Drie ontvluchte agenten weer
gevangen en vermoord
Whiskey als passagier
Onderwijs of barbarisme
tweede blad
provinciale zeeuwse courant
Duitsers seinden naar Londen
,,Wij danken U voor het
vertrouwen
Einde van een vreselijk drama
Nederlandse jam verdringt
Engelse marme'ade
MAANDAG 3 MEI I94E
XXXIV
De oudste van de drie vluchtelingen, de Hagenaar We
gener, gaat in de vrijheid zijn eigen weg. Dat is zo afge
sproken. Hij wordt voortgeholpen tot hij in Maastricht is
bij mr. Drooglever Fortuyn. Diens huis wordt hem tot een
schuilplaats, waar hij veel te verhalen heeft en altijd een
aandachtig oor vindt. Hoe kan het ook anders? de zoon
van deze Maastrichtse advocaat is óók parachutist geweest,
is óók gevangen geworden en zit in precies zulk een cel te
Haaren, als waaruit Wegener en zijn beide kameraden wis
ten te ontvlucht.
Wegener heeft het goed in
Maastricht, maar hij wil ver
der. Hij wil terug naar En
geland, om te waarschuwen,
om te protesteren, om* aan te
tonen dat alles fout en dat
alles kapot is. Hij wordt naar
België gebracht Hij komt tot
Luik. Daar grijpen de Duit
sers hem op een gepenetreer.
de passeurlim, brengen hem
naar de gevangenis in Assen
en vermoorden hem in zijn
cel.
Dat is het einde van het
korte vrij heidsavontuur dat
de parachutist Wegener be
leefde.
Wild is de jacht der Duit
sers geweest, toen op de och
tend van de 23ste November
1943 de vlucht der uitbre
kers: Aat van der Giessen,
Jan Jacob van Rietschoten
en Wegener werd ontdekt.
Als dolle honden hebben de
gewapende S-D.-'ers langs de
irabantse wegen gerend. De
bevolking in de omgeving
van Haaren heeft nimmer de
Duitsers zó geagiteerd gezien.
Overal zoeken ze, overal
speuren ze. Oude moedertjes
worden teruggestuurd als ze
naar de kerk willen, spelen
de kinderen worden naar
huis gejaard. Er moet gezocht
worden, gezocht naar drie
ontsnapte geheime agenten.
De Duitsers hebben het druk.
Loopt ze niet voor de voeten
geeft ze ruim baan!
Schreieder, Giskes, May,
Rauter, Frank, alles wat
naam heeft in de mensjagerij
snauwt" dTé~~möfgëri en
scheldt de verdere dag. Want
de vluchtelingen worden niet
gegrepen. Rauter buldert in
de telefoon Giskes spreekt
met Berlijn, Schreieder plukt
aan zijn weinige haren en
Ernst May trekt zijn boven
lip nog dreigender op dan
gewoonlijk.
HULP.
Maar Verspeek, een een
voudige jongen van het goe
de, Brabantse land, heeft de
vluchtenden gevonden, die
zich schuil hielden als ge
jaagde hazen in het veld. Hii
heeft niet veel gevraagd, de
ze eenvoudige Verspeek.
Maar hii heeft genoeg begre
pen. Hit heeft eten gehaald.
En kleren. En schoenen. En
hij heeft ter ure van de sche
mer de rechte weg gewezen,
die naar „de IJzeren Man"
voert, waar Jan Jacob een
huis weet te staan, waar
vrienden wonen.
Dat huis staat er nog en
dat huis staat open' voor de
kranige kerels. De familie
Van Leeuwen neemt het gro
te risico, dat aan deze gast
vrijheid verbonden is, met
graagte op zich, want „Adri-
aan en Olivier", zoals Van
Rietschoten en Van der Gies
sen zich noemen; moeten
toch onderdak hebben? De
vluchtelingen weten het be
ten zij nemen hun intrek in
het tuinhuisje, waar ze leven
als vorsten-met-vacantie.
