Wereldconferentie van
Christelijke jeugd te Oslo
Gewijzigde loonbelasting
Koning Leopold in
ballingschap
In
t
De Padvindersstad
Een „bevrijder" wordt
berecht
FRANSE LANDBOUW
ACHTERLIJK
DE WEG
Even peultjes
TWEEDE BLAD
PROVINCIALE ZEEUWSCHE COURANT
ZATERDAG 9 AUGUSTUS 1947
Hij leeft rustig aan het meer van Genève.
Geen lastige belangstelling.
(Van een U.P.-correspondent)
Zelden heeft een koninklijke
familie in het buitenland zo
afgezonderd en bescheiden ge
leefd als de Belgische in Zwit
serland. Zij houdt zich strikt
aan de bepalingen van de
Zwitserse regering, die geen
enkele soort van politieke ac
tiviteit toestaat. De koning
ontvangt geen journalisten of
politici en hij heeft zich, gelijk
zijn gezin, gewend aan het
rustige en comfortabele leven
van de goed gesitueerde Zwit
serse burger. In zulk een mate
zelfs, dat hij een echte Geneef
is geworden.
Leopold en zijn gezin wonen
in een ruim landhuis, vol his
torische kunstschatten ge
bouwd in lSe eeuwse stijd.
Le Reposoir is gehuurd van een
bankier uit Genève en ligt
tussen de reusachtige paleizen
van Nno en Internationaal Ar
beidsbureau, midden in een
grote tuin in half-Engelse,
half Franse stijl. Le Reposoir
is ideaal voor een familie, die
landelijke rust en stadscom-
fort gecombineerd wil hebben.
Het is buiten en toch „in de
stad". In een prachtige omge
ving aan de oevers van het
meer gelegen, kan het van
Genève uit in tien minuten be
reikt worden. Deze omgeving
was dan ook, de eeuwen door,
een geliefkoosd toevluchtsoord
voor vorstelijke personen. Niet
voor niets heet deze buurt „le
coteau des altesses" en de weg
er naartoe „le chemin de l'i
peratrice".
AUTORIJDEN
Autorijden is een grote lief
hebberij van de koning. Leopold
heeft twee grote Buicks en
rijdt daar vaak alleen in rond
over de Zwitserse wegen,
Meestal op topsnelheid, 's Ko-
nings omgeving zegt dat hij
achter het stuur, met een
vaart van 160 km. per uur, het
beste kan nadenken over di
verse problemen. Tenslotte
houdt Leopold van Alpinisme.
Soms trekt hij er op uit voor
moeilijke bergtochten, maar
hij is uiterst zwijgzaam over
zijn prestaties op dat gebied.
Leopold en zijn familie rei
zen veel door Zwitserland. Die
reisjes, meest naar de verschil
lende Zwitserse sportcentra,
brengen het gezin bijeen. Im
mers Kroonprins Boudewijn
en Prins Albert, die beide op
kostschool zijn bij Lausanne
en die zelden thuiskomen, zijn
dan wel van de partij. Prinses
Charlotte en de kleine Prins
Alexander, het enige kind van
Leopold en de Prinses van
Retny, wonen wel geregeld op
Le Reposoir. Charlotte gaat
naar de openbare school in Ge
nève, gelijk de dochters van de
andere rustig levende, gemid
delde Zwitserse burgers.
GEEN LASTIGE
BELANGSTELLING
Sinds Leopold III in Genève
is aangekomen, is de publieke
belangstelling van de eerste
tijd (het was zo erg, dat Le
Reposoir beschermd moest
worden door een politiewacht)
geluwd. De familie kan de stad
in gaan, zonder zelfs opge
merkt te worden. Als Leopold
zich aan een tafeltje zet op
een van de talloze caféterras
sen, vraagt de kellner, zonder
hem te herkennen „Meneer
wenst?", en als de Prinses van
Réthy gaat winkelen, is zij al
leen maar „Madame" voor de
winkelmeisjes. Het koninklijke
paar bezoekt film en theater
zonder veel aandacht te trek
ken. Slechts houden zij zich
verre van gala-opvoeringen,
waar de sociéty allicht wat
meer attentie zou tonen. Ove
rigens hebben Leopold en zijn
vrouw meer interesse voor
golf dan voor theater of film.
