KORTE PREDICATIE
Bevelan'se brieven
Zeeuwsche Kroniek
Geldige bonnen voor voedingsmiddelen
t SSÏoen Brood ot Eebak
}B,oem
4
PREDIKBEURTEN
Het drama op
Klievendaal.
DAG DES HEEREN.
Mare3 1—6.
De sabbat was eens het groote ge
schenk van God aan zijn volk. Qag,
waarop God aanzag al wat Hij ge
schapen had en zie, het was zeer
goed. In schemerachtige wereldtijden
lag deze dag als een lichte plek van
herinnering aan en toekomstverwach
ting van de goede aarde. Maar Israël
had in den loop der eeuwen die licht
plek vol gebouwd met geboden en
het werd er zoo donker van wetten
en gebruiken, dat men het licht niet
meer zag.
Als Christus komt* zoekt Hij in den
sabbat het licht en vindt het niet. Dan
ontstaat het conflict met de behoeders
van wetten en zeden. Want Christus
zal den zegen van het licht der herin
nering en der toekomstverwachting we-
derbrengen. Daar staat in den schemer
van den verworden sabbat een mensch
met een zieke hand. Jezus ontmoet hem
in een synagoge. Uit het duister gluren
koppen en letten scherp op den Zoon
des menschen. Jezus gaat in het mid
den der gemeente staan en de strijd
begint. Eén vraag, met een wijsheid
in den hemel geleerd, die het licht
wil herstellen en het duister veroor
deelt „Mag men op den sabbat goed
doen of kwaad doen, redden of doo-
den?" Wie durft nu spreken? Men
schen van tusschen uw wetjes en ge
bruiken glurend, mag men op den dag
des Heeren geen goed doen Is er
geen plaats voor een teeken, schaduw
van den grooten Morgen na deez'
aardsche lijdensweek Hebt gij er dat
van gemaakt, van Gods groote ge
schenk Dan zullen met één slag die
wetten en zeden vallen en er zal ruimte
zijn voor het teeken.
Zij hebben nooit .vergeten tusschen
hun gebruiken en verboden, hoe Jezus
hen toen heeft aangezien, bedroefd en
toornig. Sommigen werden er door ge
red, anderen achtten het gebruik ze
kerder dan Gods ruimen dag en gingen
overleggen, hoe zij Hem zouden om
brengen. Maar wij hebben den dag des
Heeren uit Zijn hand opnieuw ont
vangen. Als wij hem nu maar niet weer
laten verworden tot den donkeren dag
van verboden en zeden. Want de dag
des Heeren zal een lichte dag zijn. F.
De Leipziger Messe.
Een speciale correspondent ter Leipziger
Messe meldt ons, dat op de Nederlandsche
afdeelingen de belangstelling steeds groot
blrjft. Het tempo der zaken is vfeelal zoo
danig, dat het nauwelijks by te houden is.
Vooral onze keramische en onze textiel-
l industrie genieten groote belangstelling.
Ook by de collectieve inzending had men
voortdurend veel te doen met het geven
van inlichtingen. De inlichtingen die ge
vraagd worden, zyn gelukkig doorgaans
van ernstigen aard, zoodat men mag aanne
men, dat ook op deze beurs weer de grond
slagen gelegd worden voor goede handels
relaties in de toekomst. Het internationale
publiek heeft voor de Nederlandsche inzen
dingen groote belangstelling en zelfs be
wondering. De Nederlandsche beursbezoe
kers bestudeeren ijverig de nieuwe moge
lijkheden, welke zich voor hen op de Messe
voordoen. Byzonder verheugend is, dat men
onder de Nederlandsche bezoekers velen
aantreft, 0ia tot dusver overwegend zaken
met Engeland en zijn Dominions of met de
Ver. Staten deden, maar die thans hun
aandacht rich'ten op het Europeesche con-'
tinent.
.De stakingsbeweging
In Amerika.
In het steenkoolmijngebled van Alaba
ma dat hoofdzakelijk de zware industrie
van steenkool voorziet, zijn op 4 Septem
ber in nog 17 mijnen stakingen uitgebro
ken, zoo wordt uit Birmingham gemeld.
