Gesprekken voeren is een kunst
Alcide de Gasperi
De „Looie Verrader" weer
eens gekidnapt
In Parijs ook strijd tussen
korte en lange rok
Water als manestralen
Het graan rot m
Turkije
tweede blad
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
vrijdag 12 december 1947
Spreek niet tegen, weet te zwijgen,
toon belangstelling endenk na I
Tien geboden voor een vlot causeur.
Volgens een oud spreekwoord is spreken zilver, doch zwy-
jen goud. Deze volkswijsheid is natuurlijk maar ten dele
juist. Onder bepaalde omstandighedenIn dit leven geldt
u eenmaal elke waarheid slechts ten dele. Ook deze.
Het is, ondanks de waarde der zwijgzaamheid, niets leuk
in gezelschap een hele avond goud te verdienen. Wie van ons
beeft nooit de neiging gehad onze oude, typisch Hollandse
jegswijze, om te draaien, omdat soms niet het zwijgen, doch
ipreken goud waard s?
Converseren, vlotte onder
houdende conversatie is een
leunst, die niet ieder verstaat.
Een lastige kunst zelfs, maar
roor wie deze kunst beheerst
- wat kan er van een gewoon
resprek niet afhangen! te-
elijk een wondermooi spel.
!en spel met regels, waaraan
jien zich, te houden heeft. En
imerika zou Amerika niet
lijn, als het deze regels niet
op schrift had gesteld tot heil
?an de mensheid. Wij vonden
in het weekblad Your Life.
Er is, zegt Gelett Burgess,
jen fundamenteel principe,
waarop de goede conversatie
- evenals goede manieren
ebouwd moet worden: ver
lijdt wrijving van gezichtspun-
:en en gevoelens. Pas na dit
Leitmotiv" komen de regels
roor het schone spel der con
versatie.
CONVERSATIE-REGELS.
1) Vermijd elk subjectief ge-
iraat. Weid niet uit over uw
jezondheid of moeilijkheden
•n spreek beslist nooit over uw
vrouw of echtgenoot. Al deze
persoonlijke onderwerpen ma
ken een objectieve discussie
jver kunst, wetenschap, sport,
)f wat dan ook, onmogelijk.
Jovendien verveelt dit gepraat
Je luisteraars en de spreker
herhaalt alleen wat hij al weet.
2) Praat niet alleen. Allen
kennen we waarschijnlijk de
vlotte jongeman, die prachti
ge verhalen kent en veel
-, maar die u geen ogenblik
rust laat. Onder deze omstan-
iigheden moet u noodgedwon
gen steeds denken aan het
woord van John Dryden: „We
Jenken te weinig en praten te
veel". Bedenk steeds, dat er
de juiste conversatie ook
ijd moet zijn voor een ogenblik
stilte en ratel niet door als een
vastgezette electrische bel.
3) Spreek nooit tegen. U
kunt zeggen: „Ik geloof niet,
lat ik het daar helemaal mee
>ens kan zijn". Directe tegen-
jpraak stopt de conversatie.
moet proberen punten
an overeenstemming te vin-
en. Op deze wijze, door een
ustige uitwisseling van ge-
oelehs en meningen, neemt
loor ieders aandeel in de con
versatie, de belangstelling
roor het onderwerp toe.
4) Val niet in de rede. Na
tuurlijk onderbreken opmer
kingen als „Heus" en „Dat
had ik niet gedacht", de loop
ran het gesprek geenszins.
Maar een plotselinge onder
breking, waarbij u zelf het
voord neemt, bezorgt de spre
ker zoiets als een koude
douche en doet ook de con
versatie geen goed.
5) Verander niet plotseling
van onderwerp. Sommige
mensen verstaan uitstekend de
kunst om na geduldig en pijn
lek wachten, van de eerste de
beste pauze in het gesprek ge
bruik te maken om met een
totaal nieuw onderwerp op
de proppen te komen. In goede
conversatie moet het een on
geschreven regel zijn, dat er,
als iemand ophoudt te praten,
een kleine stilte valt, waarin
wat gezegd werd even kan be
zinken.
6) Toon interesse voor wat
gezegd wordt. Belangstelling
nelpt de spreker bij zijn werk,
hij zal daardoor het beste dat
hij geven kan, geven. Er is
geen betere wijze, mensen van
u te doen houden dan belang
stelling tonen voor wat zij
LEZERS SCHRIJVEN
HET MISDEELDE KIND.
