Er is geen atoomgeheim Te weinig deuren voor Gromyko STEMMEN UIT DE KERKEN. In t Zó kwam Plesman bij de luchivaari Falende democratie in Duifs'and TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 23 AUGUSTUS 1947 HET TYPE VAN EEN NIEUW SOORT MENS Molotof lacht. In de zittingszaal van de Veiligheidsraad, verzamel plaats van studenten, diplo maten, experts in van alles en nog wat en huismoeders, die niets beters te doen heb ben, hakt een man er met be wonderenswaardige ijver op los. De stukken vliegen er af. Die man is niet, al beweren enkele boze tongen dat hard nekkig, Gromyko, maar een doodgewone metselaar, die van de brandweer der Ver enigde Naties opdracht kreeg te zorgen voor een nieuwe nooduitgang. Maar toch heeft de Russische gedelegeerde, in zyn landstaal „de donderaar' en in Amerika tegenwoordig „Gromyko exit", iets met dit verhaal te maken. Hij, de glo rie der obstructie, de meest geduchte man in de Veilig heidsraad om zijn veto's ('t record van 15 in 14 maanden staat op zyn naam) en ge ducht ook om zijn weglopen, zou aldus „Time" de oorzaak van deze nooduitgang zijn, omdat hij klaagde, dat er zo weinig deuren waren. DE MAN ZONDER GEZICHT. Wie is deze man, die zo dankbaar is voor het recht van veto, dat velen zich nu afvragen of dit veto eigenlijk wel gewenst is Hij werd in 1909 geboren in een nest in de buurt van Go mel, waar 90 der bevolking Gromyko heet, studeerde economie en haalde in 1939 zijn doctors-titel. 1943. 't Hoogtepunt van de oorlog. De Sovjet-Unie zat niet alleen te springen om voedsel en oorlogstuig, maar vooral ook om de man, die in Washington wegen wist te vinden om hieraan te komen. Moskou weifelde. Weifelde tussen de ex-mensjevieken als Maisky en Troyanovsky en de meer Westers georiënteerden als Litvinof met hun goede relaties. Achter Molotofs brillegla- zen begonnen zijn oogjes te glinsteren. Hij had de nieuwe man ontdekt. Andrej Andre- vitch Gromyko, een 34-jarige doctor in de economie; een uitstekende leerling uit de moderne school der Sovjet- politiek, een man die zich niet te buiten zou gaan aan een liaison met het kapitalisme en van wie evenmin gevaar dreigde voor een orthodox- communisme. Een overtuigde en rotsvaste bolsjewist in een Westerse wereld! Molotof kon dit immers doen, omdat Ame rika zijn steun toch zou ge ven. Had het zelf niet te veel belang bij de weerstand van de Rode legers voor Moskou? Dus starte in 1943 Gromyko het Witte Huis in Washington binnen en overhandigde zijn geloofsbrieven aan Franklin Delano Roosevelt. Hij werd „Amerikaan", wandelde op de Fith Avenue, zat op de laat ste rij in het Trans-Lux Thea tre en een der bekendste Amerikaanse humoristen, Fred Allen, pleegde mopjes over hem. Maar dat was ook alles, wat men van hem wist en hij bleef in een zekere zin een man zonder gezicht. »T WERKELIJKE GEZICHT. Voor Gromyko zich aan de diplomatie waagde was ie mand uit dat vak een verfijnd soort, erg verbeeldingrijk ar tist, een wezen dat even vlug een nota op poten aan een onwillige regering in elkaar draaide als een. compliment wist te vinden voor de slank heid van een dikke dame. En in deze kringen beweegt Gro myko zich met de charme van een misantropische robot. Op een diner vroeg Mrs. Roger Lapham, de vrouw van de burgemeester van San Fran cisco, wat hij van de Ame rikaanse vrouwen dacht. Gro myko antwoordde, dat ze wei nig indruk op hem hadden ge maakt. Pas toen de dame op het punt stond hem de rug toe te draaien, verontschul digde hij zich met de woor den ,,'t Is maar een grapje, mevrouw". FANTASIELOOS. Even fantasieloos als in het gewone