C Voor de jeugd
In een meeuwenkolonie.
KORTE PRED1CATIE
Voor de Huisvrouw
Bevelan'se brieven
Zeeuwsche Kroniek
SCHAKEN
Uit onze couranten
van vóór 50 jaar.
Een eenzame, waakzame schildwacht
TOEVAL.
Gelooven aan de leiding Gods, dat
Ssleven uit het besef dat God ons
leven leidtZoo wil ik alles wat mij
pveckomt zien als toeval, namelijk in
dezen zin, dat alles mij uit Gods hand
toevalt.
leder heeft in zijn leven te maken
met moeilijke, hinderlijke, leelijke, las
tige, kwade menschen. Hoe kunnen zij
Ons het leven zuur maken! Er is echter
een manier om van zulke menschen
alleen maar rijker te -wordennamelijk
'deze: men beschouwt de ontmoeting
met hen als een toevalhet valt ons
Uit Gods hand toe. Zoo gezien werken
'zij aan ons als schuurpapierze zijn
hard, ze zijn grof, ze doen pijn,
maar hun aanraking schuurt ons klein.
Het is zoo goed voor ons
Zoo zijn er omstandigheden als
I'schuurpapierde kleine, moeilijke
dingen dezer aarde, die ons het leven
zoo pijnlijk maken. Wie echter op elke
omstandigheid toegaat met de zeker
heid, dat zij hem uit Gods hand toevalt,
die laat er zich deemoedig door
'schaven.
Paulus zat in de gevangenis een
briefje 6e schrijven aan de Filippensen.
lHoe wanhopig moest die man wel
ZijnZijn werk half af, zijn activiteit
plotseling geremd. En er waren ook
nog lieve collega's, die blij waren nu
'eens vrij spel te krijgen. Zij zouden het
Evangelie nu eens zuiver gaan verkon
digen, tegen Paulus' onzuivere lèer in.
1Die Paulus was veel te ruimZij ver
heugen zich over de afbreuk, die zij zoo
'aan Paulus' populariteit zullen doen.
'Afgunst is een afschuwelijk ding in
Christus' Kerk.
Och, zegt Paulus, wat doét het er
toe Zij mogen over mij heen loopen,
als Christus maar gepredikt wordt.
iWat mijzelf betrefthet kan mij alleen
maar tot heil zijn.
Hij liét dan ook inderdaad over zich
heen loopen. Maar als een wonderlijke
duikelaar stond hij altijd weer geproost
en stralend recht op„Verblijdt u in
den Heer te allen tijde l" Omdat hij van
het toeval leefde.
DE PRINSES
VAN DE GROENTENWERELD.
Het stflsel van rangen en standen be
perkt zich niet tot onze menschenwereld,
want ziet ook onder de groenten vindt
men er, die maar „gewoon" zijn en andere,
die „deftigheid" suggereeren. Er is wer
kelijk een groote afstand tusschen het
bietje en de kool eenerzijds en edele .dames
als de artisjok en de asperge anderzijds.
Ja, de aspergeverfijnd en blank
en kéérsrechtop zij heeft waarlijk alle
kwaliteiten, om beschouwd te worden als
de Prinses van de Groentenwereld! Geluk
kig is deze groente op een bepaalden tijd
van het jaar niet èl te duur, zoodat velen
van ons wel eens kunnen genieten van
haar fijnen smaak.
Hoe komt de asperge zoo blank en zoo
recht?
De blanke kleur is een gevolg van het
feit, dat ze een ondergrondsch stengeldeel
is, dat tijdens den groei zorgvuldig van
het licht wordt afgesloten en ze is recht,
daar men haar kweekt op goed losgemaak-
ten zandgrond, waardoor ze zich zonder
moeite kan heenwerken.
