Kerstmis 1943 in
Duitschland.
Kerstfeest 1943 te Berlg'n.
Het zal bepaald worden door
de gevolgen van de jongste
gebeurtenissen. Maar niet al
leen daardoor, ook door de
algemeene ontwikkeling in
het afgeloopen jaar en door de
steeds zwaarder eischen, die
de oorlogvoering stelt. Het
feest van het licht, zooals de
Duitschers het vieren, zal dit
maal sober zijn, soberder nog
dan in de vier voorafgaande
oorlogsjaren, zoo schrijft de
Beriijnsche correspondent van
de N.R.Ct. Op zich zelf is dat,
wat het tastbare betreft, geen
feit om speciaal gewag van
te maken, want in verschei
dene landen van Europa zal
het in groote trekken niet veel
anders zijn. Er zullen nog
maar weinig landen van ons
continent zijn, waar de pro
ductie wat het burgerlijk le
ven betreft nog zoo is, dat men
in de warenhuizen en winkels
Kerstcadeaux kan koopen of
den Kerstdisch meer dan een
voudig kan vullen. Millioenen
Duitschers zullen echter bo
vendien de vijfde oorlogs-
Kerstmis niet meer thuis kun
nen vieren, omdat zij geen
thuis meer hebben, niet meer
bezitten, veelal niet meer dan
de kleeding, die zij dragen.
Dit zal het komende Kerst
feest overschaduwen, het voor
talrijken, die terugdenken,
donker, heel donker maken.
De overheid, dat dient gezegd,
heeft gedaan wat zij kon om
de bevolking in deze dagen
eenige verlichting te bezorgen
en heeft, om haar in materi
eel opzicht ietwat uit de moei
lijkheden te helpen, extratoe
wijzingen verstrekt, die zon
der twijfel welkom zijn ge
il eeten. Ook de partij en haar
nevenorganisaties hebben alle
krachten ingespannen, vooral
ten aanzien van de slachtof
fers van den luchtoorlog, ten
einde hen eenigszins te steu
nen in moeilijke oogenblikken.
Daarover straks.
Allereerst de kerstboom. Hij
zal hier en daar moeten ont
breken. Dit jaar zijn er niet
voldoende arbeidskrachten om
de denneboomen te vellen en
tevens hebben de rijksspoor
wegen dermate omvangrijke
taken, dat de transportmidde
len voor minder belangrijke
dingen slechts in beperkte ma
te ter beschikking staan.
Niettemin zijn er boomen aan
gevoerd, doch niet genoeg.
Men heeft daarom bepaald,
dat heele boomen niet op de
markt mogen worden ge
bracht, maar dat zij al naar
grootte in tweeën of in drieën
verkocht moeten worden. De
vraag is echter van dien aard,
dat teleurstellingen wel niet te
vermijden zjjn. Teleurstellin
gen zullen er ook bestaan,
wat betreft de verlichting van
den boom. De behoefte aan
kaarsen is groot. In de eerste
plaats echter moet het front
worden bediend en dan gebie
den, waar de gewone lichtbron
is gestoord door den lucht
oorlog. De rest is voor de
huishoudingen met kinderen
in de steden, die het zwaarst
zijn getroffen.
De Hitler-jeugd ls ook dit
jaar, vooral dit jaar, aan het
werk gezet om speelgoed te
maken. In een oproep heeft de
Rijkssportleider geëischt, dat
ieder meisje en iedere jongen
probeert drie zorgvuldig be
werkte stukken speelgoed af
te leveren, opdat voor het
eerst elk Duitsch kind via de
Kerstmarkt, een stuk speel
goed kan worden geschonken
en het ontbreken van industri-
eele producten gecompenseerd
wordt. De Duitsche bedrijven
stonden onder de helpende in
stanties bovenaan. Vorig jaar
zijn achtenhalf millioen stuks
speelgoed door de Hitler-jeugd
afgeleverd. Het cijfer van '43
is nog niet bekend.
Vele vrouwen en kinderen
zijn dit jaar naar verder ge
legen gebieden weggeleid. Zij
zullen uiteraard ook daar de
Kerstdagen moeten doorbren
gen. Zoover het reisverkeer
dit toelaat, worden de naaste
familieleden in staat gesteld,
deze dagen met hen te vieren.
