Noodsprong van Trygve Lie? Vlaamse steden voerden een hopeloze strijd tegen het zand Structuurveranderingen in Nederland Organisatiemoeilijkheden bij Olympische Spelen Ons pad gaat niet over rozen Ambonnezen, Menadonezen en Timorezen willen het Nederlanderschap Douanen dachten aan een extra'tje Opkomst, bloei en ondergang van Brugge, Damme en Sluis Interessante tentoonstelling over de geschiedenis van het Zwin te Brugge TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 27 MEI 1948 Grondslagen van ons beslaan ondergraven Onze minister van land bouw heeft zich de vorige week in zeer pessimistische bewoordingen uitgelaten over de mogelijkheid van boterex- Sort: onze kostprijs ligt zo oog, dat het uiterst moeilijk is tegen de N. Zeelandse en Deense concurrentie op te roeien. Hierdoor is practisch een eind gemaakt aan Neer- lands roem als boter-exporte- rend land. Ter vergelijking diene, dat in 1939 66-434.000 Kg. boter geëxporteerd werd voort'f 46.233.000 en in 1947 slechts 552-000v K-G. voor f 3.516.000. Het is echter de zuivelboer niet alleen, die zich na de oorlog plotseling gesteld ziet voor een volkomen omme. keer van sedert tientallen ja ren langzaam gegroeide ver- houdingen en toestanden waarmee hU zich zo ver trouwd had gemaakt. Door de oorlog zijn er namelijk zul ke demonische krachten los ?:ekomen, dat verscheidene evensaderen van het sedert 1870 door ons met bekwaam heid en energie opgebouwde economische organisme zijn afgesneden en dat wij met recht kunnen zeggen, dat de grondslagen van Neerlands bestaan tenzij wij tijdig de bakens verzetten dreigen te worden ondergraven. TOEN EN NU.... Wat bedoelen wij nu met deze structurele veranderin gen? Niet dat er zo vele ma chines e d. door de oorlog zijn vernield, noch dat er zo weinig gespaard wordt en dat er zulke begrotings tekorten zijn, of dat onze arbeids-pro- ductiviteit zo gering is. Neen, wij zoeken het dieper. Vóór 1940 was het zo, dat onze in voer veel groter was dan on ze uitvoer, welke luxe wij ons konden permitteren doordat wij veel geld ontvingen door onze beleggingen in Amerika en elders, door onze investe ringen in Indië en door onze scheepvaart- en andere dien. sten aan het buitenland be- Prof. Tammes over Internationale politiek. Prof. mr, A. J. P. Tammes, hoogleraar in de internatio nale betrekkingen te Rotter dam en voormalig schrijver van de buitenlandse overzich ten in de N.R.C., hield Maan dagavond in de bovenzaal van de Schouwburg te Middelburg een lezing voor de Maatschap pij voor Nijverheid en Handel over „De internationale poli tiek". Prof. Tammes poogde, zoals lr. M. de Vink het na de le zing "uitdrukte, de stukjes van de legpuzzle, die de kranten lezer bij het volgen van de stroom van feiten en gebeurte nissen voor ogen krijgt, aan een te voegen tot een enigs zins samenhangend beeld. Dat beeld was uiteraard vrij som ber. In zijn diagnose van de hui dige crisistoestand weet prof. Tammes de spanningen aan drie belangrijke factoren. De eerste is het gebrek aan fun damentele overeenstemming tussen de voornaamste partij' en,"dat voortdurend tot uiting komt op conferenties en in de conflicten over procedure- kwesties. Dan is er, wat prof. Tam- mes noemde, de polaire machtsvorming, het ontstaan van twee super-mogendheden, die tegenover elkaar staan. De oude constellatie van machtsevenwicht tussen drie of meer grote mogendheden is weggevaagd. De derde factor is die van de militaire instabiliteit. Door de snelle vorderingen van tech niek en wetenschap) hebben de aanvalswapens 'n voorsprong gekregen op de verdedigings wapens. Geen land kan zich meer veilig voelen vooï agres sie, ieder wil beslist sterker zijn dan de ander en dat leidt tot een steeds snellere bewa peningswedloop. Hand in hand gaat een toenemende invloed van de militairen. Een voorzichtige prognose is deze: Op de duur moet het tot een acute crisis komen, waarbh