Het opschrift van deze ont
boezeming slaat op een stads
deel te Middelburg, dat door
het gemeentebestuur wordt
vergeten.
Twee van de grote tekortko
mingen zijn in dat stadsdeel de
slechte verlichting en bestra
ting van de Koudekerkseweg.
Deze straat heeft veel onef
fenheden, waarop het des
avonds zeer gevaarlijk is, me
de door het ontbreken van een
behoorlijke verlichting. Zo was
laatstleden Zondagavond de
enige brandende lantaarn, die
bij de Terhogestraat.
Men moet, om zonder onge
lukken zijn huis te kunnen be
reiken, gebruik maken van 'n
goede lamp.
Algemeen is men van me
ning, dat het Zand ten achter
wordt gesteld bij andere stads
wijken.
Wij hopen door deze publi
catie te bereiken, dat:
le. Vooral aan de Koude
kerkseweg wordt zorggedragen
voor een meer efficiënte ver
lichting.
2e. Deze weg behoorlijk on
derhouden wordt.
De Zandbewoners zullen
daarvoor zeer erkentelijk zijn.
„Een Zandbewoner".
vertellen. Vraag hen naar bij
zonderheden en u zult ze zien
opbloeien als een bloem in de
lente.
7) Keer na een afdwaling
tot het onder-wens terug. Maar
al te vaak dreigt de conversa
tie, zodra even van het onder
werp wordt afgedwaald, dood
te lopen in allerlei conventio
neel gepraat. Breng na zo'n
slippertje het gesprek terug
op net oorspronkelijke onder
werp. Er is geen betere test
of u een vlot causeur bent,
dan dit. Natuurlijk kunt u dit
niet doen, wanneer u zelf dit
onderwerp ter sprake bracht
en uw gezelschap het liet glip
pen. Laat het gesprek rustig
vervolgen, maar zie toe, dat
u niet dezelfde fout maakt.
8) Poneer uw eigen mening
niet als dogma. -De Japanse
thee-ceremonie, verfijnde be
schavingsvorm, kent ook een
zekere conversatie. En volgens
de regels wordt het daar als
vulgair beschouwd als iemand
zijn eigen mening als enige
juiste naar voren brengt. Zeg
steeds: „Ik geloof dat", of
„Mijns inziens", dan loopt u
nooit het risico een ander te
kwetsen. Het is moeilijk. Ze
ker, maar deze „milde wijs
heid" is voor een goede con
versatie onontbeerlijk.
9) Spreek duidelijk. Deze re
gel lijkt overbodig, maar is het
niet. Het is niet alleen het
„wat" u zegt, dat telt, ook het
„hoe". Spreek rustig en be
schaafd, met kalme, duidelijke
stem. Dat maakt meer indruk
dan wanneer u uw stemban
den misbruikt.
10) De laatste en evenmin
overbodige regel: Vermijd elk
afbrekend gesprek. Vermijd
onnodige critick en de wens
om iets belachelijk te ma
ken en onderdruk de -ten
dens om naar de schaduwzijde
van het leven te kijken. Cyni
sche opmerkingen mogen dan
goed klinken, ze doen in de re
gel niet prettig aan.
EERST DENKEN.
Maar deze 10 geboden voor
conversatie zijn uitsluitend ne
gatief. Hoe wordt u nu een
vlot causeur? Het geheim is
kinderlijk eenvoudig. Om goed
te kunnen praten, moet u goed
denken. U moet uw onderwerp
volledig beheersen. Luister
naar voetbalexperts na de
wedstrijd. Zij zyn niet tevre
den met het opsommen van de
doelpunten, ze bespreken de
kansen van de ploeg, de tech
niek en de karakteristieke ei
genschappen van elke speler.
Dit principe moet aan elk ge
sprek ten grondslag liggen.
Iedereen, die het moeilijk
vindt te praten, moet leren
te denken over al wat hy
ziet, hoort en leest.
En als u nadenkt, breng
dan het onderwerp in verband
met uw eigen ervaring en
waarnemingen.
Verval niet in het euvel
van kletpraatjes, vergroot
uw interesse door kennis
making aan te knopen met
mensen, die in andere onder
werpen dan u zijn geïnteres
seerd. Ontwikkel een zekere
nieuwsgierigheid voor wat u
nog niet kent en lees over wat
u interesseert en dat nog bui
ten uw belangstelling viel.