Kunstgezelschappen zijn van
Berlijn uit naar de nu elders
verblijvende stadgenooten ge
zonden om dezen prettige oo
genblikken te bezorgen en
ook de politieke leiders blijven
niet achter om de groeten
van den gouwleider over te
brengen en een Kerstrede uit
te spreken. De partij heeft
drie millioen bonnen voor
speelgoed uitgegeven, waarop
de kinderen van degenen, die
elders zijn ondergebracht en
de getroffenen gratis 'n pop,
een auto of iets dergelijks op
de Kerstmarkt in ontvangst
kunnen nemen. De Hitler-
jeugd heeft ook cadeaux voor
de ouders geknutseld. Vrijdag
middag zouden groepen van
de jongste leden van de Hitler-
jeugd in de huizen gaan, waar
de menschen uit geëvacueerde
gebieden zijn ondergebracht
en eenige Kerstliederen zingen
en als versiering voor den
kerstboom zelfgemaakte ster
ren van stroo aanbieden. Uit,
resten was en stearine heeft
de Hitler-jeugd kaarsen ver
vaardigd met het doel, dat
iedere familie ten minste één
lichtje aan' den boom heeft.
En de weermacht? De sol-
Knoeierij bij aflevering van
raapolie.
Zekere G. van Diest, eige
naar van een uitbrengwijk op
den Amstelveenscheweg 601,
te Amsterdam, verschafte zich
een rrjk inkomen door zijn klan
ten, die recht hebben op vier
rantsoenen van de extra raap
olie, d.i. op 720 gram, slechts
620 gram uit te schenken en
dan nog voor 1.30, inplaats
van den wettelijk vastgestel-
den prijs van 1.10. Op deze
wijze maakte hij zich dus aan
een dubbele prijsovertreding
schuldig. Toen nij gearresteerd
werd, had hij reeds 33 klanten
op deze wijze bedrogen. De
achtergehouden olie was voor
eigen gebruik bestemd. De in
specteur voor de Prysbeheer-
sching legde hem de volgende
straf op: twee ;aar sluiting
van zijn zaak en twee jaar
verbod van beroepsuitoefening
met ingang van 1 Januari
1944, betaling van 3000 boete
en 750 proceskosten. De ge
dupeerde klanten zullen als
nog de wederrechtelijk op hun
rantsoen ingehouden raapolie
ontvangen.
Alle In het bezette Zuld-ltallë
aanwezige vl«scher«barken met een
bemanning van meer dan 3 koppen
moeten volgens een bekendmaking
van den Britschen vlootbevelhebber op
de Adriatische zee bij de Angelsaksi
sche kustcommandanten Ingeleverd
wor-en. Er zouden den laatsten tijd
talrijke vluchtpogingen door fascistisch
gezinde persoonlijkheden door middel
die booten zijn ondernomen.
daten krijgen om te beginnen
500 gram kerstgebak, zooals
pepernoten, koekjes enz. en
een kwart pond suikerwerken.
Bovendien ontvangen zij, die
in het Oosten en in het Noor
den staan naar de andere
fronten gaat fruit vier si
garen of tien sigaretten of 25
gram tabak. In het Westen.
Zuiden en in Duitschland zelf
instede daarvan een half pond
appelen. Opdat, waar zu'ks
mogelijk is, de kerstboom kan
branden, zijn per drie man één
kaars, ten minste voor een
eenheid 12, en ten hoogste 24
beschikbaar gesteld. Een
;roote zorg voor de betreffen-
e instanties was, dat deze
kerstgeschenken bijtijds aan
het Oostelijke front zouden
zijn. Derhalve is een reeks
extra-treinen ingelegd, die
ook langwerpige pakketten
hebben meegenomen, inklap
bare kerstboomen! Zoo kun
nen de Duitschers in het Oos
ten dus eveneens Kerstfeest
vieren, voor zoover de harde
gevechten dit althans mogelijk
maken.
Duitschland bereidt zich op het vijfde oorlogs-K.rsti'eest voor. hio*,..t.ilet
verzorgingsoorden der weermacht krijgen een kerstversiering. In dt
hospitalen heeft Iedere Duitsche soldaat zijn kerstboom
Orbie/Holland/Pax n C
51
Zul velfabri kant uit zjjn bedrijf
ontzet.
De overheid heeft termen
gevonden het scherpe wapen
van de bedrijfsontzetting te
hanteeren jegens een zuivelfa-
brikant in het Limburgsche
plaatsje Reymerstok (gem.
Gulpen), eigenaar van een al
daar gevestigde zuivelfabriek.
By beschikking van den secre
taris-generaal is deze „onder
nemer op het terrein van de
voedselvoorziening", ingaande
18 December 1943 voor onbe-
paalden tijd uit zijn bedrijf
ontzet, is hem het gebruik van
zijn bedrijfsgebouwen en zijn
op het bedrijf gelegen woning
ontzegd, terwijl in plaats een
daartoe aangestelden bewind
voerder met den tot diens be
schikking gestelden bearijfs-
inventaris de bedrijfsvoering
zal overnemen.
