ROOSEVELT'S LIJFARTS VERTELT
Toenadering tusschen Rome
en het Protestantisme
Soldatenmoeder bezoekt
„haar jongens"
Cenle
Even peultjes
Gedwongen zijn mond te houden
Fioviiidale Zecuwsciie Couiaig.
Slalin ging vroeg naar
bed, maar Winsion
Onheusche fotograten'
Niet alleen de Europeanen
voelen zich teleurgesteld door
Truman. De Amerikanen al
evenzeer. En naarmate zijn po
pulariteit slinkt, neemt de ver
eering van zijn grooten voor
ganger toe. Men noemt en
schrijft diens naam zelfs niet
meer, maar volstaat met de
initialen: F.D.R. Iedereen
weet, wie daarmee bedoeld
wordt.
Er wordt in Amerika nog
altijd ongelooflijk veel over
Roosevelt gesproken. Laatste
lijk höbben daze gesprekken
nieuwe stof gekregen en wel
door een boek, dat geschreven
is door Roosevelts lijfarts,
vice-admiraal Ross T. Mcln-
tire, onder de titel A White
House Physician.
Allerlei dingen vertelt Mc
Intire, die ook een niet Ame
rikaan belang inboezemen. Zoo
is het merkwaardig, dat nie
mand ooit met Roosevelt in
contact kwam en hem als een
kreupele bleef beschouwen.
Zijn verbazingwekkende vitali
teit en opgewektheid overstem
de het klikken van zijn dur-
aluminium beensteunen, over
schaduwde zelfs zijn rolstoel.
En niemand was meer ver
guld" dan de president, toen
mevr. Tsjang Kai Tsjek zijn
conditie zoozeer vergat, dat zij
hem verzocht, niet op te staan
om haar tot de deur uitgeleide
te doen! Mclntire gelooft, dat
zonder de oorlog, aie het hem
onmogelijk maakte zijn dage-
lijksche oefenschema te blijven
volgen, F. D. R. het volledige
gebruik van zijn beide been en
zou helbben herkregen.
DE LAATSTE MAANDEN
In vele opzichten bevat het
boek nieuws.
„Als zij schrijven over Tehe
ran en Yalta", zegt hij, „is het
voor vele redacteuren en ar
tikelenschrijvers een vaste ge
woonte geworden, zonder eenig
Ibewys te beweren, dat Roose-
TIJDSCHRIFTEN.
Leergangen voor Vak-
en Handelsonderwijs. Uit
gave van het gelijknamige
instituut te Amsterdam.
Van het R.E.A.B. bedrijf te
Heinkenszand dat het Instituut
Vereenlgde Leergangen voor
Handelsonderwijs vertegen
woordigt, ontvingen wij het 14-
daagsch studieblad van deze
organisatie. Als we ons niet
vergissen zijn er In Nederland
meer dan 4000 instellingen
voor schriftelijk onderwijs. Een
van de beste en de goedkoopste
is het Instituut, dat in zijn
studieblad een geheele reeks
cursussen geeft zonder dat
men daarbij boeken behoeft
aan te schaffen. Het werk der
leerlingen wordt regelmatig
gecorrigeerd door bevoegden.
Het blad geeft een jaar-cursus
en het abonement kost f 12
per jaar. Wij troffen in het
blad cursussen aan voor vak
opleiding, talen, huishouding,
velt een zieke, ja zelfs een
stervende man was in die pe
riode. In werkelijkheid, seegt
Mclntire, was hij vermoeid en
afgetobd, ondermijnd door
overwerktheid, maar organisch
gezond, afgezien van een chro
nische „sinus condition". Eens
klaps verbreidde zich echter
het gerucht van zijn instor
ting en bitter merkt Mclntire
op:
Voorheen waren de fotogra
fen zonder uitzondering vrien
delijk en attent. Nooit verras
ten zij hem in een onprettige
houding. Tegen het einae even
wel knipten zij hem uit Iedere
hoek en schenen zij er de voor
keur aan te geven hem te ne
men met open mond en voor
over gezakt
GEEN VREES VOOR
AANSLAGEN.
Mclntire had vele zorgen.
Hij slaagde erin, uit de dikte
van Roosevelts actentasch en
de hoogte van „de wasch'
zooals F. D. R. de stapel do
cumenten noemde, die van zijn
handteekening moesten worden
voorzien, op te maken, hoeveel
uur de president zou moeten
werken en deelde dan zijn dag
daarnaar ln. Hij leerde de men-
schentypen onderscheiden, die
Roosevelt het meest vermoei
den.
