het doornige pad
De heer H. J. Woudenberg
kondigt belangrijke sociale maatregelen
aan.
INCASSO-BANK
$ou*c*e°IET€Vv
VRIJWIL^gllGIOEN
Burgerlijke Stand
PROVINCIALE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 9 Augustus 1941
Derde Blad
0
Wijziging in de regeling van de ziekteverzekering.
BIJSLAGENOP INVALIDITEITS- EN
OUDERDOMSRENTEN.
De heer H. J. Woudenberg, commissaris
van het N.V.V, heeft gisteren in een bijeen
komst van functionarissen van het Neder-
landsch Verbond van Vakvereenigingen in
Krasnapolsky te Amsterdam eenige urgen
te problemen van den dag "behandeld en
tevens eenige zeer belangrijke maatregelen
van socialen aard aangekondigd.
Twee verordeningen betreffen den
uitbouw van ,dé wettelijke ziekteverze
kering en een andere betreft financi-
eele verbeteringen voor rentetrekkers
door het- verleenen van toeslag op de
thans geldende wettelijke regeling.
In zijn rede besprak de heer Wouden
berg allereerst de houding van de confes-
sioneele bonden.
De leiding van de confessioneele bonden
heeft, aldus spr., duidelijk bewezen, afwij
zend te staan tegenover elk constructief
Werk.
In scherpe tegenstelling daarmede ver
schijnt de houding van het N.V.V., dat on
der alle omstandigheden zijn taak met
alle kracht voortzet.
Spr. sprak" vervblgens over zijn benoe
ming tot commissaris Van de confessionee
le bonden.
•Dat alle Nederlandsche arbeiders deel
zullen uitmaken van één organisatie, was
en is het ideaal van haast alle 'arbeiders,
die het ernstig met hun stand in het volk
meenen. Het is duidelijk, dat er voor de
arbeiders maar één mogelijkheid bestaat,
om zich voor hun volle waarde te doen
gelden, d.w.z. een rechtvaardige plaats in
het volk te verkrijgen. Deze mogelijkheid
is een sterke en hechte organisatie, onge
acht politiek inzicht of religieuze overtui
ging. De pracfcjk heeft voldoende bewe
zen, dat er op sociaaal-economisch terrein
geen religieuze botsingen ontstaan. Het zou
de dwaasheid ten top zijn gevoerd, wan
neer het mogelijk ware, voor katholieke,
protestantsche of ander3 denkende arbei
ders velschillende arbeidsvoorwaarden te
scheppen of te bestendigen. Het geldt hier
immers algemeene volks- en arbeidersbe
langen. Deze overtuiging heeft altijd" in de
bij het N.V.V. aangesloten organisaties ge-;
heerscht, al moet weliswaar worden er
kend, dat de nauwe verbintenis, die de
moderne arbeidersbeweging had met de
sociaal-democratische arbeiclers-partjj*' een
belemmering was vöor de confessioneele
arbeiders om zich daarbij aan te sluiten.
Nu echter, het N.V.V. los is gemaakt van
die 'politieke banden, kan ik zeggen, dat
een groot deel van de bestuurders en zeker
ook van de leden over deze verbreking niet
rouwig is gestemd. De goede vakvereeni-
gingsman toch heeft zijn werkgebied steeds
gevonden op het terrein, waar hp de soci
aal-economische belangen van\zijn leden
kan behartigen en verbeteren.
Hoe dit ook zij, ons volk moet ook in
dezen tijd verder leven en er mag geen
stilstand komen op het geSiéd va?i alle
sociaal-economische mogelijkheden. Ik her
haal nogmaals, dat het N.V.V. thans aan
geen enkele politieke partij is gebonden en
geen mantel-organisatie van welke partij
of beweging ook. Ik heb in het jaar,, dat
ik commissaris van het N.V.V. ben, deze
lijn strak opgevolgd.
DE VOORSTELLING VAN KERKE
LIJKE ZIJDE.
Wanneer dan ook van kerkelijke .zijde
een voorstelling van zaken wordt gegeven,
waaruit men zou kunnen afleiden, dat be
paalde maatregelen in het bijzonder tegen
katholieke instellingen zijn genomen, dan
is difc bewuste misleiding met het doel,
voor zich zélf een sfeer van martelaar
schap te scheppen.
