Beria - de schrik van Rusland De wachter De achtergrond Sombere I'" ^*'-«1 voorjaarsstemming Type van „de nieuwe mens' Afschuwwekkende politie- traditie der lage weilanden Mysterie Prinsengracht TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 3 APRIL 1948 Lavrenty Beria.. rlseren, dan als de men kan hem niet beter karakte- „Russische Himmler", de gevreesde chef van de Duitse geheime politie. Evenals Himmler de schrik van Duitsland was, is Beria de schrik der Sovjet unie. En als er lets Is, dat de mensheid huiverig moet maken voor het communisme en de voorkeur moet doen geven aan een parlementaire democratie,- dan is het wet het nuchter geschreven portret van Beria, waarvoor wtJ de gegevens ontleenden aan het Amerikaanse weekblad Time. Rusland kan bogen op een afschuwwekkende politietradl- tie. Toen Tsaar Nicolaas I in 1826 een geheime politie in het leven' riep, plaatste hij aan het hoofd daax van Alexander Benckendorff. De namen van zijn opvolgers doen er niet toe. Het zij vol doende hier in herinnering te brengen, dat zg gevreesd wa ren als duivels en dat de Jh'sten met de namen hynner slachtoffers eindeloos zijn. NA DE REVOLUTIE. Toen Lenin en de zijnen naar de macht grepen, kwam er een nieuwe geheime poli tie, de Tsjeka en Lenin be noemde tot chef een zekere Felix Dzerzhinsky. Dat was in de tijd, waarin Zinowjew durfde beweren, dat als op een bevolking van 100.000.000 Russen er 100.000 000 weiger den zich tot het communisme te bekeren, er 100.000.000 moesten worden uitgeroeid, Niemand kan becijferen aan hoeveel mensen de Tsjeka van Dzerzhinsky het leven heeft fekost De leider zelf was zo ang van Lenin, dat toen hij eens ruzie met hem kreeg, hg aan een beroerte bezweek. Zijn opvolger was Menz- hinslty, eens een fel tegen stander van Lenin, na de om wenteling diens meest' on derworpen dienaar, een per vers onitiens, die de dood van millioenen Oekrainers op zijn geweten heeft. Menzhinsky zelf werd weer opgevolgd door Yagoda en la ter kwam Yeshow, de man, die in de vooroorlogse jaren de complete "generale staf van het rode leger en van de vloot ter dood het brengen in de geruchtmakende zuiverings processen. Yagoda was de man, die de dwangarbeid voor politieke gevangenen in voerde, daartoe mede aange vuurd door Maxim Gorky, diè later door hem vermoord werd. Dzerzhinsky, Menzhihsky, Yagoda, Y.es'how, het waren neurotici, gevaarlijke gekken. Hun tegenwoordige opvol ger is Lavrenty Beria. GEEN GEVAARLIJKE GEK. En Beria is geen gevaer- lyke gek. Hij is een rustig, evenwichtig type, hg kleedt zich onberispelijk, hg heeft 'n vriendelijke glimlach op zijn gelaat en is gelukkig met z'n knappe vrouw en twee kinde ren. Hg woont in een keurige villa, ergens in een buiten wijk van Moskou. Toch huivert wie in Rus land een leidende rol speelt bg het horen van zijn naam. Want Beria behoort tot 't soort van „nieuwe mensen", dat de communisten zich als Ideaal voor ogen s ellen, een mensenslag, dat op bevel van de party met het zélfde ge mak een massamoord pleegt, als een glas water drinkt. Sedert 1938 is hij de chef der geheime politie en in de 'ien jaren, die sedertdien verstre ken, is het aantal van zijn slachtoffers onnoemelijk groot. EEN VLEIER» Beria stamt uit een Geor gische boerenfamilie en was, toen de bolsjewistische revo lutie uitbrak, 19 jaar oud. Hij studeerde aan een polytechni sche school en werd eén vu rig aanhanger van Lenin. Aanvankelijk kwam hij weinig vooruit, maar op een gege ven moment schreef hij «een boek waarin hij Stalin als 'n God verheerlijkte en tot de conclusie kwam, dat Lenin, vergeleken bij Stalin, toch eigenlijk maar een kleine jon gen was. Stalin vond het prachtig en toen Yeshow naar een krankzinnigengesticht ver huisde, vermoedelijk omdat hij te gevaarlijk was geworden na de execbtie van de staf van leger