Golf is Leopold's "grote harts
tocht en op alle golflinks van
Zwitserland is hij thuis. De
Prinses van Réthy is ook een
uitstekende golfster, die zelfs
prijzen weet te winnen in
Zwitserse tournooien.
voorbijgaan
Het provincieplaatsje waar
ik de een of andere relatie
moet bezoeken is me totaal on
bekend. Ik ben dus wel ge
noodzaakt de weg te vragen.
Prompt schiet ik dan ook een
voorbijganger aan. Hij kan me
niet helpen, daar hij in dezelfde
omstandigheden als ik ver
keert. Hij excuseert zich be
leefd en loopt door. Ik blijf
staan en zoek een ander slacht
offer.
Aan de overkant lopen twee
oude heertjes genoeglijk in het
zonnetje te keuvelen. Het grijs
geworden verleden van de stad.
Die moet ik hebben. Ik doe m'n
boodschap.
Een heertje vouwt behoed
zaam z'n hand achter het oor.
„Wa zeg U".
Ik schreeuw het adres op
nieuw.
„Oh Kijk es, dan gaat U
hier rechtdoor... Neeë U ken
beter meteen links af gaan...
toch niet, dat vindt U nooit
Neem de eerste, tweede, derde,
ja de derde straat links.
Nee Henk interrum
peert de ander dè, vindt ie
nooit, 't is veels te moeilijk
As U nou...
Nee, de derde links...
't Is zeker tien minuten
om, Als'ie rechtdoor gaat..."
Ik ben rechtdoor gegaan.
Toen ik omkeek wezen ze mii
nog de weg.
RENARD.
Geen werkplan.
(Slot)
Nu de landen het gastvrije
Oslo weer verlaten gaan en
niet langer de trotse kleuren
van India, de bescheidene van
China en de brillante van
Scandinavië en heel die gloed
en vrolijkheid van alle einden
de verbaasde bevolking bezig
houden, nu Honolulu niet lan
ger in Holland ligt en Oost niet
meer met West eet en drinkt,
nu de laatste groet is uitge
bracht en de laatste spontane
stemmen vreugde en verdriet
in het openbaar en van hart
tot hart hebben geuit, moet
het een ieder vreemd te moede
zijn geweest, als een vurig ge
sprek, dat op het mooist mo
ment verliep en stokte.
Maar niemand neemt dit
toch au serieux, want deze
tien dagen hebben in ieders
ziel de zekerheid geplant, dat
al deze figuren niet anders
dan de groeten van land tot
land hebben overgebracht, de
bewijzen van een eendracht,
die altijd al aanwezig was en
altijd zal bljjven en die hoog
stens verinnigd werden, nu het
rondgedeelde leed een mede
lijden weer mogelijk maakte in
de zuiverste zin van het woord.
CONCRETA.
De wereld wordt nu nieuws
gierig en vraagt om concrete,
hetzij klachten of conclusies.
En het antwoord kan zich uit
strekken over de overtuiging,
dat t.a.z. van de aarde en haar
orde, de Kerk meer en meer
saeculaire invloed, zo critisch
als constructief, moet verwer
ven, dat menig individu al te
zeer bezoedeld is door de zon
de van zijn natie, enz. Dat t.a.
v. de mens en zijn uitvindingen,
ook de materie verlost moet
worden en niet kennis alleen
de mens redden kan van de
gevolgen van zyn wetenschap
pelijke dwaasheid. Dat t.a.z.
van het familieleven er by de
jeugd verantwoordelijkheid ge
wekt moet worden voor een
meer sacramenteel huweiyk.
