op
Suikerfabrieken draaien
op volle toeren
Even peultjes
r~
1
Politieke wilsvorming
en propaganda
H*
De 7-December-divisie
£cnlc
TWEEDE BLAD
Provinciale Zeeuwsche Courant.
Jcppcn
J De buldog.
De beroemdste foto van
Churchill als „buldog" is ge
maakt door een fotograaf in
Ottawa. Hij nam op het cri-
tteke oogenblik de sigaar uit
Churchill's mond. De uitdruk
king van grimmige veront
waardiging werd het volgend
moment vast gelegd op de ge
voelige plaat.
Top-correspondent.
President Truman kreeg
60.000 brieven over de Ame-
rikaansche spoorwegstaking.
Record nog steeds: Roosevelt,
100.000 brieven over de oor
logsveteranen-betaling in 1933.
Verandering.
Vtff honderd elf duizend Brit
ten willen veranderen. Zij heb
ben emigratiepapieren aange
vraagd, voornamelijk voor
Australië en Canada.
Arrest.
De hoofdrol-speler in
eerste Duitsch-Russische de
mocratische film is gearres
teerd. Bleek een verwoed Nazi
te zijn!
Voetbal.
Een Russisch voetbalteam
op bezoek in Moldavië, kwam
dronken op het veld. Eerste
vijf minuten: vier doelpunten
tegen de Russen. Daarna
sloeg de Russische doelman
den scheidsrechter het veld
uit. Resultaat: ernstige repri
mande uit Moskou voor het
team.
Generaal.
Generaal Chiang Kai Shek
«tg op een wandeling, dat
twee van zijn soldaten met ge
weld een Chlneeschen boer
probeerden in te schrijven
o* het Chineesche leger.
Chiang werd niet herkend.
Toen hij tusschen beide wilde
komen kreeg hij ten ant
woord: „Houd je mond, of wij
pikken jou ook!"
Muziek.
De beroemde Spaansche vio
list Sarasate zat onlangs in
«en café. Omdat de café-vio-
Ilat zoo slecht speelde, nam
hij de viool over. Na afloop:
aanbod van den café-artist om
in den vervolge samen op te
treden.
Oude man.
In een Haagsch dagblad
adverteert de heer J J. van
Dalsum zich als de honderd
jarige juwelier. Ontbreekt er
nog maar aan, dat hij met
Koning Willem I gegeten zou
hebben!
Oud zeer.
Tsaldaris, Grieksch minis
ter-president, heeft in zijn land
de boeken van Plato. Xenophon
en Thucydldes verboden.
Huwelijksvreu gd
In Illinois (U.S.A.) hebben
de winkeliers een dag vastge
steld, waarop zijden-dameskou
sen uitsluitend aan mannen
verkocht worden. Motto: echt-
genooten moeten iets hebben
om hun vrouwen te geven op
de a.s. Kerstdagen.
Wat is geld?
De burgerij van Morecambe
in Engelandhad bezwaar te-
fen het jaarlijksche schoon-
eidsconcours ln badpakken.
De burgemeester wees de cri-
tlek af: „Wij verdienen daar
25.0iaj aan, die wij voor
onze gemeente noodig hebben!
GRENSWIJZIGING VAN
GEMEENTEN.
De minister van binnenland-
sche zaken acht het, mede
teneinde de behoefte aan
grenswijziging zooveel mogelijk
te beperken, wenschelyk een
oplossing te zoeken voor dfe
vraagstukken, voortvloeiende
uit de nabuurschap van de
groote stedelijke gemeenten en
de in de onmiddellijke nabij
heid liggende kleinere gemeen
ten. In verband daarmede
heeft hU ingesteld een com
missie, welke tot taak zal heb
ben op korten termijn te ad-
viseeren.
Nu de papiertoewijzing voor de ProvZeeuw
sche Courant iets gunstiger is geworden, zal
ons blad eindelijk kunnen voldoen aan een door
velen en ook door de redactie zelve lang gekoes
terde en herhaaldelijk uitgesproken wensch, na-
mélijk, dat dit blad, meer dan tot duèver, zou
worden tot klankbodem voor hetgeen er leeft
op kerkelijk terrein.
