het doornige Pad
ZEEUWSCHE STICHTING OP DE BRES.
Kerk- en Schoolnieuws
Tweede blad
PROVINCIALE ZEEUWSCHE COURANT
Woensdag 16 Juli 1941
Richtlijnen voor overleg aangegeven.
Schoon Zeeuwsch-Vlaanaeren.
Een afwisselend landschap, prachtige stranden en een
rijke historie.
Bevredigend herstel eerst na
afloop van den oorlog
De Stichting Getroffenen Oorlogsge
weld Zeeland blijft actief In den besten
zin des woords. Het Is zoo gemakke
lijk ook goed bedoelde pogingen om
iets te bereiken, door afbrekende cri-
tiek to kleineeren. Het bestuur van de
Zeeuwsche Stichting heeft zich op
dezen weg niet begeven en reeds daar
in een positieve bijdrage tot het her
stel geleverd.
De Stichting is actief, in organisa
torisch oogpunt, voorzoover zij streeft
naai' een coördineering en een samen-
handeling der krachten, om te geraken
tot wat men zou kunnen noemen een
gesloten front. In practisch opzicht,
waar zij niet ophoudt, de belangen der
gedupeerden te bepleiten, waar en
wanneer dat mogelyk is, ter plaatse,,
waar zulks dienstig en noodig is.
Dl dat licht moet ook worden gezien,
de adhaesiebetuiging, welke zij heeft laten
uitgaan met betrekking tot het adres van
de Centrale Commissie VoorzieningRot
terdam aan den secretaris-generaal van 't
departement van financien. Deze adhaesie
betuiging was zeker niet zonder zin, waar
men ook in breede kringen in Zeeland tot
het inzicht is gekomen, dat de verorde
ning van den 2en December zeer slecht
bruikbaar is.
Anderzijds het Nederlandsche volk,
dat is de 98 procent die buiten het eigen
lijke oorlogsgeweld bleef, is ook nu nog
bereid den last mede te dragen teneinde
daardoor een redelijke schadeloosstelling
te waarborgen.
Het gaat er nu niet om, deze gedachte
in concreten vorm uit te werken, doch
wel om de erkenning, dat de thans aan
vaarde en bij verordening vastgelegde be
ginselen geen bruikbaren grondslag vormen
voor een oplossing van het vraagstuk der
oorlogsschade.
Een stelling, welke door de gedupeerden
wellicht zonder veel reserve zal worden
onderschreven, maar waarvan het noodig
zal zijn haar te staven met afdoend be
wijsmateriaal.
Het bewijsmateriaal ligt opgestapeld
in onze verwoeste steden en dorpen, de
tot puin geslagen welvaart van onzen
nijveren middenstand is een schrijnend
bewijs. De wijze, waarop tot dusver
de schadeloosstelling van de getroffe
nen is afgewikkeld is eigenlijk niet
anders dan een aanklacht tegen het
herstel-systeem, dat thans bij veror-r
dening is vastgesteld.
Het mag het bestuur der Zeeuwsche
Stichting tot een verdienste worden aan
gerekend, dat het de adhaesiebetuiging met
het adres der Rotterdammers heeft doen
vergezeld gaan van een aantal vragen,
welke evenzoovele aanknoopingspunten bie
den om de opvattingen van Den Haag
grondig te weerleggen.
DE SFEER DER VERORDENING.
Is het besluit van 2 December bruikbaar
en aanvaardbaar De practijk leert het
tegendeel. De sfeer van deze verordening
'deugt niet, waar zij kennelijk de opvattin
gen van het Nederlandsche volk miskent.
Het besluit toch gaat uit van de grond
gedachte eener beperkte tegemoetkoming.
Het rechtsgevoel komt in verzet tegen het
beginsel der verkoopwaarde, wijl daardoor
de gedupeerde in vrijwel alle gevallen verre
blijft beneden dat gene, wat hem op grond
van het beginsel der vervangingswaarde
toekomt. En dit laatste kan voor den ge
dupeerde toch alleen maar belang hebben.
