De mijnen staakten
Als de Kjai spreekt
Berekende notaris te
hoge pachtprijzen?
Herinneringen aan de
Verzetsactie van 1943
"V
.r
WALCHEREN
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 24 MEI 1948
Er werd gewerkt; maar... afgebroken
Ik herinner me nog heel
goed die Vrijdagmorgen. Met
een gevoel van onmacht en
verbitterdheid verliet ik m'n,
■woning- Wrevel was er in het
hart van iedere goede Neder
lander. De bezetter open
baarde zich steeds meer als
een eerloze barbaar.
M'n functie op de Staats,
miin Emma was chef van de
kolen wasserij, los vloer en ze
ver ij-
Zouden we vandaag weer
„kolen gaan maken" voor de
mof? Op weg naar de miin
sprak ik niemand, de afstand
is kort en er is weinig ver-
keer' i
Ik ging, zoals altijd naar
binnen bij de Cokesfabriek
Ea. Het was half acht. Onder
in de Wasserij trof ik een
bankwerker, een 100 Ne
derlander.
ALLES DRAAIT-
H\j had alleen maar een
blauwe kiel over z'n kleren
aangetrokken. Wij keken
elkaar aan en verstonden elk
aar, zonder iets te zeggen.
„Hoe is het boven?" vroeg ik.
„Alles draait", was het ant
woord, dat machteloze \yoede
inhield.
Ik ging naar boven naar
m'n kantoor. Overal hing een
gedrukte stemming, waarbij
Het tempo, dat de electromo-
toren onderhielden, uitda
gend aandeed.
Ik belde de Losvloer op:
„Hoe is het bij jullie?"
„Alles draait", was het ant
woord. Ik kon een lelijk woord
niet onderdrukken.
Een monteur stond naast mij,
een oud-militair. Dat woord
van mij w$s de druppel, die de
maat vol deed zijn. „Ik ga
naar huis, chef", sprak hij mij
aan, toen ik de haak neerleg
de.
VERLOF.
Neen, flitste het door mijn
hoofd, niet enkele slachtoffers
en dan nog wel de besten en
zeker niet door een woord van
mij al was het dan ook niet zo
bedoeld. Ik trachtte hem te
overtuigen, z'n besluit stond
echter vast, verlof dan, ac-
coord. Hij hield het toch niet
meer uit tussen die draaiende
machines.
Even later komt een voor
man binnen: „Er zijn mensen,
die verlof wensen". „Nu ja.
geef ze dan verlof."
Even later een hulp-was-
meester: „Ik heb geen mensen
voor de fijnkoolverlading en
voor de 0.90 vloer", deelt hij
mede.
„Dan stoppen, we kunnen
immers bunkeren."
De eerste overwinning is er,
een overwinning op de machi
nes in de Wasserij, maar een
overwinning waar snel grotere
overwinningen op moeten vol
gen, óf we moeten terug trek
ken, óf we worden afgesneden.
Direct daarop een telefoontje
van de Losvloer: „We moeten
stoppen, de leesjongens lopen
weg, die zien mensen naar huis
gaan". „Dan stoppen, er is
niets aan te doen".
De wielen in de schachthok-
ken staan stil, de hartslag van
de mijn. De barometer voor het
publiek rondom de mijn. De
mijnwerker onder de grond legt
zijn hak automatisch neer.
Ja, ook zonder leesjongens
kan de mijn draaien, want de
stenen de stukkool zou de
Mof wel accepteren in dit ge
val.
Maar geen enkele lont mag
uitgetrapt worden, de «explosie
moet snel volgen en alle lonten
onvindbaar maken, er lcome,
wat kome.
En de explosie kvfram, onmid
dellijk, zonder afspraak en ge
laden door de Moffen zelf.
De mijn liep in een minimum
van tijd leeg. Geen verschuilen
van de een achter de ander,
maar ieder nam zijn deel op de
plaats waar hij stond.
