Kerk- en Schoolnieuws
POLITIERECHTER
TE MIDDELBURG.
ONTVOERD
KUNST
De eigenaar van het grint diende een aan
klacht in.
In een nonchalante houding, de handen
in de zakken, wat hem een ernstige be
risping van den politierechter bezorgde,
deed de njan zijn verhaal. Hij had niet ge
stolen, hij had het grint weggenomen en
wilde het betalen. Twee brieven had hij
erover geschreven en nooit antwoord ont
vangen. Bovendien kreeg hg nog geld van
den. eigenaar van het grint. Deze kon het
bedrag, dat hij er hem voor schuldig was
er wel van af houden. „Eigenlijk heb ik er
niks mee te maken", besloot de man en
stak zijn snor in de lucht. De politierech
ter veroordeelde den man conform den
eisch tot een geldboete van 15,„Ik
neem het niet aan", de man keek zuinig en
verdween.
Beleediging.
Eenigen tijd geleden werd door den Mid-
delburgschen politierechter een dienst
meisje, die bij haar oom een bedrag van
ongeveer 600.gestolen had, veroor
deeld. Nu moest de oom zich verantwoor
den wegens beleediging van zijn broer, den
vader van het genoemde meisje. Toen de
man ontdekte, dat zijn nicht, die by hem
schoongemaakt had, een bedrag aan geld
had ontvreemd, was hij eens naar zijn
broer gegaan om de zaak te bespreken.
Erg vriendelijk werd hg niet ontvangen
en het duurde niet lang of de beide broers
waren hevig aan het ruziën; ze werden
zelfs handgemeen. Bij deze gelegenheid had
de verd. de weinig vleiende uitdrukking
„Het is bij jullie een dievenbende" geuit,
wat niet erg gewaardeerd werd. Tenmin
ste er volgde aangifte van beleediging. -
De oom, een buitengewoon welbespraakt
man, die den politierechter bijna geen ge
legenheid gaf aan het woord te komen,
vond de beleediging die hg zijn broer toe
gediend had niet bijster ernstig. Hg had
slechts geprobeerd zijn geld terug te krg-
gen en die beleediging woog niet op tegen
de schoppen en trappen die zgn broer hem
gegeven had. Toen de officier van justitie
een boete van 5.tegen den man eischte
zei hg„Ik vind het goed, maar ik heb
mijn geld er niet mee terug".
„Om Uw geld terug te krijgen moet U
anders optreden, dan U tot nu toe gedaan
hebt. Zoo zult U niets bereiken", merkte
de politierechter op en veroordeelde den
man conform den eisch
GERECHTSHOF DEN HAAG.
Rechercheur schoot ontvluchte
arrestant neer.
Op 28 September van het vorige jaar wer
den te Rotterdam eenige arrestanten over
gebracht naar de terechtzitting. Een van
deze arrestanten zag kans te vluchten,
waarbij de rechercheur D. H. een achter
volging inzette en twee schoten loste, waar-
bij het tweede schot den vluchteling zooda-
nig trof, dat hij kort daarna overleed. Door
de rechtbank te Rotterdam was de recher
cheur wegens dood door schuld veroordeeld
tot twee maanden gevangenisstraf, van
welk vonnis hij in hooger beroep was ge
gaan bij het Haagsche gerechtshof.
Verdachte heeft het gebeurde als volgt
beschreven onder de achtervolging heeft
hg herhaalde malen geroepen „houdt hem".
Na een ren van ongeveer 100 meter vreesde
verdachte de race niet te kunnen volhouden.
Hg sommeerde tweemaal den vluchteling
stil te. staan, daar hg anders zou schieten.
De vluchteling liep door, waarna verdachte
een waarschuwingsschot in de lucht loste.
Ook toen stond de vluchteling niet stil,
waarop een tweede schot volgde, dat hem
trof, met het bekende noodlottige gevolg.
Verdachte verklaarde ook het tweede schot
als waarschuwing bedoeld te hebben.
