ROOSEVELT'S LIJFARTS VERTELT Toenadering tusschen Rome en het Protestantisme Soldatenmoeder bezoekt „haar jongens" Cenle Even peultjes Gedwongen zijn mond te houden Fioviiidale Zecuwsciie Couiaig. Slalin ging vroeg naar bed, maar Winsion Onheusche fotograten' Niet alleen de Europeanen voelen zich teleurgesteld door Truman. De Amerikanen al evenzeer. En naarmate zijn po pulariteit slinkt, neemt de ver eering van zijn grooten voor ganger toe. Men noemt en schrijft diens naam zelfs niet meer, maar volstaat met de initialen: F.D.R. Iedereen weet, wie daarmee bedoeld wordt. Er wordt in Amerika nog altijd ongelooflijk veel over Roosevelt gesproken. Laatste lijk höbben daze gesprekken nieuwe stof gekregen en wel door een boek, dat geschreven is door Roosevelts lijfarts, vice-admiraal Ross T. Mcln- tire, onder de titel A White House Physician. Allerlei dingen vertelt Mc Intire, die ook een niet Ame rikaan belang inboezemen. Zoo is het merkwaardig, dat nie mand ooit met Roosevelt in contact kwam en hem als een kreupele bleef beschouwen. Zijn verbazingwekkende vitali teit en opgewektheid overstem de het klikken van zijn dur- aluminium beensteunen, over schaduwde zelfs zijn rolstoel. En niemand was meer ver guld" dan de president, toen mevr. Tsjang Kai Tsjek zijn conditie zoozeer vergat, dat zij hem verzocht, niet op te staan om haar tot de deur uitgeleide te doen! Mclntire gelooft, dat zonder de oorlog, aie het hem onmogelijk maakte zijn dage- lijksche oefenschema te blijven volgen, F. D. R. het volledige gebruik van zijn beide been en zou helbben herkregen. DE LAATSTE MAANDEN In vele opzichten bevat het boek nieuws. „Als zij schrijven over Tehe ran en Yalta", zegt hij, „is het voor vele redacteuren en ar tikelenschrijvers een vaste ge woonte geworden, zonder eenig Ibewys te beweren, dat Roose- TIJDSCHRIFTEN. Leergangen voor Vak- en Handelsonderwijs. Uit gave van het gelijknamige instituut te Amsterdam. Van het R.E.A.B. bedrijf te Heinkenszand dat het Instituut Vereenlgde Leergangen voor Handelsonderwijs vertegen woordigt, ontvingen wij het 14- daagsch studieblad van deze organisatie. Als we ons niet vergissen zijn er In Nederland meer dan 4000 instellingen voor schriftelijk onderwijs. Een van de beste en de goedkoopste is het Instituut, dat in zijn studieblad een geheele reeks cursussen geeft zonder dat men daarbij boeken behoeft aan te schaffen. Het werk der leerlingen wordt regelmatig gecorrigeerd door bevoegden. Het blad geeft een jaar-cursus en het abonement kost f 12 per jaar. Wij troffen in het blad cursussen aan voor vak opleiding, talen, huishouding, velt een zieke, ja zelfs een stervende man was in die pe riode. In werkelijkheid, seegt Mclntire, was hij vermoeid en afgetobd, ondermijnd door overwerktheid, maar organisch gezond, afgezien van een chro nische „sinus condition". Eens klaps verbreidde zich echter het gerucht van zijn instor ting en bitter merkt Mclntire op: Voorheen waren de fotogra fen zonder uitzondering vrien delijk en attent. Nooit verras ten zij hem in een onprettige houding. Tegen het einae even wel knipten zij hem uit Iedere hoek en schenen zij er de voor keur aan te geven hem te ne men met open mond en voor over gezakt GEEN VREES VOOR AANSLAGEN. Mclntire had vele zorgen. Hij slaagde erin, uit de dikte van Roosevelts actentasch en de hoogte van „de wasch' zooals F. D. R. de stapel do cumenten noemde, die van zijn handteekening moesten worden