EEN STAD wordt begraven GRAND SEIGNEURS IN DE WARMOESSTRAAT De jeugd zonder toekomst Schetsen uit Borneo 6000 Amerikaantjes per week u Even peultjes TWEEDE BLAD Provinciale Zeeuwsche Courant. Herinneringen aan een grootscher verleden, NU door de moord ln dat sombere, verdachte huis f U door de moord in dat sombere, verdachte h in de Warmoesstraat te Amsterdam de reputatie van de straat, van dat heele buur tje weer' danig in discrediet is geraakt, schreef Anne H. Mulder voor het Alg. Han delsblad een bijdrage over de frootheid, de voornaamheid er vroegere Warmoesstraat- bewoners. Quiryn Jacobsz. Hooft, hui. denkooper, overman van de Voetboogdoelen, woonde in de Warmoesstraat en Reynier Pauw, zooveel maal burge meester, de groote vijand- rechter van Johan van Olden- bamevelt. En ln de Lange Niezel, eèn adres dat geen conventioneel burger meer op zijn visitekaartje zetten durft, woonden eens de Bickers, een feslacht van burgemeesters, rouwers, aanzienlijke man nen der koopvaardij. Hier woonden ook eenmaal «even eerzame oude joffers, in zeven eendere huisjes, het Fransche hofje, dat eigendom was van de familie van Len- nep. Dat lag achter de War moesstraat. zoo omtrent waar nu de eetzaal of de hotelkamers van Krasnapolsky liggen en ter hoogte van de keuken, waar de wereldberoemde pan nekoeken van Kras op het vuur gaan, durfde eertijds de politie zich nauwelijks wagen; daar huisde, in steegjes en slopjes de Servetsteeg, de Dinfjessteeg, de Jan Vriesen- steeg, die alle voor de bouw van Krasnapolsky zijn sloopt de apachen wereld van Amsterdam. Maar de zeven arme, eerbare joffers Woonden er ongestoord ook de onderwereld heeft haar point d'honneur. KONING PHILIPS H. Tegenover Krasnapolsky heeft niemand minder dan Koning Philips II van Spanje uit het raam gekeken, Nel Sybrandtdochter, die daar Woonde, de zuster van den laatsten roomschen burge meester Joost Buyck had hoo- ge logé's. GRAAF ESTERHAZY. De Warmoesstraat is pas hen straat met een verleden! Op No. 87, het hotel Rhijn- ache Hof, dat er zoo strak en kalm uitziet of er nooit iets gebeurt, heeft op een avond, jaren en jaren geleden, een koetsje gestopt, dat een inge- dommelden portier en alle journalisten van Europa wak ker schrikte. En het blonde kind, dat haastig op een der rood pluchen kamers het vee- ren bed had opgeschud en van koele, frissche lakens voor zien, had zich verbaasd ge ërgerd, toen ze een hoek van het portaal kwam omstuiven, dat een Fransche kolonel, een grand seigneur, me'; veel kof fers en complimenten, zoo weinig aandacht had voor het Hollandsche kamermeisje, dat hij in zijn nervositeit bijna ondersteboven liep. Graaf Es- terhazy, een der beruchtste fi guren uit de Dreyfus-affaire, was Frankrijk ontvlucht. Men flaneert een paar keer langs de Rhijnsche Hof; zou het dè,t raam geweest zijn of dèt, waarachter men die avond de schaduw van .den booswicht op de gordijnen heeft kunnen zien. MOZART. Zouden de enkele voorbij gangers, die diep in de kraag van hun jas gedoken, in Ja nuari 1766 even stilstonden voor de ingang van „De Gul den Leeuw" een logement waarvan geen goed archivaris Öe juiste plaats meer weet te vinden om een heer, Leo pold Mozart, met twee kin deren, Wolfgang en diens ou dere zusje Nannerl, in een koetsje te zien stappen, heb ben beseft, dat die paarden hoeven tusschen de Warmoes straat en de zaal „boven de manege", de concertzaal