hetzy de ene partij zijn wil oplegt aan de andere, het zij ee nvoorlopig compromis tot stand komt. Daarbij moet rekening worden gehouden met geweld, beperkt of op grote schaal. Mogelijk kan dit vermeden Worden door een plotselinge verandering b(j een der partij en. Een therapie is moeittjk. Wellicht kan op de duur een derde macht gevormd worden, ,,'n geestelijke macht", die de tegenstellingen kan verzachten en de al te grote emotionali teit er aan kan ontnemen. Dat kan een gedeeltelijke op lossing op lange termijn zijn. Voor 't ogenblik rest ons slechts duidelijk partij te kiezen. wezen- Deze inkomsten wa ren ah-w. de kurk waarop onze hoge levensstandaard dreef, zij vormden de vaste muren van ons economische gebouw. En thans Aan onze bui tenlandse beleggingen wordt steeds meer geknabbelt. Door verkoop van Amerikaanse ef fecten er is juist deze week bekend gemaakt, dat obliga ties en preferente aandelen ge vorderd zullen worden ont vangen wij ter. leniging van de directe nood dollars, doch wij slachten ook de kip die gouden eieren legt: in 1938 b.v. 175 millioen- GEEN BALEN UIT INDIE De kapitalen, die in Indië in plantages en fabrieken zijn belegd, leveren door de enorme verwoestingen in de afgelo pen jaren geen baten meer op. (In 1938 nog 117 millioen). Wij ziji integendeel verplicht nieuwe kapitalen te lenen, ten einde de ondernemingen in Indië in staat te stellen haar bedrijven we>er op te bouwen. De tabaksmaatschappijen Deli en Arendsburg doen thans als eerste een beroep op de markt, doch 't ziet er niet naar uit dat de beleggers erg happig zyn de gevraagde 18% millioen te verschaffen. Onze uitvoer bedroeg vóór de oorlog nog altijd c.a. 70 pet. van de invoer. In 1947 is dit slechts ca. 42 pet. Gedeelte lijk komt dit doordat onze in voer wegens de enorme be hoeften en zo is achteruitgelo pen, doch in niet mindere mate doordat onze uitvoer naar onze vaste buitenlandse afnemers voor een min of meer belangrijk deel is verlamd. Wij exporteerden in 1937 voor 15,4- pet van on ze totale uitvoer naar Duits land en voor 21,7 pet. naar Engeland. In 1947 bedroegen deze percentages slechts 3,1 en 12,9. Met onze, grotendeels agrarische export naar Duits land kochten wjj waardevolle grondstoffen, machines en ge- Duitsland kan deze echter niet meer leveren en wjj moeten di artikelen dus elders kopen, vooral in de Ver. Staten, Maar wij kunnen die nieuwe leveranciers niet ofslechts zeer ten dele betalen met onze edele agrarische producten om de doodeenvoudige reden, dat zjj ze zelf voortbrengen of dat onze producten (boter!) te duur zijn. Hier komt nog bjj, dat vele vooroorlogse afnemers (Z. Amerika, India en Paki stan) een eigen industrie heb ben opgebouwd en bijgevolg onze geijkte industriële goe deren niet meer van node hebben. DE BEVOLKING GROEIT! Onze bevolking groeit Jp zulk een angstwekkend tempo, dat ln 1952 456.000 mensen meer dan in 1938 aan het werk gezet moeten worden. Werk echter dat grotend* in de industriële sector be vin den is en dat daarom onze economische leiders voor het aantrekken van extra onderne mer», gebouwen, machines, grondstoffen nog zeer veel Hoofdbrekens zal kosten. WH hebben dit „long run" probleem, dl» vraagstuk van de komende 10 a 20 jaar, slechts met enkele woorden kunnen aanstippen. YV'M meen den echter toch tot deze schets gerechtigd te zHn, omdat wH door de moeilijkheden van het ogenblik maar al te zeer ge neigd zjjn de minstens even grote moeilijkheden, waarvoor wjj ln de toekomst gesteld zullen worden, over'het hoofd te zien. De Spaanse nieuw benoemde ezant in Neder land, EmÏÏio Navasquez, Maandag op Schiphol kfmen. Dr. Ozinga van de R.V.D. verbood het Wilhelmus (Van een bijzondere medewerker). BATAVIA, Mei. In deze brief willen vrij het hebben over de heren Trygve Lie, L. Polhaupessy en dr. Ozinga, zo op het oog wij gevèn het gaarne toe een eigen aardige combinatie. Trygve Lie