De ophaalmachinisfc bleef op
z\jn post, de seingever aan zijn
seinhamer, de ventilatoren, de
longen van de myn, bleven
draaien. Het leven van de
mijnwerkers kwam niet in ge
vaar en ze konden nauT boven
kome nen ze kwamen naar bo
ven en gingen 's middags niet
naai beneden.
De Vrydag w%s voor de Mof
verloren,
BEDREIGINGEN.
Zaterdagsmorgens zeer vroeg
werden de Bedryfsingenieur en
de Werktuigkundig Hoofdop
zichter door een edelgermaan
op een beestachtige wijze uit
gekafferd en bedreigd.
Om 4 uur 's morgens werden
de beambten al uit hun bed
gehaald, met de mededeling
van de Duitsers, wanneer ze
niet op dienst kwamen gingen
ze tegen de muur. De methode
van de Duitsers was duidelijk,
van boven naar beneden het
verzet breken, met alle be
schikbare middelen.
Persoonlyk was ik niet ge
waarschuwd om 4 uur. Om
ongeveer 8 uur kwam er een
opzichter van de Wasserij bij
me aan huis, mij uit naam van
de Hoofdopzichter zeggen, dat
ik naar de Mijn moest komen,
de Duitsers zouden alle beamb
ten, die niet opkwamen, neer
schieten. „Hoe is 't in de Was
serij?" was mijn vraag. „Alle
beambten van de Wasserij zijn
op dienst, allen vanmorgen uit
bed gehaald met dezelfde me
dedeling." „Je wordt bedankt,
ik zal zien wat ik doe," was
mijn antwoord.
De stemming bij mijn vrouw
en kinderen kunt U zich voor
stellen. Dat zijn van die mo
menten, waarop men het be
treurt een goede vrouw en lie
ve kinderen te hebben. Ik ging
me scheren en at, daarna ging
ik op pad. In Treebeek trof ik
een koperslager van de Em
ma, de bepaalde man gaf mij
zijn welgemeende raad: „Ga
naar de Mijn", sprak hij, „de
beambten gaan allemaal." „Ik
zal zien", zei ik, „het zal zo'n
vaart niet lopen." Men zijn
zoon zou ik de volgende dag 'n
onderhoud hebben.
Daarna ging ik haar de wo
ning van de Opzichter van de
Losvloer, z'n vrouw deed open,
„Waar is Uw man, me
vrouw?"
„M'n man is naar de Mijn."
„Dank U."
In Hoensbroek hingen de.
flakkaten voor de ramen, ik
as ze door en trof een bank
werker van de Losvloer. Z'n
broer was een N.S:B.er, maar
hij was van het goede soort.
„Ga naar* de Mijn, chef",
sprak hij, „want je gaat te
gen de muur."
„Ik ga", zei ik.
Ik ging door de hoofdingang
naar binnen, de Hoofdopzichter
met diens plaatsvervanger, een
N.S.B.er, stonden voor het
kantoor.
„Ik ben gewaarschuwd en
gekomen," sprak ik.
De N.S.B.er zweeg wijselijk,
hij voelde, dat hier twee we
relden tegenover elkaar ston
den.
VUURPELOTONS
Die dag gingen de overval
wagens rond, de vuurpelotons
begonnen hun werk, massa
slachtingen werden gevreesd.
Bruck, de Duitser, met de
opperste leiding van de mijnen
„Nederland in oorlogs
tijd", het orgaan van het
Rijksinstituut voor oor
logsdocumentatie, wijdt
haar AprilMei-num
mer geheel aan de sta
king van 1943, de grote
collectieve verzetsmani-
festatie, welke het £erst
in Twente ontstond na de
bekendmaking van het
voornemen van de Duit
sers om de Nederlandse
officieren opnieuw in
krijgsgevangenschap te
stellen. Wij ontlenen aan
dit nummer een niet ge
signeerd verslag over de
stakingsactie in de Mijn
streek.
belast, vocht z.g.n. om massa
slachtingen te voorkomen, ter
wijl hij alle moeite deed de
zaak weer aan het draaien te
krijgen.