Wanneer hij zal herbouwen, of zich zal
her-installeeren, geschiet" zulks ook niet
tegen de verkoopwaarde op den 9en Mei
1940! Een volk, dat gemeenschapszin heeft,
kan een zoodanig van enghartigheid ge
tuigend beginsel niet aanvaarden, temeer
waar het in de practijk tot groote onge
lijkheid leidt, r mate de beslissing om
trent uitkeering wordt verschoven. Er is
in het afgeloopen jaar hef een en ander
veranderd en zeker niet in het voordeel
van de gedupeerden, die voor den herbouw
staan. Do besluiten missen, zooals reeds
gezegd, de noodige elasticiteit. Wil men
richtlenen?
Het bestuur van de Zeeuwsche Stichting
heeft dienaangaande eenige suggesties aan
de hand gedaan. In het uitvoerige rapport,
dat destijds werd uitgebracht, zijn deze
suggesties uitgewerkt. Wjj hebben er reeds
in beschouwingen aandacht aan geschon
ken en zijn daarbij tot de conclusie ge
komen, dat in de wijze van uitkeering een
zekere aanpassingsmogelijkheid aan om
standigheden diende te zijn gelegen, welke
correspondeert op de economische dyna
miek van het oogenblik. Men staat hier
niet voor een constante grootheid, terwijl
daarnaast ook de omstandigheden van den
afzonderlijken gedupeerde een rol spelen.
Het bezwaar moet zich, wat betreft, her
bouw, herinstallatie van huis en bedrijf,
richten tegen het schablone-achtige karak
ter van de besluiten van December. De ver
ordening zooals zij hier ligt is een recept,
terwijl de bedoeling toch dient te zijn, dat
de gedupeerden zonder al te groote schade
te lijden, binnen redelijke grenzen kunnen
herbouwen op een tijdstip, dat zulks econo
misch verantwoord is, onder goedkeuring
van de overheid. Dat de gedupeerde offers
wil brengen, is buiten kijf. Maar het gaat
niet in de eerste plaats om het offer van
den gedupeerde en daarheen dreigt ons de
practijk der verordening te voeren. Het
onsympathieke woord: „uitbeenen" is wel
als karakteristiek aangevoerd en misschien
niet geheel en al ten onrechte. Het is dan
ook geen wonder, dat het bestuur der
Zeeuwsche Stichting op deze onredelijkheid
van behandeling in den breede de aandacht
van den secretaris-generaal heeft geves
tigd.
GEEN LAPWERK.
Waarom gaat het eigenlijk bij 't herstel
Toch zeker niet om lapwerk, maar om be
vredigend en blijvend herstel. Een punt van
gewicht, nu wij ons gesteld zien voor een
bedenkelijke materialenschaarschte, kwali
teitsvermindering-en prijsstijging. Herbouw
moet economisch verantwoord zijn en daar
voor is het noodig verder te zien dan de
herbouwde huizen, verder dan de sierlijke
voorgevels. Er moeten steden en dorpen
worden herbouwd, maar zij moeten zich ook
in economisch opzicht herstellen van de toe
gebrachte slagen.
Zoo rijst dan ook de vraag, of blij
vend bevredigend herstel niet eerst mo
gelijk zal zjjn na afloop van den oorlog.
Het bestuur van de Zeeuwsche Stich
ting heeft deze vraag opgeworpen en
daarmede wellicht het gevoelen vertolkt
van zeer velen in den lande, die met de
gedupeerden overtuigd zijn van de nood
zakelijkheid eener principieele herzie
ning van de besluiten van 2 December
1940.
Hiermede is het vraagstuk in zijn kern
aangetast en wij kunnen ons voorstellen,
dat hierover het laatste woord nog niet is
gesproken. Want nu gaat het er om, welke
herstelpolitiek nu gevoerd moet worden en
welke overbruggingsmaatregelen moeten
worden getroffen om het herstel niettemin
zijn verloop te doen hebben, zoodat het zijn
meest nuttige effect sorteert ten bate der
gemeenschap. Daartoe is het ook noodig,
dat in de kringen van gedupeerden het in
zicht rijpt, dat er een gemeenschapsbelang
op het spel staat.