Van de In totaal 25.000 mijnwerkers zijn
thans 18.000 in staking. De C.I.O.-vakver-
eeniging eischt een loonsverhooging met 8
pCt. In Lorain in Ohio hebben de bij de
C.I.O. aangesloten 1100 scheepsbouwarbei-
ders van de American Ship Building Com
pany het werk neergelegd. Daardoor wordt
het gereedmaken van een aantal marine
tenders voof het leggen van duikbootnetten
verhinderd.
Bram onder dokters 'anden.
Voe 't geval dü' je Bram vergete bin:
die ei indertied is mie z'n tannen 'ezete.
Ik je toen mee-'edêeld 'oe k ten dat
'ehad eit bie den tandarts. Ie 't nöoit
brêed op dokters, mae' naedien 'éelemaal
nie mi. Ie zeiden oltied: „m'n nom Ko is
twêe-en-negenteg 'eworre en nöoit een dok
ter 'ehad; toen wier 'n een bitje verkond
en 'aelden ze, tegen z'n zin, een dokter voe
z'n en wat raai je? Vêertien daegen nae
dien was nom Ko uut den tied. Nêe-e:
voe mien gin dokter, 'öor."
Noe kust 'n dat makkelik zegge, wan'
ie mekêerden nöoit van z'n levensdaegen
wat. Z'n eigen overwerke zou 'n nie doe-e,
ie at as een delver en over gebrek kn
nachtruste den ok nie te klaegen. Ie
zkg nae 't goeie leven, 'öor: de rollen vet
lagge zömae' in z'n nikke en ie een rik
as een prentevent Mae' noe van 't voor-
jaer was 'n uut z'n gewone doen. Ie liep
mae' te rillen, een 'êelen dag, van de kou-
we an z'n rik. Nou, daer den anders gin
last van, vrobs 't een Ollanse stêen dikte;
ku' je begriene, dae zat rontom een dikke
laege spek op; dat verwaermt, 'öor. 's
Aevens gieng 'n vroeg: nae' bédde; 'oe k
ten dat 's nachs 'ehad eit weet ik nie,
mae den aren ochend lilpe de straelen van
z'n gezicht en ten z'n 'and boven de
dekens 'ieuw, dan sloeg den damp der of.
Ie zeiden: „ik bin nie oal te best in m'n
rok, glöo 'k". Maer ie zou der toch trek
is uutkomme. Ze liete' 'n mae' doe-e, mae
teen k 't mirreg was, lag Bram nog net
êender, mie z'n öogen toe. te dampen. Eten
wou 'n nie een komme thee wè'. Den
aren d^g was dat nog 't zelfde leven. O
ja, ik nog vergete te zeggen, dat 'n
ieselik 'oeste most. Ie zè meschiens nog wè*
'ier of daer piene 'ehad mae dae liet 'n
z'n e;gen nie over uut. Ie lag mae, zonder
een woord te spreken, 'êelen dag mie z'n
öogen toe, zonder iets te gebruken as noe
en dan een komme thee. Toen k dat een
dag of drie-e 'eduurd zei z'n vrouwe:
„Bram, noe zou je 'r toch vanaeven' wè'
is een ommezien uut motte kunne komme,
dè 'k dat bédde is opschodde kan, wan'
ik begunne ok zó moeilik te liggen". Dat
mos dus gebeure, maer nllemènsen, toen
wiste ze toch nie, wat k ze overkwamme:
ie wist k gauw nie in z'n stoel te raeken.
Voetje voe voetje most 'n schufele, vast-
'ouwe an een stoel en de tafel en gin vuuf
menuten zat 'n of ie wou der wee' k in.
