EEN STAD
wordt begraven
GRAND SEIGNEURS IN
DE WARMOESSTRAAT
N
De jeugd zonder toekomst
Ccnlc
Even peultjes
6000 Amerikaantjes per week
TWEEDE BLAD
Provinciale Zeeuwsche Courant.
Herinneringen aan een grootscher verleden.
U door de moord ln dat
sombere, verdachte huis
in de Warmoesstraat te
Amsterdam de reputatie van
de straat, van dat heele buur
tje weer danig in discrediet
is geraakt, schreef Anne H.
Mulder voor het Alg. Han
delsblad een bijdrage over de
grootheid, de voornaamheid
der vroegere Warmoesstraat-
bewoners.
Quiryn Jacobsz. Hooft, hui
denkoper, overman van de
Voetboogdoelen, woonde in de
Warmoesstraat en Reynier
Pauw, zooveel maal burge
meester, de groote vijand-
rechter van Johan van Olden-
barnevelt En in de Lange
Nlezel, een adres dat geen
conventioneel burger meer op
zgn visitekaartje zetten durft,
woonden eens de Bickers, een
feslacht van burgemeesters,
rouwers, aanzienlijke man
nen der koopvaardij.
Hier woonden ook eenmaal
zeven eerzame oude joffers,
in zeven eendere huisjes, het
Fransche hofje, dat -eigendom
was van de familie van Len-
nep. Dat lag achter de War
moesstraat zoo omtrent waar
nu de eetzaal of de hotelkamers
van Krasnapolsky liggen en
ter hoogte van de keuken,
waar de wereldberoemde pan
nekoeken van Kras op het
vuur gaan, durfde eertijds de
politie zich nauwelijks wagen;
daar huisde, in steegjes en
slopjes de Servetsteeg, de
Duifjessteeg, de Jan Vriesen-
steeg, die alle voor de bouw
van Krasnapolsky zijn ge
sloopt de apachenwereld
van Amsterdam. Maar de
zeven arme, eerbare joffers
woonden er ongestoord ook
de onderwereld heeft haar
point d'honneur.
KONING PHILIPS U.
Tegenover Krasnapolsky
heeft niemand minder dan
Koning Philips II van Spanje
uit het raam gekeken, Nel
Sybrandtdochter, die daar
"woonde, de zuster van den
laatsten roomschen burge
meester Joost Buyck had hoo-
ge logé's.
GRAAF ESTERHAZY.
De Warmoesstraat is pas
jten straat met een verleden!
Op No. 87, het hotel Rhijn-
sche Hof, dat er zoo strak en
kalm uitziet of er nooit iets
gebeurt, heeft op een avond,
jaren en jaren geleden, een
koetsje gestopt, dat een inge-
dommelden portier en alle
journalisten van Europa wak
ker schrikte. En het blonde
•kind, dat haastig op een der
rood pluchen kamers het vee-
ren bed had opgeschud en van
koele, frissche lakens voor-
Zien, had zich verbaasd ge-
ergerd, toen ze een hoek van
het portaal kwam omstuiven,
dat een Fransche kolonel, een
grand seigneur, mc,t veel kof
fers en complimenten, zoo
weinig aandacht had voor het
Hollandsche kamermeisje, dat
hij in zijn nervositeit bijna
ondersteboven liep. Graaf Es-
terhazy, een dei-beruchtste fi
guren uit de Dreyfus-affaire,
was Frankrijk ontvlucht. Men
flaneert een paar keer langs
de Rhijnsche Hof; zou het
dèt raam geweest zijn of
dèt, waarachter men die
avond de schaduw van den
booswicht op de gordijnen
heeft kunnen zien.
MOZART.
Zouden de enkele voorbij
gangers, die diep in de kraag
van hun jas gedoken, in Ja
nuari 1766 even stilstonden
voor de ingang van „De Gul
den Leeuw5' een logement
waarvan geen goed archivaris
de juiste plaats meer weet te
vinden om een heer, Leo
pold Mozart, met twee kin
deren, Wolfgang en diens ou
dere zusje Nannerl, in een
koetsje te zien stappen, heb
ben beseft, dat die paarden
hoeven tusschen de Warmoes
straat en de zaal „boven de
manege", de concertzaal aan
het eind van de Leldsche-
gracht, een stuk muziekge-
schiedenis schreven, dat eenig
in Europa is?