Duitse officieren beweerden,
dat er in Polen tot 60 van
de mensen werd neergescho
ten, wanneer dit nodig was,
maar dat het verzet steeds ge
broken werd.
De leiding werd onder steeds
hoger druk geplaatst. De Bur
gemeesters moesten hun poli
tiemacht inschakelen om de
mensen aan huis te waarschu
wen. Veel goede Nederlanders
werkten hieraan mee om als
nog een ramp te voorkomen.
De gevolgen bleven niet uit.
Zaterdagsavonds om 10 uur
kwamen er vrij veel mensen
op dienst Niemand mocht te
ruggestuurd worden, omdat hy
op een verkeerde dienst kwam,
of omdat er voor hem onder de
gegeven omstandigheden geen
werk was, zoals 's middags
nog wel gebeurd was en waar
voor ook ik later nog ter ver
antwoording werd geroepen.
Een zo groot mogelijk per
centage opkomers, zo heette
het, kan een ramp voorkomen.
Ik was die avond op de Los
vloer, het toevluchtsoord van
de opgejaagde bovengronders.
We wisten het allen: deze
staking verliep, wy moesten
buigen, maar er was veel ge
wonnen.
Deze solidariteit tégenover
de gemeenschappelijke vyand
had ons goed gedaan.
Wy zouden in de toekomst
nog zwaarder onder druk gezet
worden, maar onze weerstands
kracht was niet gebroken, in
tegendeel.
AFBRAAK.
Zondagmorgen werd ik met
een auto van huis gehaald, de
noodzakelyke reparaties, zo
als deze elke rustdag verricht
werden, moesten uitgevoerd
worden, zo werd mij meege
deeld.
M.a.w., alle reparaties, fdie
nodig waren om bedrijfssto
ringen in de komende week te
voorkomen, moesten doorgang
vinden, zo heette het officieel.
M'n besluit was gauw geno
men, we zouden werken met
een kleine ploeg van ongeveer
10 fnan, maar. niet daaraan,
waarvoor ze bestemd waren,
maar aan werkzaamheden, die
afbraak zouden doen aan de
productie.
Reeds wJs een l'/j afsluiter
ingebouwd, waardoor er kool
in de steen slikleiding ver
dween, deze zouden we veran
deren in 70 m.m., waardoor
de hoeveelheid ruim 4 maal zo
groot zou worden.
Maatregelen, welke er reeds
'genomen waren om het teer-
olieverbruik in de Wassery te
verhogen, zouden we uitbrei
den.
Een hulpopzichter, welke
volkomen war. ingew\jd, zou de
leiding op zich nemen en men
sen uit de Werkplaats, die in
de Wasserij onbekend waren,
zouden het werk uitvoeren.
De arbeiders werden opge
haald en zelf ging ik de hulp
opzichter waarschuwen.
Toen ik hem kwam vertel
len, dal hij op dienst moest
komen, was z'n antwoord:
Krijgsgevangenen op Java.
Een communiqué van de
Commissie voor Goede Dien
sten zegt, dat de Nederlandse
delegatie heeft aangekondigd,
dat meer dan duizend repu
blikeinse militaire gevange
nen zullen worden vrijgela
ten, zodat dan een totaai aan
tal van meer dan tienduizend
man republikeins militair
personeel sinds 19 Juli 1947
zal zijn vrijgelaten. De repu
blikeinse delegatie zeide,
dat al het Nederlands mili
tair personeel, dat'zich in de
republiek bevond, reeds aan
de Nederlanders is vrijgege
ven.
Ten aanzien van de Neder
landse bewering, dat 197 Ne
derlandse militairen nog ver
mist zijn, zeide de republi
keinse delegatie, dat zij nog
steeds wacht op volledige de
tails dienaangaande. Hierop
deelde de Nederlandse dele
gatie mede. dat zij reeds ge
gevens heeft verstrekt, doch
dat zij haar best zou doen
nog meer gegevens te doen
toekomen-
„Als ik dat geweten had, was
ik niet thuis geweest".