leven, is hij ook in zijn werk. Hij is bot en zon der het recht (misschien zelfs de wil) onafhankelijk te zijn. Elke beslissing die hij neemt, komt uit Moskou. Om hem te classificeren is het niet vol doende zich te realiseren, dat hij een nieuw soort staatsman is, maar moet men hem zien als het prototype van een nieuw soort mens. In „Dark ness at noon" beschrijft Arthur Koestier deze genera tie die opgroeide onder de vlag van de revolutie en die geen traditie heeft en geen herinneringen aan de oude wereld bezit. Een generatie van moderne Neanderthalers, zonder humor, zonder frivoli teit en zelfs zonder melancho lie. Zo is ook Gromyko. Hard als het Oeral-gebergte, een kind van de revolutie, die de revolutie wil .doorvoeren. Een moderne, negatieve Neander thaler. Drie jaar lang leefde hij, de Russische ambassadeur, te Washington, in de schaduw, maar stilzitten deed hij niet. In de politieke sfeer van het Witte Huis verzamelde hij „ge wicht? en allure voor de grote dag, zyn dag Voorjaar 1946. De UNO droeg, zowel voor de gedele geerden, als voor de wereld nog het waas van idealisme. In de raad der Verenigde Na ties werd gediscussieerd over de Iraanse (olie) kwestie. Een nors man stond plotseling op, trok zijn massieve schouders recht en verliet zwijgend, donker, bijna dreigend zelfs, de zittingszaal. De auto van de Sovjet-ambassade reed voor en Gromyko verdween in een wolk van benzine geheimzinnigheid. En sindsdien gaat bijna steeds Gromyko's hand om hoog als alle andere handen blijven rusten. Veto, veto, steeds vette koppen in de cou ranten. De wereld zucht, maar in Moskou twinkelen achter een brilletje een paar glinsterende oogjes, omdat ze in 1943 zo goed zagen.... Autobandieten of nieuwe lifttruc? ..en auto van de Tllburgse geneeskundige dienst, die Woensdagmiddag op de weg van Utrecht naar Den Haag reed, nam even voor de kruising van de weg naar Lei den een man op, die wanhopig met zÏÏn armen zwaaide. De man vertelde, dat toen hij met zijn auto voor twee liftende militairen stopte, deze hem een revolver onder de neus hielden, hem op deze wijze dwingend direct uit te stappen, waarna de militairen, die Engels spra ken, in vliegende vaart met de auto verdwenen. De auto van de Tllburgse geneeskundige dienst zette een achtervolging in, dooh slaagde er niet in de autodieven in te halen. DE KERK EN DE ZONDAG. Onlangs sprak de Aartsbis schop van York op een bijeen komst in zijn bisdom over de Zondagsviering. Hij merkte op, dat niemand van de jongere generatie de Zondag terug zou wensen, die onze grootouders kenden. Dit zou alleen bete kenen, dat men een Puriteinse en Joodse Zondag in ere zou herstellen. Zestig jaar geleden was de Zondag een uiterst saaie dag. Nu is het een dag geworden, waarop slechts een kleine groep naar de kerk gaat en voor velen is het niet meer een rustdag, maar een dag vol drukte, lawaai en vaak van hard werken. De Zondag is be doeld voor aanbidding en voor rust en een Christen moet deze dag dan ook zo gebruiken. In de geseculariseerde samenle ving van thans kan men de mensen niet meer dwingen de Zondag te vieren op een wijze, die ons kerkelijke mensen juist toeschijnt, maar w\j kunnen hen er wel toe brengen om hem te beschouwen als een dag, waarop men van het werk moet rusten. Zowel in de Fran se als in de Russische revolu tie hebben de pogingen om de ene rustdag in de week af te schaffen alle gefaald. Wat het bezoeken van de bioscoop betreft, ben ik van mening, dat men zich hierte gen met moet verzetten om dat dit ongunstig werkt op de kerkgang. De godsdienstoefe ning zal waarlijk niet