VONDEL.
Vondel heeft twee adressen
in de Warmoesstraat gehad,
het eerste schuin tegenover
z'n collega-schrijver Zacharias
Heyns, die op No. 32, in Den
Spiegel, woonde. Het tweede
huis, de kousenwinkel op no.
110, is niet bewaard, riet is
met een heele serie Warmoes-
straters, voor de bouw van de
Effectenbeurs tegen de grond
gegaan. De gevels van de ge
sloopte perceelen echter zijn
ter plaatse in de achtergevel
van de Effecten beurs afge
beeld, een meer gevolgde
methode, een soort van aflaat
systeem, voor wie zich aan
historische huizen heeft ver
grepen.
Laten we hopen, dat niet
nog meer sloopershanden
voortgaan met haar onzalig
werk. De Warmoesstraat is
een pracht van een straat en
zij die er logeerden Philips
n, Mozart, graaf Esterhazy
slaan naast de gasten van
Mejuffrouw Marsman geen
slecht figuur.
Indrukken uit Duitschland.
Onmetelijk probleem.
De jeugd in Duitschland
zij is zonder bezieling, want
wat haar bezielde is kapot
geslagen en dood. Voor zich
ziet ze alleen maar de grauwe
ellende van kapotgebombar-
deerde straten, van vunze kel
derwoningen, van honger, van
koude ze ziet slechts de
grauwheid van een uitzicht-
looze toekomst.
Zij zgn van de fronten te
ruggekomen kinderen, die
door een misdadigepropagan
da werden opgezweept tot
een valsch heroïsme: het val-
schermheldendom. Van deze
geraffineerdste vorm van kin-
der-exploltatie ziet ge nu de
slachtoffers in Duitschland
loopen 'n vroegoud ge
slacht, zonder ideaal. Je moet
als buitenlander maar niet
probeeren. een gesprek aan te
knoopen, want je hebt het
gevoel, dat je in het luchtle
dige staat te praten.
Er is een derde categorie
- dat is de studeerende jeugd.
Ik heb veel gesproken met
studenten De meesten droe
gen het stempel van het gees
telijke milieu, waarin zij ver
keerden en ik ontmoette in
deze kringen een helder oor
deel, een inzicht in de pro
blemen van Duitschland er
Europa. Na de vele trieste
ervaringen waren deze ont
moetingen verfrisschend en
bemoedigend. De jeugd het
schijnt een onoplosbaar pro
bleem en het is dat ook in
vele opzichten, maar de be
zieling welke ik in bepaalde
studentenkringen aantrof, de
openheid en de bereidheid tot
spreken en handelen waren
vaak verrassend. Zij zijn de
bevoorrechten, gehavend wel
iswaar uit de oorlog terug-
gekomen, maar niet geïnfec-
teerd met de kwade bacil der
onverschilligheid. De groote
massa
Ik zie hem nog voor mij
een jonge man student, tolk
in een Transltnotel. Hij had
mij te spreken gevraagd, om
mij iets van zijn inzichten te
vertellen.
Ik ben 'hier tolk, om het
eten en om tenminste iets te
verdienen. Ik studeer ja,
ik studeer, maar ik weet niet
waartoeEs hat doch alles
keinen Zweck. Ik was in Rus
land ik heb de Russen ge
zien en de Polen in Silezië...
BERUSTING.
En in zijn oogen had de
doffe berusting plaats ge
maakt voor iets anders. Ik
kon het alleen maar angst
noemen. En tegelijk... Ja, dit
is om bang van te worden.
Een jeugd zonder illusies,
maar bezeten van een Rus
senpsychose. Rijp voor het
nihilisme, dat het wezen-ken
merk was van het nazisme
en dat nu bezig is een jeugd
in zijn verlammenden greep
te vatten.
Is er voor deze jeugd een
kans?
Het is de vraag welke men
onwillekeurig stelt.
Het Duitsche denazificatie-
schema is niet onze zaak.
En dat is een zaak, waar
mede de rest van Europa wel
iets .te maken heeft.
