ROOSEVELT'S LIJFARTS VERTELT
Soldatenmoeder bezoekt
„haar jongens"
Toenadering tusschen Rome
en het Protestantisme
Even peultjes
Gedwongeft zijn mond tc houden
J
FYoviiiciaie Zeeuwsche Courant.
Stalin ging vroeg naar
bed, maar Winston
Onh#usche fotografen*
Niet alleen de Europeanen
Voelen zich teleurgesteld door
Truman. De Amerikanen al
evenzeer. En naarmate zijn po
pulariteit slinkt, neemt de ver
eering van zijn grooten voor
ganger toe. Men noemt en
schrijft diens naam zelfs niet
meer, maar volstaat met de
initialen: F.D.R. Iedereen
weet. wie daarmee bedoeld
wordt.
Er wordt ln Amerika nog
alt|jd ongelooflijk veel over
Roosevelt gesproken. Laatste
lijk hebben deze gesprekken
nieuwe stof gekregen en wel
door een boek, dat geschreven
'door Roosevelt s lgfarts,
vlce-admiraal Ross T Mcln-
tire. onder de titel A White
House Physician.
Allerlei dingen vertelt Mc
IntiTe, die ook een niet Ame
rikaan belang inboezemen. Zoo
iB- het merkwaardig, dat nie
mand ooit met Roosevelt ln
contact kwam en hem als een
kreupele bleef beschouwen.
Z|jn verbazingwekkende vitali
teit en opgewektheid overstem
de het klikken van zijn dur-
«luminium beensteunen. over
schaduwde zelfs z|jn rolstoel.
En niemand was meer .ver
gald" dan. de president, toen
.mevr. Tsjang Kai Tsjek zijn
conditie zoozeer vergat, dat zij
hem verzocht, niet op te staan
om haar tot de deur uitgeleide
te doen! Mclntire gelooft, dat
zonder de oorlog, die het hem
onmogelijk maakte zijn dage-
Itjksche oefenschema te blijven
volgen, F. D. R. het volledige
gébruik van zijn bedde beenen
»ou hebben herkregen.
DE LAATSTE MAANDEN.
In vele opzichten bevat het
boek nieuws.
„Als zij schrijven over Tehe
ran en Yalta", zegt hij, „is het
voor vele redacteuren en ar
tikelenschrijvers een vaste ge
woonte geworden, zonder eenig
bewijs te beweren, dat Roose
velt een zieke, ja zelfs een
stervende man was in die pe
riode. Ih werkelijkheid, zegt
Mclntire, was hij vermoeid en
afgetobd, ondermijnd door
overwerktheid, maar organisch
gezond, afgezien van een Chro
nische „sinus condition". Eens
klaps verbreidde zich echter
het gerucht van zijn instor
ting en bitter merkt Mclntire
op:
Voorheen waren de fotogra
fen zonder uitzondering vrien
delijk en attent. Nooit verras
ten zij hem in een onprettige
houding. Tegen het einae even
wel knipten zij hem uit iedere
hoek en schenen z\j er de voor
keur aan te geven hem te ne
men met open mond en voor
over gezakt
TIJDSCHRIFTEN.
Leergangen voor Vak
en Handelsonderwijs. Uit
gave van het gelijknamige
instituut te Amsterdam.
Van het R.E.A.B. bedrijf te
Helnkenszand dat het Instituut
Vereenigde Leergangen voor
Handelsonderwijs vertegen
woordigt, ontvingen wij het 14-
daagscn studieblad van deze
organisatie. Als we ons niet
vergissen zrjn er in Nederland
meer dan 4000 instellingen
voor schriftelijk onderwijs. Ëen
van de beste en de goedkoopste
w het Instituut, dat In zijn
studieblad een geheele reeks
cursussen geeft zonder dat
men daarbrj boeken behoeft
aan te schaffen. Het werk der
leerlingen wordt regelmatig
Secorrigeerd door bevoegden,
'et blad geeft een jaar-cursus
en het abonement kost 12
per jaar. Wij troffen in liet
blad cursussen aan voor vak
opleiding, talen, hulshouding,
enz.
Esperanto.
Na het beschikbaar komen
van Esperanto-Ieermlddelen is
het Esperanto-onderwijs we
derom op verschillende Neder
Jnndsche scholen ingevoerd.