Al te lang mag dat echter
niet duren. Dan vertrekken
ze naar Rotterdam, waar ze
onder nieuwe schuilnamen
(als parachutisten'hebben ze
Aat van Krimpen en Jan
Jacob van- Rossum gehèten)
1 Kralingen onderduiken-
Maar in Kralingen wonen
nogal wat vrienden en be
kenden en die kunnen in
deze omstandigheden meer
gevaar dan plezier opleveren-
Daarom verhuizen de jon
gens naar Rotterdam-West.
Ze zijn slechts een haJf
uur fietsen van hun families
verwijderd, maar ze houden
ook riü het woord, dat ze in
Londen gaven: ze bezoeken
hun ouders niet. Het gevaar
is te groot, voor henzelf en
voor hun familie.
Als ze in. contact komen
met de Rotterdamse illegale
werker Simon Bersma schijnt
de »n-ote uitkomst zeer nabij
Want Simon weet aan een
zender te komen! Contact
met Engeland! Direct Londen
waarschuwen, direct vragen
om instructies, direct verzoe
ken om teruggehaald te wor
den! Ze seinen en seinen en
seinen opnieuw. Hallo Enge
land! Luister dan hier zijn
twee ontsnapte gevangenen,
hier zijn uw agenten Aat van
der Giessen en Jan Jacob
van Rietschoten- Zij zijn in
nood en zoeken uw raad, uw
hulp en uw steun.
Maar Londen heeft niet ge
antwoord. En ook dkt is een
stukje historie uit het boek
met de zwarte bladzijden.
VERRAAD.
Want omdat Londen taal
noch teken geeft op al hun
telegrammen moeten ze -zelf
maar proberen weg te ko.
men. De illegale werker Jan
Nauta brengt hen in con
tact met „King Kong",
de kolossale, massieve Linde
mans, die hun valse papieren
geeft voor Zeeland. Van Zee
land" uit zullen ze naar Enge
land worden geholpen;
„King Kong" weet de weg.
Maar deze Lindema'ns is een
afschuwelijke verrader: als
de jongens in de trein naar
Bergen Op Zoom zitten, reist
de S-D.-chef Hermann Bauer
met een paar van zijn man.
nen mee. Hii is gewaar
schuwd door „King Kong"!
en hij slaat toe vóór de trein
uit Bergen op Zoom vertrekt.
Aat van der Giessen en Jan
Jacob van Rietschoten zijn
opnieuw gevangenen van de
S D-, aleer ze eigenlijk goed
beseffen wat er gebeurd is.
In de onmiddellijke nabij
heid van het Haarense semi
narie, waarheen ze worden
vervoerd, komen bij Van der
Giessen al de opgekropte
woede en heel de bittere te
leurstelling over het nieuwe
verraad naar boven. Hij pakt
een van de S.D.-ers beet slaat
hem waar hij de kerel raken
kan, grijpt hem in de borst
en duwt hem bijna over de
brugleuning de gracht in. Op
dat moment schiet een ande.
re Duitser toe en slaat de
dappere marineman zó hard
met een revolver op het
hoofd, dat hij, half versuft,
moet loslaten.
Dan voeren de Duitsers de
beide agenten weer triomfan
telijk een cel binnen zo'n
cel, waarin ze een maand
lang gevijld hebben, tot het
plafond hun een uitweg
bood, een heirbaan naar de
Vrijheid-
In zo'n cel worden ze nu
ontkleed. De Duitsers vinden
veel spionnagemateriaal. Aat
van der Giessen heeft een
vijl in zijn schoenzool. En als
het jasje wordt losgetornd,
komt er óók een vijl te voor
schijn. Och, dat is één keer
een viil de weg naar buiten
gebaand. Maar zoiets gebeurt
nooit een tweede keer....
Zonder vijl worden de jon
gens in aparte cellen opge
sloten. Zonder vijl en
zonder hoop.
ENGLAND-SPIEL
TEN EINDE.