Wij stellen ons voor om binnen zeer afzien
bare tijd niet slechts belangrijke uitbreiding te
geven aan de rubriek kerknieuws, doch tevens
om, nu in de Ned Herv. Kerk een krachtige
geestelijke opleving valt te constateeren en men
daar zoekt naar vernieuwing en activeering, re
gelmatig artikelen te publiceeren, waarin aan
alles wat in dit opzicht om aandacht vraagt
inderdaad deze aandacht zal ontvangen.
Een doeldat wij ons van de aanvang af
voor oogen stelden, zal daardoor worden be
reikt en wij koesteren de h op, d t zulks niet
alleen ons voldoening zal schenken, maar
evenzeer zal beantwoorden aan de wenschen
onzer lezers
Indrukken uit Duitschland.
Zónegrenzen verhinderen normale ontwikkeling.
(Van een bijzonderen
correspondent.)
ET is interessant In
Duitschland de politieke
inzichten en meeningen
te peilen. De „man in the
street" heeft zijn meening,
maar over het algemeen oor
deelt hij op grond van vluchti
ge waarnemingen; de bezet
tingsdeskundigen houden er
ook een meening op na, maar
ik heb mij niet aan de Indruk
kunnen onttrekken,' dat zij te
ver van bet Duitsche volk en
van het Duitsche problemen-
complex afstaan, dan dat men
aan hun oordeel groote waarde
kan toekennen. Bovendien dek
ken de zienswijzen van Engel-
schen, Amerikanen, Franschen
en Russen elkander niet, ook
niet met betrekking tot de me
thode van behandeling van de
kwestie-Duitschland.
En dan zijn er de intellec-
tueelen de menschen, die
midden in de chaotische ver-
warrring het hoofd koel heb
ben gehouden, die d& kunst
verstaan, om ook thans denk
beelden over Duitschlands toe
komst te formuleeren.
Het is een waagstuk te spre
ken over Dultschlands toe
komst. Wij gelooven er eigen
lijk niet aan of liever, wij
willen er niet aan gelooven,
wantOch, lk behoef hier
niet in herhalingen te treden.
Duitschlands toekomst ja,
voorzoover wij er in Nederland
of ln België of ln Frankrijk
belang bij Hebben, om dan maar
te zwijgen van Engeland en
Amerika en Rusland.
DE REDE VAN BYRNES.
Byrnes heeft in Stuttgart
gesproken ik logeerde er1
een paar dagen later bij een
verren bekende en hij was er
nog vol van: Byrnes was naar
Stuttgart gekomen en de kran
ten brachten hoofdartikelen.
Ik moest even denken aan wat
onze kranten in bezettingstijd
plachten te doen na een rede
van Seyss. Het is in Duitsch
land niet zoo heel veel anders,
zij het dan met dit verschil,
dat de kranten met hun felle
aanvallen op de nazi's een on
middellijk succes hebben. Maar
of zij een bijdrage leveren tot
de algemeene politieke wils
vorming neen, het gros van
de Duitsche bladen komt daar
aan niet toe deels omdat er
niet voldoende papier is, deels
omdat er te weinig politiek ge
schoolden zijn. Zoo komt Het
dat de meeste kranten volstaan
met min of meer geslaagde
parafrases van wat de bezet
tingsautoriteiten verordinee-
ren. Een enkel weekblad lk
denk hier aan het voortreffe
lijk geredigeerde „Die Zeit" of
aan de onder leiding van Lilje
uitgegeven „Sonntag" komt
aan een positieve bijdrage toe,
maar de oplagen zijn zco be
perkt, dat ze slechts een klei
ne kring bereiken.