In het voordeel van „Oom
Joe" Stalin pleitte, dat hij een
vroeg-naar-bed-gaander was.
„Winnie" Ohurchill echter doet
een middagdutje en was, om
dat hij Roosevelt tot diep in
den nacht bezig hield „staats
vijand nummer een"
Achteloos was Roosevelt,
waar het zijn persoonlijke vei
ligheid betrof.
„Als iemand me wil dood en,
kan niets hem dat beletten",
was zijn standpunt.
En toen bij Uruguay bezocht
l president Gabriël Terra,
herstellende van een schot
wond, opgeloopen bij een aan
slag, hem waarschuwde, dat
htf liever geen rijtoer door
Montevideo moest maken,
barstte F. D. R. ln lachen uit
„Ik zie niet in, waarom Ik
eenig risico zou loopen", riep
hij uit. „Jij bent de president,
die ze te pakken willen ne
men!"
P. H, Spaak, Belgisch minister legt en krans op het graf van Roosevelt. Rechts op de foto mevrouw Roosevelt.
Inbrekers forceerden
dlstrlbutlekluls.
HONDERDDUIZENDEN
RANTSOENBONNEN
GESTOLEN.
In de nacht van Woensdag
op Donderdag hebben inbre
kers een goede slag geslagen
in het distributiekantoor aan
de Joubertstraat in Rotter
dam-Zuid. Juist aan de zijde,
waar de ingebouwde kluis on-
fepantserd is, zijn de ongenoo-
e gasten, die door een tui
melraam waren binngerfgeko-
men, met metalen boren tus-
schen de voegen van de stee-
nen aan het werk gegaan, tot
dat zij een gat hadden verkre
gen van ongeveer 40 c.m. mid
dellijn. Hierdoor was het mo
gelijk naar binnen te kruipen.
De buit is zeer belangrijk. Er
wordt 'n ontzaglijke hoeveel
heid rantsoenbonnen vermist.
Alleen voor eieren zijn er
reeds ongeveer 100.000 rant
soenbonnen verdwenen. Ook
het aantal coupures voor toe
wijzingen dat verdwenen is.
benevens nieuwe bonkaarten,
is aanzienlijk.
Esperanto.
Na het beschikbaar komen
van Esperanto-leermlddelen is
het Esperanto-onderwijs we
derom op verschillende Neder-
landsche scholen ingevoerd
Ook op de school te Biltho-
ven, waar o.m. de Neder-
landsche prinsesjes worden on
derwezen, is na een onderbre
king door de oorlogsomstan
digheden het Esperanto-onder-
wgs weer hervat
Een geweldig arbeidsterrein. transport of-
ficleren naar Stamslau te be-
Doordat het 3-jarig zoon
tje van de fam. Valk te Ng-
verdal plotseling de straat
opliep, geraakte het onder een onze militairen ln krijgsgevan.
passeerende vrachtauto. Het genschap werden teruggevoerd
kind was bijna oogenblikke-|Zij wist door te dringen tot
Vrjjdag is mevr. Hiddink,
de Nederlandsche soldaten
moeder. met de „Sibajak'
voor een reis van een half
jaar naar Indonesië vertrok
ken. Zij zal een reis door de
geheele archipel maken en alle
onderdeelen, van het Militair
Hospitaal in Bataria, tot de
eenzame en vooruitgeschoven
posten van S k 4 man die in
de rimboe van Holland droo-
men toe, bezoeken en met
haar „jongens"' alle moeilyk-
heden bespreken.
Reeds voor de oorlog is
mevr. Hiddink begonnen met
haar werk onder de jongens
die „ergens in Nederland" la
gen. Als symbool voor alle Ne.
derlandsche vrouwen en moe
ders die met onze soldaten
meevoelden heeft de comman
dant van het veldleger. Ge
neraal van Voorst tot Voorst,
haar eens „soldaten-moeder"
genoemd. En dat is ze geble
ven. Een redacteur van de
Volkskrant, die een onderhoud
met haar had vertelt hoe ze
oorlogsgewonden heeft gehol
pen in de Meidagen en prach
tig werk heeft gedaan toen
lgk dood.
in kamp Amersfoort en zelfs
geleiden. Zij deed ook veel voor
de achtergebleven gezinnen.