Indien u dat doet, behoeft
u er niet bang voor te zijn,
dat u niet in staat zult zijn een
vlotte conversatie te onder
houden.
de man van het compromis
Vertrouwensman van het Vaticaan.
Revolutie contra traditie.
Toen in de Herfst van
1945, een vertrouwensman
van het Vaticaan, een cleri-
caal, Alcide de Gasperi, mi
nister-president van Italië
werd, was de verbazing al
gemeen. Hij telde toen on
der de politici nauwelijks
mee en populair was de ma
gere 66-jarige asceet niet.
De Gasperi had daarvoor
in de plaats iets over zich,
wat tot het eigenlijke ge
heim van de politiek be
hoort: de bekwaamheid
langzaam voorwaarts te
gaan, af te wachten, in te
houden, door compromissen,
concessies naar een bepaald
doel te streven, dat met ijze
ren consequentie in het oog
gehouden wordt.
Zyn doel was drievoudig:
zijn eigen pafty voor een uit
eenvallen in een linker- en een
rechtervleugel te behoeden, de
staat te regeren en bepaalde
katholieke ideën, die het mid
delpunt zijn van zyn denken,
zo veel mogelijk te verwerke
lijken.
Misschien was hij, „dienaar
van drie heren", de man, die
in drie souvereine staten, het
Hagsburger Rijk, de Italiaan
se monarchie en Vaticaanstad
gewerkt heeft, meer geschoold
dan iemand anders om zulk
een moeilyke taak te vervul
len.
DE GASPERI—
TOGLIATTI.
De na-oorlogse politiek in
Italië heeft twee jaar als
hoogtepunt gehad het duel
tussen twee mannen: dt Gas
peri en Togliatti, terwijl de
derde, de socialist Nenni, met
een zekere politieke laatdun
kendheid behandeld werd. De
voormalige secretaris van de
derde Internationale en de
voormalige bibliothecaris en
medewerker van de Paus ver
tegenwoordigden twee wereld
machten, die men de macht
van de revolutie en de macht
van de traditie kan noemen.
Beide hadden meer als een
massapartij achter zich, de
ene de Sowjet-Unie en de Bal
kandemocratieën, de andere de
Westelijke mogendheden, beide
wilden de jeugdbeweging voor
zich winnen, de boeren en de
arbeiders.
De Gasperi is voorlopig over
de gehele linie overwinnaar
gebleven. Maar in zijn veelja
rige loopbaan heeft hij geleerd
niet al te veel op dat succes
te bouwen. De verdachtmakin
gen van „kameraad Togliatti"
in het parlement deren hem
weinig, maar dat men hem
met een toespeling op Dollfus
„de kanselier" noemt en hem
dictatoriale bedoelingen in de
schoenen schuift, wel. „Ik
ben geen Dollfus", zei hy on
langs op een partycongres in
Napels. „Ik wil geen regime
van bajonetten".
GEEN DOLLFUS.
Hy is zeker geen fascist,
deze kleurloze minister-presi
dent. Hy behoorde tot de
laatste afgevaardigden, die in
het parlement hun stem tegen
Mussolini verhieven. Twee
jaar bracht hy in kerkerstraf
door. De weg van de kerker
naar de ballingschap leidde
hem echter niet. zoals Togli
atti, naar Moskou, maar naar
het Vaticaan. In 1941 werd hij
weer illegaal werkzaam, o.a.
als redacteur van eeil'*?onder-
gronda blad.
Sinds het zich terugtrekken
van maarschalk Badoglio heeft
de Gasperi geen dag meer
zonder regeringsverantwoorde
lijkheid doorgebracht. Vier
verschillende kabinetten achter
elkaar heeft hy gepresideerd.
Hy regeerde eerst met de
steun van zes partyen in het
teken der „nationale eenheid",
dan met drie partijen van een
links blok en vervolgens als
leider van een rechtse coali
tie. Hy heeft kunnen voorko
men, dat hy de gevangene
werd van de bondgenoten van
links en tot veler verrassing
is het hem ook gelukt niet de
gevangene van zyn bondgeno
ten van rechts te worden.