Het Hof heeft gisteren in deze zaak uit
spraak gedaan en aangenomen, dat de po
litieman niet het opzet heeft gehad den ar
restant van het leven te berooven. en als
politie-ambtenaar den plicht had, niets na
te laten om den arrestant in handen te krij
gen. Het Hof sprak den verdachte dus vrij.
DOODSLAG TE GEULLE.
Dader tot 5 jaar tuchthuisstraf veroordeeld.
Vgf jaar tuchthuisstraf, vijf jaar verlies
van burgerrechten en na beëindiging van
dezen straftgd opneming in een bijzondere
inrichting luidde het vonnis, dat het Duit-
sche Obergericht Woensdag1 conform den
eisch van den Oberstaatsanwalt uitsprak
tegen den 24-jarigen los-werkman J. M. S.
te Stein in Limburg, die op 17 Juni 1940 te
Geulle met zes revolverschoten een einde
heeft gemaakt aan het leven van zgri nicht.
BIJBEL EN MOBILISATIE.
Het Nederlandsche Bijbelgenootschap
heeft tjjdens den geheelen duur van de
mobilisatie de volgende aantallen bijbels
en bijbelgedeelten ter beschikking van
onze soldaten gesteld6.898 bybels,
38.269 Nieuwe Testamenten en 80.282
Evangeliën en andere bgbelgedeelten. In
totaal dus 125.449 exemplaren, met een
gezamenlgke waarde van 21.257,74.
Aan bijzondere giften voor dit doel werd
in dien tijd ontvangen een bedrag van
12.939,96, zoodat ongeveer 8 duizend
gulden door het Bgbelgenootschap uit
eigen middelen moest worden bekostigd.
PART. SYNODE DER GEREF. KERKEN
VAN ZEELAND.
De Particuliere Synode der Geref. Ker
ken van Zeeland zal dit jaar als volgt
zgn samengesteld
Afgevaardigden van de classis Axel de
predikanten ds. W. G. v. Houtete Ter-
neuzen en ds. A. B. W. M. Kok te Zaam-
slag en de ouderlingen D. M. v. Melle te
Breskens en J. de Ruyter te Axel.
Afgevaardigden van de classis Goes de
predikanten ds. A. Scheele te Kapelle-
Biezelinge en ds. W. H. v. d. Vegt te Goes
en de ouderlingen J. Koppe te Yerseke en
J. v. Vessem. te 's-Heer Hendrikskinderen.
Afgevaardigden van de classis Middel
burg de predikanten ds. A. C. Heij te
Koudekerke en ds. M. Vreugdenhil te Me-
liskerke en de ouderlingen K. Polderman
en J. Bosselaar.
Afgevaardigden van de classis Tholen
ds. W. M. Te Cointre te Bergen op Zoom
en ds. M. Ros te Ki-abbendgke en de ouder
lingen M. J. Scheffelaar te Bergen op
Zoom en M. W. Verkamman te Tholen.
Afgevaardigden van de classis Zierik-
zee de predikanten ds. J. Meester te
Brouwershaven en ds. F. J. v. d. Ende te
Kamperland en de ouderlingen J. v.
Schaik en J. Boot. Allen primi.
ALGEMEENE SYNODE DER
NED. HERV. KERK.
Het officieele persbericht der perscom
missie van de Ned. Herv. kerk van de bui
tengewone vergadering van 27 Mei 1941
der Algemeene Synode der Ned. He»v. kerk
meldt o.m.:
De president opende de vergadering, las
Joh. 17 en ging voor in gebed. Hy heette
alle leden welkom, waarna de vergadering
staande het woord aanhoorde gesproken
ter nagedachtenis van prof. dr. Slotemaker
de Bruine. Hulde werd gebracht aan de
groote toewijding en krachtsontplooiing
door hem in verschillende functies in het
belang der kerk getoond, in 't bgzonder
ook in zjjn laatste levensjaar.
De secretaris las de samenstelling van
de vergadering voor: J. W. J. Addink, pre
sident, P. de Brugn, vice-pres., K. H. E.
