Groenland tussen twee vuren De textielknoeierijen „HetgewetenvanEuropa" Coliauuiatie of sabotage? Waarom defieisen niei van de bon kunnen Lichten donker in Parijs TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WOENSDAG 10 DECEMBER 1947 Denemarken in een onplezierige situatie Amerika bood een milliard dollar aan Enige tij geleden is in de haven va.. Sydney (New Scotland) de avontuurlijke ontdekkingsreiziger Donald MacMillian op zgn schoener „Dorodain" teruggekeerd van een reis naar Groenland. Hij had enige ertsmonsters bij zich, naar hij dacht uraniet, de grondstof voor atoombom men, die hij in een Ameri kaans laboratorium zal laten onderzoeken. Vanzelfsprekend werd dit bericht gretig opge nomen in de sensatie-pers. Doch eigenlijk zrjn er geen juiste of onjuiste berichten over uranietvondsten in Groen land nodig om dat grootste eiland der aarde in het middel punt van de wereldpolitiek te plaatsen. Ook zonder een „atoombomvat" onder het ijs te spreken van een kruitvat heeft nu weinig zin meer ligt er in Groenland voldoende springstof opgehoopt om de bezitters van het land hoofd brekens te over te bezorgen. Op de conferentie van Pe- tropolis zijn de verdedigings linies van de Nieuwe Wereld vastgesteld. Ook Groenland, de enige Deense kolonie, werd hierbij, zonder dat Denemar ken erin gekend was, in de nieuwe vesting ingelijfd. Welis waar liggen ook Engelse, Fran se en Nederlandse koloniën binnen deze grenzen, zoals bv. de Antillen en Guyana, doch feen dezer gebieden heeft een ergelijke strategische waarde als Groenland. Een rechte lijn, getrokken van Moskou naar Washington, loopt over Groen land. Ook als men niet dadelijk aan acuut oorlogsgevaar denkt, speelt Groenland een zeer be langrijke rol in de wereldpoli tiek en in de intercontinentale strategie. VERDRAG MET AMERIKA. Groenland is een Deense kroonkolonie. De producten, die het land voortbrengt, wor den door de Deense staat ver kocht, die uit de opbrengst de Groenlandse bevolking van bij na 20.000 mensen van alles moet voorzien, wat zij voor hun bescheiden bestaan in dit klimaat nodig hebben. In de laatste oorlog is Groenland In één klap belangrijk geworden. De Duitsers wisten, dat weer stations in Groenland waarde volle gegevens konden ver schaffen voor de weervoorspel lingen in Europa en aangezien jni deze voor hun oorlogsvliege- xij niet wilden missen, werden er waarnemingsstations uitge rust, die zich nestelden op de Oostkust van Groenland, tot dat ze werden ontdekt en in een dramatische strijd uitge roeid. Maar ook de Amerika nen beseften, wat Groenland betekent. Op 9 April 1941 sloot de toenmalige Deense gezant te Washington, minister Kauff- mann, die met de onder Duit se dwang staande regering in Kopenhagen had gebroken, een pact met de Verenigde Sta ten, waarbij de Amerikanen gerechtigd werden op Groen land vliegbases, radio- en weerstations op te richten. De premisse tot deze overeen komst was het dreigende ge vaar, dat Groenland gebruikt zou kunnen worden als uit gangspunt voor een Duitse aanval op het Amerikaanse continent. Ook mochten de Amerikanen wegen aanleggen en versterkingen, werkplaat sen en depóts oprichten. NOG STEEDS BEDREIGD? Na de oorlog verwachten de Denen, dat de Amerikanen zich in de loop van de tyd uit Groenland zouden terugtrek ken. Ongelukkigerwijs bevat het pact tussen Kauifmann en de V.S. gesloten, een volkomen onduidelijke formule over de beëindiging van de overeen komst: Als de beide partners Amerika en Denemarken het er over eens zouden zijn, dat er geen bedreiging meer be staat van