Met twee onafhankelyke po
litici van formaat de ener
gieke Luigi Emaudi als eco
noom en de enigszns ydele,
maar karaktervaste graaf
Sforza als minister van bui
tenlandse 2?aken is zyn re
gering de eerste in het na
oorlogse Italië die een duide
lijke politiek volgt.
Geen Dollfus? De Gasperi
doet alles elke schijn van dic
tatuur te vermijden. Hoe moei-
lyk de communisten het hem
ook maken, hy probeert een
middenkoers te volgen.
Marshall en Molotov schuilden elkaar de hand tijdens een
lunch in de Sowjet-ambassade te Londen. Wysjinsky kjjkt in.
middels lachend toe.
Adelborsten van de „Van Kinsbergen" haalden
een schegbeeld van de familie Maduro.
Oude grap in ere hersteld
Onlangs arriveerde te
Rotterdam Hr. Ms. „Van
Kinsbergen", teruggekeerd
uit de West. Op de boeg
van het schip prykte ais een
vreemd gezwel een boeg
beeld. Het was de „Loden-
verrader".
In 1778 ontplofte op de rede
van Willemstad het fregat
schip „Alphen". Het schip
werd vernield en zonk. Een
kwart eeuw later haalden Cu-
ragaose vissers een groot
houten schegbeeld boven wa
ter, het boegbeeld van de ver
ongelukte „Alphen." Het beeld
kwam in bezit van de strand
vonder, een marineautoriteit,
die het in -zijn tuin liet plaat
sen.
Jaren later kocht de ban
kiersfamilie Maduro het huis,
en zy kwam toen ook in het
bezit van het schegbeeld. Hoe
lang zij zich in het bezit er
van heeft mogen verheugen,
is niet precies bekend, maar
wel staat vast, dat het om
streeks 1875 spoorloos ver
dwenen was!
Hoe men ook zocht, en
over geheel Curagao navraag
deed, het beeld was weg.
Naar de roodharige kop zou
het onder de maats „rode
verrader" genoemd zijn. Toen
het schip met de „rooie ver
rader" in Nederland aan
kwam, werd 't schegbeeld by
de inventarisgoederen op de
Rijkswerf gedeponeerd, en na
„onderhoud" meegegeven met
het eerste oorlogsschip dat
naar de West reisde. Het
werd dan weer aan de fami
lie Maduro teruggegeven, die
er met veel zorg op paste,
maar tooh niet kon voorko
men dat handige Jannen het
beeld nog enkele keren ont
vreemdden.
EEN GORP
Aanvankelyk werd dit ont
vreemden en weer terugbren-
~en als een sportieve aardig-
leid opgevat. De heren Ma
duro, aie sinds mensenheuge
nis leveranciers zyn van de
Koninklijke Marine, begonnen
echter veiligheidsmaatregelen
te nemen, opdat het ont
vreemden van de „looie ver
rader" (verbastering van de
naam „rooie verrader") niet
meer mogelyk zou zyn. Toch
is het schegbeeld nadien nog
verscheidene malen van eige
naar verwisseld! Steeds werd
het, zoals gebruikelijk, op de
marinewerf te Den Helder af
gegeven, waar het keurig
werd overgeschilderd om weer
zo spoedig mogelijk naar Cu
ragao te worden terug ge
bracht.
EEN HALVE EEUW
RUST.
Ongeveer zestig jaar gele
den maakten de heren Madu
ro er een eind aan, door de
.looie verrader" in het archief
van de Maduro-bank op te
bergen.
Tot dat in 1938 vier opva
renden van Hr. Ms. „Gelder
land", de eeuwenoude traditie
weer voortzetten.
Er is nadien nog een poging
gedaan, en wel in het begin
van de oorlog, als wy goed
zijn ingelicht door de beman
ning van Hr. Ms. „Tromp".
Het schegbeeld was toen op
geborgen in de kluis van de
Maduro-bank en enkele onder
nemende Jannen wisten zo
waar in dat heiligdom door te
dringen. De kluis bleek ech
ter zoals het een goede
kluis betaamt! niet ge
makkelijk te forceren, zodat
de „dieven" hun pogingen
moesten opgeven. De kluis
werd bij deze operatie lichte
lijk gehavend, wat uiteraard
bij de heren Maduro de nodi
ge ontsteming verwekte. Het
zag er naar uit, dat daarmede
een eind was gekomen aan de
roemruchte geschiedenis van
het schegbeeld van de ,,A1-
Dhen."