De bloemen zijn geel-wit cn hangend,
haar vruchten worden vermiljoenrood van
kleur en haar zaden zijn driehoekig en
zwart. Men zaait op zaaibedden, waarin
de jonge aspergeplantjes soms zelfs 2 of
3 jaar blijven staan. Daarna verplant men
ze op haar blijvende plaats, in een „asper
gebed". De kweeker legt de „bedden"
aan, door vooraf losgemaakten grond 1
voet diep uit te graven. De tusschenruim-
ten tusschen de bedden hoogt hij op met
de verkregen aarde. Na voedingsstoffen
aan den grond te hebben toegevoegd,
wordt tenslotte tegen beide zijden van de
greppel een rij planten geplaatst, tegen
het uitdrogen met een laag aarde bedekt.
[(Westlandsche methode.)
In den winter, die op het aanleggen
van het bed volgt, worden de greppels
met aarde gevuld, zoodat het tweede jaar
het terrein geheel vlak komt te liggen.
In het voorjaar van het derde jaar begint
pas de eerste oogst. Men heeft dan uit
de ruimten tusschen de bedden zooveel
aarde gehaald, dat de planten met een
laag van 30 cm. dikte zijn opgehoogd
en de bedden zien er dan uit als kleine
dijkjes. De eerste stengels hebben om
streeks half April, begin Mei, de opper
vlakte van het bed bereikt en nu let
de kweeker zéér goed op, want zoodra de
stengels boven de aarde uitkomen, krijgen
ze een blauwachtige kleur en verliezen
van haar handelswaarde, hoewel ze dan
voor het gebruik even goed geschikt zijn.
De aspergekweeker heeft echter een
practisch middel bedacht, om dit blauw-
worden te voorkomen. Door middel van een
goed geschaafde plank maakt hij den bo
venkant der bedden glad en even voordat
een stengel, die de oppervlakte nadert,
boven den grond kan komen, ziet men daar
een barstje in de aarde komen. Dan wordt
de aarde tot aan den voet van den stengel
weggegraven, waarna deze met de hand
van den wortelstok wordt getrokken, of
met een speciaal mes wordt afgesneden
(het z.g. „asperge steken").
Daarmede zijn de goede zorgen voor
onze Prinses der groenten evenwel nog
niet ten einde, want een gemakkelijke
dame is ze waarlijk niet! Na -den oogst
....„blijf gedistingeerd...."
In ieder land bin oltied ienkelde mén
sen, die een gróoten invloed uutoefene
op oalles dat k ter in zö'n land gebeurt;
ieder op z'n eigen terrein.
Ier me, onder anderen, Charivarius,
die k deskundeg is in oalles, dat k de
Nederlandse Taal angaet en die k, zonder
êenegen twufel, op vee' ménsen een goei-
en invloed uut'oefent eit, wat k betreft:
schrieve, zonder" oal te gróote fouten.
Glad zuver Nederlans schrieve k doet
een méns nóg zó z'n besten dat lokt
er k gauw an gin êen.
Al lange, lange jaeren wiest Charivarius,
iedere weke, de ergste fouten an. Vroeger
in de „Groene" Amsterdammer en noe
in 't Handelsblad. Dae voalt 'êel vee' uut
te lêeren.
Toch ziet het er op 't êeste gezicht
naer uut, of dat oal z'n schrieven niks
'eholpen eit, wan' iedere weke opnieuw
eit 'n een kolom vol mie verkêerde zin
nen bie mekare 'egaerd. Het is om de
móed te verliezen. Mae, die verliest 'n nie.
Ie ei een boekje 'eschreve van 'onderd
en-elf bladzijden en daer eit 'n net
as in de krante in 'ezet 'oe 't nie
mot, mae' bovendien, 'oe 't wè mot.
En toen kwam het anêens is uut, dat
er veel ménsen graag van z'n wille lêere,
wan' den êesten druk kwam uut in No
vember van 1940 en den twidden één
maend laeter: in December k.
Die boeken bin der nie vee', daer k
in één maend 'êel den êesten druk van
uutverkocht wordt.