UITGEVOERD.
DE PLANNEN WERDEN
Van elke mynwagen met ko
len, die op de mijn Emma tij
dens de Duitse bezetting
„naar boven" zou komen, zou
voortaan elf kg. kool extra
naar de steenberg gaan of een
productieverlies van twee en
twintigduizend zeven honderd
ton (22700 ton) kolen voor de
Moffen.
Het teerolieverbruik, dat in
Mei 1942 negen ton bedroeg,
bedroeg in Mei 1943 honderd
tori.
En daar zou het niet by bly-
ven.
Op deze Zondag kwamen
de eerste berichten binnen van
gefusilleerden. Een mynscho-
lier uit Amsterdam behoorde
by de slachtoffers. Zaterdags
avonds was hy uit huls ge
haald, toen zyn vrouw Zon
dagsmorgens uit de kerk
kwam, hingen er ïysten van
gefusilleerden; ook haar man
was er by.
Terwyi dit bekend wérd.
werden in de Wassery nieuwe
wapens tegen de mof in elkaar
gelast.
De Bedryfsingenieur werd
weggevoerd, hij weigerde de
lijsten te geven, waarop de
diensten aangegeven stonden.
Ook de chef van het onder
grondse bedrijf, alhoewel1, hij
overtuigd was, dat dit het ein
de betekende.'De Mynbouwin-
genieur weigerde eveneens, alle
weggevoerd. En vermoedelyk
drie werden om dezelfde reden
door het verlopen van de sta
king, brachten zij het er le
vend af.
Koning Haakon van Noorwegen ontvangt Churchill op hel
vliegveld te Oslo.
LUISTERT DE JAVAAN EERBIEDIG.
Rust en orde zijn nodig.
Nietig onder de blake
rende tropenzon ligt er
het plaatsje Djenggawah,
wat wankele huisjes langs
de weg Djember-Amboe-
loeh, aan de voet van 'n
steile heuvel.
Het is half tien in de
morgen -en overal zien
we groepjes mannen lo
pen, op weg naar een
groot grasveld, dat even
bui en de bebouwde kom
ligt. Van alle kanten
komt de manneiyke kam
pongbevolking toege
stroomd om te luisteren
naar hetgeen hun geeste
lijke leider, Kjai Dophier,
straks te zeggen zal heb
ben.
Midden ojp het veld is een
afdakje geïmproviseerd, een
achttal bamboepalen met wat
gegalvaniseerde platen, die
schaduw hetèn te geven, maar
die in werkelykheid de tem
peratuur opvoeren tot het
kookpunt. We betreden dit
vagevuur en om ons sluit
zich de nauwe kring van Ja
vanen, die op hun hurken
zittend het ganse veld over
dekken. Het aantal aanwezi
gen is zeker te schatten op
drieduizend man en, wie
Kjai Dophir heeft leren ken
nen, die verwondert .zichniet
meer over deze belangstel
ling, want wat men ook mag
denken van de rol die deze
Godsdienstleraar heeft ge
speeld In de Republikeinse
tijd, toen hy met zijn felle
redevoeringen de bevolking
opzweepte tot een fanatieke
haat tegen alles wat blank
was, het is niet te ontken
nen, dat hij een indrukwek
kende figuur is.
DE INDRUK.
Voor een Javaan is hy vrij
fc-rs, maar het zijn vooral de
Tuchtt echter voor de Prijzen
Onderhandelingen zonder contract
en kwitantie
Proces verbaal zou
tendentieus zijn
Vrijdagmiddag behandel
de de Tuchtrechter voor
de Prijzen te Middelburg
de zaak tegen mr. P. L-,
notaris te Middelburg, die
verdacht werd vanover
treding van het Pachtbe-
sluit 1941. Hij zou gronden
aan Walcherse boeren
verpacht hebben zonder
dat van de overeenkom
sten een schriftelijk con
tract werd opgemaakt en
zonder dat hier de Grond
kamer in werd gekend.