PREFERENTIE.
Niet de welgestelden, niet de menschen
met winstgevende beleggingen, niet de ge
dupeerden, die toch niets te verliezen heb
ben, maar zij, wier herstel strekt tot in
stand houding van de volkshuishouding die
nen aangenomen dat het hierboven ge
schetste beginsel wordt aanvaard prefe
rent te zgn bij dezen herbouw. Op dit stand
punt heeft het bestuur der stichting zich
geplaatst.
Daarnaast lijkt het gewenscht, dat de ge
dupeerden, die door het langzame verloop
van het herstel in moeilijkheden dreigen te
geraken, op redelijke wijze geholpen worden
en op ruimer schaal dan tot nog toe het
geval is. Een urgente en noodzakelijke
maatregel wordt het voorts geacht, dat de
aan gedupeerden verstrekte of nog te ver-
Opening en sluiting van de jacht.
In de Nederlandsche Staatscourant is
opgenomen een beschikking van den se
cretaris-generaal van het departement van
landbouw en visscherrj, waarbij wordt be
paald, dat in het geheele land?
1. Behoudens het bepaalde sub 2 en 3,
de jacht op de wildsoorten zal zijn geopend
gedurende het tfldvak, achter de namen
der wildsoorten vermeld.
Grofwild. Reeën: Reebokken van 1 Aug.
1941 t/m 31 Aug. 1941; reebokken van 1
October 1941 t/m 15 October 1941; ree
geiten van 1 October 1941 t/m 30 Novem
ber 1941; reekalveren van 1 November 1941
t/m 30 November 1941.
Herten en damherten: Bokken van 1
October 1941 t/m 8 October 1941; hinden
van 16 Januari 1942 t/m 30 November 1942.
Klein wild. Fazantenhanen van 1 Octo
ber 1941 t/m 31 Januari 1942; fazanten-
hennen van 1 October 1941 t/m 31 Decem
ber 1941; hazen van 1 October 1941 t/m
31 December 1941; houtsnippen van 1 Oc
tober 1941 t/m 31 Januari 1942; korhanen
van 1 October 1941 t/m 31 December 1941
en op 20 21 en 22 April 1942; korhennen
van 1 October 1941 t/m 15 November 1941;
patrijzen van 1 September 1941 t/m 31
December 1941.
Waterwild. Alle soorten eenden van 1
Augustus 1941 t/m 31 Januari 1942 (be
halve bergeenden en eidereenden)ganzen
van 1 Augustus 1941 t/m 31 Januari 1942;
goudpluvieren van 1 September 1941 t/m
31 Januari 1942; meerkoeten van 1 Augus
tus 1941 t/m 31 Januari 1942; watersnip
pen van 1 Augustus 1941 t/m 31 Januari
1942.
2. Behoudens het bepaalde sub 3:
a. het vangen van de hieronder genoem
de waterwildsoorten door middel van net
ten, waarvan het gebruik is geoorloofd, zal
zijn toegestaan gedurende het tijdvak, ach
ter de namen der waterwildsoorten ver
meld: Alle soorten eenden, van 1 Augustus
1941 t/m 31 Januari 1942 (behalve berg
eenden en eidereenden), ganzen, meerkoe
ten en watersnippen; goudpluvieren van
1 September 1941 t/m 81 Januari 1942;
b. het vangen van de hieronder genoem
de waterwildsoorten door middel van een
denkooien zal zijn toegestaan gedurende
het tijdvak, achter de namen der water
wildsoorten vermeld: Alle soorten eenden
van 1 Augustus 1941 t/m 31 Januari 1942
(behalve bergeenden en eidereenden).
3. De jacht wordt niet geopend or her
tenkalveren, zwanen, bergeenden, eider-'
eenden, duikers, kemphanen, wulpen, schol
eksters, grutto's, tureluurs en water
hoentjes.
BOERDERIJEN DOOR BLIKSEMINSLAG
VERWOEST.
Door blikseminslag is de kapitale boer
derij van den heer Ley te Silvolde geheel
verwoest.