Spr. citeerde in dit verband een schrijven
van den heer De Bruyn, voormalig voor
zitter van het R.KJ. Werkliedenverbond en
betoogde vervolgens, dat de eenige ideëele
ondergrond is het verlangen naar een
groote, alles-omvattende organisatie van
arbeiders. De rechten en aanspraken vaa
de leden der confessioneele bonden moeten
onaangetast blg'vem Aan deze rechten is
niet gekort, aldus de heer Woudenberg,
zooals Zondag in Nederlandsche Kerken
onwelwillend werd uitgedrukt.
Integendeel, daar is alles gédaan en
met resultaat, om deze rechten en aan
spraken te verbeteren en te vergrooten,
ik behoef hiertoe slechts te noemen, alles
wat in één jaar tijds is geschied ten op
zichte van het arbeidsrecht, de arbeids
bemiddeling, de ontslagverordening, de
werkloosheidsverzekering, de wachtgeldre
geling, de werkverruiming, steun- en ar
menzorg, loon- en arbeidsvoorwaarden, so
ciale verzekering, loonbelasting, bestrijding
van de werkloosheid en de huuropzegging.
Niet de Rijkscommissaris en niet, ik,
aldus spr. maar ieder, die in deze dagen
met geestelijke dwangmaatregelen de ar
beiders aanraadt, om niet langer lid te
blijven van hun organisatie, berooft den
arbeider->van alles, wat hij in lange jaren
moeizaam tot stand heeft gebracht. De
arbeider, die er gevolg aan geeft en vóór
dwangmiddelen zwicht berooft zich zelf.
Ook de eenheid van den arbeid komt. Deze
voor dezen tijd noodzakëlijke voorschrijden-
de gedachte maakt geen halt voor welken
dwang ook, noch voor het booze gezicht
van den vakbondsbestuurder, noch voor dat
van een bisschop.
Op het terrein van den nationalen arbeid,
die het geheele' volk aangaat, moet men
in saamhoorigheid samenwerken en vol
doenden gemeenschapszin hebben, om op
dat terrein Jfck als één volk naar voren te
treden.
Wie wegloopt, verbeurt zijta deel.
'De brief, die Zondag in de Nederland
sche kerken is voorgelezen, heeft met
godsdienst niets te maken, maar is eën
verlengstuk van de oorlogvoering.
Wij gelooven, zoo vervolgde de heer
Woudenberg, in een goddelijke ordening, in
een voorzienigheid, die rechtvaardig is,
een Schepper.van de aarde en de rassen,
die haar bewonen en naar die scheppings
orde zullen alle volken zich moeten richten.
Er is geen kerk, die een monopolie op deze
scheppingsorde bezit en ik hen er van
overtuigd, dat de macht van een volk, door
de voorzienigheid voorbestemd om het
bolsjewisme uit te roeien, leiding zal heb
ben in de nieuwe ordening, waarin de vol
ken van Europa gelooven.
DE ZIEKTEVERZEKERING.
Spr. behandelde vervolgens de sociale
voorzieningen en besprak allereerst de
practijk van de ziektewet, waarin met
sociale omstandigheden te. weinig rekening
werd gehouden. Hierdoor kwamen de be
langen van deneconomisch zwakke vaak
in het gedrang en het is te begrijpen, dat
de verzekerde met de primitieve wettelijke
ziekengeldvérzekering niét tevreden kan
zijn, hetgeen 'spr/ nader toelichtte.
Het N.V.V. heeft nu na maanden
lange voorbereiding en talrijke verhan
delingen en besprekingen het zoover
weten te brengen, dat de goede ge
dachte, die al in art. 50 tot uiting
komt, in de daad kan worden omgezet.
De tegenstand is overwonnen en met
de komende verordeningen, die wij de
zer dagen kunnen verwachten en die
binnenkort in werking zullen treden,
is de weg gebaand voor een goed ge
regelde wettelijke ziekteverzekering.
VERPLICHT LIDMAATSCHAP VAN
EEN ZIEKENFONDS.
