Het prijsniveau Slappe Effectenbeurs ZWERVEND EN HONGEREND LEZERS SCHRIJVEN.. UK het bedrijfsleven. Onder invloed van U.S.A. STIJGING OF DALING (Vart een [inancieelen medewerker). Het wel en wee van Ford heeft altijd een fascineerende aantrek kingskracht uitgeoefend op de publieke belangstelling, zoowel in als buiten Amerika. 43 jaar ging het den ouden Henry niet zoo best en hij had het niet ver der kunnen brengen dan eenvou dig fabrieksarbeider. Toen richtte hij zijn eigen bedrijf op en dit werd in korte tijd een van de meest bekende wereldconcerns. Doch opnieuw liet hij en later zijn zoon Henry Jr. de wereld 43 jaar in onzekerheid hoe goed het zijn bedrijf wel ging. Met deze traditie is plotseling gebroken. Het gaat namelijk weer beroerd. En een van de vice-presidenten heeft bekend gemaakt dat Fórd's verlies over de eerste negen maanden van 1946 ruim 51% mil- lioen dollar bedraagt. Oorzaak: loonsverhoogingen, materiaalte- korten, stakingen In de grond stof fenbedrij ven. Teekenend voor de Fordpoli - tiek is, dat men dit verlies wil wegwerken, niet door prijsver- hooging, maar door een grootere productie, gebruik van goedkoo- pere materialen en verlaging van de prijzen: Dat dit streven door een ver dere stijging der grondstoffenprlj- zen doorkruist zou worden was niet te verwachten. De algemeene prijsstijging na de dood van O.P.A. (Amerikaansche prijzen- contróle) bleef uit Sommige prij zen schoten omhoog. Andere on dergingen zelfs een daling. Doch staal, dat algemeen als prijsbaro- meter van de massa-productie wordt beschouwd, beef gelijk. En ook de detailprijzen ondergingen practisch geen verhooging. DE STAKING. Doch toen strooide John Lewis roet in het eten. De kolenstaking dreigt in de eerste plaats de auto industrie volledig lam te leggen. Doch als zij lang duurt, zal het geheele economische leven in Amerika worden ontwricht. Veel erger dan voor Amerika zijn de gevolgen daarvan voor Europa. In de eerste plaats worden de landen getroffen die afhankelijk zijn van de Amerikaansche kolen- importen. Dit zijn vooral Dene marken, Frankrijk en Italië. Doch de indirecte gevolgen kunnen nog erger zijn. De staking en de daar op volgende economische ont wrichting in Amerika zal onver mijdelijk een nieuwe goederen- schaarschte in dit zoo rijke land veroorzaken. En bij 'n vrije prijs vorming zal een sterke en onge remde prijsstijging hiervan het ge volg zijn. Waardoor de voordee- len, die de stakers zouden ver werven als hun eischen zouden worden ingewilligd, reeds bij voorbaat kunnen zijn opgesou peerd door hoogere kosten van levensonderhoud. Maar dan zul len andere groepen weer verhoo ging eischen om deze hoogere kosten van levensonderhoud weer te kunnen bestrijden. En dan is de inflatiewedloop, die tot dusver zoo angstvallig werd vermeden, eerst recht aan de gang. Geen wonder dat Lewis door de Ameri kaansche Staat als een misdadiger is aangeklaagd. PRIJSSTIJGING. Een prijswedloop in Amerika zou voor de in opbouw zijnde landen van Europa vernietigende gevolgen hebben. Prijsstijging van de uit Amerika geïmporteer de grondstoffen zou in deze lan den opnieuw het moeilijke even wicht tusschen prijzen en loonen verstoren. Ook hier dus hoogere prijzen hoogere loonen enz. Hetzelfde liedje dus. Bovendien zouden de reeds opgenomen cre- dieten lang niet voldoende zijn om de benoodigde goederen te koopen, zoodat nieuwe credieten tot een nog grootere staatsschuld zouden lelden. Het is moeilijk om het in de duisternis van vooruitzichten een lichtpunt te noemen, wanneer Amerika met zijn leege kolenwa gens in staat is om de achter stand van de graanaanvoeren naar de havens eenlgszins in te halen. Wanneer dit graan inder daad nog verscheept wordt, zal het wel voornamelijk naar het hongerende Duitschland