Ie kust het nie óp 'ouwe. Z'n vrouwe zei
„kiek is 'ier, Bram dat gaet er zö nie
komme mergenochend roep ik dien dok
ter." Ze verwacht dat 'n tegenspreke
zou: „voe mien gin dokter; die 'elpe je zö
van de waereld of", mae^ net gin waer, ie
zei niks as dè's göed". Dus, zo gezeid,
zö gedae". Mertine stieng den aren ochend
op den uutkiek tegen den tied k ten dokter
oltied verbie kwam. en toen a ze 'n zag
komme klopten ze tegen 't raem en wêew-
den, dat 'n is komme most. Nou, die keek
óp; toen ten Bram dae' zag ligg. Vee'
gevoel tóonden ie dirrom nie, wan' twint
ten z'n polse voelden, kwam der een
söort lachje rond z'n mond; ie zei: „zè,
mö' jie toch eindelicnge ok in m'n viengers
voalle?" Bram zeiden niks, mae' Mertine
was een bitje gerocht en die begust oalles
te vertellen: dat 'n nie at en zömaet droop
van 't zwêet en van den voregen aevend,
dat 'n ègauw nie mir op z'n bêenen
stae' kust. „En wat voe, ziekte zou dat
noe toch kunne weze, dokter?" Den dokter
stak z'n arlozie wee in z'n vestzak en zei
„griep ik zè. 'n drankje laete bezurge en
dan kom ik over een weke nog wè' is
kieke".
Ie wou wee k öpstappe, mae Mertine
vroog „en ete dokter; wat mag ten ge-
bruke Ie ei noe a drie daegen niks in
z'n lief 'ekregen as thee mie vee melk,
evenvee melk as thee om precies te wezen,
een komme of tiene op een dag." „Noe,
kiek is an", zei den dokter „melk is eten
en drienken glieke; bluuft dat zö ma
edoe-e, toet dat 'n uut z'n. eigen om eten-
vraegt". En ie wou wee wiggae. Mae noe
zeiden Bram toch ok is wat, ie vroog
„mae dokter, k <fa.t noe mae griep is, 'oe
verklaer je dan era.' oal m'n krachten an-
êens wig bin?" Z'n erm lag nog boven de
dekens die stak 'n nae boven, ie miek een
vuust en prombêerden te niepen. Ie sehod-
den z'n óod 'êen en weer op 't kossen. „Niks
gin krachten 'k mi."
Den dokter zetten'z'n eigen wee' op de
stoel voe de bestie en ie lei dat uut tegen
Bram „dat komt 'ier vandaen die griep-
bacillen, die 'aele 't eiwit uut je bloed en
daedeur bè' jfe zó gauw je krachten kwiet".
Zö lei 'n dat nog vadder uut en
praatten ze een menute of tiene
en toen rees 'n wee' op om wig te gaen.
Mertine dee' gin moeite mi' om 'n nog te
'ouwen ze was noe goed mee den uutleg
tevree-en. Ze zei „kiek, noe wete me
waer k me an toe bin k' de ménsen noe
vraege wat k Bram mekêert, dan weet ik
teanissen wat 'k zegge mot".
En een ieder, die k an de deure kwam,
die vroog vanselft 'oe is 't mie Bram
£n wat schilt 'n elgeluk?" Mertine gaf
op iedere vraege in volgorde antwoord.
Eest„nog mae' net êender, ie lig zö
mae en le eet nie en ie ei glad gin krach-
Niet zonder reden maant de overheid in
dezen tijd van voedselschaarschte ieder
aan zooveel mogelijk mede te helpen aan
den productieslag. Natuurlijk is die land
bouwer de eerste persoon, die daarvoor in
aanmerking komt. Ook zonidier aanmaning
zal hij trachten zooveel mogelijk vruch
ten van zijn land te halen, daar dit zyn
broodwinning is. Hij zal wel de eerste zyn,
die verblijd is, als zyn zoogenaamde witte
vruchten droog binnen zyn. Dit jaar met
zyn vele regendagen in den oogsttijd was
het heel moeilyk d© oogst behoorlijk in
te halen.
Nu zegt de optimist wel, dat er nog nooit
een schoof op het land is blijven staan,
maar er is een groot verschil hoe het
graan binnenkomt. Dit jaar was vooral de
vroeg gesneden of gemaaide tarwe veel ge
schoten, waardoor de kwaliteit van het ge
malen graan niet te best zal zijn.
Een natte oogsttijd lrwam natuurlek in
vroegere jaren ook wel eens voor. Het jaar
1941 is geen uitzondering. Maar dan was
er voldoende aanvoer uit andere landen.
