Kerstmis 1943 in Duitschland. Kerstfeest 1943 te Berlg'n. Het zal bepaald worden door de gevolgen van de jongste gebeurtenissen. Maar niet al leen daardoor, ook door de algemeene ontwikkeling in het afgeloopen jaar en door de steeds zwaarder eischen, die de oorlogvoering stelt. Het feest van het licht, zooals de Duitschers het vieren, zal dit maal sober zijn, soberder nog dan in de vier voorafgaande oorlogsjaren, zoo schrijft de Beriijnsche correspondent van de N.R.Ct. Op zich zelf is dat, wat het tastbare betreft, geen feit om speciaal gewag van te maken, want in verschei dene landen van Europa zal het in groote trekken niet veel anders zijn. Er zullen nog maar weinig landen van ons continent zijn, waar de pro ductie wat het burgerlijk le ven betreft nog zoo is, dat men in de warenhuizen en winkels Kerstcadeaux kan koopen of den Kerstdisch meer dan een voudig kan vullen. Millioenen Duitschers zullen echter bo vendien de vijfde oorlogs- Kerstmis niet meer thuis kun nen vieren, omdat zij geen thuis meer hebben, niet meer bezitten, veelal niet meer dan de kleeding, die zij dragen. Dit zal het komende Kerst feest overschaduwen, het voor talrijken, die terugdenken, donker, heel donker maken. De overheid, dat dient gezegd, heeft gedaan wat zij kon om de bevolking in deze dagen eenige verlichting te bezorgen en heeft, om haar in materi eel opzicht ietwat uit de moei lijkheden te helpen, extratoe wijzingen verstrekt, die zon der twijfel welkom zijn ge il eeten. Ook de partij en haar nevenorganisaties hebben alle krachten ingespannen, vooral ten aanzien van de slachtof fers van den luchtoorlog, ten einde hen eenigszins te steu nen in moeilijke oogenblikken. Daarover straks. Allereerst de kerstboom. Hij zal hier en daar moeten ont breken. Dit jaar zijn er niet voldoende arbeidskrachten om de denneboomen te vellen en tevens hebben de rijksspoor wegen dermate omvangrijke taken, dat de transportmidde len voor minder belangrijke dingen slechts in beperkte ma te ter beschikking staan. Niettemin zijn er boomen aan gevoerd, doch niet genoeg. Men heeft daarom bepaald, dat heele boomen niet op de markt mogen worden ge bracht, maar dat zij al naar grootte in tweeën of in drieën verkocht moeten worden. De vraag is echter van dien aard, dat teleurstellingen wel niet te vermijden zjjn. Teleurstellin gen zullen er ook bestaan, wat betreft de verlichting van den boom. De behoefte aan kaarsen is groot. In de eerste plaats echter moet het front worden bediend en dan gebie den, waar de gewone lichtbron is gestoord door den lucht oorlog. De rest is voor de huishoudingen met kinderen in de steden, die het zwaarst zijn getroffen. De Hitler-jeugd ls ook dit jaar, vooral dit jaar, aan het werk gezet om speelgoed te maken. In een oproep heeft de Rijkssportleider geëischt, dat ieder meisje en iedere jongen probeert drie zorgvuldig be werkte stukken speelgoed af te leveren, opdat voor het eerst elk Duitsch kind via de Kerstmarkt, een stuk speel goed kan worden geschonken en het ontbreken van industri- eele producten gecompenseerd wordt. De Duitsche bedrijven stonden onder de helpende in stanties bovenaan. Vorig jaar zijn achtenhalf millioen stuks speelgoed door de Hitler-jeugd afgeleverd. Het cijfer van '43 is nog niet bekend. Vele vrouwen en kinderen zijn dit jaar naar verder ge legen gebieden weggeleid. Zij zullen uiteraard ook daar de Kerstdagen moeten doorbren gen. Zoover het reisverkeer dit toelaat, worden de naaste familieleden in staat gesteld, deze dagen met hen te vieren. Kunstgezelschappen zijn van Berlijn uit naar de nu elders verblijvende stadgenooten ge zonden om dezen prettige oo genblikken te bezorgen en ook de politieke leiders blijven niet achter om de groeten van den gouwleider over te brengen en een Kerstrede uit te