het Amerikaanse continent, dan zouden de bei de partners over opheffing van de overeenkomst onderhande len en een jaar later zou Groenland door de Amerika nen zijn verlaten. De vijand is nu verslagen en van zijn zijde zal noch Ameri ka, noch Denemarken de eerst komende jaren iets te vrezen hebben. Desondanks gaan de Amerikanen niet uit Groenland weg. De opzeggingsclausule van het verdrag blijkt al even mislukt te zijn als de invoering van het vetorecht In de UNO. Het sterke Amerika is het nu eenmaal niet eens 'met het kleine Denemarken over de vraag van een bedreiging en dientengevolge kan over het beëindigen van het verdrag niet worden onderhandeld. GEVAARLIJK PRECEDENT. Denemarken bevindt zich in een bepaald onplezierige situa tie. In het belang van zijn souvereiniteit en van zijn pres tige kan en wil Denemarken geen precedent scheppen en in zekere zin al bg voorbaat luchtbases verdelen. Ander zijds zouden de Russen, de bu ren in de Oostzee, op een goe de dag met hetzelfde recht steunpunten op Deense bodem Bornholm of Denemarken zelf kunnen opeisen, aan gezien zg zich bedreigd voelen door een agressie uit net Wes ten. Een geslepen Amerikaans zakenman kwam op het idee, dat Amerika Groenland wel van Denemarken zou kunnen kopen, waarover vorige winter in Kopenhagen door tussen personen is onderhandeld. Een milliard dollar voor Groenland! Een millard dollar zou voor het door de oorlog verarmde Denemarken veel geld bete kend hebben. De ondubbelzin nige Deense afwijzing van dit plan, dat onder de tafel werd weggewerkt, nog voordat het officieel kon worden ingediend, vloeit evenwel niet voort uit rekenkundige overwegingen. Men verkoopt- geen territo rium en bewoners. Denemar ken heeft de verkoop van zijn West-Indische koloniën aan de V.S. in 1918 al duur genoeg moeten bekopen. WIJ BLIJVEN. In Amerika is men van me ning. dat de Verenigde Staten bereid zjjn met Denemarken over een nieuw pact betreffen de steunpunten op Groenland te onderhandelen. Onofficieel kan men zelfs het cynische ,,J' y suis, j' y reste" beluiste ren. In deze kringen wordt ver kondigd, dat Amerika Groen land nodig heeft voor het ves tigen van steunpunten voor het trans-Atlantische verkeer, dat de Verenigde Staten op het punt staan metingen te ver richten ftT1 bovendien de weer stations nodig heeft. Koning Thialf zette een val op. Op de Bosdgk, even voorbij het kruispunt te Best, schoof op net ijs- gladde wegdek één uit Boxtel komende auto van de weg af en be landde tegen een boer derij. De bestuurder, die niet gewond werd, stap te uit en wilde andere automobilisten op het slipgevaar opmerkzaam maken. De automobilis ten zagen hem echter voor een .lifter" aan, zodat de ene wagen na de andere toch slipte en er spoedig vier auto's broederlijk naast elkaar stonden: de tweede in 'n sloot, de derde tegen 'n boom, de vierde weer in de sloot. Toen de vier gederail leerde automobilisten op de weg over hun panne stonden te praten, kwam nog een wagen aanrij den uit de richting Best, bestuurd door mevr. Sch. uit Eindhoven, die even min op de waarschuwin gen reageerde. Deze wa gen kwam op de reeds in de sloot liggende auto terecht, waarbg mevr. Sch. en haar dochtertje bloedende hoofdwonden opliepen. De beruchte plek is na deze serie ongevallen voor het verkeer afge zet. Russische protest-nota's aan Frankrijk. De Sowjet-Russische regering heeft de Franse regering twee nota's doen toekomen, waarin wordt geprotesteerd tegen de „vervolging" van Sowiet-Rus- slsche burgers in Frankrijk en tegen de behandeling van „re patriërende