aan het eind van de Leidsche- gracht, een stuk muziekge. schiedenis schreven, dat eenig in Europa is? VONDEL. Vondel heeft-twee adressen in de Warmoesstraat gehad, het eerste schuin tegenover z'n collega-schrijver Zacharias Heyns, die op No. 32, in Den Spiegel, woonde. Het tweede huis, de kousenwinkel op no. 110, is niet bewaard. Het is met een heele serie Warmoes- straters, voor de bouw van de Effectenbeurs tegen de grond gegaan. De gevels van de ge sloopte perceelen echter zijn ter plaatse in de achtergevel van de Effectenbeurs afge beeld, een meer gevolgde methode, een soort van aflaat systeem, voor wie zich aan historischehuizen heeft ver grepen. Laten we hopen, dat niet nóg meer sloopershanden voortgaan met haar onzalig werk. De Warmoesstraat is een pracht van een straat en die er logeerden Philips Mozart, graaf Esterhazy slaan naast de gasten van Mejuffrouw Marsman geen slecht figuur. Indrukken uit Duitschland. Onmetelijk probleem. De jeugd in Duitschland j is zonder bezieling, want wat haar bezielde is kapot geslagen en dood. Voor zich ziet ze alleen maar de grauwe ellende van kapotgebombar- deerde straten, van vunze kel derwoningen, van honger, van koude ze ziet slechts de grauwheid van een uitzicht- looze tóekomst. Zij zijn van de fronten te ruggekomen kinderen, die door een misdadige propagan da werden opgezweept tot een valsch heroïsme: het val- schermheldendom. Van deze geraffineerdste vorm van kin- aer-exploitatie ziet ge nu de slachtoffers in Duitschland loopen 'n vroegoud ge slacht, zonder ideaal. Je moet als buitenlander maar niet probeeren een gesprek aan te knoopen, want je hebt het gevoel, dat je in het luchtle dige staat te praten. Er is een derde categorie dat is de studeerende jeugd. Ik heb veel gesproken met studenten De meesten droe gen het stempel van het gees telijke milieu, waarin zij ver keerden en ik ontmoette in deze kringen een helder oor deel, een inzicht ln de pro blemen van Duitschland en Europa. Na de vele trieste ervaringen waren deze ont moetingen verfrlsschend en bemoedigend. De jeugd het schijnt een onoplosbaar pro bleem en het is dat ook in vele opzichten, maar de be zieling welke ik in bepaalde studentenkringen aantrof, de openheid en de bereidheid tot spreken en handelen waren vaak verrassend. Zij zijn de bevoorrechten, gehavend wel iswaar uit de oorlog terug gekomen, maar niet geïnfec- ;eerd met de kwade bacil der onverschilligheid. De groote kans? Het ls de vraag welke men onwillekeurig stelt. Het Duitsche denazificatie- schema is niet onze zaak. En dat is een zaak, waar mede de rest van Europa wel iets te maken heeft. Waarom vertel ik van deze dingen? Wij kennen uit eigen omgeving, in onze eigen Ne- derlandsche steden, dezelfde problemen. Maar in Duitschland is dit probleem schier onmetelijk. En zeg nu niet: dat hebben ze aan zichzelf te danken. Wij hebben de opperste nazi's in Neurenberg laten ophangen. Daarmede is de kous voor Europa niet af. Nu begint het pas. Men noemt het re education. Ik zie hem nog voor mij een jonge man student, tolk in een Transithotcl. Hij had mij te spreken gevraagd, om mij iets van zijn inzichten te vertellen. Ik ben hier tolk, om het eten en om tenminste iets te verdienen. Ik studeer ik studeer, maar ik weet niet waartoeEs hat doch alles keinen Zweck. Ik was in Rus land ik heb de Russen ge zien en de Polen in Silezië... BERUSTING. En