Beria - de schrik van Rusland
De wachter
De achtergrond
Sombere I'" ^*'-«1
voorjaarsstemming
Type van „de nieuwe mens'
Afschuwwekkende politie-
traditie
der lage weilanden
Mysterie
Prinsengracht
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 3 APRIL 1948
Lavrenty Beria..
rlseren, dan als de
men kan hem niet beter karakte-
„Russische Himmler", de gevreesde
chef van de Duitse geheime politie. Evenals Himmler de
schrik van Duitsland was, is Beria de schrik der Sovjet
unie. En als er lets Is, dat de mensheid huiverig
moet maken voor het communisme en de voorkeur moet
doen geven aan een parlementaire democratie,- dan is het
wet het nuchter geschreven portret van Beria, waarvoor
wtJ de gegevens ontleenden aan het Amerikaanse weekblad
Time.
Rusland kan bogen op een
afschuwwekkende politietradl-
tie.
Toen Tsaar Nicolaas I in
1826 een geheime politie in
het leven' riep, plaatste hij
aan het hoofd daax van
Alexander Benckendorff. De
namen van zijn opvolgers
doen er niet toe. Het zij vol
doende hier in herinnering te
brengen, dat zg gevreesd wa
ren als duivels en dat de
Jh'sten met de namen hynner
slachtoffers eindeloos zijn.
NA DE REVOLUTIE.
Toen Lenin en de zijnen
naar de macht grepen, kwam
er een nieuwe geheime poli
tie, de Tsjeka en Lenin be
noemde tot chef een zekere
Felix Dzerzhinsky. Dat was
in de tijd, waarin Zinowjew
durfde beweren, dat als op
een bevolking van 100.000.000
Russen er 100.000 000 weiger
den zich tot het communisme
te bekeren, er 100.000.000
moesten worden uitgeroeid,
Niemand kan becijferen aan
hoeveel mensen de Tsjeka van
Dzerzhinsky het leven heeft
fekost De leider zelf was zo
ang van Lenin, dat toen hij
eens ruzie met hem kreeg,
hg aan een beroerte bezweek.
Zijn opvolger was Menz-
hinslty, eens een fel tegen
stander van Lenin, na de om
wenteling diens meest' on
derworpen dienaar, een per
vers onitiens, die de dood van
millioenen Oekrainers op zijn
geweten heeft.
Menzhinsky zelf werd weer
opgevolgd door Yagoda en la
ter kwam Yeshow, de man,
die in de vooroorlogse jaren
de complete "generale staf van
het rode leger en van de vloot
ter dood het brengen in de
geruchtmakende zuiverings
processen. Yagoda was de
man, die de dwangarbeid
voor politieke gevangenen in
voerde, daartoe mede aange
vuurd door Maxim Gorky, diè
later door hem vermoord
werd.
Dzerzhinsky, Menzhihsky,
Yagoda, Y.es'how, het waren
neurotici, gevaarlijke gekken.
Hun tegenwoordige opvol
ger is Lavrenty Beria.
GEEN GEVAARLIJKE
GEK.
En Beria is geen gevaer-
lyke gek. Hij is een rustig,
evenwichtig type, hg kleedt
zich onberispelijk, hg heeft 'n
vriendelijke glimlach op zijn
gelaat en is gelukkig met z'n
knappe vrouw en twee kinde
ren. Hg woont in een keurige
villa, ergens in een buiten
wijk van Moskou.
Toch huivert wie in Rus
land een leidende rol speelt
bg het horen van zijn naam.
Want Beria behoort tot 't
soort van „nieuwe mensen",
dat de communisten zich als
Ideaal voor ogen s ellen, een
mensenslag, dat op bevel van
de party met het zélfde ge
mak een massamoord pleegt,
als een glas water drinkt.
Sedert 1938 is hij de chef der
geheime politie en in de 'ien
jaren, die sedertdien verstre
ken, is het aantal van zijn
slachtoffers onnoemelijk
groot.
EEN VLEIER»
Beria stamt uit een Geor
gische boerenfamilie en was,
toen de bolsjewistische revo
lutie uitbrak, 19 jaar oud. Hij
studeerde aan een polytechni
sche school en werd eén vu
rig aanhanger van Lenin.
