Wereldconferentie van Christelijke jeugd te Oslo Gewijzigde loonbelasting Koning Leopold in ballingschap In t De Padvindersstad Een „bevrijder" wordt berecht FRANSE LANDBOUW ACHTERLIJK DE WEG Even peultjes TWEEDE BLAD PROVINCIALE ZEEUWSCHE COURANT ZATERDAG 9 AUGUSTUS 1947 Hij leeft rustig aan het meer van Genève. Geen lastige belangstelling. (Van een U.P.-correspondent) Zelden heeft een koninklijke familie in het buitenland zo afgezonderd en bescheiden ge leefd als de Belgische in Zwit serland. Zij houdt zich strikt aan de bepalingen van de Zwitserse regering, die geen enkele soort van politieke ac tiviteit toestaat. De koning ontvangt geen journalisten of politici en hij heeft zich, gelijk zijn gezin, gewend aan het rustige en comfortabele leven van de goed gesitueerde Zwit serse burger. In zulk een mate zelfs, dat hij een echte Geneef is geworden. Leopold en zijn gezin wonen in een ruim landhuis, vol his torische kunstschatten ge bouwd in lSe eeuwse stijd. Le Reposoir is gehuurd van een bankier uit Genève en ligt tussen de reusachtige paleizen van Nno en Internationaal Ar beidsbureau, midden in een grote tuin in half-Engelse, half Franse stijl. Le Reposoir is ideaal voor een familie, die landelijke rust en stadscom- fort gecombineerd wil hebben. Het is buiten en toch „in de stad". In een prachtige omge ving aan de oevers van het meer gelegen, kan het van Genève uit in tien minuten be reikt worden. Deze omgeving was dan ook, de eeuwen door, een geliefkoosd toevluchtsoord voor vorstelijke personen. Niet voor niets heet deze buurt „le coteau des altesses" en de weg er naartoe „le chemin de l'i peratrice". AUTORIJDEN Autorijden is een grote lief hebberij van de koning. Leopold heeft twee grote Buicks en rijdt daar vaak alleen in rond over de Zwitserse wegen, Meestal op topsnelheid, 's Ko- nings omgeving zegt dat hij achter het stuur, met een vaart van 160 km. per uur, het beste kan nadenken over di verse problemen. Tenslotte houdt Leopold van Alpinisme. Soms trekt hij er op uit voor moeilijke bergtochten, maar hij is uiterst zwijgzaam over zijn prestaties op dat gebied. Leopold en zijn familie rei zen veel door Zwitserland. Die reisjes, meest naar de verschil lende Zwitserse sportcentra, brengen het gezin bijeen. Im mers Kroonprins Boudewijn en Prins Albert, die beide op kostschool zijn bij Lausanne en die zelden thuiskomen, zijn dan wel van de partij. Prinses Charlotte en de kleine Prins Alexander, het enige kind van Leopold en de Prinses van Retny, wonen wel geregeld op Le Reposoir. Charlotte gaat naar de openbare school in Ge nève, gelijk de dochters van de andere rustig levende, gemid delde Zwitserse burgers. GEEN LASTIGE BELANGSTELLING Sinds Leopold III in Genève is aangekomen, is de publieke belangstelling van de eerste tijd (het was zo erg, dat Le Reposoir beschermd moest worden door een politiewacht) geluwd. De familie kan de stad in gaan, zonder zelfs opge merkt te worden. Als Leopold zich aan een tafeltje zet op een van de talloze caféterras sen, vraagt de kellner, zonder hem te herkennen „Meneer wenst?", en als de Prinses van Réthy gaat winkelen, is zij al leen maar „Madame" voor de winkelmeisjes. Het koninklijke paar bezoekt film en theater zonder veel aandacht te trek ken. Slechts houden zij zich verre van gala-opvoeringen, waar de sociéty allicht wat meer attentie zou tonen. Ove rigens hebben Leopold en zijn vrouw meer interesse voor golf dan voor theater of film. Golf is Leopold's "grote harts tocht en op alle golflinks van Zwitserland is hij thuis. De Prinses van Réthy is ook een uitstekende golfster, die zelfs prijzen weet te winnen in Zwitserse tournooien. voorbijgaan Het provincieplaatsje waar ik de een of andere relatie moet bezoeken is me totaal on bekend. Ik ben dus wel ge noodzaakt de weg te vragen. Prompt schiet ik dan ook een voorbijganger aan. Hij kan me niet