Er is die tussentijd veel
veranderd. Het England-
Spiel heeft zijn einde gevon.
den. Eindelijk en ten leste.
Na 18 maanden van de ergst
denkbare dingen. Na ravages
van ongekende omvang in de
rijen van het Nederlandse
verzet. Na ernstige conflicten
tussen verschillende instan
ties in Engeland. Na ingrij
pen van het oorlogskabinet,
dat zich ontsteld toont over
de berichten uit Nederland,
Spanje en Zwitserland.
Achttien maanden lang is
het spel gespeeld
Een voor een vallen thans
de zenders uit. Giskes en
Schreieder willen voor een
waardig slot zorgen. En zit
semen, als laatste telegram
van het England-Spiel de
volgende boodschap naar
Londen:
Aan de N-V. Blunt en
Opvolgers.
Aangezien U de relatie
verbroken hebt, past het
ons U te danken voor het
ons geschonken vertrou
wen. Mocht U een uitstap.
je willen maken naar Ne
derland, dan garanderen
wij U dezelfde prettige
ontvangst als aan uw ver
tegenwoordigers ten deel
viel. Wij hopen in de toe
komst nog prettig zaken
te doen. Onze firma houdt
zich beleefd aanbevolen.
Op 27 November 1943 laat
Rauter alle agenten (op een
paar uitzonderingen - na) uit
het seminarie te Haaren ha
len. Zij worden gemaskerd
in auto's geladen en naar de
strafgevangenis in Assen
overgebracht. Vandaar wor
den ze later, als de. Duitse
nederlaag onherroepelijk
vaststaat, naar het kamp
Mauthausen vervoerd, waar
vuurpeloton en massagraf
wachten voor vijf en veertig
der beste zonen van ons volk.
Maar als voor hen de ge.
weren knallen in Mauthau
sen, alapen Aat van der Gies
sen en Jan Jacob van Riet
schoten reeds lang hun eeu
wige slaap.
HET EINDE-
Op een ochtend, kort na
hun tweede arrestatie, is in
Haaren het hevel ontvangen
dat ze moesten worden dood.
geschoten. Ernst May heeft
het hun 's avonds verteld en
hij heeft een handje-vol si
garetten op het tafeltje in de
cel van het Haarense semina
rie gelegd. Later zijn de
Duitsers gekomen, die het af
schuwelijke werk hadden uit
te voeren. De beide jongens
werden aan elkaar geboeid.
Door een klein troepje gewa
pende S.D.-ers werden ze te
voet op de rijksweg naar
Helvoirt geleid. Een kilome
ter huiten Haaren zijn ze
vermoord.
VAARWEL MALTA
Koers: Port Saki.
Middellandse Zee, 15 April.
Gisteren, de laatste dag
van ons verblijf op Malta,
bood de Maltezer dokter,
die als gastheer optrad van
de Hollandse missionaris
Verheugd, aan de lc officier
van Hr. Ms. Kortenaer en
my het eiland te laten zien
en deze autotocht bewees,
dat Malta wel bijzonder rijk
is aan merkwaardigheden.
°peen gegeven ogenblik
stopten we aan een baai,
waarvoor, in het helblauwe
water, een klein eiland lag.
Op dat eiland staat een klein
kerkje en een altaar, omdat
in de aanvang onzer jaar
telling de Apostel Paulus op
zijn reis naar Rome hier
landde en enige tijd verbleef.
Ergens anders staat een rij
hoge stenen huizen. Grof en
ruw. Ze doen denken aan ku
bussen. Het rijn huizen, door
de Noormannen gebouwd, in
de tjjd, dat ze vanuit Scan
dinavië hun rooftochten hiel
den en zelfs tot Malta kwa-
jpen. En zo zijn er meer
wonderlijke 'dingen te zien
op dit eiland. Bijvoorbeeld 'n
ezel, die 12 uur aan één stuk
door aan een lange lijn in
het rond loopt en op deze
manier wat grondwater naar
boven pompt.
ETEN.