Aanvankelijk kwam hij weinig
vooruit, maar op een gege
ven moment schreef hij «een
boek waarin hij Stalin als 'n
God verheerlijkte en tot de
conclusie kwam, dat Lenin,
vergeleken bij Stalin, toch
eigenlijk maar een kleine jon
gen was. Stalin vond het
prachtig en toen Yeshow naar
een krankzinnigengesticht ver
huisde, vermoedelijk omdat hij
te gevaarlijk was geworden
na de execbtie van de staf
van leger en vloot, dacht Hij
aan zgn bewonderaar Beria
en bombardeerde hem tot
hoofd der geheime politie.
TWAALF MILLIOEN
DWANGARBEIDERS.
Beria heeft dapper meege
holpen om van Rusland een
politiestaat te maken, waar
niemand van de ene stad
naar de andere durft te gaan,
of er zelfs maar over na durft
te denken, of Rusland wel
goed bestuurd wordt. Die
dingen zijn te gevaarlgk en
niemand voelt er voor om
opgenomen te worden in het
12.000.000 man tellende leger
i van Berla's dwangarbeiders,
MET MUZIEK EN
POLITIEHONDEN.
Tijdens de oorlog bewees
Beria zjjn bruikbaarheid eerst
goed. De gehele Krimbevol-
king transporteerde hij naar
Azië, want deze mensen voel
den niet voldoende voor het
communisme en dreigden de
Duitsers als bevrijders te be
groeten. Ook op het leger
hield hij een zeer streng toe
zicht en menig militair is
verhuisd naar zgn beruchte
kampen, waar iedere ochtend
de gevangenen, begeleid door
pittige marsmuziek, ten ar
beid trekken, omgeven door
speciale troepen politiehonden,
die vriendelijk zgn voor de
bewakers, maar een ontsnap
pende gevangene meedogen
loos verscheuren.
ALMACHTIG.
Na de oorlog kreeg Beria
nieuwe taken en nieuwe
macht. Er is geen onderdeel,
van het Russische leven, dat
hij of zgn ondergeschikten
niet onder hun contróle heb
ben. Hij speelt een rol in het
atoomonderzoek der Sovjets.
Zijn spionnen en handlangers
sluipen rond door alle labo
ratoria ter aarde, zij stelen de
formules; maarbeheren even
zeer de uraniummijnen van
Tsjecho Slowakije. Zijn men
sen controleren de Russische
investeringen in de bezette
gebieden, zoals men de „be
vriende mogendheden" wel
noemen mag. Maar zij schadu
wen ook de mannen van het
ministerie van buitenlandse
zaken en de Sowjetagenten in
het buitenland. 'Én de leiders
van de Sowjetindustrie voe
len voortdurend Beria's blikken
over hun schouders.
ZELFS DE DYNAMO'S
De geheime politie is een
staat in de staat in Rusland,
met eigen schoen- en kleding
fabrieken, me:- eigen sanatoria
voor nerveuze agenten, en
zelfs de beroemde sportclub
Dynamo's is een schepping
van de heer Beria. Toen de
Dynamo's een wedstrijd speel
den tegen het rode-leger
elftal, schreeuwden 80.000
mensen zich de keel
schor om de soldaten aan té
vuren de gehate politie te klop
pen
Beria heeft een keurig bu
reau in het Kremlin. Maar
het grootste deel van zijn tyd
brengt hij door in de Lyuby-,
anktfgevangenis, die niet ver
ligt van de tombe van Lenin.
Lenin beloofde een staat te
scheppen zonder misdaad en
zonder gevangenissen. Daarom
mocht in zijntjjd een gevan
genis geen 'gevangenis ge
noemd worden.
Tegenwoordig heet een
gevangenis weer gewoon ge
vangenis.
GEEN VRIENDEN
Vrienden onder de andere
Sovjetleiders heeft Beria niet»
Alleen Malenkow, de secreta
ris van de party, kan het ta
melijk goed met hem vinden.