helpen, daar hij in dezelfde omstandigheden als ik ver keert. Hij excuseert zich be leefd en loopt door. Ik blijf staan en zoek een ander slacht offer. Aan de overkant lopen twee oude heertjes genoeglijk in het zonnetje te keuvelen. Het grijs geworden verleden van de stad. Die moet ik hebben. Ik doe m'n boodschap. Een heertje vouwt behoed zaam z'n hand achter het oor. „Wa zeg U". Ik schreeuw het adres op nieuw. „Oh Kijk es, dan gaat U hier rechtdoor... Neeë U ken beter meteen links af gaan... toch niet, dat vindt U nooit Neem de eerste, tweede, derde, ja de derde straat links. Nee Henk interrum peert de ander dè, vindt ie nooit, 't is veels te moeilijk As U nou... Nee, de derde links... 't Is zeker tien minuten om, Als'ie rechtdoor gaat..." Ik ben rechtdoor gegaan. Toen ik omkeek wezen ze mii nog de weg. RENARD. Geen werkplan. (Slot) Nu de landen het gastvrije Oslo weer verlaten gaan en niet langer de trotse kleuren van India, de bescheidene van China en de brillante van Scandinavië en heel die gloed en vrolijkheid van alle einden de verbaasde bevolking bezig houden, nu Honolulu niet lan ger in Holland ligt en Oost niet meer met West eet en drinkt, nu de laatste groet is uitge bracht en de laatste spontane stemmen vreugde en verdriet in het openbaar en van hart tot hart hebben geuit, moet het een ieder vreemd te moede zijn geweest, als een vurig ge sprek, dat op het mooist mo ment verliep en stokte. Maar niemand neemt dit toch au serieux, want deze tien dagen hebben in ieders ziel de zekerheid geplant, dat al deze figuren niet anders dan de groeten van land tot land hebben overgebracht, de bewijzen van een eendracht, die altijd al aanwezig was en altijd zal bljjven en die hoog stens verinnigd werden, nu het rondgedeelde leed een mede lijden weer mogelijk maakte in de zuiverste zin van het woord. CONCRETA. De wereld wordt nu nieuws gierig en vraagt om concrete, hetzij klachten of conclusies. En het antwoord kan zich uit strekken over de overtuiging, dat t.a.z. van de aarde en haar orde, de Kerk meer en meer saeculaire invloed, zo critisch als constructief, moet verwer ven, dat menig individu al te zeer bezoedeld is door de zon de van zijn natie, enz. Dat t.a. v. de mens en zijn uitvindingen, ook de materie verlost moet worden en niet kennis alleen de mens redden kan van de gevolgen van zyn wetenschap pelijke dwaasheid. Dat t.a.z. van het familieleven er by de jeugd verantwoordelijkheid ge wekt moet worden voor een meer sacramenteel huweiyk. Dat t.a.z. van het sociale vraagstuk de Kerk haar weg moet kiezen tussen kapitalis me en communisme en aller- wege de eerbied voor het creatuur, die moet zyn voor Gods creatie. Dat t.a.z. van de spanningen Oost-West, alleen solidariteit van schuld levens vatbaarheid voor beide delen kan wekken en dat liefde in dit verband nog belangryker is dan overeenstemming. Dat t.a.z. van zending en eucu- menie, de zending meer en meer eucumenisch moet wor den en de eucumenie meer en meer missionnair. Dat t.a.z. van het Joodse vraagstuk de Kerk ook ieder passief antise mietisme moet kwijtraken. Dat t.a.z. van het Duitse vraag stuk (vertegenwoordigd door Niemöller en een minimum aantal afgevaardigden, feitelijk veel te weinig), enkel de snelste hulp van alle zijden kan verhinderen, dat een ab soluut nihilisme de wereld helpt vernietigen. Maar terecht kan men zich afvragen, of met deze uitspra ken de hel hier tot een para des wordt. GEEN PRAAG. Oslo is geen Praag, zei een der laatste sprekers en inder daad; er komt een tijd, dat de laatste concreta vergaan en de laatste en enige ernst aan bod komt, die dit leven voor de eeuwigheid vatbaar maakt, de ernst van het zéér persoonlijke woord Gods. Oslo is geen werkgemeen schap geweest. Er is geen werkplan uitgetekend en er zfn geen nieuwe vondsten ge daan. De aarde ligt bedolven onder de boodschappen. Er is maar één