Laten wij in onze gedachten terug gaan
van het heden naar het verleden en den
ken wij ons in te zyn in de laatste helft
der vorige eeuw, toen de aanvoer van el
ders nog niet veel beteekende en de be
volking dus bijna uitsluitend moest leven
wat het eigen land opbracht. Toen waren
er ook wel eens natte jaren, want het
boerenbedryf is bijzonder wisselvallig. De
tachtiger jaren en enkele daarvoor waren
zeer onvruchtbaar en bovendien waren de
productieprijzen laag. De zomers waren
meestal nat. Vooral het gehoele jaar 1879
was bijzonder vochtig. De lage weiden,
vooral in Walcheren, stonden voor een
deel onder water, zoodat het hooi op de
hoogten moest worden geharkt. In den
oogsttijd: stond de tarwe te schieten in de
schoven. Eenige liters overjarige, dus
harde "witte boonen werden in een zak
tarwe gedaan, voor deze naar den molen
werd gebracht. De peulvruchten waren
ook slecht van kwaliteit en quantiteit.
Men kende toen nog geen ruiters om de
erwten vlugger te doen drogen.
De aai'dappeloogst was dat jaar ook een
mislukking. Bij dat alles kwam, dat de
aarden landwegen zeer slecht te beryden
waren, zoodat de veldvruchten moeilijk
van het land te halen waren.
Na al die tegenslagen viel de vorst vroeg
in, zoodat nog veel op het veld verloren
ging.
Maar gelukkig voor den landman, maar
ook voor den stedeling, is na de eb weer
den vloed gekomen. Met welk een vreugde
wenden dan de hoog opgeladen menwagens
in de schuur gereden of, als er hier geen
plaats meer was, werd op het erf het graan
in groote stapels gezet.
Op het laatste voer werd een groote
Meitak gestoken, ten teeken cat het graan
binnen was. Doorgaans was het een wilgen,
tak. Vele jaren terug was deze zgn. oogst,
"boom versierd met papieren roosjes en
graanhalmen.
In 2}uid-Beveland werd met het laatste
voer tarwe in Vollen draf de schuur inge
reden, terwijl de knecht bij dart. inrijden een
stevige meitak in het rieten dak plantte.
Op Walcheren werd de meie aan het hof-"
hek gespykerd, ten teeken dat de oogst
binnen ras. De boeren, die aan den voet
dier duinen woonen, zetten die meie op den
hoogsten duintop voor hun hofstede, zoo
dat die door een ieder van verre te zien
was.
Om zyn blydschap en dankbaarheid te
toonen over het binnen hebben van den
oogst tracteerde de boer zijn volk (knech
ten, meiden en arbeiders). De boerin had
d'e kom met gesuikerde brandewijn reeds
in gereedheid gemaakt. In deze tot den
rand gevulde ,',sukerkomme" met brande
wijn dreven veel zoute bolletjes. Dezelfde
lepel ging dan van mond tot mond tot ieder,
genoeg had. Sommigen kregen weleen3
meer dan genoeg, hetgeen te hooren en te
zien was aan bun ongewone luidruchtig
heid, daai de Walchersche boerenbevol
king over het algemeen stil en terugge
trokken van aard is. Niet zeldeir werden
dan de oude boerenliederen gezongen, die
het tegenwoordige geslacht zoo goed als
niet meer kent.
Een paar dagen later bakt Se boerin
„o?jstkoeken" Dit zyn groote dubbele wa
fels boven het houtvuur gebakken. Het
dienstpersoneel kan zich hieraan te goed
doen, want rijkelijk geboterd en gesuikerd
smaken zjj uitstekend. Als de boer en de
boerin wat mild zijn, krijgen de arbeiders
koeken mee naar huis voor vrouw en kin
deren.
Spoedig begint de boer aan het dorschen
van het nieuure graan. Als hij de eerste is,
die de pak nieuwe tarwe naar den molen
brengt, wordt die voor hem gratis gemalen.
Ten t;eken dat reeds nieuwe tarwe op den
molen is gebracht, steekt de molenaar een
groene mede uit de kap of spijkert haar
boven den ingang van den molen aan de
galerij.
ten mi' en dat komt omdat er bêesten in
z'n blöed zitte, die k oal 't eiwit der uut
vrete. Ja, méns 't is ietewat." 's Aevens
was 't over 'êel 't durp „Bram van Mer
tine lig1 op z'n uterste, die ei zövee' een
ieselikke ziekte die ei bêesten in z'n
bloed en die zuge 'n glad leeg. Ie ei 't
ennetje in d' 'annen".