De anderen vrezen hem. Maar
nie temin is hij een keurig
man, onberispely'k gekleed, niet
een goedmoedige glimlach, ge
trouwd en vader van twee
kinderen. Millioenen zuchten
In zyn slavenkampen. En in
Tsjecho-Slowakge
In Tsjecho-Slowakye waagde-
in 1939 dirigent Vaclav Ta-
llch het, Sme ana's hymne op
zijn vaderland Ma Mast (Mijn
Land) te spelen. Meer dan drie
kwartier lang bleven de
Tsjechen applaudiseren. De
Duitsers durfden Talich niet
te arresteren.
In de eerste week na de
jongste omwenteling schoten
Beria's agenten Talich dood.
Zjj nemen geen risico.
Minder zware lasten
voor Oostenrijk.
De Sowjet-afgevaardigde
op de vergadering van plaats
vervangers der ministers van
buitenlandse zaken van de
Grote Vier, Koktomof, heeft
meegedeeld, dat zijn regering
haar eis tot schadevergoe
ding van Oostenrijk, voor zo
ver het de betaling van een
geldbedrag betreft, wilde ver
minderen tot 150 millioen
dollar, betaalbaar in zes jaar
De oorspronkelijke eis was
200 millioen dollar, te betalen
in twee jaar.
K.M.A. BLIJFT TE BREDA.
Na een uitvoerige discussie
heeft de Bredase raad beslo
ten in te gaan op de wensen
van de minister van oorlog ten
aanzien van grondafstana ten
behoeve van ae vroegere Kon.
Militaire Academie. Door dit
besluit staat het thans vast,
dat de officiersopleiding voor
Breda behouden blijft.
Wel wil men nóg een beroep
op de mihister doen het fraaie
Valkenbergpark in zgn huidige
toestand te handhaven, zodat
de uitbreiding van de K.MLA.
niet ten behoeve van het park
'zal geschieden.
KIEVITSEIEREN ZOEKEN OP SCHOUWEN.
De oude tijd
De wachter der lage weilaa-
den, dat is de kievit, hoev/el
de gekuifde wildzang in het
zwak golvende, begroeide duin
gebied gans niet ontbreekt.
Hij bewaakt zijn territorium
zowel tegen gevleugelde bela
gers, als tegen de aanslagen
v&n de mens. Nog is het ge
vaar verre, als hg, als eerste
van de weidevogels, reeds de
lucht inschiet, om met door
dringend gekrijt alarm te
slaan. De buurtschap is ge
waarschuwd, kan maatregelen
nemen.
Het eerste kievitsei is weer
gevonden. Meer dan een halve
eeuw geleden liep ik biet mijn
makkers einde Maart in de la
ge weilanden om ons dorp ge
legen, ook naar het eerste
kievitsei te zoeken. Steeds
echter was' men elders ons
vóór. Hoevele kievitseieren
hebben we daar niet gevon
den. In den beginne zochten
we het ganse weidegebied
stukje voor beetje af. Eerst
later leerden we de nesten
vinden door af te gaan op de
gedragingen van de vogelt.
Nóg zie ik de oude, gerenom^
meerde eierzoeker van het
STEMMEN UIT DE KERKEN
van de
.Wereld-conferentie Amsterdam 1948
Een stuk kerkgeschiedenis
speelt zich af.
Het is een belangrijk stuk
Kerkgeschiedenis, dat zich In
Augustus van dit jaar in ons
midden gaat afspelen.
Een stuk Kerkgeschiedenis,
dat geen vervolgingen betreft,
of onenigheid van de Christe
nen, maar integendeel een po
ging van vele kerken om op
nieuw samen te werken en sa
men te spreken.
Misschien hoorden enkelen
van ons daarvan reeds. De
Oecumenische beweging, waar
in dit zoeken van de kerken
naar elkaar zijn uitdrukkings
vorm vindt, is reeds gedurende
enkele tientallen jaren bezig
zich te ontwikkeleft.
