Het prijsniveau
Slappe Effectenbeurs
ZWERVEND
EN HONGEREND
LEZERS SCHRIJVEN..
UK het bedrijfsleven.
Onder invloed van U.S.A.
STIJGING
OF DALING
(Van een inancieelen
medewerker).
Het wel en wee van Ford heeft
altijd een fascineerende aantrek
kingskracht uitgeoefend op de
publieke belangstelling, zoowel
in als buiten Amerika. 43 jaar
ging het den ouden Henry niet
zoo best en hij had het niet ver
der kunnen brengen dan eenvou
dig fabrieksarbeider. Toen richtte
hij zijn eigen bedrijf op en dit
werd in korte tijd een van de
meest bekende wereldconcerns.
Doch opnieuw liet hij en later
zijn zoon Henry Jr. de wereld 43
jaar in onzekerheid hoe goed het
zijn bedrijf wel ging. Met deze
traditie is plotseling gebroken.
Het gaat namelijk weer beroerd.
En een van de vice-presidenten
heeft bekend gemaakt dat Fords
verlies over de eerste negen
maanden van 1946 ruim 51% mil-
lioen dollar bedraagt. Oorzaak:
loonsverhoogingen, materiaalte
korten, stakingen in de grond-
stoffenbedrijven.
Teekenend voor de Fordpoli-
tiek is, dat men dit verlies wil
wegwerken, niet door prijsver-
hooging. maar door een grootere
productie, gebruik van goedkoo-
pere materialen en verlaging van
de prijzen:
Dat dit streven door een ver
dere stijging der grondstoffenprij-
zen doorkruist zou worden was
niet te verwachten. De algemeene
prijsstijging na de dood van
O.P.A. (Amerikaansche prijzen-
contröle) bleef uit Sommige prij
zen schoten omhoog. Andere on
dergingen zelfs een daling. Doch
staal, dat algemeen als prijsbaro-
meter van de massa-productie
wordt beschouwd, beef gelijk. En
ook de detailprijzen ondergingen
practisch geen verhooging.
DE STAKING.
Doch toen strooide John Lewis
roet in het eten. De kolenstaking
dreigt in de eerste plaats de auto
industrie volledig lam te leggen.
Doch als zij lang duurt, zal het
geheele economische leven in
Amerika worden ontwricht. Veel
erger dan voor Amerika zijn de
gevolgen daarvan voor Europa.
In de eerste plaats worden de
landen getroffen die afhankelijk
zijn van de Amerikaansche kolen-
importen. Dit zijn vooral Dene
marken, Frankrijk en Italië. Doch
de Indirecte gevolgen kunnen nog
erger zijn. De staking en de daar
op volgende economische ont
wrichting in Amerika zal onver
mijdelijk een nieuwe goederen-
schaarschte in dit zoo rijke land
veroorzaken. En bij 'n vrije prijs
vorming zal een sterke en onge
remde prijsstijging hiervan het ge
volg zijn. Waardoor de voordee-
len. die de stakers zouden ver
werven als hun eischen zouden
worden ingewilligd, reeds bij
voorbaat kunnen zijn opgesou
peerd door hoogere kosten van
levensonderhoud. Maar dan zul
len andere groepen weer verhoo
ging eischen om deze hoogere
kosten van levensonderhoud weer
te kunnen bestrijden. En dan is de
inflatiewedloop, die tot dusver
zoo angstvallig werd vermeden,
eerst recht aan de gang. Geen
wonder dat Lewis door de Ameri
kaansche Staat als een misdadiger
is aangeklaagd.
PRIJSSTIJGING.
Een prijswedloop in Amerika
zou voor de in opbouw zijnde
landen van Europa vernietigende
gevolgen hebben. Prijsstijging
van de uit Amerika geïmporteer
de grondstoffen zou in deze lan
den opnieuw het moeilijke even
wicht tusschen prijzen en loonen
verstoren. Ook hier dus hoogere
prijzen hoogere loonen enz.