teken, dat de stem der massa stopt, en dat is het Woord van de Meester, die altijd weer op de vraag van zijn leerlingen om een onmid dellijk Koninkrijk van grote kracht, zal antwoorden .,Weest gij mijn getuigen", en die niemand uitzondert, omdat iedereen de verantwoording draagt voor iedereen en voor de hele wereld. In Oslo is practisch geble ken, wat men in theorie mo gelijk dacht: een eensgezind, groter dan de eigen gezindheid. Daarbij zyn kerk en individu gekrenkt, als uit een geeste lijke agonie, te voorschijn ge komen. Maar met deemoed al len kan Christus zijn werk doen en door deemoed alleen is hij wel wezenlijk de Heer. C. TH. ROTHUIZEN. Broeken mysterie op het A.N.P. „Mynheer, wilt u vóór twaalven een broek laten ophalen bij X in de A straat?" De stem door de tele foon op de redactie van het A.N.P. in den Haag klonk vriendelyk, maar toch een tikje gebiedend. En het antwoord van de ANP-man klonk ook vriendelyk, maar een tikje verbysterd. Want waar had die vent 't eigenlyk over? Pas later drong het tot hem door dat er een klein misverstand in 't spel was. Het ANP is tenslotte een persbureau en waarom zou dat nou eigenlyk geen broeken persen Dit jaar hebben, ondanks het beroep van de Roemeense regering, ongeveer 50.000 Jo den Roemenië verlaten om te trachten in Palestina te ko men. INSTALLATIE RIOUWRAAD Maandag 4 Augustus is de Riouwraad door de resident van Riouw plechtig geïnstal leerd. Na diens rede nam de voorzitter van de Riouwraad, Mohammed Apat. het woord, die de dank van de raad over bracht aan de regering voor de verleende autonomie. In de residentiewoning werd ten slotte een druk bezochte re ceptie gehouden. SPANJE WEIGERT VISA AAN STUDENTEN. De Spaanse autoriteiten heb ben geweigerd visa te ver strekken aan een groep jonge lieden uit Engeland, Italië, Frankryk, Zweden en Zwitser land, die een bezoek aan Ma drid wilden brengen om een onderzoek in te stellen naar de beweerde vervolging van stu denten onder het regiem van Franco. Slechts één lid van de groep krijgt een visum, n.l. de secretaresse van de Britse studentebond. Zij is inmiddels, vergezeld door een tolk, naar Spanje vertrokken, volgens haar zeggen vry van vooroor delen en verlangend de stand van zaken te leren kennen. Amerikanen met koelkasten en wasmachines. Nieuw ziekenhuis te Bergen op Zoom. Te Bergen op Zoom kampt men in het Algemeen Burger Gasthuis met een tekort aan ruimte. Aan de heer v. d. Laan te Leiden is nu opdracht ge geven plannen te ontwerpen voor het bouwen van een nieuw ziekenhuis. Ook ontvoering van Eisenhower zou op het programma hebben gestaan. De bevryder van Mussolini, luitenant-kolonel der S.S. Otto Skorzeny, die in 1943 het waarlijk stoute stukje uithaalde om de onttroonde Duce onder de ogen van zijn bewakers van het granietplateau van de Gran Sasso te halen, zal binnen kort in Dachau terecht staan wegens het in Amerikaans uniform doordringen achtei- de geallieerde linies en het ver moorden van Amerikaanse krijgsgevangenen tijdens het Ardennenoffensief in de winter van 1944. Men beweert zelfs, dat deze vermetele Duitse officier in 1945 nog van Hitier op dracht kreeg, generaal Eisenhower te ontvoeren. Juist de zer dagen heeft Skorzeny de laatste hand gelegd aan een manuscript, dat zijn avonturen rond Mussolini's bevrijding beschrijft. ontslagen. Het gerucht ging, dat Mussollnd in diit hotel werd gevangen gehouden. In de middag van de 12de September stonden wjj klaar met 12 gliders, twee vliegtui gen en 108 man. Nadat ik or der had gegeven de kabels te kappen, merkte ik dat ik een grote fout had begaan. Het landingsterrein dat zeer vlak had geleken, bleek een helling van 40 graden te zijn. Ik schreeuwde toen „noodlanding maken", en wjj kwamen, zjj het in stukken, aan de grond. Zo snel mogeljjk kropen wjj uit het wrak en renden naar het hotel, roepend „mani in halto" (handen omhoog). Ne gen man maakten het radio- apparaat onklaar en achter een van de vensters ontdekte ik het hoofd van de duce". In Juli '43 werd hij ontboden op het hoofdkwartier van de Führer in Oost-Pruisen. Hitier deelde hem mede, dat hij be sloten had zyn vriend Mussoli ni niet in de steek te laten en te voorkomen, dat hy aan de geallieerden zou worden uitge leverd. „Het wa« duidelijk"-, aldus de S.S.