En daarbij vormen de zone-
grenzen een onoverkomelijk
obstakel. Het Jalta-experiment
is bezig zich te wreken, eco-
nomlscH, politiek, sociaal, cul
tureel. Wat weet men in het
Westen van het Oosten, wat
weet men in Berlijn van
Frankfurt, dan uit officieele
radiober- of uit voor een deel
geïnspireerde dagbladcommen
taren. Persoonlijke contacten
bestaan vrijwel niet en goed
beschouwd is het zoo, dat aan
de grens van Mecklenburg, dat
bij Hannover Duitschland heeft
opgehouden Duitschland te
zijn, met als eiland daar mid
den in: Berlijn.
Duitschlands toekomst. Ik
ben niet naar Duitschland ge
gaan, om te constateeren, hoe
beroerd de Duitschers het heb
ben uit al die blinde huizen
geraamten en uit de ineenge
doken afgetobde vrouwen en
mannen, kinderen op de grens
van hongeroedeem grijnst de
grauwe ellende je tegen de
groote vraag is, of er in
dit Duitschland nog herstel
mogelijkheden aanwezig zijn.
Daarbij moet men niet af
gaan op wat de verkiezings
reclames pogen te suggereeren.
Wie het meeste papier ter be
schikking krijgt en met de
zwaarste muurschilderingen
voor de dag kan komen, die
maakt naar builen de mees
te Indruk.
QUATSCH
Maar mijn chauffeur,
die
mg de dag na de verkiezingen
in een deel van de Russische
zóne door de puinstraten van
Berlgn reed en wien ik vroeg,
wat hij van de resultaten
dacht, had een kort, maar
veelzeggend commentaar:
Quatsch!
Dat was op zichzelf verras
send. Ik heb de indruk, dat de
gemiddelde Dultscher politiek
niet sterk-geïnteresseerd ls, op
het apathische af. Men speurt
weinig nieuwe ideeën, maar
veelal een terugvallen op denk
beelden van voor 1933. De ver
kiezingspropaganda zegt hem
inderdaad niets, maar in haar
opdringerigheid is zij, iuist
omdat bij de gemiddelde
Duitscher de politieke feeling
onder 12 jaren nazi-heerschap
pij is afgestompt, min of meer
fascineerend. En dus
Dan ineens als in een flits,
dit bijtende commentaar.
Ik kan er niet bij, zoo gaat
hg voort, een kind moet toch
begrijpen, dat de samensmel
ting van S.PjD en S.E.D. niet
vrijwillig was. Öe S.P.D. is een
voudig verboden.
Vrije verkiezingen, net zoo
vrij als onder de nazi's, is zijn
commentaar en toch verheelt
hij zijn ongerustheid niet, dat.
ook al kon de S.E.D. geen
meerderheid halen, toch nog
bijna 50 achter de commu
nisten aanliep.
De oorzaak?
Hg aarzelt niet: de honger
en geen uitzicht op beter. Het
is zoo gemakkelijk, daarop te
speculeeren.
Een kinderhand is gauw ge
vuld.
Is het bij de Russen beter?
Hij kijkt me even aan: Ja,
op papier. In de Russische
sector van Berlijn ziet het
rantsoen er wat beter uit.
Maar wat heb ik aan bonnen,
waarop niets te krijgen is.
Honger bepaalt in Duitsch
land de richting van de poli
tieke wilsvorming. Wie dit
probleem oplostZiet ge,
dat ls de tragiek van het
oogenblik. Het hongerprobleem
wordt niét opgelost, zoolang
Duitschland ln zónes is ver
deeld en de bezetters het met
elkaar niet eens zijn.
Zoolang is leder alleen maar
bedacht op het eigen voordeel.
Hoe dan ook als chauffeur
bij de bezetters of op de zwar
te markt.
De atuo rijdt door een puin-
raat, waar vrouwen oprui
mingsarbeid verrichten, grijs
bestoven, grauwe, in honger en
ontbering vertrokken gestal
ten.
Nazi-vrouwen
Mijn chauffeur schudt het
hoofd. Als deze vrouwen
puinruimen krijgen ze dubbe
le rantsoenen. En dan krijgt
de S.E.D. wel vat op ze, ten
zij
Hij voltooid den zin niet. De
wagen stopt voor mijn hotel.
TenzijHoe zei hij het
ook? Quatsch.