in zgn oogen had de doffe berusting plaats ge maakt voor Iets anders. Ik kon het alleen maar angst noemen. En tegelijk... Ja, dit is om hang van te worden. Een jeugd, zonder illusies, maar bezeten van een Rus senpsychose. Rijp voor het nihilisme, dat het wezen-ken merk was van het nazisme en dat nu bezig is een jeugd in zijn verlammenden greep te vatten. Is er voor deze jeugd een 800 patiënten stonden klaar. Na een lange todht langs een klimmende heuvelweg, vol kuilen en gaten, kwamen we in Darit, een groote kampong midden in een echt West-Bor- neosch Dajakcentrum. De dok ter had tevoren kennis gege ven, dat hg kwam om inspui tingen te geven tegen fram- boesia. We hadden ongeveer dag de tijd. Salversan hadden we ge noeg bij ons, maar we reken den op hoogstens 3 k 400 pa tiënten. Toen we aankwamen vertelde ons de assitsent-de- mang, die ons kwam begroeten na onze wiebelende tocht over een geïmproviseerde noodbrug over de kali, gemaakt van palmstammen, dat er al 800 waren ingeschreven en hun kaartje voor de inspuiting had den betaald. De polikliniek puilde uit van Dajaks, heele kampongs waren opgekomen. Tallooze ernstige gevallen wa ren aanwezig Groote sterke kerels, die door gewrichtsver stijving niet meer konden loo pen en zich voortbewogen, zit tend op een groote steen met een rotanband of die gedragen werden door oudere vrouwen in draagmanden op de rug, aan banden van boomschors langs haar voorhoofden, en die tien tallen kilometers ver weg woonden. De polikliniek werd eerst ontruimd, daarna de stroom van patiënten hij kam- ponggroepen verzameld. Naam voor naam werd afgeroepen en één voor één hurkten ze neer in de midden- en voorgalerij van de polikliniek en zoo terwijl de uren voorbijsnelden werden 2 groote groepen van ieder 200 patiënten inge spoten. De uren verstreken en onmogelijk konden allen gehol pen worden. Ik moest het die resteerende 400 gaan uitleggen, dat het vandaag niet meer kon. „Is er dan geen obat genoeg?" vroegen zij „Obat is er genoeg, maar er ls maar één dokter, geholpen door 'n handjevol an dere dokters, voor een mlllioen menschen, waarvan 't me eren- deel ziek Is". Dat snapten ze niet. „Die dokter heeft maar één lidhaam, maar twee handen". Nog snapten ze niet, dat ze geen Inspuiting konden krij gen. „Kijk eens naar de zon!. „De zon gaat al onder" (Mata harl soedah kebawaJh) was het antwoord „Juist, er zijn geen lampen hier en in het donker kan de dokter niet spuiten; Toehan Allah heeft maar één zon gemaakt en die schijnt al leen maar overdag". Toen snapten ze het. Ze gingen naar huis, bij kampongs tegelijk, sommigen met hun steen schui vend over de weg, anderen ge dragen in draagmanden. De volgende week kwamen ze te rug en kregen him inspuiting. Er kwamen er toen meer, dan wij naar huis hadden gestuurd. Bang voor hun geld waren ze niet, ze kónden het terug krg- gen; ze waren bang geen in spuiting te zullen krijgen, waar ze een geweldig sterk geloof in hebben. DR. EUWE IN WEST-INDIK. Een Donderdagavond j.l. in Willemstad door Max Euwe gehouden simultaan-seance te- gen 23 tegenstanders werd een honderd procent overwin ning voor onzen kampioen, terwgl hij zelfs al zijn tegen spelers de openingszet had gelaten. Van een enkele da gen hiervoor gehouden seance op 38 borden, won Euwe 34 partijen, speelde 3 remise en verloor 1 partij. (Van onzen specialen verslaggever). Een stad wordt begraven