Dat t.a.z. van het sociale
vraagstuk de Kerk haar weg
moet kiezen tussen kapitalis
me en communisme en aller-
wege de eerbied voor het
creatuur, die moet zyn voor
Gods creatie. Dat t.a.z. van de
spanningen Oost-West, alleen
solidariteit van schuld levens
vatbaarheid voor beide delen
kan wekken en dat liefde in
dit verband nog belangryker
is dan overeenstemming. Dat
t.a.z. van zending en eucu-
menie, de zending meer en
meer eucumenisch moet wor
den en de eucumenie meer en
meer missionnair. Dat t.a.z.
van het Joodse vraagstuk de
Kerk ook ieder passief antise
mietisme moet kwijtraken. Dat
t.a.z. van het Duitse vraag
stuk (vertegenwoordigd door
Niemöller en een minimum
aantal afgevaardigden, feitelijk
veel te weinig), enkel de
snelste hulp van alle zijden
kan verhinderen, dat een ab
soluut nihilisme de wereld
helpt vernietigen.
Maar terecht kan men zich
afvragen, of met deze uitspra
ken de hel hier tot een para
des wordt.
GEEN PRAAG.
Oslo is geen Praag, zei een
der laatste sprekers en inder
daad; er komt een tijd, dat de
laatste concreta vergaan en de
laatste en enige ernst aan bod
komt, die dit leven voor de
eeuwigheid vatbaar maakt, de
ernst van het zéér persoonlijke
woord Gods.
Oslo is geen werkgemeen
schap geweest. Er is geen
werkplan uitgetekend en er
zfn geen nieuwe vondsten ge
daan. De aarde ligt bedolven
onder de boodschappen. Er is
maar één teken, dat de stem
der massa stopt, en dat is het
Woord van de Meester, die
altijd weer op de vraag van
zijn leerlingen om een onmid
dellijk Koninkrijk van grote
kracht, zal antwoorden
.,Weest gij mijn getuigen", en
die niemand uitzondert, omdat
iedereen de verantwoording
draagt voor iedereen en
voor de hele wereld.
In Oslo is practisch geble
ken, wat men in theorie mo
gelijk dacht: een eensgezind,
groter dan de eigen gezindheid.
Daarbij zyn kerk en individu
gekrenkt, als uit een geeste
lijke agonie, te voorschijn ge
komen. Maar met deemoed al
len kan Christus zijn werk
doen en door deemoed alleen
is hij wel wezenlijk de Heer.
C. TH. ROTHUIZEN.
Broeken mysterie op
het A.N.P.
„Mynheer, wilt u vóór
twaalven een broek laten
ophalen bij X in de A
straat?"
De stem door de tele
foon op de redactie van
het A.N.P. in den Haag
klonk vriendelyk, maar
toch een tikje gebiedend.
En het antwoord van de
ANP-man klonk ook
vriendelyk, maar een
tikje verbysterd. Want
waar had die vent 't
eigenlyk over?
Pas later drong het
tot hem door dat er een
klein misverstand in 't
spel was. Het ANP is
tenslotte een persbureau
en waarom zou dat nou
eigenlyk geen broeken
persen
Dit jaar hebben, ondanks
het beroep van de Roemeense
regering, ongeveer 50.000 Jo
den Roemenië verlaten om te
trachten in Palestina te ko
men.
INSTALLATIE RIOUWRAAD
Maandag 4 Augustus is de
Riouwraad door de resident
van Riouw plechtig geïnstal
leerd. Na diens rede nam de
voorzitter van de Riouwraad,
Mohammed Apat. het woord,
die de dank van de raad over
bracht aan de regering voor
de verleende autonomie. In
de residentiewoning werd ten
slotte een druk bezochte re
ceptie gehouden.
SPANJE WEIGERT VISA
AAN STUDENTEN.
De Spaanse autoriteiten heb
ben geweigerd visa te ver
strekken aan een groep jonge
lieden uit Engeland, Italië,
Frankryk, Zweden en Zwitser
land, die een bezoek aan Ma
drid wilden brengen om een
onderzoek in te stellen naar de
beweerde vervolging van stu
denten onder het regiem van
Franco. Slechts één lid van
de groep krijgt een visum, n.l.
de secretaresse van de Britse
studentebond. Zij is inmiddels,
vergezeld door een tolk, naar
Spanje vertrokken, volgens
haar zeggen vry van vooroor
delen en verlangend de stand
van zaken te leren kennen.
Amerikanen met koelkasten en wasmachines.
Nieuw ziekenhuis te
Bergen op Zoom.