Waarom vertel ik van deze
dingen? Wij kennen uit eigen
omgeving, in onze eigen Ne-
dprlandsche steden, dezelfde
problemen.
Maar in Duitschland is dit
probleem schier onmetelijk.
En zeg nu niet: dat hebben
ze aan zichzelf te danken. Wij
hebben de opperste nazi's in
Neurenberg laten ophangen.
Daarmede is de kous voor
Europa niet af. Nu begint
het pas. Men noemt het re
education.
Schetsen uit Borneo
800 patiënten stonden
klaar.
Na een lange tocht langs
een klimmende heuvelweg, vol
kuilen en gaten, kwamen we in
Darit, een groote kampong
midden in een echt West-Bor-
neosch Dajakcentrum. De dok
ter had tevoren kennis gege
ven, dat hij kwam om inspui
tingen te geven tegen fram-
boesia. We hadden ongeveer
dag de tijd.
Salversan hadden we ge
noeg bij ons, maar we reken
den op hoogstens 3 k 400 pa
tiënten. Toen we aankwamen
vertelde ons de assitsent-de-
mang, die ons kwam begroeten
na onze wiebelende tocht over
een geïmproviseerde noodbrug
over de kali, gemaakt van
palmstammen, dat er al 800
waren ingeschreven en hun
kaartje voor de inspuiting had
den betaald. De polikliniek
puilde uit van Dajaks, heele
kampongs waren opgekomen.
Tallooze ehvstige gevallen wa
ren aanwezig Groote sterke
kerels, die door gewrichtsver
stijving niet meer konden loo
pen en zich voortbewogen, zit
tend op een groote steen met
een rotanband'of die gedragen
werden door oudere vrouwen
in draagmanden op de rug, aan
banden van boomschors langs
haar voorhoofden, en die tien
tallen kilometers ver weg
woonden. De polikliniek werd
eerst ontruimd, daarna de
stroom van patiënten bij kam-
ponggroepen verzameld. Naam
voor naam werd afgeroepen en
één voor één hurkten ze neer
in de midden- en voorgalerij
van de polikliniek en zoo
terwijl de uren voorbijsnelden
werden 2 groote groepen
van ieder 200 patiënten inge
spoten. De uren verstreken en
onmogelijk konden allen gehol
pen worden. Ik moest het die
resteerende 400 gaan uitleggen,
dat het vandaag niet meer kon.
„Is er dan geen obat genoeg?"
vroegen zij „Obat is er genoeg,
maar er is maar één dokter,
geholpen door 'n handjevol an
dere dokters, voor een mlllioen
menschen, waarvan 't meeren-
deel ziek is". Dat snapten ze
niet.
„Die dokter heeft maar één
lichaam, maar twee handen".
Nog snapten ze niet. dat ze
geen Inspuiting konden krij
gen. „Kijk eens naar de zon!".
„De zon gaat al onder" (Mata
harl soedah kebawah) was het
antwoord „Juist, er zijn geen
lampen hier en in het donker
kan de dokter niet spulten;
Toehan Allah heeft maar één
zon gemaakt en die schijnt al
leen maar overdag". Toen
snapten ze het. Ze gingen naar
huls, bij kampongs tegelijk,
sommigen met htm steen schui
vend over de weg, anderen ge
dragen in draagmanden. De
Volgende week kwamen ze te
rug en kregen hun inspuiting.
Er kwamen er toen meer, dan
wij naar huis hadden gestuürd.
Bang voor hun geld waren ze
niet, ze kónden het terug krij
gen: ze waren bang geen in
spuiting te zullen krijgen, waar
ze een geweldig sterk geloof in
hebben.
DR. ETJWE IN WEST-INDIfc.
Een Donderdagavond j.l. in
Willemstad door Max Euwe
gehouden simultaan-seance te
gen 23 tegenstanders werd
een honderd procent overwin
ning voor onzen kampioen,
terwijl hij zelfs al zijn tegen
spelers de openingszet had
gelaten. Van een enkele da
gen hiervoor gehouden seance
op 38 borden, won Euwe 34
partijen, speelde 3 remise en
verloor 1 partij.
(Van onzen speclalen
verslaggever).