in Nederland. Het is welis waar een kleine stad en zg wordt niet meer bewoond, maar dit verandert niets aan het overigens slechts door romantici betreurde feit, dat zij onder het zand zal verdwgnen. Volgende feslachten zullen niet an- ers dan uit de annalen des vaderlands van haar be staan kennis kunnen nemen. En mocht er, na vele jaren, eens iemand nieuwsgierig worden en niet de lust kun nen bedwingen met spade en pikhouweel af te dalen tot deze begraven stad, dan zal hg teleurgesteld terug- keeren van deze expeditie, want een tweede Pompejl, versteende phase eener eer tijds bloeiende cultuur, zal hg' niet aantreffen. Want als zgn spade het zand heeft terzijde geschept, zal zijn houweel niets anders vinden dan muren van grof metselwerk en ruw beton, een bouwsel gespeend van alle cultuur Dat kan ook moeilijk an ders, want de bouwers van deze stad waren geen cul tuurdragers, al hadden zij den mond vol over Kultur. Wij hebben immers het oog op dat gedeelte van Hitiers beruchte Atlanticwal, dat zich uitstrekt van Scheve- ningen tot Hoek van Hol land, ontworpen door de Organisation Todt, uitge- HET EINDE DER ATLANTIC-WALL voerd door een aantal bun kerbouwers, die destijds een weelderig leven leidden, maar zich thans hebben te verantwoorden voor de bij zondere gerechtshoven we gens hulpverleenlng aan de vijand. Dat die hulpverlee ning van zeer omvangrijke aard was, hebben wij nu ruim een jaar geleden kun nen vaststellen, toen de mi litaire autoriteiten, die het twijfelachtig genoegen heb ben, deze enorme beton nen oorlogsbuit te beheeren, ons in de gelegenheid stel den een tocht te maken door een gedeelte van de honderdtallen geschuts-, mitrailleur- en woonbun- kers, de onderaardsche stra ten en gangen, de ontspan ningsruimten tot bios copen en bordeelen toe trof men er aan de comman doposten en oificiersverblrj- ven, voor een groot deel ult- rerust met sanitair en stof- eering, geroofd uit duizen den wonmgen van Scheve- ningen en Westelijk Den- Haag. Alles wat bruikbaar was, waaronder de complete be timmering van een der Haagsche kerken, is er in middels uitgehaald. Er lig gen geen tapijten meer, de bedden doen nu elders dienst, de waschtafels zijn teruggegaan naar de huizen in de omtrek, de tafels en stoelen zijn ln handen van oorlogsslachtoffers geko men en zelfs de electrische kabels en schakelaars en de stopcontacten zgn eruit ge sloopt om voor betere doel einden gebruikt te worden. Than9 resten nog de kale wanden, vloeren en daken, meters dik hier en daar, op sommige plaatsen gemas keerd door kwasi-onschul- dig metselwerk van bak- steenen. Het hoogheemraadschap Delfland, dat het water staatkundig beheer over dit duingebied voert, heeft nu de toestand bestudeerd en i3 in overleg getreden met het departement van oor log. Hieruit is het besluit voortgevloeid, dat 't groot ste deel der betonnen stad voorgoed onder het duin zand zal verdwijnen. De bo- vengrondsohe bunkers en geschutsopstellingen, die het kleinste deel van het enorme bouwwerk vormen, maar altijd nog een 125 bunkers met een omvang uitmaken van 25.890 m3 be ton en 1420 m3 metselwerk, zullen op de een of andere wijze worden verwijderd. Men puzzelt nog over de vraag welke methode het meest doeltreffend en het minst kostbaar is. Maar ook deze resten van Hitiers glorie zullen eenmaal voor goed verdwenen zijn Een sportieve mantel, wélke vooral slanke