Te Bergen op Zoom kampt
men in het Algemeen Burger
Gasthuis met een tekort aan
ruimte. Aan de heer v. d. Laan
te Leiden is nu opdracht ge
geven plannen te ontwerpen
voor het bouwen van een nieuw
ziekenhuis.
Ook ontvoering van Eisenhower zou op het
programma hebben gestaan.
De bevryder van Mussolini, luitenant-kolonel der S.S. Otto
Skorzeny, die in 1943 het waarlijk stoute stukje uithaalde
om de onttroonde Duce onder de ogen van zijn bewakers van
het granietplateau van de Gran Sasso te halen, zal binnen
kort in Dachau terecht staan wegens het in Amerikaans
uniform doordringen achtei- de geallieerde linies en het ver
moorden van Amerikaanse krijgsgevangenen tijdens het
Ardennenoffensief in de winter van 1944. Men beweert zelfs,
dat deze vermetele Duitse officier in 1945 nog van Hitier op
dracht kreeg, generaal Eisenhower te ontvoeren. Juist de
zer dagen heeft Skorzeny de laatste hand gelegd aan een
manuscript, dat zijn avonturen rond Mussolini's bevrijding
beschrijft.
ontslagen. Het gerucht ging,
dat Mussollnd in diit hotel werd
gevangen gehouden.
In de middag van de 12de
September stonden wjj klaar
met 12 gliders, twee vliegtui
gen en 108 man. Nadat ik or
der had gegeven de kabels te
kappen, merkte ik dat ik een
grote fout had begaan. Het
landingsterrein dat zeer vlak
had geleken, bleek een helling
van 40 graden te zijn. Ik
schreeuwde toen „noodlanding
maken", en wjj kwamen, zjj
het in stukken, aan de grond.
Zo snel mogeljjk kropen wjj
uit het wrak en renden naar
het hotel, roepend „mani in
halto" (handen omhoog). Ne
gen man maakten het radio-
apparaat onklaar en achter
een van de vensters ontdekte
ik het hoofd van de duce".
In Juli '43 werd hij ontboden
op het hoofdkwartier van de
Führer in Oost-Pruisen. Hitier
deelde hem mede, dat hij be
sloten had zyn vriend Mussoli
ni niet in de steek te laten en
te voorkomen, dat hy aan de
geallieerden zou worden uitge
leverd.
„Het wa« duidelijk"-, aldus
de S.S.-officier, „dat Badoglio
Mussol'ini constant van de ene
plaats naar de andere bracht.
Eens kregen wy bericht dat de
Duce op Sicilië was; wy gingen
er heen, doch kwamen tot de
ontdekking, dat het bericht
vals was geweest. Hierna ont
vingen wy de mededeling, dat
een -gebied op N. O. Sardinië
bijzonder zwaar bewaakt werd.
Op 27 Augustus ging ik daar
aan land, gekleed als een ge
woon zeeman. Een sergeant
van de Carabinieri verteldie
mij echter, dat hy diezelfde
morgen de Duce naar de ha
ven had begeleid; waar hij in
een watervliegtuig wag ver
trokken. Onderzoekingen we
zen uit dat de Duce tihans er
gens in de Apenijnen werd
vastgehouden, mogelijk in het
hoogste gedeelte van dat ge
bied, de Gran Sasso.
Via een vriendin, die in de
buurt van de Gran Sasso woon.
de, kwam ik er achter dat de
gehele vallei zwaar werd be
waakt en dat het personeel
van het hotel, dat aan de voet
van de Gran Sasso ligt, was
Men vond Mussolini in een
kamer met drie Italiaanse of
ficieren; tot op dat moment
wa3 er nog geen schot geval
len. Skorzeny vertelde die duce
dat de „Führer" hem zond als
teken van oprechte vriend
schap. Mussolini omarmde zijn
bevrijder en verzekerde, dat
hy dagelijks zyn uitlevering
aan de geallieerden venvacht
had, doch dat hij dan een einde
aan rijn leven gemaakt zou
hebben. In een inmiddels ge
lande helicopter verliet de Du-
Ce zijn ballingsoord en zette
koers naar Duitsland.