Schopenhauer ei, in z'n tied, is een
opstel 'emaekt over „de stijl", dat ei
Charivarius noe op zien meniere bewerkt
en van achter in dat boekje 'ezet, onder
de naem: aanhangsel. Butengewoon móói
en raak; ik kan 't k uut m'n 'öod. Ja,
noe mö' 'k het even over m'n eigen
wan' dae' stae' een paer regels in, die
k me bezwaere. De deze:
„Behandel ilchte stof niet statig of
geleerd, wees luchtig op zijn tijd, maar
blijf gedistingeerd." Wat mot een dialect-
schriever mee dat voorschrift begunne
Een dialect ku' je noeme:*rauw en on
welluidend of: pittig en sappig, maer
van welke kant k je 't ok bekiekt: ge
distingeerd is 't nóóit.
Het bestae' voe een gróót gedeelte uut:
„slaeng". Voe degene, die niet weet wat
k dat is, za' 'k 'ier nog een ander, klein
boekje vernoeme, dat 'eschreven is deur:
proffesser C. G. N. de Vooys en dat k
'andelt over: „slaeng". Een Nederlans
woord is dae nie voe. Die proffesser zei:
„je zou" 't „onfesoenlikke" taal kunne
noeme, in tegenstellege mie „deftege"
taal". Het is dan de soort taal, die k
'esproke wordt deur die ménsen, die k
gin respekt voe goeie menieren of een
fesoenlikke meniere van spreken. Dat bin
om een paer voorbeelden te noemen: de
schóoiers, maer ok: soldaten en matrozen
en ok: studenten en scholieren. Die
vanselft ieder wee' d'r aparte taal. Dat
k een achterbuurtvent 'êel gewone dae-
gelikse kost vindt, dae' zou een scholier
nie graag z'n tonge an vuul maeke of
z'n toe-'öorder mie belêedege.
Wan': het is voe een toe-'óorder een
gróót affront om smerege, platte taal
an te motten 'óoren. Het is een bewies,
dat de spreker in 't minst gin respekt
voe z'n eit. Deur z'n taal zeit die feite-
lik: „ik achte joe nie 'óoger as m'n eigen
soort". Het is onbegonne werk om te
perbeeren dergelieke ménsen betere me
nieren bie te briengen. Het eenege dat k
je kun' doe-e, k je zukke taal nie in jen
'uus wilt 'öore, dat is: die soort ménsen
schrappe; ze volkomen lienks laete ligge.
Volgens die perfester 'angt de levens
kans van dat „slaeng" af van de ver-
mengung van verschillende volkslaegen.
Dat is te bewiezen.
Oevee wèlgemenierde jongers bin der
nie onder dienst 'egae en vrom 'ekomme
mee oalder-'ande lillukke woorden?
Oevee' zoete kinders gae' der nie van
de Lagere Schole nae een middelbaeren
in stad een prate nae een paer maenden
van „keet maeke" en „der in luize"? En
dat doe de mêeste, omdè.' ze te laf bin,
om an d'r eigen, goeie, menieren vast te
'ouwen.
Noe zulle der, van de zummer, een
dêel scholieren en studenten uut de gróote
steden nae' de 'oeven komme. Wat voe
gevolgen zou die „vermenging" is op
taalgebied
Za' den Baes in 't volle besef van
z'n Baes-wezen en van z'n waerdegheid
as Boer bie 't êeste woord zó 'n jon
gen op z'n nummer zette, k die begunt
van: „ik lachte me roten zegge:
„zukke taal 'ier nie, 'óor jongen"?
Ik 'ouwe m'n 'arte vast.
H. C. H.
moet ze bewaard worden op een koele
plaats, gewoonlijk in kuipen of betonnen
bakken met water, dat voortdurend ver-
verscht wordt. Vervolgens wordt ze „op-
gebost" en tenslotte verkoopt men haar
op de groentenveilingen.
Dat smaken verschillen, komt by de
asperge weer tot uiting, want waar de
Nederlanders en Duitschers slechte hou
den van een smetteloos blanke asperge,
geeft men in Frankrijk en Engeland den
voorkeur aan groene, die den invloed van
het zonlicht hebben ondergaan!