Eén zijde van het streven der
kerken is er op gericht om te
komen tot een godsdienstig
gesprek tussen de verschillen
de kerken, om zo tot een
meerdere en diepere geloofs-
eenheid te geraken. De poging
om te komen tot een gemeen-
schapelrjke daad in de sociale,
internationale nood van deze
wereld, is de andere zijde. De
ze beide takken van arbeid
van de Oecumenische beweging
hebben tezamen in 1938 een
voorlopige vorm van organi
satie gevonden in de Wereld
raad van Kerken in oprichting.
Het is nu deze Wereldraad, die
naar men hoopt, deze zomer
in Amsterdam haar definitie
ve vorm zal krijgen.
WERELDCONFERENTIE.
Er zullen dit jaar verschei
dene „wereldconferenties" in
de hoofdstad van Nederland
worden gehouden. Maar de
conferentie van de Wereldraad
van Kerken is, met haar ruim
1400 deelnemers, ongetwijfeld
de grootste.
Ongeveer 135 kerken, van
over de gehele wereld, zenden
daarheen hun vertegenwoor
digers.
Het is het voorrecht van
het Nederlandse volk, dat in
het buitenland kerkelijk zeer
meelevend heet, deze confe
rentie in haar midden te mo
gen ontvangen.
EEN VOORRECHT!
Maar gepaard aan een grote
verantwoordelijkheid. Het wel
slagen van de conferentie zal
zeker voor een belangrg'k deel
afhangen van de „sfeer",
waarin zij wordt gehouden; de
geestelijke achtergrond, waar
tegen dit gebeuren zich af
speelt.
Die geestelijke achtergrond
wordt gevormd door de Ne
derlandse Christenheid en be
paald door haar al- of niet
meeleven!
Zonder overdrijving kan men
zeggen, dat van de Intensiteit,
waarmee het Nederlandse
Tsjecho-Slowakge zal
van Prolen het schiereiland
Ewa in He haven van Stettin
pachten, alwaar een Tsjecho-
Slowaakse vrije zóne zal wor
den gevormd.
kerkevolk bg deze samenkomst
is betrokken, mede het lot van
de Wereldraad van Kerken af
hangt.
U WEET VAN HET IKO.„?
Maar de Wereldraad, deze
„gemeenschap" van kerken, is
nog te weinig aan de gemeente
leden bekend.
Men weet van het IKO-
werk af, van zgn voedsel-uit-
delingen in de hongerwinter
van '44 en van zijn Kinderuit
zendingen uit Duitsland. Maar
men weet niet, dat ditzelfde
werk op veel groter schaal
door de Wereldraad van Ker
ken in oprichting verricht is
Politieke en niet-arische
vluchtelingen werden voortge
holpen; duizenden daklozen in
kampen ondergebracht; krijgs
gevangenen over de gehele we
reld geestelijk verzorgd; zen-
dingsvelden, waarvan de zen
delingen door oorlogsomstan
digheden waren geïnterneerd,
opnieuw met krachten bezet;
aan het verzet der kerken
werd door illegale uitwisseling
van berichten en door koe
riersdiensten steun 'gegeven.
En ook nu nog zullen geduren
de vele jaren de kerken van
landen, die niet de oorlog en
de bezetting hebben meege
maakt, de geteisterde landen
van Europa en Azië helpen
met materiaal en geestelijke
steun
OM U BEKEND TE
MAKEN...
Om de Christelijke gemeente
nu nader bg de oecumenische
arbeid en de aanstaande We
reldconferentie te bepalen, zal
de Oecumenische Raad -van
Kerken in Nederland via zgn
propaganda-commissie 'n aan
tal gemeente-avonden doen
houden in 34 van de voor
naamste plaatsen van ons
land. Sprekers uit de Oecume
nische Raad en uit de plaatse
lijke kerken zelf zullen daar
op voor de gemeente over dit,
voor de kerken zo belangrijke,
febeuren het woord voeren
'laatselijke commissies, sa
mengesteld uit vertegenwoor
digers van de diverse kerken,
zulen die avonden organise
ren, terwijl de onmiddellijke
omgeving van de 34 plaatsen
tevens in die actie betrokken
wordt.