Hetzelfde liedje dus. Bovendien
zouden de reeds opgenomen cre-
dieten lang niet voldoende zijn
om de benoodigde goederen te
koopen, zoodat nieuwe credieten
tot een nog grootere staatsschuld
zouden lelden.
Het is moeilijk om het in de
duisternis van vooruitzichten een
lichtpunt te noemen, wanneer
Amerika met zijn leege kolenwa
gens in staat is om de achter
stand van de graanaanvoeren
naar de havens eenigszins in te
halen. Wanneer dit graan inder
daad nog verscheept wordt, zal
het wel voornamelijk naar het
hongerende Duitschland gaan.
Hieruit blijkt dan wel letterlijk
dat de een zijn nood de ander
zijn brood is.
EN NEDERLAND?
Ook Nederland zal op zijn ko-
lenverbruik moeten bezuinigen,
maar alarmeerend zooals in De
nemarken zijn de berichten hier
nog niet. De mijnwerkers doen
hard hun best om ons in de brand
te helpen. Vorige maad werd de
hoogste wekelijksche en de hoog
ste gemiddelde dagproductie van
dit jaar in onze mijnen bereikt
Dat ook onder onze delvers naar
het zwarte goud echter iets broeit
blijkt uit de protesten welke zij
naar den Minister hebben gezon
den wegens het uitstellen van de
zuivering onder de hoogere lei
ding van de mijnen. Intusdchen
wordt onze industrieele wederop
bouw door een ander gevaar be
dreigd, althans volgens het be
stuur van de Effectenbeurs, na
melijk door de vermogensheffin
gen. Hierover een volgend maal
nader.
De bekende Franache wiel
renner Mallet kwam te Parys
om het leven toen hij op zjjn
fiets in botsing kwam met een
vrachtwagen.
By de Tweede Kamer is
door den minister van finan
ciën een wetsontwerp inge
diend strekkende tot verlen
ging van de duur van eenige
heffingen van opcenten.
Hef cuuie pleinlje
Nog eênmal 6 ik 't ouwe pleintje gezien,
Dat pleintje uut mien vroegere leven.
En dienk je dat het vee was vervallen misschien?
Wel neê, 't was nog 't zelfde gebleven.
In 't midden nog de pompe mie de slinger d'r an,
An weeskanten d'uusjes op reitjes.
Dien stoengen d'r nog net as in mien Jongen tied,
Vergroeid mie de bulterige keitjes.
Daer is a zovee in de wêreld gebeurd,
Een oorlog dee eêl de locht dreunen.
Mè 't pleintje a niks van dat alles bespeurd,
En vee vremds was er nie kommen weunen.
De geveltjes stoengen nog altied vertrouwd.
Vast tegen mekaar stil' te droamen.
Ze leken alleênig wat moê en wat oud,
Achter d'ouwe en beschuttende boamen.
Ik liêp er zó is over en keek er is rond
En bleef nog is staen op dat pleintje,
Waer 'k vroeger in den doenker te wachten
vaek stond,
Op het oeksje ble Jewannes van Eintje.
Daer kwammen oans dan saemen, baldadig en Iuud,
Of wè as een stil fluusterend troepje.
Daer broeiden me saemen oans kattekwaed uut,
Bie Merea en Bram op het stoepje.
O, pleintje van vroeger, gelokkigen tied,
Van jeugd en van zurgeloós leven.
A bin ik veranderd nae jaeren van stried,
Jie pleintje bin 't zelfde gebleven.
Jie steurde je nie, mè jie leefde mè vort,
Gewend an dat gaen en dat koamen.
Mè 'k bin bliê dat 'k je toch nog is gezien:
„O zalige plek' uut mien droamen".
y K. K.
(in Zeelandia).
J
Internationale invloed blijft 1"*^*
zwak.
(Van onzen inancieelen
medewerker).