Ook op de school te Biltho-
ven, waar o.m. de Neder-
landsche prinsesjes worden on
derwezen, is na een onderbre
king door de oorlogsomstan
digheden het Esperanto-onder-
W53 weer hervat.
Doordat het 3-jarig zoon
tje van de fam. Valk te Nij-
verda.1 plotseling de straat
opliep, geraakte het onder een
passeerende vrachtauto. Het
kind was bijna oogenblikke-
l|jk dood.
GEEN VREES VOOR
AANSLAGEN.
Mclntire had vele zorgen.
Hij slaagde erin, uit de dutte
van Roosevelts actentasch en
de hoogte van „de wasch",
zooals F. D. R. de stapel do
cumenten noemde, die van zijn
handteekening moeeten worden
voorzien, op te maken, hoeveel
uur de president zou moeten
werken en deelde dan zijn dag
daarnaar in. Hij leerde de men-
schentypen onderscheiden, die
Roosevelt het meest vermoei
den.
In het voordeel van „Oom
Joe" Stalin pleitte, dat hij een
vroeg-naar-bed-gaander was.
„Winnie" Churchill echter doet
een middagdutje en was, om
dat hij Roosevelt tot diep in
den nacht bezig hield „staats
vijand nummer een"
Achteloos was Roosevelt,
waar het zijn persoonlijke vei
ligheid betrof.
„Als iemand me wil dood an,
kan niets hem dat beletten",
was zijn standpunt.
En toen bij Uruguay bezocht
en president Gabnël Terra,
herstellende van een schot
wond, opgeloopen bij een aan
slag, hem waarschuwde, dat
hij liever geen rijtoer door
Montevideo moest maken,
barstte F. D. R. in lachen uit.
„Ik zie niet in, waarom Ik
eenig risico zou loopen", riep
hp uit. „Jjj bent de president,
die ze te pakken willen ne
men!"
P. M. Spaak, Belgisch minister legt en krans op het graf van Roosevelt. Rechts
foto mevrouw Roosevelt.
Inbrekers forceerden
distributlekluis.
HONDERDDUIZENDEN
RANTSOENBONNEN
GESTOLEN.
In de nacht van Woensdag
op Donderdag hebben inbre
kers een goede slag geslagen
in het distributiekantoor aan
de Joubertstraat in Rotter
dam-Zuid. Juist aan de zijde,
waar de ingebouwde kluis on
gepantserd is, zqn de ongenoo-
de gasten, die door een tui
melraam waren binngengeko-
men, met metalen boren tus-
sch«n de voegen van de stee-
nen aan het werk gegaan, tot
dat zij een gat hadden verkre
gen van ongeveer 40 c.m. mid
dellijn. Hierdoor was het mo
gelijk naar binnen te kruipen.
De buit is zeer belangrijk. Er
wordt 'n ontzaglijke hoeveel
heid rantsoenbonnen vermist.
Alleen voor eieren zfln
reeds ongeveer 100.000 rant-
soenbonnen verdwenen. Ook
het aantal coupures voor toe
wijzingen dat verdwenen is
benevens nieuwe bonkaarten,
is aanzienlijk.
Een geweldig arbeidsterrein. trirwport of-
3 3 ficleren n*ar Stanislau te be-
Vrijdag is mevr. Hlddinb,
de Neaerlandsche soldaten
moeder. met de „Sibajak"
voor een reis van een half
jaar naar Indonesië vertrok
ken. Zij zal een reis door de
geheele archipel maken en alle
onderdieelen. van het Militair
Hospitaal in Batavia, tot de
eenzame en vooruitgeschoven
posten van S 4 man die in
de rimboe van* Holland droo-
men toe, bezoeken en met
haar „jongens" aHe moeilijk
heden bespreken.
Reeds voor de oorlog is
mevr. Hiddink begonnen met
haar werk onder de jongens
die „ergens in Nederland" la
gen. Als symbool voor alle Ne.
derlandsche vrouwen en moe
ders die met onze soldaten
meevoelden heeft de comman
dant van het veldleger. Ge
neraal van Voorst tot Voorst,
haar eens „soldaten-moeder"
genoemd. En dat is ze geble
ven. Een redacteur van de
Volkskrant, die een onderhoud
met haar had vertelt hoe ze
oorlogsgewonden heeft gehol
pen in de Meidagen en prach
tig werk heeft gedaan toen
onze militairen in krijgsgevan
genschap werden teruggevoerd
Zij wist door te dringen tot
in kamp Amersfoort en zelfs
geleiden. Zij deed ook veel voor
de achtergebleven gezinnen.
