Bijbels
stoomgemaal
Honger
voor de Russen
Waar het vrije Nederland
begon te leven
Het eerste
dreigt op Java en Sumatra
Hotelruimte
ja of neen?
TWEEDE BLAD
Woensdag 2 April 1947
Provinciale Zeeuwsche Courant
Maar de Kerstboom wordt er pas
op Nieuwjaarsdag ontstoken.
Eenvoudig geloof.
(Van een bijzonderen
correspondent)
Godsdienstonderwijs wordt
in Rusland buiten-de scholen
en universiteiten gehouden,
hoewel er niet langer meer
een atheïstische propaganda
is. De godsdienst neemt een
zeer klein gedeelte in het le-
van van de ontwikkelden in,
maar onder de meer arme
menschen voornamelijk op
het platteland is er nog een
eenvoudig geloof.
Voor de revolutie had Rus
land meer kerken dan waar
aan het behoefte had; het
grootste gedeelte ervan is nu
gesloten en als zij interessant
waren, werden zij tot musea
ingericht, zoo niet, dan wer
den zij voor opslagplaatsen
gebruikt of afgenomen.
Niet lang geleden nam ik
een aanzienlijn bezoeker uit de
Sovjet-Unie mee naar „West
minster Abbey". Zijn eerste
vraag was: „Waarvoor wordt
dit gebouw gebruikt" en hij
was verrast te vernemen, dat
het nog steeds een kerk was.
Een bepaald aantal Russi
sche kerken is echter open ge
bleven en er wordt zeer druk
gebruik van gemaakt. Zondags
of op van de groote kerkelijke
feestdagen komen er vele
jongeren. DF OOBLOG.
Tijdens de oorlog hadden
velen de behoefte aan een ge
loof. Er zijn gedurende de oor
log meer menschen gedoopt,
dan ooit tevoren sinds de revo
lutie. Een jong meisje, wier
heidensche naam Venus was,
veranderde deze na haar doop
in Vera.
Naast de Orthodoxe kerk
komen nog vele andere voor:
ongeveer twintig millioen Mos
lems, drie millioen Joden,
groote Roomsch Katholieke
organisaties (voornamelijk Li-
thauers en Polen), Luther-
schen, vele Doopsgezinden en
andere secten.
Het Russische karakter
heeft altijd een neiging ver
toond naar een soort Vrijzin
nig Protestantisme en het com
munisme had bij deze groep
de meeste invloed. Ik bracht
eenige tijd door temidden van
een Moslem secte en het scheen
mij toe, dat in de periode, toen
de godsdienst werd vervolgd,
de Islam gemakkelijker aan
de vervolgingsgroep ontkwam
dan de Christelijke leer.
Ik kende een. groot aantal
Joden, maar geen van hen had
ook maar eenige belangstelling
voor de godsdienst. Doch er is
een soort Jood uit de Ghetto's
van de oude families in de
Oekraïnedie zijn godsdienst
serieus opvat. De intellectuee-
len zijn echter allen atheïsten.
DE BIJBEL.
Gedurende de revolutie zijn
er in Rusland geen bijbels ge
drukt en tot voor kort waren
zij zelfs niet in tweedehandsch
boekwinkels te krijgen. Doch
de laatste jaren wordt dè Bij
bel in Rusland weer gedrukt.
Toen ik het land in de herfst
van 1945 verliet, begonnen de
bijbels in een van de Moskou-
sche winkels weer te verschij
nen. In Oud-Slavonië waar
een taal wordt gesproken even
verschillend van Russisch als
Middeleeuwsch Engelsch van
het tegenwoordige kosten
zij ongeveer het loon, dat een
keukenmeid in een maand ver
dient. In Rusland zelf kosten
zrj drie a viermaal zooveel.
In deze omstandigheden is
het niet vreemd, dat de Bijbel
weinig bekend) is. Een jonge
vrouw had de geschiedenis van
Jozef in Egypte gelezen. Zti
vertelde mij het verhaal alsof
het het'laatste nieuws was. Zij
was tamelijk onder de indruk,
toen ik haar zei, dat aan ie
dereen in ons land deze ge
schiedenissen werden onder
wezen.
DE GEESTELIJKEN.
Aan de andere kant wordt
het belijden van geloof weer
vrij toegelaten. Priesters heb
ben hun werk, dat stil lag
sinds de revolutie, weer opge
nomen en de Patriarch van
Moskou heeft een comfortabel
onderkomen gekregen in de
vroegere Duitsche ambassade.