Sowjet-Russen". VAN RANTSOENERINGEN Minder brutaal dan vroeger VERSPILLING (Van een speciale correspondent.) De feestelijke en zo ver trouwde naam „lichtstad" kan de Parijzenaar zeer tot z(Jn sp\jt aan zijn metropool voor lopig niet meer geven. Het is hier 's avonds maar een trieste vertoning, zelfs op de boule vards Haussmann en des Ca- Jmeines, waar vroeger de éta- ages van zoveel sprookjesach tige winkels stromen van licht uitstraalden. Meer dan eens u-as ik bl\|, een zaklantaarn by de hand te hebben, vooral in de volksbuurten, waar de talloze kraampjes op de trot toirs het met walmende petro leumlampjes moeten doen. De electriciteitsrantsoene- ring is rigoureus. Op vastge stelde uren zijn bepaalde stads wijken zelfs geheel van stroom verstoken, zodat bgvoorbeeld een aantal theaters op sommi ge uren of zelfs dagen geheel gesloten zijn. En daarom ver wondert het de vreemdeling wel enigszins elders in deze enorme stad een aan verspil ling grenzend stroomgebruik waar te nemen; in de grote music-halls kijkt men blijkbaar niet op een paar kilowatts. Maar ja, als die ook al moes ten sluiten, zou Parijs zelfs Parijs niet meer zijn MUSIC HALLS. Twee van deze music-halls heb ik bezocht, door de vrien- delgkheid van een collega voor al, want de prgzen van de goede plaatsen zijn voor ons, gewone stervelingen, nauwe lijks te betalen. En daar, in het Casino de Paris en de Folies- Bergère, heb ik mijn ogen uit gekeken aan de pracht en praal, waarmee nu al maan denlang dezelfde revues ten tonele worden gebracht, tot vermaak van de buitenlanders en tot lichte verstrooiing van de Pargzenaars. De laatsten zijn niet bgster gul met de bewijzen van hun voldoening; geapplaudiseerd wordt er maar matig en dan nog meestal eerst nadat er achter de coulissen het sein voor is gegeven. En de buiten landse gasten? Die klappen ln den beginne als razenden, of fluiten dat het een lieve lust is. als dat zo in hun aard ligt. Maar nog vóór de pauze heb ben zij zich aan het ietwat ge blaseerde toekeken van de Fransen aangepast. Het ver dere verloop van de revue ont wikkelt zien zonder merkbare reacties van voor de orkest bak. Het is vooral de entourage, die het hem doet. Het draalen- de, rijzende en dalende toneel, de fantastische verlichting en de schitterende costumes, dit zijn de factoren, waardoor het karakter van de Parijse revue van vandaag wordt bepaald. Meer nog dan door de befaam de „modèles", waarmee men voorheen in eerste instantie publiek trachtte te lokken. Men versta mg goed, de re clames bevatten nog meters hoge aankondigingen als „Les plus jolies filles, de Paris", maar het wil mg voorkomen, dat in de theaters (die ik be zocht) niet meer zo het accent het brutale wordt gelegd vóór de oorlog. op als Onderdelen blijven schaars. De directie van de Simplex- fabriek heeft zich telegrafisch tot de minister gewend en ver zocht de rrjwieldistributie te herzien. Hun voorraad werd te groot. De gossiers in rijwielen hebben voorgesteld de rijwiel- distributie met ingang van 1 Januari a.s. op te heffen. Optimistische geluiden! Zeer zeker, maar de directie van de Fongersfabrieken laat een an der geluid horen. Het is weliswaar zo, dat door de stijging der productie van de laatste weken de voor raad de uitgereikte rijwielbon. nen enigszins overtreft, maar van een evenwichtstoestand tussen vraag en aanbod toch zeker een der eerste voor waarden voor vriie fietsenver- koop is nog geen sprake. Zouden de fietsen inderdaad vrijgegeven worden, aldus de directie van Fongers, dan zou den de fabrikanten zelf een