tot ze gen kunnen zijn, wanneer men alleen naar de kerk gaat, om dat er niets anders te doen is. Wanneer de bioscopen op Zon dag open zijn, moeten ze ook het beste vertonen, wat ze hebben en niet de tweede-rangs films. Ik ben niet zo zeer ge kant tegen het open zijn der bioscopen op Zondag, als wel tegen de kostbare massa pro paganda, die er gevoerd wordt om gedaan te krijgen, dat zij geopend mogen zijn. En laat men nu niet zeggen, dat dit 'n strijd om vrijheid is. Het is lou ter een strijd, waarbij men hoopt nog meer geld te kun nen maken. Waarom geeft men dat liever niet eerlijk toe? Laat ieder toch zelf beslissen, in plaats dat men de mensen hypnotiseert met de methoden van de Duitse propaganda. Wij hebben het volkomen na tuurlijk verlangen van milüoe- nen te erkennen, die afleiding willen hebben op Zondag. Ter- wille van hen zelf moeten we Koningin Elisabeth bracht Krugers bijbel terug. De bijbel van President Kruger, waarin de stam boom van zijn familie staat opgetekend en die tijdens de Boerenoorlog naar Engeland verhuisde, is door Koningin Elisa beth naar Zuid-Afrika teruggebracht bij het be zoek dat de Engelse ko ninklijke familie onlangs heeft gebracht. De bijbel zal aan het Kruger-museum worden geschonken. 's Nachts niet varen op de Waal. Door de lage waterstand in Waal wordt thans het scheepvaartverkeer bemoei lijkt. De dienst der Rijkswater staat heeft het nodig geoor deeld de nachtvaart op de ge hele Waal te verbieden. er echter op toezien, dat het een dag blijft, waarop van het werk gerust wordt en dat hij niet plaats maakt voor een dag vol onrust en lawaai. De Aarts bisschop wees in dit verband op de Nationale Gebedsdag, die begin Juli in Engeland gehou den is. Men wilde zich op deze dag tot God keren in het ge bed, omdat gehee^het volk zich bewust is van zijn zwakheid en van de gevaren, waarin het verkeert. Maar deze dag is niet voldoende. Hij moét gevolgd worden door het dagelijks zoe ken van God en door het zich keren tot Hem om steun en geleide. Tenslotte zijn alle moeilijkheden, waarin we ver keren van geestelijke aard. De volkeren worden verdeeld door trots en zelfzucht, het beroeps- belang komt in de plaats van het gemeenschappelijk belang. voorbijgaan"") Straatmuziek In de stille straat bibbert een viool, steeds maar dezelfde aria uit Aïda, met steeds op nieuw dezelfde fouten. Zeker al 10 minuten. Ik wordt er nerveus van. Een paar keer ben lk al naar het raam gegaan en heb gekloy Hij keek niet op of om, speelde door. Steeds maar c..e aria uit Aïda met de zelfde fouten. Om gek te wor den gewoon. Het is al een oud mannetje met grijze baard stoppels langs z'n kin. Hij ziet er moe en sjofel uit en eigen lijk heb ik toch een beetje me delijden met hem. Als ie maar ophield met spelen. Ik ren naar de deur en ga naar buiten. Onverstoorbaar speelt ie door. „Hé", roep ik, „kun je niet ophouden". Hij schudt zijn magere hoofd, triest en musiceert verder. Ik begrijp, krabbel in m'n vest jeszak, geef hem een kwartje en smeek hem door te lopen. „Kan echt nie meneer", zucht ie droevig en geeft het kwart- terug. „Ik wor betaald om er te spelen". Boven m'n hoofd wordt een raam opengeschoven. De stem van m'n boven-buurvrouw snerpt: „Nou zie je es wat wy met die radio van jullie motte verdure". Het raam kletst nij dig dicht. Als een geslagen hond sluip ik onder de tonen van Aïda naar binnen. RENARD. Prins Bernhard beschermheer veren, ex-politieke gevangenen. Naar het A.N.P. van bevoeg de zijde verneemt heeft Z. K. H. Prins Bernhard het be schermheerschap aanvaard van de Nederlandse vereniging van