Nu er vele soldaten ver vah
huis af zijn begint echter haar
grootste taak. Alle troepen
van de 7 December-divirie
heeft ze uitgeleide gedaan en
nu gaat zij zelf. op verzoek
van. den commandant van de
divisie en in samenwerking
met het ministerie van Oorlog
en de Generale Staf. Zij laat
haar man en haar zoon daar
voor achter en vindt dit heel
gewoon, waar ook al deze jon-
ges een geweldig offer moeten
brengen.
Zij zal in Indonesië geholpen
worden door allerlei mogelijke
autoriteiten.
Mevr. Hiddink gaat haar
reis met groote verwachtin
gen tegemoet en heeft uit de
vele brieven, die zij van alle
kanten ontving de overtuiging
gekregen dat haar ginds een
gpweldig arbeidsterrein wacht
Zij stelt zich voor verschillende
rusthuizen voor militairen, te
stichten, o.a. in Bandoeng.
Schetsen
van Borneo
LIFTENDE DAJAKS.
Ergens in West-Borneo snort
een jeep over de weg, hotsend
en botsend. De Japanner ver
zorgde de wegen niet. In de
jeep 3 mannen In militair uni
form, een dokter, een dominéé,
een chauffeur. Voorop de
Roode Kruisvlag, achter
leege trailer. Op weg naar
huis! Naar huis, anders was
de trailer niet leeg. Langs de
weg staan ergens ln een rp wat
Dajaks, mannen en vrouwen,
schamel gekleed, hun gevloch
ten manden op de rug, de
draagbanden ervan langs het
voorhoofd. Enkelen groeten
met een rechtstandig opgelo
ken hand langs het hoofd en
met een breede grijns, vol-
hartelijk. De Europeaan ls den
Dajak welkom. Een paar man
nen roepen wat en zwaaien
met hun handen. Wij stoppen.
Zg vragen *n lift. Het daar
voor geëigende gebaar van de
opgestoken duim, die in de
heenrichting bewogen wordt,
kennen ze niet. Maleisch ken
nen ze nauwelijks, maar toch
verstaan we elkaar. Ze mogen
meerijden. Luid lachend en
pratend, klimmen ze in de trai
ler. Mij schiet de versregel in
de gedachten ,,'k heb m'n wa
gen volgeladen...'*. Ik draai
om, terwijl we wegrijden. Ach
ter me zit een Dajak met een
wonderlijke, oude vleze ge
vlochten hoed op, als de hoed
van Peter Pan, met 'n kop, zoo
uit Shakespeare weggehaald.
Een stuk of wat cigaretten
worden overgereikt en lustig
dampt het heele stel, man en
vrouw, terwijl de jeep voort
snelt en de trailer dansend
hotst. De chauffeur spaart
hen niet, want ze genieten
kennelijk van de snelheid en
het hotsen. Na verloop van
tijd een kreet uit de trailer.
Einde van de lift. We stop
pen gehoorzaam, „Nou da
mes, wel thuis!" 'Zij verstaan
ons Holandsch niet, wij hun
Dajaksch niet en toch begrij
pen we elkaar opperbest. Zij
lachen en wuiven, blij, dat ze
zoo een moeizame dagreis
hebben kunnen uitsparen. Wp"
lachen en salueeren. blij, dat
we ze konden helpen.
Een heel eind verder pas-
seeren we een Maleier. Over
weer een groet met de
hand, maar als we voorbg
zijn, klihkt een kreet. „Hij
wil liften!" roep ik den chauf
feur toe. De wagen stopt.
„Wat is er?". „Goeie reis!"
Is het antwoord. „Van 't zelf
de, maar wil je niet meerij-
,Nee, dank U!"
Kerk en Samenwerking.
den? „Nee, dank U!". Nu
Groote gebieden in En-ij^ ieder zijn meugNou
geland worden tengevolge van goeie reis dan!" en we rijden
de voortdurende regenval met}verder.
ernstige
drelgd
overstroomingen be-
Ds. C. SPOOR.
FEUILLETON.
Ccnte A
in een oud hart
|Soor Udo van Ewoctd.