ALLES WORDT IN HET WERK GESTELD
OM DE ACHTERSTAND IN TE HALEN.
Immigratie wordt
tegengegaan.
(Van een onzer redacteuren).
TI
(Slot)
Hoewel het landbouwonder
wijs in Frankryk ln het alge
meen niet op het Nederlandse
peil staat, is er toch iets, wat
we in Nederland missen, en
wel de vorming van landbouw
ingenieurs tot leraren. Wan
neer de Franse landbouwin
genieur zyn studie heeft beëin
digt, worden diegenen onder
hen, die de wens te kennen ge
ven Iandbouwleraar te willen
worden tot één klag verenigd.
In een cursus, die één jaar
duurt en afwisselend in ver
schillende Franse landbouwge
bieden wordt gehouden, krijgen
deze lanbouwlngenleurs les in
paedagogie, spreken in het
openbaar, lesgeven, karakter
vorming, e.d., terwijl ze tevens
een algemeen overzicht krijgen
over de landbouw van geheel
Frankryk.
De Franse landbouwbedrij
ven zijn, vooral in het Zuiden,
grotendeels kleinbedrijf, waar
man en vrouw, vaak zonder
enige hulp van knecht of
dienstbode, samen alle werk
verrichten. Nog is de door hen
gevolgde bedryfsmethode ou
derwets en achterlyk, maar
het laat zich aanzien, dat hier
in spoedig verandering zal ko
men. De Franse landbouw, die
een dieptepunt had bereikt,
staat mede door het goede
voorbeeld der Belgische en Ne
derlandse boeren, op het punt
zich uit het moeras te verhef
fen. De huidige goede financi
ële uitkomsten, ook van het
kleinbedrijf, werken op het
ogenblik nog remmend tot op
voering van de productie. Maar
zodra deze uitkomsten door da
ling der pryzen geringer wor
den zal de Franse boer hebben
te tonen, of hij zijn op de scho
len verworven kennis ln prac-
tyk weet te brengen. Misschien
zal dan niet meer gesproken
kunnen worden van die „ach
terlijke Franse landbouw".
NIEUWE PACHT
WETTEN.
Op allerlei manieren trach
ten zy op het ogenblik dan
ook de immigratie van boe
ren te verhinderen. Hun te
genstanders zijn de demogra
fen van 't departement van
bevolking, die ln immigratie
van Belgen en Nederlanders
een verbetering van de sa
menstelling van het Franse
volk zien, zoals ze in de im
migratie van Italianen en
Polen 'n achteruitgang me
nen te kunnen constateren.
De invloed der Franse boe
renbonden was echter zo
groot, dat in de pachtwet
van 1945 werd bepaald, dat
.enkele by die wet vastgestel
de voordelen niet voor een
buitenlandse pachter zouden
gelden. Zo kreeg de immi
grant niet 't recht van voor
keur, volgens welk recht de
pachter by eventuele verkoop
door de eigenaar het eerste
recht van koop heeft. Ook
had de immigrant, in tegen
stelling Inet de Franse pach
ter, geen recht op vergoe
ding van eventueel door hem
aangebrachte verbeteringen.
Het gevolg van deze wet
was echter precies het om
gekeerde, dan men er mee
had willen bereiken. De
Franse eigenaar gaf plots de
voorkeur aan buitenlandse
pachters, van wie hy minder
moeilykheden had te duch
ten. Deze bepalingen zyn dan
ook weer in de nieuwste
pachtwet geschrapt, zodat
thans de Immigrant precies
dezelfde rechten heeft als de
eigenaar. Alleen hebben de
Franse boeren gedaan weten
te lcrygen dat in bepaalde
gevallen slechts dan bedry-
ven aan buitenlandse boeren
mogen worden verpacht, als
de C.G.A., de Franse Stich
ting voor de Landbouw, een
veridaring heeft afgegeven,
dat er voor dat bedryf geen
Franse liefhebbers zyn. Doch
ook hier is weer een beroeps
instantie ingesteld, die min
der streng oordeelt dan de
C.G.A. Ook de pacht wordt
thans bepaald door een com
missie van boeren en eige
naars, welke commissie in
vele gevallen reeds de by
contract overeengekomen
pachtprijs heeft verlaagd.