ex-politLeke gevangenen uit de bezettingstijd. Het Amerikaanse ministe rie van landbouw heeft Dins dag 1.213.400 long ton graan en graanproducten toegewezen voor export naar de schaarste- gebieden in October. DERTIG JAAR GELEDEN BEHAALDE HIJ ZIJN VLIEGBREVET. DE GOEDE OUDE TUD. (Van onze luchtvaartmede werker). In Augustus van het jaar 1911 had te Amersfoort de be ëdiging plaats van een aantal jonge officieren van het aldaar gelegerde 5e Regiment Infan terie. Dat was op zichzelf niets bijzonders. Maar onder hen be vond zich een zekere Albert Plesman, 2e luitenant. In het voorjaar van 1914 werd hij tot '„eerste" bevorderd. We gelo ven niet, dat de „luit" erg in zijn schik met zijn wapen was. Van April tot October 1915 werd hy ingedeeld bij de te Gouda gelegerde wielrijders. Daar zat tenminste een beetje meer beweging in. Maar je hebt als militair nu een- Blijft de mensheid meester over de krachten? Maar één verdediging: Vrede Ruim twee jaar geleden, 16 Juli 1946, ontplofte boven het woestijngebied van Nieuw- Mexico de eerste atoombom. 6 Augustus van datzelfde jaar ging de tweede, de eerste die als wapen werd gebruikt, bo ven Hiroshima en drie dagen later viel de derde boven Na gasaki. De uitwerking was verschrik kelijk, duizenden burgers ver loren het leven en de steden werden nagenoeg geheel ver woest. Je dit alles verleden, dat niet meer terugkeert? vraagt zich de „Neue Ztlricher Zeitung" af of zijn het slechts de voorbo den van grotere rampen? Paul Reynaud waarschuwde voor een nieuwe bewapenings race, Amerika intensiveert het atoomonderzoek, soldaten en matrozen van de U.S. worden al geoefend in het gebruik van atoombommen en van de Oeral doen de meest angstwek kende geruchten de ronde. Ondanks deze berichten koes tert men de hoop dat de vrede bewaard zal blijven. Veel ge leerden oordelen echter an ders en nog pas liet Prof. Ein stein een ernstige waarschu wing horen. Hoewel het de ge leerden gelukte de droom der oude alchimisten te verwezen lijken en zij nu de veranderin gen van metalen tot stand kun nen brengen en zrj er zelfs in HONGER ZONDER HOOP. They wanted it Sie wollen uns kaput machen Wü rijden het Ruhrgcbied binnen en er zijn pokende schoorstenen. In E een. in Duisburg. Düsreldorf en Wup- pertal. Hier klopte het in dustriële hart van Duitsland. Wat is er van overgebleven? Duitsland zelf heeft van deze industrie voorzover zij nog in tact is, maar weinig profijt. Demontage is een begrip, dial de bewoner van het Ruhrge. bied minsten^ zo vertrouwd ie a-s het begrip honger. En hi' ziet tussan beide een zeer nauwe samenhang. Want hon ger kan niet blijvend worden aestild, waaneer de one fa briek na de andere in het ka der van de herstelbetalingen aan het damontageproces ten. offer valt. Met het voortschrij den van de demonfa?e vermin dert de werkgelegenheid en daarmede de verdienste. En dan knaagt sterker de honger. DE ENGELSEN. De bezetters zeggen: werkt. Dat ls beider belang, maar door de moeilijkheden, waar mede de Engelse economie in eigen land te kampen heeft en doordat er tevee! mensen van te gerin-p- formaat voor Duits land beschikbaar moeten wor den gesteld, krijgt de bezet tingspol itiek, wellicht onbe doeld, de tendenz het herstel ener zelfstandige Duitse eco nomie tegen te werken. Dc tendenz ook, Duitsland uit do concurrentie uit te schakelen. Het werd zo kernachtig uit gedrukt: Wij willen werken, maar hoe kunnen wij werken, wanneer men ons telkens weer die schop uit de handen slaat. AFBRAAK. Demontage het spook beeld. dat verlammend werkt op de ondernemingsdrift. Want het industriële