Nu er vele soldaten ver van
huis af zijn begint echter haar
grootste taak. Alle troepen
van de 7 Decembcr-divisic
heeft ze uitgeleide gedaan en
nu gaat zij zelf, op verzoek
van (jen commandant van de
divisie en in samenwerking
met het ministerie van Oorlog
en de Generale Staf. Zij laat
haar man en haar zoon daar
voor achter en vindt dit heel
gewoon, waar ook al deze jon-
ges een geweldig offer moeten
brengen.
Zij zal in Indonesië geholpen
worden door allerlei mogelijke
autoriteiten.
Mevr. Hiddink gaat haar
reis met groote verwachtin
gen tegemoet en heeft uit de
vele brieven, die zij van alle
kanten ontving de overtuiging
gekregen dat haar ginds een
geweldig arbeidsterrein wacht
Zij stelt zich voor verschillende
rusthuizen voor militairen te
stichten, o.a. in Bandoeng.
Groote gebieden in En
geland worden tengevolge van
de voortdurende regenval met
ernstige overstroomingen be
dreigd
Scheisen
van Borneo
LIFTENDE DAJAKS.
Ergens in West-Borneo snort
een jeep over de weg, hotsend
en botsend- De Japanner ver
zorgde de wegen niet. In de
jeep 3 mannen in militair uni
form, een dokter, een dominéé,
een chauffeur. Voorop de
Roode Kruisvlag, achter de
leege trailer. Op weg naar
huis! Naar huis, anders was
de tralier niet leeg. Langs de
weg staan ergens in een rrj wat
Dajaks, mannen en vrouwen,
schamel gekleed, hun gevloch
ten manden op de rug, de
draagbanden ervan icings het
voorhoofd. Enkelen groeten
met een rechtstandig opgeto-
ken hand langs het hoofd en
met een breede grijns, vol-
hartelijk. De Europeaan is den
Dajak wélkom. Een paar man
nen roepen wat en zwaaien
met hun handen. Wh' stoppen.
Zij vragen "n lift. Het daar
voor geëigende gebaar van de
opgestoken duim, die in de
heenrichting bewogen wordt,
kennen ze niet. Maïeisch ken
nen ze nauwelijks, maar toch
verstaan we elkaar. Ze mogen
meerijden. Luid lachend en
pratend, klimmen ze in de trai
ler. Mg schiet de versregel in
de gedachten ,,'k heb m'n wa
gen volgeladen...". Ik draal
om, terwijl we wegrijden. Ach
ter me zit een Dajak met een
wonderlijke, oude vleze ge
vlochten hoed op, als de hoed
van Peter Pan, met 'n kop, zoo
uit Shakespeare weggehaald.
Een stuk of wat cigaretten
worden overgereikt en lustig
dampt het heele stel, man en
vrouw, terwijl de jeep voort
snelt en de trailer dansend
hotst. De chauffeur spaart
hen niet, want ze genieten
kennelijk van de snelheid
het hotsen. Na verloop van
tijd een kreet uit de trailer.
Einde van de lift. We stop
pen gehoorzaam. „Nou da
mes, wel thuis!" 'Zij verstaan
ons Holandsch niet, wij hun
Dajaksch niet en toch begrij
pen we elkaar opperbest. Zij
lachen en wuiven, blij, dat ze
zoo een moeizame dagreis
hebben kunren uitsparen. Wij
lachen en salueeren, blij, dat
we ze konden helpen.
Een heel eind verder pas-
seeren we een Maleier. Over
weer een groet met de
hand, maar als we voorbij
zijn, klinkt een kreet. „Hij
wil liften!" roep lk den chauf
feur toe. De wagen stopt.
„Wat is er? „Goeie reis!"
is het antwoord. „Van t zelf
de, maar wil je niet meerij
den? „Nee, dank U!". Nu
jr., ieder zgn meugNou
goeie reis dan!" en we rijden
verder.
Kerk en Samenwerking.
Ds. C. SPOOR
FEUILLETON.
in een oud hart
Poor Udo van Ewoud.