Volgens de nieuwe pacht
wet zyn meer rechten ver
leend aan de boer, die in
deelpacht een bedryf aan
vaardt. Deelpacht wil zeggen,
dat de eigenaar ook de in
ventaris, kunstmest e.d. le
vert, terwijl de lonen voor
rekening van ie pachter zijn.
De opbrengst wordt gedeeld.
Het voordeel van deze manier
van pachten is dat, de pach
ter veel minder bedrijfsKapi-
taal nodig heeft, doch over
het algemeen wordt deze ma
nier van pachten, die in Zuid-
Frankrijk veel voorkomt,
voor Nederlanders ten zeer
ste afgeraden, vooral voor
hen, die de Franse taal on
voldoende beheersen, daar de
deelpachtcontracten nog al
eens dubbelzinnige verklarin
gen bevatten.
BOERDERIJEN ZUL
LEN BESCHIKBAAR
KOMEN.
De algemene opvatting, zo
wel van Franse als van bui
tenlandse zijde is, dat er over
enkele jaren, als de Franse
franc (misschien) zal zyn ge
stabiliseerd, vele, ook goede,
Franse bedrijven vrjj zullen
komen. Het is echter zaak
er op tyd bij te zijn en reeds
thans op de loer te gaan lig
gen. De Belgische boeren
werken volgens een goed
functlonnerend waarschu
wingssysteem. Komt er een
bedrijf vrij, dan gaat er di
rect een seintje naar het
moederland, en een dag later
melden zich reeds de liefheb
bers.
Nederland mist nog zo'n
organisatie. Wel staat een
groep immigranten in de
Yonne in verbinding met Ne
derland, doch deze groep be
perkt zich voornamelijk tot
gereformeerde boeren.
Meent men het in Neder
land werkelijk ernstig met de
emigratie van een gedeelte
van die duizenden jonge boe
ren, die naar een bedrijf ver
langen, dan liggen er in
Frankryk grote mogelijkhe
den. Doch een go§d functi-
onnerende uitkijkpost is dan
nodig.
In zekere zin vervult het
emigratiecentrum Méridon
reeds deze functie. Hier lig
gen reeds geruime tjid jonge
Nederlanders op de loer, om
bij de eerstkomende gelegen
heid een boerderij te pach
ten. Maar behalve door de
zwevende franc worden ze
daarin belemmerd door
de moeilljjkheden een inven
taris, dus deviezen, uit Ne
derland te laten overkomen.
Maar zowel het één als het
ander zal eenmaal verande
ren, en dan moet de uitkijk
post zover zijn voorbereid,
dat ze direct in werking kan
treden, in het belang van
Nederland en zijn overtollige
jonge boeren.
Vredes-Jamboree.
(Van een U.P.-correspondent).
De eerste internationale pad
vinders jamboree sinds tien
jaar zal op 9 Augustus ge
opend worden in een klein bos,
100 km van Parijs, te Moisson.
Reeds hebben de voorberei
dende afdelingen van 37 lan
den en gebieden hun tenten op
geslagen in „Padvinders-stad1',
in afwachting van de 50.000
padvinders tussen de 13 en 17
jaar, die thans al beginnen te
arriveren.
Emile Thiebaud, Franlcryk's
jamboree leider, zeide ons, dat
Frankrijk zich gelukkig prees
het centrum te zijn voor deze
intemationtle reünie. „Het lijkt
ons een nuttig doel jongelui
uit alle werelddelen samen te
brengen in een vredelievende
organisatie. Deze jongens ver
tegenwoordigen ieder ras, iede
re kleur, iedere godsdienst.
Frankrijk zal een groot gees-
telyk en moreel voordeel trek
ken uit de jamboree".
AMERIKANEN.
Gelijk tien jaar geleden in
Vogelenzang, heeft ook thans
te Moisson de Amerikaanse af
deling ter jamboree de overige
nationaliteiten reeds verbaasd
door de voorbereidingen voor
het comfort der ruim 1000
Amerikaanse padvinders.