TOCH GELUKT.
Vier mannen van Hr. Ms.
„Van Kinsbergen" hebben de
vorige maand evenwel toch
kans gezien, de „looie verra
der" te „kraken". Op klaar
lichte dag togen zij niet in
tenue natuurlijk! naar het
huis van de familie Maduro.
Men vermoedde namelijk, dat
het beeld zich daar bevond,
want het bankgebouw werd
juist verbouwd. Terwyi de fa
milie Maduro aan het koffie
drinken was, drongen twee
adelborsten door in het ar
chief, en inderdaad troffen zij
daar de „looie verrader" aan.
Het werd meegevoerd naar
Rotterdam.
De geschiedenis zal zich
herhalen, ook met de „looie
verrader." De werfschilders
zullen het verweerde ding
weer een net verfje geven, en
dan zal het beeld spoedig
weer naar Willemstad reizen.
DE PARISIENNE WIL KOPEN, MAAR ZF
KAN HET NIET.
De nieuwe lijn.
(Van een speciale
correspondent).
Dit viel me de eerste dag
van m'n verblijf hier wat
tegen, dat de gemiddelde Pa>
rijse vrouw niet beter gekleed
gaat, dan de Nederlandse, of
eigenlijk zelfs 'n beetje min
der goed. Men vatte deze op
merking niet op als een te
rechtwijzing of erger. Maar
men zou zo zeggen, dat in
Parijs, de modestad bij uit
stek
De tweede dag wist ik be
ter. Ik heb met duizenden Pa-
ryzenaars en vooral Parisien-
nes gedrenteld langs de grote
en kleine winkelpaleizen
meer op de blikken der voor
bijgangers gelet dan op de
étalages, waarheen deze blik
ken zich richtten. Inderdaad,
een Nederlandse vrouw zou
beslist niet verlangerder
tegelijk wanhopiger gekeken
kunnen hebben dan deze ele
gante en gedistingeerde da
metjes, die niet meer volgens
de laatste mode gekleed kon
den gaan. Daarom zal de
strijd voor of tegen de lange
rok zich hier vermoedelijk
nog meer toespitsen, dan
overal elders in de wereld.
Want het zijn slechts de vrou
wen van de buitenlandse di
plomaten en Amerikaanse
toeristen en, och ja, laat ik 't
maar weer eens zeggen, de
veelal geze te egaas van
duistere handelaars, die
salons van de wereldberoem
de „huizen" bevolken en cri-
tisch de bijna bovenaardse
mannequins monsteren.
DE ETALAGES.
Het zal niet nodig zijn, nog
eens te vermelden, dat de
winkels zo op het eerste ge
zicht geen crisisbeeld verto
nen. Wanneer men echter
even verder kijkt, dan de
stralende etalages, blijkt dat
in vele gevallen wèl te zijn.
Niet dat de laden en kasten
binnen leeg zijn, maar er is te
weinig lust (door een tekort
aan geld!), om de kostelijke
inhoud er van te kopen. Wie
van de Franse vrouwen is het
gegeven voor een japonnetje,
waarover de vriendinnen mis
schien niet eens verrukt zul
len zijn, vijfduizend francs
neer te leggen, om van de
haute couture, de extravagan
te of alleen maar nieuwste
snufjes a raison van 30.000
francs maar te zwijgen. En
toch blijft Luciën Lelong re
clame maken voor juist ge
reed gekomen supermodellen.
Joseph Casalc voor nooit-ge-
droomde schoenen, Jean Des-
sès voor lingerie als een ijle
ademtocht.
8 PUNTEN.
„Les 8 points de la ligne
1948" lees ik ergens op de
Champs Elysées de wenk
brauwen zwaarder, de lippen
voller, de haren korter, de
schouders ronder, de bustelij n
sterker geaccentueerd, de
taille smaller, de heupen mol
liger, de rokken langer
„Mais oui, m'sieurzei
een mannequin van Pierre
Balmain, toen ik haar in m'n
beste Frans vroeg, of zij zich
bij al dit revolutionnaire
nieuwe wèl bevond. Hoe het
meiske plotseling aan haar
wespentaille was gekomen,
heb ik niet uit haar kunnen
krijgen. Later vertelde me-
een vrouwelijke collega, dat
het geheim school in een mi-
niscuul corsetje
DE NIEUWE LIJN.