gaan. Hieruit blijkt dan wel letterlijk dat de een zijn nood de ander zijn brood is. EN NEDERLAND? Ook Nederland zal op zijn ko- lenverbruik moeten bezuinigen, maar alarmeerend zooals in De nemarken zijn de berichten hier nog niet. De mijnwerkers doen hard hun best om ons In de brand te helpen. Vorige maad werd de hoogste wekelijksche en de hoog ste gemiddelde dagproductie van dit jaar in onze mijnen bereikt Dat ook onder onze delvers naar het zwarte goud echter iets broeit blijkt uit de protesten welke zij naar den Minister hebben gezon den wegens het uitstellen van de zuivering onder de hoogere lei ding van de mijnen. Intusdchen wordt onze industrieele wederop bouw door een ander gevaar be dreigd, althans volgens het be stuur van de Effectenbeurs, na melijk door de vermogensheffin gen. Hierover een volgend maal nader. De bekende Franache wiel renner Mallet kwam te Parijs om het leven toen hij op zijn fiets in botsing kwam met een vrachtwagen. Bij de Tweede Kamer is door den minister van finan ciën een wetsontwerp inge diend strekkende tot verlen ging van de duur van eenige heffingen van opcenten. Heft ouwe pleintje Nog eênmal 6 ik 't ouwe pleintje gezien, Dat pleintje uut mien vroegere leven. En dienk je dat het vee was vervallen misschien? Wel neê, 't was nog 't zelfde gebleven. In 't midden nog de pompe mie de slinger d'r an, An weeskanten d'uusjes op reitjes. Dien stoengen d'r nog net as in mien jongen tied, Vergroeid mie de bulterige keitjes. Daer is a zovee in de wêreld gebeurd, Een oorlog dee eêl de locht dreunen. Mè 't pleintje a niks van dat alles bespeurd, En vee vremds was er nie kommen weunen. De geveltjes stoengen nog aided vertrouwd. Vast tegen mekaar stil' te droamen. Ze leken alleênig wat moê en wat oud. Achter d'ouwe en beschuttende boamen. Ik liêp er zó is over en keek er is rond En bleef nog is staen op dat pleintje, Waer 'k vroeger in den doenker te wachten vaek stond, Op het oeksje bie Jewannes van Eintje. Daer kwammen oans dan saemen, baldadig en Iuud, Of wè as een stil fluusterend troepje. Daer broeiden me saemen oans kattekwaed uut, Bie Mer^ea en Bram op het stoepje. O, pleintje van vroeger, gelokkigen tied, Van jeugd en van zurgeloös leven. A bin ik veranderd nae jaeren van stried, Jie pleintje bin 't zelfde gebleven. Jie steurde je nie, mè jie leefde mè vort, Gewend an dat gaen en dat koamen. Mè 'k binbliê dat 'k je toch nog is gezien: „O zalige plek' uut mien droamen". K. K. (in Zeelandia). Internationale invloed blijft °P de p«fl3ch?„ bel;re,f^'"t 1 een soort goudkoorts te heer- zwak. (Van onzen [inancieelen medewerker). De handel in effecten draagt >p het oogenblik een by uit- itek lokaal karakter. Dit biykt uit het feit dat het koersver loop op de internationale ef fectenbeurzen dikwyls aan elk aar tegengestelde tendenzen vertoont. De stemming op de New-Yorksche beurs is gedu rende de laatste tyd, wat men in beurskringen noemt, uiter mate flauw". Maar in Frank- rjjk is het ook niet alles, doch In het Waldorf Astoria Hotel te New York: Trygve Lie, secretaris van de Vereenigde Naties, begroet Emir Faisal van Saoedi Arable. P. H. Spaak, Belgisch minister van Buitenlandsche Zaken kijkt toe. schen- Dat komt omdat de franc dezelfde kruisgang schgnt te zullen gaan als de mark na de eerste wereldoor log. M^n overweegt reeds de uitgifte van bankbiljetten van 1 millioen francs. Londen staat er tamelijk goed voor. al volgt men daar met angstige span ning de economische ontwikke ling in Amerika in verband met de groote credieten die het met dit land heeft loopen. Maar de binnenlandsche pro ductie en de uitvoer van En geland zijn, ondanks veel ge mopper. reeds belangrijk hoo- ger dan voor de oorlog. In Brussel is het algemeen koerspeil eveneens hooger dan ln Nederland Men