voorzien, op te maken, hoeveel uur de president zou moeten werken en deelde dan zijn dag daarnaar ln. Hij leerde de men- schentypen onderscheiden, die Roosevelt het meest vermoei den. In het voordeel van „Oom Joe" Stalin pleitte, dat hij een vroeg-naar-bed-gaander was. „Winnie" Ohurchill echter doet een middagdutje en was, om dat hij Roosevelt tot diep in den nacht bezig hield „staats vijand nummer een" Achteloos was Roosevelt, waar het zijn persoonlijke vei ligheid betrof. „Als iemand me wil dood en, kan niets hem dat beletten", was zijn standpunt. En toen bij Uruguay bezocht l president Gabriël Terra, herstellende van een schot wond, opgeloopen bij een aan slag, hem waarschuwde, dat htf liever geen rijtoer door Montevideo moest maken, barstte F. D. R. ln lachen uit „Ik zie niet in, waarom Ik eenig risico zou loopen", riep hij uit. „Jij bent de president, die ze te pakken willen ne men!" P. H, Spaak, Belgisch minister legt en krans op het graf van Roosevelt. Rechts op de foto mevrouw Roosevelt. Inbrekers forceerden dlstrlbutlekluls. HONDERDDUIZENDEN RANTSOENBONNEN GESTOLEN. In de nacht van Woensdag op Donderdag hebben inbre kers een goede slag geslagen in het distributiekantoor aan de Joubertstraat in Rotter dam-Zuid. Juist aan de zijde, waar de ingebouwde kluis on- fepantserd is, zijn de ongenoo- e gasten, die door een tui melraam waren binngerfgeko- men, met metalen boren tus- schen de voegen van de stee- nen aan het werk gegaan, tot dat zij een gat hadden verkre gen van ongeveer 40 c.m. mid dellijn. Hierdoor was het mo gelijk naar binnen te kruipen. De buit is zeer belangrijk. Er wordt 'n ontzaglijke hoeveel heid rantsoenbonnen vermist. Alleen voor eieren zijn er reeds ongeveer 100.000 rant soenbonnen verdwenen. Ook het aantal coupures voor toe wijzingen dat verdwenen is. benevens nieuwe bonkaarten, is aanzienlijk. Esperanto. Na het beschikbaar komen van Esperanto-leermlddelen is het Esperanto-onderwijs we derom op verschillende Neder- landsche scholen ingevoerd Ook op de school te Biltho- ven, waar o.m. de Neder- landsche prinsesjes worden on derwezen, is na een onderbre king door de oorlogsomstan digheden het Esperanto-onder- wgs weer hervat Een geweldig arbeidsterrein. transport of- ficleren naar Stamslau te be- Doordat het 3-jarig zoon tje van de fam. Valk te Ng- verdal plotseling de straat opliep, geraakte het onder een onze militairen ln krijgsgevan. passeerende vrachtauto. Het genschap werden teruggevoerd kind was bijna oogenblikke-|Zij wist door te dringen tot Vrjjdag is mevr. Hiddink, de Nederlandsche soldaten moeder. met de „Sibajak' voor een reis van een half jaar naar Indonesië vertrok ken. Zij zal een reis door de geheele archipel maken en alle onderdeelen, van het Militair Hospitaal in Bataria, tot de eenzame en vooruitgeschoven posten van S k 4 man die in de rimboe van Holland droo- men toe, bezoeken en met haar „jongens"' alle moeilyk- heden bespreken. Reeds voor de oorlog is mevr. Hiddink begonnen met haar werk onder de jongens die „ergens in Nederland" la gen. Als symbool voor alle Ne. derlandsche vrouwen en moe ders die met onze soldaten meevoelden heeft de comman dant van het veldleger. Ge neraal van Voorst tot Voorst, haar eens „soldaten-moeder" genoemd. En dat is ze geble ven. Een redacteur van de Volkskrant, die een onderhoud met haar had vertelt hoe ze oorlogsgewonden heeft gehol pen in de Meidagen en prach tig werk heeft gedaan toen lgk