Bijbels stoomgemaal Honger voor de Russen Waar het vrije Nederland begon te leven Het eerste dreigt op Java en Sumatra Hotelruimte ja of neen? TWEEDE BLAD Woensdag 2 April 1947 Provinciale Zeeuwsche Courant Maar de Kerstboom wordt er pas op Nieuwjaarsdag ontstoken. Eenvoudig geloof. (Van een bijzonderen correspondent) Godsdienstonderwijs wordt in Rusland buiten-de scholen en universiteiten gehouden, hoewel er niet langer meer een atheïstische propaganda is. De godsdienst neemt een zeer klein gedeelte in het le- van van de ontwikkelden in, maar onder de meer arme menschen voornamelijk op het platteland is er nog een eenvoudig geloof. Voor de revolutie had Rus land meer kerken dan waar aan het behoefte had; het grootste gedeelte ervan is nu gesloten en als zij interessant waren, werden zij tot musea ingericht, zoo niet, dan wer den zij voor opslagplaatsen gebruikt of afgenomen. Niet lang geleden nam ik een aanzienlijn bezoeker uit de Sovjet-Unie mee naar „West minster Abbey". Zijn eerste vraag was: „Waarvoor wordt dit gebouw gebruikt" en hij was verrast te vernemen, dat het nog steeds een kerk was. Een bepaald aantal Russi sche kerken is echter open ge bleven en er wordt zeer druk gebruik van gemaakt. Zondags of op van de groote kerkelijke feestdagen komen er vele jongeren. DF OOBLOG. Tijdens de oorlog hadden velen de behoefte aan een ge loof. Er zijn gedurende de oor log meer menschen gedoopt, dan ooit tevoren sinds de revo lutie. Een jong meisje, wier heidensche naam Venus was, veranderde deze na haar doop in Vera. Naast de Orthodoxe kerk komen nog vele andere voor: ongeveer twintig millioen Mos lems, drie millioen Joden, groote Roomsch Katholieke organisaties (voornamelijk Li- thauers en Polen), Luther- schen, vele Doopsgezinden en andere secten. Het Russische karakter heeft altijd een neiging ver toond naar een soort Vrijzin nig Protestantisme en het com munisme had bij deze groep de meeste invloed. Ik bracht eenige tijd door temidden van een Moslem secte en het scheen mij toe, dat in de periode, toen de godsdienst werd vervolgd, de Islam gemakkelijker aan de vervolgingsgroep ontkwam dan de Christelijke leer. Ik kende een. groot aantal Joden, maar geen van hen had ook maar eenige belangstelling voor de godsdienst. Doch er is een soort Jood uit de Ghetto's van de oude families in de Oekraïnedie zijn godsdienst serieus opvat. De intellectuee- len zijn echter allen atheïsten. DE BIJBEL. Gedurende de revolutie zijn er in Rusland geen bijbels ge drukt en tot voor kort waren zij zelfs niet in tweedehandsch boekwinkels te krijgen. Doch de laatste jaren wordt dè Bij bel in Rusland weer gedrukt. Toen ik het land in de herfst van 1945 verliet, begonnen de bijbels in een van de Moskou- sche winkels weer te verschij nen. In Oud-Slavonië waar een taal wordt gesproken even verschillend van Russisch als Middeleeuwsch Engelsch van het tegenwoordige kosten zij ongeveer het loon, dat een keukenmeid in een maand ver dient. In Rusland zelf kosten zrj drie a viermaal zooveel. In deze omstandigheden is het niet vreemd, dat de Bijbel weinig bekend) is. Een jonge vrouw had de geschiedenis van Jozef in Egypte gelezen. Zti vertelde mij het verhaal alsof het het'laatste nieuws was. Zij was tamelijk onder de indruk, toen ik haar zei, dat aan ie dereen in ons land deze ge schiedenissen werden onder wezen. DE GEESTELIJKEN. Aan de andere kant wordt het belijden van geloof weer vrij toegelaten. Priesters heb ben hun werk, dat stil lag sinds de revolutie, weer opge nomen en de Patriarch van Moskou heeft een comfortabel onderkomen gekregen in de vroegere Duitsche ambassade. Over de