Reeds heeft het Amerikaan
se hoofdkwartier wasmachines,
koelkasten, apparaten om wa
ter te steriliseren gezonden, en
grote tenten, die wel acht pad
vinders zouden kunnen bergen,
doch die slechts bestemd zyn
voor twee jongens. „Die Ame
rikanen zijn wel erg op hun
gemak gesteld", zo merkte een
Voor-Indische padvinder op,
toen hij juist een ijsbereidings-
machine zag aankomen.
Verschillende contingenten
hebben bijzondere demonstra
ties voorbereid. Zo zullen de
Alpen-padvinders van Frank
rijk een demonstratie geven
van bergbeklimmen, de Belgen
een folkloristische uitvoering.
DE STAD.
De tentenstad zal een we
gennet van 12 kilometer gepla
veid wegdek krijgen, een wa
terleiding met een lengte der
pijpen van 25 km en een tele
foonnet van 100 km. Voor dit
laatste heeft de Franse PTT
een aparte centrale ingericht,
de centrale „Jamboree".
DE VOEDING.
De jongens uit elk land zul
len voedsel krijgen, door de
daarmede belaste experts op
hun gewoonten afgestemd. De
Amerikanen b.v. krijgen een
uitgebreid ontbijt met ham en
eieren en pap, maar een lichte
lunch. Dc Fransen krijgen een
zware vleeslunch. Dc Joodse
deelnemers krijgen „kosher"
voedsel.
De Jamboree van Moisson,
de vierde uit dc geschiedenis,
zal de „Jamboree van de Vre
de" genoemd worden. Zij zal
twee weken duren en Zater
dagavond om acht uur ge
opend worden. De volgende
dag dan begint de stroom van
specialiteiten, verzorgd door
padvinders uit allerlei landen.
Theaters, bioscoopvoorstcllin-
gen, besprekingen over phila-
ïlïe, esperanto, bergbeklim
men en vele dingen meer staan
op het programma. In de
avond zullen natuurlijk de tra
ditionele kampvuren worden
ontstoken.
doppen
Voeding.
De Washington Post schrijft
't feit, 'dat vele Engelse sport-
kampioenschappen dit jaar
door Amerikanen zyn gewon
nen, toe aan de ontoereikende
voeding in Engeland.
Voet.
Te New-York is een concours
uitgeschreven voor de mooiste
voet in de Verenigde Staten.
Vyf honderd vrouwen en 800
mannen hebben er zich voor
laten inschryven. Hoofdprijs:
2000 dollar en een afbeelding
van de voet in ivoor!
Wraak.
De toneelschrijver Tristan
Bernard werd dagenlang ge
tergd door een dame, die in do
hotelkamer naast de zijne als
maar piano speelde.
Op een goede avond kwam
haar echtgenoot. Dc begroe
ting in de aangrenzende kamer
was zo stormachtig, dat Tris
tan besloot wraak te nemen.
Hy bonsde op de wand en
schreeuwde: „Houdt op in 's
hemelsnaam... elke avond de
zelfde comedie."
Werkgever als belasting-ontvanger.
Nieuwe plichten.
(Van een sociaal-econ.
medewerker)
De fiscus legde door de per
1 Januari 1941 ingevoerde loon
belasting aan de werkgevers
de inning op van de belasting
op het inkomen van hun werk
nemers. Zulks echter alleen
voor zover dat inkomen uit
loon bestond.
Inkomsten, welke de werkne
mers niet rechtstreeks van hun
werkgever genoten, zoals kin
derbijslagen en uitkeringen
krachtens ziekte- en ongeval
lenwet, bleven voor de bereke
ning van de loonbelasting bui
ten beschouwing. Dat was ook
het geval met loon, verdiend in
z.g. aangenomen werk, anders
dan in dienstbetrekking. Voor
deze inkomsten, tenminste als
ze gezamenlijk meer dan 200
§er jaar bedroegen, bleef voor
e betrokken werknemers de
aanslag in de inkomstenbelas
ting gehandhaafd.
»e loonbelasting is dus een
z.g. voorheffing, geïnd en afge
dragen door de werkgever. Dit
systeem nu heeft de fiscus
weer belangrijk uitgebreid.