en vloot, dacht Hij aan zgn bewonderaar Beria en bombardeerde hem tot hoofd der geheime politie. TWAALF MILLIOEN DWANGARBEIDERS. Beria heeft dapper meege holpen om van Rusland een politiestaat te maken, waar niemand van de ene stad naar de andere durft te gaan, of er zelfs maar over na durft te denken, of Rusland wel goed bestuurd wordt. Die dingen zijn te gevaarlgk en niemand voelt er voor om opgenomen te worden in het 12.000.000 man tellende leger i van Berla's dwangarbeiders, MET MUZIEK EN POLITIEHONDEN. Tijdens de oorlog bewees Beria zjjn bruikbaarheid eerst goed. De gehele Krimbevol- king transporteerde hij naar Azië, want deze mensen voel den niet voldoende voor het communisme en dreigden de Duitsers als bevrijders te be groeten. Ook op het leger hield hij een zeer streng toe zicht en menig militair is verhuisd naar zgn beruchte kampen, waar iedere ochtend de gevangenen, begeleid door pittige marsmuziek, ten ar beid trekken, omgeven door speciale troepen politiehonden, die vriendelijk zgn voor de bewakers, maar een ontsnap pende gevangene meedogen loos verscheuren. ALMACHTIG. Na de oorlog kreeg Beria nieuwe taken en nieuwe macht. Er is geen onderdeel, van het Russische leven, dat hij of zgn ondergeschikten niet onder hun contróle heb ben. Hij speelt een rol in het atoomonderzoek der Sovjets. Zijn spionnen en handlangers sluipen rond door alle labo ratoria ter aarde, zij stelen de formules; maarbeheren even zeer de uraniummijnen van Tsjecho Slowakije. Zijn men sen controleren de Russische investeringen in de bezette gebieden, zoals men de „be vriende mogendheden" wel noemen mag. Maar zij schadu wen ook de mannen van het ministerie van buitenlandse zaken en de Sowjetagenten in het buitenland. 'Én de leiders van de Sowjetindustrie voe len voortdurend Beria's blikken over hun schouders. ZELFS DE DYNAMO'S De geheime politie is een staat in de staat in Rusland, met eigen schoen- en kleding fabrieken, me:- eigen sanatoria voor nerveuze agenten, en zelfs de beroemde sportclub Dynamo's is een schepping van de heer Beria. Toen de Dynamo's een wedstrijd speel den tegen het rode-leger elftal, schreeuwden 80.000 mensen zich de keel schor om de soldaten aan té vuren de gehate politie te klop pen Beria heeft een keurig bu reau in het Kremlin. Maar het grootste deel van zijn tyd brengt hij door in de Lyuby-, anktfgevangenis, die niet ver ligt van de tombe van Lenin. Lenin beloofde een staat te scheppen zonder misdaad en zonder gevangenissen. Daarom mocht in zijntjjd een gevan genis geen 'gevangenis ge noemd worden. Tegenwoordig heet een gevangenis weer gewoon ge vangenis. GEEN VRIENDEN Vrienden onder de andere Sovjetleiders heeft Beria niet» Alleen Malenkow, de secreta ris van de party, kan het ta melijk goed met hem vinden. De anderen vrezen hem. Maar nie temin is hij een keurig man, onberispely'k gekleed, niet een goedmoedige glimlach, ge trouwd en vader van twee kinderen. Millioenen zuchten In zyn slavenkampen. En in Tsjecho-Slowakge In Tsjecho-Slowakye waagde- in 1939 dirigent Vaclav Ta- llch het, Sme ana's hymne op zijn vaderland Ma Mast (Mijn Land) te spelen. Meer dan drie kwartier lang bleven de Tsjechen applaudiseren. De Duitsers durfden Talich niet te arresteren. In de eerste week na de jongste omwenteling schoten Beria's agenten Talich dood. Zjj nemen geen risico. Minder zware lasten voor Oostenrijk. De Sowjet-afgevaardigde op de vergadering van plaats vervangers der ministers van buitenlandse zaken van de Grote Vier, Koktomof, heeft meegedeeld, dat zijn regering haar eis tot schadevergoe ding van Oostenrijk, voor zo ver het de betaling van een geldbedrag betreft, wilde ver minderen tot 150 millioen dollar, betaalbaar in zes jaar De oorspronkelijke eis was 200 millioen dollar, te betalen in twee jaar. K.M.A. BLIJFT TE BREDA. Na