Van eind Februari 1948 af
tot in Juli toe, ,zal zo door het
gehele land' gelegenheid be
staan zich van het „waarom"
en „waartoe" van de wereld
conferentie op de hoogte te
stellen.
In Middelburg wordt Maan
dagavond a.s. een oecumeni
sche bijeenkomst belegd, waar
in Dr. H. v. d. Linde, studie
secretaris van de Oecumeni
sche Raad van Kerken in Ne
derland, zal spreken over „Op
weg naar Amsterdam". Zon
dagochtend zal een dergelijke
bijeenkomst belegd worden in
Goes. Zondagavond in Terneu-
zen.
dorp, de'ogen half dichtgekne
pen, het verschiet afturen, de
bewegingen volgend der kie
viten in de verte. Dan ging hij
recht op zijn doel af en „haal
de" de eieren. Hij was er vlug
ger mee klaar dan wij.
'Ondanks de beschuttende
kleur der eierschalen wisten
we de eieren al gauw in de
grillig getinte nestomgeving
te onderscheiden. Elke eier
zoeker toch heet zijn debuut
te maken met zijn voet in een
kievitsnest te zetten. De mak
ker, wiens neus in het voor
jaar min of meer rijkelijk met
zomersproeten besproeid werd,
kreeg al gauw de vraag te ho
ren, of- hij ook in de kievits
eieren getrapt had. Een zin
speling op de vlekkenjen stip
pen, die de eierschalen verto
nen.
Het viel ons al spoedig op,
dat we vaak op enkele passen
van het kievitsnest dat van
een tureluur vonden, zodat
het voor ons als regel ging
gelden, dat bij een kievit een
tureluur- lag. Het verschijnsel
laat zich als volgt verklaren:
De tureluur, kleinci en minder
energiek dan de kievit, kan
tegen de gevleugelde tafel
schuimers, als kraaien, ek
sters en meeuwen niets begin
nen en ziet zich Ö.1 te vaak
door deze van zijn eieren be
roofd. De kievit echter weet
ze te ontvangen., Onvervaard
vliegt hij de piraten, groter en
forser dan hijzelf, naa^ de keel
en verdrijft ze, geïntimideerd
als de bullebakken zijn door
zijn onstuimigheid en woe
dend gekrijt, onder voortduren
de schijnaanvallen, tot buiten
zijn gebied. En dus bouwt de
tureluur zijn home onder de
rook van 's klevits schoor
steen. Deze knapt de vuile
zaakjes op, terwyl het ture-
luurtje rustig op zijn nestje
blijft zitten en toekijken kan.
Leeggedronken eierdoppen van
de tureluur venden we in onze
weilanden vaak,,van de kievit
nooit of hoogst 'zelden.
De beschuttende voorzie
ning, neergelegd in de schalen
Franse communisten nemen een nieuwe draai.
J. P. Sartre irf de politiek.
(Van onze correspondent)
PARIJS. Maart. De gro
te gebeurtenis in het Pariise
Schouwburgseizoen is de we
deropvoering van het beken
de stuk van Paul Claudel:
„De aankondiging aan Maria
Ér'wordt verteld, dat bij de
première de moeder van Ko
ning Leopold van België in
de zaal zat. Dit zou aanlei
ding hebben kunnen geven
tot een diplomatiek incident,
omdat er een passage inwoor-
komt,waarin gesproken
wordt over een „afgezette ko
ning". Maar gelukkig verwart
de weduwe van koning Al-
bert literatuur niet met poli-
tiek' SARTRE.