Over de activiteit van de Rus
sische kerk wordt veel in het
buitenland geschreven, maar
zeer weinig in het land zelf.
Het geloof "wordt niet meer in
het openbaar aangevallen. De
eenige vorm waarin dit ge
beurt en wat anti-godsdiensti
ge propaganda kan worden ge
noemd, zijn de openbare lezin
gen, die in alle groote steden
worden gehouden .in het kader
van elementaire wetenschap
pen.
KERSTBOOMEN.
Kerstboomen echter betee-
kenen evenveel voor Russische
kinderen als voor de onzen: zij
verlichten ze met kaarsen en
hangen er speelgoed aan. Iede
re Fröbelschool heeft haar
Kerstboom en de ouders doen
hun best om het thuis ook
zoo gezellig mogelyk te maken.
En dan zijn er de Kerstboomen
in het gebouw van de vakver-
eenigingen, waar een soort
altijddurend-l^inderfeest is in
gericht, dat weken daar blijft.
De mooiste Kerstboomen heb
ik in de weeshuizen gezien.
Deze huizen worden buitenge
woon goed geleid en alles
wordt voor de kinderen ge
daan om het gemis van een
eigen huis te vergoeden.
Kerstboomen in de Sovjet-,
Unie worden echter niet op
Kerstmis, maar op Nieuwjaar
gebruikt en alles is erop ge
richt om de kinderen eenige
religieuze tendenz te laten
vergeten.
Eens hoorde ik eenige kleine
kinderen bij een orgel een
Kerstliedje zingen. Het ging
ipje, dat
»rg<
He
over een Kerstboom]
van een collectieve boerderij
kwam. Er waren allerlei pië
teitsvolle communistische mo
tieven in verweven.
Zij, die inlichtingen kunnen
verschaffen over Adriaan Jo-
han Jan Boogaard, geb. 14 Oct.
1917 te 's-Gravenhage, die
tijdens de Duitsche bezetting
door het geheele land opereer
de in samenwerking met de
S.D. tegen onderduikers en
Joden, worden verzocht zich te
wenden tot de P.R.A., Lange
Voorhout 13, Den Haag (tel.
K 1700 No. 183990).
De sleepboot Volharding van
de reedertf Doeksen heeft ln de
loop van Zondagavond con
tact weten te maken met het
op een mijn geloopen Noorsche
schip „Titanian De booten
Blankenburg en Maas uit
Maassluis, die eveneens ter as
sistentie waren uitgevaren,
hebben echter de geheele nacht
tevergeefs gezocht. Eerst
Maandagmorgen omstreeks
half tien hebben zij het schip
fevonden. De sleepbooten heb-
en hierna hun sleeptrossen
overgebrïttht en zijn thans met
het schip naar een Nederland-
sche haven onderweg. De „Ti
tanian" heeft zware slagzij en
het is nog zeer de vraag of het
zal gelukken het schip te ber
gen. De Katwijk V, die de be
manning aan boord heeft geno
men, is eveneens nog bij de
„Titanian".
Spoory/egconferentie
geëindigd.
Vrijdag is te Brussel de in
ternationale conferentie van
spoorwegpersoneel, waar aan
11 landen hebben deelgeno
men, geëindigd.
Er werd besloten een inter
nationale conventie, waarbij
om de instelling van een 40-
urige werkweek by alle spoor-
wegmaatschappijen zal worden
verzocht, op de volgende ver
gadering in beschouwing te
nemen. De conferentie legde er
evenwel de nadruk op, dat
„niets verandering zal'kunnen
brengen in onze beslissing om
deze verbetering, welke nood
zakelijk is voor de cultureele
en soc. vooruitgang van de ar
beiders-klasse, te bereiken".
De conferentie besloot voorts
op alle regeeringen en spoor
wegmaatschappijen een beroep
te doen om zoo spoedig moge
lijke invoering van automati
sche koppelingen op alle Euro-
peesche spoorwegen, wat zij
voor de veiligheid van belang
acht.
„Titanian" wordt gesloopt.
Wallace naar Frankrijk en
Scandinavië.