activiteit van de Rus sische kerk wordt veel in het buitenland geschreven, maar zeer weinig in het land zelf. Het geloof "wordt niet meer in het openbaar aangevallen. De eenige vorm waarin dit ge beurt en wat anti-godsdiensti ge propaganda kan worden ge noemd, zijn de openbare lezin gen, die in alle groote steden worden gehouden .in het kader van elementaire wetenschap pen. KERSTBOOMEN. Kerstboomen echter betee- kenen evenveel voor Russische kinderen als voor de onzen: zij verlichten ze met kaarsen en hangen er speelgoed aan. Iede re Fröbelschool heeft haar Kerstboom en de ouders doen hun best om het thuis ook zoo gezellig mogelyk te maken. En dan zijn er de Kerstboomen in het gebouw van de vakver- eenigingen, waar een soort altijddurend-l^inderfeest is in gericht, dat weken daar blijft. De mooiste Kerstboomen heb ik in de weeshuizen gezien. Deze huizen worden buitenge woon goed geleid en alles wordt voor de kinderen ge daan om het gemis van een eigen huis te vergoeden. Kerstboomen in de Sovjet-, Unie worden echter niet op Kerstmis, maar op Nieuwjaar gebruikt en alles is erop ge richt om de kinderen eenige religieuze tendenz te laten vergeten. Eens hoorde ik eenige kleine kinderen bij een orgel een Kerstliedje zingen. Het ging ipje, dat »rg< He over een Kerstboom] van een collectieve boerderij kwam. Er waren allerlei pië teitsvolle communistische mo tieven in verweven. Zij, die inlichtingen kunnen verschaffen over Adriaan Jo- han Jan Boogaard, geb. 14 Oct. 1917 te 's-Gravenhage, die tijdens de Duitsche bezetting door het geheele land opereer de in samenwerking met de S.D. tegen onderduikers en Joden, worden verzocht zich te wenden tot de P.R.A., Lange Voorhout 13, Den Haag (tel. K 1700 No. 183990). De sleepboot Volharding van de reedertf Doeksen heeft ln de loop van Zondagavond con tact weten te maken met het op een mijn geloopen Noorsche schip „Titanian De booten Blankenburg en Maas uit Maassluis, die eveneens ter as sistentie waren uitgevaren, hebben echter de geheele nacht tevergeefs gezocht. Eerst Maandagmorgen omstreeks half tien hebben zij het schip fevonden. De sleepbooten heb- en hierna hun sleeptrossen overgebrïttht en zijn thans met het schip naar een Nederland- sche haven onderweg. De „Ti tanian" heeft zware slagzij en het is nog zeer de vraag of het zal gelukken het schip te ber gen. De Katwijk V, die de be manning aan boord heeft geno men, is eveneens nog bij de „Titanian". Spoory/egconferentie geëindigd. Vrijdag is te Brussel de in ternationale conferentie van spoorwegpersoneel, waar aan 11 landen hebben deelgeno men, geëindigd. Er werd besloten een inter nationale conventie, waarbij om de instelling van een 40- urige werkweek by alle spoor- wegmaatschappijen zal worden verzocht, op de volgende ver gadering in beschouwing te nemen. De conferentie legde er evenwel de nadruk op, dat „niets verandering zal'kunnen brengen in onze beslissing om deze verbetering, welke nood zakelijk is voor de cultureele en soc. vooruitgang van de ar beiders-klasse, te bereiken". De conferentie besloot voorts op alle regeeringen en spoor wegmaatschappijen een beroep te doen om zoo spoedig moge lijke invoering van automati sche koppelingen op alle Euro- peesche spoorwegen, wat zij voor de veiligheid van belang acht. „Titanian" wordt gesloopt. Wallace naar Frankrijk en Scandinavië. De Liberale Amerikaansche eoliticus en oud-minister van andel, Wallace, heeft bekend gemaakt, dat hjj na zijn voor genomen bezoek aan Engeland zich ook naar Parijs, Stock holm, Oslo en Kopenhagen zal begeven om met regeeringslei- ders te spreken over de moge lijkheden voor het versterken