leven is een fijn- getand raderwerk, ook nu nog na de enorme verwoestingen. Het ls wellicht nog gevoeliger geworden. En op deze wijze heeft iedere demontage van fabrieken, die niet tot de oor logsindustrie kunnen worden gerekend, een noodlottige na sleep. De opvatting van vel-e des kundigen met wie lk sprak rtemde hierin overeen; Er moet in de eerstvolgende drie maan den Iets gebeuren, flat deze ontwikkeling stuit dat geldt voor de economie in engere zin, het geldt voor de voedsel voorziening en in beider In vloed op het leven van enke ling en gemeenschap ook voor het politieke en geestelijke le ven anders staat Duitsland voor een catastrofe, die Euro- poes gezien niet ls te verant woorden. Zijn er tekenen die wijzen op een kentering? Wanneer men de kranten leest en de of ficiële verklaringen dienaan gaande volgt, dan komt men licht tot de gevolgtrekking: ja. Maarpapier io geduldig 'en ver weg in Berljjn ls de con- tröleraad een machtig bol werk op de weg naar herstel. RUILVERKEER Een andere vraag: is er ruil verkeer mogelijk? Tegenover mij zat de Ober- bürgermeister van Wuppertai en toen ik de vraag stelde, was hii onmiddellijk gereed met het antwoord. Natuurlijk zijn er mogelijkheden. Heeft Neder land bijvoorbeeld niet een schreeuwende behoefte aan textiel? Onze textielfabrieken liggen stil. Daartegenover: Duitsland heeft 'n schreeuwen de behoefte aan groenten en in Nederland gaat de groente naar de mestvaalt. Het zpn willekeurige voor beelden, maar zij doen de vraag rijzen: waarom deze demonta ge en waarom deze voedselver- nietiging? Gerchiedt dit alles, omdat Engeland de eerste hy potheek heeft op de Duitse export? Wie zal het zeggen? Maar Intussen werken in de Russische zóne fabrieken op volle capaciteit ten behoeve van de Russische export naar Zuld-Afrlka. En de grondstof fen daartoe verdwijnen zwart uit de Britse zóne naar de ge bieden achter het ijzeren gor dijn. Ook dat ls een facet van het probleem Oost-West. Roof bouw op het voze lichaam van een geslagen volk. Men noemt het demontage. De partners van Postdam doen niet veel voor elkaar onder geslaagd zijn langs synthetische weg twee nieuwe elementen te maken, namelijk neptinium en plutonium waardoor H.B.S.'ers voortaan 94 inplaats van 92 elementen zullen moeten ont houden. Maar aan de andere kant zijn de geleerden ge schrokken van het geweld dat ze ontketenden. Door anderen wordt hun werk immers voor niet-wetenschappelijke, ja zelfs zeer destructieve doeleinden gebruikt. De atoomkracht, die gekanaliseerd een zegen voor de mensheid zou kunnen zijn, betekent een gevaar. GEEN GEHEIM. Een gevaar, ja, want een atoom-geheim bestaat in fei te niét. Wel kan worden aan genomen dat van de belang rijkste onderdelen alleen En geland en Amerika op do hoogte zijn. Daar tegenover staat echter dat In officiële berichten, afgezien nog van het werk van spionnen, de hoofdzaken en vele interes sante bijzonderheden worden bekend gemaakt. Ieder land, dat dus over de nodige knappe koppen en de materialen beschikt, is in staat binnen weinige jaren ook een atoombom te fabriceren. Phi lips heeft al bekend gemaakt, dat zij er toe in staat zou zijn. Rusland zegt niets, maar vele Duitse geleorden, die reeds practisch hun leven lang zoch ten naar dit wapen, werken nu langs de boorden van de Wolga of in de Oeral. De atoombom is er dus. Maar een technische of wetenschap pelijke afweer is er nog niet. Er is maar een ding, clat als verdediging gebruikt kan wor den en dat is: „Vrede". Atoombommen vragen 100 afweer. Als van een luchtar- mada slechts één vliegtuig met atoombommen