44
Op een vrij smalle plank, wel
ke daar uitsluitend voor dit
doel moest zijn aangebracht,
zat notaris Bijvanck met zijn
rug naar de deur, een en al in
tense aandacht voor hetgeen
zich daar in de volière af.
speelde en naast hem, in een
al even ongemakkelijke hou
ding, maar niet minder aan
dachtig door het raampje tu
rend, zat tante Door!
Ziet u wel, ziet u wel?
Precies, zooalg ik dacht: ze
wil niets van hem weten. Ze
Ëlkt hem eenvoudig weg.
oo'n serpent, zoo'n Kenau,
zou je haar niet ik weet wat
doen
De gewoonlijk zoo bezadig
de notaris, die niemand óóit
opgewonden had gezien, was
hier boven in die paardenruif,
een ander mensch Hevig ge-
sticuleerend, wees' hij tante
Door op de zonderlinge gedra
gingen van een der honderden,
in de volière rondvliegende vo
gels, die blijkbaar niet gediend
was van de avances van een
baar, door den notaris toege
wezen echtgenoot.
Ik heb 't nu al drie da
gen aangezien, vertelde de
notaris verder, maar ze
vertikt het eenvoudig, ze
moet niets van hem weten.
Begrijpt u dat nou, nadat za
zoolang alleen is geweest?.
Nee, tante Door moest be
kennen, dat ze zich óók voor
een raadsel geplaatst zag.
Je zou toch zeggen zoo'n
mooie, slanke man! Maar het
kan natuurlijk zijn dat ze nog
niet heelemaal door de rui is.
Of zouden het misschien alle
bei poppen of mannen zijn?
Dat heb ik ook al ge
dacht, antwoordde de no
taris. Maar de poppen en
mannen zijn bij dit soort haast
niet te onderscheiden. Als ik
maar wist hoe ik daar achter
kon komen....
O zei Ko, die intus-
schen op zgn teenen nader bij
was geslopen en nu vlak on
der de ruif stond, hard
nadrukkelijk, dat kan ik
wel vertellen. Hij achtte
het 't juiste moment om met
een grapje in het, voor een
buitenstaander nogal verma
kelijke gesprek in te grijpen,
maar de gevolgen van deze
ondoordachte poging om
grappig te zijn, waren ver-
bijsterend.
De oude notaris schrok dus
danig van de, zoo onverwachts
beneden hem klinkende stem,
dat hij zich met een ruk om
keerde en half overeind veer
de, maar op een dergelgke
wilde manoeuvre bleek de
smalle plank, die als observa
tiepost diende, niet berekend.
Zij schoot althans op hetzelf
de oogenblik uit een der pro
visorisch aangebrachte steun
punten, met het noodlottig ge
volg, dat zoowel de notaris als
tante Door omlaag gleden en
een seconde later, als eens de
pakken hooi voor de hier ge
stalde paarden, broederlijk
naast elkaar in de nu leege
ruif lagen. Het was een aller
zonderlingst tafereel en Ko
had, ondanks de schrik door
het onheil, dat hij veroorzaak
te, zoowaar nog moeite zgn
lachen te bedwingen. De no
taris lag, volslagen hulpeloos,
met zijn armen en beenen
door de spleten van de ruif
en hij trok daarbij een ge
zicht, alsof hij zich gedoemd
waande zijn geheele verdere
leven in deze ongemakkelijke
houding te moeten dooi;bren.
gen.
Tante Door had de tegen
woordigheid van geest gehad
een der houten spijlen van de
ruif in haar val te grijpen,
zoodat ze al weer spoedig op
de been was en gelukkig be
zat ze genoeg gevoel voor hu
mor, om het incident van de
vroolijke kant te bekijken,
„Goeien middag, neef,
zei ze, hem minzaam door de
tralies toeknikkend. Leuk,
dat je zoo onverwachts binnen
komt waaien. Jij hebt altgd
van die gezellige verrassin
gen
O, tante, stamelde Ko,
die zich nu toch wel schuldig
voelde, 't was 't lag
heusch niet in m'n bedoeling
u belden zoo aan 't schrikken
te maken. als lk dat gewe
ten had
De notaris was intusschen
ook weer overeind gekrabbeld
en merkwaardigerwijze was
het eerste, wat hij zich herin,
nerde Ko's opmerking, dat hij
wel vertellen kon, hoe men een
popje van een mannetje ver
mocht te onderschelden!
Menschen achter tralies,
dacht Ko, toen hg het tweetal
zoo hulpeloos naast elkaar in
de ruif zag hangen, maar de
notaris liet hem geen tijd daar
lang bij stil te staan.