-officier, „dat Badoglio Mussol'ini constant van de ene plaats naar de andere bracht. Eens kregen wy bericht dat de Duce op Sicilië was; wy gingen er heen, doch kwamen tot de ontdekking, dat het bericht vals was geweest. Hierna ont vingen wy de mededeling, dat een -gebied op N. O. Sardinië bijzonder zwaar bewaakt werd. Op 27 Augustus ging ik daar aan land, gekleed als een ge woon zeeman. Een sergeant van de Carabinieri verteldie mij echter, dat hy diezelfde morgen de Duce naar de ha ven had begeleid; waar hij in een watervliegtuig wag ver trokken. Onderzoekingen we zen uit dat de Duce tihans er gens in de Apenijnen werd vastgehouden, mogelijk in het hoogste gedeelte van dat ge bied, de Gran Sasso. Via een vriendin, die in de buurt van de Gran Sasso woon. de, kwam ik er achter dat de gehele vallei zwaar werd be waakt en dat het personeel van het hotel, dat aan de voet van de Gran Sasso ligt, was Men vond Mussolini in een kamer met drie Italiaanse of ficieren; tot op dat moment wa3 er nog geen schot geval len. Skorzeny vertelde die duce dat de „Führer" hem zond als teken van oprechte vriend schap. Mussolini omarmde zijn bevrijder en verzekerde, dat hy dagelijks zyn uitlevering aan de geallieerden venvacht had, doch dat hij dan een einde aan rijn leven gemaakt zou hebben. In een inmiddels ge lande helicopter verliet de Du- Ce zijn ballingsoord en zette koers naar Duitsland. ALLES WORDT IN HET WERK GESTELD OM DE ACHTERSTAND IN TE HALEN. Immigratie wordt tegengegaan. (Van een onzer redacteuren). TI (Slot) Hoewel het landbouwonder wijs in Frankryk ln het alge meen niet op het Nederlandse peil staat, is er toch iets, wat we in Nederland missen, en wel de vorming van landbouw ingenieurs tot leraren. Wan neer de Franse landbouwin genieur zyn studie heeft beëin digt, worden diegenen onder hen, die de wens te kennen ge ven Iandbouwleraar te willen worden tot één klag verenigd. In een cursus, die één jaar duurt en afwisselend in ver schillende Franse landbouwge bieden wordt gehouden, krijgen deze lanbouwlngenleurs les in paedagogie, spreken in het openbaar, lesgeven, karakter vorming, e.d., terwijl ze tevens een algemeen overzicht krijgen over de landbouw van geheel Frankryk. De Franse landbouwbedrij ven zijn, vooral in het Zuiden, grotendeels kleinbedrijf, waar man en vrouw, vaak zonder enige hulp van knecht of dienstbode, samen alle werk verrichten. Nog is de door hen gevolgde bedryfsmethode ou derwets en achterlyk, maar het laat zich aanzien, dat hier in spoedig verandering zal ko men. De Franse landbouw, die een dieptepunt had bereikt, staat mede door het goede voorbeeld der Belgische en Ne derlandse boeren, op het punt zich uit het moeras te verhef fen. De huidige goede financi ële uitkomsten, ook van het kleinbedrijf, werken op het ogenblik nog remmend tot op voering van de productie. Maar zodra deze uitkomsten door da ling der pryzen geringer wor den zal de Franse boer hebben te tonen, of hij zijn op de scho len verworven kennis ln prac- tyk weet te brengen. Misschien zal dan niet meer gesproken kunnen worden van die „ach terlijke Franse landbouw". NIEUWE PACHT WETTEN. Op allerlei manieren trach ten zy op het ogenblik dan ook de immigratie van boe ren te verhinderen. Hun te genstanders zijn de demogra fen van 't departement van bevolking, die ln immigratie van Belgen en Nederlanders een verbetering van de sa menstelling van het Franse volk zien, zoals ze in de im migratie van Italianen en Polen 'n achteruitgang