vreest, dat als straks de Tolunie ln wer king treedt, de Belgen van dit koersverschil zullen profitee- ren door de internationale fondsen ln Amsterdam weg te koopen. Toch staat onze beurs er niet meer zoo beroerd voor als een paar weken geleden. Vorige week Maandag was het nog een zeer slechte dag, toen vele Indische fondsen van de hand werden gedaan, maar daarna kwamen er plot seling van alle kanten koopers opdagen- die blijkbaar weer wèl vertrouwen in de ontwik keling bezaten en ln de vol gende dagen bleef de geleide lijke koersstijging doorzetten. De omvang van de handel is echter nog veel te gering om interessant te zijn. De Mi nister van Financiën betreur de het dan ook. dat er zoo veel kostbare maatregelen moesten worden genomen voor een beurs waar practisch niets werd verdiend. 8 JAAR VOOR EX-BURGEMEESTER. Het bijzonder gerechtshof te Roermond heeft Maandag te Maastricht mr. L. Peters, tij dens de bezetting burgemees ter van Maastricht, veroordeeld tot 8 jaar gevangenisstraf. Hij was in 1943 lid van de Waffen S.S. geworden en had tot het einde van de oorlog in Duit- sche legers dienst gedaan. De eisch van de advocaat-fiscaal was 18 jaar gevangenisstraf. HET DUITSCHE VOLK DOET BOETE. Vlucht voor de Polen. (Van een specialen verslag- gever). (Van onzen specialen verslaggever.) Wie door Duitschland wil reizen, moet probeeren een „Volkswagen" te bemachtigen, tenzg men de kans krggt met een trein van de geallieerde bezetters te reizen. Voor den femiddelden Duitschers ztjn eze vervoermiddelen taboe. De Volkswagen wordt in de Britsche zóne gefabriceerd en in het gebruik voldoet het wagentje zeer wel: snel en zuinig. De gemiddelde Duitscher reist met burgertreinen en op ieder station wachten honder den menschen beladen met pakken en koffers, om in de overbezette wagons een plaats te bemachtigen. Vaak zonder succes. Het ia normaal, dat wie persé mee wil, zich tevreden stelt met een plaats op een treeplank, op de buffers, in een remhokje of op het dak. Om plaats te maken in de coupé's, wordt de bagage buiten-boord gehangen en zoo gepavoiseerd rijden de treinen door Duitschland. De Westelijke" zóne van Duitschland heeft er sedert de overeenkomst van Potsdam van kracht werd, een nieuwe bevolking bij gekregen. Ook zij vechten om een plaats, zg komen berooid in de platge bombardeerde steden waar voor de eigen bevolking nau welijks plaats is, en ze weten niet waarheen. Om van het waarem dan maar te zwijgen. Is dit alleen maar vergel- dingspolitlek Zoo ja, dan mag de vraag rijzen, of men Eu ropa een dienst bewijst, door in naam der democratie dui zelden en nog eens duizenden uitj hun woningen en van hun lana te verjagen en ze als paupers naar het Westen te dryven, waar de overbevolking mee door de verwoestingen, welke werden aangericht, angstwekkende vormen heeft aangenomen. Het is niet om de sensatie- lust te prikkelen, maar een feit is, dat men er in het Westen geen flauw begrip van heeft, wat zich in het Oosten van Duitschland heeft afge speeld. De stad Koningsbergen, vóór de oorlog een bloeiend han delscentrum met naar schat ting 250.000 inwoners, telt nu nog ruim 50.000 Dultsche in gezetenen. Wat is er met de rest gebeurd? Waar zijn ze gebleven? Het antwoord: ver moord bij massa-executies, ge deporteerd en velen zijn toege treden tot het groote leger der desperado's, dat thans over Duitschland uitzwermt. Voor ons ligt een aantal officieele en authentieke rap porten over de toestanden in net door de Polen bezette ge bied. Daaruit blijkt, dat spe ciaal de Evangelische Duit schers er veel slechter aan toe zijn dan de Roomsch-Katho- lleken, die door de Polen min of meer worden ontzien. De levensomstandigheden zijn dermate zwaar, dat dui zenden de vlucht hebben geno men. Naar schatting worden iederen dag