i? ,",'et onm°'
™d,Soïd(l Va" mU'SJe "0S
(Nadruk verboden.)!