Bovendien zouden bij* de
inning van de pachtgelden
geen kwitanties zijn af
gegeven. Voorts zouden te
hoge pachtprijzen zijn be
taald-
De heer L. voerde aan, dat
het hier een voorlopige pacht
(voor 3 jaar) betrof. De
Grondkamer zou niet de re
delijkheid van een dergelijke
pachttermijn inzien. De ver
pachte gronden zijn van- de
beste kwaliteit en zijn voor
de gebruikers gunstig gele
gen- De bedongen prijzen zijn
dan ook niet overdreven. De
heer L. had een schema op
gemaakt volgens hetwelk de
laagste prijs 50 per gemet
en de hoogste 60 per gemet
kon bedragen-
De Tuchtrechter merkte op,
dat hij de Grondkamer om
een taxatierapport heeft ge
vraagd. De taxateurs kwa
men tot bedragen van 40 a
45 per gemet. Mr. L- ant
woordde hierop, dat een der
gelijke taxatie naar niets
lijkt-
PACHTPRIJS NIET TE
HOOG.
Hierna werden negen ge
tuigen gehoord, die van hem
grond in pacht,. hebben. Zii
waren alle van mening, dat
de bedongen prijs voor de be
treffende grond zeker niet te
hopg was en gaven toe, dat
bij de onderhandelingen geen
contracten en kwitanties te
pas waren gekomen: er was
in goed vertrouwen gehan
deld.
A. J. had in 1946 314 ge
meten a 60 gepacht, I. R. in
1946 ongeveer een ha. tegen
55 per gemet, P. de W., in
1946 4 gemeten a 60, L. IC.
in 1946 1 ha. 33 a. voor 55
per gemet en in 1947 ong- 2
ha. voor 50 per gemet, J. A-
grond voor 60 per gemet.
Getuige L. K- had volgens
de verbalisant verklaard, dat
de notaris hem een contract
zou hebben toegezegd, maar
een kwitantie zou hebben ge
weigerd- K. wist zich hiervan
echter thans niets meer te
herinneren. A. d- V-, die in
1946 6V2 gemet a 50 had
gepacht, vertelde vroeger
soortgelijke grond van de Di
aconie te hebben gepacht
voor 65- P. K. tenslotte, die
3V2 gemeten a 60 had ge
pacht, zeide, dat hii om een
contract en kwitantie had
gevraagd.
In het proces-verbaal
kwam een uitlating voor van
een niet genoemde getuige,
dat kwitantiesweinig bete
kenis zouden hebben gehad
omdat toch „onder de tafel"
zou moeten worden betaald.
Geen van de getuigen erken
de een dergelijke opmerking
te hebben-gemaakt.
De verdediger, mr. F. W.
Adriaanse, was van mening,
dat deze zaak erg opgebla
zen is Hü zeide, dat zijn
cliënt er geen bezwaar tegen
heeft de overeenkomsten
contractueel vast te laten
leggen en Verzócht geen straf
op te leggen.
Mr. L. erkende een formele
overtreding te hebben be
gaan, maai" verklaarde zich
niet schuldig te hebben ge
maakt aan een economisch
delict. Hii laakte het proces
verbaal, dat hii tendentieus
en bevooroordeeld noemde.
De Tuchtrechter deelde
mede, dat zijn eerste indruk
over deze zaak, gebaseerd op
het verbaal, door de behande
ling gewijzigd is. Hij wilde
deze zaak echter tot een na
der te bepalen datum aan
houden en een ter plaatse
deskundige de betrokken
gronden laten taxeren-
ogen en meer nog de stem
en de gebaren, die een onuit
wisbare indruk achterlaten.