drieduizend men schen per trein naar het Wes ten getransporteerd, waar ze door Britsche grensposten worden overgenomen. Daar door is er wel eenig systeem gekomen in de spreiding over het achterland, maar ln het uitwgzingsplan is niets ten goede veranderd. Zij, die aanzegging krijgen, hun huis te verlaten, moeten binnen 10 minuten gereed'zgn, terwgl ze twintig kilo aan persoonlijk bezit mogen mee nemen. Een stad als Stettin heeft practisch geen Dultsche bewoners meer en is volledig een Poolsche stad geworden. Er zyn onbeschadigde dor pen maar er wonen geen menschen. Er zyn groote boer- deryen met veel vruchtbaren grond er omheen maar de grond wordt niet bewerkt. In de steden ligt het puin hoog opgetast als op het tijd stip, dat de catastrofe zich voltrok er zyn geen Det achers om het op te ruimen en de Polen beginnen er niet in Waar zyn al die menschen gebleven? Uit Koningsbergen, uit Stettin, uit Breslau en Glelwitz? Waar zyn de stedelingen, de boeren en de dorpsbewo ners? Misschien zyn ze dood. Ver moord of van ellende omge komen, als zoo velen. En anders Vluchtelingen noemt men hen. Ze bevolken in den kil len nacht de perrons en de kale en koude stationswacht kamers. Ze bevolken de straten en de kampen. En niemand weet er raad mee. Vgf en zestig millioen men schen in een platgebrand land, samengedrongen tusschen Oder en Rgn. Dat is, met het voed sel en de brandstof, met de jeugd en de invaliden, met de zwarthandelende nazi's en het puin, het overheerschende pro bleem. Want voedselnood en brandstofschaarschte en noem het maar op, wat ge wilt, is in dit eene woord samengevat: Vluchtelingen. Ze hebben geen huis meer ze hebben geen geloof meer. En toch moet Europa weer leven. ZEEUWEN IN INDIK. Nu het probleem van Indië's toekomst ln het middelpunt van de belangstelling staat, ïykt het ons nuttig het schrij ven af te drukken, dat wy ont vingen van twee dienstplich tigen uit Serooskerke, die mo menteel in Semarang liggen. Zij richten hun brief in het byzonder tot de Zeeuwsche jongemannen, die binnenkort onder de wapenen worden ge roepen. „Het zal jullie soms wel eens vreemd te moede zgn", schrijven zij. „wanneer je be denkt binnenkort de rimboe in te moeten. Er gaan thans vele kwade geruchten door het va derland, die gretig gehoor vin den, omdat een volledige voor lichting over Indië in het moe derland ontbreekt. Wy hopen echter dat het volgende jullie een hart onder de riem zal steken Indië Is een wondermooi land waarvoor je direct na de kennismaking gewonnen bent. Praatjes over slechte behande ling en gevaar zijn sterk over dreven. Het aantal slachtof fers is hier percentage-gewgs minder dan ln Nederland het aantal slachtoffers van ver keersongevallen. Het totaal aan verliezen (zieken, gewon den na oorlogshandelingen en ongevallen in en bulten de dienst) bedraagt 1 Denk niet, dat we hier net zoo optreden als de Duitschers in Nederland. De bevolking Is ons <roed gezind en overal waa> TT I de welvaart weer op. Om te ^ntkom^n aan de /ernlichtu .everantles aan de T.R.I. en om de rantsoenen van de Ama-Cab te ontvangen komen vele Inlanders met hun vrou wen en kinderen naar de zoo genaamde „bezette kam pongs". Zij leeren hier tevens het zegenrijke werk van het Roode Kruis waardeeren. In October werden maar liefst 80.000 porties extra rantsoe nen voedsel uitgereikt! Het ls een mooie taak, die jullie bier gaat vervullen. Wij wensehen jullie een prettige diensttijd toe. Kantongerecht Middelburg. IN KENNELIJKE STAAT De 40-j. koopman M. H. te Middelburg werd te Melisker- ke op de openbare weg aan getroffen en wel dermate on der invloed van sterke drank dat van openbare dronkenschap kon worden gesproken. Over eenkomstig de eisch werd hij veroordeeld tot 15 boete subs- 8 d. hecht. De 45-j. sleeper J. L. te