Gravemeyer, seer., dr. H. J. Berkelbach
van der Sprenkel en dr. J. A. Sammelink,
prea-adviseerende leden, J J. C. Karres,
mr. C. de Roon Zwaan, L. Boer, J. J. C.
Hardenberg, dr. G. Oorthuijs, F. W. J. v. d.
Rieboom, dr. W. H. Weeda/ J. Hoekstra,
IJ. Stelma, P. v. d. Slug's, A. Brucherus
Cleveringa, dr. W. J. Aalders, E. H. baron
Prisse, J. Boonstra, dr. J. Fetlaar, R.
Blommaert, mr» H. J. M. Tgssens.
Ten opzichte van de 10-jaarlijksche
stemming over de vraag: kiescollege
kerkeraad, die het vorig jaar bij noodmaat
regel voor één jaar uitgesteld was, werd
besloten deze voor het volgend jaar facul
tatief te stellen. Indien deze stemming zon
der bezwaar gehouden kan worden, dient
ze door te gaan. Mochten er overwegende
bezwaren tegen rijzen, dan kan de kerke
raad deze ter kennis der alg. syn. commis
sie brengen, welke in dit geval beslist.
Over de wgze, waarop de aftreding en
verkiezing op de komende classicale verga
deringen zal plaats hebben, zal in het offi
cieele orgaan der kerk binnenkort bericht
worden geplaatst.
Rapporten commissie kerkelyk
overleg.
De president stelde voorts aan de orde
de bespreking van de rapporten ingezon
den door de door de Alg. Synode benoem
de commissie voor kerkelgk overleg. Deze
commissie had zich gesplitst in verschil
lende werkgroepen, die het recht hadden
gehad zichzelf leden te assumeeren. Als
groepen worden genoemd: kerk en school;
X Styfsel of aardappelmeel?
Er gaat tegenwoordig bijna geen zitting
van den politierechter voorbij of er worden
zaken behandeld betreffende overtredingen
van distributiebepalingen. Zoo ook dc zit
ting van Dinsdag.
Een vischkoopman uit Terneuzen had
eenigen tij^t geleden aan twee broers uit
Oostburg, neven van den eerstgenoemden,
2416 kg. aardappelmeel verkocht voor
3000.zonder daarvoor de vereischte
bonnen te ontvangen. Volgens den verd. be-
hoefde er voor de pakjes, die hij verkocht
had, geen bonnen ingeleverd te worden,
want zg bevatten stijfsel, die hoewel uit
aardappelmeel vervaardigd niet aan distri
butiebepalingen onderworpen was. De fa
brikant leverde de stijfsel immers ook zon
der bonnen te ontvangen af. De vischkoop
man ging zgns inziens vrg uit. De officier
van justitie ddcht er evenwel anders over
en eischte 500 boete subs. 3 maanden
hechtenis. De politierechter vonniste con
form.
De beide broers, die de pakjes stgfsel
gekocht hadden en die na de behandeling
van de zaak tegen hun neef op het beklaag-
debankje plaats namen, beweerden stellig
niet geweten te hebben, dat de pakjes aard
appelmeel en geen stijfsel bevatten. Hun
raadsman, mr. Dieleman, lichtte dc zaak
nader toe. Deze toonde den politierechter
een pakje, waarin de bewuste stgfsel ver
pakt was geweest. Het uiterlgk van dit
pakje, wees er geheel op, dat het stgfsel
en geen aardappelmeel bevatte. Er stond
n.l. een juffrouw op, die druk aan het strij
ken was. Er stond o.m. ook op te lezen, dat
de inhoud den levensduur van het wasch-
goed verlengde en prachtig was voor gor
dijnen. Bovendien wees een onderzoek van
den keuringsdienst voor waren uit, dat het
goedje met borax vermengd was, waardoor
het weliswaar niet totaal voor de consump
tie ongeschikt werd, madr toch niet meer
aardappelmeel genoemd kon worden. Spr.
vroeg voor. beide broers vrijspraak. De po
litierechter veroordeelde den oudsten broer,
die eigenlijk den handel had gedreven, tot
een geldboete en sprak den jongsten, die
slechts met 125.zy'n broer geholpen
had vrij.