dood. in kamp Amersfoort en zelfs geleiden. Zij deed ook veel voor de achtergebleven gezinnen. Nu er vele soldaten ver van huis af zijn begint echter haar grootste taak. Alle troepen van de 7 Decembcr-divisic heeft ze uitgeleide gedaan en nu gaat zij zelf, op verzoek van (jen commandant van de divisie en in samenwerking met het ministerie van Oorlog en de Generale Staf. Zij laat haar man en haar zoon daar voor achter en vindt dit heel gewoon, waar ook al deze jon- ges een geweldig offer moeten brengen. Zij zal in Indonesië geholpen worden door allerlei mogelijke autoriteiten. Mevr. Hiddink gaat haar reis met groote verwachtin gen tegemoet en heeft uit de vele brieven, die zij van alle kanten ontving de overtuiging gekregen dat haar ginds een geweldig arbeidsterrein wacht Zij stelt zich voor verschillende rusthuizen voor militairen te stichten, o.a. in Bandoeng. Groote gebieden in En geland worden tengevolge van de voortdurende regenval met ernstige overstroomingen be dreigd Scheisen van Borneo LIFTENDE DAJAKS. Ergens in West-Borneo snort een jeep over de weg, hotsend en botsend- De Japanner ver zorgde de wegen niet. In de jeep 3 mannen in militair uni form, een dokter, een dominéé, een chauffeur. Voorop de Roode Kruisvlag, achter de leege trailer. Op weg naar huis! Naar huis, anders was de tralier niet leeg. Langs de weg staan ergens in een rrj wat Dajaks, mannen en vrouwen, schamel gekleed, hun gevloch ten manden op de rug, de draagbanden ervan icings het voorhoofd. Enkelen groeten met een rechtstandig opgeto- ken hand langs het hoofd en met een breede grijns, vol- hartelijk. De Europeaan is den Dajak wélkom. Een paar man nen roepen wat en zwaaien met hun handen. Wh' stoppen. Zij vragen "n lift. Het daar voor geëigende gebaar van de opgestoken duim, die in de heenrichting bewogen wordt, kennen ze niet. Maïeisch ken nen ze nauwelijks, maar toch verstaan we elkaar. Ze mogen meerijden. Luid lachend en pratend, klimmen ze in de trai ler. Mg schiet de versregel in de gedachten ,,'k heb m'n wa gen volgeladen...". Ik draal om, terwijl we wegrijden. Ach ter me zit een Dajak met een wonderlijke, oude vleze ge vlochten hoed op, als de hoed van Peter Pan, met 'n kop, zoo uit Shakespeare weggehaald. Een stuk of wat cigaretten worden overgereikt en lustig dampt het heele stel, man en vrouw, terwijl de jeep voort snelt en de trailer dansend hotst. De chauffeur spaart hen niet, want ze genieten kennelijk van de snelheid het hotsen. Na verloop van tijd een kreet uit de trailer. Einde van de lift. We stop pen gehoorzaam. „Nou da mes, wel thuis!" 'Zij verstaan ons Holandsch niet, wij hun Dajaksch niet en toch begrij pen we elkaar opperbest. Zij lachen en wuiven, blij, dat ze zoo een moeizame dagreis hebben kunren uitsparen. Wij lachen en salueeren, blij, dat we ze konden helpen. Een heel eind verder pas- seeren we een Maleier. Over weer een groet met de hand, maar als we voorbij zijn, klinkt een kreet. „Hij wil liften!" roep lk den chauf feur toe. De wagen stopt. „Wat is er? „Goeie reis!" is het antwoord. „Van t zelf de, maar wil je niet meerij den? „Nee, dank U!". Nu jr., ieder zgn meugNou goeie reis dan!" en we rijden verder. Kerk en Samenwerking. Ds. C. SPOOR FEUILLETON. in een oud hart Poor Udo van Ewoud. 