een uitvoerige discussie heeft de Bredase raad beslo ten in te gaan op de wensen van de minister van oorlog ten aanzien van grondafstana ten behoeve van ae vroegere Kon. Militaire Academie. Door dit besluit staat het thans vast, dat de officiersopleiding voor Breda behouden blijft. Wel wil men nóg een beroep op de mihister doen het fraaie Valkenbergpark in zgn huidige toestand te handhaven, zodat de uitbreiding van de K.MLA. niet ten behoeve van het park 'zal geschieden. KIEVITSEIEREN ZOEKEN OP SCHOUWEN. De oude tijd De wachter der lage weilaa- den, dat is de kievit, hoev/el de gekuifde wildzang in het zwak golvende, begroeide duin gebied gans niet ontbreekt. Hij bewaakt zijn territorium zowel tegen gevleugelde bela gers, als tegen de aanslagen v&n de mens. Nog is het ge vaar verre, als hg, als eerste van de weidevogels, reeds de lucht inschiet, om met door dringend gekrijt alarm te slaan. De buurtschap is ge waarschuwd, kan maatregelen nemen. Het eerste kievitsei is weer gevonden. Meer dan een halve eeuw geleden liep ik biet mijn makkers einde Maart in de la ge weilanden om ons dorp ge legen, ook naar het eerste kievitsei te zoeken. Steeds echter was' men elders ons vóór. Hoevele kievitseieren hebben we daar niet gevon den. In den beginne zochten we het ganse weidegebied stukje voor beetje af. Eerst later leerden we de nesten vinden door af te gaan op de gedragingen van de vogelt. Nóg zie ik de oude, gerenom^ meerde eierzoeker van het STEMMEN UIT DE KERKEN van de .Wereld-conferentie Amsterdam 1948 Een stuk kerkgeschiedenis speelt zich af. Het is een belangrijk stuk Kerkgeschiedenis, dat zich In Augustus van dit jaar in ons midden gaat afspelen. Een stuk Kerkgeschiedenis, dat geen vervolgingen betreft, of onenigheid van de Christe nen, maar integendeel een po ging van vele kerken om op nieuw samen te werken en sa men te spreken. Misschien hoorden enkelen van ons daarvan reeds. De Oecumenische beweging, waar in dit zoeken van de kerken naar elkaar zijn uitdrukkings vorm vindt, is reeds gedurende enkele tientallen jaren bezig zich te ontwikkeleft. Eén zijde van het streven der kerken is er op gericht om te komen tot een godsdienstig gesprek tussen de verschillen de kerken, om zo tot een meerdere en diepere geloofs- eenheid te geraken. De poging om te komen tot een gemeen- schapelrjke daad in de sociale, internationale nood van deze wereld, is de andere zijde. De ze beide takken van arbeid van de Oecumenische beweging hebben tezamen in 1938 een voorlopige vorm van organi satie gevonden in de Wereld raad van Kerken in oprichting. Het is nu deze Wereldraad, die naar men hoopt, deze zomer in Amsterdam haar definitie ve vorm zal krijgen. WERELDCONFERENTIE. Er zullen dit jaar verschei dene „wereldconferenties" in de hoofdstad van Nederland worden gehouden. Maar de conferentie van de Wereldraad van Kerken is, met haar ruim 1400 deelnemers, ongetwijfeld de grootste. Ongeveer 135 kerken, van over de gehele wereld, zenden daarheen hun vertegenwoor digers. Het is het voorrecht van het Nederlandse volk, dat in het buitenland kerkelijk zeer meelevend heet, deze confe rentie in haar midden te mo gen ontvangen. EEN VOORRECHT! Maar gepaard aan een grote verantwoordelijkheid. Het wel slagen van de conferentie zal zeker voor een belangrg'k deel afhangen van de „sfeer", waarin zij wordt gehouden; de geestelijke achtergrond, waar tegen dit gebeuren zich af speelt. Die geestelijke achtergrond wordt gevormd door de Ne derlandse Christenheid en be paald door haar al- of niet meeleven! Zonder overdrijving kan men zeggen, dat van de Intensiteit, waarmee het Nederlandse Tsjecho-Slowakge zal van Prolen het schiereiland Ewa in He haven van Stettin pachten, alwaar een Tsjecho- Slowaakse vrije zóne zal wor den gevormd. kerkevolk bg deze samenkomst is betrokken, mede het lot van de Wereldraad van Kerken af hangt. U WEET VAN HET IKO.