Voor de twee en twintigste maat.
Een 31-jarige koopman uit Vlake was-
op zekeren dag een café binnen gestapt
met het doel er eentje te nemen. Nu, zoo
iets zal wel meer voorkomen en niemand
zal het hem kwalijk nemen, dat hg dat café
binnenstapte. Wat hem echter wel kwalijk
te nemen is, is dat hy niet bg een of twee
borreltjes liet, maar het een na het ander
door zijn keelgat liet glgden. Het gevolg
was, dat de man zoo dronken werd, dat de
caféhouder hem verzocht het café te ver
laten en naar huis te gaan. De benevelde
brein van den koopman kón dit alleszins
billgke verzoek niet op gewone wgze ver
werken: het wond hem zoo op, dat de
Waard 2ich genoodzaakt zag de hulp van
marechaussee's in te roepen. Dit beviel den
man heele.maal niet en r.og heviger ging hij
te keer. Na veel moeite kregen de mannen
van de wet hem buiten en daar lieten zg
hem onder belofte, dat hij netjes naar huis
zou wandelen, los. Hg was echter zoo on
bekwaam. dat de marechaussee's het wel
dra noodig Richtten hem weer in den kraag
te grypen eri hem naar de kazerne over te
brengen. De: koopman kon evenwel nog
woedender 'Worden en hy uitte dat door in
zgn cel een stoel, toebehoorende aan het
jRgk der 'Nederlanden, finaal kapot te
slaan.
De ma»n. die zoo woedend kon worden,
een goedo bekende van de politie, wist zich
weinig jmeer van het geval te herinneren.
De officier van justitie eischte een maand
gevan-genisstrafDe politierechter deed er
een iweek af en deze veroordeeling tot drie
weUen gevang was 's mans twee en twin
tigste.
Grint gestolen.
Een 61-jarige werkman uit Schore trof
langs een weg, waaraan druk gewerkt
wordt, grint aan. Toen de man de mooie
kiezeltjes daar zoo zag liggen, schoot hem
plots te binnen, dat hg" de paadjes om zgn
huis wel eens. wat verharden kon en hij
schepte ongeveer een kubieke meter bg
elkaar en bracht dat naar zgn erf over.
DOOR P. MATTHEUS.
19)
Nu draalde mister Tiggel niet langer.
Met de revolver in de hand, kroop hg uit
zijn schuilplaats te voorschgn, sprong op
en liep naar den hoek van den muur
toe. Van boom tot boom sluipend, ieder
boschje als dekking gebruikend, snelde
hg verder naar het oude Fordje toe,
dat ginds achteraan op den zandweg op
hem wachtte.
Het hui3 en de muur lagen gelukkig
achter hem. Op een met gras begroeid
voetpad vol kuilen snelde hij verder, toen
zich plotseling een onverwachte hinder
nis op zgn weg vertoonde.
Op eenmaal dook achter een boschje
Vlak voor hem een mannelgke gestalte op.
„Ik schiet handen omhoog!" zei mis
ter Tiggel tamelgk schril en hij stak zgn
revolver vooruit.
Het volgende oogenblik vloog zijn eigen
hand omhoog, hoogst pijnlgk getroffen
door de punt van een schoen. Als deze
man een voetballer was, dan was hy een
goede voetballer.
De revolver, die mister Tiggel ver
geten had van de verzekering te ontdoen,
vloog in een boog door de lucht en kwam
onschadelijk vgf' schreden verder op het
voetpad terecht. De man stortte zich
zonder iets te zeggen snel op mister Tig
gel, pakte hem om zgn nek en trok hem
met zich op den grond.
Het krggsgeluk scheen zich tegen mister
Tiggel te keeren. Hg" lag onder. De an
dere lag bovenop hem en probeerde in
aile ernst hem de keel te snoeren. Mister
Tiggel snoof en trok zgn hoofd diep tus
schen zijn schouders. Hij hapte naar
lucht en bemerkte met ontzetting, dat
hg gebrek aan lucht begon te krggen. De
ander drukte hem tegen den grond en
kneep zonder genade zgn keel dicht.