44 Op een vrij smalle plank, wel ke daar uitsluitend voor dit doel moest zijn aangebracht, zat notaris Bijvanck met zijn rug naar de deur, een en al in tense aandacht voor hetgeen zich daar in de volière af. speelde en naast hem, in een al even ongemakkelijke hou ding, maar niet minder aan dachtig door het raampje tu rend, zat tante Door! Ziet u wel, ziet u wel? Precies, zooalg ik dacht: ze wil niets van hem weten. Ze Ëlkt hem eenvoudig weg. oo'n serpent, zoo'n Kenau, zou je haar niet ik weet wat doen De gewoonlijk zoo bezadig de notaris, die niemand óóit opgewonden had gezien, was hier boven in die paardenruif, een ander mensch Hevig ge- sticuleerend, wees' hij tante Door op de zonderlinge gedra gingen van een der honderden, in de volière rondvliegende vo gels, die blijkbaar niet gediend was van de avances van een baar, door den notaris toege wezen echtgenoot. Ik heb 't nu al drie da gen aangezien, vertelde de notaris verder, maar ze vertikt het eenvoudig, ze moet niets van hem weten. Begrijpt u dat nou, nadat za zoolang alleen is geweest?. Nee, tante Door moest be kennen, dat ze zich óók voor een raadsel geplaatst zag. Je zou toch zeggen zoo'n mooie, slanke man! Maar het kan natuurlijk zijn dat ze nog niet heelemaal door de rui is. Of zouden het misschien alle bei poppen of mannen zijn? Dat heb ik ook al ge dacht, antwoordde de no taris. Maar de poppen en mannen zijn bij dit soort haast niet te onderscheiden. Als ik maar wist hoe ik daar achter kon komen.... O zei Ko, die intus- schen op zgn teenen nader bij was geslopen en nu vlak on der de ruif stond, hard nadrukkelijk, dat kan ik wel vertellen. Hij achtte het 't juiste moment om met een grapje in het, voor een buitenstaander nogal verma kelijke gesprek in te grijpen, maar de gevolgen van deze ondoordachte poging om grappig te zijn, waren ver- bijsterend. De oude notaris schrok dus danig van de, zoo onverwachts beneden hem klinkende stem, dat hij zich met een ruk om keerde en half overeind veer de, maar op een dergelgke wilde manoeuvre bleek de smalle plank, die als observa tiepost diende, niet berekend. Zij schoot althans op hetzelf de oogenblik uit een der pro visorisch aangebrachte steun punten, met het noodlottig ge volg, dat zoowel de notaris als tante Door omlaag gleden en een seconde later, als eens de pakken hooi voor de hier ge stalde paarden, broederlijk naast elkaar in de nu leege ruif lagen. Het was een aller zonderlingst tafereel en Ko had, ondanks de schrik door het onheil, dat hij veroorzaak te, zoowaar nog moeite zgn lachen te bedwingen. De no taris lag, volslagen hulpeloos, met zijn armen en beenen door de spleten van de ruif en hij trok daarbij een ge zicht, alsof hij zich gedoemd waande zijn geheele verdere leven in deze ongemakkelijke houding te moeten dooi;bren. gen. Tante Door had de tegen woordigheid van geest gehad een der houten spijlen van de ruif in haar val te grijpen, zoodat ze al weer spoedig op de been was en gelukkig be zat ze genoeg gevoel voor hu mor, om het incident van de vroolijke kant te bekijken, „Goeien middag, neef, zei ze, hem minzaam door de tralies toeknikkend. Leuk, dat je zoo onverwachts binnen komt waaien. Jij hebt altgd van die gezellige verrassin gen O, tante, stamelde Ko, die zich nu toch wel schuldig voelde, 't was 't lag heusch niet in m'n bedoeling u belden zoo aan 't schrikken te maken. als lk dat gewe ten had De notaris was intusschen ook weer overeind gekrabbeld en merkwaardigerwijze was het eerste, wat hij zich herin, nerde Ko's opmerking, dat hij wel vertellen kon, hoe men een popje van een mannetje ver mocht te