In de buurtschap Kring van Dorth nabjj
Gorssel is de boerderij van „Littink" be
woond door de familie Groot Bronsvoor,
door den bliksem getroffen en tot den
grond toe afgebrand. Vier varkens kwa
men in de vlammen om.
strekken 'credieten renteloos zijn of een zeer
lage rente dragen. Bovendien en hier
mede doet de Stichting Zeeland inderdaad
een zeer breede greep wordt het vraag
stuk der hei-bevoorrading ter oplossing
voorgedragen als een zaak van groote orga
nisatie, waarbij de overheid wat prijspeil
en kwaliteit betreft, regelend zou moeten
optreden en de gedupeerde gebieden en per
sonen voorkeur zouden genieten, gelijk de
overheid zulks heeft gedaan met betrekking
tot de Zuiderzeewerken. En tenslotte het
belangrijke vraagstuk, dat reeds tal van
gedupeerden in het geweer heeft gebracht.
Men weet, dat er aftrek is berekend voor
bijzondere bijdragen. Het is onwaarschijn
lijk, dat dit de bedoeling is geweest van de
inzamelingen, maar het bestuur der Stich
ting heeft het nu noodig geacht te beplei
ten, dat geen aftrek voor dergelijke bijdra
gen wordt opgelegd.
Het laatste constructieve denkbeeld, dat
aan de hand wordt gedaan is dat eener
coördinatie. Het komt er thans op aan, dat
de gTootst mogelijke samenwerking wordt
bereikt en dat de zaak niet door langs
elkaar heenwerken wordt benadeeld.
Het gaat om een nationale zaak. Om
waarlijk nationale, belangen is nimmer te
vergeefs een beroep gedaan op de eenheid
en de eensgezindheid van het Nederlandsche
volk.
Daarom mogen we wat dat betreft ver
trouwen hebben in de toekomst.
ZEEUWEN bezoekt uw eiegen provincie.
Wanneer men verblijft op Vlissingen's
boulevards of aan de Walchersehe stran
den, ziet men, wanneer men de Schelde
over kijkt, eveneens een duinenrij en een
groote strandvlakte, welke wordt geaccen
tueerd door vele rijen paalhoofden en een
hooge vuurtoren. Dat is, wat men noemt
,,d' overkant". Zeker kennen nagenoeg alle
bewoners van onze provincie aan deze
zijde van de Schelde ,,d' overkant" en ook
weet men, dat Zeeuwsch-Vlaanderen tot
de provincie Zeeland behoort. Maar voor
velen houdt daarmede de kennis op. Hoe-
velen zijn er met, die zullen zeggen, dat
zij Zeeuwsch-Vlaanderen wel kennen;
men is er reeds zoo vaak doorgetrokken
met tram, auto of bus naar en van België,
voor een bezoek aan de Belgische bad
plaatsen of aan Gent of Brugge.
Maar kent men daardoor Zeeuwsch-
Vlaanderen Neen, op deze wijze leert men
Zeeuwsch-Vlaanderen niet kennen. En dat
is jammer, want Zeeuwsch-Vlaanderen, en
dan doelen wij in het bijzonder op het
Westelijk gedeelte, is waard gekend te
worden, toch zeker door de eigen provin-
ciegenooten.
Welnu, de vacantietijd is aangebroken,
de buitengewone omstandigheden zijn oor
zaak dat een bezoek aan het buitenland is
uitgesloten. Daarbij gaat men liever niet
te ver van huls en om deze en nog vele
andere redenen, zouden wij de inwoners
van Zeeland willen adviseeren, ditmaal ook
eens een bezoek aan West-Zeeuwsch-Vlaan
deren te brengen.
Op de fiets.
Met de boot naar Breskens dan heeft
men het aantrekkelijkste deel al bereikt.