der Vereenigde Volken en de reactie van het volk op de Amerikaansche politiek te er varen. Naar het A.F.P. verneemt, heeft Wallace uitnoodigingen, om ook naar Italië, Nederland en Tsjecho-Slowakije te ko men, wegens drukke bezighe den niet kunnen aanvaarden, doch hij is voornemens deze landen later te bezoeken. DEN BR1EL HERDENKT ZIJN BEVRIJDING. Een historische revue. (Van onzen specialen verslaggever.) Platgedrukt in een „Bellen- wagen", welke de busdienst onderhoudt tusschen Maas sluis en Oostvoorne en waar in een zeer gemengd gezel schap bijna op eikaars schoot zat, arriveerden wjj dezer da gen op - een zonnige ochtend in het -zich tot feestvieren ge reedmakende historische ste deke Brielle. Hoe vredig lag daar nu het oude stadje. Overal had men reeds guir- Steven Hoogendijk, een vergeten pionier. ZIJN OPLOSSING. Hoe de toestand was kort voor de onderteekening van Linggadjati. Nu Linggadjati geteekend is openen zich nieuwe perspec tieven in Indië. Of men de onderteekening van het accoord wil toejuichen dan wel betreuren, doet eigenlyk weinig ter zake. Een feit is, dat zij noodzakelijk was geworden; de toe stand was onhoudbaar. Hoe erg het er was (en misschien nog is) vertelt onze Indische correspondent in bijgaande brief, die vóór 25 Maart werd geschreven. niet hoe de honderdduizenden Indonesiërs er voor staan, waarvan nog velen te ziek en te zwak zijn om te werken. Want van degeen die uit het binnenland naar ons gebied zijn gevlucht, blijkt een zeer Op de Londensclie tentoon stelling „Het ideale huis' werd een theepot-, gedemon streerd, die past in een plas tiek-voet, waarop een metalen met vilt bekleed deksel aansluit. Nu heeft men geen theemuts meer noodlg. (Van onzen Indischen correspondent). Dat de huidige toestand geen weken, laat staan maanden meer kan voortduren, wordt tot zelfs in de hoogste regee- ringskringen openlijk erkend. De ontwikkeling der Indische tragedie is thans op een punt genaderd, waarbij men zonder overdrijving van een noodtoe stand kan spreken. In het bin nenland grrjpen pest, honger en armoede met steeds sneller vaart om zich heen. In Noord- Sumatra is het dezer dagen zelfs reeds tot een volks-op- stand tegen de republikeinsche leiders gekomen. In de bezette gebieden wordt het leven niet minder onhoud baar. Honderdduizenden leven in belegerde vestes, binnen de demarkatielijn, waar het nog voortdurend tot kleine militai re incidenten komt. Maar dat is het ergste niet: het ergste is de volledige economische blokkade, die de republiek sys tematisch en opzettelijk tegen de bezette steden en arealen begonnen is. Er komt geen groente meer uit het binnen land, geen rijst, geen vleesch of visch. Voor de Hollanders, die onder een geregeld distri butie-systeem vallen, dreigt niet direct hongersnood. Maar binnen het bezette gebied le ven ook honderdduizenden Chi- neezen en Indonesiërs, die uit vrees voor terreur, de bescher ming onzer troepen hebben ge zocht. Het is volslagen onmo gelijk deze van alles berooide menschen van voedsel en an dere directe levensbehoeften te voorzien. Ze zyn gedoemd te kiezen tusschen de hongerdood of afgeslacht te worden door hun rasgenooten, wanneer ze weer over de demarkatielijn teruggaan. De republikeinen gaan intus- schen voort in het areaal rond de steden de te velde staande oogst te verwoesten, over stroomingen te veroorzaken en ondernemings-schuren in brand te steken. De nieuwe oorlog, sinds het jongste bevel van „staakt het vuren" ontbrand, is geen oorlog meer van sten- gun of mitrailleur, maar van het economische wapen. En het wordt met zulk een geraffi neerdheid toegepast, dat de situatie