De hand van Moskou inde Franse politiek Dat deden de mannen* die nu terugkomen uit Indië Berlijn: gevierendeeld eiland Kleine boeren en tuinders benadeeld Bedenk wat ze beleefden En de Berlijner zit onder de piak De Geallieerde soldaat is hier helemaal „thuis" TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT VRIJDAG 5 MAART 1948 Met het stootpeloton voorwaarts Stootpeloton voorwaarts! Geluidloos komt de colonne in beweging. By het ge dempte licht van een jeep kan ik nog net op mtfn horlo ge zien, hoe laat het ls. Maandagmorgen 17 Maart 1947 vijf uur. Voorwaarts naar Modjokerto zegt een brenschut ter opgewekt. Zyn helper is pessimistischer*. Modjo kerto zei 'tie; zet dat nou rap uit je gekke hoofd. Zulke vette happen daar zijn alleen de mariniers op geabon neerd. Jan van de Landmacht mag alleen de vuile rommel wat aan de kant bü vegen. Let *s op; vanavond lig jü weer rustig op je tam patje in Legoendi. Modjokerto! lauw kans vader. Monden dicht, afstanden vergroten, wapens tu aan slag. \an mond tot mond fluistert het bericht latigs de colon ne. Spanning. Ergens murmelt een verhindlngsman: Hallo Hein, hallo Hein; hier is Jan. Geef je positie. Overrr Door de koptelefoon krakt Hein's posi tie. Hy heeft het moeilijker;banjert met z\jn compie van de weg door de sawahs. kriebelen Ze zijn al achter geraakt b' stootpeloton, dat langs >ofdweg oprukt. We 1 dus maai- langs de v, .nt en wachten tot Hein is Jgetrokken. Wachten, wachten betekent praten. Er heerst een opge wonden stemming over de punt-vgftiger, die we daarnet zonder een schot te hebben gelost, hebben buitgemaakt. Helemaal compleet, geladen en wel. In het bamboehuisje daarnaast stonden halfleegge- geten bordjes met mais en suiker. Aan de wand hingen Japanse helmen en netten, die ze bij de T.N.I. als ran sel gebruiken. Op de weg in- derhaast-uitgeschopte schoe nen en sandalen. Op blote voeten schijn je harder weg te komen. Beweeg langs de wegkant. Voorwaarts. Behoedzaam ruk ken wij op. Ze weten natuur lek al lang, dat wij er aan komen en je kunt nu elk ogenblik van alles verwach ten. De zenuwen onder de nekharen. De weg' ligt vol versper ringen. Tientallen omgekap te nomen, brede aarden wal len en vliegtuigbommen. Hier en daar steken zelfs de gele koppen nog boven de haastig dientgeworpen kuilen. Uitkij ken naar trekkoorden en struikeldraden van booby traps. En we zién al maar meer schoenen. SCHOENEN. De opmarsweg is getekend door weggegooide schoenen en sandalen. Versperring na versperring; telkens stuiten wü op tegen- stand. Hoe lang duurt dit nu al en waar was het begin? Waar zal het einde zijn? Weer een versperring; verder weg begint een bren te ra telen. En dan opeens: ZiekenverplegerVerbin ding, verbinding! Hospik! Verbinding, verbinding! waar blijft die vent nou? De hospik rent gebukt naar voren. Wat ziet hy er uit. Kruipende werkt hg iemand van het wegdek af, sleept hem achter een muurtje. Het Is de verbindingsman, waar zo om geroepen werd. Hij ligt roerloos, een aangrijpend onzijdig ding, net of hij er niets meer mee te maken heeft. De hospik zegt volko men overbodig: Hij is dooden dekt hem af met een tentzeiltje. Iemand anders koppelt de draagbare radioset reeds om Hallo Hein, Hallo Hein, hier is Jan. Beroerd, wij hebben een dode en 'n gewonde. Stuur de ser geant-hospik naar voren. Wg gaan voorwaarts. Het stootpeloton trekt weer voorwaarts. Achter ons looppast iemand. De sergeant ziekenverpleger. Verzamelen! Daar gaat'ie weer. Goedge mutst kankert de troep of z< een fesoendelyk Kristenmens nouw geen ogenblikkie asem funnen. We gaan kijken hoe èt buiten Perning staat. Het is helemaal niet lekker buiten Perning en wij duiken meteen een paar huisjes in. Als je even je neus buiten de deur steekt, heb je hem meteen vol lood. En regenen. Uit mijn borstzak stroomt 'n beekje. Dat is aftreksel van mijn laatste