De handel in effecten draagt
>p het oogenblik een by uit
stek lokaal karakter. Dit biykt
uit het feit dat het koersver
loop op de internationale ef
fectenbeurzen dikwgls aan elk
aar tegengestelde tendenzen
vertoont. De stemming op de
New-Yorksche beurs is gedu
rende de laatste tgd, wat men
in beurskrlngen noemt, uiter
mate flauw". Maar in Frank
rijk' is het ook niet alles, doch
een soort goudkoorts te heer-
schen- Dat komt omdat de
franc dezelfde kruisgang
schgnt te zullen gaan als de
mark na de eerste wereldoor
log. M^n overweegt reeds de
uitgifte van bankbiljetten van
1 millioen francs. Londen staat
er tameiyk goed voor. al volgt
men daar met angstige span
ning de economische ontwikke.
ling in Amerika in verband
met de groote credieten die
het met dit land heeft loopen.
Maar de binnenlandsche pro
ductie en de uitvoer van En
geland zgn, ondanks veel ge
mopper, reeds belangryk hoo-
ger dan voor de oorlog.
In Brussel is het algemeen
koerspeil eveneens hooger dan
in Nederland Men vreest, dat
als straks de Tolunie in wer
king treedt, de Belgen van dit
koersverschil zullen profltee-
ren door de internationale
fondsen in Amsterdam weg te
koopen. Toch staat onze beurs
er niet meer zoo beroerd voor
als een paar weken geleden
Vorige week Maandag was
het nog een zeer slechte dag,
toen vele Indische fondsen
van de hand werden gedaan,
maar daarna kwamen er plot
seling van alle kanten koopers
opdagen- die blgkbaar weer
wèl vertrouwen in de ontwik
keling bezaten en in de vol
gende dagen bleef de gelelde-
ïyke koersstyging doorzetten.
De omvang van de handel
is echter nog veel te gering
om interessant te zijn. De Mi
nister van Financiën betreur
de het dan ook. dat er zoo
veel kostbare maatregelen
moesten worden genomen voor
een beurs waar practisch niets
wer<j verdiend.
In het Waldorf Astoria Hotel te New York: Trygve Lie,
secretaris van de Vereenigde Naties, begroet Emir Faisal
van Saoodi Arabië. P. H. Spaak, Belgisch minister van
Buitenlandsche Zaken k(jkt toe.
8 JAAR VOOR
EX-BURGEMEESTER.
Het bijzonder gerechtshof te
Roermond heeft Maandag te
Maastricht mr. L. Peters, ty-
dens de bezetting burgemees
ter van Maastricht, veroordeeld
fot 8 jaar gevangenisstraf. Hij
was in 1943 lid van de Waffen
S.S. geworden en had tot het
einde van de oorlog in Duit-
sche legers dienst gedaan. De
eisch van de advocaat-fiscaal
was 18 jaar gevangenisstraf.
HET DUITSCHE VOLK DOET BOETE.
Vlucht voor de Polen.
(Van een specialen verslag
gever).
(Van onzen specialen
verslaggever.)
Wie doir Duitschland wil
reizen, moet probeeren een
„Volkswagen" te bemachtigen,
tenzg men de kans krygt met
een trein van de geallieerde
bezetters te reizen. Voor den
gemiddelden Duitschers zijn
deze vervoermiddelen taboe.
De Volkswagen wordt in de
Britsche zóne gefabriceerd en
In het gebruik voldoet het
wagentje zeer wel: snel en
zuinig.
De gemiddelde Duitscher
reist met burgertreinen en op
ieder station wachten honder
den menschen beladen met
pakken en koffers, om in de
overbezette wagons een plaats
te bemachtigen. Vaak zonder
succes.
Het is normaal, dat wie
persé mee wil, zich tevreden
stelt met een plaats op een
treeplank, op de buffers, in
een remhokje of op het dak.
Om plaats te maken in de
coupé's, wordt de bagage
buiten-boord gehangen en zoo
gepavolseerd rijden de treinen
door Duitschland,
De Westelijke' zóne van
Duitschland heeft er sedert de
overeenkomst van Potsdam'
van kracht werd, een nieuwe
bevolking by gekregen. Ook
zg vechten om een plaats, zy
komen berooid in de platge
bombardeerde steden, waar
voor de eigen bevolking nau
welijks plaats is, en ze weten
niet waarheen. Om van het
waarem dan maar te zwygen.