figuren goed tot haar recht doet komen (Foto P.I.B,R.D.P.) Boekbespreking Nervositeit en Ziels, conflicten", door Dr. L, Paneth Uitg. H. Meu- lenhoff Amsterdam. Boeken over nervositeit en zielsconflicten verschijnen blijkbaar van de loopende band. Er is een goede markt voor/ die nog wordt geïntensi veerd door radio-praatjes, po pulaire voordrachten enz. Het boek van Dr. L. Paneth over „Nervositeit en Zielsconflic ten" is er een uit die boeken- stroom en het is zeker niet een van de slechtste, 't Is prettig en eenvoudig geschre ven, heeft weinig diepte, schenkt daarom ook weinig bevrediging, maar het kan zonder bezwaar door iedereen gelezen worden. Het zijn voornamelijk de denkbeelden van de psycholo gen Adler en Jung, waaraan 5r. Paneth zijn hart heeft verpand. Nieuwe denkbeelden brengt hij niet. maar zijn toe lichting op oude denkbeelden is levendie en vlot, zoo vlot. dat men het boek in enkele uren kan uitlezen zonder geestelijk vermoeid te raken Dr. J. C. A. Fetter, die voor deze Nederlandsche uitgaaf een inleiding schreef, zegt dat men dit boek moet lezen en herlezen. Wij meenen, dat hij ongelijk heeft. Als een vluch tige ontmoeting voldoet het werk wel. Bij herlezing be merkt men het tekort aan diepte en volgt onvoldaanheid. De douane kan niet alles controleeren. 'E U'HXJSTON. Ccnle - Ineen oud hart Udo van Ewoud. 47 Ja, ja, ik hoor het al, zei tante Door, gebruik ma kend van de korte pauze, waarin Tine adem moest scheppen om haar onuitputte lijke serie adjectieven te kun nen voortzetten,het is maar goed, dat er nog arme gezin nen bestaan. Hoezoo? vroeg Tine verbaasd. Wat bedoel je daarmee? Wel, het lijkt me zeer nuttig voor de versteviging van het gemeenschapsgevoel, dat de mensch van tijd tot tijd eens een offer brengt en de liefdadigheid, zooals jullie die betrachten, eishit, dunkt me, wel zeer zware persoon lijke offers. Tenminste, als ik zoo hoor, wat je alles ln een paar uren hebt moeten ver werken: thee en koekjes en bonbons waarschijnlijk en ver volgens zoutjes en toast en cocktailsAls de arme ge zinnen dat hooren, zullen ze jullie weldadigheidszin steliig eens te meer waardeeren! Maar DoorTlne keek de oude dame naast haar ont zet aan. terwijl ze haar stap onwillekeurig vertraagde. Je hebt communistische neigingen Gunst en dat op jouw leef tijd! Tja, hoe ouder hoe gek- iwr. antwoordde tante Door •pottend. Maar trek het je maar piet te yeei aan. Ieder een doet wél op zijn manier, moet je maar denken. En als je het nuttige met het aange- aangename kunt verecnlgen, nietwaar Er viel een Pijnlijke stilte. Tine was gepikeerd en keek nijdig voor zich uit, Ko liep er wat 1 ummelig en vth- legen bij, niet in staat het ge sprek een andere wending te geven en tante Door, die nu eenmaal geen blad voor haar mond placht te nemen, maar evenmin, haatdragend was, be schouwde de kwestie kennelijk als afgedaan. Bij een straatkruising op het drukste punt van Polder- buren zag neef Ko een gun stige gelegenheid om zich aan het niet bijster opwekkende gezelschap te onttrekken. Als de dames me permit- teeren ik moet nog even naar de krant en vanavond om zeven uur heb lk weer raads vergadering dan wou ik hier maar afscheid nemen.... Doch zóó gemakkelijk kwam hij er niet van af, want juist toen hij aanstalten maakte de straat over te steken en de beide dames haar weg wilden vervolgens werd tante Doors aandacht getrokken