is, dat weet 'n ieder, secretaris-generaal van de Organisatie der Vere nigde Naties. Hoe het met deze tweede Volkenbond is gesteld, weet men ook. Het kraakte in dit huis eerder en het kraakt er harder dan in Identiteitskaarten ontworpen Tot de vele moeilijkheden, welke het Olympische organi satie comité moet overwinnen, alvoréns de spelen een aan vang kunnen nemen, behoren ook de in- en uitvoer van al lerhande soorten materiaal als kleren, voedsel jachten, vuurwapens, pols stokken enz. enz,, waarvan de deelnemers zich tijdens de wedstrijden zulllen bedienen en die ze na afloop, voorzo ver nog in bruikbare staat, ook weer graag mee terug wilen nemen naar hun land. Het schijnt,dat de Engelse be lasting en douane auto riteiten, die een extraatje zeer goed kunnen gebruiken, in alle enist van plan zijn ge weest om de gebruikelijke in voerrechten op al dit materi aal ie heffen. Het organisa tie comité deelt tenminste met grote voldoening mede, da na onderhandelingen met de di verse departementen een rege ling is getroffen, welke de belangen van de Engelse schatkist waarborgt, maar te vens de deelnemers vrijstelt van de verplichting om be dragen van vele duizenden reedschappen. Het verarmde ponden aan belastingen te storten by de invoer van dit Olympisch materiaal, hangende de weder-uitvoer na het ein de der spelen. Dat het hier om grote som men gaat, kan bljjken uit het feit, da. volgens een schatting tot de bagage van de vier k vijfduizend deelnemers onder meer zullen behoren ruim tweehonderd paarden, honderd roeiboten, vijftig zeiljachten, talloze pistolen en andere vuurwapens, honderden degens, sabels en floretten en onge veer vierhonderd rijwielen, al met al een belasting-object vormend, waarop de betrokken autoriteiten reeds bij voor baat een begerig oog hadden geslagen.- Als gezegd zullen nu, dank zij de bemoeiingen van het ijverige organisatie comité, geen fiscale barrières worden opgeworpen. Het co mité neemt alle nodige maat regelen voor zijn rekening en de .verschillende landenploegen van overzee zullen met een gerust hart hun paarden, jach ten enz. kunnen invoeren, zonder dat ze een waarborg som behoeven te storten, om dit materiaal later ook weer uit te voeren. Teneinde misbruik van de uit te reiken vergunningen te voorkomen zijn voor de deel- mers en officials speciale Olympische identiteitskaarten ontworpen, die recht geven op halve tarieven voor de spoor wegen. HUISVESTINGS PROBLEEM Een andere kwestie, die de organisatoren nog altijd veel hoofdbreken kost, is de huis vesting van de deelnemers en de officials Er is ruimte ge noeg besch'ikbaar. Het komt er nu slechts op aan de be trokkenen zodanig onderdak te brengen, dat ze ook alle maal tevreden zijn. Dit kan echter niet gebeuren voordat men precies weet, hoeveel mensen er komen, en het defi nitieve aantal zal pas be kend zijn bij het sluiten van de insenryfdatum half Juni. Intussen komt de eerste ploeg van overzee, en wel de Nieuw Zeelandse, al op 1 Juni in Engeland aan. De Nieuw-Zeelanders zullen 'waar schijnlijk naar Richmond Park gaan, totdat het voor hen be stemde kamp geopend wordt. In de loop van Juni verwacht men ook de meeste leden van het Australische team, die de reis in drie vliegtuigen ma ken. Ook zij worden tijdelijk in Richmond Park onderge bracht. r Joodse soldaten achter een barricade in Jaffa. Brugge - Damms Sluis. Drie Vlaamse steden met een glorieus verleden. Belangrijke centra van handel en verkeer in tl» middeleeuwen,nu verstild, dromend van die oude glorie, aantrekkelijk voor toeristen uit binnen- en buitenland. Nog altyd Is Brugge een nyver centrum voor YVest- Vlaanderen, ma3r haar inwonertal liep tocli terug van 200.000 in de bloeiperiode tot een kleine 70.000 ln onze dagen. Eu van Sluis kan na de laatste wereldoorlog he laas niet eens meer gezegd worden, dat het vreemdelin gen trekt, Of het moest zynom de puinhopen te