onderschelden! Menschen achter tralies, dacht Ko, toen hg het tweetal zoo hulpeloos naast elkaar in de ruif zag hangen, maar de notaris liet hem geen tijd daar lang bij stil te staan. Een onaangenaam inter mezzo. lachte hij wat wit jes en met een ietwat pijnlijk gezicht zijn knie wrijvend. maar wèt zei u, meneer Rin geling. kunt u me vertellen, hoe men bij vatte zebra-vink jes de poppen van de mannen onderscheidt (Wordt vervolgd.) Notities bij een boek van Gerard Brom. Wanneer men de radio aan- et, kan het gebeuren, zooals het schrijver dezes 27 Oct. overkwam, dat er twijfel op komt. of wel inderdaad de zender van de K.R.O. in de huiskamer doordringt. Aller lei klanken klinken er die ook in een Protestantsche predi king kunnen worden gehoord. Dit hoeft ons eigenlijK niet te verbazen ln de laatste week van October. Dan viert de R.K. Kerk het feest van Chris tus-Koning, dat kennelijk be doeld is al een tegenhanger van de herdenking der kerkher vorming. Luther heeft in de kerk we derom alles van Christus al leen afhankelijk willen maken. Om 't protest van Protestanten tegen vele dingen, die er in de kerk van Rome zijn eenigszins te ontzenuwen, legt men in de zelfde week, waarin wij de kerkhervorming herdenken, nadruk op het koningsschap van Christus. Er zouden een heele reeks feiten te noemen zijn, die tot achtergrond hebben de poging en het verlangen om alle Christenen wederom in de eene „moederkerk" verzameld te zien. We denken hier aan conferenties, die voor Protes tanten worden gehouden aan geschriften en boeken, die spe ciaal voor hen worden uitge geven. Alle nadruk valt hier op hetgeen de twee kerk-g>oe- pen gezamenlijk hebben. En dat is natuurlijk veel, want met Rome hebben de Protestan ten o.m. de drie belijdenisge- schiften van de oud-Chr. kerk Een van die pogingen om vergeniging te vergemakkelij ken is ook het onlangs ver schenen boek van Gerard BromGesprek over de een heid der Kerk. DISCUSSIE OP HOOG PEIL. Leuk hoedje, dat achter onder het haar wordt vastgebonden. Bijzonder geschikt voor jonge meisjes, die een modern kapsel dragen. Dit boek kunnen we mei groote belangstelling lezen Ook hieruit blijkt weer, dat de discussie tusschen Rome en het Protestantisme op een an der en hooger plan is gebracht Het huwelijk van Luther en al de verdachtmakingen daar rondom, zult ge hierin niet aantreffen. Brom weet zelfs (jat iedere uitspraak van dezer hei-vormer, die nog wel eens loslippig kon zijn, niet even zwaar moet gewogen worden. In dit boek is bgv. ook meer dere malen aangehaald de Fransche pater Congar, die onlangs nog uitsprak, dat er eerst belijdenis van schuld moest worden gedaan over de Bartholomeus-nacht voor er van een werkelijk gesprek met Protestanten sprake zou kun nen zgn. Zoo roept ook deze schrijver op tot belijdenis. Het is ook onze schuld dat er scheiding gekomen ls en bestendigd blijft. De wijze waarop Brom schrijft, is opvallend ln Protestantsche woordkeus. En 'eveneens ln dezelfde geest is de wijze, waarop hij de H Schrift hanteert. Ge vindt in dit boek meer citaten van de hervormers dan can R.K. Godgeleerden. Wan neer het tot een gesprek zal komen, zijn hier waardevolle gegevens te vinden. Doch niet alleen zijn eigen geloofsgenooten. maar even eens de kerken, die uit de Re formatie zijn voortgekomen, roept Brom op tot bezinning en schuldbelijdenis. Kon en mag de steeds verder gaande splitsing in de kerken der Hervorming maar blijven EEN ERNSTIG WOORD. En