in de bezette gebieden een benauwend karakter aan neemt. Batavia heeft op het oogenbllk, dat ik dit schrijf, nog slechts voor een maand rijst. Medan en andere plaat sen zijn er niet beter aan toe. Een stukje vleesch kost 24 per kg., maar meestal kan men het niet krijgen. In dit land van de koffie betalen wij voor dat product 12 per kg. Groen ten zyn er practiscn niet. Visch sporadisch. Klappers, die vroeger een paar luttele cen ten kostten, zijn peperduur. Voor de Europeanen met la gere salarissen is het leven uiteraard moeilijk. Vraag dus groot percentage aan malaria te lijden, velen hebben tubercu lose, bijna allen schurft. Er komt veel typhus voor. Dit alles wordt in Medan nog eens byzonderlyk bevorderd door het feit, dat de republikeinen de waterleiding hebben ver woest. Medan leeft al sinds December op put- en rivier water. Hout om het water te koken is moeilijk te krijgen en zeer kostbaar. Straks komt de heete tijd en vallen de putten droog. Om een juist beeld te geven van de ellende, die over heel dit land en volk rust als een vloek, zouden dc kolommen van dit blad niet voldoende zijn. Ik wil u de rest voor dit maal besparen. Maar de nood dringt. Werd 250 jaar geleden geboren. (Van onzen specialen verslaggever). In de loop van dit jaar zal het 250 jaar geleden zijn, dat Ste ven Hoogendijk werd geboren. Wie kent nog de naam van dezen Rotterdamschen pionier, die zijn tijd zoo merkwaardig ver vooruit was, dat zijn stre ven hoegenaamd geen begrip ontmoette bij zijn tijdgenooten, maar die door de loop der his torie gelijk heeft gekregen? Wat hij gedaan heeft voor Rot terdam, maar meer nog voor zijn vaderland, verdient aan de vergetelheid ontrukt te worden. Hij mag, posthuum, aanspraak maken op de lof en de hulde van het geheele Nederlandsche volk, in het bijzonder van al diegenen, die beneden de zee spiegel wonen. Vooral hun heeft hij een groote dienst bewezen! DE STOOMMACHINE. Hoogendijk was een eenvou dig ambachtsman, die echter verder keek dan de vier wan den van zijn werkplaatsje. Hij was een bewonderaar van Ja mes Watt, den eveneens voor dwaas uitgekreten Engelsch- man, die experimenteerde met ketels, waarin hij stoom onder druk ontwikkelde; st<jom, die door middel van een hefboom 'n wiel kon doen roteeren. Hoo gendijk begreep, dat dat grapje van groote beteekenis kon zijn; als de stoom van die ketel in staat was werktuigen in bewe ging te brengen dan stak daar een groote toekomst in Hoogendijk zag dit alles voor zijn geestesoog nog voor Watt tot bruikbare resultaten was gekomen. Het denkbeeld liet hem niet los en tenslotte liet hij een volledige „vuurmachine" uit Engeland komen teneinde haar hier te lande te demonstreeren en zijn betoogen kracht bij te zetten. Mede met 't oog op een en ander stichtte hij op 72- jarige leeftijd het later beroemd geworden Genootschap voor Proefondervindelijke wijsbegeer te, dat zich overigens ook met ^ndere vraagstukken heeft bezig gehouden. Maar afgezien daar van, in de bijeenkomsten van het genootschap heeft Hoogen- dijks machine meermalen be wondering afgedwongen, al zullen weinigen erin gezien heb ben wat Hoogendijk erin zag. Nochtans was onze pionier geenszins tevreden met dit. re sultaat. Hij zocht naar een ge legenheid om de „vuurmachine" te verbinden met een werktuig, opdat hij de bruikbaarheid daar van in de practijk zou kunnen aantoonen. Veel medewerking ondervond hij daarbij niet, doch ondanks zijn hooge leeftijd zette hij door en... hij bereikte zijn doel! In September 1787, toen Hoo gendijk de leeftijd van negentig jaar had bereikt, kwam de glo riedag van zijn leven: het eer ste Nederlandsche