Is dit alleen maar vergel-
dingspolitlek? Zoo ja, dan mag
de vraag rijzen, of men Eu
ropa een dienst bewijst, door
in naam der democratie dui
zenden en nog eens duizenden
uit hun woningen en van hun
land te verjagen en ze als
paupers naar het Westen te
drijven, waar de overbevolking
mee door de verwoestingen,
welke werden aangericht,
angstwekkende vormen heeft
aangenomen.
Het is niet om de sensatie-
lust te prikkelen, maar een
.feit is, dat men er in het
Westen geen flauw begrip van
heeft, wat zich in het Oosten
van Duitschland heeft afge-
De stad Koningsbergen, vóór
de oorlog een bloeiend han
delscentrum met naar schat
ting 250.000 inwoners, telt nu
nog ruim 50.000 Dultsche in
gezetenen. Wat is er met de
rest gebeurd? Waar zgn ze
gebleven? Het antwoord: ver
moord bg massa-executies, ge
deporteerd en velen zqn toege
treden tot het groote leger
der desperado's, dat thans
over Duitschland uitzwermt.
Voor ons ligt een aantal
officieele en authentieke rap-
Sorten over de toestanden in
et door de Polen bezette ge
bied. Daaruit blgkt, dat spe
ciaal de Evangelische Duit
schers er veel slechter aan toe
zgn dan de Roomse h-Katho
lieken, die door de Polen min
of meer worden ontzien.
De levensomstandigheden
zgn dermate zwaar, dat dui
zenden de vlucht hebben geno
men. Naar schatting worden
iederen dag drieduizend men
schen per trein naar het Wes
ten getransporteerd, waar ze
door Britsche grensposten
worden overgenomen. Daar
door is er wel eenig systeem
gekomen in de spreiding over
het achterland, maar in het
uitwijzingsplan is niets ten
goede veranderd.
Zg', die aanzegging krijgen,
hun huis te verlaten, moeten
binnen 10 minuten gereed zgn,
terwijl ze twintig kilo aan
persooniyk bezit mogen mee
nemen. Een stad als Stettin
heeft practisch geen Dultsche
bewoners meer en is volledig
een Poolsche stad geworden.
Er zyn onbeschadigde dor
pen maar er wonen geen
menschen- Er zgn groote boer-
deryen met veel vruchtbaren
grond er omheen maar de
grond wordt niet bewerkt.
In de steden ligt het puin
hoog opgetast als op het tijd
stip, dat de catastrofe zich
voltrok er zyn geen Duit
schers om het op te ruimen
en de Polen beginnen er niet
aan
Waar zgn al die menschen
gebleven? Uit Koningsbergen,
uit Stettin, uit Breslau en
Gleiwitz?
Waar zyn de stedelingen,
de boeren en de dorpsbewo
ners?
Misschien zijn ze dood. Ver
moord of van ellende omge
komen, als zoo velen.
En anders
Vluchtelingen noemt men
hen. Ze bevolken in den kil
len nacht de perrons en de
kale en koude stationswacht
kamers.
Ze bevolken de straten en
de kampen. En niemand weet
er raad mee.
Vgf en zestig millicen men.
schen in een platgebrand land,
samengedrongen tusschen Oder
en Ryn. Dat is, met het voed
sel en de brandstof met de
jeugd en de invaliden, met de
zwarthandelende nazi's en het
puin, het overheerschende pro
bleem. Want voedselnood en
brandstofschaarschte en noem
het maar op, wat ge wilt, is
in dit eene woord samengevat;
Vluchtelingen.
Ze hebben geen huis meer
ze hebben geen geloof meer.
En toch moet Eurcpa weer
leven.
ZEEUWEN IN INDIË.
Nu het probleem van Indië's
toekomst in het middelpunt
van de belangstelling staat,
ïykt het ons nuttig het schre
ven af te drukken, dat wy ont
vingen van twee dienstplich
tigen uit Serooskerke, die mo
menteel in Semarang liggen.
Zy richten hun brief ïri het
bijzonder tot de Zeeuwsche
jongemannen, die binnenkort
onder de wapenen worden ge
roepen.