En tenslotte nog iets over de nederige
afkomst van de edele dame uit Bergen
op Zoom of het Westland:: in de duinen
groeit ze in het wild! Men kan haar daar
aantreffen op hooge punten, die 5 meter
en meer boven den grondwaterspiegel ge
legen zijn en haar lange wortels kunnen
door heel deze diepte heendringen, om
voedsel te vergaren.
In plaats met de voorheen gebruikeiyke
gesmolten of gewelde boter kunnen we
asperges zeer wel eten met een kwark-
saus, wat niet alleen smakeiyk is, doch
bovendien aanbevelenswaardig uit voe
dingsoogpunt, want kwark bevat veel
eiwit. We vermengen daartoe de kwark
met wat melk tot een roomige massa ter
dikte van een stevige mayonnaise en ma
ken deze op smaak af met wat zout en
nootmuskaat. Zoo kunnen de asperges
met deze kwarksaus en zoo mogelijk en
kele partjes hardgekookt ei een zeer sma
kelijk gerecht vormen.
MANYA BEUKMAN.
MEDDELBURGSCHE STRATEN EN
STRAATNAMEN.
In verband met den herbouw van het
oude centrum van Middelburg worden
straten verbreed en verlegd. Met belang
stelling wordt door velen dit werk gade
geslagen. De courant houdt geregeld de
lezers op de hoogte van den stand der
werkzaamheden. Onwillekeurig denkt men
terug aan de vroegere toestanden, niet
alleen in den tijd voor den oorlog, maar
ook toen de straten zijn ontstaan.
Toen Middelburg in 1217 haar eerste
stadsrecht kreeg was het feitelijk nog
een groot dorp. Destijds waren bijna alle
huizen nog van hout, gedekt met stroo
of riet. Een groot deel der bewoners leef
den nog van den landbouw.
Zoo werden in 1301 twee hofsteden in de
Gravenstraat verkocht of verpand voor een
eeuwigdurende mis. Er lag achter de
meeste woningen, die veelal niet aan
elkaar grensden, een vrg groot erf. Het
bouwland lag evenwel buiten de stad. Be
halve een schuur stonden op het erf
ook hokken voor varkens en kippen. Ge
regeld liepen deze dieren op de straten,
die nog met verhard waren. Het stads
bestuur verbood later het losloopen dier
dieren. Alleen aan de St. Antonie- en de
St. Cornelivarkens van de kloosters, welke
dieren grootendeels leefden van de lief
dadigheid der inwoners, werd het toege
staan. De magistraat kocht in 1450 twee
hofsteden bij de markt om het nieuwe
stadhuis te kunnen bouwen. Nu zullen wy
bg dit woord hofsteden niet moeten denken
aan de tegenwoordige groote boerderyen
op het platteland.
Vele straten waren zelfs nog niet bezand,
zoodat zy by regenachtig weer echte
modderpoelen waren. In bijna alle steden
heet een der straten Zandstraat, in Vlis-
singen zelfs Slijkstraat. Deze laatste naam
zegt ons genoeg van den vroegeren stand.
Te Middelburg werd iri 1438 begonnen
met het bestraten. De Gravenstraat, waar
een huis of hof van den graaf stond, was
de eerste. In den loop der tijden liet de
stad de andere voorname straten met
calseynen bestraten. De bewoners moesten
echter een groot deel der gemaakte kosten
betalen. Eenmaal bestraat zijnde mocht
geen „asschen of vurjligheijt" meer op de
straat geworpen worden.
Daar er nog geen rooilijn bestond,
bouwde ieder naar willekeur. Later werden
de open ruimten bijgebouwd, vandaar de
vele kromme straten, die bovendien nog
smal waren. Ook waren er verscheidene
steegjes, die zoo nauw waren, dat zy
alleen als voetpaden dienst deden. Som
mige dier gangen hadden of hebben nog
een min of meer mooie poort, welke
's avonds gesloten werd.