stoomgemaal werd in gebruik genomen. Het stond aan het einde van de tochtsloot, die de polder Blijdorp tot boezem diende, even buiten Rotterdams Delftsche Poort. De ingebruikneming droeg een feestelijk karakter en den pio nier, die het gemaal persoon lijk bekostigd had hij had er 25.000 gulden voor betaald werd de hulde gebracht, die hem toekwam. Men bedenke, dat dit 160 jaar geleden ge schiedde, nog voor de Fransche revolutie over Europa losbrand de, en dat de geestelijke vader van dit eerste stoomwerktuig op Nederlandsche bodem een kind van de Gouden Eeuw, een eeuwgenoot van Vondel en Rembrandt was! AFGEBROKEN. Het gefnaal werkte uitstekend; het sloeg meer water uit dan een molen en het werkte ook bij windstilte. Niettemin waren de Blijdorper veeboeren aller minst ingenomen met deze nieuwigheid. Zij waren er van overtuigd, dat het geraas de koeien onrustig maakte, ten gevolge waarvan zij minder melk gaven. Toen dan ook een' jaar of tien later een gegadigde een bod deed op de stoom machine, deden zij het ding gaarne van de hand. Zij waren blij de molens in eere te kun nen herstellen. Vermoedelijk is de nrachine naar de een of an dere fabriek verhuisd. De ge schiedenis zwijgt daarover. Ge lukkig heeft Hoogendijk deze vernedering niet meer meege maakt. Toen het gemaal werd afgebroken was hij reeds ge storven. NAKOMERTJES. Hoever de stichter van het merkwaardige Genootschap voor Proefondervindelijke Wijs begeerte zijn tijd vooruit was, moge blijken uit het feit, dat de eerste Nederlandsche stoom boot dateert van 1824, de eerste Nederlandsche locomotief van 1839. En het tweede stoomge maal in Nederland vsrscheen pas een halve eeuw nadat het eer ste zoo smadelijk was afgebro ken. Minister Bevin gaat bet conferentiegebouw te Moskou binnen. Nijpend vraagstuk bij de komst van Engelsche en Amerikaansche toeristen. Er zijn groote mogelijkheden (Van onzen Haagschen redacteur) Het wordt meer dan tijd dat er eens zeer ernstig gedacht wordt aart wat er van de zo mer wellicht gaat gèbeuren! Zeker we kijken reikhalzend uit naar de deviezenbrengers bij uitnemendheid, de toeristen, en dé berichten speciaal uit Amerika laten vermoeden, dat een zeker niet onbelangrijk contingent de groote haringvij ver zal oversteken om een be zoek aan het oude Europa te brengen. De eerste aanleg plaats zal natuurlijk Enge land z^jn, om daar df te blij ven öf wat van zeer velen wel de bedoeling zal zijn om dan verder trips naar het contingent te maken. Dat Ne derland dan een goede kans maakt om te worden bezocht staat vast. Echter: ook En- gelschen zullen van de zomer sterke neiging aan de dag leggen, zoo zij het eiland eens willen verlaten, een tocht naar ons land te ondernemen. Bij verleden jaar vergeleken is ons land er stukken op vooruitgegaan en was in het vorige reisseizoen voor den Brit Zwitserland het ideale oord, thans kan hjj beter in Nederland terecht, waar hij goedkooper kan logeeren (ook al neemt hy de eerste rangs hotels!) dan ln zyn vaderland. Men weèt hoe in Frankrijk en in België nog zooveel kapot is, vooral op het gebied der ho tel-accommodatie, zoodat ook die omstandigheid voor ons land gevolgen zal hebben Maarmaarhoe staat het hier nu eigenlijk precies met de logeergelegen- heid? De welhaast catastro fale vorstperiode legt op het gebied der (restauratie)) bouwery wat er dan nog kon worden gedaan alles stil; de weken verstrijken ln- tusschen, het is meteen zoo lente. Is er wel voldoende aan gedacht, dat h©t op die ma nier met de ontvangst van de toeristenstroom wel eens spaak kon gaan loopen? SCHEVENINGEN. Nemen we nu allereerst eens Scheveningen, vroeger het groote oord