Een andere beroemdheid in
het Pariise leven heeft daar
entegen ziin inzichten duide
lijk gemaakt in de vraag m
hoeverre een schrijven zich
met de actuele politiek dient
bezig te houden. Wij bedoe
len Jean Paul Satre, de
apostel van het existentialis
me, diè zich actief in de po
litiek heeft geworpen. De
nogal gerucht makende suc
cessen, die hij op het toneel
heeft behaald, en in de phi-
lisofie. voldoen hem niet
meer. De als profeet optre
dende leider Van ..Les Temps
Modernes" treedt thans op t
volkspodium tezamen met
enige socialistische militanten
en met de beroemde schrijver
van het'adembenemende boek
over de concentratiekampen
van Stetler ..Jours de notr,e
mort" (de daeen van onze
dood). David Rousse heeft n
nieuwe leuze in de arena ge
worpen: „De democratisch-re-
volutionnaire samenbunde
ling" Zii vormen een klem
der kievitseieren, moge deze
al zgn kracht verliezen tegen
over het daarop getrainde oog
van de ervaren eierzoeker, is
uitermate doeltreffend. De
eieren liggen inderdaad meer
óp het (korte jgras dan er in
en toch, de beginneling ziét ze
niet. De tureluur verkiest het
langere gras, zodat de eieren
meer verborgen liggen en
ogenschijnlijk moeilijker te
vinden Zouden zijn dan die van
de kievit. Een jeugdige Schou-
wense inboorling drukte zich
echter alf> volgt uit: Voor de
nesten van de tureluur loop je
de bosjes lang gras maar af.
doch de eieren van de kievit
liggen zó open en bloot, dat
je ze niét ziet.
't Klinkt tegenstrijdig, doch
dc zoon van 't Schouwense la
ge land sloeg niettemin de
spijker op de kop.
J. VIJVERBERG.
Kievit by het nest.
HET
VAN DE
F EU'LLETON
TJeerd Adema
17
Inspecteur Beekman ging de
dokter voor en op hetzelfde
ogenblik galmde opnieuw het
geluid van de bel.
Mr. van Dam, de officier van
justitie, een kleine, gezette
man, de rechter-commissaris
mr. Feenstra en de griffier,
mr. Dekkers, ontdeden zich een
ogenblik later 'van hun jassen
en traden de salon binnen,
even later gevolgd door inspec
teur Melse en hoofdinspecteur
Cornelissen van de Centrale
Recherche.
De commissaris begroette
het gezelschap, gaf een kort
exposé der gebeurtenissen en
wendde zich' daarna tot de
hoofdinspecteur.
„Zgn je mannen gewaar
schuwd, Cornelissen?"
„Ik geloof, dat ze daar al
zgn, commissaris," zei de
hoofdinspecteur naar het rem
men van een biykbaar zware
wagen luisterend.
„Goed, laat ze maar even lh
de gang wachten. De dokter is
nog bezig."
De officier, de rechter-com
missaris en de griffier bega
ven zich met de belde Inspec
teurs naar de kelder en kwa
men een kwartiertje later in
druk gesprek in de salon terug.
„De Wit... De Wit..." zei de
rechter-commissaris peinzend,
„ik geloof, dat Ik hem wel vroeg de oudste.
eens ergens ontmoet heb."
„Visser is een van de gas
ten." legde de griffier uit.
De officier keek haastig op.
„We zullen hem het vuur eens
aan. de schenen leggen," zei hij
glimlachend. Hij haalde' zijn
koker voor de dag en presen
teerde sigaretten,' waarna in
specteur Maas zich begverde
de heren een vlammetje voor
te houden.
„Ziezo," zei de rechter-com
missaris om zich heen kijkend,
„wat mg betreft kunnen we
beginnen als Zadelhoff klaar
is. Aha, daar komt hg."
Inspecteur Beekman hield
beleefd de deur voor de dokter
open.
„En?" vroeg de officier be
langstellend.
„Steek onder het schouder
blad," zei de dokter grimmig.
„De dolk is met kracht in het
lichaam gedrongen. Laat hem
zo spoedig mogelijk naar de
sectiekamer brengen. Het Is
daar beneden zo donker, dat ik
het zaakje moeilgk kan beky-
ken. Ik ga vast vooruit"
Hg knikte, greep haastig zyn
valiesje en liep door inspec
teur Beekman gevolgd de
gang in.
„Maak een beetje voort, als
jeblieft," zei hij tegen drie
mannen, die beleefd op zg
gingen om hem door te laten.
„Waar Is het, dokter?"
„Kom maar mee," zei de in
specteur.
Hij wierp in het voorbijgaan
een blik door de openstaande
salondeur en zag, dat de he
ren hun plaatsen hadden inge
nomen. In het midden, recht
tegenover de stoel waarop de
getuigen moesten plaats
men, zat mr. Feenstra, die het
onderzoek zou leiden.