Op een hoek van elke straat stond
een winkel, meestal van een bakker, die
de klandizie had van de bewoners der
aangrenzende straten. Het woord winkel
huis beteekent dan ook hoekhuis. De
bakkerij stond niet achter den winkel,
maar bevond zich er onder en was dus
feitelgk een kelder.
De huizen werden vroeger niet ge
nummerd. Meestal gaf de eerste bewoners
er een naam aan. Over de Middelburgsche
huizennamen hebben wy vroeger reeds
geschreven. Thans zullen wy het hebben
over de beteekenis van enkele straatnamen.
Sommigen zijn goed te begrypen en hebben
geen toelichting noodig, zooals Noord
straat, Wevery'straat, Kerkstraat, enz.
Opmerkeiyk is het, dat in een stad, waar
zooveel rgke kerken en kloosters stonden,
zoo weinig straten naar heiligen zgn ge
noemd. Bekend zgn St Janstraat, St. Pie
terstraat en St. Jorisstraat.
Augustijnerstraat naar het vroeger naby
gelegen Augustyner klooster.
Beddewykstraat heette vroeger Bedde en
weeg.
Bellingstraat. Het blok huizen in de
straat bg de Korte Delft heette oudtgds
den Belling of Belck.
Bierkade. Hier werd vroeger niet het
bier aangevoerd, zooals men wellicht zou
denken, doch er stond een „Bierhuis", een
zeldzaamheid, omdat men overal wijnhuizen
had. Toch werd er veel bier gedronken,
doch binnenshuis. Er is een tijd geweest,
dat Middelburg zeven bierbrouwerijen had.
Boogaardstraat. Deze is gelegd door den
boomgaard van het nabestaande klooster
der Minderbroeders.
Cellebroeistraat. Hier stond het klooster
der cellebroers, later het Simpelhuis.
Lange Delft. Deze zou eertgds een
water moeten geweest zgn. De volksmond
spreekt nog van De Kreek. Volgens de
stadsrekeningen beschreven door Kesteloo,
werd in 1429 een nieuwe goot gemaakt
„in de dilft" voor het gasthuis. In Haarlem
is een straat, die „De Dulve" heet De
stad Delft ontleent haar naam aan de
delft of de gracht tusschen de Oude Kerk
en het Prinsenhof.
De Geere. Dit is een onregelmatig stuk
land. Geeren beteekent naar elkaar toe-
loopen.
Giststraat. Het zou voor de hand liggen,
om te denken, dat in deze straat vroeger
de gistverkoopers woonden. Hiervoor zgn
echter geen bewijzen te leveren. Een
betere verklaring moet zijn Heilige Geest
straat, omdat men die ook in andere steden
had. Maar voor deze bewering is voor
Middelburg geen enkele grond aanwezig.
Gortstraat. Eertgds de Goor- of Gort-
vlietstraat, dus oorspronkelijk ook een
watergeul, uitloopende in de Welle naar
Welzinge.
De Hoogstraat was vroeger een oude
stadswal voor dat de stad werd uitgelegd.
Houtkade. Hier werd niet het hout aan
gevoerd benoodigd voor het timmerbedrgf,
maar de fel- of talhouten als brandstof
gebruikt, toen er nog geen kachels of
steenkolen waren.
St. Janstraat. Aldus genoemd naar de
St Janskerk, welke stond waar de straat
breed eindigt.
Kattegat, in de Geere, was een berg
plaats van katten of kanonnen.
Het Kerspel heette vroeger het Kaats
spel. In 1639 verkocht de stad erven van
de afgebroken Caesbane in het Caesspel-
straatje in de Gortstraete.
Kinderdyk. Deze naam heeft niets te
maken met- het verhaal van een aange
spoeld kind, zooals de Kinderdgk by Dor
drecht ten tgde van de St Elizabetsvloed
in 1421. De Kinderdgk was oorspronkeiyk
een kleine, lage dgk, eertgds de water-
Heel diep in de duinen liggen de nesten
van de grote, forse, zilvermeeuwen. Het is
een heel eind om er te komen, door het
mulle zand der zandverstuivingen en over
de hoge duinhellingenmaar we moeten
het er zeker een keer voor over hebben om
deze vermoeiende tocht te maken want nu
is alles in de kolonie van de zilvermeeuwen
op zijn mooist.