„? Maar de Wereldraad, deze „gemeenschap" van kerken, is nog te weinig aan de gemeente leden bekend. Men weet van het IKO- werk af, van zgn voedsel-uit- delingen in de hongerwinter van '44 en van zijn Kinderuit zendingen uit Duitsland. Maar men weet niet, dat ditzelfde werk op veel groter schaal door de Wereldraad van Ker ken in oprichting verricht is Politieke en niet-arische vluchtelingen werden voortge holpen; duizenden daklozen in kampen ondergebracht; krijgs gevangenen over de gehele we reld geestelijk verzorgd; zen- dingsvelden, waarvan de zen delingen door oorlogsomstan digheden waren geïnterneerd, opnieuw met krachten bezet; aan het verzet der kerken werd door illegale uitwisseling van berichten en door koe riersdiensten steun 'gegeven. En ook nu nog zullen geduren de vele jaren de kerken van landen, die niet de oorlog en de bezetting hebben meege maakt, de geteisterde landen van Europa en Azië helpen met materiaal en geestelijke steun OM U BEKEND TE MAKEN... Om de Christelijke gemeente nu nader bg de oecumenische arbeid en de aanstaande We reldconferentie te bepalen, zal de Oecumenische Raad -van Kerken in Nederland via zgn propaganda-commissie 'n aan tal gemeente-avonden doen houden in 34 van de voor naamste plaatsen van ons land. Sprekers uit de Oecume nische Raad en uit de plaatse lijke kerken zelf zullen daar op voor de gemeente over dit, voor de kerken zo belangrijke, febeuren het woord voeren 'laatselijke commissies, sa mengesteld uit vertegenwoor digers van de diverse kerken, zulen die avonden organise ren, terwijl de onmiddellijke omgeving van de 34 plaatsen tevens in die actie betrokken wordt. Van eind Februari 1948 af tot in Juli toe, ,zal zo door het gehele land' gelegenheid be staan zich van het „waarom" en „waartoe" van de wereld conferentie op de hoogte te stellen. In Middelburg wordt Maan dagavond a.s. een oecumeni sche bijeenkomst belegd, waar in Dr. H. v. d. Linde, studie secretaris van de Oecumeni sche Raad van Kerken in Ne derland, zal spreken over „Op weg naar Amsterdam". Zon dagochtend zal een dergelijke bijeenkomst belegd worden in Goes. Zondagavond in Terneu- zen. dorp, de'ogen half dichtgekne pen, het verschiet afturen, de bewegingen volgend der kie viten in de verte. Dan ging hij recht op zijn doel af en „haal de" de eieren. Hij was er vlug ger mee klaar dan wij. 'Ondanks de beschuttende kleur der eierschalen wisten we de eieren al gauw in de grillig getinte nestomgeving te onderscheiden. Elke eier zoeker toch heet zijn debuut te maken met zijn voet in een kievitsnest te zetten. De mak ker, wiens neus in het voor jaar min of meer rijkelijk met zomersproeten besproeid werd, kreeg al gauw de vraag te ho ren, of- hij ook in de kievits eieren getrapt had. Een zin speling op de vlekkenjen stip pen, die de eierschalen verto nen. Het viel ons al spoedig op, dat we vaak op enkele passen van het kievitsnest dat van een tureluur vonden, zodat het voor ons als regel ging gelden, dat bij een kievit een tureluur- lag. Het verschijnsel laat zich als volgt verklaren: De tureluur, kleinci en minder energiek dan de kievit, kan tegen de gevleugelde tafel schuimers, als kraaien, ek sters en meeuwen niets begin nen en ziet zich Ö.1 te vaak door deze van zijn eieren be roofd. De kievit echter weet ze te ontvangen., Onvervaard vliegt hij de piraten, groter en forser dan hijzelf, naa^ de keel en verdrijft ze, geïntimideerd als de bullebakken zijn door zijn onstuimigheid en woe dend gekrijt, onder voortduren de schijnaanvallen, tot buiten zijn gebied. En dus bouwt de tureluur zijn home onder de rook van 's klevits schoor steen. Deze knapt de vuile zaakjes op, terwyl het ture- luurtje rustig op zijn nestje blijft zitten en toekijken kan. Leeggedronken