De inhoud van deze beide verordeningen
is in het kort de volgende/
Van de inwerkingtreding van de veror*
dening af moet de verzekeringsplichtige
arbeider (werknemer) naar de voorschrif
ten van de Ziektewet lid zijn van een ed&
kend ziekenfonds. Is hij geen lid van zulk
een ziekenfonds, dan kan hg in de toekomst
Middelburg
Vraagt
nadere inlichtingen J
t>
ook geen ziekengeld krijgen, maar in tegen
stelling met den huidigen toestand behoeft
de werknémer dè kosten voor het zieken
fonds niet alléén te betalen. Ook de werk
gever heeft zijn deel bij te dragen, door
dat hij wettelijk wordt verplicht de heift
van de premie, dat zijn de halve kosten
voor het ziekenfonds, te betalen.
De contributie of de premie wordt niet
meer naar het aantal verzekerden per ge
zin berekend, maar in procenten van het
arbeidsloon. Daardoor wordt bereikt, dat
de»economisch zwakkere in verhouding niet
meer wordt belast dan de beter gesitueerde.
Dit contributie-systeem belast iederen
verzekerde naar zijn economisch vermo
gen en is daarom sociaal rechtvaardiger,
Aan dit systeem ligt de gemeenschaps
gedachte één voor allen, allen voor één ten
grondslag en het beoogt de kameraadschap
en de sociale solidariteit van de werkende
mepschen te bevorderen.
Tegenover den tot stand gekomen rechts
toestand, al^us vervolgde de heer Wouden
berg, brengt de£e nieuwe regeling voor de
werknemers een werkelijk socialen politie-
ken vooruitgang, dien wij in het kort als
volgt kunnen formulecrcn:
1. De verzekerden hebben tegenover de
ziekenfondsen zónder meer recht op afslui
ting van de verzekering.
2. De verzekering moet alle bedoelde uit-
keeringen omvatten, die het? doorvoerings-
besluit naar maaten omvang vasfstelt.,
3. Kostenvergoeding in de plaats van
daadwerkelijke levering van de voorge
schreven benoodigdheden, uitgezonderd ge
vallen^ waarin levering in natura niet mo
gelijk is, is niet geoorloofd.
4. De verzekering moet alle leden van
het gezin omvatten.
5. Alle leden van het gezin hebben de
zelfde rechten en aanspraken als de ver-
zékerde zelf.
In aansluiting daarop is het noodig ge
bleken, de geldelijke üitkeeringen, zooals
wij die kennen uit de Ziektewet, te, ver
grooten.
De Nederlandsche wet bepaalt^ dat vrou
welijke verzekerden bij bevalling tenminste
zes weken vóór en zes weken nè. de beval
ling ziekengeld tot het wettelijk vastge
stelde bedrag ontvangen. De echtgenoote
van een verzekerden werknemer krijgt in
zulk eën geval thans echter niets.
In par. 1 van de nieuwe verordening is
echter bepaald, dat de echtgenoote van een
verzekerde bij bevalling een bedrag inééns
van 55 ontvangt. Deze wettelijke maat-,
regel spruit voort uit de gedachte, het ge
zin zooveel mogelijk te beschermen.
Spr. wees voorts pp de noodzakelijkheid
eener centraliseering van het ziekenfonds
wezen, daar de bestaande instellingen op
grond van de nieuwe eischen niet in staat
zullen zijn aan hun verplichtingen te vol
doen.
De. heer, Woudenberg behandelde vervol
gens de positie der ouderdomsrentetrek
kers, die bij de in werking treding der wet
reeds 65 jaar waren. Over hun positie be
stonden reeds lang gerechtvaardigde klach
ten.
Het was een zaak van sociale rechtvaar
digheid, deze betreurenswaaridge arbefds-
veteranen te helpen.
De tot einde 1942 begrensde noodmaat
regel mag in geen geval als een eventueel
nog te verlengen regeling worden be
schouwd, maar is genomen als een uit-
gangs'punt voor nieuwe plannen ten op
zichte van de verzorging van den werken
den mensch.