Aan de wal heb ik die
laatst^ middag gegeten om
de restanten van een paar
shillings op te maken Veel
geld was het niet en "de ete-
rii was er dan ook naar.
Vlees, dat me sterk deed ver
moeden, dat het iets met een
oud Malthezer leeuwtje te
maken had, sla, die men in
Holland als' het meest onede
le onkruid zou hebben be
schouwd en aardappelen, die
wel heel ver verwijderd wa
ren van de hooggeroemde
Malta-aardappelen
Na dit wel curieuze maar
niet zeer smakelijke maal
was het een uur later op de
Kortenaer weer „voor
achter" en terwijl de zon
snel daalde op zee, verliet
de jager op eigen kracht,
zonder loods of sleepboot, de
baai en bereikte via het gat
weer ogen zee. Nagestaard
door een paar honderd Brit
se zeelui, die op de Macpie
critisch de handelingen van
de Hollanders gadesloegen.
Jammer voor de Tommies,
dat er nu juist helemaal geen
enkele reden was voor cri-
tiek, want op de Kortenaer
werd even snel en handig
aangepakt als op de Engelse
jagers, die hier in dit water
kind in huis zijn.
NIEUWE
PASSAGIER.
En zo waren we dan weer
onder elkaar, zij het dat er
één man meer aan boord
was. Of manjuister ge
zegd: hond. De onderofficie
ren hadden namelijk de
avond tevoren kans gezien
een Maltezer winkelier een
hond af te zetten, die welis
waar nog bar jong is en
geen kentekenen vertoont
Het opvoedingsprobleem in Duitsland.
Gebrek aan leerboekjes.
(Van onze Haagse redacteur)
„Voor vele kinderen in
Duitsland is de school het
enige dat hen- scheidt van 't
complete barbarisme". De
man die zo spreekt is Robert
Birley, hoofd van de afde
ling Opvoeding van het Brit
se bestuur in Duitsland-
„Educational adviser" luidt
zijn officiële titel en hij is
eén machtige functionaris:
de Duitse Kultur-ministers
in de vier Lander der Britse
bezettingszone toch werken
onder zijn toezicht. Voor en
kele dagen heeft hij zien uit
zijn drukke hmsb&den los
gemaakt om in Nederland
met onze minister van Büi-
tenlandse Zaken en verschil
lende instanties besprekin
gen te voeren en tussen twee
conferenties door bleek hij
bereid ons te woord te staan.
Mr. Birley is een bijzonder
lange Brit, die men het ge
wicht van zijn taak nauwe
lijks aanziet. Eerder maakt
hij een wat' schuchtere en
verstrooide indruk. Maar al
pratende ontdekt men spoe
dig, dat hij weet wat hii wil
en dat hij de problemen
waarmede hij dagelijks te
worstelen heeft, met grote
ernst tegemoet treedt. Het
is immers geen sinecure, die
zij het. helaas, ieder op
goed gegaan. Eén keer heeft eigen wijze de bezettende
mogendheden in Duitsland
op zich genomen hebben: het
hervormen van opvoeding en
onderwijs in een land, dat
viif jaar lang getracht heeft
Europa onder zijn terreur te
dwingen en dat thans welis
waar overwonnen is, maar
dien tengevolge ook met vele
materiële noden te kampen
heeft De poging is uniek in
de geschiedenis en zij is ook
zoveel te moeilijker, omdat
er aan "het Duitse onderwijs
systeem veel bleek te ontbre
ken.
Wanneer wij mr. Birley
naar positieve resultaten vra
gen toont hii zich zeer voor
zichtig. Het is een zaak die
moeilijk reeds nu bekeken
kan worden, omdat dit werk
veel zorg en tact vereist en
niet „in a hurry' kan gebeu
ren.
Pas op de lange duur zullen
er vruchten te plukken zijn-
Aaneen papieren revolutie,
die ongedaan gemaakt wordt
zodra de Duitsers de kans
maar schoon zien, heeft West
Europa niets. En Duitsland
zal daar toch weer bij be
trokken moeten worden: het
Duitse, probleem noemt Mr.