tot boven het Do wereld verlangt naar Vrede en allcrwege worden pogingen onder nomen om het wapenge weld, dat steeds weer op duikt, te onderdrukken. Maar in diezelfde we reld werken kleine beslo ten gemeenschappen aan de atoombom. Een zwaar en onheilspellend woord! Laat de wereld uit arti kelen, ozoals bijgaande, voldoende lering trekken om eindelijk wijzer en... gelukkiger te worden. J Het gebruik van raketten om atoombommen over te brengen maakt de afweermogeiykheden nog kleiner. Ook radar is niet doeltreffend. Men kan door middel van radar geen vijande lijke toestellen van eigen toe stellen onderscheiden en even min vaststellen of een vliegtuig een atoombom vervoerd. ANONYM. Bedenkelijk is tenslotte de „anonymiteit" van de atoom bom. Wie haar gebruikt wordt nooit door haar verraden. De atoombom Iaat geen brokstuk ken achter waaruit specialisten de herkomst of de vervaardi gers kunnen afleiden. De be standdelen van de bom, zelfs Sersonen en voorwerpen in aar omgeving, worden gesmol ten en vergast en in moleculen opgelost. Zelfs de atoomkern wordt nog in andere elementen veranderd. Rigoreus doorgevoerde de centralisatie van steden en in dustrieën en de vlucht onder dc grond of in de bergen zou een, nog altyd betrekkelijke dan, bescherming kunnen bieden. Maar een behoorlijke decentra lisatie zou niet alleen fantasti sche bedragen, dictatoriale maatregelen, maar ook zeer veel tijd eisen. Dit alles is natuurlijk een zeer somber geluid en het is ook nodig dat de mens, die deze atoomkracht ontketende, mees ter over zijn vinding blijft en dat ieder er van doordrongen is, dat er tegen dit verschrik- maal weinig te zeggen. Luit Plesman was al met zijn ge dachten in dc luchtvaart. Geen enkel luchtvaartboek en vak tijdschrift was veilig voor hem. Zijn collega's lachten er wel eens om. Zij. als goede infante risten, stonden liever met hun beide benen op de grond. HET BEGIN. Maar de luit had een hard hoofd en een helder ideaal voor ogen. Niets ter wereld zou hem daarvan af brengen. In October 1915 kreeg hy de kans. Hij volgde een cursus voor officier-waarnemer bij de pas opgerichte luchtvaartafde ling. Dat was dat; hij zat ten minste een beetje dichter bij het vuur. Na het beëindigen van de cursus werd de luit Plesman prompt naar Roosendaal gedirigeerd, waar heen zijn wielrijdersafdeling intussen was verplaatst. Het waarnemen vanaf het hoge, maar enigszins harde wielrijderszadel beviel hem niet erg en in April dook de luite nant waaratje weer in Soester- berg op. Ditmaal was 't ge lukt. Er was 'n Farman en 'n instructeur. Je moest erg voorzichtig met de kist z\jn, want bij brokken moest er weer worden gewacht, totdat een ander toestel van één der belligerente mogendheden op ons grondgebied zou neerstrij ken. Plesman was een goed1 leerling en op 23 Augustus 1917 behaalde hij zijn officiële vliegbrevet. Dertig jaar gele den Luitenant Versteegh was zijn leermeester. Enkele maanden later, in November haalde Plesman zijn militair brevet, waarvan de eisen zwaarder wa ren. Ja, een beetje geluk kwam er beslist wel bij te pas. De luchtvaart van dertig jaar ge leden verkeerde in een gevaar lijke groeiperiode. De betrouw baarheid van de motoren was doel zou door dringen zou dit kelijke wapen slechts één ver doel volkomen vernietigd zijn. dediging is: Vrede! ATOOMENERGIE IN DIENST VAN DE VREDE. Op Long Island in de V.S. worden laboratoria gebouwd, waar getracht zal worden de atoomenergie In dienst te stellen van vredelievende doeleinden. Zandgrijpers maken het terrein bouwrUp. Ik sprak met een hoofd ambtenaar van het ministerie