door fietsenden boer. die een geboren kalf in een mand ver voerde. Geheel onbewust van het ge vaar, dat hem bedreigde, la veerde de man door het vrij drukke verkeer, tot plotseling tante Doors stem zijn oor trof: Hédaar, man. stap eens af! De boer keek verbaasd opzij, maar liet zich toch gewillig van zijn vehikel glijden, waar bij het kalf, dat met de vier pooten bij elkaar was gebon den. eenigszlns schuin kwam te hangen en een naargeestig igeloel liet hoorea, Mot u mijn hebben vroeg hij, nogal overbodig, want reeds deed tante Door een paar etappen naar voren, zoodat zij op de rand van het trottoir kwam te staan. Schaamt u zich niet zei de oude dame, daarmee alle, eventueel nog hangende twijfel opheffend, een dier op die manier in een mand te binden? Ze moesten u zoo eens een poosje rond rij den! Waar bemoei je je eigen lijk mee, juffer? informeer de de boer. die het heel niet plezierig vond zoo maar mid den in het dorp, ten aanschou- we van tallooze voorbijgangers, door een vrouw op de vingers te worden getikt. Je bent toch zeker niet van de gehei me pelisie? Nee, ik ben presidente van de Vereenlging voor Die renbescherming, antwoord de tante Door waardig. en al was ik dat niet. dan zou nog alles in me in opstand komen tegen een dergelijke schandelijke behandeling van een weerloos dier! Ik zou me d'r maar niet druk over maken, juf; d'r is al opstand genogt in de wereld, adviseerde de eigenaar van het weerlooze dier, alweer aanstalten makend zijn weg te vervolgen, maar dat ging niet zoo eenvoudig, want eenlge nieuwsgierige voorbijgangers waren blijven staan en ver sperden hem den weg. -Ach, kgk die stumperd 's! weeklaagde een burger juffrouw, die een minuut tevo. ren nog volkomen onberoerd was gebleven, toen de boer met het kalf haar voorbij fiet ste en die het eigener bewe ging niet in haar hoofd zou ihebben gehaald den man daar. over te onderhouden. Z'n oogen puilden uit z-n kopple van benauwigheid! Inderdaad zag het kalf, dat hoogstens een paar dagen oud kon zijn, er niet naar uit, dat het zich in de veel te kleine fietsmand bijzonder behaaglijk gevoelde. Het hing met zijn kop over de rand. de vier bij een gebonden pooten zielig omhoog en waarschijnlijk ge sterkt door al die medelijden de menschen om hem heen, begon het wederom klaaglijk te loeien. Kom mee. Door. ver zocht Tine, die deze straat scène hoogst pijnlijk begon te vinden, maar de oude dame dacht er zelfs niet aan. Ach mensch, kalveren hebben allemaal uitpuilende oogen, trachtte de boer de juffrouw, die zoo spontaan partij voor tante Door nad ge- trokken, gerust te stellen. Je hebt. toch wel eens van Mietje met de kalfsoogen ge hoord? Ja, maak er nog maar 'n gtjntje van. repliceerde de ze, zóó vinnig, alsof ze zgn woorden als een persoonlijke beleedlging voelde. „Ik vind 't, net als mefrou hier, een grof schandaal, 't Beest kan zich niet wenden of keeren! Hoeft ook niet, over vijf minuten is ie gehakt en laat me nou maar door, alsje blieft verzocht de man met de flets, die zich zoetjesaan begon op te winden. Gehakt! vroeg de juf frouw verontwaardigd en tan te Door zei scherp: Ja, ja dat is jullie eenig excuus: het gaat naar de slachtplaats, 't moet toch dood en dan komt het er niet op aan, of 't eerst nog een poosje gekweld wordt! Dat ben ik met de juf frouw eens! meende een bakkersjongen, die. gezellig over het stuur van zgn flets hangend, het