players, heel Jammer, want nu heb ik niets meer te roken. En daar lig ie dan. Ga je iets naar rechts, dan maak je goede kans op het Mari nehospitaal. Kruip je naar links, dan moet je eerst je zwemvliezen uitslaan. Blijven liggen dus en naar de grond kgken. Ik lig samen met een sol daat. Als we achter die dik ke boom gaan liggen kunnen we terug knallen. Om beur ten stuiven wg naar de boom. En kunnen evenmin zien, waar de schoten vandaan ko men. Verrek, piekert de soldaat hardop dit is nou, wat ik zelf gewild heb, daar heb ik potdorie vrijwillig mijn poot voor gezet. Recht en Veiligheid. In Holland zitten ze met grote treurogen naar het lege kolenhok te loeren en ik lig hier zo'n beetje te mandiën in de goot of het niks is. NA EEN UUR. Het feest heeft een uur geduurd en dan ls het don ker. Wjj baggeren door don ker en regen terug naar Per ning. In de suikerfabriek staan de veldbedden gereed. Aardige jongens, die T.N.I.- soldaten. die hebben ze voor ons achtergelaten. Met schoe nen en sandalen. Je leert veel in een suikerfabriek. Zelfs dat Meat- en Kidney pudding met kaakjes waar we zo langzamerhand al ge noeg van hebben toch lek ker smaakt. Wij krijgen één blikje en zes kaakjes met zijn vieren. We gaan slapen in onze drijfnatte kleren, en worden de volgende ochtend droog wakker. Straks zullen Uw echtge noten en zonen. Uw vaders cn broers. verloofden en vrienden, terugkeren uit dit land. Gij zult hen anders te rugkrijgen dan toen zg gin gen. Moge gij toch begrypen, dat als die blijde dag daar zal zijn, dat de blijdschap om zgn behouden terugkeer, de open armen van een hartelijk welkom-thuis, niet voldoende zijn. Ze betekenen heel veel voor hem, want vaak is hij ondragelijk eenzaam geweest. Maar nog veel meer zal voor hem het begrip betekenen. Hij heeft maanden- én jaren lang onder de primitiefste omstandigheden geleefd, hebt geduld als hg toevallig wat as morst, op het karpet van Uw mooie kamer. Te velde zeiden ze soms: gooi maar op de grond, de j^rond is de asbak en als de asbak vol is, verhulzen wij VEEL GEZIEN. Hg heeft indrukwekkende natuurgezichten gezien; hij weet Hoe vorstelijk het rui sende bamboebos in het ra vijn kan zijn, en hoe hoog de sterrenluchten van de tro pennacht. Hij heeft eilanden en mensen gezien, waar hij nooit van gedroomd heeft en de horizont lag heel ver en blank voor hem. Hebt geduld, als hg op een avond ruste loos door de huiskamer loopt en afwezige foutieve antwoor den geeft op Uw vragen. Hebt geduld, indien hh zich geïrriteerd voordoet, als hij een paar oude maats ver wacht. en hij nog de laatste hand legt aan het wegvegen van een stofpluisje, het recht trekken van een kleedje van de schoorsteenmantel of het verschikken van een vaasje. Bü hem gaat het om het weerzien van de maats en hij weet ook, dat het stof pluisje, het scheefliggende Kleedje en de vaas hen niet zullen storen. Hij is maan den- en jarenlang opgetrok ken met een stel makkers zoals hij ze nergens ter we reld meer. vinden zal. Hrj voelde zich veilig en gebor gen tussen hen; zg kenden elkaar door en door en koes terden een mannelijke gene genheid voor elkaar. Samen zijn ze tegen de moeilijkhe den ingetornd en ze hebben ijzer met de blote knuisten gebroken. Zij zijn samen eenzaam geweest; ze hebbsn naast elkaar in het vuur ge legen, en waren niet bang, omdat ze van elkaar wisten, dat de een nooit de ander in de steek zou laten. Ze ken nen de foto's van eikaars vrouwen en kinderen, zoals ze weten dat de jongste van de luit zg'n tweede tandje kreeg, toen de luit zelf in 't hospitaal lag. Hebt geduld, als U wel eens het idee krggt, dat hij teveel aandacht besteedt aan zijn oude maats Rouwe en Walrus. TERUG IN DE MAATSCHAPPIJ. Soms krabt hij zich wel eens over het hoofd en vraagt zich af, of hij ooit wel weer wennen zal in de geordende maatschappij van schoonge boende stoepjes en de tred- gang