„Het zal jullie soms wel
eens vreemd te moede zyn",
schryven zij. „wanneer je be
denkt binnenkort de rimboe in
te moeten. Er gaan thans vele
kwade geruchten door het va
derland, die gretig gehoor vin
den. omdat een volledige voor
lichting over Indië in het moe
derland ontbreekt. Wg hopen
echter dat het volgende jullie
een hart onder de riem zal
steken
Indië is een wondermooi
land waarvoor je direct na de
kennismaking gewonn^ bent.
Praatjes over slechte behande
ling en gevaar zyn sterk over
dreven. Het aantal slachtof
fers is hier percentage-gewys
minder dan in Nederland het
aantal slachtoffers van ver
keersongevallen. Het totaal
aan verliezen (zieken, gewon
den na oorlogshandelingen en
ongevallen in en bulten de
dienst) bedraagt 1
Denk niet, dat we hier net
zoo optreden als de Duitschers
in Nederland. De bevolking is
ons goed gezind en overal waa-
de welvaart weer op. Om te
'mtkomrrj aan de verpllch-:
leveranties aan de T.R.I. en
om de rantsoenen van de
Ama-Cab te ontvangen komen
vele Inlanders met hun vrou
wen en kinderen naar de zoo
genaamde „bezette kam
pongs". zy leeren hier tevens
het zegenrijke werk van het
Roode Kruis waardeeren. In
October werden maar liefst
80.000 porties extra rantsoe
nen voedsel uitgereikt!
Het ls een mooie taak, die
jullie hier gaat vervullen. Wy
wenschen jullie een prettige
diensttyd toe.
Kantongerecht
Middelburg.
IN" KENNELIJKE
STAAT
De 40-J. koopman M. H. te
Middelburg werd te Mellsker-
ke op de openbare weg aan
getroffen en wel dermate on
der invloed van sterke drank
dat van openbare dronkenschap
kon worden gesproken. Over
eenkomstig de eisch werd hij
veroordeeld tot 15 boete
subs- 8 d. hecht.
De 45-j. sleeper J. L. te
Middelburg kon in zgn bedryf
geen voldoende bestaan meer
vinden en begon zgn bedrijf
uit te breiden met detailhan
del In gebruikte autobanden,
au to wielen enz. Verdachte had
daartoe echter geen vergun
ning ingevolge de Vestigings
wet Kleinbedrijf. Hy werd bg
verstek veroordeeld tot een
boete van 30 s- 15 d. hecht.
De 47-j- J. J. v. H. te Vlis-
slngen had zyn groenten- en
fruitwinkel op Zondag ge
opend. Een vergunning daar
voor had hy echter niet ver
kregen. Ook deze verdachte
liet verstek gaan. De kanton
rechter legde hem een boete
op van 7.50 subs- 3 d. hecht.
ZONDER RIJBEWIJS.
De 20-j. chauffeur P- D. te
Yerseke had een oproep ge
kregen voor een rij proef voor
het verkrygen van een rijbe-
wgs B.. aan welke oproep hij
geen gevolg had gegeven. In-
tusschen reed hg toch zonder
dit bewgs met zgn motorrijwiel
op de rgksweg- Verdachte
werd gestraft met een boete
van 7.50 s. 5 d. hecht.
BOTSINGEN.
Vervolgens stond terecht de
50-j. ambtenaar van de We
deropbouw J. G. te Middel
burg- Hg was te Kloetinge
met zgn luxe-auto een autobus
met personeel van de weder
opbouw gepasseerd en ziel1
daarbij ln verband met een te
genligger te vroeg weer naar
het re chterweggedeelte bege
ven. De autobus werd derhalve
„gesneden" en de chauffeur
kon maar nauwelgks een ern
stige aanrijding voorkomen.
Verdachte ontkende; hij zou
genoeg ruimte gelaten hebben.
Uit de verklaringen van 4 ge
tuigen kwam echter vast te
staan dat G. onvoorzichtig ge
reden heeft. Straf: 6 boete
subs. 3 d. hecht.