DuKsche octrooien
en merken.
Nog altg'd staat niet vast
wat er hier te lande met de
Duitsche octrooien en merken
gaat gebeuren. Zooals bekend,
berust het beheer hiervan bij
de stichting beheer vijande
lijke octrooien en merken. Een
definitieve beslissing kan ech
ter pas worden genomen nadat
het internationaal overleg tot
een definitief resultaat heeft
geleid.
Wat de Duitsche octrooien
betreft, is in Juni j.l. op de
conferentie te Londen bepaald,
dat geallieerde burgers van
de landen, die de desbetreffen
de regeling zullen onderteeke.
nen, gratis een niet-exclusieve
licentie kunnen krggen. voor
zoover de rechten niet reeds
aan geallieerde burgers ln de
onderteekenende landen wa
ren toegekend. De zeven lan
den hebben evenwel nog niet
allen de regeling onderteekend.
Nederland, dat wel ondertee-
kende, heeft tenslotte nog be-
zwaren tegen een bepaald on
derdeel van ue regeling. Tot
dusver teekenden slechts En
geland, Frankrijk, Nederland
en de Ver. Staten.
Wat voorts de Duitsche
merken betreft, is op het
oogenblik internationaal over-
te Brussel gaande. In af
wachting van Het definitieve
resultaat van „Londen" en
„Brussel", bepaalt de boven
genoemde stichting zich met
het peilen van de commercieele
belangstelling, die er hier te
lande bestaat, voor het ver
krijgen van Duitsche octrooien
en merken. Beslissingen wor
den door de stichting echter
in dit stadium niet genomen.
- Volgens officieele sta
tistieken van de UNRRA be
vinden zich nog 527.274 ver
plaatste personen van diverse
nationaliteiten in de Ameri-
kaansche zóne van Duitsch
land.
Zout water doet de bieten sneller bederven.
Het rantsoen is veilig
(Van onzen specialen
verslaggever.)
P de wegen van het
Zeeuwsche land, ln
Betuwe, Limburg, de
Biesbosch en het land van
Altena en overal, waar de
suikerbieten worden verbouwd,
gaan de hoog opgetaste boe
renwagens langs de wegen.
De vette klei plakt om de
wielen en maakt de straten
glibberig Een modderig spoor
leidt naar de schepen, die
liggen te wachten om de bie-
ten te vervoeren naar de
plaatsen, waar zij zullen wor
den verwerkt tot de fijne
kristalletjes, die met hun mil-
lioenen-tallen de suikerpotten
thuis zullen vullen en om zoo
hun naam meer eer aan te
doen dan ln de winter van
1945.
De „Wittouck" te Breda
draait al eenige weken en met
haar de fabrieken, die tot de
N.V; Centrale Suikermaat
schappij behooren, bij Vier-
verlaten bij Groningen, te
Halfweg, Oud-Beijerland,
Steenbergen, Sas van Gent en
de Wester Suiker Raffinade
rij te Amsterdam. Naast de
C.S.M. telt ons land nog de
coöperatieve fabrieken als de
Friesch-Groningsche, Dintel-
oord, Roosendaal, Zevenber
gen en Puttershoek.
Nog is de productie niet die
van voor den oorlog, toen het
totaal van alle fabrieken 1800
niillioen kilo te verwerken
bleten bedroeg, maar onte
vreden mogen wij zeker niet
zijn, als wij weten, dat dit
ONZE JONGENS IN DE OÖST.
(Copyright R.D.P.)
(Van onzen ïndischen
correspondent.)
Traag en groot drijft de
„Bolssevain" de haven van
Tandjong Priok binnen. Het
schip ziet er zonderling uit;
het hooge dek, de patrijspoor
ten, de reddingsbooten, van
kiel tot boeg lijkt alle9 over
dekt met een geheimzinnige
plantengroei, met trossen
groen mos. Het is zeer stil
aan boord. Over het stille wa
ter, blinkend en spiegelglad,
puft een sloep naar het drij
vende groenbemoste eiland,
dat de „Boissevaln" moet zrjn.