Vermoedelyk, omdat by een
niet onbelangrijk aantal werk
nemers de belasting op inko
men anders dan loon óf niet öf
met grote vertraging binnen
kwam. Met ingang van 1 Janu
ari 1.1. moeten de werkgevers
van het loon in aangenomen
werk reeds voorheffingen in
houden op de voor aannemings
sommen verschuldigde inkom
stenbelasting.
Van 1 Juli 1.1. zijn de kin
derbijslagen en de uitkerin
gen ingevolge de sociale ver
zekeringswetten, do laatste
uitbetaald door of door tus
senkomst van do werkgever,
ook onderworpen aan loon
belasting. Voor sociale uit
keringen, door het uitvoe
ringsorgaan rechtstreeks aan
do werknemer verstrekt,
blijft aanslag In de inkom
stenbelasting gehandhaafd,
maar do grens van 200,
is komen te vervallen.
De werknemers hebben dus
thans van al hun inkomsten be
lasting te betalen. Deze ver
zwaring van lasten is evenwel
gecompenseerd door verlaging
van de verschuldigde loonbelas
ting, tenminste voor de werk
nemers met de lagere inko
mens.
HET JUISTE BEDRAG.
De werkgever moet thans de
door de werknemers te ontvan
gen kinderbijslag bij elke loon-
betaling by het loon optellen.
Voor vaste arbeiders loopt de
vaststelling van die kinderop
slag in de regel wel los. Voor
jke werkkrachten, die
niet altyd in loondienst wer
ken en wier vrouwen ook nu
en dan mee uit werken gaan
en daardoor onder bepaalde
voorwaarden ook aanspraak
op kinderbijslag hebben, levert
de berekening wel eens moei
lijkheden op. Te veel en soms
ook te weinig is niet buitenger
sloten. Do minister heeft daar
mee reeds rekening gehouden
door te bepalen, dat de belas
tinginspecteur gemachtigd is
tot afwykende berekening van
de aanspraak op kinderbijslag,
verder op herberekening en tot
teruggaaf van belasting.
Als arbeidsdagen gelden ook
niet-gewerkte dagen, waarover
b.v. wacht-, overbruggings-,
ziekengeld enz. wordt uitge
keerd. Het aantal kinderen
komt voor on het kinderbijslag-
boekje van ae werknemer. Van
werknemers, met wie een
dienstverband voor korter of
langer tijd is aangegaan, en die
dus in dienstbetrekking blijven,
ook waneer z(j z.g. werk aan
nemen, moet van het weke
lijks uitbetaald bedrag van de
aanneemsom, vermeerderd met
de eventuele kinderbijslag,
loonbelasting worden ingehou
den.
AANGENOMEN WERK
Anders staat het echter met
aangenomen werk (aardappel
en bietenrooien, korenzienten,
bessen- en bonenpluk, planten
en rooien van bloembollen
enz.), dat wel in het bedryf
van de werkgever, maar niet
in dienstbetrekking, byv. door
losse- of seizoenarbeiders
wordt verricht. In deze geval
len moeten de arbeiders van
de aannemingssom inkomsten
belasting betalen. De werkge
ver is aan verplicht en zulks
reeds vanaf 1 Jan. 1947 van dc
uitbetalingssom zgn. voorhef
fingen in te houden on aan de
fiscus af te dragen. Indien de
aannemer zich door anderen
laat bijstaan, wordt de aanne
mingssom over allen verdeeld,
waarby gezinsloon, verdiend
door .man, echtgenote en min
derjarige kinderen als één be
drag wordt beschouwd. Dc ln
te Houden voorheffingen be
dragen: voor ongehuwden 10
gehuwden zonder kinderen
7 met 1 kind 5 2 kin
deren 4 en met 3 en meer
klndefen 2 van hun deel
van de aanneemsom. Met aan-
sprakeh op kinderbyslag door
de betrokken aannemers van
werk behoeft de werkgever
feen rekening te houden,
ulks is eveneens het geval
bij arbeid door musici en ar-
tisten, deelvissers en zeesche
pelingen. van al deze werkne
mers worden bij hun aanslag
in de inkomstenbelasting de
aanspraken op kinderbijslag in
aanmerking genomen.