Reeds lang voordat wij arriveren op de
plaats, waar de meeuwen hun nesten heb
ben gebouwd, kunnen we bemerken, dat we
op de goede weg zgn. Nog hebben we bijna
geen meeuw gezien, tenminste met meer
dan de gewone hoeveelheid die altgd in de
duinen rondzwerften toch horen we al
een lawaai van je welste uit een vallei een
eind verder komen. Dat betekent, dat de
meeuwen reeds zyn gewaarschuwd, dat wij
aankomen.
Want dat is al direct heel merkwaardig
van de meeuwen die hebben een soort van
schildwacht uitstaan een eenzame meeuw,
die heel de dag op een der buitenste duin
toppen rondom de kolonie staat uit te kg-
ken over de duinen of er geen onraad na
dert. En wanneer hg iemand aan ziet ko
men, vliegt hg zo snel mogelgk naar de
kolonie en slaat alarm. Die schildwacht
kun je wel eens zien staan, wanneer hg een
beetje staat te suffen, of wanneer je heel
stilletjes bent aangekomen.
De meeuwen ln de aanval.
Wanneer de schildwacht de kolonie heeft
gezegd, dat er iemand komt, is hg nog niet
klaar met zgn werk Dan komt hg weer
naar ons terug en gaat luid schreeuwend
en roepend, steeds in kleinere kringen over
ons hoofd vliegen. Wat denk je wel, dat
daarvan het voordeel is Natuurlijk zo laat
hy aan de meeuwen in de kolome zien, hoe
ver het gevaar al is genaderd en dan kun
nen de vogels in de kolonie hun maatrege
len treffen. Watdie maatregelen zgn en
waarvoor zij dienen zullen we dadelijk wel
zien. Want daar, achter een brede helling,
liggen in een diepe vallei de meeuwenduinen
voor- ons. Honderden blanke, grote zilver
meeuwen vliegen boven de vallei, trekken
naar het strand om voedsel voor zichzelf en
de jongen te halen, of laten zich genoeglgk
warm worden in het duinzand. Maar daar
krygt heel het stel de indringers, dat zgn
wg, in het oog en nu is het lieve leven pas
begonnen Heel de kolonie gaat op de wie
ken, een geschreeuw breekt los, dat horen
en zien je vergaat, en binnen een paar mi
nuten zgn wg omringd door een witte vo
gelwolk, die tierend en scheldend boven ons
biyft hangen. En niet alleen boven ons,
want die zilvermeeuwen zgn heel wat mans
met hun grote, gele snavels en zeker in
deze tgd. Nu de jonge vogels geboren zgn,
gedragen zg zich nog stoutmoediger dan
anders.
Je moet hier werkeiyk oppassen, want de
zilvermeeuwen zgn er niets te goed voor,
om de mensen met een paar honderd tege-
lgk aan te vallen en nu willen ze je wel
geen ernstig letsel bezorgen, maar een paar
REDAQjL'Hi UK J. M. MTJLLIÉ,
Onderstaande party werd eenigen tyd
geleden te Vlissingen gespeeld.
WitP. Vgn. ZwartJ. D. G. de Vries.
DAME-INDISCHE-VERDEDIGING.
1 d2d4 Pg8—f6 2 c2—c4 e7—e6
3Pgl—f3 b7b6 4. Pbl—c3 gebrui-
keüjker is hier g3.
4 LfS—b4 5 a2a3 Lb4Xc3+
6 b2Xc3 Lc8b7 beter leek hier 6. Pe4.
7 Lelg5 Deze zet pent Pf6 thans op
zeer onaangename wgze voor zwart.