me nen te kunnen constateren. De invloed der Franse boe renbonden was echter zo groot, dat in de pachtwet van 1945 werd bepaald, dat .enkele by die wet vastgestel de voordelen niet voor een buitenlandse pachter zouden gelden. Zo kreeg de immi grant niet 't recht van voor keur, volgens welk recht de pachter by eventuele verkoop door de eigenaar het eerste recht van koop heeft. Ook had de immigrant, in tegen stelling Inet de Franse pach ter, geen recht op vergoe ding van eventueel door hem aangebrachte verbeteringen. Het gevolg van deze wet was echter precies het om gekeerde, dan men er mee had willen bereiken. De Franse eigenaar gaf plots de voorkeur aan buitenlandse pachters, van wie hy minder moeilykheden had te duch ten. Deze bepalingen zyn dan ook weer in de nieuwste pachtwet geschrapt, zodat thans de Immigrant precies dezelfde rechten heeft als de eigenaar. Alleen hebben de Franse boeren gedaan weten te lcrygen dat in bepaalde gevallen slechts dan bedry- ven aan buitenlandse boeren mogen worden verpacht, als de C.G.A., de Franse Stich ting voor de Landbouw, een veridaring heeft afgegeven, dat er voor dat bedryf geen Franse liefhebbers zyn. Doch ook hier is weer een beroeps instantie ingesteld, die min der streng oordeelt dan de C.G.A. Ook de pacht wordt thans bepaald door een com missie van boeren en eige naars, welke commissie in vele gevallen reeds de by contract overeengekomen pachtprijs heeft verlaagd. Volgens de nieuwe pacht wet zyn meer rechten ver leend aan de boer, die in deelpacht een bedryf aan vaardt. Deelpacht wil zeggen, dat de eigenaar ook de in ventaris, kunstmest e.d. le vert, terwijl de lonen voor rekening van ie pachter zijn. De opbrengst wordt gedeeld. Het voordeel van deze manier van pachten is dat, de pach ter veel minder bedrijfsKapi- taal nodig heeft, doch over het algemeen wordt deze ma nier van pachten, die in Zuid- Frankrijk veel voorkomt, voor Nederlanders ten zeer ste afgeraden, vooral voor hen, die de Franse taal on voldoende beheersen, daar de deelpachtcontracten nog al eens dubbelzinnige verklarin gen bevatten. BOERDERIJEN ZUL LEN BESCHIKBAAR KOMEN. De algemene opvatting, zo wel van Franse als van bui tenlandse zijde is, dat er over enkele jaren, als de Franse franc (misschien) zal zyn ge stabiliseerd, vele, ook goede, Franse bedrijven vrjj zullen komen. Het is echter zaak er op tyd bij te zijn en reeds thans op de loer te gaan lig gen. De Belgische boeren werken volgens een goed functlonnerend waarschu wingssysteem. Komt er een bedrijf vrij, dan gaat er di rect een seintje naar het moederland, en een dag later melden zich reeds de liefheb bers. Nederland mist nog zo'n organisatie. Wel staat een groep immigranten in de Yonne in verbinding met Ne derland, doch deze groep be perkt zich voornamelijk tot gereformeerde boeren. Meent men het in Neder land werkelijk ernstig met de emigratie van een gedeelte van die duizenden jonge boe ren, die naar een bedrijf ver langen, dan liggen er in Frankryk grote mogelijkhe den. Doch een go§d functi- onnerende uitkijkpost is dan nodig. In zekere zin vervult het emigratiecentrum Méridon reeds deze functie. Hier lig gen reeds geruime tjid jonge Nederlanders op de loer, om bij de eerstkomende gelegen heid een boerderij te pach ten. Maar behalve door de zwevende franc worden ze daarin belemmerd door de moeilljjkheden een inven taris, dus deviezen, uit Ne derland te laten overkomen. Maar zowel het één als het ander zal eenmaal verande ren, en dan moet de uitkijk post zover zijn voorbereid, dat ze direct in werking kan treden, in het belang van Nederland en zijn overtollige jonge boeren. Vredes-Jamboree. (Van een U.P.