Spr. wees er op, dat het probleem in
Duitschland ten gunste van de verzorgings
gedachte beslist op grond van de Natio-
naal-Socialistische wereldbeschouwing, die
tot de erkenning voert, dat de plicht van
iederen volksgenoot moet zijn, het .zijne
bij te dragen om den ouden of tot arbeid
ongeschikten mensch, die zijn geheele ar
beidskracht en zijn gezondheid aan het wel
zijn van de volksgemeenschap gegeven
heeft, een van zorgen .bevrijden levens
avond te verzekeren.
Een verhooging Van de rente zal ge
schieden volgens de voorschriften in de
verordening in den vorm van toeslag.
Overeenkomstig de Invaliditeits- en Ouder
domswet en overeenkomstig de wet voor
de vrijwillige ouderdomsveriekering en
voor de invaliditeitsrente bedraagt de toe
slag 25 op de wettelijk vastgestelde
rente, voor die rentétrekkers, die het 65-
jarige levensjaar hebben bereikt. Vóór
trekkers van invaliditeitsrente, die het 65-
jarige levensjaar nog niet hebben bereikt,
bedraagt de toeslag 50 en voor het
geval de rentetrekker 'gehuwd is, komt
daar nog een toeslag van 25 bij.
Deze vérhooging treedt ook in wer
king, wanneer de rentetrekker weduw
naar geworden is of gescheiden en nog
kinderen te onderhouden heeft, -die den
vereischten leeftijd nog niet hebben be
reikt.
Voor ieder kind, dat aan dezen eisch
voldoet, komt er bovendien nog een toe
slag van 20' bij, met dien verstande,
dat deze kindertoeslag hoogstens voor 6
kinderen wordt gegeven.
Als maximum kan dus een totale toe
slag gegeven worden van 50 -f 25
6 X 20 195 boven de wettelijlc-
vastgestelde rente. Op het weduwen- en
weezenpensiocn wordt een toeslag van 50%
gegeven.In lipt geval dat weduwen- en
weezenrente gelijktijdig bestaan, wordt de
toeslag verhoogd voor iederen wees met
25 weer maximaal voor .6 weezen. Wan
neer echter alleen weezenpensioen wordt
uitgekeerd, wordt 50 toeslag gegeven.
Op grond van deze ve/hoogingen kun
nen wij zeggen, zoo. zeide spreker, dat de
ouderdomsrente verhoogd zal worden met
in doorsnee 40 en de weduwen- en wee
zenrente met 25
Deze nieuwe maatregelen op het ge
bied van de sociale verzekering brengen,
zoo vervolgde spreker, den verzekerden
en den rentetrekkers belangrijk materieel
voordeel. -
De vakbeweging in Nederland, zoo be
sloot spreker, zal meer bereiken, nu de
versplintering, en daardoor haar verzwak-'
FRANCES BRAY BROOKE
40)'
„O, dank je!" Ha"ar gezicht klaarde op.
„Ik zal dankbaar elke betrekking aan
vaarden, die je voor me klint vinden."
Beneden besprak het personeel van John
Casslene druk wat er .allernaar in de laat
ste uren was gebeurd.Het nieuws, dat
juffrbuw Mavis niets had geërfd en dat
alles aan mevrouw Casslene was nage
laten, had zich als een loopend vuurtje
Verspreid.
„Daar heeft dat mensch het op aange
legd van den eersten dag af, dat ze hier
kwam", was de meening van Mary. „Ik
blijf hier geen dag langer" dan juffrouw
Mavis."
„Ik al evenmin*', merkte Wilkins op. „Ik
wilde, dat ik dien avond maar naar dat
adres had gekeken!"
„Weet je wel zeker, Wilkins, dat je dien
brief op de post hebt gedaan?" vroeg de
keukenmeid.
„Heel zeker, ik postte eiken avond brie
ven voor meneer", merkte de man be
slist op.
Zij konden niet weten, dat de grijze
envelop inderdaad aan het kantoor van
mr. Rathbone was bezorgd. Laat evenwel,
toen het kantoor gesloten was, én, daar
er in het oude gebouw geen brievenbus
was, was het document op dea- grond te
recht gekomen, waar het in een spleet
tusschen half vermolmde planken ver
dween. Daar lag het gewichtige papier nu,
dicht bij de plaats van bestemming, maar
onttrokken aan ieders oog.