Een onaangenaam inter
mezzo. lachte hij wat wit
jes en met een ietwat pijnlijk
gezicht zijn knie wrijvend.
maar wèt zei u, meneer Rin
geling. kunt u me vertellen,
hoe men bij vatte zebra-vink
jes de poppen van de mannen
onderscheidt
(Wordt vervolgd.)
Notities bij een boek
van Gerard Brom.
Wanneer men de radio aan-
et, kan het gebeuren, zooals
het schrijver dezes 27 Oct.
overkwam, dat er twijfel op
komt. of wel inderdaad de
zender van de K.R.O. in de
huiskamer doordringt. Aller
lei klanken klinken er die ook
in een Protestantsche predi
king kunnen worden gehoord.
Dit hoeft ons eigenlijK niet
te verbazen ln de laatste week
van October. Dan viert de
R.K. Kerk het feest van Chris
tus-Koning, dat kennelijk be
doeld is al een tegenhanger van
de herdenking der kerkher
vorming.
Luther heeft in de kerk we
derom alles van Christus al
leen afhankelijk willen maken.
Om 't protest van Protestanten
tegen vele dingen, die er in de
kerk van Rome zijn eenigszins
te ontzenuwen, legt men in de
zelfde week, waarin wij de
kerkhervorming herdenken,
nadruk op het koningsschap
van Christus.
Er zouden een heele reeks
feiten te noemen zijn, die tot
achtergrond hebben de poging
en het verlangen om alle
Christenen wederom in de
eene „moederkerk" verzameld
te zien. We denken hier aan
conferenties, die voor Protes
tanten worden gehouden aan
geschriften en boeken, die spe
ciaal voor hen worden uitge
geven. Alle nadruk valt hier
op hetgeen de twee kerk-g>oe-
pen gezamenlijk hebben. En
dat is natuurlijk veel, want
met Rome hebben de Protestan
ten o.m. de drie belijdenisge-
schiften van de oud-Chr. kerk
Een van die pogingen om
vergeniging te vergemakkelij
ken is ook het onlangs ver
schenen boek van Gerard
BromGesprek over de een
heid der Kerk.
DISCUSSIE
OP HOOG PEIL.
Leuk hoedje, dat achter onder
het haar wordt vastgebonden.
Bijzonder geschikt voor jonge
meisjes, die een modern kapsel
dragen.
Dit boek kunnen we mei
groote belangstelling lezen
Ook hieruit blijkt weer, dat
de discussie tusschen Rome en
het Protestantisme op een an
der en hooger plan is gebracht
Het huwelijk van Luther en al
de verdachtmakingen daar
rondom, zult ge hierin niet
aantreffen. Brom weet zelfs
(jat iedere uitspraak van dezer
hei-vormer, die nog wel eens
loslippig kon zijn, niet even
zwaar moet gewogen worden.
In dit boek is bgv. ook meer
dere malen aangehaald de
Fransche pater Congar, die
onlangs nog uitsprak, dat er
eerst belijdenis van schuld
moest worden gedaan over de
Bartholomeus-nacht voor er
van een werkelijk gesprek met
Protestanten sprake zou kun
nen zgn.
Zoo roept ook deze schrijver
op tot belijdenis. Het is ook
onze schuld dat er scheiding
gekomen ls en bestendigd
blijft.
De wijze waarop Brom
schrijft, is opvallend ln
Protestantsche woordkeus. En
'eveneens ln dezelfde geest is
de wijze, waarop hij de H
Schrift hanteert.
Ge vindt in dit boek meer
citaten van de hervormers dan
can R.K. Godgeleerden. Wan
neer het tot een gesprek zal
komen, zijn hier waardevolle
gegevens te vinden.
Doch niet alleen zijn eigen
geloofsgenooten. maar even
eens de kerken, die uit de Re
formatie zijn voortgekomen,
roept Brom op tot bezinning
en schuldbelijdenis. Kon en
mag de steeds verder gaande
splitsing in de kerken der
Hervorming maar blijven
EEN ERNSTIG WOORD.
En in de Ned. Herv Kerk
hebben we zijn woord buiten
gewoon ernstig te nemen wan
neer hij er op wijst, dat. juist
de kern-vraag van alle Chr.