eierdoppen van de tureluur venden we in onze weilanden vaak,,van de kievit nooit of hoogst 'zelden. De beschuttende voorzie ning, neergelegd in de schalen Franse communisten nemen een nieuwe draai. J. P. Sartre irf de politiek. (Van onze correspondent) PARIJS. Maart. De gro te gebeurtenis in het Pariise Schouwburgseizoen is de we deropvoering van het beken de stuk van Paul Claudel: „De aankondiging aan Maria Ér'wordt verteld, dat bij de première de moeder van Ko ning Leopold van België in de zaal zat. Dit zou aanlei ding hebben kunnen geven tot een diplomatiek incident, omdat er een passage inwoor- komt,waarin gesproken wordt over een „afgezette ko ning". Maar gelukkig verwart de weduwe van koning Al- bert literatuur niet met poli- tiek' SARTRE. Een andere beroemdheid in het Pariise leven heeft daar entegen ziin inzichten duide lijk gemaakt in de vraag m hoeverre een schrijven zich met de actuele politiek dient bezig te houden. Wij bedoe len Jean Paul Satre, de apostel van het existentialis me, diè zich actief in de po litiek heeft geworpen. De nogal gerucht makende suc cessen, die hij op het toneel heeft behaald, en in de phi- lisofie. voldoen hem niet meer. De als profeet optre dende leider Van ..Les Temps Modernes" treedt thans op t volkspodium tezamen met enige socialistische militanten en met de beroemde schrijver van het'adembenemende boek over de concentratiekampen van Stetler ..Jours de notr,e mort" (de daeen van onze dood). David Rousse heeft n nieuwe leuze in de arena ge worpen: „De democratisch-re- volutionnaire samenbunde ling" Zii vormen een klem der kievitseieren, moge deze al zgn kracht verliezen tegen over het daarop getrainde oog van de ervaren eierzoeker, is uitermate doeltreffend. De eieren liggen inderdaad meer óp het (korte jgras dan er in en toch, de beginneling ziét ze niet. De tureluur verkiest het langere gras, zodat de eieren meer verborgen liggen en ogenschijnlijk moeilijker te vinden Zouden zijn dan die van de kievit. Een jeugdige Schou- wense inboorling drukte zich echter alf> volgt uit: Voor de nesten van de tureluur loop je de bosjes lang gras maar af. doch de eieren van de kievit liggen zó open en bloot, dat je ze niét ziet. 't Klinkt tegenstrijdig, doch dc zoon van 't Schouwense la ge land sloeg niettemin de spijker op de kop. J. VIJVERBERG. Kievit by het nest. HET VAN DE F EU'LLETON TJeerd Adema 17 Inspecteur Beekman ging de dokter voor en op hetzelfde ogenblik galmde opnieuw het geluid van de bel. Mr. van Dam, de officier van justitie, een kleine, gezette man, de rechter-commissaris mr. Feenstra en de griffier, mr. Dekkers, ontdeden zich een ogenblik later 'van hun jassen en traden de salon binnen, even later gevolgd door inspec teur Melse en hoofdinspecteur Cornelissen van de Centrale Recherche. De commissaris begroette het gezelschap, gaf een kort exposé der gebeurtenissen en wendde zich' daarna tot de hoofdinspecteur. „Zgn je mannen gewaar schuwd, Cornelissen?" „Ik geloof, dat ze daar al zgn, commissaris," zei de hoofdinspecteur naar het rem men van een biykbaar zware wagen luisterend. „Goed, laat ze maar even lh de gang wachten. De dokter is nog bezig." De officier, de rechter-com missaris en de griffier bega ven zich met de belde Inspec teurs naar de kelder en kwa men een kwartiertje later in druk gesprek in de salon terug. „De Wit... De Wit..." zei de rechter-commissaris peinzend, „ik geloof, dat Ik hem wel vroeg de oudste. eens ergens ontmoet heb." „Visser is een van de gas ten." legde de griffier uit. De officier keek haastig op. „We zullen hem het vuur eens aan. de schenen leggen," zei hij glimlachend. Hij haalde' zijn koker voor de dag en presen teerde sigaretten,' waarna in specteur Maas zich begverde de heren een vlammetje voor te houden. „Ziezo," zei de rechter-com missaris om zich