Middelburg kon in zyn bedrijf geen voldoende bestaan meer vinden en begon zgn bedrijf uit te breiden met detailhan del In gebruikte autobanden, auto wielen enz. Verdachte had daartoe echter geen vergun ning ingevolge de Vestigings wet Kleinbedrgf. Hy werd bjj verstek veroordeeld tot een boete van 30 s- 15 d. hecht. De 47-j. J. J. v. H. te Vlis- slngen had zgn groenten- en fruitwinkel op Zondag ge opend. Een vergunning daar voor had hy echter niet ver kregen. Ook deze verdachte liet verstek gaan. De kanton rechter legde hem een boete op van 7.50 subs- 3 d. hecht. ZONDER RIJBEWIJS. De 20-j. chauffeur P- D. te Yerseke had een oproep ge kregen voor een ry proef voor het verkrggen van een rijbe wijs B.. aan welke oproep hij geen gevolg had gegeven. In- tusschen reed hij toch zonder dit bewgs met zyn motorrijwiel op de rgksweg- Verdachte werd gestraft met een boete van 7.50 s. 5 d. hecht. BOTSINGEN. Vervolgens stond terecht de 50-j. ambtenaar van de We deropbouw J. G. te Middel burg- Hg was te Kloetinge met zgn luxe-auto een autobus met personeel van de weder opbouw gepasseerd en zich daarbij in verband met een te genligger te vroeg weer naar het rechterweggedeelte bege ven. De autobus werd derhalve „gesneden" en de chauffeur kon maar nauwelgks een ern stige aanrgding voorkomen. Verdachte ontkende; hij zou genoeg ruimte gelaten hebben. Uit de verklaringen van 4 ge tuigen kwam echter vast te staan dat G. onvoorzichtig ge reden heeft. Straf: 6 boete subs. 3 d. hecht. De 41-j. chauffeur L. J. uit Biggekerke kwam met zgn vrachtauto te Middelburg in botsing met een personen auto. Verdachte had aan de ze auto, die van rechts kwam, geen voorrang verleend. Voor al de personenauto was nogal beschadigd. De ambtenaar van het O M. vorderde een boete van 40 subs. 20 d. hecht., tot welke straf verdachte werd veroor deeld. De 26-j. chauffeur Th. F. passeerde met zijn vrachtauto te Kattendijke een voor hem rijdende autobus, juist op het moment, toen deze bus eenige wielrijders voorbgreed. De breedte van de weg liet dit al les tegelijk niet toe; de belde auto's schuurden tegen elkaar en de autobus werd bescha digd. F. werd voor zyn gevaar lijke manier van rijden be straft met een boete van 20 s. 10 d. hecht. GEEN VERGUNNING. De 35-j. ambtenaar A. D. G.. te Middelburg, had aan perso neel van zgn dienst toegestaan, om een reis naar Goes met een vrachtauto te maken, zonder echter vooraf een vergunning van de Rijksverkeersinspectie te hebban gevraagd. De Kantonrechter veroor deelde verdachte tot een boete van 15 a 8 d. hecht. Volgens de eerste resul taten van het onderzoek naar de brand in het hotel Atlanta, zou de brand veroorzaakt zy'n door de achteloosheid van gas ten, die brandende cigaretten •zouden heben weggegooid. raunuETON. Ccnlt in ©en oud hart ({oor Udo van Ewoud. 59 Misschien zou ik met evenveel recht kunnen vragen, waar jullie eigenlijk vandaan kwamen, antwoordde tante Door, haar nichtje van terzijde ondeugend aankijkend. Die landweg, waar Jullie blijkbaar afgekomen zijn, eindigt, naar lk meen, ergens mid den in de rimboe. U mag het weten, tante. U hebt er recht op om het te weten, niet alleen, omdat u ons uit de knel hebt geholpen, maar ook... nu ja, u bent nu eenmaal iemand, bij wie men zijn hart kan uitstor ten. Moeder heeft geen tijd om te luisteren naar dingen, die ik wel eens graag met haar zou bepra ten en paps paps is een goeie knul, maar met verhalen over Freek en zoo behoef ik niet bij hem aan te komen en bovendien ls hij nu eenmaal een man. Weet u, tante Freek heeft 'n baan, een betrekking met heel goede voor uitzichten, of... Ze bleef plot seling staan en dwong tante Door haar aan te zien. Of weet er soms meer van? Waarvan? vroeg de oude dame, zoo onnoozel, dat Thea ernstig aan de juistheid