De 41-j. chauffeur L. J. uit
Biggekerke kwam met zgn
vrachtauto te Middelburg in
botsing met een personen
auto. Verdachte had aan de
ze auto, die van rechts kwam,
geen voorrang verleend. Voor
al de personenauto was nogal
beschadigd.
De ambtenaar van het O M.
vorderde een boete van 40
subs. 20 d. hecht., tot welke
straf verdachte werd veroor
deeld.
De 26-j. chauffeur Th. F.
passeerde met zgn vrachtauto
te Kattendyke een voor hem
rijdende autobus, juist op het
moment, toen deze bus eenige
wielrijders voorbgreed. De
breedte van de weg liet dit al
les tegelijk niet toe; de belde
auto's schuurden tegen elkaar
en de autobus werd bescha
digd.
F. werd voor zgn gevaar
lijke manier van rijden be
straft met een boete van 20
s. 10 d. hecht.
GEEN VERGUNNING.
De 35-j. ambtenaar A. D. G„
te Middelburg, had aan perso
neel van zyn dienst toegestaan
om een reis naar Goes met een
vrachtauto te maken, zonder
echter vooraf een vergunning
van de Rgksverkeersinspectie
te hebben gevraagd.
De' Kantonrechter veroor
deelde verdachte tot een boete
van 15 s. 8 d. hecht.
Volgens de eerste resul
taten van het onderzoek naar
de brand in het hotel Atlanta,
zou de brand veroorzaakt zgn
door de achteloosheid van gas
ten, die brandende clgaretten
zouden heben weggegooid.
FEUILLETON.
£c«t!e
In een oud hart
jioor Udo nut Ewoud,
59
-- Misschien zou ik met evenveel
recht kunnen vragen, waar jullie
eigenlijk vandaan kwamen,
antwoordde tante Door, haar
nichtje van terzijde ondeugend
aankijkend. Die landweg, waar
jullie blijkbaar afgekomen zijn,,
eindigt, naar ik meen, ergens mid
den in de rimboe.
U mag het weten, tante. U
hebt er recht op om het te weten,
niet alleen, omdat u ons uit de
knel hebt geholpen, maar ook...
nu ja, u bent nu eenmaal iemand,
bij wie men zijn hart kan uitstor
ten. Moeder heeft geen tijd om te
luisteren naar dingen, die ik wel
eens graag met haar zou bepra
ten en paps paps is een goeie
knul. maar met verhalen over
Freek en zoo behoef ik niet bij
hem aan te komen en bovendien
is hij nu eenmaal een man. Weet
u, tante Freek heeft 'n baan, een
betrekking met heel goede voor
uitzichten, of... Ze bleef plot
seling staan en dwong tante Door
haar aan te zien. Of weet u
er soms meer van?
Waarvan? vroeg de
oude dame, zoo onnoozel, dat
Thea ernstig aan de juistheid van
haar veronderstelling begon te
twijfelen. Nochtans gaf ze het
niet direct op.
Van die baan van Freek
natuurlijk! Daar moet wat meer
achter zitten. Meneer Louwers
van de Boerenleenbank is Freek
zoo maar uit zichzelf komen op
zoeken en heeft hem een betrek
king aangeboden van honderd
vijfentwintig gulden per maand
met het vooruitzicht binnenkort
kassier té worden. U zult me
moeten toegeven, dat zooiets in
deze tijd, op z'n zachtst uitge
drukt, iets zeer ongewoons is.
Freek zelf schijnt zich wel zoo'n
beetje te verbeelden, dat hij dat
aan z'n prestaties als jongste be
diende op het graankantoor van
de Jong te danken heeft, maar dat
is natuurlijk onzin. Je wordt maar
niet zoo ineens van jongste be
diende bankdirecteur. Dat zou
misschien in Amerika mogelijk
zijn, maar we leven hier nog
steeds in Polderburen...
Maar m'n beste kind, hoe
kom je er bij? Ik zit toch niet in
het bestuur van de Boerenleen
bank?!