De zon slaat gouden vonken
uit het koper der blaasinstru
menten van een militair mu
ziekcorps, dat zich in deze
De aankomst van het eerste d etachement der 7 December-D ivisie op het motorschip Bois-
sevain in Tandjong-Priok.
FEUILLETON.
in een oud hart
li oor Udo van Ewoud.
32.
Gelukkig kwam er nog eenig
uitstel in de vorm van Alie,
die de middagpost binnen
bracht: een paar drukwerkjes
en twee brieven, waarvan
een nog geadresseerd aan me
juffrouw T. J. A. van Everdin-
gen en derhalve voor Tante
Door bestemd was. Het blauwe
venstercouvert verried, dat het
epistel afkomstig was van de
N.V. Effectenbank en van
Everdingen was het een lief
ding waard geweest, wanneer
hij door het, helaas slechts
ruimte voor het adres latende
venster van de inhoud kennis
had kunnen nemen.
Hjj draaide den brief beslui
teloos in zijn hand om en om,
overwoog zelfs een oogenblik,
of hij hem niet eenvoudig zou
openen een excuus zou te
genover Tante Door immers
heel gemakkelijk te vinden
zijn maar liet deze gedachte
tenslotte toch weer varen. Be
ter was het zelfs de schijn
**an nieuwsgierigheid te ver
mijden. Hij was ook eigenlijk
heelemaal niet nieuwsgierig,
•Heen. hij had nu eenmaal
oever alet, dat Door alle mo
gelijke financieele transacties
aanging buiten zijn voorlcen-
nis. Hij voelde zich in zekeren
zin voor haar verantwoordelijk.
Een enkele maal had hij al
eens langs zijn neus weg ge
ïnformeerd, waarin tante haar
vermogen belegd had, maar ze
verstond uitnemend de kunst,
desbetreffende wagen te be
antwoorden, zonder hem veel
wijzer te maken. Niet, dat het
hem tenslotte wat schelen kon.
waar ze haar zuur verdiende
geld meende te moeten onder
brengen, maar het zou toch
wel zoo aardig zijn geweest, als,
ze hem in deze nu eens haar
vertrouwen liad. geschonken en
zijn advies had gevraagd. Wat
drommel, niet elke wouw had
tenslotte het voorrecht een
advocaat als neef te hebben,
die ze pro deo kon raadplegen.
En hoe gemakkelijk kon ze als
wouw alleen niet het slacht
offer worden van de duistere
oractjjken van een of anderen
charlatan....?
Hü lecde de brief met
eenige tegenzin weg en nam
de andere, die er heel wat
minder zakelijk uitzag, ter
hand. Een goedkoope, witte
enveloppe, waarop in schier
onleesbare hanepooten zijn
adres was gekrabbeld. Zonder
veel belangstelling en met zijn
gedachten nog steeds bij de
brief van de Effectenbank.
scheurde hij het couveit open
en nam het, in vieren gevou
wen, door ettelijke vetvlekken
ontsierde papier er uit. Tot
zijn verwondering bleek het een
brief van hem zelf te zijn, een.
eenige dagen geleden op zijn
eigen papier met het gedrukte
hoofd „Mr B. K. van Ever-
dingen", zorgvuldig door Alie
getypte aanmaning aan Klaas
dc Jong, veehouder te Dijkhui
zen, tot onmiddellijke terugbe
taling van liet, voor een aan
verborgén gebreken lijdend en
aan Cornelis van Staveren te
Polderburen geleverde koe. -ge
vorderde bedrag van twee hon.
derd en vijfentwintig gülden..
De eenige verandering, wel
ke het streng zakelijke schrij.
ven had ondergaan, •✓aren de
vetvlekken, alsmede een, onder
aan het eiiistel in dezelfde bon
kige letters, als die van het
adres neergekrabbelde en on
getwijfeld uit het diepst van
des schrijvers gemoed voortge.
komen kantteekening: „Stik
met je koei!"