Birley een testgeval voor
heel West-Europa.
VERANTWOORDE
LIJKHEID.
De Engelsen nu zoeken het
niet in eèn overmaat van be-
Verbruik in de oorlogsjaren bijna
verdrievoudigd.
Duitsers houden meer
van appelstroop.
(Van onze reizende redacteur)
ELST, April. Nederland
eet tegenwoordig twintig mil-
lioen kg jam per jaar op en
die wordt allem&al in Neder
landse fabrieken uit Neder
landse grondstoffen vervaar
digt, aldus vertelde my dezer
dagen de 72-jarige Jan. L. L.
Taminiau, een der pioniers van
onze vruchtenconsei*vennrjver-
heid, die dit jaar het feit her
denkt, dat hij een halve eeuw
geleden zijn bedrijf begon te
Eist, het in het najaar van
1944 zo goed als totaal ver
woeste dorp tussen Arnhem en
Nijmegen, waar zich tal van
gevechten hebben afgespeeld
in de laatste oorlogswinter.
STIJGING.
Jam eten hebben wH pas
goed geleerd in de laatste oor
log, toen wij zovele andere
dingen node moesten missen.
In 1940 bedroeg 't verbruik 12
mililoen kg en dat is opgelo
pen tot 33 millioen. Het was
op de duur wel wat eentonig,
maar tenslotte was het een uit
stekend voedsel en achteraf
mogen wij er dankbaar voor
zijn, dat de jamfabrieken in
staat geweest zijn ons zoveel
te verschaffen. Dat het mo
gelijk was hebben wij te dan
ken aan de activiteit* der fa
brikanten, maar ook aan de
omstandigheden, dat de Duit-
sers^er niet van houden. Zij
hebben liever de pittige ap
pelstroop, die zij destijds
maakten met behulp van kroet
(stroopappels) uit de Balkan-
derlandse markt verdwenen
op een kleine fractie na voor
die zeldzame personen 3- dat
zijn dan meestal heel oude da
mes die menen, dat jam uit
de Betuwe toch niet je ware
is. Wel kan men thans gemak
kelijk Nederlandse jam kopen
in Engeland en Ierland en in
de cantines der geallieerde be
zettingslegers in Duitsland. Er
is een aanzienlijke export ont
staan, ook naar de dollarlan-
den.
PIONIERS.
De heer Taminiau Is een van
de pioniers der jam-industrie.
Hij was de zoon van een apo
theker te Zutphen eii zou zijn
vader opvolgen, maar hij had
zijn zinnen op iets anders ge
zet. In die dagen begonnen de
artsen vruchtensappen aan be
paalde patiënten voor te schrij
ven, die men in de apotheken
kon verkrijgen. De apotheken
vervaardigden hét zelf. Het is
dan ook een historisch vast
staand feit, dat vele thans
bloeiende jamfabrieken in de
laboratoria van apothekers zijn
ontstaan. Een ander deel is ont
staan uit appelstroopkokerijen.
Vroeger plachten de appel-
stroopfabrieken in het Rijnland
veel kroet in Nederland op te
kopen, maar toen Duitsland
daar invoerrechten op ging
heffen was het opeens voorde-
Dezer dagen Is hier te
lande een grote zending
gezouten vruchten van de
cederbomen 'uit Calabrië
•aangekomen, die by de
■jamfabrieken worden ge-
confyt, waardoor zy het.
product opleveren, dat
wy onder de naam su-
cade kennen. Men kan er
op rekenen, dat deze su-
cade zo t\jdig zal worden
afgeleverd bH de bak
kers, dat heel Nederland
met de Pinksteren suca-
debrood zal kunnen eten.
Een oude traditie kan
dan eindelijk In ere wor
den hersteld.
V,
landen en suiker uit Polen,
De enige export van jam in
oorlogstijd ging dan ook naar
de gevangenkampen via de ka
nalen van het Nederlandse
Rode Kruis, dat zeker een
100.000 kg heeft verzonden.