Het optreden van den fabri
kant bracht de regelmatige
melk- en zuivclvoo: zoning in
Zuid-Limburg in gevaar. Jaren
lang, reeds tijdens de werking
van dé crisis-maatregelen,
maar in het bijzonder sinds
ter regeling van de voedsel
voorziening voorschriften
moesten worden uitgevaardigd
en bepalingen woruen getrof
fen, heeft deze ondernemer
zich schuldig gemaakt aan
allerlei overtredingen. Een
lange reeks van processen-
verbaal, tuchtrechtelijke ver
klaringen, vonnissen van den
tuchtrechter dan wel uitspra
ken van het centraal college
voor de tuchtrechts, raak. ge
tuigt van 's mans misdragin
gen.
Dat hij tevens in aanraking 5
met den strafrechter is ge-si
komen, behoeft daarbij niet te
verwonderen. Boter afgeleverd
zonder inneming van distribu-gp
tiebescheiden, ongemerkte bfrwZ
ter voorhanden, melk ver^ fig
kocht zonder oon en tegen te 5"
hooge prijzen, bepaalde zuivel-
producten bereid en afgeleverd
zonder vergunning, controle
bemoeilijkt en tegengewerkt,
botermerken onrechtmatig ge
bruikt, geknoei met monster^
administratie opzettelijk on- 2
juist en onvolledig gevocri u
er heerschte een schier
chaotische toestand op adrnj-^
nistratief gebied ziedaar^
een, onvolledige opsomminr, n
waarbij nog komt, dat ook Cfl
techmsch de zaak zooveel te
wenschen overliet,, dat er geea
bedrijfszekerheid was.
Aan het wanbedrijf is thans «5
reroluut een einde nemaakt in
het belang van de voedsel
voorziening.
olsche wri
acht.
aal Thoerneopperbes
velhebber der Zweedsehe weer- a
macht, heeft ter gelegenheid r-
van ca jaarwisseling een dag.
order tot de weermacht ge- y
riclit, waarin hij waarschuwt
voor de opvatting, dat het oor- 's,
loge gevaar voor Zwed n voor-
bij is.
Hij verklaart, dat men nielfc
:n garingsten waarborg voor g
de komende ontw.kkehng
heeft. Zonder een permanente -
militaire paraatheid kan de
regeering geen zelfstandige
po'itiek volgen en de Zweed
sehe belangen niet behartigen.
TWEE ZUSTERS
2)
door B. REEN.
Paula, die gebukt ging on
der het gewicht van het veel
te volle blad, duwde de keu
ken deur open en ging het café
weer binnen. Op hetzelfde
oogenblik kwam haar zuster
van de straatzijde binnen.
Terwijl Paula het lichtbruine
haar en de eenigszins bleeke
gelaatskleur van haar vader
Had, had Corrie van haar
overleden moeder het weelde
rige roodbruine haar, de glan
zende blauwe oogen en de ro
zige huid geërfd, die haar zoo
aantrekkely'k maakten. Paula
was klein en kinderlijk van
gestalte, terwij Corrie onmid
dellijk op iedereen den indruk
van de volwassen vrouw
maakte.
„Het spijt me, dat ik zoo
laat ben, Paula", zei Corrie,
terwyl ze op haar zuster toe
kwam. „Het was de schuld
van Frans. Ik ontmoette hem,
toen ik even uitging om een
paar boodschappen te doen.
Kom, Frans, beken Paula nu
maar. dat het jouw schuld is,
dat ik te lang ben uitgeble
ven, langer dan ikzelf wilde".
„Als ik kon gelooven, dat
ik het in mijn macht had je
alles te laten doen behalve
wat jij wilde, dan was ik,
denk ik, de gelukkigste kerel
op aarde", mompelde Frans
Evers, terwijl zijn kinderlijke
gezicht bloosde onder de blik
ken van Corrie's blauwe oo
gen. „Maar jij wilde met alle
geweld nog een eind door het
bosch wandelen. Je zei..."
„Bazel alsjeblieft niet over
allerlei dingen, die ik wel of
niet gezegd heb", viel Corrie
hem met die vroolijke onge
duldigheid in de rede, die een
typische zijde van haar ka
rakter was. „Ga maar aan dat
tafeltje zitten en bestel een
ijsje als schadevergoeding voor
het feit, dat ie de beste dien
ster van lunchroom Horneman
haar tijd met jou hebt laten
verknoeien, terwijl ze op haar
post had moeten zijn. Kom.
Paula, geef mjj dat blad maar.
Onderwy'l ik de bestellingen
rondbreng, kan Frans jou ver
tellen, wat hjj precies hebben
wil".