H. C. H.
IN DE WEEK VAN 7 T/M 18 SEPTEMBER.
ELK DER
VOLGENDE
BONNEN
GEEFT RECHT OP HET KOOPEN
VAN 2
7 SEPT. T/M 13 SEPT.. 1941
Rantsoen of vi. waren
1 Rantsoen
34-4 Brood
34 Brood
34 Vleesch
34 Vl.waren
34 Kaas
34 Melk I
35 Reserve
1 Rantsoen
100 Gram
1% Liter
3 Kg.
7 SEPT. T/M 4 OCT. 1941
114 Algemeen
115 Algemeen
116 Algemeen
C Rijst
C Havermout
117 Algemeen
118 Algemeen
119 Algemeen
1 K.G.
25U Gram
500 Gram
Rantsoen
250 Gram
250 Gram
250 Gram
250 Gram
100 Gram
7 SEPT. T/M 24 SEPT. 1941
34-35 Boter I 250 Gram
34-35 Vet j 250 Gram
Boter
Boter met reductie
Beschikbaar per persoon
14 t/m
20 i.
Vol
was-
senen
In tijdvak van één week
10 20 24 20 Rants.
X 8 3 8 Rants.
Kaas
100
100
100
100
Gram
Molk
7
8U
-
-1
Liter
Aardappelen
3
3
3 1
3 1
KG.
In tijdvak van vier weken
Suiker
1
1
1
1
KG.
Koffie-surrogaat
250
250
250
250
Gram
Jam
500
500
500
500
Gram
Bloem, brood of gebak
4\ 4
4 Rants.
Ryst
250
Gram
Havermout
250
Gram
Havermout
250
250
250
250
Gram
Gort
250
250
250
250
Gram
Vermicelli of maizena
100
100
100
100
Gram
In tijdvak van 18 dagen
250 I
250 I
500
500
500
Gram
500
500
500
Gram
N RANTSOEN
Brood
Gebak
RÖst
Havermout
Vermicelli
Maize na
Vleesch
Vleesclivvaren
Voor de overige artikelen is
vermelde hoeveelheden.
100 gram brood
75 gram beschuit, wafels, biscuits, koekjes, öf
140 gram speculaas, koek, öf
300 gram cake, öf
400 gram gevuld klein korstgebak, óf
500 gram gevuld groot korstgebak, df
600 gram taart, gebakjes
70 gram tarwebloem, -meel, roggebloem, -meel, zelfrijzend
bakmeel
250 gram rijst, rystemeel, -bloem, -gries, kindermeel
250 gram havermout, -vlokkei, -bloem, -gort, aardappelmeel-
vlokken, gruttemeel (gemengd meel)
250 gram gort, gortmout, gortbloem, grutten (alle soorten),
gruttenmeel (gemengd meel)
100 gram vermicelli, macaroni, spaghetti
100 gram maïzena, sago, aardappelmeel, óf
100 gram zetmeel, verwerkt in puddingpoeder of pudding-
sauspoeder
100 gram vleesch, gewicht van been Inbegrepen
- 75 gram gerookt of gekookt vleesch, óf
75 gram gerookte worstsoorten, óf
100 gram gekookte worstsoorten, óf
125 gram leverartikelen, tongeworst, nierbrood, öf
150 gram bloedworst
500 gram jam, siroop, honing, enz.
het rantsoen geltyk aan de ln bovenstaande lijst
ATTENTIE DE VOLGENDE BONNEN ZIJN NA ZATERDAG 6 SEPT.
NIET MEER GELDIG
33 Brood
33 Bloem
33 Vleesch
33 Vl.waren
33 Melk I
34 Reserve
30-3i y
Kaas
Brood of gebak
Bloem, brood of
gebak
Vleesch of Vl.waren
Melk I
Aardappelen
Kaas
32-33
29-30 Boter
29-30 Vet
N.B. De bonnen 33 voor Eieren blijven geldig t.m. 13 September 1941.