spreken. De partij heeft drie millioen bonnen voor speelgoed uitgegeven, waarop de kinderen van degenen, die elders zijn ondergebracht en de getroffenen gratis 'n pop, een auto of iets dergelijks op de Kerstmarkt in ontvangst kunnen nemen. De Hitler- jeugd heeft ook cadeaux voor de ouders geknutseld. Vrijdag middag zouden groepen van de jongste leden van de Hitler- jeugd in de huizen gaan, waar de menschen uit geëvacueerde gebieden zijn ondergebracht en eenige Kerstliederen zingen en als versiering voor den kerstboom zelfgemaakte ster ren van stroo aanbieden. Uit, resten was en stearine heeft de Hitler-jeugd kaarsen ver vaardigd met het doel, dat iedere familie ten minste één lichtje aan' den boom heeft. En de weermacht? De sol- Knoeierij bij aflevering van raapolie. Zekere G. van Diest, eige naar van een uitbrengwijk op den Amstelveenscheweg 601, te Amsterdam, verschafte zich een rrjk inkomen door zijn klan ten, die recht hebben op vier rantsoenen van de extra raap olie, d.i. op 720 gram, slechts 620 gram uit te schenken en dan nog voor 1.30, inplaats van den wettelijk vastgestel- den prijs van 1.10. Op deze wijze maakte hij zich dus aan een dubbele prijsovertreding schuldig. Toen nij gearresteerd werd, had hij reeds 33 klanten op deze wijze bedrogen. De achtergehouden olie was voor eigen gebruik bestemd. De in specteur voor de Prysbeheer- sching legde hem de volgende straf op: twee ;aar sluiting van zijn zaak en twee jaar verbod van beroepsuitoefening met ingang van 1 Januari 1944, betaling van 3000 boete en 750 proceskosten. De ge dupeerde klanten zullen als nog de wederrechtelijk op hun rantsoen ingehouden raapolie ontvangen. Alle In het bezette Zuld-ltallë aanwezige vl«scher«barken met een bemanning van meer dan 3 koppen moeten volgens een bekendmaking van den Britschen vlootbevelhebber op de Adriatische zee bij de Angelsaksi sche kustcommandanten Ingeleverd wor-en. Er zouden den laatsten tijd talrijke vluchtpogingen door fascistisch gezinde persoonlijkheden door middel die booten zijn ondernomen. daten krijgen om te beginnen 500 gram kerstgebak, zooals pepernoten, koekjes enz. en een kwart pond suikerwerken. Bovendien ontvangen zij, die in het Oosten en in het Noor den staan naar de andere fronten gaat fruit vier si garen of tien sigaretten of 25 gram tabak. In het Westen. Zuiden en in Duitschland zelf instede daarvan een half pond appelen. Opdat, waar zu'ks mogelijk is, de kerstboom kan branden, zijn per drie man één kaars, ten minste voor een eenheid 12, en ten hoogste 24 beschikbaar gesteld. Een ;roote zorg voor de betreffen- e instanties was, dat deze kerstgeschenken bijtijds aan het Oostelijke front zouden zijn. Derhalve is een reeks extra-treinen ingelegd, die ook langwerpige pakketten hebben meegenomen, inklap bare kerstboomen! Zoo kun nen de Duitschers in het Oos ten dus eveneens Kerstfeest vieren, voor zoover de harde gevechten dit althans mogelijk maken. Duitschland bereidt zich op het vijfde oorlogs-K.rsti'eest voor. hio*,..t.ilet verzorgingsoorden der weermacht krijgen een kerstversiering. In dt hospitalen heeft Iedere Duitsche soldaat zijn kerstboom Orbie/Holland/Pax n C 51 Zul velfabri kant uit zjjn bedrijf ontzet. De overheid heeft termen gevonden het scherpe wapen van de bedrijfsontzetting te hanteeren jegens een zuivelfa- brikant in het Limburgsche plaatsje Reymerstok (gem. Gulpen), eigenaar van een al daar gevestigde zuivelfabriek. By beschikking van den secre taris-generaal is deze „onder nemer op het terrein van de voedselvoorziening", ingaande 18 December 1943 voor onbe- paalden tijd uit zijn bedrijf ontzet, is hem het gebruik van zijn bedrijfsgebouwen en zijn op het bedrijf gelegen woning ontzegd, terwijl in plaats een daartoe aangestelden bewind voerder met den tot diens