Nee, maar notaris Bijvanck!
antwoordde Thea, terwijl ze
de uitwerking van haar woorden
op tante Doors gezicht trachtte af
te lezen. Maar dit bleef volko
men onbewogen.
Wel, zei ze, dan
heeft de notaris misschen een
goed woordje voor hem gedaan.
Wie weet, vond hij jullie wel
zoo'n aardig span, dat hij het
zijne er toe wilde bijdragen om
deze jonge liefde een wat solie-
dere basis te geven...
Klets! zei Thea. De
notaris kent Freek niet eens, al
thans niet persoonlijk. En dan
zoo'n ouwe vrijgezel! Die interes
seert zich meer voor z'n vogels
dan voor Jonge liefde. Nee, tante,
dat kunt u mij niet wijs maken!
't Ligt ook allerminst in
mijn bedoeling je iets wijs te ma
ken, beste kind. Ik opperde maar
een veronderstelling, omdat je
zelf de naam van den notaris
noemde, maar overigens weet ik
het ook niet hoor. In ieder geval
doet het me plezier voor jullie.
Wie weet, of je vader er ook
niet anders over gaat denken, als
dat Freekje van je eenmaal een
behoorlijke betrekking heeft.
Ik hoop het, zei Thea
somber, maar ik verwacht er
niet veel van. Paps heeft tenslotte
niets tegen Freek dat kan hij
ook niet hebben maar tegen
diens vader. En dat zit diep
dat heb ik allang gemerkt.
De moed maar niet opge
ven, vond tante Door. Je
bent nu weer een belangrijke stap
in de goede richting en moeilijk
heden zijn er nu eenmaal om
overwonnen te worden. Freek
moest je zeker vanmiddag het
groote nieuws even gauw ver
tellen
Ja, biechtte Thea, we
hebben in Waterlust gezeten
weet wel, dat visscherscafé'tje bij
de Wetering, waar we het vorige
jaar samen langs gefietst zijn.
Maar schoot het haar plotse
ling te hebben, nu weet ik nog
altijd niet, hoe u hier terecht bent
gekomen.
- Ik ben even naar het woon
wagenkamp geweest, vertelde
tante Door. 't Was juist een
mooie middag voor zoo'n wande
ling.
Nog altijd vanwege die
paardenstal? vroeg Thea
lachend.
- Nog altijd, ja. Wat ik een
maal in m'n hoofd heb, geef ik
zoo gauw niet op.
Ze wandelden vérder naar huis,
als twee vriendinnen, ondanks het
groote verschil in leeftijd. Thea
vond het heerlijk haar hart, dat
zoo vol was van alle mogelijke
dingen, eens te kunnen, uitstorten
bij een rijpere vrouw, die begrip
toonde voor hetgeen in een jong
meisje omging en met nooit ver
flauwde belangstelling naar haar
verhalen, wenschen en moeilijk
heden luisterde. Tante Door ken
de de jeugd: als directrice van
een huishoudschool was ze een
groot deel van haar leven met
meisjes omgegaan en daarbij had
ze veel geleerd.
Toen ze voor het tuinhek
stonden en Thea reeds aanstalten
maakte haar fiets naar de, achter
de woning staande schuur te rij
den, ging plotseling de huisdeur
open en trad neef Ko naar buiten.
Ach, tante Door, ik kwam
juist voor u, maar ik trof u niet
thuis dag, Té, groette hij
vluchtig.
Dat kan uitkomen, ant
woordde de oude dame droog.
Een mensch kan nu eenmaal niet
op twee plaatsen tegelijk zijn.
Wat is er voor belangrijks?
O, belangrijk is het niet,
zei Ko. maar ik dacht, dat u
het misschien wel leuk zou vin
den om mee te gaan. Van be
trouwbare zijde werd mij vanmid
dag medegedeeld, dat bij boer
Verkerk een koe drie levende
kalveren ter wereld heeft ge
bracht. Ik wou er een kijkje gaan
nemen voor de krant; het is een
groote bijzonderheid en daarom
dacht ik
Tjee'tje, een koeiendrieling,
wat leuk, vond Thea. Nou
tante, daar behoort de presidente
van de Dierenbescherming toch
acte de présence te geven!