Zou dat het einde zijn? Gedurende een
oogenblik voelde mister Tiggel doodelgke
angst. Toen veranderde de angst plotse
ling in wilde woede. Op dat oogenblik
ontwaakte bg hem het bloed van zijn
voorvaderen.
Was het niet een Tiggel geweest, die
byna twee eeuwen geleden in het Westen
van Kentucky aan de grens van het In-
dianengebied een eenzaam blokhuis ge
heel alleen tegen vijftig bloeddorstige
Cherokesen verdedigd had Was het niet
een Tiggel geweest, die in 1776 met
Washington over dc Delaware ging en de
heuvels van Trenton hielp bestormen? En
was het niet een Tiggel geweest, die in
1863 bg Gettysburg mede de overwinning
bevochten had?
Mister Tiggel wist niets van de bgzon-
dere macht van het bloed. Hg was alleen
maar woedend. Hy drukte zgn armen
tegen de borst van zijn tegenstander om
zich wat bewegingsvrijheid te verschaffen,
kromde zijn rechter arm en gaf hem op
eens een korten en harden slag.
De uitwerking ervan was verrassend. De
greep, die de keel van mister Tiggel vast
had, ontspande zich. De man stootte een
zucht uit en zonk voorover. Daarop rolde
hg als een slappe vaatdoek opzij en bleef,
met het gezicht naar boven, stil liggen.
Mister Tiggel was verbluft. Hg had zich
het boksen veel moeilgker voorgesteld.
Hij richtte zich op en boog zich over de
in de lengte uitgestrekte gestalte. De vol»
gende seconden greep hg met beide han
den in zgn haar en stootte verschrikt een
enkel woord uit:
„GUI
De man, dien hg met een uppercut vol
gens de regels van de kunst had neerge
legd, was inderdaad Gill, zijn eigen chauf
feur.
Eenige minuten later zat Gill weer over
eind en staarde hg zgn broodgever met
min of meer verglaasde oogen aan.
„Mister Tiggel?" mompelde hy verward.
„Bent u het? Maarik dacht
„Hoe kom je hier, kerel?" vroeg mister
Tiggel streng. „En hoe kom je er by, mg
bgna te wurgen, hè?"
Gill moest eerst nog een oogenblikje
zijn gedachten bg elkaar zoeken, voordat
hg een samenhangend antwoord geven
kon. Toen vertelde hij, hoe hij voor het
warenhuis van Chepperton dien Kelly was
tegengekomen en op eigen initiatief zgn
vervolging had opgenomen. Kelly was
rechtstreeks hierheen gereden.
Mister Tigger geraakte in tamelijke op
winding.
„En de auto?" Informeerde hy. „Onze
auto? De groote limousine?"
„Die staat tweehonderd passen hier
vandaan in een laagte tusschen twee heu
vels. Een oude Ford staat er ook vlak
by. Maar die was er nog niet, toen ik
aankwam. Die moet pas later gekomen
zgn."
„Dat Fordje laten we staan", zei mister
Tiggel. „Vooruit! We hébben geen oogen
blik te verliezen. We moeten de limousine
langs een omweg ginds boven op den
straatweg brengen en wachten. Ik geloof,
dat de bende zich met Edna en Jerry uit
de voeten wil maken. We mogen hun spoor
niet verliezen. In geen geval!"
Hy pakte Gill bij den arm en beiden
stapten door de duisternis. Gill was al
weer geheel in orde. Hg vond den auto, waar
hg den wagen had laten staan, sprong
achter het stuur en zette den motor aan.
Mister Tiggel nam naast hem plaats.
Over hobbelige paden en dwars over het
land, over een dam en een stukje moeras
kerk en jeugd; kerk en zending; kerk en
ziekenzorg; kerk en overheid; kerk en
prediking; kerk en financiën; kerk en
pers en kerk en gemeente-opbouw. In het
afgeloopen jaar was zeer omvangrijk en
belangrgk werk door deze groepen ver
richt, waarvan het resultaat neergelegd
was in de rapporten.