in de Ned. Herv Kerk hebben we zijn woord buiten gewoon ernstig te nemen wan neer hij er op wijst, dat. juist de kern-vraag van alle Chr. Kerken: „Wat dunkt u van den Christus", schelding brengt. Zonder aan het voorgaande iets af te doen, zouden we toch willen vragen, of de een heid van het Protestantisme niet te veel wordt gezocht, al leen in de tegenstelling tot Rome. Al kon Brom op allerlei za ken wijzen, die dit bevestigen, is er toch niet een dieper lig gende eenheid En is dit niet juist het allerbelangrijk ste wat er in de oorlogsjaren in de Ned. Herv. Kerk is ge beurd. dat wij voor deze vraag gesteld zyn of het voor God verantwoord is te blijven vol harden in de verdeeldheid der groepen Prof. v. d. Leeuw maakte eens de opmerking dat Katho lieken zich 1 ijken te schamen om het onderling oneens te zijn en Protestanten, om het onderling eens te zijn. Is aan de eene kant niet meer verdeeldheid dan het schijnt en aan de andere kant toch meer eenheid dan liet lijkt Brom heeft ziin boek „Ge sprek" genoemd. Hij heeft daarnaar ook ernstig getracht Doch is dit werkelijk een ge sprek Hij spreekt als het gaat over de diepste grond van de Hervorming, toch over ons heen. Hoe kunnen vraagt hij verbaasd de noodkreten van een gekweld geweten de verhevenste mu ziek zijn Is niet de nood kreet van de verloren zoon uit de gelijkenis muziek, de meest verheven muziek, die klinkt tot het oor van God Dit boek is kennelijk bedoeld voor Protestanten. Toch zou den we dit geschrift ook gaar ne zien ln handen van veel Roomsch-Katholieken. Nihil obstatHet is kerkelijk goed gekeurd. HULSBERGEN. «leppen PUZZLE. A. studeerde in Utrecht; B. ook. Zijn niet verloofd en niet getrouwd. Beiden worden artp en hébben geen contact meer met elkaar. Acht jaar later ontmoeten zg elkaar in Maas tricht. A. tot B.: „Ben je ge trouwd?" B.: „Ja, dit meisje is mtfn dochtertje Annle." A. tot het dochtertje: „Zoo dus je heet net als ie moederI'" Puzzle-vraag; „Hoe kon A. dit weten?" -nojA u»9 sum a :paooAV}ixrv Telefoon. Stalin zit met Molotov aan de telefoon. Aan het andere eind zit Truman, Stalin houdt de hoorn vast. Stalin: Nee... nee... nee.,< nee, nee... nee... nee... ja! Molotov: „Waarom zei je een keer ja?" Stalin: „Hij vroeg of lk hem verst ana had"' Zwarte handel. In Frankrijk is een leven dige zwarte markt voor ar beidskrachten. 't Gaat om Ita- liaansche arbeiders, die op ille gale wijze Frankrijk worden binnengesmokkeld en daar „verkocht" aan werkgevers^ Er uit. In Engeland komt een wet op de bouw van nieuwe ste den. Als de wet wordt uitge voerd moeten 23 millioen Én- gelschen vertrekken uit de oude steden, die overbevolkt zijn. Film De nieuwste Amerikaansche film- tegen de dronkenschap heet „The lost weekend". Na afloop van een voorstelling zeide 'n bezoeker: -,Ik drink nooit weer een glas". Andere bezoekers: „Ik ga nooit meer naar een film!" Tuinmuur. In Engeland was een 47-ja- rlge vrouw levensmoe. "Poogde een eind aan haar leven te maken, omdat haar 76-jarige moeder tijdens een ruzie haar over de tuinmuur had gewor pen. In de trein. Twee handelsreizigers zitten n de trein. Eerste reiziger: ,Ga ik gisteren met de trein van 8.17 uit Rotterdam naar Dordrecht en wie stapt daar de coupé binnenRem brandt". Tweede reiziger: „Kan niet". Eerste: „Waarom niet". Tweede: -.Er gaat geen trein om 8.17 uit Rotterdam". Danswoede. „Oh lalaswing it ba by Ik doe onwillekeurig een pas achteruit, bots tegen een