be schikking gestelden bearijfs- inventaris de bedrijfsvoering zal overnemen. Het optreden van den fabri kant bracht de regelmatige melk- en zuivclvoo: zoning in Zuid-Limburg in gevaar. Jaren lang, reeds tijdens de werking van dé crisis-maatregelen, maar in het bijzonder sinds ter regeling van de voedsel voorziening voorschriften moesten worden uitgevaardigd en bepalingen woruen getrof fen, heeft deze ondernemer zich schuldig gemaakt aan allerlei overtredingen. Een lange reeks van processen- verbaal, tuchtrechtelijke ver klaringen, vonnissen van den tuchtrechter dan wel uitspra ken van het centraal college voor de tuchtrechts, raak. ge tuigt van 's mans misdragin gen. Dat hij tevens in aanraking 5 met den strafrechter is ge-si komen, behoeft daarbij niet te verwonderen. Boter afgeleverd zonder inneming van distribu-gp tiebescheiden, ongemerkte bfrwZ ter voorhanden, melk ver^ fig kocht zonder oon en tegen te 5" hooge prijzen, bepaalde zuivel- producten bereid en afgeleverd zonder vergunning, controle bemoeilijkt en tegengewerkt, botermerken onrechtmatig ge bruikt, geknoei met monster^ administratie opzettelijk on- 2 juist en onvolledig gevocri u er heerschte een schier chaotische toestand op adrnj-^ nistratief gebied ziedaar^ een, onvolledige opsomminr, n waarbij nog komt, dat ook Cfl techmsch de zaak zooveel te wenschen overliet,, dat er geea bedrijfszekerheid was. Aan het wanbedrijf is thans «5 reroluut een einde nemaakt in het belang van de voedsel voorziening. olsche wri acht. aal Thoerneopperbes velhebber der Zweedsehe weer- a macht, heeft ter gelegenheid r- van ca jaarwisseling een dag. order tot de weermacht ge- y riclit, waarin hij waarschuwt voor de opvatting, dat het oor- 's, loge gevaar voor Zwed n voor- bij is. Hij verklaart, dat men nielfc :n garingsten waarborg voor g de komende ontw.kkehng heeft. Zonder een permanente - militaire paraatheid kan de regeering geen zelfstandige po'itiek volgen en de Zweed sehe belangen niet behartigen. TWEE ZUSTERS 2) door B. REEN. Paula, die gebukt ging on der het gewicht van het veel te volle blad, duwde de keu ken deur open en ging het café weer binnen. Op hetzelfde oogenblik kwam haar zuster van de straatzijde binnen. Terwijl Paula het lichtbruine haar en de eenigszins bleeke gelaatskleur van haar vader Had, had Corrie van haar overleden moeder het weelde rige roodbruine haar, de glan zende blauwe oogen en de ro zige huid geërfd, die haar zoo aantrekkely'k maakten. Paula was klein en kinderlijk van gestalte, terwij Corrie onmid dellijk op iedereen den indruk van de volwassen vrouw maakte. „Het spijt me, dat ik zoo laat ben, Paula", zei Corrie, terwyl ze op haar zuster toe kwam. „Het was de schuld van Frans. Ik ontmoette hem, toen ik even uitging om een paar boodschappen te doen. Kom, Frans, beken Paula nu maar. dat het jouw schuld is, dat ik te lang ben uitgeble ven, langer dan ikzelf wilde". „Als ik kon gelooven, dat ik het in mijn macht had je alles te laten doen behalve wat jij wilde, dan was ik, denk ik, de gelukkigste kerel op aarde", mompelde Frans Evers, terwijl zijn kinderlijke gezicht bloosde onder de blik ken van Corrie's blauwe oo gen. „Maar jij wilde met alle geweld nog een eind door het bosch wandelen. Je zei..." „Bazel alsjeblieft niet over allerlei dingen, die ik wel of niet gezegd heb", viel Corrie hem met die vroolijke onge duldigheid in de rede, die een typische zijde van haar ka rakter was. „Ga maar aan dat tafeltje zitten en bestel een ijsje als schadevergoeding voor het feit, dat ie de beste dien ster van lunchroom Horneman haar tijd met jou hebt laten verknoeien, terwijl ze op haar post had moeten zijn. Kom. Paula, geef mjj dat blad maar. Onderwy'l ik de bestellingen rondbreng, kan Frans jou ver tellen, wat hjj precies hebben