distributieapparaat moeten scheppen en onze karretjes bij gevolg het lot van de „vrije" sigaar gaan delen. De onderdelen zgn nog schaars en invoer is afhanke. lijk van onze deviezenpositie. Het is dus duidelijk dat er niet zomaar raak geprodu ceerd kan worden. Veel onderdelen werden vroeger uit Duitsland en En geland betrokken. De regering heeft nu het plan, ook al weer deviezenbesparing, om in ons eigen land een industrie voor rijwiel-onderdelen te stichten. Veel is hier nog niet van te- Het publiek betaalde bijna 4 ton teveel. Met bijlevering van jenever! Het publiek verwacht veel van de overheid wat betreft de prijsverlagingen, maar vergeet wel eens, dat het zelf heel wat kan doen om de prijzen op een rede lijk peil te houden. Gedurende acht maanden heeft een speciale textiel- ploeg van de prijsbeheersing de textielfabrikanten, gros siers en winkeliers gecontro leerd en daarbi, 75 processen verbaal opgemaakt. Het bleek, dat het publiek in totaal ruim 376.000 teveel had betaald voor textielgoederen van de ze foutieve leveranciers. Indien het publiek zich be ter op de hoogte had gesteld van de geldende prijzen, zou het bijna vier ton bespaard hebben Hier volgen enkele voor beelden van de knoeierijen JENEVER. Meermalen kwam het voor, dat men textiel tegen de nor male prijzen verkocht, doch voor de niet bijgeleverde punten extra liet bijbetalen. Het is ook voorgekomen, dat textiel kon worden gekocht met bijbetaling van jenever. Bij een transactie werden o.m. de navolgende afwijkin gen geconstateerd. Japonstof van 4.50 per meter werd verkocht voor 8 per meter; mantelstof van 6.50 per meter voor 10 per meter en overhemdstof van 1.10 voor 4 per meter. Een textiel-mijnheer met „liefdadige" neigingen, wilde een kennis, die in zeer be roerde familie-omstandighe den verkeerde (ziekte) hel pen. Hij hield er echter een eigenaardige manier van hel pen op na. Couponstof met een waarde van plm. 35, verkocht hg aan deze kennis voor 120. En deze moest er dan weer iets op verdienen om zijn hogë kosten goed te maken. Zijn beschermeling bracht hij dus van de wal in de sloot. RUILEN. Een textiel-fabrikant had plm. 18.000 meter stof geruild voor noodzakelijke aankopen voor zijn fabriek. Ook vrien den en kennissen hadden van deze hoeveelheid ongeveer 3 a 4000 meter gekregen. Bij al deze transacties had den weliswaar de geoorloofde prijzen als basis gediend, doch de distributie-voorschrif ten waren volledig genegeerd. Verschillende ruiltransacties zijn onderzocht en daarvan is komen va*d üwp .Jat vele rechtgekomen, in hoofdzaak door gebrek aan personeel. Het best van alles staat de bandenpositie er nog voor. Een andere moeilijkheid voor de rywielproducenten is de smaak van het publiek die nu in tegenstelling tot voor de oorlog, toen men weer en wind fetsen wilde hebben veel chroom vraagt en zelfs grote behoefte aan drie-versnellings naven schijnt te hebben, ter wijl de regering dit laatste als luxe beschouwt en voor de in voer dan vanzelfsprekend ook geen deviezen beschikbaar stelt. 