heen kijkend, „wat mg betreft kunnen we beginnen als Zadelhoff klaar is. Aha, daar komt hg." Inspecteur Beekman hield beleefd de deur voor de dokter open. „En?" vroeg de officier be langstellend. „Steek onder het schouder blad," zei de dokter grimmig. „De dolk is met kracht in het lichaam gedrongen. Laat hem zo spoedig mogelijk naar de sectiekamer brengen. Het Is daar beneden zo donker, dat ik het zaakje moeilgk kan beky- ken. Ik ga vast vooruit" Hg knikte, greep haastig zyn valiesje en liep door inspec teur Beekman gevolgd de gang in. „Maak een beetje voort, als jeblieft," zei hij tegen drie mannen, die beleefd op zg gingen om hem door te laten. „Waar Is het, dokter?" „Kom maar mee," zei de in specteur. Hij wierp in het voorbijgaan een blik door de openstaande salondeur en zag, dat de he ren hun plaatsen hadden inge nomen. In het midden, recht tegenover de stoel waarop de getuigen moesten plaats men, zat mr. Feenstra, die het onderzoek zou leiden. De inspecteur bracht de mannen naar de kelder haastte zich naar de salon waar hij, op verzoek van de rechter-commissaris, in het kort het verloop der gebeurte nissen vertelde. „Wie kwam er op de ge dachte dat lugubere spel te beginnen?" vroeg mr. Feen stra. „Meneer Dupois," zei de in specteur. „Ik meen, dat de gemeente-secretariè Hij is in Engeland geweest en vertelde, dat het daar als ge zelschapsspel algemeen ge waardeerd wordt." „Is IJ op de hoogte, inspec teur, van de persoonlijke om standigheden van de vermoor de? Heeft hij familie, die ge waarschuwd moet worden?" lfIk heb hem vanavond voor 't eerst ontmoet, mgnheer." „Vertelde U niet, dat U in de kelder was, toen de man vermoord werd?" „Ik ben op dat ogenblik niet verder dan een paar stappen van hem af geweest, mijnheer." „En U heeft niets van de dader bespeurd?" „Het was er byzonder don ker. Er is alleen raampje op de hoek, zodat men iets van het trapje kan zien." „Heeft U niemand herkend, toen U daar heen ging?" „Juffrouw Van Beveren was bg mij, mynheer. We zijn eerst naar boven gegaan en daar sloot zich een dame by ons aan." „Wie was dat?" vroeg de rechter-commissaris. „Ik weet het niet, mijnheer. Ze had het contact met de an deren verloren en ik heb haar in een kamer gelaten. Daarna zijn juffrouw Van Beren en ik weer naar beneden gegèan." Mr. Feenstra keek naar de officier, die zgn, schouders op haalde. „In alle opzichten een duis tere geschiedenis," zei hij. „Vertelde U zo juist niet, dat de heer Visser op dat mo ment een van de zogenaamde detectives was, inspecteur?" „De heer Visser en juffrouw Schaafsma, mgnheer." „Neem Visser dan eerst," ried* de officier. De rechter-commissaris knik te. f „Wilt U vragen of de heer Visser hier wil komen, mijn heer Maas?" De inspecteur verliet de sa lon en keerde enkele ogenblik ken later in gezelschap van de advocaat terug. HOOFDSTUK IV, Getuigenverhoor. „Goeienavond, Visser", zei de officier, hem de hand rei kend. „Hoe kom jg hier in zo'n Srecaire situatie? Weet je wel, at we al tot de ontdekking gekomen zjn, dat jy De advocaat haalde kregelig zijn schouders op. „Een verduiveld vervelende geschiedenis", zei hij, terwyi hij de andere heren vluchtig de hand drukte. „Hoe kom je eigenlyk hlpr?" vroeg de heer Feenstra met een uitnodigend gebaar naar de voor de getuigen bestemde fauteuil. (Wordt vervolgd.) groepje in de z'.g. „derde macht", ze staan op marxis tische. niet stalinistische grondslag en jagen succes na met behulp van de internati onale onzekerheid. Na die van de Gaulle de zoveelste „sa menbundeling" De zorgen stapelen zich op en er ziin steeds andere. On getwijfeld, de traditionele zes daagse is weer begonnen in het Velodrome d'Hiver, de mode der lange rokken heeft definitief de overwinning be haald en in de straten der Lichtstad ziet men bijna geen kortgerokte Parisienne meer. Maar