gaar zien Waaraan hadden deze ste den toch hun grote bloei te danken en hoe komt het, dat zij na de middeleeuwen die bloei snel verloren Wie een antwoord op deze vragen wil hebben, kan daar over veel vinden in de tal rijke boeken en tijdschriftar tikelen, welke ovèr deze streek zijn geschreven. Maar hy kan óók een bezoek bren gen al Is dat in onze da gen van schaarse frankjes niet zo heel gemakkelijk aan de interessante tentoon stelling, welke op het ogen blik in Brugge is ingericht over de geschiedenis van het Zwin. Want met het Zwin zijn Brugge, Damme èn Sluis op- -ekomen enweer ten on er gegaan. Alleen dezé machtige zee-arm, welke zich in zijn goede dagen uitstrek te van Cadzand tot Brugge, langs Sluis en St. Anna ter Muiden langs Damme en Monnikerede, ja met behoor lijke zij-armen zelfs tot Aar denburg en het Vlaamse Mid delburg. maakte het de koop vaarders mogelijk hun goede ren in deze rijke Vlaamse koopsteden af te leveren. ONTSTAAN VAN 'T ZWIN. Het Zwin is er niet altijd geweest. Het ontstond zelfs pas ln de vijfde eeuw onzer jaartelling, toen grote over stromingen in deze Vlaamse kuststreek enorme verande ringen te weeg brachten, 't Was een overstroming, welke zich slechts langzaam vol trok en vooral bij elk spring- tg weer vorderingen maak te, en het Zwin groeide zo als een stelsel van geulen, dat de stad Brugge 'n prach tige uitweg gaf naar de wa tervlakte tussen Knocke, Cadzand en Sluis. Op de tentoonstelling, welke in het museum Tul- pinckRoerich te Brugge wordt gehouden, ziet men 'n prachtige maquette van de toestand, zoals deze in de ja ren 1150 tot 1350 moet zijn geweest: West Zeeuwsen- Vlaanderen als een gebied van vier eilanden, gescheiden door de armen van het Zwin, dat zich als een brede wa terstroom uitstrekte onge veer tot Damme. Het oude Zwin, dat slechts 1 k 2 km. Westelijker had gelopen, was toen reeds vrijwel verzand en ook met de Reie, die Damme met Brugge verbond, kregen de Bruggenaren, die alle moeite deden om de verbin ding open te houden, reeds narigheid. Ze bouwden zelfs een sluis fn Damme, maar ook dat mocht niet baten en tegen het einde van de 12de eeuw was de toestand door de steeds verder gaande ver zanding al zo, dat de groot ste zeeschepen niet verder dan Damme konden komen, waar hun goederen dan in kleine boten moesten worden overgeladen. DAMME EN SLUIS. Deze situatie bracht tevens mede, dat Damme binnen weinig jaren van voorhaven van Brugge uitgroeide tot een van de belangrijkste handelscentra van West-Eu ropa. Vie nu door de nauwe vervallen straatjes van het stadje loopt kan zich dit nauwelijks voorstellen. En eigenlijk is het Sluis precies zo vergaan. Gesticht kort na 1250, nam het om streeks het midden van de 14de eeuw de taak van Dam me over toen ook die stad niet meer voor zeeschepen bereikbaar bleek. En ook Sluis zou het op den duur niet houden al duurde de bloei hier toch nog tot na 1600. STRIJD TEGEN HET ZAND, De hele zestiende eeuw werd een eeuw van strijd van Brugge tot behoud van zyn uitweg naar zee. Een strjjd tegen net zand! Van alles is er geprobeerd. Van Sluis liep in N.-O. rich ting het zg. Zwarte Gat, een oude Zwinarm, welke tussen Oostburg, Cadzand en Groe- de door een polder was af gesloten. In 1470 opende men buiten zou stromen en zo het zand zou meevoeren. Maar liep anders uit: er kwam nog meer zand binnen en vijftien jaar later moest men cr wel toe overgaan de polder weer te sluiten. In d eerste jaren na de troonsbestijging van Karei V tussen 1515 en 1520 dus, volgde een andere groot scheepse poging: de aanleg van het Kanaal, van Oost burg, dat het Zwin bij Sluis moest verbinden met Schelde bij Bieiwliet. In 1520 werd dit kanaal geopend. Maar weer zonder het ver wachte resultaat. Het Zwin verzandde steeds verder en zyn geschiedenis werd, een Belgische historicus het veel later eens heeft uitge drukt, de geschiedenis van zijn Verdwijning. De