Want Breskens zelf biedt strand- en zee
liefhebbers reeds veel te genieten. Velen
zullen het echter ongetwijfeld wat verder
willen zoeken, dus bestijgt men het stalen
ros en na een half uurtje bereikt men het
oude plaatsje Groede. Op het marktplein,
waarop de oude kerk met toren, omgeven
door een lief plantsoen, is het goed even
te toeven in de schaduw van de hooge
boomen. Groede bezit vele schilderachtige
plekjes, die men vanzelf ontdekt. Eén
daarvan is de Catshoeve, enkele minuten
ten N.W. van het dorp gelegen. Op deze
hoeve verbleef onze beroemde volksdichter
Jacob Cats in de 17e eeuw zeer vaak. Hij
heeft in de geschiedenis van Groede een
belangrijke rol gespeeld en in de Ned.
Herv. kerk treft men nog de zgn. Cats-
bank, die met den preekstoel en omheining,
in 1794 door de erven Cats is geschonken.
Wjj vermelden dit terloops, omdat het niet
in onze bedoeling ligt de geschiedenis van
Groede hier te vermelden. Zij die daarin
belangstellen, zullen ongetwijfeld vele ge
gevens kunnen bekomen. Dus verlaten wij
de kom van de gemeente en rijden naar
de kust, ongeveer 2 km. van het dorp ge
legen. Hier wacht ons een ongeschonden
stuk natuurschoon. De duinen beslaan
daar een oppervlakte van plm. 10 h.a., vrij
van elke bebouwing. Het zgn. Zwarte Gat
is een ideale broedplaats van bergeenden
en ook verblijven er vele andere vogels.
Deze duinen zijn voor 4/5 gedeelte geheel
vrij en zijn uitstekend geschikt voor een
ongestoorde pic-nic. Er is een flink breed
en vlak strand, het zwemmen en baden is
er absoluut ongevaarlijk, door het ontbre
ken van stroom en bovendien men heeft
daar een prachtig uitzicht op de monden
der Schelde. Voor hen, die niet over een
fiets beschikken, is dit alles eveneens goed
bereikbaar, daar de tram u brengt tot op
plm. 2 km. afstand van het strand, zoodat
het slechte een half uurtje loopen is. De
wandeling1 tusschen de akkers in midzomer
pronk door, biedt zooveel afwisseling, dat
dit niemand zal vervelen of vermoeien.
Wij maakten dezer dagen een fietstocht
door een gedeelte van West-Zeeuwsch-
Vlaanderen en wij toefden te kort op dit
fraaie plekje Zeeland, om er de vreugde
ten volle van te ondergaan. Wij moesten
op een enkelen dag meer doen en trokken
langs de akkers, over de rulle zandwegen
en de mooie binnenwegen, via Nieuwvliet
(Sinte Pier), naar de parel van de
Zeeuwsch-VJaamsche badplaatsen, Cad-
zand.
Cadzand.
Cadzand zelf behoort tot een van de vele
pretentielooze dorpjes dat, geheel past in
de lijst van 'de landbouwstreek die men
noemt „het land van Cadzand". Het dorp
is door goede, verharde wegen en langs
drie kanten door een tramlijn verbonden
met de omliggende gemeenten. In het dorp
heerscht een weldadige rust. Ongeveer 10
minuten fietsen van het dorp verwijderd
ligt daar de zee. Wie een panorama van
ongemeene bekoorlijkheid genieten wil,
kome op de duinen van Cadzand. Eener-
zijds ligt daar in haar eindelooze deining
de altijd rustelooze zee, anderzijds
wordt het oog geboeid door een fraai land
schap. Cadzand is de meest Zuidelijke bad
plaats van ons land. Behalve in een dui
nenrij, die, hoezeer wat laag en smal, toch
geenszins zonder bekoring is, mag Cad
zand zich verheugen in een strand, zóó
breed en zóó recht glooiend als weinig an
dere plaatsen bezitten en dat daardoor bij
uitstek gelegenheid biedt tot baden. Geen
wonder dan ook dat, speciaal 's Zondags
bij gunstig weer, dit strand een geliefde
verblijfplaats vormt voor vele inwoners
van Zeeuwsch-Vlaanderen. Het is er dan
een drukte van belang en er heerscht dan
een echte opgewekte stemming.
Wandelt men van het strand in Weste
lijke richting, dan passeert men een getg-
haventje, het zgn. Cadzand-haven, waar
ook de motorreddingboot gereed ligt, om,
indien noodig, zee te kiezen.