Onder andere omstandighe
den zqu van Everdingen, die
tenslotte ook neg wel eenjg ge
voel voor humor had, wellicht
smakelijk hebben gelachen om
dit bewijs van grenzelooze min
achting voor een gerechtelijk
schrijven, maar op dit oogen
blik was hij daartoe waarlijk
niet in de stemming. Onbe
schofte vlerken had je toch!
Wat verbeeldde die kerel zich
wel? Geen greintje respect
toonden de menschen tegen
woordig meer noch voor het
recht, noch voor het intellect!
Had hij daarvoor jaren gestu
deerd, cm zich door den eer
sten den besten oplichter op
zoon grove manier te laten
beleedigenMaar hij zou
hem wel krijgen! Als die slam
pamper niet goedschiks wilde,
dan maar kwaadschiks. Maar
dan zou hij er ook voor moe
ten bloeden
Hevig verontwaardigd er
juist in de stemming om zich
van zijn aanvankelijk voorge
nomen taak de terechtwij
zing vin Thea te kwijten,
schoof liij zijn stoel achteruit,
greep de brief van de Effec
tenbank voor Tante Door en
begaf zich met groote stappen
naar de huiskamer.
Eigens in het ouderwetsche
huis zong een schelle sopraan
al te hard en met al te veel
pathos een lied van Schubert.
Het irriteerde van Everdingen.
zooals elke andere kleinigheid
hein op dat oogenblik zou heb-
en creirnteerd. Tine had na
tuurlijk weer niets beters te
doen dan te zingen. Ze trok
zich nergens iets van aan. Al
les hier in huis, tot de opvoe
ding van de kinderen toe, kwam
op hem neer. Bij niemand
vond hj ook maar eenige
steun
Dein ist mein Herz, dein
ist mein Herz. und soil es
e-ewig-ig. e-wig blei ei-ei-ei-
eiben, zong Tine onbewust als
antwoord op zijn stomme ver
wijten.
Ja. ja m'n tante op
een houtvlot, mompelde van
Everdingen prozaïsch, onwille,
keurig zijn stap versnellend,
ais om liet veelbelovende ge
zang, dat van de bovenverdie
ping bleek te komen, zoo spoe
dig mogelijk te ontvluchten. In
zijn haast stootte hij zijn hoofd
tegen de ganglantaarn, die
juist twee centimeter te laag
hing voor zulke lange men
schen als hij Hij vloekte en
het verX-hingsornament pro.
testeerde luid rinkelend met
zijn koperen ketting. Doordat
hij verwijtend achterom keek.
schopte hij tegen de paraplu-
bak, die een meter van zijn
plaats zeilde en vervolgens zijn
inhoud met veel geraas over
de steenen vloer van de gang
uitstortte.
Het gezang ging door. maar
zoowel vóór, als aan het einde
van de gang werd een deur
opengetrokken en drie stem
men, respectievelijk die van
Thea en tante Door uit de
huiskamer en die van Sientje
uit cia keuken, informeerden
met hinderlijke belangstelling
en min of meer geschrokken,
naar de oorzaak van al dit ru
moer
Mr. Bastiaan Koenraad van
Everdingen, op één been het
andere pijnlijk opgetrokken
en niet één hand een minia-
tuurbuil in de omgeving van
zijn kruin betastend, bood een
beklagenswaardige aanblik en
het was dus wel heel oneerbie
dig van Thea om daarop met
een lachje te reageeren,
Ach. zei ze kwasi medelij
dend, paps schijnt zich ge
stooten te hebben zoowel
van boven als van onder.
.(Wordt vervolgd.)
sloep bevindt. Is dit de aan
komst van troepen? Is dit het
oogenblik, waarop een deel
van de Zeven December Divi
sie haar doel bereikt? De
stilte wordt steeds dieper,
steeds meer gespannen. Daar
breekt de stilte plotseling ln
kopergeschal van de militaire
muziek op het water Twee
slanke figuren op de voor
plecht van de sloep zijn nu
van de „Boissevahr' af dui
delijker te onderkennen. Hun
petten glinsteren ln de tro
pische ochtendzon. Het zijn
de petten van den Legercom
mandant generaal Spoor en
den Divisiecommandant gene
raal Dürst Britt.