Een stad wordt begraven
in Nederland. Het is welis
waar een kleine stad en zij
wordt niet meer bewoond,
maar dit verandert niets
aan het overigens slechts
door romantici betreurde
feit, dat zij onder het zand
zal verdwijnen. Volgende
feslachten zullen niet an-
ers dan uit de annalen des
vaderlands van haar be
staan kennis kunnen nemen.
En mocht er, na vele jaren,
eens iemand nieuwsgierig
worden en niet de lust kun
nen bedwingen met spade
en pikhouweel af te dalen
tot deze begraven stad, dan
zal hij teleurgesteld terug-
keeren van deze expeditie,
want een tweede Pompejl,
versteende phase eener eer
tijds bloeiende cultuur, zal
hg' niet aantreffen. Want
als zijn spade het zand
heeft terzijde geschept, zal
zijn houweel niets anders
vinden dan muren van grof
metselwerk en ruw beton,
een bouwsel gespeend van
alle cultuur
Dat kan ook moeilik an
ders, want de bouwers van
deze stad waren geen cul
tuurdragers, al hadden zij
den mond vol over Kultur.
Wij hebben immers het oog
op dat gedeelte van Hitiers
beruchte Atlanticwal, dat
zich uitstrekt van Scheve-
ningen tot Hoek van Hol
land, ontworpen door de
Organisation Todt, uitge-
HET EINDE DER
ATLANTIC-WALL
voerd door een aantal bun
kerbouwers, die destijds een
weelderig leven leidden,
maar zich thans hebben te
verantwoorden voor de bij
zondere gerechtshoven we
gens hulpverleening aan de
vijand. Dat die hulpverlee
ning van zeer omvangrijke
aard was, hebben wij nu
ruim een jaar geleden kun
nen vaststellen, toen de mi
litaire autoriteiten, die het
twijfelachtig genoegen heb
ben, deze enorme beton
nen oorlogsbuit te beheeren,
ons in de gelegenheid stel
den een tocht te maken
door een gedeelte van de
honderdtallen geschuts-,
mitrailleur- en woonbun-
kers, de onderaardsche stra
ten en gangen, de ontspan
ningsruimten tot bios
copen en bordeelen toe trof
men er aan de comman
doposten en officlersverblij-
ven, voor een groot deel uit
gerust met sanitair en stof
feering, geroofd uit duizen
den woningen van Scheve-
ningen en Westelijk Den
Haag.
Alles wat bruikbaar was,
waaronder de complete be
timmering van een der
Haagsohe kerken, is er In
middels uitgehaald. Er lig-
fen geen tapijtenmeer, ae
edden doen nu elders
dienst, de waschtafels zijn
teruggegaan naar de huizen
in de omtrek, de tafels en
stoelen zijn in handen van
oorlogsslachtoffers geko
men en zelfs de electrische
kabels en schakelaars en de
stopcontacten zijn eruit ge
sloopt om voor betere doel
einden gébruikt te worden.
Thans resten nog de kale
wanden, vloeren en daken,
meters dik hier en daar, op
sommige plaatsen gemas
keerd door kwasi-onschul-
dig metselwerk van bak-
steenen.
Het hoogheemraadschap
Delfland, aat het water
staatkundig beheer over dit
duingebied voert, heeft nu
de toestand bestudeerd en
is in overleg getreden met
het departement van oor
log. Hieruit is het besluit
voortgevloeid, dat 't groot
ste deel der betonnen stad
voorgoed onder het duin
zand zal verdwijnen. De bo-
vengrondsche bunkers en
feschutsopstellingen, die
et kleinste deel van het
enorme bouwwerk vormen,
maar altijd nog een 125
bunkers met een omvang
uitmaken van 25.890 m3 be
ton en 1420 m3 metselwerk,
zullen op de een of andere
wijze worden verwgderd.
Men puzzelt nog over de
vraag welke methode het
meest doeltreffend en het
minst kostbaar is. Maar
ook deze resten van Hitiers
glorie zullen eenmaal voor
goed verdwenen zgn
Boekbespreking
Nervositeit en Ziels,
conflicten", door Dr. L.
Paneth, Uitg. H. Meu-
lenhoff, Amsterdam.