Maar tante Door was minder en
thousiast.
Ik vind het erg aardig, Ko,
dat je aan me gedacht hebt en
als je me thuis had getroffen, was
ik ook zeker meegegaan, maar ik
heb nu al zoo'n flnike wandeling
achter de rug. Ik ben heel naar
het woonwagenkamp geloopen!
Natuurlijk, natuurlijk! zei
Ko, begrijpend. Ik kan me
voorstellen, dat u dan geen zin
meer hebt om er nog eens op uit
te gaan. Jammer, want het
me wel aardig juist iets voor u,
die zooveel van dieren houdt.
Nou, dan ga ik maar alleen. Mis
schien laat ik er wel een foto
van maken 1
Hij stond nog wat verlegen te
draaien, alsof hij dit een wat al te
abrupt einde vond van hun on
verwachte ontmoeting, maar ten
slotte stak hij toch zijn hand uit;
Tine heeft me gevraagd te komen
■bridgen
Ga je zóó? vroeg tante
Door, met verwonderd opgetrok
ken wenkbrauwen. Moet je
niet wat meenemen?
Hoe meenemen? her
haalde Ko, niet begrijpend.
Een blocnote, bedoelt u? Die heb
ik in m'n zak...
Welnee, voor die koe na
tuurlijk! Neem een zak aardappel
schillen mee!
Aardappelschillen? Ko
staarde haar verbijsterd aan, maar
Thea proestte het uit.
Natuurlijk! lachte ze.
U kunt toch niet met leege han
den op kraamvisite gaan en
dat nog wel bij de moeder van
een drieling, stel je voor!
Thea maakt het natuurlijk
weer belachelijk, zei tante
Door streng, maar het kostte haar
zelf moeite volkomen ernstig te
blijven. Stoor je er maar niet
aan, Ko. Zoo'n dier heeft natuur
lijk ook graag eens een extra'tje.
Ik weet niet, waar koeien bijzon
der op gesteld zijn, maar de man,
die hier geregeld de schillen
haalt, gebruikt die toch voor het
vee.
Laat bloemen uw tolk zijn!
gierde Thea. Oom Ko, ik
kocht maar liever een mooie aza
lea, of een krans van sappige
laurierbladeren. U zult eens zien,
hoe lekker ze die oppeuzelt!
Laat jij je maar niet voor de
gek houden, Ko. Die boer zal het
ook wat aardig vinden! voor
spelde tante Door haar ne#* &e
nog steeds even beteuterd bij
stond.
Ja. maar hoe kom ik aan
aardappelschillen? stamelde
hij, innerlijk vurig hopend, dat
tante Door hem dienaangaande
ook niet zou kunnen inlichten.
Wat dat betreft, kwam hij even
wel bedrogen uit.
O, vraag maar even aan
Sientje in de keuken die spaart
ze altijd op. En in de schuur ligt
nog wel een oude gonjezak; die
kan je best achter op je fiets bin
den!
Zou u ook nog niet een
paar likstcenen meenemen, oom
Ko? Die kunt u misschien nog
wel om uw hals hangen en de
koeien zijn er dol op! proestte
Thea, maar toen wierp tante Door
haar zoo'n vernietigende blik toe,
dat ze zich haastig met haar fiets
uit de voeen maakte.
Ringeling voelde zich niet sterk
genoeg tante's wensch te trotsee-
ren. In zijn hart verwenschte hij
het oogenblik, dat hem de onza
lige gedachte had ingegeven, tan
te van dit wonder in de dieren
wereld deelgenoote te maken. Ze
was een best mensch en hij kon
het uitstekend met haar vinden,
maar haar belangstelling en sym
pathie voor dieren kenden een
voudig geen grenzen. Enfin, hij
zou haar maar haar zin geven.
Als ze hem met de schillen zag
vertrekken, zou ze wel gerust
gesteld zijn en onderweg zou hij
dan nog wel een gelegenheid
"'"den om zich van deze zon
derlinge attentie te ontdoen.