De president sprak zy'n groote hulde uit
voor den verrichten arbeid, die van zoo
groote beteekenis was voor de kerk. Hg
legde,er den nadruk op, dat de bedoeling
was deze rapporten ter kennisneming te
zenden aan de prov. kerkbesturen en de
classicale vergaderingen.
Besloten werd volgens een door den
secretaris ingediend voorstel met betrek
king tot: 1. kerk en schooj, te adviseeren
tot een enquête" naar het godsdienstonder-
wgs op de openbare school in overeenstem
ming met het voorstel van de door de
Synode benoemde commissie ad hoe; 2. kerk
en jeugd, de medewerking van prov. kerk
besturen en class, vergaderingen in te roe
pen, om door de Synode ingestelden jeugd
raad en door contacten vanuit de plaatse-
lgke gemeenten in overeenstemming met
het rapport van kerk en jeugd, den band
tusschen kerk en jeugd te versterken, hem
mede te deelen, dat de Hervormde jeugd
raad geïnstitueerd en tot secretaris van
dien raad voor één jaar is benoemd ds. F.
M. Kooyman.
3. Kerk en zending, een Hervormde zen
dingsraad in te stellen voor de inwendige
en uitwendige zending, en daarnaast een
studie-commissie te benoemen, zooals ook
voorgesteld wordt door de werkgroep kerk
en ziekenzorg.
4. Kérk en overheid, dat de door de com
missie kerk en overheid Vastgestelde richt-
Ignen als juist moeten worden erkend.
5. Kerk en prediking,* dat de gewone
vergadering der Synode het concept voor
het getuigenis opgemaakt door de werk
groepen kerk en prediking en kerk en
overheid in behandeling zal nemen en te-
gelgkertgd zich zal beraden betreffende
lithurgische vraagstukken.
6. Kerk en financiën, dat zy de richt-
Ignen van de werkgroep kerk en financiën
in 't algemeen aanvaardt en aan de prov.
kerkbesturen en de classicale vergaderin-,
gen meedeelt, da<t ze in haar buitengewone
vergadering van 18 Maart 1941 een com
missie heeft benoemd, welke zal trachten
een oplossing te vinden voor de verhouding
bestuur en beheer en andere financieele
aangelegenheden der kerk.
7. Kerk en pers, dat zij de werkgroep
kerk en pers heeft opgedragen voort te
gaan met de voorlichting van de kerkelgke
pers.
8. Kerk en gemeente-opbouw, dat zij de
door de werkgroep kerk en gemeente
opbouw gegeven, richtlgnen aanvaardt en
een in dat rapport voorgetselde commissie
van advies heeft benoemd.
9. Kerk en kerken, dat zy de werkgroep
kerk en kerken heeft opgedragen haar
arbeid ten opzichte van de in het rapport
opgenoemde punten voort te zetten.
De tweede zitting.
Het officieele verslag van de tweede
zitting op 28 Mei meldt o.m.:
1. Reglement op de stichting en indee
ling der gemeenten.
2. Reglement op de predikantsplaatsen.
3. Reglement op de predikantstracte-
menten, welke reglementen een algeheele
omwerking vormen van het huidige regle
ment op de vacatures en dat op de predi-
kantstractementen.
Dit resultaat was de vrucht van den
langdurigen en ingespannen arbeid van de
commissie tot herziening van het regle
ment op de predikantstractementen.
Nadat vgf heeren van deze commissie
waren binnengeleid, werden ze door den
president welkom geheeten. Hij sprak zgn-
groote blijdschap er over uit, dat deze
vrucht van hun buitengewoon krachtigen
arbeid op de synodale tafel lag en hoopte,
dat het ontwerp de kerk ten goede zou
komen. Bg eventueele aanvaarding hiervan
zou de behandeling van art. 65 a.1. 2 alg.
regl. automatisch van de agenda der clas
sicale vergaderingen zijn afgevoerd.
Vervolgens werd aan alle leden der
Synode gelegenheid gegeven hun vragen
aan de commissie voor te leggen en even
tueele bezwaren te berde te brengen. Hier
van werd een druk gebruik gemaakt.