De Liberale Amerikaansche
eoliticus en oud-minister van
andel, Wallace, heeft bekend
gemaakt, dat hjj na zijn voor
genomen bezoek aan Engeland
zich ook naar Parijs, Stock
holm, Oslo en Kopenhagen zal
begeven om met regeeringslei-
ders te spreken over de moge
lijkheden voor het versterken
der Vereenigde Volken en de
reactie van het volk op de
Amerikaansche politiek te er
varen.
Naar het A.F.P. verneemt,
heeft Wallace uitnoodigingen,
om ook naar Italië, Nederland
en Tsjecho-Slowakije te ko
men, wegens drukke bezighe
den niet kunnen aanvaarden,
doch hij is voornemens deze
landen later te bezoeken.
DEN BR1EL HERDENKT ZIJN BEVRIJDING.
Een historische revue.
(Van onzen specialen
verslaggever.)
Platgedrukt in een „Bellen-
wagen", welke de busdienst
onderhoudt tusschen Maas
sluis en Oostvoorne en waar
in een zeer gemengd gezel
schap bijna op eikaars schoot
zat, arriveerden wjj dezer da
gen op - een zonnige ochtend
in het -zich tot feestvieren ge
reedmakende historische ste
deke Brielle. Hoe vredig lag
daar nu het oude stadje.
Overal had men reeds guir-
Steven Hoogendijk, een vergeten pionier.
ZIJN OPLOSSING.
Hoe de toestand was kort voor de
onderteekening van Linggadjati.
Nu Linggadjati geteekend is openen zich nieuwe perspec
tieven in Indië. Of men de onderteekening van het accoord
wil toejuichen dan wel betreuren, doet eigenlyk weinig ter
zake. Een feit is, dat zij noodzakelijk was geworden; de toe
stand was onhoudbaar. Hoe erg het er was (en misschien
nog is) vertelt onze Indische correspondent in bijgaande
brief, die vóór 25 Maart werd geschreven.
niet hoe de honderdduizenden
Indonesiërs er voor staan,
waarvan nog velen te ziek en
te zwak zijn om te werken.
Want van degeen die uit het
binnenland naar ons gebied
zijn gevlucht, blijkt een zeer
Op de Londensclie tentoon
stelling „Het ideale huis'
werd een theepot-, gedemon
streerd, die past in een plas
tiek-voet, waarop een metalen
met vilt bekleed deksel
aansluit. Nu heeft men geen
theemuts meer noodlg.
(Van onzen Indischen
correspondent).
Dat de huidige toestand geen
weken, laat staan maanden
meer kan voortduren, wordt
tot zelfs in de hoogste regee-
ringskringen openlijk erkend.
De ontwikkeling der Indische
tragedie is thans op een punt
genaderd, waarbij men zonder
overdrijving van een noodtoe
stand kan spreken. In het bin
nenland grrjpen pest, honger
en armoede met steeds sneller
vaart om zich heen. In Noord-
Sumatra is het dezer dagen
zelfs reeds tot een volks-op-
stand tegen de republikeinsche
leiders gekomen.
In de bezette gebieden wordt
het leven niet minder onhoud
baar. Honderdduizenden leven
in belegerde vestes, binnen de
demarkatielijn, waar het nog
voortdurend tot kleine militai
re incidenten komt. Maar dat
is het ergste niet: het ergste
is de volledige economische
blokkade, die de republiek sys
tematisch en opzettelijk tegen
de bezette steden en arealen
begonnen is. Er komt geen
groente meer uit het binnen
land, geen rijst, geen vleesch
of visch. Voor de Hollanders,
die onder een geregeld distri
butie-systeem vallen, dreigt
niet direct hongersnood. Maar
binnen het bezette gebied le
ven ook honderdduizenden Chi-
neezen en Indonesiërs, die uit
vrees voor terreur, de bescher
ming onzer troepen hebben ge
zocht. Het is volslagen onmo
gelijk deze van alles berooide
menschen van voedsel en an
dere directe levensbehoeften te
voorzien. Ze zyn gedoemd te
kiezen tusschen de hongerdood
of afgeslacht te worden door
hun rasgenooten, wanneer ze
weer over de demarkatielijn
teruggaan.
De republikeinen gaan intus-
schen voort in het areaal rond
de steden de te velde staande
oogst te verwoesten, over
stroomingen te veroorzaken en
ondernemings-schuren in brand
te steken. De nieuwe oorlog,
sinds het jongste bevel van
„staakt het vuren" ontbrand,
is geen oorlog meer van sten-
gun of mitrailleur, maar van
het economische wapen. En het
wordt met zulk een geraffi
neerdheid toegepast, dat de
situatie in de bezette gebieden
een benauwend karakter aan
neemt. Batavia heeft op het
oogenbllk, dat ik dit schrijf,
nog slechts voor een maand
rijst. Medan en andere plaat
sen zijn er niet beter aan toe.