Terwijl haar zuster met het
blad verder de zaal inging, na
derde Paula Frans Evers.
Arme jongen! Wat hield hij
van Corrie en wat was het
nutteloos!
Het was tamelijk stom van
Frans zich in te beelden, dat
Corrie hem ooit serieus zou
nemen. Paula wist dat. En
toen ze hem daar zoo zag zit
ten, voelde ze sympathie met
hem.
„Wat zal het zijn, Frans?"
vroeg ze, terwijl ze haar han
den op het tafeltje legde en
zusterlijk op hem neer keek
„Ik ik weet het eigenlijk
niet", stamelde hij nerveus.
„Hoor eens, Paula, als ik wat
neem. kan ik dan tot het eind
van de week poffen Dan
krijg ik namelijk mijn salaris.
Ik heb nu alles, wat ik nog
had, uitgegeven aan een ca
deautje voor Corrie".
Paula aarzelde.
Eén van de regels, die vader
met strenge hand in zijn zaak
volhield, was, dat geen crediet
aan de klanten zou worden
verleend. Ze durfde zijn beve
len niet in den wind te slaan.
Na een oogenblik te hebben
nagedacht, zei ze:
„Maak je daar geen zorgen
over, Frans, ik kan het je
wel leenen tot het einde van
de week".
„Kun je me dan misschien
vijf gulden leenen?" vroeg
Frans op fluisterenden toon.
„Ik schaam me echt van Jou
te moeten leenen, Paula, maar
je bent zoo'n goeie meid. Cor
rie zei zoo iets, dat ze van
avond met me naar de bios
coop wilde en ik heb me al suf
gepeinsd, hoe ik aan het geld
moest komen".
Paula keek hem een oogen
blik onzeker aan. Vyf gulden
beteekende een massa voor
haar. George Horneman hield
er nog zoodanige ouderwet sche
ideeën op na, dat hy zijn doch
ters geen weekloon gaf voor
haar hulp in de zaak. Uitzon
deringen daargelaten, hingen
Corrie en haar jongere zuster
wat haar zakgeld betrof, vol
komen van fooien van de
x: an ten af.
Paula was aan het sparen
voor een nieuwe avonajurk,
maar daar had ze nu al zoo
lang op gewacht, dat ze nog
wel even langer kon wachten
en dan bovendien dien armen
Frans geruststellen.
„Ik zal je het geld bren
gen", zei ze, om dan onge
merkt het café te verlaten en
zich naar haar slaapkamer op
de t weede verdieping te bege
ven.
Het was in werkelijkheid
maar een dakkamertje, maar
duidelijk Paula's eigen domein.
Een oogenblik stond ze in het
stille vertrekje uit te blazen
na de drukte van zooeven. Dan
besefte ze evenwel, dat de
drukte nog niet geluwd was.
Vlug pakte ze de twee opge
spaarde rijksdaalders uit haar
taschje en bracht die naar
Frans.
Corrie had hem blijkbaar
vergeten, sinds ze samen hier
waren binnen gekomen, want
Paula zag, hoe haar zuster
zich over het tafeltje van een
anderen man boog, waarbij zij
zacht en opgewonden lachte,
iets wat Paula de wenkbrau
wen deed fronsen. Van al de
manspersonen,waar Corrie mee
omging, mocht Paula Leo Bak
ker wel het minst lijden. Hy
was gakleed in rijcostuum en
sloeg om de zooveel seconden
met een rijzweepje tegen z'n
glimmende laarzen.
In verband met een zestal
paarden, die hij aan den buiten- 1
kant van de stad stalde, had
Leo Bakker zich ui'gageven
als rij-leeraar. Zij, die het we
ten konden, beschouwden zoo-__
wel zijn paarden als zijn rij
kunst van twijfelachtig ge
halte. Maar voor Corrie was t
hij iets heel elegants een q
chte heer.
„Dus dat is afgesproken
schat Gaan jij en Ik van-
avond dansen zei hij geaf-
fecteerd.
„Ik zou het heel graag wil- u-
len", zei Corrie, terwijl haar
blauwe oogen fonkelden. „De
lenige kwestie is..."
Ze zag haar zuster door de
nu bijna leege lunchroom haar
richting uit komen en riep qj
haar op vleienden toon toe:
„Hoor eens, Paula. Leo heeft
me gevraagd vanavond met Z
hem te gaan dansen. Vind je
het heel erg als je het nog
een keer hier alleen zult J
moeten opknappen Ik zou
het een buitengewone teleur-
stelling vinden, als ik niet kon Q
gaan. Als je eens een keer
extra vrij wilt ztin, dan zal ik
het voor jou waarnemen".
(Wordt vervolgd).