van haar veronderstelling begon te twijfelen. Nochtans gaf ze het niet direct op. Van die baan van Freek natuurlijk! Daar moet wat meer achter zitten. Meneer Louwers van de Boerenleenbank is Freek zoo maar uit zichzelf komen op zoeken en heeft hem een betrek king aangeboden van honderd vijfentwintig gulden per maand met het vooruitzicht binnenkort kassier te worden. U zult me moeten toegeven, dat zooiets in deze tijd, op z'n zachtst uitge drukt, iets zeer ongewoons is. Freek zelf schijnt zich wel zoon beetje te verbeelden, dat hij dat aan z'n prestaties als jongste be diende op het graankantoor van de Jong te danken heeft, maar dat is natuurlijk onzin. Je wordt maar niet zoo ineens van jongste be diende bankdirecteur. Dat zou misschien in Amerika mogelijk zijn, maar we leven hier nog steeds in Polderburen... Maar m'n beste kind, hoe kom je er bij? Ik zit toch niet it het bestuur van de Boerenleen bank?! Nee, maar notaris Bijvanck! antwoordde Thea, terwijl ze de uitwerking van haar woorden op" tante Ddbrs gezicht trachtte af te lezen. Maar dit bleef volko men onbewogen. Wel. zei ze, dan heeft de notaris misschen een goed woordje voor hem gedaan. Wie weet, vond hij Jullie wel zoo'n aardig span, dat hij het zijne er toe wilde bijdragen om deze jonge liefde een wat solie- dere basis te geven... Klets! zei Thea. De notaris kent Freek niet eens, al thans niet persoonlijk. En dan zoo'n ouwe vrijgezel! Die interes seert zich meer voor z'n vogels dan voor jonge liefde. Nee, tante, dat kunt u mij niet wijs maken! - 't Ligt ook allerminst in mijn bedoeling je iets wijs te ma ken, beste kind. Ik opperde maar een veronderstelling, omdat je zelf de naam van den notaris noemde, maar overigens weet ik het ook niet hoor. In ieder geval doet het me plezier voor jullie. Wie weet, of je vader er ook niet anders over gaat denken, als dat Freekje van je eenmaal een behoorlijke betrekking heeft. Ik hoop het, zei Thea somber, maar ik verwacht er niet veel van. Paps heeft tenslotte niets tegen Freek dat kan hij ook niet hebben maar tegen diens vader. En dat zit diep dat heb ik allang gemerkt. De moed maar niet opge ven, vond tante Door. Je bent nu weer een belangrijke stap in de goede richting en moeilijk heden zijn er nu eenmaal om overwonnen te worden. Freek moest je zeker vanmiddag het groote nieuws even gauw ver tellen Ja, biechtte Thea, we hebben in Waterlust gezeten, weet wel, dat visscherscafé'tje bij de Wetering, waar we het vorige jaar samen langs gefietst zijn. Maar schoot het haar plotse ling te hebben, nu weet ik nog altijd niet, hoe u hier terecht bent gekomen. Ik ben even naar het woon wagenkamp geweest, vertelde tante Door. 't Was juist een mooie middag voor zoo'n wande ling. - Nog altijd vanwege die paardenstal? vroeg Thea lachend. Nog altijd, ja. Wat ik een maal in m'n hoofd heb, geef ik zoo gauw niet op. Ze wandelden verder naar huis, als twee vriendinnen, ondanks het groote verschil in leeftijd. Thea vond het heerlijk haar hart, dat zoo vol was van alle mogelijke dingen, eens te kunnen uitstorten bij een rijpere vrouw, die begrip toonde voor hetgeen in een jong meisje omging en met nooit ver flauwde belangstelling naar haar verhalen, wensehen en moeilijk heden luisterde. Tante Door ken de de jeugd: als directrice van een huishoudschool was ze een groot deel van haar leven met meisjes omgegaan en daarbij had ze veel geleerd. Toen ze voor het tuinhek stonden en Thea reeds aanstalten maakte haar fiets naar de, achter de woning staande schuur te rij den, ging plotseling de huisdeur open en trad neef Ko naar buiten. Ach, tante Door, ik kwam juist voor u, maar ik trof u niet thuis dag, Té, groette hij vluchtig. Dat kan uitkomen, ant woordde de oude dame droog. Een mensch kan nu eenmaal niet op twee