Boeken over nervositeit en
zielsconflicten verschijnen
blijkbaar van de loopende
band. Er is een goede markt
voor," die nog wordt geïntensi
veerd door radio-praatjes, po-
iul aire voordrachten enz. Het
joek van Dr. L. Paneth over
„Nervositeit en Zielsconflic
ten" is er een uit' die boeken-
stroom en het is zeker niet
een van de slechtste, 't Is
prettig en eenvoudig geschre
ven, heeft weinig diepte,
schenkt daarom ook weinig
bevrediging, maar het kan
zonder bezwaar door iedereen
gelezen worden.
Het zijn voornamelijk de
denkbeelden van de psycholo
gen Adler en Jung, waaraan
Dr. Paneth zijn hart heeft
verpand. Nieuwe denkbeelden
brengt hij niet, maar zgn toe
lichting op oude denkbeelden
Is levendie en vlot, zoo vlot.
dat men het boek in enkele
uren kan uitlezen zonder
geestelijk vermoeid te raken
Dr. J. C. A. Fetter, die voor
deze Nederlandsche uitgaaf
een inleiding schreef, zegt dat
men dit boek moet lezen en
herlezen. Wij meenen, dat hij
ongelijk heeft. Als een vluch
tige ontmoeting voldoet het
werk wel. Bij herlezing be
merkt men het tekort aan
diepte en volgt onvoldaanheid.
FEUILLETON,
In een oud hart
boor Udo van Ewoud.
47
Ja, ja, Ik hoor het al,
zei tante Door, gebruik ma
kend van de korte pauze,
waarin Tine adem moest
scheppen om haar onuitputte
lijke serie adjectieven te kun
nen voortzetten,het is maar
goed, dat er nog arme gezin
nen bestaan.
Hoezoo? vroeg Tlne
verbaasd. Wat bedoel je
daarmee?
Wel, het ljjkt me zeer
nuttig voor de versteviging
van het gemeenschapsgevoel,
dat de mensch van tijd tot
tijd eens een offer brengt en
de liefdadigheid, zooals jullie
die betrachten, eishlt, dunkt
me, wel zeer zware persoon
lijke offers. Tenminste, als ik
zoo hoor, wat je alles in een
paar uren hebt moeten ver
werken: thee en koekjes en
bonbons waarschijnlijk en ver
volgens zoutjes en toast en
cocktailsAls de arme ge
zinnen dat hóoren, zullen ze
jullie weldadigheidszin steliig
eens te meer waardeeren!
Maar DoorTine keek
de oude dame naast haar ont
zet aan. terwijl ze haar stap
onwillekeurig vertraagde. Je
hebt communistische neigingen
Gunst en dat op jouw leef-
tgd!
Tja, hoe ouder hoe gek-
hitr, antwoordde tante Door
■pottend. Maar trek het je
maar niet ta yeel aan. Ieder
een doet wel op zgn manier,
moet je maar denken. En als
je het nuttige met het aange-
aangename kunt vereenigen,
nietwaar
Er viel een pijnlijke stilte.
Tine was gepikeerd en keek
nijdig voor zich uit, Ko liep
er wat 1 ummelig en vth-
legen bij, niet in staat het ge
sprek een andere wending te
geven en tante Door, die nu
eenmaal geen blad voor haar
mond placht te nemen, maar
evenmin haatdragend was, be
schouwde de kwestie kennelijk
als afgedaan.
Bij een straatkruising op
het drukste punt van Polder-
buren zag neef Ko een gun
stige gelegenheid om zich aan
het niet bgster opwekkende
gezelschap te onttrekken.
Als de dames me permit-
teeren ik moet nog even
naar de krant en vanavond om
zeven uur heb ik weer raads
vergadering dan wou ik hier
maar afscheid nemen....
Doch zóó gemakkelijk kwam
hg er niet van af, want juist
toen hij aanstalten maakte de
straat over te steken en de
beide dames haar weg wilden
vervolgens werd tante Doors
aandacht getrokken door een
fietsenden boer, die een pas
geboren kalf ln een mand ver
voerde.
Geheel onbewust van het ge
vaar, dat hem bedreigde, la
veerde de man door het vrij
drukke verkeer, tot plotseling
tante Doors stem zgn oor trof:
Hédaar, man. stap eens af!