-correspondent). De eerste internationale pad vinders jamboree sinds tien jaar zal op 9 Augustus ge opend worden in een klein bos, 100 km van Parijs, te Moisson. Reeds hebben de voorberei dende afdelingen van 37 lan den en gebieden hun tenten op geslagen in „Padvinders-stad1', in afwachting van de 50.000 padvinders tussen de 13 en 17 jaar, die thans al beginnen te arriveren. Emile Thiebaud, Franlcryk's jamboree leider, zeide ons, dat Frankrijk zich gelukkig prees het centrum te zijn voor deze intemationtle reünie. „Het lijkt ons een nuttig doel jongelui uit alle werelddelen samen te brengen in een vredelievende organisatie. Deze jongens ver tegenwoordigen ieder ras, iede re kleur, iedere godsdienst. Frankrijk zal een groot gees- telyk en moreel voordeel trek ken uit de jamboree". AMERIKANEN. Gelijk tien jaar geleden in Vogelenzang, heeft ook thans te Moisson de Amerikaanse af deling ter jamboree de overige nationaliteiten reeds verbaasd door de voorbereidingen voor het comfort der ruim 1000 Amerikaanse padvinders. Reeds heeft het Amerikaan se hoofdkwartier wasmachines, koelkasten, apparaten om wa ter te steriliseren gezonden, en grote tenten, die wel acht pad vinders zouden kunnen bergen, doch die slechts bestemd zyn voor twee jongens. „Die Ame rikanen zijn wel erg op hun gemak gesteld", zo merkte een Voor-Indische padvinder op, toen hij juist een ijsbereidings- machine zag aankomen. Verschillende contingenten hebben bijzondere demonstra ties voorbereid. Zo zullen de Alpen-padvinders van Frank rijk een demonstratie geven van bergbeklimmen, de Belgen een folkloristische uitvoering. DE STAD. De tentenstad zal een we gennet van 12 kilometer gepla veid wegdek krijgen, een wa terleiding met een lengte der pijpen van 25 km en een tele foonnet van 100 km. Voor dit laatste heeft de Franse PTT een aparte centrale ingericht, de centrale „Jamboree". DE VOEDING. De jongens uit elk land zul len voedsel krijgen, door de daarmede belaste experts op hun gewoonten afgestemd. De Amerikanen b.v. krijgen een uitgebreid ontbijt met ham en eieren en pap, maar een lichte lunch. Dc Fransen krijgen een zware vleeslunch. Dc Joodse deelnemers krijgen „kosher" voedsel. De Jamboree van Moisson, de vierde uit dc geschiedenis, zal de „Jamboree van de Vre de" genoemd worden. Zij zal twee weken duren en Zater dagavond om acht uur ge opend worden. De volgende dag dan begint de stroom van specialiteiten, verzorgd door padvinders uit allerlei landen. Theaters, bioscoopvoorstcllin- gen, besprekingen over phila- ïlïe, esperanto, bergbeklim men en vele dingen meer staan op het programma. In de avond zullen natuurlijk de tra ditionele kampvuren worden ontstoken. doppen Voeding. De Washington Post schrijft 't feit, 'dat vele Engelse sport- kampioenschappen dit jaar door Amerikanen zyn gewon nen, toe aan de ontoereikende voeding in Engeland. Voet. Te New-York is een concours uitgeschreven voor de mooiste voet in de Verenigde Staten. Vyf honderd vrouwen en 800 mannen hebben er zich voor laten inschryven. Hoofdprijs: 2000 dollar en een afbeelding van de voet in ivoor! Wraak. De toneelschrijver Tristan Bernard werd dagenlang ge tergd door een dame, die in do hotelkamer naast de zijne als maar piano speelde. Op een goede avond kwam haar echtgenoot. Dc begroe ting in de aangrenzende kamer was zo stormachtig, dat Tris tan besloot wraak te nemen. Hy bonsde op de wand en schreeuwde: „Houdt op in 's hemelsnaam... elke avond de zelfde comedie." Werkgever als belasting-ontvanger. Nieuwe plichten. (Van een sociaal-econ. medewerker) De fiscus legde door de per 1 Januari 1941 ingevoerde loon belasting aan de werkgevers de inning op van de belasting op het inkomen van hun werk nemers. Zulks echter alleen voor zover dat inkomen uit loon bestond. Inkomsten, welke de werkne mers niet rechtstreeks van hun werkgever genoten, zoals kin derbijslagen en uitkeringen krachtens ziekte- en ongeval lenwet, bleven voor de bereke ning van de loonbelasting bui ten beschouwing. Dat was ook het geval met loon, verdiend in z.g. aangenomen werk, anders dan