9 Lfle2 Pb8d7 10 0—0 c7—c5
11 d4d5 e6e5 12 e3e4 de
zwarte positie is thans verre van fraai,
er moet dus aan het door zwart gekozen
verdedigingssysteem wel een en ander
haperen.
12 Tf8—-e8 13 Ddlc2 deze zet
was niet noodig. De dame staat op c2 niet
gunstig.
13 Pd7—f8 14 Pf3h4 Lb7—c8
15 h2h3 weer geen beste zet. Trouwens
het witte plan Igkt in zgn geheel niet juist.
15 h7h6 16 Lg5—d2 Pf6—h7
17 Ph4—f5 Lc8Xf5 18 e4Xf5Ph7—f6
Wanneer men de positie thans bekgkt,
zal men moeten erkennen, dat de zwarte
stelling veel verbeterd is. De binding op
g5 is verdwenen, de raadsheer op b7 is
voordeelig afgeruild, terwgl het witte loo-
perpaar nu nog geen voordeel beteekent
ook is de witte pionnenstelling slechter.
Stelling na 18 Ph7f6
abcdefgh
19 f2—f3 Dd8d7 20 Le2—dB Pf8—h7
21 Tal—el Pf6—h5 22 Kgl—h2 Dd7—e7
23 g2g4 Ph5—f6 24 Tfl—f2 hier kon
24 f4 bgv. 24e4 en 25 Dbl met drei
ging 26 g5.
keering van de oude Arne. Men spreekt
nog van kinderbalken in oude zolderingen.
Dit zgr. kleine balkjes, die steun vinden
in groote, zoogen. moerbalken.
Koningsburg. Hierover reed het eers:
koning Willem m, (Slot volgt.)
R. B. J. d. M.
houwen met die grote snavel zgn toch ge-
wooniyk niet voor de poes.
Jonge meeuwen zgn meester In de
camouflagekunst.
Maar we laten ons niet ontmoedigen en
trekken er dapper doorheen. Dat wil zeg
gen, wanneer het een mooie, warme dag is.
Want als het koud en guur is, of wanneer
het regent, is het glad verkeerd de meeu
wenkolonie door te gaan. Daar we alle oude
vogels immers de lucht injagen zouden de
zwaarbebroede eieren en de nog maar een
paar dagen oude jonge een onherstelbare
schok krijgen door de koude of de. nattig
heid en dat willen, we toch niet graag op
ons geweten hebben We hebben dat in
begin Mei al eens afgesproken, toen we
onze eerste nesten hebben gevonden dat we
de vogels altgd rustig bg him eieren en jon
gen laten en niet storen, wanneer het koud
is of regent. En daar houden we ons altgd
aan. Nu zullen we eens op de grond kijken.
We zyn wat gewend aan het lawaai boven
ons hoofd we weten dat de meeuwen ons
niets doen en we gaan dus eens zien of er
ook jongen te vinden zgn. Eieren, dat gaat
heel wat gemakkelgkerAls je hier een
paar weken geleden was geweest, had je
moeten oppassen, om niet op de grote,
bruingevlekte eieren te trappen die toen
overal in eenvoudige kommetjes verspreid
lagen, steeds mooi vier aan vier met de
punten naar elkaar toe. Maar de jonge
meeuwen te vinden, dat is heel wat anders
In de eerste plaats hebben zg een buiten
gewoon mooie schutkleur, lichtbruin met
donkere vlekken en wanneer ze daarmee
in het helm kruipen, zul je ze niet gemak-
keiyk onderscheiden. En in de tweede plaats
hebben ze van hun ouders het bevel gekre
gen zich doodstil te houden, zich onder geen
voorwaarde te verroeren zolang er onraad
in de buurt is. Nu begrijp je, waarom die
schildwacht ons maar probeerde op te hou
den. De jonge vogels moesten eerst in vei
ligheid worden gebracht.
Meeuwen houden niet van
eenzaamheid.