naar fabriek of kan toor. Weest niet ongerust; hij zal de weg terug vinden; hg heeft er dagen- en nachten lang naar liggen smachten. En al zal hij in de beginne onwennig staan in de oude omgeving waarin het leven afgetimed is en teruggevoerd naar normaler banen. Uw be grip, en het vertrouwde con structieve werk, dat hem wacht, zullen hem zichzelf doen terugvinden. Hij zal alleen, diep in zich, anders blijven. Doelbewuster, mét een grote levenservaring en mensenkennis, welbewust van wat hy gedaan heeft voor de toekomst van zijn kinderen, en de kinderen van Indonesië. Als hij daarom straks van boord stapt in een Neder landse haven, vergeet dan één ogenblik, dat gij nuchterheid en stijfheid verplicht zijt aan Uw Nederlandrschap. Kijk hem aan, en zeg. zoals ik in zijn eigen taal zeg: Geluk straks.- Pisangschuiver en Sa- wankruiper, en dankjewel. Molotov ondertekent een verdrag van vriendschap met Hongarije. Achter hem staan van links naar rechts: Vlshinslri, WorosjUov, Zorin, Dinnyes, dc Hongaarse minister-president, Tildy, de president en RakosI, de „sterke man" in Hongarije. De achtergrond der grote stakingen. De macht der C.G.T. (Van onze correspondent!. PARIJS, Febr. Het systeem' van prijsverlaging, dat Bhim als premier van Frankrijk vorig jaar wilde doorvoeren, had succes kan nen hebben. Het had de In stemming van de burgert! ondanks de teleurstelling over het feit, dat de rege ring daarbij niet geheel con sequent was en zelfs pryzen verhoogde. Men kreeg de indruk, dat Ramadier en Rlum de toestand meeste-»- zouden kunnen worden als zij het tot de herfst zouden kunnen uithouden. Zij hiel den het niet uit. De spoorwegstaking, die in Juni uitbrak, had opslag als gevolg. Maar toen de spoor wegmannen eenmaal een hoger salaris hadden gekregen, kon den verhogingen voor andere ambtenaren en arbeiders niet uitblijven. De noodlottige wed loop tussen lonen en prijzen begon opnieuw en zij is no^g aan de gang. Nu moeten Wij vooral niet "denken, dat de communisten een loonsverho ging eisen om de arbeiders te helpen. Natuurlijk hadden het ook de Franse arbeiders in de zomer van het vorig jaar niet gemakkelijk, maar zij stonden er beter voor dan de kleine middenstanders, de gepension- neerden en andere groepen van de bevolking. Wat meer zegt: velen van hen kwamen daar rond voor uit. Waarom staakten zij dan? Het antwoord is vrij eenvou dig. De spoorwegmannen kregen bet bevel tot staken van twee kanten. Ten eerste van de vak vereniging, de C.G.T. In deze vakvereniging, die vroeger so cialistisch was, hadden de communisten een minder heid de onverschilligheid van de andere leden gebruikt om. vrijwel alle bestuursposten te bezetten. Maar het sta- lcingsbevel kwam nog van een andere kant: van de plaatselij ke chefs en hogere beambten van de spoorwegen zelf. Want bij de nationalisatie hadden de communisten er wel voor ge zorgd de posten van belang voor aanhangers te bestem men. De werkwilligen en dat was de grootste meerder heid stonden dus tussen twee vuren. En deze geschie- dénis herhaalde zich bij vrij wel iedere nieuwe staking. DE STAKINGSTACTIEK. Nooit bleek dit zo duidelijk „Man muss doch leben, mein Jonge!" Ziedaar de opmer king, die iedere Berlijner op de lippen bestorven ligt. Da»_r praat hg alles mee goed wat hy alzo uitvoert, waaruit u kunt concluderen, dat hij zich dus bezig houdt met dingen, die goedgepraat moeten worden, die dus niet door de beu gel lninen. Tegen het einde van de oorlog was het in ons land, gezien de talloze Duitse verordeningen zo, dat ieder een elko dag in overtreding was en dat men die toestand geneigd was als normaal to beschouwen. Na zijn de rollen omgekeerd, met dien verstande echter, dat de geallieerde bezetter veel en veer milder optreedt. Geen standrecht, geen avond'.dok, geen radioverbod, geen fictsenvorderlng, geen eenzydige voorlichting, geen razzia's (die er buiten Berlijn in de Russische zóne wèl schijnen te zyn) en zo meer. Niettemin vindt de Berlijner het leven in zijn stad ondra gelijk. En daar steekt iets in. Als de Kurfürstendamm en de Tauenzierstrasse, eenmaal het vermaakscentrum van de me tropool, des Zaterdagsavonds om negen uur al uitgestorven zijn, steakt door iets triests in; als men vlak achter de stuk geschoten eens zo fraaie Kaiser Wilhelm Gedachtnis- Kirche aan de rand staat van het spookachtige standsdeel van louter ruïnes, waar de mu ren nu nog niet neergehaald zijn, waar vele straten nu nog onbegaanbaar zijn; waar vele doden nu nog onder het puin rusten, waar ettelijke malen per week nu nog wanhopiger zelfmoord plegen, dan kan (lat al heel weinig tot levensvreug de inspireren; als op de Char lottenburger Chaussee d< slecht geklede kinderen me' tol of knikkers spelen, terwji daar vroeger het drukste ver keer dag en nacht heen er weer raasde, dan ls die leegt- veelzeggend; als alle oude er nieuwe palelzen tot onherste' bare geraamtes zjjn vervallen dan betekent dat een onver vangbaar verlies. GEVIEREN DEEL! EILAND. groots opgezette parades van het eigen leger. Hü voelt maar al te zeer, dat er met hem gesold wordt; dat hy niets heeft te vertel len; dat hn leeft op een gevie rendeeld eiland te midden van een Rusische zee, waarvoor hg een intuïtieve angst heeft, af gesloten van de buitenwereld, die zich trouwens toch niets aan hem gelegen Iaat liggen; dat hü niets kan doen om het lot vau de Duitsers ln het al gemeen en van do Beriyners in het bijzonder te verbeteren; en vooral dat er voor hem geen enkel uitzicht Is op enige verbetering. SCHIEBERE1. Vandaar, dat hij bezig is te evolueren van kuddedier in in dividualist, maar dan in de meest onguustige zin van het woord. Voor zichzelf, voor zijn gezin kan hij misschien nog Iets bereiken, als hij zich var- de overheidsvoorschriften niet al te veel aantrekt. Het leven binnen de perken van de nieu we wetten is een vreugdeloos bestaan: treedt hrj daarbuiten, dan zijn er blgkbaar nog mo gelijkheden. Hij komt daar na tuurlijk nooit rond vooruit, maar hij vertelt zonder schroom, dat zijn buurman een „Schleber' 'is. Dat woord is onvertaalbaar; men moet het omschrijven met: iemand, die buiten de wet leeft, maar de schijn ophoudt. Geen beroeps misdadiger, maar een gelegcn- heidsovertedei'. „Schieberei." is een levenshouding geworden, zo niet voor elke Berlijner men moet er een.dosis handig: heid en brutaliteit voor bezit ten dan toch voor menig een. Hetgeen aan deze. stad 'n geestelijk zeer ongezond ka rakter geeft. NIEUWE BEWONERS. Geheel los van dit maat schappelijk op drift geslagen leven van de autochtone Ber lijner staat dat van de nieuwe bewoner, die uit Rusland, Frankrijk, Amerika of Enge land komt, dan wel via een dezer landen van nog andere delen der aarde. Hij gedraagt DE BEZETTINGS-ZONES VAN BERLIJN 3 tiergarten tempelhof S rijksspormldem Maar meer nog dan uiterlijkheden, mlst^ dez' de Beriy ner zyn zelfbewustheid, zfli trots van bewoner der eerst stad van Europa (zo zag hi het althans), zyn verbonden held met een machtige heer sersltaste, die terug gaat tot de dagen van Bismarck of nog sL« verder welicht, ztfn plezier ln zich, ook al vervult hij nog zulk een bescheiden functie ln het vierzydige militaire be stuursapparaat, als de macht hebber; hg demonstreert zijn zelfverzekerdheid door zijn wa pens thuis te laten; nog ster ker, hij toont niet van zins te zijn ooit weer weg te gaan door zich op straat in colbert te vertonen, zonder overjas, zonder hoed en met wandel stok. Hij is immers geen be zoeker. maar iemand, die hier hoort. Hg heeft zijn vrouw en kinderen laten overkomen, die zich hebben genesteld in een te zynen gerieve gevorderde flat in een der beste wijken van de stad. Dit laatste is misschien het ergste, dat hij de oude Berly- ner ooit heeft