Het personeel was weinig gesticht over
de houding van zijn overleden meester en
het vroeg zich af hoe hij er toe gekomen
kon zijn, nu Mavis hem de laatste weken
zoo vol toewijding had verpleegd en ver
zorgd.
Ditzelfde vroegen ook mevrouw Casslene
en Eileen zich af, die de gebeurtenissen
van de laatste uren in hun vertrekken be
spraken, alsook Janet, die door Tony op
de hoogte was gesteld en tegenover hem
aan haar woede uitdrukking gaf.
Na het diner, I dat hij bij de Dalbergs
had gebruikt, zat Tony met haar voor
het haardvuur en sprak over de nieuwe
inrichting.
„Ik was van plan jou de functie van
huishoudster aan tebieden", zei Tony.
„Zou je dat aanvaarden?" Zijn voorstel
wés ernstig gemeend.
„Ik heb daarvoor niet de noodige er
varing', merkte Janet op. „Je moet iemand
hebben, die al eens meer een dergelijke
inrichting heeft bestuurd."
„Ervaring of niet, jij kunt alles wat je
eenmaal hebt aangepakt", hield hij vol.
„Het levert bovendien een goed salaris op.
Denk er nog eens over, Janet."
„Meen je pet werkelijk, of maak je maar
een grapje?" vroeg het meisje.
„Mijn voorstel is inderdaad ejmstig ge
meend", was Tony's antwoord. Hfl wist,
dat Janet de juiste vrouw voor deze be
trekking was, en hij hoopte dat zij het
zou aannemen.
Na lang te hebben nagedacht, zegde
Janet toe, de aangelegenheid met haar -
vader te bepraten. Haar zuster zou bin
nenkort ook thuis komen en dan kon die
haar vaders correspondentie verrichten.
Eènigszins beschaamd over het feit, dat
ze nauwelijks over de belangen van Mavis
hadden gesproken, nam Janet afscheid
van den bezoeker. Het vooruitzicht om
met Mavis te kunnen samenwerken, ver
heugde haar meer dan ze> zeggen kon.
Het zou haar evenwel pijn doen, getuige
te moeten zijn van de pogingen van Tony,
om het meisje te winnen, waar hr| van
hield. Ze vond zichzelf een lafaard. Had
ze al niet lang de hoop opgegeven om voor
Tony ooit meer te zijn dan -een goede
vriendin
Mavis kwam haar den volgenden dag
opzoeken met het nieuws, dat Tony 's mor
gens had opgebeld om te vertellen, dat de
bedorven en verwende Michael Lascott had
geëischt, dat Mavis en alleen Mavis hem
moe^t verzorgen. Zijn moeder, die hevig
geschrokken was van de mededeeling, dat
hg voor zijn heelc leven lam kon blijven,
had tenslotte toegegeven. Sinds de terug
keer uit Londen had haar" zoon binnen
een tijdsverloop, van veertien dagen al
drie verpleegsters gehad. Geen van drieën
wilden zij blijven en daar hij niet ziek
genoeg was om in een ziekenhuis te wor
den opgenomen, moest hij er toch een
hebben. Het tehuis, waar Tony over had
gesprokep, zou pas over eenige weken
worden geopend, zoodat ze nog tijd ge
noeg had om intusschen voor den jongen
te zorgen.
„En natuurlijk doe ik dat", zette ze uit
een „ofschoon het wel niet mee zal vallen,
want lady Lascott heeft een intensen
hekel aan me. Maar ae is bang voor Tony
en doet wat hij haar zegt."
Ze repte met geen woord over de na
latenschap van haar vader. Janet keek
haar bewonderend aan. Hoe weinig, meisjes
zouden zich zooals zij door dergelijke om
standigheden weten heen te slaan.
Zij praatten nog ©enigen tijd ,over de
inrichting van Tony en dan vroeg Janet
„Wanneer ga je naar de Lascotts?"
„Morgenvroeg", 'was het antwoord. „Ik
zal het prettig vinden, weer te kunnen
werken."
HOOFDSTUK XXEEt.
„Over hard werken gesproken, dit is
harder werken, dan ik ooit te voren heb
gedaan, maar het is interessantr", ver
klaarde Sam,. Hart, zijn voorhoofd met een
handdoek droog vegend.