Kerken: „Wat dunkt u van
den Christus", schelding
brengt.
Zonder aan het voorgaande
iets af te doen, zouden we
toch willen vragen, of de een
heid van het Protestantisme
niet te veel wordt gezocht, al
leen in de tegenstelling tot
Rome.
Al kon Brom op allerlei za
ken wijzen, die dit bevestigen,
is er toch niet een dieper lig
gende eenheid En is dit
niet juist het allerbelangrijk
ste wat er in de oorlogsjaren
in de Ned. Herv. Kerk is ge
beurd. dat wij voor deze vraag
gesteld zyn of het voor God
verantwoord is te blijven vol
harden in de verdeeldheid der
groepen
Prof. v. d. Leeuw maakte
eens de opmerking dat Katho
lieken zich 1 ijken te schamen
om het onderling oneens te
zijn en Protestanten, om het
onderling eens te zijn. Is
aan de eene kant niet
meer verdeeldheid dan het
schijnt en aan de andere
kant toch meer eenheid dan
liet lijkt
Brom heeft ziin boek „Ge
sprek" genoemd. Hij heeft
daarnaar ook ernstig getracht
Doch is dit werkelijk een ge
sprek Hij spreekt als het
gaat over de diepste grond
van de Hervorming, toch over
ons heen. Hoe kunnen
vraagt hij verbaasd de
noodkreten van een gekweld
geweten de verhevenste mu
ziek zijn Is niet de nood
kreet van de verloren zoon
uit de gelijkenis muziek, de
meest verheven muziek, die
klinkt tot het oor van God
Dit boek is kennelijk bedoeld
voor Protestanten. Toch zou
den we dit geschrift ook gaar
ne zien ln handen van veel
Roomsch-Katholieken. Nihil
obstatHet is kerkelijk goed
gekeurd.
HULSBERGEN.
«leppen
PUZZLE.
A. studeerde in Utrecht; B.
ook. Zijn niet verloofd en niet
getrouwd. Beiden worden artp
en hébben geen contact meer
met elkaar. Acht jaar later
ontmoeten zg elkaar in Maas
tricht.
A. tot B.: „Ben je ge
trouwd?"
B.: „Ja, dit meisje is mtfn
dochtertje Annle."
A. tot het dochtertje: „Zoo
dus je heet net als ie moederI'"
Puzzle-vraag; „Hoe kon A.
dit weten?"
-nojA u»9 sum a :paooAV}ixrv
Telefoon.
Stalin zit met Molotov aan
de telefoon. Aan het andere
eind zit Truman, Stalin houdt
de hoorn vast.
Stalin: Nee... nee... nee.,<
nee, nee... nee... nee... ja!
Molotov: „Waarom zei je
een keer ja?"
Stalin: „Hij vroeg of lk hem
verst ana had"'
Zwarte handel.
In Frankrijk is een leven
dige zwarte markt voor ar
beidskrachten. 't Gaat om Ita-
liaansche arbeiders, die op ille
gale wijze Frankrijk worden
binnengesmokkeld en daar
„verkocht" aan werkgevers^
Er uit.
In Engeland komt een wet
op de bouw van nieuwe ste
den. Als de wet wordt uitge
voerd moeten 23 millioen Én-
gelschen vertrekken uit de
oude steden, die overbevolkt
zijn.
Film
De nieuwste Amerikaansche
film- tegen de dronkenschap
heet „The lost weekend". Na
afloop van een voorstelling
zeide 'n bezoeker:
-,Ik drink nooit weer een
glas".
Andere bezoekers: „Ik ga
nooit meer naar een film!"
Tuinmuur.
In Engeland was een 47-ja-
rlge vrouw levensmoe. "Poogde
een eind aan haar leven te
maken, omdat haar 76-jarige
moeder tijdens een ruzie haar
over de tuinmuur had gewor
pen.
In de trein.
Twee handelsreizigers zitten
n de trein. Eerste reiziger:
,Ga ik gisteren met de trein
van 8.17 uit Rotterdam naar
Dordrecht en wie stapt daar
de coupé binnenRem
brandt".
Tweede reiziger: „Kan
niet".
Eerste: „Waarom niet".
Tweede: -.Er gaat geen
trein om 8.17 uit Rotterdam".
Danswoede.