Het is zo gemakkelijk ge
zegd, dat al de jam, die wij
op ons brood ""nemen of over
onze pudding uitstorten, van
Nederlandse bodem is. Wij
vinden dat nu vanzelfsprekend;
wij hebben er immers de grond
stoffen voor. Een halve eeuw
geleden was dat echter een ab-
usrde gedachte. Mensen, die
zich de weelde van jam ver
oorloven konden, kochten toen
Engelse marmelade. Jarenlang
hebben de Nederlandse fabri
kanten moeten vechten tegen
het vooroordeel, dat de Neder
landse jam, uit dezelfde grond
stoffen en op dezelfde wijze
bereid, van veel minder gehal
te zou zijn. Dat vooroordeel is
ln een taaie langdurige strijd
overwonnen. Nu is het zover,
dat men gemakkelijker een
olifantenbiefstuk zou kunnen
krijgen dan een potje Engelse
marmelade. Zij is van de Ne- liger het eindproduct in te voe
ren in plaats van de grondstof.
Twee oorzaken deden aldus 'n
vruchtenconservenindustrie
ontstaan, vooral Ln de gebie
den, waar het daartoe benodig
de fruit geteeld wordt
Van ontplooiing €ezer indus
trie was pas sprake ln de oor
logsjaren 19141917. Later
kwam er een inzinking en de
Tweede Wereldoorlog deed een
tweede hausse ontstaan. Nu
is jam een exportartikel ge
worden.
(Nadruk verboden).
sluiten en Verordeningen.
Liever leggen zij het aan op
persoonlijk contact en zij
trachten de Duitsers geleide
lijk op. te voeden tot beter
begrip en het dragen van
verantwoordelijkheid- Het is
beter, dat er meer en meer
Duitser komen die als wij. de
noodzaak van een veranderd
opvoedings- en onderwijs
stelsel inzien en bereid zijn,
daarvoor met hun gehele
persoonlijkheid te vechten-
In de door de Engelsen
gecontroleerde Lander heb-
en de regeringen sinds 1
Januari 1947 zelf de verant
woordelijkheid gekregen
voor «Je onderwijswetgeving-
Wettelijke voorzieningen zijn
in voorbereiding en de fede
rale gedachte staat daarbij
voorop; van een centrale re
geling voor het Duitse onder
wijs verwacht mr. Birley
niets goeds.
Moeilijkheden ondervindt
men vooral tyj de Universi
teiten. De structuur van het
onderwijs toch heeft in
Duitsland geen gelijke tred
gehouden met de sociale
structuur. De gedachte dat
gelijke kansen van onder
wijs" voor ieder moeten be
staan, is de Duitser in de
meeste gevallen nog vreemd.
De papierschaarste die
zich overigens niet alleen in
Duitsland doet gevoelen
heeft daar mede het beden
kelijke gevolg, dat de leer
boeken die in het Nazi
systeem bijv. voor het ge
schiedenisonderwijs verplicht
waren, nog niet in voldoen
de maten door nieuwe kun
nen worden vervangen-
GEEN HOOP-
Hoe denkt u over de kan
sen van de democratie in
Duitsland? vragen wij tot
slot. Het grote gevaar is, zegt
mr. Birley, dat de Duitsers
in de overgangsperiode van
nu het begrip democratie
identiek gaan achten met
„geen hoop hebben". Wij
moeten er naar streven, dat
zij leren, zien, dat een demo
cratisch bestuur juist in
staat is hun wel hoop te ge
ven. En wat de jeugd betreft:
wij hoeven ons niet zozeer
bezorgd te maken over de
vraag of de jongeren nog
Nazi's zijn daarvoor zijn
zij al te zeer bedrogen uitge
komen als wel over het
feit. dat zij thans niets zijn-
Indisch Journaal
door
Anthony v. Kampen
I
Al worden de zóne-grenzen streng bewaakt, toch
steeds vluchtelingen uit Oost-Duitsland.
passeren
WALCHEREN
Middelburg
HUMOR IN DE KRANT.