Een stukje vleesch kost 24
per kg., maar meestal kan men
het niet krijgen. In dit land
van de koffie betalen wij voor
dat product 12 per kg. Groen
ten zyn er practiscn niet.
Visch sporadisch. Klappers, die
vroeger een paar luttele cen
ten kostten, zijn peperduur.
Voor de Europeanen met la
gere salarissen is het leven
uiteraard moeilijk. Vraag dus
groot percentage aan malaria
te lijden, velen hebben tubercu
lose, bijna allen schurft. Er
komt veel typhus voor. Dit
alles wordt in Medan nog eens
byzonderlyk bevorderd door
het feit, dat de republikeinen
de waterleiding hebben ver
woest. Medan leeft al sinds
December op put- en rivier
water. Hout om het water te
koken is moeilijk te krijgen en
zeer kostbaar. Straks komt de
heete tijd en vallen de putten
droog.
Om een juist beeld te geven
van de ellende, die over heel
dit land en volk rust als een
vloek, zouden dc kolommen
van dit blad niet voldoende
zijn. Ik wil u de rest voor dit
maal besparen. Maar de nood
dringt.
Werd 250 jaar geleden
geboren.
(Van onzen specialen
verslaggever).
In de loop van dit jaar zal het
250 jaar geleden zijn, dat Ste
ven Hoogendijk werd geboren.
Wie kent nog de naam van
dezen Rotterdamschen pionier,
die zijn tijd zoo merkwaardig
ver vooruit was, dat zijn stre
ven hoegenaamd geen begrip
ontmoette bij zijn tijdgenooten,
maar die door de loop der his
torie gelijk heeft gekregen?
Wat hij gedaan heeft voor Rot
terdam, maar meer nog voor
zijn vaderland, verdient aan de
vergetelheid ontrukt te worden.
Hij mag, posthuum, aanspraak
maken op de lof en de hulde
van het geheele Nederlandsche
volk, in het bijzonder van al
diegenen, die beneden de zee
spiegel wonen. Vooral hun heeft
hij een groote dienst bewezen!
DE STOOMMACHINE.
Hoogendijk was een eenvou
dig ambachtsman, die echter
verder keek dan de vier wan
den van zijn werkplaatsje. Hij
was een bewonderaar van Ja
mes Watt, den eveneens voor
dwaas uitgekreten Engelsch-
man, die experimenteerde met
ketels, waarin hij stoom onder
druk ontwikkelde; st<jom, die
door middel van een hefboom
'n wiel kon doen roteeren. Hoo
gendijk begreep, dat dat grapje
van groote beteekenis kon zijn;
als de stoom van die ketel in
staat was werktuigen in bewe
ging te brengen dan stak daar
een groote toekomst in
Hoogendijk zag dit alles voor
zijn geestesoog nog voor Watt
tot bruikbare resultaten was
gekomen. Het denkbeeld liet
hem niet los en tenslotte liet hij
een volledige „vuurmachine" uit
Engeland komen teneinde haar
hier te lande te demonstreeren
en zijn betoogen kracht bij te
zetten. Mede met 't oog op een
en ander stichtte hij op 72-
jarige leeftijd het later beroemd
geworden Genootschap voor
Proefondervindelijke wijsbegeer
te, dat zich overigens ook met
^ndere vraagstukken heeft bezig
gehouden. Maar afgezien daar
van, in de bijeenkomsten van
het genootschap heeft Hoogen-
dijks machine meermalen be
wondering afgedwongen, al
zullen weinigen erin gezien heb
ben wat Hoogendijk erin zag.
Nochtans was onze pionier
geenszins tevreden met dit. re
sultaat. Hij zocht naar een ge
legenheid om de „vuurmachine"
te verbinden met een werktuig,
opdat hij de bruikbaarheid daar
van in de practijk zou kunnen
aantoonen. Veel medewerking
ondervond hij daarbij niet, doch
ondanks zijn hooge leeftijd
zette hij door en... hij bereikte
zijn doel!