in dienstbetrekking. Voor deze inkomsten, tenminste als ze gezamenlijk meer dan 200 §er jaar bedroegen, bleef voor e betrokken werknemers de aanslag in de inkomstenbelas ting gehandhaafd. »e loonbelasting is dus een z.g. voorheffing, geïnd en afge dragen door de werkgever. Dit systeem nu heeft de fiscus weer belangrijk uitgebreid. Vermoedelyk, omdat by een niet onbelangrijk aantal werk nemers de belasting op inko men anders dan loon óf niet öf met grote vertraging binnen kwam. Met ingang van 1 Janu ari 1.1. moeten de werkgevers van het loon in aangenomen werk reeds voorheffingen in houden op de voor aannemings sommen verschuldigde inkom stenbelasting. Van 1 Juli 1.1. zijn de kin derbijslagen en de uitkerin gen ingevolge de sociale ver zekeringswetten, do laatste uitbetaald door of door tus senkomst van do werkgever, ook onderworpen aan loon belasting. Voor sociale uit keringen, door het uitvoe ringsorgaan rechtstreeks aan do werknemer verstrekt, blijft aanslag In de inkom stenbelasting gehandhaafd, maar do grens van 200, is komen te vervallen. De werknemers hebben dus thans van al hun inkomsten be lasting te betalen. Deze ver zwaring van lasten is evenwel gecompenseerd door verlaging van de verschuldigde loonbelas ting, tenminste voor de werk nemers met de lagere inko mens. HET JUISTE BEDRAG. De werkgever moet thans de door de werknemers te ontvan gen kinderbijslag bij elke loon- betaling by het loon optellen. Voor vaste arbeiders loopt de vaststelling van die kinderop slag in de regel wel los. Voor jke werkkrachten, die niet altyd in loondienst wer ken en wier vrouwen ook nu en dan mee uit werken gaan en daardoor onder bepaalde voorwaarden ook aanspraak op kinderbijslag hebben, levert de berekening wel eens moei lijkheden op. Te veel en soms ook te weinig is niet buitenger sloten. Do minister heeft daar mee reeds rekening gehouden door te bepalen, dat de belas tinginspecteur gemachtigd is tot afwykende berekening van de aanspraak op kinderbijslag, verder op herberekening en tot teruggaaf van belasting. Als arbeidsdagen gelden ook niet-gewerkte dagen, waarover b.v. wacht-, overbruggings-, ziekengeld enz. wordt uitge keerd. Het aantal kinderen komt voor on het kinderbijslag- boekje van ae werknemer. Van werknemers, met wie een dienstverband voor korter of langer tijd is aangegaan, en die dus in dienstbetrekking blijven, ook waneer z(j z.g. werk aan nemen, moet van het weke lijks uitbetaald bedrag van de aanneemsom, vermeerderd met de eventuele kinderbijslag, loonbelasting worden ingehou den. AANGENOMEN WERK Anders staat het echter met aangenomen werk (aardappel en bietenrooien, korenzienten, bessen- en bonenpluk, planten en rooien van bloembollen enz.), dat wel in het bedryf van de werkgever, maar niet in dienstbetrekking, byv. door losse- of seizoenarbeiders wordt verricht. In deze geval len moeten de arbeiders van de aannemingssom inkomsten belasting betalen. De werkge ver is aan verplicht en zulks reeds vanaf 1 Jan. 1947 van dc uitbetalingssom zgn. voorhef fingen in te houden on aan de fiscus af te dragen. Indien de aannemer zich door anderen laat bijstaan, wordt de aanne mingssom over allen verdeeld, waarby gezinsloon, verdiend door .man, echtgenote en min derjarige kinderen als één be drag wordt beschouwd. Dc ln te Houden voorheffingen be dragen: voor ongehuwden 10 gehuwden zonder kinderen 7 met 1 kind 5 2 kin deren 4 en met 3 en meer klndefen 2 van hun deel van de aanneemsom. Met aan- sprakeh op kinderbyslag door de betrokken aannemers van werk behoeft de werkgever feen rekening te houden, ulks is eveneens het geval bij arbeid door musici en ar- tisten, deelvissers en zeesche pelingen. van al deze werkne mers worden bij hun aanslag in de inkomstenbelasting de aanspraken op kinderbijslag in aanmerking genomen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1947 | | pagina 17