50 %EENHEIDSFIETSEN. Het ziet er dus nog lang niet naar uit, dat de fietsen vrij zullen komen, aldus de di rectie van Fongers en op luxe karretjes is evenmin zicht. In tegendeel. binnenkort zullen er, gelijk reeds gemeld, z.g. eenheidsfietspri komen, utility. producten waaraan de fabrie ken 50 van hun capaciteit moeten wijden. Voorlopig lijkt het er dus nog niet op dat er bonloze fietsen zullen komen. ANDRÉ GIDE NOBELPRIJSWINNAAR. Een meester zonder meesterwerk. André Gide, Nobelprijswin naar voor literatuur, 78 jaar, schrijver van Ja, van wat Men kan Vondel de schrijver van „Lu cifer" noemen, Shakespeare aanduiden als de man, die „Hamlet" schreef en over Gustave Flaubert spreken als de auteur van „Madame Bo- vary", maar wie Gide wil kenschetsen door een be paald werk, struikelt. Hij zal hoogstens 'n noodoplossing kunnen vinden in Gide's aantekeningen die versche nen als „Journal 1889-1939". Maar deze aantekeningen staan toch maar aan de rand van het gebied, dat wij „lite ratuur" plegen te noemen. André Gide ongetwijfeld de grootste onder de nog le vende Franse literatoren. De Nobelprijs, die hem voor lite ratuur werd toegewezen, wijst zelfs op nog meer. En toch zou men moeite hebben bij het opnoemen van zijn mees terwerken. EEN ROMAN Z'n romans alleen al im mers.... Eén werk heeft André Gide geschreven, dat hij zelf als roman bestempelde „Les faux monneayeurs", de valse munters. Het had, om het woord van een Pargs' criti cus te gebruiken „een grand livre important" moeten wor den, maar het werd niet meer dan „un 'gros bouquin amu sant", een dik onderhoudend boek, een misgieep eigenlijk, maar vol uitstekende kwali teiten, vol levenswijsheid en ervaring. Dat de schrijver na dien in een «agboek over de ze roman zijn werkwijze ver raden heeft, maakt deze ro man niet beter of slechter, al leen maar interessanter. Men begrijpt uit dit dagboek, dat Gide na de eerste kennisma king met de brihiante Franse verteller Marcel Proust, er sterk over gedacht heeft het schrijven er aan te geven. Goed, deze roman is dus niet he meesterwerk van Gide. Zijn kleiner episch werk dan? Is de onlangs verfilmde „Symphonie Pastorale" of de „Enge Poort" of „Vrouwen school", misschien kenmer kend voor Gide Neen. Dan „Isabelle", „De immoralist" of de „Kelders van het Vati- caan"? Zeker, het zijn mees terwerken, stuk voor stuk staaltjes van weergaloze psy chologie eï! stylistisch gezien voorbeelden voor ieder. Maar het publiek kern deze werken amper en deze boeken, hoe meesterlijk ook. zijn niet in staat te verklaren, waarom Joodse vluchtelingen uit Cyprus worden naar Palestina ge bracht. Zij verlaten het schip in Haifa. Soldaten en politie bieden de behulpzame hand. van de geruilde stoffen uitein delijk toch in de zwarte han del zijn terecht gekomen. Een fabrikant had een auto gekocht tegen de geoorloofde prijs, doch had bij deze trans actie, volgens zijn verklaring, plm. 500 coupons stof gratis bij moeten leveren. ij Voor een waarde van ruim 200.000 voor export be stemde textiel is door hande laren (nota-bene zonder tex* tiel-vergunning) in het bin nenland verkocht tegen veel te hoge prijzen en tegen in name van textielpunten. DE KLEERMAKERS. Eon kleermaker ruilde 5 ccstuums, 1 overjas, een de- aïe saison, 1 regenjas, 4 lap pen flanel (plm. 40 meter) autobekledingstof voor een luxe baby-ford. Bij aflevering van costuums zonder punten berekende hij de punten tegen 60 cent per stuk. Men mag hieruit natuurlijk niet de conclusie trekken, dat iedereen knoeit. Integendeel. Er zijn ook nog zeer veel bona-fide textiel-handelaren. Doch wel mag een en ander een waarschuwing zijn, om mede met het oog op de bescherming van de ^igen koopkracht, goed toe te zien, dat men niet wordt bedrogen. En bij enige twijfel is het raadzaam de plaatselijke prij- zencommissie of de opspo ringsdienst te raadplegen. Gide groter is dan Duhamel, de Valéry of Claudel. De in vloed van de/.e werken van Gide is niet te vergelijken met de fascinatie, welke uit ging van zijn „Nourritures terrestres" of „Nourritures" nouvelles". Maar ook dat is zijn meesterwerk