buitenlandse kooplieden bleven van het Zwin weg en vestigden zich in Antwerpen, dat de taak van Brugge als Vlaamse koopstad overnam. Wel trachtten de Bruggena ren nog door de aanleg van een- kanaal van Sluis naar hun stad met twee grote zeesluizen by Sluis (voltooid in 1566) hun zaak te redden, maar dit kanaal heeft slechts in de eerste jaren van zijn bestaan het nog mogelijk gemaakt, dat kleinere zee schepen naar Brugge kwa men. Later was het alleen nog maar geschikt voor de binnenvaart en deze taak is het blijven vervullen tot Na- Êoleon de vaart Brugge »ammeSluis liet graven. KANAAL NAAR BRESKENS? Aanleiding tot dit keizerlijk besluit was een tocht, welke Napoleon op 23 September 1811 over het Zwin moest ma ken. De keizerlijke boot was deze polder in de (hoop, dat door de zandbanken gedwon- het binnenkomende water bij gen een geweldige omweg te laag tij door het Zwin naar maken en weinig dagen Een kaartje, ontleend aan Dr. Antolne de Smet', schiedenis van het Zwin", dat de toestand tussen en 1850 weergeeft. ter werd reeds het bevel ge geven tot het graven van Napoleon-kanaal van Brugge over Damme naar Sluis, dat volgens de oorspronkelijke bedoelingen zelfs tot Breskens had moeten worden doorge trokken. Maar zover is Napo leon nooit gekomen! Misschien komt het er in onze dagen nog eens van, wanneer de plannen, welke de laatste ja ren weieens over een kanaal door West Zeeuwsch-Vlaan- deren zijn geopperd, verwezen lijkt zouden worden. Maar erg waarschijnlijk lijkt ons di? niet TENTOONSTELLING TE BRUGGE Dit alles wordt op bijzonder interessante wijze geïllusteerd door de merkwaardige historfëch ook zeer belan; ke kaarten uit verschillem iaamse archieven, welke op bedoelde tentoonstelling geëx poseerd zijn, zoas de bekende van Pourbus uit 1578, een van Lanceloot Blondeel uit 1546 en een nog veel primi- tiver kaart uit 1450. Ook is er een bijzonder fraai exem plaar van de beroemde Blaau- atlas, welke opengeslagen ligt by de kaart van Vlaanderen (1664). MMi Maar er is meer te zieh. Er zijn prachtige scheepsmodellen, trotse Zeekastelen zowel als aardige trekschuiten, welke eertijds de verbinding van Brugge met Gent en Oostende onderhiQlden, de laatste speci- ngericht om de relzig voor Engeland te vervoeren Er zyn ook oude charters, ze gels van de Vlaamse steden, een kostbare collectie gouden en zilveren munten en ten slotte een natuur historische afdeling, welke ons duidelijk maakt hoeveel fraais er nog te bewonderen valt op de schorren en slikken, welke er in de 20-ste eeuw als laatste herinnering aan de machtige zeearm zijn overgebleven. De haven van Sluis, waar van de rol eigenlijk al om streeks 1550 uitgespeeld was. is blijven bestaan tot 1864 toen de Zwinpolder werd aangelegd. En twee kleine armen van het oude Zwin verdwenen in 1872 toen krachtens een overeen komst tussen België en Ne derland de bekende Interna tionale dijk werd gebouwd een jaar later gevolgd door een verbfndingsdijk naar de duinen van het Zoute. De nor altijd glorieuze schoonheid van Brugge, de ruïnes van Sluis, de stille straatjes van Damme de ou de vuurtoren van St. Anna ter Muiden dat op de Wes telijke oever van het Zwin lag en de ln Juni zo prach tig paars bloeiende scnorren tussen Cadzand en Knocke, de eerste gemeenschappelijke organisatie der volkeren. ONTDEKKING. Er is dus weinig reden tot vreugde voor de neer Tryg ve IJe en daarom zal hij ge dacht hebben: „Als je jezelf niet eens kietelt, lach Je nooit". Toen heeft hij plotse ling ontdekt, dat de Vere nigde Naties „zeventig milli oen Inwoners van Indonesië gered hebben van een ver schrikkelijke burgeroorlog, waarin zy dreigden te' wor den meegesleept." Men houdt «ven dc adem in van verbazing en veront waardiging als men een dergeliike uitspraak leest. Uit onkunde spruit zij niet voort. Men mag aannemen, dat de secretaris-generaal der U. N. O. weet wat er, waar 09k ter wereld, aan