De inspecteur bracht de
mannen naar de kelder
haastte zich naar de salon
waar hij, op verzoek van de
rechter-commissaris, in het
kort het verloop der gebeurte
nissen vertelde.
„Wie kwam er op de ge
dachte dat lugubere spel te
beginnen?" vroeg mr. Feen
stra.
„Meneer Dupois," zei de in
specteur. „Ik meen, dat
de gemeente-secretariè
Hij is in Engeland geweest en
vertelde, dat het daar als ge
zelschapsspel algemeen ge
waardeerd wordt."
„Is IJ op de hoogte, inspec
teur, van de persoonlijke om
standigheden van de vermoor
de? Heeft hij familie, die ge
waarschuwd moet worden?"
lfIk heb hem vanavond voor
't eerst ontmoet, mgnheer."
„Vertelde U niet, dat U in
de kelder was, toen de man
vermoord werd?"
„Ik ben op dat ogenblik niet
verder dan een paar stappen
van hem af geweest, mijnheer."
„En U heeft niets van de
dader bespeurd?"
„Het was er byzonder don
ker. Er is alleen raampje op
de hoek, zodat men iets van
het trapje kan zien."
„Heeft U niemand herkend,
toen U daar heen ging?"
„Juffrouw Van Beveren was
bg mij, mynheer. We zijn eerst
naar boven gegaan en daar
sloot zich een dame by ons
aan."
„Wie was dat?" vroeg de
rechter-commissaris.
„Ik weet het niet, mijnheer.
Ze had het contact met de an
deren verloren en ik heb haar
in een kamer gelaten. Daarna
zijn juffrouw Van Beren en ik
weer naar beneden gegèan."
Mr. Feenstra keek naar de
officier, die zgn, schouders op
haalde.
„In alle opzichten een duis
tere geschiedenis," zei hij.
„Vertelde U zo juist niet,
dat de heer Visser op dat mo
ment een van de zogenaamde
detectives was, inspecteur?"
„De heer Visser en juffrouw
Schaafsma, mgnheer."
„Neem Visser dan eerst,"
ried* de officier.
De rechter-commissaris knik
te. f
„Wilt U vragen of de heer
Visser hier wil komen, mijn
heer Maas?"
De inspecteur verliet de sa
lon en keerde enkele ogenblik
ken later in gezelschap van de
advocaat terug.
HOOFDSTUK IV,
Getuigenverhoor.
„Goeienavond, Visser", zei
de officier, hem de hand rei
kend. „Hoe kom jg hier in zo'n
Srecaire situatie? Weet je wel,
at we al tot de ontdekking
gekomen zjn, dat jy
De advocaat haalde kregelig
zijn schouders op.
„Een verduiveld vervelende
geschiedenis", zei hij, terwyi
hij de andere heren vluchtig
de hand drukte.
„Hoe kom je eigenlyk hlpr?"
vroeg de heer Feenstra met
een uitnodigend gebaar naar
de voor de getuigen bestemde
fauteuil.
(Wordt vervolgd.)
groepje in de z'.g. „derde
macht", ze staan op marxis
tische. niet stalinistische
grondslag en jagen succes na
met behulp van de internati
onale onzekerheid. Na die van
de Gaulle de zoveelste „sa
menbundeling"
De zorgen stapelen zich op
en er ziin steeds andere. On
getwijfeld, de traditionele zes
daagse is weer begonnen in
het Velodrome d'Hiver, de
mode der lange rokken heeft
definitief de overwinning be
haald en in de straten der
Lichtstad ziet men bijna geen
kortgerokte Parisienne meer.
Maar de horizon is donker.
Ook letterlijk, want de vroege
lente is naar andere hemel
streken uitgeweken en de
hoofdstad doet weer dassen
om in een late wintervlaag.
Regen, wind, laag langs trek
kende wolken hebben de al
te vlug opgeborgen jassen
weer te voorschijn geroepen.