Na een kort oponthoud aldaar, waarbij
wij de gasten waren van burgemeester Le
Nobel, een vólijverigen voorzitter van Cad-
zand's V.V.V., peddelden wjj, gedeeltelijk
over de duinen, waarbij we een schitterend
uitzicht hadden op het beroemde en onvol
prezen natuurreservaat „het Zwin", naar
Retranchement, gelegen aan de Belgische
grens, welke gemeente geheel omgeven is
door wallen en grachten, die in het begin
van de 17e eeuw zijn aangelegd, daar waar
het Zwin in de Wielingen uitmondde.
WelUswaar is een deel der wallen ten
offer gevallen aan de eischen van het ver
keer, doch het fort „Nassau" in den volks
mond „Schanse" genoemd, is nog in onge
schonden staat aanwezig. Een bezoek aan
het strand van Retranchement is helaas
momenteel niet mogelijk.
Sluis.
Van Retranchement voert een prachtige
weg naar het alom bekende Sluis, het
Mekka van den vreemdeling. In vredestijd
wordt Sluis door duizenden vreemdelingen
bezocht en heerscht er 's zomers een ge
weldige drukte. Nu is dat helaas geheel
anders, er heerscht nu een ongekende rust,
een rust, die weliswaar voor de vele zaken-
menschen, die ingesteld zijn op een druk
vreemdelingenbezoek, - minder aangenaam
is, doch die voor de bezoekers van thans,
van een groote weldadigheid is. Het is
uiteraard niet doenlik om in het bestek
van dit artikel, een uitvoerige beschrijving
te geven van alle bezienswaardigheden die
Sluis bezit.
Sluis is echter zoo beroemd en bekend,
dat een verdere lofzang overbodig lijkt.
Wie Sluis eens rustig wil bekijken, trekke
er nu heen.
Vanuit Sluis heeft men weer zeer goede
Verbindingswegen naar Aardenburg, naar
St. Kruis, waar een bezoek aan de vennen
aanbeveling verdient, naar de centrumge
meente van West-Zeeuwsch-Vlaanderen,
Oostburg, de gemeente met de groote-stad-
allures. Vandaar voert weer een fraaie
weg, via Schoondijke naar Breskens. Hoe
wel het aanbeveling verdient dit gedeelte
van onze provincie per fiets te bezoeken,
is dat alles toch ook te bereiken per tram.
De heer E. G. Middelman te Goes, verte
genwoordiger der Nèd. Spoorwegen, die
eveneens ons fietstochtje meemaakte, is
zeker gaarne bereid daarover alle inlich
tingen te verstrekken, zoomede de provin
ciale V.V.V. en de plaatselijke V.V.V.'s in
Zeeuwsch-Vlaanderen.
Gedachtig aan het parool „Ken uw eigen
land", willen wij daaraan toevoegen
„Ken uw eigen provincie" en bezoekt daar
toe ook Zeeuwsch-Vlaanderen.
NED. HERV. KERK.
Bedankt voor Heerewaarden (toez.) A.
Faber te Renesse.
FRANCES BRAYBROOKE
20)
Het was hem nu wel duidelijk, dat dit
Nellie's wraak was voor de houding, die
hij tegenover haar had aangenomen, toen
ze pogingen aanwendde om hem tot een
huweljjk te bewegen.
„Ik besef, meneer, dat ik op listige
wijze ben beetgenomen", merkte hij drif
tig op. „Ik zweer, diat deze uitvinding mijn
eigendom is en dat Sanders en Nellie
Wick haar hebben gestolen".
„Het heeft gc. i zin om dit steeds maar
te herhalen, als je toch geen bewijzen
hebt", was het koele antwoord. „Voor zoo
ver het mij betreft, heeft deze zaak af
gedaan, maar je kunt je met ingang van
vandaag ontslagen beschouwen en ik be
hoef er wel niet aan toe te voegen, dat
ik je geen getuigschrift, in welken vorm
dan ook, zal geven. Ga maar naar den
kassier en zeg hem, dat hij je tot vandaag
moet uitbetalen".