Het is juist de geweldige in
vloed, die deze Kjai's heb
ben 'op de bevolking die hun
houding ten opzichte van de
Nederlanders van zoveel be
lang doet zijn. Het is dan
ook geen geringe verdienste
van de sergeant-majoor van
het K.N.I.L., J. A. N. Loth,
dat deze er, na eindeloze
debatten met de weerbars
tige Kjai gevoerd tc hebben,
tenslotte in geslaagd is hem
te overtuigen van het feit
dat de bevolking alleen maar
gebaat kan zyn bij rust en
ocde. Voordat de Kjai arri
veert, vertelt de majoor ons
nog het een en ander over
zyn gebied, dat hy, bijge
staan door een klein deta
chement, beheert. Hij vertelt
ons hoe zij hier in het Djem-
berse kwamen en hoe zij di
rect met de neus in de bo
ter vielen.
DE ONRUST.
In Amboeloeh, waar de
commandopost gevestigd
werd, waren aanvallen aan
de orde van de dag en be
schietingen langs de wegen
stonden steeds op het menu.
In h£t district Amboelo'eh
waren alle mensen gevlucht,
gedwongen door de republi
keinen, dan wel uit angst,
'angst veroorzaakt door de
propaganda van Djokja.
„Het enige, wat wij von
den", zo vervolgt de majoor
lachend, „was het stinkende
kadaver van een kampong
hond in de hoofdstraat van
Amboeloeh met de medede
ling dat het zo alle Niea-
honden zou vergaan; een
werlcelyk elegant visitekaart
je dus van de heren. Maar
het ging toch iets anders.
De Nicahonden bleven en na
veertien dagen telde Amboe
loeh weer duizenden inwo
ners."
Terwijl we nog wat staan
te praten, arriveert de Kjai,
een statige figuur en door
het verzamelde" volk gaat 'n
eerbiedig stemmen geroos. Na
het handjesgeschud beklimt
onze man een tafel en over
alle aanwezigen valt een
doodse stilte.
Al direct, bij de e>erste
woorden, voelen wij ons
ondanks onze echte Holland
se nuchterheid in de ban
van deze geboren redenaar.
Als een vloedgolf die een
dijk doorbreekt, zo komen de
koranspreuken waarmede hij
zyn rede begint, zijn slanke
handen onderstrepen de voor
ons zo vreemde Arabische
klanken en telkens valt het
volk in met 'n fel „ngkeli!"
Dan gaat hij verder in het
Madoerees, de taal die hier
het meest door de bevolking
wordt gesproken. Hij vertelt
hen dat Allah geen oorlog
wil, doch vrede onder de
mensen. Dat de bevolking
moet werken en niet langer
mag zwerven over de ver
woeste sawah's óm te plun
deren en te moorden in de
kampongs. Hun verlangen
naar vrijheid en zelfbestuur
zal bevredigd worden, niet
langs illegale weg, doch langs
de redelyke democratische
g, niet door de Nederlan
ders uif te stoten, doch door
met hen samen te werken.
Hij wekt hen op het werk
overal te horvatten. opdat er
straks padi zal zyn in het
rijstblok. Zij moeten hun kin
deren naar de scholen sturen
en ijveren voor meer 'en be
ter onderwijs, opdat er straks
inderdaad genoeg intellectue
len zullen zijn om het be
stuur van de Nederlanders
over te nemen.
DE JAPPEN.
Hij herinnert aan de be
zetting van de Jap/toen er
geen recht bestond voor de
tanih, die van zyn sawah
werd weggesleurd om dienst
te nemen by de heiho's en
hy memoreerde de Djokja so
tijd toen haat en onderlinge
nijd' door de kampongs slo
pen, vernietigend net geluk
van vele gezinnen. Nog steeds
zijn er strijdgroepen, die
uiterlijk het verzet hebben
gestaakt, doch die de dag ver
beiden waarop ze «de wapens
zullen opgraven om opnieuw
te moorden en te branden.