44
Op een vrij smalle plank, wel
ke daar uitsluitend voor dit
doel moest zijn aangebracht,
zat notaris Bijvanck met zijn
rug naar de deur, een en al in
tense aandacht voor hetgeen
zich daar ln de volière af
speelde en naast hem, in een
Al even ongemakkelijke hou
ding, maar niet minder aan
dachtig door het raampje tu
rend, zat tante Door!
Ziet u wel, ziet u wel?
Precies, zooals ik dacht: ze
wil niets van hem weten. Ze
pikt hem eenvoudig weg.
zoo'n serpent, zoo'n Kenau,
zou je haar niet ik weet wat
doen
De gewoonlijk zoo bezadig
de notaris, die niemand ooit
opgewonden had
hier boven 1
lier boven ln die paardenruif,
een ander mensch. Hevig ge-
sticuleerend, wees hij tante
Door op de zonderlinge gedra
gingen van een der honderden,
in de volière rondvliegende vo
gels, die blijkbaar niet gediend
was van de avances van een
haar, door den notaris toege
wezen echtgenoot.
- Ik heb 't nu al drie da
gen aangezien, vertelde de
notaris verder, maar ze
vertikt het eenvoudig, ze
moet niets van hem weten
Begrgpt u dat nou, nadat ze
aootoig alleen ls geweest?.
Nee, tante Door moest be
kennen, dat ze zich óók voor
een raadsel geplaatst zag.
Je zou toch zeggen zoo'n
mooie, slanke man! Maar het
kan natuurlijk zijn t^t. ze nog
niet heelemaal door de rui is.
Of zouden het misschien alle-
bei poppen of mannen zijn
Dat heb lk ook al ge
dacht, antwoordde de no-
taris. Maar de poppen en
mannen zijn bij dit soort haast
niet te onderscheiden. Als ik
maar wist hoe ik daar achter
kon komen....
- O zei Ko, die intus-
schen op zijn teenen nader bij
was geslopen en nu vlak on.
der de ruif stond,, hard en
nadrukkelijk, dat kan ik li
wel vertellen, Hij achtte
het 't juiste moment om met
een grapje in het, voor een
buitenstaander nogal verma
kelijke gesprek in te grijpen,
maar de gevolgen van deze
ondoordachte poging om
grappig te zijn, waren ver.
bijsterend.
De oude notaris schrok dus
danig van de, zoo onverwachts
beneden hem klinkende stem,
dat hij zich met een ruk om
keerde en half overeind veer
de, maar op een dergelijke
wilde manoeuvre bleek de
smalle plank, die als observa
tiepost diende, niet berekend.
Zij schoot althans op hetzelf
de oogenblik uit een der pro
visorisch aangebrachte steun
punten, met het noodlottig ge
volg, dat zoowel de notaris als
tante Door omlaag gleden en
een seconde later, als eens de
pakken hooi voor de hier ge
stalde paarden, broederlijk
naast elkaar in de nu leege
ruif lagen. Het was een aller
zonderlingst tafereel en Ko
had, ondanks de schrik door
het onheil, dat hij veroorzaak
te, zoowaar nog moeite zijn
lachen te bedwingen. De no
taris lag, volslagen hulpeloos,
met zijn armen en beenen
door de spleten van de ruif
en hij trok daarbij een ge
zicht, alsof hij zich gedoemd
waande zijn geheele verdere
leven in deze ongemakkelijke
houding te moeten doorbren.
gen.
Tante Door had de tegen
woordigheid van geest gehad
een der houten spijlen van de
ruif in haar val te grijpen,
zoodat ze al weer spoedig op
de been was en gelukkig be.
zat ze genoeg gevoel voor hu
mor, om het incident van de
vroolijke kant te bekijken.
„Goeien middag, neef.
zei ze, hem minzaam door de
tralies toeknikkend. Leuk,
dat je zoo onverwachts binnen
komt waaien. Jij hebt altijd
van die gezellige verrassin
gen
O, tante, stamelde Ko,
die zich nu toch wel schuldig
voelde, 't was 't lag
heusch niet in m'n bedoeling
u belden zoo aan 't schrikken
te maken als lk dat gewe
ten had
De notaris was intusschen
ook weer overeind gekrabbeld
en merkwaardigerwijze was
het eerste, wat hij zich herin,
nerde Ko's opmerking, dat hij
wel vertellen kon, hoe men een
popje van een mannetje ver
mocht te onderschelden.