In September 1787, toen Hoo
gendijk de leeftijd van negentig
jaar had bereikt, kwam de glo
riedag van zijn leven: het eer
ste Nederlandsche stoomgemaal
werd in gebruik genomen. Het
stond aan het einde van de
tochtsloot, die de polder Blijdorp
tot boezem diende, even buiten
Rotterdams Delftsche Poort. De
ingebruikneming droeg een
feestelijk karakter en den pio
nier, die het gemaal persoon
lijk bekostigd had hij had er
25.000 gulden voor betaald
werd de hulde gebracht, die
hem toekwam. Men bedenke,
dat dit 160 jaar geleden ge
schiedde, nog voor de Fransche
revolutie over Europa losbrand
de, en dat de geestelijke vader
van dit eerste stoomwerktuig
op Nederlandsche bodem een
kind van de Gouden Eeuw, een
eeuwgenoot van Vondel en
Rembrandt was!
AFGEBROKEN.
Het gefnaal werkte uitstekend;
het sloeg meer water uit dan
een molen en het werkte ook
bij windstilte. Niettemin waren
de Blijdorper veeboeren aller
minst ingenomen met deze
nieuwigheid. Zij waren er van
overtuigd, dat het geraas de
koeien onrustig maakte, ten
gevolge waarvan zij minder
melk gaven. Toen dan ook een'
jaar of tien later een gegadigde
een bod deed op de stoom
machine, deden zij het ding
gaarne van de hand. Zij waren
blij de molens in eere te kun
nen herstellen. Vermoedelijk is
de nrachine naar de een of an
dere fabriek verhuisd. De ge
schiedenis zwijgt daarover. Ge
lukkig heeft Hoogendijk deze
vernedering niet meer meege
maakt. Toen het gemaal werd
afgebroken was hij reeds ge
storven.
NAKOMERTJES.
Hoever de stichter van het
merkwaardige Genootschap
voor Proefondervindelijke Wijs
begeerte zijn tijd vooruit was,
moge blijken uit het feit, dat de
eerste Nederlandsche stoom
boot dateert van 1824, de eerste
Nederlandsche locomotief van
1839. En het tweede stoomge
maal in Nederland vsrscheen pas
een halve eeuw nadat het eer
ste zoo smadelijk was afgebro
ken.
Minister Bevin gaat bet conferentiegebouw te
Moskou binnen.
Nijpend vraagstuk bij de komst van Engelsche
en Amerikaansche toeristen.
Er zijn groote mogelijkheden
(Van onzen Haagschen
redacteur)
Het wordt meer dan tijd dat
er eens zeer ernstig gedacht
wordt aart wat er van de zo
mer wellicht gaat gèbeuren!
Zeker we kijken reikhalzend
uit naar de deviezenbrengers
bij uitnemendheid, de toeristen,
en dé berichten speciaal uit
Amerika laten vermoeden, dat
een zeker niet onbelangrijk
contingent de groote haringvij
ver zal oversteken om een be
zoek aan het oude Europa te
brengen. De eerste aanleg
plaats zal natuurlijk Enge
land z^jn, om daar df te blij
ven öf wat van zeer velen
wel de bedoeling zal zijn
om dan verder trips naar het
contingent te maken. Dat Ne
derland dan een goede kans
maakt om te worden bezocht
staat vast. Echter: ook En-
gelschen zullen van de zomer
sterke neiging aan de dag
leggen, zoo zij het eiland eens
willen verlaten, een tocht naar
ons land te ondernemen.
Bij verleden jaar vergeleken
is ons land er stukken op
vooruitgegaan en was in het
vorige reisseizoen voor den
Brit Zwitserland het ideale
oord, thans kan hjj beter in
Nederland terecht, waar hij
goedkooper kan logeeren (ook
al neemt hy de eerste rangs
hotels!) dan ln zyn vaderland.
Men weèt hoe in Frankrijk en
in België nog zooveel kapot is,
vooral op het gebied der ho
tel-accommodatie, zoodat ook
die omstandigheid voor ons
land gevolgen zal hebben
Maarmaarhoe
staat het hier nu eigenlijk
precies met de logeergelegen-
heid? De welhaast catastro
fale vorstperiode legt op het
gebied der (restauratie))
bouwery wat er dan nog
kon worden gedaan alles
stil; de weken verstrijken ln-
tusschen, het is meteen zoo
lente. Is er wel voldoende aan
gedacht, dat h©t op die ma
nier met de ontvangst van de
toeristenstroom wel eens spaak
kon gaan loopen?