Overal hebben zij die wapens
begraven, op de sawah's en
in de bossen, op de onderne
mingen en in de kampongs
en, opdat niet opnieuw gy
allen ten offer zult vallen
aan ellende en honger, daar
om roep ik U op de verbor
gen plaatsen aan de Hol
landse militairen te wijzen.
Geweren, mitrailleurs, hand
granaten, brandflessen, mij
nen, waar gij die ook weet
te liggen, levert ze in, want,
zolang niet alle wapens en
munitie gevonden zijn, zolang
kan er geen rust en vrede
zyn in deze streek
SAMENWERKING.
Meer dan een half uur
spreekt zo de Kjai en ten-,
slotte eidingt hü weer met
enige aanhalingen uit de Ko-
Tan, om dan moe en nat be
zweet van de tafel te stap
pen.
Na hem spreekt nog de
Wedana van Arriboeloeh. Ook
hij wijst de bevolking op de
noodzakelykheid van een goe
de samenwerking met de Hol
landers. Op een andere wyze
dan de Kjai, is ook deze
Sa&tro Prajitno een geboren
redenaar. Hij heeft een groot
gevoel voor humor, dat hij
handig weet uit te buiten,
want steeds weer klinkt, ge
dempt of luidruchtig. een
hartelijk gelach op uit de
rijen, der toehoorders.
Tenslotte is hij uitgespro
ken en opgewekt pratend
verlaten de mannen het veld.
Zij gaan terug naar hun
kampongs, overleggend de
woorden, die hun eigen lei
ders hen in de harten leg
den.
Dan rijden we naar Am
boeloeh. Langs ons heen ver-
glyden de gouden rijsteplui-
men, die ritselend nijgen in
de morgenwind. Hier en daar
wordt reeds geoogst. Straks
zullen van kampong tot kam
pong de blijde gamelantonen
zweven, een danklied zingend
voor de godin van de rijst,
die zo overvloedig van .haar
weelde schonk. Het is het
handjevol K.N.I.L.-mannen,
verspreid over de vele pos
ten, die deze slametans mo
gelijk zullen gemaakt heb
ben.
Vlissingen
RAADSVERGADERING.
De gemeenteraad van Vlis
singen zal Vrijdag 28 Mei in
openbare vergadering bijeen
komen.
ZWERFTOCHT VAN
JEUGDBIBLIOTHEEK.
Voor de derde maal in
ruim één jaar tijds. moet de
jeugdafdeling van de Open.
bare Leeszaal en Bibliotheek
te Vlissingen verhuizen, dit
maal naar de Korenstraat, Na
de verbandkamer van een
politiebureau volgde een
wachtkamer van de R. K.
meisjesschool e^i thans is het
vroegere militair hóspitaal
aan de beurt om door lees
grage kinderen van 8—18
jaar bezocht te worden. De
vertrekken bieden voldoende
ruimte voor uitlening en
Het ter plaatse lezen was
in het vorige verblijf onmo
gelijk. Ondanks het bezwaar
van de grotere afstand tussen
hoofdleeszaal en jeugdafde
ling, is de verplaatsing, dus
zeer zeker een verbetering.
VERDWIJNENDE
FOLDERTJES.
De voorbereidende werk
zaamheden voor het volspui
ten van d.e twee poldertjes
aan de Prins Hendrikweg te
Vlissingen zyn begonnen.
De provisorische weg, die
door cie laagte loopt, zal
spoedig vérdwynen en dus
zullen de bewoners van het
Havendorp, en Souburg voor
lopig een omweg moeten ma-
Of NIEUWE 70M£f>7FaFI .9'
'oiuhjuooo
CMVURE'C.A.MCCHEtSC 6HAVUAC VAN OU*
ICMWMII ZIJN HAAR rOT00R»nteME 0PHAWEN VAN
IR.VAN R00R0WUK
Druk: PLAATDRUK 2»g(lgri30x3S,6rrvn
AE5TETI5CHE VERZORGING:S.L.HARTZ
TEKST EN WAA R0EAANDUI0INGJ..KRIMPEb
Unac-comité opgericht.