Menschen achter tralies,
dacht Ko, toen hij het tweetal
zoo hulpeloos naast elkaar in
de ruif zag hangen, maar de
notaris liet hem geen tjjd daar
lang bg stil te staan.
Een onaangenaam inter
mezzo. lachte hij wat wit
jes en met een ietwat pijnlijk
gericht zijn knie wrijvend.
maar wèt zei u, meneer Rin
geling, kunt u me vertellen,
hoe men bij witte zebra-vink
jes de poppen van de mannen
onderscheidt
(Wordt vervolgd,)
Notities bij een boek
van Gerard Brom.
Wanneer men de radio aan
zet, kan het gebeuren, zooals
het schrijver dezes 27 Oct.
overkwam, dat er twijfel op
komt. of wel inderdaad de
zender van de K.R.O. in de
huiskamer doordringt. Aller
lei klanken klinken er die ook
in een Protestantsche predi
king kunnen worden gehoord
Dit hoeft ons eigenlijk niet
te verbazen in de laatste week
van October. Dan viert de
R.K. Kerk het feest van Chris
tus-Koning, dat kennelijk be
doeld is al een tegenhanger van
de herdenking der kerkher
vorming.
Luther heeft in de kerk we
derom alles van Christus al
leen afhankelijk willen maken.
Om 't protest van Protestanten
tegen vele dingen, die er ln de
kerk van Rome zijn eenigszins
te ontzenuwen, legt men in de
zelfde week, waarin wij de
kerkhervorming herdenken,
nadruk op het koningsschap
van Christus.
Er zouden een heele reeks
feiten te noemen zijn, die tot
achtergrond hebben de poging
het verlangen om alle
Christenen, wederom ln de
eene „moederkerk" verzameld
te zien. We denken hier aan
conferenties, die voor Protes
tanten worden gehouden aan
geschriften en boeken, die spe
ciaal voor hen worden uitge
geven. Alle nadruk valt hier
op hetgeen de twee kerk-groe-
pen gezamenlijk hebben. En
dat ls natuurlijk veel, want
met Rome hebben de Protestan
ten o.m. de drie belijdenisge-
schiften van de oud-Chr. kerk
Een van die pogingen om
vereeniglng te vergemakkelij
ken is ook het onlangs ver
schenen boek van Gerard
Brom Gesprek over de een
heid der Kerk.
discussie
op hoog peil.
Leuk hoedje, dat achter onder
het haar wordt vastgebonden.
Bijzonder geschikt voor jonge
meisjes, die een modern kapsel
dragen.
Dit boek kunnen we met
jroote belangstelling lezen
Ook hieruit blijkt weer, dat
de discussie tusschen Rome en
het Protestantisme op een an
der en hooger plan is gebracht
Het huwelijk van Luther en al
de verdachtmakingen daar
rondom, zult ge hierin niet
aantreffen. Brom weet zelfs
dat iedere uitspraak van dezen
hervormer, die nog wel eens
loslippig kon zijn, niet even
zwaar moet gewogen worden.
In £it boek is bijv. ook meer
dere malen aangehaald de
Fransche pater Congar. die
onlange nog uitsprak, dat er
eerst belijdenis van schuld
moest worden gedaan over de
Bartholomeus-nacht voor
van een werkelijk gesprek met
Protestanten sprake zou kun
nen zijn.
Zoo roept ook deze schrijver
op tot belijdenis. Het is ook
onze schuld dat er scheiding
gekomen is en bestendigd
blijft.
De wijze waarop Brom
schrijft, is opvallend in
Protestantsche woordkeus. En
eveneens in dezelfde geest is
de wijze, waarop hij de H.
j Schrift hanteert.
I Ge vindt in dit boelc meer
citaten van de hervormers dan
van R.K. Godgeleerden. Wan
neer het tot een gesprek zal
komen, zijn hier waardevolle
gegevens te vinden.
Doch niet alleen zijn eigen
geloofsgenooten, maar even
eens de kerken, die uit- de Re
formatie zijn voortgekomen,
roept Brom op tot bezinning
en schuldbelijdenis. Kon en
mag de steeds verder gaande
splitsing ln de kerken der
Hervorming maar blijven
EEN ERNSTIG WOORD.
En ln de Ned. Herv Kerk
hebben we zijn woord buiten
gewoon ernstig te nemen wan.
neer hij er op wijst, dat juist
de kern-vraag van alle Chr.
Kerken: „Wat dunkt u van
den Christus", scheiding
brengt.