kunnen aandoen Hij heeft als soldaat zijn ge zin altijd moeten achterlaten zijn afwezigheid is steeds tij delijk geweest, terwyl de aan wezigheid van de vreemdeling in' zijn stad hoe langer hoe meer een blijvend karakter draagt. Op de buitenstaander maakt dit blijvende karakter echter een onwezenlijke indruk. Lo gisch is, dat de Russen, die Öosteiyk Duitsland bezet heb ben, hier zitten. De aanwezig heid van Fransen, Amerikanen en Britten in deze stad, die ook voor hen een eiland is, be rust slechts op twee gronden: prestige en in ter-geallieerd overleg. Het overleg wordt voortdurend vertroebeld door al te grote verschillen van politiek inzicht tussen de Wes telijke Geallieerden en hun Russische bondgenoten. Tege lijkertijd neemt het prestige- element in de aanwezigheid van eerstgenoemde groep toe. En prestige is zo iets ontast- stationsbaars, zo iets onwezenlijks; verkeerswegen men begint zich af te vragen o£ dat opweegt tegen het feit, 2 anhalter bahnhoe :lat zg honderden kilometers ver van hun bestuursgebied verwijderd zitten. Practisch Is 't ln geen geval, dat de wegen van Parijs naar Baden-Baden, die van Londen naar Düssel- dorf en die van Washington naar Frankfurt via Berlyn lo pen. BERLIJN Het is deze onwezenlijke toe- itand en niet het leven van de (Duitse) Berlijner, die deze stad tot een politiek interes sante stad maakt. Hier ligt een der wryfvlakken tussen Oost en West, hier kan een definitieve breuk ontstaan en voorkomen worden, hier kun nen ondanks en over het hoofd i van de Beriyners heen beslls- ,i singen vallen, die voor de ge hele wereld van betekenis zyn. (Nadruk verboden). als by de algemene staking op het eind van het jaar. Zelfs in de streek waar het drukste ge staakt werd de Middelland- sezeekust tussen Narbonne en Marseille waren de tegen standers veel talrijker dan de voorstanders. De posters ston den bij de ingang van iedere stad en elk belangrijk dorp, bij elke fabriek en bij elk kan toor. Drie dingen vielen daar bij op. Ten eerste: dat de po litie bijna nergens optrad: dat is niet zo wonderlijk in plaat sen waar een communistische meerderheid in de raad vóór de Octoberverkiezingen twee jaar de tijd had gehad om de' gemeentelijke diensten van aanhangers te voorzien. Met goed-georganiseerde posters en met een (op zijn gunstigst uitgedrukt) neutra le politie, werd de staking een succes, dat zolang duurde als de communisten het wilden. Daar waar liet succes rninder volledig was, kwam dat door een georganiseerd optreden van de werkwilligen en niet door de politie. De staking hield vrijwel plotseling op, toen Moskou er geen heil meer in zag en logenstrafte daar door alle optimistische ovor- winningsfanfares van een re gering, die nooit duidelijker dan toen èn baar goede wil, èn haar machteloosheid had getoond. SABOTAGE-POLITIEK. De C.G.T. kreeg geduchte klappen, zoals de communisti sche party bij de verkiezingen, maar van af dat moment was de devaluatie van de franc een kwestie van tijd; daarvoor was er nog steeds een kleine kans op benoud geweest, zy het dan ook een heel kleine. Er moge nu twijfel bestaan of dezo de valuatie de laatste is: by een nieuwe staking van die om vang zal zy zeker niet de laat ste zijn. Terugtrekkend op het economische front voeren de communisten opnieuw de poli tiek van de geblakerde aarde, zoals op het politieke front. Hun doel was bü belde acties hetzelfde: de chaos. En als zy dit doel bereiken, zullen, hun werkelijke leiders, die in Mos kou zetelen, over 't verlies van de C.G.T.