De boër keek verbaasd opzij,
maar liet zich toch gewillig
van zijn vehikel glijden, waar
bij het kalf, dat met de vier
pooten bij elkaar was gebon
den. eenigszlns schuin kwam
te hangen en een naargeestig
geloei liet hooren.
Mot u mijn hebben
vroeg hij, nogal overbodig,
want reeds deed tante Door
een paar stappen naar voren,
zoodat zij op de rand van het
trottoir kwam te staan.
Schaamt u zich niet
zei de oude dame, daarmee
alle, eventueel nog hangende
twijfel opheffend, een dier
op die manier In een mand te
binden? Ze moesten u zoo
eens een poosje rond rij
den!
Waar bemoei je je eigen
lijk mee, juffer? informeer
de de boer. die het heel niet
plezierig vond zoo maar mid
den in het dorp, ten aanschou-
we van tallooze voorbijgangers,
door een vrouw op de vingers
te worden getikt, Je bent
toch zeker niet van de gehei
me pelisle?
Nee, ik ben presidente
van de Vereenlging voor Die
renbescherming, antwoord
de tante Door waardig. en
al was ik dat niet. dan zou
nog alles ln me in. opstand
komen tegen een dergelijke
schandelijke behandeling van
een weerloos dier!
Ik zou me d'r maar niet
druk over maken, juf; d'r is al
opstand genogt ln de wereld,
adviseerde de eigenaar van
het weerlooze dier, alweer
aanstalten makend zijn weg te
vervolgen, maar dat ging niet
zoo eenvoudig, want eenlge
nieuwsgierige voorbijgangers
waren blijven staan en ver
sperden hem den weg.
Ach, kijk die stumperd
weeklaagde een burger
juffrouw, die een minuut tevo
ren nog volkomen onberoerd
was gebleven, toen de boer
met het kalf haar voorbij fiet-
ste en die het eigener bewe-
ging niet ln haar hoofd zou
ihebben gehaald den man daar
over te onderhouden. Z'n
oogen pullden uit z-n koppie
van benauwigheld!
Inderdaad zag het kalf, dat
hoogstens een paar dagen oud
kon zijn, er niet naar uit, dat
het zich in de veel te kleine
fietsmand bijzonder behaaglijk
gevoelde. Het hing met zijn
kop over de rand, de vier bij
een gebonden pooten zielig
omhoog en waarschijnlijk ge
sterkt door al die medelijden
de menschen om hêm heen,
begon het wederom klaaglijk
te loeien.
Kom mee. Door. ver
zocht Tine, die deze straat
scène hoogst pijnlijk begon te
vinden, maar de oude dame
dacht er zelfs niet aan.
Ach mensch, kalveren
hebben allemaal uitpuilende
oogen, trachtte de boer de
juffrouw, die zoo spontaan
partij voor tante Door had ge
trokken, gerust te stellen.
Je hebt toch wel eens van
Mietje met de kalfsoogen ge
hoord?
Ja, maak er nog maar
gijntje van.«repliceerde de
ze, zóó vinnig, alsof ze zgn
woorden als een persoonlijke
beleedlging voelde. „Ik vind 't,
net als mefrou hier, een grof
schandaal, 't Beest kan zich
niet wenden of keeren!
Hoeft ook niet over vijf
minuten is ie gehakt en
laat me nou maar door, alsje
blieft verzocht de man met
de fiets, die zich zoetjesaan
begon op te winden.
Gehakt! vroeg de juf
frouw verontwaardigd en tan
te Door zei scherp: Ja, ja,
dat is jullie eenig excuus: het
gaat naar de slachtplaats, 't
moet toch dood en dan komt
het er niet op aan, of 't eerst
nog een poosje gekweld
wordt!
Dat ben Ik met de juf
frouw eens! meende een
bakkersjongen, die. gezellig
over het stuur van zijn flets
hangend, het tafreel gade
sloeg. tante Door te moeten
bijvallen. Als 't, zoo gezeid,
't beesie z'n laatste oogenblik.
ke benne, had je 't hem wel
beetje gezelliger kenne
make dan was lk maar met
'm gaan wandelen, an 'n hals
band met zoo'n mooi tulgie
om z'n buik
De omstanders proestten het
uit en zelfs tante Door had
moeite een glimlach te onder
drukken.