tafreel gade sloeg. tante Door te moeten bijvallen. Als 't, zoo gezeid 't beesie z'n laatste oogenblik. ke benne, had je 't hem wel een beetje gezelliger kenne make dan was ik maar met 'm gaan wandelen, an 'n hals band met zoo'n mooi tuigie om z'n buik De omstanders proestten het uit en zelfs tante Door had moeite een glimlach te onder drukken. Ko Ringeling, die er tot dus ver wat hulpeloos had bijge staan, achtte nu de tijd geko men om het voor zijn tante op te nemen. Hoe het zij hm. zei lüj zoo dapper mo gelijk en op de toon van een Ambtenaar van het Openbaar Ministerie, dit is geen ma nier van doen. U vervoert het dier op pijnlijke en noodeloos kwellende wijze, zooals dat in de politieverordening heet,.. Jawel en het feit is wettig en overtuigend beweze. vulde de bakkersjongen, die zich zeker wel eens voor den kantonrechter te verantwoor den had gehad, aan. Alsje blieft daar lelt het slacht offer. Dat kost je minstens drie knake, vader! De boer begon het lanj merhand even benauwd te i gen als het kalf, dat met smeekende oogen minder óp woorden dan wel op daden scheen aan te dringen, maar toen hg een kansje meende te zien om schielijk te verdwij nen. bleek hg buiten tante Door te hebben gerekend. Wacht u nog even, verzocht ze hem vriendelijk, daar komt juist een agent. Dan kunnen we diens meening nog even vragen! doppen Amerik&ansch, In Atlantic City (U.S.A.) werd met groote meerderheid de Republlkeinsche candidaat B. F. Gillespie tot vrederech ter gekozen. Hij was een week tevoren overleden. Bril. Molotov wordt steeds op reis geassisteerd door zijn lijf- tolk Paslov. Deze tolk is broodmager en het verhaal gaat dat hrj nauwelijks tijd heeft om te eten Zelde Molotov te New York toen een diplomaat over deze magere tolk sprak: „Arme Paslov, binnenkort zal er niet veel meer van hem over zijn dan de randen van zijn bril". Buffet. Tijdens de conferentie van de Groote Vier en him staf in U.S.A. is er een speciaal buffet voor de hoogmogenden (37 in getal). Kosten 7% dollar per p«* soon en per dag!! RoemenlS. De Engelsche minister Bevln pleitte tevergeefs voor terug gave van het geconfisceerde Jooósche bezit in Roemenië. Opmerking van Molotovt „Wij kunnen een souvereine staat niet dwingen". Eerste visite. De hertog en hertogin van Windsor (ex-koning Edward) bezochten voor het eerst in 10 jaar Engeland. Tijdens het bezoek werd ran de hertogin voor een waarde van 13.000 aan juweelen ge stolen. Winnaar. Sydney Parkes won tijdens de grootste Engelsche wind» hondenrace 430.000 pond ster ling. Kreeg 10.000 pond uit betaald. De rest ging naa* den fiscus! Ridderorden. Gedurende den oorlog zijö in het Russische leger 265.245 ridderorden uitgereikt voor betoonde dapperheid. (Praw- da), Balletje trappen. De Engelsche beroepsvoet» bailer, die het Engelsche doe! verdedigde in den wedstrijd NederlandEngeland verdient met voetballen circa 5000,-4» per jaar. Op zoele. Er worden nog 500 auto's gezocht van het voormalige Militaire Gezag in Nederland Niemand weet waar ze uit> hangen. PrQzea. Een haring kost op Java 1,25, paling 3,50 per ons, een appel f 2, Na de rel*. A keerde uit Amsterdam terug in Vllssingen. B: „Maar beste A. wat heb je in die zakken zitten Ir A: „Welke zakken?" B: „Onder je oogen"* Nieuwe WoorOesL Op de oude wfls van hól Horst Wessellied worden nu tó Berlijn nieuwe woorden zongen Die Preise hochï Die Zonen