Zonder aan liet voorgaande
iets af te doen, zouden we
toch willen vragen, of de een
heid van het Protestantisme
niet te veel wordt gezocht, al
leen in de tegenstelling tot
Rome.
®A1 kon Brom op allerlei za
ken wijzen, die dit bevestigen,
is er toch niet een diep»r lig
gende eenheid En is dil
niet juist het allerbelangrijk
ste wat er in de oorlogsjaren
in de Ned. Herv. Kerk is ge
beurd. dat wij voor deze- vraag
gesteld z\jn of het voor God
verantwoord ig te blijvm vol
harden in de verdeeldheid der
groepen
Prof. v. d. Leeuw maakte
eens de opmerking dat Katho
lieken zich lijken te schamen
om het onderling oneens te
zijn en Protestanten, om het
onderling eens te zijn. Is
aan de eene kamt niet
meer verdeeldheid dan het
schijnt en aan de andere
kant toch meer eenheid dan
het lijkt
Brom heeft znn bo<tic „Ge
sprek" genoemd. Hrs heeft
daarnaar ook ernstig getracht.
Doch is dit werkelijk een ge
sprek Hij spreekt als het
gaat over de diepste grond
van de Hervorming, toch over
ons heen. Hoe kuijmen
vraagt hij verbaasd de
noodkreten van een gekweld
geweten de verhevensfce mu
ziek zijn Is niet cfe nood
kreet van de verloren zoon
uit de gelijkenis mfcziek, de
meest verheven mu2#ek, die
klinkt tot het oor vare God
Dit boek is kennelij k bedoeld
voor Protestanten, ijpch zou
den. we dit geschrift «ok gaar
ne rien in handen man veel
Roomsch-Katholieken. Nihil
obstat. Het is kerke^jk goed
gekeurd.
HULS El ER GEN.
J«ppc«t
PUZZLE.
A. studeerde in Utreoht; B.
ook. Zijn niet verloofd en niet
getrouwd. Beiden worden art»
en hebben geen contact meer
met elkaar. Acht jaar latér
ontmoeten zij elkaar in Maas
tricht.
A. tot B.: „Ben je ge
trouwd?"
B.: „Ja, dit meieje ig m#H
dochtertje Annie."
A. tot het dochtertje: „Zoo
dus je heet net als je moeder
Puzzle-vraag; „Hoe kon A.
dit weten?"
-noJA u»a SUM g paooAVVtrv
Telefoon.
Stalin zit met Molotov aatf
de telefoon. Aan het andere
eind zit Truman, Stalin houcft
de hoorn vast.
Stalin: Nee... nee... nee..4
nee, nee... nee... nee... ja!
Molotov: „Waarom zei je
een keer ja?"
Stalin: „Hij vroeg of ik hem
verstana had'"
Zwarte handel.
In Frankrijk is een leven
dige zwarte markt voor ar
beidskrachten. 't Gaat óm Ita-
liaansche arbeiders, die op ille
gale wijze Frankrijk wordkn
binnengesmokkeld en daar
„verkocht" aan werkgever*,.
Er ntt.
In Engeland komt een wet
op de bouw van nieuwe sté
den. Als de wet wordt uitge
voerd moeten 23 mlllloen Én-
gelschen vertrekken uit dé
oude steden, die overbevolkt
zijn.
Film
De nieuwste Amerikaanache
filmt tegen de dronkenschap
heet „The lost weekend". Na
afloop van een voorstelling
zeide 'n bezoeker:
-,Ik drink nooit weer een
glas".
Andere bezoekers: „lk ga
nooit meer naar een film!"
Tuinmuur.
In Engeland was een 47-ja
rige vrouw i levensmoe. Toogde
een eind aan haar leven te
maken, omdat haar 76-jarige
moeder tijdens een ruzie haar
over de tuinmuur had gewor
pen.
In de trein.
Twee handelsreizigers zitten
in de trein. Eerste reiziger:
,Ga ik gisteren met de trein
van 8.17 uit Rotterdam naar
Dordrecht en wie stapt daar
de coupé binnenRem
brandt".
Tweede reiziger: „Kan
niet".
Eerste: „Waarom niet".
Tweede: -,Er gaat geen
trein om 8.17 uit Rotterdam".
Danswoede.
„Oh lalaswing it ba
by..