DE GENERAALS.
Nauwelijks heeft het muziek
corps de eerste maten ge
speeld, nauwelijks zrjn de
beide generaals die hun jon
gens tegemoet komen, herkend,
of daar verandert plotseling
alles en daar gebeurt alles.
Het groene mos, dat zich in
trossen om en over de „Bois-
sevain" slingert, komt in be
weging en breekt uit In een
ontzaglijk lang-aanhoudend
gejuich. Een gejuich uit dui
zenden kelen van duizenden
Nederlandsche soldaten, die
naar dit land gekomen zijn
om recht en veiligheid tt
brengen, en die door hun ge
neraals met muziek tegemoet
worden gevaren en verwel
komd. Er is niemand aan
boord, die daar op gerekend
had. Er is niemand die dit
tevoren wist.
Zij zgn de eersten. Zij
klimmen aan boord. Ze zijn
bij de jongens, ze praten met
de troep, ze willen weten hoe
het allemaal gegaan is en of
de reis goed ls geweest en
wat al niet meer. En de mu
ziek gaat ook aan boord en
tracht te spelen, maar het
juichen is nu eenmaal losge
broken en er komt geen einde
meer aan. Daar nadert de
kade, daar staan andere
toriteiten. Daar staan ook de
kwartiermakers van de Zeven
December-divisie, die hun ka
meraden komen verwelkomen.
HET GEJUICH.
Harderwijk, Harder
wijk
Er vormen zich spreekko
ren. En aan beide kanten, op
de kade en aan boord, waar
al die groene soldatentrossen
lachend en juichend uitstul
pen. gaan de duimen omhoog.
Dan komen de meisjes van
het V.H.K. en er worden man
den pisang aangesleept. En
nu begint iedereen het schip
dat aan de kade ligt, met
pisangs te bekogelen. Vang,
jongens Een bombardement
van pisangs vliegt naar boord.
Ze vangen en juichen en roe
pen. Daar komt jong Holland.
Ja, waarachtig, dat is he£
goeie, stoere en blijde Holland.
Al die jongens met hun klare
en open gezichten, die daar
vandaag in Indië zijn aange
komen, namen een stukvan
een Hollandsche polder, een
Hollandsch duin en een Hol-
landsch heideveld mee in hun
hart en geven een deel daar
van aan ons.
En over de reis hebben de
jongens maai één woord, dat
we hier niet neerschrijven,
omdat je nu eenmaal solda
tentaal niet kunt neerschrij
ven!
OP TIMOR.
Te Koepang hebben I\.
landsch-Portugeesche bespre
kingen plaats ln verbnnd met
voorgekomen, grensincidenten, I aangenaam,
jaar reeds 1450 1500 mil-
lioen kilo bieten onze suiker
gaan leveren. Was de op
brengst aan suiker voor de
oorlog ongeveer 250.000 ton,
nu zal het minder zijn, maar
toch voldoende om ons sui
kerrantsoen veilig te stellen.
Heeft de natte zomer dan
geen invloed op de oogst
gehad
Wij spraken dezer dagen
met ir. C. J. Asselbergs, di
recteur van de „Wittouck",
die er op wees, dat het voor
jaar goed is geweest, ja zelf»
gunstig voor de jonge plant
jes, waardoor de bieten een
hooger suikergehalte hebben
gekregen, n.l. van 18 pet.
HET ZOUT IN ZEELAND.
En het zoute water, dat in
Zeeland op de landerijen heeft
gestaan? Dat had toch wel
invloed.
Inderdaad. Alleen in zoo
verre echter, dat de bieten
snel bederven, waarmede de
fabriek te Steenbergen nogal
getobt heeft.
In de oorlog hebben de fa
brieken weinig last gehad
van de bezetters. Zij hadden
hun eigen land, Tsjecho Slo
wakije en vooral het suiker-
land Polen deed hun met hun
al te grage handen van ons
product afblijven. Maar de
productie was aanzienlijk
minder, daar men in die tijd
meer peulvruchten en aard
appelen moest verbouwen.