De heer Cocheret uit Rot
terdam is een van de weinige
Nederlandse journalisten, die
de kunst verstaan om de
vaak ernstige krantenkolom
men te verluchtigen door
pennevruchtjes van wat
lichter toon. Zijn schetsboek
in de N-R-C- heeft hem te
recht een bekende naam be
zorgd- Dat de heer Cocheret
behalve schrijven ook voor
dragen kan, hebben de talrij
ke belangstellenden, die
Woensdagavond in de Jeugd
leeszaal te Middelburg waren
komen luisteren naar zijn
causerie over „Humor in de
Courant" kunnen horen en
zien.
Wat nu eigenlijk humor is,
daarover weidde de spreker
niet lang uit. De beste defini
tie leek hem: het naar voren
brengen van het lachwekken
de met als ondergrond de
sympathie. De echte humorist
staat altijd een tikje scep
tisch tegenover de dingen de
zer wereld.
Voor de pauze gaf Cocheret
enkele proeven ten beste van
collega's. Vooral de onna
volgbare Kleine Krant uit de
Groene, de scherpe spotter
met het nieuws uit de grote
krant behoorde tot zijn illu
stratie-materiaal.
Na de pauze las de spreker
voor uit eigen werk maar zo
danig, dat het tevens oen
kijkje achter de schermen
gaf. Vermakelijk zijn vaak de
commentaren en boze brie
ven van de lezers, waarvan
Cocheret een grote en unieke
verzameling heeft aangelegd,
uit welke verzameling hij er
enkele voorlas. Dat bij de
Middelburgers gevoel voor
humor niet ontbreekt bleek
uit 't gul applaus waarmee de
causeur beloond werd.
De lezing was georgani
seerd door de Z-V-U- en de
Openbare Leeszaal.
O.- en W.-Souburg
AFLOOP VERKOPING.
Notaris J- L- Hertogs heeft
Woensdagmiddag in café
„Dorpzicht" te O.- en West-
Souburg, publiek verkocht:
Het huis en erf met tuin te
Oost. en West-Souburg, Bu-
teuxstraat 24, groot 1 a. 59
c-a. aan J. Hubregtse, aldaar,
voor 1800
AFSCHEID
MEJ. ADRIAAXSE.
Vrijdagmorgen werd met
kinderen, onderwijzend perso
neel en bestuur van de Juliana-
schooi te Souburg afscheid
genomen van de onderwijzeres
mej. Adriaanse, die wegens
huwelijk de school gaat verla
ten. De hoofdonderwijzer, de
heer Dey, sprak haar in har
telijke woorden toe en dankte
haar voor haar plichtsbetrach
ting en prettige samenwer
king. Namens de kinderen
bood hij haar een prachtig ge
schenk aan, terwijl namens
'van eën opvallende raszui
verheid, maar die er vriende
lijk en aangenaam in de om
gang uitziet Precies, wat
men zocht. De prijs was l
pond sterling, mahr toen
bleek, dat zelfs dit te veel
was voor de deviezen-
positie van de Hollanders,
gaf de eigenaar 'm gratis
voor niets. En zo kwam een
vriend van Sinbad aan boord
en ze doopten hem Whisky.
De wederzijdse toenaderings
pogingen tussen Sinbad en
Whisky zijn thans in volle
gang en laten het beste ho
pen voor de toekomst.
Malta lost snel op en ver
dwijnt achter de kim eer het
donker is Op de Kortenaer
gaat de dienst normaal door
en 's avonds gaat iedereen,
die vrij van wacht is, vroeg
naar kooi. De steile straten
van Malta zit iedereen in de
benen.