Ik doe onwillekeurig een
pas achteruit, bots tegen een
bleek blond meisje aan, dat
versuft ln de armea van een
lang soort soldaat hangt, dood-
gedanst, stomgeswingd,
(Het Kompas).
D« moord in de Warmoesstraat.
Nieuw verhaalj van
van der Helrn.
Er komt licht in de moord
in de Warmoesstraait te Am
sterdam, waarvan <yp 3 Nov.
de 61 j. mej. A. M. Mars
man het slachtoffer werd.
De 2S-j. verdachte, Leo
d. Helm heeft tegenover den
hoofdinspecteur Dijkstra van
de Amsterdamsche recherche
zijn aanvankelijk afgelegde
verklaringen niet ktwuien vol
houden en heeft die namen
opgegeven van t*uee jonge
mannen, die volgen» hem, de
vrouw hebben gew«rgd.
Het zijn de 22-j. Jacob Hoo-
jenboom en diens 21-j. broer
Cornelis.
het .verhaal.
Volgens de verklaringen van
van der Helm is Vrijdagnacht,
terwijl hrj nog met het slacht
offer zat te praten, Jaap Hoo-
'genboom binnengekomen. Hij
;af voor van de Wal te hee-
:en en vroeg om onderdak.
Nadat mej. Marsman hem
een kamertje had aangewe.
zen gingen allen naiar bed.
Twee uur later hoorde v
Helm lawaai en is naar
beneden gegaan. Beneden trof
hjj Jaap aan, bovea op het
slachtoffer liggend, met de
handen om haar keel. Toen
hij zich op den aanrvaUer wil
de werpen verschieen diens
broer en raakte hifj bewuste
loos.
Toen hij bij kwatn hebben
de beide broers Hoogenboom
hem verteld, dat hij nu van
de moord afwist eu hen niet
mocht verraden. Als hij niet
mee zou vluchten zou hij een
mes tusschen zijn ribben krij
gen. Met hun drieeën hebben
ze daarop een taxi genomen.
In Den Haag is van der Helm
uitgestapt, terwijl de beide
Hoogenbooms naar Rotterdam
zijn doorgereden.
Volgens getuigenverklarin
gen zou Cornelis Hoogenboom
in een dronken bui een porte
feuille met 140$ ziin kwrjt
twee kostbare ringen van zijn
slachtoffer te verkoopen. Een
bar-juffrouw die hem te veel
geld vroeg zou hij hebben be
dreigd.
's Maandagsmorgens lifte
van der Helm naar zijn ge
boorteplaats Delft. Zijn schoon
moeder wilde hem niet ont
vangen omdat zij had gelezen,
dat hij van moord verdacht
werd.
Van der Helm reisde daar
op naar Den Haag, waar een
courantenverkooper op het
Stationsplein, die hem kende,
hem de raad gaf naar het
politiebureau te gaan.
Naar de meening van hoofd
inspecteur Dijkstra bevat ook
dit verhaal nog tallooze on
juistheden. Een kruisverhoor
tusschen de drie medeplichti
gen kan wellicht de ge-
wenschte opheldering verschaf
fen. De politie zal daartoe
echter eerst de hand moeten
leggen op de voortvluchtige
gebroeders Hoogenboom.
LIJNOLIE VOOR ZALF
EN VERF.
Ih de maand October kon
tegenover een minimum be
hoefte van 500 ton slechts 150
ton verf voor wederopbouw-
doeleinden beschikbaar wor
den gesteld.
De oorzaak hiervan, zoo
deelt men ons van bevoegde
zijde mede, ligt in het feit,
dat het meerendeel van de ge-
importeerde lijnolie moest wor
den gebruikt voor de fabrica
ge van zeep ter bevrijding
van de In sommige geteisterde
gebieden heerschende scabies.
Deze maand wordt uit Ar
gentinië 2000 ton lijnolie ver
wacht waardoor de hoop ge
wettigd is dat de achterstand
in de verfpositie in de nabije
toekomst zal kunnen worden
ingeloopén.
INDONESISCH VONNIS.
Antara bericht uit Pekalon-
gan, dat aldaar het Indone
sische gerechtshof voor het
eerst een doodvonnis heeft uit
gesproken en wel tegen Sad-
jani alias Koetil, die schuldig
•verd bevonden aan mishande
ling en moord op ambtenaren
in de periode van onrust vlak
geraakt en getrrjpht" hebben na de Japasche capitulatie.