SCHEVENINGEN.
Nemen we nu allereerst eens
Scheveningen, vroeger het
groote oord voor de buiten-
landsche „zomermensch", wat
is daar tensoltte nog „bruik
baar" van? Het Oranjehotel
wordt gesloopt. Palace zou wel
een millioen kosten om te
worden opgeknapt. Het Grand.
Hotel is door militairen bezet
en zal van de zomer niet wor
den vrijgegeven. Aldus blijft
als eenfg' groot centrum het
Kurhaus over met Rauch en
Savoy Vroeger wemelde het
te Scheveningen van de klei
nere en kleine pensions; ook
daar is weinig meer van over
gebleven, men zie o.a. maar
eens langs de Gevers Deynoot-
wegEn wat beteekenen
Katwijk, Noordwijk nog? En
van de stedelijke groote ho
tels in Den Haag zijn er nog
maar enkele beschikbaar. Veel
hotelruimte ls door de militai
re overheid gevorderd.
In Mei zal het Kurhaus wor
den bezet door een internatio
naal toeristisch congres; men
verwacht wel bij de twee hon
derd menschen, die een week
of drie zullen blijven. Dan ls
het Kurhaus zoowat vol en
daarmee de groote logeergele-
genheid van Scheveningen
Als in die tijd al eens uit En
geland toeristen willen over
komen zitten we al leelijk in
de knel
TOEKOMSTILLUSIE-S.
Met een en ander willen we
maar zeggen, dat het heel
prettig is om zich te vermeien
in toekomst-illusies wat be
treft de buitenland3che toeris
ten, maar dat men thans wel
terdege moet gaan uitmaken,
hoe een en ander dient te
worden geregeld. Want als de
buitenlanders hier straks in
grooten eetale „een strop" ha
len, of althans slechte ervarin
gen opdoen, wat het „onder
dak" betreft dan zyn we ver
der van huis dan ooit met on
ze naam als toeristenoord.
Niets ls nadeeliger dan dat de
terugkeerende toeristen thuis
vertellen, dat ze het daar ln
Nederland „slecht" hebben ge
had en vooral veel goeds ge
wend zijnde Amerikanen wil
natuurlijk graag prettige in
drukken opdoen.
Misschien dat in deze
„het binnenland" meer uit
komst kan bieden?
MAATREGELEN NOODIG.
Er zullen ten spoedigste
drastische maatregelen dienen
te volgen om het probleem tij
dig te kunnen beheerschen.
Wil men werkelijk van de zo
mer kunnen proflteeren van
de unieke mogelijkheden, wel
ke zich voor ons land op toe
ristisch gebied voordoen
dié~Voor de welvaart van ons
zich met alle macht uit de
narigheid worstelende volk,
dan zal men niet moeten te
rugschrikken voor zeer ingrij
pende maatregelen. Alles wat
voor de ontvangst van buiten
landers dienen kan zal moeten
worden vrijgemaakt en als er
inderdaad geen kijk op zou zijn
dat de diverse groote, thans
gevorderde hotels voor het
doel beschikbaar komen
ook verder niet voldoende pri
ma logeerruimte vrij komt
(mede met het oog op de toch
ook te verwachten stroom van
vacantiegenietende landgenoo-
ten) of... moeten die maar
thuis blijven dan zal men
tijdig ervoor moeten zorgen
dat in elk geval niet meer
buitenlanders hier komen dan
we hier behoorlijk kunnen
bergen, ook al komen er dan
maar weinig. Want beter wei
nig tevreden buitenlandsche
toeristen dan veel teleurge
stelde. We moeten in elk geval
nooit om nu maar wat geld in
't laadje te krijgen onze naam
grondig bederven.
Allereerst onze regeering
moge dit klemmende vraag
stuk met alle noodige spoed
en geboden wijsheid bezien!
landes over de straat gespan
nen, met oranje gesierd en
een keurig ge-automatiseerd
draaiorgel gaf aan alles al
iets heel feestelijks, want wy
werden verwelkomd door het
vroolijke, onsterfelijke „In
naam van Oranje, doe open
de poort".
HISTORISCHE REVUE.