„Het resultaat loont de moeite, want je
hebt het er uitstekend afgebracht. Meneer
Becklow is erg tevreden over je", zei
Lorelli Loanda,- diehem vriendelijk toe
lachte. Iedereen in de studio's was gesteld
op Sam Hart. Sinds zijn komst hier had
hij geweldige vorderingen gemaakt en nie
mand was het te veel om hem behulpzaam
te zgn.
Greyfieldi Becklow, die den jongeman
gadesloeg, terwijl hij zich haastte om van
costuum te verwisselen, glimlachte vol
daan. Het was maar goed, dacht hij, dat-
in het contract voor vijf jaar, dat' met
Sam was afgesloten, de clausule was op
genomen, dat hij niet mocht trouwen
zonder toestemming va.de filmmaatschap
pij. Als da film, waarin hy een kleine,
maar belangrijke rol vervulde, zou worden
vertoond, dan zouden ongetwijfeld honder
den meisjes verliefd raken op dezen nieu
weling. Men was het er nog niet fceele-
maal over eens, welke star-naam Sam in
het vervolg zou voeren. Maar daarvoor was
het nog tgd genoeg, bedacht de gróote
regiseur. Lorelli had weer eens bewezen,
dat ze kyk op de menschen had. Becklow
moest plotseling lachèn. Het zou niet
kwaad zgn over eenigen tgd een romance
tusschen haar en Hart te arrangeeren. Dat
zou wel niet moeilijk zgn, daar zij goede
vrienden waren.
„Moe"? vroeg de filmster, terwtjl ze
zich naast Sam neerzette, die met
dorstige teugen uit een groot glas citroen-
limónade met ijs zat te drinken.
„Ja,. Het lukt me maar niet, te doen
wat zé vandaag van me willen hebben. Ik
moet wel heel stom zijn. Eigenlgk be
grijp ik niet, wat ze in me zien. Ik geloof,
dat ik yreeselijk stom doe," besloot hij
een weinig ruw.
„Je doet het heel goed", antwoordde
Lorelli. „Ik stel voor dat je vanaVond bij
me komt en bij my in mijn flat eet, dan
•kan ik je nog eens bij de moeilgke pas
sages helpen. Misschien heb je daar nog
wat aan."
„Dat is héél vriendelijk van u", riep hy
OPROEP.
HET LEGIOEN MARCHEERT.
Met vliegende vaandels en slaande trom
marcheerde Donderdag het tweede contin
gent vrijwilligers door Den Haag naar het
station, waar de trein gereed stond, die
de mannen naar Krakau zal brengen.
Het legioen marheert. Sinds enkele
weken wordt het eerste contingent in
Krakau geoefend. Het tweede contingent
is op weg en intusschen komen steeds
meer -aanmeldingen binnen van Neder
landers, die begrijpen, waar hët om gaat
en htm plicht wenschen te doen;
Het legioen marcheert'. Nu nog In oefen
kampen. Straks als een keurkorps in de
rijen van hen,- die optrekken naar het
Oosten om de gelederen te versterken van
de Duitsche legers en de legioenen, die
daar reeds wekenlang de Sovjet-troepen
strgd leveren, terugwerpen, omsingelen en
vernietigen.
Het legioen marcheert. Dreunend klonk
het marcheeren van vastberaden Neder
landsche mannen door de straten.. Fier
wapperde het vaandel. Vrijwilligers ver
trokken in de heilige overtuiging, dat zij
zich inzetten voor de toekomst van hiin
volk en him vaderland.
Het legioen marcheert. Duizenden Neder
landsche mannen vormen dit legioen en
zg verwachten, dat ook gg spoedig zult
volgen, omdat ook gij weet, wat uw plicht
is en dus uw plaats zult innemen in de
gelederen van het
Koninginnegracht 22, 's-Gravenhage.
MIDDELBURG.
Geboren: Katharina d. v. S. Jobse en C.
Pieterse; Jannetje, d. v. M. F. Wisse en
J. Kesselaars; Adriana Julia, d. v. A. A.
Joosse en M. v. Hilst; Johanna, d. v. D.