Maar terzake De nieuwe
lijn is er dus, definitief, want
geen respectabel huis hier, zal
haar in de naaste toekomst
verwaarlozen, dat wil zeggen*
indien de dienaressen van
Vrouwe Mode zich ermee zul
len verzoenen. Want de storm
van protesten, meer ingege
ven venAoedelyk door de on
macht aan de laatste eisen te
voldoen, dan door gebrek aan
sympathie, is nog niet geluwd.
Meen niet, dat ze U, chique
vrouw, in de Opéra laatdun
kend zullen voorbijgaan, zo
uw rok maar net uw knieën
reikt. Was het niet juist zo,
dat de 'avond, dat ik er was,
de meerderheid der vrouwen
het nog bij de lijn van '46
'47 had gehouden
„Hoe lang, madame Mode,
zijt ge nog autoritair hoor
de ik die avond ook nog er
gens zingend vragen
Tegen de broeken.
De jongens van een
middelbare school te
Byron in de Ameri-
aanse staat Illinois had
den er bezwaren tegen,
dat hoe langer hoe meer
meisjes lange broeken
gingen dragen. Zij be
sloten aan dit euvel
paal en perk te stellen
en verschenen op school
in gebloemde jurken,
rokken en jumpertjes
en andere kledingstuk
ken van het schone en
zwakke geslacht.
We weten niet of het
hielp.
ER ZIJN GEEN TRANSPORTMIDDELEN.
Geen oplossing
(Van een U.P.-correspondent).
Terwyl een groot deel van
de wereld snakt naar le
vensmiddelen, ligt in Tur
kije, volgens een schatting
gemaakt door bevoegde des
kundigen, een hoeveelheid
van 30 millioen schepel
graan te rotten.
De Turken doen dat aller
minst met opzet. Integendeel,
de Turkse bladen hebben sinds
enige lyd een campagne ge
voerd om steun te verlenen aan
het Amerikaanse programma
besparing van voedsel
tot
Pleter van Jaarsveld ziet ondergrondse schatten
Sterke staaltjes van een
-Zuid-Afrikaan.
Er Is een tyd geweest, dat
Pleter van Jaarsveld In Zuld-
Rhodesla, dacht dat iedereen
kon zien waar zich onder de
grond water bevond. Hij zelf
kon dat nameiyk wèl.
Op een goede dag hij was
nog erg klein toen zag hy
zijn vader in een hoekje van
hun land een wel graven, uit
gerekend natuuriyk op een
plaats waar vanzelfspre
kend voor Pieter geen
druppel water aanwezig was.
Pieter raadde aan het op een
andere plaats te proberen. En
vader probeerde de plaats, die
Pietertje aanwees en vond
prachtig helder en koel water.
Een jaar of wat later ver
loor Pieters onderwyzer een
gouden ring in het zand en
met een enkele blik wist Pie
ter hem terug te vinden.
Sinds zyn 16e jaar is Pieter
nu op zoek naar ondergrondse
schatten. Lyrisch kan hij uit
weiden over wat hy onder
de grond ziet.
„Water", zegt Pieter, „geeft
me dezelfde gewaarwording
als manestralen door een
raam. Een goudader komt
overeen met het gezicht van
een zwarte bergketen. Dia
manten geven een speciaal
soort trillingen, die ik niet kan
omschrijven".
Een mijn-syndicaat in Jo
hannesburg liet echter deze
omschryvingen voor wat ze
waren, maar zy zorgde er
voor, dat de knaap kon door
gaan met zyn zoeken naar on
dergrondse schatten en gaf
hëm een contract als wichel
roedeloper.
NIEUW STAALTJE.
Enkele weken geleden voeg
de Pieter opnieuw een sterk
staaltje aan zyn reputatie toe.
Hij was op weg naar Tanga-
nika met een expeditie om
goud op te siporen. Onderweg
stopte de stoet in Salisbury,
de hoofdstad van Zuid-Rhode-
sia, waar in een hotel zou wor
den overnacht. Pieter wenste
een douche, maar in de badka
mer van het hotel kon hij, hoe
hy ook keek, geen enkele
„manestraal" ontdekken. Sa
lisbury zat uitgerekend mid
den in een watertekort.