de horizon is donker. Ook letterlijk, want de vroege lente is naar andere hemel streken uitgeweken en de hoofdstad doet weer dassen om in een late wintervlaag. Regen, wind, laag langs trek kende wolken hebben de al te vlug opgeborgen jassen weer te voorschijn geroepen. Zou het een teken ziin? Men zegt. dat oorlogen alleen bü mooi weer uitbreken. Men zou gerustgesteld kunnen zijn y/anneer er niet zoveel on weerswolken waren. LAUWE OORLOG. Men heeft geen aandacht meer voor het „Plan Mayer", voor de ingetrokken bankbil jetten van 5000 frs., zelfs niet meer voor de prijsstijgingen, voor het. minimum-inkomen. Alles draait om de internati onale toestand. Men spreekt al reeds van „lauwe oorlog" 19381948. Tweemaal Praag, lauwe oorlog na koude oorlog na zenuwen oorloghet pessimisme stijgt evenals de kosten van levensonderhoud. De politieke waarnemers in de wandelgangen van het parlement hebben een ont dekking gedaan. Zij zijn t tot het inzicht gekomen, dat de buitenlandse politiek overweegt over de binnen landse. De scherpzinnigste onder hen juichen het begin van een West-Europees sa mengaan, zoals dat in Brus sel is uitgewerkt, toe, maar betreuren het, dat het er mis schien een beetje, al te mili tair uitziet. Naar hun mening is het teveel, of te weinig. Teveel, wanneer men in het oude bestek der bondgenoot schappen blijft dat meer zwakheden dan strijdkrach ten bijeen brengt te wei nig, wanneer men streeft naar een breed inzicht en eindelijk wil komen tot de bevordering van een werkelijke Europese federatie, voorzien van ge meenschappelijke organen. Hoe zal het Oostelijk blok, de Kominform daarop reage- ren? Daarover heersen twee opvattingen: volgens de een kan nu spoedig een fel offen sief verwacht worden en zul len de communistische vak bonden een reeks revolution- naire stakingen ontketenen met het doel de macht te ver overen, volgens de tweede zou de Kominform^tegenover de onverwachte vastberaden heid der Westelyke democra- tiën en de strakke Ameri kaanse reactie geen frontaan- va! aandurven. DE COMMUNISTISCHE TACTIEK. Ten slotte zegt men is Rusland militair gespro ken, niet in staat oorlog te voeren. Bovendien worden in de V.S. in November verkie zingen gehouden. Rusland zal ziel} dus waarschijnlijk kalm houden in de hoop, .zoals dat met Hitier ook ging, dat de waakzaamheid van de even tuele tegenstander wel weer zal inslapen. Ten slotte is het voldoende, dat er een paar vuurhaarden branden: Grie kenland, het Nabije Oosten, Mandsjoerije. Voor het overige zal het wel de gebruikelijke demo cratische wegen bewandelen. De in Italië aangenomen tac tiek waar de communisti sche partij aanzienlijk ge groeid is, dank zü de politiek van het „nationale front" levert in ieder geval zijn vruchten op. Rusland rekent er op, dat het blok der communisten en Nenni-socialisten op 18 April de volstrekte meerderheid zal krijgen en zo aan de macht kan komen of minstens 40 der stemmen zal veroveren en dan „democratisch" een plaats in de regering zal kijn- nen opeisen om in alle rust zijn ondermijningswerk voort te zetten. Verschillende tekenen wij zen er op, dat de Franse com munistische partg een nieuwe draai neemt in deze richting om uit zgn kwaadaardige iso lement te komen en aldus de „Derde Macht" aan te tasten door de socialistische partg aan te vrefen. Het is een po litiek, die welbewust de slechtste weg kiest Want het onmiddellijk resultaat zou zijn, dat generaal de Gaulle aari de macht zou komen. De communisten echter zijn ge wend meer te denken aan overmorgen dan aan morgen en dit „gevaar" is hun niet onaangenaam: na de Gaulle zou er alleen nog maar Tho- rez overblijven Het voorjaaar is begonnen, de ijzeren teerling is gewor pen. Welk volk is nog mees ter over eigen lot? (Nadruk verboden).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 5