Ko Ringeling, die er tot dus.
ver wat hulpeloos had bg ge
staan, achtte nu de tijd geko
men om het voor zijn tante
op te nemen. Hoe het zg
hm. zei hij zoo dapper mo
gelijk en op de toon van een
Ambtenaar van het Openbaar
Ministerie, dit is geen ma
nier van doen. U vervoert het
dier op pijnlijke en noodeloos
kwellende wijze, zooals dat in
de politieverordening heet...
Jawel en het feit is
wettig en overtuigend beweze,
vulde de bakkersjongen, die
zich zeker wel eens voor den
kantonrechter te verantwoor
den had gehad, aan. Alsje
blieft daar lelt het slacht
offer. Dat kost je minstens
drie knake, vader!
De boer begon het langza-
merhand even benauwd te krg-
gen als het kalf, dat met zijn
smeekende oogen minder op
woorden dan wel op daden
scheen aan te dringen, maar
toen hij een kansje meende te
zien om schielijk te verdwij
nen. bleek hij buiten tante
Door te hebben gerekend.
Wacht u nog even,
verzocht ze hem vriendelijk,
daar komt juist een agent.
Dan kunnen we diens meening
nog even, vragen!
Een sportieve mantel, welke
vooral slanke figuren goed tot
haar recht doet komen.
(Foto P.I.B.R.D.P.)
«leppen
Amerikaansch,
In Atlantic City (U.S.A.)
werd met groote meerderheid
de Republikeinsche candidaat
B. F. Gillespie tot vrederech
ter gekozen. Hij was een week
tevoren overleden.
Bril.
Molotov wordt steeds op
reis geassisteerd door zgn lijr-
tolk Paslov. Deze tolk is
broodmager en het verhaal
gaat dat hij nauwelijks tijd
heeft om te eten.
Zelde Molotov te New York
toen een diplomaat over deze
magere tolk sprak:
„Arme Paslov, binnenkort
zal er niet veel meer van hem
over zijn dan de randen van
zijn bril".
Buffet.
Tijdens de conferentie van
de Groote Vier en hun staf
In U.S.A. is er een speciaal
buffet voor de hoogmogenden
(37 in getal).
Kosten 7% dollar per pei^
soon en per dag!!
Roemenië.
De Engelsche minister Bevin
pleitte tevergeefs voor terug*
gave van het geconfisceerde
Joodsche bezit ln Roemenië.
Opmerking van Molotovl
„Wij kunnen een souverein»
staat niet dwingen".
Eerste visite.
De hertog en hertogin van
Windsor (ex-koning Edward);
bezochten voor het eerst in
10 jaar Engeland.
Tijdens het bezoek werd van
de hertogin voor een waarde
van 13.000 aan juweelen ge*
stolen.
Wlnnaa&
Sydney Parkes won ttfden»
j grootste Engelsche wind*
hondenrace 430.000 pond stefy
ling. Kreeg 10.000 pond uit»
betaald. De rest ging naa*
den fiscus!
Rldderordeiv
Gedurende den oorlog ztftt
in het Russische leger 265.24S
ridderorden uitgereikt voo«
betoonde dapperheid. (PraWW
da)g
Balletje trappen.
De Engelsche beroepsvoer
balier, die het Engelsche doe}
verdedigde in den wedstrijd
NederlandEngeland verdien^
met voetballen circa f 5000,
per jaar.
Op zoek»
Er worden nog 500 auto*»
gezocht van het voormalig»
Militaire Gezag ln Nederland
Niemand weet waar ze uit»
hangen.
lie zakken zitten
Een haring kost op JavX
1,25, paling 3,50 per ons,
een appel 2,
Na de re*.
A keerde uR Amsterdam
terug in Vlissingen.
B: „Maar beste A,
heb je iiyfcii
A: „Welke zakken
B: „Onder je oogen"*
Nieuwe Woord
Op de oude wijs van hel
Horst Wessellied worden nu
Berlijn nieuwe woorden gé»
zongen*
Die Preise hoch!
Die Zonen fest geschl ossen?