Vooral stemde het tot blijdschap dat de
thans bestaande ongelgkheid in de bezol
digingen der predikanten voor een groot
deel was weggewerkt. Zeer vele vragen
om voorlichting in duistere punten werden
stuurde Gill de limousine in een wijden
boog om het huis heen naar boven tot op
den straatweg.
In de diepe schaduw van een heg" stop
ten ze en wachten op de dingen, die komen
zouden.
Ze hoefden niet lang te wachten. Onge
veer tien minuten later hoorden ze de
ijzeren poort dichtslaan en het zachte,
steeds sterker wordende gebrom van een
auto.
De zware toerwagen, dien mister Tiggel
en Gill reeds kenden, kwam den zandweg
opgereden, zwenkte den straatweg op en
reed met razende snelheid in de richting
van New York weg.
„Vooruit!" hggde mister Tiggel.
Gill gaf gas en schoot met zgn auto er
achteraan.
Een tgdje ging het goed. De wolken
waren weggedreven de maan scheen
helder. Hetgeen Gill te pas kwam, omdat
hg zonder licht moest rgden. Aan den
anderen kant scheen de maan een beetje
tè helder.
Meermalen was hy op de bochtige straat
bedenkelgk dicht bij een voorsten wagen
gekomen en telkens had hy snel weer
den afstand vergroot. Nu kwam hy weer
uit een bocht en remde sterk.
De achtervolgde toerauto stond geen
vijftig pas verder midden op den weg stil
en een kleine man stond ernaast.
Twee maal flitste kort achter elkaar
een licht op. Er klonken vier harde
knallen.
Gill vloekte en trok aan het stuur. Hy
bracht de limousine tot staan en sprong
er uit, door mister Tiggel gevolgd. Terwgl
de toerauto voor hen er vandoor schoot,
wees hy zonder iets te zeggen op de voor
wielen, waarvan de banden waren stuk
geschoten.
„Wel allemachtig!" zei hij, niet zonder
Betsy BonthuisDhont Th. C,
Ferwerda.
Het is toch een ernstige misvatting, dat
men niet al te critisch behoort te staan
tegenover iets, dat men cadeau krijgt,
zulks verraadt niet slechts een tekort aan
zelfrespect, maar tegelgk getuigt een der-
gelgke overweging van een geringere waar
deering jegens den schenker. Wanneer
iemand ons iets geeft, mogen wg veronder
stellen, dat het wat goeds is en niet iets,
waarmede de schenker zelf niet goed raad
mee weet.
Gisteravond heeft Betsy Bonthuis-Dhont
een uitnoodigingsconcert gegeven, waarby
zij een herhaling gaf van het gebodene op
de jongste bijeenkomst van de Nederland
sche vereeniging van huisvrouwen. De
belangstelling voor dit concert was ver
heugend groot en mag als bewys gelden,
dat voor goede muziek ook al waren
wg dit seizoen slecht bedeeld, nog vol
doende waardeering bestaat.
Het programma dat Betsy Bonthuis-
Dhont en Th. C. Ferwerda uitvoerden
mocht op deze waardeering bg voorbaat
aanspraak maken en zg, die haar toonden,
hebben geen ongelgk gehad. Onder het
motto: „de vioolmuziek in den loop der
tgden" brachten de uitvoerenden een in
teressant overzicht van de vioolliteratuur.
Echter hebben wg het als een bezwaar
aangevoeld, dat dit alles in één program
ma was samengeperst, waardoor het wel
wat te overladen werd en op den langen
duur moeilijk te verwerken.
Het was dan ook niet te verwonderen,
dat de uitvoering naast uitgesproken hoog
tepunten Handel en Schubert ook
zwakke momenten had, gelgk de uitvoering
van een gedeelte uit Beethovens Frühlings-
sonate.