niet. GEEN MEESTERWERK. Gide heeft geen werk ge schreven, dat men zgn mees terwerk kan noemen. Dat kan eenvoudig niet. Z'n geest is te veelzijdig hij schreef ro mans, toneelstukken, studie's, politieke geschriften en zelfs een wetenschappelijk werk „Corydon" dan dat op de smalle basis van een enkel werk deze geest gemeten zou kunnen worden. DE WERKELIJKE GIDE. De werkelijke Gide leert men echter het best kennen uit zijn autobiografie „Si le grain ne meurt" en uit z'n critische werken, uit verza melingen, essays en opstellen, die verschenen onder de niets-zeggende titel „Dicties" en ..Incidenses". „Un esprit non-prévenu", zo noemt Gide zichzelf. Een geest die niet vooringenomen is, die alles, problemen, toe standen, mensen en dingen, volkomen onbevangen en open, bijna kinderlijk naïef toegemoet treedt. Het is het geheim van Gide, die met 78 jaar, tegenover alles nog even fris staat als jaren ge leden, toen hg zgn eerste letters op papier zette.- Dat is zijn geheim, want daardoor is het hem mogelijk tot de kern van z'n stof door te dringen op glasheldere wgze. En in deze wereld is Gide opgestaan als een enkeling, die de moed had alle vast staande dingen opnieuw te onderzoeken, die bereid is ook alles wat maar enigszins verdacht is, omver te trekken en uit de weg te ruimen. Wie had het ooit voor mo gelijk gehouden, dat er nog iets nieuws gezegd kan wor den over een auteur als Mi chel de Montaigne. Maar Gide deed het en maakte van de 16de eeuwse schrijver een fi guur, die ook nu nog spreekt en dat door middel van slechts enkele pagina's druk. HET GEWETEN VAN EUROPA. Gide, het geweten van Eu ropa, die levend in zijn tijd alle problemen van zgn tijd heeft gekend en doorvorst, weet met een enkele korte zin, 'n gedachte zo scherp als de punt van een degen, z'n lezers de problemen voor te leggen, hen te confronteren met de vaak maar al te bitte re werkelijkheid, 'n Figuur van groot formaat, die nog niets aan activiteit heeft in geboet. (Z'n jongste publica ties „Robert" en „Thésie" be wijzen het!) en die verdiend Nobel-prijswinnaar werd, zelfs zonder dat, zoals gebruikelijk, 't boek, waarop die prijs werd toegekend, werd genoemd. Bg Gide zou dit immers weinig zin hebben gehad. TRIBUNAAL MIDDELBURG Groentehandelaar leverde aan de Wehrmacht. Ruim drie uur heeft de be handeling van de beschuldiging tegen de Middelburgse groen tehandelaar G. P. Goergen door het Tribunaal te Middel burg gadpurd. Drie uur, waar in ondermeer nauwkeurig werd onderzocht of de groente- en fruitleveranties van deze be schuldigde aan de Duitse Wehrmacht al dan niet hulp aan de vijand betekenden. Verdachte wist zgn woordje wel te doen en trad zeer zelf bewust, ja zelfs nu en dan ar rogant op. Hij moest dan ook enige malen tot de orde wor den geroepen. Er was Goergen onderande ren ten laste gelegd, dat hrj in 1940 zijn vrachtauto's beschik baar had gesteld voor het puin- transport naar het vliegveld Vlissingen. Verd. voerde aan, dat hij hiertoe gedwongen was en overigens toen niet wist, dat dit puin voor het vlieg veld gebruikt werd. Een ex- chauffeur van hem verklaarde, dat zgn patroon bg het uit breken van de oorlog één auto bezat, doch deze ontkende dit ten stelligste: hg bezat er twee en had nadien zgn autopark nog uitgebreid, niet om meer te verdienen met puinrijden, want daar had hg ze niet voor beschikbaar willen stellen. Hij wist niet meer hoeveel ver goeding hrj voor zijn ene vrachtwagen had gekregen en onthulde, dat de wijze, waarop hij verhoord is, „liederlgk" is geweest. SABOTAGE IS GEKNOEI Groenten