wil". Terwijl haar zuster met het blad verder de zaal inging, na derde Paula Frans Evers. Arme jongen! Wat hield hij van Corrie en wat was het nutteloos! Het was tamelijk stom van Frans zich in te beelden, dat Corrie hem ooit serieus zou nemen. Paula wist dat. En toen ze hem daar zoo zag zit ten, voelde ze sympathie met hem. „Wat zal het zijn, Frans?" vroeg ze, terwijl ze haar han den op het tafeltje legde en zusterlijk op hem neer keek „Ik ik weet het eigenlijk niet", stamelde hij nerveus. „Hoor eens, Paula, als ik wat neem. kan ik dan tot het eind van de week poffen Dan krijg ik namelijk mijn salaris. Ik heb nu alles, wat ik nog had, uitgegeven aan een ca deautje voor Corrie". Paula aarzelde. Eén van de regels, die vader met strenge hand in zijn zaak volhield, was, dat geen crediet aan de klanten zou worden verleend. Ze durfde zijn beve len niet in den wind te slaan. Na een oogenblik te hebben nagedacht, zei ze: „Maak je daar geen zorgen over, Frans, ik kan het je wel leenen tot het einde van de week". „Kun je me dan misschien vijf gulden leenen?" vroeg Frans op fluisterenden toon. „Ik schaam me echt van Jou te moeten leenen, Paula, maar je bent zoo'n goeie meid. Cor rie zei zoo iets, dat ze van avond met me naar de bios coop wilde en ik heb me al suf gepeinsd, hoe ik aan het geld moest komen". Paula keek hem een oogen blik onzeker aan. Vyf gulden beteekende een massa voor haar. George Horneman hield er nog zoodanige ouderwet sche ideeën op na, dat hy zijn doch ters geen weekloon gaf voor haar hulp in de zaak. Uitzon deringen daargelaten, hingen Corrie en haar jongere zuster wat haar zakgeld betrof, vol komen van fooien van de x: an ten af. Paula was aan het sparen voor een nieuwe avonajurk, maar daar had ze nu al zoo lang op gewacht, dat ze nog wel even langer kon wachten en dan bovendien dien armen Frans geruststellen. „Ik zal je het geld bren gen", zei ze, om dan onge merkt het café te verlaten en zich naar haar slaapkamer op de t weede verdieping te bege ven. Het was in werkelijkheid maar een dakkamertje, maar duidelijk Paula's eigen domein. Een oogenblik stond ze in het stille vertrekje uit te blazen na de drukte van zooeven. Dan besefte ze evenwel, dat de drukte nog niet geluwd was. Vlug pakte ze de twee opge spaarde rijksdaalders uit haar taschje en bracht die naar Frans. Corrie had hem blijkbaar vergeten, sinds ze samen hier waren binnen gekomen, want Paula zag, hoe haar zuster zich over het tafeltje van een anderen man boog, waarbij zij zacht en opgewonden lachte, iets wat Paula de wenkbrau wen deed fronsen. Van al de manspersonen,waar Corrie mee omging, mocht Paula Leo Bak ker wel het minst lijden. Hy was gakleed in rijcostuum en sloeg om de zooveel seconden met een rijzweepje tegen z'n glimmende laarzen. In verband met een zestal paarden, die hij aan den buiten- 1 kant van de stad stalde, had Leo Bakker zich ui'gageven als rij-leeraar. Zij, die het we ten konden, beschouwden zoo-__ wel zijn paarden als zijn rij kunst van twijfelachtig ge halte. Maar voor Corrie was t hij iets heel elegants een q chte heer. „Dus dat is afgesproken schat Gaan jij en Ik van- avond dansen zei hij geaf- fecteerd. „Ik zou het heel graag wil- u- len", zei Corrie, terwijl haar blauwe oogen fonkelden. „De lenige kwestie is..." Ze zag haar zuster door de nu bijna leege lunchroom haar richting uit komen en riep qj haar op vleienden toon toe: „Hoor eens, Paula. Leo heeft me gevraagd vanavond met Z hem te gaan dansen. Vind je het heel erg als je het nog een keer hier alleen zult J moeten opknappen Ik zou het een buitengewone teleur- stelling vinden, als ik niet kon Q gaan. Als je eens een keer extra vrij wilt ztin, dan zal ik het voor jou waarnemen". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1943 | | pagina 6