Boter
Boter met reductie
107 Algemeen Suiker
108 Algemeen Koffie-surrogaat
1Q9 Algemeen Jam
110 Algemeen
B R«st Rtist
1 B Havermout *5°*
112 Algemeen Vermicelli of
De bonnen, welke van 7 Sept. 1941 af zyn geldig ver
klaard, met uitzondering van die voor vleesch of vleesch-
waren, mogen reeds op Zaterdag 6 Sept. 1941 worden
gebruikt.
Het koopen van vleesch of vleeschwaren bfl den klein
handel op Maandag en Dinsdag is niet geoorloofd.
Meer dan een eeuw geleden zetten de
boeren bij de Walchersche duinen, als. de
oogst binnen was, een schoof graan op een
duintop als voedsel voor de vogels. Zy wil
den als het ware hiermede hun dank too
nen aan God, dat zy de oogst hebben
mogen binnenhalen. Dit gebruik was ech
ter een overbiyfsel van het oude heiden
dom. Toen liet de boer, als hy zijn laatste
graan binnen haalde, een schoof op het
land staan voor het paard van Wodan.
Wat wij hierboven geschreven hebben,
n.l. over de oude gébruiken, als de oogst
binnenkomt, bestaat niet meer. Het is
reeds verscheidene jaren kroniek gewor
den, al is er hier en daar nog wel een
glimpje van te zien. Het is zeker te be
treuren, dat die gewoonten zyn verdwenen.
Zy gaven fleur aan het Walchersche volks,
leven.
Nog meer te betreuren is het verdwe
nen van de Zeeuwsche kleederdracht,
welke sinds onheugelijke tijden zoo by het
landschap hoorde. Dat proces is niet te
stuiten. Nog enkele tientallen van jaren en
Walcheren is Walcheren niet meer.
R.
B. J. d. M.
NAGEKOMEN PREDIKBEURTEN VOOR
ZONDAG 7 SEPTEMBER.
NED. HERV. KERK.
GOES: 9.30 u. ds Bons van Yerseke; 6 u. ds.
Odé (Doop),
WILHELMINADORP: 10 u. ds. Steinz; 2.30 u.
geen dienst.
YERSEKE: vin. de heer Hoogerheide van Co-
lijnsplaat; nm. ds. Bons.
RILLAND: 10 en 2.30 u. ds. Plaggemars
WEMELDINGE: 10 en 2 u. ds. De Brutjn.
GEREF KERKEN.
YERSEKE: vm. en nm. ds. Van Egmond.
RTLLAND: 10.30 en 3 u. d3 Van Herwijnen.
WEMELDINGE: 10 en 2.30 u. ds. Van DUk.
GFREF. GEMEENTE.
RILLAND: 1030, 3 en 6.30 u. ds. Neerbos.
YERSEKE: vin., nm^en 's av. ds. Van Stuyven-
berg.
VRIJE EVANG. GEMEENTE.
YERSEKE: vm. ds. MooU, nm. geen dienst,
's av. ds. Werges van Wemeldinge.
WEMELDINGE: 10 en 2.30 u. ds. Werges,
Maandagavond bidstond.
VRIJZ. HERVORMDEN.
GOES: 7 u. ds. Borgman.
it
Er heerschte een strenge tucht op Klie
vendaal. De gasten, die er binnen komen,
géven hun vrijheid op en volgen een rech
ten, smallen weg onder voortdurende or
ders van den staf.
„O hemeltje mompeld. T'areL „Ik zou
liever naar huls gaan, Hannle".
Maar ze werden nu naar de directrice
van de school geleid en voorgesteld als
meneer en mevrouw Fortuin.
Hy keek met verschrikten blik en zag
een kleine, maar krachtige vrouw. Haar
aangenomen welkomstglimlach werd wat
beweeglijker.
„Meneer Fortuin?" herhaalde zjj. „Hoe
maakt u het
Het leek wel, dat zyn tegenwoordigheid
haar eenigszins verraste, of haar nieuws
gierigheid prikkelde, als zulk een vrouw
nog eenige belangstelling kan koesteren
voor een man.
„Kent u onzen voorzitter?" vroeg ze en
endosseerde hem aan een ouden heer met
een eerwaardig uiterlijk, dien zij qls me
neer Van Hoogkerken voorstelde.