de hand is. Hij weet dus ook, dat er in Indonesië geen sprake was van een verschrikkelijke bur geroorlog, die zeventig mil lioen mensen dreigde niee to sleuren. Hy moet weten, dat de republiek, waarmee Ne derland in conflict is, slechts een betrekkelijk klein deel van Indië uitmaakt, zowel naar oppervlakte als inwo nertal. Wij kunnen de uit spraak van d© heer Trygve Lie dan ook niet anders zien als een domme noodsprong, als het zich vastklampen aan een stroo- halm denk aan Palestina! nu de grond onder de voe ten wegzinkt. POLHAUPESSY WIL NEDERLAN DER ZIJN! Schrijvende over die ze ventig millioen inwoners van Indonesië van meneer Lie ko men wy vanzelf tot de heer Polhaupessy, die men in Ne derland niet kent, maar die wij hier voorstellen als de zeer militante, geestdriftige welbespraakte voorzitter van de Yersatoean Timoer Besar, de vereniging van Ambonezen, Menadonezen en Timorezen. Deze vereniging heeft kort geleden haar twee jarig bestaan gevierd en zij deed dat met een vergade ring, waarin een groot aan tal sprekers geestdriftig ge tuigden van hun trouw aan... Nederland. Een trouw, een gevoel van verbondenheid, die zich zover nitstrekt, dat deze Indonesi ërs niet in een Unie met Ne derland verenigd wensen te zijn. maar dat zjj het Neder landerschap, zoals ook u en de bewoners van Suriname en Curasao dat bezitten, voor zich opeisen. En zy menen, dat met recht te kunnen doen op grond van de offers ook de hoogste - die. zjj voor de gemeenschappelijke zaak, de vrijheid, hebben ge bracht. Helaas getuigden dé rede voeringen ook van de teleur stelling, die zy tot dusver hebben ondervonden. De Ne derlandse regering en het Nederlandse volk! staan onverschillig tegenover dit diepgewortelde verlangen van de bewoners van de Grote Oost en te weinig aandacht wordt er aan hun wensen ge schonken. Laat men er zich in Nederland voor hoeden, dat men om der wille van „de politiek" deze mensen van zich afstoot. DR. OZINGA EN HET WILHELMUS. Het podium was, tijdens de vergadering der Persatoean T. B. rykelijk versierd met rood-wit-blauwe vlaggen en achter de bestuurstafel hing een portret van H. M. de Konipgin. En van deze uitin gen van verknochtheid aan Nederland, van deze Indone siërs komen we dan op de heer Ozinga. De heer Oringa is hoofd van de Regeringsvoorlich tingsdienst en daardoor ook van de Radio-omroep, die re gelmatig het omroeporkest verhuurt aan militaire en burgerlijke Welfare-organisa ties voor de door deze geor ganiseerde Zondagavondcon certen. Reeds enige tijd was er verschil van mening tussen R.V.D. en Welfare over het feit, dat deze concerten met het „Wilhelmus" werden ge opend. Tot een conflict kwam het toen de R.V.D. aan de verhuur de voorwaarde ver bond, dat het „Wilhelmus" niet mocht worden gespeeld. De R.V.D. stelde zich op het standpunt, dat het volkslied ten eerste alleen bij bijzon dere gebeurtenissen moet ten gehore worden gebracht en ten tweedeachtte men 't onjuist, in deze Indonesische samenleving alleen het Wil helmus te spelen niet het Indonesische volkslied. Voor de ten eerste genoemde me ning valt natuurlijk iets te zeggen. Het volkslied ver liest zyn waarde als men het te onpas laat spelen, maar de vraag is of het tactisch juist nu deze zaak zo scherp te stellen. Want Hel conflict dreigde grote vor men aan te nemen. Welfare besloot het concert niet te laten doorgaan en daarmee zouden niet alleen honderden regelmatige concertbezoekers ^^"Pcerd, zijn, maar ook ,,'t Wilhelmus" een twistpunt ge worden zijn. Gelukkig heeft ae lt. gouverneur-generaal ^Jgrepen en bopaald| dat „het Wilhelmus" wèl gespeeld fi?kki£2 Maar ten on&e" vormen "sledT* terinnTri^en vaï^dc Svd Vandrhet0i|oSfd aan 'n periode, waarin in deze blijft It H?' „iaf0zinga' hoek van Vlaanderen het hart eellfk rfïf 5» i? ,",'et onm°' ™d,Soïd(l Va" mU'SJe "0S (Nadruk verboden.)!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 5