Maar wij hebben van het voorjaar meer
met dat bgltje gehaktwe weten de jongen
wel te vinden Pak er maar eens een voor
zichtig op. Het is een prachtig dier, nog
maar een paar dagen oud, maar reeds met
een behoorlgk ontwikkelde snavel en een
geluid, dat hard genoeg is om zgn ouders
te waarschuwen, dat er nu heel wat
vreemds met hem aan het handje is
Hoe langer je kgkt, hoe meer jonge vo
gels je overal ziet. Want de meeuwen broe
den maar het liefst zoveel mogelgk bg
elkaar, zodat kolonies van een vijfhonderd
paren, dus van duizend oude vogels, geen
zeldzaamheid zgn. Het Is heerlijk om zo
dicht bg al dat jonge leven te zgn. Maar
laten we toch oppassen er niet al te lang
te blgven Wanneer we het gezien hebben,
vertrekken we zo gauw mogelgk, en eer we
een paar heuvels verder zgn is de rust in de
kolonie weer teruggekeerd.
28e week 1891
Aan den dienst der Castle-Line wordt
een belangrgke uitbreiding gegeven. Voor
taan zullen de stoomschepen dier lgn Ham
burg aandoen, dan naar Londen vertrekken
tot completeering der lading enz., om
daarna te Vlissingen passagiers en goede
ren in te nemen en van die haven naar
Zuid-Afrika te vertrekken.
Benoemd tot kapitein S. Ia suite bij de
dd. schuttery te Vlissingen W. G. Beker,
thans le luitenant; tot le luitenant C. N.
J. de Vey Mestdagh, thans 2e luitenant en
tot 2e luitenant J. W. Jacobze, thans ser
geant.
Na in de voormiddag-godsdienstoefening
op Zondag 12 Juü in zgn dienstwerk te
Vlissingen bevestigd te zgn door ds. J. H.
Geselschap, naar aanleiding van 1 Tim. 5;
25, hield de nieuwe leeraar, ds. A. S. Tal-
ma A.W.Lzn., van Heinenoord overgeko
men, des avonds zgn intreepreek, spreken
de over 1 Cor. 123 en 24. By beide plech
tigheden was een groot aantal belangstel
lenden opgekomen.
Ned. Herv. Kerk. Beroepen te Biervliet
ds. Diehl te Hillegersberg. Bedankt voor
Wilhelminadorp door cand. W. Magendans
te Slgk Ewijk; idem voor Kokkengen door
ds. P. O. A. Halffman te Koudekerke; idem
voor Zaamslag door ds. A. Lagerweij te
Scherpenisse.
Ned. Geref. Kerk. Beroepen te Zuidland
ds. J. H. M. G. Wolf te Serooskerlte.
Van 1 Januari tot 30 Juni zijn te Ter-
neuzen binnengekomen 730 zeeschepen,
waarvan bestemd waren voor Terneuzen
254, voor Gent 455 en voor Selzaete 22.
Aan de sluizen werden in dien tgd opge-
schut 1641 rivierschepen.
2 4De7—f8 25 f3_f4 deze zet had
reeds hiervoor moeten geschieden, waar
na zwart voor moealgke problemen had
gestaan.
25 e5Xf4 26 TelXe8 Ta8Xe8
27 Ld2Xf4 Te8—el 28 Lf4d2 Tel-^e7
29 Ld2—f4 Df8d8 30 Tf2—c2Ph7—g5
31 Lf4Xg5 h6xg5
32 Dc2—<52 Te7Xe2+
33 Dd2-f-e2 Dd8—e8 34 De2—f3? beter
was maar weer Dd2
34 De8e5-f- 35 Df3—g3 Pf6—d7
hier kon toch gerust 35 Dc3:
36 Ld3fl f7—f6 37 Kh2—g2 Kg8—f8
38Dg3Xe5 Pd7Xe5 39 Kg2—f2 Kf8—e7
40 Kf2e3 Ke7—d7 41 Ke3—d2 Kd7—c7
42 Kd2c2 Kc7b7 43 a3—a4 Kb7—a6
44 Kc2b3 Ka6a5 45 Lfl—e2 remuse