Niettemin wy hebben ons ervan kun
nen overtuigen dat Middelburg in Betsy
Bonthuis-Dhont- een violiste van den goeden
stijl bezit en velen zullen het met ons
toejuichen, wanneer zg in staat zal wor
den gesteld, ons in een komend seizoen
een cyclus voor te zetten, waardoor het
doel dat daarby voorzit ongetwijfeld beter
zal worden perelkt. De vioolliteratuur is
te rijk, dan dat men een overzicht in één
programma kan samenvatten, zonder dat
het 'instructievo element in het gedrang
komt.
De heer Fei-werda toonde zich een ac
curaat en volgzaam begeleider, wiens spel,
vaardig en bgwglen van een overtuigende
en meesleepende vaart, hier en daar echter
te zeer naar het pianistische zweemde,
waardoor de harmonie in het gedrang
kwam. Niettemin kan gesproken worden
van een samenwerking, die zeer waarde
vol is en die ook voor de toekomst groote
beloften in zich sluit.
BEZOEK VAN DR. T. GOEDEWAAGEN
AAN MAASTRICHT.
Dr. T. Goedewaagen, secretaris-generaal
van het departement van volksvoorlichting
en kunsten, bracht gisterochtend een be
zoek aan verschillende bezienswaardighe
den. en instellingen in Maastricht.
Des middags werd in de voormalige Do?
minicanenkerk een bgeenkomst gehouden,
waar Limburgsche kunstenaars en allen,
die geacht worden betrokken te zijn in
dc bevordering van de Limburgsche cul
tuur, waren uitgenoodxgd.
Na een kort inleidingswoord van graaf
Marchant et d'Ansembourg hield dr. Goe
dewaagen een rede.
getseld, die alle door de commissie op zeer
bevredigende wijze werden beantwoord.
Nadat de commissie de vergadering ver
laten had, -bracht hg in stemming de vraag
of het ingediende ontwerp als geheel als
voorloopig aangenomen wetswijzigingen
aan de consideratien der kerk zou worden
onderworpen. Met algemeene stemmen ook
van de prae-adviseerende en adviseerende
leden, werd hiertoe besloten.
De prov. kerkbesturen zouden aange
schreven worden een buitengewone verga
dering te beleggen om hun consideratien
over dit onderwerp te geven.
Nadat nog de notulen der vorige zitting
waren gelezen en vastgesteld, sloot de pre
sident wegens het houden van een synodies
contracta de zitting en verdaagde de ver
gadering.
bewondering in zy'n stem. „Die kerel is
werkeiyk een kunstschutter. Bg zoo wei
nig licht!"
„Wou je hem misschien nog een fakkel
optocht brengen?" knorde mister Tiggel
boos. „Maak het maar gauw in orde, man!
Toe!"
Maar Gill schudde moedeloos het hoofd.
„We hebben maar één reservewiel by
<?ns", zei hg. „Maar één."
Wat mister Tiggel zeide, is niet voor
een weergave geschikt.
HOOFDSTUK XL
Toen de bewustelooze Jerry door Graddle
en Kelly het huis was binnengedragen, had
in de donkere kamer naast de hal een
man gestaan en door de open deur ge
keken. Een kleine dikke man met een
kaal hoofd en een ronde hoornen bril op,
waarin de lamp van de hal zich weer
spiegelde.
Veel was er niet van hem te zien. Maar
het weinige, dat te zien was, was heel
wat anders dan men van het hoofd van
een bende verwacht zou hebben.
„Kijkt u -eens, chef, wat we hier binnen
brengen", had Graddle gezegd, toen hy
met Kelly en hun last in de deuropening
waren aangeland.
„Een man? Wie is het?" kwam de 'stem
uit de donkere kamer.
„Diezelfde vent, dien ik gisternacht
hier vandaan weggebracht heb", zei
Graddle. „De vent, die zich voor mister
Tiggel heeft uitgegeven."
„Niet mogelgk!"
De stem klonk ongelqpvig.
„Kijkt u maar zelf", bromde Graddle uit
zijn humeur en hg liet de voeten van
Jerry met veel lawaai op den steenen vloer
vallen.
Er ontstond een pauze. In de donkere
kamer bewoog zich niets.(Wordt vervolgd)