Hij krabbelde wat op een briefje en
schoof dat den beduusden Sam toe, die
hem ongeloovig aankeek.
„Meneer, dat kunt u niet meenen. Dat
is buitengewoon oneerlgk", protesteerde
hij.
„Ik meen het wel. Ik was bereid een
gewillig oor te leenen aan elk bewijs, dat
je zou inbrengen, maar iemand, dien ik
niet' kan vertrouwen, wil ik niet langer
hier houden. Sanders is al jaren lang in
mijn dienst".
Sam dacht, dat hij gek zou worden. Hoe
kon dit gebeuren?
„En verdwijn nu. Ik heb het druk", viel
Lissen ruw uit. „Je mag nog blö zgn, dat
ik de zaak niet in handen van de politie
geef".
Sam ging heen, nauwelijks wetend, wat
hg deed. Bij de deur bleef hij staan, daar
zijn baas hem toeriep, dat hij het briefje
voor den kassier had vergeten. Gelaten
nam Sam het op en verliet zonder verder
nog een woord te zeggen, het vertrek. Niet
voordat hg buiten was, kwam hjj tot de
ontdekking, dat hij de omstreden teeke-
ning van zijn uitvinding in de hand hield.
„Wat is er gebeurd'" vroeg de portier
fluisterend, terwijl de oogen hem bijna
uit zijn hoofd rolden. „Je ziet bleek. Ont
slagen
Sam knikte en liep vlug de steenen trap
pen af. Hij was zijn betrekking kwijt in
ongenadie zonder kans een andere baan
te krijgen, nu een getuigschrift achter
wege zou bleven. In et kantoor van den
kassier betaalde een nieuwsgierige be
diende, die hem herhaaldelijk onderzoe
kend aankeek, het nog verschuldigde loon
uit.
Sam zocht zijn weinige eigendommen bij
elkaar en als in ex droom ging hij op weg
naar zijn kosthuis. Hg zou een advocaat
in den arm nemeil en zien wat er aan te
doen was.
Toen hij den sleutel in het slot stak,
schoot juffrouw Wiek woedend uit haar
kamer. Door de deur zag hg Nellie op den
achtergrond in de kleeren, waarin ze naar
de fabriek was gekomen.
„M'n nicht heeft me alles verteld,
meneer Hart. Ik kan menschen als u niet
in mijn huis gebruiken. U moet op staan-
den voet vei'trekken", begon ze rood van
kwaadheid en dreigend met haar vuist
schuddend.
Hij keek haar koel aan.
„O, maar daar komt niets van in", gaf
hij ten antwoord. „Ik heb tot het einde
van de week betaald. Ik zal dan met ge
noegen gaan, maar niet voor dien tijd.
Er kan geen kwestie van zijn, mij er uit
te gooien. Ik wil u wel vertellen, dat ik
onmiddellijk een advocaat ga raadplegen
over dezen onbeschaamden diefstal van
mijn eigendom. Ga uit den weg. Ik wensch
naar mjjn kamer te gaan".
Van haar stuk gebracht door het aan
gekondigde bezoek aan een advocaat, ging
juffrouw Vick opzij. De menschen by haar
in huis namen geen advocaat in den arm.
Ze had, ontzag voor alles wat met advo
caten te maken had. Ze had als vaststaand
aangenomen, iat hjj zonder meer aan haar
bevel zou voldoen. Nellie, achter de deur,
sidderde. Zij was eveneens bang voor een
dergelijke inmenging.
Sam legde de teekeningen in zrjn koffer
en sloot dien veilig dicht. Het was dom
van hem geweest om dat niet eerder te
doen en nu moest hij het gelag voor zijn
domheid betalen. Hij sloot de deur ook.
Nellie zou geen kans meer krijgen, haar
nieuwsgierigheid bot te vieren gedurende
den korten tijd, dat hjj nog hier was.