We gingen aanstonds „de
stad in". Eerst eens ons laat
ste tabaksbonnetje inwisse
len. Daar was het al direct
raak, want de vrouw* die ons
hielp bleek mee te werken
aan de groote historische re
vue, welke op Dinsdag 1
April a.s. gegeven zal worden
ter gelegenheid van het feit,
dat 375 jaar geleden „Den
Briel" voor den Prins gewon
nen werd. En zij zong mee
des 's morgéns te geven
cantate „Het lied van Den
Briel". Maar zij was nog vol
van de groote feestviering op
1 April 1922 toen de Konink
lijke familie aanwezig was om
getuige te zijn van de gran
diose „bestorming van Den
Briel", die toen in kleuren en
geuren gegeven is. Tevens
werd toen door H.M. het mo
numentje onthuld op de
plaats, waar de fundamenten
der Noorderpoort nog ontbloot
liggen met het opschrift:
„Hier ter plaatse rammeiden
de Watergeuzen de Brielsche
Noorderpoort op Dinsdag 1
April 1572 des avonds te on-
geyeer half negen". Thans
weer een Dinsdag, maar by na
vier eeuwen laterDitmaal
wordt het glanspunt der
feestviering een magnifieke
historische revue, met wel 300
medewerkenden, onder leiding
van den bekenden Kommer
Kleijn. O.a. komt in deze revue
voor het huwelijk tusschen
Prins Willem en Charlotte de
Bourbon, dat te Brielle in
1575 gesloten werd.
TOEN OP DE TOREN
„Mijn zuster is Charlotte
de Bourbon vertelde onze
winkelierster niet zonder een
glimlach van voldoening. De
Brielenaren zijn vol van het
komende feest en moeten niet
denken aan de ramp, dat het
dan regent. Want na de op
voering der revue is er de
groote historische optocht.
Op de Turfmarkt verrijst een
Lunapark. En daverend zal de'
versiering zijn zoo kregen
wij te hooren want thans
meer dan ooit voelt iedereen
aan, wat de vryheid voor het
land beteekent, en wat de
historicus Veltenaar bedoelde
toen hij schreef, dat toen
de Geuzen op de stompe to
ren van de Catharijnekerk het
Oranje, Blanje Bleu heeschen
,de wereldgeschiedenis
voor één dag de toren van
Den Briel heeft aangeraakt..."
BLOYS VAN TRESLONG
KOMT OOK
De heer W. Bravenboer,
de beheerder van het museum,
leidt gaarne ieder in zijn hei
ligdom en dan verwijlt men
weer in verre dagen van
weleer. Hier ziet men oude,
vergeelde prenten met be
roemde namenCoppelstock,
Bloys van Treslong, de man,
die van van der Marck ge
daan wist te krijgen, de stad
niet alleen voor proviandee
ring der. schepen te gebrui
ken, maar haar voor den
Prins te behouden. Dat is
groot staatsmansinzicht ge
weest „Een Bloys van Tres
long, een nazaat die in Den
Haag woont, komt Dinsdag
ook vertelde ons dc heer
Bravenboer, blij dat hij ons
het nieuwtje meedeelen kon,
verder meenende te weten,
dat ook te Kampen nog een
Bloys van Treslong woont.
IN EENZAAM GEPEINZEN
Ten besluite hebben wij nog
een „pelgrimage" gewijd aan
wylen de Noorderpoort. De
half-vergane fundamenten lig
gen op militair terrein, een
zaam temidden van glooiend
grasland naar de zijde, waar
vroeger eeuwen de later
verzande haven was. Heerlijk
gekoesterd door het zonnetje
hebben we toen een poosje
zitten peinzen over weleer en
in ons geestesoog zagen we
de woeste horde optrekken...
vette rookwolken stijgen op...
met hevige inspanning be-
beukt men de poortdeuren.
„In naam van Oranje,
Doe open de poort
Hier begon het vrije Ne
derland zijn leven. Voor de
luisterrijke herdenking daar
van maakt Brielle zich thans
op
Over de Niagara.
Jean Lussier, Fransch-
man van geboorte, heeft
te Ottawa medegedeeld,
dat hij bezig is met een
plan om de watervallen
der Niagara over te
steken. Dit zou in een
rubberbal geschieden en
hij zou zich eventueel
uit een vliegtuig ln de
rivier laten gooien, daar
functionarissen hebben
medegedeeld, dat zij
hem niet van de oever
willen laten afsteken.
Het water in de over
stroomde gebieden in Engeland
daalt, thans overal, ofschoon
het naar schatting twee maan
den zal duren alvorens het ry_
ke bouwland geheel kan wor
den drooggepompt.