„Oh lalaswing it ba
by
Ik doe onwillekeurig een
pas achteruit, bots tegen een
bleek blond meisje aan. dat
versuft in de armen van een
lang soort soldaat hangt, dood-
gedanst, stomgeswingd.
(Het Kompas i.
De moord in de Warmoesstraat.
Nieuw verhaal van
van der Helm.
Er komt licht in de moord
in de Warmoesstraat te Am
sterdam, waarvan op 2 Nov.
j.l. de 61 j. mej. A. M. Mars
man het slachtoffer werd.
De 28-j. verdachte, Leo
d. Helm heeft tegenover den
Hoofdinspecteur Dijkstra van
de Amsterdamsche recherche
zgn aanvankelijk afgelegde
verklaringen niet kunnen vol
houden en heeft de namen
opgegeven van twee jonge
mannen, die volgens hem, de
vrouw hebben gewurgd.
Het zijn de 22-j. Jacob Hoo-
_enboom en diens 21-j. broer
Cornelis.
HET VERHAAL.
Volgens de verklaringen van
van der Helm is Vrijdagnacht,
terwijl hij nog met het slacht
offer zat te praten, Jaap Hoo-
genboom binnengekomen. Hij
gaf voor van de Wal te hee-
ten en vroeg om onderdak.
Nadat mej. Marsman hem
een kamertje had aangewe
zen gingen allen naar bed.
Twee uur later hoorde
d. Helm lawaai en is naar
beneden gegaan. Beneden trof
hg Jaap aan, boven op het
slachtoffer liggend, met de
handen om haar keel. Toen
hg zich op den aanvaller wil-
de werpen verscheen diens
broer en raakte hg bewuste
loos.
Toen hij bij kwam hebben
de beide broers Hoogenboom
hem verteld, dat hij nu van
de moord afwist en hen niet
mocht verraden. Als hij niet
mee zou vluchten zou hij een
mes tusschen zijn ribben krij
gen. Met hun drieeën hebben
ze daarop een taxi genomen.
In Den Haag is van der Helm
uitgestapt, terwijl de beide
Hoogenbooms naar Rotterdam
zg'n doorgereden.
Volgens getuigenverklarin
gen zou Cornelis Hoogenboom
in een dronken bui een porte
feuille met 1400 ziin kwijt
twee kostbare ringen van zijn
slachtoffer te verkoopen. Een
bar-juffrouw die hem te veel
geld vroeg zou hij hebben be
dreigd.
's Maandagsmorgens lifte
van der Helm naar zijn ge
boorteplaats Delft, Zijn schoon
moeder wilde hem niet ont
vangen omdat zij had gelezen,
dat hij van moord verdacht
werd.
Van der Helm reisde daar
op naar Den Haag, waar een
courantenverkooper op het
Stationsplein, die hem kende,
hem de raad gaf naar het
politiebureau te gaan.
Naar de meening van hoofdi
nspecteur Dijkstra bevat ook
dit verhaal nog tallooze on
juistheden. Een kruisverhoor
tusschen de drie medeplichti
gen kan wellicht de ge-
wenschte opheldering verschaf
fen. De politie zal daartoe
echter eerst de hand moeten
leggen op de voortvluchtige
ebroeders Hoogenboom.
LIJNOLIE VOOR ZALF
EN VERF.
In de maand October kon
tegenover een minimum be
hoefte van 500 ton slechts 150
ton verf voor wederopbouw-
doelelnden beschikbaar wor
den gesteld.
De oorzaak hiervan, zoo
deelt men ons van bevoegde
zijde mede, ligt in het feit,
dat het meerendeel van de ge-
importeerde lgnolie moest wor
den gebruikt voor de fabrica
ge van zeep ter be/rijdlng
van de in sommige geteisterde
gebieden heerschende scabies.
Deze maand wordt uit Ar
gentinië 2000 ton lijnolie ver
wacht waardoor de hoop ge
wettigd is dat de achterstand
in de verfpositie in de nabije
toekomst zal kunnen worden
ingeloopen.
INDONESISCH VONNIS.
Antara bericht uit Pekalon-
•an, dat aldaar het Indone
sische gerechtshof voor het
eerst een doodvonnis heeft uit
gesproken en wel tegen Sad-
;ani alias Koetil, die schuldig
werd bevonden aan mishande
ling en moord op ambtenaren
in de periode van onrust vlak
geraakt en getracht hebben na de Japasche capitulatie.