En de andere dag is de
Middellandse Zee zó ntachtig
blauw, dat het inderdaad de
kleur is van de ansichtkaar
ten Rul als sneeuw ligt het
kiefzog over dat deinende
blauw-fluwelen kleed en de
laatste meeuwen zeggen ons
voorlopig vaarwel. We zijn
alleen en zullen dat blijven
tot we in Port Said zijn. Een
enkele maal die dag komt er
iets wazigs boven ae horizon
opduiken. Dat is Afrika, de
bergen, die de woestijn van
de Middellandse Zee afslui
ten. Morgen zullen we, als
het helder is, Bizerta in de
verte zien. Bizertabe
roemde naam uit de laatste
oorlog.
OEFENEN.
Aan boord worden oefenin
gen gehouden. Artillerie-oefe
ningen, oefeningen. waarby
verondersteld wordt, dat het
man-over-boord is, het schip
in eens stil komt te liggen
en de whalebobt gevierd
wordt. En ook anti-onderzoe-
bootoe'feningen, motorsloep
varen, brandweeroefeningen,
gas-oefeningen, enzovoorts. Er
gebeurt zoveel op dit schip
en een dag is weer zo voor-
by, is zo weggesmolten tus
sen ochtend avond.
Snel valt de avond'over de
Middellandse Zee. De hemel
wordt dieper en dieper blauw
en eindelijk kleurt hii zich
vaal-zwart. De sterren lichten
aan en de maan komt over
gezeild. Het is stil op het
schip. Diep weg, in dit stalen
lichaam, met zjjn eindeloos
aantal machines en zijn 200
mannen, vibreert het mach
tige voortstuwings-orgaan.
De wachten staan al? silhou
etten op de brug en aan dek,
het u^ter schiet donker voor-
by en schuurt eentonig langs
de scheepswanden, en achter
op woelen de beide schroe
ven kolkend het groen-witte
schuim naar boven. Het
goudiggele licht van de
maan spoelt in en door dat
schuim en je zoudt kunnen
fantaseren, dat een betoverd
schip voer door een betover
de zee.
onderwyzend personeel en ook
namens het bestuur een ge
schenk in uitzicht werd ge
steld.
Een bestuurslid dankte haar
voor het werk dat zij in het
belang der school gedaan
heeft. Mej. Adriaanse dankte
hartelijk vo<^„alles, .waarna
ze met een handdruk afscheid
nam.
,St. Laurens
OUDERAVOND.
Donderdagavond hield de
Christelijke school te St. Lau
rens een ouderavond, onder
leiding van de heer K. Otte,
die in zyn openingswoord de
verantwoordeiykheid der ou
ders ten opzichte van het on-
derwys deed uitkomen.
Het hoofd der school, de heer
G. P. Weeda, droeg een twee
tal opvoedkundige schetsen
voor. Het werk der leerlingen
werd bezichtigd. Na de pauze
hield de onderwyzer, de heer
A. Scheltens, een inleiding over
„Wat kan de Chr. school het
kind meegeven voor het leven".
Hierop volgde een bespreking.
De leerzame avond werd be
ëindigd met een slotwoord door
Ds. H. J. J. Kegzer.
HUIS EN HOF.
Donderdagavond vergaderde
de Woningbouwver. „Huis en
Hof" te St. Laurens, onder
voorzitterschap van de heer S.
Simonse. De secr.-penningm.
heer P. Wisse, bracht verslag
uit van de financiën en de
winst- en verliesrekening werd
vastgesteld op een bedrag van
1687,55 in ontvang en uit
gaaf met een exploitatie-saldo
van 183.10. Als bestuurslid
werd herkozen de heer A. Wil-
leboordse en als commissaris
de heer P. Boon. Het onderhoud
der woningen te Brigdamme
werd opgedragen aan J. Adri
aanse en dat voor die aan de
begraafplaats aan J. Walraven.
Indien mogelgk zal deze zomer
worden overgegaan tot elcctri-
ficatie der woningen en aan
brengen en verbeteren der erf-
afscheidingen.
..P.? heer J* vaQ Keulen
te Wilhelminadorp behaalde
het ryksdiploma hoefsmid
aan de Veeartaenyschool te
Utrecht.