plaatsen tegelijk zijn. Wat is er voor belangrijks? O, belangrijk is het niet, zei Ko, maar ik dacht, dat u het misschien wel leuk zou vin den om mee te gaan. Van be trouwbare zijde werd mij vanraid- dag medegedeeld, dat bij boer Verkerk een koe drie levende kalveren ter wereld heeft ge bracht. Ik wou er een kijkje gaan nemen voor de krant; het is een groote bijzonderheid en daarom dacht ik Tjee'tje, een koeiendrieling, wat leuk, vond Thea. Nou tante, daar behoort de presidente van de Dierenbescherming toch acte de présence te geven! Maar tante Door was minder en thousiast. Ik vind het erg aardig, Ko, dat je aan me gedacht hebt en als je me thuis had getroffen, was ik ook zeker meegegaan, maar ik heb nu al zoo'n flnike wandeling achter de rug. Ik ben heel naar het woonwagenkamp geloopen! Natuurlijk, natuurlijk! zei Ko, begrijpend. Ik kan me voorstellen, dat u dan geen zin meer hebt om er nog eens op uit te gaan. Jammer, want het lijkt me wel aardig juist iets voor u, die zooveel van dieren houdt. Nou, dan ga ik maar alleen. Mis schien Iaat ik er wel een foto van maken! Hij stond nog wat verlegen te draaien, alsof hij dit een wat al te abrupt einde vond van hun on verwachte ontmoeting, maar ten slotte stak hij toch zijn hand uit; Tine heeft me gevraagd te komen bridgen Ga je zóó? vroeg tante Door, met verwonderd opgetrok ken wenkbrauwen. Moet je niet wat meenemen? Hoe meenemen? her haalde Ko, niet begrijpend. Een blocnote, bedoelt u? Die heb ik in m'n zak... Welnee, voor die koe na tuurlijk! Neem een zak aardappel schillen mee! Aardappelschillen? Ko staarde haar verbijsterd aan, maar Thea proestte het uit. Natuurlijk! lachte ze. U kunt toch niet met leege han den op kraamvisite gaan en dat nog wel bij de moeder van een drieling, stel je voor! Thea maakt het natuurlijk weer belachelijk, zei tante Door streng, maar het kostte haar zelf moeite volkomen ernstig te blijven. Stoor je er maar niet aan, Ko. Zoo'n dier heeft natuur lijk ook graag eens een extra'tje. Ik weet niet, waar koeien bijzon der op gesteld zijn, maar de man, die hier geregeld de schillen haalt, gebruikt die toch voor het vee. Laat bloemen uw tolk zijn! gierde Thea. - Oom Ko, ik kocht maar liever een mooie aza lea, of een krans van sappige laurierbladeren. U zult eens zien, hoe lekker ze die oppeuzelt! Laat jij je maar niet voor de gek houden, Ko. Die boer zal het ook wat aardiq vinden! voor spelde tante Door haar ne£» Aie er nog steeds even beteuterd bij stond. Ja. maar hoe kom ik aan aardappelschillen? stamelde hij, innerlijk vurig hopend, dat tante Door hem dienaangaande ook niet zou kunnen, inlichten. Wat dat betreft, kwam hij even wel bedrogen uit. O, vraag maar even aan Sientje in de keuken die spaart ze altijd op. En in de schuur ligt nog wel een oude gonjezak; die kan je best achter op je fiets bin den! Zou u ook nog niet een paar liksfeenen meenemen, oom Ko? Die kunt u misschien nog wel om uw hals hangen en de koeien zijn er dol op! proestte Thea, maar toen wierp tante Door haar zoo'n vernietigende blik toe, dat ze zich haastig met haar fiets uit de voeen maakte. Ringeling voelde zich niet sterk genoeg tante's wensch te trotsee- ren. In zijn hart verwenschte hij het oogenblik, dat hem de onza lige gedachte had ingegeven, tan te van dit wonder in de dieren wereld deelgenoote te maken. Ze was een best mensch en hij kon het uitstekend met haar vinden, maar haar belangstelling en sym pathie voor dieren kenden een voudig geen grenzen. Enfin, hij zou haar maar haar zin geven. Als ze hem met de schillen zag vertrekken, zou ze wel gerust gesteld zijn en onderweg zou hij dan nog wel een gelegenheid "i'-den om zich van deze zon- dcrlinge attentie te ontdoen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1946 | | pagina 6