Donderdagavond had te
Vlissingen onder leiding van
burgemeester mr. B. Kolff,
een byeenkomst plaats, wel
ke door vertegenwoordigers
van verschillende stromingen
werd bygewoond.
De burgemeester zette in
zyn openingswoord het doel
dezer vergadering uiteen, nl.
de oprichting van een
Unac-comité, de „United
Nations Appeal for Children,
Deze wereld-organisatie heeft
zoals bekend, ten doel het
redden van 20 millioen kin
deren, die met de honger
dood bedreigd worden. Spr.
hoopte dat ook te Vlissingen
een comité opgericht zal wor
den en een intensieve actie
zal worden 'gevoerd om een
bescheiden steentje tot dit
goede doel by te dragen.
Unaniem verklaarden de
aanwezigen zich namens hun
organisaties, bereid tot mede
werking.
Naast een groot comité
werd een werk-comité opge
richt, waarvan tot voorzitter
werd gekozen de heer L. P.
van Oorschot, w'eth. van So
ciale zaken; tot secretaris
de heer J. J. Laernoes en
tot penningmeester de heer
Lako.
De heer mr, B. Kolff werd
tot ore-voorzitter van het
comité benoemd.
Het werk-comité dat nog
met enige dames zal worden
uitgebreid, zal volgende week
vergaderen, om de actie na
der uit te werken.
Grijpskerke
COÖPERATIEVE
BOERENLEENBANK.
Vrijdag jl. hield de coöpera
tieve boerenleenbank te Grijps-
kerkqeen algemene vergade
ring. De voorzitter, de heer A.
J. Huisman, wees op de mis
oogst van het vorig jaar, waar
door op advies van Landbouw-
herstel grote bedrijfscredieten
verstrekt moesten worden.
Uit het jaarverslag van de
kassier bleek, dat het werk
van de boerenleenbank de laat
ste jaren sterk is toegenomen.
De rekening over het boek
jaar 1947 geeft een eindcyfer
van 1.967.496.55, terwijl het
voordelig saldo op de balans
per 31 December 594.63 be
draagt.
Als bestuurslid werd de heer
A. J. Huisman herkozen en als
lid van de raad van toezicht
de heer J. C. Cevaal.
Arnemuiden
RINGRIJDEN
Onder zeer grote belang
stelling van de bevolking
werd op de 3e Pinksterdag
de ring gestoken door de Ring-
rijdcrij vereniging „In Galop"
te Arnemuiden.
De prijzen, waaronder een
beker, beschikbaar gesteld
door de burgemeester van Ar
nemuiden, werden afzonderlyk
om 3 uur smiddags verreden.
De beker die door de burge
meester beschikbaar was ge
steld, werd gewonnen door C.
van Sorgen, deze kreeg ook
een prys voor het steken van
de meeste volgringen. De be
ker, beschikbaar gesteld door
de Wed. dc Jong uit Goes,
werd gewonnen door L. P.
Brasser, die ook dc prijs, be
schikbaar gesteld door jhr,
Rademachor Schorer, won.
Veirder kreeg L. P Brasser
de lc prys, C. van Sorgen de
2e, A. Brasser 3e, A. Crucq
4e, C. v. Belzen 5e, H. Janse
6e, J, Nijsse 7e, C. Crucq 8e,
J. Goedegebure 9e, P. dc
Nooyer 10e, W. Maljers 11e,
L. Scheele 12e, W. Duvekot
13e, J. Dyke 14e, P. Tramper
15e, D. Dyke 16e, F. Maljers
17e, L. van Belzen 18e, cn
B. de Nooyer 19e prys.
De pryzen, die werden ge
geven voor de mooiste be
kroonde paarden, waren als
volgt: le A. Crucq. 2c J.
Goedegebure en de 3e C. van
Sorgen.