Per dag wordt per trein
en met schepen en auto's een
half millioen kg. bleten aange
voerd. Wanneer de campagne
in volle gang ls, werken er
meer dan 600 arbeiders. Dit
duurt van begin October tot
begin December. Dan worden
de losse arbeiders ontslagen
en beginnen wij met het op
knappen van de machines, wat
zeer noodig is. Er blijft dan
ongeveer 150 man in dienst.
Gedurende de campagne
wordt er echter dag en nacht
doorgewerkt, zonder ook
maar één dag te stoppen.
NIET DE ZOETSTE.
Ons land behoort overigen»
niet tot de „zoetste". Vóór
de oorlog was het suikerver-
bruik 26 k.g. per hoofd per
jaar, waarbij inbegrepen wa
ren de koekjes, de pudding
poeders, de chocolade en
meerdere versnaperingen. De
nemarken, een exportland voor
ons. verbruikte 52k.g., de
andere exportlanden als Zwe
den 48.8 k.g.. Engeland 44.5
k.g. en Spanje 37.6 k.g. Onze
export was belangrijk. Hon
derdduizend ton ging de gren
zen over naar alle windstre
ken, naar het hooge Noorden
en naar de landen rond de
Middellandsche Zee. Na Mei
1945 is er slechts één kleine
ruiltransactie geweest met
Luxemburg
HET VARKEN.
Het varken is een geliefd
beest in de zwarte handel. Op
elke vijf varkens en zeven
koeien die officieel worden ge
slacht, wordt er een koetje of
varkentje clandestien geslacht.
Dit is een officieele taxatie
van de Directie voor de Voed
selvoorziening in Den Haag
De clandestiene slacht van var
kens ls dus het grootst. Dan
ls er nog de groote hutsslacht
van varkens. Gewoonlijk wer
den er ia Nederland 'n kleine
300.000 varkens per jaar voor
eigen gebruik gehouden. Het
aantal vloog een half jaar ge_
leden omhoog tot 580.000. Jan
en alleman wilde een eigen
varkentje slachten. Dat kon
niet voortduren. Het werd
naast de 12 millioen kg clan
destien varkensvleesch 'n tik
keltje te veel. Men ls nu bezig
de huisslacht te beperken tot
500.000 per jaar, ook nog een
aardig getal!
En daarnaast wordt hard
nekkig geprobeerd het aantal
fokzeugen binnen de perken te
houden, omdat er anders teveel
voedsel in de magen van de
biggen verdwijnt. Voedsel dat
voor andere doeleinden noodig
ls.
De Nederlandsche vleesoh-
handel kan gemakkelijk vijftien
maal meer varkensvleesch ver_
werken, dan thans beschikbaar
ls. maar dat kan eerst geleide
lijk in orde komen als ae vee
voedervoorziening beter wordt.
Ir. J. A. P. Franke van de
Directie voor de Voedselvoor
ziening gaf daarom de volgen
de waarschuwing uit:
Een ongelimiteerde uitbreL
ding van het aantal fokzeugen
kan niet worden toegestaan.
Het zou een nadeel voor den
boer zijn, als voor de biggen
geen afzet zou kunnen worden
gevonden. Het zou tevens een
nadeel voor het geheele volk
zijn, omdat het zou beteeke-
nen, dat een gedeelte van onze
grondstoffen voor brood, gort
en dergelijke in de varkensma
gen zou verdwijnen.
Indien niet het aantal huis
slachtingen sterk wordt be
perkt. komt er nog minder
vleesch voor de distributie be
schikbaar.
De totaal in Nederland be
schikbare hoeveelheid vleesch
is absoluut onvoldoende om in
de behoefte van vleesch te
voorzien.
Om op dit tekort aan vleesch
een redelijke vleeschvoorzie-
nlng van de distributie te ver
krijgen, is het noodig, dat
maatregelen worden genomen
om het clandestien slachten
van vleesch en het verdwijnen
bulten de distributie om te
voorkomen, ook al zijn deze
maatregelen jjial even