en fruit had hij wel aan de bezetters van Walche ren geleverd, doch hiertoe was hij verplicht geweest. Hg zeidc door het Bedrgfsschap inge schakeld te zgn; men publi ceerde dit in het veilingsge bouw. Aan familieleden van soldaten in Duitsland had hjj nimmer groente en fruit ge zonden; wel zonden deze door hem ten behoeve van de Wehr macht geleverde waar naar hun familie. H(j had kans gezien één milUoen ldio groente, etc. aan de Walcherse burgerij, lnplaats van aan de Duit sers te leveren. Wanneer dit ontdekt zou zijn, zou hij ernstig gestraft zyn. Aan de hand van een woorden boek toonde hy aan, dat het woord „sabotage" «knoei betekent. Welnu, hU had ge knoeid, niet ten bate van zichzelf doch van het Ne derlandse volks. VALSE GETUIGENISSEN Goergen ontkende pertinent veilingambtenaren met Duitse maatregelen te hebbn bedreigd en een C.C.D.-controleur te hebben geïntimideerd. Hij liet zich geringschattend uit over de verschillende getuigenver klaringen. Zyn twee compag nons zouden dwangverklarin- gen hebben afgelegd; de ene maar liefst 16 valse getuige nissen. Andere getuigen, waar over hy letterlgk en figuurlijk een boekje had opengedaan (hy gaf in 1946 een vlugschriftje ..Aanklacht en verweer" uit!), die bevreesd waren zelf in aan raking te komen met recher che of P.R.A., had'den voor hem zeer ongunstige verkla ringen afgelegd, aldus verdach te. Zijn winsten tengevolge van de groente- en fruitleveranties waren betrekkelgk gering ge weest. Verd. zei, als hij dat gewild had, hy millioenen had kunnen verdienen. Hg ontken de de Duitse politie in de arm te hebben genomen teneinde aldus inbeslagname door de C.C.D. van bij hem aangetrof fen varkens te ontgaan. Deze waren reeds door de Duitsers bemerkt voordat de C.C.D. kwam. Er lag echter graan in het varkenshok en om een an der gelegenheid te schenken dit te verwgderen zonder dat de C.C.D.-ambtenaren het merkten, had hij deze „Etan de praat" gehouden, o.m, door een compagnon naar de Duitsers te sturen. Bedreiging van de ambtenaren zag hg in deze daad niet. Nadat mr. P. C. Adriaanse had aangetoond, dat de punten van de dagvaarding niet ern stig waren, zeide Goergen ten slotte ietwat pathetisch: „Ik heb myn plicht gedaan als Ne derlander. Ik heb de bevelen van de regering in Londen op gevolgd en nu sta ik hier als een misdadiger, terwijl een an der, die de leveranties aan dc Duitsers bevorderde, een lintje heeft gekregen". Nederlands Chinese Juchlyaartovereenkomst. Van Nederlandse en Chi nese zijde is Vrijdag een nieu we luchtvaartovereenkomst voor de tijd van vier jaren getekend, betreffende drie routes tussen Chinees en Ne derlands grondgebied. De drie eventueel door Chinese zowel als Nederlandse maatschap pijen te bevliegen routes zijn: 1. een rechtstreekse tussen China en Nederland via Koenming, India, het nabije Oosten en Noord-Afrika; 2. een tussen China en Indonesië via de Philippijnen; 3. een andere tussen China en Indo nesië via Indo-China, Malak- ka en Singapore. Onbekend schip in nood Van een Deens schip is ra- diotelegrafisch bericht ontvan gen, dat van een onbekend schip, ten Noorden van Eg- mond, voor de kust noodseinen per morselamp werden waar genomen. De motorreddingboten „Necl- tje Jacoba" en „Dorus Rjj- kers" uit IJmuiden en Den Helder, de motorstrandredding- boot „President Steyn" uit Eg- mond aan Zee, alsmede de sleepboot „Nestor" uit IJmui den, voeren Maandagmorgen ter assistentie uit, doen moes ten 's middags onverrichterza- ke terugkeren.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1947 | | pagina 5