fest geschlossen? Die Kalorien fallen Schritt fttr Schrift Es hungem immer nur dieselben Volksgenossen* Die andera hungern nur im Geiste mïtj Eindelijk schijnt de regee ring tot het inzicht te zijn ge komen, dat de zwarte handel niet effectief bestreden kan worden als niet allereerst de winstgevendheid van de clan destiene sigarettenhandel af doende wordt tegengegaan. En dat lukt alleen, als men de naar rookersvreugde snak kende „toebacksuyghende" massa eenigermate tevreden kan. stellen. Het geeft nu eenmaal niet of men al be toogt, dat andere belangen thans voor dienen te gaan; het rookertje behoort voor heel, heel velen nu eenmaal tot de onontbeerlijke geneug ten Ieder weet, dat men niet ver behoeft te zoeken om men schen te vinden, die kalmpjes sigaretjes rooken, welke een heerlijke geur van „officieel" onbekende hoedanigheid ver spreiden. Hoe komen zij daar toch zoo makkelijk aan? Het is immers mogelijk, uit het buitenland „geschenk pakketten" te ontvangen; aan toonbaar moet zijn, dat het werkelijk presentjes zijn er dus op geen enkele wijze voor moet worden betaald. Het is blijkbaar heel gemak- kelijk de vorm daar voor te vinden, want onze infor maties bij de pakketpost heb ben ons het volgende verdui delijkt: STROOM VAN PAKJES... Wekelijks komen uit Enge land en vooral ook uit Ame rika een stroom van pakjes [en pakketten ons land binnen. Verreweg de meesten daarvan bevattensigaretten. Och ja, een presentje met eenige pakjes „Amerikaantjes" krijgt tenslotte wel iedere familie, die daar over de Oceaan fa milie of een goede vriend heeft wonen, maar wat zegt u ervan, dat er een aantal gevallen zijn van adressen, welke iedere week een knaap van een pakket ont vangen, bevattende wel. 6000 sigaretten Gelooft dat dit allemaal maar „aar digheidjes" uitmaken, ver vroegde Sinterklaas-verras singen? De douane heeft tot taak alle binnenkomende pakketten in te klaren, maarzij neemt slechts steekproeven; dus zoo gaan telkens nog tal rijke ongecontroleerde zendin gen door. Er is reeds her haaldelijk op het „lek" der buitenlandsche pakketten ge wezen, maar bovenstaande feiten die nu wel alleen betrekking hadden op Den Haag, maar natuurlijk in het heele land voorkomen be wijzen ten duidelijkste, dat er voor onnoemelijke bedragen „zwart geld" de grens overgaan en al zou men het zenden der geschenkpakket ten scherp bemoeilijken, ook dan weten de gewieksten wel wegen te vinden om hun doel te bereiken. Waarlijk, alléén verruiming der distributie van tabaks producten speciaal voor si garetten, wier liefhebbers nu eenmaal het ergst lijden bg' febrek kan de staat baat rengen en de zwarte kanker een zware slag toebrengen. Moge de regeering inderdaad spoedig de gewenschte moge lijkheden zien en tot realiteit wekken! Holland handhaaft zijn glorie. Het Zweedsche s.s. „Atair" verloor tijdens stormweer in de Golf van Biscaye een schroef en de Nederlandsche sleepbooten „Poolzee" en „Zwarte Zee" begaven zich on middellijk op zoek naar het vaartuig. Dinsdagmorgen om één uur is het vaartuig door de sleepboot „Zwarte Zee" te Falmouth binnengebracht. Inmiddels bevond zich een nieuw slachtoffer van het slechte weer in de Golf van Biscaye, n.l. het Grieksche s.s. „Crete". De sleeboot „Zwarte Zee" is onmiddellijk van Fal mouth vertrokken teneinde ook dit schip hulp verleenen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1946 | | pagina 5