Zou het een teken ziin? Men
zegt. dat oorlogen alleen bü
mooi weer uitbreken. Men
zou gerustgesteld kunnen zijn
y/anneer er niet zoveel on
weerswolken waren.
LAUWE OORLOG.
Men heeft geen aandacht
meer voor het „Plan Mayer",
voor de ingetrokken bankbil
jetten van 5000 frs., zelfs niet
meer voor de prijsstijgingen,
voor het. minimum-inkomen.
Alles draait om de internati
onale toestand. Men spreekt
al reeds van „lauwe oorlog"
19381948. Tweemaal Praag,
lauwe oorlog na koude oorlog
na zenuwen oorloghet
pessimisme stijgt evenals de
kosten van levensonderhoud.
De politieke waarnemers in
de wandelgangen van het
parlement hebben een ont
dekking gedaan. Zij zijn t
tot het inzicht gekomen,
dat de buitenlandse politiek
overweegt over de binnen
landse. De scherpzinnigste
onder hen juichen het begin
van een West-Europees sa
mengaan, zoals dat in Brus
sel is uitgewerkt, toe, maar
betreuren het, dat het er mis
schien een beetje, al te mili
tair uitziet. Naar hun mening
is het teveel, of te weinig.
Teveel, wanneer men in het
oude bestek der bondgenoot
schappen blijft dat meer
zwakheden dan strijdkrach
ten bijeen brengt te wei
nig, wanneer men streeft naar
een breed inzicht en eindelijk
wil komen tot de bevordering
van een werkelijke Europese
federatie, voorzien van ge
meenschappelijke organen.
Hoe zal het Oostelijk blok,
de Kominform daarop reage-
ren? Daarover heersen twee
opvattingen: volgens de een
kan nu spoedig een fel offen
sief verwacht worden en zul
len de communistische vak
bonden een reeks revolution-
naire stakingen ontketenen
met het doel de macht te ver
overen, volgens de tweede
zou de Kominform^tegenover
de onverwachte vastberaden
heid der Westelyke democra-
tiën en de strakke Ameri
kaanse reactie geen frontaan-
va! aandurven.
DE COMMUNISTISCHE
TACTIEK.
Ten slotte zegt men
is Rusland militair gespro
ken, niet in staat oorlog te
voeren. Bovendien worden in
de V.S. in November verkie
zingen gehouden. Rusland zal
ziel} dus waarschijnlijk kalm
houden in de hoop, .zoals dat
met Hitier ook ging, dat de
waakzaamheid van de even
tuele tegenstander wel weer
zal inslapen. Ten slotte is het
voldoende, dat er een paar
vuurhaarden branden: Grie
kenland, het Nabije Oosten,
Mandsjoerije.
Voor het overige zal het
wel de gebruikelijke demo
cratische wegen bewandelen.
De in Italië aangenomen tac
tiek waar de communisti
sche partij aanzienlijk ge
groeid is, dank zü de politiek
van het „nationale front"
levert in ieder geval zijn
vruchten op.
Rusland rekent er op, dat
het blok der communisten en
Nenni-socialisten op 18 April
de volstrekte meerderheid zal
krijgen en zo aan de macht
kan komen of minstens 40
der stemmen zal veroveren
en dan „democratisch" een
plaats in de regering zal kijn-
nen opeisen om in alle rust
zijn ondermijningswerk voort
te zetten.
Verschillende tekenen wij
zen er op, dat de Franse com
munistische partg een nieuwe
draai neemt in deze richting
om uit zgn kwaadaardige iso
lement te komen en aldus de
„Derde Macht" aan te tasten
door de socialistische partg
aan te vrefen. Het is een po
litiek, die welbewust de
slechtste weg kiest Want het
onmiddellijk resultaat zou
zijn, dat generaal de Gaulle
aari de macht zou komen. De
communisten echter zijn ge
wend meer te denken aan
overmorgen dan aan morgen
en dit „gevaar" is hun niet
onaangenaam: na de Gaulle
zou er alleen nog maar Tho-
rez overblijven
Het voorjaaar is begonnen,
de ijzeren teerling is gewor
pen. Welk volk is nog mees
ter over eigen lot?
(Nadruk verboden).