bleek blond meisje aan. dat versuft in de armen van een lang soort soldaat hangt, dood- gedanst, stomgeswingd. (Het Kompas i. De moord in de Warmoesstraat. Nieuw verhaal van van der Helm. Er komt licht in de moord in de Warmoesstraat te Am sterdam, waarvan op 2 Nov. j.l. de 61 j. mej. A. M. Mars man het slachtoffer werd. De 28-j. verdachte, Leo d. Helm heeft tegenover den Hoofdinspecteur Dijkstra van de Amsterdamsche recherche zgn aanvankelijk afgelegde verklaringen niet kunnen vol houden en heeft de namen opgegeven van twee jonge mannen, die volgens hem, de vrouw hebben gewurgd. Het zijn de 22-j. Jacob Hoo- _enboom en diens 21-j. broer Cornelis. HET VERHAAL. Volgens de verklaringen van van der Helm is Vrijdagnacht, terwijl hij nog met het slacht offer zat te praten, Jaap Hoo- genboom binnengekomen. Hij gaf voor van de Wal te hee- ten en vroeg om onderdak. Nadat mej. Marsman hem een kamertje had aangewe zen gingen allen naar bed. Twee uur later hoorde d. Helm lawaai en is naar beneden gegaan. Beneden trof hg Jaap aan, boven op het slachtoffer liggend, met de handen om haar keel. Toen hg zich op den aanvaller wil- de werpen verscheen diens broer en raakte hg bewuste loos. Toen hij bij kwam hebben de beide broers Hoogenboom hem verteld, dat hij nu van de moord afwist en hen niet mocht verraden. Als hij niet mee zou vluchten zou hij een mes tusschen zijn ribben krij gen. Met hun drieeën hebben ze daarop een taxi genomen. In Den Haag is van der Helm uitgestapt, terwijl de beide Hoogenbooms naar Rotterdam zg'n doorgereden. Volgens getuigenverklarin gen zou Cornelis Hoogenboom in een dronken bui een porte feuille met 1400 ziin kwijt twee kostbare ringen van zijn slachtoffer te verkoopen. Een bar-juffrouw die hem te veel geld vroeg zou hij hebben be dreigd. 's Maandagsmorgens lifte van der Helm naar zijn ge boorteplaats Delft, Zijn schoon moeder wilde hem niet ont vangen omdat zij had gelezen, dat hij van moord verdacht werd. Van der Helm reisde daar op naar Den Haag, waar een courantenverkooper op het Stationsplein, die hem kende, hem de raad gaf naar het politiebureau te gaan. Naar de meening van hoofdi nspecteur Dijkstra bevat ook dit verhaal nog tallooze on juistheden. Een kruisverhoor tusschen de drie medeplichti gen kan wellicht de ge- wenschte opheldering verschaf fen. De politie zal daartoe echter eerst de hand moeten leggen op de voortvluchtige ebroeders Hoogenboom. LIJNOLIE VOOR ZALF EN VERF. In de maand October kon tegenover een minimum be hoefte van 500 ton slechts 150 ton verf voor wederopbouw- doelelnden beschikbaar wor den gesteld. De oorzaak hiervan, zoo deelt men ons van bevoegde zijde mede, ligt in het feit, dat het meerendeel van de ge- importeerde lgnolie moest wor den gebruikt voor de fabrica ge van zeep ter be/rijdlng van de in sommige geteisterde gebieden heerschende scabies. Deze maand wordt uit Ar gentinië 2000 ton lijnolie ver wacht waardoor de hoop ge wettigd is dat de achterstand in de verfpositie in de nabije toekomst zal kunnen worden ingeloopen. INDONESISCH VONNIS. Antara bericht uit Pekalon- •an, dat aldaar het Indone sische gerechtshof voor het eerst een doodvonnis heeft uit gesproken en wel tegen Sad- ;ani alias Koetil, die schuldig werd bevonden aan mishande ling en moord op ambtenaren in de periode van onrust vlak geraakt en getracht hebben na de Japasche capitulatie.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1946 | | pagina 17