voor de buiten- landsche „zomermensch", wat is daar tensoltte nog „bruik baar" van? Het Oranjehotel wordt gesloopt. Palace zou wel een millioen kosten om te worden opgeknapt. Het Grand. Hotel is door militairen bezet en zal van de zomer niet wor den vrijgegeven. Aldus blijft als eenfg' groot centrum het Kurhaus over met Rauch en Savoy Vroeger wemelde het te Scheveningen van de klei nere en kleine pensions; ook daar is weinig meer van over gebleven, men zie o.a. maar eens langs de Gevers Deynoot- wegEn wat beteekenen Katwijk, Noordwijk nog? En van de stedelijke groote ho tels in Den Haag zijn er nog maar enkele beschikbaar. Veel hotelruimte ls door de militai re overheid gevorderd. In Mei zal het Kurhaus wor den bezet door een internatio naal toeristisch congres; men verwacht wel bij de twee hon derd menschen, die een week of drie zullen blijven. Dan ls het Kurhaus zoowat vol en daarmee de groote logeergele- genheid van Scheveningen Als in die tijd al eens uit En geland toeristen willen over komen zitten we al leelijk in de knel TOEKOMSTILLUSIE-S. Met een en ander willen we maar zeggen, dat het heel prettig is om zich te vermeien in toekomst-illusies wat be treft de buitenland3che toeris ten, maar dat men thans wel terdege moet gaan uitmaken, hoe een en ander dient te worden geregeld. Want als de buitenlanders hier straks in grooten eetale „een strop" ha len, of althans slechte ervarin gen opdoen, wat het „onder dak" betreft dan zyn we ver der van huis dan ooit met on ze naam als toeristenoord. Niets ls nadeeliger dan dat de terugkeerende toeristen thuis vertellen, dat ze het daar ln Nederland „slecht" hebben ge had en vooral veel goeds ge wend zijnde Amerikanen wil natuurlijk graag prettige in drukken opdoen. Misschien dat in deze „het binnenland" meer uit komst kan bieden? MAATREGELEN NOODIG. Er zullen ten spoedigste drastische maatregelen dienen te volgen om het probleem tij dig te kunnen beheerschen. Wil men werkelijk van de zo mer kunnen proflteeren van de unieke mogelijkheden, wel ke zich voor ons land op toe ristisch gebied voordoen dié~Voor de welvaart van ons zich met alle macht uit de narigheid worstelende volk, dan zal men niet moeten te rugschrikken voor zeer ingrij pende maatregelen. Alles wat voor de ontvangst van buiten landers dienen kan zal moeten worden vrijgemaakt en als er inderdaad geen kijk op zou zijn dat de diverse groote, thans gevorderde hotels voor het doel beschikbaar komen ook verder niet voldoende pri ma logeerruimte vrij komt (mede met het oog op de toch ook te verwachten stroom van vacantiegenietende landgenoo- ten) of... moeten die maar thuis blijven dan zal men tijdig ervoor moeten zorgen dat in elk geval niet meer buitenlanders hier komen dan we hier behoorlijk kunnen bergen, ook al komen er dan maar weinig. Want beter wei nig tevreden buitenlandsche toeristen dan veel teleurge stelde. We moeten in elk geval nooit om nu maar wat geld in 't laadje te krijgen onze naam grondig bederven. Allereerst onze regeering moge dit klemmende vraag stuk met alle noodige spoed en geboden wijsheid bezien! landes over de straat gespan nen, met oranje gesierd en een keurig ge-automatiseerd draaiorgel gaf aan alles al iets heel feestelijks, want wy werden verwelkomd door het vroolijke, onsterfelijke „In naam van Oranje, doe open de poort". HISTORISCHE REVUE. We gingen aanstonds „de stad in". Eerst eens ons laat ste tabaksbonnetje inwisse len. Daar was het al direct raak, want de vrouw* die ons hielp bleek mee te werken aan de groote historische re vue, welke op Dinsdag 1 April a.s. gegeven zal worden ter gelegenheid van het feit, dat 375 