van economie in Düsseldorf over de economische situatie in het Rijn- en Ruhrgebied. Hij gaf mij ln korte trekken een huiveringwekkend beeld van cis toestand. DE ARBEIDERS. De houding der arbeiders kenschetste hij als bewonde renswaardig. Te meer, omdat er ondanks alle toezeggingen geen verbetering Ls ingetre den. Integendeel, de toestand ls veel slechter geworden. Uiterlijke nood hij grijnst je aan, waar je komt. Hoe kan het anders bil een bevolkings dichtheid van 200 per km2 in een zo zeer verwoedt land, zon. der mogelijkheid van in dustriële ontwikkeling. Mijn zegsman stelde de vraag: hoe kaïn er van onze economie ooit Iets terecht ko men, indien er niet op groot scheepse w\jze wordt geholpen? Op die w\jze kan er misschien iets worden geconsolideerd. DENAZIFICATIE. Wij trachten zo licht ons af te maken van de vragen, door alios te herleiden tot het be grip denazificatie. Ik kreeg in Duitsland ddt veelzeggende antwoord: Geef ons democratie en wij zijn ge- denazificeerd. Zolang onze democratie of zij nu uit West komt of uit Oost niet is gedenazlficeerd, dat wil zeggen gezuiverd van haar nihilistische strevingen, zolang moeten wij het denazifi- catleprobleem in Duitsland maar laten rusten. Want er ls in dit licht bezien geen verontschuldiging' voor de pracijk in het Duitsland van nu, of het nu de ideologie is van het Oosten of de demon tage van het Westen. Oost en West verschillen niet zo veel. Wat zij brengen heet democra tie. Het Js het niet. Nog niet. meestal omgekeerd evenredig met het enthousiasme van de leerling. De rest van de ge- scheidenis is bekend. ZO WAS HET VROEGER... Dc oude rotten van Soester- bex-g moet men over die dagen horen. Avonden worden met smeuige verhalen gevuld. Cad- zand was een geliefkoosd lan dingsterrein voor menig al dan niet gehavend Duits, Frans of Engels vliegtuig. De mare- chaussée zond 'n telegramme tje naar Soesterberg. Daar werd gejuicht, 'n haastige bor rel gedronken en dan ging de Technische Dienst erop af. De vliegers werden netjes geïnter neerd, de toestellen voorzichtig gedemonteerd en als zij zwaar natuurlijk geen onderdelen, beschadigd waren, waren er Dan maar duimen, dat er gauw weer zo'n type zou worden „af geleverd", zo mogelijk met an dere beschadigde onderdelen, of heel. Zo af en toe waren er wel eens meevallertjes. Zo landde er eens in Elburg 'n Duitse Gotha, waarvan de be stuurder de kluts was kwijtge raakt. Van Heyst erheen met 'n reuze gang. De Technische Dienst hem achterna. Een vluchtige inspectie. De Gotha was vliegklaar. Van Heyst laat enkele Oranje cirkels a'anbren- gen en het Duitse kruis verwij deren. Daarna steeg hjj op; het was zonde om dat ding te de monteren. By de landing op Soesterberg waren de kersver se Oranje cirkels 'n tikkeltje uitgelopen. En de Technische Dienst was niet te benaderen. Ja, het was 'n leuke tyd. Vol grappige incidentjes. Zo gaat het verhaal van een twee-mo- torige bommenwerper, van Duits fabrikaat, die moest worden ingevlogen en bij de landing op Soesterberg veron gelukte. Hoe het kwam, kwam het, een zekere luitenant Ples man was er getuige van, holde met 'n brandblusappara.it naar het toestel en spoot de kostba re inhoud leo.g in het gezicht van een eveneens tocgeholdc mechanlciën! Jenny Kattegat gearresteerd. De bekende Deense zwem ster, Jenny Kammersgaard, (beter bekend als Jenny Kat tegat), zou gearresteerd zijn In verband met een door het aanhouden van een Deens vis ser ontdekt complot tot het doen ontsnappen naar Zweden van Duitse Nazi's.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1947 | | pagina 5