Koole en J. Janse; ^Elisabeth d. v. P. H.
Krijger en C. Wielemaker.
Ondertrouwd: B. Verlinde, 27 jr. en P.
Fossen, 30 jr. C. J. Bliek, 28 jr. en C.
Maas, 27 jr.; J. Wondergem 22 jr. en Jl de
Pan, 20 jr.
Getrouwd: J. J. v. Flierenburg, 28 jr. en
G. L. C. Mercy, 28 jr.
Overleden: J. J. v. Loenhout, 76 j., man
V. G. W. Fautman; L. Gabriels^, 5 jr. (d.);
M. Poortviet, 72 jr., ongeh. vrouw; F. A.
E. Bulterijs, 66 jr., ongeh. man; J. Janse,
40 jr., vrouw van D., Koole; W. Geertse,
jr. (z.); A. C. C. Mes, 61 jr., ongeh.
vrouw.
ZOUTELANDE.
Geboren: Kornelis, zoon van Jakob Kop-
pejan en Suzanna Kodde.
Overleden: Aaltje van Offenbeek, wed.
van R. Jobse.
KRUINTNGEN.
Van 1 tot en met 8 Augustus.
Geboren: Lenie Francina, d.v. Jan Do-
minicus en Krina Pieternella Paauwe; Ma-
rinus, z.v. Dingenis Meijer en Laurina Pe-
kaar.
Overleden: Dingenis Grjssen, oud 74 jaar
echtgen. van Janna Zweemer.
VISSCHERSBOOT OMGESLAGEN.
Negen menschen verdronken.
- Op het mier bij Crikvenic (Kroatië) is
een vissehersboot tijdens een plotseling
opkomend noodweer omgeslagen. De negen
inzittenden kwamen om het leven. Te
Crikvenica kon men het ongeluk zien ge
beuren, zonder dat hulp geboden kon
worden.
king van haar krachten, is opgeheven,
mits de arbeider begrgpt, dat hij de orga
nisatie, die zijn eigen organisatie is, moet
steunen. -
uit, terwijl zijn heele gelaat straalde. „Ik
heb over een half uur rijles en vanmiddag
dansles. Ik moet nog wel een heeleboel
leeren. Ik wist niet eens, hoe ik me be
hoorlijk moest bewegen."
„Daar moeten we allemaal doorheen
bijten", Lorely leunde- voorover. „Je
moest een eigen flat neméh, Sam, en een
bediende om voor je te zorgen-."
Hij schudde zijn blonde hoofd.
„Wat zou ik met een bediende moeten
beginnen?" vroeg hij met een bitteren
glimlach. „Ik heb te lang voor mezelf ge
zorgd, dan dat ik zoo iets nu noodig heb.
Ik heb het heel best in het pension, waar
ik nu hen. Het is een aardig huis en het
eten is er goed. Het is vlak bij de studio's
en de huur van de twee kamers is heel
schappelijk."
Hij had nog niet geleerd, geld uit te
geven, nauwelijks was hij zich bewust,
dat hij een heel goed inkomen had, dacht
ze bij zichzelf, toen ze haastig opstapte
om een van haar scènes door te nemen.
Hij was zoo bescheiden en had geen idee
van den vooruitgang,- dien 'hij maakte.
Men verwachtte heel, veel van hem voor
de toekomst. Als hij behoorlijk getraind
was, zou hij vanzelf een ster worden
daar was geen twijfel aan, maar zijn direc
teur was te verstandig om de dingen te
overhaasten. Hij moest geleidelijk naar
boven komen. Hij had iets over zich,
dat op het witte doek dadelijk indruk
maakte, iets heel aparts in zijn blik.
Terwijl Sam in den namiddag zich op
weg begaf naar de dure flat in een deftige
straat van het West End, waar Lorelli
Loanda woonde, waren zijn gedachten ver
van een rommannetje tusschen hem en
Lorelli, waar zgn directeur in stilte reeds
v^n droomde. Hij dacht eraan, hoe buiten
gewoon vriendelijk de actrice was en dat
hij moest toonen, haar belangstelling
waard te zgn, door nog harder te werken
dan hij reeds deed,
.(Wordt vervolgd.)