jaar geleden „Den Briel" voor den Prins gewon nen werd. En zij zong mee des 's morgéns te geven cantate „Het lied van Den Briel". Maar zij was nog vol van de groote feestviering op 1 April 1922 toen de Konink lijke familie aanwezig was om getuige te zijn van de gran diose „bestorming van Den Briel", die toen in kleuren en geuren gegeven is. Tevens werd toen door H.M. het mo numentje onthuld op de plaats, waar de fundamenten der Noorderpoort nog ontbloot liggen met het opschrift: „Hier ter plaatse rammeiden de Watergeuzen de Brielsche Noorderpoort op Dinsdag 1 April 1572 des avonds te on- geyeer half negen". Thans weer een Dinsdag, maar by na vier eeuwen laterDitmaal wordt het glanspunt der feestviering een magnifieke historische revue, met wel 300 medewerkenden, onder leiding van den bekenden Kommer Kleijn. O.a. komt in deze revue voor het huwelijk tusschen Prins Willem en Charlotte de Bourbon, dat te Brielle in 1575 gesloten werd. TOEN OP DE TOREN „Mijn zuster is Charlotte de Bourbon vertelde onze winkelierster niet zonder een glimlach van voldoening. De Brielenaren zijn vol van het komende feest en moeten niet denken aan de ramp, dat het dan regent. Want na de op voering der revue is er de groote historische optocht. Op de Turfmarkt verrijst een Lunapark. En daverend zal de' versiering zijn zoo kregen wij te hooren want thans meer dan ooit voelt iedereen aan, wat de vryheid voor het land beteekent, en wat de historicus Veltenaar bedoelde toen hij schreef, dat toen de Geuzen op de stompe to ren van de Catharijnekerk het Oranje, Blanje Bleu heeschen ,de wereldgeschiedenis voor één dag de toren van Den Briel heeft aangeraakt..." BLOYS VAN TRESLONG KOMT OOK De heer W. Bravenboer, de beheerder van het museum, leidt gaarne ieder in zijn hei ligdom en dan verwijlt men weer in verre dagen van weleer. Hier ziet men oude, vergeelde prenten met be roemde namenCoppelstock, Bloys van Treslong, de man, die van van der Marck ge daan wist te krijgen, de stad niet alleen voor proviandee ring der. schepen te gebrui ken, maar haar voor den Prins te behouden. Dat is groot staatsmansinzicht ge weest „Een Bloys van Tres long, een nazaat die in Den Haag woont, komt Dinsdag ook vertelde ons dc heer Bravenboer, blij dat hij ons het nieuwtje meedeelen kon, verder meenende te weten, dat ook te Kampen nog een Bloys van Treslong woont. IN EENZAAM GEPEINZEN Ten besluite hebben wij nog een „pelgrimage" gewijd aan wylen de Noorderpoort. De half-vergane fundamenten lig gen op militair terrein, een zaam temidden van glooiend grasland naar de zijde, waar vroeger eeuwen de later verzande haven was. Heerlijk gekoesterd door het zonnetje hebben we toen een poosje zitten peinzen over weleer en in ons geestesoog zagen we de woeste horde optrekken... vette rookwolken stijgen op... met hevige inspanning be- beukt men de poortdeuren. „In naam van Oranje, Doe open de poort Hier begon het vrije Ne derland zijn leven. Voor de luisterrijke herdenking daar van maakt Brielle zich thans op Over de Niagara. Jean Lussier, Fransch- man van geboorte, heeft te Ottawa medegedeeld, dat hij bezig is met een plan om de watervallen der Niagara over te steken. Dit zou in een rubberbal geschieden en hij zou zich eventueel uit een vliegtuig ln de rivier laten gooien, daar functionarissen hebben medegedeeld, dat zij hem niet van de oever willen laten afsteken. Het water in de over stroomde gebieden in Engeland daalt, thans overal, ofschoon het naar schatting twee maan den zal duren alvorens het ry_ ke bouwland geheel kan wor den drooggepompt.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1947 | | pagina 5