Die Kalorien fallen Schrltt fflp
Schrftx
Es hungern Immer nur
dieselben Volksgenossen,
Die andern hungem nur im
Geiste mtt.
De douane kan niet alles controleeren.
Eindelijk schgnt de regee
ring tot het inzicht te zijn ge
komen, dat de zwarte handel
niet effectief bestreden kan
worden als niet allereerst de
winstgevendheid van de clan
destiene sigarettenhandel af
doende wordt tegengegaan. En
dat lukt alleen, als men de
naar rookersvreugde snak.
kende „toebacksuyghende"
massa eenigermate tevreden
kan stellen. Het geeft
eenmaal niet of men al be
toogt, dat andere belangen
thans voor dienen te gaan;
het ro.okertje behoort voor
heel, heel velen nu eenmaal
tot de onontbeerlijke geneug
ten
Ieder weet, dat men niet
ver behoeft te zoeken om men
schen te vinden, die kalmpjes
sigaretjes rooken, welke een
heerlijke geur van „officieel"
onbekende hoedanigheid ver
spreiden. Hoe komen zjj daar
toch zoo makkelijk aan?
Het is immers mogelijk, uit
het buitenland „geschenk
pakketten" te ontvangen; aan
toonbaar moet zijn, dat het
werkelijk presentjes zijn en
er dus op geen énkele wijze
voor moet worden betaald.
Het is blijkbaar heel gemak
kelijk de vorm daar voor
te vinden, want onze infor
maties bij de pakketpost heb.
ben ons het volgende verdui
delijkt:
STROOM VAN PAKJES...
Wekelijks komen uit Enge
land en vooral ook uit Ame
rika een stroom van pakjes
en pakketten ons land binnen.
Verreweg de meesten daarvan
bevattensigaretten. Och
ja. een presentje met eenige,
pakjes „Amerikaantjes" krijgt
tenslotte wel iedere familie,
die daar over de Oceaan fa
milie of een goede vriend
heeft wonen, maar wat zegt
u ervan, dat er een aantal
gevallen zijn van adressen,
welke Iedere week een
knaap van een pakket ont
vangen, bevattende wel......
6000 sigaretten? Gelooft u
dat dit allemaal maar „aar
digheidjes" uitmaken, ver
vroegde Sinterklaas-verrat
slngen?
De douane heeft tot taak
alle binnenkomende pakketten
in te klaren, maarzg
neemt slechts steekproeve^
dus zoo gaan telkens nog tal
rijke ongecontroleerde zendin
gen door. Er is reeds her
haaldelijk op het „lek" de»
buitenlandsche pakketten ge
wezen, maar bovenstaand»
feiten die nu wel alleen
betrekking hadden op Den
Haag, maar natuurlek in het
heele land voorkomen ba-
wijzen ten duidelijkste, dat er
voor onnoemelgkê bedragen
aan „zwart geld" de grenjfc
overgaan en al zou men het
zenden der geschenkpakket
ten scherp bemoeilijken, ook
dan weten de gewieksten wei
wegen te vinden om hun dom
te bereiken.
Waarlijk, alléén verruiming
der distributie van tabaks^
producten speciaal voor si
garetten, wier liefhebbers im
eenmaal het ergst lijden bH
gebrek kan de staat baat
brengen en de zwarte kanker
een zware slag toebrengen.
Moge de regeering inderdaad
spoedig de gowenschte moge
lijkheden zien en tot realiteit
wekken!
Holland handhaaft zijn
glorie.
Het Zweedsche s-S „Atair"
verloor tijdens stormweer in
de Golf van Biscaye een
schroef en de Nederlandsche
sleepbooten „Poolzee" en
„Zwarte Zee" begaven zich on
middellijk op zoek naar het
vaartuig. Dinsdagmorgen om
één uur is het vaartuig door
de sleepboot „Zwarte Zee" te
Falmouth binnengebracht.
Inmiddels bevond zich een
nieuw slachtoffer van het
slechte weer in de Golf van
Biscaye, n.l. het Grieksche s.s.
„Crete". De sleeboot „Zwarte
Zee" is onmiddellijk van Fal
mouth vertrokken teneinde ook
dit schip hulp verleenen.