Die welgedane voorzitter mompelde
zacht een welkomstwoord en deed zijn
best, minzaam te wezen. Hy maakte het
vriendelijke grapje, <iat mevrouw Fortuin
toch te jong, o, véél te jong was, om al
een dochter op Klievendaal te hebben, en
scheen per se te Willen weten, wie Karei
een uitnoodfiging gezonden had.
Geen dochter, maar een petekind", ant
woordde mevrouw Fortuin. „Dus hebben
wij toch een ouderlijk gevoel over ons".
De voorzitter vond, het zeer natuurlijk,
de voorzitter was er zeer mee ingenomen
en ze werden nu in alle plechtstatigheid
naar de terrasvormige tuinpaden geleid,
die het theater vormden en hun werden
plaatsen geboden op at zetels van de
machthebbenden. Karei keek eens ter zyde
naar zyn vrouw en prevelde
„Waarom zouden ze toch zooveel met
ons ophebben, Han? Het is met recht be
nauwend".
„Dat is vanwege je beroemdheid, mannle
draag het nu maar moedig
Daarna begon ze te spreken met <ie
leerares, die het opzich": had over dat vak
zitplaatsen.
Karei keek eens om zich heen. Ieder
terras had zijn ry stoelen. Aan den voet
van die terrassen tusschen heele groepen
rhododendrons was het tooneel opgesteld
met den voorkant van een Grieksch paleis
als décor. Aan weerskanten van en achter
het tooneel bood het park het uitzicht
op geboomte met hier en daar een schyn-
ruïne van een Gothischen toren of een
klassieken tempel.
Mevrouw Fortuin betrok hem in haar ge
sprek met de leerares, dic een korte be
schouwing hield over het stuk.
„Vreeselyk droevig van inhoud, niet
waar? Eigenlijk verschrikkelijk Maar
toe' prachtig Sommigen achten het niet
geschikt voor jonge meisjes om het on
derwerp, diat het behandelteen meisje,
dat'de wet trotseert en zich zelve doodt.
Men moet hot zóó opvatten, dat zy valt
als martelares van haar eigen gevoel voor
recht. Een onsterfelijk protest intusschen.
Maar misschien wat schokkend voor jonge
meisjes".
„Vindt u?" pjevelde KereL
Mevrouw Fortuin was verontwaardigd.
„Het is een verheven stuk Ik geloof
niet, dat het op iemand slecht zou kunnen
werken".
„Vooral niet in het Grieksch", bracht hy
in het midden. „Kragen jonge meisjes het
op de zenuwen van Grieksche tooneelstuk-
ken? Ik was maar een jongen".
„Meisjes zijn zoo ernstig", zei die leera
res, „zoo gevoelig. Nen moet zéér voor
zichtig zijn".
Dit zeggende gaf zij hun een vertaling
van den tekst van het stuk en spoedde
zich weer naar een ander.
Eigenaardige symptomen", prevelde hy.
„Waarom? Waar denk je aan?"
„Zoo'n vaag vermoeden van massale
zenuwaandoeningen, of althans van een
algemeene ontsteltenis. En waarom
„Ik denk, dat het de zenuwachtigheid is
voor een eerste optreden".
„Nu, ik weet het niet. Hemeltje-lief,
wat deed Antigone ook weer?" HJj
sloeg het tekstboek op. „O, ja Haar
werd verboden haar broei te begraven,
omdat hij streed tegen Aaar stad en toch
heeft zy het gedaan. Dus sloot de koning
haar op in een graf en ze verklaarde, hoe
hard het was, dat zy niet het leven van
een ander jong meisje mocht leiden maar
ze deed haar plicht en hing zich op".
„Je moet het niet zoo behandelen, Ka-
rel 1 Het is verheven".
„Dat weet ik. Ik vind het ook niets
grappig".
Hy keek om zich heen en zyn rond ge
laat stond ernstig en bedroefd, als van een
verdrietig kind.
Voorname ouders en het bestuur der
school namen de plaatsen om hen heen in.
De directrice en de voorzitter, naast el
kaar gezeten, bogen zich af en toe naar
den een of ander toe, om een vriendelijk-
heidje te zeggen.
En het stuk begon.
(Wo: ""^rvolgd.j