Enkele minuten later ging hij weer uit
Nellie sloop hem achterna om te zien of
hij inderdaad naar een advocaat ging. Ze
bleef ver genoeg achter de zich voort
bewegende figuur, om er zeker van te zijn,
dat ze onopgemerkt bleef. Ze voelde haar
hart sneller kloppen, toen ze hem het
indrukwekkende kantoor van den meest
bekenden advocaat zag binnengaan. Wat
zou er van hen worden als het hem gelukte
hen te ontmaskeren? Ze stelde zichzelf
gerust. Had ze niet gezien hoe Sam alle
schetsen verbrandde? Hij kon niet be-
wyzen, dat de uitvinding niet van Sanders
was. Ze was hem te glad af geweest.
,Hij is naar Kershaw", rapporteerde ze
aan haar tante, toen ze in huis was terug
gekeerd. „Hij meende wat hij zei."
„Het kan me niet schelen. Aan het eind
van de week gaat hij er toch uit," ant
woordde haar tante dapper. „Ik heb me
nog nooit zoo in iemand bedrogen ge
voeld. Hg leek zoo'n nette vent. Albert
Sanders' uitvinding trafchten te stelen En
dan bovendien jou er nog in betrekken
In het kantoor van den advocaat voelde
Sam zgn laatste hoop verloren gaan. Mr.
Kershaw was zakelijk en buitengewoon
geschikt, maar hij schudde zijn hoofd,
toen Sam hem de feiten voorlegde.
„Als dat meisje vol blijft houden wat
ze in de fabriek heeft beweerd dan ben
ik bang, dat het onmogelijk is te bewijzen,
dat zij de waarheid niet spreekt. Als u
dat wenscht, dan zal ik natuurlgk zien
wat ik doen kan, maar het zal u onge
twijfeld meer kosten dan u zich kunt ver
oorloven."
Daar hij niet in staat was de kosten
van een duur proces te dragen, moest Sam
er tegen wil en dank wel in berusten, dat
hg leelijk bij den neus was genomen. Zijn
bloed kookte, als hfl er aan dacht. Hij
balde zijn handen tot vuisten. O, als hij
de waarheid maar uit dien Sanders kon
wringen De advocaat, die hem scherp op
nam, vroeg zich af wat de waarheid wel
mocht zgn. Hij was geneigd om te geloo-
ven wat Sam vertelde, en hij had mede
lijden met hem.
„Mochten er nog andere feiten aan het
licht komen, komt u dan onmiddellijk naar
mij toe, dan zal ik zien wat ik voor u kan
doen", zei hij.
„Dank u", gaf zijn cliënt ten antwoord,
„maar ik veronderstel, dat ze me te sluw
af zijn geweest."
„Nog een woord van waarschuwing voor
dat u weggaat", voegde de advocaat eraan
toe, met een blik op de stevige figuur van
Sam. Probeer niet de zaak in eigen han
den of beter gezegd vuisten te nemen. U
weet wat ik bedoel. Dat zou u niet verder
brengen, zelfs niet als de ander het ver
dient."
Sam dankte hem voor zgn goeden raad,
betaalde het kleine bedrag, en ging terug
naar zijn kosthuis, waar hij alles nog
eens goed overdacht.
Het geluid van de bel voor het eten ver
stoorde zijn onprettige gedachten. Met op
geheven hoofd ging hij naar beneden. Er
was niets waarvoor hij zich behoefde te
schamen. Nellie zou niet de voldoening
smaken iets te merken van- het wanhopige
gevoel, dat zich van hem had meester ge-*
maakt.
Alle oogen waren op hem gericht, toen
hij de huiskamer binnenkwam, maar nie
mand sprak een woord. Nellie had haar
plaats naar de andere zijde van de tafel
verschoven. Ze draaide haar hoofd om,
toen hij verscheen, doch hg nam geen
notitie van haar. Hij ging zitten en at
alsof er niets aan de hand was. Dat deed
Nellie zich weinig op haar gemak voelen.
Wat was hij van zin Had hij wat uit
gedacht, dat hen zou ontmaskeren Neen,
onmogelijk.
„Dat is de huisdeur-bel", verbrak juf
frouw Wick even later de stilte. „Ga eens
kijken wie daar is Nellie. Ik dacht zoo
juist al dat ik een auto hoorde stoppen".
(Wordt vervolgd.)]