-leden even weinig tra nen laten als over het verlies van stemmen, hoe verwoed hun propaganda ook mag zyn. Stichting voor de Landbouw over prijs- en loonvaststelling. Zomermelkprijs was inderdaad te laag. De Stichting voor de Landbouw heeft commen- taar geleverd op het be richt van het ministerie van landbouw, inzake de prijs- en loonvaststelling over 1947 on 1948. Na herinerd te hebben aan de motie, die op 24 Oct. 1947 bij de overheid werd Inge diend, wordt opgemerkt, dat de voorlopige uitkomsten van de statistiek bedrijfsuitkom- sten van veehouderijbedrijven en gemengde bedrijven op de lichee gronden de noodzaak van de gevraagde toeslagen bevestigden. Gebleken is dat de regering niet bereid was achteraf cor recties toe te passen op de prijzen van de melk en de granen, en groenten, die de minimumpryzen niet hadden gehaald, doch er wel voor ge voelde om oyer het boekjaar 1947 een toeslag te geven voor de kleinere bedrijven op de lichte gronden van 50 mil- lioen. Voor het jaar 1948 werd gedacht aan een soort gelijke toeslag van 35 milli- oen. COMPROMISVOORSTEL. Na het eerste onderhoud met dp regering heeft de Stichting voor de Land bouw by het tweede on derhoud op 13 Februari een compromisvoorstel ge daan van de volgende strekking: le. nabetaling van l ct. op alle geleverde melk ln de zomer 1947; 2e. een overbruggiugs- toelage voor de kleine be drijven, behalve voor die op de zeckleigronden, over 1946 en 1947; 3e. een compensatietoe slag over 1947 en 4e. een nabetaling voor de groenten, voorzover zy in 1947 de 70/50 van de kostprijzen van 1945 niet hadden gehaald. Dit voorstel betekende van de ztjde van de Stichting 'n belangrijk offer ten opzichte van hetgeen in de nota van October 1947 was gesteld en zou de overheid 80 90 mil- lioen kosten. De Stichting ging er namelijk van uit, dat de omstandigheden, waarin Nederland verkeert, 'n uiter ste offervaardigheid eisen, doch dat daarnaast hetgeen de regering wilde doen niet aan minimumeisen voldeed. VOLDOENING EN TELEURSTELLING. Blykens de mededeling van het ministerie heeft de rege ring ingewilligd een nabeta ling op de zomermelk van 1947 en een compensatietoe slag voor bepaalde bedrijven op de lichte gronden. Zij wil hiervoor plm. 57 millioen be schikbaar stellen. Het spreekt vanzelf, dat er in de kringen van de Stich ting met nainc teleurstelling heerst over het telt, dat de tuinders niets krygen, terwijl ook de boeren op de lichte gronden, en wel ln het bij zonder de kleine boeren op deze wijze niet krygen wat hun toekomt. Daarnaast wekt het voldoening, eindciyk de erkenning te ontmoeten, dat de zomermelkprys te laag ls geweest voor 1946. De Stichting is van oordeel, dat de regering het moeilijk maakt naderhand terug te komen op in principe voor lopig vastgestelde pryzen. In dien immers de voorlopige melkprijs van 18 ets. te laag is vastgesteld cn de regering laat deze prijs, zoals in feite is geschied, vier maanden lang doorlopen, dan ontneemt zij zich over die tyd de kam de hogere prijs door te bere kenen aan de consument. HET LOONPEIL. Ten aanzien van de beslis sing der regering omtrent 't loonpeil, merkt de Stichting op, dat harerzüds nog geen voorstellen waren gedaan voor het komende contract- jaar. De regering heeft thans dit peil bepaald op 68 cent, zijnde het cijfer, waartoe de Stichting van de Arbeid in de afgelopen zomer had geadvi seerd, doch dat de regering zoals bekend toen niet wenste te aanvaarden. Het advies dier Stichting had ech ter betrekking op net lopen de contractjaar, niet op het nog komende. ACCOORDTARIEVEN. Met batrekking tot de ge vorderde verlaging der ac- coordtarieven, is de Stichting van mening, dat hot inder daad gewenst is, deze op nieuw te bezien. BEDRIJFS PENSIOENFONDS. Tenslotte wijst de Stichting erop, dat tydens het overleg met de regering ook ls ge sproken over de hoogte van de premie voor het "bedrijfs pensioenfonds en het tijdstip waarop met de premiebeta ling zal worden begonnen. Hiervan wordt echter in 't persbericht, dat alleen van het ministerie van Landbouw uitgaat, geen melding ge maakt. Het zal dus nodig zijn, dat hierover nader over leg met de regering wordt gepleegd.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 5