Pieter riep de kellner, de
kellner riep de gerant, die
net uitgebreid zat te cyferen
hoe hij zijn gasten met de
twee duim water in zyn tank
nog kon bedienen. Pieter bood
aan te helpen, de burgemeester
werd er by gesleept, die gretig
de kans aannam. Pieter werd
in een auto gestopt en men
begon de stad rond te ry'den.
Éindelijk zag Pieter mane
stralen door de ruiten vallen.
Hy stopte, wees de plaats aan.
Het sceptsch gestemde, maar
wanhopige stadsbestuur zette
zijn ingenieurs aan het werk
en drie weken later vond men,
na 18 dagen boren, door een
140 voet dikke rotslaag: wa
ter! En Salsbury is nu verze
kerd van minstens 403.200
gallons (een gallon is onge
veer 4Vz -liter) water in de
week.
„Hoe bestaat het", zou tante
Betje zeggen.
Twee expresse-treinen
moesten voor Marseille stop
pen. omdat op de lijn tussen
Saint Chamas en Miramaz een
bom ontdekt was.
Maar de Turken zyn machte
loos. Hun land is ryk als een
voedselproducerend gebied,
doch in de grote uitgestrekt
heid van Turkije liggen niet
meer dan 7000 1cm spoorwegen.
De meesten daarvan zijn en-
kelspoor bovendien. Er zijn
vrijwel geen goede, grote ver
keerswegen. Er is een ny'pend
tekort aan rollend materiaal
voor de spoorwegen en er zijn
bijna geen vrachtauto's. De op
slagruimte voor graan is vol
komen ontoereikend en er zyn
vrywel geen conservenfabrie-
ken om het fruit in te blikken.
Turkye heeft een groot tekort
aan arbeidskrachten, o.a. ver
oorzaakt door het grote aantal
mannen dat het leger opslokt.
Zo komt het dat het graan
op de velden of bij de spoor
wegstations ligt te bederven
en dat het fruit goeddeels ver
loren gaat.
GEEN OPLOSSING.
Ondanks het feit, dat slechts
een derde deel van de 192 mil
lioen acres van Turkye be
bouwd is en dat het seizoen
buitengewoon droog is ge
weest, heeft Turkye genoeg
graan voortgebracht om ccn
aanzienlyk deel ervan te ex
porteren. En zelfs ondanks de
droeve omstandigheden dat
grote hoeveelheden graan ver
loren gaAn, zal Turkye toch
nog enig graan uitvoeren, of
schoon de hoeveelheid teleur
stellend klein is.
De Turkse autoriteiten roe
ken natuuriyk koortsachtig
naar een oplossing van het
probleem van het bederf.
Maar er is geen oplossing in
zicht al heeft de minister van
Openbare Werken, Kasim
Gulek, medegedeeld dat het
wegenbouwprogramma, moge
lyk gemaakt door de 100 mil
lioen dollar die Amerika be
schikbaar gesteld heeft, het
volgende jaar en daarna enige
verlichting zal geven.
AMERIKAANSE HULP.
Amerikaanse officieren die
hier gestationneerd zijn om de
Amerikaanse financiële hulp te
helpen administreren, zeggen,
dat het theoretisch mogelijk is
om het graan te redden door
stalen landingsterreinen aan te
leggen nabij de graan-verza-
melplaatsen om dan dit kost
bare voedsel met vrachtvlieg
tuigen af te voeren: Maar do
kosten van zulk een plan zyn
enorm en zulk een actie zou
met „oorlogssnelheid" onderno
men moeten worden om de re
gens voor te zyn.
Indien de Turken, en de hen
helpende Amerikanen, er op do
duur in zouden slagen het
transportvraagstuk op te los
sen, dan zou de Turkse land
bouw veel Hunnen bijdragen
tot de opheffing van de Euro
pese vóedselnood. Want Tur-
kye's productiviteit op agra
risch gebied zou nog twee of
drie keer zo groot kunnen zijn,
als het land beschikte over eon
toereikend vervoersapparant
en over moderne landbouwuit-
rusting.
'f IvSmaar'n weet.;.
De Kerstboomkaarsen ztyn
nog steeds niet van voor-oor-
logse kwaliteit, en vertonen
neiging om te druipen. Dit.
kan worden voorkomen door
de kaarsen vóór het gebrun:
even in een zoutopIossbS
onder te dompelen.